02021H2279 — PL — 30.12.2021 — 000.001

---

Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie

►B	▼C1 ZALECENIE KOMISJI (UE) 2021/2279 z dnia 15 grudnia 2021 r. w sprawie stosowania metod oznaczania śladu środowiskowego do pomiaru efektywności środowiskowej w cyklu życia produktów i organizacji oraz informowania o niej ▼B (Dz.U. L 471 z 30.12.2021, s. 1)

sprostowane przez:

►C1	Sprostowanie, Dz.U. L 144, 23.5.2022, s.  7 (2021/2279z dnia)

---

▼B

▼C1

ZALECENIE KOMISJI (UE) 2021/2279

z dnia 15 grudnia 2021 r.

w sprawie stosowania metod oznaczania śladu środowiskowego do pomiaru efektywności środowiskowej w cyklu życia produktów i organizacji oraz informowania o niej

1.    CEL I ZAKRES ZASTOSOWANIA

2.    DEFINICJE

Do celów niniejszego zalecenia stosuje się następujące definicje:

3.    STOSOWANIE METOD OZNACZANIA ŚLADU ŚRODOWISKOWEGO PRODUKTU I ORGANIZACJI W STRATEGIACH POLITYCZNYCH PAŃSTW CZŁONKOWSKICH

Państwa członkowskie powinny:

4.    STOSOWANIE METOD OZNACZANIA ŚLADU ŚRODOWISKOWEGO PRODUKTU I ORGANIZACJI PRZEZ PRZEDSIĘBIORSTWA I INNE ORGANIZACJE PRYWATNE

Przedsiębiorstwa i inne organizacje prywatne podejmujące decyzję o pomiarze efektywności środowiskowej w cyklu życia swoich produktów lub organizacji lub informowaniu o niej powinny:

Stowarzyszenia przemysłowe powinny:

5.    STOSOWANIE METOD PEF I OEF ORAZ POWIĄZANYCH PEFCR I OEFSR W PROGRAMACH W ZAKRESIE POMIARU EFEKTYWNOŚCI ŚRODOWISKOWEJ W CYKLU ŻYCIA LUB INFORMOWANIA O NIEJ

6.    STOSOWANIE METOD PEF LUB OEF ORAZ POWIĄZANYCH PEFCR/OEFSR PRZEZ SEKTOR FINANSOWY

Podmioty sektora finansowego powinny w stosownych przypadkach:

7.    WERYFIKACJA

8.    SPRAWOZDAWCZOŚĆ DOTYCZĄCA REALIZACJI ZALECENIA

9.    UCHYLENIE POPRZEDNIEGO ZALECENIA

Zalecenie Komisji 2013/179/UE traci moc. Odesłania do uchylonego zalecenia należy traktować jako odesłania do niniejszego zalecenia.

---

ZAŁĄCZNIK I.

Metoda oznaczania śladu środowiskowego produktu

	Skróty
	Definicje
	Powiązanie z pozostałymi metodami i normami
1.	Zasady dotyczące kategorii śladu środowiskowego produktu (PEFCR)
1.1.	Podejście i przykłady potencjalnych zastosowań
2.	Ogólne kwestie dotyczące badań śladu środowiskowego produktu (PEF)
2.1.	Jak korzystać z tej metody
2.2.	Reguły przeprowadzania badań śladu środowiskowego produktu
2.3.	Etapy oznaczania śladu środowiskowego produktu
3.	Określanie celów i zakresu badania śladu środowiskowego produktu
3.1.	Określenie celu
3.2.	Określenie zakresu
3.2.1	Jednostka funkcjonalna i przepływ odniesienia
3.2.2.	Granice systemu
3.2.3.	Kategorie oddziaływania śladu środowiskowego
3.2.4.	Dodatkowe informacje, które należy uwzględnić w PEF
3.2.5.	Założenia/ograniczenia
4.	Analiza zbioru wejść i wyjść
4.1.	Etap kontroli wstępnej
4.2	Etapy cyklu życia
4.2.1.	Pozyskiwanie i przetwarzanie wstępne surowców
4.2.2.	Produkcja
4.2.3.	Dystrybucja
4.2.4.	Zastosowanie
4.2.5.	Wycofanie z eksploatacji (w tym odzysk i recykling produktu)
4.3	Nomenklatura dotycząca analizy zbioru wejść i wyjść
4.4.	Wymogi dotyczące modelowania
4.4.1.	Produkcja rolna
4.4.2.	Zużycie energii elektrycznej
4.4.3.	Transport i logistyka
4.4.4.	Dobra kapitałowe – infrastruktura i sprzęt
4.4.5.	Przechowywanie w centrum dystrybucji lub miejscu sprzedaży detalicznej
4.4.6.	Procedura pobierania próbek
4.4.7.	Wymogi w zakresie modelowania etapu eksploatacji
4.4.8.	Zawartość materiałów pochodzących z recyklingu i modelowanie wycofania z eksploatacji
4.4.9.	Wydłużony okres trwałości produktu
4.4.10.	Emisje i pochłanianie gazów cieplarnianych
4.4.11	Kompensacje
4.5.	Uwzględnianie wielofunkcyjnych procesów
4.5.1	Przydział w hodowli zwierząt
4.6	Wymogi w zakresie gromadzenia danych i wymogi w zakresie jakości
4.6.1	Dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa
4.6.2	Dane wtórne
4.6.3	Zbiory danych do wykorzystania
4.6.4	Wyłączenie
4.6.5	Wymogi dotyczące jakości danych
5.	Ocena oddziaływania śladu środowiskowego
5.1.	Klasyfikacja i charakterystyka
5.1.1	Klasyfikacja
5.1.2	Charakterystyka
5.2.	Normalizacja i ważenie
5.2.1	Normalizacja wyników oceny oddziaływania śladu środowiskowego
5.2.2	Ważenie wyników oceny oddziaływania śladu środowiskowego
6.	Interpretacja wyników oznaczania śladu środowiskowego produktu
6.1.	Wprowadzenie
6.2.	Ocena wiarygodności modelu śladu środowiskowego produktu
6.3.	Określenie aspektów o kluczowym oddziaływaniu na środowisko: najistotniejsze kategorie oddziaływania, etapy cyklu życia, procesy i przepływy podstawowe
6.3.1	Procedura określania najistotniejszych kategorii oddziaływania
6.3.2	Procedura określania najistotniejszych etapów cyklu życia
6.3.3	Procedura określania najistotniejszych procesów
6.3.4	Procedura określania najistotniejszych przepływów podstawowych
6.3.5	Postępowanie z liczbami ujemnymi
6.3.6	Podsumowanie wymogów
6.3.7	Przykład
6.4.	Wnioski i zalecenia
7.	Sprawozdania dotyczące śladu środowiskowego produktu
7.1.	Wprowadzenie
7.1.1.	Streszczenie
7.1.2.	Zagregowany zbiór danych zgodny z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego
7.1.3.	Sprawozdanie główne
7.1.4.	Oświadczenie dotyczące walidacji
7.1.5.	Załączniki
7.1.6.	Sprawozdanie poufne
8.	Weryfikacja i walidacja badań PEF, sprawozdań dotyczących PEF i narzędzi przekazywania informacji na temat PEF
8.1.	Określanie zakresu weryfikacji
8.2.	Procedura weryfikacji
8.3.	Weryfikator/weryfikatorzy
8.3.1.	Minimalne wymogi dotyczące weryfikatorów
8.3.2.	Rola głównego weryfikatora w zespole weryfikacyjnym
8.4.	Wymogi w zakresie weryfikacji i walidacji
8.4.1	Minimalne wymogi w zakresie weryfikacji i walidacji badania PEF
8.4.2	Techniki weryfikacji i walidacji
8.4.3	Poufność danych
8.5	Wyniki procesu weryfikacji/walidacji
8.5.1	Zawartość sprawozdania z weryfikacji i walidacji
8.5.2	Zawartość oświadczenia dotyczącego walidacji
8.5.3	Ważność sprawozdania z weryfikacji i walidacji oraz oświadczenia dotyczącego walidacji
	Bibliografia
	Wykaz rysunków
	Wykaz tabel

Skróty

ADEME

Agence de l'Environnement et de la Maîtrise de l'Energie (Agencja Ochrony Środowiska i Gospodarki Energetycznej)

AF	współczynnik przydziału

AR	wskaźnik przydziału

B2B	relacje między przedsiębiorstwami

B2C	relacje między przedsiębiorstwami a konsumentami

BoC	zestawienie elementów składowych

BoM	zestawienie podstawowych materiałów

BP	najlepsza praktyka

BSI	British Standards Institution (Brytyjskie Biuro ds. Norm)

CF	współczynnik charakterystyki

CFC	chlorofluorowęglowodory

CFF	wzór na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego

CPA	klasyfikacja produktów według działalności

DC	centrum dystrybucji

DMI	pobór suchej masy

DNM	matryca potrzeb w zakresie danych

DQR	ocena jakości danych

KE	Komisja Europejska

EF	ślad środowiskowy

EI	oddziaływanie na środowisko

EMAS	system ekozarządzania i audytu

EMS	systemy zarządzania środowiskowego

EoL	wycofanie z eksploatacji

EPD	deklaracja środowiskowa produktu

FU	jednostka funkcjonalna

GE	pobór energii brutto

GHG	gaz cieplarniany

GR	reprezentatywność geograficzna

GRI	Globalna Inicjatywa Sprawozdawcza

GWP	współczynnik globalnego ocieplenia

ILCD	międzynarodowy referencyjny system danych na temat cyklu życia produktów

ILCD-EL

międzynarodowy referencyjny system danych na temat cyklu życia produktów – poziom początkowy

IPCC	Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu

ISIC	Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Rodzajów Działalności

ISO	Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna

IUCN	Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody i jej Zasobów

JRC	Wspólne Centrum Badawcze

LCA	ocena cyklu życia

LCDN	sieć danych na temat cyklu życia

LCI	analiza zbioru wejść i wyjść

LCIA	ocena wpływu cyklu życia

LCT	myślenie w kategoriach cyklu życia produktu

LT	okres trwałości

NACE	statystyczna klasyfikacja działalności gospodarczej w Unii Europejskiej

NDA	umowa poufności

NGO	organizacja pozarządowa

NMLZO

niemetanowe lotne związki organiczne

OEFSR

zasady sektorowe dotyczące śladu środowiskowego organizacji

P

precyzja

PAS	publicznie dostępna specyfikacja

PCR	zasady dotyczące kategorii produktu

PEF	ślad środowiskowy produktu

PEFCR

zasady dotyczące kategorii śladu środowiskowego produktu

PEF-RP

badanie PEF produktu reprezentatywnego

RF	przepływ odniesienia

RP	produkt reprezentatywny

SB	granice systemu

SMRS	system pomiaru zrównoważonego rozwoju i sprawozdawczości w tym zakresie

SS	badanie pomocnicze

TeR	reprezentatywność technologiczna

TiR	reprezentatywność związana z czasem

ST	Sekretariat Techniczny

UNEP	Program Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska

UUID	uniwersalny unikalny identyfikator

WBCSD

Światowa Rada Biznesu na rzecz Zrównoważonego Rozwoju

WRI	Światowy Instytut Zasobów

Terminologia: musi, powinien, może

W niniejszym załączniku I zastosowano precyzyjną terminologię, aby rozróżnić wymogi, zalecenia oraz opcje, jakie mogą wybrać przedsiębiorstwa.

Czasownik „musieć” (oraz czasownik „należy” lub czasowniki w trybie oznajmującym, np. „zawiera” lub „uwzględnia”) wskazuje elementy, które są wymagane do osiągnięcia zgodności badania PEF z niniejszą metodą.

Czasownik „powinien” wskazuje zalecenie, które nie stanowi jednak wymogu. Wszelkie odstępstwa od zalecenia oznaczonego czasownikiem „powinien” muszą zostać uzasadnione i odpowiednio wyjaśnione przez podmiot prowadzący badanie.

Czasownik „może” wskazuje, że dana opcja jest dopuszczalna.

Definicje

Dane dotyczące działalności – informacje związane z procesami prowadzonymi podczas modelowania analiz zbioru wejść i wyjść (LCI). Każdy zagregowany wynik LCI łańcuchów procesu, który reprezentuje działania wykonane w ramach procesu, mnoży się przez odpowiednie dane dotyczące działalności ( 1 ), a następnie łączy w celu uzyskania śladu środowiskowego związanego z tym procesem.

Przykłady danych dotyczących działalności obejmują liczbę kilowatogodzin zużytej energii elektrycznej, ilość wykorzystanego paliwa, produkt uzyskany w wyniku procesu (np. odpady), liczbę godzin obsługi sprzętu, przebytą odległość, powierzchnię budynku itp.

Synonim wyrażenia „przepływ inny niż podstawowy”.

Zakwaszenie – kategoria oddziaływania śladu środowiskowego, która dotyczy oddziaływania spowodowanego substancjami zakwaszającymi obecnymi w środowisku. Emisje NOx, NH3 i SOx prowadzą do uwalniania jonów wodorowych (H+), gdy gazy ulegają mineralizacji. Protony przyczyniają się do zakwaszenia gleb i wód, gdy są uwalniane na obszarach o niskiej zdolności buforowania, powodując kurczenie się zasobów leśnych i zakwaszenie jezior.

Dodatkowa informacja środowiskowa – informacja środowiskowa spoza kategorii oddziaływania śladu środowiskowego, która jest obliczana i przedstawiana wraz z wynikami oznaczania śladu środowiskowego produktu (PEF).

Dodatkowa informacja techniczna – informacja inna niż informacja środowiskowa, która jest obliczana i przedstawiana wraz z wynikami oznaczania śladu środowiskowego produktu.

Zagregowany zbiór danych – pełny lub częściowy cykl życia systemu produktu, w ramach którego w wykazie wejść/wyjść oprócz przepływów podstawowych (i potencjalnie nieistotnych strumieni odpadów i odpadów promieniotwórczych) wymienia się wyłącznie produkty uzyskane w procesie jako przepływy odniesienia, ale bez innych towarów lub usług.

Zagregowane zbiory danych nazywa się również zbiorami danych dotyczących „wyników LCI”. Zagregowany zbiór danych mógł zostać zagregowany poziomo lub pionowo.

Przydział – podejście do rozwiązywania problemów związanych z wielofunkcyjnością. Odnosi się to do „podziału przepływów wejściowych lub wyjściowych w ramach procesu lub systemu produktu między badanym systemem produktu a co najmniej jednym innym systemem produktu”.

Szczególny dla danego zastosowania – ogólny aspekt konkretnego zastosowania, w którym wykorzystywany jest materiał. Na przykład średni wskaźnik recyklingu politereftalanu etylenu w butelkach.

Atrybucyjny – modelowanie oparte na procesach, którego celem jest statyczne odwzorowanie przeciętnych warunków z wyłączeniem efektów, na które wpływa rynek.

Średnie dane – pojęcie to odnosi się do średniej danych szczegółowych ważonej produkcją.

Procesy w tle – pojęcie to odnosi się do tych procesów cyklu życia produktu, w przypadku których niemożliwy jest bezpośredni dostęp do informacji. Na przykład za część procesów w tle uważana będzie większość procesów cyklu życia na wcześniejszych etapach łańcucha dostaw i na ogół wszystkie procesy na późniejszych etapach łańcucha dostaw.

Poziom referencyjny – standard lub punkt odniesienia, względem którego można dokonać dowolnego porównania. W kontekście śladu środowiskowego produktu (PEF) termin „poziom referencyjny” odnosi się do średniej efektywności środowiskowej produktu reprezentatywnego sprzedawanego na rynku UE.

Zestawienie podstawowych materiałów – zestawienie podstawowych materiałów lub struktura produktu (czasami zestawienie podstawowego materiału, BOM lub dołączony wykaz) jest wykazem surowców, podzespołów, zespołów pośrednich, podrzędnych elementów składowych, części i ilości każdego z nich niezbędnych do wytworzenia produktu objętego badaniem śladu środowiskowego produktu (PEF). W niektórych sektorach jest równoważne z zestawieniem elementów składowych.

Relacje między przedsiębiorstwami (B2B) – pojęcie to odnosi się do transakcji między przedsiębiorstwami, takich jak transakcje między producentem a hurtownikiem lub między hurtownikiem a detalistą.

Relacje między przedsiębiorstwem a konsumentem (B2C) – pojęcie to odnosi się do transakcji między przedsiębiorstwem a konsumentem, takich jak transakcje między detalistą a konsumentem.

Charakterystyka – obliczanie wielkości wkładu każdego sklasyfikowanego wejścia/wyjścia w ich odpowiednich kategoriach oddziaływania śladu środowiskowego i agregowanie wkładów w ramach każdej kategorii.

Wymaga to liniowego pomnożenia danych dotyczących zbioru wejść i wyjść przez współczynniki charakterystyki dla każdej danej substancji i danej kategorii oddziaływania śladu środowiskowego. Na przykład w odniesieniu do kategorii oddziaływania śladu środowiskowego „zmiana klimatu” jako substancję odniesienia wybrano CO2, a jako jednostkę odniesienia kg ekwiwalentu CO2.

Współczynnik charakterystyki – współczynnik otrzymany na podstawie modelu charakterystyki, stosowany w celu przeliczenia przypisanego wyniku analizy zbioru wejść i wyjść na wspólną jednostkę wskaźnika kategorii oddziaływania śladu środowiskowego.

Klasyfikacja – przypisanie wejść i wyjść materiałów/energii zestawionych w tabeli dotyczącej analizy zbioru wejść i wyjść do kategorii oddziaływania śladu środowiskowego według posiadanego przez każdą substancję potencjału wniesienia wkładu do każdej z rozpatrywanych kategorii śladu środowiskowego.

Zmiana klimatu – kategoria oddziaływania śladu środowiskowego uwzględniająca wszystkie wejścia lub wyjścia, które skutkują emisją gazów cieplarnianych. Konsekwencjami są m.in. wyższe średnie temperatury na świecie i nagłe regionalne zmiany klimatyczne.

Funkcja równoległa – każda z dwóch lub większej liczby funkcji wynikających z tego samego procesu jednostkowego lub systemu produktu.

Podmiot zlecający badanie śladu środowiskowego – organizacja (lub grupa organizacji), taka jak przedsiębiorstwo prowadzące działalność komercyjną lub organizacja nienastawiona na zysk, która finansuje badanie śladu środowiskowego zgodnie z metodą PEF i stosownymi PEFCR, jeżeli są dostępne.

Dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa – odnosi się do bezpośrednio zmierzonych lub zgromadzonych danych z co najmniej jednego obiektu (danych specyficznych dla danego miejsca), które są reprezentatywne dla działań przedsiębiorstwa (przy czym termin „przedsiębiorstwo” stosuje się jako synonim terminu „organizacja”). Jest to synonim terminu „dane pierwotne”. Aby określić poziom reprezentatywności, można zastosować procedurę pobierania próbek.

Zbiór danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa – oznacza zbiór danych (zdezagregowany lub zagregowany), w którym zestawiono dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa. W większości przypadków dane dotyczące działalności należą do danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa, natomiast podstawowe procesy składowe należą do zbiorów danych pochodzących z baz danych dotyczących procesów w tle.

Twierdzenie o charakterze porównawczym – twierdzenie środowiskowe dotyczące wyższości lub równoważności jednego produktu w porównaniu z konkurencyjnym produktem, który pełni te same funkcje (w tym poziom referencyjny kategorii produktu).

Porównanie – porównanie, z wyłączeniem twierdzenia o charakterze porównawczym, (graficzne lub inne) dwóch lub większej liczby produktów na podstawie wyników badania PEF oraz uzupełniających PEFCR.

Konsument – osoba będąca członkiem ogółu społeczeństwa nabywająca lub wykorzystująca towary, nieruchomości lub usługi do celów prywatnych.

Produkt równoległy – każdy z dwóch lub większej liczby produktów wynikających z tego samego procesu jednostkowego lub systemu produktu.

„Od wydobycia surowców po wyjście z organizacji” – część łańcucha dostaw produktu – od pozyskania surowców do wyjścia z organizacji producenta. Pomija się tu etapy łańcucha dostaw związane z dystrybucją, przechowywaniem, eksploatacją i wycofaniem z eksploatacji.

Pełny cykl życia – cykl życia produktu obejmujący etapy pozyskania surowców, przetwarzania, dystrybucji, przechowywania, eksploatacji oraz unieszkodliwienia lub recyklingu. Wszystkie istotne wejścia i wyjścia są uwzględniane w odniesieniu do wszystkich etapów cyklu życia.

Przegląd krytyczny – proces mający na celu zapewnienie spójności pomiędzy PEFCR a zasadami i wymogami metody PEF.

Jakość danych – cechy danych, które odnoszą się do ich zdolności spełniania ustalonych wymogów. Jakość danych obejmuje różne aspekty, takie jak: reprezentatywność technologiczna, geograficzna i związana z czasem, a także kompletność i precyzja danych dotyczących zbioru wejść i wyjść.

Ocena jakości danych (DQR) – półilościowa ocena kryteriów jakości zbioru danych na podstawie reprezentatywności technologicznej, geograficznej, związanej z czasem oraz precyzji. Jakość danych musi zostać uznana za jakość zbioru danych jak udokumentowano.

Emisje opóźnione – emisje uwolnione przez pewien okres, np. poprzez długie stosowanie lub ostateczne unieszkodliwienie, w odróżnieniu od jednorazowego uwolnienia emisji w czasie t.

Bezpośrednie przepływy podstawowe (zwane również przepływami podstawowymi) – wszelkie emisje wyjściowe i zużycie zasobów wejściowych powstające bezpośrednio w kontekście procesu. Przykładami są emisje z procesu chemicznego lub emisje rozproszone pochodzące z kotła bezpośrednio na miejscu.

Bezpośrednia zmiana użytkowania gruntów (dLUC) – przejście z jednego sposobu użytkowania gruntów na inny, do którego dochodzi na unikalnym obszarze gruntów i które nie prowadzi do zmian w innym systemie.

Bezpośrednio przypisany – termin odnoszący się do procesu, działania lub oddziaływania występującego w obrębie określonych granic systemu.

Dezagregacja – proces, w ramach którego zagregowany zbiór danych jest dzielony na mniejsze zbiory danych dotyczących procesów jednostkowych (poziomych lub pionowych). Dezagregacja może pomóc w uszczegółowieniu danych. Proces dezagregacji nie powinien w żadnym wypadku pogorszyć jakości i spójności pierwotnego zagregowanego zbioru danych ani stanowić zagrożenia takim pogorszeniem.

Późniejsze etapy łańcucha dostaw – etapy występujące w łańcuchu dostaw produktu później w stosunku do punktu odniesienia.

Ekotoksyczność dla wody słodkiej – kategoria oddziaływania śladu środowiskowego, która dotyczy toksycznego oddziaływania na ekosystem, prowadzącego do szkód dla poszczególnych gatunków oraz zmieniającego strukturę i funkcję ekosystemu. Ekotoksyczność jest wynikiem wielu różnych mechanizmów toksykologicznych wywołanych przez uwolnienie substancji mające bezpośredni skutek dla zdrowia ekosystemu.

Narzędzia przekazywania informacji o śladzie środowiskowym – wszelkie możliwe sposoby, które można wykorzystać w celu przekazania wyników badania śladu środowiskowego zainteresowanym stronom (np. etykiety, deklaracje środowiskowe produktu, twierdzenia dotyczące ekologiczności, strony internetowe, infografiki itp.)

Zbiór danych zgodny z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego – zbiór danych opracowany zgodnie z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego, które są regularnie aktualizowane przez DG JRC ( 2 ).

Śledzenie energii elektrycznej ( 3 ) – proces przypisywania atrybutów wytwarzania energii elektrycznej do zużycia energii elektrycznej.

Przepływy podstawowe – w analizie zbioru wejść i wyjść przepływy podstawowe obejmują „materiały lub energię wprowadzane do badanego systemu, które pobrano ze środowiska bez wcześniejszego przekształcenia przez człowieka, albo materiały lub energię opuszczające badany system, które są uwalniane do środowiska bez dalszego przekształcania przez człowieka”.

Przepływy podstawowe obejmują na przykład zasoby pobrane ze środowiska naturalnego lub emisje do powietrza, wód, gleby, które są bezpośrednio powiązane ze współczynnikami charakterystyki dotyczącymi kategorii oddziaływania śladu środowiskowego.

Aspekt środowiskowy – składnik działalności lub produktów lub usług organizacji, który wchodzi lub może wejść w interakcje ze środowiskiem.

Ocena oddziaływania śladu środowiskowego (EF) – etap analizy śladu środowiskowego produktu mający na celu zrozumienie i ocenę skali i znaczenia potencjalnego oddziaływania systemu produktu na środowisko przez cały cykl życia tego produktu. Metody oceny oddziaływania zapewniają współczynniki charakterystyki oddziaływania dla przepływów podstawowych w celu zagregowania oddziaływania, aby uzyskać ograniczoną liczbę wskaźników punktu środkowego.

Metoda oceny oddziaływania śladu środowiskowego (EF) – protokół służący do przełożenia danych dotyczących analizy zbioru wejść i wyjść na ilościowy wkład w badane oddziaływanie na środowisko.

Kategoria oddziaływania śladu środowiskowego (EF) – klasa wykorzystywania zasobów lub oddziaływania na środowisko, do której odnoszą się dane dotyczące analizy zbioru wejść i wyjść.

Wskaźnik kategorii oddziaływania śladu środowiskowego (EF) – ilościowe przedstawienie kategorii oddziaływania śladu środowiskowego.

Oddziaływanie na środowisko – każda zmiana w środowisku, niekorzystna lub korzystna, która w całości lub częściowo wynika z działalności, produktów lub usług organizacji.

Mechanizm środowiskowy – system procesów fizycznych, chemicznych i biologicznych w odniesieniu do danej kategorii oddziaływania śladu środowiskowego, wiążący wyniki analizy zbioru wejść i wyjść ze wskaźnikami kategorii śladu środowiskowego.

Eutrofizacja – kategoria oddziaływania śladu środowiskowego związana z substancjami biogennymi (głównie azotem i fosforem) z odprowadzanych ścieków i nawożonych użytków rolnych, które to substancje przyspieszają wzrost alg i innej roślinności w wodach.

Rozkład materiału organicznego pochłania tlen, powodując niedobór tlenu i w niektórych przypadkach śnięcie ryb. Eutrofizacja umożliwia przełożenie ilości emisji substancji na wspólny wskaźnik wyrażony jako ilość tlenu potrzebna do rozkładu martwej biomasy.

Aby ocenić oddziaływania związane z eutrofizacją, wykorzystuje się trzy kategorie oddziaływania śladu środowiskowego: eutrofizacja lądowa; eutrofizacja wód słodkich; eutrofizacja wód morskich.

Komunikacja zewnętrzna – komunikacja z dowolną zainteresowaną stroną inną niż podmiot zlecający lub praktyk przeprowadzający badanie.

Dane ekstrapolowane – dane z procesu, które wykorzystuje się do przedstawienia podobnego procesu, dla którego dane są niedostępne, przy założeniu, że dane te są odpowiednio reprezentatywne.

Diagram przepływów – schematyczne przedstawienie przepływów zachodzących na co najmniej jednym etapie procesów w cyklu życia produktu poddawanego ocenie.

Pierwszoplanowe przepływy podstawowe – bezpośrednie przepływy podstawowe (emisje i zasoby), w przypadku których możliwy jest dostęp do danych pierwotnych (lub informacji specyficznych dla danego przedsiębiorstwa).

Procesy pierwszoplanowe – te procesy w cyklu życia produktu, w przypadku których możliwy jest bezpośredni dostęp do informacji. Na przykład miejsce działalności producenta i inne procesy prowadzone przez producenta lub wykonawców (np. transport towarów, usługi siedziby zarządu itd.).

Jednostka funkcjonalna – określa jakościowe i ilościowe aspekty funkcji lub usług, jakie zapewnia produkt poddawany ocenie. Definicja jednostki funkcjonalnej zawiera odpowiedzi na pytania: „co?”, „ile?”, „jak dobrze?” oraz „przez jaki czas?”.

„w obrębie organizacji” – częściowy łańcuch dostaw produktu obejmujący wyłącznie procesy zachodzące w odniesieniu do produktu w obrębie konkretnej organizacji lub konkretnego miejsca.

„od wejścia do organizacji po koniec życia” – częściowy łańcuch dostaw produktu obejmujący wyłącznie etapy dystrybucji, przechowywania, eksploatacji oraz unieszkodliwienia lub recyklingu produktu.

Współczynnik globalnego ocieplenia (GWP) – wskaźnik służący do pomiaru wymuszania radiacyjnego jednostki masy danej substancji zakumulowanej w wybranym horyzoncie czasowym. Współczynnik ten wyraża się jako wartość substancji odniesienia (np. w jednostkach ekwiwalentu CO2) w określonym horyzoncie czasowym (np. GWP 20, GWP 100, GWP 500 dla odpowiednio 20, 100 i 500 lat).

Poprzez połączenie informacji dotyczących zarówno wymuszania radiacyjnego (przepływ energii spowodowany emisją substancji), jak i czasu, w którym substancja pozostaje w atmosferze, GWP mierzy zdolność substancji do wywierania wpływu na średnią globalną temperaturę powietrza przy powierzchni Ziemi, a tym samym do wywierania wpływu na różne parametry klimatyczne i ich skutki, takie jak częstotliwość i intensywność burz, intensywność opadów, częstotliwość powodzi itp.

Uśrednianie poziome – działanie polegające na agregowaniu wielu zbiorów danych dotyczących procesów jednostkowych lub zbiorów danych dotyczących zagregowanych procesów, z których każdy zapewnia ten sam przepływ odniesienia, w celu stworzenia nowego zbioru danych dotyczących procesu.

Działanie toksyczne dla ludzi – rakotwórcze – kategoria oddziaływania śladu środowiskowego, która odpowiada za szkodliwe skutki dla zdrowia człowieka wskutek pobierania toksycznych substancji poprzez wdychanie powietrza, przyjmowanie pokarmu/wody, wchłanianie przez skórę, o ile substancje te są związane z rakotwórczością.

Działanie toksyczne dla ludzi – inne niż rakotwórcze – kategoria oddziaływania śladu środowiskowego, która odpowiada za szkodliwe skutki dla zdrowia człowieka wskutek pobierania toksycznych substancji poprzez wdychanie powietrza, przyjmowanie pokarmu/wody, wchłanianie przez skórę, o ile substancje te są związane ze skutkami innymi niż rakotwórcze, które nie są wywołane przez cząstki stałe/substancje nieorganiczne w układzie oddechowym ani przez promieniowanie jonizujące.

Niezależny ekspert zewnętrzny – kompetentna osoba, niezatrudniona w pełnym ani niepełnym wymiarze czasu pracy przez podmiot zlecający badanie śladu środowiskowego ani osobę stosującą metodę oznaczania śladu środowiskowego i niezaangażowana w określanie zakresu lub przeprowadzanie badania śladu środowiskowego.

Pośrednia zmiana użytkowania gruntów (iLUC) – ma miejsce, gdy popyt na określone użytkowanie gruntów prowadzi do zmian poza granicami systemu, tj. w odniesieniu do innych sposobów użytkowania gruntów. Te skutki pośrednie można ocenić przede wszystkim przy pomocy ekonomicznego modelowania popytu na grunty lub modelowania przenoszenia działalności w skali globalnej.

Przepływ wejściowy – przepływ produktów, materiałów lub energii, który zostaje wprowadzony do procesu jednostkowego. Produkty i materiały obejmują surowce, półprodukty i produkty równoległe.

Półprodukt – wyjście z procesu jednostkowego stanowiące wejście dla innych procesów jednostkowych, które wymagają dalszego przekształcenia w ramach systemu. Półprodukt jest produktem wymagającym dalszej obróbki, zanim będzie nadawał się do sprzedaży konsumentowi końcowemu.

Promieniowanie jonizujące, zdrowie człowieka – kategoria oddziaływania śladu środowiskowego, która odpowiada za szkodliwe skutki dla zdrowia człowieka spowodowane uwolnieniem substancji promieniotwórczych.

Użytkowanie gruntów – kategoria oddziaływania śladu środowiskowego związana z użytkowaniem (zagospodarowaniem) lub przekształceniem (transformacją) gruntów przez taką działalność, jak: rolnictwo, leśnictwo, transport drogowy, mieszkalnictwo, górnictwo itd.

W przypadku zagospodarowaniu gruntów pod uwagę bierze się skutki użytkowania gruntów, wielkość danego obszaru i czas trwania zagospodarowania (zmiany jakości gleby pomnożone przez obszar i czas trwania). W przypadku transformacji gruntów uwzględnia się skalę zmian właściwości gruntów oraz wielkość obszaru dotkniętego tymi zmianami (zmiany jakości gleby pomnożone przez obszar).

Główny weryfikator – osoba należąca do zespołu weryfikacyjnego posiadająca dodatkowe obowiązki w porównaniu z pozostałymi weryfikatorami w zespole.

Cykl życia – kolejne i wzajemnie powiązane etapy w ramach systemu produktu – od pozyskania surowców lub ich wytworzenia z zasobów naturalnych po ostateczne unieszkodliwienie produktu.

Podejście uwzględniające cykl życia – podejście, w którym bierze się pod uwagę spektrum przepływów zasobów i interwencji środowiskowych związanych z produktem z perspektywy łańcucha dostaw, w tym wszystkie etapy od pozyskania surowców poprzez procesy związane z przetwarzaniem, dystrybucją, eksploatacją i wycofaniem z eksploatacji, a także wszelkie istotne powiązane oddziaływanie na środowisko (zamiast skupiania się na pojedynczej kwestii).

Ocena cyklu życia (LCA) – zestawienie i ocena wejść, wyjść oraz potencjalnego oddziaływania systemu produktu na środowisko w całym cyklu życia produktu.

Ocena wpływu cyklu życia (LCIA) – etap oceny cyklu życia mający na celu zrozumienie i ocenę skali i znaczenia potencjalnego oddziaływania systemu na środowisko przez cały cykl życia tego systemu.

Stosowane metody oceny wpływu cyklu życia zapewniają współczynniki charakterystyki oddziaływania dla przepływów podstawowych w celu zagregowania oddziaływania w ramach ograniczonej liczby wskaźników punktu środkowego lub szkody.

Analiza zbioru wejść i wyjść (LCI) – połączony zestaw wymian przepływów podstawowych, przepływów odpadów i przepływów produktów w zbiorze danych dotyczących analizy zbioru wejść i wyjść.

Zbiór danych dotyczących analizy zbioru wejść i wyjść (LCI) – dokument lub plik zawierający informacje na temat cyklu życia danego produktu lub innego zjawiska lub przedmiotu (np. miejsca, procesu) obejmujące metadane opisowe oraz ilościową analizę zbioru wejść i wyjść. Zbiorem danych dotyczących analizy zbioru wejść i wyjść mógłby być zbiór danych dotyczących procesów jednostkowych, częściowo zagregowany lub zagregowany zbiór danych.

Współczynnik ładunku – stosunek rzeczywistego ładunku do pełnego ładunku lub pojemności ładunkowej (np. masa lub pojemność), którą pojazd przewozi w trakcie jednego przejazdu.

Specyficzny dla danego materiału – ogólny aspekt materiału. Na przykład wskaźnik recyklingu politereftalanu etylenu (PET).

Wielofunkcyjność – jeżeli proces lub obiekt zapewnia więcej niż jedną funkcję, tj. dostarcza kilku towarów lub usług („produkty równoległe”), to ma charakter „wielofunkcyjny”. W takiej sytuacji wszystkie wejścia oraz emisje powiązane z tym procesem zostaną rozdzielone między badany produkt a pozostałe produkty równoległe zgodnie z jasno określonymi procedurami.

Przepływy inne niż podstawowe (przepływy złożone) – w analizie zbioru wejść i wyjść przepływy inne niż podstawowe obejmują wszystkie wejścia (np. energię elektryczną, materiały, procesy transportu) i wyjścia (np. odpady, produkty uboczne) w systemie, które wymagają dalszego modelowania w celu przekształcenia ich w przepływy podstawowe.

Synonim danych dotyczących działalności.

Normalizacja – normalizacja jest krokiem następującym po etapie charakterystyki, polegającym na podzieleniu wyników oceny wpływu cyklu życia przez współczynniki normalizacji, które reprezentują ogólny zbiór wejść i wyjść jednostki odniesienia (którą może być np. cały kraj lub przeciętny obywatel).

Znormalizowane wyniki oceny wpływu cyklu życia wyrażają względny udział oddziaływania analizowanego systemu jako całkowity wkład w każdą kategorię oddziaływania wyrażony na jednostkę odniesienia.

Jednoczesne zaprezentowanie znormalizowanych wyników oceny wpływu cyklu życia dotyczących poszczególnych zagadnień związanych z oddziaływaniem umożliwia stwierdzenie, na które kategorie oddziaływania analizowany system wpływa w największym stopniu, a na które w najmniejszym.

Znormalizowane wyniki oceny wpływu cyklu życia odzwierciedlają wyłącznie wkład analizowanego systemu w całkowity potencjał oddziaływania, a nie powagę/znaczenie odpowiedniego całkowitego oddziaływania. Wyniki znormalizowane są wartościami bezwymiarowymi, ale nie addytywnymi.

Zasady sektorowe dotyczące śladu środowiskowego organizacji (OEFSR) – zasady odnoszące się do danego sektora i oparte na cyklu życia, które uzupełniają ogólne wytyczne metodologiczne dotyczące badań OEF poprzez zapewnienie dalszej specyfikacji na poziomie danego sektora.

Zasady te pomagają w przesunięciu nacisku w ramach badania OEF w kierunku tych aspektów i parametrów, które są najważniejsze, a tym samym przyczyniają się do zwiększenia znaczenia, odtwarzalności i spójności wyników dzięki ograniczeniu kosztów w porównaniu z badaniem na podstawie kompleksowych wymogów metody OEF. Za zgodne z tą metodą uznaje się jedynie OEFSR opracowane przez Komisję Europejską lub we współpracy z nią lub przyjęte przez Komisję Europejską lub jako akty UE.

Przepływ wyjściowy – przepływ produktów, materiałów lub energii, który wychodzi z procesu jednostkowego. Produkty i materiały obejmują surowce, półprodukty, produkty równoległe oraz uwolnienia. Uznaje się, że przepływy wyjściowe obejmują również przepływy podstawowe.

Zubożenie warstwy ozonowej – kategoria oddziaływania śladu środowiskowego, która odpowiada za niszczenie ozonu stratosferycznego w wyniku emisji substancji zubożających warstwę ozonową, np. długożyciowych gazów zawierających chlor i brom (takich jak chlorofluorowęglowodory (CFC), wodorochlorofluorowęglowodory (HCFC), halony).

Częściowo zdezagregowany zbiór danych – zbiór danych z analizą zbioru wejść i wyjść, który obejmuje przepływy podstawowe oraz dane dotyczące działalności i który w połączeniu ze swoimi uzupełniającymi podstawowymi zbiorami danych daje kompletny zagregowany zbiór danych objęty analizą zbioru wejść i wyjść.

Częściowo zdezagregowany zbiór danych na poziomie -1 – częściowo zdezagregowany zbiór danych na poziomie -1 zawiera przepływy podstawowe oraz dane dotyczące działalności z obszaru znajdującego się o jeden poziom niżej w łańcuchu dostaw, natomiast wszystkie uzupełniające podstawowe zbiory danych są w formie zagregowanej.

Rysunek 1

Przykład zbioru danych częściowo zagregowanego na poziomie -1

Cząstki stałe – kategoria oddziaływania śladu środowiskowego, która odpowiada za szkodliwe skutki dla zdrowia człowieka spowodowane emisjami cząstek stałych i ich prekursorów (NOx, SOx, NH3).

Badanie pomocnicze odnoszące się do PEFCR – badanie PEF na podstawie wersji roboczej PEFCR. Przeprowadza się je celem potwierdzenia decyzji podjętych w wersji roboczej PEFCR przed opublikowaniem ostatecznej wersji PEFCR.

Profil PEF – określone ilościowo wyniki badania PEF. Obejmuje on ilościowe określenie oddziaływania dla różnych kategorii oddziaływania oraz dodatkowe informacje środowiskowe, których umieszczenie w sprawozdaniu uznaje się za niezbędne.

Sprawozdanie dotyczące PEF – dokument, w którym podsumowuje się wyniki badania PEF.

Badanie śladu środowiskowego produktu reprezentatywnego (PEF-RP) – badanie PEF prowadzone w odniesieniu do produktów reprezentatywnych, służące zidentyfikowaniu najistotniejszych etapów, procesów, przepływów podstawowych, kategorii oddziaływania cyklu życia oraz wszelkich innych najważniejszych wymogów niezbędnych do określenia poziomu referencyjnego kategorii/podkategorii produktu objętego zakresem PEFCR.

Badanie PEF – termin stosowany w celu określenia wszystkich działań wymaganych do obliczenia wyników oznaczania PEF. Obejmuje ono modelowanie, gromadzenie danych i analizę wyników. Wyniki badania PEF stanowią podstawę sporządzania sprawozdań dotyczących PEF.

Fotochemiczne powstawanie ozonu – kategoria oddziaływania śladu środowiskowego, która odpowiada za powstawanie ozonu na poziomie gruntu w troposferze wywołane utlenianiem fotochemicznym lotnych związków organicznych (LZO) i tlenku węgla (CO) w obecności tlenków azotu (NOx) i światła słonecznego.

Wskutek reakcji z materiałami organicznymi wysokie stężenie ozonu przygruntowego (troposferycznego) ma szkodliwy wpływ na roślinność, drogi oddechowe człowieka i materiały sztuczne.

Populacja – każda skończona lub nieskończona grupa jednostek, niekoniecznie ożywionych, poddawana badaniu statystycznemu.

Dane pierwotne – dane pochodzące z konkretnych procesów w ramach łańcucha dostaw osoby stosującej metodę PEF lub osoby korzystającej z PEFCR.

Dane takie mogą przyjąć formę danych dotyczących działalności lub pierwszoplanowych przepływów podstawowych (analizy zbioru wejść i wyjść). Dane pierwotne są specyficzne dla danego miejsca, przedsiębiorstwa (w przypadku wielu miejsc dla tego samego produktu) lub specyficzne dla danego łańcucha dostaw.

Dane pierwotne można pozyskać za pośrednictwem odczytów liczników, rejestrów zakupów, rachunków za media, modeli technologicznych, bezpośredniego monitorowania, bilansów materiałów/produktów, stechiometrii lub innych metod pozyskiwania danych z konkretnych procesów w ramach łańcucha wartości osoby stosującej metodę PEF lub osoby korzystającej z PEFCR.

W niniejszej metodzie dane pierwotne są synonimem terminu „dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa” lub „dane specyficzne dla danego łańcucha dostaw”.

Produkt – każdy towar lub usługa.

Kategoria produktu – grupa produktów (lub usług), które mogą pełnić równoważne funkcje.

Zasady dotyczące kategorii produktu (PCR) – zbiór szczegółowych zasad, wymogów i wytycznych dotyczących opracowywania deklaracji środowiskowych III typu w odniesieniu do co najmniej jednej kategorii produktu.

Zasady dotyczące kategorii śladu środowiskowego produktu (PEFCR) – zasady odnoszące się do danej kategorii produktu i oparte na cyklu życia, które uzupełniają ogólne wytyczne metodologiczne dotyczące badań PEF poprzez zapewnienie dalszej specyfikacji w odniesieniu do określonej kategorii produktu.

Zasady te pomagają w przesunięciu nacisku w ramach badania PEF w kierunku tych aspektów i parametrów, które są najważniejsze, a tym samym zwiększają istotność, odtwarzalność i spójność wyników dzięki ograniczeniu kosztów w porównaniu z badaniem na podstawie kompleksowych wymogów metody PEF.

Za zgodne z tą metodą uznaje się jedynie PEFCR opracowane przez Komisję Europejską lub we współpracy z nią lub przyjęte przez Komisję lub jako akty UE.

Przepływ produktu – produkty wprowadzane do danego systemu z innego systemu produktu lub opuszczające dany system i wprowadzane do innego systemu produktu.

System produktu – zbiór procesów jednostkowych wraz z przepływami podstawowymi i przepływami produktu, pełniący co najmniej jedną z określonych funkcji, które stanowią model cyklu życia produktu.

Surowiec – pierwotny lub wtórny materiał wykorzystywany do wytwarzania produktu.

Przepływ odniesienia – wskaźnik wyjść z procesów w ramach danego systemu produktu potrzebnych do spełnienia funkcji, wyrażony jednostką funkcjonalną.

Odnawianie – jest to proces przywrócenia elementów składowych do funkcjonalnego lub zadowalającego stanu w porównaniu z pierwotną specyfikacją (pełnienia tej samej funkcji) poprzez zastosowanie takich metod jak ponowna obróbka powierzchni, odmalowywanie itp. Odtworzone produkty mogły zostać przetestowane i poddane weryfikacji, aby funkcjonowały poprawnie.

Uwolnienia – emisje do powietrza oraz zrzuty do wód i gleby

Produkt reprezentatywny (model) – może to być produkt rzeczywisty lub wirtualny (nieistniejący). Produkt wirtualny powinien zostać obliczony na podstawie cech wszystkich istniejących technologii/materiałów objętych kategorią lub podkategorią produktu, które to cechy są ważone względem średniej sprzedaży na rynku europejskim.

Jeżeli jest to uzasadnione, można wykorzystać inne zbiory danych ważonych, na przykład średnią ważoną na podstawie masy (tony materiału) lub średnią ważoną na podstawie jednostek produkcyjnych (sztuk).

Reprezentatywna próbka – próbka reprezentatywna w odniesieniu do co najmniej jednej zmiennej jest próbką, w której rozkład tych zmiennych jest dokładnie taki sam (lub podobny) jak w populacji, której próbka jest podzbiorem.

Wykorzystywanie zasobów, surowce kopalne – kategoria oddziaływania śladu środowiskowego odnosząca się do stosowania nieodnawialnych kopalnych zasobów naturalnych (np. gazu ziemnego, węgla kamiennego, ropy naftowej).

Wykorzystywanie zasobów, minerały i metale – kategoria oddziaływania śladu środowiskowego odnosząca się do stosowania nieodnawialnych abiotycznych zasobów naturalnych (minerałów i metali).

Przegląd – procedura mająca na celu zagwarantowanie, aby proces opracowywania lub przeglądu PEFCR został przeprowadzony zgodnie z wymogami określonymi w metodzie PEF i w części A załącznika II.

Sprawozdanie z przeglądu – dokumentacja procesu przeglądu, która obejmuje oświadczenie o przeglądzie, wszystkie istotne informacje na temat procesu przeglądu, szczegółowe uwagi kontrolera(-ów) wraz z odpowiedziami na nie oraz wynik. Dokument opatrzony jest elektronicznym lub odręcznym podpisem kontrolera (lub głównego kontrolera, jeżeli zaangażowany jest zespół ds. przeglądu).

Zespół ds. przeglądu – zespół ekspertów (kontrolerów), którzy dokonują przeglądu PEFCR.

Kontroler – niezależny ekspert zewnętrzny, który przeprowadza przegląd PEFCR i ewentualnie uczestniczy w zespole ds. przeglądu.

Próbka – podzbiór zawierający cechy większej populacji. Próbki wykorzystuje się w badaniach statystycznych, jeżeli wielkość populacji jest zbyt duża, aby uwzględnić wszystkich potencjalnych członków lub wszystkie ewentualne spostrzeżenia. Próbka powinna reprezentować całą populację i nie powinna odzwierciedlać stronniczości względem określonego atrybutu.

Dane wtórne – dane niepochodzące z konkretnego procesu w ramach łańcucha dostaw przedsiębiorstwa wykonującego badanie PEF.

Odnosi się to do danych, które nie są gromadzone, mierzone ani szacowane w sposób bezpośredni przez przedsiębiorstwo, ale pozyskiwane z bazy danych osoby trzeciej dotyczących analizy zbioru wejść i wyjść lub też z innych źródeł.

Dane wtórne obejmują dane uśrednione dla danej branży (np. pochodzące z opublikowanych danych na temat produkcji, ze statystyk rządowych oraz od stowarzyszeń branżowych), badania literatury, badania techniczne i patenty, a także mogą opierać się na danych finansowych oraz zawierać dane zastępcze oraz inne dane ogólne.

Dane pierwotne przechodzące etap agregacji poziomej uważa się za dane wtórne.

Analiza wrażliwości – procedury systematyczne służące do oszacowania skutków wyborów dokonanych w odniesieniu do metod i danych dotyczących wyniku badania PEF.

Dane specyficzne dla danego miejsca – bezpośrednio zmierzone lub zgromadzone dane z jednego obiektu (miejsca produkcji).

Synonim terminu „dane pierwotne”.

Pojedynczy wynik ogólny – suma ważonych wyników śladu środowiskowego dla wszystkich kategorii oddziaływania na środowisko.

Dane szczegółowe – bezpośrednio zmierzone lub zgromadzone dane reprezentatywne dla działań w konkretnym obiekcie lub kompleksie obiektów.

Synonim terminu „dane pierwotne”.

Rozdział – rozdział polega na zdezagregowaniu procesów lub obiektów wielofunkcyjnych i ma na celu wyodrębnienie przepływów wejściowych bezpośrednio związanych z każdym wyjściem w ramach procesu lub obiektu. Proces bada się, aby sprawdzić, czy można dokonać rozdziału. Jeżeli rozdział jest możliwy, dane dotyczące zbioru wejść i wyjść powinny być gromadzone wyłącznie w odniesieniu do tych procesów jednostkowych, które są bezpośrednio przypisane do danych produktów/usług.

Subpopulacja – każda skończona lub nieskończona grupa jednostek, niekoniecznie ożywionych, poddawana badaniu statystycznemu, stanowiąca homogeniczny podzbiór całej populacji.

Synonim „warstwy”.

Procesy składowe – procesy wykorzystywane do przedstawiania działań wykonywanych w ramach procesów poziomu 1 (= elementy). Procesy składowe można przedstawiać w formie (częściowo) zagregowanej (zob. rysunek 1).

Podpróbka – próbka subpopulacji.

Łańcuch dostaw – wszystkie działania prowadzone na wcześniejszych i późniejszych etapach łańcucha dostaw związanych z działalnością osoby stosującej metodę PEF, w tym do korzystania przez konsumentów ze sprzedanego produktu oraz przetwarzania sprzedanych produktów związanego z wycofaniem z eksploatacji po wykorzystaniu przez konsumenta.

Specyficzny dla łańcucha dostaw – dotyczy konkretnego aspektu określonego łańcucha dostaw przedsiębiorstwa. Jest to np. zawartość materiału z recyklingu w aluminium wytworzonym przez konkretne przedsiębiorstwo.

Granice systemu – określenie aspektów uwzględnionych w badaniu lub z niego wyłączonych. Na przykład w przypadku analizy śladu środowiskowego w całym cyklu życia granice systemu obejmują wszystkie działania – od pozyskania surowców, poprzez etapy przetwarzania, dystrybucji, przechowywania, eksploatacji, po etapy unieszkodliwienia lub recyklingu.

Diagram granic systemu – graficzne przedstawienie granic systemu określonych na potrzeby badania PEF.

Tymczasowe składowanie dwutlenku węgla – ma miejsce, gdy produkt ogranicza ilość gazów cieplarnianych w atmosferze lub tworzy ujemne emisje poprzez pochłonięcie i składowanie dwutlenku węgla przez ograniczony czas.

Deklaracja środowiskowa III typu – deklaracja środowiskowa zawierająca określone ilościowo dane środowiskowe przedstawione za pomocą uprzednio ustalonych parametrów oraz, w stosownych przypadkach, dodatkowe informacje środowiskowe.

Analiza niepewności – procedura mająca na celu ocenę niepewności w wynikach badania PEF wskutek zmienności danych i niepewności związanej z wyborem.

Proces jednostkowy – najmniejszy element rozpatrywany w analizie zbioru wejść i wyjść, w odniesieniu do którego określa się ilościowe dane dotyczące wejść i wyjść.

Proces jednostkowy, czarna skrzynka – łańcuch procesów lub proces jednostkowy na poziomie zakładu. Obejmuje on poziomo uśrednione procesy jednostkowe z różnych miejsc. Dotyczy również tych wielofunkcyjnych procesów jednostkowych, w przypadku których poszczególne produkty równoległe przechodzą różne etapy przetwarzania w ramach czarnej skrzynki, tym samym powodując problemy z przydziałem dla tego zbioru danych ( 4 ).

Proces jednostkowy, pojedyncza operacja – proces jednostkowy danej operacji urządzenia, którego nie można dalej podzielić. Obejmuje wielofunkcyjne procesy danej operacji urządzenia ( 5 ).

Wcześniejsze etapy łańcucha dostaw – etapy występujące w łańcuchu dostaw zakupionych towarów/usług przed wejściem w granice systemu.

Osoba korzystająca z PEFCR – zainteresowana strona opracowująca badanie PEF na podstawie PEFCR.

Osoba stosująca metodę PEF –zainteresowana strona opracowująca badanie PEF na podstawie metody PEF.

Osoba wykorzystująca wyniki PEF – zainteresowana strona wykorzystująca wyniki PEF do dowolnego celu wewnętrznego lub zewnętrznego.

Walidacja – potwierdzenie przez weryfikatora śladu środowiskowego, że informacje i dane uwzględnione w badaniu PEF, sprawozdaniu dotyczącym PEF i udostępnione za pośrednictwem narzędzi przekazywania informacji są rzetelne, wiarygodne i prawidłowe.

Oświadczenie dotyczące walidacji – dokument podsumowujący, w którym zgromadzono wnioski weryfikatorów lub zespołu weryfikacyjnego, odnoszące się do badania śladu środowiskowego. Dokument ten jest obowiązkowy i musi być opatrzony elektronicznym lub odręcznym podpisem weryfikatora lub (w przypadku panelu weryfikacyjnego) – głównego weryfikatora.

Weryfikacja – proces oceny zgodności prowadzony przez weryfikatora śladu środowiskowego w celu wykazania, czy badanie PEF zostało wykonane zgodnie z załącznikiem I.

Sprawozdanie z weryfikacji – dokumentacja procesu weryfikacji oraz ustaleń, w tym szczegółowych uwag weryfikatorów, jak również odpowiedzi na te uwagi. Dokument ten jest obowiązkowy, ale może być poufny. Dokument ten jest obowiązkowy i musi być opatrzony elektronicznym lub odręcznym podpisem weryfikatora lub (w przypadku panelu weryfikacyjnego) – głównego weryfikatora.

Zespół weryfikacyjny – zespół weryfikatorów, który dokonuje weryfikacji badania śladu środowiskowego, sprawozdania na temat śladu środowiskowego oraz narzędzi przekazywania informacji o śladzie środowiskowym.

Weryfikator – niezależny ekspert zewnętrzny przeprowadzający weryfikację badania śladu środowiskowego i ewentualnie uczestniczący w pracach zespołu weryfikacyjnego.

Pionowa agregacja – agregacja oparta na danych technicznych lub inżynieryjnych oznacza pionową agregację procesów jednostkowych, które są bezpośrednio powiązane z pojedynczym obiektem lub ciągiem procesów. Pionowa agregacja obejmuje łączenie zbiorów danych dotyczących procesów jednostkowych (lub zbiorów danych na temat zagregowanych procesów), połączonych w jednym przepływie.

Odpady – substancje lub przedmioty, które ich posiadacz zamierza lub ma obowiązek unieszkodliwić.

Zużycie wody – kategoria oddziaływania śladu środowiskowego, która oznacza względną ilość dostępnej wody pozostałej w zlewni, przypadającej na określony obszar, po zaspokojeniu zapotrzebowania ludzi i ekosystemów wodnych. Pozwala to ocenić prawdopodobieństwo niedoboru wody dla ludzi albo ekosystemów przy założeniu, że im mniej dostępnej wody pozostało na obszarze, tym większe prawdopodobieństwo, że zostanie jej pozbawiony inny użytkownik.

Ważenie – etap, który jest pomocny w interpretacji i przedstawianiu wyników analizy. Wyniki PEF mnoży się przez zbiór współczynników ważenia (w %), które odzwierciedlają postrzegane względne znaczenie rozpatrywanych kategorii oddziaływania. Ważone wyniki śladu środowiskowego mogą być bezpośrednio porównywane między poszczególnymi kategoriami oddziaływania, a także sumowane we wszystkich kategoriach oddziaływania, aby uzyskać pojedynczy wynik ogólny.

Powiązanie z pozostałymi metodami i normami

Każdy z wymogów opisanych w metodzie PEF określono z uwzględnieniem zaleceń dotyczących podobnych, powszechnie uznanych metod rachunkowości środowiskowej w odniesieniu do produktów oraz wytycznych oraz wytycznych w tym zakresie.

W szczególności pod uwagę wzięto następujące wytyczne metodologiczne:

normy ISO, w szczególności:

Szczegółowy opis większości analizowanych metod oraz rezultatu analizy można znaleźć w dokumencie „Analysis of Existing Environmental Footprint methodologies for Products and Organisations: Recommendations, Rationale, and Alignment” ( 11 ).

1.    Zasady dotyczące kategorii śladu środowiskowego produktu (PEFCR)

Podstawowym celem PEFCR jest ustanowienie spójnego i określonego zbioru zasad obliczania istotnych informacji środowiskowych dotyczących produktów, które należą do kategorii produktu wchodzących w zakres PEFCR. Aby badanie PEF było łatwiejsze, szybsze i mniej kosztowne, należy skupić się na tym, co jest najważniejsze w przypadku danej kategorii produktu.

