EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 52012DC0596
COMMUNICATION FROM THE COMMISSION TO THE EUROPEAN PARLIAMENT, THE COUNCIL, THE ECONOMIC AND SOCIAL COMMITTEE AND THE COMMITTEE OF THE REGIONS Towards a comprehensive European framework for online gambling
KOMUNIKAT KOMISJI DO PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, RADY, KOMITETU EKONOMICZNO-SPOŁECZNEGO I KOMITETU REGIONÓW W stronę kompleksowych europejskich ram dla hazardu online
KOMUNIKAT KOMISJI DO PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, RADY, KOMITETU EKONOMICZNO-SPOŁECZNEGO I KOMITETU REGIONÓW W stronę kompleksowych europejskich ram dla hazardu online
/* COM/2012/0596 final */
KOMUNIKAT KOMISJI DO PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, RADY, KOMITETU EKONOMICZNO-SPOŁECZNEGO I KOMITETU REGIONÓW W stronę kompleksowych europejskich ram dla hazardu online /* COM/2012/0596 final */
SPIS
TREŚCI 1. Wprowadzenie. 4 2. Najważniejsze problemy i proponowane rozwiązania. 6 2.1. Zgodność krajowych ram regulacyjnych z prawem UE. 7 2.2. Wzmocnienie nadzoru, współpracy administracyjnej i skutecznego
egzekwowania. 9 2.2.1. Wprowadzenie
odpowiedniego nadzoru i kontroli ........ w państwach członkowskich. 9 2.2.2. Wspieranie transgranicznej współpracy administracyjnej 10 2.2.3. Zapewnienie skutecznego egzekwowania na szczeblu krajowym.. 10 2.3. Ochrona konsumentów i obywateli 12 2.3.1. Dążenie do wysokiego poziomu ochrony w całej UE. 12 2.3.2. Zapewnienie ochrony nieletnich. 13 2.3.3. Szerzenie odpowiedzialnej reklamy. 14 2.3.4. Zapobieganie
problematycznym zachowaniom hazardowym lub uzależnieniu od hazardu 14 2.4. Zapobieganie oszustwom i praniu pieniędzy. 15 2.4.1. Rozszerzenie zakresu środków na rzecz przeciwdziałania praniu pieniędzy. 16 2.4.2. Kwestie kradzieży tożsamości i innych rodzajów cyberprzestępstw.. 16 2.4.3. Zapewnienie bezpieczeństwa urządzeń do gier 17 2.5. Zagwarantowanie
uczciwości w sporcie i zapobieganie ustawianiu wyników zawodów sportowych 17 2.5.1. Wspieranie współpracy między zainteresowanymi stronami 18 2.5.2. Opracowanie
środków przeciwdziałania ustawianiu wyników zawodów sportowych. 18 2.5.3. Zapewnienie
skutecznego odstraszania od ustawiania wyników zawodów sportowych. 19 2.5.4. Propagowanie współpracy międzynarodowej 19 3. Wnioski 20
1. Wprowadzenie
Gry hazardowe online[1] to szybko rozwijający się sektor
działalności usługowej w UE – jego roczna stopa wzrostu wynosi prawie 15 %[2]. Przewiduje
się, że w 2015 r. roczne przychody wyniosą ok. 13 mld EUR, w porównaniu z 9,3
mld EUR w 2011 r. Dałoby to łączną
stopę wzrostu w tym sektorze w wysokości niemal 40 %[3]. Znaczenie gospodarcze tego sektora przejawia się
także w jego wysokim poziomie innowacji na poziomie UE i rosnących dochodach
podatkowych generowanych w państwach członkowskich. Szybkie tempo rozwoju
technologii internetowych w ostatnich latach ułatwiło świadczenie usług
hazardowych na odległość za pomocą różnych kanałów dystrybucji, w tym internetu oraz innych środków komunikacji
elektronicznej lub na odległość, takich jak telefonia komórkowa lub telewizja
cyfrowa. Dzięki specyfice środowiska
online strony internetowe oferujące gry hazardowe mogą działać w UE poza
jakąkolwiek kontrolą prowadzoną przez organy regulacyjne na terenie UE. Konsumenci w Europie poszukują usług hazardowych
online także za granicą, co w przypadku braku odpowiednich regulacji prawnych
może ich narażać na poważne zagrożenia. Szeroka oferta i rosnący popyt na usługi hazardowe online niosą ze sobą
szereg wyzwań pod względem zagwarantowania właściwej realizacji celów polityki
publicznej na poziomie krajowym, unijnym i międzynarodowym. W 2011 r. Komisja przyjęła zieloną księgę w
sprawie gier hazardowych oferowanych w internecie w obrębie rynku wewnętrznego[4]. Konsultacje społeczne miały za zadanie dać
Komisji pełny obraz sytuacji, ułatwić wymianę najlepszych praktyk między
państwami członkowskimi oraz pomóc ustalić, w jaki sposób mogą współistnieć
różne krajowe modele regulacyjne w zakresie gier hazardowych – z należytym
uwzględnieniem ich celów polityki publicznej oraz nie zakłócając działania
rynku wewnętrznego – oraz czy być może konieczne są konkretne działania na
poziomie UE w celu zapewnienia większej spójności. Odpowiedzi na te konsultacje były bardzo zróżnicowane zarówno w
odniesieniu do treści ewentualnych unijnych inicjatyw, jak i instrumentów,
które należałoby na ich potrzeby stosować . Na obecnym etapie nie wydaje się właściwe proponowanie unijnych
przepisów dotyczących tego konkretnego sektora. Niemniej jednak uczestnicy konsultacji zgodzili się niemal
jednomyślnie, że konieczne jest podjęcie na szczeblu UE działań w ramach
polityki, a udzielone przez nich odpowiedzi umożliwiają jednoznaczne
zidentyfikowanie głównych obszarów priorytetowych wymagających podjęcia tych
działań. W niniejszym komunikacie oraz towarzyszącym mu
dokumencie roboczym służb Komisji[5]
przedstawiono najważniejsze problemy, jakie stwarza współistnienie wielu
krajowych ram regulacyjnych w ramach rynku wewnętrznego. Jego celem jest również zaproponowanie rozwiązań tych problemów w
formie działań na szczeblu krajowym i unijnym. Dokument roboczy służb Komisji zawiera bardziej szczegółowe informacje
wynikające z analizy odpowiedzi na pytania postawione w zielonej księdze,
proponowane inicjatywy w ramach niniejszego planu działania, jak również
odpowiednie dane. Szukając rozwiązań
wielorakich problemów dotyczących hazardu online, Komisja czerpała z dobrych
praktyk UE i państw członkowskich. W świetle zmian
dotyczących oferty i promocji gier hazardowych online w UE potrzebna jest
większa przejrzystość. W niniejszym
komunikacie proponuje się kombinację inicjatyw i odpowiednich środków
obejmujących szereg kwestii, mając na celu zwiększenie przejrzystości prawnej i
sformułowanie strategii na podstawie dostępnych informacji. Działania te, uwzględniające w pełni zasady
pomocniczości i proporcjonalności, koncentrują się na rozwiązaniu problemów w
pięciu priorytetowych obszarach w UE: - zgodność
krajowych ram regulacyjnych z prawem UE; - poprawa współpracy administracyjnej i skuteczne egzekwowanie; - ochrona konsumentów i obywateli, nieletnich[6] oraz słabszych grup społecznych; - zapobieganie oszustwom i praniu pieniędzy; - zagwarantowanie uczciwości w sporcie i zapobieganie ustawianiu wyników
zawodów sportowych. Proponowane działania koncentrują się na
usługach hazardowych online i kwestiach dotyczących swobodnego przepływu usług
(art. 56 TFUE) oraz swobody przedsiębiorczości (art. 49 TFUE) w świetle wzrostu
sektora hazardu online w UE i dobrze rozwiniętego transgranicznego świadczenia
tych usług. Jednak wiele z nich
dotyczy zarówno usług hazardowych online, jak i offline[7]. Niniejszy
komunikat jest ponadto odpowiedzią na konkluzje Rady w sprawie ram
obowiązujących w sektorze gier hazardowych i zakładów w państwach członkowskich
UE[8],
szereg sprawozdań prezydencji z postępu prac[9], rezolucję Parlamentu
Europejskiego w sprawie hazardu online na rynku wewnętrznym[10]
oraz opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego[11].
