13.5.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 118/1

(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 1129/2008 (2) z dnia 14 listopada 2008 r. („rozporządzenie w sprawie ceł tymczasowych”) Komisja nałożyła tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz do Wspólnoty niektórych drutów i skrętek ze stali niestopowej do wyrobu kabli sprężających i strun sprężających („druty i skrętki PSC”) pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”).

(2)

Zwraca się uwagę, że postępowanie wszczęto w wyniku skargi złożonej przez Eurostress Information Service (ESIS) w imieniu producentów reprezentujących znaczną część całkowitej produkcji drutów i skrętek PSC we Wspólnocie, w tym przypadku ponad 57 %.

(3)

Jak określono w motywie 13 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, dochodzenie w sprawie dumpingu oraz szkody obejmowało okres od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2007 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody obejmowała okres od dnia 1 stycznia 2004 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(4)

Po powiadomieniu o istotnych faktach i wnioskach, na podstawie których podjęto decyzję o wprowadzeniu tymczasowych środków antydumpingowych („ujawnienie tymczasowych ustaleń”), kilka zainteresowanych stron przedłożyło oświadczenia w formie pisemnej, przedstawiające ich opinie w sprawie tymczasowych ustaleń. Stronom, które wystąpiły z takim wnioskiem, umożliwiono wypowiedzenie się w formie ustnej. Komisja kontynuowała poszukiwanie i weryfikowanie wszelkich informacji uznanych za konieczne do sformułowania jej ostatecznych ustaleń.

(5)

Komisja kontynuowała dochodzenie z uwzględnieniem aspektów interesu Wspólnoty i dokonała analizy danych uzyskanych od niektórych użytkowników we Wspólnocie w odpowiedzi na kwestionariusz przesłany po wprowadzeniu tymczasowych środków antydumpingowych.

(6)

Cztery dodatkowe wizyty weryfikacyjne odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw użytkowników:

(7)

Wszystkie strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierza się zalecić wprowadzenie ostatecznych środków antydumpingowych na przywóz drutów i skrętek PSC pochodzących z ChRL oraz ostateczne pobranie kwot zabezpieczonych w postaci cła tymczasowego. Oprócz tego zainteresowanym stronom wyznaczono okres, w którym mogły przedstawić uwagi związane z ujawnieniem tych informacji.

(8)

Ustne i pisemne uwagi przedstawione przez zainteresowane strony zostały uwzględnione, a, w stosownych przypadkach, ustalenia zostały odpowiednio zmienione.

(9)

Jedna z zainteresowanych stron twierdziła, że szczególny rodzaj skrętki z 19 kablami powinien zostać wyłączony z zakresu postępowania z uwagi na to, że ten rodzaj produktu ma bardzo specyficzne zastosowania, nie może być stosowany w zbrojeniu betonu, elementach zawieszenia lub w konstrukcjach mostów podwieszonych, należących do głównych zastosowań produktu objętego postępowaniem, a ten rodzaj produktu nie jest produkowany we Wspólnocie. Przemysł wspólnotowy został poinformowany i potwierdził, że opisany produkt, tj. skrętka z 19 lub większą ilością kabli nie jest produktem objętym postępowaniem. W związku z tym wniosek został zaakceptowany. Skrętki z 19 lub większą ilością kabli zostaną wyłączone z zakresu produktu.

(10)

Wobec braku innych uwag dotyczących produktu objętego postępowaniem i produktu podobnego motywy od 14 do 20 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(11)

Jeden z chińskich producentów eksportujących zakwestionował ustalenia tymczasowe dotyczące ustalenia MET i stwierdził, że kryteria 1–3 określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego zostały spełnione.

(12)

W odniesieniu do kryterium 1 określonego w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego w dochodzeniu dotyczącym MET ustalono, że koszty energii elektrycznej ponoszone przez zainteresowanego producenta eksportującego, stanowiące istotną część łącznych kosztów produkcji, nie były wiarygodne. Ustalono, że koszty energii elektrycznej były fakturowane za pośrednictwem trzeciego przedsiębiorstwa znajdującego się w likwidacji (zamiast bezpośrednio przez dostawcę energii elektrycznej). Wyjaśniono, że przedsiębiorstwo znajdujące się w likwidacji, będące początkowo właścicielem zakładów produkcyjnych, gdzie produkowano produkt objęty postępowaniem, które jednak w międzyczasie znalazło się w likwidacji, nadal było uważane za właściciela części zakładów. W związku z tym przedsiębiorstwo dostarczające energii elektrycznej nadal wystawiało faktury za całe zużycie energii elektrycznej na przedsiębiorstwo znajdujące się w likwidacji, które następnie wystawiało odpowiednie faktury na zainteresowanego producenta eksportującego.

