31990L0415

Dyrektywa Rady

z dnia 27 lipca 1990 r.

zmieniająca Załącznik II do dyrektywy 86/280/EWG w sprawie wartości dopuszczalnych dla ścieków i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów niektórych substancji niebezpiecznych zawartych w wykazie I Załącznika do dyrektywy 76/464/EWG

(90/415/EWG)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 130s,

uwzględniając dyrektywę Rady 76/464/EWG z dnia 4 maja 1976 r. w sprawie zanieczyszczenia spowodowanego przez niektóre substancje niebezpieczne odprowadzane do środowiska wodnego Wspólnoty [1], w szczególności jej art. 6 i 12,

uwzględniając wniosek Komisji [2],

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego [3],

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego [4],

a także mając na uwadze, co następuje:

w celu ochrony środowiska wodnego Wspólnoty przed zanieczyszczeniem przez niektóre substancje niebezpieczne, art. 3 dyrektywy 76/464/EWG wprowadza system uprzednich zezwoleń ustalający normy emisji dla zrzutów substancji wymienionych w wykazie I w Załączniku do niniejszej dyrektywy; art. 6 tej samej dyrektywy stanowi, że należy dla tych norm emisji ustalić wartości dopuszczalne, jak również wskaźniki jakości dla środowiska wodnego, na które oddziaływają odprowadzane substancje;

Państwa Członkowskie są zobowiązane do stosowania wartości dopuszczalnych, z wyjątkiem przypadków, gdy mogą one stosować wskaźniki jakości;

dyrektywa 86/280/EWG [5], zmieniona dyrektywą 88/347/EWG [6], wymaga zmiany i uzupełnienia, na podstawie wniosków Komisji, zgodnie z postępem wiedzy naukowej, dotyczącej przede wszystkim toksyczności, trwałości i akumulacji wspomnianych substancji w organizmach żywych i osadach, lub w przypadku usprawnień w najlepszych, dostępnych środkach technicznych; w tym celu niezbędne jest przyjęcie dodatków do wspomnianej dyrektywy, dotyczących środków związanych z innymi substancjami niebezpiecznymi oraz zmian w treści załącznika II;

artykuł 5 dyrektywy 86/280/EWG stanowi, że w przypadku niektórych znaczących źródeł zanieczyszczenia przez te substancje, innych niż źródła, do których stosują się wspólnotowe wartości dopuszczalne lub krajowe normy emisji, należy opracować szczególne programy eliminacji zanieczyszczeń;

właściwe jest, aby zrzuty nieznacznych ilości substancji, będące przedmiotem przepisów art. 5 dyrektywy 86/280/EWG, mogły zostać wyłączone z wymogów art. 3 dyrektywy 76/464/EWG;

na podstawie kryteriów ustanowionych w dyrektywie 76/464/EWG, 1–2-dichloroetan, trichloroetylen, perchloroetylen i trichlorobenzen powinny podlegać przepisom dyrektywy 86/280/EWG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Załącznik II do dyrektywy 86/280/EWG otrzymuje brzmienie określone w Załączniku do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne, niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy w terminie 18 miesięcy od dnia notyfikacji [7] niniejszej dyrektywy i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

2. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinie regulowanej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 3

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 27 lipca 1990 r.

W imieniu Rady

E. Rubbi

Przewodniczący

[1] Dz.U. L 129 z 18.5.1976, str. 23.

[2] Dz.U. C 253 z 29.9.1988, str. 4.

[3] Dz.U. C 96 z 17.4.1989, str. 188.

[4] Dz.U. C 23 z 30.1.1989, str. 4.

[5] Dz.U. L 181 z 4.7.1986, str. 16.

[6] Dz.U. L 158 z 25.6.1988, str. 35.

[7] Niniejsza dyrektywa została notyfikowa Państwom Członkowskim dnia 31 lipca 1990 r

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK

ZMIANY W ZAŁĄCZNIKU II DO DYREKTYWY 86/280/EWG

1. Poniżej tytułu dodaje się co następuje:

"8. Odnoszące się do 1,2-dichloroetanu (EDC)

9. Odnoszące się do trichloroetylenu (TRI)

10. Odnoszące się do perchloroetylenu (PER)

11. Odnoszące się do trichlorobenzenu (TCB)"

.

