1.7.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 170/32

(1)

W wyniku wszczęcia (2) w dniu 23 października 2004 r. dochodzenia antydumpingowego, w dniu 23 kwietnia 2005 r. rozporządzeniem (WE) nr 628/2005 Komisja nałożyła tymczasowe cła antydumpingowe na przywóz łososia hodowlanego pochodzącego z Norwegii (3) („rozporządzenie nakładające tymczasowe cło”).

(2)

Wspomniane tymczasowe cła antydumpingowe, które przyjęły formę ceł ad valorem o stawkach od 6,8 % do 24,5 % wartości przywożonych produktów, obowiązują od dnia 27 kwietnia 2005 r.

(3)

Środki antydumpingowe mogą przybierać rozmaite formy. Na przykład rzeczywista wartość cła ad valorem zmienia się w zależności od cen przywozowych, natomiast wpływ minimalnej ceny przywozowej ma charakter stały. Celem obu form jest eliminacja szkodliwych skutków dumpingu. Komisja ma dużą swobodę w wyborze formy danego środka. W dotychczasowych dochodzeniach dotyczących łososia hodowlanego preferowaną formą środków były cła oparte na minimalnej cenie przywozowej wystarczającej do eliminacji skutków dumpingu wyrządzającego szkodę.

(4)

Jednak nakładając tymczasowe środki w bieżącej sprawie, Komisja wstępnie uznała, że minimalna cena przywozowa może być trudna do wyegzekwowania, a jej obejście będzie łatwiejsze niż w przypadku innych form środków antydumpingowych. Dlatego też w bieżącym dochodzeniu środki tymczasowe nałożono pierwotnie w formie ceł ad valorem.

(5)

Po wdrożeniu tymczasowych środków zaobserwowano na rynku Wspólnoty nieprzewidziany wzrost cen rynkowych łososia hodowlanego na niespotykaną dotąd skalę. Sytuację pogarsza fakt, że znaczna część łososia będącego przedmiotem obrotu handlowego to produkt świeży, o krótkim okresie przechowywania, dlatego znaczne wahania jego cen rynkowych nie mogą być zrekompensowane poprzez magazynowanie znacznych ilości produktu.

(6)

W tych szczególnych okolicznościach pierwotne argumenty przeciwko nakładaniu minimalnych cen przywozowych nie mają już zastosowania. W istocie, mimo odmiennych doświadczeń z przeszłości, ryzyko obchodzenia minimalnych cen przywozowych jest obecnie bardzo niewielkie. Tym niemniej zmienność obserwowana obecnie na rynku może również wskazywać, że ten spektakularny trend nie jest na tyle trwały, aby można było zakwestionować ustalenia na temat dumpingu i jego szkodliwości dotyczące okresu objętego dochodzeniem.

(7)

W tych okolicznościach uznano, że właściwa jest zmiana formy środków na minimalną cenę przywozową. Jak stwierdzono powyżej, w przypadku ceny minimalnej cel jest ten sam jak w przypadku cła ad valorem – eliminacja skutków dumpingu wyrządzającego szkodę.

(8)

W przypadku gdy przywóz odbywać się będzie po cenie cif na granicy Wspólnoty równej lub wyższej od ustalonej minimalnej ceny przywozowej, cło nie będzie pobierane. Jeśli cena przywozu będzie niższa, będzie musiała zostać uiszczona różnica między rzeczywistą ceną a ustaloną minimalną ceną przywozową.

(9)

W kwestii poziomu minimalnej ceny przywozowej koniecznego dla wyeliminowania skutków dumpingu wyrządzającego szkodę, niniejsza zmiana nie ma wpływu na ustalenia i metody opisane w rozporządzeniu nakładającym tymczasowe cło, szczególnie w motywach 132–134 tego rozporządzenia.

(10)

Ponieważ przywóz z Norwegii po cenach równych lub wyższych od minimalnej ceny przywozowej wyeliminuje skutki dumpingu wyrządzającego szkodę, minimalna cena przywozowa powinna mieć zastosowanie do całości przywozu z Norwegii.

(11)

Łosoś hodowlany jest zwykle dostępny w handlu w różnych postaciach (patroszony z głową, patroszony bez głowy, filety z całej ryby, inne filety, kawałki filetów). Zatem przy zmianie obecnych ceł na ich nową formę należało dla każdej z tych postaci ustalić odrębną minimalną cenę przywozową zapewniającą eliminację dumpingu wyrządzającego szkodę, aby uwzględnić koszty dodane związane z ich przygotowaniem. W tym zakresie podstawą dla ustalenia różnych minimalnych cen przywozowych były ustalenia poprzednich dochodzeń antydumpingowych dotyczących danego produktu, a także ustalenia bieżącego dochodzenia. Zasadniczo ceny te opierają się na przelicznikach wspomnianych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 772/1999 (4) i zastosowanych również w niniejszym dochodzeniu.

(12)

Producenci eksportujący powinni mieć świadomość, że jeśli opisane środki okażą się nieskuteczne, a szczególnie jeśli nastąpią przypadki manipulacji minimalną ceną przywozową, jej absorpcji lub obchodzenia, Komisja po konsultacji z Komitetem Doradczym może w uzasadnionych przypadkach dokonać kolejnych zmian rozporządzenia (WE) nr 628/2005 w celu zapewnienia skuteczności środków.

(13)

Tymczasowe środki antydumpingowe zostały pierwotnie nałożone na okres sześciu miesięcy. Producenci eksportujący, reprezentujący znaczny procent obrotów handlowych, których sprawa dotyczy, zwrócili się o przedłużenie okresu obowiązywania środków tymczasowych na kolejny okres nieprzekraczający trzech miesięcy.

(14)

Z tego względu, zgodnie z art. 7 ust. 7 rozporządzenia podstawowego, postanawia się przedłużyć okres obowiązywania obecnych tymczasowych środków do dnia 22 stycznia 2006 r. włącznie

(15)

Celem zapewnienia dobrego zarządzania, a także mając na uwadze fakt, że termin zgłaszania uwag został już określony w rozporządzeniu nakładającym cło tymczasowe, powinien zostać ustalony okres, w którym zainteresowane strony, które zgłosiły się w terminie przewidzianym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, miałyby możliwość przedstawienia swoich opinii na piśmie i wystąpienia z wnioskiem o przesłuchanie. Ponadto należy podkreślić, iż ustalenia w sprawie nałożenia ceł dokonane na potrzeby niniejszego rozporządzenia mają charakter tymczasowy i mogą zostać ponownie rozważone przy nakładaniu wszelkiego ostatecznego cła,