—

W zarzucie tym skarżąca podnosi, że EBC oparł się na czterech różnych i niedających się pogodzić kryteriach przy ocenie, czy skarżącą mimo spełnienia kryterium wielkości na podstawie art. 6 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 (1) w związku z art. 70 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 468/2014 (2) należy zaklasyfikować jako mniej istotny podmiot. Każde z tych kryteriów z osobna jest błędne.

—

Skarżąca podnosi ponadto, że na podstawie art. 70 ust. 1 rozporządzenia nr 468/2014 dla istnienia szczególnych okoliczności istotne jest powstanie „specyficznych i faktycznych okoliczności”, na podstawie których zaklasyfikowanie podmiotu jako istotnego i związany z tym centralny nadzór EBC są „nieuzasadnione”. Zdaniem skarżącej zaklasyfikowanie podmiotu jako istotnego wyłącznie według kryterium wielkości jest „nieuzasadnione” w rozumieniu art. 70 ust. 1 rozporządzenia nr 468/2014, jeżeli nie jest to niezbędne do osiągnięcia celów rozporządzenia nr 1024/2013, lecz do osiągnięcia celu wystarczający jest nadzór właściwego organu krajowego w systemie nadzoru EBC.

—

W ramach tego zarzutu skarżąca podnosi, że EBC nie uwzględnił, iż zaklasyfikowanie skarżącej jako istotnego podmiotu w świetle argumentacji skarżącej na przesłuchaniu i w postępowaniu przed administracyjną radą odwoławczą w żadnym aspekcie nie jest niezbędne do osiągnięcia celów rozporządzenia nr 1024/2013, oraz że zaklasyfikowanie skarżącej jako podmiotu mniej istotnego jest też zgodne z założeniami rozporządzenia nr 1024/2013. Ocena EBC, że nie zaistniały szczególne okoliczności, jest oczywiście błędna.

—

W tym zarzucie skarżąca podnosi, że uzasadnienie zaskarżonej decyzji jest nielogiczne i wewnętrznie sprzeczne. EBC wymienia łącznie cztery kryteria, które nie są powiązane i nie dają się pogodzić.

—

Nie można wywnioskować podstaw zaskarżonej decyzji. Argumentacja EBC wyczerpuje się w zwykłych twierdzeniach i zaprzeczeniach.

—

Ponadto decyzja jest rozbieżna z argumentacją skarżącej w postępowaniu administracyjnym. W szczególności EBC nie wskazuje, dlaczego podnoszone przez skarżącą okoliczności faktyczne i prawne miałyby być niewystarczające do obalenia domniemania z art. 6 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia nr 1024/2013.

—

W ramach tego zarzutu skarżąca podnosi, że EBC naruszył obowiązek wykonania uprawnień dyskrecjonalnych w konkretnym przypadku nałożony na niego przez art. 6 ust. 4 rozporządzenia nr 1024/2013 i art. 70 rozporządzenia nr 468/2014. W ten sposób EBC działał z przekroczeniem granic uznania.

—

W tym zarzucie skarżąca podnosi, że w ramach wykonywania przyznanych uprawnień dyskrecjonalnych EBC naruszył obowiązek starannego i bezstronnego wyjaśnienia i uwzględnienia wszystkich istotnych aspektów faktycznych i prawnych konkretnego przypadku. W szczególności zaniedbał on zbadania wszystkich istotnych aspektów faktycznych i prawnych podniesionych przez skarżącą.