2. Dodaje się sekcję w brzmieniu:

"VIII.: Przepisy szczególne odnoszące się do 1,2-dichloroetanu (EDC) (nr 59) [1]

CAS — nr 107–06–2"

Pozycja A (59): Wartości dopuszczalne dla norm emisji [2]

Rodzaj zakładu przemysłowego | Rodzaj wartości średniej | Wartości dopuszczalne wyrażone jako | Data, od której należy stosować dane normy |

waga (g/t) | stężenie (mg/litr) |

a)Tylko produkcja dichloroetanu (bez przetwarzania lub wykorzystania na tym samym terenie) | Miesięczna | 4 | 2 | 1.1.1993 |

| 2,5 | 1,25 | 1.1.1995 |

| Dzienna | 8 | 4 | 1.1.1993 |

| 5 | 2,5 | 1.1.1995 |

b)Produkcja 1,2-dichloroetanu iprzetwarzanie lub wykorzystanie na tym samym terenie, z wyjątkiem wykorzystania określonego w lit. e) poniżej | Miesięczna | 12 | 6 | 1.1.1993 |

| 5 | 2,5 | 1.1.1995 |

| Dzienna | 24 | 12 | 1.1.1993 |

| 10 | 5 | 1.1.1995 |

c)Przetwarzanie 1,2-dichloroetanu w substancje inne niż chlorek winylu | Miesięczna | 2,5 | 1 | 1.1.1993 |

| Dzienna | 5 | 2 | 1.1.1993 |

d)Wykorzystanie EDC do odłuszczania metali (poza terenem przemysłowym, który jest objęty lit. b)) | Miesięczna | – | 0,1 | 1.1.1993 |

| Dzienna | – | 0,2 | 1.1.1993 |

e)Wykorzystanie EDC w produkcji wymieniaczy jonowych | Miesięczna | – | – | – |

| Dzienna | – | – | – |

Pozycja B (59): wskaźniki jakości

Środowisko naturalne | Wskaźniki jakości (μg/litr) | Data, od której należy stosować dane normy |

Wody powierzchniowe śródlądowe | 10 | 1.1.1993 |

Wody ujścia rzeki |

Śródlądowe wody brzegowe inne niż wody ujścia rzek |

Wody terytorialne |

Komisja porówna wyniki monitorowania przeprowadzonego zgodnie z art. 13 ust. 1 tiret trzecie dyrektywy 76/464/EWG, przy stężeniu wskaźnikowym 2,5 μg/litr.

Do roku 1998 Komisja podda ponownej analizie wskaźniki jakości na podstawie doświadczenia nabytego w stosowaniu obecnych środków.

Pozycja C (59): referencyjna metoda pomiaru

1. Referencyjną metodą pomiaru, która ma być stosowana do określenia obecności dichloroetanu w ściekach i środowisku wodnym jest chromatografia gazowa z wykrywaniem wychwytu elektronów po ekstrakcji przy użyciu właściwego rozpuszczalnika lub chromatografia gazowa po izolacji metodą "usuwania i chwytania" oraz chwytania przy użyciu pułapki kapilarnej wychłodzonej w niskiej temperaturze. Granicą określenia jest 10 μg/litr dla ścieków i 1 μg/litr dla środowiska wodnego.

2. Dokładność i precyzja tej metody muszą wynosić plus/minus 50 % przy stężeniu, które stanowi dwukrotną wartość granicy określenia.

3. Państwa Członkowskie mogą określać stężenia EDC poprzez odniesienie do ilości AOX, EOX lub VOX, pod warunkiem, iż Komisja uprzednio upewni się, iż te metody dają równoważne wyniki i do momentu przyjęcia ogólnej dyrektywy dotyczącej rozpuszczalników.

Zainteresowane Państwa Członkowskie, regularnie ustalają związek między stężeniem EDC i stosowanym parametrem.

