15.4.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 97/1

(1)

W dniu 5 maja 2000 r. Komisja wszczęła postępowanie antydumpingowe (2) w sprawie przywozu niektórych żelaznych lub stalowych lin i kabli pochodzących między innymi z Turcji.

(2)

Rezultatem wspomnianego postępowania było nałożenie, rozporządzeniem Rady (WE) nr 1601/2001 (3), ostatecznego cła antydumpingowego w celu wyeliminowania szkodliwych skutków dumpingu.

(3)

Z wnioskiem o przeprowadzenie częściowego przeglądu tymczasowego rozporządzenia (WE) nr 1601/2001 wystąpił Has Çelik ve Halat Sanayi Ticaret A.S. (zwany dalej „Has Çelik” lub „wnioskodawcą”), producent eksportujący niektóre żelazne lub stalowe liny i kable będące przedmiotem obowiązujących środków antydumpingowych.

(4)

We wniosku, stosownie do art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, powołano się na to, iż zmieniły się okoliczności dotyczące dumpingu, na podstawie których wprowadzono środki, i zmiany te mają charakter trwały.

(5)

Zgodnie z treścią wniosku wnioskodawca przeszedł zmiany strukturalne, które w sposób znaczący wpłynęły na normalną wartość. Ponadto wnioskodawca stwierdził, że porównanie normalnej ceny obliczonej w oparciu o koszty własne lub cenę krajową z cenami wywozu do Wspólnoty doprowadziłoby do obniżenia znacznie poniżej poziomu obecnych środków mających zastosowanie do przywozu od wnioskodawcy, tj. 17,8 %. W związku z powyższym, dalsze obciążenie środkami na obecnych poziomach, opartych na wcześniej określonym poziomie dumpingu, nie jest konieczne dla celów zrównoważenia dumpingu.

(6)

Stwierdzając, po konsultacji z Komitetem Doradczym, że istnieją wystarczające dowody dla wszczęcia częściowego postępowania tymczasowego, Komisja opublikowała zawiadomienie (zwane dalej „zawiadomieniem o wszczęciu”) (4) i wszczęła dochodzenie, którego zakres był ograniczony do zbadania dumpingu u wnioskodawcy.

(7)

Komisja oficjalnie powiadomiła przedstawicieli państwa wywozu i wnioskodawcę o wszczęciu częściowego dochodzenia tymczasowego, jak również umożliwiła wszystkim stronom, których ta sprawa dotyczy bezpośrednio, przedstawienie swoich opinii na piśmie oraz wystąpienie z wnioskiem o wysłuchanie. Otrzymano pismo od EWRIS, Komitetu Łącznikowego Przemysłu Lin Stalowych Unii Europejskiej (który był skarżącym w postępowaniu pierwotnym).

(8)

Komisja przesłała również wnioskodawcy kwestionariusz, na który wnioskodawca odpowiedział w terminie wskazanym w zawiadomieniu o wszczęciu.

(9)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszystkie informacje uznane za niezbędne dla celów określenia dumpingu oraz przeprowadziła wizytę weryfikacyjną w siedzibie wnioskodawcy.

(10)

Dochodzenie w sprawie dumpingu objęło okres od 1 lipca 2003 r. do 29 lutego 2004 r. (zwany dalej „okresem dochodzenia”).

(11)

Produktem objętym procedurą jest ten sam produkt co w dochodzeniu, które doprowadziło do nałożenia obecnych środków (zwanym dalej „poprzednim dochodzeniem”), tj. żelazne lub stalowe liny i kable, w tym liny zamknięte, z wyłączeniem lin i kabli ze stali nierdzewnej, o maksymalnym przekroju poprzecznym powyżej 3 mm, z dołączonym osprzętem lub bez (zwane „linami z drutów stalowych” lub „SWR”), pochodzące z Turcji, sklasyfikowane obecnie pod kodami CN 7312 10 82, 7312 10 84, 7312 10 86, 7312 10 88 oraz 7312 10 99.

(12)

Podobnie jak w poprzednim dochodzeniu, również i to dochodzenie wykazało, że SWR produkowane w Turcji przez wnioskodawcę i sprzedawane na rynek turecki lub na wywóz do Wspólnoty mają zasadniczo takie same cechy fizyczne i zastosowanie, w związku z czym należy je uznać za produkt podobny w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(13)

W celu określenia wartości normalnej, ustalono najpierw, czy całkowita wielkość sprzedaży przez wnioskodawcę produktu podobnego na rynku krajowym jest reprezentatywna w porównaniu z jego całkowitą wielkością sprzedaży na wywóz do Wspólnoty. Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego uznano, iż wielkość ta jest reprezentatywna, ponieważ wielkość sprzedaży krajowej wnioskodawcy wynosi co najmniej 5 % całkowitej wielkości jego sprzedaży na wywóz do Wspólnoty.

(14)

Dla każdego typu sprzedawanego przez wnioskodawcę na rynku krajowym i uznanego za porównywalny do typów sprzedawanych na wywóz do Wspólnoty zbadano, czy sprzedaż krajowa była wystarczająco reprezentatywna dla celów art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Uznano, iż ma to miejsce w przypadku gdy całkowita wielkość sprzedaży krajowej danego typu w okresie dochodzenia stanowiła 5 % lub więcej całkowitej wielkości sprzedaży tego samego typu na wywóz do Wspólnoty. Dla większości typów wywożonych do Wspólnoty w okresie dochodzenia nie stwierdzono porównywalnego, reprezentatywnego typu sprzedawanego na rynek wewnętrzny.