2. najważniejsze problemy i proponowanE
rozwiązania
Państwa członkowskie mają zasadniczo swobodę
ustalania celów swojej polityki w zakresie gier hazardowych i dokładnego
określenia poziomu ochrony, jednak krajowe ramy regulacyjne muszą być zgodne z
prawem UE oraz zasadami i przepisami dotyczącymi rynku wewnętrznego. Zapewnienie zgodności przepisów krajowych z
Traktatem jest zatem warunkiem wstępnym udanej polityki UE w dziedzinie hazardu
online. Biorąc pod uwagę rodzaj wyzwań, jakie niesie
rozwój gier hazardowych online, oraz ich wpływ na każde państwo członkowskie,
nie jest możliwe, aby państwa członkowskie skutecznie rozwiązały te problemy
samodzielnie, ani aby zapewniły indywidualnie odpowiednio regulowaną i
wystarczająco bezpieczną ofertę usług hazardowych online. Działania Komisji w zakresie współpracy administracyjnej pomogą
państwom członkowskim lepiej zrozumieć wzajemne ramy regulacyjne, wymieniać się
dobrymi praktykami i poprawić spójność w rozwiązywaniu wspólnych problemów. Szerzej zakrojona i bardziej długoterminowa
współpraca między państwami członkowskimi zwiększyłaby także zdolności UE do
bardziej skutecznego radzenia sobie z międzynarodowym wymiarem gier hazardowych
online. Poprawa ochrony konsumentów i środowiska
regulacyjnego leży w interesie wszystkich państw członkowskich i
zainteresowanych stron. Kluczowym
elementem skutecznego powstrzymywania konsumentów przed korzystaniem ze stron
nieobjętych żadnymi regulacjami jest również rozwój atrakcyjnej oferty gier
hazardowych online. Z tego względu
działanie na poziomie UE powinno służyć odpowiedniej ochronie wszystkich
obywateli w Europie w zrównoważonym, regulowanym otoczeniu prawnym. W związku z powyższym Komisja proponuje podjęcie,
wraz z państwami członkowskimi, działań mających na celu zapewnienie wspólnej,
wysokiej jakości ochrony wszystkim europejskim konsumentom i obywatelom,
łącznie z osobami nieletnimi oraz słabszymi grupami społecznymi. Zaproponowane działania mają na celu zajęcie się
zagrożeniami wynikającymi z istnienia nieregulowanych rynków i przestępczości
zorganizowanej, takimi jak oszustwa i ustawianie wyników gier. Ogólnie rzecz biorąc, oczekuje się, że
inicjatywy te przyczynią się do poprawy ram prawnych regulujących usługi
hazardowe online w UE i utorują drogę dla zacieśnionej współpracy między
organami regulacyjnymi państw członkowskich. Komisja podejmuje się: ·
powołać w 2012 r. grupę ekspertów w dziedzinie gier
hazardowych składającą się z przedstawicieli państw członkowskich w celu
wymiany doświadczeń i dobrych praktyk, która będzie także służyć poradami i
fachową wiedzą podczas przygotowywania inicjatyw UE.
2.1.
Zgodność krajowych ram regulacyjnych z prawem UE
Obowiązujące w państwach członkowskich ramy
regulacyjne dotyczące gier hazardowych online charakteryzuje różnorodność. Nieliczne państwa członkowskie wprowadziły zakaz
oferowania gier hazardowych w internecie, w odniesieniu do wszystkich gier lub
tylko niektórych rodzajów, takich jak poker i gry kasynowe. W niektórych państwach europejskich wprowadzono
systemy monopolistyczne oferujące usługi hazardowe online,
które obsługuje kontrolowany przez państwo operator
publiczny bądź prywatny podmiot gospodarczy na zasadzie wyłączności. Coraz więcej państw członkowskich wprowadza
jednak systemy koncesjonowania, umożliwiając w ten sposób oferowanie usług na
rynku przez więcej niż jeden podmiot gospodarczy. W odpowiedzi na
wyzwania społeczne, technologiczne i regulacyjne w znacznej liczbie państw
członkowskich dokonano w ostatnim czasie przeglądu przepisów regulujących
kwestie gier hazardowych w celu uwzględnienia nowych form usług hazardowych. Te zmiany regulacyjne doprowadziły w ciągu
ostatnich kilku lat do zwiększenia oferty usług hazardowych świadczonych przez
podmioty gospodarcze posiadające zezwolenie w państwie członkowskim UE oraz do
powstania znacznych różnic pomiędzy uregulowaniami krajowymi. Zwiększa się także oferta usług transgranicznych,
które często nie posiadają zezwolenia na podstawie krajowych przepisów państwa
członkowskiego będącego ich odbiorcą. Zgodność tych przepisów krajowych z Traktatem została zakwestionowana
przed sądami krajowymi, a kwestie interpretacji prawa UE odesłano do Trybunału
Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Krajowe systemy
regulacyjne muszą być zgodne z prawem UE. W szeregu orzeczeń sądowych Trybunał Sprawiedliwości przedstawił ogólne
wskazówki na temat interpretacji podstawowych swobód rynku wewnętrznego w
dziedzinie gier hazardowych (online), uwzględniając szczególny charakter
działalności hazardowej, w celu umożliwienia sądom krajowym ustalenia
okoliczności, w jakich restrykcyjne krajowe przepisy w zakresie gier
hazardowych są uzasadnione z przyczyn związanych z interesem ogólnym. Trybunał
Sprawiedliwości potwierdził, że świadczenie i korzystanie z transgranicznych
usług hazardowych jest działalnością gospodarczą, która wchodzi w zakres
podstawowych swobód zapisanych w TFUE. W szczególności w art. 56 TFUE zakazuje się ograniczeń w swobodnym
świadczeniu usług na rzecz odbiorców w innych państwach członkowskich. Krajowe przepisy zakazujące świadczenia usług
hazardowych, na których świadczenie udzielono zezwolenia w innym państwie
członkowskim, zostały uznane za ograniczające swobodę rezydentów danego państwa
