—

Uzasadnienie umieszczenia strony skarżącej w wykazach ujętych w załączniku do zaskarżonych aktów prawnych nie odpowiada wymaganiom wynikającym z art. 296 akapit drugi TFUE. Jest ono niejasne i niedostatecznie dookreślone. Przede wszystkim z uzasadnienia nie wynika, jakie wsparcie państwa otrzymywała strona skarżąca na rozwój specjalnej strefy ekonomicznej Bremino-Orsza. Uzasadnienie dotyczące udzielania stronie skarżącej „wielu przywilejów finansowych i podatkowych i innych korzyści” jest również niejasne, gdyż nie można ustalić, do jakich przywilejów to się odnosi. Twierdzenie, że wspólnicy Bremino-Grupp OOO są „właścicielami projektu Bremino-Orsza” jest już błędne na tej podstawie, że prawnie niemożliwe jest bycie właścicielem strefy ekonomicznej. Poza tym zarzut, że wszyscy trzej wspólnicy strony skarżącej należą „do ścisłego grona biznesmenów powiązanych z Łukaszenką”, jest zbyt ogólny i nie może stanowić wystarczającego uzasadnienia dla wprowadzenia sankcji.

—

Strona pozwana w sposób oczywisty oparła się na niewłaściwej podstawie faktycznej, wobec czego przeprowadzona ocena jest błędna. Okoliczność, że strefa ekonomiczna „Bremino-Orsza” została ustanowiona na mocy dekretu prezydenta, nie stanowi korzyści na rzecz strony skarżącej, gdyż taki tryb postępowania jest przewidziany w ustawodawstwie białoruskim w odniesieniu do ustanawiania stref gospodarczych. Przywileje podatkowe w ramach specjalnej strefy ekonomicznej są dostępne dla każdego inwestora. Jest niejasne, jak strona pozwana definiuje szczególne ścisłe grono biznesmenów powiązanych z Łukaszenką i na jakiej podstawie zalicza do niego wspólników strony skarżącej. Poza tym uzasadnienie to nie pozwala zrozumieć, dlaczego dotyczy to strony skarżącej, gdyż nie otrzymała ona wskutek tego żadnych przywilejów. Strona skarżąca nie otrzymywała także wsparcia od syna prezydenta, Wiktara Łukaszenki.

—

Strona pozwana nie powiadomiła strony skarżącej o planowanym umieszczeniu w wykazach będących przedmiotem postępowania i nie umożliwiła jej podjęcia obrony przed opublikowaniem decyzji o wprowadzeniu wobec niej środków ograniczających oraz ewentualnego przedstawienia dowodów na odparcie zarzutów.

—

Zaskarżone akty prawne stanowią nieuzasadnione i nieproporcjonalne naruszenie przysługujących stronie skarżącej praw podstawowych, w szczególności jej prawa własności, prawa do prowadzenia działalności gospodarczej i prawa do poszanowania dobrego imienia na podstawie art. 16 i 17 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.