Προσφυγή της 7ης Φεβρουαρίου 2012 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-63/12)

2012/C 118/22

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Currall, J.-P. Keppenne et D. Martin, agents)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η Επιτροπή προβάλλει δύο αιτιάσεις σχετικά με το παράρτημα XI του ΚΥΚ των υπαλλήλων.

Η πρώτη αιτίαση αφορά την άρνηση του Συμβουλίου να εγκρίνει την αναπροσαρμογή των αποδοχών και των συντάξεων των υπαλλήλων και του λοιπού προσωπικού, όπως πρότεινε η Επιτροπή στις 24 Νοεμβρίου 2011, κατά παράβαση της μεθόδου που διέπει αυτή την αναπροσαρμογή επί οκτώ έτη και λήγει στις 31 Δεκεμβρίου 2012. Με την εν λόγω αιτίαση, η Επιτροπή προβάλλει έναν κύριο λόγο, που βασίζεται σε κατάχρηση εξουσίας και παραβίαση των ορίων δικαιοδοσίας του Συμβουλίου και έναν επικουρικό λόγο, που βασίζεται σε παράβαση των όρων εφαρμογής του άρθρου 10 του παραρτήματος ΧΙ του ΚΥΚ των υπαλλήλων. Ο κύριος λόγος ακυρώσεως αφορά το γεγονός ότι το Συμβούλιο εφάρμοσε στην πράξη το άρθρο 10, αλλά κατά παράβαση των απαιτούμενων θεσμικών προϋποθέσεων. Το Συμβούλιο, επομένως, παρέβη, αφενός, το άρθρο 65 του ΚΥΚ και, αφετέρου, τα άρθρα 3 και 10 του παραρτήματος ΧΙ. Με τον επικουρικό λόγο ακυρώσεως, η Επιτροπή προβάλλει ότι, εν πάση περιπτώσει, δεν πληρούνταν το 2011 οι ουσιαστικές προϋποθέσεις για την εφαρμογή του άρθρου 10, όπως προέκυπτε από δύο οικονομικές εκθέσεις που προσκόμισε στο Συμβούλιο κατόπιν αιτήσεώς του. Θεωρεί επίσης ότι το Συμβούλιο δεν έχει αιτιολογήσει δεόντως την απόφασή του.

Η δεύτερη αιτίαση αφορά την άρνηση του Συμβουλίου να εγκρίνει την αναπροσαρμογή των διορθωτικών συντελεστών που εφαρμόζονται στις αποδοχές και στις συντάξεις, αναλόγως του τόπου εργασίας ή διαμονής των ενδιαφερομένων. Κατά τον πρώτο λόγο αυτής της αιτιάσεως, η άρνηση αυτή συνιστά παράβαση του άρθρου 64 του ΚΥΚ, καθώς και των άρθρων 1 και 3 του παραρτήματος ΧΙ του ΚΥΚ. Με τον δεύτερο λόγο, η Επιτροπή προβάλλει ότι η άρνηση αυτή στερείται αιτιολογίας κατά παράβαση του άρθρου 296, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ.

(1)  ΕΕ L 341, σ. 54.