w zakresie korzystania, za pośrednictwem internetu, z usług oferowanych w
innych państwach członkowskich. Ograniczają
one również swobodę podmiotów gospodarczych mających siedzibę w innych
państwach członkowskich w zakresie świadczenia usług hazardowych. Państwa członkowskie
mogą ograniczać transgraniczne świadczenie wszystkich lub niektórych typów
usług hazardowych online, uzasadniając to celami związanymi z interesem
publicznym, które chcą chronić w odniesieniu do gier hazardowych. Przepisy krajowe koncentrują się głównie na
celach związanych z ochroną konsumentów, w szczególności na przeciwdziałaniu
problematycznym zachowaniom hazardowym i ochronie nieletnich oraz zapobieganiu
przestępczości i oszustwom. Państwa
członkowskie zazwyczaj podają uzasadnione przyczyny ograniczenia
transgranicznych usług hazardowych, muszą one jednak wykazywać stosowność i
konieczność przedmiotowego środka, w szczególności istnienie problemu mającego
związek z zagrożonym celem interesu publicznego i ze spójnością systemu
regulacyjnego. Państwa członkowskie
muszą wykazać, że cele interesu publicznego, które z własnej woli zdecydowały
się chronić, są realizowane w spójny i systematyczny sposób i nie wolno im
stosować, ułatwiać ani tolerować środków sprzecznych z osiągnięciem tych celów. W ubiegłych latach
Komisja wszczęła wobec wielu państw członkowskich postępowania w sprawie
uchybienia ich zobowiązaniom i sprawy te są nadal badane. Odnotowano także wpłynięcie licznych skarg dotyczących gier hazardowych
na podst. art. 49 lub 56 TFUE. Komisja
wykorzystuje szczegółowe informacje na temat stanu faktycznego zebrane podczas
konsultacji przeprowadzonych w ramach zielonej księgi oraz najnowsze
orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości do celów swojej bieżącej oceny przepisów
krajowych w kontekście rozpatrywanych uchybień i skarg. Ocena ta skupia się w szczególności na kwestii spójności krajowych
polityk dotyczących hazardu, zwłaszcza w zakresie podejścia regulacyjnego do
ofert online i offline dotyczących tego samego rodzaju gier, jak również do
gier, które są wyraźnie porównywalne pod względem ryzyka, jakie niosą w
kontekście oszustw lub ochrony konsumentów. Dalsze kwestie będące głównym przedmiotem oceny to przejrzystość i
niedyskryminacyjność systemów koncesjonowania oraz proporcjonalność warunków
udzielania koncesji. Wraz z przyjęciem
niniejszego komunikatu Komisja wzywa zainteresowane państwa członkowskie do
przedstawienia informacji na temat najnowszych zmian w ich przepisach
dotyczących hazardu. Państwa członkowskie,
przeciwko którym toczą się postępowania w sprawie uchybienia ich zobowiązaniom
lub wpłynęły skargi, zostaną poproszone o przedstawienie informacji na temat
stanu prawnego i (zaktualizowanego) stanu faktycznego, aby umożliwić Komisji
dokonanie oceny zgodności z prawem UE. W razie konieczności
Komisja podejmie działania w celu wyegzekwowania odpowiednich przepisów
Traktatu w odniesieniu do przepisów krajowych niezgodnych z prawem UE,
uwzględniając przy tym najnowsze orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości. Ponadto zgodność projektów przepisów krajowych w
dziedzinie gier hazardowych online z prawem UE będzie nadal oceniana zgodnie z
tzw. procedurą powiadamiania[12]. Komisja podejmuje się: ·
przyspieszyć zakończenie oceny przepisów krajowych
w ramach toczących się postępowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa
członkowskiego i rozpatrywanych skarg oraz w razie konieczności podjąć
działania w celu wyegzekwowania przepisów.
2.2.
Wzmocnienie nadzoru, współpracy administracyjnej i
skutecznego egzekwowania
W celu zapewnienia
udanego wdrożenia i stosowania polityki w zakresie gier hazardowych na poziomie
krajowym i unijnym państwa członkowskie potrzebują właściwych organów
regulacyjnych, współpracujących z organami w innych państwach członkowskich i
korzystających ze wszystkich dostępnych środków skutecznego egzekwowania. Kilka inicjatyw
zapowiedzianych w niniejszym komunikacie będzie się wiązało z przetwarzaniem
danych osobowych. W tym względzie
konieczne będzie zapewnienie zgodności z unijnym dorobkiem prawnym w zakresie
ochrony danych[13]. Będzie to wymagać w szczególności jasnej
definicji konkretnych celów przetwarzania danych w celu zapewnienia jakości
danych oraz minimalizacji i zgodności z innymi wymogami w zakresie ochrony
danych.
2.2.1.
Wprowadzenie odpowiedniego nadzoru i kontroli w
państwach członkowskich
W celu zapewnienia
skutecznego wdrożenia i egzekwowania przepisów w zakresie gier hazardowych i
efektywnej transgranicznej współpracy administracyjnej, każde państwo
członkowskie powinno posiadać dobrze przygotowane organy regulacyjne. Krajowe organy regulacyjne muszą posiadać
odpowiednie umiejętności i wiedzę fachową, aby być w stanie rozwiązywać
problemy regulacyjne na szybko rozwijającym się rynku opartym na nowoczesnych
technologiach. Ze względu na
możliwość, że nie wszystkie organy regulacyjne mają pełnię kompetencji w
zakresie nadzoru rynku gier hazardowych, wymagana może być ich współpraca z
innymi właściwymi organami na szczeblu regionalnym lub krajowym, aby sprostać
wymogom współpracy z organami regulacyjnymi innych państw członkowskich i nie
zawieść ich oczekiwań.
2.2.2.