(13)

Ustalono jednak, że producent eksportujący nabył zakłady produkcyjne podczas OD w 2007 r. i przez przynajmniej część OD był ich prawnym właścicielem. Ponadto podane kwoty nie zgadzały się z rachunkami producenta eksportującego. Wreszcie, w następstwie ujawnienia tymczasowych ustaleń przedsiębiorstwo nie dostarczyło żadnych informacji lub dowodów, które wykazałyby wiarygodność kosztów energii elektrycznej, a przez to zaprzeczyłyby ustaleniom tymczasowym w tym zakresie.

(14)

Ten sam producent eksportujący twierdził, że ograniczony okres jego zezwolenia na prowadzenie działalności nie wskazywałby na znaczącą interwencję państwa w rozumieniu kryterium 1 określonego w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, jak ustalono w dochodzeniu dotyczącym MET. W tym względzie zwraca się uwagę, że ograniczony okres zezwolenia na prowadzenie działalności był postrzegany jako przeszkoda dla podejmowania długookresowych decyzji biznesowych i planowania. W szczególności ustalono, że przedsiębiorstwa znajdujące się w podobnej sytuacji zwykle korzystały ze znacznie dłuższych zezwoleń na prowadzenie działalności. W następstwie ujawnienia tymczasowych ustaleń wyjaśniono jednak, że przedłużenie zezwolenia na prowadzenie działalności producenta eksportującego było nieskomplikowaną formalnością, która nie może być postrzegana jako przeszkoda dla podejmowania długookresowych decyzji biznesowych i planowania.

(15)

Mając powyższe na uwadze, stwierdzono, że w tym szczególnym przypadku czas trwania zezwolenia na prowadzenie działalności nie może być rzeczywistości zakwalifikowany jako znacząca interwencja państwa w rozumieniu kryterium 1 art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, a argumenty producenta eksportującego zostały zaakceptowane. Ustalenia tymczasowe zostały odpowiednio zmienione.

(16)

Zainteresowany producent eksportujący zakwestionował także ustalenia, że nie spełnił warunków określonych w kryterium 2 art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, tj. nie posiadał jednego wyraźnego zestawu podstawowej dokumentacji księgowej kontrolowanej zgodnie z międzynarodowymi standardami księgowości. Zwraca się uwagę, że dochodzenie dotyczące MET ujawniło, iż znaczne sumy powtarzających się pożyczek zostały zaksięgowane pod błędną pozycją. Chociaż producent eksportujący twierdził, że ustalenia te nie odpowiadają rzeczywistości, nie dostarczył żadnych przekonujących wyjaśnień ani ważnych dowodów na poparcie swego twierdzenia. Z tego powodu wniosek musiał zostać odrzucony.

(17)

Wreszcie, ten sam producent eksportujący twierdził, że brak było znaczących wahań wynikających z przejścia od byłego nierynkowego systemu gospodarki, jak określono w kryterium 3 art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego. W szczególności producent eksportujący zakwestionował ustalenie, że mógł uzyskać pożyczkę o oprocentowaniu znacznie niższym niż oprocentowanie na rynku. Producent eksportujący nie dostarczył jednakże żadnych nowych informacji lub dowodów, które mogłyby wpłynąć na zmianę ustaleń tymczasowych w tym względzie. Wniosek ten musiał zatem zostać odrzucony.

(18)

Na podstawie powyższego oraz pomimo ustaleń przedstawionych w motywie 14 ustalenia dotyczące MET w odniesieniu do tego producenta eksportującego, jak określono w motywie 35 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, zostają niniejszym potwierdzone.

(19)

Z powodu braku innych uwag dotyczących ustalenia MET, ustalenia tymczasowe, jak określono w motywach od 25 do 36 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, zostają niniejszym potwierdzone.

(20)

Producent eksportujący, któremu nie przyznano IT twierdził, że podejmowanie przez niego decyzji było w wystarczającym stopniu niezależne od interwencji państwa w rozumieniu art. 9 ust. 5 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(21)

Na poparcie tego wniosku producent eksportujący złożył wyjaśnienia dotyczące składu rady dyrektorów przedsiębiorstwa oraz prawa do głosowania jego udziałowców. Producent eksportujący wykazał zatem, że był w wystarczającym stopniu niezależny od potencjalnej ingerencji państwa w ustalanie jego cen w rozumieniu art. 9 ust. 5 lit. c) rozporządzenia podstawowego. Dodatkowo, jak wspomniano w motywie 14, producent eksportujący wykazał także, że czas trwania jego zezwolenia na prowadzenie działalności nie mógł zostać uznany za znaczącą ingerencję państwa. W konsekwencji, ponieważ ten producent eksportujący spełnił wymogi przyznania IT, jak określono w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, należy obliczyć indywidualną stawkę celną mającą zastosowanie do produktów produkowanych i wywożonych przez niego.

(22)

W odniesieniu do dwóch spośród producentów eksportujących, którym przyznano IT, nowe informacje dostępne po nałożeniu środków tymczasowych wykazały, że kluczowy personel tych przedsiębiorstw składał się z członków instytucji państwowych w rozumieniu art. 9 ust. 5 lit. c) rozporządzenia podstawowego. Oba przedsiębiorstwa w swoich wnioskach dotyczących MET/IT pominęły te informacje.