"IX. Przepisy szczególne odnoszące się do trichloroetylenu (TRI) (nr 121) [12]

CAS 79.01.6"

Pozycja A (121): wartości dopuszczalne dla norm emisji [13]

Rodzaj zakładu przemysłowego Rodzaj wartości średniej | Wartości dopuszczalne wyrażone jako | Data, od której należy stosować dane normy | Data, od której należy stosować dane normy |

w stosunku wagowym (g/t) | jako stężenie (mg/litr) |

a)Produkcja trichloroetylenu (TRI) i perchloroetylenu (PER) | Miesięczna | 10 | 2 | 1.1.1993 |

| 2,5 | 0,5 | 1.1.1995 |

| Dzienna | | | |

| | 20 | 4 | 1.1.1993 |

| | 5 | 1 | 1.1.1995 |

b)Wykorzystanie TRI do odtłuszczania metali | Miesięczna | | 0,1 | 1.1.1993 |

| Dzienna | | 0,2 | 1.1.1993 |

Pozycja B (121): wskaźniki jakości

Środowisko naturalne | Wskaźniki jakości (μg/litr) | Data, od której należy stosować dane normy |

Wody powierzchniowe śródlądowe | 10 | 1.1.1993 |

Wody ujścia rzeki |

Śródlądowe wody brzegowe inne niż wody ujścia rzek |

Wody terytorialne |

Komisja porówna wyniki monitorowania przeprowadzonego zgodnie z art. 13 ust. 1 tiret trzecie dyrektywy 76/464/EWG, przy stężeniu wskaźnikowym 2,5 μg/litr.

Do roku 1998 Komisja podda ponownej analizie wskaźniki jakości na podstawie doświadczenia nabytego w stosowaniu obecnych środków.

Pozycja C (121): referencyjna metoda pomiaru

1. Referencyjną metodą pomiaru, jaka ma być stosowana do określenia obecności trichloroetylenu w ściekach i środowisku wodnym jest chromatografia gazowa z wykrywaniem wychwytu elektronów po ekstrakcji przy użyciu odpowiedniego rozpuszczalnika

Granicą określenia TRI jest 10 μg/litr dla ścieków i 0,1 μg/litr dla środowiska wodnego.

2. Dokładność i precyzja tej metody muszą wynosić plus/minus 50 % przy stężeniu, które stanowi dwukrotną wartość granicy określenia.

3. Państwa Członkowskie mogą określać stężenia TRI poprzez odniesienie do ilości AOX, EOX lub VOX, pod warunkiem, iż Komisja uprzednio upewni się, iż te metody dają równoważne wyniki i do momentu przyjęcia ogólnej dyrektywy dotyczącej rozpuszczalników.

Zainteresowane Państwa Członkowskie, regularnie ustalają związek między stężeniem TRI i stosowanym parametrem.

X. Przepisy szczególne odnoszące się do perchloroetylenu (PER) (nr 111) [18]

CAS-127–18–4

Pozycja A (111): wartości dopuszczalne dla norm emisji [19]

Rodzaj zakładu przemysłowego | Rodzaj wartości średniej | Wartości dopuszczalne wyrażone jako | Data, od której należy stosować dane normy |

waga (g/t) | stężenie (mg/litr) |

a)Produkcja trichloroetylenu (TRI) i perchloroetylenu (PER) (procesy TRI-PER) | Miesięczna | 10 | 2 | 1.1.1993 |

| 2,5 | 0,5 | 1.1.1995 |

| Dzienna | 20 | 4 | 1.1.1993 |

| 5 | 1 | 1.1.1995 |

b)Produkcja czterochlorku węgla i perchloroetylenu (procesy TETRA-PER) | Miesięczna | 10 | 5 | 1.1.1993 |

| 2,5 | 1,25 | 1.1.1995 |

| Dzienna | 20 | 10 | 1.1.1993 |

| 5 | 2,5 | 1.1.1995 |

c)Wykorzystanie PER do odtłuszczania metali | Miesięczna | – | 0,1 | 1.1.1993 |

| Dzienna | – | 0,2 | 1.1.1993 |

d)Produkcja chlorofluorowęgla | Miesięczna | – | – | – |

| Dzienna | – | – | – |

Pozycja B (111): wskaźniki jakości

Środowisk naturalne | Wskaźniki jakości (μg/litr) | Data, od której należy stosować dane normy |

Wody powierzchniowe śródlądowe | 10 | 1.1.1993 |

Wody ujścia rzeki |

Śródlądowe wody brzegowe inne niż wody ujścia rzek |

Wody terytorialne |

Komisja porówna wyniki monitorowania przeprowadzonego zgodnie z art. 13 ust. 1 tiret trzecie dyrektywy 76/464/EWG, przy stężeniu wskaźnikowym 2,5 μg/litr.