Wspieranie transgranicznej współpracy
administracyjnej
Zacieśniona
współpraca administracyjna jest niezbędna do rozwiązania obecnych problemów
regulacyjnych. Będzie ona pomocna
państwom członkowskim i podmiotom regulującym branżę gier hazardowych w ich
funkcjach regulacyjnych i nadzorczych oraz poprawi jakość ich pracy. Praktyczna współpraca pozwoli państwom
członkowskim zapoznać się z systemami i praktykami stosowanymi gdzie indziej
oraz nawiązać bliższe stosunki zawodowe na poziomie operacyjnym. Działania mające na celu wspieranie współpracy
administracyjnej powinny również doprowadzić do ograniczenia zbędnych obciążeń
administracyjnych, w szczególności w odniesieniu do procesu udzielania zezwoleń
oraz nadzoru nad podmiotami gospodarczymi, które otrzymały zezwolenie na
działalność w więcej niż jednym państwie. W tym kontekście ważną rolę mogą odegrać również certyfikacja i
normalizacja urządzeń do gier hazardowych online. Udana współpraca administracyjna wymaga
wyraźnego określenia obszarów, co do których państwa członkowskie mogą
wnioskować o informacje i wymieniać się nimi, oraz obszarów objętych wspólnymi
działaniami i inicjatywami. Musi
również istnieć odpowiednia struktura z wyraźnym mandatem do współpracy, zdolna
do zaspokojenia potrzeb operacyjnych organów regulacyjnych. Dokładna forma współpracy pomiędzy krajowymi
organami regulacyjnymi zależy od rodzaju informacji i danych, jakimi mogą się
one wymieniać. Pierwszym krokiem do
współpracy jest położenie nacisku na wymianę ogólnych informacji i najlepszych
praktyk w celu wymiany doświadczeń oraz budowania zaufania i poczucia wspólnego
interesu między organami regulacyjnymi. Na drugim etapie Komisja, poprzez dialog z państwami członkowskimi,
zbada bardziej szczegółowo możliwości wymiany danych osobowych zgodnie z
krajowymi i unijnymi przepisami dotyczącymi ochrony danych. W tym kontekście współpracę administracyjną
między państwami członkowskimi ułatwiłoby korzystanie z systemu wymiany
informacji na rynku wewnętrznym (IMI)[14]. Sama współpraca w ramach UE nie wystarczy, aby
sprostać wszystkim wyzwaniom pojawiającym się na rynku gier hazardowych online. Wiele z tych problemów ma charakter
transgraniczny, a ich źródło znajduje się często poza UE. W celu koordynacji działań i wspierania inicjatyw skierowanych do
krajów spoza UE, Komisja wraz z państwami członkowskimi zajmie się określeniem
kwestii, jakie należy omówić z państwami trzecimi, oraz będzie dążyć do
zacieśnienia dialogu.
2.2.3.
Zapewnienie skutecznego egzekwowania na szczeblu
krajowym
Skuteczne działania
państw członkowskich w obszarze egzekwowania swego prawodawstwa – których
najważniejszym warunkiem wstępnym jest zgodność z prawem UE – są konieczne dla osiągnięcia
celów interesu publicznego ich polityki w sektorze gier hazardowych. Skuteczne egzekwowanie zależy między innymi od
solidnej struktury organizacyjnej i całkowitych kompetencji krajowego organu
odpowiedzialnego za regulację gier hazardowych online, odpowiedniej współpracy
administracyjnej z innymi organami regulacyjnymi oraz odpowiednich narzędzi
egzekwowania przepisów. Zapobiegawcze środki egzekucyjne mają na celu ograniczenie pierwszego kontaktu
obywateli z ofertą transgranicznych usług hazardowych online, które są
niezgodne z prawodawstwem obowiązującym w państwie członkowskim będącym ich
odbiorcą (gry hazardowe „nieobjęte zezwoleniem”)[15] oraz zapewnienie przestrzegania przepisów
krajowych w zakresie gier hazardowych oraz wspólnych zasad, dotyczących m.in.
edukacji i informowania graczy, zrozumienia wyborów i zachowania graczy oraz
promowania odpowiedzialnej postawy przedsiębiorstw. Egzekucyjne środki reagowania, np. ograniczenie dostępu do stron
internetowych oferujących usługi hazardowe online nieobjęte zezwoleniami lub
blokowanie płatności między graczami a podmiotami gospodarczymi działającymi
bez zezwolenia, mają pewne korzyści, ale również potencjalne wady. Tego rodzaju środki należy również starannie
ocenić w świetle ochrony praw podstawowych i podstawowych swobód zapisanych w
TFUE. Jeśli chodzi o środki
reagowania, które wymagają podjęcia działań przez pośredników udostępniających
nielegalne usługi hazardowe online (takich jak zdjęcie oferty lub
uniemożliwianie dostępu do oferty klientom w poszczególnych państwach
członkowskich), przydatne byłoby wyjaśnienie procedur, jakie mogą być
stosowane. Komisja przygotowuje
inicjatywę horyzontalną na temat procedur zgłaszania i podejmowania działań,
która powinna zapewnić potrzebne wyjaśnienia. Ponadto współpraca mogłaby zostać usprawniona w ramach sieci
ustanowionej rozporządzeniem w sprawie współpracy w dziedzinie ochrony
konsumentów, które umożliwia transgraniczne egzekwowanie[16]. GŁÓWNE DZIAŁANIA Komisja
podejmuje się: ·
ułatwić współpracę administracyjną między
podmiotami regulującymi gry hazardowe oraz zbadać możliwości oferowane przez
rozporządzenie w sprawie IMI w zakresie wymiany informacji i współpracy między
państwami członkowskimi, do roku 2013; ·
zwiększyć wymianę informacji i najlepszych praktyk
dotyczących środków egzekucyjnych, a także zbadać korzyści i potencjalne
ograniczenia związane z egzekucyjnymi środkami reagowania, takimi jak
blokowanie płatności oraz uniemożliwianie dostępu do stron internetowych na
szczeblu UE; ·
wyjaśnić procedury zgłaszania i podejmowania
działań w odniesieniu do nieuprawnionych treści udostępnianych w UE przez
pośredników online[17]; ·
prowadzić regularny dialog z państwami trzecimi. Państwa
członkowskie wzywa się do: ·
powołania organów regulacyjnych o jasno określonych
kompetencjach i zapewnienia współpracy z innymi właściwymi organami; ·
zbadania sposobów informowania konsumentów o
dostępnych legalnych ofertach w celu skierowania popytu na rynek działający
legalnie.
2.3.
Ochrona konsumentów i obywateli
W całej UE państwa
członkowskie dążą do ochrony obywateli, chociaż stosują w tym celu odmienne
podejścia regulacyjne i techniczne. Wymagane
jest zatem odpowiednie działanie na szczeblu UE, aby: 1) zniechęcić konsumentów do korzystania z nieregulowanych i
potencjalnie szkodliwych ofert; 2) chronić nieletnich przed dostępem do gier
hazardowych; 3) chronić inne słabsze grupy społeczne; oraz 4) zapobiegać
zaburzeniom związanym z hazardem[18]. Wszyscy obywatele powinni móc korzystać ze
wspólnej ochrony na wysokim poziomie na całym obszarze rynku wewnętrznego. Z pełnym
poszanowaniem prawa każdego państwa członkowskiego do określania ram prawnych
dla usług hazardowych, Komisja dostrzega znaczne korzyści płynące z
rozszerzenia możliwości legalnego uprawiania hazardu, które skutecznie
odwiodłyby konsumentów od korzystania z innych usług hazardowych. Ważne jest, aby podmioty gospodarcze posiadające
zezwolenie były w stanie oferować dostatecznie atrakcyjne produkty, ponieważ w
przypadku braku wiarygodnych i trwałych alternatyw konsumenci będą w dalszym
ciągu korzystać z nieuregulowanej oferty internetowych gier hazardowych, co
może się potencjalnie wiązać ze szkodliwymi skutkami.
2.3.1.
