—

uznanie skargi Jewgienija Wiktorowicza Prigożyna za dopuszczalną i

—

stwierdzenie nieważności decyzji Rady (WPZiB) 2021/2197 z dnia 13 grudnia 2012 r. zmieniającej decyzję (WPZiB) 2020/1999 w sprawie środków ograniczających stosowanych w sytuacji poważnych pogwałceń i naruszeń praw człowieka;

—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2021/2195 z dnia 13 grudnia 2021 r. wykonującego rozporządzenie (UE) 2020/1998 w sprawie środków ograniczających stosowanych w sytuacji poważnych pogwałceń i naruszeń praw człowieka

w zakresie, w jakim oba te akty wskazują go jako finansującego Grupę Wagnera;

—

orzeczenie, że w każdym razie nazwisko Jewgienija Wiktorowicza Prigożyna należy usunąć bezzwłocznie z zaskarżonych aktów;

—

obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postepowania zgodnie z art. 87 i 91 regulaminu postepowania przed Sądem.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia. Skarżący podtrzymuje, że Rada nie dochowała obowiązku uzasadnienia zaskarżonych aktów, nie przedstawiając żadnego konkretnego dowodu uzasadniającego umieszczenie nazwiska skarżącego w treści zaskarżonych aktów.

2.

Zarzut drugi dotyczący nadużycia władzy. Skarżący twierdzi w tym względzie, że z uwagi na brak dowodu uzasadniającego uznanie go za „finansującego Grupę Wagnera”, Rada mogła wskazać go jedynie pośrednio w powodach umieszczenia Grupy Wagnera w wykazie, wypaczając w ten sposób pierwotny cel realizowany przez ten środek.

3.

Zarzut trzeci dotyczący oczywistego błędu w ocenie. Skarżący utrzymuje, że nie finansuje Grupy Wagnera i że nie istnieje żadne powiązanie pomiędzy nim a tym podmiotem.

4.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia praw podstawowych. Skarżący podnosi, że umieszczając jego nazwisko w treści powodów umieszczenia Grupy Wagnera w wykazie, Rada naruszyła art. 10, 6 i 13 europejskiej konwencji praw człowieka.