27.6.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 224/78

—

uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie sytuacji w Chinach, w szczególności rezolucję z dnia 4 lutego 2016 r. w sprawie zaginionych wydawców książek w Hongkongu (1), z 16 grudnia 2015 r. w sprawie stosunków UE–Chiny (2) oraz rezolucję z dnia 13 marca 2014 r. w sprawie priorytetów UE na 25. sesję Rady Praw Człowieka ONZ (3),

—

uwzględniając oświadczenie rzecznika Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) z dnia 7 stycznia 2016 r. w sprawie zaginięcia osób związanych z wydawnictwem Mighty Current w Hongkongu,

—

uwzględniając 18. roczne sprawozdanie Komisji Europejskiej i Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych w sprawie Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkong (SRA) z kwietnia 2016 r.,

—

uwzględniając rozpoczęty w 1995 r. dialog na temat praw człowieka między UE a Chinami oraz 34. rundę tego dialogu, która odbyła się w dniach 30 listopada i 1 grudnia 2015 r. w Pekinie,

—

uwzględniając oświadczenie wysokiego komisarza ONZ ds. praw człowieka z dnia 16 lutego 2016 r.,

—

uwzględniając wspólny komunikat Komisji Europejskiej i ESDZ do Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 2016 r. pt.: „Elementy nowej strategii UE wobec Chin”,

—

uwzględniając Ustawę zasadniczą Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkong Chińskiej Republiki Ludowej, w szczególności jej artykuły dotyczące wolności osobistych i wolności prasy, a także uwzględniając Kartę praw Hongkongu,

—

uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z dnia 16 grudnia 1966 r.,

—

uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,

—

uwzględniając przyjęcie nowej ustawy o bezpieczeństwie narodowym przez Stały Komitet Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych w dniu 1 lipca 2015 r. oraz przyjęcie nowej ustawy o zarządzaniu zagranicznymi organizacjami pozarządowymi w dniu 28 kwietnia 2016 r. przez Ogólnochińskie Zgromadzenie Przedstawicieli Ludowych, a także przyjęcie nowej ustawy o bezpieczeństwie cybernetycznym w dniu 7 listopada 2016 r.,

—

uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że Gui Minhai, wydawca książek i udziałowiec w wydawnictwie i księgarni sprzedającej literaturę krytyczną wobec Pekinu, zaginął bez śladu w Pattaya w Tajlandii w dniu 17 października 2015 r.;

B.

mając na uwadze, że od października do grudnia 2015 r. zaginęło także czterech innych mieszkańców Hongkongu (Lui Bo, Zhang Zhiping, Lam Wing-Kee i Lee Bo), którzy pracowali dla tej samej księgarni;

C.

mając na uwadze, że Gui Minhai jest obywatelem Szwecji chińskiego pochodzenia, a zatem obywatelem UE;

D.

mając na uwadze, że w dniu 17 stycznia 2016 r. Gui Minhai pojawił się w chińskim programie telewizyjnym i rzekomo przyznał, że dobrowolnie powrócił do kontynentalnych Chin, aby stawić się przed sądem w związku z podejrzeniem o popełnienie przestępstwa w związku z wypadkiem samochodowym w 2003 r.; mając na uwadze, że istnieją poważne przesłanki, aby sądzić, iż jego pojawienie się w telewizji zostało zaaranżowane oraz że został on zmuszony do odczytania wcześniej przygotowanego tekstu;

E.

mając na uwadze, że Gui Minhai przez ponad rok przebywał w areszcie, bez prawa kontaktu, oraz mając na uwadze, że miejsce jego pobytu pozostaje nieznane; mając na uwadze, że Gui Minhai jest jedynym księgarzem w grupie wciąż uwięzionych osób;

F.

mając na uwadze, że szwedzkie władze zwróciły się do chińskich władz o pełne wsparcie w celu ochrony praw ich obywatela oraz pozostałych „zaginionych” osób; mając na uwadze, że ani rodzina Gui Minhaia, ani szwedzki rząd nie zostały poinformowane o żadnych formalnych zarzutach mu postawionych ani też o oficjalnym miejscu jego uwięzienia;

