1)

Czy orzeczenie nakładające karę pieniężną wydane przez niderlandzki centralny organ administracyjny wyznaczony na podstawie art. 2 decyzji ramowej 2005/214/WSiSW z dnia 24.02.2005 r. w sprawie stosowania zasady wzajemnego uznawania orzeczeń do kar o charakterze pieniężnym (1), od którego odwołanie przysługuje do prokuratury, podlegającej organizacyjnie Ministerstwu Sprawiedliwości, spełnia kryteria „orzeczenia od którego przysługuje odwołanie do sądu właściwego w sprawach karnych” w rozumieniu art. 1 a) ii) decyzji ramowej?

2)

Czy kryterium, aby orzeczenie nakładające karę pieniężną podlegało zaskarżeniu do „sądu właściwego w sprawach karnych” można uznać za spełnione w sytuacji, gdy złożenie odwołania do sądu rejonowego jest możliwe dopiero na dalszym etapie postępowania, tj. po jego negatywnym rozpatrzeniu przez prokuratora, a ponadto wiąże się w niektórych przypadkach z koniecznością wniesienia opłaty stanowiącej równowartość nałożonej kary?