Dążenie do wysokiego poziomu ochrony w całej UE
Szacuje się, że
hazard online uprawia około 6,84 mln europejskich konsumentów[19]. W
środowisku z natury transgranicznym konsumenci powinni mieć możliwość
podejmowania świadomych wyborów i być w stanie rozpoznać legalną ofertę gier
hazardowych. W obliczu nadmiaru
informacji konsumenci często polegają na znanych markach[20]. W
związku z tym Komisja zachęca podmioty gospodarcze do umieszczania informacji o
właściwych organach regulacyjnych w widocznym miejscu na stronie internetowej i
podnoszenia w ten sposób poziomu informacji i wiedzy konsumentów. Szereg państw
członkowskich ma doświadczenie w zakresie ochrony konsumentów w środowisku
online. Branża gier hazardowych
również wypracowała cenną techniczną wiedzę fachową i strategie oparte na
samoregulacji na rzecz odpowiedzialnego uprawiania hazardu. Działania wymagają wysiłku wszystkich
zainteresowanych stron. Należy
osiągnąć odpowiednią równowagę, w ramach której środki ochrony konsumentów nie
powinny skłaniać graczy do szukania atrakcyjniejszych ofert na stronach
nieobjętych żadnymi regulacjami. Wspólny zbiór zasad
opracowanych na poziomie UE powinien mieć na celu zapewnienie wysokiego poziomu
ochrony konsumentów. Zasady te
powinny obejmować skuteczną i sprawną rejestrację graczy, weryfikację wieku,
kontrolę tożsamości (szczególnie w kontekście transakcji pieniężnych), kontrolę
stanu faktycznego (korzystanie z konta, znaki ostrzegawcze, kierowanie do
infolinii), zakaz gry na kredyt, ochronę środków finansowych graczy, możliwości
stosowania samoograniczeń (ograniczeń czasowych/finansowych, wykluczeń) oraz
obsługę klienta i sprawne rozpatrywanie skarg[21]. W ramach pierwszego
kroku Komisja przygotuje zalecenie w sprawie wspólnej ochrony konsumentów.
2.3.2.
Zapewnienie ochrony nieletnich
Ochrona nieletnich
musi być priorytetem choćby z uwagi na fakt, że 75 % osób w wieku 6-17 lat w
Europie korzysta z internetu[22]. Celem zapobiegawczych środków ochronnych powinno
być uniemożliwienie nieletnim dostępu do gier hazardowych.
Dlatego też wynikiem zalecenia powinno być zapewnianie
wystarczających narzędzi weryfikacji wieku przez systemy regulacyjne i
gwarancja kontroli ze strony podmiotów gospodarczych. Należy również nakłaniać strony z grami hazardowymi do umieszczania
wyraźnie widocznych informacji „zakaz gier hazardowych dla nieletnich” i
dostarczania informacji na temat wdrażania środków służących weryfikacji wieku. Tego rodzaju środkom powinny towarzyszyć
zwiększone wysiłki w obszarach takich jak podniesienie świadomości rodziców na
temat powiązanych zagrożeń oraz oprogramowania filtrującego na domowych
komputerach. Ponadto wszystkie
podmioty gospodarcze powinny prowadzić działalność w sposób odpowiedzialny.
2.3.3.
Szerzenie odpowiedzialnej reklamy
Odpowiedzialna
reklama jest niezbędna, jeśli chcemy zapewnić, aby obywatele byli świadomi
następujących faktów: 1) obowiązują
ograniczenia wiekowe, 2) hazard może być szkodliwy, jeśli uprawia się go w
sposób nieodpowiedzialny oraz 3) ryzyko może mieć charakter finansowy,
społeczny lub zdrowotny. Nie
wszystkie państwa członkowskie UE posiadają szczegółowe regulacje dotyczące
reklamy usług hazardowych. Niektóre
państwa członkowskie dysponują specjalnymi kodeksami postępowania. Branże gier hazardowych i reklamy wypracowują też
strategie oparte na samoregulacji. Wszyscy
obywatele UE muszą posiadać odpowiednie informacje na temat dokonywanych przez
siebie wyborów oraz ryzyka związanego z hazardem. Komisja przygotuje zalecenie
w sprawie odpowiedzialnego reklamowania gier hazardowych w celu dopilnowania,
aby podmioty gospodarcze posiadające zezwolenie w danym państwie członkowskim
reklamowały gry hazardowe w sposób społecznie odpowiedzialny i przekazywały
konsumentom kluczowe informacje. Aby
zalecenie było w pełni skuteczne, zarówno państwa członkowskie, jak i branża
zostaną wezwane do wniesienia wkładu w przygotowanie jego zakresu i kształtu. Państwa członkowskie zostaną zachęcone do
wprowadzania odpowiednich sankcji za naruszenia lub nieprawidłowości. Zalecenie to będzie uzupełnieniem dyrektywy o
nieuczciwych praktykach handlowych[23].
2.3.4.
Zapobieganie problematycznym zachowaniom hazardowym
lub uzależnieniu od hazardu
Na podstawie
odpowiedzi na zieloną księgę szacuje się, że od 0,5 do 3 % ludności UE cierpi
na różnego rodzaju zaburzenia związane z uprawianiem hazardu. Informacje dotyczące skali i rodzajów tych
zaburzeń nie są łatwo dostępne, a
istniejące badania i analizy nie pozwalają na wyciąganie bezsprzecznych
wniosków. Konieczne jest lepsze
zrozumienie: 1) stosowanych definicji, 2) czynników determinujących (np.
dążenie do wygranych/strat, informacje handlowe, dostępność, częstotliwość), 3)
związków przyczynowych między różnymi rodzajami gier/zakładów, 4) adekwatności
instrumentów prewencyjnych (np. znaków ostrzegawczych, samoograniczeń,
ograniczania pewnych gier/zakładów) oraz 5) rodzaju potrzebnego leczenia. Komisja jest obecnie
w trakcie pozyskiwania odpowiednich informacji za pomocą ALICE RAP[24], współfinansowanego przez UE projektu
badawczego zajmującego się między innymi kompilacją danych, klasyfikacją
uzależnień, oceną czynników determinujących i przejścia do uzależnienia,
prezentacją praktyk w zakresie uzależnień oraz dostarczaniem skonsolidowanych
danych na temat skali problemu w UE. Na
podstawie sprawozdań śródokresowych, jakie zostaną opracowane w ramach tego
projektu, Komisja rozważy inicjatywy na rzecz polityki w dziedzinie badań
naukowych w zakresie rozwoju zaburzeń związanych z uprawianiem hazardu, w tym
ich wykrywania i leczenia. GŁÓWNE DZIAŁANIA Komisja
podejmuje się: ·
przyjąć w 2013 r. zalecenia w sprawie wspólnej
ochrony konsumentów oraz odpowiedzialnej reklamy gier hazardowych; ·
wspierać analizę porównawczą i testowanie narzędzi
kontroli rodzicielskiej z wykorzystaniem programu „Bezpieczny internet”[25] i instrumentu „Łącząc Europę”[26] w celu poprawy systemów oceny wieku i
klasyfikacji treści; ·
ocenić w 2012 r. zalecenia dotyczące powiązanych z
hazardem uzależnień od internetu wśród młodzieży w ramach EU NET ADB[27]; ·
przedstawić w 2014 r. sprawozdanie na temat
odpowiednich grup roboczych w ramach ALICE RAP i przeprowadzić ocenę wyników
tych badań; ·
ocenić funkcjonowanie rynków usług hazardowych
online na podstawie badania rynków konsumenckich z 2013 r. Państwa członkowskie wzywa się do: ·
położenia większego nacisku na informacje oraz
inicjatywy mające na celu zwiększanie świadomości na temat zagrożeń związanych
z hazardem, jak również na temat oferty nieregulowanych usług hazardowych; ·
poprawienia współpracy między organami
regulacyjnymi odpowiedzialnymi za obszar hazardu a organizacjami konsumenckimi; ·
zwiększenia dostępności i wykorzystania w
internecie praktyk zapewniających bezpieczeństwo dzieci i młodzieży w celu
uniemożliwienia im dostępu do stron internetowych oferujących gry hazardowe; ·
prowadzenia badań i gromadzenia danych dotyczących
zaburzeń związanych z uprawianiem hazardu.