(23)

Uznano, że pominięcie takich informacji było mylące w rozumieniu art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, a informacje zawarte w ich odpowiednich wnioskach o MET/IT nie powinny zostać uwzględnione. Zainteresowanym przedsiębiorstwom zapewniono możliwość przedstawienia dalszych wyjaśnień zgodnie z art. 18 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Żadne z zainteresowanych przedsiębiorstw nie dostarczyło satysfakcjonujących wyjaśnień. Na tej podstawie odmówiono przyznania IT wyżej wymienionym przedsiębiorstwom.

(24)

W odniesieniu do trzeciego przedsiębiorstwa, któremu przyznano IT, przemysł wspólnotowy poddał w wątpliwość fakt, że przedsiębiorstwo to było w rzeczywistości w całości własnością podmiotu zagranicznego i że w związku z tym spełniało kryterium określone w art. 9 ust. 5 lit. c) rozporządzenia podstawowego. W okresie dochodzenia zweryfikowano wszystkie odpowiednie płatności i transakcje bankowe dokonywane w związku z nabyciem przedsiębiorstwa oraz wykazano ich zgodność, potwierdzając, że przedsiębiorstwo to było w rzeczywistości w całości własnością podmiotu zagranicznego. Z tego powodu wniosek ten został odrzucony.

(25)

Niektóre zainteresowane strony twierdziły, że wybór kraju analogicznego był nieprawidłowy. W szczególności twierdzono, że ze względu na fakt, iż na rynku tureckim istnieje tylko jeden producent drutów i skrętek PSC, poziom konkurencji w Turcji byłby niewystarczający do wykorzystania danych dotyczących tego producenta jako podstawy wartości normalnej.

(26)

Strony te nie dostarczyły jednak w tej kwestii żadnych nowych danych, a jedynie podtrzymały swoje twierdzenia zgłoszone przed wprowadzeniem środków tymczasowych. Jak podkreślono w motywie 44 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, nawet jeśli w Turcji istniał tylko jeden producent, przywóz do Turcji miał ogromne znaczenie, gdyż odpowiadał za ponad 50 % całego rynku. Na tej podstawie oraz mając na uwadze, że żaden z producentów innych potencjalnych krajów analogicznych nie współpracował w bieżącym dochodzeniu, potwierdza się, że Turcja jest odpowiednim krajem analogicznym w rozumieniu art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(27)

Z powodu braku innych uwag dotyczących kraju analogicznego ustalenia tymczasowe zawarte w motywach od 40 do 45 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(28)

Jeden producent eksportujący twierdził, że wykorzystana wartość normalna była nieodpowiednia, ponieważ w odniesieniu do większości typów produktu, jak wskazano w motywach 48 i 49 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, wartość normalna została skonstruowana na podstawie kosztów produkcji producenta tureckiego. Ten producent eksportujący twierdził, że wartość normalna dla typów produktu eksportowanych przez producentów chińskich powinna zostać oszacowana na podstawie kosztów produkcji samych producentów chińskich.

(29)

Zwraca się uwagę, że art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wyraźnie przewiduje, iż wartość normalna powinna być określona na podstawie ceny lub wartości skonstruowanej w kraju o gospodarce rynkowej. Dlatego fakt, że wartość normalna została określona na podstawie wartości skonstruowanych nie uzasadnia wniosku, że zastosowane wartości są nieodpowiednie. Zwraca się uwagę, że MET nie został przyznany danemu producentowi eksportującemu i z tego względu jego koszty dotyczące eksportowanych modeli zostały uznane za niewiarygodne. Celem wyboru kraju analogicznego jest ustalenie wiarygodnych kosztów i cen, których podstawą jest informacja uzyskana w odpowiednim kraju analogicznym. Ponieważ ustalono, że wybór Turcji jest odpowiedni, brak było podstaw do przyjęcia, że koszty związane z produkcją produktu objętego postępowaniem były niewiarygodne lub nieodpowiednie.

(30)

Zainteresowany producent eksportujący nie przedstawił żadnych szczególnych argumentów (innych niż wymienione w motywie 25) wskazujących, że wybór kraju analogicznego był nieodpowiedni, a w szczególności nie wskazał podstawy przyjęcia, że niemożliwe jest porównanie typów produktów wytwarzanych i sprzedawanych przez producenta eksportującego z typami produktów wytwarzanymi i sprzedawanymi przez producenta w kraju analogicznym. Z tego powodu wniosek musiał zostać odrzucony.

(31)

Z powodu braku innych uwag dotyczących metody obliczenia wartości normalnej, ustalenia tymczasowe zawarte w motywach od 46 do 50 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(32)

Producent eksportujący, o którym mowa w motywie 52 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych i który dokonywał sprzedaży eksportowej za pośrednictwem powiązanych importerów we Wspólnocie twierdził, że przy ustalaniu ceny eksportowej zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego należy oprzeć się na rzeczywistym zysku odniesionym przez powiązanego importera z odsprzedaży drutów i skrętek PSC we Wspólnocie.