(15)

W odniesieniu do produktów spełniających wymóg 5 %, przeprowadzono analizę dotyczącą tego, czy sprzedaż krajowa każdego porównywalnego typu mogłaby być uważana za dokonaną w zwykłym obrocie handlowym, poprzez określenie odsetka sprzedaży omawianego typu niezależnym klientom, nieprzynoszącej straty. We wszystkich przypadkach nieprzynosząca straty sprzedaż danego typu stanowiła ponad 80 % całkowitej sprzedaży krajowej wspomnianego typu i w związku z tym, normalna cena oparta była na średniej ważonej całej sprzedaży dokonanej w okresie dochodzenia.

(16)

W odniesieniu do typów produktów wywożonych do Wspólnoty, w przypadku gdy nie stwierdzono porównywalnych typów sprzedawanych na rynku krajowym, normalna wartość była ustalana w oparciu o koszty poniesione przez wnioskodawcę przy produkcji wywożonych typów produktu będącego przedmiotem procedury, rozsądną kwotę sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zyski, zgodnie z art. 2 ust. 3 i 6 rozporządzenia podstawowego. Koszty ogólne i administracyjne zostały oparte na sprzedaży krajowej przez wnioskodawcę produktu podobnego. Margines zysku został oparty na sprzedaży krajowej produktu podobnego przez wnioskodawcę, dokonywaną w normalnym obrocie handlowym.

(17)

Ponieważ całkowita sprzedaż na wywóz produktu objętego procedurą odbywała się bezpośrednio do niezależnych klientów we Wspólnocie, cenę wywozową określono, zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego, na podstawie cen zapłaconych lub należnych.

(18)

Porównanie między normalną wartością a ceną wywozową przeprowadzono na podstawie loco-fabryka i na tym samym poziomie sprzedaży. W celu zapewnienia rzetelności porównania wzięto pod uwagę, stosownie do art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego, różnice w czynnikach, które, jak podnoszono i dowiedziono, wpływają na ceny i porównywalność cen, tj. koszty transportu, ubezpieczenia, przeładunku, załadunku oraz koszty dodatkowe, koszty kredytów i wartość marży.

(19)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego dokonano porównania między średnią, ważoną normalną wartością a średnią ceną wywozową netto ex-works dla porównywalnego typu produktu.

(20)

Powyższe porównanie wykazało brak występowania dumpingu.

(21)

Zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, zbadano również, czy zmianę okoliczności można uznać za trwałą.

(22)

W tym zakresie dochodzenie wykazało, iż wnioskodawca przeszedł zmiany strukturalne, które w sposób znaczący wpływają na strukturę produkcyjną i organizacyjną, przyczyniając się do większej wydajności produkcyjnej, co doprowadziło do spadku kosztów produkcji i tym samym do obniżenia normalnej wartości w porównaniu z poprzednim dochodzeniem (od 1 kwietnia 1999 r. do 31 marca 2000 r.). W tym samym okresie wzrosły ceny wywozowe i nic nie wskazywało na to, aby wzrost ten był tymczasowy.

(23)

Stwierdzono zatem, iż zmiana okoliczności, w szczególności wzrost cen wywozu do Wspólnoty, oraz znaczne obniżenie kosztów produkcji mają charakter trwały.

(24)

Mając na uwadze brak występowania dumpingu, za właściwe uznaje się zniesienie środków w zakresie, w jakim dotyczą one wnioskodawcy.

(25)

Zainteresowane strony poinformowano o faktach i rozważaniach, na podstawie których zamierzano zalecić dalszą zmianę rozporządzenia Rady (WE) nr 1601/2001 i umożliwiono im przedstawienie swoich uwag.

(26)

Następnie EWRIS przesłał ogólne uwagi odnoszące się głównie do rosnących cen surowców po okresie dochodzenia. EWRIS nie poddał w wątpliwość ustaleń dotyczących dumpingu opisanych powyżej, niemniej wyraził obawę o możliwość wystąpienia ponownego dumpingu ze strony wnioskodawcy w przyszłości.

(27)

W odniesieniu do cen surowców zauważa się, iż ceny surowców mogły wzrosnąć po okresie dochodzenia, lecz nie mogło być to uwzględnione przy obliczaniu dumpingu dla wnioskodawcy. W tym przypadku głównym surowcem jest walcówka, podstawowy produkt ze stali, będący towarem, którego ceny zazwyczaj zmieniają się w krótkim czasie. W związku z powyższym nie można traktować wszelkich wzrostów ceny tego surowca za zmiany o charakterze trwałym, co mogłoby podać w wątpliwość powyższe ustalenia.

(28)

Wreszcie należy zauważyć, że z uwagi na fakt, iż uchylenie środków dotyczy wyłącznie wnioskodawcy, a nie Turcji w całości, wnioskodawca nadal podlega postępowaniu i może być ponownie poddany dochodzeniu w jakimkolwiek przeglądzie przeprowadzonym w stosunku do Turcji zgodnie z art. 11 ust. 6 rozporządzenia podstawowego,

W tabeli w art. 1 ust. 3 stawka celna wyrażona w procentach, w odniesieniu do tureckiego przedsiębiorstwa Has Çelik ve Halat Sanayi Ticaret A.S. (dodatkowy kod TARIC A220) otrzymuje brzmienie:

„0”