G.

mając na uwadze, że Lui Bo i Zhang Zhiping uzyskali zgodę na powrót do Hongkongu w dniu, odpowiednio, 4 marca i 8 marca 2016 r., po pobycie w areszcie w Chinach kontynentalnych; mając na uwadze, że zwrócili się do policji o wycofanie zarzutów i wrócili na teren Chin kontynentalnych jeszcze tego samego dnia, w którym przyjechali; mając na uwadze, że Lee Bo powrócił do Hongkongu w dniu 24 marca 2016 r. i zaprzecza jakoby go porwano; mając na uwadze, że Lam Wing-Kee powrócił do Hongkongu w dniu 16 czerwca 2016 r.;

H.

mając na uwadze, że w czerwcu 2016 r. Lam Wing-Kee, jeden z wydawców, powrócił do Hongkongu, aby doprowadzić do zakończenia śledztwa w sprawie jego zaginięcia, ale zamiast powrócić na kontynent oświadczył mediom, że został porwany przez chińskie służby bezpieczeństwa, które przetrzymywały go w odosobnieniu i zmusiły do przyznania się przed kamerami telewizyjnymi do przestępstw, których nie popełnił;

I.

mając na uwadze, że Hongkong szanuje oraz chroni wolność słowa, wypowiedzi i publikacji; mając na uwadze, że publikacja jakichkolwiek materiałów krytycznych wobec chińskiego przywództwa jest legalna w Hongkongu, chociaż zakazana w Chinach kontynentalnych; mając na uwadze, że zasada „jeden kraj, dwa systemy” gwarantuje Hongkongowi autonomię od Pekinu pod względem swobód określonych w art. 27 ustawy zasadniczej;

J.

mając na uwadze, że w rocznym sprawozdaniu z 2015 r. w sprawie Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkong ESDZ i Komisja uważają sprawę pięciu wydawców za najpoważniejsze wyzwanie dla ustawy zasadniczej Hongkongu i zasady „jeden kraj, dwa systemy” odkąd Hongkong powrócił do Chińskiej Republiki Ludowej w 1997 r.; mając na uwadze, że tylko legalne organy ścigania z Hongkongu mają prawo egzekwować przestrzeganie prawa w Hongkongu;

K.

mając na uwadze, że Komitet ONZ przeciwko Torturom zgłaszał poważne obawy z powodu powtarzających się doniesień z różnych źródeł na temat utrzymującej się praktyki nielegalnego przetrzymywania osób w tajnych i nielegalnych zakładach karnych znanych jako „czarne więzienia”; mając na uwadze, że komitet wyraził również poważne obawy z powodu powtarzających się doniesień o tym, że praktyka tortur i brutalnego traktowania jest wciąż głęboko zakorzeniona w systemie sądownictwa karnego, który w zbyt dużym stopniu uzależnia wydanie wyroku skazującego od przyznania się do winy;

L.

mając na uwadze, że Chiny podpisały Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych (ICCPR), ale jeszcze go nie ratyfikowały; mając na uwadze, że Chiny nie podpisały ani nie ratyfikowały Międzynarodowej konwencji w sprawie ochrony wszystkich osób przed wymuszonym zaginięciem;

M.

mając na uwadze, że podczas 17. szczytu UE–Chiny, który odbył się dnia 29 czerwca 2015 r., otwarto nowy rozdział w dwustronnych stosunkach oraz mając na uwadze, że w ramach strategicznych na rzecz praw człowieka i demokracji UE zobowiązała się do umieszczenia kwestii praw człowieka w centrum swoich stosunków z wszystkimi krajami trzecimi, w tym ze swoimi strategicznymi partnerami; mając na uwadze, że na zakończenie 18. szczytu UE–Chiny, który odbył się w dniach 12–13 lipca 2016 r., wydano oświadczenie, w którym stwierdzono, że przed końcem 2016 r. odbędzie się kolejna runda dialogu na temat praw człowieka między UE a Chinami;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.