(33)

Należy zauważyć, że ceny sprzedaży stosowane pomiędzy powiązanymi stronami są uważane za niewiarygodne na skutek związku pomiędzy kupującym a sprzedającym. W konsekwencji marża zysku z odsprzedaży musi także zostać uznana za niewiarygodną. Producent eksportujący nie dostarczył żadnych dowodów na poparcie faktu, że marża zysku tego powiązanego importera byłaby jednak wiarygodna. Wniosek ten musiał zatem zostać odrzucony.

(34)

Zwraca się uwagę, że producentowi eksportującemu, o którym mowa w motywie 32, odmówiono przyznania IT z powodów określonych w motywach 22 i 23, a ponieważ jego margines dumpingu został ustalony na podstawie metodologii określonej w motywie 41 problem metodologii zastosowanej do ustalania ceny eksportowej tego producenta eksportującego stał się nieistotny.

(35)

W odniesieniu do jednego spośród producentów eksportujących, którym przyznano IT, przemysł wspólnotowy poddał w wątpliwość wiarygodność podanej przez niego ceny eksportowej. Zarzucano, że ze względu na niską ilość wywożoną podczas OD oraz na szczególne okoliczności (przede wszystkim produkt eksportowany nie miał wymaganego świadectwa homologacji) można założyć istnienie związku pomiędzy importerem a producentem eksportującym, w związku z czym odpowiednia cena eksportowa nie powinna zostać uwzględniona. Przemysł wspólnotowy nie mógł jednak poprzeć swego twierdzenia żadnymi dowodami. Dochodzenie nie wykazało ponadto żadnego związku pomiędzy producentem eksportującym a niepowiązanym importerem. Z tego powodu wniosek musiał zostać odrzucony.

(36)

Z powodu braku innych uwag dotyczących ustalenia ceny eksportowej, ustalenia tymczasowe zawarte w motywie 51 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(37)

Z powodu braku innych uwag dotyczących porównania wartości normalnej i ceny eksportowej ustalenia tymczasowe zawarte w motywach 53 i 54 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(38)

W przypadku przedsiębiorstw, którym przyznano IT, średnią ważoną wartość normalną porównano ze średnią ważoną ceną eksportową, jak określono w art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(39)

Ostateczny średni ważony margines dumpingu wyrażony jako odsetek ceny CIF na granicy Wspólnoty przed ocleniem, jest następujący:

(40)

Jak podkreślono w motywie 57 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, poziom współpracy był niewielki.

(41)

Uznano zatem za właściwe ustalenie ogólnokrajowego dumpingu na podstawie danych dostarczonych przez przedsiębiorstwa, którym nie przyznano ani MET, ani IT.

(42)

Na tej podstawie ogólnokrajowy poziom dumpingu obowiązujący dla wszystkich producentów eksportujących, którym nie przyznano indywidualnego traktowania, został ustalony na poziomie 50,0 % ceny CIF na granicy Wspólnoty przed ocleniem.

(43)

Wobec braku uwag dotyczących produkcji i definicji przemysłu wspólnotowego, motywy od 60 do 63 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(44)

Wobec braku uwag dotyczących konsumpcji we Wspólnocie motywy od 64 do 66 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(45)

Jedna z zainteresowanych stron twierdziła, że średnia cena chińskiego przywozu była zbliżona do średniej ceny sprzedaży stosowanej przez przemysł wspólnotowy. Ustalenia Komisji, których podstawą były dane Eurostatu dotyczące cen importowych z ChRL oraz zweryfikowane dane dotyczące przemysłu wspólnotowego wykazały jednak nieprawidłowość tego twierdzenia. Wniosek ten musiał zatem zostać odrzucony.

(46)

Wobec braku innych uwag w tej kwestii motywy od 67 do 70 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(47)

Jeden z użytkowników twierdził, że średnie ceny stosowane przez przemysł wspólnotowy w 2004 r. i 2005 r. były wyższe niż te określone w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych, a w związku z tym nieprawidłowe. W odniesieniu do tego stwierdzenia należy podkreślić, że obecne ustalenia są wynikiem dochodzenia przeprowadzonego na poziomie UE, a nie na poziomie regionalnym czy krajowym. Ponieważ na poparcie tego wniosku strona zainteresowana nie dostarczyła żadnych dowodów, musiał on zostać odrzucony.

(48)

Wobec braku innych uwag dotyczących sytuacji przemysłu wspólnotowego wniosek zawarty w motywach od 71 do 91 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, wskazujący na poniesienie istotnej szkody przez przemysł wspólnotowy zostaje niniejszym potwierdzony.

