1)

Czy prokurator, który uczestniczy w sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości wydającego nakaz państwa członkowskiego, który w ramach wykonywania swoich obowiązków nierozerwalnie związanych z wydawaniem Europejskiego nakazu aresztowania (ENA) działa niezależnie i który wydał ENA, może być uznawany za wydający nakaz organ sądowy w rozumieniu art. 6 ust. 1 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW (1), jeżeli organ sądowy wydającego nakaz państwa członkowskiego zbadał przesłanki wydania ENA, a w szczególności proporcjonalny charakter decyzji w przedmiocie jego wydania przed faktycznym podjęciem przez prokuratora decyzji o wydaniu ENA?

2)

Jeżeli na pytanie pierwsze zostanie udzielona odpowiedź przecząca: czy warunek, zgodnie z którym decyzja prokuratora o wydaniu ENA, a w szczególności proporcjonalny charakter takiej decyzji, muszą podlegać zaskarżeniu, które w pełni spełnia wymogi wynikające ze skutecznej ochrony sądowej, o którym mowa w pkt 75 wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 27 maja 2019 r. (ECLI:EU:C:2019:456), jeżeli osoba, której dotyczy wniosek o przekazanie ma po jej faktycznym przekazaniu możliwość wszczęcia postępowania przed sądem wydającego nakaz państwa członkowskiego, w którym może się ona powoływać na nieważność ENA i w którym sąd ten bada między innymi proporcjonalność decyzji o wydaniu ENA?