Do roku 1998 Komisja podda ponownej analizie wskaźniki jakości na podstawie doświadczenia nabytego w stosowaniu obecnych środków.

Pozycja C (111): referencyjna metoda pomiaru

1. Referencyjną metodą pomiaru, jaka ma być stosowana do określenia obecności perchloroetylenu w ściekach i środowisku wodnym jest chromatografia gazowa z wykrywaniem wychwytu elektronów po ekstrakcji przy użyciu właściwego rozpuszczalnika.

Granicą określenia PER jest 10 μg/litr dla ścieków i 0,1 μg/litr dla środowiska wodnego.

2. Dokładność i precyzja tej metody muszą wynosić plus/minus 50 % przy stężeniu, które stanowi dwukrotną wartość granicy określenia.

3. Państwa Członkowskie mogą określać stężenia PER poprzez odniesienie do ilości AOX, EOX lub VOX, pod warunkiem, iż Komisja uprzednio upewni się, iż te metody dają równoważne wyniki i do momentu przyjęcia ogólnej dyrektywy dotyczącej rozpuszczalników.

Zainteresowane Państwa Członkowskie regularnie ustalają związek między stężeniem PER i stosowanym parametrem.

Przepisy szczególne odnoszące się do trichlorobenzenu [25] (TCB) (117, 118) [26]

Pozycja A (117, 118): wartości dopuszczalne dla norm emisji

Stan spoczynku:

Nie może występować żaden znaczący, bezpośredni lub pośredni wzrost zanieczyszczenia w czasie, wynikający ze zrzutów TCB i mający wpływ na stężenia w osadach i/lub małżach i/lub skorupiakach i/lub rybach

Rodzaj zakładu przemysłowego | Rodzaj wartości średniej | Wartości dopuszczalne wyrażone jako | Data, od której należy stosować dane normy |

waga (g/t) | stężenie (mg/litr) |

a)Produkcja TCB poprzez dehydrochlorowanie HCH i/lub przetwarzanie TCB | Miesięczna | 25 | 2,5 | 1.1.1993 |

| 10 | 1 | 1.1.1995 |

| Dzienna | 50 | 5 | 1.1.1993 |

| 20 | 5 | 1.1.1995 |

b)Produkcja i/lub przetwarzanie TCB poprzezchlorowanie benzenu | Miesięczna | 5 | 0,5 | 1.1.1993 |

| 0,5 | 0,05 | 1.1.1995 |

| Dzienna | 10 | 1 | 1.1.1993 |

| 1 | 0,1 | 1.1.1995 |

Pozycja B (117, 118): wskaźniki jakości

Stan spoczynku:

Nie może występować żaden znaczący wzrost zanieczyszczenia w czasie w stężeniach TCB w osadach i/lub małżach i/lub skorupiakach i/lub rybach.

Środowisko naturalne | Wskaźniki jakości (μg/litr) | Data, od której należy stosować dane normy |

Wody powierzchniowe śródlądowe | 0,4 | 1.1.1993 |

Wody ujścia rzeki |

Śródlądowe wody brzegowe inne niż wody ujścia rzek |

Wody terytorialne |

Komisja porówna wyniki monitorowania przeprowadzonego zgodnie z art. 13 ust. 1 tiret trzecie dyrektywy 76/464/EWG, przy stężeniu wskaźnikowym 0,1 μg/litr.

Do roku 1998 Komisja podda ponownej analizie wskaźniki jakości na podstawie doświadczenia nabytego w stosowaniu obecnych środków.

Pozycja C (117, 118): referencyjna metoda pomiaru

1. Referencyjną metodą pomiaru, jaka ma być stosowana do określenia obecności trichlorobenzenu (TCB) w ściekach i środowisku wodnym jest chromatografia gazowa z wykrywaniem wychwytu elektronów po ekstrakcji przy użyciu właściwego rozpuszczalnika. Granicą określenia dla każdego izomeru jest 1 μg/litr dla ścieków i 10 ng/litr dla środowiska wodnego.