(49)

Niektóre zainteresowane strony twierdziły, że udział przywozu chińskiego w rynku nie był wystarczający, by spowodować szkodę dla przemysłu wspólnotowego. Jak wyraźnie wskazano w motywie 93 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, znaczny wzrost wielkości przywozu po cenach dumpingowych wynoszący 2 106 % pomiędzy 2004 r. a OD oraz odpowiedni wzrost udziału tego przywozu w rynku wspólnotowym z 0,4 % w 2004 r. do 8,2 % w OD, jak i ustalone w OD 18 % podcięcie cenowe zbiegły się w czasie z pogorszeniem sytuacji gospodarczej przemysłu wspólnotowego.

(50)

Dodatkowo wzrost kosztów głównego surowca – walcówki, stanowiący 75 % kosztów produkcji, dotyczył wszystkich podmiotów na rynku. Mimo to średnie ceny walcówki z ChRL spadły o 45 % pomiędzy 2004 r. a OD. W związku z tym stwierdza się, że presja wywierana przez przywóz po cenach dumpingowych, którego wielkość i udział w rynku znacznie wzrosły począwszy od 2006 r., odgrywała decydującą rolę w odniesieniu do szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy. Wniosek ten zostaje zatem odrzucony.

(51)

Na tej podstawie ustalenia i wnioski zawarte w motywach od 92 do 94 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone.

(52)

Niektóre zainteresowane strony twierdziły, że szkoda poniesiona przez przemysł wspólnotowy została spowodowana przez przywóz z innych krajów trzecich. Jak wskazano w motywach 95 i 96 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, wielkość przywozu z innych krajów trzecich wzrosła o 112 % od 2004 r. do końca OD. Średnie ceny tego przywozu były jednak znacznie wyższe od cen stosowanych przez chińskich producentów eksportujących, a nawet cen stosowanych przez przemysł wspólnotowy. W związku z tym nie można uznać, że przywóz ten przyczynił się do szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy.

(53)

Ustalono, że dwa spośród innych krajów trzecich posiadające łączny udział w rynku wynoszący 2,5 % miały ceny niższe niż ceny importowe produktu z ChRL objętego postępowaniem. Mając na uwadze stosunkowo niską wielkość tego przywozu, nie można uznać, by mógł on naruszyć związek przyczynowy pomiędzy przywozem po cenach dumpingowych z ChRL a szkodą poniesioną przez przemysł wspólnotowy.

(54)

Na tej podstawie ustalenia i wnioski zawarte w motywach 95 i 96 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone.

(55)

Niektóre zainteresowane strony twierdziły, że szkoda poniesiona przez przemysł wspólnotowy została spowodowana przez wywóz po cenach niższych niż koszty produkcji. Wywóz do krajów niewspólnotowych stanowił zaledwie około 14 % łącznej sprzedaży przez przemysł wspólnotowy produktu podobnego w OD. Wywóz ten wzrósł o około 16 % pomiędzy 2004 r. a OD. Jednostkowa eksportowa cena sprzedaży stosowana przez producentów wspólnotowych spadła jednak o 8 % z 715 EUR za tonę w 2004 r. do 660 EUR za tonę w OD. Jak wyjaśniono w motywie 98 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, nie można zakładać, że sprzedaż ta była dokonywana po cenach niższych niż koszty produkcji. Wynika to z istnienia pomiędzy przedsiębiorstwami znacznych różnic pod względem kosztów i cen oraz pod względem czasowym. Spadek ceny eksportowej nastąpił na skutek presji polegającej na ostrym zaniżaniu cen wywieranej przez wywóz z ChRL także na główne rynki eksportowe przemysłu wspólnotowego.

(56)

Na tej podstawie ustalenia i wnioski zawarte w motywach od 97 do 99 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone.

(57)

Wobec braku innych uwag dotyczących wzrostu kosztów produkcji oraz konkurencji ze strony innych producentów we Wspólnocie wnioski zawarte w motywach od 100 do 102 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(58)

Mając na uwadze powyższą analizę, w której we właściwy sposób rozróżniono i rozdzielono wpływ wszystkich innych znanych czynników na sytuację przemysłu wspólnotowego od szkodliwego wpływu przywozu po cenach dumpingowych, niniejszym potwierdza się, że te inne czynniki nie mają wpływu na stwierdzenie, że szacowana istotna szkoda jest wynikiem przywozu po cenach dumpingowych.

(59)

W związku z powyższym potwierdza się, że przywóz po cenach dumpingowych drutów i skrętek PSC pochodzących z ChRL spowodował istotną szkodę przemysłowi wspólnotowemu w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(60)

Wobec braku innych uwag w tym zakresie wnioski zawarte w motywach od 103 do 104 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(61)

Wobec braku uwag dotyczących interesu przemysłu wspólnotowego i interesu innych producentów wnioski zawarte w motywach od 105 do 111 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(62)

Jedna z zainteresowanych stron przywożąca druty i skrętki PSC z ChRL twierdziła, że wprowadzenie jakichkolwiek środków antydumpingowych miałoby poważne skutki dla sytuacji importerów, ponieważ uniemożliwiłoby im przeniesienie ciężaru podwyżki cen na klientów.

