PODSTAWOWE SPECYFIKACJE DOKUMENTACJI TECHNICZNEJ DOTYCZĄCEJ PISCO

2011/C 141/16

WPROWADZENIE

Dnia 27 lipca 2009 r. Republika Peru złożyła wniosek o rejestrację „Pisco” jako chronionego oznaczenia geograficznego zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 110/2008 w sprawie definicji, opisu, prezentacji, etykietowania i ochrony oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych oraz uchylającym rozporządzenie Rady (EWG) nr 1576/89.

Zgodnie z art. 17 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 110/2008 Komisja sprawdza zgodność wniosku z tym rozporządzeniem w terminie 12 miesięcy od daty złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1.

Wniosek został pod tym kątem sprawdzony i zgodnie z art. 17 ust. 6 służby Komisji poinformowały na 101. posiedzeniu Komitetu ds. Napojów Spirytusowych w dniu 17 listopada 2010 r., że wniosek spełnia wymogi rozporządzenia.

Podstawowe specyfikacje dokumentacji technicznej zostają zatem opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, seria C.

Zgodnie z art. 17 ust. 7 osoba fizyczna lub prawna mająca uzasadniony interes może w terminie sześciu miesięcy od daty publikacji podstawowej specyfikacji dokumentacji technicznej zgłosić zastrzeżenia do umieszczenia oznaczenia geograficznego w załączniku III ze względu na niespełnienie warunków przewidzianych tym rozporządzeniem. Zastrzeżenie, które musi być należycie uzasadnione, przedkłada się Komisji w jednym z języków urzędowych Unii Europejskiej lub z załączonym tłumaczeniem na jeden z tych języków.

PODSTAWOWE SPECYFIKACJE DOKUMENTACJI TECHNICZNEJ DOTYCZĄCEJ PISCO

1.   Nazwa: Pisco

2.   Kategorie napojów spirytusowych: Okowita z wytłoków z owoców

3.   Opis: Okowita produkowana za pomocą fermentacji owoców winorośli (Vitis vitifera).

Istnieją trzy rodzaje Pisco, rozróżniane ze względu na rodzaj winogron (odmiany aromatyczne lub niearomatyczne) używanych w produkcji oraz poziom fermentacji moszczu winogronowego.

—   Pisco Puro: powstaje z jednej odmiany winorośli pisco; rozróżnia się Pisco Puro produkowane winogron aromatycznych i Pisco Puro produkowane z winogron niearomatycznych.

—   Pisco Acholado: powstaje z mieszanki różnych odmian winorośli pisco, przed fermentacją lub po destylacji.

—   Pisco Mosto Verde: produkt destylacji świeżego moszczu winogronowego z winogron pisco, które zostały poddane przerwanej fermentacji.

4.   Cechy fizyko-chemiczne:

5.   Obszar geograficzny: Wszystkie etapy produkcji Pisco, od uprawy winorośli do przetwarzania winogron oraz butelkowania produktu końcowego przeprowadzane są na „obszarze produkcji Pisco”, który znajduje się w następujących departamentach i prowincjach Republiki Peru:

6.   Metoda produkcji:

7.   Związek produktu z obszarem geograficznym: Klimat południowego wybrzeża Peru, gdzie znajduje się obszar produkcji Pisco, jest suchy ze względu na tamtejsze prądy morskie. Naturalna wilgotność pojawia się jedynie podczas rzadkich opadów deszczu oraz mgieł w okresie zimowym. Niska wilgotność oraz mała częstotliwość opadów atmosferycznych w ciągu roku dostarcza optymalnych warunków uprawy winorośli, które po zbiorze są wysokiej jakości i nadają się znakomicie do produkcji przedmiotowego napoju.

Średnia roczna maksymalna temperatura na obszarze produkcji Pisco waha się między 30,8 °C a 24,4 °C. Średnia minimalna temperatura waha się między 16,7 °C a 11,6 °C, podczas gdy średnia temperatura roczna osiąga wartości między 22,4 °C a 18,5 °C. Ten dość dziwny gradient temperatury pozwala winorośli osiągnąć maksymalną dojrzałość fizjologiczną i technologiczną, co z kolei umożliwia odpowiednią fermentację moszczu. Ze względu na fakt, że winogrona gromadzą w sobie odpowiednią ilość cukrów, drożdże wytwarzają więcej alkoholu, co z kolei powoduje wysoką zawartość alkoholu w produkcie w trakcie jego destylacji.

Obszar produkcji Pisco charakteryzuje się występowaniem mieszanych gleb (gleb gliniastych, piaszczystych oraz wapnistych, w równych proporcjach) oraz gleb bardzo piaszczystych, natomiast woda używana do nawadniania tego terenu pochodzi z powodzi, jako że obszary te znajdują się w niedalekiej odległości od łańcucha górskiego Andów. Ten sposób nawadniania winnic skutkuje wysoką jakością winogron.

Do wymienionych wcześniej elementów należy dodać metody uprawy winorośli przez producentów w należących do nich winnicach oraz tradycyjny sposób wytwarzania produktu, który zawdzięcza swoją unikalność połączeniu sztuki, zwyczajów i cennego doświadczenia.

8.   Wymogi ustanowione przez prawodawstwo krajowe: Pisco podlega ochronie w Republice Peru jako oznaczenie pochodzenia na mocy Resolución Directoral no 072087-DIPI wydanego przez INDECOPI dnia 12 grudnia 1990 r.

Procedura administracyjna, którą musi przejść producent przed INDECOPI w celu uzyskania zezwolenia na używanie przedmiotowego oznakowania, obejmuje wymóg udowodnienia, że wytwarzany przez niego produkt spełnia wymogi peruwiańskiej normy technicznej 211.001:2006.

9.   Wnioskodawca: Instituto nacional de defensa de la competencia y de la protección de la propiedad intelectual «INDECOPI», calle De la Prosa, 138 — San Borja, Lima, Perú.

10.   Organ nadzorczy: Comisión nacional del Pisco «CONAPISCO», Calle Uno Oeste 060. Urb. Corpac — San Isidro, Lima, Perú.

11.   Etykietowanie: Przed wprowadzeniem do sprzedaży na rynku krajowym i zagranicznym należy dopilnować, by oznakowanie wina było zgodne ze specyfikacjami technicznymi obowiązującymi na podstawie norm NTP 210.027/2004, NTP 209.038/2003 i NMP 001/1995.

Na etykiecie musi znaleźć się nazwa odmiany winorośli Pisco oraz adres winnicy. Miejsce produkcji można umieścić również pod pozycją „Zona de Producción”, ale jedynie w przypadku gdy Pisco jest wytwarzane i butelkowane na obszarze produkcji Pisco i obszarze pochodzenia winorośli Pisco użytych do jego produkcji.