2.10.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 257/37

(1)

W dniu 16 marca 2015 r. Unia Europejska podtrzymała stanowisko, które zajęła na początku kryzysu w Burundi, że jedynie dialog prowadzący do zgody, z poszanowaniem porozumienia z Aruszy na rzecz pokoju i pojednania z 2000 r. i konstytucji Burundi, umożliwi znalezienie trwałego rozwiązania politycznego w interesie bezpieczeństwa i demokracji dla wszystkich Burundyjczyków.

(2)

W dniu 18 maja 2015 r. Rada potępiła próbę zamachu stanu w Burundi, a także wszelkie akty przemocy lub naruszenia porządku konstytucyjnego, niezależnie od tego, kim są sprawcy, a także wyraziła głębokie zaniepokojenie sytuacją w Burundi. Rada wyraziła również determinację do podjęcia wszystkich koniecznych środków wobec burundyjskich podmiotów, których działania utrwalają przemoc i utrudniają poszukiwanie rozwiązania politycznego.

(3)

W dniu 22 czerwca 2015 r. Rada wyraziła głębokie zaniepokojenie z powodu liczby ofiar oraz przypadków poważnych naruszeń praw człowieka od początku kryzysu, w szczególności nadużyć, których miały się dopuścić siły bezpieczeństwa i członkowie ugrupowania Imbonerakure. Rada podkreśliła również, że razie potrzeby jest zdecydowana przyjąć ukierunkowane środki ograniczające wobec osób, których działania mogą – w przeszłości lub obecnie – doprowadzić do aktów przemocy i represji oraz do poważnych naruszeń praw człowieka lub utrudniać poszukiwanie rozwiązania politycznego w ramach zaproponowanych przez Unię Afrykańską i Wspólnotę Wschodnioafrykańską.

(4)

W dniu 23 lipca 2015 r. Unia Europejska wyraziła ubolewanie, że rząd Burundi nie wdrożył w pełni stosownych decyzji Unii Afrykańskiej i Wspólnoty Wschodnioafrykańskiej, które otworzyłyby drogę do przeprowadzenia wiarygodnych i pluralistycznych wyborów.

(5)

Rada nadal pozostaje poważnie zaniepokojona sytuacją w Burundi. W obecnych okolicznościach, a także zgodnie z decyzją Rady z czerwca 2015 r., należy wprowadzić ograniczenia podróżowania i zamrożenie aktywów wobec osób, podmiotów lub organów podważających demokrację lub utrudniających poszukiwanie rozwiązania politycznego w Burundi, między innymi przez akty przemocy, represje lub podżeganie do przemocy, wobec osób, podmiotów lub organów biorących udział w planowaniu czynów naruszających międzynarodowe prawo dotyczące praw człowieka lub międzynarodowe prawo humanitarne, stosownie do przypadku, lub stanowiących poważne złamanie praw człowieka, kierujących popełnianiem takich czynów lub dopuszczających się popełnienia takich czynów w Burundi, jak również powiązanych z nimi osób, podmiotów lub organów.

(6)

Unia powinna podjąć dalsze działania, aby wprowadzić w życie niektóre środki,

a)

osób fizycznych podważających demokrację lub utrudniających poszukiwanie rozwiązania politycznego w Burundi, między innymi przez akty przemocy, represje lub podżeganie do przemocy;

b)

osób fizycznych biorących udział w planowaniu czynów naruszających międzynarodowe prawo dotyczące praw człowieka lub międzynarodowe prawo humanitarne, stosownie do przypadku, lub stanowiących poważne złamanie praw człowieka, kierujących popełnianiem takich czynów lub dopuszczających się popełnienia takich czynów, w Burundi; oraz

c)

osób fizycznych powiązanych z osobami, o których mowa w lit. a) i b),

a)

jest państwem goszczącym międzynarodową organizację międzyrządową;

b)

jest państwem goszczącym międzynarodową konferencję zwołaną przez Organizację Narodów Zjednoczonych lub odbywającą się pod jej auspicjami;

c)

na mocy umowy wielostronnej przyznającej przywileje i immunitety; lub

d)

na podstawie Traktatu pojednawczego (Traktat laterański) z 1929 r. zawartego między Stolicą Apostolską (Państwem Watykańskim) a Włochami.

a)

osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów, podważających demokrację lub utrudniających poszukiwanie rozwiązania politycznego w Burundi, między innymi przez akty przemocy, represje lub podżeganie do przemocy;

b)

osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów biorących udział w planowaniu czynów naruszających międzynarodowe prawo dotyczące praw człowieka lub międzynarodowe prawo humanitarne, stosownie do przypadku, lub stanowiących poważne złamanie praw człowieka, kierujących popełnianiem takich czynów lub dopuszczających się popełnienia takich czynów, w Burundi; oraz

c)

osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów powiązanych z osobami, podmiotami lub organami, o których mowa w lit. a) i b),

a)

niezbędne do zaspokojenia podstawowych potrzeb osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów, wymienionych w wykazie w załączniku oraz członków rodzin takich osób fizycznych pozostających na ich utrzymaniu, w tym do zapłacenia za żywność, leki i leczenie oraz uiszczenia podatków, składek ubezpieczeniowych, opłat z tytułu najmu lub kredytu hipotecznego i opłat za usługi użyteczności publicznej;

b)

przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów oraz zwrot poniesionych wydatków związanych z usługami prawniczymi;

c)

przeznaczone wyłącznie na pokrycie opłat lub należności za usługi polegające na zwykłym przechowywaniu lub utrzymywaniu zamrożonych środków pieniężnych lub zasobów gospodarczych; lub

d)

niezbędne do pokrycia wydatków nadzwyczajnych, pod warunkiem że właściwy organ powiadomił właściwe organy pozostałych państw członkowskich oraz Komisję, co najmniej dwa tygodnie przed wydaniem zezwolenia, o powodach, dla których uważa, że należy wydać specjalne zezwolenie.

a)

środki pieniężne lub zasoby gospodarcze są przedmiotem orzeczenia arbitrażowego wydanego przed datą umieszczenia w wykazie w załączniku osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu, o których mowa w ust. 1, lub orzeczenia sądowego lub decyzji administracyjnej wydanych w Unii, lub orzeczenia sądowego wykonalnego w danym państwie członkowskim, przed tą datą lub po tej dacie;

b)

środki pieniężne lub zasoby gospodarcze zostaną wykorzystane wyłącznie w celu zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim orzeczeniem lub decyzją lub uznanych za zasadne w takim orzeczeniu lub decyzji, w granicach określonych przez mające zastosowanie przepisy ustawowe i wykonawcze regulujące prawa osób, którym takie roszczenia przysługują;

c)

orzeczenie lub decyzja nie zostały wydane na korzyść osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu wymienionych w wykazie w załączniku; oraz

d)

uznanie orzeczenia lub decyzji nie jest sprzeczne z porządkiem publicznym danego państwa członkowskiego.

a)

odsetek lub innych dochodów na tych rachunkach;

b)

płatności należnych z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań, które zostały zawarte lub powstały przed datą objęcia tych rachunków środkami przewidzianymi w ust. 1 i 2; lub

c)

płatności należnych z tytułu orzeczeń sądowych, decyzji administracyjnych lub orzeczeń arbitrażowych wydanych w Unii lub wykonalnych w danym państwie członkowskim,