Równie ważnym celem jest umożliwienie porównań i twierdzeń o charakterze porównawczym we wszystkich przypadkach, gdy jest to wykonalne, właściwe i odpowiednie. Porównania i twierdzenia o charakterze porównawczym są możliwe tylko wtedy, gdy badania PEF przeprowadza się zgodnie z PEFCR. Wszystkie badania PEF należy przeprowadzać zgodnie z PEFCR, o ile PEFCR są dostępne w przypadku produktu objętego badaniem.

Wymogi w zakresie opracowywania PEFCR określono w części A załącznika II. PEFCR mogą zawierać bardziej szczegółowe określenie wymogów opisanych w metodzie PEF, a także nowe wymogi, w przypadku gdy metoda PEF stwarza możliwość wyboru większej liczby opcji niż jedna. Celem jest zagwarantowanie, by PEFCR opracowywano zgodnie z metodą PEF oraz by zapewniały one dalsze wymagane specyfikacje umożliwiające osiągnięcie porównywalności, zwiększonej odtwarzalności, spójności, istotności, szczegółowości i skuteczności badań PEF.

PEFCR powinny, w zakresie, w jakim jest to możliwe i przy uwzględnieniu różnych kontekstów ich zastosowania, być zgodne z istniejącymi międzynarodowymi zasadami dotyczącymi kategorii produktu (PCR). Jeżeli w innych systemach dostępne są inne zasady dotyczące kategorii produktu, należy je wyszczególnić i ocenić. Mogą zostać wykorzystane do opracowania PEFCR zgodnie z wymogami określonymi w załączniku II.

1.1.    Podejście i przykłady potencjalnych zastosowań

Zasady przedstawione w metodzie PEF pozwalają praktykom na przeprowadzenie badań PEF, które są w większym stopniu odtwarzalne, spójne, wiarygodne, weryfikowalne i porównywalne. Wyniki badań PEF stanowią podstawę do przekazania informacji na temat śladu środowiskowego i mogą zostać wykorzystane w różnych obszarach potencjalnego zastosowania.

Zastosowania badań PEF bez istniejących PEFCR dla objętych badaniem produktów obejmują:

2.    Ogólne kwestie dotyczące badań śladu środowiskowego produktu (PEF)

2.1.    Jak korzystać z tej metody

W niniejszej metodzie zawarto zasady niezbędne do przeprowadzenia badania PEF i przedstawiono je według kolejności etapów metodyki, jakie muszą zostać ukończone podczas obliczania śladu środowiskowego produktu.

W stosownych przypadkach sekcje zaczynają się ogólnym opisem etapu metodyki wraz z przeglądem kwestii, które należy uwzględnić, oraz ilustrującymi je przykładami.

Jeżeli określono dodatkowe wymogi w zakresie tworzenia PEFCR, przedstawiono je w załączniku II.

2.2.    Reguły przeprowadzania badań śladu środowiskowego produktu

W celu przeprowadzenia badania PEF muszą zostać spełnione dwa następujące wymogi:

Aby uzyskać wiarygodne, odtwarzalne i weryfikowalne badania PEF, osoba przeprowadzająca badanie musi zastosować zestaw zasad analitycznych. Zasady te mają na celu zapewnienie nadrzędnych wytycznych co do stosowania metody oznaczania śladu środowiskowego produktu. Muszą one być brane pod uwagę w kontekście każdego z etapów badań PEF, począwszy od sformułowania celu i zakresu badania, poprzez gromadzenie danych, ocenę oddziaływania na środowisko i sprawozdawczość, po weryfikację wyników badania.

Użytkownicy przedmiotowej metody muszą podczas przeprowadzania badań PEF stosować się do następujących reguł:

1)    Istotność

Wszystkie metody zastosowane i dane zgromadzone w celu ilościowego określenia PEF muszą być jak najbardziej istotne dla badania.

2)    Kompletność

W ramach ilościowego określania PEF muszą zostać uwzględnione wszystkie znaczące dla środowiska przepływy materiałów lub energii oraz inne interwencje środowiskowe, które są niezbędne do osiągnięcia zgodności z określonymi granicami systemu, wymogami dotyczącymi danych oraz zastosowanymi metodami oceny oddziaływania.

3)    Spójność

Zgodność z przedmiotową metodą musi być ściśle przestrzegana na wszystkich etapach badania PEF, tak aby zwiększyć wewnętrzną spójność badania oraz jego porównywalność.

4)    Dokładność

Muszą być podejmowane wszelkie rozsądne wysiłki, aby ograniczyć niepewność zarówno w modelowaniu systemu produktu, jak i w sprawozdawczości dotyczącej wyników.

5)    Przejrzystość

Informacje na temat PEF muszą być ujawniane w taki sposób, by zapewnić docelowym odbiorcom niezbędne podstawy do podejmowania decyzji, zaś zainteresowanym stronom umożliwić ocenę ich pewności i wiarygodności.

2.3.    Etapy oznaczania śladu środowiskowego produktu

Podczas badania PEF zgodnie z przedmiotową metodą musi dojść do ukończenia szeregu etapów – tj. określenia celu, określenia zakresu, analizy zbioru wejść i wyjść (LCI), oceny wpływu cyklu życia (LCIA), interpretacji wyników w zakresie PEF i sporządzenia sprawozdania dotyczącego PEF – zob. rysunek 2.

Rysunek 2

Etapy badania śladu środowiskowego produktu.

Na etapie określania celu ustala się cele badania, tj. zakładane zastosowanie, przyczyny przeprowadzenia badania i docelowych odbiorców. Na etapie określania zakresu podejmuje się wiele wyborów metodycznych, np. określa dokładną definicję jednostki funkcjonalnej, wskazuje granice systemu oraz wybiera dodatkowe informacje środowiskowe i techniczne, główne założenia i ograniczenia.

Na etapie analizy zbioru wejść i wyjść (LCI) gromadzone są dane i przeprowadza się obliczenia w celu określenia ilościowego wejść i wyjść badanego systemu. Wejścia i wyjścia dotyczą energii, surowców i innych fizycznych wejść, produktów i produktów równoległych oraz odpadów i emisji do powietrza/wody/gleby. Zgromadzone dane dotyczą procesów pierwszoplanowych i procesów w tle. Dane wprowadza się w odniesieniu do jednostek procesów i jednostki funkcjonalnej. LCI jest procesem wieloetapowym. W praktyce w miarę gromadzenia danych i uzyskiwania nowych informacji na temat systemu mogą pojawić się nowe wymogi lub ograniczenia, co pociąga za sobą konieczność zmiany procedur gromadzenia danych, tak aby w dalszym ciągu spełniane były cele badania.

Na etapie oceny oddziaływania wyniki LCI są związane z kategoriami oddziaływania na środowisko i wskaźnikami. Proces ten przeprowadza się w oparciu o metody oceny wpływu cyklu życia, zgodnie z którymi w pierwszej kolejności emisje dzieli się na kategorie oddziaływania, a następnie charakteryzuje wspólnymi jednostkami (np. zarówno emisje CO2, jak i emisje CH4 wyraża się w ekwiwalentach CO2 na podstawie ich współczynnika globalnego ocieplenia). Do kategorii oddziaływania należy m.in. zmiana klimatu, zakwaszenie lub wykorzystywanie zasobów.

Na etapie interpretacji interpretuje się wyniki LCI i LCIA zgodnie z określonym celem i zakresem. Na tym etapie określa się najważniejsze kategorie oddziaływania, etapy cyklu życia, procesy i przepływy podstawowe. Na podstawie wyników analiz można wyciągnąć wnioski i opracować zalecenia. Obejmuje to również etap sprawozdawczy mający na celu podsumowanie wyników badania PEF w sprawozdaniu dotyczącym PEF.

Ponadto na etapie weryfikacji przeprowadzany jest proces oceny zgodności w celu sprawdzenia, czy badanie PEF zostało przeprowadzone zgodnie z obecną metodą PEF. Weryfikacja jest obowiązkowa w każdym przypadku, gdy badanie PEF lub część zawartych w nim informacji jest wykorzystywane do dowolnego rodzaju komunikacji zewnętrznej.

3.    Określanie celów i zakresu badania śladu środowiskowego produktu

3.1.    Określenie celu

Określenie celu jest pierwszym etapem badania PEF i ustanawia ogólny kontekst badania. Jasno sformułowane cele służą zagwarantowaniu, że cele, metody, wyniki i zakładane zastosowanie są dostosowane oraz że ukształtowana jest wspólna wizja, którą mogą kierować się uczestnicy badania.

Decyzja o zastosowaniu metody PEF zakłada, że decyzje dotyczące niektórych aspektów określania celu zostaną podjęte a priori z uwagi na szczególne wymogi określone w metodzie PEF.

Istotnym elementem etapu określania celu jest ustalenie zakładanych zastosowań, a także wartości analitycznej i dyscypliny badania. To z kolei powinno znaleźć odzwierciedlenie w określonych ograniczeniach badania (etap określania zakresu badania).

Określenie celu badania PEF musi obejmować:

3.2.    Określenie zakresu

W zakresie badania PEF szczegółowo opisuje się system objęty oceną i specyfikacje techniczne.

Określenie zakresu badania PEF musi być zgodne z określonymi celami badania oraz musi obejmować (zob. bardziej szczegółowe opisy w kolejnych sekcjach):

3.2.1    Jednostka funkcjonalna i przepływ odniesienia

Jednostkę funkcjonalną stanowi określona ilościowo efektywność systemu produktu, którą stosuje się jako jednostkę odniesienia. Jednostka funkcjonalna jakościowo i ilościowo opisuje funkcje i czas trwania produktu objętego badaniem.

Przepływ odniesienia to ilość produktu konieczna do zapewnienia określonej funkcji. W sposób ilościowy odnoszą się do niego wszystkie inne przepływy wejściowe i wyjściowe w analizie. Liczbę produktów potrzebnych do osiągnięcia całego cyklu życia produktu należy zawsze zaokrąglić w górę, chyba że istnieją uzasadnione powody, aby tego nie robić. Przepływ odniesienia może zatem zostać wyrażony przez bezpośrednie odniesienie do jednostki funkcjonalnej lub w sposób bardziej ukierunkowany na produkt.

Od osób stosujących metodę PEF wymaga się określenia jednostki funkcjonalnej i przepływu odniesienia co celów badania PEF. Opisują one również, które aspekty produktu nie są uwzględnione w jednostce funkcjonalnej, i uzasadniają dlaczego (np. ze względu na fakt, że nie są wymierne lub że są z natury subiektywne).

Jednostka funkcjonalna do celów badania PEF musi zostać określona z uwzględnieniem następujących kwestii:

Jeżeli na opakowaniu produktów spożywczych podaje się okres trwałości (określony np. jako „data minimalnej trwałości” lub „termin przydatności do spożycia”) (np. wraz z liczbą miesięcy), należy określić ilościowo straty żywności na etapie przechowywania, sprzedaży detalicznej i konsumenta. Jeżeli rodzaj opakowania ma wpływ na okres trwałości, należy wziąć go pod uwagę. Ma to znaczenie dla aspektu „jak długo” jednostki funkcjonalnej.

Jeżeli istnieją mające zastosowanie normy, przy określaniu jednostki funkcjonalnej muszą zostać wykorzystane i zacytowane w badaniu PEF. Zawsze stosuje się Międzynarodowy Układ Jednostek Miar (SI), powszechnie znany jako system metryczny.

Przykład 1

Określenie jednostki funkcjonalnej farby dekoracyjnej: jednostka funkcjonalna ma wystarczyć na ochronę i ozdobienie 1 m2 podłoża na okres 50 lat przy zachowaniu określonego poziomu jakości (siła krycia wynosząca co najmniej 98 %).

Co: ozdobienie i ochrona podłoża.

Ile: pokrycie 1 m2 podłoża.

Jak dobrze: zapewnienie siły krycia wynoszącej co najmniej 98 %.

Jak długo: przez 50 lat (okres życia budynku).

Przepływ odniesienia: ilość produktu niezbędna do zrealizowania określonej funkcji określona w kilogramach farby.

Przykład 2

Określenie jednostki funkcjonalnej i przepływu odniesienia dla badania PEF karmy dla zwierząt domowych

Co: Zaspokojenie zalecanego dziennego zapotrzebowania na energię metaboliczną w kilokaloriach („dzienna dawka pokarmowa”) w gotowej karmie dla kotów lub psów.

Ile: Dzienna dawka pokarmowa.

Jak dobrze: Zaspokojenie dziennego zapotrzebowania energetycznego i żywieniowego przeciętnego kota lub psa (przeciętnego pod względem masy: 4 kg w przypadku kota i 15 kg w przypadku psa).

Jak długo: 1 dzień podawania gotowej karmy dla kota lub psa.

Przepływ odniesienia: ilość produktu niezbędna do zrealizowania określonej funkcji – musi zostać określona w gramach (g) na dzień.

W przypadku półproduktów jednostkę funkcjonalną trudniej jest określić, ponieważ taki półprodukt często może spełniać wiele funkcji i nie jest znany jego cały cykl życia. W związku z tym należy zastosować jednostkę deklarowaną, np. masy (kilogramy) lub objętości (metry sześcienne). W takim przypadku przepływ odniesienia może odpowiadać jednostce funkcjonalnej.

3.2.2.    Granice systemu

Granice systemu określają, które części cyklu życia produktu oraz które powiązane okresy cyklu życia i procesy należą do analizowanego systemu (tj. które są wymagane do spełnienia jego funkcji zgodnie z definicją zawartą w jednostce funkcjonalnej), z wyjątkiem procesów wykluczonych na zasadzie wyłączenia (zob. sekcja 4.6.4). Przyczyna każdego wyłączenia i jego potencjalne znaczenie muszą być uzasadnione i udokumentowane.

Granice systemu muszą zostać określone na podstawie ogólnej logiki łańcucha dostaw, włącznie z wszystkimi etapami, począwszy od pozyskania i wstępnego przetworzenia surowców, poprzez wytworzenie głównego produktu, dystrybucję i przechowywanie produktu i etap eksploatacji aż do przetwarzania związanego z wycofaniem produktu z eksploatacji (w stosownych przypadkach, zob. sekcja 4.2). Co najmniej produkty równoległe, produkty uboczne i strumienie odpadów systemu pierwszoplanowego muszą być wyraźnie określone.

Diagram granic systemu

Na diagramie granic systemu (lub diagramie przepływów) schematycznie przedstawia się system poddawany analizie. Muszą zostać wyraźnie wskazane działania lub procesy uwzględnione w analizie oraz te, które są z niej wyłączone. Osoba stosująca metodę PEF musi wyraźnie wskazać, w którym momencie zastosowano dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa.

Nazwy działalności lub procesów w diagramie systemu i w sprawozdaniu dotyczącym PEF muszą być do siebie dostosowane. Diagram systemu musi zostać uwzględniony w definicji zakresu i włączony do sprawozdania dotyczącego PEF.

3.2.3.    Kategorie oddziaływania śladu środowiskowego

Celem LCIA jest pogrupowanie i zagregowanie zgromadzonych danych na temat LCI według odpowiedniego wkładu w każdą z kategorii oddziaływania śladu środowiskowego. Wybór kategorii oddziaływania śladu środowiskowego obejmuje zatem szeroki zakres istotnych kwestii środowiskowych związanych z rozpatrywanym łańcuchem dostaw produktu zgodnie z ogólnymi wymogami w zakresie kompletności badań PEF.

Kategorie oddziaływania śladu środowiskowego ( 13 ) stanowią określone kategorie oddziaływania na środowisko uwzględnione w badaniu PEF i wchodzą w zakres metody oceny oddziaływania śladu środowiskowego. Do celów ilościowego określenia mechanizmu środowiskowego wiążącego wyniki analizy zbioru wejść i wyjść (tj. wejść (np. zasobów) i emisji związanych z cyklem życia produktu) z wskaźnikiem kategorii dla każdej kategorii oddziaływania śladu środowiskowego stosuje się modele charakterystyki.

W tabeli 2 przedstawiono standardowy wykaz kategorii oddziaływania śladu środowiskowego oraz powiązane metody oceny. W badaniu PEF muszą zostać zastosowane bez wyjątku wszystkie kategorie oddziaływania śladu środowiskowego. Pełny wykaz współczynników charakterystyki, które należy stosować, znajduje się w pakiecie referencyjnym w zakresie śladu środowiskowego ( 14 ).

Dodatkowe informacje na temat obliczeń ocen oddziaływania znajdują się w sekcji 5 niniejszego załącznika.

3.2.4.    Dodatkowe informacje, które należy uwzględnić w PEF

Istotne potencjalne oddziaływanie produktu na środowisko może wykraczać poza kategorie oddziaływania śladu środowiskowego. Ważne, by takie oddziaływanie na środowisko zostało zgłoszone, jeżeli tylko jest to wykonalne, jako dodatkowe informacje środowiskowe.

Konieczne może być również uwzględnienie istotnych aspektów technicznych lub właściwości fizycznych produktu objętego badaniem. Aspekty te muszą być zgłaszane jako dodatkowe informacje techniczne.

3.2.4.1.    Dodatkowe informacje środowiskowe

Dodatkowe informacje środowiskowe muszą być:

Dodatkowe modele dla takich dodatkowych informacji wraz z odpowiednimi wskaźnikami muszą być w wyraźny sposób określone i udokumentowane. Przykładowo oddziaływanie na różnorodność biologiczną spowodowane zmianą użytkowania gruntów może wystąpić w związku z konkretnym miejscem lub konkretnym działaniem. Może to wymagać zastosowania dodatkowych kategorii oddziaływania wykraczających poza kategorie oddziaływania śladu środowiskowego lub nawet wymagać dodatkowych opisów jakościowych tam, gdzie oddziaływanie nie może zostać powiązane z łańcuchem dostaw produktu w sposób ilościowy. Takie dodatkowe metody powinno się postrzegać jako uzupełnienie kategorii oddziaływania śladu środowiskowego.

Dodatkowe informacje środowiskowe muszą odnosić się wyłącznie do aspektów środowiskowych. Informacje i instrukcje, np. karty charakterystyki produktu, które nie są związane z efektywnością środowiskową produktu, nie mogą stanowić części dodatkowych informacji środowiskowych.

Dodatkowe informacje środowiskowe mogą obejmować:

Różnorodność biologiczna

W metodzie PEF nie przewidziano żadnej kategorii oddziaływania nazwanej „różnorodność biologiczna”, ponieważ jak dotąd nie osiągnięto międzynarodowego konsensusu co do metody LCIA, która pozwalałaby na określenie tego rodzaju oddziaływania. W metodzie PEF przewidziano jednak co najmniej osiem kategorii oddziaływania, które mają wpływ na różnorodność biologiczną (tj. zmianę klimatu, eutrofizację wód słodkich, eutrofizację wód morskich, eutrofizację lądową, zakwaszenie, zużycie wody, użytkowanie gruntów, ekotoksyczność dla wody słodkiej).

Biorąc pod uwagę duże znaczenie różnorodności biologicznej dla wielu grup produktów, w każdym badaniu PEF należy wyjaśnić, czy różnorodność biologiczna jest istotna dla produktu objętego zakresem. Jeżeli tak, osoba stosująca metodę PEF musi uwzględnić wskaźniki różnorodności biologicznej w dodatkowych informacjach środowiskowych.

W celu uwzględnienia różnorodności biologicznej można zastosować następujące warianty:

W celu uwzględnienia wpływu produktu na różnorodność biologiczną osoba stosująca metodę PEF może wybrać inne odpowiednie wskaźniki . W badaniu PEF należy uzasadnić wybór i opisać wybraną metodykę.

3.2.4.2.    Dodatkowe informacje techniczne

Dodatkowe informacje techniczne mogą obejmować (poniższa lista nie jest wyczerpująca):

Jeżeli produkt objęty badaniem jest półproduktem, dodatkowe informacje techniczne muszą obejmować:

3.2.5.    Założenia/ograniczenia

W badaniach PEF może pojawić się kilka ograniczeń co do przeprowadzenia analizy i tym samym należy dokonać pewnych założeń. Wszelkie ograniczenia (np. luki w danych) i założenia muszą być w przejrzysty sposób ujęte w sprawozdaniach.

4.    Analiza zbioru wejść i wyjść

Musi zostać opracowany zbiór wszystkich wejść i wyjść zasobów w postaci materiałów, energii i odpadów, a także wszystkich emisji do powietrza, wody i gleby dla łańcucha dostaw dotyczącego produktu, który to zbiór ma służyć jako podstawa do modelowania PEF.

Szczegółowe wymogi w zakresie danych i jakości przedstawiono w sekcji 4.6.

W analizie zbioru wejść i wyjść (LCI) należy zastosować następującą klasyfikację przepływów, obejmującą:

W badaniu PEF wszystkie przepływy inne niż podstawowe w analizie zbioru wejść i wyjść (LCI) muszą być modelowane na poziomie przepływów podstawowych, z wyjątkiem przepływu produktu objętego badaniem. Przykładowo przepływy odpadów muszą być przedstawione w badaniu nie tylko jako liczba kilogramów odpadów z gospodarstwa domowego lub odpadów niebezpiecznych, ale muszą być modelowane do etapu wyprowadzenia emisji do wody, powietrza i gleby wynikającego z przetwarzania odpadów stałych. Modelowanie analizy zbioru wejść i wyjść zostaje zatem zakończone dopiero wtedy, gdy wszystkie przepływy inne niż podstawowe zostaną przekształcone w przepływy podstawowe. W związku z tym zbiór danych dotyczących analizy zbioru wejść i wyjść w badaniu PEF musi zawierać wyłącznie przepływy podstawowe, z wyjątkiem przepływu produktu objętego badaniem.

4.1.    Etap kontroli wstępnej

Można przeprowadzić kontrolę wstępną LCI („etap kontroli wstępnej”), ponieważ ułatwia to odpowiednie ukierunkowanie działań w zakresie gromadzenia danych oraz priorytetów dotyczących jakości danych. Etap kontroli wstępnej musi obejmować etap oceny wpływu cyklu życia i umożliwiać dalsze wieloetapowe doskonalenie modelu cyklu życia produktu objętego badaniem w miarę zdobywania nowych informacji. W przypadku przeprowadzania etapu kontroli wstępnej nie zezwala się na żadne wyłączenia, ale można wykorzystać dostępne dane pierwotne lub wtórne, które spełniają wymogi dotyczące jakości danych (określone w sekcji 4.6) w zakresie, w jakim jest to możliwe. Po przeprowadzeniu kontroli wstępnej można udoskonalić ustalenia dotyczące pierwotnego zakresu.

4.2    Etapy cyklu życia

Standardowe etapy cyklu życia, które uwzględnia się w badaniu PEF, muszą obejmować co najmniej:

Jeżeli w odniesieniu do któregokolwiek z tych domyślnych etapów używa się innej nazwy, dana osoba określa, do którego domyślnego etapu odnosi się przedmiotowa nazwa.

W razie uzasadnionej potrzeby osoba stosująca metodę PEF może podjąć decyzję o podziale lub dodaniu etapów cyklu życia. Powody takiego działania podaje się w sprawozdaniu dotyczącym PEF. Przykładowo etap cyklu życia pt. „pozyskanie i przetwarzanie wstępne surowców” można podzielić na „pozyskanie surowców”, „przetwarzanie wstępne” i „transport surowców przez dostawcę”.

W przypadku półproduktów muszą zostać wyłączone następujące etapy cyklu życia:

4.2.1.    Pozyskiwanie i przetwarzanie wstępne surowców

Ten etap cyklu życia zaczyna się, gdy zasoby są pozyskane z przyrody i kończy, gdy elementy składowe produktu zostają dostarczone do obiektu, w którym produkuje się dany produkt. Przykłady procesów, które mogą występować na tym etapie:

Produkcja opakowań musi być modelowana w ramach etapu cyklu życia pt. „pozyskanie i przetwarzanie wstępne surowców”.

4.2.2.    Produkcja

Etap produkcji zaczyna się, kiedy elementy składowe produktu zostają dostarczone do miejsca produkcji, a kończy, gdy gotowy produkt opuszcza obiekt produkcyjny. Przykłady działań związanych z produkcją:

Odpady z produktów wykorzystanych do wytwarzania muszą zostać uwzględnione w modelowaniu etapu wytwarzania. Do takich odpadów musi zostać zastosowany wzór na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego (sekcja 4.4.8).

4.2.3.    Dystrybucja

Produkty są dystrybuowane do użytkowników i mogą być przechowywane na różnych etapach łańcucha dostaw. Etap dystrybucji obejmuje transport z fabryki do magazynu/punktu sprzedaży detalicznej, przechowywanie w magazynie/punkcie sprzedaży detalicznej oraz transport z magazynu/punktu sprzedaży detalicznej do konsumenta.

Przykłady procesów, które należy uwzględnić:

Odpady z produktów wykorzystanych podczas dystrybucji i przechowywania muszą zostać uwzględnione w modelowaniu. Do tego rodzaju odpadów stosuje się wzór na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego (sekcja 4.4.8), a wyniki uwzględnia się na etapie dystrybucji.

W części F załącznika II podano standardowe wskaźniki strat dla poszczególnych rodzajów produktów podczas dystrybucji i u konsumenta, które należy wykorzystać, jeżeli niedostępne są szczegółowe informacje. Zasady przydziału dotyczące zużycia energii w miejscu przechowywania przedstawiono w sekcji 4.4.5. W odniesieniu do transportu zob. sekcja 4.4.3.

4.2.4.    Zastosowanie

W ramach etapu eksploatacji opisywany jest przewidywany sposób użytkowania produktu przez użytkownika końcowego (np. konsumenta). Ten etap rozpoczyna się w momencie rozpoczęcia użytkowania produktu przez użytkownika końcowego, a kończy w momencie opuszczenia miejsca użytkowania przez produkt i rozpoczęcia etapu cyklu życia, na którym jest wycofanie z eksploatacji (np. kiedy produkt trafia do recyklingu lub utylizacji).

Etap eksploatacji obejmuje wszystkie działania i produkty, które są niezbędne do właściwego korzystania z produktu (tj. zapewnienia, że pełni on swoją pierwotną funkcję przez cały okres trwałości tego produktu). Odpady powstałe w wyniku korzystania z produktu, np. odpady żywnościowe i pierwotne opakowanie lub sam produkt od momentu, gdy przestaje być funkcjonalny, nie wchodzą w zakres etapu eksploatacji i muszą być uwzględniane na etapie wycofania z eksploatacji.

Przykłady obejmują: zapewnienie wody wodociągowej do gotowania makaronu; produkcję, dystrybucję i odpady z materiałów niezbędnych do konserwacji, naprawy lub odnowienia (np. części zamienne niezbędne do naprawy produktów, produkcja chłodziwa i gospodarowanie odpadami powstałymi w wyniku strat). Wycofanie z eksploatacji kapsułek z kawą, odpady z robienia kawy i opakowania kawy mielonej uwzględnia się na etapie wycofania z eksploatacji.

W niektórych przypadkach niektóre produkty są niezbędne do właściwego użytkowania produktu objętego badaniem i są wykorzystywane w taki sposób, że stają się fizycznie zespolone z produktem objętym badaniem: wówczas przetwarzanie odpadów z tych produktów zalicza się do etapu wycofania z eksploatacji produktu objętego badaniem. Przykładowo, jeżeli produkt objęty badaniem jest detergentem, oczyszczanie ścieków, które powstają w wyniku zastosowania detergentu zalicza się do etapu wycofania z eksploatacji.

Scenariusz eksploatacji musi również wskazywać, czy eksploatacja analizowanych produktów może prowadzić do zmian w systemach, w których są one używane.

Powinno się uwzględnić następujące źródła informacji technicznych na temat scenariusza eksploatacji:

Zalecana przez producenta metoda, jaką należy stosować na etapie eksploatacji (np. pieczenie w piekarniku nagrzanym do określonej temperatury przez określony czas), powinna być wykorzystywana jako podstawa do określenia etapu eksploatacji produktu. Faktyczny wzorzec eksploatacji może jednak różnić się od tych zalecanych i powinien również zostać uwzględniony, jeśli takie informacje są dostępne i udokumentowane.

W części F załącznika II podano standardowe wskaźniki strat dla poszczególnych rodzajów produktów podczas dystrybucji i u konsumenta, z których należy korzystać, jeżeli niedostępne są szczegółowe informacje.

Z etapu eksploatacji wyłącza się następujące procesy:

Odpady z produktów wykorzystanych na etapie eksploatacji muszą zostać uwzględnione w modelowaniu etapu eksploatacji. Do takich odpadów musi zostać zastosowany wzór na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego (sekcja 4.4.8).

W sprawozdaniu dotyczącym PEF należy udokumentować metody i założenia, jakie zastosowano do tego etapu. Wszystkie istotne założenia dotyczące etapu eksploatacji muszą być udokumentowane.

Specyfikacje techniczne w zakresie modelowania etapu eksploatacji dostępne są w sekcji 4.4.7.

4.2.5.    Wycofanie z eksploatacji (w tym odzysk i recykling produktu)

Etap wycofania z eksploatacji produktów rozpoczyna się, kiedy produkt objęty badaniem oraz jego opakowanie zostają wyrzucone przez użytkownika, a kończy, gdy produkt objęty badaniem wraca do przyrody jako odpad lub wchodzi w cykl życia innych produktów (tj. jako wejście pochodzące z recyklingu). Ogólnie rzecz biorąc, dotyczy to odpadów z produktów objętych badaniem, takich jak odpady żywnościowe oraz opakowania podstawowe.

Odpady wytworzone na etapie produkcji, dystrybucji, w punkcie sprzedaży detalicznej, na etapie eksploatacji lub po wycofaniu z eksploatacji muszą zostać uwzględnione w cyklu życia produktu i modelowane na etapie cyklu życia, na którym zostały wytworzone.

Etap wycofania z eksploatacji musi być modelowany z zastosowaniem wzoru na obliczanie śladu środowiskowego materiałów pochodzących z obiegu zamkniętego i wymogów określonych w sekcji 4.4.8. Osoba stosująca metodę PEF musi uwzględnić wszystkie procesy na etapie wycofania z eksploatacji mające zastosowanie do produktu objętego badaniem. Przykłady procesów, które należy uwzględnić na tym etapie cyklu życia, obejmują:

W przypadku półproduktów należy wyłączyć wycofanie produktu objętego badaniem z eksploatacji.

4.3    Nomenklatura dotycząca analizy zbioru wejść i wyjść

Dane na temat LCI muszą spełniać wymogi w zakresie śladu środowiskowego:

4.4.    Wymogi dotyczące modelowania

W niniejszej sekcji przedstawiono szczegółowe wskazówki i wymogi na temat sposobu modelowania poszczególnych etapów cyklu życia, procesów i innych aspektów cyklu życia produktu w celu przeprowadzenia analizy zbioru wejść i wyjść (LCI). Omówiono takie aspekty jak:

4.4.1    Produkcja rolna

4.4.1.1.    Uwzględnianie wielofunkcyjnych procesów

Należy przestrzegać zasad opisanych w przewodniku LEAP ( 19 ).

4.4.1.2.    Dane szczegółowe dotyczące konkretnego rodzaju upraw oraz państwa, regionu lub klimatu

Należy zastosować dane szczegółowe dotyczące konkretnego rodzaju upraw oraz państwa / regionu / klimatu w zakresie plonów, zużycia wody i użytkowania gruntów, zmian użytkowania gruntów oraz ilości nawozów (sztucznych i organicznych) (ilości N i P) i pestycydów na hektar rocznie.

4.4.1.3.    Dane uśredniające

Dane dotyczące uprawy muszą być gromadzone przez okres wystarczający, aby zapewniły uśrednioną ocenę analizy zbioru wejść i wyjść w powiązaniu z wejściami i wyjściami w ramach uprawy, które wyrównają wahania wynikające z różnic sezonowych. Powyższe działania muszą zostać przeprowadzone zgodnie z zasadami przewodnika LEAP określonymi poniżej:

4.4.1.4.    Pestycydy

Emisje pestycydów muszą być modelowane jako emisje konkretnych składników aktywnych. Metoda oceny wpływu cyklu życia USEtox ma wbudowany multimedialny model losów, który pozwala na symulację losów pestycydów, począwszy od poszczególnych elementów środowiska, do którego następuje emisja zanieczyszczeń. W związku z tym w modelowaniu LCI należy zastosować standardowe frakcje emisji do elementów środowiska, do których następuje emisja zanieczyszczeń. Pestycydy stosowane na polu muszą być modelowane zgodnie ze wskaźnikiem emisji: 90 % do gleby, 9 % do powietrza i 1 % do wody (z uwagi na obecne ograniczenia wartości te przyjęto na podstawie opinii ekspertów). Można zastosować bardziej szczegółowe dane, jeśli są dostępne.

4.4.1.5.    Nawozy

Emisje nawozów (i obornika) muszą zostać podzielone w zależności od rodzaju nawozu i obejmować co najmniej:

Model oceny oddziaływania w zakresie eutrofizacji wód słodkich rozpoczyna się (i) w chwili, gdy P opuszcza pole uprawne (spływ), lub (ii) wskutek stosowania obornika lub nawozu na gruntach rolnych.

W ramach modelowania LCI pole uprawne (glebę) uważa się często za element technosfery, w związku z czym uwzględnia się je w analizie zbioru wejść i wyjść. Jest to zgodne z podejściem (i), według którego model oceny oddziaływania rozpoczyna się po spływie, tj. po wydostaniu się fosforu z pola uprawnego. W kontekście śladu środowiskowego LCI powinna być związku z tym modelowana jako ilość fosforu wyemitowanego do wody po spływie i elementem środowiska, do którego została uwolniona emisja i który musi zostać zastosowany, jest wówczas „woda”.

Jeżeli ilość ta jest niedostępna, LCI można modelować jako ilość fosforu zastosowaną na polu uprawnym (za pośrednictwem obornika lub nawozów) i elementem środowiska, do którego została uwolniona emisja i który musi być zastosowany, jest wówczas „gleba”. W tym przypadku spływ z gleby do wody stanowi część metody oceny oddziaływania i jest uwzględniany we współczynniku charakterystyki gleby.

Ocena oddziaływania eutrofizacji wód morskich rozpoczyna się po wydostaniu się azotu z pola uprawnego (gleby). Z tego powodu emisje azotu do gleby nie mogą być poddane modelowaniu. Ilość emisji trafiających do poszczególnych elementów środowiska – powietrza i wody – przypadających na ilość nawozów zastosowanych na polu uprawnym musi być modelowana w ramach analizy zbioru wejść i wyjść.

Emisje azotu muszą zostać obliczone na podstawie ilości azotu zastosowanych przez rolnika na polu uprawnym z wykluczeniem źródeł zewnętrznych (np. depozycji deszczowej). Liczba współczynników emisji w kontekście śladu środowiskowego jest ustalana poprzez przyjmowanie uproszczonego podejścia. W odniesieniu do nawozów azotowych należy stosować współczynniki emisji poziomu 1 wymienione w tabelach 2–4 wytycznych IPCC z 2006 r. odtworzone w tabeli 3, z wyjątkiem sytuacji, w których dostępne są lepsze dane. W przypadku gdy dostępne są lepsze dane, w badaniu PEF można wykorzystać bardziej kompleksowy model pola uprawnego, na którym zastosowano azot, z zastrzeżeniem, że (i) model ten obejmuje co najmniej emisje wymagane powyżej, (ii) musi zostać zachowana równowaga między azotem wejściowym i wyjściowym oraz (iii) model musi być opisany w przejrzysty sposób.

Wyżej wspomniany model pola uprawnego, na którym zastosowano azot, ma pewne ograniczenia, w związku z tym za pośrednictwem badania PEF, w którego zakres wchodzi modelowanie odnoszące się do rolnictwa, można sprawdzić następujące alternatywne podejście, a wyniki zgłosić w załączniku do sprawozdania dotyczącego PEF:

Bilans azotu oblicza się, wykorzystując parametry określone w tabeli 4 oraz poniższy wzór. Łączną emisję NO3 -N do wody uważa się za zmienną i jej całkowity bilans musi zostać obliczony jako:

Jeżeli w niektórych systemach o niskim poziomie wsadu wartość „dodatkowych emisji NO3-N do wody” wychodzi ujemna, należy ją ustalić na „0”. Ponadto w takich przypadkach wartość bezwzględną „dodatkowych emisji NO3-N do wody” należy umieścić w bilansie jako dodatkowy wsad nawozu azotowego do systemu, stosując to samo połączenie nawozów azotowych, które przyjęto w stosunku do analizowanej uprawy.

Ten ostatni etap służy uniknięciu systemów ubożenia żyzności dzięki wychwyceniu zubażającej ilości azotu przez analizowaną uprawę, co – jak się przypuszcza – prowadzi do konieczności dodatkowego nawożenia w późniejszym czasie i utrzymania tego samego poziomu żyzności gleby.

4.4.1.6.    Emisje metali ciężkich

Emisje metali ciężkich z środków stosowanych na polu uprawnym muszą być modelowane jako emisja do gleby lub wymywanie bądź erozja do wody. W bilansie emisji do wody musi zostać określony stopień utlenienia metalu (np. Cr+3, Cr+6). Ponieważ podczas wzrostu rośliny uprawne przyswajają część emisji metali ciężkich, konieczne jest sprecyzowanie sposobu modelowania upraw, które zachowują się jak pochłaniacz.

Dopuszczalne są dwa różne podejścia do modelowania:

4.4.1.7    Uprawa ryżu

Emisje metanu z uprawy ryżu należy ująć na podstawie zasad obliczania określonych w sekcji 5.5 IPCC (2006).

4.4.1.8.    Gleby torfowe

W przypadku wysuszonych gleb torfowych muszą zostać uwzględnione emisje dwutlenku węgla na podstawie modelu, w którym poziomy wysuszenia są powiązane z utlenianiem węgla w skali roku.

4.4.1.9.    Inna działalność

W stosownych przypadkach w modelowaniu odnoszącym się do rolnictwa musi zostać uwzględniona następująca działalność, chyba że jej wykluczenie jest dopuszczalne na podstawie kryteriów wyłączenia:

Jeżeli nie zostało wyraźnie udokumentowane, że operacje są przeprowadzane ręcznie, operacje na polu trzeba uwzględnić za pośrednictwem całkowitego zużycia paliwa lub wkładu w postaci konkretnych maszyn, transportu na pole i z pola, energii do nawadniania itp.

4.4.2.    Zużycie energii elektrycznej

Zużycie energii elektrycznej z sieci przesyłowej musi być modelowane możliwie dokładnie i w oparciu przede wszystkim o dane specyficzny dla danego dostawcy. Jeśli (część) energii elektrycznej jest odnawialna, ważne, by nie była ona liczona podwójnie. W związku z powyższym dostawca musi zagwarantować, że energia elektryczna dostarczana organizacji na potrzeby wyprodukowania produktu jest rzeczywiście wytwarzana z odnawialnych źródeł i nie jest już udostępniana innym konsumentom.

4.4.2.1.    Ogólne wytyczne

W kolejnej sekcji przedstawiono dwa rodzaje koszyków energii elektrycznej: (i) koszyk energetyczny dla zużycia energii, który odzwierciedla cały koszyk energii elektrycznej przesłanej przez określoną sieć, w tym energii elektrycznej, w przypadku której twierdzi się, że jest ekologiczna, lub podlegającej śledzeniu energii elektrycznej oraz (ii) koszyk energetyczny dla zużycia pozostałej energii z sieci, koszyk energetyczny dla zużycia energii (nazywany również koszykiem energetycznym dla pozostałego zużycia), który charakteryzuje wyłącznie energię elektryczną, w przypadku której nie twierdzi się, że jest ekologiczna, niepodlegającą śledzoną energię elektryczną lub publicznie udostępnianą energię elektryczną.

W badaniach PEF musi być wykorzystany następujący koszyk energii elektrycznej w porządku hierarchicznym:

Warunkiem zapewnienia integralności środowiskowej wykorzystania koszyka energii elektrycznej specyficznego dla danego dostawcy jest wiarygodność i jednoznaczność instrumentów umownych (dotyczących śledzenia). Bez tego PEF brakuje dokładności i spójności, które są niezbędne do podejmowania decyzji o zamówieniu produktu/energii elektrycznej przez przedsiębiorstwo oraz dokładnego przeanalizowania koszyka specyficznego dla danego dostawcy przez nabywców energii elektrycznej. W związku z tym określono zestaw minimalnych kryteriów odnoszących się do instrumentów umownych jako rzetelnych narzędzi przekazywania informacji o śladzie środowiskowym. Reprezentują one podstawowe cechy niezbędne do wykorzystania koszyka specyficznego dla danego dostawcy w ramach badań PEF.

4.4.2.2.    Zestaw minimalnych kryteriów służących zapewnieniu instrumentów umownych od dostawców

Produkt/koszyk energii elektrycznej konkretnego dostawcy można wykorzystać wyłącznie wówczas, gdy osoba stosująca metodę PEF zapewni, że instrument umowny będzie spełniał kryteria określone poniżej. Jeżeli instrumenty umowne nie spełniają kryteriów, w modelowaniu musi zostać wykorzystany krajowy koszyk pozostałego zużycia energii elektrycznej.

Wykaz poniższych kryteriów opiera się na kryteriach określonych w wytycznych odnoszących się do protokołu dotyczącego emisji gazów cieplarnianych zakresu 2 – zmiana normy korporacyjnej przewidzianej w protokole dotyczącym emisji gazów cieplarnianych (Mary Sotos, Światowy Instytut Zasobów) ( 21 ). Instrument umowny stosowany do modelowania energii elektrycznej musi spełniać następujące kryteria:

Kryterium 1 – przenosi atrybuty

Przeniesienie koszyka rodzajów energii związanego z jednostką wytworzonej energii elektrycznej.

Koszyk rodzajów energii musi być obliczany na podstawie dostarczonej energii elektrycznej, w tym certyfikatów pozyskanych i wycofanych (otrzymanych, nabytych lub cofniętych) w imieniu jej odbiorców. Energia elektryczna z obiektów, w przypadku których atrybuty zostały wyprzedane (za pośrednictwem umów lub certyfikatów) musi być charakteryzowana jako posiadająca atrybuty środowiskowe państwa koszyka energetycznego dla zużycia pozostałej energii, w którym znajduje się obiekt.

Kryterium 2 – stanowi jedyne twierdzenie dotyczące ekologiczności

Jest jedynym instrumentem oznaczającym twierdzenie dotyczące ekologiczności atrybutu środowiskowego powiązanego z daną ilością wyprodukowanej energii elektrycznej.

Jest śledzony i realizowany, wycofywany lub anulowany przez przedsiębiorstwo lub w jego imieniu (np. poprzez kontrolę umów, certyfikację strony trzeciej lub jest obsługiwany automatycznie za pośrednictwem innych rejestrów, systemów lub mechanizmów ujawniania).

Kryterium 3 – jest jak najbardziej zbliżony do okresu zużycia energii elektrycznej, do którego stosuje się instrument umowny.

4.4.2.3.    Sposób modelowania „krajowego koszyka pozostałej energii z sieci, koszyka energetycznego dla zużycia energii”

Osoba stosująca metodę PEF powinna określić odpowiednie zbiory danych dla koszyka pozostałej energii z sieci, koszyka energetycznego dla zużycia energii, każdego rodzaju energii, kraju i napięcia.

Jeżeli odpowiedni zbiór danych jest niedostępny, należy przyjąć następujące podejście: należy określić koszyk energetyczny dla zużycia energii w danym kraju (np. X % MWh wytworzone z wykorzystaniem energii wodnej, Y % MWh wyprodukowane przez elektrownię węglową) oraz połączyć go ze zbiorem danych dotyczących analizy zbioru wejść i wyjść według rodzaju energii i kraju/regionu (np. ze zbiorem danych dotyczących analizy zbioru wejść i wyjść w odniesieniu do produkcji 1 MWh energii wodnej w Szwajcarii).

4.4.2.4.    Pojedyncza lokalizacja z wieloma produktami i co najmniej jednym koszykiem energii elektrycznej

W niniejszej sekcji opisano sposób postępowania w przypadku, gdy jedynie część zużycia energii elektrycznej jest objęta koszykiem specyficznym dla danego dostawcy lub wytwarzaniem energii elektrycznej na miejscu oraz sposób obliczania koszyka energii elektrycznej w przypadku produktów wytwarzanych w tej samej lokalizacji. Co do zasady rozdział dostawy energii elektrycznej zużywanej przez wiele produktów opiera się na związku fizycznym (np. liczbie sztuk lub kilogramów produktu). W przypadku gdy zużywana energia elektryczna pochodzi z większej liczby koszyków energii elektrycznej, musi zostać wykorzystane każde źródło koszyka pod względem jego udziału w łącznej liczbie zużytych kWh. Na przykład jeżeli ułamek tej łącznej liczby zużytych kWh pochodzi od konkretnego dostawcy, w odniesieniu do tej ilości musi być zastosowany koszyk energii elektrycznej specyficzny dla tego dostawcy. Zob. sekcja 4.4.2.7, aby zapoznać się z kwestią zużycia energii elektrycznej na miejscu.

Konkretny rodzaj energii elektrycznej można przydzielić jednemu konkretnemu produktowi w następujących warunkach:

4.4.2.5.    Przypadek wielu lokalizacji, w których produkuje się jeden produkt

W przypadku gdy produkt jest wytwarzany w różnych lokalizacjach lub sprzedawany w różnych krajach, koszyk energii elektrycznej musi odzwierciedlać wskaźniki produkcji lub wskaźniki sprzedaży między krajami/regionami UE. Aby ustalić wskaźnik, musi zostać użyta jednostka fizyczna (np. liczba sztuk lub kilogramów produktu). W odniesieniu do badań PEF, w przypadku których takie dane są niedostępne, musi zostać zastosowany średni koszyk energetyczny dla pozostałego zużycia energii w UE (UE + EFTA) lub koszyk energetyczny dla zużycia energii reprezentatywny dla regionu. Muszą zostać zastosowane te same ogólne wytyczne wskazane powyżej.

4.4.2.6.    Zużycie energii elektrycznej na etapie eksploatacji

Podczas etapu eksploatacji musi zostać wykorzystany koszyk zużycia energii z sieci. Koszyk energii elektrycznej musi odzwierciedlać wskaźniki sprzedaży między krajami/regionami UE. Aby ustalić wskaźnik, musi zostać użyta jednostka fizyczna (np. liczba sztuk lub kilogramów produktu). W przypadku gdy takie dane są niedostępne, musi zostać zastosowany średni koszyk energetyczny dla zużycia energii w UE (UE + EFTA) lub koszyk energetyczny dla zużycia energii reprezentatywny dla regionu.

4.4.2.7    Wytwarzanie energii elektrycznej na miejscu

Jeżeli ilość energii elektrycznej produkowanej na miejscu jest równa zużyciu na miejscu, zastosowanie mają dwie sytuacje:

Jeśli ilość wyprodukowanej energii elektrycznej przekracza ilość zużywaną na miejscu w określonych granicach systemu i jest ona sprzedawana na przykład do sieci przesyłowej, można uznać, że system ten odpowiada sytuacji wielofunkcyjności. System będzie pełnił dwie funkcje (np. dostarczania produktu i energii elektrycznej) i muszą być przestrzegane następujące zasady:

4.4.3.    Transport i logistyka

Parametry, jakie należy wziąć pod uwagę przy modelowaniu transportu, obejmują:

W ramach zbiorów danych zgodnych z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego w zbiorach danych dotyczących transportu uwzględnia się produkcję paliwa, zużycie paliwa przez pojazd transportowy, potrzebną infrastrukturę oraz ilość dodatkowych zasobów i narzędzi potrzebnych do operacji logistycznych (takich jak dźwigi i transportery).

4.4.3.1.    Przydział oddziaływania wynikającego z transportu – transport samochodami ciężarowymi

Zbiory danych zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego dotyczącego transportu samochodami ciężarowymi odnoszą się do tonokilometrów (tona * kilometr) wyrażających oddziaływanie na środowisko 1 tony (t) produktu przetransportowanego na odległość 1 km w samochodzie ciężarowym o określonym obciążeniu. Ładowność transportowa (= maksymalna masa dopuszczalna) jest wskazana w zbiorze danych. Na przykład samochód ciężarowy o masie 28–32 t ma ładowność 22 t; zbiór danych na temat oceny cyklu życia w odniesieniu do 1 tkm (pełnego ładunku) wyraża oddziaływanie na środowisko 1 t produktu transportowanego na odległość 1 km samochodem ciężarowym, którego załadunek ma masę 22 t. Emisje z transportu przydziela się na podstawie masy transportowanego produktu, co daje jedynie 1/22 udziału całkowitej emisji z samochodu ciężarowego. Jeżeli transportowany ładunek jest mniejszy niż maksymalna ładowność (np. 10 t), wpływ na oddziaływanie na środowisko w odniesieniu do 1 t produktu jest wywierany na dwa sposoby. Po pierwsze, zużycie paliwa przez samochód ciężarowy przypadające na ładunek transportowany ogółem jest mniejsze, a po drugie jego oddziaływanie na środowisko jest przeliczane na ładunek transportowany (np. 1/10 t). Jeżeli masa pełnego ładunku jest mniejsza niż ładowność samochodu ciężarowego (wynosi np. 10 t), transport produktu można uznać za ograniczony pod względem wielkości. W takim przypadku oddziaływanie na środowisko oblicza się przy zastosowaniu rzeczywistej załadowanej masy.

W zbiorach danych zgodnych z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego ładowność transportową należy modelować na podstawie określonych parametrów za pośrednictwem współczynnika wykorzystania. Wskaźnik wykorzystania ma wpływ na (i) całkowite zużycie paliwa przez samochód ciężarowy oraz (ii) przydział oddziaływania na tonę. Współczynnik wykorzystania oblicza się jako kilogram rzeczywistego obciążenia dzielony przez kilogram ładowności i musi być korygowany podczas korzystania ze zbioru danych. W przypadku gdy rzeczywiste obciążenie wynosi 0 kg, w obliczeniach należy zastosować rzeczywiste obciążenie wynoszące 1 kg. Przejazdy powrotne bez ładunku można włączyć do współczynnika wykorzystania, uwzględniając odsetek kilometrów przejechanych bez ładunku. Jeżeli na przykład samochód ciężarowy jest w pełni załadowany do celów dostawy, ale w połowie pusty przy powrocie, współczynnik wykorzystania wynosi: 22 t rzeczywistego obciążenia/ 22 t ładowności * 50 % km + 11 t rzeczywistego obciążenia / 22 t ładowności * 50 % km) = 75 %.

W badaniach PEF musi zostać określony współczynnik wykorzystania celem zastosowania w odniesieniu do każdego modelowanego typu transportu samochodem ciężarowym i wyraźnie wskazać, czy do współczynnika wykorzystania włączono przejazdy powrotne bez ładunku. Zastosowanie mają następujące standardowe współczynniki wykorzystania.

4.4.3.2.    Przydział oddziaływania wynikającego z transportu – transport samochodami dostawczymi

Samochody dostawcze są często wykorzystywane do celów dostaw do domu takich produktów, jak książki i ubrania, lub do dostaw do domu od detalistów. W przypadku samochodów dostawczych czynnikiem ograniczającym jest pojemność, a nie masa. Jeżeli do celów przeprowadzenia badania PEF niedostępne są szczegółowe informacje, muszą zostać wykorzystane informacje dotyczące samochodu ciężarowego o masie <1,2 t oraz standardowy współczynnik wykorzystania wynoszący 50 %. W przypadku gdy zbiór danych dotyczących samochodu ciężarowego o ładowności <1,2 t jest niedostępny, muszą zostać wykorzystane informacje dotyczące ciężarówki o masie <7,5 t jako dane przybliżone oraz współczynnik wykorzystania wynoszący 20 %. Samochód ciężarowy o masie <7,5 t i ładowności 3,3 t i współczynniku wykorzystania wynoszącym 20 % ma takie samo obciążenie jak samochód dostawczy o ładowności 1,2 t i współczynniku wykorzystania równym 50 %.

4.4.3.3.    Przydział oddziaływania wynikającego z transportu – transport konsumencki

Przydział oddziaływania samochodu musi opierać się na pojemności. Maksymalna pojemność, jaką należy brać pod uwagę w odniesieniu do transportu konsumenckiego wynosi 0,2 m3 (około 1/3 bagażnika o wielkości 0,6 m3). W przypadku produktów większych niż 0,2 m3 musi zostać uwzględnione oddziaływanie transportu pełnym samochodem. Jeżeli chodzi o produkty sprzedawane w supermarketach lub centrach handlowych, musi zostać wykorzystana wielkość produktu (w tym opakowanie i puste przestrzenie, takie jak między owocami lub butelkami), aby przydzielić obciążenia transportowe między transportowane produkty. Współczynnik przydziału musi być obliczony jako wielkość transportowanego produktu podzielona przez 0,2 m3. W celu uproszczenia modelowania wszystkie pozostałe rodzaje transportu konsumenckiego (np. zakupy w sklepach specjalistycznych lub wykorzystywanie przejazdów łączonych) muszą być modelowane, jakby sprzedaż odbyła się za pośrednictwem supermarketu.

4.4.3.4.    Standardowe scenariusze – od dostawcy do fabryki

W przypadku dostawców zlokalizowanych w Europie, jeżeli do celów przeprowadzenia badania PEF niedostępne są szczegółowe dane, muszą zostać wykorzystane dane standardowe przedstawione poniżej.

W odniesieniu do materiałów opakowaniowych transportowanych z zakładów produkcyjnych do zakładów napełniających (oprócz szkła; wartości oparte na danych Eurostatu z 2015 r. ( 25 )) należy zastosować następujący scenariusz:

W odniesieniu do transportu pustych butelek muszą zostać zastosowane następujące scenariusze:

W przypadku wszystkich pozostałych produktów przewożonych od dostawcy do fabryki (wartości oparte na danych Eurostatu z 2015 r. ( 26 )), należy zastosować następujący scenariusz:

W przypadku dostawców zlokalizowanych poza Europą, jeżeli do celów przeprowadzenia badania PEF niedostępne są szczegółowe dane, należy wykorzystać dane standardowe przedstawione poniżej.

4.4.3.5.    Standardowe scenariusze – z fabryki do klienta końcowego

Transport z fabryki do klienta końcowego (w tym transport konsumencki) musi zostać uwzględniony w części badania PEF dotyczącej etapu dystrybucji. W przypadku gdy szczegółowe informacje nie są dostępne, jako podstawa muszą zostać zastosowane scenariusze standardowe wymienione poniżej. Osoba stosująca metodę PEF musi określić następujące wartości (musi wykorzystać szczegółowe informacje, chyba że są niedostępne):

Rysunek 3

Standardowy scenariusz transportu

Poniżej przedstawiono standardowy scenariusz transportu z fabryki do klienta przedstawiony na rys. 3.

W przypadku produktów nadających się do ponownego wykorzystania, oprócz transportu niezbędnego do dostarczenia ich do miejsca sprzedaży/centrum dystrybucji, musi być modelowany transport powrotny z miejsca sprzedaży detalicznej/centrum dystrybucji do fabryki. Stosuje się te same odległości transportowe co w przypadku transportu z fabryki produktu do klienta końcowego (zob. powyżej). Jednak współczynnik wykorzystania samochodu ciężarowego może być ograniczony pojemnościowo w zależności od rodzaju produktu.

Produkty mrożone lub chłodzone muszą być transportowane w zamrażarkach lub chłodniach.

4.4.3.6.    Standardowe scenariusze – z miejsca odbioru produktów wycofanych z eksploatacji do miejsca ich przetwarzania

Transport z miejsca odbioru produktów wycofanych z eksploatacji do miejsca ich przetwarzania może być już uwzględniony w zbiorach danych dotyczących oceny cyklu życia, składowania, spalania i recyklingu.

Zdarzają się jednak przypadki, w których do badania PEF mogą być niezbędne dodatkowe dane standardowe. W przypadku gdy niedostępne są żadne lepsze dane, muzą być stosowane następujące wartości:

4.4.4.    Dobra kapitałowe – infrastruktura i sprzęt

Dobra kapitałowe (w tym infrastruktura) oraz ich wycofanie z eksploatacji powinny zostać wykluczone, chyba że w poprzednich badaniach potwierdzono, że elementy te są istotne. Jeżeli dobra kapitałowe są uwzględniane, sprawozdanie dotyczące PEF musi zawierać jasne i obszerne wyjaśnienie, dlaczego elementy te są istotne, dotyczące wszystkich przyjętych założeń.

4.4.5.    Przechowywanie w centrum dystrybucji lub miejscu sprzedaży detalicznej

Działania związane z przechowywaniem wymagają zużycia energii i wykorzystywania gazów chłodniczych. W przypadku gdy lepsze dane nie są dostępne, należy wykorzystać następujące dane standardowe.

Zużycie energii w centrum dystrybucji: zużycie energii do celów przechowywania wynosi 30 kWh/m2 rocznie oraz wykupione 360 MJ (= spalanie w kotle) lub 10 Nm3 gazu ziemnego/m2 rocznie (w przypadku stosowania wartości na Nm3, należy pamiętać, aby uwzględnić emisje ze spalania, a nie tylko produkcję gazu ziemnego). Dodatkowe zużycie energii do przechowywania produktów chłodzonych lub mrożonych w centrach, w których znajdują się systemy chłodzenia, wynosi 40 kWh/m3 rocznie (przy założeniu, że wysokość lodówek i zamrażarek wynosi 2 m). W przypadku centrów, w których przechowuje się produkty zarówno w temperaturze otoczenia, jak i obniżonej temperaturze: temperatura na obszarze 20 % centrum dystrybucji jest niższa niż temperatura otoczenia lub poniżej zera. Uwaga: energia wykorzystywana do przechowywania produktów chłodzonych lub mrożonych jest wyłącznie energią wykorzystywaną do utrzymania temperatury.

