ZAŁĄCZNIK

DEKLARACJA W SPRAWIE KOMPETENCJI ZŁOŻONA PRZEZ UNIĘ EUROPEJSKĄ W ODNIESIENIU DO KWESTII OBJĘTYCH PROTOKOŁEM W SPRAWIE ELIMINOWANIA NIELEGALNEGO OBROTU WYROBAMI TYTONIOWYMI

(ZGODNIE Z ART. 44 PROTOKOŁU)

Unia Europejska (UE) składa, zgodnie z art. 44 Protokołu w sprawie eliminowania nielegalnego obrotu wyrobami tytoniowymi do Ramowej konwencji Światowej Organizacji Zdrowia o ograniczeniu użycia tytoniu (zwanego dalej „Protokołem FCTC”), następującą deklarację w sprawie kompetencji określającą kategorie i dziedziny polityki, co do których państwa członkowskie UE powierzyły UE kompetencje w dziedzinach objętych Protokołem FCTC.

1.   Zasady ogólne

Kategorie i dziedziny kompetencji Unii określono w art. 2–6 TFUE. Jeżeli Traktaty przyznają UE wyłączną kompetencję w określonej dziedzinie, jedynie UE może stanowić prawo oraz przyjmować akty prawnie wiążące, natomiast państwa członkowskie mogą to czynić wyłącznie z upoważnienia UE lub w celu wykonania aktów UE. Jeżeli Traktaty przyznają UE w określonej dziedzinie kompetencję dzieloną z państwami członkowskimi, UE i państwa członkowskie mogą stanowić prawo i przyjmować akty prawnie wiążące w tej dziedzinie. Państwa członkowskie wykonują swoją kompetencję w zakresie, w jakim UE nie wykonała swojej kompetencji. Państwa członkowskie ponownie wykonują swoją kompetencję w zakresie, w jakim UE postanowiła zaprzestać wykonywania swojej kompetencji.

Jedynie UE jest uprawniona do zawierania umów międzynarodowych w odniesieniu do dziedzin polityki wymienionych w art. 3 ust. 1 TFUE. W przypadku dziedzin polityki wymienionych w art. 4 ust. 2 TFUE UE i jej państwa członkowskie dzielą kompetencje, ale jedynie UE jest uprawniona do działania, kiedy planowane działanie jest niezbędne do umożliwienia Unii wykonywania jej wewnętrznych kompetencji lub w zakresie, w jakim postanowienia umów mogą wpływać na wspólne zasady lub zmieniać ich zakres w rozumieniu art. 3 ust. 2 TFUE; w przeciwnym przypadku (tj. gdy warunki określone w art. 3 ust. 2 TFUE nie są spełnione) państwa członkowskie mogą wykonywać swoje kompetencje w tych dziedzinach polityki.

Kompetencje nieprzyznane UE na mocy Traktatów należą do państw członkowskich UE.

UE będzie należycie informować o wszelkich istotnych zmianach w zakresie swoich kompetencji, zgodnie z art. 44 Protokołu, przy czym nie będzie to stanowić warunku wykonywania posiadanych przez nią kompetencji w sprawach objętych Protokołem FCTC.

2.   Wyłączne kompetencje UE

2.1.   UE ma wyłączną kompetencję w odniesieniu do tych kwestii objętych Protokołem FCTC, które wchodzą w zakres wspólnej polityki handlowej UE (art. 207 TFUE).

2.2.   UE ma ponadto wyłączną kompetencję w odniesieniu do tych kwestii objętych Protokołem FCTC, które wchodzą w zakres współpracy celnej (art. 33 TFUE), harmonizacji ustawodawstw w dziedzinie rynku wewnętrznego (art. 113 i 114 TFUE), współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych (art. 82 TFUE) oraz definicji przestępstw (art. 83 TFUE) jedynie w takim zakresie, w jakim akt unijny zawiera wspólne przepisy, na które mogą mieć wpływ postanowienia Protokołu FCTC lub których zakres może zostać zmieniony postanowieniami Protokołu FCTC.

Poniższy wykaz aktów unijnych przedstawia zakres, w jakim Unia sprawuje swoją wewnętrzną kompetencję w tych dziedzinach zgodnie z Traktatem o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Zakres wyłącznej kompetencji Unii wynikający z tych aktów należy oceniać na podstawie szczegółowych przepisów każdego aktu; w szczególności dotyczy to zakresu, w jakim akty te ustanawiają wspólne przepisy, na które mogą mieć wpływ postanowienia Protokołu FCTC lub akt przyjęty w ramach jego wykonania lub których zakres może zostać zmieniony postanowieniami Protokołu FCTC lub takiego aktu.

3.   Kompetencje państw członkowskich

W przypadku pozostałych kwestii objętych Protokołem FCTC niewymienionych w pkt 2.1 i 2.2, w odniesieniu do których UE nie ma wyłącznych kompetencji, kompetencje posiadają państwa członkowskie.