—

dopuszczenie i uwzględnienie zarzutów podniesionych w ramach niniejszej skargi;

—

stwierdzenie nieważności Rozdziału III rozporządzenia Rady (UE) 2022/1854 z dnia 6 października 2022 r. w sprawie interwencji w sytuacji nadzwyczajnej w celu rozwiązania problemu wysokich cen energii (1) (zwanego dalej „zaskarżonym rozporządzeniem”);

—

ewentualnie stwierdzenie nieważności art. 15 zaskarżonego rozporządzenia w zakresie, w zakresie, w jakim przepis ten dopuszcza retroaktywne pobieranie składki solidarnościowej za rok 2022 r.;

—

obciążenie Rady kosztami poniesionymi.

1.

Zarzut pierwszy, zgodnie z którym zaskarżone rozporządzenie zostało błędnie przyjęte na podstawie art. 122 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz powinno było zostać przyjęte przez Radę jednogłośnie, po konsultacji z Parlamentem Europejskim, zgodnie ze specjalną procedurą ustawodawczą, ponieważ zaskarżone rozporządzenie zawiera przepisy podatkowe.

2.

Zarzut drugi, zgodnie z którym zaskarżone rozporządzenie stanowi naruszenie zakotwiczonego w art. 1 Protokołu dodatkowego nr 1 do europejskiej konwencji praw człowieka i w art. 17 Karty praw podstawowej Unii Europejskiej prawa własności oraz obowiązujących w Unii Europejskiej zasad legalności i pewności prawa w zakresie, w jakim akt ten dopuszcza wsteczne stosowanie jego przepisów.