Zużycie energii w miejscu sprzedaży detalicznej: ogólne zużycie energii wynoszące 300 kWh/m2 rocznie dla powierzchni całego budynku musi być uznane za standardowe. W przypadku miejsc specjalizujących się w sprzedaży detalicznej produktów innych niż żywność/napoje musi być uwzględnione zużycie energii wynoszące 150 kWh/m2 rocznie dla powierzchni całego budynku. W przypadku miejsc specjalizujących się w sprzedaży detalicznej produktów żywnościowych/napojów musi być uwzględnione zużycie energii wynoszące 400 kWh/m2 rocznie dla powierzchni całego budynku oraz zużycie energii do celów przechowywania produktów chłodzonych i mrożonych wynoszące odpowiednio 1 900 kWh/m2 rocznie i 2 700 kWh/m2 rocznie (PERIFEM i ADEME, 2014).

Zużycie i wyciek gazów chłodniczych w centrach dystrybucji, w których znajdują się systemy chłodzenia: zawartość gazu w lodówkach i zamrażarkach wynosi 0,29 kg R404A na m2 (zasady sektorowe dotyczące śladu środowiskowego organizacji w odniesieniu do sprzedaży detalicznej ( 28 )). Przyjmuje się roczny wyciek wynoszący 10 % (Palandre, 2003). Jeżeli chodzi o odsetek gazów chłodniczych pozostających w urządzeniu w momencie jego wycofania z eksploatacji, przy wycofaniu z eksploatacji emitowane jest 5 %, a pozostała część jest przetwarzana jako odpady niebezpieczne.

Jedynie część emisji z systemów przechowywania lub zasobów wykorzystywanych w tych systemach musi być przydzielona do przechowywanego produktu. Podstawę tego przydziału musi stanowić przestrzeń (w m3) zajmowana przez przechowywany produkt oraz czas (w tygodniach). W tym celu musi być znana całkowita pojemność przechowywania systemu i do obliczenia współczynnika przydziału musi być wykorzystana objętość właściwa produktu oraz czas przechowywania (jako stosunek objętości właściwej produktu * czas do pojemności przechowywania * czas).

Zakłada się, że w przeciętnym centrum dystrybucji przechowuje się 60 000  m3 produktów, z których 48 000  m3 zajmują produkty przechowywane w temperaturze otoczenia, a 12 000  m3 – produkty chłodzone lub mrożone. W odniesieniu do czasu przechowywania wynoszącego 52 tygodnie musi zostać przyjęte założenie, że standardowa całkowita pojemność przechowywania jest równa 3 120 000 m3 * tygodnie/rok.

Przyjmuje się, że w przeciętnym miejscu sprzedaży detalicznej przechowuje się 2 000 m3 produktów (zakładając, że 50 % budynku o powierzchni 2 000 m2 zajmują półki wysokie na 2 m) w okresie 52 tygodni, tj. 104 000  m3 * tygodnie/rok.

4.4.6.    Procedura pobierania próbek

W niektórych przypadkach osoba stosująca metodę PEF powinna zastosować procedurę pobierania próbek, aby ograniczyć gromadzenie danych wyłącznie do reprezentatywnej próbki zakładów, gospodarstw itp. Osoba stosująca metodę PEF musi (i) określić w sprawozdaniu dotyczącym PEF, czy zastosowano pobieranie próbek, (ii) przestrzegać wymogów opisanych w niniejszej sekcji oraz (iii) wskazać, które podejście zostało wybrane.

Przykładami sytuacji, w których przeprowadzenie procedury pobierania próbek może być niezbędne, są przypadki, w których produkcję tego samego produktu prowadzi się w wielu miejscach produkcji. Np. jeżeli ten sam surowiec/materiał wejściowy pochodzi z wielu miejsc lub ten sam proces jest zlecany więcej niż jednemu podwykonawcy/dostawcy.

Reprezentatywna próbka musi zostać pozyskana za pośrednictwem próbki warstwowej, tj. takiej, która zapewnia, aby każda z subpopulacji (warstw) określonej populacji była odpowiednio reprezentowana w całej próbce analizy badawczej.

Zastosowanie próbki warstwowej umożliwia osiągnięcie większej precyzji niż zastosowanie prostej próbki losowej, pod warunkiem że subpopulacje zostały dobrane w taki sposób, aby elementy tej samej subpopulacji były w możliwie największym stopniu podobne pod względem analizowanych cech. Ponadto próbka warstwowa gwarantuje lepsze ujęcie populacji ( 29 ).

Aby wybrać reprezentatywną próbkę jako próbkę warstwową, musi zostać zastosowana następująca procedura:

4.4.6.1.    Sposób określenia jednorodnych subpopulacji (warstwowanie)

Warstwowanie jest procesem polegającym na podziale członków populacji na jednorodne podgrupy (subpopulacje) przed pobieraniem próbek. Subpopulacje powinny się wzajemnie wykluczać: każdy element populacji musi zostać przypisany tylko do jednej subpopulacji.

Przy identyfikacji subpopulacji należy wziąć pod uwagę następujące aspekty:

Można dodać dodatkowe aspekty, które należy wziąć pod uwagę.

Liczba subpopulacji musi zostać zidentyfikowana jako:

Nsp = g * t * c [Równanie 1]

W przypadku gdy bierze się pod uwagę dodatkowe aspekty, liczbę subpopulacji oblicza się z wykorzystaniem powyższego wzoru, mnożąc wynik przez liczby klas zidentyfikowanych dla każdego dodatkowego aspektu (np. tych miejsc, w których występują systemy zarządzania środowiskowego lub systemy sprawozdawczości).

Przykład 1

Identyfikowanie liczby subpopulacji dla następującej populacji:

350 rolników prowadzących działalność w tym samym regionie w Hiszpanii osiąga mniej więcej taką samą produkcję roczną i stosuje te same techniki zbioru.

W tym przypadku:

g=1

:

wszyscy rolnicy są prowadzą działalność w tym samym kraju;

t=1

:

wszyscy rolnicy stosują te same techniki zbioru;

c=1

:

moce produkcyjne przedsiębiorstw są niemal takie same (tj. produkcja roczna jest taka sama).

Nsp = g * t * c = 1 * 1 * 1 = 1

Można zidentyfikować tylko jedną subpopulację pokrywającą się z populacją.

Przykład 2

350 rolników jest rozmieszczonych w trzech różnych krajach (100 w Hiszpanii, 200 we Francji i 50 w Niemczech). Stosują oni dwie różne techniki zbioru różniące się w istotny sposób (Hiszpania: 70 – technika A, 30 – technika B; Francja: 100 – technika A, 100 – technika B; Niemcy: 50 – technika A). Moce produkcyjne rolników pod względem produkcji rocznej wynoszą 10 000 t – 100 000 t. Zgodnie z opinią eksperta/odnośną literaturą oszacowano, że rolnicy, których produkcja roczna jest niższa niż 50 000 t bardzo różnią się pod względem efektywności od rolników osiągających produkcję roczną powyżej 50 000 t. Na podstawie produkcji rocznej określa się dwie klasy przedsiębiorstw: klasę 1, jeśli produkcja jest niższa niż 50 000 t i klasę 2 w przypadku produkcji wyższej niż 50 000 t. (Hiszpania: 80 – klasa 1, 20 – klasa 2; Francja: 50 – klasa 1, 150 – klasa 2; Niemcy: 50 – klasa 1).

W tabeli 6 przedstawiono dane szczegółowe o populacji.

W tym przypadku:

g=3

:

trzy kraje;

t=2

:

zidentyfikowano dwie różne techniki zbioru;

c=2

:

zidentyfikowano dwie klasy produkcji.

Nsp = g * t * c = 3 * 2 * 2 = 12

Możliwe jest zidentyfikowanie maksymalnie 12 subpopulacji, które podsumowano w tabeli 7:

4.4.6.2.    Sposób określenia wielkości podpróbki na poziomie subpopulacji

Po zidentyfikowaniu subpopulacji dla każdej z nich musi zostać obliczona wielkość próbki (wielkość podpróbki). Możliwe są dwa podejścia:

Wymagana wielkość podpróbki musi zostać obliczona poprzez wyciągnięcie pierwiastka kwadratowego z wielkości subpopulacji.

Wybrane podejście musi zostać podane w sprawozdaniu dotyczącym PEF. To samo podejście musi zostać wykorzystane do wszystkich wybranych subpopulacji.

Przykład

4.4.6.3.    Sposób określania próbki dla populacji

Reprezentatywna próbka populacji odpowiada sumie podpróbek na poziomie subpopulacji.

4.4.6.4.    Postępowanie w przypadku gdy konieczne jest zaokrąglenie

Jeżeli niezbędne jest zaokrąglenie, musi zostać zastosowana ogólna zasada wykorzystywana w matematyce:

4.4.7.    Wymogi w zakresie modelowania etapu eksploatacji

Etap eksploatacji często wiąże się z wieloma procesami. Muszą zostać rozróżnione procesy (i) niezależne oraz (ii) zależne od produktu.

Procesy zależne od produktu muszą być uwzględnione w granicach systemu badania PEF. Procesy niezależne od produktu muszą być wyłączone z granic systemu i można podać informacje jakościowe.

W przypadku produktów końcowych wyniki LCIA muszą zostać zgłoszone dla (i) całkowitego cyklu życia oraz (ii) całkowitego cyklu życia z wyłączeniem etapu eksploatacji.

4.4.7.1.    Podejście oparte na głównej funkcji lub podejście delta

Modelowania etapu eksploatacji można dokonać na różne sposoby. Bardzo często powiązane oddziaływania i działalność są w pełni modelowane, np. całkowite zużycie energii elektrycznej podczas korzystania z ekspresu do kawy lub łączny czas gotowania i związane z nim zużycie gazu podczas gotowania makaronu. W tych przypadkach procesy dotyczące picia kawy lub jedzenia makaronu mające miejsce na etapie eksploatacji są powiązane z główną funkcją produktu (nazywa się to „podejściem opartym na głównej funkcji”).

W niektórych przypadkach korzystanie z jednego produktu może mieć wpływ na oddziaływanie na środowisko innego produktu, co opisano w przykładach poniżej.

W tych sytuacjach do produktu należy przydzielić jedynie dodatkowe działania i procesy (np. papier i energia odpowiednio w przypadku kasety z tonerem poddanej regeneracji i baterii). Metoda przydziału polega na wybraniu wszystkich powiązanych produktów z systemu (w tym przypadku papieru i energii) i przypisaniu nadmiernego zużycia tych powiązanych produktów do produktu, który uważa się za odpowiedzialny za to nadmierne zużycie. Wymaga to określenia wielkości zużycia referencyjnego każdego powiązanego produktu (np. energii i materiałów), które odnosi się do minimalnego zużycia niezbędnego do spełnienia funkcji. Zużycie powyżej tego poziomu odniesienia (delta) zostanie następnie przydzielone do produktu (nazywa się to „podejściem delta”) ( 30 ).

Podejście to powinno być stosowane wyłącznie do narastającego oddziaływania oraz w celu uwzględnienia dodatkowego zużycia powyżej poziomu odniesienia. Aby określić sytuację odniesienia, muszą zostać rozważone następujące elementy, jeśli są dostępne:

Osoba stosująca metodę PEF może zdecydować, które podejście zostanie przyjęte, i musi opisać zastosowane podejście w sprawozdaniu dotyczącym PEF (podejście oparte na głównej funkcji lub podejście delta).

4.4.7.2.    Modelowanie etapu eksploatacji

W części D załącznika II przedstawiono standardowe dane, które należy zastosować do modelowania działań na etapie eksploatacji. Jeżeli dostępne są lepsze dane, muszą zostać wykorzystane, przedstawione w przejrzysty sposób i uzasadnione w sprawozdaniu dotyczącym PEF.

4.4.8.    Zawartość materiałów pochodzących z recyklingu i modelowanie wycofania z eksploatacji

Zawartość materiałów pochodzących z recyklingu i wycofanie z eksploatacji modeluje się przy użyciu wzoru na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego (CFF) na etapie cyklu życia, na którym ma miejsce dana czynność. W poniższych sekcjach opisano ten wzór i parametry, których należy użyć, oraz sposób, w jaki należy je stosować do produktów końcowych i półproduktów (sekcja 4.4.8.12).

4.4.8.1.    Wzór na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego (CFF)

Wzór na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego to połączenie: „materiał + energia + unieszkodliwianie”, tj.:

Równanie 3

Wzór na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego (CFF)

Parametry wzoru na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego:

A

:

współczynnik przydziału obciążeń i jednostek do dostawcy i użytkownika materiału pochodzącego z recyklingu;

B

:

współczynnik przydziału procesów odzysku energii. Ma on zastosowanie zarówno do obciążeń, jak i do jednostek;

Qsin

:

jakość wprowadzanego materiału wtórnego, tj. jakość materiału pochodzącego z recyklingu w punkcie substytucji;

Qsout

:

jakość wyprowadzanego materiału wtórnego, tj. jakość materiału nadającego się do recyklingu w punkcie substytucji;

Qp

:

jakość materiału pierwotnego, tj. jakość materiału naturalnego;

R1

:

część materiału w wejściu do produkcji, która została poddana recyklingowi z poprzedniego systemu;

R2

:

część materiału w produkcie, która zostanie poddana recyklingowi (lub ponownie wykorzystana) w kolejnym systemie. Dlatego R2 musi uwzględniać nieefektywność procesów odbioru i recyklingu (lub ponownego użycia). Parametr R2 musi być mierzony przy wyjściu z zakładu recyklingu;

R3

:

część materiału w produkcie, która jest wykorzystywana do odzysku energii w procesie wycofania z eksploatacji;

Erecycled (Erec)

:

określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną) wynikające z procesu recyklingu (ponownego wykorzystania) materiału pochodzącego z recyklingu (ponownie wykorzystanego), w tym proces odbioru, sortowania i transportu;

ErecyclingEoL (ErecEoL)

:

określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną) wynikające z procesu recyklingu na etapie wycofania z eksploatacji, w tym proces odbioru, sortowania i transportu;

Ev

:

określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną) pochodzące z pozyskania i wstępnego przetworzenia materiału naturalnego;

E*v

:

określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną) pochodzące z pozyskania i wstępnego przetworzenia materiału naturalnego, co do którego założono, że zostanie zastąpiony materiałami nadającymi się do recyklingu;

EER

:

określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną) pochodzące z procesu odzysku energii (np. spalania z odzyskiem energii, składowania z odzyskiem energii itp.);

ESE,heat oraz ESE,elec

:

określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną), które pochodziłyby z zastąpionego źródła energii, odpowiednio dla energii cieplnej i elektrycznej;

ED

:

określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną) pochodzące z unieszkodliwienia materiałów odpadowych na etapie wycofania z eksploatacji analizowanego produktu, bez odzysku energii;

XER,heat oraz XER,elec

:

efektywność procesu odzysku energii zarówno w przypadku energii cieplnej, jak i elektrycznej;

LHV

:

dolna wartość opałowa materiału w produkcie, który jest wykorzystywany do odzysku energii.

Osoba stosująca metodę PEF musi wskazać wszystkie wykorzystane parametry. Standardowe wartości niektórych parametrów (A, R1, R2, R3 oraz Qs/Qp dla pakowania) są dostępne w części C załącznika II (aby uzyskać więcej szczegółów, zob. kolejne sekcje): osoby stosujące metodę PEF muszą odnosić się do wersji części C załącznika II, z której korzystają ( 31 ).

4.4.8.2.    Współczynnik A

Za pośrednictwem współczynnika A, którego celem jest odzwierciedlenie rzeczywistości rynkowej, obciążenia i jednostki z recyklingu i produkcji materiału naturalnego są przydzielane między dwa cykle życia (tj. jeden, w ramach którego materiał pochodzący z recyklingu jest dostarczany, i jeden, w którym materiał pochodzący z recyklingu jest wykorzystywany).

Współczynnik A równy 1 odzwierciedlałby podejście 100:0 (tj. jednostki są przyznawane wyłącznie zawartości materiałów z recyklingu), a współczynnik A wynoszący 0 odzwierciedlałby podejście 0:100 (tj. przyznawanie jednostek wyłącznie materiałom nadającym się do recyklingu po wycofaniu z eksploatacji).

W badaniach PEF wartości współczynnika A muszą wchodzić w zakres 0,2 ≤ A ≤ 0,8, aby zawsze obejmowały oba aspekty recyklingu (zawartość materiałów z recyklingu oraz możliwość poddania produktu recyklingowi po wycofaniu go z eksploatacji).

Czynnikiem decydującym o określeniu wartości współczynnika A jest analiza sytuacji na rynku. Oznacza to, że:

Standardowe wartości A specyficzne dla danego zastosowania i materiału są dostępne w części C załącznika II. W celu wybrania wartości A do wykorzystania w badaniu PEF musi zostać zastosowana następująca procedura (w porządku hierarchicznym):

4.4.8.3.    Współczynnik B

Współczynnik B jest stosowany jako współczynnik przydziału procesów odzysku energii. Ma on zastosowanie zarówno do obciążeń, jak i do jednostek. Jednostki odnoszą się do ilości sprzedanej energii cieplnej i elektrycznej, a nie do wytworzonej energii ogółem, z uwzględnieniem stosownych odchyleń występujących w okresie 12 miesięcy, np. w przypadku energii cieplnej.

W badaniach PEF wartość B jest domyślnie równa 0, chyba że w części C załącznika II dostępna jest inna odpowiednia wartość.

Aby uniknąć podwójnego liczenia między aktualnym i kolejnym systemem w przypadku odzysku energii, własne zużycie energii w ramach kolejnego systemu musi być modelowane jako energia pierwotna (jeżeli wartość B jest inna niż 0 w systemie na wcześniejszym etapie, osoba stosująca metodę PEF zapewnia, aby nie dochodziło do podwójnego liczenia).

4.4.8.4.    Punkt substytucji

Określenie punktu substytucji jest niezbędne, aby zastosować część wzoru dotyczącą materiału. Punkt substytucji odpowiada punktowi w łańcuchu wartości, w którym materiały wtórne zastępują materiały pierwotne.

Punkt substytucji należy identyfikować w odniesieniu do procesu, w którym przepływy wejściowe pochodzą ze 100 % źródeł pierwotnych i 100 % źródeł wtórnych (poziom 1 na rysunku 4). W niektórych przypadkach punkt substytucji może zostać zidentyfikowany po tym jak dojdzie do pewnego wymieszania się przepływów materiałów pierwotnych i wtórnych (poziom 2 na rysunku 4).

Punkt substytucji na tym poziomie można zastosować wyłącznie wówczas, gdy w zbiorach danych stosowanych do modelowania np. Erec oraz Ev uwzględniono rzeczywiste (średnie) przepływy dotyczące materiału pierwotnego i wtórnego. Na przykład jeżeli Erec odpowiada „produkcji 1 t materiału wtórnego” (zob. rysunek 4) i jego średni wsad surowców pierwotnych wynosi 10 %, ilość materiałów pierwotnych, wraz z ich obciążeniami środowiskowymi, musi być uwzględniona w zbiorze danych Erec.

Rysunek 4

Punkt substytucji na poziomach 1 i 2

Na rysunku 4 w formie schematu przedstawiono ogólną sytuację (przepływy są w 100 % pierwotne i w 100 % wtórne). W praktyce w niektórych przypadkach na różnych etapach łańcucha wartości można zidentyfikować więcej niż jeden punkt substytucji, co przedstawiono na rysunku 5, na którym np. złom o różnej jakości jest przetwarzany na różnych etapach.

Rysunek 5

Przykład punktu substytucji na różnych etapach w łańcuchu wartości.

4.4.8.5.    Wskaźniki jakości: Qsin/Qp oraz Qsout/Qp

We wzorze na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego wykorzystuje się dwa wskaźnik jakości, aby uwzględnić jakość zarówno wprowadzanych, jak i wyprowadzanych materiałów pochodzących z recyklingu: Qsin/Qp oraz Qsout/Qp.

Szczegółowo opisano dwa różne przypadki.

Wskaźniki jakości muszą być określone w punkcie substytucji i według zastosowania lub materiału.

Ilościowe określenie wskaźników jakości musi się opierać na:

Materiały opakowaniowe wykorzystywane w przemyśle są często takie same w różnych sektorach i grupach produktów: w części C załącznika II zamieszczono jeden arkusz zadaniowy z wartościami Qsin/Qp oraz Qsout/Qp mającymi zastosowanie do materiałów opakowaniowych. Przedsiębiorstwo przeprowadzające badanie PEF może wykorzystać różne wartości, które muszą zostać zaprezentowane w przejrzysty sposób i uzasadnione w sprawozdaniu dotyczącym PEF.

4.4.8.6.    Zawartość materiałów z recyklingu (R1)

Zastosowane wartości R1 muszą być specyficzne dla danego przedsiębiorstwa lub muszą to być standardowe dane wtórne (specyficzne dla danego zastosowania), w zależności od informacji dostępnych dla przedsiębiorstwa przeprowadzającego badanie PEF. Standardowe wtórne (specyficzne dla danego zastosowania) wartości R1 są dostępne w części C załącznika II. W celu wybrania wartości R1 do wykorzystania w badaniu PEF musi zostać zastosowana następująca procedura (w porządku hierarchicznym):

Stosowane wartości R1 muszą być zweryfikowane w ramach badania PEF.

4.4.8.7.    Wytyczne dotyczące stosowania wartości R1 specyficznych dla danego przedsiębiorstwa

Przy stosowaniu wartości R1 specyficznych dla danego przedsiębiorstwa różnych od 0 obowiązkowe jest zachowanie identyfikowalności w całym łańcuchu dostaw. Muszą być przestrzegane następujące ogólne wytyczne:

W odniesieniu do przemysłu opakowań zaleca się następujące wytyczne właściwe dla branży:

4.4.8.8.    Wytyczne dotyczące sposobu postępowania ze złomem przedkonsumenckim

W przypadku złomu przedkonsumenckiego można zastosować dwa warianty.

Wariant 1: wpływ produkcji materiału wejściowego, który prowadzi do powstania danego złomu przedkonsumenckiego, musi zostać przypisany do systemu produktu, w którym ten złom został wytworzony. Złom zgłasza się jako materiał przedkonsumencki pochodzący z recyklingu. Granice procesu i wymogi dotyczące modelowania z zastosowaniem CFF pokazano na rysunku 6.

Rysunek 6

Wariant modelowania, gdy złom zgłasza się jako zawartość materiału przedkonsumenckiego z recyklingu

Wariant 2: Każdy materiał, który krąży w łańcuchu procesów lub szeregu łańcuchów procesów, jest wyłączony z definicji zawartości materiałów z recyklingu i nie jest uwzględniany w R1. Złomu nie zgłasza się jako zawartości materiału przedkonsumenckiego z recyklingu. Granice procesu i wymogi dotyczące modelowania z zastosowaniem CFF pokazano na rysunku 7.

Rysunek 7

Wariant modelowania, gdy złomu nie zgłasza się jako zawartości materiału przedkonsumenckiego z recyklingu

4.4.8.9.    Współczynnik wydajności recyklingu (R2)

Parametr R2 odnosi się do „współczynnika wydajności recyklingu”: na rysunku 8 przedstawiono to wizualnie. Często dostępne są wartości dla pkt 8 ( 32 ) na rysunku 8, w związku z tym wartości te muszą zostać zmodyfikowane, aby odpowiadały rzeczywistemu wskaźnikowi wydajności recyklingu (pkt 10) z uwzględnieniem możliwych strat procesowych. Na rysunku 8 wskaźnik wydajności recyklingu (R2) odpowiada pkt 10.

Rysunek 8

Uproszczony schemat gromadzenia materiału do recyklingu

O tym, czy materiał zawarty w danym produkcie rzeczywiście nadaje się do recyklingu, decyduje projekt i skład produktu. W związku z tym przed wyborem odpowiedniej wartości R2 należy ocenić możliwość poddania materiału recyklingowi, a badanie PEF musi zawierać oświadczenie dotyczące możliwości poddania materiału/produktu recyklingowi.

Oświadczenie dotyczące możliwości poddania materiału recyklingowi musi zostać dostarczone wraz z oceną możliwości recyklingu, która obejmuje dowody odnoszące się do następujących trzech kryteriów (zgodnie z opisem w normie EN ISO 14021:2016, sekcja 7.7.4 „Metodyka oceny”):

Jeżeli jedno z kryteriów nie jest spełnione lub wytyczne dotyczące możliwości poddania produktu recyklingowi specyficzne dla danego sektora wskazują na ograniczoną możliwości poddania recyklingowi, stosuje się wartość R2 równą 0 %. Pkt 1 i 3 można udowodnić na podstawie danych statystycznych dotyczących recyklingu, które powinny odnosić się do poszczególnych krajów i pochodzić od stowarzyszeń branżowych lub organów krajowych. Dowody dotyczące pkt 3 można przybliżyć, wykorzystując na przykład projekt oceny możliwości poddania produktu recyklingowi przedstawiony w normie EN 13430 – Recykling materiałowy (załączniki A i B) lub inne specyficzne dla danego sektora wytyczne dotyczące możliwości poddania produktu recyklingowi, o ile są dostępne.

Standardowe wartości R2 specyficzne dla danego zastosowania są dostępne w części C załącznika II. Aby wybrać wartość R2 do wykorzystania w badaniu PEF, należy zastosować następującą procedurę:

Należy pamiętać, że nowe wartości R2 można przekazać Komisji, która uwzględni je w części C załącznika II. Zaproponowane nowe wartości R2 (opierające się na nowych statystykach) należy przekazać wraz ze sprawozdaniem z badania opisującym źródła i obliczenia oraz poddanym przeglądowi przez niezależną stronę trzecią. Komisja zdecyduje, czy nowe wartości są dopuszczalne i czy można je wdrożyć w zaktualizowanej wersji części C załącznika II. Po włączeniu nowych wartości R2 do części C załącznika II można z nich korzystać w dowolnym badaniu PEF.

Stosowane wartości R2 należy poddać weryfikacji.

4.4.8.10.    Wartość R3

Wartość R3 oznacza część materiału w produkcie, która jest wykorzystywana do odzysku energii w procesie wycofania z eksploatacji. Zastosowane wartości R3 muszą być specyficzne dla danego przedsiębiorstwa lub muszą to być standardowe wartości z części C załącznika II, w zależności od informacji dostępnych dla przedsiębiorstwa przeprowadzającego badanie PEF. Aby wybrać wartość R3, która ma być zastosowana w badaniu PEF, stosuje się następującą procedurę (w kolejności hierarchicznej).

Stosowane wartości R3 należy poddać weryfikacji.

4.4.8.11.    Erecycled (Erec) oraz ErecyclingEoL (ErecEoL)

Erec i ErecEoL to określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną) powstałe w wyniku procesu recyklingu materiału pochodzącego z recyklingu i procesu wycofania z eksploatacji. Granice systemu Erec i ErecEoL muszą uwzględniać wszystkie emisje i zasoby zużyte od momentu gromadzenia do określonego momentu substytucji.

Jeśli moment substytucji określono na „poziomie 2”, Erec i ErecEoL muszą być modelowane z wykorzystaniem rzeczywistych przepływów wejściowych. W związku z tym, jeżeli część przepływów wejściowych pochodzi z surowców, muszą one zostać uwzględnione w zbiorach danych wykorzystanych na potrzeby modelowania Erec i ErecEoL.

W niektórych przypadkach Erec może odpowiadać ErecEoL, na przykład w razie wystąpienia obiegu zamkniętego.

4.4.8.12.    E*v

E*v to określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną) pochodzące z pozyskania i wstępnego przetworzenia materiału naturalnego, co do którego założono, że zostanie zastąpiony materiałami nadającymi się do recyklingu; Gdy standardowe E*v jest równe Ev, użytkownik musi założyć, że materiał nadający się do recyklingu po wycofaniu z eksploatacji zastępuje ten sam materiał naturalny, którego użyto po stronie wejściowej do produkcji materiału nadającego się do recyklingu.

Jeżeli E*v różni się od Ev., użytkownik musi przedstawić dowód, że materiał nadający się do recyklingu zastępuje inny materiał naturalny niż ten, z którego pochodzi materiał nadający się do recyklingu.

Jeśli E*v ≠ Ev, E*v oznacza rzeczywistą ilość materiału naturalnego zastąpionego materiałem nadającym się do recyklingu. W takich przypadkach E*v nie mnoży się przez Qsout/Qp, ponieważ parametr ten jest pośrednio uwzględniany przy obliczaniu „rzeczywistej ilości” zastępowanego materiału naturalnego. Ilość ta musi zostać obliczona z uwzględnieniem faktu, że materiał naturalny zastąpiony i materiał nadający się do recyklingu spełniają tę samą funkcję, jeśli chodzi o kategorie „jak długo?” i „jak dobrze?”. E*v musi zostać ustalony w oparciu o dowody rzeczywistej substytucji wybranego materiału naturalnego.

4.4.8.13.    Jak stosować ten wzór do półproduktów (badania „od wydobycia surowców po wyjście z organizacji”)

W badaniach PEF „od wydobycia surowców po wyjście z organizacji” nie można uwzględniać parametrów związanych z wycofaniem produktu z eksploatacji (takich jak możliwości poddania produktu recyklingowi po wycofaniu z eksploatacji, odzysk energii, unieszkodliwienie).

Jeżeli wzór wykorzystuje się w badaniach PEF dla półproduktów (badania „od wydobycia surowców po wyjście z organizacji”), użytkownik badania PEF musi:

Tabela 9 zawiera podsumowanie sposobu stosowania CFF w zależności od tego, czy w badaniu skoncentrowano się na produktach końcowych czy półproduktach.

4.4.8.14.    Sposób postępowania z konkretnymi aspektami

Odzyskiwanie popiołów paleniskowych lub żużlu ze spalania

Odzyskiwanie popiołów paleniskowych/żużlu wlicza się do wartości R2 (współczynnik wydajności recyklingu) pierwotnego produktu/materiału. Ich obróbka odbywa się w ramach ErecEoL.

Składowanie i spalanie z odzyskiem energii

Ilekroć proces, taki jak składowanie wraz z odzyskiem energii lub spalanie stałych odpadów komunalnych wraz z odzyskiem energii prowadzi do odzysku energii, musi on być modelowany w części „energia” w równaniu 3 (CFF). Jednostkę oblicza się na podstawie ilości wyprodukowanej energii, która jest wykorzystywana poza procesem.

Stałe odpady komunalne

Część C załącznika II zawiera wartości standardowe dla poszczególnych krajów, które muszą być stosowane do ilościowego określenia udziału w składowaniu i udziału w spalaniu, chyba że dostępne są wartości specyficzne dla łańcucha dostaw.

Kompost i fermentacja beztlenowa/oczyszczanie ścieków

Kompost, w tym produkt pofermentacyjny powstający w wyniku fermentacji beztlenowej, musi być uwzględniany w części „materiałowej” (równanie 3) jak recykling z A = 0,5. Część energetyczna fermentacji beztlenowej musi być uwzględniana jak normalny proces odzyskiwania energii w części „energia”

w równaniu 3 (CFF).

Materiały odpadowe wykorzystywane jako paliwo

W przypadku gdy materiał odpadowy jest wykorzystywany jako paliwo (np. odpady tworzyw sztucznych wykorzystywane jako paliwo w piecach cementowych), musi być uwzględniany jako proces odzysku energii w części „energia”

w równaniu 3 (CFF).

Modelowanie produktów złożonych

Jeśli chodzi o produkty złożone (np. płytki drukowane), które charakteryzują się złożonym zarządzaniem w przypadku wycofania z eksploatacji, standardowe zbiory danych na potrzeby przetwarzania związanego z wycofaniem z eksploatacji mogą już spełniać wymogi CFF. Standardowe wartości parametrów muszą odnosić się do wartości z części C załącznika II i być dostępne w zbiorze danych jako informacje zawierające metadane. Jeżeli nie są dostępne żadne dane standardowe, za punkt wyjścia do obliczeń należy przyjąć zestawienie podstawowych materiałów.

Ponowne użycie i odnawianie

Jeśli w wyniku ponownego użycia/odnowienia produktu powstaje produkt o innej specyfikacji produktu (pełniący inną funkcję), należy to uznać za część CFF, jako formę recyklingu. Stare części, które zmieniono podczas odnawiania, muszą być modelowane na podstawie CFF.

W tym przypadku działania związane z ponownym użyciem/odnawianiem są częścią parametru ErecEoL, natomiast pełniona funkcja alternatywna (lub uniknięcie produkcji części lub elementów składowych) wchodzi w zakres parametru E*v.

4.4.9.    Wydłużony okres trwałości produktu

Wydłużenie okresu trwałości produktu w związku z ponownym użyciem lub odnowieniem produktu może mieć następujące skutki:

4.4.9.1.    Współczynniki ponownego użycia (sytuacja 1 w sekcji 4.4.9)

Współczynnik ponownego użycia to liczba przypadków użycia materiału w fabryce. Często nazywany jest również współczynnikiem przejazdów, czasem ponownego użycia lub liczbą rotacji. Może go wyrazić jako bezwzględną liczbę ponownych użyć lub jako odsetek współczynnika ponownego użycia.

Na przykład: współczynnik ponownego użycia wynoszący 80 % jest równy 5 ponownym użyciom. Przeliczenie przedstawiono w równaniu 4:

Zastosowana tu liczba ponownych użyć odnosi się do całkowitej liczby użyć w okresie eksploatacji materiału. Obejmuje ona zarówno pierwsze użycie, jak i wszystkie następujące po nim ponowne użycia.

4.4.9.2    Jak stosować i modelować „współczynnik ponownego użycia” (sytuacja 1 w sekcji 4.4.9)

Liczba ponownych użyć materiału wpływa na profil środowiskowy produktu na różnych etapach cyklu życia. Na podstawie poniższych pięciu kroków wyjaśniono, w jaki sposób użytkownik musi modelować poszczególne etapy cyklu życia, w których wykorzystuje się materiały wielokrotnego użytku, na przykładzie opakowania:

4.4.9.3.    Współczynniki ponownego użycia opakowań

System zwrotu opakowań jest organizowany przez:

Może to mieć wpływ na okres trwałości materiału, jak również na źródło danych, które ma być wykorzystywane. Dlatego ważne jest, aby rozdzielić te dwa systemy zwrotów.

W przypadku opakowań należących do puli własnej przedsiębiorstwa współczynnik ponownego użycia musi być obliczany na podstawie danych specyficznych dla danego łańcucha dostaw. W zależności od danych dostępnych w przedsiębiorstwie mogą być stosowane dwa różne podejścia obliczeniowe (zob. wariant a i b przedstawiony poniżej). Przykładem są szklane butelki zwrotne, ale obliczenia mają zastosowanie również do innych opakowań wielokrotnego użytku będących własnością przedsiębiorstwa.

Wariant „a”: korzystanie z danych specyficznych dla danego łańcucha dostaw, opartych na doświadczeniu zgromadzonym przez cały okres trwałości poprzedniej puli szklanych butelek. Jest to najdokładniejszy sposób na obliczenie współczynnika ponownego użycia butelek dla poprzedniej puli butelek i jest to właściwy sposób oszacowania obecnej puli butelek. Zgromadzono następujące dane specyficzne dla danego łańcucha dostaw:

Ten wariant obliczeń należy zastosować:

Dane muszą być specyficzne dla danego łańcucha dostaw i zweryfikowane w ramach procesu weryfikacji i walidacji; należy także uwzględnić uzasadnienie wyboru metody.

Wariant „b”: jeśli nie śledzi się żadnych rzeczywistych danych, obliczenia muszą być wykonane częściowo na podstawie założeń. Wariant ten jest mniej dokładny ze względu na przyjęte założenia i dlatego muszą być stosowane ostrożne/bezpieczne szacunki. Potrzebne są następujące dane:

Należy skorzystać z tego wariantu obliczeń, jeżeli nie ma zastosowania opcja „a” (np. poprzednia pula nie może zostać wykorzystana jako odniesienie). Użyte dane muszą zostać zweryfikowane w ramach procesu weryfikacji i walidacji, łącznie z uzasadnieniem wyboru między wariantem „a” i „b”.

4.4.9.4    Średnie współczynniki ponownego użycia pul będących własnością przedsiębiorstwa

W badaniach PEF, których zakres obejmuje pule opakowań wielokrotnego użytku będących własnością przedsiębiorstwa, muszą być stosowane współczynniki ponownego użycia specyficzne dla danego przedsiębiorstwa, obliczone według zasad określonych w sekcji 4.4.9.3.

4.4.9.5    Średnie współczynniki ponownego użycia pul będących własnością osoby trzeciej

W tych badaniach PEF, których zakres obejmuje pule opakowań wielokrotnego użytku będące własnością osoby trzeciej, muszą być stosowane następujące współczynniki ponownego wykorzystania, chyba że dostępne są dane lepszej jakości:

Osoba stosująca metodę PEF może użyć innych wartości, jeśli są uzasadnione i podane są źródła danych.

Osoba stosująca metodę PEF musi wskazać, czy zakres obejmował pule będące własnością przedsiębiorstwa, czy też będące własnością osoby trzeciej, oraz którą metodę obliczeniową lub który standardowy współczynnik ponownego użycia wykorzystano.

4.4.10    Emisje i pochłanianie gazów cieplarnianych

W metodzie PEF wyróżnia się trzy główne kategorie emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych, z których każda ma swój udział w konkretnej podkategorii kategorii oddziaływania „zmiana klimatu”:

Obecnie jednostek związanych z tymczasowym i stałym składowaniem dwutlenku węgla lub emisjami opóźnionymi nie można uwzględniać przy obliczaniu wskaźnika zmiany klimatu. Oznacza to, że wszystkie emisje i całe pochłanianie uznaje się za mające miejsce „teraz” i nie stosuje się dyskontowania emisji w czasie (zgodnie z EN ISO 14067:2018). Obserwowany będzie rozwój sytuacji, aby metoda była aktualizowana w oparciu o dowody naukowe i konsensus oparty na wiedzy eksperckiej.

Podkategorie „zmiana klimatu – materiały kopalne”, „zmiana klimatu – czynniki biogeniczne” i „zmiana klimatu – użytkowanie gruntów i zmiany użytkowania gruntów” muszą być zgłaszane odrębnie, jeżeli wkład każdej takiej podkategorii w łączny wynik dotyczący zmiany klimatu wynosi więcej niż 5 % ( 37 ).

4.4.10.1    Podkategoria 1: zmiana klimatu – materiały kopalne

Kategoria ta obejmuje emisje gazów cieplarnianych do dowolnego ośrodka pochodzących z utleniania lub ograniczenia paliw kopalnych w wyniku ich przekształcania lub rozkładu (np. spalanie, fermentacja, składowanie itp.). Ta kategoria oddziaływania obejmuje emisje z torfu (stosowanego jako paliwo) i kalcynacji oraz ich pochłanianie spowodowane karbonatyzacją.

Przy obliczaniu profilu PEF pochłanianie CO2 z paliw kopalnych i odpowiadające mu emisje (np. spowodowane karbonatyzacją) muszą być modelowane w uproszczony sposób (co oznacza, że nie można modelować żadnych emisji ani absorpcji). Jeżeli do uzyskania dodatkowych informacji środowiskowych wymagana jest wiedza na temat ilości pochłanianego CO2 z materiałów kopalnych, pochłaniane CO2 można modelować, wykorzystując przepływ „CO2 (z materiałów kopalnych), pobieranie z powietrza”.

Przepływy objęte tą definicją muszą być modelowane zgodnie z przepływami podstawowymi w najbardziej aktualnej wersji pakietu referencyjnego w zakresie śladu środowiskowego i przy użyciu nazw zakończonych na „(kopalny)”, jeżeli są dostępne (np. „dwutlenek węgla (kopalny)” i „metan (kopalny)”).

4.4.10.2    Podkategoria 2: zmiana klimatu – czynniki biogeniczne

Podkategoria ta obejmuje (i) emisje dwutlenku węgla do powietrza (CO2, CO i CH4) pochodzące z utleniania lub redukcji biomasy nadziemnej w wyniku jej przekształcania lub rozkładu (np. spalanie, fermentacja, kompostowanie, składowanie) oraz (ii) pochłanianie CO2 z atmosfery poprzez fotosyntezę podczas wzrostu biomasy, tj. odpowiadające zawartości węgla w produktach, biopaliwach lub nadziemnych pozostałościach roślinnych, takich jak ściółka i drewno posuszowe. Emisje dwutlenku węgla z lasów naturalnych ( 38 ) muszą być modelowane w podkategorii 3 (obejmującej powiązane emisje z gleby, produkty pochodne lub pozostałości).

Wymogi dotyczące modelowania: przepływy objęte tą definicją muszą być modelowane zgodnie z przepływami podstawowymi w najnowszej wersji pakietu w zakresie śladu środowiskowego i przy użyciu nazw przepływów zakończonych na „(biogeniczny)”. Do modelowania przepływów węgla biogenicznego musi być stosowany przydział masy.

Uproszczone podejście do modelowania powinno być stosowane tylko w przypadku, gdy modelowane są przepływy mające wpływ na wyniki oddziaływania na zmianę klimatu (mianowicie biogeniczne emisje metanu). Wariant ten może mieć zastosowanie na przykład do badań PEF żywności, ponieważ pozwala uniknąć modelowania trawienia u ludzi, jednocześnie osiągając ostatecznie zerowe saldo. W takim przypadku obowiązują następujące zasady:

W przypadku półproduktów („od wydobycia surowców po wyjście z organizacji”) zawartość węgla biogenicznego w chwili wyprowadzenia z fabryki (zawartość fizyczna) musi być zawsze zgłaszana jako „dodatkowa informacja techniczna”.

4.4.10.3    Podkategoria 3: zmiana klimatu – użytkowanie gruntów i zmiany użytkowania gruntów (LULUC)

W tej podkategorii uwzględnia się pochłanianie i emisje dwutlenku węgla (CO2, CO i CH4) pochodzące ze zmian w zasobach węgla spowodowanych zmianami użytkowania gruntów i użytkowaniem gruntów. Ta podkategoria obejmuje wymianę węgla biogenicznego wynikającą z wylesiania, budowy dróg lub innej działalności związanej z glebą (w tym uwalnianie węgla z gleby). W przypadku lasów naturalnych w tej podkategorii są uwzględniane i modelowane wszystkie powiązane emisje CO2 (w tym powiązane emisje z gleby, produkty pochodzące z lasów naturalnych ( 39 ) i pozostałości), natomiast pochłanianie przez nie CO2 jest wyłączone.

Rozróżnia się bezpośrednią i pośrednią zmianę użytkowania gruntów. Bezpośrednia zmiana użytkowania gruntów zachodzi w wyniku przejścia z jednego sposobu użytkowania gruntów na inny, do którego dochodzi na szczególnym/określonym fragmencie pokrycia terenu, co potencjalnie skutkuje zmianami w zasobach węgla na tym fragmencie terenu, lecz nie prowadzi do zmian w innych systemach. Przykładami bezpośredniej zmiany użytkowania gruntów są przekształcenie gruntów wykorzystywanych pod uprawę roślin na tereny mające zastosowanie przemysłowe lub przekształcenie z terenów leśnych na grunty uprawne.

Pośrednia zmiana użytkowania gruntów ma miejsce, gdy pewna zmiana w użytkowaniu gruntów lub wykorzystaniu surowców uprawianych na danym obszarze prowadzi do zmian w użytkowaniu gruntów poza granicami systemu, tj. w odniesieniu do innych sposobów użytkowania gruntów. W metodzie PEF uwzględnia się jedynie bezpośrednią zmianę użytkowania gruntów, natomiast pośrednia zmiana użytkowania gruntów, ze względu na brak uzgodnionej metodyki, nie jest uwzględniana w badaniach PEF. Pośrednia zmiana użytkowania gruntów może zostać uwzględniona w ramach dodatkowych informacji środowiskowych.

Wymogi dotyczące modelowania: przepływy objęte tą definicją muszą być modelowane zgodnie z przepływami podstawowymi w najnowszej wersji pakietu w zakresie śladu środowiskowego i przy użyciu nazw przepływów zakończonych na „(zmiana użytkowania gruntów)”. Pochłanianie i uwalnianie węgla biogenicznego należy wykazać oddzielnie dla każdego przepływu podstawowego. W przypadku zmiany użytkowania gruntów: wszystkie emisje i pochłanianie dwutlenku węgla są modelowane zgodnie z wytycznymi dotyczącymi modelowania PAS 2050:2011 (BSI 2011) i dokumentem dodatkowym PAS 2050-1:2012 (BSI 2012) dotyczącym produktów ogrodniczych.

Cytując PAS 2050:2011 (BSI 2011):

„Duże emisje gazów cieplarnianych mogą wynikać ze zmiany użytkowania gruntów. Pochłanianie wynikające bezpośrednio ze zmiany użytkowania gruntów (a nie z długoterminowych praktyk zarządzania) zazwyczaj nie występuje, chociaż uznaje się, że może wystąpić w szczególnych okolicznościach. Przykładami bezpośredniej zmiany użytkowania gruntów są przekształcenie gruntów wykorzystywanych pod uprawę roślin na tereny mające zastosowanie przemysłowe lub przekształcenie z terenów leśnych na grunty uprawne. Należy uwzględnić wszystkie formy zmiany użytkowania gruntów, które prowadzą do emisji lub pochłaniania. Pośrednia zmiana użytkowania gruntów odnosi się do takich przekształceń użytkowania gruntów, które są wynikiem zmian w użytkowaniu gruntów w innych miejscach. Chociaż emisje gazów cieplarnianych wynikają również z pośredniej zmiany użytkowania gruntów, metody i wymogi dotyczące danych do obliczania tych emisji nie są w pełni opracowane. W związku z tym nie uwzględnia się oceny emisji będących wynikiem pośredniej zmiany użytkowania gruntów.

Emisje i pochłanianie gazów cieplarnianych będące wynikiem bezpośredniej zmiany użytkowania gruntów muszą być oceniane w odniesieniu do każdego wkładu w cykl życia produktu pochodzącego z tych gruntów i włączane do oceny emisji gazów cieplarnianych. Emisje związane z produktem muszą być oceniane na podstawie standardowych wartości zmiany użytkowania gruntów podanych w załączniku C do PAS 2050:2011, chyba że dostępne są lepsze dane. W przypadku krajów i zmian w użytkowaniu gruntów nieuwzględnionych w tym załączniku emisje związane z produktem muszą być ocenione na podstawie uwzględnionych emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych mających miejsce w wyniku bezpośredniej zmiany użytkowania gruntów zgodnie z odpowiednimi sekcjami wytycznych IPCC (2006). Ocena oddziaływania zmiany użytkowania gruntów musi obejmować wszystkie bezpośrednie zmiany użytkowania gruntów występujące nie więcej niż 20 lat lub jeden okres zbiorów przed podjęciem oceny (w zależności od tego, który z tych okresów jest dłuższy). Całkowite emisje i pochłanianie gazów cieplarnianych wynikające z bezpośredniej zmiany użytkowania gruntów w danym okresie muszą być uwzględniane przy oznaczaniu ilościowym emisji gazów cieplarnianych z produktów pochodzących z tych gruntów na podstawie równych przydziałów dla każdego roku w danym okresie ( 40 ).

Przy ustalaniu wielkości emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych wynikających ze zmiany użytkowania gruntów, która nastąpiła nie więcej niż 20 lat lub jeden okres zbiorów przed dokonaniem oceny (w zależności od tego, który z tych okresów jest dłuższy) musi zostać zastosowana następująca hierarchia:

Wiedzę na temat wcześniejszego sposobu użytkowania gruntów można wykazać, wykorzystując szereg źródeł informacji, takich jak zdjęcia satelitarne i dane z pomiarów geodezyjnych. W przypadku gdy dane są niedostępne, można wykorzystać lokalną wiedzę o wcześniejszym sposobie użytkowania gruntów. Kraje, w których prowadzona jest uprawa, można określić na podstawie statystyk dotyczących przywozu, przy czym można zastosować próg wyłączenia wynoszący nie mniej niż 90 % masy przywozu. Muszą zostać podane źródła danych, lokalizacja i harmonogram zmian użytkowania gruntów związanych z wejściem produktów.”

W odniesieniu do półproduktów („od wydobycia surowców po wyjście z organizacji”) pochodzących z lasów naturalnych jako metadane zawsze muszą być zgłaszane (w sekcji „dodatkowa informacja techniczna” sprawozdania dotyczącego PEF): (i) ich zawartość węgla (zawartość fizyczna i zawartość przypisana) oraz (ii) że odpowiadające emisje dwutlenku węgla muszą być modelowane przy użyciu przepływów podstawowych „(zmiana użytkowania gruntów)”.

W przypadku zasobów węgla w glebie: na podstawie tej podkategorii muszą zostać uwzględnione i modelowane emisje dwutlenku węgla z gleby (np. z pól ryżowych). Emisje dwutlenku węgla z gleby pochodzące z pozostałości nadziemnych (z wyjątkiem emisji z lasów naturalnych), np. zastosowanie pozostałości lasów innych niż naturalne lub słomy, muszą być modelowane na podstawie podkategorii 2. Z wyników musi zostać wyłączone pochłanianie (akumulacja) dwutlenku węgla z gleby, np. z użytków zielonych lub w wyniku lepszego gospodarowania gruntami dzięki technikom orki lub innym działaniom podejmowanym w związku z gospodarowaniem gruntami rolnymi. Składowanie dwutlenku węgla w glebie może być uwzględnione w badaniu PEF tylko jako dodatkowa informacja środowiskowa i jeśli zostanie przedstawiony dowód. Jeżeli prawodawstwo zawiera inne wymogi dotyczące modelowania dla sektora, takie jak decyzja UE w sprawie rozliczania emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych od 2013 r. ( 41 ), w której określono rozliczanie zasobów węgla, modelowanie musi być zgodnie z odpowiednim prawodawstwem i przedstawione w dodatkowych informacjach środowiskowych.

4.4.11    Kompensacje

Termin „kompensacja” jest często stosowany w odniesieniu do działań mających na celu łagodzenie emisji gazów cieplarnianych wytwarzanych przez osoby trzecie, np. programów ustanowionych w ramach protokołu z Kioto (dawny mechanizm czystego rozwoju; mechanizm wspólnego wdrożenia), nowych mechanizmów omawianych w kontekście negocjacji art. 6 porozumienia paryskiego, systemów handlu uprawnieniami do emisji lub programów dobrowolnych. Kompensacja jest redukcją emisji gazów cieplarnianych uzyskaną w innym miejscu niż źródło emisji, na przykład by osiągnąć dobrowolny lub obowiązkowy cel lub pułap związany z emisjami gazów cieplarnianych. Kompensację oblicza się względem poziomu odniesienia, który odzwierciedla hipotetyczny scenariusz dla emisji, jakie miałyby miejsce w przypadku nierealizowania projektu działań łagodzących, którego efektem jest kompensacja. Przykładem mogą być kompensacja emisji dwutlenku węgla w ramach mechanizmu czystego rozwoju, jednostek emisji dwutlenku węgla oraz inne rodzaje kompensacji nienależące do systemu.

Kompensacji nie uwzględnia się w ocenie oddziaływania w ramach badania PEF, lecz przedstawia się ją osobno w części „dodatkowe informacje środowiskowe”.

4.5    Uwzględnianie wielofunkcyjnych procesów

Jeśli proces lub obiekt zapewnia więcej niż jedną funkcję, tj. dostarcza kilku towarów lub usług („produkty równoległe”), ma on charakter „wielofunkcyjny”. W takiej sytuacji wszystkie wejścia oraz emisje powiązane z tym procesem muszą zostać podzielone między badany produkt a inne produkty równoległe w sposób zgodny z zasadami. Systemy obejmujące wielofunkcyjne procesy muszą być modelowane zgodnie z określoną poniżej hierarchią podejmowania decyzji.

Szczegółowe wymogi dotyczące przydziału w innych sekcjach tej metody zawsze przeważają nad wymogami dostępnymi w tej sekcji (np. sekcja 4.4.2 dotycząca energii elektrycznej, 4.4.3 dotycząca transportu, 4.4.10 dotycząca emisji gazów cieplarnianych lub 4.5.1 dotycząca działalności rzeźni).

Hierarchia podejmowania decyzji

1)   Rozdział lub rozszerzenie systemu

Zgodnie z EN ISO 14044:2006 tam, gdzie jest to możliwe, powinno się dokonać rozdziału lub rozszerzenia systemu w celu uniknięcia przydziału. Rozdział odnosi się do zdezagregowanych procesów lub obiektów wielofunkcyjnych i ma na celu wyodrębnienie przepływów wejściowych bezpośrednio związanych z każdym wyjściem w ramach procesu lub obiektu. Rozszerzenie systemu odnosi się do rozszerzenia systemu poprzez włączenie dodatkowych funkcji związanych z produktami równoległymi. Musi być najpierw zbadane, czy analizowany proces może zostać rozszerzony lub rozdzielony. Jeśli rozdział jest możliwy, dane dotyczące zbioru wejść i wyjść powinny być gromadzone wyłącznie w odniesieniu do tych procesów jednostkowych, które są bezpośrednio przypisane ( 42 ) do badanych towarów/usług. Jeśli natomiast system może zostać rozszerzony, do analizy muszą być włączone dodatkowe funkcje, a wyniki muszą być przedstawione jako wyniki dotyczące całego rozszerzonego systemu, nie zaś jako wyniki na poziomie poszczególnych produktów równoległych.

2)   Przydział w oparciu o istotny podstawowy związek fizyczny

Jeśli nie można dokonać rozdziału ani rozszerzenia systemu, powinno się zastosować przydział: wejścia i wyjścia systemu powinno się podzielić między różne produkty lub funkcje systemu w sposób, który odzwierciedla zachodzące między nimi istotne podstawowe związki fizyczne (EN ISO 14044:2006).

Przydział na podstawie istotnego podstawowego związku fizycznego odnosi się do podzielenia przepływów wejściowych i wyjściowych w ramach wielofunkcyjnego procesu lub obiektu zgodnie z istotnymi, wymiernymi fizycznymi związkami między wejściami procesu a wyjściami dotyczącymi produktów równoległych (na przykład fizyczna właściwość wejść i wyjść, która ma znaczenie dla funkcji zapewnianej przez badany produkt równoległy). Przydział w oparciu o związek fizyczny można modelować za pomocą bezpośredniej substytucji, jeśli można określić produkt poddawany bezpośredniej substytucji.

W celu wykazania, że efekt bezpośredniej substytucji jest wiarygodny, osoba stosująca metodę PEF musi wykazać, że:

Lub w celu przydzielenia wejścia/wyjścia w oparciu o pewien inny istotny podstawowy związek fizyczny, które wiąże wejścia i wyjścia z funkcją zapewnianą przez system osoba stosująca metodę PEF musi wykazać, że można określić istotny związek fizyczny, za pomocą którego można przydzielić przepływy przypisane zapewnianiu określonej funkcji systemu produktu: jeśli warunek ten jest spełniony, osoba stosująca metodę PEF może dokonać przydziału w oparciu o ten związek fizyczny.

3)   Przydział w oparciu o pewien inny związek

Możliwy jest również przydział w oparciu o pewien inny związek. Przykładowo przydział ekonomiczny odnosi się do przydzielania wejść i wyjść związanych z procesami wielofunkcyjnymi do wejść dotyczących produktów równoległych w sposób proporcjonalny do ich odpowiednich wartości rynkowych. Cena rynkowa funkcji równoległych powinna odnosić się do szczególnych warunków i etapu procesu, na jakim wytwarzane są produkty równoległe. W każdym przypadku, aby w miarę możliwości zapewnić fizyczną reprezentatywność wyników PEF, należy przedstawić wyraźne uzasadnienie odrzucenia punktów 1) i 2) i wyboru zasady przydziału zgodnie z punktem 3).

W przypadku przydziału w oparciu o pewien inny związek można przyjąć jeden z następujących rodzajów podejścia:

Wzór na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego (zob. sekcja 4.4.8.1) przedstawia podejście, jakie należy stosować w celu oszacowania całkowitych emisji związanych z danym procesem obejmującym recykling lub odzyskiwanie energii. Takie procesy ponadto wiążą się także z przepływami odpadów generowanymi w granicach systemu.

4.5.1    Przydział w hodowli zwierząt

Niniejsza sekcja zawiera instrukcje dotyczące sposobu rozwiązywania konkretnych problemów związanych z modelowaniem gospodarstw rolnych, rzeźni i utylizacją bydła, trzody chlewnej, owiec i kóz. W szczególności instrukcje dotyczą:

4.5.1.1    Przydział w ramach modułu gospodarstwa

W module gospodarstwa należy zastosować rozdział na procesy, które są bezpośrednio przypisane do pewnych wyjść (np. zużycie energii i emisje związane z procesami dojenia). Jeżeli procesów nie można rozdzielić z powodu braku odrębnych danych lub ponieważ jest to technicznie niemożliwe, obciążenie na wcześniejszych etapach łańcucha dostaw, np. produkcja pasz, musi być przypisane do przepływów wyjściowych gospodarstwa przy użyciu biofizycznej metody przydziału. Standardowe wartości stosowane w celu dokonania przydziału podane są w poniższych sekcjach w odniesieniu do każdego gatunku zwierzęcia. Te standardowe wartości muszą być stosowane w badaniach PEF, chyba że zbierane są dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa. Zmiana współczynników przydziału jest dozwolona tylko wtedy, gdy w module gospodarstwa są gromadzone i wykorzystywane dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa. W przypadku korzystania z danych wtórnych dla modułu gospodarstwa zmiana współczynników przydziału nie jest dopuszczalna.