(63)

Dochodzenie wykazało, że marże zysku importerów w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem byłyby stosunkowo wysokie. Ponadto niska proporcja kosztów produktu objętego postępowaniem w łącznych kosztach ich klientów ułatwiłaby importerom przeniesienie ciężaru każdej podwyżki cen na klientów. Dodatkowo warunki ich umów z dostawcami nie wykluczają zmiany przez importerów przedsiębiorstwa dostarczającego produkt objęty postępowaniem na przedsiębiorstwo płacące niższe cła lub niepłacące ceł albo na przedsiębiorstwo z innych krajów, takich jak Tajlandia i Republika Południowej Afryki. Dlatego wniosek ten musiał zostać odrzucony.

(64)

Wobec braku innych uwag w tym szczególnym względzie ustalenia zawarte w motywach od 112 do 114 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(65)

Jedna z zainteresowanych stron twierdziła, że wprowadzenie jakichkolwiek środków antydumpingowych miałoby poważne skutki z punktu widzenia sytuacji użytkowników drutów i skrętek PSC, ponieważ uniemożliwiłoby im przeniesienie ciężaru podwyżki cen na klientów.

(66)

Jak podkreślono w motywach 4 i 5, możliwy wpływ środków na sytuację branży użytkowników był przedmiotem dalszych badań przeprowadzonych po nałożeniu środków tymczasowych, polegających na prowadzeniu dodatkowych dochodzeń na terenie zakładów czterech użytkowników. Użytkownicy ci byli pośrednimi użytkownikami produkującymi i dostarczającymi elementów betonowych do zbrojenia betonu, elementów zawieszenia oraz konstrukcji mostów podwieszonych.

(67)

Ustalenia Komisji wykazały, że w przypadku najbardziej reprezentatywnego użytkownika, u którego przeprowadzono kontrolę oraz większości zastosowań, produkt objęty postępowaniem stanowił zaledwie 5 % jego łącznych kosztów produkcji. Średni stosunek dla użytkowników może jednak sięgać 13 %. Wpływ cła antydumpingowego na ich koszty został oszacowany w przedziale 0–6 %. Jednakże w odniesieniu do ich konsumentów końcowych (przede wszystkim firm budowlanych) wpływ cła pozostanie minimalny i w każdym przypadku będzie wynosił mniej niż 1 % ich łącznych kosztów produkcji. W konsekwencji przedsiębiorstwa te nie powinny mieć trudności z przeniesieniem na klientów obciążeń związanych z cłem. Dlatego wniosek ten musiał zostać odrzucony.

(68)

Jedna zainteresowana strona twierdziła, że wprowadzenie jakichkolwiek środków antydumpingowych może spowodować niedobór drutów i skrętek PSC w Zjednoczonym Królestwie (UK) na skutek znaczącej roli przywozu w rynku UK. W tym względzie należy pamiętać, że obecne ustalenia dotyczą poziomu UE, a nie poziomu regionalnego albo poziomu krajowego. Z ustaleń wynika, że producenci z UK, których dotyczyło dochodzenie dysponują znacznymi mocami produkcyjnymi z punktu widzenia zaopatrywania rynku, jeśli wziąć pod uwagę jedynie sytuację na rynku UK. Ponadto w ujęciu całościowym przemysł wspólnotowy posiada wolne moce produkcyjne, aby móc zaspokoić łączną konsumpcję w UE. Dlatego wniosek ten musiał zostać odrzucony.

(69)

Niektóre zainteresowane strony zarzucały istnienie w przemyśle wspólnotowym kartelu kabli i skrętek PSC. W tym względzie należy zauważyć, że w październiku 2008 r. Komisja wydała pisemne zgłoszenie zastrzeżeń skierowane do kilku przedsiębiorstw zajmujących się dostawą stali sprężającej. W kwestii tej Komisja nie podjęła jednak jeszcze żadnej decyzji ostatecznej. Wysłanie pisemnego zgłoszenia zastrzeżeń nie przesądza ostatecznego wyniku postępowania. W przypadku stwierdzenia istnienia kartelu na rynku wspólnotowym może nastąpić odpowiedni przegląd środków.

(70)

Z powodu braku innych uwag w tym szczególnym względzie ustalenia zawarte w motywach od 115 do 117 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(71)

Biorąc pod uwagę wyniki dalszego dochodzenia dotyczącego interesu wspólnotowego, ustalenia zawarte w motywie 118 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(72)

Niektóre strony zainteresowane zakwestionowały ustalenie tymczasowe, wedle którego marża zysku wynosząca 8,5 % byłaby marżą zysku, którą – jak można oczekiwać – branża tego typu mogłaby osiągnąć w sektorze w warunkach normalnej konkurencji.

