Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62012TN0036

    Sprawa T-36/12: Skarga wniesiona w dniu 20 stycznia 2012 r. — Athens Resort Casino przeciwko Komisji

    Dz.U. C 80 z 17.3.2012, p. 25–25 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    17.3.2012   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 80/25


    Skarga wniesiona w dniu 20 stycznia 2012 r. — Athens Resort Casino przeciwko Komisji

    (Sprawa T-36/12)

    2012/C 80/42

    Język postępowania: angielski

    Strony

    Strona skarżąca: Athens Resort Casino AE Symmetochon (Marrousi, Grecja) (przedstawiciele: N. Niejahr, Q. Azau, F. Spyropoulos, I. Dryllerakis i K. Spyropoulos, adwokaci, i F. Carlin, Barrister)

    Strona pozwana: Komisja Europejska

    Żądania

    Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

    stwierdzenie nieważności w sprawie pomocy państwa udzielonej przez Grecję na rzecz niektórych kasyn w Grecji (pomoc państwa C 16/10 (ex NN 22/10, ex CP 318/09) (Dz.U. L 285, s. 25) (zwanej dalej „zaskarżoną decyzją”); lub

    tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie dotyczącym skarżącej; lub

    tytułem żądania w dalszej kolejności ewentualnego, stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim Komisja nakazuje w niej odzyskanie pomocy od skarżącej; oraz

    nakazanie pozwanej pokrycia jej własnych kosztów oraz kosztów poniesionych przez skarżącą w związku z niniejszym postępowaniem.

    Zarzuty i główne argumenty

    Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

    1)

    Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia przez pozwaną art. 107 ust.1 TFUE ze względu na ustalenie przez nią w zaskarżonej decyzji, że ma do czynienia ze środkiem pomocowym:

    a)

    poprzez stwierdzenie, iż skarżącej przysporzona została korzyść gospodarcza w postaci „dyskryminacji podatkowej” w kwocie 7,20 EUR od biletu;

    b)

    poprzez stwierdzenie, iż stosowanie spornego środka wiązało się z utratą zasobów państwowych;

    c)

    poprzez stwierdzenie, iż środek ten był selektywny dla skarżącej;

    d)

    poprzez wyciągnięcie wniosku, że środek ten zakłóca konkurencję i wywiera wpływ na wymianę handlową między państwami członkowskimi.

    2)

    Zarzut drugi dotyczący naruszenia przez pozwaną art. 296 TFUE ze względu na brak przedstawienia odpowiedniego uzasadnienia umożliwiającego skarżącej zrozumienie — a Sądowi kontrolę — rozumowania, w drodze którego Komisja doszła do wniosku, że skarżącej przysporzona została selektywna korzyść, że stosowanie tego środka wiązało się z utratą zasobów państwowych, skutkowało zakłóceniem konkurencji i wywierało wpływ na wymianę handlową między państwami członkowskimi.

    3)

    Zarzut trzeci dotyczący tego, że w przypadku, w którym Trybunał uzna, iż pomoc została przyznana beneficjentowi bezprawnie, winien on stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim Komisja nakazuje odzyskanie kwot pieniężnych od skarżącej, a to ze względu na to, że to odzyskanie naruszałoby:

    a)

    art. 14 ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 659/1999 (1), zgodnie z którym odzyskanie winno dotyczyć pomocy otrzymanej przez beneficjenta, ponieważ pozwana nie określiła właściwie w zaskarżonej decyzji kwoty pomocy, którą miał otrzymać beneficjent;

    b)

    art. 14 ust. 1 zdanie drugie rozporządzenia nr 659/1999, ponieważ odzyskanie narusza w tym przypadku ogólne zasady prawa Unii, a w szczególności: zasadę ochrony uzasadnionych oczekiwań, zasadę pewności prawa i zasadę proporcjonalności.


    (1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 traktatu WE (obecnie art. 108 TFUE) (Dz.U. L 83, s. 1)


    Top