4.5.1.2    Przydział w ramach modułu gospodarstwa w odniesieniu do bydła

Do mleka, krów przeznaczonych na ubój i nadwyżki cieląt należy stosować metodę przydziału International Dairy Federation (IDF) (2015). Martwe zwierzęta oraz wszystkie pochodzące od nich produkty muszą być uznane za odpady i musi być stosowany wzór na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego. W tym przypadku musi być jednak zagwarantowana identyfikowalność produktów pochodzących od martwych zwierząt, aby umożliwić uwzględnienie tego aspektu w badaniach PEF.

Obornik wywożony do innego gospodarstwa musi być uznawany za (należy wybrać jedną z poniższych opcji):

Współczynnik przydziału (AF) w odniesieniu do mleka musieć być obliczany przy użyciu następującego równania:

Mmeat jest masą żywej wagi wszystkich sprzedanych zwierząt, w tym cieląt i dojrzałych zwierząt przeznaczonych na ubój rocznie, a Mmilk masą sprzedawanego rocznie mleka o skorygowanej zawartości tłuszczu i białka (FPCM) (skorygowanej do 4 % tłuszczu i 3,3 % białka). Stała 6,04 opisuje związek przyczynowy między wartością energetyczną w paszy w odniesieniu do mleka i żywej wagi wyprodukowanych zwierząt. Stałą określa się na podstawie badania, w którym zebrano dane z 536 amerykańskich gospodarstw mleczarskich ( 44 ) (Thoma i in., 2013). IDF uważa, że podejście to ma zastosowanie do europejskich systemów rolniczych, chociaż opiera się na amerykańskich gospodarstwach.

FPCM (skorygowane do 4 % tłuszczu i 3,3 % białka) musi być obliczane według następującego wzoru:

W przypadkach, w których w równaniu 9 w odniesieniu do stosunku żywej wagi zwierząt do wyprodukowanego mleka stosuje się standardową wartość 0,02 kgmeat/kgmilk, z równania otrzymuje się standardowe współczynniki przydziału wynoszące 12 % dla żywej wagi zwierząt i 88 % dla mleka (tabela 10). W przypadku stosowania zbiorów danych wtórnych, wartości te muszą być stosowane jako wartości standardowe przy przydziale obciążeń na wcześniejszych etapach łańcucha dostaw dla mleka i żywej wagi zwierząt w odniesieniu do bydła. Jeśli w odniesieniu do etapu chowu gromadzi się dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa, współczynniki przydziału muszą zostać zmienione przy użyciu równań zawartych w tej sekcji.

4.5.1.3    Przydział w ramach modułu gospodarstwa w odniesieniu do owiec i kóz

Do przydziału obciążeń na wcześniejszych etapach łańcucha dostaw w odniesieniu do poszczególnych produktów równoległych w przypadku owiec i kóz musi być stosowane podejście biofizyczne. Wytyczne IPCC z 2006 r. dotyczące krajowych wykazów gazów cieplarnianych (IPCC, 2006) zawierają model dotyczący obliczania zapotrzebowania na energię, który należy stosować w odniesieniu do owiec i zastępczo do kóz. Model ten stosuje się w niniejszym dokumencie.

Martwe zwierzęta oraz wszystkie pochodzące od nich produkty muszą być uznane za odpady i musi być stosowany wzór na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego (CFF, sekcja 4.4.8.1). W tym przypadku należy jednak dopuścić identyfikowalność produktów pochodzących od martwych zwierząt, aby aspekt ten mógł zostać uwzględniony w badaniu PEF.

Stosowanie standardowych współczynników przydziału zawartych w niniejszym dokumencie jest obowiązkowe, ilekroć zbiory danych wtórnych są wykorzystywane w odniesieniu do etapu cyklu życia chowu owiec i kóz. Jeżeli w przypadku tego etapu cyklu życia korzysta się z danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa, obliczenie współczynników przydziału musi być przeprowadzone z zastosowaniem danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa i podanych równań.

Współczynniki przydziału należy obliczyć w następujący sposób ( 45 ):

Do obliczenia energii potrzebnej do wyprodukowania wełny (NEwool), mleka (NEl) oraz mięsa (NEg) za pomocą danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa muszą zostać zastosowane równania zawarte w IPPC (2006) i opisane poniżej. Natomiast jeżeli korzysta się z danych wtórnych, muszą być zastosowane standardowe wartości współczynników przydziału podane w niniejszym dokumencie.

Energia potrzebna do wyprodukowania wełny, NEwool

NEwool

=

energia netto wymagana do wyprodukowania wełny, MJ dziennie-1

EVwool

=

wartość energii każdego kilograma wyprodukowanej wełny (ważonej po suszeniu, ale przed czyszczeniem), MJ kg-1. Do tego szacunku należy wykorzystać standardową wartość 157 MJ kg-1 (NRC, 2007) ( 46 ).

Productionwool

=

roczna produkcja wełny na owcę, kg r-1

Standardowe wartości, które należy zastosować do obliczenia NEwool, i wynikającą z tego wymaganą energię netto przedstawiono w tabeli 11.

Energia w przypadku mleka, NEl

NEl

=

energia netto potrzebna do laktacji, MJ dziennie-1

Milk

=

ilość wyprodukowanego mleka, kg mleka dziennie-1

EVmilk

=

energia netto wymagana do wyprodukowania 1 kg mleka. Musi być wykorzystana standardowa wartość 4,6 MJ/kg (AFRC, 1993), co odpowiada zawartości tłuszczu mleka w wysokości 7 % m/m.

Standardowe wartości, które należy zastosować do obliczenia NEl, i wynikającą z tego wymaganą energię netto przedstawiono w tabeli 12.

Energia w przypadku mięsa, NEg

NEg

=

energia netto potrzebna do wzrostu, MJ dziennie-1

WGlamb

=

przyrost masy ciała (BWf – BWi), kg r-1

BWi

=

masa ciała żywego zwierzęcia przy odsadzeniu, kg

BWf

=

masa ciała żywego zwierzęcia w wieku 1 roku lub przy uboju (żywa waga), jeżeli zwierzę jest poddane ubojowi przed osiągnięciem wieku 1 roku, kg

a, b

=

stałe opisane w tabeli 13.

Należy zauważyć, że jagnięta zostaną odsadzone w ciągu kilku tygodni, ponieważ uzupełniają dietę mleczną zielonką lub dostarczaną paszą. Za moment odstawiania powinno się przyjąć moment, w którym ich zaopatrzenie w energię jest w połowie zależne od mleka. Równanie NEg stosowane w odniesieniu do owiec zawiera dwie stałe empiryczne („a” oraz „b”), które różnią się w zależności od gatunku/kategorii (tabela 13).

W przypadku gdy dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa są stosowane w odniesieniu do etapu chowu, współczynniki przydziału muszą zostać obliczone ponownie. W tym przypadku parametr „a” oraz „b” musi zostać obliczony jako średnia ważona, jeżeli obecna jest więcej niż jedna kategoria zwierząt.

Standardowe wartości, które należy zastosować do obliczenia NEg, przedstawiono w tabeli 14.

Standardowe współczynniki przydziału, które należy zastosować w badaniach PEF dotyczących owiec i kóz przedstawiono w tabeli 14 wraz z obliczeniami. Te same równania ( 47 ) i standardowe wartości wykorzystane do obliczenia zapotrzebowania na energię owiec wykorzystuje się do obliczenia zapotrzebowania na energię kóz po zastosowaniu współczynnika korygującego.

Masa owcy: 64,8 kg, średnia masa barana i owcy w różnych regionach świata, dane z dodatku 5, GHG emissions and fossil energy demand from small ruminant supply chains, FAO (2016b).

Masa kozy: 57,05 kg, średnia masa kozła i kozy w różnych regionach świata, dane z dodatku 5, GHG emissions and fossil energy demand from small ruminant supply chains, FAO (2016b).

4.5.1.4    Przydział w ramach modułu gospodarstwa w odniesieniu do świń

Przydział na etapie chowu do prosiąt i loch musi być dokonany z zastosowaniem przydziału ekonomicznego. Standardowe współczynniki przydziału, które należy zastosować, opisano w tabeli 16.

4.5.1.5    Przydział w ramach rzeźni

W ramach procesów uboju i utylizacji powstaje wiele wyjść trafiających do łańcucha żywności i pasz lub do łańcuchów wartości innych niż łańcuchy żywności lub pasz (np. przemysł skórzany lub łańcuch chemiczny lub odzysku energii).

W przypadku etapów uboju i utylizacji rozdział musi być stosowany w odniesieniu do tych przepływów procesów, które można bezpośrednio przypisać do niektórych wyjść. Jeżeli rozdział procesów jest niemożliwy, pozostałe przepływy (np. wyłączając te przydzielone już do mleka w przypadku systemów produkcji mleka lub do wełny w przypadku systemów produkcji wełny) muszą zostać przydzielone do rzeźni i wyjść z utylizacji z wykorzystaniem przydziału ekonomicznego. W poniższych sekcjach podano standardowe współczynniki przydziału dla bydła, świń i małych przeżuwaczy (owiec, kóz). Te standardowe wartości muszą być stosowane w badaniach PEF. Zmiany współczynników przydziału nie są dozwolone.

4.5.1.6    Przydział w ramach rzeźni w odniesieniu do bydła

W przypadku rzeźni współczynniki przydziału ustanawia się dla pięciu kategorii produktu opisanych w

tabeli 17. Jeżeli preferowane są współczynniki przydziału stosowane do rozdziału oddziaływania tuszy między jej poszczególne kawałki, współczynniki te trzeba określić i uzasadnić w badaniu PEF.

Produkty uboczne, które pochodzą z rzeźni i utylizacji, są sklasyfikowane w trzech kategoriach:

Obciążenia dla przepływów wyjściowych z rzeźni i z utylizacji na wcześniejszych etapów łańcucha dostaw muszą zostać przydzielone w następujący sposób:

Materiały o jakości spożywczej: produkt z przydziałem obciążeń z wcześniejszych etapów łańcucha dostaw;

Materiał kategorii 1: standardowo nie przeprowadza się przydziału obciążeń z wcześniejszych etapów łańcucha dostaw, ponieważ materiał ten jest postrzegany jako produkt uboczny pochodzenia zwierzęcego traktowany jak odpad zgodnie ze wzorem na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego;

Materiał kategorii 2: standardowo nie przeprowadza się przydziału obciążeń z wcześniejszych etapów łańcucha dostaw, ponieważ materiał ten jest postrzegany jako produkt uboczny pochodzenia zwierzęcego traktowany jak odpad zgodnie ze wzorem na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego;

Materiał kategorii 3, którego los jest taki sam jak materiału kategorii 1 i kategorii 2 (spalenie – w przypadku tłuszczu – lub mączka mięsno-kostna), i nie ma wartości ekonomicznej na wejściu do rzeźni: standardowo nie przeprowadza się przydziału obciążeń z wcześniejszych etapów łańcucha dostaw, ponieważ materiał ten jest traktowany jak odpad zgodnie ze wzorem na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego;

Skórki i skóry kat. 3, (o ile nie są sklasyfikowane jako odpady lub idą w tym samym kierunku co kat. 1 i kat. 2): produkt z przydziałem obciążeń z wcześniejszych etapów łańcucha dostaw;

Materiały kat. 3 nie uwzględnione w poprzednich kategoriach: produkt z przydziałem obciążeń z wcześniejszych etapów łańcucha dostaw.

W badaniach PEF muszą być stosowane standardowe wartości określone w

tabeli 17. Zmiany współczynników przydziału nie są dozwolone.

AR należy zastosować do obliczenia oddziaływania na środowisko jednostki produktu za pomocą następującego równania:

EIi to oddziaływanie na środowisko jednostki masy produktu i (i = wyjście z rzeźni wymienione w tabeli 17), EIw to oddziaływanie na środowisko całego zwierzęcia podzielone przez żywą wagę zwierzęcia, a ARi to wskaźnik przydziału produktu i (obliczony jako wartość ekonomiczna i podzielona przez ułamek masowy i).

EIw musi obejmować oddziaływania na wcześniejszych etapach łańcucha dostaw, oddziaływania rzeźni, które nie są bezpośrednio przypisane do żadnego konkretnego produktu oraz oddziaływanie gospodarowania odpadami z rzeźni (materiałem i odpadami kat. 1 i kat. 2 określonymi w tabeli 17). Standardowe wartości ARi zamieszczone w

tabeli 17 muszą być stosowane w badaniach śladu środowiskowego, aby przedstawić przeciętną sytuację europejską.

4.5.1.7    Przydział w ramach rzeźni w odniesieniu do świń

W badaniach PEF dotyczących przydziału w ramach rzeźni w odniesieniu do świń muszą zostać wykorzystane standardowe wartości określone w tabeli 18. Zmiana współczynników przydziału na podstawie danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa jest niedozwolona.

4.5.1.8    Przydział w ramach rzeźni w odniesieniu do owiec i kóz

W badaniach PEF dotyczących przydziału w ramach rzeźni w odniesieniu do owiec i kóz muszą zostać wykorzystane standardowe wartości określone w tabeli 19. Zmiana współczynników przydziału na podstawie danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa jest niedozwolona. W przypadku kóz muszą być stosowane te same współczynniki przydziału co w przypadku owiec.

4.6    Wymogi w zakresie gromadzenia danych i wymogi w zakresie jakości

4.6.1    Dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa

W niniejszej sekcji opisano dane dotyczące analizy zbioru wejść i wyjść specyficzne dla danego przedsiębiorstwa, które są bezpośrednio mierzone lub gromadzone w konkretnym obiekcie lub kompleksie obiektów i są reprezentatywne dla co najmniej jednego działania lub procesu w granicach systemu.

Dane muszą obejmować wszystkie znane wejścia i wyjścia dla procesów. Przykłady wejść: wykorzystanie energii, wody, gruntów, materiałów. Przykłady wyjść: produkty, produkty równoległe, emisje i odpady. Emisje można podzielić według trzech elementów środowiska (emisje do powietrza, do wody i do gleby).

Dane na temat emisji specyficzne dla danego przedsiębiorstwa mogą być gromadzone na kilka sposobów, np. mogą się opierać na bezpośrednich pomiarach lub mogą być obliczane za pomocą danych dotyczących działalności specyficznych dla danego przedsiębiorstwa i powiązanych współczynników emisji (np. zużycia paliwa w litrach oraz współczynników emisji ze spalania w pojeździe lub kotle). W każdym przypadku, gdy do sektora produktu objętego badaniem mają zastosowanie zasady monitorowania EU ETS, osoba stosująca metodę PEF powinna przestrzegać wymogów ilościowych określonych w rozporządzeniu (UE) 2018/2066 w odniesieniu do procesów i gazów cieplarnianych objętych tym rozporządzeniem. W odniesieniu do wychwytywania i składowania dwutlenku węgla obowiązują wymogi niniejszego załącznika. Dane mogą wymagać skalowania, agregowania lub innego opracowania matematycznego, aby można było odnieść je do jednostki funkcjonalnej i przepływu odniesienia procesu.

Typowe szczególne źródła danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa obejmują:

Wszystkie nowe zbiory danych utworzone przy przeprowadzaniu badania PEF muszą być zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego.

Wszystkie dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa muszą być modelowane w zbiorach danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa.

Zestawienie podstawowych materiałów (BoM) ( 48 ) składa się z dwóch części: wykazu materiałów/składników oraz ilości wykorzystanej w przypadku każdego z nich.

Dane dotyczące działalności zamieszczone w zestawieniu podstawowych materiałów muszą być specyficzne dla produktu objętego badaniem i modelowane z wykorzystaniem danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa. W przypadku przedsiębiorstw, które produkują więcej produktów niż jeden, wykorzystane dane dotyczące działalności (w tym zestawienie podstawowych materiałów) muszą być specyficzne dla produktu objętego badaniem.

Modelowanie procesów związanych z wytwarzaniem musi opierać się na danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa (np. energii potrzebnej do złożenia materiałów/elementów składowych produktu objętego badaniem). W przypadku przedsiębiorstw, które produkują więcej produktów niż jeden, wykorzystane dane dotyczące działalności (w tym zestawienie podstawowych materiałów) muszą być specyficzne dla produktu objętego badaniem.

4.6.2    Dane wtórne

Dane wtórne odnoszą się do danych, które nie są oparte na bezpośrednich pomiarach lub obliczeniach dla odpowiednich procesów w granicach systemu. Dane wtórne mogą być specyficzne dla danego sektora, tj. charakterystyczne dla sektora analizowanego w ramach badania PEF, albo dotyczyć wielu sektorów. Przykłady danych wtórnych obejmują:

Wszelkie dane wtórne muszą być modelowane w zbiorach danych wtórnych, które muszą spełniać wymogi dotyczące hierarchii danych określone w sekcji 4.6.3 oraz wymogi dotyczące jakości danych określone w sekcji 4.6.5. Wykorzystane źródła danych muszą być wyraźnie udokumentowane i przedstawione w sprawozdaniu dotyczącym PEF.

4.6.3    Zbiory danych do wykorzystania

W badaniach PEF muszą być wykorzystane zbiory danych wtórnych, które są zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego, jeżeli zbiory te są dostępne. W celu opracowania zbiorów danych wtórnych zgodnych z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego należy przestrzegać zasad określonych w Przewodniku dotyczącym zbiorów danych zgodnych z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego ( 49 ). Jeżeli zbiór danych wtórnych zgodny z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego nie istnieje lub nie można go opracować, wyboru zbiorów danych, z których będzie się korzystać, należy dokonać zgodnie z następującymi zasadami podanymi w porządku hierarchicznym:

4.6.4    Wyłączenie

Należy unikać wszelkich wyłączeń, chyba że zgodnie z następującymi zasadami:

Procesy i podstawowe przepływy można wyłączyć w ilości do 3,0 % (łącznie) na podstawie przepływów materiałów i energii oraz poziomu znaczenia dla środowiska (pojedynczego wyniku ogólnego). Procesy podlegające wyłączeniu muszą być wyraźnie wskazane i uzasadnione w sprawozdaniu dotyczącym PEF, w szczególności w odniesieniu do znaczenia dla środowiska zastosowanego wyłączenia.

Wyłączenie to należy uwzględnić dodatkowo oprócz wyłączenia już zawartego w zbiorach danych dotyczących procesów w tle. Zasada ta obowiązuje zarówno wobec półproduktów, jak i produktów końcowych.

Procesy, które (łącznie) stanowią mniej niż 3,0 % przepływu materiałów i energii oraz oddziaływania na środowisko dla każdej kategorii oddziaływania, mogą zostać wyłączone z badania PEF.

Aby zidentyfikować procesy, które mogą podlegać wyłączeniu, zaleca się przeprowadzenie kontroli wstępnej.

4.6.5    Wymogi dotyczące jakości danych

W niniejszej sekcji opisano sposób, w jaki musi być oceniana jakość danych ze zbiorów danych zgodnych z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego. Wymogi dotyczące jakości danych przedstawiono w tabeli 20.

Każde punktowane kryterium jakości danych (TeR, GeR, TiR i P) ocenia się zgodnie z pięcioma poziomami wymienionymi w tabeli 21.

4.6.5.1    Wzór do obliczania oceny jakości danych

W kontekście śladu środowiskowego należy obliczyć i zgłosić jakość danych dla każdego nowego zbioru danych zgodnego z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego oraz dla całego badania PEF. Obliczanie oceny jakości danych musi opierać się na czterech kryteriach jakości danych, gdzie TeR oznacza reprezentatywność technologiczną, GeR – reprezentatywność geograficzną, TiR – reprezentatywność związaną z czasem, a P – precyzję.

Reprezentatywność (technologiczna, geograficzna i związana z czasem) dotyczy tego, w jakim stopniu wybrane procesy i produkty opisują analizowany system, zaś precyzja wskazuje sposób pozyskiwania danych i związany z tym poziom niepewności.

Zgodnie z oceną jakości danych (DQR) osiągnąć można pięć poziomów jakości (od doskonałej do niskiej). Streszczono je w tabeli 22.

Wzór na ocenę jakości danych ma zastosowanie do:

4.6.5.2    Ocena jakości danych dotycząca zbiorów danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa

Przy tworzeniu zbioru danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa jakość danych i) dotyczących działalności specyficznych dla danego przedsiębiorstwa oraz ii) dotyczących bezpośrednich przepływów podstawowych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa (tj. danych dotyczących emisji) musi być oceniana oddzielnie. Ocenę jakości danych procesów składowych związanych z danymi dotyczącymi działalności (zob. rys. 9) przeprowadza się zgodnie z wymogami przedstawionymi w matrycy potrzeb w zakresie danych (sekcja 4.6.5.4).

Rysunek 9

Graficzne przedstawienie zbioru danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa

Zbiór danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa jest częściowo zdezagregowany: Dane dotyczące działalności i bezpośrednie przepływy podstawowe muszą zostać ocenione według oceny jakości danych. Ocena jakości danych procesów składowych musi zostać przeprowadzona przy użyciu matrycy potrzeb w zakresie danych.

Ocena jakości danych nowo opracowanego zbioru danych musi zostać obliczona w następujący sposób:

4.6.5.3    Ocena jakości danych dla zbiorów danych wtórnych wykorzystywanych w badaniach PEF

W sekcji tej opisano proces obliczania oceny jakości danych dla zbiorów danych wtórnych wykorzystywanych w badaniu PEF. Ocena jakości danych dla zbioru danych wtórnych zgodnego z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego (obliczonego przez podmiot przekazujący dane) musi zostać ponownie obliczona, gdy dane wykorzystuje się do modelowania najistotniejszych procesów (zob. sekcja 4.6.5.4), aby umożliwić osobie stosującej metodę PEF ocenę kryteriów oceny jakości danych w specyficznym kontekście (tj. TeR, TiR i GeR najistotniejszych procesów). Kryteria TeR, TiR i GeR muszą zostać ponownie ocenione w oparciu o tabelę 24. Zmiana kryteriów nie jest dozwolona. Całkowita ocena jakości danych dla zbioru danych musi zostać ponownie obliczona za pomocą równania 19.

4.6.5.4    Matryca potrzeb w zakresie danych (DNM)

Matryca potrzeb w zakresie danych musi być wykorzystywana do oceny wszystkich procesów wymaganych do modelowania produktu w zakresie ich wymogów dotyczących danych (zob. tabela 25). Wskazuje ona, w odniesieniu do których procesów muszą lub mogą być użyte dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa lub dane wtórne, w zależności od tego, jak duży jest wpływ przedsiębiorstwa na proces. W matrycy potrzeb w zakresie danych można znaleźć poniższe trzy przypadki:

Osoba stosująca metodę PEF musi:

Należy zauważyć, że w przypadku każdego zbioru danych wtórnych zgodnego wymogami w zakresie oznaczania EF, można wykorzystać zestaw danych zgodny z systemem ILCD-EL. Może to stanowić maksymalnie 10 % pojedynczego wyniku ogólnego produktu objętego badaniem (zob. sekcja 4.6.3). W przypadku tych zbiorów danych nie oblicza się ponownie DQR.

4.6.5.5    Matryca potrzeb w zakresie danych, sytuacja 1

W odniesieniu do wszystkich procesów prowadzonych przez przedsiębiorstwo oraz w przypadku gdy przedsiębiorstwo wykonujące badanie PEF wykorzystuje dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa, ocena jakości danych nowo opracowanego zbioru danych zgodnego z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego musi zostać oceniona zgodnie z opisem w sekcji 4.6.5.2.

4.6.5.6    Matryca potrzeb w zakresie danych, sytuacja 2

Kiedy proces ma miejsce w sytuacji 2 (tzn. przedsiębiorstwo wykonujące badanie PEF nie prowadzi procesu, ale ma dostęp do danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa), istnieją dwa możliwe warianty:

Sytuacja 2/wariant 1

W odniesieniu do wszystkich procesów nieprowadzonych przez przedsiębiorstwo oraz w przypadku gdy przedsiębiorstwo wykonujące badanie PEF wykorzystuje dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa, ocena jakości danych nowo opracowanego zbioru danych zgodnego z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego musi zostać oceniona zgodnie z opisem w sekcji4.6.5.2.

Sytuacja 2/wariant 2

Zdezagregowany zbiór danych wtórnych zgodny z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego jest wykorzystywany dla procesów w sytuacji 2/wariancie 2. Przedsiębiorstwo wykonujące badanie PEF musi:

Można zastosować wartości R1 specyficzne dla danego przedsiębiorstwa. Osoba stosująca metodę PEF musi ponownie obliczyć kryteria oceny jakości danych dla procesów wymienionych w sytuacji 2, wariancie 2. Musi osadzić ocenę jakości danych w konkretnym kontekście poprzez przeprowadzenie ponownej oceny TeR i TiR, przy użyciu tabeli 24. Kryterium GeR należy obniżyć o 30 %, a kryterium P musi zachować pierwotną wartość.

4.6.5.7    Matryca potrzeb w zakresie danych, sytuacja 3

Jeżeli proces ma miejsce w sytuacji 3 (tzn. przedsiębiorstwo wykonujące badanie PEF nie prowadzi procesu i nie ma dostępu do danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa), przedsiębiorstwo wykonujące badanie PEF musi korzystać ze zbiorów danych wtórnych zgodnych z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego.

Jeżeli dany proces jest najistotniejszy, zgodnie z procedurą opisaną w sekcji 6.3, osoba stosująca metodę PEF musi osadzić kryteria oceny jakości danych w konkretnym kontekście poprzez przeprowadzenie ponownej oceny TeR, TiR i GeR , stosując tabelę 24. Parametr P musi zachować pierwotną wartość.

W przypadku procesów niemających największego znaczenia, zgodnie z procedurą opisaną w sekcji 6.3, przedsiębiorstwo wykonujące badanie PEF musi przyjąć wartości oceny jakości danych z pierwotnego zbioru danych.

4.6.5.8    Ocena jakości danych badania PEF

Aby obliczyć wskaźnik oceny jakości danych badania PEF, osoba stosująca metodę PEF musi obliczyć osobno wartości TeR, TiR, GeR i P. Oblicza się je jako średnią ważoną wyników oceny jakości danych wszystkich najważniejszych procesów, w oparciu o ich względny wkład środowiskowy w pojedynczy wynik ogólny, stosując równanie 20.

5.    Ocena oddziaływania śladu środowiskowego

Po sporządzeniu analizy zbioru wejść i wyjść (LCI) należy przeprowadzić ocenę oddziaływania ( 54 ) śladu środowiskowego, aby obliczyć efektywność środowiskową produktu przy zastosowaniu wszystkich kategorii i modeli oddziaływania śladu środowiskowego. Ocena oddziaływania śladu środowiskowego obejmuje cztery etapy: klasyfikację, charakterystykę, normalizację i ważenie. Wyniki badania PEF muszą zostać obliczone i przedstawione w sprawozdaniu dotyczącym PEF jako wyniki scharakteryzowane, znormalizowane i ważone dla każdej kategorii oddziaływania śladu środowiskowego oraz jako pojedynczy wynik ogólny oparty na współczynnikach ważenia przedstawionych w sekcji 5.2.2. Wyniki muszą zostać zgłoszone dla (i) całkowitego cyklu życia oraz (ii) całkowitego cyklu życia z wyłączeniem etapu eksploatacji.

5.1.    Klasyfikacja i charakterystyka

5.1.1    Klasyfikacja

Klasyfikacja wymaga przypisania wejść i wyjść materiałów i energii wykazanych w analizie zbioru wejść i wyjść do odpowiednich kategorii oddziaływania śladu środowiskowego. Na przykład na etapie klasyfikacji wszelkie wejścia/wyjścia prowadzące do emisji gazów cieplarnianych przypisuje się do kategorii „zmiana klimatu”. W podobny sposób wejścia i wyjścia, których skutkiem jest emisja substancji zubożających warstwę ozonową przypisuje się do kategorii „zubożenie warstwy ozonowej”. W niektórych przypadkach wejście lub wyjście może przyczyniać się do więcej niż jednej kategorii oddziaływania śladu środowiskowego (na przykład chlorofluorowęglowodory przyczyniają się zarówno do zmiany klimatu, jak i do zubożenia warstwy ozonowej).

Ważne jest wyrażanie danych za pomocą substancji składowych, dla których dostępne są współczynniki charakterystyki (zob. następna sekcja). Na przykład dane dotyczące mieszanego nawozu NPK muszą zostać podzielone i zaklasyfikowane zgodnie z jego frakcjami azotu (N), fosforu (P) i potasu (K), ponieważ każdy z tych elementów składowych będzie przyczyniał się do innej kategorii oddziaływania śladu środowiskowego. W praktyce większość danych dotyczących analizy zbioru wejść i wyjść może zostać pozyskana z istniejących publicznych lub komercyjnych baz danych dotyczących analizy zbioru wejść i wyjść, w ramach których przeprowadzono już klasyfikację. W takich przypadkach musi zostać zagwarantowane, na przykład przez dostawcę, że klasyfikacja i powiązane ścieżki oceny oddziaływania śladu środowiskowego odpowiadają wymogom określonym w metodzie PEF.

Wszelkie wejścia i wyjścia wykazane podczas opracowywania analizy zbioru wejść i wyjść muszą zostać przypisane do kategorii oddziaływania śladu środowiskowego, do których się przyczyniają, za pomocą schematu klasyfikacji udostępnianego przez Wspólne Centrum Badawcze Komisji Europejskiej ( 55 ).

W ramach klasyfikacji analizy zbioru wejść i wyjść (LCI) dane powinny być w miarę możliwości wyrażone za pomocą substancji składowych, dla których dostępne są współczynniki charakterystyki.

5.1.2    Charakterystyka

Charakterystyka odnosi się do obliczania wielkości wkładu każdego sklasyfikowanego wejścia i wyjścia w ich odpowiednie kategorie oddziaływania śladu środowiskowego oraz agregowania wkładów w ramach każdej kategorii. Proces ten przeprowadza się poprzez pomnożenie wartości z analizy zbioru wejść i wyjść przez odpowiednie współczynniki charakterystyki dla każdej kategorii oddziaływania śladu środowiskowego.

Współczynniki charakterystyki mogą być specyficzne dla substancji lub dla zasobu. Współczynniki te odzwierciedlają intensywność oddziaływania substancji w stosunku do wspólnej substancji odniesienia dla kategorii oddziaływania śladu środowiskowego (wskaźnik kategorii oddziaływania). Na przykład obliczając oddziaływania na zmianę klimatu wszystkie emisje gazów cieplarnianych wykazane w analizie zbioru wejść i wyjść waży się pod względem ich intensywności oddziaływania w stosunku do dwutlenku węgla, który stanowi substancję odniesienia dla tej kategorii. Pozwala to na zagregowanie współczynników oddziaływania i ich wyrażenie za pomocą jednej substancji stanowiącej ekwiwalent (w tym przypadku ekwiwalentu CO2) dla każdej kategorii oddziaływania śladu środowiskowego.

Wszystkim sklasyfikowanym wejściom i wyjściom w ramach każdej kategorii oddziaływania śladu środowiskowego muszą zostać przypisane współczynniki charakterystyki przedstawiające wkład przypadający na jednostkę wejścia lub wyjścia w danej kategorii, przy czym należy stosować określone współczynniki charakterystyki ( 56 ). Następnie dla każdej kategorii oddziaływania śladu środowiskowego musi zostać obliczony wynik oceny oddziaływania śladu środowiskowego poprzez pomnożenie wielkości każdego wejścia/wyjścia przez odpowiedni współczynnik charakterystyki oraz zsumowanie wkładów wszystkich wejść/wyjść w ramach każdej kategorii w celu uzyskania jednego wyniku wyrażonego odpowiednimi jednostkami odniesienia.

5.2.    Normalizacja i ważenie

Po zakończeniu etapów klasyfikacji i charakterystyki ocena oddziaływania śladu środowiskowego musi zostać uzupełniona normalizacją i ważeniem.

5.2.1    Normalizacja wyników oceny oddziaływania śladu środowiskowego

Normalizacja jest etapem polegającym na podzieleniu wyników oceny wpływu cyklu życia przez współczynniki normalizacji w celu obliczenia i porównania wielkości ich wkładu w kategorie oddziaływania śladu środowiskowego w stosunku do jednostki odniesienia. W efekcie otrzymuje się bezwymiarowe, znormalizowane wyniki. Odzwierciedlają one obciążenia przypisane produktowi względem jednostki odniesienia. W ramach metody PEF współczynniki normalizacji wyrażone są w przeliczeniu na jednego mieszkańca w oparciu o wartość globalną ( 57 ).

Znormalizowane wyniki śladu środowiskowego nie wskazują jednak powagi ani znaczenia odpowiedniego oddziaływania.

W badaniach PEF znormalizowane wyniki nie mogą zostać zagregowane, ponieważ oznacza to konieczność jednakowego ważenia. Scharakteryzowane wyniki muszą zostać przedstawione wraz ze znormalizowanymi wynikami.

5.2.2    Ważenie wyników oceny oddziaływania śladu środowiskowego

Ważenie jest obowiązkowym etapem w badaniach PEF, który jest pomocny w interpretacji i przedstawianiu wyników analizy. W ramach tego etapu znormalizowane wyniki mnoży się przez zbiór współczynników ważenia (w %), które odzwierciedlają względne znaczenie rozpatrywanych kategorii wpływu cyklu życia. Ważone wyniki różnych kategorii wpływu można następnie porównywać, aby ocenić ich względne znaczenie. Można również zagregować takie wyniki ze wszystkich kategorii oddziaływania cyklu życia, aby uzyskać pojedynczy wynik ogólny, wyrażony w punktach.

Proces opracowywania współczynników ważenia śladu środowiskowego opisano w Sala et al. 2018. Współczynniki ważenia ( 58 ), które muszą zostać zastosowane w badaniach PEF, podane są w internecie ( 59 ) ( 60 ).

Wyniki oceny oddziaływania śladu środowiskowego sprzed ważenia (tj. scharakteryzowane i znormalizowane) muszą zostać przedstawione wraz z wynikami ważonymi w sprawozdaniu dotyczącym PEF.

6.    Interpretacja wyników oznaczania śladu środowiskowego produktu

6.1.    Wprowadzenie

Interpretacja wyników badania PEF służy dwóm celom.

Aby osiągnąć te cele, etap interpretacji musi obejmować kroki określone w niniejszej sekcji.

6.2.    Ocena wiarygodności modelu śladu środowiskowego produktu

Ocena wiarygodności modelu PEF musi obejmować ocenę stopnia, w jakim wybory metodologiczne, takie jak: określenie granic systemu, źródeł danych czy wybory dotyczące przydziału mają wpływ na wyniki analizy.

Narzędzia, jakie powinno się wykorzystać do oceny wiarygodności modelu śladu środowiskowego produktu, obejmują:

Wszelkie kwestie wykryte w ramach takiej oceny mogą zostać wykorzystane do kolejnych udoskonaleń badania śladu środowiskowego produktu.

6.3.    Określenie aspektów o kluczowym oddziaływaniu na środowisko: najistotniejsze kategorie oddziaływania, etapy cyklu życia, procesy i przepływy podstawowe

Po upewnieniu się przez osobę stosującą metodę PEF, że model śladu środowiskowego produktu jest wiarygodny i zgodny ze wszelkimi aspektami ustalonymi na etapach określania celu i zakresu badania, muszą zostać zidentyfikowane główne elementy mające wpływ na wyniki PEF. Etap ten można także nazwać analizą „aspektów o kluczowym oddziaływaniu na środowisko”. Osoba stosująca metodę PEF musi określić i wymienić w sprawozdaniu dotyczącym PEF (wraz z %) najistotniejsze elementy:

Istnieje znacząca różnica operacyjna między najistotniejszymi kategoriami oddziaływania i etapami cyklu życia z jednej strony a najistotniejszymi procesami i przepływami podstawowymi z drugiej strony. W szczególności najistotniejsze kategorie oddziaływania i etapy cyklu życia mogą być istotne w kontekście informowania o wynikach badania PEF. Mogą one służyć uwypukleniu tych obszarów ochrony środowiska, na których organizacja powinna skupić swoją uwagę.

Identyfikacja najistotniejszych procesów i przepływów podstawowych jest ważniejsza dla inżynierów i projektantów, ponieważ pozwala na określenie działań mających na celu poprawę ogólnego śladu środowiskowego, takich jak pominięcie lub zmiana procesu, dalsza optymalizacja procesu, zastosowanie technologii zapobiegającej zanieczyszczeniom itp. Jest to szczególnie istotne w przypadku badań wewnętrznych, ponieważ umożliwia dokładniejsze przyjrzenie się sposobom poprawy efektywności środowiskowej produktu. Procedura, która musi być stosowana w celu określenia najistotniejszych kategorii oddziaływania, etapów cyklu życia, procesów i przepływów podstawowych, została opisana w kolejnych sekcjach.

6.3.1    Procedura określania najistotniejszych kategorii oddziaływania

Określanie najistotniejszych kategorii oddziaływania musi opierać się na wynikach znormalizowanych i ważonych. Najistotniejsze kategorie oddziaływania muszą być identyfikowane jako wszystkie kategorie oddziaływania, których łączny wkład stanowi co najmniej 80 % całkowitego pojedynczego wyniku ogólnego. Identyfikacja musi zaczynać się od największego do najmniejszego wkładu.

Co najmniej trzy istotne kategorie oddziaływania muszą zostać zidentyfikowane jako najistotniejsze. Osoba stosująca metodę PEF może dodać więcej kategorii oddziaływania do wykazu tych najistotniejszych, ale żadnej z nich nie może usunąć.

6.3.2    Procedura określania najistotniejszych etapów cyklu życia

Najistotniejszymi etapami cyklu życia są te, których łączny wkład stanowi co najmniej 80 % którejkolwiek z najistotniejszych zidentyfikowanych kategorii oddziaływania. Identyfikacja musi zaczynać się od największego do najmniejszego wkładu. Osoba stosująca metodę PEF może dodać więcej etapów cyklu życia do wykazu tych najistotniejszych, ale żadnego z nich nie może usunąć. Jako minimum muszą zostać uwzględnione etapy cyklu życia opisane w sekcji 4.2.

Jeżeli etap eksploatacji stanowi ponad 50 % całkowitego oddziaływania najistotniejszej kategorii oddziaływania, procedura musi zostać powtórzona z wyłączeniem etapu eksploatacji. W tym przypadku wykaz najistotniejszych etapów cyklu życia musi obejmować etapy wybrane w ramach tej ostatniej procedury oraz etap eksploatacji.

6.3.3    Procedura określania najistotniejszych procesów

Każda najistotniejsza kategoria oddziaływania musi być poddawana dalszym badaniom poprzez określenie najistotniejszych procesów wykorzystywanych do modelowania produktu objętego badaniem. Najistotniejszymi procesami są te, których łączny wkład stanowi co najmniej 80 % którejkolwiek z najistotniejszych zidentyfikowanych kategorii oddziaływania. Identyczne procesy ( 61 ) zachodzące na różnych etapach cyklu życia (np. transport, zużycie energii elektrycznej) muszą być rozliczane oddzielnie. Identyczne procesy zachodzące na tym samym etapie cyklu życia muszą być uwzględniane razem. Wykaz najistotniejszych procesów musi zostać zgłoszony w sprawozdaniu dotyczącym PEF wraz z odpowiednim etapem cyklu życia (lub, w stosownych przypadkach, wieloma etapami cyklu życia) oraz wkładem w %. Identyfikacja najistotniejszych procesów musi odbyć się zgodnie z tabelą 26.

Analiza ta musi zostać zgłoszona oddzielnie dla każdej najistotniejszej kategorii oddziaływania. Osoba stosująca metodę PEF może dodać więcej procesów do wykazu tych najistotniejszych, ale żadnego z nich nie może usunąć.

6.3.4    Procedura określania najistotniejszych przepływów podstawowych

Najistotniejsze przepływy podstawowe definiuje się jako te przepływy podstawowe, których łączny wkład stanowi co najmniej 80 % całkowitego oddziaływania każdej określonej najistotniejszej kategorii oddziaływania w odniesieniu do każdego najistotniejszego procesu, począwszy od tych przepływów, których wkład jest największy, a skończywszy na przepływach, których wkład jest najmniejszy Analiza ta musi zostać zgłoszona oddzielnie dla każdej najistotniejszej kategorii oddziaływania.

Przepływy podstawowe należące do systemu tła najistotniejszego procesu mogą zdominować całkowity wpływ. Dlatego też, jeżeli dostępne są zdezagregowane zbiory danych, osoba stosująca metodę PEF powinna dodatkowo określić najistotniejsze bezpośrednie przepływy podstawowe dla każdego najistotniejszego procesu.

Najistotniejsze bezpośrednie przepływy podstawowe definiuje się jako te bezpośrednie przepływy podstawowe, których łączny wkład stanowi co najmniej 80 % całkowitego wpływu wywieranego przez bezpośrednie przepływy podstawowe procesu, w przypadku najistotniejszych kategorii oddziaływania. Analiza musi ograniczać się do bezpośrednich emisji zdezagregowanych zbiorów danych poziomu -1 ( 62 ). Oznacza to, że łączny wkład w wysokości 80 % musi być obliczony wyłącznie na podstawie wpływu spowodowanego przez emisje bezpośrednie, a nie na podstawie całkowitego wpływu procesu.

Osoba stosująca metodę PEF może dodać więcej przepływów podstawowych do wykazu tych najistotniejszych, ale żadnego z nich nie może usunąć. Wykaz najistotniejszych przepływów podstawowych (lub, w stosownych przypadkach, bezpośrednich przepływów podstawowych) dla najistotniejszych procesów musi zostać zgłoszony w sprawozdaniu dotyczącym PEF.

6.3.5    Postępowanie z liczbami ujemnymi

Przy określaniu procentowego wkładu oddziaływania dla dowolnego procesu lub przepływu podstawowego ważne jest stosowanie wartości bezwzględnych. Pozwala to na określenie znaczenia wszelkich jednostek (np. z recyklingu). W przypadku procesów lub przepływów, które mają ujemny wynik oddziaływania, musi zostać zastosowana następująca procedura:

Procedura ta nie ma zastosowania do identyfikacji najistotniejszych etapów cyklu życia.

6.3.6    Podsumowanie wymogów

Tabela 27 zawiera podsumowanie wymogów dotyczących określania najistotniejszych wkładów.

6.3.7    Przykład

Poniżej podano fikcyjne przykłady, które nie są poparte żadnymi konkretnymi wynikami badań PEF.

Najistotniejsze kategorie oddziaływania

W oparciu o wyniki znormalizowane i ważone, najistotniejsze kategorie oddziaływania to: zmiana klimatu, cząstki stałe, zużycie wody, użytkowanie gruntów i wykorzystywanie zasobów (minerałów oraz metali i surowców kopalnych), których łączny wkład stanowi 84,3 % całkowitego oddziaływania.

Najistotniejsze etapy cyklu życia

Trzy etapy cyklu życia oznaczone kolorem czerwonym to te, które zostały uznane za „najistotniejsze” dla zmiany klimatu, ponieważ ich wkład stanowi ponad 80 %. Ranking rozpoczyna się od największego wkładu.

Procedurę tę powtarza się w odniesieniu do wszystkich najistotniejszych kategorii oddziaływania śladu środowiskowego, które zostały wybrane.

Najistotniejsze procesy

Zgodnie z proponowaną procedurą procesy B, C, E i G muszą zostać wybrane jako „najistotniejsze”.

Procedurę tę powtarza się w odniesieniu do wszystkich najistotniejszych kategorii oddziaływania śladu środowiskowego, które zostały wybrane.

Postępowanie z liczbami ujemnymi i identycznymi procesami na różnych etapach cyklu życia

Tabela 31

Przykładowy sposób postępowania z liczbami ujemnymi i identycznym procesem na różnych etapach cyklu życia

6.4.    Wnioski i zalecenia

Ostatnia część etapu interpretacji śladu środowiskowego obejmuje:

PEF ma charakter uzupełniający względem innych ocen i instrumentów, takich jak ocena oddziaływania na środowisko dla konkretnego miejsca lub ocena ryzyka chemicznego.

Należy wskazać także potencjalne udoskonalenia, np. czystsze technologie i techniki produkcji, zmiany w projektach produktów, w systemach zarządzania środowiskowego (np. w systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) lub EN ISO 14001:2015) lub w innych systematycznych rodzajach podejścia.

Wnioski, zalecenia i ograniczenia muszą być opisane zgodnie z określonymi celami i zakresem badania śladu środowiskowego produktu. Wnioski powinny obejmować podsumowanie aspektów o kluczowym oddziaływaniu na środowisko, jakie zidentyfikowano w ramach łańcucha dostaw, a także podsumowanie możliwych udoskonaleń, jakie można wprowadzić za pomocą interwencji w dziedzinie zarządzania.

7.    Sprawozdania dotyczące śladu środowiskowego produktu

7.1.    Wprowadzenie

Sprawozdanie dotyczące PEF stanowi uzupełnienie badania PEF i zawiera istotne, kompleksowe, spójne, dokładne i przejrzyste streszczenie badania PEF. Sprawozdanie to przedstawia najlepsze możliwe informacje w taki sposób, by zmaksymalizować ich użyteczność dla obecnych i przyszłych planowanych użytkowników, a jednocześnie dostarcza przejrzystych informacji o ograniczeniach. Przekonywające przedstawianie śladu środowiskowego produktu w sprawozdaniach wymaga spełnienia kilku kryteriów – zarówno proceduralnych (jakość sprawozdania), jak i merytorycznych (treść sprawozdania). Wzór sprawozdania dotyczącego PEF jest dostępny w części E załącznika II. Wzór ten zawiera minimum informacji, które należy podać w sprawozdaniu dotyczącym PEF.

Sprawozdanie dotyczące śladu środowiskowego produktu składa się co najmniej z: streszczenia, sprawozdania głównego, zagregowanego zbioru danych zgodnego z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego i załącznika. Informacje poufne i zastrzeżone mogą być udokumentowane w czwartym elemencie – uzupełniającym sprawozdaniu poufnym. Sprawozdania z przeglądów są przedstawiane w formie załączników.

7.1.1.    Streszczenie

Streszczenie musi stanowić element samodzielny bez uszczerbku dla wyników i wniosków lub zaleceń (jeśli zostały włączone do streszczenia). Streszczenie musi spełniać te same kryteria dotyczące przejrzystości, spójności itp., co sprawozdanie szczegółowe. W miarę możliwości, streszczenie powinno mieć formę pisemną i być skierowane do odbiorców nietechnicznych.

7.1.2.    Zagregowany zbiór danych zgodny z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego

Dla każdego produktu objętego badaniem PEF użytkownik musi udostępnić zagregowany zbiór danych zgodny z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego.

Jeżeli osoba stosująca metodę PEF lub PEFCR publikuje taki zbiór danych zgodny z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego, sprawozdanie dotyczące PEF, na podstawie którego zbiór danych jest generowany, również musi zostać podane do publicznej wiadomości.

7.1.3.    Sprawozdanie główne

Sprawozdanie główne ( 63 ) musi obejmować co najmniej następujące elementy:

7.1.4.    Oświadczenie dotyczące walidacji

Zob. sekcja 8.5.3.

7.1.5.    Załączniki

Załączniki mają stanowić dokumentację elementów wspierających sprawozdanie główne, które mają bardziej techniczny charakter. (np. szczegółowe obliczenia dotyczące oceny jakości danych, alternatywne podejście do modelu pól azotowych, gdy badanie PEF obejmuje modelowanie rolnicze, wyniki analizy wrażliwości, ocenę solidności modelu PEF, odniesienia bibliograficzne).

7.1.6.    Sprawozdanie poufne

Sprawozdanie poufne jest nieobowiązkowe. Jeżeli się je sporządza, musi zawierać wszystkie dane (w tym dane pierwotne) oraz informacje, które są poufne lub zastrzeżone i nie mogą zostać udostępnione odbiorcom zewnętrznym. Sprawozdanie poufne musi zostać udostępnione na potrzeby procedury weryfikacji i walidacji badania PEF (zob. sekcja 8.4.3).

8.    Weryfikacja i walidacja badań PEF, sprawozdań dotyczących PEF i narzędzi przekazywania informacji na temat PEF

Jeżeli w zasadach dotyczących wdrażania metody PEF określono szczegółowe wymogi dotyczące weryfikacji i walidacji badań PEF, sprawozdań dotyczących PEF i narzędzi przekazywania informacji na temat PEF, pierwszeństwo muszą mieć wymogi zawarte w tych zasadach.

8.1.    Określanie zakresu weryfikacji

Weryfikacja i walidacja badania PEF jest obowiązkowa zawsze kiedy badanie to lub część informacji w nim zawartych jest wykorzystywana do dowolnego rodzaju komunikacji zewnętrznej (tj. komunikacji z dowolną zainteresowaną stroną inną niż zleceniodawca lub osoba stosująca metodę PEF).

Weryfikacja – proces oceny zgodności prowadzony przez weryfikatora(-ów) śladu środowiskowego w celu sprawdzenia, czy badanie PEF zostało wykonane zgodnie z załącznikiem I.

Walidacja oznacza potwierdzenie przez weryfikatora(-ów) śladu środowiskowego, który(-rzy) przeprowadził(-li) weryfikację, że informacje i dane uwzględnione w badaniu PEF, sprawozdaniu dotyczącym PEF i udostępnione za pośrednictwem narzędzi przekazywania informacji dostępnych w momencie walidacji są rzetelne, wiarygodne i prawidłowe.

Weryfikacja i walidacja musi obejmować następujące trzy obszary:

Weryfikacja badania PEF służy zapewnieniu, że badanie PEF przeprowadzono zgodnie z załącznikiem I lub mającymi zastosowanie PEFCR.

Walidacja informacji zawartych w badaniu PEF musi zapewnić, że:

Weryfikacja i walidacja sprawozdania dotyczącego PEF muszą zapewnić, że:

Walidacja technicznej zawartości narzędzi przekazywania informacji musi zapewniać:

8.2.    Procedura weryfikacji

Procedura weryfikacji obejmuje następujące kroki:

Jeżeli weryfikator dowie się o kwestii, która jego zdaniem może wskazywać na istnienie oszustwa lub niezgodności z przepisami ustawowymi lub wykonawczymi, weryfikator niezwłocznie zawiadamia o swoich obawach podmiot zlecający badanie.

8.3.    Weryfikator/weryfikatorzy

Niniejsza sekcja pozostaje bez uszczerbku dla szczególnych przepisów prawodawstwa UE.

Weryfikację/walidację może przeprowadzić pojedynczy weryfikator lub zespół weryfikacyjny. Niezależny weryfikator musi być jednostką odrębną od organizacji, która przeprowadziła badanie PEF.

W każdym przypadku musi być zapewniona niezależność weryfikatorów, tj. muszą oni spełniać intencje wymogów normy EN ISO/IEC 17020:2012 dotyczących weryfikatorów strony trzeciej i nie mogą mieć konfliktów interesów w zakresie odnośnych produktów.

Muszą być spełnione określone poniżej minimalne wymogi i punktacja w odniesieniu do weryfikatorów. Jeżeli weryfikację/walidację przeprowadza pojedynczy weryfikator, muszą one spełnić wszystkie minimalne wymogi i uzyskać minimalną liczbę punktów (zob. sekcja 8.3.1); jeżeli weryfikację/walidację przeprowadza zespół, musi on jako całość spełnić wszystkie minimalne wymogi i uzyskać minimalną liczbę punktów. Dokumenty potwierdzające kwalifikacje weryfikatorów należy dołączyć do sprawozdania z weryfikacji w formie załącznika lub udostępnić je elektronicznie.

Jeżeli powołany został zespół weryfikacyjny, musi zostać wyznaczony główny weryfikator spośród członków zespołu weryfikacyjnego.

8.3.1.    Minimalne wymogi dotyczące weryfikatorów

Niniejsza sekcja pozostaje bez uszczerbku dla szczególnych przepisów prawodawstwa UE.

Ocena kompetencji weryfikatora lub zespołu weryfikacyjnego opiera się na systemie punktowym, w ramach którego uwzględnia się: (i) doświadczenie w zakresie weryfikacji i walidacji; (ii) praktyczne stosowanie i znajomość metodyki dotyczącej śladu środowiskowego/oceny cyklu życia; oraz (iii) znajomość istotnych technologii, procesów lub innych działań stosowanych w produktach/organizacjach objętych badaniem.

W tabeli 32 przedstawiono system punktowy dla wszystkich istotnych kompetencji i obszarów doświadczenia.

O ile nie określono inaczej w kontekście zakładanego zastosowania, oświadczenie weryfikatora dotyczące systemu punktowego stanowi wymóg minimalny. Weryfikatorzy muszą dostarczyć oświadczenia potwierdzające ich kwalifikacje (np. dyplom ukończenia studiów, doświadczenie zawodowe, certyfikaty itd.) wraz z podaniem liczby punktów uzyskanych w ramach każdego kryterium oraz ogólnego wyniku punktowego. Takie oświadczenia muszą stanowić część sprawozdania z weryfikacji PEF.

Weryfikacja badania PEF musi być przeprowadzana zgodnie z wymogami związanymi z zakładanym zastosowaniem badania. O ile nie określono inaczej, minimalny wynik konieczny do zakwalifikowania weryfikatora lub zespołu weryfikacyjnego wynosi sześć punktów, w tym co najmniej jeden punkt dla każdego z trzech kryteriów obowiązkowych (tj. doświadczenie w weryfikacji i walidacji, praktyczne stosowanie i znajomość metodyki dotyczącej PEF/oceny cyklu życia oraz znajomość technologii lub innych działań istotnych dla badania PEF).

8.3.2.    Rola głównego weryfikatora w zespole weryfikacyjnym

Główny weryfikator jest członkiem zespołu, któremu powierzono dodatkowe zadania. Główny weryfikator musi:

8.4.    Wymogi w zakresie weryfikacji i walidacji

Weryfikator musi przedstawić wszystkie wyniki dotyczące weryfikacji i walidacji badania PEF, sprawozdania dotyczącego PEF i narzędzi przekazywania informacji na temat PEF oraz – w razie konieczności – dać podmiotowi zlecającemu badanie PEF możliwość poprawienia prac. W zależności od charakteru wyników może być konieczna dodatkowa wymiana uwag i odpowiedzi. Wszelkie zmiany wprowadzone w odpowiedzi na wyniki weryfikacji lub walidacji muszą zostać udokumentowane i wyjaśnione w sprawozdaniu z weryfikacji lub walidacji. Podsumowanie takie może mieć formę tabeli w odpowiednich dokumentach. Podsumowanie zawiera uwagi weryfikatora(-ów), odpowiedź podmiotu zlecającego badanie i uzasadnienie zmian.

Weryfikacja może mieć miejsce po zakończeniu badania PEF lub równolegle do badania (w tym samym czasie co badanie), natomiast walidacja odbywa się zawsze po zakończeniu badania.

Weryfikację/walidację przeprowadza się poprzez połączenie przeglądu dokumentacji i walidacji modeli.

Weryfikator musi zapewnić, by walidacja danych obejmowała:

Weryfikacja i walidacja badania PEF muszą być przeprowadzone z zachowaniem minimalnych wymogów wymienionych w sekcji 8.4.1.

8.4.1    Minimalne wymogi w zakresie weryfikacji i walidacji badania PEF

Weryfikatorzy muszą przeprowadzić walidację dokładności i wiarygodności informacji ilościowych zastosowanych w obliczeniach w badaniu. Ponieważ taka walidacja może być bardzo zasobochłonna, muszą być przestrzegane następujące wymogi:

Weryfikatorzy sprawdzają, czy zagregowane zbiory danych dotyczących produktu objętego badaniem zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego zostały udostępnione Komisji Europejskiej ( 69 ). Podmiot zlecający badanie PEF może podjąć decyzję o upublicznieniu zbioru danych.

Dodatkowe informacje środowiskowe i techniczne spełniają wymogi określone w sekcji 3.2.4.1.

8.4.2    Techniki weryfikacji i walidacji

Weryfikator musi ocenić i potwierdzić, czy zastosowane metody obliczeń są wystarczająco dokładne, wiarygodne i czy są one właściwe i stosowane zgodnie z metodą PEF. Weryfikator musi potwierdzić, czy właściwie przeliczono jednostki miary.

Weryfikator sprawdza, czy zastosowane procedury pobierania próbek są zgodne z procedurą pobierania próbek określoną w metodzie PEF zgodnie z sekcją 4.4.6. Przekazane dane muszą zostać sprawdzone pod kątem dokumentacji źródłowej, aby ustalić ich spójność.

Weryfikator musi ocenić, czy metody obliczeń szacunkowych są właściwe i czy stosowano je spójnie.

Weryfikator może ocenić rozwiązania alternatywne do oszacowań lub podjętych wyborów, aby określić, czy wybrano podejście konserwatywne.

Weryfikator może określić przypadki, w których zachodzi niepewność i których skala jest większa, niż zakładano, oraz ocenić skutki takich przypadków dla ostatecznych wyników PEF.

8.4.3    Poufność danych

Dane do walidacji przedstawia się w sposób uporządkowany i kompleksowy. Weryfikatorzy muszą otrzymać całą dokumentację projektową będącą podstawą walidacji badania PEF, w tym model śladu środowiskowego, informacje i dane poufne oraz sprawozdanie dotyczące PEF. Weryfikatorzy traktują wszystkie informacje i dane poddawane weryfikacji/walidacji jako poufne i wykorzystują je wyłącznie podczas procesu weryfikacji/walidacji.

Podmiot zlecający badanie PEF może wyłączyć poufne dane i informacje ze sprawozdania dotyczącego PEF, pod warunkiem że:

Dane biznesowe mogą być danymi poufnymi z uwagi na kwestie konkurencji, prawa własności intelektualnej lub podobne ograniczenia prawne. W związku z tym musi zostać zachowana poufność danych biznesowych uznanych za poufne i przekazanych w procesie walidacji. Dlatego weryfikatorzy nie mogą bez zgody organizacji rozpowszechniać ani w inny sposób zachowywać w celu wykorzystania informacji ujawnionych im w trakcie procesu weryfikacji/walidacji. Podmiot zlecający badanie PEF może zwrócić się do weryfikatorów o podpisanie umowy poufności.