(73)

Jedna strona zainteresowana twierdziła, że w ustalaniu marży zysku nie należy uwzględniać rentowności z 2005 r., gdyż był to szczególnie rentowny rok dla sektora. Zostało to potwierdzone i w związku z tym wniosek został zaakceptowany. W konsekwencji do obliczenia poziomu usuwającego szkodę zastosowano marżę zysku wynoszącą 6,2 %, osiągniętą w 2004 r. w okresie, kiedy ilość przywozu z ChRL nie była znaczna, a ceny były wyższe niż ceny stosowane przez przemysł wspólnotowy.

(74)

Niezbędną podwyżkę cen ustalono następnie na podstawie porównania średniej ważonej ceny importowej, ustalonej dla obliczeń podcięcia cenowego, z niewyrządzającą szkody ceną produktów sprzedawanych przez przemysł wspólnotowy na rynku wspólnotowym. Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały wyrażone w postaci odsetka całkowitej wartości importowej CIF.

(75)

Jedna strona zainteresowana twierdziła, że średni ważony margines sprzedaży po zaniżonych cenach powinien zostać obliczony przy zastosowaniu ilości każdego typu produktu sprzedawanego przez przemysł wspólnotowy, jako wagi. Powszechną praktyką jest stosowanie do obliczania średniego ważonego marginesu sprzedaży po zaniżonych cenach wartości CIF wywozu każdego typu produktu jako wagi. Uzasadnieniem dla takiego obliczenia jest fakt, że wynikiem cła obliczonego w ten sposób, zastosowanego do sprzedaży dokonywanej przez przedsiębiorstwo w OD, byłoby zerowe zaniżenie, a w konsekwencji cena niewyrządzająca szkody. Nie dotyczyłoby to przypadku, w którym ilość produktu każdego typu sprzedawanego przez przemysł wspólnotowy byłaby używana jako waga, jak podano we wniosku.

(76)

Poziom usuwający szkodę jednego z chińskich producentów eksportujących, którym przyznano IT, o czym była mowa w motywie 24, został powtórnie obliczony na skutek błędu pisarskiego w ustaleniach tymczasowych. W konsekwencji poziom usunięcia szkody wyniósł mniej niż 2 % i został uznany za poziom de minimis. Nie należy zatem nakładać cła na przywóz produktu objętego postępowaniem wyprodukowanego przez to przedsiębiorstwo.

(77)

Wobec braku innych uwag dotyczących poziomu usuwającego szkodę motywy od 119 do 122 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają niniejszym potwierdzone.

(78)

Ogólnokrajowy poziom usuwający szkodę został obliczony ponownie na podstawie danych dostarczonych przez przedsiębiorstwa, którym nie przyznano ani MET, ani IT.

(79)

W świetle powyższych wniosków i zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego należy nałożyć ostateczne cło antydumpingowe na poziomie wystarczającym do usunięcia szkody spowodowanej przez przywóz po cenach dumpingowych, jednak z zachowaniem ustalonych marginesów dumpingu.

(80)

Stawki ceł ostatecznych zostają ostatecznie ustalone, jak określono poniżej:

(81)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały określone na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną podczas dochodzenia dotyczącą tych przedsiębiorstw. Wspomniane stawki celne (w odróżnieniu od ogólnokrajowego cła stosowanego do „wszystkich innych przedsiębiorstw”) mają wyłączne zastosowanie do przywozu produktów pochodzących z kraju, którego dotyczy postępowanie, i wyprodukowanych przez wymienione przedsiębiorstwa. Przywożone produkty wytworzone przez inne przedsiębiorstwa, których nazwa i adres nie zostały wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, łącznie z podmiotami powiązanymi z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, nie mogą korzystać z tych stawek, a do ich produktów stosowane są stawki dla „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(82)

Wszelkie wnioski o zastosowanie wspomnianej indywidualnej stawki cła antydumpingowego dla przedsiębiorstw (np. po zmianie nazwy podmiotu lub po utworzeniu nowych podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą) należy kierować do Komisji (3) wraz z wszystkimi odpowiednimi informacjami, w szczególności dotyczącymi wszelkich zmian w zakresie działalności przedsiębiorstwa związanej z produkcją, sprzedażą na rynek krajowy i na rynki zagraniczne, wynikających np. z wyżej wspomnianej zmiany nazwy lub zmiany podmiotu zajmującego się produkcją lub sprzedażą. W razie potrzeby rozporządzenie zostanie odpowiednio zmienione poprzez aktualizację wykazu przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek cła.

(83)

W świetle ustalonych wielkości marginesów dumpingu oraz poziomu szkody wyrządzonej przemysłowi wspólnotowemu uznaje się za konieczne dokonanie ostatecznego poboru, do wysokości ostatecznie nałożonego cła, kwot zabezpieczonych w formie tymczasowego cła antydumpingowego nałożonego rozporządzeniem w sprawie ceł tymczasowych. Jeżeli cła ostateczne są niższe od ceł tymczasowych, kwoty tymczasowo zabezpieczone przekraczające ostateczną stawkę cła antydumpingowego zostaną zwolnione. W przypadku gdy cła ostateczne są wyższe niż cła tymczasowe, pobiera się ostatecznie tylko kwoty zabezpieczone na poziomie ceł tymczasowych. Kwoty zabezpieczone tymczasowo dla produktów wyłączonych spod zakresu produktu, zgodnie z motywem 9, powinny zostać zwolnione.

