Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62009TN0445

    Sprawa T-445/09: Skarga wniesiona w dniu 4 listopada 2009 r. — Centre national de la recherche scientifique przeciwko Komisji

    Dz.U. C 24 z 30.1.2010, p. 54–54 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    30.1.2010   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 24/54


    Skarga wniesiona w dniu 4 listopada 2009 r. — Centre national de la recherche scientifique przeciwko Komisji

    (Sprawa T-445/09)

    2010/C 24/97

    Język postępowania: francuski

    Strony

    Strona skarżąca: Centre national de la recherche scientifique (Paryż, Francja) (przedstawiciel: N. Lenoir, adwokat)

    Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

    Żądania strony skarżącej

    stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 17 sierpnia 2009 r. w części, w jakiej dotyczy ona potrącenia wierzytelności przysługującej CNRS w stosunku do Wspólnoty, powstałej na podstawie umowy Role of Skin, z jednej strony, oraz wierzytelności przysługującej Wspólnocie wobec CNRS, której Wspólnota domaga się z tytułu umowy EURO-THYMAIDE, z drugiej strony;

    obciążenie Komisji całością kosztów postępowania.

    Zarzuty i główne argumenty

    Centre national de la recherche scientifique (CNRS) wnosi w niniejszej skardze o stwierdzenie nieważności decyzji o potrąceniu zawartej w decyzji BUDG/C3 D(2009) 10.5 — 1232 z dnia 17 sierpnia 2009 r., na podstawie której Komisja przystąpiła do odzyskania kwot wypłaconych skarżącej w ramach umowy EURO-THYMAIDE nr LSHB-CT-2003-503410 dotyczącej projektu szóstego programu ramowego badań i rozwoju technologicznego.

    W uzasadnieniu skargi skarżąca podnosi pięć zarzutów dotyczących:

    naruszenia prawa do obrony w zakresie, w jakim decyzja została wydana bez wcześniejszego przeanalizowania przez Komisję szczegółowego stanowiska CNRS w przedmiocie sprawozdania końcowego z audytu;

    naruszenia obowiązku uzasadnienia przewidzianego w art. 253 WE wynikającego z braku zasadniczych elementów, które pozwoliłyby na zrozumienie rozumowania Komisji zawartego w decyzji;

    naruszenia prawa i oczywistych błędów w ocenie okoliczności faktycznych, jako że Komisja nie uwzględniła kwalifikowalnych kosztów, zmieniając kryteria kwalifikowania wydatków poniesionych w związku z umową, i niesłusznie pominęła dowody na okoliczność tych kosztów;

    naruszenia art. 73 ust. 1 rozporządzenia finansowego w zakresie, w jakim sporna wierzytelność nie mogła zostać uznana za „pewn[ą], wyrażon[ą] w kwocie pieniężnej i wymagaln[ą]” z powodu charakteru dotyczącego jej zakwestionowania;

    naruszenia zasady pewności prawa wynikającego z okoliczności, że decyzja została wydana na podstawie kryteriów kwalifikowania wydatków, które nie istniały w chwili podpisania umowy.


    Top