8.5    Wyniki procesu weryfikacji/walidacji

8.5.1    Zawartość sprawozdania z weryfikacji i walidacji

Sprawozdanie z weryfikacji i walidacji ( 70 ) musi obejmować wszystkie wnioski z procesu weryfikacji/walidacji, działania podjęte przez podmiot zlecający w odpowiedzi na uwagi weryfikatorów oraz ustalenia końcowe. Sprawozdanie jest obowiązkowe, ale może być poufne. Informacje poufne są udostępniane wyłącznie Komisji Europejskiej lub organowi nadzorującemu opracowywanie PEFCR oraz zespołowi ds. przeglądu przeglądowemu, na ich wniosek.

Ustalenia końcowe mogą być różne:

Sprawozdanie z weryfikacji i walidacji jasno określa konkretne badanie PEF będące przedmiotem weryfikacji. Do tego celu należy w nim uwzględnić następujące informacje:

8.5.2    Zawartość oświadczenia dotyczącego walidacji

Oświadczenie dotyczące walidacji jest obowiązkowe i musi w każdym przypadku być dołączone do sprawozdania dotyczącego PEF w formie załącznika.

Weryfikator włącza do oświadczenia dotyczącego walidacji co najmniej następujące elementy i aspekty:

8.5.3    Ważność sprawozdania z weryfikacji i walidacji oraz oświadczenia dotyczącego walidacji

Sprawozdanie z weryfikacji i walidacji oraz oświadczenie dotyczące walidacji muszą odnosić się wyłącznie do jednego konkretnego sprawozdania dotyczącego PEF. W sprawozdaniu z weryfikacji i walidacji oraz w oświadczeniu dotyczącym walidacji musi zostać jednoznacznie określone konkretne badanie PEF objęte weryfikacją (np. poprzez wskazanie tytułu, podmiotu zlecającego badanie PEF, osoby stosującej metodę PEF zob. sekcje 8.5.1 i 8.5.2) wraz z konkretną wersją ostatecznego sprawozdania dotyczącego PEF, do którego odnosi się sprawozdanie z weryfikacji i walidacji oraz oświadczenie dotyczące walidacji (np. poprzez wskazanie daty sporządzenia sprawozdania lub numeru wersji).

Na podstawie ostatecznego sprawozdania dotyczącego PEF i po wprowadzeniu wszystkich działań naprawczych wnioskowanych przez weryfikatora/weryfikatorów należy stosownie uzupełnić zarówno sprawozdanie z weryfikacji i walidacji, jak i oświadczenie dotyczące walidacji. Sprawozdanie z weryfikacji i walidacji oraz oświadczenie dotyczące walidacji muszą zawierać podpis odręczny lub elektroniczny weryfikatora/weryfikatorów zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 910/2014 ( 71 ).

Maksymalny okres ważności sprawozdania z weryfikacji i walidacji oraz oświadczenia dotyczącego walidacji nie powinien przekraczać trzech lat, począwszy od daty ich pierwszego sporządzenia.

W okresie ważności weryfikacji podmiot zlecający badanie PEF i weryfikator/weryfikatorzy muszą ustalić zasady monitorowania (działań następczych) w celu oceny, czy zawartość nadal jest zgodna z bieżącą sytuacją (sugeruje się przeprowadzanie takich działań następczych raz na rok, częstotliwość ustala podmiot zlecający badanie PEF i weryfikatorzy).

Kontrole okresowe muszą dotyczyć parametrów, które zdaniem weryfikatorów mogą doprowadzić do istotnych zmian w wynikach badania PEF. Oznacza to, że wyniki są ponownie obliczane z uwzględnieniem zmian w zidentyfikowanych parametrach. Wykaz takich parametrów obejmuje następujące elementy:

Podczas kontroli okresowej należy również dokonać przeglądu przyczyn nieujawnienia informacji. Weryfikację w ramach monitorowania można zorganizować w formie kontroli dokumentacji lub wizyty na miejscu.

Bez względu na okres ważności badanie PEF (a w konsekwencji również sprawozdanie dotyczące PEF) należy aktualizować w okresie monitorowania, jeżeli wyniki dla jednej z przekazanych kategorii oddziaływania pogorszyły się o ponad 10,0 % w porównaniu ze zweryfikowanymi danymi lub jeżeli łączny zagregowany wynik punktowy pogorszył się o ponad 5,0 % w porównaniu z danymi zagregowanymi.

Jeżeli zmiany te mają również wpływ na zawartość narzędzi przekazywania informacji, muszą zostać również zaktualizowane.

Bibliografia

ADEME (2011). General principles for an environmental communication on mass market products BPX 30-323-0.

Beck T., Bos U., Wittstock B., Baitz M., Fischer M., Sedlbauer K. (2010). „LANCA Land Use Indicator Value Calculation in Life Cycle Assessment – Method Report”, Instytut Fizyki Budowli Fraunhofer.

Bos U., Horn R., Beck T., Lindner J.P., Fischer M. (2016). LANCA® – Characterisation Factors for Life Cycle Impact Assessment, wersja 2.0, 978-3-8396-0953-8, Fraunhofer Verlag, Stuttgart.

Boucher O., Friedlingstein P., Collins B. i Shine K.P. (2009). The indirect global warming potential and global temperature change potential due to methane oxidation. Environ. Res. Lett., 4, 044007.

BSI (2011). PAS 2050:2011. Specification for the assessment of the life cycle greenhouse gas emissions of goods and services. Londyn, Brytyjskie Biuro ds. Norm.

BSI (2012). PAS 2050-1:2012. Assessment of life cycle greenhouse gas emissions from horticultural products - Supplementary requirements for the cradle to gate stages of GHG assessments of horticultural products undertaken in accordance with PAS 2050. Londyn, Brytyjskie Biuro ds. Norm.

CE Delft (2010). Biofuels: GHG impact of indirect land use change. Dostępne pod adresem http://www.birdlife.org/eu/pdfs/PPT_carbon_bomb_CE_delft.pdf

Rada Unii Europejskiej (2008). Konkluzje Rady w sprawie planu działania na rzecz zrównoważonej konsumpcji i produkcji oraz zrównoważonej polityki przemysłowej. https://www.consilium.europa.eu/uedocs/cms_Data/docs/pressdata/en/envir/104503.pdf

Rada Unii Europejskiej (2010). Konkluzje Rady w sprawie zrównoważonej gospodarki materiałami oraz zrównoważonej produkcji i konsumpcji: głównego wkładu w efektywne wykorzystywanie zasobów w Europie.

http://www.consilium.europa.eu/uedocs/cms_data/docs/pressdata/en/envir/118642.pdf

De Laurentiis, V., Secchi, M., Bos, U., Horn, R., Laurent, A. i Sala, S., (2019). Soil quality index: Exploring options for a comprehensive assessment of land use impacts in LCA. Journal of cleaner production, 215, s. 63-74.

Dreicer M., Tort V. i Manen P. (1995). ExternE, Externalities of Energy, tom 5 Nuclear, Centre d'étude sur l'Evaluation de la Protection dans le domaine nucléaire (CEPN), red. Komisja Europejska, DG XII, Nauka, Badania i Rozwój, JOULE, Luksemburg.

Norma EN (2007). 15343:2007: Tworzywa sztuczne – Tworzywa z recyklingu – Monitorowanie recyklingu tworzyw sztucznych, ocena zgodności i zawartość poddana recyklingowi.

Protokół ENVIFOOD, protokół oceny środowiskowej żywności i napojów, okrągły stół na rzecz zrównoważonej konsumpcji i produkcji żywności w Europie, grupa robocza 1, Bruksela, Belgia. https://publications.jrc.ec.europa.eu/repository/handle/JRC90431

Komisja Europejska – Wspólne Centrum Badawcze – Instytut Środowiska i Zrównoważonego Rozwoju (2010). International Reference Life Cycle Data System (ILCD) Handbook – General guide for Life Cycle Assessment - Detailed guidance. [Podręcznik dotyczący międzynarodowego referencyjnego systemu danych na temat cyklu życia produktów (ILCD) – Systemy przeglądu na potrzeby oceny cyklu życia]. Wydanie pierwsze, marzec 2010 r. ISBN 978-92-79-19092-6, doi: 10.2788/38479. Urząd Publikacji Unii Europejskiej, Luksemburg.

Wspólne Centrum Badawcze Komisji Europejskiej (2010a): International Reference Life Cycle Data System (ILCD) Handbook – Review schemes for Life Cycle Assessment [Podręcznik dotyczący międzynarodowego referencyjnego systemu danych na temat cyklu życia produktów (ILCD) – Systemy przeglądu na potrzeby oceny cyklu życia]. Wydanie pierwsze, marzec 2010 r. ISBN 978-92-79-19094-0, doi: 10.2788/39791. Urząd Publikacji Unii Europejskiej, Luksemburg.

Komisja Europejska, Wspólne Centrum Badawcze (2010b): International Reference Life Cycle Data System (ILCD) Handbook – Framework and Requirements for Life Cycle Impact Assessment Models and Indicators. [Podręcznik dotyczący międzynarodowego referencyjnego systemu danych na temat cyklu życia produktów (ILCD) – Ramy i wymogi dotyczące modeli i wskaźników oceny wpływu cyklu życia]. Wydanie pierwsze, marzec 2010 r. ISBN 978-92-79-17539-8, doi: 10.2788/38719. Urząd Publikacji Unii Europejskiej, Luksemburg.

Komisja Europejska, Wspólne Centrum Badawcze (2010c): International Reference Life Cycle Data System (ILCD) Handbook – Nomenclature and other conventions. [Podręcznik dotyczący międzynarodowego referencyjnego systemu danych na temat cyklu życia produktów (ILCD) – Nomenklatura i inne konwencje]. Wydanie pierwsze, marzec 2010 r. ISBN 978-92-79-15861-2, doi: 10.2788/96557. Urząd Publikacji Unii Europejskiej, Luksemburg.

Komisja Europejska, Wspólne Centrum Badawcze (2011a): International Reference Life Cycle Data System (ILCD) Handbook - Recommendations based on existing environmental impact assessment models and factors for Life Cycle Assessment in a European context. [Podręcznik dotyczący międzynarodowego referencyjnego systemu danych na temat cyklu życia produktów (ILCD) – Zalecenia dotyczące oceny cyklu życia w kontekście europejskim w oparciu o istniejące modele i czynniki oceny oddziaływania na środowisko]. Urząd Publikacji Unii Europejskiej, w druku.

Komisja Europejska, Wspólne Centrum Badawcze (2011b): Analysis of Existing Environmental Footprint methodologies for Products and Organisations: Recommendations, Rationale, and Alignment, w druku.

Komisja Europejska (2005). Dyrektywa 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotycząca nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniająca dyrektywę Rady 84/450/EWG, dyrektywy 97/7/WE, 98/27/WE i 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady („dyrektywa o nieuczciwych praktykach handlowych”), Dz.U. L 149 z 11.6.2005, s. 22.

Komisja Europejska (2010). Decyzja Komisji (C(2010) 3751) z dnia 10 czerwca 2010 r. w sprawie wytycznych dotyczących obliczania zasobów węgla w ziemi do celów załącznika V do dyrektywy 2009/28/WE, Dz.U. L 151 z 17.6.2010, s. 19.

Komisja Europejska (2011). Komunikat COM(2011) 571 „Plan działania na rzecz zasobooszczędnej Europy”. {SEC(2011) 1067 final} {SEC(2011) 1068 final}

Komisja Europejska (2012). Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1179/2012 z dnia 10 grudnia 2012 r. ustanawiające kryteria określające, kiedy stłuczka szklana przestaje być odpadem na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE, Dz.U. L 337 z 11.12.2012, s. 31.

Komisja Europejska (2012). Wniosek w sprawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 98/70/WE odnoszącą się do jakości benzyny i olejów napędowych oraz zmieniającej dyrektywę 2009/28/WE w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych. COM(2012) 595 final. {SWD(2012) 343 final} {SWD(2012) 344 final}

Komisja Europejska (2013). Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 529/2013/UE z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie zasad rozliczania emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych w wyniku działalności związanej z użytkowaniem gruntów, zmianą użytkowania gruntów i leśnictwem oraz informacji o działaniach związanych z tą działalnością. (Dz.U. L 165 z 18.6.2013, s. 80).

Komisja Europejska (2013). „Załącznik II: Przewodnik dotyczący śladu środowiskowego produktu (PEF) w zaleceniu Komisji z dnia 9 kwietnia 2013 r. w sprawie stosowania wspólnych metod pomiaru efektywności środowiskowej w cyklu życia produktów i organizacji oraz informowania o niej (2013/179/UE)”. Dz.U. L 124 z 4.5.2013, s. 6.

Komisja Europejska (2016). Wytyczne dotyczące wykonania/stosowania dyrektywy 2005/29/WE w sprawie nieuczciwych praktyk handlowych. SWD(2016) 163 final.

Parlament Europejski i Rada Unii Europejskiej (2009). Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniająca i w następstwie uchylająca dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE, Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 16.

Parlament Europejski i Rada Unii Europejskiej (2018). Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/851 z dnia 30 maja 2018 r. zmieniająca dyrektywę 2008/98/WE w sprawie odpadów. Dz.U. L 150 z 14.6.2018, s. 109.

Eurostat: https://ec.europa.eu/eurostat/web/main/data/database

Fantke P., Evans J., Hodas N., Apte J., Jantunen M., Jolliet O. i McKone T.E. (2016). Health impacts of fine particulate matter. W: Frischknecht R., Jolliet O. (red.). Global Guidance for Life Cycle Impact Assessment Indicators: Tom 1. UNEP/SETAC Life Cycle Initiative, Paryż, s. 76–99. Dostęp: styczeń 2017 r., www.lifecycleinitiative.org/applying-lca/lcia-cf/

Fantke P., Bijster M., Guignard C., Hauschild M., Huijbregts M., Jolliet O., Kounina A., Magaud V., Margni M., McKone T.E., Posthuma L., Rosenbaum R.K., van de Meent D. i van Zelm R. dokumentacja 2017.USEtox®2.0 dokumentacja (wersja 1), http://usetox.org. https://doi.org/10.11581/DTU:00000011

FAO (2016a). Environmental performance of animal feeds supply chains: Guidelines for assessment [Efektywność środowiskowa łańcuchów dostaw pasz: Wytyczne oceny]. Livestock Environmental Assessment and Performance Partnership. FAO, Rzym, Włochy. Publikacja dostępna pod adresem: http://www.fao.org/partnerships/leap/publications/en/.

FAO (2016b). Greenhouse gas emissions and fossil energy use from small ruminant supply chains: Guidelines for assessment [Efektywność środowiskowa łańcuchów dostaw pasz: Wytyczne oceny]. Livestock Environmental Assessment and Performance Partnership. FAO, Rzym, Włochy. Publikacja dostępna pod adresem: http://www.fao.org/partnerships/leap/publications/en/.

Fazio S. Castellani V. Sala S., Schau E.M., Secchi M. i Zampori L. Supporting information to the characterisation factors of recommended EF Life Cycle Impact Assessment methods, EUR 28888 EN, Komisja Europejska, Ispra, 2018a. ISBN 978-92-79-76742-5, doi: 10.2760/671368, JRC109369.

Fazio S., Biganzoli F., De Laurentiis V., Zampori L., Sala S. i Diaconu E. Supporting information to the characterisation factors of recommended EF Life Cycle Impact Assessment methods, EUR 29600 EN, Urząd Publikacji Unii Europejskiej, Luksemburg, 2018b. ISBN 978-92-79-98584-3 (online), 978-92-79-98585-0 (druk), doi:10.2760/002447 (online), 10.2760/090552 (druk), JRC114822.

Fazio S., Zampori L., De Schryver A., Kusche O. Guide on Life Cycle Inventory (LCI) data generation for the Environmental Footprint, EUR 29560 EN, Urząd Publikacji Unii Europejskiej, Luksemburg, 2018c. ISBN 978-92-79-98372-6, doi: 10.2760/120983, JRC 114593.

Frischknecht R., Steiner R. i Jungbluth N. (2008). The Ecological Scarcity method – Eco-Factors 2006. A method for impact assessment in LCA. Badania środowiskowe nr 0906. Federalne Biuro ds. Środowiska (FOEN), Berno. 188 s.

Globalna Sieć Śladu Ekologicznego (2009): Ecological Footprint Standards 2009. Publikacja dostępna pod adresem: http://www.footprintnetwork.org/images/uploads/Ecological_Footprint_Standards_2009.pdf.

Horn, R., Maier, S., LANCA®- Characterization Factors for Life Cycle Impact Assessment, wersja 2.5, 2018, dostępne pod adresem: http://publica.fraunhofer.de/documents/N-379310.html

IDF (2015). A common carbon footprint approach for dairy sector: The IDF guide to standard life cycle assessment methodology. Bulletin of the International Dairy Federation 479/2015.

Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu (IPCC) (2003). IPCC Good Practice Guidance for Land Use, Land-Use Change and Forestry, Intergovernmental Panel on Climate Change, Hayama.

Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu (IPCC) (2006). IPCC Guidelines for National Greenhouse Gas Inventories: tom 4: Agriculture, Forestry and Other Land Use, IGES, Japonia.

Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu (IPCC) (2007). IPCC Climate Change Fourth Assessment Report: Climate Change 2007. https://www.ipcc.ch/reports/?rp=ar4

Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu (IPCC) (2013). Myhre G., Shindell D., Bréon F.-M., Collins W., Fuglestvedt J., Huang J., Koch D., Lamarque J.-F., Lee D., Mendoza B., Nakajima T., Robock A., Stephens G., Takemura T. i Zhang H. (2013). Anthropogenic and Natural Radiative Forcing. W: Climate Change 2013: The Physical Science Basis. Contribution of Working Group I to the Fifth Assessment Report of the Intergovernmental Panel on Climate Change [Stocker T.F., Qin D., Plattner G.-K., Tignor M., Allen S.K., Boschung J., Nauels A., Xia Y., Bex V. i Midgley P.M. (red.)]. Cambridge University Press, Cambridge, Zjednoczone Królestwo i Nowy Jork, NY, USA.

EN ISO 14001:2015 – Systemy zarządzania środowiskowego – Wymagania i wytyczne stosowania. International Organization for Standardization (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna). Genewa, Szwajcaria.

EN ISO 14020:2001 – Etykiety i deklaracje środowiskowe – Zasady ogólne. International Organization for Standardization (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna). Genewa, Szwajcaria.

EN ISO 14021:2016. Etykiety i deklaracje środowiskowe – Własne stwierdzenia środowiskowe (Etykietowanie środowiskowe II typu). International Organization for Standardization (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna). Genewa, Szwajcaria.

EN ISO 14025:2010. Norma międzynarodowa – Etykiety i deklaracje środowiskowe – Deklaracje środowiskowe III typu - Zasady i procedury. International Organization for Standardization (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna). Genewa, Szwajcaria.

EN ISO 14040:2006. Norma międzynarodowa - Zarządzanie środowiskowe – Ocena cyklu życia – Zasady i struktura. International Organization for Standardization (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna). Genewa, Szwajcaria.

EN ISO 14044:2006. Norma międzynarodowa – Zarządzanie środowiskowe – Ocena cyklu życia – Wymagania i wytyczne. International Organization for Standardization (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna). Genewa, Szwajcaria.

ISO 14046:2014. Zarządzanie środowiskowe – Ślad wodny – Zasady, wymagania i wytyczne. International Organization for Standardization (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna). Genewa, Szwajcaria.

EN ISO 14067:2018. Gazy cieplarniane – Ślad węglowy wyrobów – Wymagania i wytyczne dotyczące kwantyfikacji. International Organization for Standardization (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna). Genewa, Szwajcaria.

ISO 14050:2020. Zarządzanie środowiskowe – Terminologia. International Organization for Standardization (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna). Genewa, Szwajcaria.

CEN ISO/TS 14071:2016 – Zarządzanie środowiskowe – Ocena cyklu życia – Krytyczne procesy przeglądu i kompetencje recenzentów: Dodatkowe wymagania i wytyczne do EN ISO 14044:2006. International Organization for Standardization (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna). Genewa, Szwajcaria.

ISO 17024:2012 – Ocena zgodności – Ogólne wymagania dotyczące jednostek certyfikujących osoby; International Organization for Standardization (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna). Genewa, Szwajcaria.

Milà i Canals L., Romanyà J. i Cowell S.J. (2007). Method for assessing impacts on life support functions (LSF) related to the use of »fertile land« in Life Cycle Assessment (LCA). Journal of Cleaner Production 15: s. 1426–1440.

Nederlands Instituut voor Bouwbiologie en Ecologie (2014). Vergelijkend LCA onderzoek houten en kunststof pallets.

NRC (2007). Nutrient requirements of small ruminants: Sheep, goats, cervids, and new world camelids. National Research Council. Waszyngton D.C., National Academies Press.

PAS 2050 (2011). Specifications for the assessment of the life cycle greenhouse gas emissions of goods and services. Publikacja dostępna pod adresem: https://www.bsigroup.com/fr-FR/A-propos-de-BSI/espace-presse/Communiques-de-presse/actualite-2011/La-norme-PAS-2050-nouvellement-revisee-sapprete-a-relancer-les-efforts-internationaux-pour-les-produits-relatifs-a-lEmpreinte-Carbone/

PERIFEM i ADEME. „Guide sectorial 2014: Réalisation d’un bilan des emissions de gaz à effet de serre pour distribution et commerce de detail”.

Rosenbaum, R.K., Anton, A., Bengoa, X. i in. (2015). The Glasgow consensus on the delineation between pesticide emission inventory and impact assessment for LCA. International Journal of Life Cycle Assessment, 20: 765.

Rosenbaum R.K., Bachmann T.M., Gold L.S., Huijbregts M.A.J., Jolliet O., Juraske R., Köhler A., Larsen H.F., MacLeod M., Margni M., McKone T.E., Payet J., Schuhmacher M., van de Meent D. i Hauschild M.Z. (2008). USEtox - The UNEP-SETAC toxicity model: recommended characterisation factors for human toxicity and freshwater ecotoxicity in Life Cycle Impact Assessment. International Journal of Life Cycle Assessment 13(7): s. 532–546 (2008)

Sala S., Cerutti A.K., Pant R., Development of a weighting approach for the Environmental Footprint, Urząd Publikacji Unii Europejskiej, Luksemburg, 2018. ISBN 978-92-79-68042-7, EUR 28562, doi 10.2760/945290.

Saouter E., Biganzoli F., Ceriani L., Pant R., Versteeg D., Crenna E., Zampori L. Using REACH and EFSA database to derive input data for the USEtox model. EUR 29495 EN, Urząd Publikacji Unii Europejskiej, Luksemburg, 2018. ISBN 978-92-79-98183-8, doi: 10.2760/611799, JRC 114227.

Seppälä J., Posch M., Johansson M. i Hettelingh J.P. (2006). Country-dependent Characterisation Factors for Acidification and Terrestrial Eutrophication Based on Accumulated Exceedance as an Impact Category Indicator. International Journal of Life Cycle Assessment 11(6): s. 403–416.

Struijs J., Beusen A., van Jaarsveld H. i Huijbregts M.A.J. (2009). Aquatic Eutrophication. Sekcja 6 w: Goedkoop M., Heijungs R., Huijbregts M.A.J., De Schryver A., Struijs J., Van Zelm R. (2009). ReCiPe 2008 – A life cycle impact assessment method which comprises harmonised category indicators at the midpoint and the endpoint level. Report I: Characterisation factors, wydanie pierwsze.

Thoma i in. (2013). A biophysical approach to allocation of life cycle environmental burdens for fluid milk supply chain analysis. International Dairy Journal 31.

UNEP (2011). Global guidance principles for life cycle assessment databases. ISBN 978-92-807-3174-3. Publikacja dostępna pod adresem: https://www.lifecycleinitiative.org/wp-content/uploads/2012/12/2011%20-%20Global%20Guidance%20Principles.pdf

UNEP (2016). Global guidance for life cycle impact assessment indicators. Tom 1. ISBN 978-92-807-3630-4. Publikacja dostępna pod adresem: http://www.lifecycleinitiative.org/life-cycle-impact-assessment-indicators-and-characterization-factors/

Van Oers L., de Koning A., Guinee J.B. i Huppes G. (2002). Abiotic Resource Depletion in LCA. Instytut Dróg i Budownictwa Wodnego, Ministerstwo Transportu i Gospodarki Wodnej, Amsterdam.

Van Zelm R., Huijbregts M.A.J., Den Hollander H.A., Van Jaarsveld H.A., Sauter F.J., Struijs J., van Wijnen H.J. i van de Meent D. (2008). European characterisation factors for human health damage of PM10 and ozone in life cycle impact assessment. Atmospheric Environment 42, s. 441–453.

Światowa Organizacja Meteorologiczna (WMO) (2014). Scientific Assessment of Ozone Depletion: 2014, Global Ozone Research and Monitoring Project, sprawozdanie nr 55, Genewa, Szwajcaria.

Światowy Instytut Zasobów (WRI), Światowa Rada Biznesu na rzecz Zrównoważonego Rozwoju (2011). Product Life Cycle Accounting and Reporting Standard. Greenhouse Gas Protocol. WRI, Stany Zjednoczone, 144 strony.

Światowy Instytut Zasobów (WRI) i Światowa Rada Biznesu na rzecz Zrównoważonego Rozwoju (WBCSD) (2004): Greenhouse Gas Protocol - Corporate Accounting and Reporting Standard [Protokół dotyczący emisji gazów cieplarnianych – Norma dotycząca rachunkowości i sprawozdawczości w odniesieniu do przedsiębiorstw].

Światowy Instytut Zasobów (WRI) i Światowa Rada Biznesu na rzecz Zrównoważonego Rozwoju (WBCSD) (2011): Greenhouse Gas Protocol – Corporate Value Chain (Scope 3) Accounting and Reporting Standard [Protokół dotyczący emisji gazów cieplarnianych. Łańcuch wartości – rachunkowość i sprawozdawczość w odniesieniu do przedsiębiorstw (zakres 3)].

Światowy Instytut Zasobów (WRI) i Światowa Rada Biznesu na rzecz Zrównoważonego Rozwoju (WBCSD) (2015): Wytyczne w sprawie protokołu dotyczącego emisji gazów cieplarnianych zakresu 2. Zmiana protokołu dotyczącego emisji gazów cieplarnianych. Norma korporacyjna.

Wykaz rysunków

Rysunek 1	Przykład zbioru danych częściowo zagregowanego na poziomie -1
Rysunek 2	Etapy badania śladu środowiskowego produktu.
Rysunek 3	Standardowy scenariusz transportu
Rysunek 4	Punkt substytucji na poziomach 1 i 2
Rysunek 5	Przykład punktu substytucji na różnych etapach w łańcuchu wartości.
Rysunek 6	Wariant modelowania, gdy złom zgłasza się jako zawartość materiału przedkonsumenckiego z recyklingu
Rysunek 7	Wariant modelowania, gdy złomu nie zgłasza się jako zawartości materiału przedkonsumenckiego z recyklingu
Rysunek 8	Uproszczony schemat gromadzenia materiału do recyklingu
Rysunek 9	Graficzne przedstawienie zbioru danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa
Rysunek A-1	Proces tworzenia/zmiany PEFCR. PEF-RP: badanie PEF produktu reprezentatywnego.
Rysunek A-1:	Proces opracowywania PEFCR
Rysunek A-3 –	Przykład struktury PEFCR z zasadami horyzontalnymi specyficznymi dla kategorii produktów, różnymi podkategoriami produktów i zasadami pionowymi specyficznymi dla podkategorii produktów.
Rysunek A-3 –	Klasy efektywności PEF

Wykaz tabel

Tabela 1.	Przykład określenia celu – ślad środowiskowy koszulki
Tabela 2	Kategorie oddziaływania śladu środowiskowego z odpowiednimi wskaźnikami kategorii oddziaływania oraz modele charakterystyki.
Tabela 3	Współczynniki emisji poziomu 1 pochodzące z wytycznych IPCC (2006) (zmodyfikowane).
Tabela 4	Alternatywne podejście do modelowania azotu
Tabela 5	Minimalne kryteria służące zapewnieniu instrumentów umownych od dostawców – wytyczne dotyczące spełnienia kryteriów
Tabela 6	Identyfikacja subpopulacji dla przykładu 2
Tabela 7	Podsumowanie subpopulacji dla przykładu 2
Tabela 8	Przykład: sposób obliczania liczby przedsiębiorstw w każdej podpróbce
Tabela 9	Tabela podsumowująca sposób stosowania CFF w różnych sytuacjach
Tabela 10	Standardowe współczynniki przydziału w odniesieniu do bydła na poziomie gospodarstw
Tabela 11	Standardowe wartości, które należy zastosować do obliczenia NEwool w przypadku owiec i kóz
Tabela 12	Standardowe wartości, które należy zastosować do obliczenia NEl w przypadku owiec i kóz
Tabela 13	Stałe do wykorzystania przy obliczaniu NEg dla owiec
Tabela 14	Standardowe wartości, które należy zastosować do obliczenia NEg w przypadku owiec i kóz
Tabela 15.	Standardowe współczynniki przydziału, które należy zastosować w badaniach PEF dotyczących owcy na etapie chowu
Tabela 16	Przydział na etapie chowu między prosiętami i lochami
Tabela 17	Wskaźniki przydziału ekonomicznego dla wołowiny
Tabela 18	Wskaźniki przydziału ekonomicznego dla świń
Tabela 19	Wskaźniki przydziału ekonomicznego dla owiec
Tabela 20.	Kryteria dotyczące jakości danych, dokumentacja, nomenklatura i przegląd
Tabela 21	Ocena jakości danych (DQR) i poziomy jakości danych każdego kryterium jakości danych
Tabela 22	Ogólny poziom jakości danych dla zbiorów danych zgodnych z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego według uzyskanych ocen jakości danych
Tabela 23	Jak przypisać wartości do kryteriów oceny jakości danych przy użyciu informacji specyficznych dla danego przedsiębiorstwa. Nie wolno zmieniać żadnych kryteriów.
Tabela 24	Jak przypisać wartości do kryteriów oceny jakości danych przy użyciu zbiorów danych wtórnych.
Tabela 25	DNM – wymogi dotyczące przedsiębiorstw wykonujących badanie PEF.
Tabela 26.	Kryteria wyboru dotyczące tego, na którym etapie cyklu życia należy określić najistotniejsze procesy
Tabela 27.	Podsumowanie wymogów dotyczących określania najistotniejszych wkładów
Tabela 28	Wkład różnych kategorii oddziaływania w oparciu o wyniki znormalizowane i ważone – przykład
Tabela 29	Wkład różnych etapów cyklu życia w kategorię oddziaływania „zmiana klimatu” (na podstawie scharakteryzowanych wyników zbiorów wejść i wyjść) – przykład
Tabela 30	Wkład różnych procesów w kategorię oddziaływania „zmiana klimatu” (na podstawie scharakteryzowanych wyników zbiorów wejść i wyjść) – przykład
Tabela 31.	Przykładowy sposób postępowania z liczbami ujemnymi i identycznym procesem na różnych etapach cyklu życia
Tabela 32	System punktowy dla wszystkich istotnych kompetencji i obszarów doświadczenia do celów oceny kompetencji weryfikatorów
Tabela A-1.	Podsumowanie wymogów w odniesieniu do PEFCR obejmujących jedną kategorię produktu i PEFCR obejmujących podkategorie. Wymogi mają zastosowanie do produktów końcowych.
Tabela A-2	Cztery aspekty jednostki funkcjonalnej z dodatkowymi wymogami w odniesieniu do PEFCR dotyczących produktów żywnościowych i nieżywnościowych
Tabela A-3	Alternatywne podejście do modelowania azotu
Tabela A-4	Wytyczne w zakresie PEFCR dotyczące etapu eksploatacji
Tabela A-5	Przykładowe dane dotyczące działalności i wykorzystane zbiory danych wtórnych
Tabela A-6	Procesy mające miejsce na etapie eksploatacji dotyczące suchego makaronu (na podstawie ostatecznej wersji PEFCR dotyczących suchego makaronu). Najistotniejsze procesy wskazano w zielonej ramce
Tabela A-8	Matryca potrzeb w zakresie danych (DNM) – Wymogi dotyczące osoby korzystającej z PEFCR. Opcje wskazane dla każdej sytuacji nie są wymienione w porządku hierarchicznym W celu określenia wartości R1, która ma być użyta, zob. tabela A-7.
Tabela A-9 .	Ustalanie granic klas efektywności

---

Załącznik II –

CZĘŚĆ: A

WYMOGI DOTYCZĄCE OPRACOWYWANIA PEFCR I PRZEPROWADZANIA BADAŃ PEF ZGODNIE Z ISTNIEJĄCYMI ZASADAMI DOTYCZĄCYMI KATEGORII ŚLADU ŚRODOWISKOWEGO PRODUKTU

Zasady dotyczące kategorii śladu środowiskowego produktu (PEFCR) określają szczególne wymogi w zakresie obliczania potencjalnego oddziaływania produktu na środowisko w całym jego cyklu życia. Część A załącznika II zawiera wszystkie dodatkowe wymogi metodologiczne dotyczące opracowywania PEFCR i prowadzenia badań PEF zgodnie z istniejącymi PEFCR.

PEFCR muszą być zgodne ze wszystkimi wymogami określonymi w niniejszym dokumencie, muszą zawierać (w formie tekstu) wszystkie wymogi określone w niniejszym załączniku i w stosownych przypadkach muszą się odnosić (bez kopiowania odpowiedniego tekstu) do wymogów określonych w metodzie PEF. Muszą również zawierać bardziej szczegółowe określenie tych wymogów, jeżeli dana metoda PEF pozostawia wybór, i w stosownych przypadkach mogą być dodawane nowe wymogi zgodnie z metodą PEF. Wymogi określone bardziej szczegółowo w PEFCR są zawsze nadrzędne względem wymogów zawartych w metodzie PEF.

Przepisy niniejszego załącznika pozostają bez uszczerbku dla przepisów, które zostaną włączone do prawodawstwa UE w przyszłości.

	Załącznik II –
	Część: A
	WYMOGI DOTYCZĄCE OPRACOWYWANIA PEFCR I PRZEPROWADZANIA BADAŃ PEF ZGODNIE Z ISTNIEJĄCYMI ZASADAMI DOTYCZĄCYMI KATEGORII ŚLADU ŚRODOWISKOWEGO PRODUKTU
A.1	WPROWADZENIE
A.1.1.	Rola PEFCR i ich związek z istniejącymi zasadami dotyczącymi kategorii produktu
A.1.2.	Jak postępować z modułowością
A.2.	Proces opracowania i przeglądu PEFCR
A.2.1.	Kto może opracować PEFCR
A.2.2.	Rola Sekretariatu Technicznego
A.2.3.	Definicja produktów reprezentatywnych
A.2.4.	Pierwsze badanie PEF produktu(-ów) reprezentatywnego(-ych)
A.2.5.	Pierwszy projekt PEFCR
A.2.6.	Badania pomocnicze
A.2.7.	Drugie badanie PEF produktu reprezentatywnego
A.2.8	Drugi projekt PEFCR
A.2.9.	Przegląd PEFCR
A.2.9.1.	Zespół ds. przeglądu
A.2.9.2	Procedura przeglądu
A.2.9.2.1	Przegląd pierwszego PEF-RP
A.2.9.2.2	Przegląd badania pomocniczego
A.2.9.2.3	Przegląd drugiego badania PEF-RP
A.2.9.3.	Kryteria przeglądu dokumentu PEFCR
A.2.9.4.	Sprawozdanie z przeglądu/oświadczenia o przeglądzie
A.2.10.	Ostateczny projekt PEFCR
A.2.10.1.	Modele produktów reprezentatywnych w programie Excel
A.2.10.2	Zbiory danych wymienione w PEFCR
A.2.10.3.	Zbiory danych zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego reprezentujące produkty reprezentatywne
A.3.	Określanie zakresu PEFCR
A.3.1.	Kategorie i podkategorie produktu
A.3.2.	Zakres PEFCR
A.3.2.1.	Ogólny opis zakresu PEFCR
A.3.2.2.	Wykorzystanie kodów CPA
A.3.2.3.	Definicja produktu reprezentatywnego
A.3.2.4.	Jednostka funkcjonalna
A.3.2.5.	Granice systemu
A.3.2.6.	Wykaz kategorii oddziaływania śladu środowiskowego;
A.3.2.7.	Informacje dodatkowe
A.3.2.8.	Założenia i ograniczenia
A.4.	ANALIZA ZBIORU WEJŚĆ I WYJŚĆ
A.4.1.	Etapy cyklu życia
A.4.2.	Wymogi dotyczące modelowania
A.4.2.1.	Produkcja rolna
A.4.2.2.	Zużycie energii elektrycznej
A.4.2.3.	Transport i logistyka
A.4.2.4	Dobra kapitałowe – infrastruktura i sprzęt
A.4.2.5.	Procedura pobierania próbek
A.4.2.6.	Etap eksploatacji
A.4.2.7.	Modelowanie wycofania z eksploatacji
A.4.2.8.	Wydłużony okres trwałości produktu
A.4.2.9.	Emisje i pochłanianie gazów cieplarnianych
A.4.2.10.	Pakowanie
A.4.3.	Uwzględnianie wielofunkcyjnych procesów
A.4.3.1.	Hodowla zwierząt
A.4.4.	Wymogi w zakresie gromadzenia danych i wymogi w zakresie jakości
A.4.4.1.	Wykaz obowiązkowych danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa
A.4.4.2.	Zbiory danych do wykorzystania
A.4.4.3.	Wyłączenie
A.4.4.4.	Wymogi dotyczące jakości danych
A.5.	WYNIKI PEF
A.5.1.	Poziom referencyjny
A.5.2.	Klasy efektywności
A.6.	INTERPRETACJA WYNIKÓW OZNACZANIA ŚLADU ŚRODOWISKOWEGO PRODUKTU
A.6.1.	Określenie aspektów o kluczowym oddziaływaniu na środowisko
A.6.1.1.	Procedura określania najistotniejszych kategorii oddziaływania
A.6.1.2.	Procedura określania najistotniejszych etapów cyklu życia
A.6.1.3.	Procedura określania najistotniejszych procesów
A.6.1.4.	Procedura określania najistotniejszych bezpośrednich przepływów podstawowych
A.7.	SPRAWOZDANIA DOTYCZĄCE ŚLADU ŚRODOWISKOWEGO PRODUKTU
A.8.	WERYFIKACJA I WALIDACJA BADAŃ PEF, SPRAWOZDAŃ DOTYCZĄCYCH PEF I NARZĘDZI PRZEKAZYWANIA INFORMACJI NA TEMAT PEF
A.8.1.	Określanie zakresu weryfikacji
A.8.2.	Weryfikator/weryfikatorzy
A.8.3.	Wymogi w zakresie weryfikacji/walidacji: wymogi w zakresie weryfikacji/walidacji, w przypadku gdy PEFCR są dostępne
A.8.3.1	Minimalne wymogi w zakresie weryfikacji i walidacji badania PEF
A.8.3.2.	Techniki weryfikacji i walidacji
A.8.3.3.	Zawartość oświadczenia dotyczącego walidacji
	Część B:
	WZÓR PEFCR
B.1.	WPROWADZENIE
B.2.	Ogólne informacje dotyczące PEFCR
B.2.1.	Sekretariat Techniczny
B.2.2.	Konsultacje i zainteresowane strony
B.2.3.	Zespół ds. przeglądu oraz wymogi w zakresie przeglądu PEFCR
B.2.4.	Oświadczenie o przeglądzie
B.2.5.	Zakres geograficzny
B.2.6.	Język
B.2.7.	Zgodność z innymi dokumentami
B.3.	Zakres PEFCR
B.3.1.	Klasyfikacja produktu
B.3.2.	Produkty reprezentatywne
B.3.3.	Jednostka funkcjonalna i przepływ odniesienia
B.3.4.	Granice systemu
B.3.5.	Wykaz kategorii oddziaływania śladu środowiskowego;
B.3.6.	Dodatkowe informacje techniczne
B.3.7.	Dodatkowe informacje środowiskowe
B.3.8.	Ograniczenia
B.3.8.1.	Porównania i twierdzenia o charakterze porównawczym
B.4.	NAJISTOTNIEJSZE KATEGORIE ODDZIAŁYWANIA, ETAPY CYKLU ŻYCIA, PROCESY I PRZEPŁYWY PODSTAWOWE
B.4.1.	Najistotniejsze kategorie oddziaływania śladu środowiskowego
B.4.2.	Najistotniejsze etapy cyklu życia
B.4.3.	Najistotniejsze procesy
B.4.4.	Najistotniejsze bezpośrednie przepływy podstawowe
B.4.4.1.	Luki w danych i zastępcze zbiory
B.5.	ANALIZA ZBIORU WEJŚĆ I WYJŚĆ
B.5.1.	Wykaz obowiązkowych danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa
B.5.2.	Wykaz procesów, które mają być prowadzone przez przedsiębiorstwo
B.5.3.	Wymogi dotyczące jakości danych
B.5.3.1.	Zbiory danych specyficzne dla danego przedsiębiorstwa
B.5.4.	Matryca potrzeb w zakresie danych
B.5.4.1.	Procesy w sytuacji 1
B.5.4.2.	Procesy w sytuacji 2
B.5.4.3.	Procesy w sytuacji 3
B.5.5.	Zbiory danych do wykorzystania
B.5.6.	W jaki sposób obliczać średni wskaźnik oceny jakości danych badania
B.5.7.	Zasady przydziału
B.5.8.	Modelowane energii elektrycznej
B.5.9.	Modelowanie zmiany klimatu
B.5.10.	Modelowanie wycofania z eksploatacji i zawartości materiałów z recyklingu
B.6.	ETAPY CYKLU ŻYCIA
B.6.1.	Pozyskiwanie i przetwarzanie wstępne surowców
B.6.2.	Modelowanie rolnicze [należy uwzględnić tylko w stosownych przypadkach]
B.6.3.	Produkcja
B.6.4.	Etap dystrybucji [należy uwzględnić w stosownych przypadkach]
B.6.5.	Etap eksploatacji [należy uwzględnić w stosownych przypadkach]
B.6.6.	Wycofanie z eksploatacji [należy uwzględnić w stosownych przypadkach]
B.7.	Wyniki PEF
B.7.1.	Wartości poziomu referencyjnego
B.7.2.	Profil PEF
B.7.3.	Klasy efektywności
B.8.	Weryfikacja
	Część C
	WYKAZ STANDARDOWYCH PARAMETRÓW WZORU NA OBLICZANIE ŚLADU ŚRODOWISKOWEGO MATERIAŁU POCHODZĄCEGO Z OBIEGU ZAMKNIĘTEGO
	Część D
	STANDARDOWE DANE DO MODELOWANIA ETAPU EKSPLOATACJI
	Część E
	WZÓR SPRAWOZDANIA DOTYCZĄCEGO PEF
E.1	STRESZCZENIE
E.2.	INFORMACJE OGÓLNE
E.3	CEL BADANIA
E.4.	ZAKRES OPRACOWANIA
E.4.1.	Jednostka funkcjonalna/deklarowana i przepływ odniesienia
E.4.2.	Granice systemu
E.4.3.	Kategorie oddziaływania śladu środowiskowego
E.4.4.	Informacje dodatkowe
E.4.5.	Założenia i ograniczenia
E.5.	ANALIZA ZBIORU WEJŚĆ I WYJŚĆ
E.5.1.	Etap kontroli wstępnej [w stosownych przypadkach]
E.5.2.	Wybory w zakresie modelowania
E.5.3.	Uwzględnianie wielofunkcyjnych procesów
E.5.4.	Gromadzenie danych
E.5.5.	Wymogi dotyczące jakości danych i ocena jakości danych
E.6.	WYNIKI OCENY ODDZIAŁYWANIA [POUFNE, W STOSOWNYCH PRZYPADKACH]
E.6.1.	Wyniki PEF
E.6.2.	Informacje dodatkowe
E.7.	INTERPRETACJA WYNIKÓW PEF
E.8.	OŚWIADCZENIE DOTYCZĄCE WALIDACJI
	Część F
	STANDARDOWE WSKAŹNIKI STRAT DLA POSZCZEGÓLNYCH RODZAJÓW PRODUKTÓW

A.1    Wprowadzenie

Zasady analogiczne do PEFCR istnieją w ramach norm dotyczących pozostałych rodzajów twierdzeń dotyczących produktów na podstawie cyklu życia, np. EN ISO 14025:2010 (deklaracje środowiskowe III typu). PEFCR nazwano inaczej, aby uniknąć pomylenia ich z innymi, analogicznymi zasadami oraz aby można było jednoznacznie zidentyfikować zasady w ramach metody PEF.

W oparciu o analizę przeprowadzoną przez JRC w 2010 r. ( 72 ) Komisja doszła do wniosku, że obowiązujące normy oparte na cyklu życia nie dają wystarczającej szczegółowości, pozwalającej zapewnić, że przyjmuje się te same założenia i wykonuje te same pomiary i obliczenia na potrzeby wspierania porównywalności twierdzeń dotyczących ekologiczności między produktami pełniącymi tę samą funkcję. Celem PEFCR jest zwiększenie porównywalności, odtwarzalności, spójności, istotności, szczegółowości i skuteczności badań PEF.

PEFCR należy opracować i zredagować w taki sposób i w takim formacie, który osoby posiadające wiedzę techniczną (dotyczącą oceny cyklu życia, jak również przedmiotowej kategorii produktu) mogą zrozumieć i wykorzystać do przeprowadzenia badania PEF.

Każdorazowo PEFCR muszą być zgodne z zasadą istotności, co oznacza, że badanie PEF musi się koncentrować na tych aspektach i parametrach, które są najbardziej istotne pod względem efektywność środowiskowej danego produktu. Dzięki temu przeprowadzenie analizy wymaga mniej czasu, wysiłku i wiąże się z niższym kosztem.

Każdorazowo PEFCR musi określać minimalny wykaz procesów (obowiązkowych procesów), które muszą być zawsze modelowane z wykorzystaniem danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa. Ma to na celu uniknięcie sytuacji, w której osoby korzystające z PEFCR są w stanie przeprowadzić badanie PEF i przekazać wyniki bez posiadania dostępu do odpowiednich (pierwotnych) danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa, a wykorzystując jedynie dane domyślne. PEFCR muszą określać ten obowiązkowy wykaz procesów w oparciu o ich istotność i możliwość uzyskania dostępu do danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa.

Definicje określone w załączniku I mają zastosowanie również do niniejszego załącznika.

A.1.1.    Rola PEFCR i ich związek z istniejącymi zasadami dotyczącymi kategorii produktu

Opracowywanie PEFCR powinno w miarę możliwości uwzględniać już istniejące dokumenty techniczne i zasady dotyczące kategorii produktu z innych systemów.

Jak określono w normie EN ISO 14025(2010), Zasady dotyczące kategorii produktu ( 73 ) obejmują zestawy konkretnych zasad, wytycznych i wymogów na potrzeby opracowania „deklaracji środowiskowych III typu” w odniesieniu do każdej kategorii produktu (tj. towarów lub usług zapewniających równoważne funkcje). „Deklaracje środowiskowe III typu” stanowią ilościowe, oparte na ocenie cyklu życia twierdzenia o aspektach środowiskowych ( 74 ) związanych z pewnym rodzajem towaru lub usługi, np. ilościowe informacje na temat potencjalnego oddziaływania na środowisko. W takich deklaracjach można np. potencjalnie zastosować badanie PEF.

Na potrzeby opracowania i przeglądu zasad dotyczących kategorii produktu w normie EN ISO 14025:2010 określono procedurę i ustanowiono wymogi dotyczące porównywalności tak zwanych „deklaracji środowiskowych III typu”. Wytyczne dotyczące sposobu opracowywania PEFCR uwzględniają zasady dotyczące minimalnej treści dokumentu na temat zasad dotyczących kategorii produktu określone w normie EN ISO 14025:2010.

A.1.2.    Jak postępować z modułowością

W przypadku półproduktów PEFCR stają się „modułem” do wykorzystania podczas opracowywania PEFCR dotyczących produktów na późniejszych etapach tego samego łańcucha dostaw. Ma to zastosowanie również w sytuacji, gdy półprodukt można wykorzystać w różnych łańcuchach dostaw (np. blachy). Opracowanie „modułów” umożliwia zachowanie większego poziomu spójności między różnymi łańcuchami dostaw, w których wykorzystuje się te same moduły w ramach ich ocen cyklu życia. Ponadto opracowanie „modułów” ma kluczowe znaczenie dla utrzymania liczby PEFCR na rozsądnym poziomie.

Również w przypadku produktów końcowych należy również brać zawsze pod uwagę możliwość tworzenia takich modułów, w szczególności w przypadku produktów, których produkcja przebiega na pewnych etapach tak samo, ale potem się różnicuje ze względu na różne funkcje produktów (np. detergenty).

Istnieją różne scenariusze, które mogą wymagać zastosowania podejścia modułowego:

W scenariuszu a) nowe PEFCR muszą określać sposób zarządzania informacjami dotyczącymi produktu w oparciu o znaczenie produktu dla ochrony środowiska oraz matrycy potrzeb w zakresie danych (DNM) (zob. sekcja A.4.4.4.4). Oznacza to, że jeżeli produkt jest „najistotniejszy” i jest pod kontrolą przedsiębiorstwa, należy zażądać danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa zgodnie z regułami PEFCR, których zakres obejmuje dany moduł ( 75 ). Jeżeli nie jest pod kontrolą operacyjną przedsiębiorstwa, ale zalicza się do „najistotniejszych” procesów, osoba korzystająca z PEFCR może podjąć decyzję albo o przekazaniu danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa, albo o wykorzystaniu danych wtórnych zgodnych z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego ( 76 ) przewidzianych w PEFCR, których zakres obejmuje dany moduł.

W scenariuszu b) Sekretariat Techniczny (zob. rola i członkostwo w sekcji A.2.2) musi ocenić wykonalność wdrożenia tych samych założeń dotyczących modelowania i danych wtórnych wymienionych w istniejących PEFCR. Jeżeli jest to wykonalne, Sekretariat Techniczny musi przyjąć te same założenia dotyczące modelowania i zbiór danych na potrzeby wykorzystania we własnych PEFCR. Jeżeli nie jest to wykonalne, Sekretariat Techniczny musi uzgodnić rozwiązanie z Komisją.

A.2.    Proces opracowania i przeglądu PEFCR

Przepisy niniejszej sekcji pozostają bez uszczerbku dla przepisów, które zostaną włączone do prawodawstwa UE w przyszłości.

Niniejsza sekcja zawiera proces opracowania i przeglądu PEFCR. Mogą zaistnieć następujące sytuacje:

opracowanie nowych PEFCR;

W sytuacjach opisanych w lit. a) i b) muszą zostać przyjęte postępowanie zgodnie z procedurą opisaną w niniejszej sekcji (zob. rysunek A-1).

Sytuacja opisana w lit. c) jest dopuszczalna tylko pod warunkiem, że model produktu reprezentatywnego (zob. sekcja) zostanie zaktualizowany poprzez uwzględnienie poprawionych/nowych danych lub zbiorów danych i poprawienie oczywistych błędów, a wyniki produktu reprezentatywnego zmienią się przy pewnej wartości maksymalnej:

Jeżeli wyniki zmiany produktu reprezentatywnego > 10 % w przypadku co najmniej jednej kategorii oddziaływania (wyniki charakterystyczne) lub > 5 % pojedynczego wyniku ogólnego, przypadek opisany w lit. c) nie ma zastosowania i konieczna jest pełna rewizja PEFCR. W przypadku opisanym w lit. c) Sekretariat Techniczny musi przedstawić zaktualizowane PEFCR zespołowi ds. przeglądu i należy przeprowadzić trzy ostatnie etapy przedstawione na rys. A-1 (tj. przegląd dokonany przez zespół ds. przeglądu, ostateczny projekt PEFCR, ostateczne zatwierdzenie PEFCR).

Rysunek J-1

Proces tworzenia/zmiany PEFCR. PEF-RP: badanie PEF produktu reprezentatywnego.

A.2.1.    Kto może opracować PEFCR

Do celów opracowania PEFCR musi zostać utworzony Sekretariat Techniczny. Sekretariat Techniczny musi reprezentować co najmniej 51 % rynku konsumpcyjnego UE (sprzedaży) pod względem obrotów handlowych w UE. Sekretariat Techniczny musi zrealizować to pokrycie rynku bezpośrednio dzięki przedsiębiorstwom, które uczestniczą w jego pracach, lub pośrednio dzięki udziałowi w rynku UE członków reprezentowanych przez stowarzyszenie przedsiębiorców. Sekretariat Techniczny przedkłada Komisji poufne sprawozdanie potwierdzające pokrycie rynku przy ustanawianiu Sekretariatu Technicznego.

A.2.2.    Rola Sekretariatu Technicznego

Do obowiązków Sekretariatu Technicznego należą następujące działania:

A.2.3.    Definicja produktów reprezentatywnych

Sekretariat Techniczny opracowuje „model” produktu reprezentatywnego sprzedawanego na rynku UE. Produkt reprezentatywny musi odzwierciedlać sytuację bieżącą w momencie opracowywania PEFCR. Oznacza to na przykład, że przyszłe technologie, przyszłe scenariusze dotyczące transportu lub przyszłe przetwarzanie związane z wycofaniem z eksploatacji muszą zostać wykluczone. Wykorzystywane dane muszą odzwierciedlać realistyczne średnie rynkowe i muszą być jak najnowsze (zwłaszcza w przypadku szybko rozwijających się produktów technologicznych). Unika się konserwatywnych wartości lub szacunków.

Produktem reprezentatywnym może być produkt rzeczywisty lub wirtualny (nieistniejący). Produkt wirtualny powinien zostać obliczony na podstawie cech wszystkich istniejących technologii/materiałów objętych kategorią lub podkategorią produktu, które to cechy są ważone względem średniej sprzedaży na rynku europejskim. Jeżeli jest to uzasadnione, można wykorzystać inne zbiory danych ważonych, na przykład średnią ważoną na podstawie masy (tony materiału) lub średnią ważoną na podstawie jednostek produkcyjnych (sztuk).

Podczas identyfikowania produktu reprezentatywnego istnieje ryzyko pomieszania różnych technologii o bardzo różnych udziałach w rynku i pominięcia technologii o stosunkowo niewielkim udziale w rynku. W takich przypadkach Sekretariat Techniczny musi uwzględnić brakujące technologie/produkty (jeżeli są w zakresie) w definicji produktu reprezentatywnego lub przedstawić pisemne uzasadnienie, jeżeli nie jest to technicznie możliwe.

Produkt reprezentatywny stanowi podstawę badania PEF produktu reprezentatywnego (PEF-RP). Produkt reprezentatywny może być produktem końcowym lub półproduktem. W przypadku produktów końcowych i półproduktów, dla których definiuje się poziom referencyjny, stanowi on również podstawę identyfikacji odpowiedniego poziomu referencyjnego. W sekcji A.3.1 wyjaśniono, dla jakich kategorii lub podkategorii produktów należy opracować produkt reprezentatywny, natomiast w sekcji A.3.2.3 wskazano, co należy udokumentować w PEFCR.

A.2.4.    Pierwsze badanie PEF produktu(-ów) reprezentatywnego(-ych)

Każdy produkt reprezentatywny musi być przedmiotem pierwszego badania PEF (pierwsze PEF-RP). Pierwsze PEF-RP ma na celu:

Sekretariat Techniczny wykonuje pierwsze PEF-RP na „modelu” produktów reprezentatywnych. Brak dostępnych danych i niewielkie udziały w rynku nie mogą być powodem wyłączenia technologii lub procesów produkcji.

Sekretariat Techniczny musi korzystać ze zbiorów danych zgodnych z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego do wykonania PEF-RP, jeżeli są dostępne. Jeżeli nie istnieje zbiór danych zgodny z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego, musi być zastosowana następująca procedura w porządku hierarchicznym:

W pierwszym PEF-RP niedozwolone są jakiejkolwiek wyłączenia procesów, emisji do środowiska i zasobów ze środowiska. Muszą zostać uwzględnione wszystkie etapy i procesy cyklu życia (w tym dobra kapitałowe). Można jednak wyłączyć takie działania jak: dojazd pracowników do pracy, stołówki w miejscach produkcji, materiały eksploatacyjne nie związane ściśle z procesami produkcji, marketing, podróże służbowe i działania badawczo-rozwojowe. Wyłączenia można uwzględnić w ostatecznej wersji PEFCR w oparciu o zasady zawarte w załączniku I i w niniejszym załączniku.

Musi zostać przedstawione sprawozdanie z pierwszego PEF-RP (zgodne ze wzorem znajdującym się w części E załącznika II) i musi ono zawierać scharakteryzowane, znormalizowane i ważone wyniki.

Pierwsze PEF-RP i sprawozdanie z niego muszą być zweryfikowane przez zespół ds. przeglądu, a publiczne sprawozdanie z przeglądu musi zostać przedstawione w formie jego załącznika.

A.2.5.    Pierwszy projekt PEFCR

W oparciu o wyniki pierwszego PEF-RP Sekretariat Techniczny musi przygotować pierwszy projekt PEFCR wykorzystywany do przeprowadzenia badań pomocniczych odnoszących się do PEFCR. Sporządza się go zgodnie z wymogami zawartymi w niniejszym załączniku oraz ze wzorem znajdującym się w części B niniejszego załącznika. Zawiera on wszystkie wymogi niezbędne do przeprowadzenia badań pomocniczych, ze szczególnym odniesieniem do tabel i procedur gromadzenia danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa.

