This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62012CN0063
Case C-63/12: Action brought on 7 February 2012 — European Commission v Council of the European Union
Sprawa C-63/12: Skarga wniesiona w dniu 7 lutego 2012 r. — Komisja Europejska przeciwko Radzie Unii Europejskiej
Sprawa C-63/12: Skarga wniesiona w dniu 7 lutego 2012 r. — Komisja Europejska przeciwko Radzie Unii Europejskiej
Dz.U. C 118 z 21.4.2012, p. 14–14
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
|
21.4.2012 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 118/14 |
Skarga wniesiona w dniu 7 lutego 2012 r. — Komisja Europejska przeciwko Radzie Unii Europejskiej
(Sprawa C-63/12)
2012/C 118/22
Język postępowania: francuski
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Currall, J.P. Keppenne i D. Martin, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania strony skarżącej
|
— |
Stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2011/866/UE z dnia 19 grudnia 2011 r. w sprawie wniosku Komisji dotyczącego rozporządzenia Rady dostosowującego ze skutkiem od dnia 1 lipca 2011 r. wynagrodzenia i emerytury urzędników i innych pracowników Unii Europejskiej a także współczynniki korygujące stosowane w odniesieniu do wynagrodzeń i emerytur (1); |
|
— |
obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Komisja podnosi dwa zarzuty dotyczące załącznika XI do regulaminu pracowniczego urzędników.
Pierwszy zarzut dotyczy odmowy przyjęcia przez Radę dostosowania wynagrodzeń i emerytur urzędników i innych pracowników w sposób zawnioskowały przez Komisję w dniu 24 listopada 2011 r. z naruszeniem metody regulującej to dostosowanie podczas ośmioletniego okresu, który dobiega końca w dniu 31 grudnia 2012 r. W drodze tego zarzutu Komisja wysuwa główny argument dotyczący nadużycia władzy i naruszenia granic kompetencji Rady, jak również argument pomocniczy, dotyczący naruszenia przesłanek stosowania art. 10 załącznika XI do regulaminu pracowniczego urzędników. Główny argument dotyczy okoliczności, że Rada w rzeczywistości sama zastosowała art. 10, lecz z naruszeniem wymaganych przesłanek instytucjonalnych; Rada naruszyła tym samym, z jednej strony art. 65 regulaminu pracowniczego, a z drugiej — art. 3 i 10 załącznika XI. Poprzez argument pomocniczy Komisja podnosi, że w każdym razie przesłanki merytoryczne do zastosowania art. 10 nie zostały w 2011 r. spełnione, co wynika z dwóch sprawozdań ekonomicznych, które przedstawiła Radzie na jej wniosek. Uważa również, że Rada niewłaściwie uzasadniła swą decyzję.
Drugi zarzut dotyczy odmowy dostosowania przez Radę współczynników korygujących, które powinny być stosowane w odniesieniu do wynagrodzeń i emerytur w zależności od miejsca pracy czy zamieszkania zainteresowanych. Według pierwszego elementu tego zarzutu, omawiana odmowa narusza art. 64 regulaminu pracowniczego, jak również art. 1 i 3 załącznika XI do niego. W drodze drugiego elementu zarzutu Komisja podnosi, że wspomniana odmowa jest pozbawiona jakiegokolwiek uzasadnienia z naruszeniem art. 296 ust. 2 TFUE.
(1) Dz.U. L 341, s. 54.