2. Metodą referencyjną służącą do określania TCB w osadach i organizmach jest chromatografia gazowa z wykrywaniem wychwytu elektronów po właściwym przygotowaniu próbki. Granicą określania dla każdego izomeru oddzielnie jest 1 μg/kg suchej masy.

3. Państwa Członkowskie mogą określać stężenia TCB poprzez odniesienie do ilości AOX, EOX lub VOX, pod warunkiem, iż Komisja uprzednio upewni się, iż te metody dają równoważne wyniki i do momentu przyjęcia ogólnej dyrektywy dotyczącej rozpuszczalników.

Zainteresowane Państwa Członkowskie, regularnie ustalają związek między stężeniem PER i stosowanym parametrem.

4. Dokładność i precyzja tej metody muszą wynosić plus/minus 50 % przy stężeniu, które stanowi dwukrotną wartość granicy określenia.

[1] Artykuł 5 dyrektywy 86/280/EWG dotyczy w szczególności EDC stosowanego jako rozpuszczalnik poza terenem produkcji lub przetwarzania, jeżeli roczna wielkość zrzutów nie przekracza 30 kg/rok. Tak niewielkie zrzuty można wyłączyć z wymogów art. 3 dyrektywy 76/464/EWG. Bez względu na przepisy art. 5 ust. 3 dyrektywy 86/280/EWG, Państwa Członkowskie wdrożą programy szczególne nie później niż do dnia 1 stycznia 1993 r. Jednocześnie muszą o nich poinformować Komisję.

[12] Artykuł 5 dyrektywy 86/280/EWG dotyczy w szczególności TRI stosowanego jako rozpuszczalnik w pralniach chemicznych, do ekstrakcji tłuszczu lub zapachów i do odtłuszczania metali, jeżeli roczne zrzuty nie przekraczają 30 kg/rok. Tak niewielkie zrzuty można wyłączyć z wymogów art. 3 dyrektywy 76/464/EWG. Bez względu na przepisy art. 5 ust. 3 dyrektywy 86/280/EWG, Państwa Członkowskie wdrożą programy szczególne nie później niż do dnia 1 stycznia 1993 r. Jednocześnie muszą o nich poinformować Komisję

[18] Artykuł 5 dyrektywy 86/280/EWG dotyczy w szczególności TRI stosowanego jako rozpuszczalnik w pralniach chemicznych, do ekstrakcji tłuszczu lub zapachów i do odtłuszczania metali, jeżeli roczne zrzuty nie przekraczają 30 kg/rok. Tak niewielkie zrzuty można wyłączyć z wymogów art. 3 dyrektywy 76/464/EWG. Bez względu na przepisy art. 5 ust. 3 dyrektywy 86/280/EWG, Państwa Członkowskie wdrożą programy szczególne nie później niż do dnia 1 stycznia 1993 r. Jednocześnie muszą o nich poinformować Komisję.

[25] Artykuł 5 dyrektywy 86/280/EWG dotyczy w szczególności TCB stosowanego jako rozpuszczalnik lub czynnik wspomagający barwienie w przemyśle tekstylnym, lub jako składnik olejów używanych w transformatorach do czasu przyjęcia odpowiedniego szczegółowego prawodawstwa wspólnotowego. Bez względu na przepisy art. 5 ust. 3, Państwa Członkowskie wdrożą programy szczególne nie później niż do dnia 1 stycznia 1993 r. Jednocześnie muszą o nich poinformować Komisję.

[26] TCB może wystąpić jako jeden z następujących trzech izomerów:

- 1, 2, 3-TCB — CAS 87/61–6;

- 1, 2, 4-TCB — CAS 120–82–1 (nr 118 na wykazie EWG);

- 1, 3, 5-TCB — CAS 180–70–3.Techniczny TCB (nr 117 na wykazie EWG) jest mieszaniną tych trzech izomerów, z przewagą 1,2,4-TCB, i może również zawierać niewielkie ilości di- i czterochlorobenzenu.W każdym przypadku przepisy te stosuje się do całkowitych TCB (sumy trzech izomerów)."

--------------------------------------------------