A.2.6.    Badania pomocnicze

Celem badań pomocniczych jest sprawdzenie możliwości wdrożenia pierwszego projektu PEFCR i, w mniejszym zakresie, przedstawienie wskazówek dotyczących adekwatności wskazanych najistotniejszych kategorii oddziaływania, etapów cyklu życia, procesów i bezpośrednich przepływów podstawowych.

W odniesieniu do każdego produktu reprezentatywnego muszą zostać przeprowadzone co najmniej trzy badania pomocnicze PEF.

Badania pomocnicze muszą być zgodne ze wszystkimi wymogami uwzględnionymi w pierwszym projekcie PEFCR i w załączniku I. Należy przestrzegać następujących zasad dodatkowych:

Każde badanie pomocnicze musi być przeprowadzone przez podmiot, który ani nie uczestniczy w przygotowaniu projektu PEFCR, ani nie jest członkiem zespołu ds. przeglądu. Dopuszcza się wyjątki od tej zasady, jednak muszą być one uzgodnione z Komisją Europejską. Zagregowane zbiory danych zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego nie muszą być udostępniane Komisji Europejskiej.

Sprawozdanie dotyczące PEF stanowi uzupełnienie każdego z badań pomocniczych i zawiera istotne, kompleksowe, spójne, dokładne i przejrzyste streszczenie badania. Wzór sprawozdania dotyczącego PEF, który należy stosować we wzorze badań pomocniczych, jest dostępny w części E niniejszego załącznika. Wzór ten zawiera minimalne informacje, które należy przedstawić w sprawozdaniu. Badania pomocnicze (i powiązane z nimi sprawozdanie dotyczące PEF) są poufne. Są one udostępniane wyłącznie Komisji Europejskiej lub organowi nadzorującemu opracowywanie PEFCR oraz zespołowi ds. przeglądu. Przedsiębiorstwo przeprowadzające badanie pomocnicze może jednak podjąć decyzję o udzieleniu dostępu innym zainteresowanym stronom.

A.2.7.    Drugie badanie PEF produktu reprezentatywnego

Badanie PEF produktu reprezentatywnego to proces wieloetapowy. W oparciu o informacje zgromadzone dzięki pierwszej konsultacji i badaniom pomocniczym Sekretariat Techniczny musi przeprowadzić drugie PEF-RP. To drugie PEF-RP musi uwzględniać zbiory danych zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego zaktualizowane o standardowe dane dotyczące działalności i wszystkie założenia, które stanowią podstawę wymogów w ramach drugiego projektu PEFCR. Opierając się na drugim PEF-RP, Sekretariat Techniczny musi przygotować sprawozdanie z drugiego PEF-RP.

Sekretariat Techniczny musi wykorzystać zbiory danych zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego, jeżeli są dostępne bezpłatnie. W przypadku gdy zbiory danych zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego nie są dostępne, muszą być przestrzegane następujące zasady w porządku hierarchicznym:

Drugie PEF-RP musi określać wszystkie wymogi dotyczące ostatecznej wersji PEFCR, w tym m.in. ostateczny wykaz najistotniejszych kategorii oddziaływania, etapów cyklów życia, procesów, bezpośrednich przepływów podstawowych, wyłączeń itp. W przypadku produktów końcowych określa również wartości na potrzeby poziomu referencyjnego.

Musi zostać przedstawione drugie sprawozdanie z PEF-RP (zgodne ze wzorem znajdującym się w części E niniejszego załącznika) i musi ono zawierać scharakteryzowane, znormalizowane i ważone wyniki.

Drugie PEF-RP i sprawozdanie z niego muszą być poddane przeglądowi przez zespół ds. przeglądu, a publiczne sprawozdanie z przeglądu musi zostać dostarczane jako załącznik.

A.2.8    Drugi projekt PEFCR

Sekretariat Techniczny musi sporządzić drugi projekt PEFCR z uwzględnieniem wyników badań pomocniczych i drugiego PEF-RP. Wszystkie sekcje wzoru PEFCR (zob. część B niniejszego załącznika) muszą zostać wypełnione.

PEFCR musi zawierać wyjaśnienie, że wszystkie luki w danych zawarte w PEFCR pozostaną lukami w danych przez cały okres ważności PEFCR, ponieważ mają one bezpośredni wpływ na poziom referencyjny. W związku z tym luki w danych stanowią pośrednio część granic systemu PEFCR mającą umożliwić uczciwe porównanie z poziomem referencyjnym.

A.2.9.    Przegląd PEFCR

A.2.9.1.    Zespół ds. przeglądu

Sekretariat Techniczny musi ustanowić niezależny zewnętrzny zespół ds. przeglądu PEFCR złożony z osób trzecich.

Panel składa się z minimum trzech członków (przewodniczącego i dwóch członków). W przypadku gdy PEFCR obejmują więcej niż pięć produktów reprezentatywnych, zespół ds. przeglądu można powiększyć o dodatkowych członków i współprzewodniczących. W skład panelu musi wchodzić jeden ekspert ds. śladu środowiskowego/oceny cyklu życia (z doświadczeniem w zakresie przedmiotowej kategorii produktu lub sektora oraz aspektów środowiskowych związanych z produktem), jeden ekspert branżowy i w miarę możliwości jeden przedstawiciel organizacji pozarządowych. Jeden z członków zostaje wybrany na głównego kontrolera.

Kontrolerzy są niezależni od siebie z punktu widzenia podmiotu prawnego. W skład zespołu nie mogą wchodzić przedstawiciele członków ( 77 ) Sekretariatu Technicznego lub innych podmiotów zaangażowanych w prace Sekretariatu Technicznego ani pracownicy przedsiębiorstw przeprowadzających badania pomocnicze. Wyjątki od tej zasady należy omówić i uzgodnić z Komisją Europejską.

Zespół kontrolerów ds. przeglądu może zmienić się podczas opracowywania PEFCR. Członkowie mogą zrezygnować z uczestnictwa w zespole lub do niego dołączyć po zakończeniu jednego etapu przeglądu i przed rozpoczęciem kolejnego. Obowiązkiem głównego kontrolera jest jednak dopilnowanie, by kryteria dotyczące zespołu ds. przeglądu były spełnione na każdym etapie procesu opracowywania PEFCR; nowi członkowie są informowani przez głównego kontrolera o wcześniejszych etapach i omówionych kwestiach.

Osoba pełniąca funkcję głównego kontrolera może się zmienić, pod warunkiem że jeden z pozostałych kontrolerów przejmie jego obowiązki i zapewni ciągłość prac. Proces przeglądu obejmuje kluczowe etapy, np. 1) 1. PEF-RP + 1. projekt PEFCR, 2) badania pomocnicze + 2. PEF-RP + 2. projekt PEFCR, 3) ostateczny projekt PEFCR 4) ostateczna wersja PEFCR. Należy zapewnić ciągłość w ramach tego samego kluczowego etapu. Poprzedni wymóg oznacza, że co najmniej jeden członek zespołu kontrolerów ds. przeglądu pozostaje aktywny w projekcie. Jeżeli wymogi nie są spełnione, proces przeglądu rozpoczyna się od ostatniego kluczowego etapu, który spełniał wymogi.

Ocena kompetencji zespołu ds. przeglądu opiera się na systemie punktowym, w ramach którego uwzględnia się jego doświadczenie, praktyczne stosowanie i znajomość metodyki dotyczącej śladu środowiskowego/oceny cyklu życia, a także znajomość istotnych technologii, procesów lub innych działań zawartych w produktach objętych zakresem PEFCR. W tabeli nr 32 załącznika I przedstawiono system punktowy dla wszystkich istotnych kompetencji i obszarów doświadczenia.

Członkowie zespołu ds. przeglądu muszą dostarczyć oświadczenia potwierdzające ich kwalifikacje wraz z podaniem liczby punktów uzyskanych w ramach każdego kryterium oraz ogólnego wyniku punktowego. Oświadczenie to musi zostać włączone do sprawozdania z przeglądu PEFCR.

Minimalny konieczny wynik kwalifikujący kontrolera wynosi sześć punktów, w tym co najmniej jeden punkt dla każdego z trzech kryteriów obowiązkowych (tj. doświadczenie w zakresie przeglądów, praktyczne stosowanie i znajomość metodyki dotyczącej śladu środowiskowego/oceny cyklu życia oraz znajomość technologii lub innych działań istotnych dla badania śladu środowiskowego).

A.2.9.2    Procedura przeglądu

Sekretariat Techniczny musi uzgodnić procedurę przeglądu z zespołem ds. przeglądu podczas podpisywania umowy dotyczącej przeglądu. W szczególności Sekretariat Techniczny musi uzgodnić okres dostępny dla zespołu ds. przeglądu na przedstawienie uwag po opublikowaniu każdego dokumentu przez Sekretariat Techniczny oraz sposób zarządzania otrzymanymi uwagami.

Zespół ds. przeglądu będzie odpowiedzialny za niezależny przegląd następujących dokumentów (zob. rys. 1):

Jeśli drugie konsultacje lub przegląd PEFCR mają wpływ na wyniki drugiego PEF-RP, drugie PEF-RP musi zostać zaktualizowane, a wyniki wdrożone w ostatecznym projekcie PEFCR. W takim przypadku zespół ds. przeglądu dokonuje przeglądu ostatecznego projektu PEFCR i ostatecznej wersji PEFCR.

Zespół musi wysłać przegląd każdego z dokumentów do Sekretariatu Technicznego do analizy i przeprowadzenia dyskusji. Sekretariat Techniczny musi dokonać przeglądu uwag i propozycji zespołu i opracować odpowiedź na każdą z nich.

W odniesieniu do wszystkich dokumentów Sekretariat Techniczny udziela pisemnych odpowiedzi w sprawozdaniach z przeglądu, które mogą obejmować:

Dokumenty, które muszą przejść procedurę przeglądu, oznaczono krzyżykiem na rys. A-1.

Rysunek A-11

Proces opracowywania PEFCR

A.2.9.2.1    Przegląd pierwszego PEF-RP

Pierwsze PEF-RP i powiązane z nim sprawozdanie PEF-RP są poddawane przeglądowi przez zespół ds. przeglądu zgodnie z procedurą weryfikacji przedstawioną w sekcji 8.4 załącznika I. Kontrole na miejscu nie mają jednak zastosowania, a jeżeli RP jest produktem wirtualnym, kontrolerzy uzgadniają z sekretariatem technicznym technikę lub techniki walidowania danych dotyczących działalności. Jeżeli w PEFCR zdefiniowano kilka produktów reprezentatywnych, w ramach przeglądu należy sprawdzić, czy wszystkie RP zdefiniowane w PEFCR są objęte zakresem różnych badań PEF-RP.

Oprócz wytycznych określonych w sekcji 8.4 należy przeprowadzić następujące etapy przeglądu:

A.2.9.2.2    Przegląd badania pomocniczego

Badania pomocnicze i powiązane z nimi sprawozdania dotyczące PEF muszą są poddawane przeglądowi przez zespół ds. przeglądu. Zespół ds. przeglądu poddaje przeglądowi co najmniej trzy badania pomocnicze na produkt reprezentatywny. Zespół ds. przeglądu zapewnia, aby każde badanie pomocnicze było przeprowadzane przez przedsiębiorstwo/konsultanta, którzy nie uczestniczą w przygotowaniu projektu PEFCR, ani nie są członkami zespołu ds. przeglądu.

Przegląd badania pomocniczego jest bardzo podobny do weryfikacji badania PEF, jednak ma pewne cechy szczególne, np. kontrole na miejscu nie mają zastosowania. Oprócz wytycznych określonych w sekcji 8.4 załącznika I należy przeprowadzić następujące etapy przeglądu:

A.2.9.2.3    Przegląd drugiego badania PEF-RP

Drugie PEF-RP i powiązane z nim sprawozdanie PEF-RP są poddawane przeglądowi przez zespół ds. przeglądu zgodnie z procedurą weryfikacji przedstawioną w sekcji 8.4 załącznika I. Nie mają jednak zastosowania kontrole na miejscu.

Oprócz wytycznych określonych w sekcji 8.4 załącznika I należy przeprowadzić następujące etapy przeglądu w celu sprawdzenia:

A.2.9.3.    Kryteria przeglądu dokumentu PEFCR

Kontrolerzy muszą zbadać, czy PEFCR (i) opracowano zgodnie z wymogami określonymi w załączniku I i w niniejszym załączniku oraz czy (ii) wspierają one tworzenie wiarygodnych, odpowiednich i spójnych profili PEF. Ponadto zastosowanie mają następujące kryteria przeglądu:

A.2.9.4.    Sprawozdanie z przeglądu/oświadczenia o przeglądzie

Zespół ds. przeglądu musi przedstawić:

W odniesieniu do każdego PEF-RP: publiczne sprawozdanie z przeglądu jako załącznik do sprawozdania PEF-RP. Publiczne sprawozdanie z przeglądu musi zawierać publiczne oświadczenie o przeglądzie, wszystkie istotne informacje dotyczące procesu przeglądu, uwagi zgłoszone przez kontrolerów z odpowiedziami udzielonymi przez Sekretariat Techniczny oraz wynik.

Ostateczna wersja PEFCR zawiera następujące załączniki: (i) publiczne sprawozdanie z przeglądu dotyczące powyższego dokumentu, (ii) sprawozdania z przeglądu każdego PEF-RP oraz (iii) publiczne oświadczenia dotyczące walidacji każdego poddanego przeglądowi badania pomocniczego.

A.2.10.    Ostateczny projekt PEFCR

Po zakończeniu prac związanych ze sporządzaniem Sekretariat Techniczny musi wysłać Komisji następujące dokumenty:

A.2.10.1.    Modele produktów reprezentatywnych w programie Excel

Model produktu reprezentatywnego musi być dostępny w formacie MS Excel. W przypadku gdy model produktu reprezentatywnego zbudowano na podstawie wielu modeli podrzędnych (np. bardzo różnych technologii) oprócz pliku ogólnego modelu musi być przekazany oddzielny plik Excel w odniesieniu do każdego z tych modeli podrzędnych. Plik Excel opracowuje się zgodnie ze wzorem znajdującym się na stronie internetowej JRC ( 78 ).

A.2.10.2    Zbiory danych wymienione w PEFCR

Wszystkie zbiory danych zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego oraz zbiory danych zgodne z systemem ILCD–poziom początkowy wykorzystane w PEFCR muszą być dostępne w węźle sieci danych na temat cyklu życia ( 79 ), w formie zagregowanej, jak i zdezagregowanej (na poziomie -1).

A.2.10.3.    Zbiory danych zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego reprezentujące produkty reprezentatywne

Zbiory danych zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego reprezentujące produkty reprezentatywne muszą być dostarczane w formie zagregowanej i zdezagregowanej. Te ostatnie muszą być zdezagregowane na poziomie zgodnym z odpowiednimi PEFCR. Dane można agregować w celu ochrony informacji poufnych.

Wykaz wymogów technicznych, które ma spełniać zbiór danych, aby był zgodny z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego, jest dostępny pod adresem http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml.

A.3.    Określanie zakresu PEFCR

A.3.1.    Kategorie i podkategorie produktu

Produkty mające podobne funkcje i zastosowania powinny być grupowane w ramach tego samego PEFCR. Wybór zakresu PEFCR musi być dokonany w taki sposób, aby był on wystarczająco szeroki do objęcia różnych zastosowań lub technologii. W niektórych przypadkach w celu wypełnienia tego wymogu kategoria produktu może zostać podzielona na wiele podkategorii. Sekretariat Techniczny musi zdecydować, czy podkategorie są potrzebne do osiągnięcia głównego celu PEFCR, a tym samym do uniknięcia ryzyka pomieszania wyników różnych technologii w zakresie aspektów o kluczowym oddziaływaniu na środowisko lub przeoczenia wyników tych, które mają niewielki udział w rynku ( 80 ). Przy definiowaniu kategorii i podkategorii produktów należy zadbać o to, aby były one jak najbardziej szczegółowe, w celu zapewnienia porównywalności wyników.

PEFCR muszą być zorganizowane w taki sposób, aby obejmowały sekcję zawierającą zasady „horyzontalne”, które są wspólne dla wszystkich produktów objętych zakresem PEFCR, a następnie sekcję dla każdej podkategorii obejmującą szczególne zasady „pionowe” mające zastosowanie wyłącznie do tej podkategorii (rysunek A-3).

Zasadniczo zasady horyzontalne mają pierwszeństwo w stosunku do zasad pionowych; można jednak dopuścić szczególne odstępstwa od tej zasady, jeżeli są one odpowiednio uzasadnione. Struktura taka ułatwi rozszerzanie zakresu istniejących PEFCR dzięki dodaniu większej liczby podkategorii produktu.

Każda z podkategorii musi być wyraźnie opisana w definicji zakresu PEFCR, każda z podkategorii musi mieć swój własny produkt reprezentatywny i poziom referencyjny ( 81 ) wraz z wyborem najistotniejszych procesów etapów cykli życia, bezpośrednich przepływów podstawowych i kategorii oddziaływania. W odniesieniu do każdego produktu reprezentatywnego (a tym samym podkategorii) przeprowadza się co najmniej trzy badania pomocnicze PEF (zob. sekcja A.3.6).

Rysunek L-3

Przykład struktury PEFCR z zasadami horyzontalnymi specyficznymi dla kategorii produktów, różnymi podkategoriami produktów i zasadami pionowymi specyficznymi dla podkategorii produktów.

W przypadku produktów końcowych PEFCR muszą umożliwiać porównanie produktów należących do tej samej kategorii lub podkategorii produktów (zob. tabela A-1). Jeśli podkategorie stanowią część zakresu PEFCR, zawsze dozwolone jest porównanie produktów należących do tej samej podkategorii.

Sekretariat Techniczny może jednak zdecydować i wyraźnie określić w PEFCR, czy dozwolone jest porównanie wszystkich produktów należących do nadrzędnej kategorii produktu. W tym przypadku:

Sekretariat Techniczny może zdecydować i musi wyraźnie określić w PEFCR, czy dozwolone jest porównanie krzyżowe produktów należących do dwóch różnych podkategorii lub większej ich liczby. Nie jest wymagane określenie poziomu referencyjnego na poziomie kategorii nadrzędnej.

Wszystkie wymogi zawarte w załączniku II mają zastosowanie do kategorii i podkategorii produktów (w stosownych przypadkach).

A.3.2.    Zakres PEFCR

Miarodajne porównania mogą być dokonywane tylko wtedy, gdy produkty spełniają tę samą główną funkcję (wyrażoną poprzez jednostkę funkcjonalną). W związku z tym zakres PEFCR w odniesieniu do produktów końcowych powinien być określany na podstawie funkcji, a wszelkie odstępstwa mają być uzasadnione.

Zakres ten powinien obejmować jak najwięcej produktów dostępnych na rynku, które spełniają tę samą funkcję: podejście to umożliwia również powiązanie kategorii produktu z kodami klasyfikacji produktów według działalności (CPA) i jest zgodne z definicją kategorii produktu zgodną z EN ISO 14025:2010 (tj. grupa produktów, które mogą pełnić równoważne funkcje).

Sekcja PEFCR dotycząca zakresu musi obejmować co najmniej następujące informacje:

A.3.2.1.    Ogólny opis zakresu PEFCR

Określenie zakresu PEFCR musi obejmować ogólny opis kategorii produktu, w tym stopień szczegółowości zakresu, objęte nim podkategorie produktów (jeśli występują), opis produktów objętych zakresem oraz ich działanie techniczne. Jeśli produkt pełni więcej funkcji niż jedną i te dodatkowe funkcje nie są objęte zakresem PEFCR oraz jeśli inne produkty pełnią tę samą funkcję, ale nie są objęte zakresem PEFCR, te nieuwzglednione elementy muszą zostać wyjaśnione i udokumentowane (zob. sekcja A.3.2.4).

A.3.2.2.    Wykorzystanie kodów CPA

W PEFCR wymienia się kody CPA odpowiadające produktom objętym ich zakresem.

Kody CPA odnoszą się do działalności zdefiniowanych za pomocą kodów NACE (tj. statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (NACE)). Każdy produkt w ramach klasyfikacji produktów według działalności przypisuje się do jednej działalności według klasyfikacji NACE, tym samym struktura CPA jest równoległa do struktury NACE na wszystkich poziomach. W ramach Standardowej Klasyfikacji Rodzajów Działalności (ISIC) i klasyfikacji NACE stosuje się te same kody na najwyższych poziomach, jednak NACE jest bardziej szczegółowym systemem pod względem dolnych poziomów klasyfikacji.

A.3.2.3.    Definicja produktu reprezentatywnego

PEFCR muszą zawierać w swoim zakresie krótki opis produktów reprezentatywnych.

Sekretariat Techniczny musi przedstawić informacje na temat wszystkich działań podjętych w celu określenia „modelu” produktu reprezentatywnego i zawrzeć zgromadzone informacje w załączniku do PEFCR. Jeżeli do załącznika zostanie włączona jakakolwiek informacja poufna, powinna ona zostać udostępniona jedynie do przeglądu (przez KE, organy nadzoru rynku lub kontrolerów).

A.3.2.4.    Jednostka funkcjonalna

Jednostka funkcjonalna PEFCR musi zawierać jakościowy i ilościowy opis funkcji produktu zgodnie z czterema aspektami zgłoszonymi w tabeli A-2. Tabela ta zawiera dodatkowe wymogi w zakresie PEFCR dotyczących produktów żywnościowych i nieżywnościowych, które muszą zostać dostosowane w odpowiednich PEFCR.

Jeżeli istnieją mające zastosowanie normy, powinny zostać wykorzystane i zacytowane w PEFCR.

W przypadku półproduktów jednostkę funkcjonalną trudniej jest określić, ponieważ często mogą one spełniać wiele funkcji i nie jest znany cały cykl życia produktu. W związku z tym można wybrać podejście oparte na materiałach (lub jednostkę deklarowaną), np. masy (kilogramy) lub objętości (metry sześcienne).

PEFCR muszą zawierać wyjaśnienie i udokumentowanie wszelkich nieuwzględnionych funkcji produktu w definicji jednostki funkcjonalnej oraz uzasadnienie nieuwzględnienia tych funkcji.

PEFCR musi zawierać opis (i) sposobu, w jaki każdy aspekt jednostki funkcjonalnej wpływa na ślad środowiskowy produktu, (ii) sposobu uwzględnienia tego wpływu w obliczaniu śladu środowiskowego oraz (iii) sposobu obliczania odpowiedniego przepływu odniesienia. W przypadku gdy potrzebne są parametry obliczeniowe, PEFCR musi zawierać wartości standardowe lub wymagać podania tych parametrów w wykazie obowiązkowych informacji specyficznych dla danego przedsiębiorstwa. PEFCR muszą zawierać przykład obliczania.

Przykład

Rodzaj opakowania może wpływać na ilość sałaty marnowanej na etapie sprzedaży detalicznej i eksploatacji. W rezultacie rodzaj opakowania wpływa na ilość sałaty potrzebnej do spełnienia wymogów w zakresie „jak długo” i „ile” określonych w jednostce funkcjonalnej. PEFCR muszą zawierać opis ewentualnego wpływu opakowań na marnowanie żywności oraz tabelę przedstawiającą procentowe wartości odpadów sałaty w zależności od rodzaju użytego opakowania. Ponadto PEFCR muszą zawierać opis sposobu, w jaki odsetek odpadów sałaty przedstawiony w tabeli jest włączony do przepływu odniesienia i dodawany do jednostki funkcjonalnej w ilości 1kg spożytej sałaty. Wszystkie ilościowe dane dotyczące wejść i wyjść zgromadzone na potrzeby analizy muszą zostać obliczone w odniesieniu do takiego przepływu odniesienia wynoszącego 1kg plus odsetek odpadów.

A.3.2.5.    Granice systemu

PEFCR muszą określać procesy i etapy cyklu życia uwzględnione w kategorii/podkategorii produktu. PEFCR muszą zawierać krótki opis procesów i etapów cyklu życia.

PEFCR muszą określać procesy, które muszą być wykluczone na podstawie zasady wyłączenia (zob. sekcja A.4.3.3.), lub zawierać wyjaśnienie, że wyłączenie nie ma zastosowania.

PEFCR muszą zawierać diagram systemu wskazujący procesy, dla których wymagane są obowiązkowe dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa, oraz procesy wyłączone z granic systemu.

A.3.2.6.    Wykaz kategorii oddziaływania śladu środowiskowego;

PEFCR muszą zawierać wykaz 16 kategorii oddziaływania śladu środowiskowego, które należy użyć do obliczenia profilu PEF, zgodnie z tabelą 2 w załączniku I. Spośród 16 kategorii oddziaływania w ramach PEFCR muszą zostać wymienione te, które są najbardziej istotne dla kategorii lub podkategorii produktu objętej badaniem (zob. sekcja A.6.1.1 niniejszego załącznika II).

PEFCR muszą określać, czy osoba korzystająca z PEFCR musi obliczyć podwskaźniki zmiany klimatu i zgłosić je osobno (zob. sekcja A.4.2.9).

PEFCR muszą zawierać określenie wersji pakietu referencyjnego w zakresie śladu środowiskowego, którą należy zastosować ( 82 ).

A.3.2.7.    Informacje dodatkowe

A.3.2.7.1.    Dodatkowe informacje środowiskowe

PEFCR muszą zawierać określenie dodatkowych informacji środowiskowych, które należy zgłosić, oraz czy są to obowiązkowe, czy zalecane dodatkowe informacje środowiskowe. Należy unikać stosowania zalecenia określonego czasownikiem „powinien”. Dodatkowe informacje środowiskowe można uwzględnić, tylko jeżeli w PEFCR określono metodę, która muszą zostać zastosowana do ich obliczenia.

Różnorodność biologiczna

Przy opracowywaniu PEFCR kwestie dotyczące różnorodności biologicznej muszą zostać uwzględnione w ramach dodatkowych informacji środowiskowych zgodnie z poniższą procedurą:

Chociaż Sekretariat Techniczny może określić sposób oceny i zgłoszenia różnorodności biologicznej w PEFCR (w stosownych przypadkach), dostępne są następujące rozwiązania:

A.3.2.7.2.    Dodatkowe informacje techniczne

PEFCR muszą zawierać wykaz dodatkowych informacji technicznych, które muszą/powinny/mogą być zgłoszone.

Jeżeli produkt objęty badaniem jest półproduktem, PEFCR muszą zawierać wymóg przedstawienia następujących dodatkowych informacji technicznych:

A.3.2.8.    Założenia i ograniczenia

PEFCR muszą zawierać wykaz ograniczeń, jakim podlega badanie PEF, nawet jeżeli jest prowadzone zgodnie z PEFCR.

PEFCR muszą zawierać warunki, na jakich można dokonać porównania lub sformułować twierdzenie o charakterze porównawczym.

PEFCR muszą zawierać wykaz zastępczych zbiorów danych zgodnych z systemem ILCD–poziom początkowy stosowanych przy modelowaniu produktów reprezentatywnych i luk w danych.

A.4.    Analiza zbioru wejść i wyjść

A.4.1.    Etapy cyklu życia

PEFCR muszą zawierać wykaz wszystkich procesów zachodzących na każdym etapie cyklu życia: w odniesieniu do każdego procesu muszą zawierać standardowe zbiory danych wtórnych przeznaczone dla użytkownika, chyba że proces został uwzględniony w obowiązkowych danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa.

Standardowe etapy cyklu życia wymieniono w sekcji 4.2 załącznika I, a ich szczegółowy opis znajduje się w sekcjach 4.2.1–4.2.5 załącznika I.

A.4.2.    Wymogi dotyczące modelowania

A.4.2.1.    Produkcja rolna

W przypadku działalności rolniczej wytyczne dotyczące modelowania zawarte w sekcji 4.4.1 załącznika I muszą być stosowane w odniesieniu do produktów reprezentatywnych i uwzględnione w PEFCR. Wszelkie wyjątki trzeba uzgodnić z Komisją przed wprowadzeniem ich w życie.

A.4.2.1.1.    Nawozy

Współczynniki emisji poziomu 1 wymienione w tabelach 2–4 wytycznych IPCC z 2006 r. powinny być stosowane w odniesieniu do nawozów azotowych, jak przedstawiono w tabeli 3 załącznika I.

Model pola uprawnego, na którym zastosowano azot, przedstawiony w tabeli 3 załącznika I, ma pewne ograniczenia i powinien zostać usprawniony w przyszłości. W związku z tym w ramach PEFCR, których zakres obejmuje modelowanie odnoszące się od rolnictwa, muszą zostać zbadane (przynajmniej) następujące alternatywne podejścia w ramach PEF-RP.

Bilans azotu oblicza się, wykorzystując parametry określone w tabeli II-3 oraz poniższy wzór. Łączną emisję NO3-N do wody uważa się za zmienną i jej całkowity bilans musi zostać obliczony jako:

Jeżeli w niektórych systemach o niskim poziomie wsadu wartość „dodatkowych emisji NO3-N do wody” jest ujemna, należy ją ustalić na „0”. Ponadto w takich przypadkach wartość bezwzględną „dodatkowych emisji NO3-N do wody” należy umieścić w bilansie jako dodatkowy wsad nawozu azotowego do systemu, stosując to samo połączenie nawozów azotowych, które przyjęto w stosunku do analizowanej uprawy. Służy to uniknięciu systemów ubożenia żyzności dzięki wychwyceniu zubażającej ilości azotu przez analizowaną uprawę, co – jak się przypuszcza – prowadzi do konieczności dodatkowego nawożenia w późniejszym czasie w celu utrzymania tego samego poziomu żyzności gleby.

Sekretariat Techniczny może podjąć decyzję o uwzględnieniu powyższego podejścia do modelowania opartego na azocie w swoich PEFCR, zamiast podejścia określonego w załączniku I. Oba podejścia muszą zostać zbadane w ramach badań pomocniczych, a na podstawie zgromadzonych dowodów Sekretariat Techniczny musi zdecydować, które z nich należy zastosować. Decyzję tę zatwierdza zespół ds. przeglądu PEFCR.

Jeżeli chodzi o drugie rozwiązanie alternatywne, w przypadku gdy dostępne są lepsze dane w PEFCR można zastosować bardziej kompleksowy model pola uprawnego, na którym zastosowano azot, z zastrzeżeniem, że (i) model ten obejmuje co najmniej emisje wymagane w tabeli 3 załącznika I, (ii) musi zostać zachowana równowaga między azotem wejściowym i wyjściowym oraz (iii) model musi być opisany w przejrzysty sposób.

A.4.2.2.    Zużycie energii elektrycznej

Stosuje się wymogi określone w sekcji 4.4.2 załącznika I, chyba że zakres PEFCR obejmuje energię elektryczną jako produkt główny (np. systemy fotowoltaiczne).

A.4.2.2.1.    Modelowanie energii elektrycznej do celów obliczania poziomu referencyjnego

W obliczeniach poziomu referencyjnego musi być wykorzystany następujący koszyk energii elektrycznej w porządku hierarchicznym:

W przypadku gdy energia poziomu referencyjnego jest wytwarzana w różnych lokalizacjach lub sprzedawana w różnych krajach, koszyk energii elektrycznej musi odzwierciedlać wskaźniki produkcji lub wskaźniki sprzedaży między krajami/regionami UE. Aby ustalić wskaźnik, musi zostać użyta jednostka fizyczna (np. liczba sztuk lub kilogramów produktu). Jeśli takie dane nie są dostępne, musi zostać zastosowany średni koszyk dla UE (UE+EFTA) lub koszyk reprezentatywny dla regionu.

A.4.2.3.    Transport i logistyka

PEFCR muszą przewidywać standardowe scenariusze dotyczące transportu, z których należy korzystać w przypadku gdy dane te nie są wymienione jako obowiązkowe informacje specyficzne dla danego przedsiębiorstwa (zob. sekcja A.4.4.1), a informacje specyficzne dla danego łańcucha dostaw nie są dostępne. Standardowe scenariusze dotyczące transportu muszą odzwierciedlać uśredniony transport europejski, w tym wszystkie inne warianty transportu w ramach obecnej kategorii produktu (np. w stosownych przypadkach, z uwzględnieniem dostawy do domu).

W przypadku braku danych specyficznych dla danej PEFCR ( 84 ) stosuje się standardowe scenariusze i wartości określone w sekcji 4.4.3 załącznika I. Wymiana standardowych wartości podanych w sekcji 4.4.3 na wartości specyficzne dla danej PEFCR musi być wyraźnie wymieniona i uzasadniona w PEFCR.

Klient (końcowy i pośredni) nabywający danym produktem musi zostać określony w PEFCR ( 85 ). Klientem końcowym może być konsument (tj. każda osoba fizyczna działająca w celach, które nie wchodzą w zakres jego/jej działalności handlowej, gospodarczej, rzemieślniczej lub zawodowej) lub przedsiębiorstwo, które używa produktu do celów ostatecznego wykorzystania, np. restauracje, profesjonalni malarze lub plac budowy. Do celów niniejszej sekcji odsprzedający i importerzy są klientami pośrednimi, a nie klientami końcowymi.

A.4.2.3.1.    Przydział oddziaływania wynikającego z transportu – transport samochodami ciężarowymi

PEFCR muszą zawierać określenie współczynnika wykorzystania celem zastosowania w odniesieniu do każdego modelowanego transportu samochodem ciężarowym oraz wyraźnie wskazanie, czy do współczynnika wykorzystania włączono przejazdy powrotne bez ładunku.

A.4.2.3.2.    Przydział oddziaływania wynikającego z transportu – transport konsumencki

PEFCR muszą określać standardową wartość przydziału, którą – w stosownych przypadkach – należy zastosować w odniesieniu do transportu dokonywanego przez konsumenta.

A.4.2.3.3.    Standardowe scenariusze – od dostawcy do fabryki

PEFCR muszą określać standardowe przebyte odległości, rodzaje transportu (zbiór danych szczegółowych) i wskaźniki obciążenia samochodu ciężarowego, które należy stosować w odniesieniu do transportu produktów od dostawcy do fabryki. Jeżeli dane specyficzne dla PEFCR nie są dostępne, w PEFCR muszą zostać określone standardowe dane przedstawione w sekcji 4.4.3.4 załącznika I.

A.4.2.3.4.    Standardowe scenariusze – z fabryki do klienta końcowego

Transport z fabryki do klienta końcowego (w tym transport konsumencki) musi zostać określony w części PEFCR dotyczącej etapu dystrybucji. Umożliwi to uczciwe porównanie produktów dostarczanych za pośrednictwem tradycyjnych sklepów, jak i dostarczanych do domu.

W przypadku gdy nie jest dostępny żaden scenariusz transportu specyficzny dla danej PEFCR, jako podstawę stosuje się standardowy scenariusz przedstawiony w sekcji 4.4.3.5 załącznika I, wraz z szeregiem wartości specyficznych dla PEFCR:

W przypadku produktów nadających się do ponownego wykorzystania, oprócz transportu niezbędnego do dostarczenia ich do miejsca sprzedaży/centrum dystrybucji, musi być modelowany transport powrotny z miejsca sprzedaży detalicznej/centrum dystrybucji do fabryki. Wykorzystuje się te same przebyte odległości co w przypadku transportu z fabryki produktów do klienta końcowego (zob. sekcja 4.4.3.5 załącznika I), jednak współczynnik wykorzystania samochodu ciężarowego może być ograniczony pod względem pojemności w zależności od rodzaju produktu. PEFCR muszą wskazywać współczynnik wykorzystania, który musi zostać zastosowany w odniesieniu do transportu powrotnego.

A.4.2.4    Dobra kapitałowe – infrastruktura i sprzęt

Podczas wykonywania badań PEF-RP wszystkie procesy muszą zostać objęte zakresem modelowania bez stosowania jakichkolwiek wyłączeń, a zastosowane założenia dotyczące modelowania i zbiory danych wtórnych muszą być wyraźnie udokumentowane.

PEFCR muszą określać, czy w oparciu o wyniki badania PEF-RP dobra kapitałowe podlegają wyłączeniu, czy też nie. Jeżeli w PEFCR uwzględniono dobra kapitałowe, muszą zostać określone jasne zasady ich obliczania.

A.4.2.5.    Procedura pobierania próbek

W niektórych przypadkach konieczne jest przeprowadzenie procedury pobierania próbek przez osobę korzystającą z PEFCR, aby ograniczyć gromadzenie danych wyłącznie do reprezentatywnej próbki zakładów/gospodarstw itp. Przykładami sytuacji, w których przeprowadzenie procedury pobierania próbek może być niezbędne, są przypadki, gdy w produkcję tego samego produktu zaangażowanych jest wiele zakładów produkcyjnych; na przykład jeżeli ten sam surowiec/materiał wejściowy pochodzi z wielu miejsc lub ten sam proces jest zlecany więcej niż jednemu podwykonawcy/dostawcy.

W przypadku PEFCR musi zostać zastosowana próbka warstwowa, tj. taka, która zapewnia, aby każda z subpopulacji (warstw) określonej populacji była odpowiednio reprezentowana w całej próbce analizy badawczej. W przypadku tego rodzaju pobierania próbek gwarantuje się, aby uczestnicy każdej subpopulacji byli włączeni do próbki końcowej, natomiast proste losowe pobieranie próbek nie zapewnia równej ani proporcjonalnej reprezentacji subpopulacji w próbce.

Sekretariat Techniczny musi zdecydować, czy pobieranie próbek jest dozwolone w ramach jego PEFCR. Sekretariat Techniczny może wyraźnie zakazać stosowania procedur pobierania próbek w PEFCR. W tym przypadku pobieranie próbek nie będzie dozwolone w badaniach PEF, a osoba korzystająca z PEFCR musi zgromadzić dane ze wszystkich zakładów lub gospodarstw. Jeżeli Sekretariat Techniczny pozwala na pobieranie próbek, PEFCR muszą zawierać następujące zdanie: „W przypadku gdy konieczne jest pobieranie próbek musi zostać przeprowadzone w sposób określony w niniejszych PEFCR. Pobieranie próbek nie jest jednak obowiązkowe i każda osoba korzystająca z tych PEFCR może zdecydować się na zbieranie danych od wszystkich zakładów lub gospodarstw bez pobierania próbek.”

W przypadku gdy PEFCR dopuszczają stosowanie pobierania próbek, PEFCR muszą zawierać wymogi dotyczące sprawozdawczości osoby korzystającej z PEFCR. Populacja i wybrana próbka wykorzystana w badaniu PEF musi być wyraźnie opisana w sprawozdaniu dotyczącym PEF (np. % całkowitej produkcji lub % liczby miejsc, zgodnie z wymogami określonymi w PEFCR).

A.4.2.5.1.    Sposób określenia jednorodnych subpopulacji (warstwowanie)

Zgodnie z metodą PEF wymagane jest, aby przy określaniu subpopulacji wziąć pod uwagę następujące aspekty (zob. sekcja 4.4.6.1 załącznika I):

W PEFCR można wymienić dodatkowe aspekty, które zostaną wzięte pod uwagę w ramach określonej kategorii produktu.

W przypadku uwzględnienia dodatkowych aspektów, liczbę subpopulacji oblicza się za pomocą wzoru (równanie 1) określonego w sekcji 4.4.6.1 załącznika I, mnożąc wynik przez liczby klas zidentyfikowanych dla każdego dodatkowego aspektu (np. tych miejsc, w których występują systemy zarządzania środowiskowego lub systemy sprawozdawczości).

A.4.2.5.2.    Sposób określenia wielkości podpróbki na poziomie subpopulacji

PEFCR określają podejście wybrane spośród dwóch dostępnych w sekcji 4.4.6.2 załącznika I. To samo podejście stosuje się w odniesieniu do wszystkich wybranych subpopulacji.

W przypadku wyboru pierwszego podejścia w ramach PEFCR musi zostać ustalona jednostka miary w odniesieniu do produkcji (tj. tony, m3, m2, wartość w euro). PEFCR muszą zawierać określenie odsetka produkcji, który zostanie ujęty w każdej subpopulacji i który nie może być niższy niż 50 %, wyrażonego w odpowiedniej jednostce. Odsetek ten określa wielkość próbki w subpopulacji.

A.4.2.6.    Etap eksploatacji

A.4.2.6.1.    Podejście oparte na głównej funkcji lub podejście delta

PEFCR muszą określać, które podejście musi być stosowane (podejście oparte na głównej funkcji lub podejście delta, sekcja 4.4.7.1 załącznika I).

W przypadku zastosowania podejścia delta PEFCR muszą obejmować określenie zużycia referencyjnego w odniesieniu do każdego powiązanego produktu (np. energii i materiałów). Zużycie referencyjne odnosi się do minimalnego zużycia niezbędnego do spełnienia funkcji. Zużycie powyżej tego poziomu odniesienia (delta) zostanie następnie przydzielone do produktu. Aby określić sytuację odniesienia, muszą zostać rozważone następujące elementy, jeśli są dostępne:

A.4.2.6.2.    Modelowanie etapu eksploatacji

W przypadku wszystkich procesów należących do etapu eksploatacji (zarówno najistotniejszych, jak i pozostałych):

W części D załącznika II przedstawiono standardowe dane do celów zastosowania przez Sekretariat Techniczny w modelowaniu działań na etapie eksploatacji, które mogą być przekrojowe dla szeregu grup produktów. Muszą zostać wykorzystane w celu wypełnienia luk w danych i zapewnienia spójności PEFCR. Można wykorzystać lepsze dane, ale muszą zostać uzasadnione w PEFCR.

Przykład: makaron

Jest to uproszczony przykład sposobu modelowania i zgłaszania śladu środowiskowego etapu eksploatacji w odniesieniu do produktu „1kg suchego makaronu” (na podstawie ostatecznej wersji PEFCR dotyczących suchego makaronu ( 87 )).

W tabeli LL-6 przedstawiono procesy stosowane do modelowania etapu eksploatacji 1 kg suchego makaronu (czas gotowania zgodny z instrukcją, np. 10 min.; ilość wody zgodnie z instrukcją, np. 10 litrów). Spośród czterech procesów najistotniejsze jest zużycie energii elektrycznej i ciepła. W niniejszym przykładzie wszystkie cztery procesy są zależne od produktu. Ilość wykorzystywanej wody i czas gotowania są na ogół podane na opakowaniu. Producent może zmienić recepturę w celu wydłużenia lub skrócenia czasu gotowania, a tym samym zmniejszenia lub zwiększenia zużycia energii elektrycznej. W ramach PEFCR dostarczane są dane standardowe dotyczące wszystkich czterech procesów, jak wskazano w tabeli A-6 (dane dotyczące działalności + zbiór danych dotyczących analizy zbioru wejść i wyjść, które należy zastosować). Zgodnie z wytycznymi w zakresie sprawozdawczości ślad środowiskowy wszystkich czterech procesów zgłasza się jako osobną informację.

A.4.2.7.    Modelowanie wycofania z eksploatacji

PEFCR muszą zawierać określenie zastosowania wzoru na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego oraz muszą przedstawiać standardowe wartości dla wszystkich parametrów, które należy zastosować (zob. również sekcja 4.4.8 załącznika I).

A.4.2.7.1.    Współczynnik A

Wartości A, które należy zastosować, muszą być wyraźnie wymienione w PEFCR, w odniesieniu do części C załącznika II. Przy opracowywaniu PEFCR należy zastosować następującą procedurę w celu wybrania wartości A, która ma zostać uwzględniona w PEFCR:

sprawdzenie w części C załącznika II dostępności wartości A specyficznej dla danego zastosowania, która pasuje do PEFCR,

A.4.2.7.2.    Współczynnik B

Wartość B jest zawsze domyślnie równa 0, chyba że w części C załącznika II dostępna jest inna odpowiednia wartość. Wartość B, którą należy zastosować, musi być jasno określona w PEFCR.

A.4.2.7.3.    Wskaźniki jakości: Qsin/Qp oraz Qsout/Qp

Wskaźniki jakości muszą być określone w punkcie substytucji i według zastosowania lub materiału. Wskaźniki jakości są specyficzne dla PEFCR. W przypadku opakowań w każdych PEFCR należy stosować wartości standardowe określone w części C załącznika II. Sekretariat Techniczny może podjąć decyzję o zmianie wartości standardowych w PEFCR na wartości specyficzne dla danej kategorii produktu. W tym przypadku uzasadnienie zmiany musi zostać podane w PEFCR.

Wszystkie wskaźniki jakości, które należy zastosować, muszą być jasno określone w PEFCR. Alternatywnie w PEFCR należy przedstawić jasne wytyczne dotyczące sposobu określania współczynników jakości, które mają być stosowane.

Ilościowe określenie wskaźników jakości musi się opierać na:

A.4.2.7.4.    Zawartość materiałów z recyklingu (R1)

PEFCR muszą zawierać wykaz standardowych wartości R1, które mają być stosowane przez osobę korzystającą z PEFCR w przypadku braku wartości specyficznych dla danego przedsiębiorstwa. W tym celu Sekretariat Techniczny wybiera odpowiednie specyficzne dla danego zastosowania wartości R1 dostępne w części C załącznika II. W przypadku gdy wartości specyficzne dla danego przedsiębiorstwa są niedostępne, wartość R1 jest równa 0. Wartości specyficzne dla danego materiału oparte na statystykach rynku dostaw nie mogą być stosowane jako dane zastępcze. Muszą zostać podane wszystkie możliwe regiony geograficzne. Zastosowane wartości R1 podlegają przeglądowi PEFCR (w stosownych przypadkach) lub weryfikacji w ramach badania PEF (w stosownych przypadkach).

Sekretariat Techniczny może opracować nowe wartości R1 (na podstawie nowych statystyk) i przekazać je Komisji do wdrożenia w części C załącznika II. Zaproponowane nowe wartości R1 należy przekazać wraz ze sprawozdaniem opisującym źródła i obliczenia oraz poddanym przeglądowi przez niezależną stronę trzecią. Komisja zdecyduje, czy nowe wartości są dopuszczalne i czy można je wdrożyć w zaktualizowanej wersji części C załącznika II. Po włączeniu nowych wartości R1 do części C załącznika II można z nich korzystać w dowolnych PEFCR. Wybór „standardowych wartości R1” lub „wartości R1 specyficznych dla danego przedsiębiorstwa” musi opierać się na zasadach matrycy potrzeb w zakresie danych (zob. tabela A-7 Wymogi dotyczące wartości R1 w odniesieniu do matrycy potrzeb w zakresie danych).

Oznacza to, że wartości specyficzne dla danego przedsiębiorstwa muszą być stosowane w przypadku gdy:

W innych przypadkach „standardowe wartości R1” są stosowane np. w przypadku gdy wartość R1 występuje w sytuacji 2, wariancie 2 matrycy potrzeb w zakresie danych. W takim przypadku dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa nie są obowiązkowe, a przedsiębiorstwo powinno zastosować standardowe wartości wtórne R1 przedstawione w PEFCR.

A.4.2.7.5.    Wytyczne dotyczące sposobu postępowania ze złomem przedkonsumenckim

W metodzie PEF określono dwa warianty (sekcja 4.4.8.8 załącznika I): W PEFCR należy określić, który wariant musi być stosowany przy modelowaniu złomu przedkonsumenckiego.

A.4.2.7.6.    Współczynnik wydajności recyklingu (R2)

PEFCR muszą zawierać wykaz standardowych wartości R2, które mają być stosowane przez osobę korzystającą z PEFCR w przypadku braku wartości specyficznych dla danego przedsiębiorstwa. W tym celu Sekretariat Techniczny wybiera odpowiednie specyficzne dla danego zastosowania wartości R2 dostępne w części C załącznika II. W przypadku gdy wartości specyficzne dla danego zastosowania są niedostępne w części C załącznika II, w PEFCR jako wartość standardową należy wybrać wartości R2 dla materiału (np. średnia dla materiałów). Jeżeli wartości R2 nie są dostępne, R2 musi zostać ustalone na poziomie 0. Muszą zostać podane wszystkie możliwe regiony geograficzne.

Sekretariat Techniczny może opracować nowe wartości R2 (na podstawie nowych statystyk) i przekazać je Komisji do wdrożenia w części C załącznika II. Zaproponowane nowe wartości R2 należy przekazać wraz ze sprawozdaniem z badania opisującym źródła i obliczenia oraz poddanym przeglądowi przez niezależną stronę trzecią. Komisja zdecyduje, czy nowe wartości są dopuszczalne i czy można je wdrożyć w zaktualizowanej wersji części C załącznika II. Po włączeniu nowych wartości R2 do części C załącznika II można z nich korzystać w dowolnych PEFCR. Aby wybrać odpowiednią wartość R2, osoba korzystająca z PEFCR musi postępować zgodnie z następującą procedurą, która musi być opisana w PEFCR:

Muszą zostać zastosowane wartości specyficzne dla danego przedsiębiorstwa, jeżeli są dostępne.

A.4.2.7.7.    Wartość R3

PEFCR muszą zawierać wykaz standardowych wartości R3, które mają być stosowane przez osobę korzystającą z PEFCR w przypadku braku wartości specyficznych dla danego przedsiębiorstwa. W tym celu Sekretariat Techniczny wybiera odpowiednie wartości R3 dostępne w części C załącznika II. W przypadku gdy w części C załącznika II nie podano żadnej wartości lub jeżeli podane wartości są nieaktualne i istnieją nowsze wartości z tego samego źródła danych ( 88 ), Sekretariat Techniczny przedstawia wartości opracowane we własnym zakresie lub dostarcza osobie korzystającej z PEFCR wskazówek dotyczących sposobu uzyskiwania niezbędnych wartości. Zastosowane wartości R3 podlegają przeglądowi PEFCR (w stosownych przypadkach) lub weryfikacji w ramach badania PEF (w stosownych przypadkach).

Sekretariat Techniczny może opracować nowe wartości R3 (na podstawie nowych statystyk) i przekazać je Komisji do wdrożenia w części C załącznika II. Zaproponowane nowe wartości R3 należy przekazać wraz ze sprawozdaniem z badania opisującym źródła i obliczenia oraz poddanym przeglądowi przez niezależną stronę trzecią. Komisja zdecyduje, czy nowe wartości są dopuszczalne i czy można je wdrożyć w zaktualizowanej wersji części C załącznika II. Po włączeniu nowych wartości R3 do części C załącznika II można z nich korzystać w dowolnych PEFCR.

Wybór „standardowych wartości R3” lub „wartości R3 specyficznych dla danego przedsiębiorstwa” musi opierać się na logice matrycy potrzeb w zakresie danych. Oznacza to, że wartości specyficzne dla danego łańcucha dostaw muszą być stosowane w przypadku gdy:

We wszystkich innych przypadkach „standardowe wartości R3” muszą być stosowane na przykład w przypadku gdy wartość R3 występuje w sytuacji 2, wariancie 2 matrycy potrzeb w zakresie danych. W takim przypadku dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa nie są obowiązkowe, a przedsiębiorstwo powinno zastosować standardowe wartości wtórne R3 przedstawione w PEFCR.

A.4.2.7.7.    Erecycled oraz ErecyclingEoL

PEFCR muszą zawierać wykaz standardowych zbiorów danych, które osoba korzystająca z PEFCR musi zastosować w celu modelowania Erec i ErecEoL.

A.4.2.7.8.    E*v

PEFCR muszą zawierać wykaz standardowych zbiorów danych, które osoba korzystająca z PEFCR musi zastosować w celu modelowania E*v.

A.4.2.7.9.    Jak stosować wzór do półproduktów (PEFCR „od wydobycia surowców po wyjście z organizacji”)

W badaniach PEF „od wydobycia surowców po wyjście z organizacji” nie można uwzględniać parametrów związanych z wycofaniem produktu z eksploatacji (tj. możliwości poddania produktu recyklingowi po wycofaniu z eksploatacji, odzysku energii, unieszkodliwiania), chyba że PEFCR wymagają obliczenia dodatkowych informacji w odniesieniu do etapu wycofania z eksploatacji.

Jeżeli wzór wykorzystuje się w badaniach PEF dla półproduktów (badania „od wydobycia surowców po wyjście z organizacji”), PEFCR musi obejmować określenie:

Podczas opracowywania PEFCR wartość A produktu objętego badaniem musi zostać ustalona na poziomie równym 1 do celów analizy aspektu o kluczowym oddziaływaniu na środowisko prowadzonej w ramach badania PEF-RP w celu umożliwienia skoncentrowania analizy na rzeczywistym systemie. Sytuacja taka musi być udokumentowane w PEFCR.

A.4.2.8.    Wydłużony okres trwałości produktu

W sytuacji 1 określonej w sekcji 4.4.9 załącznika I, PEFCR muszą zawierać opis sposobu, w jaki ponowne użycie lub odnawianie jest uwzględniane w obliczeniach przepływu odniesienia i modelu pełnego cyklu życia, biorąc pod uwagę „jak długo?” jednostki funkcjonalnej. Standardowe wartości dla wydłużonego okresu trwałości muszą zostać podane w PEFCR lub wymienione jako obowiązkowe informacje specyficzne dla przedsiębiorstwa.

A.4.2.8.1.    Jak stosować „współczynnik ponownego użycia” (sytuacja 1)

W pkt 2 sekcji 4.4.9.2 załącznika I, w ramach PEFCR muszą zostać dokładniej określone i przedstawione przebyte odległości podczas przejazdu w jedną stronę.

A.4.2.8.2.    Średnie współczynniki ponownego użycia pul będących własnością przedsiębiorstwa

Średnie współczynniki ponownego użycia dostępne w sekcji 4.4.9.4 załącznika I muszą zostać zastosowane w badaniach PEF-RP oraz w celu obliczenia poziomu referencyjnego (odpowiadającego produktowi reprezentatywnemu) w odniesieniu do PEFCR, których zakres obejmuje pule opakowań wielokrotnego użytku będące własnością przedsiębiorstwa, chyba że dostępne są dane o wyższej jakości.

Jeżeli Sekretariat Techniczny podejmie decyzję o wykorzystaniu innych wartości w ramach badania PEF-RP i obliczania poziomu referencyjnego, musi on przedstawić uzasadnienie i podać źródło danych. Jeżeli określonego rodzaju opakowania nie ma na powyższej liście, należy zastosować dane specyficzne dla danego sektora. Nowe wartości muszą zostać poddane przeglądowi w ramach PEFCR.

PEFCR muszą zawierać określenie zastosowania obowiązkowych współczynników ponownego użycia specyficznych dla danego przedsiębiorstwa w odniesieniu do puli opakowań będących własnością przedsiębiorstwa.

A.4.2.8.3.    Średnie współczynniki ponownego użycia pul będących własnością osoby trzeciej

Średnie współczynniki ponownego użycia dostępne w sekcji 4.4.9.5 załącznika I muszą być stosowane w odniesieniu do PEFCR, których zakres obejmuje pule opakowań wielokrotnego użytku obsługiwane przez osobę trzecią, chyba że dostępne są dane o wyższej jakości.

Jeżeli Sekretariat Techniczny podejmie decyzję o wykorzystaniu innych wartości w ramach ostatecznej wersji PEFCR, musi wyraźnie uzasadnić powód tej decyzji i podać źródło danych. Jeżeli określonego rodzaju opakowania nie ma na powyższej liście w sekcji 4.4.9.5 załącznika I, muszą zostać zgromadzone dane specyficzne dla danego sektora i uwzględnione w PEFCR. Nowe wartości muszą zostać poddane przeglądowi w ramach PEFCR.

A.4.2.9.    Emisje i pochłanianie gazów cieplarnianych

Aby dostarczyć wszystkie informacje niezbędne do opracowania PEFCR, w badaniu PEF-RP muszą zawsze zostać oddzielnie obliczone trzy podkategorie zmiany klimatu. Jeżeli zmiana klimatu określana jest jako najistotniejsza kategoria oddziaływania, PEFCR musi (i) obejmować wymóg zgłaszania całkowitej zmiany klimatu jako sumy trzech podkategorii, oraz (ii) obejmować wymóg osobnego zgłaszania podkategorii „zmiana klimatu – materiały kopalne”, „zmiana klimatu – czynniki biogeniczne” i „zmiana klimatu – użytkowanie gruntów i zmiany użytkowania gruntów”, jeżeli z badania PEF-RP wynika, że wkład takiej podkategorii w łączny wynik wynosi więcej niż 5 % ( 89 ).

A.4.2.9.1.    Podkategoria 2: zmiana klimatu – czynniki biogeniczne

PEFCR muszą zawierać określenie, czy uproszczone podejście do modelowania musi być stosowane przy modelowaniu pierwszoplanowych emisji.

W przypadku wyboru uproszczonego podejścia do modelowania PEFCR muszą zawierać następujący tekst: „Modelowana jest tylko emisja „metanu (biogenicznego)”, natomiast nie uwzględnia się dalszych emisji biogenicznych ani pochłaniania z atmosfery. Jeżeli emisje metanu mogą być zarówno kopalne, jak i biogeniczne, najpierw musi być modelowane uwalnianie metanu biogenicznego, a następnie pozostałego metanu kopalnego.”

W przypadku gdy uproszczone podejście do modelowania nie zostanie wybrane, PEFCR muszą zawierać następujący tekst: „Wszelkie uwalnianie i pochłanianie węgla biogenicznego musi być modelowane osobno. Należy jednak zauważyć, że odpowiednie współczynniki charakterystyki dla pochłaniania i uwalniania węgla biogenicznego w ramach metody oceny oddziaływania śladu środowiskowego ustala się na zero”.

A.4.4.9.2    Podkategoria 3: zmiana klimatu – użytkowanie gruntów i zmiany użytkowania gruntów

Sekretariat Techniczny może podjąć decyzję o włączeniu składowania dwutlenku węgla w glebie do PEFCR jako dodatkowej informacji środowiskowej. W przypadku włączenia, PEFCR muszą zawierać określenie sposobu jej modelowania i obliczania oraz dowodów, które muszą zostać przedstawione. Jeżeli prawodawstwo przewiduje szczegółowe wymogi dotyczące modelowania dla danego sektora, modelowanie musi być zgodne z tym prawodawstwem.

