1.   Parlament Europejski, Rada i Komisja (zwane dalej „instytucjami”) podczas każdej procedury budżetowej oraz przy wykonywaniu budżetu na dany rok muszą zachowywać zgodność z rocznymi pułapami wydatków określonymi w załączniku I (zwanymi dalej „pułapami WRF”).

Podpułap działu 3 określony w załączniku I ustala się bez uszczerbku dla elastyczności między dwoma filarami wspólnej polityki rolnej (WPR). Dostosowany pułap, który ma mieć zastosowanie do filara I WPR po przesunięciach środków między Europejskim Funduszem Rolnym na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich a płatnościami bezpośrednimi, zostanie określony w odpowiednim akcie prawnym, a WRF zostaną odpowiednio dostosowane w drodze dostosowania technicznego przewidzianego w art. 4 niniejszego rozporządzenia.

2.   W przypadku gdy konieczne jest wykorzystanie zasobów instrumentów szczególnych przewidzianych w art. 8, 9, 10 i 12, środki na zobowiązania i odpowiadające im środki na płatności zapisuje się w budżecie poza odpowiednimi pułapami WRF.

W przypadku gdy konieczne jest wykorzystanie zasobów jednolitego marginesu zgodnie z art. 11, środki na zobowiązania i odpowiadające im środki na płatności zapisuje się w budżecie poza odpowiednimi pułapami WRF na dany rok.

3.   W przypadku gdy konieczne jest uruchomienie gwarancji w odniesieniu do pomocy finansowej na rzecz państw członkowskich zatwierdzonej zgodnie z art. 220 ust. 1 rozporządzenia finansowego, niezbędną kwotę uruchamia się poza pułapami WRF.

1.   W każdym roku w okresie objętym WRF wymagana łączna kwota środków na płatności, po rocznym dostosowaniu i z uwzględnieniem wszelkich innych dostosowań i zmian, a także zastosowania art. 2 ust. 2 i 3, nie może skutkować taką stawką poboru zasobów własnych, która przekraczałaby pułap zasobów własnych określony w obowiązującej decyzji w sprawie zasobów własnych Unii Europejskiej, która została przyjęta zgodnie z art. 311 akapit trzeci TFUE (zwanej dalej „decyzją w sprawie zasobów własnych”).

2.   W razie potrzeby pułapy WRF obniża się, aby zapewnić zgodność z pułapem zasobów własnych określonym w decyzji w sprawie zasobów własnych.

1.   Każdego roku Komisja, działając z wyprzedzeniem w stosunku do procedury budżetowej dotyczącej roku n+1, dokonuje następujących dostosowań technicznych WRF:

2.   Komisja dokonuje dostosowań technicznych, o których mowa w ust. 1, na podstawie stałego deflatora w wysokości 2 % rocznie.

3.   Komisja przekazuje wyniki dostosowań technicznych, o których mowa w ust. 1, oraz leżące u ich podstaw prognozy gospodarcze Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

4.   Bez uszczerbku dla art. 6 i 7, w stosunku do danego roku nie można dokonywać żadnych dalszych dostosowań technicznych ani w ciągu tego roku, ani na zasadzie ex post w latach kolejnych.

1.   Kwota równoważna dochodom pochodzącym z grzywien nałożonych przez instytucje Unii na mocy rozporządzeń Rady (WE) nr 1/2003 (3) i (WE) nr 139/2004 (4), zapisana w budżecie na rok n-1 zgodnie z art. 107 rozporządzenia finansowego, po odliczeniu kwoty na rok n-1, o której mowa w art. 141 ust. 1 Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (5), jest udostępniana do celów dodatkowej alokacji:

Łączna kwota dodatkowych alokacji na okres 2022–2027 w odniesieniu do środków na zobowiązania i środków na płatności wynosi, odpowiednio, 11 000 mln EUR (w cenach z 2018 r.). Dla poszczególnych lat w okresie 2022–2026 roczna kwota dodatkowych alokacji w odniesieniu do środków na zobowiązania i środków na płatności wynosi, odpowiednio, co najmniej 1 500 mln EUR (w cenach z 2018 r.) i nie może przekroczyć 2 000 mln EUR (w cenach z 2018 r.).

Łączna kwota dodatkowych alokacji w odniesieniu do środków na zobowiązania na rzecz programów w okresie 2022–2027 określona jest w kolumnie „Łączna dodatkowa alokacja środków na zobowiązania na podstawie art. 5” w tabeli w załączniku II.

2.   Pułapy środków na zobowiązania w odpowiednich działach na rok n+1, począwszy od 2022 r. i zakończywszy w 2027 r., są dostosowywane w górę o kwoty odpowiadające dodatkowym alokacjom określonym w ust. 1, zgodnie z wartościami procentowymi określonymi dla tych działów w kolumnie „Klucz podziału” w tabeli w załączniku II. Pułap środków na płatności na rok n+1, począwszy od 2022 r. i zakończywszy w 2027 r., jest automatycznie dostosowywany w górę o kwoty odpowiadające dodatkowym alokacjom określonym w ust. 1.