(84)

W celu zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z wysoką różnicą w stawkach celnych pomiędzy producentami eksportującymi, uważa się, że w tym przypadku potrzebne są specjalnie środki, aby zapewnić odpowiednie stosowanie ceł antydumpingowych. Te specjalne środki obejmują:

(85)

Przedstawienie organom celnym państw członkowskich ważnej faktury handlowej, która musi być zgodna z wymogami określonymi w załączniku do niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, podlega rezydualnemu cłu antydumpingowemu mającemu zastosowanie do wszystkich innych eksporterów.

(86)

Jeżeli wywóz dokonywany przez przedsiębiorstwa korzystające z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu po wprowadzeniu danych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę w strukturze handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach oraz pod warunkiem spełnienia określonych wymagań może zostać wszczęte dochodzenie dotyczące obchodzenia środków. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych, a następnie nałożyć cło ogólnokrajowe.

(87)

W następstwie ujawnienia istotnych faktów i uwag, na podstawie których zamierzano zalecić wprowadzenie ostatecznych środków antydumpingowych, jeden z producentów eksportujących, któremu przyznano indywidualne traktowanie, złożył zobowiązanie cenowe zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(88)

Ofertę zobowiązania cenowego poddano analizie, w toku której wykazano, że już podczas OD występowały znaczne różnice w cenach produktu, tj. różnica pomiędzy najniższą i najwyższą ceną sprzedaży do UE dla tej samej kategorii produktu w przypadku wspomnianego przedsiębiorstwa mogła wynosić nawet 46 %. Ponadto ustalono znaczne różnice w cenach sprzedaży stosowanych przez przemysł wspólnotowy w okresie badanym. W związku z tym, w odniesieniu do tego produktu niemożliwe jest przyjęcie stałego zobowiązania cenowego. Przedsiębiorstwo zaproponowało, aby cena minimalna była indeksowana na podstawie zmian w cenie surowca, mianowicie walcówki. Jednak w sytuacji braku publicznie dostępnych informacji o cenach surowca zastosowanego w produkcie objętym postępowaniem oraz z uwagi na przeciwną tendencję zmian cen porównywalnego surowca, mianowicie walcówki do produkcji siatek, niemożliwe było ustalenie korelacji pomiędzy ceną sprzedaży produktu gotowego we Wspólnocie a głównym surowcem. Dlatego oferta dotycząca zobowiązania uważana jest za niepraktyczną w rozumieniu art. 8 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, ponieważ nie byłaby w stanie usunąć stwierdzonych szkodliwych skutków dumpingu.

(89)

Ponadto istnieją liczne różne typy produktu objętego postępowaniem. W celu ułatwienia wymaganej sprawozdawczości w ramach dochodzenia przedsiębiorstwo uprościło kryteria klasyfikacji produktu oraz pogrupowało produkowane i sprzedawane typy produktów. Nie zmienia to jednak faktu, że podczas OD przedsiębiorstwo produkowało i sprzedawało do UE różne typy drutów i skrętek. W celu ograniczenia ryzyka kompensacji pomiędzy różnymi typami produktu przedsiębiorstwo zadeklarowało gotowość przestrzegania trzech minimalnych cen importowych, jednej dla drutów PSC i dwóch dla skrętek PSC w zależności od średnicy. Z przyczyn przedstawionych w motywie 88 zobowiązanie złożone przez zainteresowanego producenta eksportującego nie może zostać zaakceptowane.

(90)

Jeden z zainteresowanych producentów eksportujących, będący grupą składającą się z dwóch powiązanych spółek, mianowicie Ossen MaanShan Steel Wire and Co. Ltd, Maanshan, and Ossen Jiujiang Steel Wire Cable Co. Ltd, Jiujiang, zmienił nazwę po OD podczas obecnego dochodzenia na następującą: Ossen Innovation Materials Co. Joint Stock Company Ltd, Maanshan, and Ossen Jiujiang Steel Wire Cable Co. Ltd, Jiujiang.

(91)

Modyfikacja ta nie pociąga za sobą żadnych istotnych zmian, które miałyby wpływ na ustalenia podczas obecnego dochodzenia, w związku z czym stwierdzono, że ustalenia ostateczne dotyczące Ossen MaanShan Steel Wire and Co. Ltd, Maanshan, and Ossen Jiujiang Steel Wire Cable Co. Ltd, Jiujiang mają zastosowanie do Ossen Innovation Materials Co. Joint Stock Company Ltd, Maanshan, and Ossen Jiujiang Steel Wire Cable Co. Ltd, Jiujiang,