2.4.
Zapobieganie oszustwom i praniu pieniędzy
Głównymi celami
interesu publicznego państw członkowskich w obszarze porządku publicznego jest
zapobieganie oszustwom hazardowym i praniu pieniędzy. Oszustwa związane z kartami kredytowymi i kradzież danych bankowych są
najczęściej zgłaszanymi przestępstwami związanymi z hazardem online. Gry hazardowe online mogą także służyć do prania
środków pochodzących z nielegalnej działalności. Tego typu przestępstwa mają często charakter transgraniczny i wiążą się
z przestępczością zorganizowaną. Zarówno organy państw
członkowskich, jak i regulowane podmioty gospodarcze zmagają się z szeregiem
wyzwań związanych ze skutecznym stosowaniem mechanizmów zapobiegania oszustwom
i praniu pieniędzy. Najskuteczniej
można je wyeliminować dzięki współpracy i koordynacji międzynarodowej, na
przykład poprzez ustrukturyzowaną współpracę krajowych organów ds. gier
hazardowych, policji krajowej i międzynarodowych organów ścigania. W kontekście zalecenia w sprawie wspólnej ochrony
konsumentów należy rozważyć, w odpowiednim zakresie, środki zapobiegawcze i
ochronne mające również zastosowanie w ramach zwalczania prania pieniędzy (np.
zakaz ponoszenia anonimowych strat). Konieczne
są również szkolenia pracowników organów sądowniczych poświęcone zagadnieniom
związanym z oszustwami i praniem pieniędzy w kontekście hazardu.
2.4.1.
Rozszerzenie zakresu środków na rzecz
przeciwdziałania praniu pieniędzy
W odniesieniu do
działalności hazardowej dyrektywa w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy[28] ma obecnie zastosowanie tylko do kasyn. Niektóre państwa członkowskie już rozszerzyły
zakres jej stosowania na inne rodzaje gier hazardowych, a wiele regulowanych
podmiotów gospodarczych stosuje takie narzędzia, jak procesy weryfikacji
klienta, profilowanie klienta oraz monitorowanie płatności. Aby wszystkie podmioty gospodarcze działające w
obszarze hazardu miały równe szanse, jak również w celu zapewnienia
porównywalnego poziomu ochrony we wszystkich państwach członkowskich, istnieje
potrzeba rozszerzenia zakresu stosowania dyrektywy na wszystkie usługi
hazardowe. W kontekście przeglądu dyrektywy Komisja
rozważy rozszerzenie jej zakresu na wszystkie rodzaje gier hazardowych, przy
jednoczesnym zapewnieniu poszanowania zasady proporcjonalności.
2.4.2.
Kwestie kradzieży tożsamości i innych rodzajów
cyberprzestępstw
Konsultacje społeczne
wykazały, że najczęstszym typem oszustwa hazardowego jest kradzież tożsamości. Stanowi to jednak wyraz szerszego problemu
dotykającego usługi internetowe, jakim jest narastająca skala kradzieży
tożsamości i innych form cyberprzestępczości. Komisja zajmuje się obecnie tymi kwestiami w kontekście swojej
aktualnej polityki w zakresie cyberprzestępczości, w tym w niedawnym wniosku
dotyczącym ustanowienia Europejskiego Centrum ds. Walki z Cyberprzestępczością[29]. Aby rozwiązania opracowane w tym kontekście mogły
przyczynić się także do większego bezpieczeństwa usług hazardowych online,
Komisja będzie zachęcać do wymian doświadczeń i dobrych praktyk w walce z
cyberprzestępczością na forum grupy ekspertów ds. gier hazardowych oraz, w
odpowiednich przypadkach, do wymian z Europejskim Centrum ds. Walki z
Cyberprzestępczością.
2.4.3.
Zapewnienie bezpieczeństwa urządzeń do gier
Przy podejmowaniu
decyzji dotyczących koncesji na prowadzenie usług hazardowych, właściwe organy
państw członkowskich zwykle wymagają certyfikacji urządzeń do gier hazardowych
online, w tym oprogramowania do gier hazardowych. W celu zapewnienia porównywalnego poziomu bezpieczeństwa w dziedzinie
hazardu online w UE, jak również w celu zmniejszenia obciążenia
administracyjnego związanego z różnicami między krajowymi procedurami
certyfikacyjnymi oraz aby zapewnić, w stosownych przypadkach, możliwość
interoperacyjności, Komisja zbada korzyści wprowadzenia unijnej normy w
zakresie certyfikacji urządzeń do gier. GŁÓWNE
DZIAŁANIA Komisja
podejmuje się: ·
rozważyć w 2012 r. rozszerzenie zakresu dyrektywy w
sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy na wszystkie rodzaje gier hazardowych; ·
zachęcać, w kontekście swojej polityki dotyczącej
cyperprzestępczości, do wymian doświadczeń i dobrych praktyk na forum grupy
ekspertów ds. gier hazardowych oraz, w odpowiednich przypadkach, do wymian z
Europejskim Centrum ds. Walki z Cyberprzestępczością; ·
zbadać w 2013 r. możliwość wprowadzenia normy UE w
zakresie urządzeń do gier hazardowych, w tym oprogramowania. Państwa
członkowskie wzywa się do: ·
popularyzacji szkoleń pracowników organów
sądowniczych poświęconych zagadnieniom związanym z oszustwami i praniem
pieniędzy w kontekście hazardu.
2.5.
Zagwarantowanie uczciwości w sporcie i zapobieganie
ustawianiu wyników zawodów sportowych
Ustawianie wyników
zawodów sportowych powiązane z zakładami jest szczególnym rodzajem oszustwa,
które stoi w sprzeczności z interesami organizacji sportowych, sportowców,
graczy (konsumentów) oraz regulowanych podmiotów gospodarczych działających w
obszarze hazardu. Ustawianie wyników
jest sprzeczne z zasadą uczciwości we współzawodnictwie sportowym, która jest
jednym z celów działań UE w dziedzinie sportu (art. 165 TFUE). Rozwiązanie tego problemu wymaga wspólnych i
skoordynowanych działań organów publicznych, organizacji sportowych i podmiotów
gospodarczych działających w obszarze hazardu[30]. W UE obowiązuje szereg mechanizmów regulacyjnych
(warunki koncesjonowania usług hazardowych, statuty federacji sportowych) oraz
samoregulacyjnych (kodeksy postępowania); istnieją również kampanie edukacyjne,
zasady dotyczące konfliktu interesów, systemy monitorowania zakładów i
wczesnego ostrzegania (informowanie o nieprawidłowościach, gorące linie itp.). Współpraca między zainteresowanymi stronami
funkcjonuje, ale jej zakres jest ograniczony. Istnieje wyraźna potrzeba ściślejszej współpracy między bukmacherami,
organami sportowymi i właściwymi władzami, w tym podmiotami regulującymi gry
hazardowe, zarówno na poziomie krajowym, jak i międzynarodowym.