1.   W przypadku wycofania zawieszenia zobowiązań budżetowych dotyczących funduszy Unii zgodnie z odpowiednimi aktami podstawowymi w kontekście działań związanych z należytym zarządzaniem gospodarczym lub działaniami podjętymi na postawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącego ogólnego systemu warunkowości w celu ochrony budżetu Unii, kwoty odpowiadające zawieszonym zobowiązaniom przenosi się na kolejne lata, a odpowiadające im pułapy WRF odpowiednio dostosowuje.

2.   Komisja przekazuje wyniki wszelkich dostosowań dokonanych na podstawie ust. 1 Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

3.   Zawieszone zobowiązania z roku n nie mogą zostać ponownie zapisane w budżecie ogólnym Unii później niż w roku n+2.

1.   W przypadku przyjęcia po dniu 1 stycznia 2021 r. nowych przepisów lub programów objętych zarządzaniem dzielonym w odniesieniu do funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności, Funduszu na rzecz Sprawiedliwej Transformacji, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich, Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego, Funduszu Azylu i Migracji, Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Instrumentu na rzecz Zarządzania Granicami i Wiz w ramach Funduszu Zintegrowanego Zarządzania Granicami, kwoty odpowiadające środkom przydzielonym, ale niewykorzystanym w 2021 r., przenosi się w równych częściach na każdy rok w okresie 2022–2025, dostosowując odpowiednio odpowiadające im pułapy WRF.

2.   Komisja przekazuje wyniki wszelkich dostosowań dokonanych na podstawie ust. 1 Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

1.   Bez uszczerbku dla art. 3 ust. 2 i art. 14–17, w przypadku wystąpienia nieprzewidzianych okoliczności WRF mogą zostać poddane rewizji przy zachowaniu zgodności z pułapem zasobów własnych określonym w decyzji w sprawie zasobów własnych.

2.   Co do zasady, wszelkie wnioski dotyczące zmiany WRF zgodnie z ust. 1 przedstawia się i przyjmuje przed rozpoczęciem procedury budżetowej dotyczącej danego roku lub pierwszego roku w danym okresie.

3.   W każdym wniosku dotyczącym rewizji WRF zgodnie z ust. 1 analizuje się możliwości realokacji wydatków pomiędzy programami wchodzącymi w zakres działu, którego dotyczy rewizja, ze szczególnym uwzględnieniem przewidywanego niepełnego wykorzystania środków.

4.   Przy każdej rewizji WRF zgodnie z ust. 1 uwzględnia się możliwości skompensowania podniesienia pułapu jednego działu poprzez obniżenie pułapu innego działu.

5.   Przy każdej rewizji WRF zgodnie z ust. 1 utrzymuje się odpowiedni stosunek między środkami na zobowiązania i środkami na płatności.

1.   W ramach budżetu ogólnego Unii na okres 2021–2027 udostępnia się maksymalną kwotę 13 202 mln EUR (w cenach z 2018 r.) na duże projekty realizowane na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego program kosmiczny Unii i Agencję Unii Europejskiej ds. Programu Kosmicznego.

2.   W ramach budżetu ogólnego Unii na okres 2021–2027 udostępnia się maksymalną kwotę 5 000 mln EUR (w cenach z 2018 r.) na międzynarodowy eksperymentalny reaktor termojądrowy (ITER).

1.   Instytucje podejmują działania w celu ułatwienia przebiegu corocznej procedury budżetowej.

2.   Instytucje współpracują ze sobą w dobrej wierze podczas całej procedury w celu uzgodnienia swoich stanowisk. Instytucje na wszystkich etapach procedury współdziałają w ramach kontaktów na właściwym szczeblu międzyinstytucjonalnym, aby monitorować postępy prac i analizować stopień zbliżenia stanowisk.

3.   Instytucje zapewniają jak największy stopień koordynacji ich odpowiednich harmonogramów prac w celu umożliwienia przeprowadzenia procedury w sposób spójny i sprzyjający zbliżeniu stanowisk, prowadzący do ostatecznego przyjęcia budżetu ogólnego Unii.

4.   Rozmowy trójstronne mogą być organizowane na wszystkich etapach procedury oraz z udziałem przedstawicieli różnych szczebli, w zależności od charakteru przewidywanej debaty. Każda instytucja, zgodnie ze swoim regulaminem wewnętrznym, wyznacza swoich przedstawicieli na każde posiedzenie, określa swój mandat negocjacyjny oraz z odpowiednim wyprzedzeniem informuje pozostałe instytucje o ustaleniach dotyczących posiedzeń.