A.4.2.10.    Pakowanie

W przypadku gdy PEFCR nie wymagają wykorzystania danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa, nie są dostępne żadne informacje specyficzne dla danego dostawcy lub gdy opakowanie nie jest istotne, muszą zostać zastosowane średnie europejskie zbiory danych dotyczące opakowań. Chociaż standardowe zbiory danych wtórnych muszą być wymienione w PEFCR, w przypadku niektórych wielomateriałowych opakowań PEFCR muszą zawierać dodatkowe informacje w celu umożliwienia osobie korzystającej z nich prawidłowego modelowania. Przykładem mogą być Kartonowe opakowania na napoje i opakowania typu „worek w pudełku” (ang. bag-in-box):

A.4.3.    Uwzględnianie wielofunkcyjnych procesów

Systemy obejmujące wielofunkcyjne procesy muszą być modelowane zgodnie z hierarchią podejmowania decyzji określoną w sekcji 4.5 załącznika I

PEFCR muszą obejmować bardziej szczegółowe określenie rozwiązań związanych z wielofunkcyjnością w zakresie określonych granic systemu, a także – w stosownych przypadkach – w odniesieniu do wcześniejszych i późniejszych etapów łańcucha dostaw. W stosownych przypadkach PEFCR muszą również zawierać wyszczególnienie konkretnych współczynników, które muszą być stosowane w przypadku rozwiązań dotyczących przydziału. Wszelkie takie rozwiązania związane z wielofunkcyjnością określone PEFCR muszą być wyraźnie uzasadnione w odniesieniu do hierarchii rozwiązań związanych z wielofunkcyjnością śladu środowiskowego produktu.

A.4.3.1.    Hodowla zwierząt

A.4.3.1.1.    Przydział w ramach modułu gospodarstwa

Standardowe wartości w odniesieniu do każdego rodzaju zwierzęcia muszą być podane w PEFCR i stosowane w badaniach PEF. Standardowe wartości dostępne w sekcjach 4.5.1.2–4.5.1.4 załącznika I powinny być stosowane, chyba że dostępnych jest więcej danych specyficznych dla danego sektora.

A.4.3.1.2.    Przydział w ramach rzeźni

Standardowe wartości dotyczące cen i wartości procentowej masy określono w załączniku I w odniesieniu do bydła, świń i małych przeżuwaczy (owiec, kóz), a te standardowe wartości muszą zostać włączone do odpowiednich PEFCR i wykorzystane w badaniach PEF, badaniach pomocniczych PEF i badaniach PEF-RP. Zmiana współczynników przydziału nie jest dopuszczalna w badaniach PEF.

A.4.3.1.3.    Przydział w ramach rzeźni w odniesieniu do bydła

Jeżeli pożądane są współczynniki przydziału do rozdziału oddziaływania tuszy między poszczególne kawałki, muszą zostać określone w odpowiedniej PEFCR.

A.4.4.    Wymogi w zakresie gromadzenia danych i wymogi w zakresie jakości

Zasada istotności

Jedną z głównych cech metody PEF jest podejście dotyczące „istotności”, tj. podejście polegające na skoncentrowaniu się na najistotniejszych kwestiach. W kontekście PEF podejście dotyczące istotności zostało opracowane wokół dwóch głównych obszarów:

Kategorie oddziaływania, etapy cyklu życia, procesy i bezpośrednie przepływy podstawowe: w PEFCR muszą zostać określone najistotniejsze z nich. Są to działania na rzecz ochrony środowiska, na których powinny skupić się przedsiębiorstwa, zainteresowane strony, konsumenci i decydenci (zob. sekcja 6.3 załącznika I);

Wymogi dotyczące danych: ponieważ najistotniejsze są procesy decydujące o profilu środowiskowym produktu, muszą zostać ocenione poprzez zastosowanie wyższej jakości danych niż w przypadku mniej istotnych procesów, niezależnie od miejsca w cyklu życia produktu, w którym procesy te zachodzą.

Po opracowaniu modeli produktów reprezentatywnych Sekretariat Techniczny musi odpowiedzieć na poniższe dwa pytania, przeprowadzając badania PEF-RP:

A.4.4.1.    Wykaz obowiązkowych danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa

Wykaz obowiązkowych danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa odnosi się do danych dotyczących działalności, bezpośrednich przepływów podstawowych i procesów (jednostkowych), dla których muszą być zgromadzone dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa. W wykazie tym określono minimalne wymogi dotyczące danych, które muszą spełniać osoby korzystające z PEFCR. Ma to na celu uniknięcie sytuacji, w której użytkownik nieposiadający dostępu do odnośnych danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa jest w stanie przeprowadzić badanie PEF i zakomunikować jego rezultaty, wykorzystując jedynie standardowe dane i zbiory danych. PEFCR muszą określać wykaz obowiązkowych danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa.

Przy wyborze obowiązkowych danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa Sekretariat Techniczny musi uwzględnić ich znaczenie w profilu śladu środowiskowego, poziom wysiłku potrzebnego do zebrania tych danych (w szczególności dla MŚP) oraz ogólną ilość danych/czas niezbędny do zebrania wszystkich obowiązkowych danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa i spełnienia istniejących wymogów prawnych określonych w przepisach UE dotyczących pomiaru niektórych emisji. Np. gdy do sektora produktu objętego badaniem mają zastosowanie szczególne zasady monitorowania EU ETS, PEFCR powinny odnosić się do wymogów ilościowych EU ETS określonych w rozporządzeniu (UE) 2018/2066 w odniesieniu do procesów i gazów cieplarnianych objętych tym rozporządzeniem. W odniesieniu do wychwytywania i składowania dwutlenku węgla (CC) obowiązują wymogi załącznika I.

Decyzja ta ma w szczególności dwa skutki: (i) przedsiębiorstwa mogą przeprowadzić badanie PEF, wyszukując jedynie te dane i korzystając z danych standardowych dla wszystkich produktów spoza tego wykazu, natomiast (ii) przedsiębiorstwa, które nie mają danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa dla żadnych danych wymienionych w wykazie, nie mogą obliczyć zgodnego z PEFCR profilu PEF produktu objętego badaniem.

Dla każdego procesu, dla którego dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa są obowiązkowe, PEFCR muszą dostarczyć następujące informacje:

Biorąc pod uwagę, że dane dotyczące tych procesów muszą być specyficzne dla danego przedsiębiorstwa, wynik P nie może być wyższy niż 3, wynik dla TiR, TeR i GeR nie może być wyższy niż 2, a wynik oceny jakości danych musi być równy 1,5 lub niższy (≤1,5). W celu przeprowadzenia ewaluacji oceny jakości danych należy postępować zgodnie z wymogami określonymi w tabeli 23 załącznika I. Opracowane zbiory danych muszą być zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego.

W przypadku procesów wybranych do obowiązkowego modelowania z wykorzystaniem danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa, PEFCR muszą spełniać wymogi określone w niniejszej sekcji. W przypadku wszystkich pozostałych procesów osoba korzystająca z PEFCR musi stosować matrycę potrzeb w zakresie danych, jak wyjaśniono w sekcji A.4.4.4.4 niniejszego załącznika.

A.4.4.2.    Zbiory danych do wykorzystania

Przy opracowywaniu ostatecznej wersji PEFCR muszą zostać użyte zbiory danych zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego ( 91 ). W przypadku gdy zbiory danych zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego nie są dostępne, muszą być przestrzegane następujące zasady w porządku hierarchicznym:

W przypadku osoby korzystającej z PEFCR muszą być stosowane zbiory danych wtórnych wymienione w PEFCR. W każdym przypadku, gdy w wykazie nie ma zbioru danych potrzebnego do obliczenia profilu PEF, muszą być stosowane następujące zasady w porządku hierarchicznym:

Jeżeli stosowany jest zbiór danych zgodny z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego lub z systemem ILCD – poziom początkowy, nomenklatura dotycząca przepływów podstawowych musi być dostosowana do pakietu referencyjnego dotyczącego oznaczania śladu środowiskowego, z którego korzystano w pozostałej części modelu ( 93 ).

A.4.4.3.    Wyłączenie

W pierwszym badaniu PEF-RP i badaniach pomocniczych musi się unikać wszelkich wyłączeń.

Na podstawie wyników pierwszego badania PEF-RP i jeśli potwierdzą je wyniki badania pomocniczego, w drugim badaniu PEF-RP i PEFCR z granic systemu produktów reprezentatywnych można wyłączyć procesy, stosując następującą zasadę:

W PEFCR muszą określać wykaz procesów, które muszą być wykluczone z modelowania na podstawie zasady wyłączenia, oraz wskazywać, że osoba korzystająca z PEFCR nie dopuszcza żadnych dodatkowych wyłączeń. W przypadku gdy Sekretariat Techniczny zdecyduje, że nie dopuszcza się żadnego wyłączenia, wymóg ten musi być wyraźnie wskazany w PEFCR.

A.4.4.4.    Wymogi dotyczące jakości danych

A.4.4.4.1.    Wzór do obliczania oceny jakości danych

PEFCR muszą zawierać tabele z kryteriami, które należy stosować do oceny półilościowej każdego z kryteriów jakości danych. PEFCR mogą określać bardziej rygorystyczne lub dodatkowe wymogi dotyczące jakości danych, jeśli znajduje to zastosowanie dla rozpatrywanego sektora.

A.4.4.4.2.    Ocena jakości danych dla zbiorów danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa

Przy tworzeniu zbioru danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa jakość danych i) dotyczących działalności specyficznych dla danego przedsiębiorstwa oraz ii) dotyczących bezpośrednich przepływów podstawowych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa (tj. danych dotyczących emisji) musi być oceniana oddzielnie przez osobę korzystającą z PEFCR. Aby umożliwić ewaluację oceny jakości danych dla zbiorów danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa, PEFCR muszą zawierać co najmniej jedną tabelę dotyczącą sposobu oceny wartości kryteriów oceny jakości danych dla tych procesów. Tabela lub tabele, które mają być zawarte w PEFCR, muszą opierać się na tabeli 23 w załączniku I: Sekretariat Techniczny może dostosować jedynie kryteria lat odniesienia (TiR-EF, TiR-AD).

Ocenę jakości danych procesów składowych związanych z danymi dotyczącymi działalności (zob. rys. 9 w załączniku I) przeprowadza się zgodnie z wymogami przedstawionymi w matrycy potrzeb w zakresie danych (sekcja A.4.4.4.4 niniejszego załącznika).

Ocena jakości danych nowo opracowanego zbioru danych musi zostać obliczona w następujący sposób:

A.4.4.4.3.    Ocena jakości danych dla zbiorów danych wtórnych wykorzystywanych w badaniu PEF

Aby umożliwić osobie korzystającej ocenę kryteriów oceny jakości danych specyficznych dla danego kontekstu TeR, TiR and GeR, PEFCR muszą zawierać co najmniej jedną tabelę dotyczącą sposobu oceny tych kryteriów. Ocena kryteriów TeR, TiR i GeR musi opierać się na tabeli 24 w załączniku I. Sekretariat Techniczny może dostosować lata odniesienia jedynie dla kryterium TiR. Nie wolno modyfikować tekstu pozostałych kryteriów.

A.4.4.4.4.    Matryca potrzeb w zakresie danych

Wszystkie procesy wymagane do modelowania produktu, które nie znajdują się w wykazie obowiązkowych danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa, muszą być oceniane przy użyciu matrycy potrzeb w zakresie danych (zob. tabela MM-8).

Zasady, których należy przestrzegać przy opracowywaniu PEFCR

PEFCR muszą zawierać następujące informacje dotyczące wszystkich procesów, które nie znajdują się wykazie obowiązkowych danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa:

Zasady dotyczące osoby korzystającej z PEFCR

Aby ocenić, które dane są potrzebne, osoba korzystająca z PEFCR musi zastosować matrycę potrzeb w zakresie danych. Musi wykorzystywać DNM w ramach modelowania badania PEF, w zależności od stopnia wpływu użytkownika (przedsiębiorstwa) na konkretny proces. W matrycy potrzeb w zakresie danych można znaleźć poniższe trzy przypadki:

Osoba korzystająca z PEFCR musi:

Należy zauważyć, że w przypadku każdego zbioru danych wtórnych zgodnego wymogami w zakresie oznaczania EF, można wykorzystać zestaw danych zgodny z systemem ILCD-EL. Może to stanowić maksymalnie 10 % pojedynczego wyniku ogólnego produktu objętego badaniem (zob. sekcja 4.6.3 załącznika I). W przypadku tych zbiorów danych nie oblicza się ponownie DQR.”

A.4.4.4.5.    Matryca potrzeb w zakresie danych, sytuacja 1

Dla każdego procesu w sytuacji 1 istnieją dwa możliwe warianty:

Sytuacja 1/Wariant 1

W odniesieniu do wszystkich procesów prowadzonych przez przedsiębiorstwo oraz w przypadku gdy przedsiębiorstwo stosujące PEFCR wykorzystuje dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa, ocena jakości danych nowo opracowanego zbioru danych musi zostać oceniona zgodnie z opisem w sekcji A.4.4.4.2, z zastosowaniem tabel oceny jakości danych specyficznych dla PEFCR.

Sytuacja 1/Wariant 2

Wyłącznie w przypadku procesów niemających największego znaczenia, jeżeli użytkownik zdecyduje się na modelowanie procesu bez zebrania danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa, wówczas musi zastosować zbiór danych wtórnych wymieniony w PEFCR wraz z jego standardowymi wartościami oceny jakości danych wymienionymi w PEFCR.

Jeżeli standardowy zbiór danych, który należy zastosować w odniesieniu do procesu, nie jest wymieniony w PEFCR, osoba korzystająca z PEFCR musi przyjąć wartości oceny jakości danych z metadanych pierwotnego zbioru danych.

A.4.4.4.6.    Matryca potrzeb w zakresie danych, sytuacja 2

Jeśli procesu ma miejsce w sytuacji 2 (tzn. osoba korzystająca z PEFCR nie realizuje procesu, ale ma dostęp do danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa), istnieją trzy możliwe warianty:

Sytuacja 2/Wariant 1

W odniesieniu do wszystkich procesów nieprowadzonych przez przedsiębiorstwo oraz w przypadku gdy osoba korzystająca z PEFCR stosuje dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa. Ocena jakości danych nowo opracowanego zbioru danych musi zostać poddana ewaluacji zgodnie z opisem w sekcji 4.6.5.2 załącznika I, z wykorzystaniem tabel oceny jakości danych specyficznych dla PEFCR.

Sytuacja 2/Wariant 2

Osoba korzystająca z PEFCR stosuje dane dotyczące działalności przedsiębiorstwa w odniesieniu do transportu oraz zastępuje procesy składowe wykorzystywane podczas tworzenia koszyka energii elektrycznej i transportu zbiorami danych specyficznymi dla danego łańcucha dostaw zgodnymi z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego, począwszy od standardowego zbioru danych wtórnych przedstawionego w PEFCR.

Należy zauważyć, że w PEFCR wymieniono wszystkie nazwy zbiorów danych wraz z UUID ich zagregowanych zbiorów danych. W tej sytuacji wymagana jest zdezagregowana wersja zbioru danych.

W przypadku najistotniejszych procesów osoba korzystająca z PEFCR musi osadzić ocenę jakości danych w konkretnym kontekście poprzez przeprowadzenie ponownej oceny TeR i TiR przy użyciu tabeli (tabel) zawartej w PEFCR (na podstawie tabeli 24 w załączniku I). Kryteria GeR muszą zostać obniżone o 30 % ( 96 ), a kryteria P muszą zachować pierwotną wartość.

Sytuacja 2/Wariant 3

Osoba korzystająca z PEFCR stosuje dane dotyczące działalności przedsiębiorstwa w odniesieniu do transportu oraz zastępuje procesy składowe wykorzystywane podczas tworzenia koszyka energii elektrycznej i transportu zbiorami danych specyficznymi dla danego łańcucha dostaw zgodnymi z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego, począwszy od standardowego zbioru danych wtórnych przedstawionego w PEFCR.

Należy zauważyć, że w PEFCR wymieniono wszystkie nazwy zbiorów danych wraz z UUID ich zagregowanych zbiorów danych. W tej sytuacji wymagana jest zdezagregowana wersja zbioru danych.

W takim przypadku osoba korzystająca z PEFCR musi zastosować standardowe wartości oceny jakości danych. Jeżeli standardowy zbiór danych, który należy zastosować w odniesieniu do procesu, nie jest wymieniony w PEFCR, osoba korzystająca z PEFCR musi przyjąć wartości oceny jakości danych z pierwotnego zbioru danych.

A.4.4.4.7.    Matryca potrzeb w zakresie danych, sytuacja 3

Jeśli proces ma miejsce w sytuacji 3 (tzn. przedsiębiorstwo stosujące PEFCR nie prowadzi procesu i nie ma dostępu do danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa), istnieją dwa możliwe warianty:

Sytuacja 3/Wariant 1

W tym przypadku osoba korzystająca z PEFCR musi osadzić ocenę jakości danych w konkretnym kontekście poprzez przeprowadzenie ponownej oceny TeR, TiR i GeR przy użyciu tabeli (tabel) zawartej w PEFCR (na podstawie tabeli 24 w załączniku I). Kryterium P musi zachować pierwotną wartość.

Sytuacja 3/Wariant 2

Osoba korzystająca z PEFCR musi stosować odpowiednie zbiory danych wtórnych wymienione w PEFCR wraz z wartościami oceny jakości danych. Jeżeli standardowy zbiór danych, który należy zastosować w odniesieniu do procesu, nie jest wymieniony w PEFCR, osoba korzystająca z PEFCR musi przyjąć wartości oceny jakości danych z pierwotnego zbioru danych.

A.4.4.4.8.    Ocena jakości danych badania PEF

PEFCR musi wymagać dostarczenia zbioru danych zgodnego z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego dla produktu objętego badaniem (tzn. badaniem PEF). Ocena jakości danych tego zbioru danych musi zostać obliczona, a sprawozdanie dotyczące PEF zgłoszone. Aby można było obliczyć ocenę jakości danych badania PEF, PEFCR muszą określać, że osoba korzystająca z PEFCR musi stosować się do zasad obliczania oceny jakości danych zawartych w sekcji 4.6.5.8 załącznika I.

A.5.    Wyniki PEF

A.5.1.    Poziom referencyjny

Dla każdego produktu reprezentatywnego musi zostać podany poziom referencyjny i musi on odpowiadać profilowi PEF drugiego PEF-RP modelowanego po uwzględnieniu wyników badań pomocniczych.

W PEFCR muszą znaleźć się wyniki poziomu referencyjnego dla każdego produktu reprezentatywnego jako wyniki scharakteryzowane, znormalizowane i ważone dla każdej kategorii oddziaływania śladu środowiskowego (a nie tylko najistotniejszych) oraz jako pojedynczy wynik ogólny oparty na współczynnikach ważenia przedstawionych w sekcji 5.2.2 załącznika I, każdy w innej tabeli. Wyniki muszą być przedstawione dla (i) całkowitego cyklu życia oraz (ii) całkowitego cyklu życia z wyłączeniem etapu eksploatacji.

W przypadku półproduktów można pominąć określanie poziomów referencyjnych. Sprawozdawczość dotycząca wyników scharakteryzowanych, znormalizowanych i ważonych obliczonych dla każdego produktu reprezentatywnego będącego półproduktem jest w PEFCR opcjonalna, natomiast w badaniu PEF i sprawozdaniu dotyczącym PEF obowiązkowa.

A.5.2.    Klasy efektywności

Określenie klas efektywności nie jest obowiązkowe. Każdy Sekretariat Techniczny może dowolnie określić metodę identyfikacji klas efektywności, jeśli uzna to za stosowne i istotne. Procedurę opisaną poniżej przedstawiono wyłącznie jako przykład.

W ramach tej procedury określa się 5 klas efektywności, począwszy od kategorii A, która jest najlepszą klasą o najmniejszym oddziaływaniu na środowisko, do kategorii E, która jest najgorszą klasą o największym oddziaływaniu. Klasy efektywności określa się na poziomie pojedynczego wyniku ogólnego wszystkich 16 kategorii oddziaływania śladu środowiskowego (zob. sekcja 5.2.2 załącznika I).

Po pierwsze, pojedynczy wynik ogólny produktu reprezentatywnego (BM, obliczony na podstawie drugiego PEF-RP) stanowi punkt środkowy klasy C.

Po drugie, górną i dolną granicę najniższej kategorii A i najwyższej kategorii E określa się za pomocą analizy wrażliwości na modelu produktu reprezentatywnego (na każdym produkcie reprezentatywnym, jeśli jest ich wiele). Analiza wrażliwości pozwoli zidentyfikować najistotniejsze parametry przyczyniające się do uzyskania pojedynczego wyniku ogólnego. Po zidentyfikowaniu tych parametrów, na podstawie danych branżowych dostarczonych przez członków Sekretariatu Technicznego, określa się teoretyczny najlepszy produkt (obliczony poprzez przypisanie każdemu parametrowi najlepszej technicznie wykonalnej wartości) oraz teoretyczny najgorszy produkt (obliczony poprzez przypisanie każdemu parametrowi najgorszej technicznie wartości). Pomagają one określić górną granicę kategorii A (OS-BP) i dolną granicę kategorii E (OS-WP).

Po określeniu dwóch skrajnych wartości i punktu środkowego klasy C, pozostałe wartości graniczne poszczególnych kategorii identyfikuje się zgodnie z poniższą tabelą:

gdzie OS-BP jest pojedynczym ogólnym wynikiem najlepszego produktu, OS-WP jest pojedynczym ogólnym wynikiem najgorszego produktu, BM jest pojedynczym ogólnym wynikiem produktu reprezentatywnego (wartość poziomu referencyjnego), OS jest pojedynczym wynikiem ogólnym określonego produktu obliczonym na podstawie badania PEF przeprowadzonego zgodnie z PEFCR.

Rysunek M-3

Klasy efektywności PEF

A.6.    Interpretacja wyników oznaczania śladu środowiskowego produktu

A.6.1.    Określenie aspektów o kluczowym oddziaływaniu na środowisko

Określenie najistotniejszych kategorii oddziaływania, etapów cyklu życia, procesów, bezpośrednich przepływów podstawowych, poziomów referencyjnych i klas efektywności musi opierać się na pierwszym i drugim badaniu PEF-RP. Drugie badanie PEF-RP umożliwia identyfikację, która będzie wymagana w PEFCR. Określenie najistotniejszych procesów i bezpośrednich przepływów podstawowych odgrywa kluczową rolę w procesie identyfikacji wymogów związanych z danymi (zob. poprzednie sekcje na temat wymogów dotyczących jakości danych).

A.6.1.1.    Procedura określania najistotniejszych kategorii oddziaływania

Określanie najistotniejszych kategorii oddziaływania musi odbywać się zgodnie z wymogami określonymi w sekcji 6.3.1 załącznika I. W PEFCR można dodać więcej kategorii oddziaływania do wykazu tych najistotniejszych, ale żadnej z nich nie można usunąć.

A.6.1.2.    Procedura określania najistotniejszych etapów cyklu życia

Określanie najistotniejszych etapów cyklu życia musi odbywać się zgodnie z wymogami określonymi w sekcji 6.3.2 załącznika I. Sekretariat Techniczny może podjąć decyzję o podzieleniu lub dodaniu dodatkowych etapów cyklu życia, jeśli istnieją ku temu uzasadnione powody. Sytuacja taka musi zostać uzasadniona w PEFCR. Przykładowo etap cyklu życia pt. „pozyskanie i przetwarzanie wstępne surowców” można podzielić na „pozyskanie surowców”, „przetwarzanie wstępne” i „transport surowców przez dostawcę”.

A.6.1.3.    Procedura określania najistotniejszych procesów

Określanie najistotniejszych procesów musi odbywać się zgodnie z wymogami określonymi w sekcji 6.3.3 załącznika I. W PEFCR można dodać więcej procesów do wykazu tych najistotniejszych, ale żadnego z nich nie można usunąć.

W większości przypadków pionowo zagregowane zbiory danych można określać jako reprezentujące istotne procesy. W takich przypadkach może nie być oczywiste, który proces odpowiada za wnoszenie wkładu w daną kategorię oddziaływania. Sekretariat Techniczny może podjąć decyzję, czy szukać kolejnych zdezagregowanych danych, czy też traktować zagregowany zbiór danych jako proces służący określeniu istotności.

A.6.1.4.    Procedura określania najistotniejszych bezpośrednich przepływów podstawowych

Określanie najistotniejszych bezpośrednich przepływów podstawowych musi odbywać się zgodnie z wymogami określonymi w sekcji 6.3.4 załącznika I. Sekretariat Techniczny może dodać więcej bezpośrednich przepływów do wykazu tych najistotniejszych, ale żadnego z nich nie może usunąć. W przypadku każdego najistotniejszego procesu w celu określenia, które bezpośrednie emisje lub wykorzystywanie zasobów powinny być wymagane jako dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa (tj. pierwszoplanowe przepływy podstawowe w procesach wymienionych w PEFCR jako obowiązkowe dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa), ważne jest określenie najistotniejszych bezpośrednich przepływów podstawowych.

A.7.    Sprawozdania dotyczące śladu środowiskowego produktu

Ogólne wymogi w zakresie sprawozdań dotyczących PEF są dostępne w załączniku I (sekcja 8). Każde badanie PEF (w tym badania PEF-RP i badania pomocnicze) musi zawierać sprawozdanie dotyczące PEF. Sprawozdanie dotyczące śladu środowiskowego produktu zawiera istotny, kompleksowy, spójny, dokładny i przejrzysty opis badania oraz obliczonego oddziaływania na środowisko związanego z produktem.

Wzór sprawozdania dotyczącego PEF jest dostępny w części E niniejszego załącznika. Wzór ten zawiera szczegółowe informacje, które należy przedstawić w sprawozdaniu dotyczącym PEF. Sekretariat Techniczny może podjąć decyzję, że będzie wymagać przedstawienia w sprawozdaniu dotyczącym PEF dodatkowych informacji, oprócz tych wymienionych w części E niniejszego załącznika.

A.8.    Weryfikacja i walidacja badań PEF, sprawozdań dotyczących PEF i narzędzi przekazywania informacji na temat PEF

A.8.1.    Określanie zakresu weryfikacji

Weryfikacja badania PEF służy zapewnieniu, że badanie PEF przeprowadzono zgodnie z PEFCR, do których się odnosi.

A.8.2.    Weryfikator/weryfikatorzy

Musi być zapewniona niezależność weryfikatorów (tj. muszą oni spełniać przewidywane założenia wymogów normy EN ISO/IEC 17020:2012 dotyczących weryfikatorów strony trzeciej, nie mogą mieć konfliktów interesów w zakresie odnośnych produktów i nie mogą być członkami Sekretariatu Technicznego ani konsultantami uczestniczącymi w poprzedniej części prac – badaniach PEF-RP, badaniach pomocniczych, przeglądzie PEFCR itp.).

A.8.3.    Wymogi w zakresie weryfikacji/walidacji: wymogi w zakresie weryfikacji/walidacji, w przypadku gdy PEFCR są dostępne

Weryfikatorzy sprawdzają, czy sprawozdanie dotyczące PEF, (w stosownych przypadkach) przekazywanie informacji na temat PEF i badanie PEF są zgodne z następującymi dokumentami:

Weryfikacja i walidacja badania PEF muszą być przeprowadzone z zachowaniem następujących minimalnych wymogów wymienionych w sekcji 8.4.1 załącznika I i w sekcji A.2.3 niniejszego załącznika oraz w dodatkowych wymogach specyficznych dla PEFCR określonych przez Sekretariat Techniczny i udokumentowanych w sekcji PEFCR pt. „Weryfikacja”.

A.8.3.1    Minimalne wymogi w zakresie weryfikacji i walidacji badania PEF

Oprócz wymogów określonych w metodzie PEF w odniesieniu do wszystkich procesów wykorzystywanych w badaniu PEF podlegających walidacji weryfikatorzy muszą sprawdzić, czy ocena jakości danych spełnia minimalne wymogi w zakresie oceny jakości danych określone w PEFCR.

PEFCR mogą określać dodatkowe wymogi w zakresie walidacji, które muszą zostać dodane do minimalnych wymogów określonych w niniejszym dokumencie. Weryfikatorzy muszą sprawdzić, czy w trakcie procesu weryfikacji spełnione są wszystkie wymogi minimalne i dodatkowe.

A.8.3.2.    Techniki weryfikacji i walidacji

Oprócz wymogów określonych w metodzie PEF weryfikator musi sprawdzić, czy zastosowane procedury pobierania próbek są zgodnie z procedurą pobierania próbek określoną w PEFCR. Przekazane dane muszą zostać sprawdzone pod kątem dokumentacji źródłowej, aby ustalić ich spójność.

A.8.3.3.    Zawartość oświadczenia dotyczącego walidacji

Oprócz wymogów określonych w metodzie PEF (sekcja 8.5.2 załącznika I) w oświadczeniu dotyczącym walidacji muszą znaleźć się następujące elementy: brak konfliktu interesów weryfikatorów w zakresie produktów objętych badaniem i brak uczestnictwa w poprzednich pracach (opracowywanie PEFCR, badania PEF-RP, badania pomocnicze, członkostwo w Sekretariacie Technicznym i świadczenie usług konsultacyjnych na rzecz osoby korzystającej z PEFCR na przestrzeni ostatnich trzech lat).

Część B:

WZÓR PEFCR

Uwaga: tekstu zapisanego w każdej sekcji kursywą nie można zmieniać podczas opracowywania PEFCR, z wyjątkiem odniesień do tabel, rysunków i równań. Odniesienia muszą być sprawdzone i zawierać prawidłowe łącza. W razie potrzeby tekst można uzupełnić.

W przypadku sprzeczności między wymogami określonymi w niniejszym załączniku a w załączniku I, pierwszeństwo mają te ostatnie

Tekst zawarty w [] jest instrukcją dla twórców PEFCR.

Kolejność sekcji i ich tytuły nie mogą być zmieniane.

[Na pierwszej stronie muszą znajdować się co najmniej następujące informacje:

Spis treści

Akronimy

[W niniejszej sekcji należy wymienić wszystkie akronimy używane w PEFCR. Akronimy uwzględnione już w załączniku I lub w części A załącznika II muszą zostać skopiowane w ich oryginalnej formie. Akronimy muszą zostać podane w porządku alfabetycznym].

Definicje

[W niniejszej sekcji należy wymienić wszystkie definicje, które są istotne w odniesieniu do PEFCR. Definicje uwzględnione już w załączniku I lub w części A załącznika II muszą zostać skopiowane w ich oryginalnej formie. Definicje muszą zostać podane w porządku alfabetycznym].

B.1.    Wprowadzenie

Metoda odnosząca się do śladu środowiskowego produktu (PEF) zapewnia szczegółowe i kompleksowe zasady techniczne dotyczące sposobu przeprowadzenie badań PEF, które są w większym stopniu odtwarzalne, spójne, wiarygodne, weryfikowalne i porównywalne. Wyniki badań PEF stanowią podstawę do przekazania informacji na temat śladu środowiskowego i mogą zostać wykorzystane w różnych obszarach potencjalnych zastosowań, w tym w zarządzaniu przedsiębiorstwem oraz w związku z udziałem w dobrowolnych i obowiązkowych programach.

W przypadku wymogów, które nie zostały określone w niniejszych zasadach dotyczących kategorii śladu środowiskowego produktu (PEFCR), osoba korzystająca z PEFCR musi odnieść się do dokumentów, z którymi zgodne są niniejsze PEFCR (zob. sekcja B.7).

Przestrzeganie niniejszych PEFCR w przypadku zastosowań PEF w przedsiębiorstwie jest opcjonalne, natomiast jest obowiązkowe zawsze, gdy wyniki badania PEF lub jego treść mają być przekazane.

Terminologia: musi, powinien i może

W niniejszych PEFCR zastosowano precyzyjną terminologię, aby rozróżnić wymogi, zalecenia oraz opcje, które można wybrać podczas przeprowadzania badania PEF.

Czasownik „musieć” (oraz czasownik „należy” lub czasowniki w trybie oznajmującym, np. „zawiera” lub „uwzględnia”) wskazuje elementy, które są wymagane do osiągnięcia zgodności badania PEF z niniejszymi PEFCR.

Czasownik „powinien” wskazuje zalecenie, które nie stanowi jednak wymogu. Wszelkie odstępstwa od zalecenia oznaczonego czasownikiem „powinien” należy uzasadnić przy opracowywaniu badania PEF i odpowiednio wyjaśnić.

Czasownik „może” wskazuje, że dana opcja jest dopuszczalna. Jeżeli istnieje możliwość skorzystania z różnych opcji, badanie PEF musi zawierać odpowiednią argumentację uzasadniającą wybór danej opcji.

B.2.    Ogólne informacje dotyczące PEFCR

B.2.1.    Sekretariat Techniczny

[Musi zostać przedstawiony wykaz organizacji wchodzących w skład Sekretariatu Technicznego w momencie zatwierdzania ostatecznej wersji PEFCR. Dla każdej z nich musi zostać zgłoszony rodzaj organizacji (przemysł, środowisko akademickie, NGO, konsultant itp.), a także datę rozpoczęcia uczestnictwa. Sekretariat Techniczny może podjąć decyzję o umieszczeniu również imion i nazwisk osób będących członkami w odniesieniu do każdej organizacji].

B.2.2.    Konsultacje i zainteresowane strony

[W odniesieniu do każdych konsultacji publicznych muszą zostać przedłożone następujące informacje:

B.2.3.    Zespół ds. przeglądu oraz wymogi w zakresie przeglądu PEFCR

[W niniejszej sekcji muszą znaleźć się imiona i nazwiska członków zespołu ds. przeglądu oraz nazwa organizacji, do której przynależą. Musi zostać wskazany członek, który przewodniczy zespołowi ds. przeglądu.]

Kontrolerzy sprawdzili, czy spełniono następujące wymogi:

[W stosownych przypadkach Sekretariat Techniczny może dodać dodatkowe kryteria przeglądu.]

Publiczne sprawozdania z przeglądu znajdują się w załączniku 3 do niniejszych PEFCR.

[Zespół ds. przeglądu musi sporządzić: i) publiczne sprawozdanie z przeglądu w odniesieniu do każdego PEF-RP, ii) publiczne sprawozdanie z przeglądu w odniesieniu do ostatecznej wersji PEFCR].

B.2.4.    Oświadczenie o przeglądzie

Niniejsze PEFCR opracowano zgodnie z metodą PEF przyjętą przez Komisję w dniu [należy wskazać datę zatwierdzenia najnowszej dostępnej wersji].

Produkty reprezentatywne prawidłowo odzwierciedlają przeciętne produkty sprzedawane w Europie (UE+EFTA) w odniesieniu do kategorii/podkategorii produktu objętego zakresem niniejszych PEFCR.

Badania PEF przeprowadzone zgodnie z niniejszymi PEFCR doprowadziłyby do uzyskania powtarzalnych wyników, a informacje w nich zawarte mogą być wykorzystane do porównań i twierdzeń o charakterze porównawczym zgodnie z określonymi warunkami (zob. sekcja dotycząca ograniczeń). [w przypadku gdy PEFCR dotyczą półproduktów, ostatnia część tego oświadczenia musi zostać skreślona].

[Oświadczenie o przeglądzie musi zostać wypełnione przez kontrolera.]

B.2.5.    Zakres geograficzny

Niniejsze PEFCR obowiązują dla produktów objętych badaniem sprzedawanych lub spożywanych w UE+EFTA.

W każdym badaniu PEF musi zostać określona jego ważność geograficzna poprzez wymienienie wszystkich krajów, w których produkt będący przedmiotem badania PEF jest spożywany/sprzedawany, ze względnym udziałem w rynku. W przypadku braku informacji na temat rynku konkretnego produktu będącego przedmiotem badania, za standardowy rynek musi zostać uznana UE+EFTA, z równym udziałem w rynku w każdym kraju.

B.2.6.    Język

PEFCR opracowano w języku angielskim. W przypadku konfliktu wersja oryginalna w języku angielskim zastępuje wersje przetłumaczone.

B.2.7.    Zgodność z innymi dokumentami

Niniejsze PEFCR przygotowano zgodnie z następującymi dokumentami (w obowiązującej kolejności):

Metoda oznaczania śladu środowiskowego produktu (PEF)

….

[W PEFCR muszą zostać wymienione dodatkowe dokumenty, jeśli takie istnieją, z którymi PEFCR są zgodne].

B.3.    Zakres PEFCR

[Niniejsza sekcja musi zawierać i) opis zakresu PEFCR, ii) wykaz i opis podkategorii objętych PEFCR (jeśli takie występują), opis produktów objętych zakresem i działanie techniczne].

B.3.1.    Klasyfikacja produktu

Kody CPA w odniesieniu do produktów objętych zakresem niniejszych PEFCR to:

[Na podstawie kategorii/podkategorii produktu należy podać odpowiednią klasyfikację produktów według działalności (CPA) (w oparciu o najnowszą dostępną wersję wykazu CPA). Jeśli różne ciągi produkcyjne dla podobnych produktów określa się za pomocą różnych klasyfikacji w ramach CPA, w zasadach dotyczących kategorii śladu środowiskowego produktu (PEFCR) muszą zostać uwzględnione wszystkie takie klasyfikacje. Należy wskazać podkategorie, które nie są objęte CPA, jeśli takie występują.]

B.3.2.    Produkty reprezentatywne

[PEFCR muszą zawierać opis produktów reprezentatywnych oraz sposobu ich pozyskania. Ponadto Sekretariat Techniczny musi przedstawić w załączniku do PEFCR informacje na temat wszystkich działań podjętych w celu określenia „modelu” produktu reprezentatywnego i zgłasza zgromadzone informacje].

Badanie PEF produktu reprezentatywnego (PEF-RP) jest dostępne na wniosek koordynatora Sekretariatu Technicznego, który jest odpowiedzialny za jego dystrybucję, z odpowiednim zastrzeżeniem prawnym dotyczącym jego ograniczeń.

B.3.3.    Jednostka funkcjonalna i przepływ odniesienia

Jednostką funkcjonalną jest ... [należy wypełnić]. W

tabeli B. 1 określono kluczowe aspekty wykorzystywane do określania jednostki funkcjonalnej.

Przepływ odniesienia to ilość produktu niezbędna do zrealizowania określonej funkcji – musi zostać określona w ... [wpisać jednostki]. Wszystkie ilościowe dane dotyczące wejść i wyjść zgromadzone na potrzeby badania muszą zostać obliczone w odniesieniu do takiego przepływu odniesienia.

[PEFCR muszą zawierać opis (i) sposobu, w jaki każdy aspekt jednostki funkcjonalnej wpływa na ślad środowiskowy produktu, (ii) sposobu uwzględnienia tego wpływu w obliczaniu śladu środowiskowego oraz (iii) sposobu obliczania odpowiedniego przepływu odniesienia ( 97 ). Ponadto PEFCR muszą zawierać wyjaśnienie i udokumentowanie wszelkich nieuwzględnionych funkcji produktu w definicji jednostki funkcjonalnej. W przypadku gdy potrzebne są parametry obliczeniowe, PEFCR musi zawierać wartości standardowe lub wymagać podania tych parametrów w wykazie obowiązkowych informacji specyficznych dla danego przedsiębiorstwa. Musi zostać podany przykład obliczeń].

B.3.4.    Granice systemu

[Niniejsza sekcja musi zawierać diagram systemu wyraźnie wskazujący procesy i etapy cyklu życia uwzględnione w kategorii/podkategorii produktu. Musi zostać przedstawiony krótki opis procesów i etapów cyklu życia. W diagramie muszą zostać wskazane procesy, dla których wymagane są dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa, oraz procesy wyłączone z granic systemu.]

W granicach systemu muszą zostać uwzględnione następujące etapy i procesy cyklu życia:

Zgodnie z niniejszymi PEFCR następujące procesy mogą być wykluczone na podstawie zasady wyłączenia: [należy załączyć wykaz procesów, które muszą być wykluczone na podstawie zasady wyłączenia]. Dodatkowe wyłączenia są niedozwolone. LUB Zgodnie z niniejszymi PEFCR nie ma zastosowania żadne wyłączenie.

Każde badanie PEF przeprowadzone zgodnie z niniejszymi PEFCR musi zawierać w badaniu PEF schemat wskazujący działania wchodzące w zakres sytuacji 1, 2 lub 3 z matrycy potrzeb w zakresie danych.

B.3.5.    Wykaz kategorii oddziaływania śladu środowiskowego;

W każdym badaniu PEF przeprowadzanym zgodnie z niniejszymi PEFCR musi zostać obliczony profil PEF obejmujący wszystkie kategorie oddziaływania śladu środowiskowego wymienione w poniższej tabeli. Sekretariat Techniczny musi wskazać w tabeli, czy podkategorie dotyczące zmiany klimatu należy obliczać oddzielnie. W przypadku gdy jedna podkategoria lub obie podkategorie nie są zgłaszane, Sekretariat Techniczny musi umieścić przypis wyjaśniający przyczyny, np.: „Podwskaźników „zmiana klimatu – czynniki biogeniczne” i „zmiana klimatu – użytkowanie gruntów i zmiany użytkowania gruntów” nie można zgłaszać odrębnie, ponieważ wkład każdej z nich w łączne oddziaływanie na zmianę klimatu, w oparciu o wyniki poziomu referencyjnego, wynosi mniej niż 5 %.”]

Pełny wykaz współczynników normalizacji i współczynników ważenia znajduje się w załączniku 1 – Wykaz współczynników normalizacji i współczynników ważenia śladu środowiskowego.

Pełny wykaz współczynników charakterystyki można uzyskać pod adresem http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml. [Sekretariat Techniczny musi określić pakiet referencyjny w zakresie śladu środowiskowego, który należy zastosować.]

B.3.6.    Dodatkowe informacje techniczne

[Sekretariat Techniczny musi określić wykaz dodatkowych informacji technicznych, które należy zgłaszać]:

[W przypadku półproduktów:]

B.3.7.    Dodatkowe informacje środowiskowe

[Musi zostać określone, które dodatkowe informacje środowiskowe muszą/powinny zostać zgłoszone (podać jednostki). W miarę możliwości unikać stosowania czasownika „powinien”. Należy wymienić wszystkie metody zastosowane w celu zgłoszenia dodatkowych informacji.]

Różnorodność biologiczną uznaje się za istotną z punktu widzenia niniejszych PEFCR.

ALBO

Różnorodności biologicznej nie uznaje się za istotną z punktu widzenia niniejszych PEFCR.

[Jeżeli różnorodność biologiczna jest istotna, w PEFCR musi zostać opisane, w jaki sposób osoba korzystająca z PEFCR musi ocenić wpływ różnorodności biologicznej.]

B.3.8.    Ograniczenia

[Niniejsza sekcja musi zawierać wykaz ograniczeń, jakim będzie podlegać badanie PEF, nawet jeżeli jest prowadzone zgodnie z niniejszymi PEFCR.]

B.3.8.1.    Porównania i twierdzenia o charakterze porównawczym

[Niniejsza sekcja musi zawierać warunki, na jakich można dokonać porównania lub sformułować twierdzenie o charakterze porównawczym.]

B.4.    Najistotniejsze kategorie oddziaływania, etapy cyklu życia, procesy i przepływy podstawowe

B.4.1.    Najistotniejsze kategorie oddziaływania śladu środowiskowego

[W przypadku gdy PEFCR nie mają podkategorii] Najistotniejszymi kategoriami oddziaływania śladu środowiskowego dla kategorii produktów objętej zakresem niniejszych PEFCR są:

[W przypadku gdy PEFCR mają podkategorie] Najistotniejszymi kategoriami oddziaływania śladu środowiskowego dla podkategorii [nazwa] objętej zakresem niniejszych PEFCR są:

B.4.2.    Najistotniejsze etapy cyklu życia

[W przypadku gdy PEFCR nie mają podkategorii] Najistotniejszymi etapami cyklu życia dla kategorii produktów objętej zakresem niniejszych PEFCR są:

[W przypadku gdy PEFCR mają podkategorie] Najistotniejszymi etapami cyklu życia dla podkategorii [nazwa] objętej zakresem niniejszych PEFCR są:

B.4.3.    Najistotniejsze procesy

Najistotniejszymi procesami dla kategorii produktów objętej zakresem niniejszych PEFCR są: [tabela ta musi zostać wypełniona w oparciu o końcowe wyniki badań PEF produktów reprezentatywnych. W razie potrzeby należy przedstawić jedną tabelę dla każdej podkategorii].

B.4.4.    Najistotniejsze bezpośrednie przepływy podstawowe

Najistotniejszymi bezpośrednimi przepływami podstawowymi dla kategorii produktów objętej zakresem niniejszych PEFCR są: [wykaz musi zostać sporządzony w oparciu o końcowe wyniki badań PEF produktów reprezentatywnych. W razie potrzeby należy przedstawić jedną tabelę dla każdej podkategorii].

B.4.4.1.    Luki w danych i zastępcze zbiory

[Niniejsza sekcja musi zawierać:

Sekretariat Techniczny może podjąć decyzję o wskazaniu w pliku Excel dotyczącym LCI (zob. sekcja B.5 niniejszego załącznika), dla których procesów nie są dostępne żadne zbiory danych, w związku z czym uznaje się je za luki w danych, oraz dla których procesów muszą być stosowane zastępcze zbiory.]

B.5.    Analiza zbioru wejść i wyjść

Wszystkie nowo utworzone zbiory danych muszą być zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego lub z ILCD – poziom początkowy (zob. zasady w sekcji B 5.5).

[W PEFCR musi zostać wskazane, czy pobieranie próbek jest dozwolone. Jeżeli Sekretariat Techniczny pozwala na pobieranie próbek, PEFCR muszą zawierać opis procedury pobierania próbek przedstawionej w metodzie PEF i następujące zdanie:] „W przypadku gdy konieczne jest pobieranie próbek musi zostać przeprowadzone w sposób określony w niniejszych PEFCR. Pobieranie próbek nie jest jednak obowiązkowe i każda osoba korzystająca z tych PEFCR może zdecydować się na zbieranie danych od wszystkich zakładów lub gospodarstw bez pobierania próbek.”

B.5.1.    Wykaz obowiązkowych danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa

[Sekretariat Techniczny musi wymienić w tym miejscu procesy, które mają być modelowane przy użyciu obowiązkowych danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa (tj. danych dotyczących działalności i bezpośrednich przepływów podstawowych)]. Należy zauważyć, że wymienione bezpośrednie przepływy podstawowe muszą być dostosowane do nomenklatury stosowanej w najnowszej wersji pakietu referencyjnego w zakresie śladu środowiskowego ( 98 ).

Proces A

[Należy przedstawić krótki opis procesu „A”. Należy wymienić wszystkie dane dotyczące działalności i bezpośrednie przepływy podstawowe, które muszą być zgromadzone, oraz standardowe zbiory danych dotyczące procesów składowych powiązane z danymi dotyczącymi działalności w ramach procesu „A”. Należy skorzystać z poniższej tabeli, aby wprowadzić co najmniej jeden przykład do PEFCR. W przypadku gdy nie uwzględniono w tym miejscu wszystkich procesów, pełen wykaz wszystkich procesów musi zostać umieszczony w pliku Excel.]

[Muszą zostać wymienione wszystkie emisje i zasoby, które muszą być modelowane przy użyciu informacji specyficznych dla danego przedsiębiorstwa (najistotniejsze pierwszoplanowe przepływy podstawowe) w ramach procesu „A”.]

Zob. plik Excel o nazwie „[Nazwa OEFSR_numer wersji] – Analiza zbioru wejść i wyjść”, aby zapoznać się z wykazem wszystkich danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa, które należy gromadzić.

B.5.2.    Wykaz procesów, które mają być prowadzone przez przedsiębiorstwo

[Procesy wymienione w niniejszej sekcji muszą mieć charakter uzupełniający w stosunku do procesów wymienionych jako obowiązkowe dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa. Nie jest dozwolone powtarzanie procesów lub danych. W przypadku gdy nie przewiduje się prowadzenia przez przedsiębiorstwo dalszych procesów, proszę stwierdzić: „Nie przewiduje się prowadzenia przez przedsiębiorstwo dalszych procesów oprócz tych wymienionych jako obowiązkowe dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa.”]

Osoba korzystająca z PEFCR ma prowadzić następujące procesy:

Proces X:

[Należy przedstawić krótki opis procesu „x”. Należy wymienić wszystkie dane dotyczące działalności i bezpośrednie przepływy podstawowe, które muszą być gromadzone, aby spełnione zostały wymogi minimalne, oraz zbiory danych dotyczące procesów składowych powiązane z danymi dotyczącymi działalności w ramach procesu „x”. Należy wskazać jednostkę miary, sposób pomiaru i wszelkie inne cechy, które mogłyby pomóc użytkownikowi. Należy zauważyć, że wymienione bezpośrednie przepływy podstawowe muszą być dostosowane do nomenklatury stosowanej w najnowszej wersji pakietu referencyjnego w zakresie śladu środowiskowego ( 99 ). Należy skorzystać z poniższej tabeli, aby wprowadzić co najmniej jeden przykład do PEFCR. W przypadku gdy nie uwzględniono w tym miejscu wszystkich procesów, pełen wykaz wszystkich procesów musi zostać umieszczony w pliku Excel.]

Zob. plik Excel o nazwie „[Nazwa PEFCR_numer wersji] – Analiza zbioru wejść i wyjść”, aby zapoznać się z wykazem wszystkich procesów, które mogą wystąpić w sytuacji 1.

B.5.3.    Wymogi dotyczące jakości danych

Musi zostać obliczona i zgłoszona jakość danych dla każdego zbioru danych oraz dla całego badania PEF. Obliczanie oceny jakości danych musi opierać się na poniższym wzorze uwzględniającym cztery kryteria:

gdzie TeR oznacza reprezentatywność technologiczną, GeR – reprezentatywność geograficzną, TiR – reprezentatywność związaną z czasem, a P – precyzję. Reprezentatywność (technologiczna, geograficzna i związana z czasem) dotyczy tego, w jakim stopniu wybrane procesy i produkty opisują analizowany system, zaś precyzja wskazuje sposób pozyskiwania danych i związany z tym poziom niepewności.

Następne sekcje zawierają tabele z kryteriami, które należy stosować do oceny półilościowej każdego z kryteriów.

[W PEFCR można określić bardziej rygorystyczne wymogi dotyczące jakości danych oraz dodatkowe kryteria oceny jakości danych. PEFCR muszą zawierać wzory, które mają być stosowane do ewaluacji oceny jakości danych i) danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa (równanie 20 w załączniku I), ii) zbiorów danych wtórnych (równanie 19 w załączniku I, iii) badania PEF (równanie 20 w załączniku I)].

B.5.3.1.    Zbiory danych specyficzne dla danego przedsiębiorstwa

Ocena jakości danych musi być obliczana na poziomie -1 dezagregacji, przed jakąkolwiek agregacją procesów składowych lub przepływów podstawowych. Ocena jakości danych dla zbiorów danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa musi zostać obliczona w następujący sposób:

B.5.4.    Matryca potrzeb w zakresie danych

Wszystkie procesy wymagane do modelowania produktu spoza wykazu obowiązkowych danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa (wymienione w sekcji B.5.1) muszą być oceniane przy użyciu matrycy potrzeb w zakresie danych (zob. tabela B.10). Osoba korzystająca z PEFCR musi stosować matrycę potrzeb w zakresie danych do oceny, które dane są potrzebne i muszą zostać wykorzystane w ramach modelowania jej PEF, w zależności od stopnia wpływu osoby korzystającej z PEFCR (przedsiębiorstwa) na konkretny proces. W matrycy potrzeb w zakresie danych można znaleźć poniższe trzy przypadki:

B.5.4.1.    Procesy w sytuacji 1

Dla każdego procesu w sytuacji 1 istnieją dwa możliwe warianty:

Sytuacja 1/wariant 1

W odniesieniu do wszystkich procesów prowadzonych przez przedsiębiorstwo oraz w przypadku gdy osoba korzystająca z PEFCR stosuje dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa. Ocena jakości danych nowo opracowanego zbioru danych musi zostać poddana ewaluacji zgodnie z opisem w sekcji B.5.3.1.

Sytuacja 1/wariant 2

Wyłącznie w przypadku procesów niemających największego znaczenia, jeżeli osoba korzystająca z PEFCR zdecyduje się na modelowanie procesu bez zebrania danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa, wówczas musi zastosować zbiór danych wtórnych wymieniony w PEFCR wraz z jego standardowymi wartościami oceny jakości danych wymienionymi w PEFCR.

Jeżeli standardowy zbiór danych, który należy zastosować w odniesieniu do procesu, nie jest wymieniony w PEFCR, osoba korzystająca z PEFCR musi przyjąć wartości oceny jakości danych z metadanych pierwotnego zbioru danych.

B.5.4.2.    Procesy w sytuacji 2

W przypadku gdy proces nie jest prowadzony przez osobę korzystającą z PEFCR, ale istnieje dostęp do danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa), wówczas istnieją trzy możliwe warianty:

Sytuacja 2/wariant 1

W odniesieniu do wszystkich procesów nieprowadzonych przez przedsiębiorstwo oraz w przypadku gdy osoba korzystająca z PEFCR stosuje dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa, ocena jakości danych nowo opracowanego zbioru danych musi zostać oceniona zgodnie z opisem w sekcji B.5.3.1.

Sytuacja 2/wariant 2

Osoba korzystająca z PEFCR musi wykorzystywać dane dotyczące działalności przedsiębiorstwa w odniesieniu do transportu oraz zastąpić procesy składowe wykorzystywane podczas tworzenia koszyka energii elektrycznej i transportu zbiorami danych specyficznymi dla danego łańcucha dostaw zgodnymi z PEF, począwszy od standardowego zbioru danych wtórnych przedstawionego w PEFCR.

Należy zauważyć, że w PEFCR wymieniono wszystkie nazwy zbiorów danych wraz z UUID ich zagregowanych zbiorów danych. W tej sytuacji wymagana jest zdezagregowana wersja zbioru danych.

Osoba korzystająca z PEFCR musi osadzić ocenę jakości danych w konkretnym kontekście poprzez przeprowadzenie ponownej oceny TeR i TiR przy użyciu tabeli (tabel) B.11. Kryteria GeR muszą zostać obniżone o 30 % ( 100 ), a kryteria P muszą zachować pierwotną wartość.

Sytuacja 2/wariant 3

Osoba korzystająca z PEFCR musi stosować dane dotyczące działalności przedsiębiorstwa w odniesieniu do transportu oraz zastąpić procesy składowe wykorzystywane podczas tworzenia koszyka energii elektrycznej i transportu zbiorami danych specyficznymi dla danego łańcucha dostaw zgodnymi z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego, począwszy od standardowego zbioru danych wtórnych przedstawionego w PEFCR.

Należy zauważyć, że w PEFCR wymieniono wszystkie nazwy zbiorów danych wraz z UUID ich zagregowanych zbiorów danych. W tej sytuacji wymagana jest zdezagregowana wersja zbioru danych.

W takim przypadku osoba korzystająca z PEFCR musi wykorzystywać standardowe wartości oceny jakości danych. Jeżeli standardowy zbiór danych, który należy zastosować w odniesieniu do procesu, nie jest wymieniony w PEFCR, osoba korzystająca z PEFCR musi przyjąć wartości oceny jakości danych z pierwotnego zbioru danych.

B.5.4.3.    Procesy w sytuacji 3

Jeżeli proces nie jest prowadzony przez przedsiębiorstwo stosujące PEFCR i przedsiębiorstwo nie ma dostępu do danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa, istnieją dwa możliwe warianty:

Sytuacja 3/wariant 1

W tym przypadku osoba korzystająca z PEFCR musi osadzić wartości oceny jakości danych wykorzystywanego zbioru danych w konkretnym kontekście poprzez przeprowadzenie ponownej oceny TeR, TiR i GeR przy użyciu przedstawionej tabeli (tabel). Kryteria P muszą zachować pierwotną wartość.

Sytuacja 3/wariant 2

Osoba korzystająca z PEFCR musi stosować odpowiednie zbiory danych wtórnych wymienione w PEFCR wraz z wartościami oceny jakości danych.

Jeżeli standardowy zbiór danych, który należy zastosować w odniesieniu do procesu, nie jest wymieniony w PEFCR, osoba korzystająca z PEFCR musi przyjąć wartości oceny jakości danych z pierwotnego zbioru danych.

B.5.5.    Zbiory danych do wykorzystania

W niniejszych PEFCR wymieniono zbiory danych wtórnych, które mają być stosowane przez osobę korzystającą z PEFCR. W każdym przypadku, gdy w wykazie zawartym w niniejszych PEFCR nie ma zbioru danych potrzebnego do obliczenia profilu PEF, użytkownik musi wybrać jeden z poniższych wariantów (w porządku hierarchicznym):

B.5.6.    W jaki sposób obliczać średni wskaźnik oceny jakości danych badania

Aby obliczyć wskaźnik oceny jakości danych badania PEF, osoba korzystająca z PEFCR musi obliczyć osobno wartości TeR, TiR, GeR i P dla badania PEF jako średnią ważoną wszystkich najważniejszych procesów, w oparciu o ich względny wkład środowiskowy w całkowity pojedynczy wynik ogólny. Muszą być stosowane zasady obliczeń wyjaśnione w sekcji 4.6.5.8 załącznika I.