2.5.1.
Wspieranie współpracy między zainteresowanymi
stronami
Porozumienia o współpracy są przydatnym
narzędziem w tym obszarze i Komisja zachęca do ich dalszego stosowania oraz do
obejmowania nimi wszystkich właściwych zainteresowanych podmiotów (podmiotów
gospodarczych działających w obszarze hazardu, organizacji sportowych, organów
regulacyjnych). Umowy te skutecznie
ułatwiają tworzenie krajowych punktów kontaktowych, w których wszystkie
właściwe podmioty zaangażowane na szczeblu krajowym w walkę z ustawianiem
wyników zawodów sportowych mogą się spotkać, wymieniać informacjami i
koordynować działania. Krajowe punkty
kontaktowe są istotnym elementem skutecznej współpracy w celu przeciwdziałania
ustawianiu wyników na szczeblu unijnym i globalnym.
2.5.2.
Opracowanie środków przeciwdziałania ustawianiu
wyników zawodów sportowych
Podejścia państw członkowskich do finansowania
środków na rzecz przeciwdziałania ustawianiu wyników są bardzo zróżnicowane, a
żaden ze stosowanych obecnie modeli finansowania nie okazał się bardziej lub
mniej skuteczny od pozostałych. Komisja, we
współpracy z zainteresowanymi stronami, opracuje w zaleceniu środki na rzecz
przeciwdziałania ustawianiu wyników zawodów sportowych mające zastosowanie we
wszystkich państwach członkowskich i dyscyplinach sportu, mając na celu: 1)
wspieranie bardziej skutecznej wymiany dobrych praktyk w zakresie zapobiegania ustawianiu
wyników powiązanemu z zakładami, w tym inicjatywy zwiększające świadomość i
szkolenia dla osób zaangażowanych w działalność sportową; 2) zapewnienie
wymiany informacji i działań następczych w odniesieniu do podejrzanej
działalności organów sportowych, podmiotów gospodarczych i organów
regulacyjnych, w tym gromadzenie wiarygodnych danych na temat skali problemu,
3) wprowadzenie minimalnych przepisów dotyczących konfliktu interesów, np.
zakazu zawierania zakładów przez sportowców i działaczy sportowych oraz
wykluczenie z zakładów młodzieżowych zawodów sportowych, oraz 4) wprowadzenie
gorących linii i innych mechanizmów służących zawiadamianiu lub informowaniu o
nieprawidłowościach. Zorganizowane
zostaną w tym celu specjalne warsztaty z udziałem ekspertów w dziedzinie
hazardu.
2.5.3. Zapewnienie skutecznego odstraszania od ustawiania wyników zawodów
sportowych
Z badania dotyczącego
ustawiania wyników w sporcie[31] wynika,
że działalność tę uznaje się za niezgodną z prawem we wszystkich państwach
członkowskich. Autorzy wskazują
również, że sprecyzowanie odpowiedzialności karnej za przestępstwa w obszarze
sportu nie musi prowadzić do lepszego egzekwowania prawa lub spadku liczby
podejrzanych przypadków. Główne
problemy związane ze ściganiem przypadków ustawiania wyników zawodów sportowych
mają charakter operacyjny, zatem inicjatywy na szczeblu UE powinny dążyć do
poprawy egzekwowania przepisów zapobiegających ustawianiu wyników zawodów
sportowych. Komisja uczestniczy w
pracach Rady Europy na temat ewentualnej konwencji przeciwko manipulacji
wynikami sportowymi. Jej celem jest
wyposażenie systemów krajowych w narzędzia, wiedzę specjalistyczną i zasoby
konieczne do zwalczania tego zagrożenia.
2.5.4.
Propagowanie współpracy międzynarodowej
Komisja,
wykorzystując część środków dostępnych w 2012 r. w ramach budżetu na działanie
przygotowawcze „Europejskie partnerstwa na rzecz sportu”[32], rozpocznie projekty testowe mające na celu
propagowanie międzynarodowej współpracy w zakresie zapobiegania ustawianiu
wyników zawodów sportowych. Będzie
ona również kontynuować współpracę z Międzynarodowym Komitetem Olimpijskim
(MKOl) i Radą Europy, które zaproponowały i opracowały środki mające na celu
rozwiązanie tego problemu w skali globalnej[33]. Komisja rozważy możliwość włączenia kwestii zagwarantowania
uczciwości w sporcie i walki z ustawianiem wyników w zawodach sportowych do
dyskusji z państwami trzecimi oraz właściwymi organizacjami międzynarodowymi w
dziedzinie sportu. GŁÓWNE DZIAŁANIA Komisja
podejmuje się: ·
przyjąć w 2014 r. zalecenie w sprawie najlepszych
praktyk w dziedzinie zapobiegania ustawianiu wyników zawodów sportowych
powiązanemu z zakładami i zwalczania tego procederu; ·
uczestniczyć w pracach Rady Europy dotyczących
ewentualnej konwencji przeciwko manipulacji wynikami sportowymi; ·
propagować międzynarodową współpracę i dialog w
obszarze zapobiegania ustawianiu wyników zawodów sportowych. Państwa
członkowskie wzywa się do: ·
utworzenia krajowych punktów kontaktowych
skupiających wszystkie właściwe podmioty zaangażowane w walkę z ustawianiem
wyników; ·
wyposażenia krajowych systemów prawnych i
administracyjnych w narzędzia, wiedzę specjalistyczną i zasoby konieczne do
walki z ustawianiem wyników; ·
rozważenia trwałego finansowania środków na rzecz
uczciwości w sporcie.
