Toezicht op financiële conglomeraten

KERNPUNTEN

De richtlijn stelt specifieke vereisten vast:

• inzake solvabiliteit, met een algemene vereiste dat alle sectorale solvabiliteitsvereisten integreert waaraan de groep is onderworpen, om te voorkomen dat hetzelfde kapitaal meer dan één keer wordt gebruikt als een buffer tegen risico's in verschillende entiteiten binnen hetzelfde conglomeraat („multiple gearing van kapitaal”) en om „downstreaming” door moedermaatschappijen te voorkomen, waarbij zij schuldpapieren uitgeven en de opbrengst vervolgens als vermogen doorsluizen naar de onder hun toezicht staande dochterondernemingen („excessive leveraging”);
• inzake de geschiktheid en het professionalisme van de leiding van conglomeraten;
• om te zorgen voor passende risicobeheer- en internecontroleprocedures binnen het conglomeraat;
• het vaststellen dat een enkele toezichthoudende autoriteit moet worden aangesteld om het algemene toezicht op een conglomeraat te coördineren, waarmee veel verschillende autoriteiten die verschillende delen van de activiteiten van het conglomeraat behandelen, gemoeid kunnen zijn;
• voor uitwisseling van informatie en samenwerking tussen de toezichthouders (inclusief die in niet-EU-landen) van de gereglementeerde entiteiten in een financieel conglomeraat.
• inzake de bevoegdheden van financiële toezichthouders om toezicht te houden op de moederondernemingen van conglomeraten, zoals holdings, om toezichthouders in staat te stellen om in een vroeger stadium betere informatie te verkrijgen en beter uitgerust te zijn om in te grijpen wanneer een financieel conglomeraat in problemen komt;
• over de ontwikkeling van technische normen zodat instellingen die deel uitmaken van een financieel conglomeraat de geschikte berekeningsmethoden toepassen voor het bepalen van het vereiste kapitaal op geconsolideerde basis (zie de samenvatting) en verslag uitbrengen aan hun toezichthouders over transacties binnen een groep en risicoconcentratie.

Met Wijzigingsrichtlijn (EU) 2023/2864 wordt er een artikel toegevoegd in Richtlijn (EU) 2002/87/EG dat de EU-lidstaten vanaf 10 januari 2030 verplicht ervoor te zorgen dat de gereglementeerde entiteiten, wanneer zij informatie openbaar maken, deze informatie tegelijkertijd indienen bij de verzamelende instantie en de Europese Autoriteit voor effecten en markten (ESMA) daarvan op de hoogte brengen met als doel deze toegankelijk te maken op het Europees centraal toegangspunt, opgericht bij Verordening (EU) 2023/2859.