3. Wnioski
Rozwiązywanie różnorodnych problemów
regulacyjnych i technicznych w branży hazardu online wymaga silnych i
skutecznych środków. Działania
zapowiedziane w niniejszym komunikacie stanowią kompleksową strategię mającą na
celu sprostanie tym wyzwaniom. Komisja Europejska będzie współpracować z
Parlamentem Europejskim, państwami członkowskimi i wszystkimi zainteresowanymi
stronami w celu szybkiego wdrożenia niniejszego komunikatu. W 2012 r. zorganizuje pierwsze spotkanie grupy
ekspertów ds. gier hazardowych i rozpocznie dialog ze wszystkimi
zainteresowanymi stronami. Konferencja
zainteresowanych stron zostanie zorganizowana w 2013 r. Komisja Europejska
dokona oceny wdrożenia niniejszego komunikatu oraz stosowania środków przez
państwa członkowskie i zainteresowane strony. W ciągu dwóch lat od przyjęcia niniejszego komunikatu Komisja
opublikuje sprawozdanie w sprawie osiągniętego postępu. W sprawozdaniu oceni, czy wdrożone działania są wystarczające, w
szczególności w odniesieniu do celów dotyczących skuteczniejszej ochrony
konsumentów i odstraszania od ustawiania wyników zawodów sportowych. Komisja oceni również, czy działania te stanowią
odpowiednie ramy prawne UE w zakresie gier hazardowych online, czy też
konieczne jest podjęcie dodatkowych działań, w razie potrzeby legislacyjnych,
na poziomie UE. [1]
Termin „usługi
hazardowe online” obejmuje szereg różnych usług hazardowych i kanałów
dystrybucji. Zob. przegląd i omówienie definicji w sekcji 2 dokumentu
roboczego służb. [2]
Roczne przychody
całego rynku gier hazardowych UE w 2011 r. szacowano na ok. 84,9 mld EUR
(roczna stopa wzrostu w wysokości ok. 3 %). W latach 2008 i 2011 rynek gier
hazardowych offline wzrósł o ok. 8,3 %. [3]
H2 Gambling Capital
(firma konsultingowa działająca w sektorze gier i zakładów). [4]
Zielona księga w
sprawie gier hazardowych oferowanych w internecie w obrębie rynku wewnętrznego
(COM(2011) 128 final). [5]
Dokument roboczy
służb Komisji nr ref: [6]
Określenie
„nieletni” stosowane w niniejszym komunikacie obejmuje „dzieci”. Zgodnie z art.
1 Konwencji NZ o prawach dziecka „dziecko” oznacza każdą istotę ludzką w wieku
poniżej 18 lat. W niektórych państwach członkowskich pełnoletnia młodzież jest
objęta systemem obowiązującym w stosunku do dzieci. [7]
Wszystkie działania
zaproponowane przez Komisję w niniejszym dokumencie są spójne i zgodne z
obowiązującymi wieloletnimi ramami finansowymi. [8]
3057. konkluzje Rady
ds. Konkurencyjności w sprawie ram obowiązujących w sektorze gier hazardowych i
zakładów w państwach członkowskich UE z dn. 10 grudnia 2010 r. [9]
Sprawozdania z
postępów prac prezydencji Rady na temat ram obowiązujących w sektorze gier
hazardowych i zakładów w państwach członkowskich UE (2008-2011). [10] 2011/2084(INI) [11] CESE
1581/2011 - INT/579 [12] Dyrektywa
98/34/WE ustanawiająca procedurę udzielania informacji w zakresie norm i
przepisów technicznych, zmieniona dyrektywą 98/48/WE. [13] Dyrektywa
95/46/WE w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych
osobowych i swobodnego przepływu tych danych, zob. informacje na temat reformy
ochrony danych i pakietu reform przyjętego przez Komisję w dniu 25 stycznia
2012 r. http://ec.europa.eu/justice/newsroom/data-protection/news/120125_en.htm [14] Rozporządzenie w sprawie współpracy administracyjnej za
pośrednictwem IMI (na podstawie wniosku Komisji (COM (2011) 522 final) ma
zostać formalnie przyjęte przez Parlament Europejski i Radę na przełomie
września i października 2012 r. Rozporządzenie stworzy możliwość wprowadzenia projektów
pilotażowych IMI testujących wykorzystanie IMI na potrzeby współpracy
administracyjnej, w tym wymiany danych osobowych w każdym obszarze jednolitego
rynku, pod warunkiem że istnieje podstawa prawna dla wymiany tych danych. [15] Fakt,
że usługi hazardowe nie są objęte zezwoleniem w danym państwie członkowskim
będącym ich odbiorcą nie musi oznaczać, że usługi te są nieuregulowane w
państwie członkowskim pochodzenia, ani że usługi te nie są objęte zezwoleniem w
innych państwach członkowskich będących ich odbiorcami. [16] Rozporządzenie
(WE) nr 2006/2004 w sprawie współpracy między organami krajowymi
odpowiedzialnymi za egzekwowanie przepisów prawa w zakresie ochrony konsumentów
(rozporządzenie w sprawie współpracy w zakresie ochrony konsumentów). [17] Więcej informacji na stronie: http://ec.europa.eu/internal_market/e-commerce/notice-and-action/index_en.htm. [18] Takim
jak problematyczne zachowania hazardowe, hazard patologiczny, nadmierne
zaangażowanie w hazard. [19] H2 Gambling Capital [20] Europejski program na rzecz konsumentów - Zwiększanie
zaufania i pobudzanie wzrostu gospodarczego (COM(2012) 225 final). [21] Zgodnie z
tym, co zaproponowano we wnioskach dotyczących dyrektywy w sprawie
alternatywnych metod rozstrzygania sporów konsumenckich oraz rozporządzenia w
sprawie internetowego systemu rozstrzygania sporów konsumenckich pod adresem: http://ec.europa.eu/consumers/redress_cons/adr_policy_work_en.htm [22] Europejska strategia na rzecz lepszego internetu dla dzieci
(COM(2012) 196 final). [23] Dyrektywa 2005/29/WE dotycząca nieuczciwych praktyk
handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku
wewnętrznym oraz zmieniająca dyrektywę 84/450/EWG, dyrektywy 97/7/WE, 98/27/WE
i 2002/65/WE oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004. [24] Jest
to międzydyscyplinarny projekt w ramach siódmego programu ramowego w zakresie
badań i rozwoju technologicznego. Skupia się on na badaniach związanych z
uzależnieniami i stylem życia w Europie na przestrzeni 5 lat (2011-2015).
Więcej informacji: http://ec.europa.eu/research/social-sciences/projects/486_en.html [25] Decyzja
nr 1351/2008/WE w sprawie ustanowienia wieloletniego wspólnotowego programu
ochrony dzieci korzystających z Internetu oraz innych technologii
komunikacyjnych. [26] Wniosek
w sprawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego
instrument „Łącząc Europę” (COM (2011) 665). [27] Mające na celu ocenę występowania graniczącego z nałogowym
korzystania z internetu i uzależnienia od internetu oraz czynników je
warunkujących wśród młodzieży europejskiej. [28] Dyrektywa
2005/60/WE w sprawie przeciwdziałania korzystaniu z systemu finansowego w celu
prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu. [29] Zwalczanie
przestępczości w erze cyfrowej: ustanowienie Europejskiego Centrum ds. Walki z
Cyberprzestępczością (COM (2012) 140 final). [30] Zob.
deklaracja z Nikozji z dnia 20 września 2012 r. w sprawie przeciwdziałania
ustawianiu wyników sportowych. [31] http://ec.europa.eu/sport/news/20120410-study-on-match-fixing_en.htm [32] http://ec.europa.eu/sport/news/20120417-2012-call-for-proposals_en.htm [33] CM/Rec(2011)10, zalecenia MKOl dotyczące ustawiania wyników
wydarzeń sportowych z dnia 2 lutego 2012 r.