B.5.7.    Zasady przydziału

[W PEFCR musi zostać określone, jakie zasady przydziału musi stosować osoba korzystająca z PEFCR oraz w jaki sposób należy przeprowadzać modelowanie/obliczenia. W przypadku stosowania przydziału ekonomicznego metoda obliczania sposobu uzyskiwania współczynników przydziału musi być ustalona i określona w PEFCR. Musi zostać zastosowany następujący wzór:]

B.5.8.    Modelowane energii elektrycznej

Musi być wykorzystany następujący koszyk energii elektrycznej w porządku hierarchicznym:

Uwaga: jeżeli chodzi o etap eksploatacji, musi zostać wykorzystany koszyk zużycia energii z sieci.

Integralność środowiskowa wykorzystania koszyka energii elektrycznej specyficznego dla danego dostawcy zależy od zapewnienia, aby instrumenty umowne (dotyczące śledzenia) w sposób wiarygodny i jednoznaczny przekazywały konsumentom twierdzenia dotyczące ekologiczności. Bez tego PEF brakuje dokładności i spójności niezbędnych do podejmowania decyzji o zamówieniu produktu/energii elektrycznej przez przedsiębiorstwo oraz przedstawienia odpowiednich twierdzeń przez konsumenta (nabywcy energii elektrycznej) dotyczących ekologiczności. W związku z tym określono zestaw minimalnych kryteriów odnoszących się do instrumentów umownych jako rzetelnych narzędzi przekazywania informacji o śladzie środowiskowym. Reprezentują one podstawowe cechy niezbędne do wykorzystania koszyka specyficznego dla danego dostawcy w ramach badań PEF.

Zestaw minimalnych kryteriów służących zapewnieniu instrumentów umownych od dostawców

Produkt/koszyk energii elektrycznej konkretnego dostawcy można wykorzystać wyłącznie wówczas, gdy osoba stosująca metodę PEF zapewni, że instrument umowny będzie spełniał kryteria określone poniżej. Jeżeli instrumenty umowne nie spełniają kryteriów, w modelowaniu musi zostać wykorzystany krajowy koszyk pozostałego zużycia energii elektrycznej.

Wykaz poniższych kryteriów opiera się na kryteriach określonych w wytycznych odnoszących się do protokołu dotyczącego emisji gazów cieplarnianych zakresu 2 ( 103 )–. Instrument umowny stosowany do modelowania energii elektrycznej musi spełniać następujące wymogi:

Modelowanie „krajowego koszyka pozostałej energii z sieci, koszyka energetycznego dla zużycia energii”:

Zbiory danych na temat koszyka pozostałej energii z sieci, koszyka energetycznego dla zużycia energii według rodzaju energii, kraju i napięcia są udostępniane przez podmioty przekazujące dane.

Jeżeli odpowiedni zbiór danych jest niedostępny, należy przyjąć następujące podejście:

określić koszyk energetyczny dla zużycia energii w danym kraju (np. X % MWh wytworzone z wykorzystaniem energii wodnej, Y % MWh wyprodukowane przez elektrownię węglową) oraz połączyć go ze zbiorem danych dotyczących analizy zbioru wejść i wyjść według rodzaju energii i kraju/regionu (np. ze zbiorem danych dotyczących analizy zbioru wejść i wyjść w odniesieniu do produkcji 1 MWh energii wodnej w Szwajcarii):

dane dotyczące działalności odnoszące się do koszyka energetycznego dla zużycia energii w państwie niebędącym członkiem UE w podziale na szczegółowe rodzaje energii muszą być ustalone na podstawie:

Dane te znajdują się w publikacjach Międzynarodowej Agencji Energetycznej (MAE (www.iea.org)).

dostępne zbiory danych dotyczących analizy zbioru wejść i wyjść według technologii związanych z paliwem. dostępne zbiory danych dotyczących analizy zbioru wejść i wyjść są zazwyczaj specyficzne dla danego kraju lub regionu pod względem:

Zasady przydziału:

[W PEFCR musi zostać określone, jaki związek fizyczny musi być wykorzystany w badaniach PEF: (i) w celu podziału zużycia energii elektrycznej na wiele produktów dla każdego procesu (np. masa, liczba sztuk, pojemność...) oraz (ii) w celu odzwierciedlenia wskaźników produkcji/wskaźników sprzedaży między krajami/regionami UE, jeśli produkt jest wytwarzany w różnych lokalizacjach lub sprzedawany w różnych krajach. Jeśli takie dane nie są dostępne, musi zostać zastosowany średni koszyk dla UE (UE+EFTA) lub koszyk reprezentatywny dla regionu. Musi zostać zastosowany następujący wzór:]

W przypadku gdy zużywana energia elektryczna pochodzi z większej liczby koszyków energii elektrycznej, musi zostać wykorzystane każde źródło koszyka pod względem jego udziału w łącznej liczbie zużytych kWh. Na przykład jeżeli ułamek tej łącznej liczby zużytych kWh pochodzi od konkretnego dostawcy, w odniesieniu do tej części musi być zastosowany koszyk energii elektrycznej specyficzny dla tego dostawcy. Zobacz poniżej, aby zapoznać się z kwestią zużycia energii elektrycznej na miejscu.

Konkretny rodzaj energii elektrycznej można przydzielić jednemu konkretnemu produktowi w następujących warunkach:

Wytwarzanie energii elektrycznej na miejscu:

Jeżeli ilość energii elektrycznej produkowanej na miejscu jest równa zużyciu na miejscu, zastosowanie mają dwie sytuacje:

Jeśli wytwarzana jest nadwyżka energii elektrycznej w odniesieniu do ilości zużywanych na miejscu w określonych granicach systemu i jest ona sprzedawana na przykład do sieci przesyłowej, system ten można uznać za sytuację wielofunkcyjnyjności. System będzie pełnił dwie funkcje (np. dostarczania produktu i energii elektrycznej) i muszą być przestrzegane następujące zasady:

rozdział uznaje się za niemożliwy, jeżeli oddziaływanie zachodzące na wcześniejszych etapach łańcucha dostaw lub emisje bezpośrednie są ściśle związane z samym produktem.

B.5.9.    Modelowanie zmiany klimatu

Przy modelowaniu kategorii oddziaływania „zmiana klimatu” muszą zostać uwzględnione trzy podkategorie:

Musi zostać zgłoszona suma tych trzech podkategorii.

[Jeżeli zmiana klimatu wybrana jest jako istotna kategoria oddziaływania, PEFCR musi (i) zawsze obejmować wymóg zgłaszania całkowitej zmiany klimatu jako sumy trzech podwskaźników, oraz (ii) w przypadku podwskaźników „zmiana klimatu – materiały kopalne”, „zmiana klimatu – czynniki biogeniczne” i „zmiana klimatu – użytkowanie gruntów i zmiany użytkowania gruntów” obejmować wymóg osobnego zgłaszania, jeżeli udział każdego z tych podwskaźników w łącznym wyniku wynosi więcej niż 5 %.]

[Należy wybrać właściwe stwierdzenie]

Podkategoria „zmiana klimatu – czynniki biogeniczne” musi być zgłaszana osobno.

[ALBO]

Podkategoria „zmiana klimatu – czynniki biogeniczne” nie może być zgłaszana osobno.

Podkategoria „zmiana klimatu – użytkowanie gruntów i przekształcanie gruntów” musi być zgłaszana osobno.

[ALBO]

Podkategoria „zmiana klimatu – użytkowanie gruntów i przekształcanie gruntów” nie może być zgłaszana osobno.

B.5.10.    Modelowanie wycofania z eksploatacji i zawartości materiałów z recyklingu

Wycofanie z eksploatacji produktów używanych na etapie produkcji lub dystrybucji, w punkcie sprzedaży detalicznej, na etapie eksploatacji lub po wycofaniu z eksploatacji musi zostać uwzględnione w ogólnym modelowaniu cyklu życia produktów. Ogólnie rzecz biorąc, modelowanie i zgłaszanie należy przeprowadzać na etapie cyklu życia, podczas którego powstają odpady. Niniejsza sekcja zawiera zasady modelowania wycofania produktów z eksploatacji, a także zawartości materiałów z recyklingu.

Wzór na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego (CFF) wykorzystywany do modelowania wycofania produktów z eksploatacji oraz zawartości materiałów z recyklingu to połączenie: „materiał + energia + unieszkodliwianie”, tj.:

Przy następujących parametrach:

A

:

współczynnik przydziału obciążeń i jednostek do dostawcy i użytkownika materiału pochodzącego z recyklingu;

B

:

współczynnik przydziału procesów odzysku energii. Ma on zastosowanie zarówno do obciążeń, jak i do jednostek. Musi być ustalony na zero dla wszystkich badań PEF;

Qsin

:

jakość wprowadzanego materiału wtórnego, tj. jakość materiału pochodzącego z recyklingu w punkcie substytucji;

Qsout

:

jakość wyprowadzanego materiału wtórnego, tj. jakość materiału nadającego się do recyklingu w punkcie substytucji;

Qp

:

jakość materiału pierwotnego, tj. jakość materiału naturalnego;

R1

:

jest to część materiału w wejściu do produkcji, która została poddana recyklingowi z poprzedniego systemu;

R2

:

jest to część materiału w produkcie, która zostanie poddana recyklingowi (lub ponownie wykorzystana) w kolejnym systemie. Dlatego R2 musi uwzględniać nieefektywność procesów odbioru i recyklingu (lub ponownego użycia). Parametr R2 musi być mierzony przy wyjściu z zakładu recyklingu;

R3

:

jest to część materiału w produkcie, która jest wykorzystywana do odzysku energii w procesie wycofania z eksploatacji;

Erecycled (Erec)

:

określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną) wynikające z procesu recyklingu (ponownego wykorzystania) materiału pochodzącego z recyklingu (ponownie wykorzystanego), w tym proces odbioru, sortowania i transportu;

ErecyclingEoL (ErecEoL)

:

określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną) wynikające z procesu recyklingu na etapie wycofania z eksploatacji, w tym proces odbioru, sortowania i transportu;

Ev

:

określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną) pochodzące z pozyskania i wstępnego przetworzenia materiału naturalnego;

E*v

:

określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną) pochodzące z pozyskania i wstępnego przetworzenia materiału naturalnego, co do którego założono, że zostanie zastąpiony materiałami nadającymi się do recyklingu;

EER

:

określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną) pochodzące z procesu odzysku energii (np. spalania z odzyskiem energii, składowania z odzyskiem energii itp.);

ESE,heat oraz ESE,elec

:

określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną), które pochodziłyby z zastąpionego źródła energii, odpowiednio dla energii cieplnej i elektrycznej;

ED

:

określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną) pochodzące z unieszkodliwienia materiałów odpadowych na etapie wycofania z eksploatacji analizowanego produktu, bez odzysku energii.

XER,heat oraz XER,elec

:

efektywność procesu odzysku energii zarówno w przypadku energii cieplnej, jak i elektrycznej;

LHV

:

dolna wartość opałowa materiału w produkcie, który jest wykorzystywany do odzysku energii.

[W odpowiednich sekcjach w PEFCR muszą być podane następujące parametry:

[Standardowe wartości dla wszystkich parametrów muszą być wymienione w tabeli w sekcji dotyczącej odpowiedniego etapu cyklu życia. Ponadto PEFCR muszą jasno opisywać w odniesieniu do każdego parametru, czy można zastosować jedynie wartości domyślne, czy również dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa, zgodnie z przeglądem w sekcji A.4.2.7 załącznika II]

Modelowanie zawartości materiałów z recyklingu (w stosownych przypadkach)

[W stosownych przypadkach musi zostać zamieszczony następujący tekst:]

Poniższą część wzoru na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego używa się do modelowania zawartości materiałów z recyklingu:

Stosowane wartości R1 muszą być specyficzne dla danego łańcucha dostaw lub standardowe zgodnie z powyższą tabelą [tabelę ma przedstawić Sekretariat Techniczny] w odniesieniu do matrycy potrzeb w zakresie danych. wartości specyficzne dla danego materiału oparte na statystykach rynku dostaw nie są akceptowane jako dane zastępcze i w związku z tym nie można ich stosować. Stosowane wartości R1 muszą być zweryfikowane w ramach badania PEF.

Przy stosowaniu wartości R1 specyficznych dla danego łańcucha dostaw innych niż 0 konieczne jest zachowanie identyfikowalności w całym łańcuchu dostaw. Przy stosowaniu wartości R1 specyficznych dla danego łańcucha dostaw muszą być przestrzegane następujące wytyczne:

[Branżowe systemy identyfikowalności mogą być stosowane, o ile są zgodne z wytycznymi nakreślonymi powyżej. W takim przypadku powyższy tekst można zastąpić tymi szczególnymi przepisami branżowymi. Jeżeli nie, muszą zostać uzupełnione w oparciu o powyższe ogólne wytyczne.]

[Wyłącznie w przypadku półproduktów:]

Profil PEF musi być obliczany i zgłaszany przy użyciu A równego 1 dla produktu objętego badaniem.

W ramach dodatkowych informacji technicznych muszą zostać zgłoszone wyniki dla różnych zastosowań/materiałów z zastosowaniem następujących wartości A:

B.6.    Etapy cyklu życia

B.6.1.    Pozyskiwanie i przetwarzanie wstępne surowców

[PEFCR muszą zawierać wykaz wszystkich wymogów technicznych i założeń, które mają być stosowane przez osobę korzystającą z PEFCR. Ponadto muszą zawierać wykaz wszystkich procesów zachodzących na danym etapie cyklu życia (zgodnie z modelem produktu reprezentatywnego), zgodnie z poniższą tabelą (transport w osobnej tabeli). Tabela może zostać odpowiednio dostosowana przez Sekretariat Techniczny (np. poprzez uwzględnienie odpowiednich parametrów wzoru na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego).]

[Proszę używać WIELKICH LITER do zapisywania nazw tych procesów, które mają być prowadzone przez przedsiębiorstwo]

Osoba korzystająca z PEFCR musi zgłosić wartości oceny jakości danych (dla wszystkich kryteriów ogółem + dla każdego kryterium z osobna) dla wszystkich stosowanych zbiorów danych.

[Opakowania muszą być modelowane w ramach etapu cyklu życia pt. „pozyskanie surowców”.]

PEFCR, które obejmują stosowanie kartonów na napoje lub opakowań typu „worek w pudełku” (ang. bag-in-box), muszą zawierać informację na temat ilości materiałów wsadowych (zwaną również zestawieniem podstawowych materiałów) i stwierdzenie, że opakowania muszą być modelowane poprzez połączenie określonych zbiorów danych dotyczących materiałów z określonym zbiorem danych dotyczącym przetwarzania].

[PEFCR, które obejmują korzystanie z opakowań wielokrotnego użytku z puli zarządzanych przez strony trzecie, zapewniają standardowe współczynniki ponownego użycia. PEFCR w przypadku opakowań należących do puli własnej przedsiębiorstwa określają, że współczynnik ponownego użycia musi być obliczany wyłącznie na podstawie danych specyficznych dla danego łańcucha dostaw. W PEFCR należy stosować i kopiować dwa różne podejścia do modelowania przedstawione w załączniku I. PEFCR muszą obejmować następujące sformułowania: „Zużycie surowca na opakowania wielokrotnego użytku musi być obliczone poprzez podzielenie rzeczywistej masy opakowania przez współczynnik ponownego użycia.”]

[W przypadku poszczególnych składników transportowanych od dostawcy do fabryki osoba korzystająca z PEFCR potrzebuje danych dotyczących (i) rodzaju transportu, (ii) odległości w zależności od rodzaju transportu, (iii) współczynników wykorzystania w transporcie samochodami ciężarowymi oraz (iv) modelowania powrotu bez ładunku w transporcie samochodami ciężarowymi. PEFCR muszą zawierać standardowe dane lub wymagać podania tych danych w wykazie obowiązkowych informacji specyficznych dla danego przedsiębiorstwa. Należy stosować wartości standardowe podane w załączniku I, chyba że dostępne są dane specyficzne dla danych PEFCR].

[Proszę używać WIELKICH LITER do zapisywania nazw procesów, które mają być prowadzone przez przedsiębiorstwo.]

[PEFCR, które obejmują opakowania wielokrotnego użytku muszą zawierać następujące sformułowania: „Współczynnik ponownego użycia wpływa na wielkość transportu, jaki jest potrzebny na jednostkę funkcjonalną. Wpływ transportu musi być obliczany przez podzielenie wpływu przejazdów w jedną stronę przez liczbę ponownych użyć tego opakowania.”]

B.6.2.    Modelowanie rolnicze [należy uwzględnić tylko w stosownych przypadkach]

[W przypadku gdy produkcja rolna wchodzi w zakres PEFCR, trzeba zamieścić następujący tekst. Można usunąć sekcje, które nie są istotne.]

Uwzględnianie wielofunkcyjnych procesów Muszą być przestrzegane zasady opisane w przewodniku LEAP: „Environmental performance of animal feeds supply chains” (s. 36–43), FAO 2015, dostępne pod adresem http://www.fao.org/partnerships/leap/publications/en/

Należy zastosować dane szczegółowe dotyczące konkretnego rodzaju upraw oraz państwa, regionu lub klimatu w zakresie plonów, zużycia wody i użytkowania gruntów, zmian użytkowania gruntów oraz ilości nawozów (sztucznych i organicznych) (ilości N i P) i pestycydów na hektar rocznie, jeśli takie dane są dostępne.

Dane dotyczące uprawy muszą być gromadzone przez okres wystarczający, aby zapewniły uśrednioną ocenę analizy zbioru wejść i wyjść w powiązaniu z wejściami i wyjściami w ramach uprawy, które wyrównają wahania wynikające z różnic sezonowych:

Emisje pestycydów muszą być modelowane jako emisje konkretnych składników aktywnych. W podejściu standardowym pestycydy stosowane na polu uprawnym modelowanie musi być zgodne ze wskaźnikiem emisji: 90 % do gleby, 9 % do powietrza i 1 % do wody.

Emisje nawozów (i obornika) muszą zostać podzielone w zależności od rodzaju nawozu i obejmować co najmniej:

LCI w przypadku emisji P powinna być modelowana jako ilość fosforu wyemitowanego do wody po spływie i elementem środowiska, do którego została uwolniona emisja i który musi zostać zastosowany, jest wówczas „woda”. Jeżeli ilość ta jest niedostępna, LCI można modelować jako ilość fosforu zastosowaną na polu uprawnym (za pośrednictwem obornika lub nawozów) i elementem środowiska, do którego została uwolniona emisja i który musi być zastosowany, jest wówczas „gleba”. W tym przypadku spływ z gleby do wody stanowi część metody oceny oddziaływania.

LCI w przypadku emisji N musi być modelowane jako ilość emisji ulatniających się z pola (gleby) i trafiających do poszczególnych elementów środowiska atmosferycznego i wodnego przypadających na ilość zastosowanych nawozów. Emisje azotu do gleby nie muszą być poddane modelowaniu. Emisje azotu muszą zostać obliczone na podstawie ilości azotu zastosowanych przez rolnika na polu uprawnym z wykluczeniem źródeł zewnętrznych (np. depozycji deszczowej).

[W przypadku nawozów azotowych PEFCR muszą opisywać model LCI, który ma być stosowany. Należy wykorzystać współczynniki emisji poziomu 1 pochodzące z wytycznych IPCC z 2006 r. W PEFCR można wykorzystać bardziej kompleksowy model pola uprawnego, na którym zastosowano azot, z zastrzeżeniem, że (i) model ten obejmuje co najmniej emisje wymagane powyżej, (ii) musi zostać zachowana równowaga między azotem wejściowym i wyjściowym oraz (iii) model jest opisany w przejrzysty sposób.]

Emisje metali ciężkich z środków stosowanych na polu uprawnym muszą być modelowane jako emisja do gleby lub wymywanie bądź erozja do wody. W bilansie emisji do wody musi zostać określony stopień utlenienia metalu (np. Cr+3, Cr+6). Ponieważ podczas wzrostu rośliny uprawne przyswajają część emisji metali ciężkich, konieczne jest sprecyzowanie sposobu modelowania upraw, które zachowują się jak pochłaniacz. Musi być zastosowane następujące podejście do modelowania:

[ST musi wybrać jedno z dwóch podejść do modelowania, które ma być stosowane.]

Emisje metanu z uprawy ryżu muszą zostać włączone na podstawie zasad obliczania określonych w wytycznych IPCC (2006).

W przypadku wysuszonych gleb torfowych muszą zostać uwzględnione emisje dwutlenku węgla na podstawie modelu, w którym poziomy wysuszenia są powiązane z utlenianiem węgla w skali roku.

Muszą zostać uwzględnione następujące działania [ST będzie decydować o tym, co musi zostać uwzględnione]:

B.6.3.    Produkcja

[PEFCR muszą zawierać wykaz wszystkich wymogów technicznych i założeń, które mają być stosowane przez osobę korzystającą z PEFCR. Ponadto muszą zawierać wykaz wszystkich procesów zachodzących na każdym etapie cyklu życia, zgodnie z poniższą tabelą. Tabela może zostać odpowiednio dostosowana przez Sekretariat Techniczny (np. poprzez uwzględnienie odpowiednich parametrów wzoru na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego).]

[Proszę używać WIELKICH LITER do zapisywania nazw tych procesów, które mają być prowadzone przez przedsiębiorstwo]

Osoba korzystająca z PEFCR musi zgłosić wartości oceny jakości danych (dla wszystkich kryteriów ogółem + dla każdego kryterium z osobna) dla wszystkich stosowanych zbiorów danych.

[PEFCR, które obejmują opakowania wielokrotnego użytku, muszą uwzględniać dodatkową energię i zasoby zużyte do czyszczenia, naprawy lub uzupełniania zapasów.]

Odpady z produktów wykorzystanych w produkcji muszą zostać uwzględnione w modelowaniu. [Muszą zostać opisane standardowe wskaźniki strat z tytułu niewykonania zobowiązania w podziale na rodzaj produktu oraz sposób ich uwzględnienia w przepływie odniesienia.]

B.6.4.    Etap dystrybucji [należy uwzględnić w stosownych przypadkach]

Transport z fabryki do klienta końcowego (w tym transport konsumencki) musi być modelowany w ramach tego etapu cyklu życia. Klient końcowy jest definiowany jako ... [należy wypełnić.]

Jeśli dla jednego lub kilku parametrów transportowych dostępne są informacje specyficzne dla danego łańcucha dostaw, mogą one być stosowane zgodnie z matrycą potrzeb w zakresie danych.

[Sekretariat Techniczny musi przedstawić standardowy scenariusz transportu w PEFCR. W przypadku gdy PEFCR nie zawierają żadnego szczególnego scenariusza dotyczącego transportu, jako podstawa musi zostać zastosowany scenariusz transportu podany w metodzie PEF wraz z (i) kilkoma wskaźnikami właściwymi dla PEFCR (ii) współczynnikami wykorzystania właściwymi dla PEFCR dla transportu samochodami ciężarowymi oraz (iii) współczynnikami przydziału właściwymi dla PEFCR dla transportu konsumenckiego. W przypadku produktów nadających się do ponownego wykorzystania, oprócz transportu niezbędnego do dostarczenia ich do miejsca sprzedaży/centrum dystrybucji, musi być dodany scenariusz transportu. W przypadku produktów chłodzonych lub mrożonych powinny zostać zmienione standardowe procesy transportu samochodami ciężarowymi lub dostawczymi. PEFCR muszą zawierać wykaz wszystkich procesów zachodzących w scenariuszu (zgodnie z modelem produktu reprezentatywnego) z wykorzystaniem poniższej tabeli. Tabela może zostać odpowiednio dostosowana przez Sekretariat Techniczny]

[Proszę używać WIELKICH LITER do zapisywania nazw tych procesów, które mają być prowadzone przez przedsiębiorstwo.]

Osoba korzystająca z PEFCR musi zgłosić wartości oceny jakości danych (dla wszystkich kryteriów ogółem + dla każdego kryterium z osobna) dla wszystkich stosowanych zbiorów danych.

Odpady z produktów powstałe podczas dystrybucji i sprzedaży detalicznej muszą zostać uwzględnione w modelowaniu. [Muszą zostać opisane standardowe wskaźniki strat z tytułu niewykonania zobowiązania w podziale na rodzaj produktu oraz sposób ich uwzględnienia w przepływie odniesienia. PEFCR muszą być zgodne z częścią F niniejszego załącznika w przypadku braku dostępu do informacji specyficznych dla PEFCR.]

B.6.5.    Etap eksploatacji [należy uwzględnić w stosownych przypadkach]

[PEFCR muszą zawierać jasny opis etapu eksploatacji oraz wykaz wszystkich procesów w nim zachodzących (zgodnie z modelem produktu reprezentatywnego) zgodnie z poniższą tabelą. Tabela może zostać w razie potrzeby dostosowana przez Sekretariat Techniczny]

[Proszę używać WIELKICH LITER do zapisywania nazw tych procesów, które mają być prowadzone przez przedsiębiorstwo.]

Osoba korzystająca z PEFCR musi zgłosić wartości oceny jakości danych (dla wszystkich kryteriów ogółem + dla każdego kryterium z osobna) dla wszystkich stosowanych zbiorów danych.

[W tej sekcji PEFCR muszą zawierać również wykaz wszystkich wymogów technicznych i założeń, które muszą być stosowane przez osobę korzystającą z PEFCR. PEFCR muszą określać, czy dla pewnych procesów stosuje się podejście delta. W przypadku zastosowania podejścia delta, PEFCR muszą określać minimalne zużycie (wartość odniesienia), które należy zastosować przy obliczaniu dodatkowego zużycia przypisanego do danego produktu.]

Jeżeli chodzi o etap eksploatacji, musi zostać wykorzystany koszyk zużycia energii z sieci. Koszyk energii elektrycznej musi odzwierciedlać wskaźniki sprzedaży między krajami/regionami UE. Aby ustalić wskaźnik, musi zostać zastosowana jednostka fizyczna (np. liczba sztuk lub kilogramów produktu [wyboru dokona Sekretariat Techniczny]). W przypadku gdy takie dane są niedostępne, musi zostać zastosowany średni koszyk energetyczny dla zużycia energii w UE (UE + EFTA) lub koszyk energetyczny dla zużycia energii reprezentatywny dla regionu.

Odpady z produktów powstałe na etapie eksploatacji muszą zostać uwzględnione w modelowaniu. [Muszą zostać opisane standardowe wskaźniki strat z tytułu niewykonania zobowiązania w podziale na rodzaj produktu oraz sposób ich uwzględnienia w przepływie odniesienia. PEFCR muszą być zgodne z częścią E niniejszego załącznika w przypadku braku dostępu do informacji specyficznych dla PEFCR.]

B.6.6.    Wycofanie z eksploatacji [należy uwzględnić w stosownych przypadkach]

Etap wycofania z eksploatacji produktów rozpoczyna się, kiedy produkt objęty badaniem oraz jego opakowanie zostają wyrzucone przez użytkownika, a kończy, gdy produkty wracają do przyrody jako odpady lub wchodzą w cykl życia innych produktów (tj. jako wejście pochodzące z recyklingu). Ogólnie rzecz biorąc, obejmuje on odpady z produktów objętych badaniem, takich jak odpady żywnościowe, oraz opakowania podstawowe.

Pozostałe odpady (inne niż z produktu objętego badaniem) wytworzone na etapie produkcji lub dystrybucji, w punkcie sprzedaży detalicznej, na etapie eksploatacji lub po wycofaniu z eksploatacji muszą zostać uwzględnione w cyklu życia produktu i modelowane na etapie cyklu życia, na którym zostały wytworzone.

[PEFCR muszą zawierać wykaz wszystkich wymogów technicznych i założeń, które muszą być stosowane przez osobę korzystającą z PEFCR. Ponadto muszą one zawierać wykaz wszystkich procesów zachodzących na tym etapie cyklu życia (zgodnie z modelem produktu reprezentatywnego) zgodnie z poniższą tabelą. Tabela może zostać odpowiednio dostosowana przez Sekretariat Techniczny (np. poprzez uwzględnienie odpowiednich parametrów wzoru na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego). Proszę zauważyć, że transport z miejsca odbioru do miejsca przetwarzania produktów wycofanych z eksploatacji może być uwzględniony w zbiorach danych dotyczących składowania, spalania i recyklingu. Sekretariat Techniczny sprawdza, czy uwzględniono go w standardowych zbiorach danych. Mogą jednak zaistnieć przypadki, w których potrzebne będą dodatkowe standardowe dane dotyczące transportu i dlatego muszą zostać tu uwzględnione. W przypadku gdy niedostępne są żadne lepsze dane, należy stosować standardowe wartości metody PEF.]

[Proszę używać WIELKICH LITER do zapisywania nazw tych procesów, które mają być prowadzone przez przedsiębiorstwo.]

Osoba korzystająca z PEFCR musi zgłosić wartości oceny jakości danych (dla wszystkich kryteriów ogółem + dla każdego kryterium z osobna) dla wszystkich stosowanych zbiorów danych.

Etap wycofania z eksploatacji musi być modelowany z zastosowaniem wzoru na obliczanie śladu środowiskowego materiałów pochodzących z obiegu zamkniętego i zasad określonych w sekcji „Modelowanie wycofania z eksploatacji” niniejszych PEFCR i w metodzie PEF wraz ze standardowymi parametrami wymienionymi w tabeli [numer tabeli].

W związku z tym przed wyborem odpowiedniej wartości R2 osoba korzystająca z PEFCR musi ocenić możliwość poddania materiału recyklingowi. Badanie PEF musi zawierać oświadczenie dotyczące możliwości poddania materiałów/produktów recyklingowi. Oświadczenie dotyczące możliwości poddania materiału recyklingowi musi zostać dostarczone wraz z oceną możliwości recyklingu, która obejmuje dowody odnoszące się do następujących trzech kryteriów (zgodnie z opisem w normie ISO 14021:1999, sekcja 7.7.4 „Metodyka oceny”):

Pkt 1 i 3 można udowodnić na podstawie danych statystycznych dotyczących recyklingu (dla poszczególnych krajów) pochodzących od stowarzyszeń branżowych lub organów krajowych. Dowody dotyczące pkt 3 można przybliżyć, wykorzystując na przykład projekt oceny możliwości poddania produktu recyklingowi przedstawiony w normie EN 13430 – Recykling materiałowy (załączniki A i B) lub inne specyficzne dla danego sektora wytyczne dotyczące możliwości poddania produktu recyklingowi, o ile są dostępne ( 109 ).

Po przeprowadzeniu oceny możliwości poddania produktu recyklingowi, muszą zostać zastosowane odpowiednie wartości R2 (specyficzne dla łańcucha dostaw lub standardowe). Jeżeli jedno z kryteriów nie jest spełnione lub wytyczne dotyczące możliwości poddania produktu recyklingowi specyficzne dla danego sektora wskazują na ograniczoną możliwości poddania recyklingowi, musi zostać zastosowana wartość R2 równą 0 %.

Muszą być zastosowane wartości R2 specyficzne dla danego przedsiębiorstwa (mierzone przy wyjściu z zakładu recyklingu), jeśli są dostępne. Jeżeli żadne wartości specyficzne dla danego przedsiębiorstwa nie są dostępne i spełniono kryteria oceny możliwości poddania produktu recyklingowi (patrz poniżej), muszą być zastosowane wartości R2 specyficzne dla danego zastosowania wymienione w poniższej tabeli.

Stosowane wartości R2 muszą zostać poddane weryfikacji w ramach badania PEF.

[PEFCR muszą zawierać tabelę, w której wymieniono wszystkie parametry, które użytkownik ma wykorzystać, aby wdrożyć wzór na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego, z rozróżnieniem tych, które mają stałą wartość (które należy podać w tej samej tabeli; z metody PEF lub właściwe dla PEFCR) oraz tych, które są specyficzne dla badania PEF (np. R2, itp.). Ponadto w stosownych przypadkach PEFCR muszą zawierać dodatkowe zasady dotyczące modelowania wynikające z metody PEF. W tej tabeli wartość B standardowo musi być równa 0.]

[PEFCR, które obejmują opakowania wielokrotnego użytku muszą zawierać następujące sformułowania: „Współczynnik ponownego użycia określa ilość materiału opakowaniowego (na sprzedany produkt), który ma być przetworzony po wycofaniu z eksploatacji. Ilość przetworzonych opakowań po wycofaniu z eksploatacji musi zostać obliczona przez podzielenie rzeczywistej masy opakowania przez liczbę ponownych użyć tego opakowania.”]

B.7.    Wyniki PEF

B.7.1.    Wartości poziomu referencyjnego

[Tutaj Sekretariat Techniczny musi zgłosić wyniki poziomu referencyjnego dla każdego produktu reprezentatywnego. Przekazywane wyniki muszą być scharakteryzowane, znormalizowane i ważone (jako wartości bezwzględne), a każdy z nich musi być w osobnej tabeli zgodnie z wzorem przedstawionym poniżej. Wyniki muszą zostać przekazane także jako pojedynczy wynik ogólny oparty na współczynnikach ważenia przedstawionych w sekcji 5.2.2 załącznika I i załącznika B.1]

B.7.2.    Profil PEF

Osoba korzystająca z PEFCR musi obliczyć profil PEF swojego produktu zgodnie ze wszystkimi wymogami zawartymi w niniejszych PEFCR. W sprawozdaniu dotyczącym PEF muszą znaleźć się następujące informacje:

Wraz ze sprawozdaniem dotyczącym PEF osoba korzystająca z PEFCR musi opracować zagregowany zbiór danych zgodny z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego dla produktu objętego badaniem. Ten zbiór danych musi zostać udostępniony Komisji Europejskiej i może zostać podany do wiadomości publicznej. Wersja zdezagregowana może pozostać poufna.

B.7.3.    Klasy efektywności

[Określenie klas efektywności nie jest obowiązkowe. Każdy Sekretariat Techniczny może dowolnie określić metodę identyfikacji klas efektywności, jeśli uzna to za stosowne i istotne. W przypadku określenia klas efektywności muszą one zostać opisane i przedstawione w niniejszej sekcji. Dalsze wytyczne można znaleźć w sekcji A.5.2.]

B.8.    Weryfikacja

Weryfikacja badania PEF/sprawozdania dotyczącego PEF przeprowadzonego zgodnie z niniejszymi PEFCR musi zostać przeprowadzona zgodnie ze wszystkimi ogólnymi wymogami zawartymi w sekcji 8 załącznika I, w tym z częścią A niniejszego załącznika i z wymogami wymienionymi poniżej.

Weryfikatorzy muszą sprawdzić, czy badanie PEF przeprowadzono zgodnie z niniejszymi PEFCR.

W przypadku gdy zasady wdrażające metodę PEF określają szczegółowe wymogi dotyczące weryfikacji i walidacji badań PEF, sprawozdań dotyczących PEF i narzędzi przekazywania informacji na temat PEF, pierwszeństwo muszą mieć wymogi zawarte w tych zasadach.

Weryfikatorzy muszą przeprowadzić walidację dokładności i wiarygodności informacji ilościowych zastosowanych w obliczeniach w badaniu. Ponieważ taka walidacja może być bardzo zasobochłonna, muszą być przestrzegane następujące wymogi:

W szczególności weryfikatorzy sprawdzają, czy ocena jakości danych procesu spełnia minimalne kryteria dotyczące oceny jakości danych określone w matrycy potrzeb w zakresie danych dla wybranych procesów.

Powyższe kontrole danych muszą obejmować m.in. zastosowane dane dotyczące działalności, wybór wtórnych procesów składowych, wybór bezpośrednich przepływów podstawowych i parametry wzoru na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego. Jeżeli na przykład istnieje 5 procesów i każdy z nich obejmuje 5 jednostek danych dotyczących działalności, 5 zbiorów danych wtórnych i 10 parametrów wzoru na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego, weryfikator musi sprawdzić co najmniej 4 z 5 procesów (70 %) i – w odniesieniu do każdego procesu – co najmniej 4 jednostki danych dotyczących działalności (70 % całkowitej ilości danych dotyczących działalności), 4 zbiory danych wtórnych (70 % całkowitej liczby zbiorów danych wtórnych) oraz 7 parametrów wzoru na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego (70 % całkowitej liczby parametrów wzoru na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego), a więc 70 % każdego rodzaju danych, które mogą zostać poddane kontroli.

Weryfikacja sprawozdania dotyczącego PEF musi polegać na losowym sprawdzeniu wystarczającej ilości informacji, aby uzyskać wystarczającą pewność, że sprawozdanie dotyczące PEF spełnia wszystkie warunki wyszczególnione w sekcji 8 załącznika I, w tym w części A niniejszego załącznika.

[PEFCR mogą określać dodatkowe wymogi w zakresie weryfikacji, które należy dodać do minimalnych wymogów określonych w niniejszym dokumencie.]

Bibliografia

[Bibliografia, na którą powołano się w PEFCR.]

---

Załączniki
ZAŁĄCZNIK B1 – wykaz współczynników normalizacji śladu środowiskowego i współczynników ważenia
Globalne współczynniki normalizacji stosowane w odniesieniu do śladu środowiskowego. W obliczeniach śladu środowiskowego stosuje się współczynniki normalizacji w postaci globalnego wpływu na osobę.
[Sekretariat Techniczny musi dostarczyć wykaz współczynników normalizacji i ważenia, które stosuje osoba korzystająca z PEFCR. Współczynniki normalizacji i ważenia są dostępne pod adresem: http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml ( 112 )]
ZAŁĄCZNIK B2 – szablon badania PEF
[PEFCR muszą zawierać załącznik z listą kontrolną zawierającą wykaz wszystkich pozycji, które należy uwzględnić w badaniach PEF, przy użyciu szablonu badania PEF, który znajduje się w części E niniejszego załącznika do niniejszego dokumentu. Pozycje już uwzględnione muszą znaleźć się we wszystkich PEFCR. Ponadto każdy Sekretariat Techniczny może zdecydować o dodaniu dodatkowych punktów do szablonu].
ZAŁĄCZNIK B3 – sprawozdania z przeglądu PEFCR i PEF-RP
[Wstawić sprawozdania zespołu ds. przeglądu krytycznego dotyczące PEFCR i PEF-RP, w tym wszystkie ustalenia dokonane podczas przeglądu i działania podjęte przez Sekretariat Techniczny w odpowiedzi na uwagi kontrolerów.]
ZAŁĄCZNIK B4 – Inne załączniki
[Sekretariat Techniczny może podjąć decyzję o dodaniu innych załączników, które uzna za istotne. Może to być przykład zastosowania obliczeń matrycy potrzeb w zakresie danych lub oceny jakości danych oraz objaśnienia dotyczące decyzji podejmowanych w trakcie opracowywania PEFCR].

Część C

WYKAZ STANDARDOWYCH PARAMETRÓW WZORU NA OBLICZANIE ŚLADU ŚRODOWISKOWEGO MATERIAŁU POCHODZĄCEGO Z OBIEGU ZAMKNIĘTEGO

Część C załącznika II jest dostępna pod adresem: http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml.

Wykaz wartości w części C załącznika II jest okresowo poddawany przeglądowi i aktualizowany przez Komisję Europejską; osoby stosujące metodę PEF zachęca się do sprawdzania i stosowania najbardziej aktualnych wartości podawanych w załączniku.

Część D

STANDARDOWE DANE DO MODELOWANIA ETAPU EKSPLOATACJI

W przypadku gdy lepsze dane nie są dostępne, w badaniach PEF i podczas opracowywania PEFCR muszą być wykorzystane następujące tabele. Podane dane opierają się na założeniach, o ile nie określono inaczej.

Standardowe założenia dotyczące przechowywania (zawsze opierają się na założeniach, o ile nie określono inaczej).

CZĘŚĆ E

WZÓR SPRAWOZDANIA DOTYCZĄCEGO PEF

W niniejszym załączniku przedstawiono wzór sprawozdania dotyczącego PEF, który musi być zastosowany do wszystkich rodzajów badań PEF (w tym np. PEF-RP lub badań pomocniczych dla PEFCR). W niniejszym wzorze przedstawiono obowiązkową strukturę sprawozdania, której należy przestrzegać oraz informacje, które należy zgłaszać w formie niewyczerpującego wykazu. Należy uwzględnić wszystkie pozycje, które muszą być zgłaszane z wykorzystaniem metody PEF, nawet jeżeli nie są one wyraźnie wymienione w niniejszym wzorze.

Ślad środowiskowy produktu

Sprawozdanie

[Tu wstawić nazwę produktu]

Spis treści

Akronimy

[W niniejszej sekcji należy wymienić wszystkie akronimy używane w badaniu PEF. Akronimy uwzględnione w załączniku I muszą zostać skopiowane w ich oryginalnej formie. Akronimy muszą zostać podane w porządku alfabetycznym].

Definicje

[W niniejszej sekcji należy wymienić wszystkie definicje, które są istotne w odniesieniu do badania PEF. Akronimy uwzględnione w załączniku I muszą zostać skopiowane w ich oryginalnej formie. Definicje muszą zostać podane w porządku alfabetycznym].

E.1    Streszczenie

[Streszczenie musi obejmować co najmniej następujące elementy:

W miarę możliwości, streszczenie powinno mieć formę pisemną, być skierowane do odbiorców nietechnicznych nie być dłuższe niż 3–4 strony.]

E.2.    Informacje ogólne

[Najlepiej byłoby gdyby poniższe informacje umieszczono na pierwszej stronie badania:

E.3    Cel badania

[Obowiązkowe elementy sprawozdawczości obejmują co najmniej:

E.4.    Zakres opracowania

[Zakres badania musi obejmować szczegółowe określenie analizowanego systemu i odnosić się do ogólnego podejścia zastosowanego w celu ustalenia: i) jednostki funkcjonalnej i przepływu odniesienia, ii) granic systemu, iii) wykazu kategorii oddziaływania śladu środowiskowego, iv) dodatkowych informacji (środowiskowych i technicznych), v) założeń i ograniczeń.]

E.4.1.    Jednostka funkcjonalna/deklarowana i przepływ odniesienia

[Zapewnić jednostkę funkcjonalną, definiując cztery aspekty:

Zapewnić jednostkę deklarowaną, gdy nie można zdefiniować jednostki funkcjonalnej (np. jeżeli produkt objęty badaniem jest półproduktem).

Zapewnić przepływ odniesienia.]

E.4.2.    Granice systemu

[Niniejsza sekcja musi zawierać co najmniej:

E.4.3.    Kategorie oddziaływania śladu środowiskowego

[Wstawić tabelę z wykazem kategorii oddziaływania śladu środowiskowego, jednostek i zastosowanego pakietu referencyjnego w zakresie śladu środowiskowego (zob. http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml w celu uzyskania dalszych szczegółów).

W przypadku zmiany klimatu należy określić, czy wyniki trzech podwskaźników są przedstawiane oddzielnie w sekcji wyników].

E.4.4.    Informacje dodatkowe

[Opisać wszelkie dodatkowe informacje środowiskowe i dodatkowe informacje techniczne zawarte w badaniu PEF. Podać odniesienia i przyjęte zasady w zakresie dokładnych obliczeń.

Wskazać, czy różnorodność biologiczna jest istotna/nieistotna w przypadku produktu objętego badaniem.

Jeżeli produkt objęty badaniem jest półproduktem, dodatkowe informacje techniczne muszą obejmować:

E.4.5.    Założenia i ograniczenia

[Opisać wszystkie ograniczenia i założenia. Podać listę ewentualnych luk w danych oraz sposób ich uzupełnienia. Przedstawić wykaz wykorzystanych zastępczych zbiorów danych.]

E.5.    Analiza zbioru wejść i wyjść

[W niniejszej sekcji przedstawiono opis kompilacji analizy zbioru wejść i wyjść (LCI), oraz zawarto:

E.5.1.    Etap kontroli wstępnej [w stosownych przypadkach]

[Przedstawić opis etapu kontroli wstępnej, w tym istotne informacje dotyczące zbierania danych, wykorzystywanych danych (np. wykaz zbiorów danych wtórnych, dane dotyczące działalności, bezpośrednie przepływy podstawowe), wyłączenia oraz wyniki etapu oceny wpływu cyklu życia.

Udokumentować główne ustalenia i ewentualne udoskonalenia w zakresie początkowych ustawień zakresu (jeśli istnieją).]

E.5.2.    Wybory w zakresie modelowania

[Opisać wszystkie wybory w zakresie modelowania w odniesieniu do wymienionych poniżej aspektów (w razie potrzeby można dodać więcej):

E.5.3.    Uwzględnianie wielofunkcyjnych procesów

[Opisać zasady dotyczące przydziału stosowane w badaniu PEF oraz sposób modelowania/dokonywania obliczeń. Podać wykaz wszystkich współczynników przydziału używanych dla każdego procesu oraz szczegółowy wykaz wykorzystywanych procesów i zbiorów danych, w przypadku stosowania zbiorów zamiennych.]

E.5.4.    Gromadzenie danych

[Niniejsza sekcja musi zawierać co najmniej:

E.5.5.    Wymogi dotyczące jakości danych i ocena jakości danych

[zamieścić tabelę, w której wymienia się wszystkie procesy i związane z nimi sytuacje zgodnie z matrycą potrzeb w zakresie danych.

Przedstawić ocenę jakości danych w badaniu PEF.]

E.6.    Wyniki oceny oddziaływania [poufne, w stosownych przypadkach]

E.6.1.    Wyniki PEF

[Niniejsza sekcja musi zawierać co najmniej:

E.6.2.    Informacje dodatkowe

[Niniejsza sekcja musi zawierać:

E.7.    Interpretacja wyników PEF

[Niniejsza sekcja musi zawierać co najmniej:

Przykład:

E.8.    Oświadczenie dotyczące walidacji

[Oświadczenie dotyczące walidacji jest obowiązkowe i musi w każdym przypadku być dołączone do sprawozdania dotyczącego PEF w formie publicznego załącznika.

W oświadczeniu dotyczącym walidacji muszą znaleźć się co najmniej następujące elementy i kwestie:

ZAŁĄCZNIK I do oświadczenia dotyczącego walidacji

[Załącznik ma stanowić dokumentację elementów wspierających sprawozdanie główne, które mają bardziej techniczny charakter. Załącznik może obejmować:

ZAŁĄCZNIK II do oświadczenia dotyczącego walidacji - SPRAWOZDANIE POUFNE

[Załącznik dotyczący poufności jest opcjonalną sekcją, która musi zawierać wszystkie te dane (w tym dane pierwotne) oraz informacje, które są poufne lub zastrzeżone i nie mogą zostać udostępnione odbiorcom zewnętrznym.]

ZAŁĄCZNIK III do oświadczenia dotyczącego walidacji - ZBIÓR DANYCH ZGODNY Z WYMOGAMI W ZAKRESIE OZNACZANIA ŚLADU ŚRODOWISKOWEGO

[Zagregowane zbiory danych dotyczących produktu objętego badaniem zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego muszą zostać udostępnione Komisji Europejskiej.]

Część F

STANDARDOWE WSKAŹNIKI STRAT DLA POSZCZEGÓLNYCH RODZAJÓW PRODUKTÓW

Standardowe wskaźniki strat dla poszczególnych rodzajów produktów podczas dystrybucji i u konsumenta (w tym restauracje itp.) (zgodnie z założeniami, jeśli nie określono inaczej). Dla uproszczenia wartości dla restauracji uważa się za takie same jak dla konsumenta w warunkach domowych.

Straty żywności w centrum dystrybucji, podczas transportu i w miejscu sprzedaży detalicznej oraz w domu: zakłada się, że 50 % jest wyrzucane (tzn. spalane i składowane), 25 % przeznacza się na kompost, a 25 % jest poddawane metanizacji.

Straty produktów (oprócz żywności) podczas pakowania/przepakowywania/rozpakowywania w centrum dystrybucji, podczas transportu i w miejscu sprzedaży detalicznej: zakłada się, że 100 % jest poddawane recyklingowi.

Zakłada się, że pozostałe odpady wytwarzane w centrum dystrybucyjnym, podczas transportu i w punkcie sprzedaży detalicznej (oprócz strat żywności i produktów), podczas czynności takich jak przepakowywanie/rozpakowywanie, są objęte takim samym wycofaniem z eksploatacji jak odpady domowe.

Zakłada się, że płynne odpady żywnościowe (jak np. mleko) u konsumenta (w tym w restauracjach itp.) są wylewane do zlewu i w związku z tym oczyszczane w zakładzie przetwarzania odpadów.

---

ZAŁĄCZNIK III.

Metoda oznaczania śladu środowiskowego organizacji

	Skróty
	Definicje
	Powiązanie z pozostałymi metodami i normami
1.	Zasady sektorowe dotyczące śladu środowiskowego organizacji (OEFSR)
1.1.	Podejście i przykłady potencjalnych zastosowań
2.	Ogólne kwestie dotyczące badań śladu środowiskowego organizacji (OEF)
2.1.	Jak korzystać z tej metody
2.2.	Reguły przeprowadzania badań śladu środowiskowego organizacji
2.3.	Etapy oznaczania śladu środowiskowego organizacji.
3.	Określanie celów i zakresu oznaczania śladu środowiskowego organizacji
3.1.	Określenie celu
3.2.	Określenie zakresu
3.2.1	Jednostka sprawozdawcza: organizacja i asortyment produktów
3.2.2.	Granice systemu
3.2.3.	Kategorie oddziaływania śladu środowiskowego
3.2.4.	Dodatkowe informacje, które należy uwzględnić w OEF
3.2.4.1.	Dodatkowe informacje środowiskowe
3.2.4.2.	Dodatkowe informacje techniczne
3.2.5.	Założenia/ograniczenia
4.	Analiza zbioru wejść i wyjść
4.1.	Etap kontroli wstępnej
4.2	Działania bezpośrednie, działania pośrednie oraz etapy cyklu życia
4.2.1.	Działania bezpośrednie i pośrednie
4.2.2.	Etapy cyklu życia
4.2.3.	Pozyskiwanie i przetwarzanie wstępne surowców
4.2.4.	Produkcja
4.2.5.	Etap dystrybucji
4.2.6.	Etap eksploatacji
4.2.7.	Wycofanie z eksploatacji (w tym odzysk i recykling produktu)
4.3	Nomenklatura dotycząca analizy zbioru wejść i wyjść
4.4.	Wymogi dotyczące modelowania
4.4.1	Produkcja rolna
4.4.1.1.	Uwzględnianie wielofunkcyjnych procesów
4.4.1.2.	Dane szczegółowe dotyczące konkretnego rodzaju upraw oraz państwa, regionu lub klimatu
4.4.1.3.	Dane uśredniające
4.4.1.4.	Pestycydy
4.4.1.5.	Nawozy
4.4.1.6.	Emisje metali ciężkich
4.4.1.7	Uprawa ryżu
4.4.1.8.	Gleby torfowe
4.4.1.9.	Inna działalność
4.4.2.	Zużycie energii elektrycznej
4.4.2.1.	Ogólne wytyczne
4.4.2.2.	Zestaw minimalnych kryteriów służących zapewnieniu instrumentów umownych od dostawców
4.4.2.3.	Sposób modelowania „krajowego koszyka pozostałej energii z sieci, koszyka energetycznego dla zużycia energii”
4.4.2.4.	Pojedyncza lokalizacja z wieloma produktami i co najmniej jednym koszykiem energii elektrycznej
4.4.2.5.	Przypadek wielu lokalizacji, w których produkuje się jeden produkt
4.4.2.6.	Zużycie energii elektrycznej na etapie eksploatacji
4.4.2.7	Wytwarzanie energii elektrycznej na miejscu
4.4.3.	Transport i logistyka
4.4.3.1.	Przydział oddziaływania wynikającego z transportu – transport samochodami ciężarowymi
4.4.3.2.	Przydział oddziaływania wynikającego z transportu – transport samochodami dostawczymi
4.4.3.3.	Przydział oddziaływania wynikającego z transportu – transport konsumencki
4.4.3.4.	Standardowe scenariusze – od dostawcy do fabryki
4.4.3.5.	Standardowe scenariusze – z fabryki do klienta końcowego
4.4.3.6.	Standardowe scenariusze – z miejsca odbioru produktów wycofanych z eksploatacji do miejsca ich przetwarzania
4.4.4.	Dobra kapitałowe – infrastruktura i sprzęt
4.4.5.	Przechowywanie w centrum dystrybucji lub miejscu sprzedaży detalicznej
4.4.6.	Procedura pobierania próbek
4.4.6.1.	Sposób określenia jednorodnych subpopulacji (warstwowanie)
4.4.6.2.	Sposób określenia wielkości podpróbki na poziomie subpopulacji
4.4.6.3.	Sposób określania próbki dla populacji
4.4.6.4.	Postępowanie w przypadku gdy konieczne jest zaokrąglenie
4.4.7.	Wymogi w zakresie modelowania etapu eksploatacji
4.4.7.1.	Podejście oparte na głównej funkcji lub podejście delta
4.4.7.2.	Modelowanie etapu eksploatacji
4.4.8.	Zawartość materiałów pochodzących z recyklingu i modelowanie wycofania z eksploatacji
4.4.8.1.	Wzór na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego (CFF)
4.4.8.2.	Współczynnik A
4.4.8.3.	Współczynnik B
4.4.8.4.	Punkt substytucji
4.4.8.5.	Wskaźniki jakości: Qsin/Qp oraz Qsout/Qp
4.4.8.6.	Zawartość materiałów z recyklingu (R1)
4.4.8.7.	Wytyczne dotyczące stosowania wartości R1 specyficznych dla danego przedsiębiorstwa
4.4.8.8.	Wytyczne dotyczące sposobu postępowania ze złomem przedkonsumenckim
4.4.8.9.	Współczynnik wydajności recyklingu (R2)
4.4.8.10.	Wartość R3
4.4.8.11.	Erecycled (Erec) oraz ErecyclingEoL (ErecEoL)
4.4.8.12.	E*v
4.4.8.13.	Jak stosować wzór, jeżeli asortyment produktów zawiera półprodukty
4.4.8.14.	Sposób postępowania z konkretnymi aspektami
4.4.9.	Wydłużony okres trwałości produktu
4.4.9.1.	Współczynniki ponownego użycia (sytuacja 1 w sekcji 4.4.9)
4.4.9.2	Jak stosować i modelować „współczynnik ponownego użycia” (sytuacja 1 w sekcji 4.4.9)
4.4.10	Emisje i pochłanianie gazów cieplarnianych
4.4.11	Kompensacje
4.5	Uwzględnianie wielofunkcyjnych procesów
4.5.1	Przydział w hodowli zwierząt
4.6	Wymogi w zakresie gromadzenia danych i wymogi w zakresie jakości
4.6.1	Dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa
4.6.2	Dane wtórne
4.6.3	Zbiory danych do wykorzystania
4.6.4	Wyłączenie
4.6.5	Wymogi dotyczące jakości danych
5.	Ocena oddziaływania śladu środowiskowego
5.1.	Klasyfikacja i charakterystyka
5.1.1	Classification
5.1.2	Charakterystyka
5.2.	Normalizacja i ważenie
5.2.1	Normalizacja wyników oceny oddziaływania śladu środowiskowego
5.2.2	Ważenie wyników oceny oddziaływania śladu środowiskowego
6.	Interpretacja wyników śladu środowiskowego organizacji
6.1.	Wprowadzenie
6.2.	Ocena wiarygodności modelu śladu środowiskowego organizacji
6.3.	Określenie aspektów o kluczowym oddziaływaniu na środowisko: najistotniejsze kategorie oddziaływania, etapy cyklu życia, procesy i przepływy podstawowe
6.3.1	Procedura określania najistotniejszych kategorii oddziaływania
6.3.2	Procedura określania najistotniejszych etapów cyklu życia
6.3.3	Procedura określania najistotniejszych procesów
6.3.4	Procedura określania najistotniejszych przepływów podstawowych
6.3.5	Postępowanie z liczbami ujemnymi
6.3.6	Podsumowanie wymogów
6.3.7	Przykład
6.4.	Wnioski i zalecenia
7.	Sprawozdania dotyczące śladu środowiskowego organizacji
7.1.	Wprowadzenie
7.1.1.	Streszczenie
7.1.2.	Zagregowany zbiór danych zgodny z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego
7.1.3.	Sprawozdanie główne
7.1.4.	Oświadczenie dotyczące walidacji
7.1.5.	Załączniki
7.1.6.	Sprawozdanie poufne
8.	Weryfikacja i walidacja badań OEF, sprawozdań dotyczących OEF i narzędzi przekazywania informacji na temat OEF
8.1.	Określanie zakresu weryfikacji
8.2.	Procedura weryfikacji
8.3.	Weryfikator/weryfikatorzy
8.3.1.	Minimalne wymogi dotyczące weryfikatorów
8.3.2.	Rola głównego weryfikatora w zespole weryfikacyjnym
8.4.	Wymogi w zakresie weryfikacji i walidacji
8.4.1.	Minimalne wymogi w zakresie weryfikacji i walidacji badania OEF
8.4.2.	Techniki weryfikacji i walidacji
8.4.3.	Poufność danych
8.5.	Wyniki procesu weryfikacji/walidacji
8.5.1.	Zawartość sprawozdania z weryfikacji i walidacji
8.5.2.	Zawartość oświadczenia dotyczącego walidacji
8.5.3.	Ważność sprawozdania z weryfikacji i walidacji oraz oświadczenia dotyczącego walidacji
	Bibliografia
	Wykaz rysunków
	Wykaz tabel

Skróty

ADEME

Agence de l'Environnement et de la Maîtrise de l'Energie (Agencja Ochrony Środowiska i Gospodarki Energetycznej)

AF	współczynnik przydziału

AR	wskaźnik przydziału

B2B	relacje między przedsiębiorstwami

B2C	relacje między przedsiębiorstwami a konsumentami

BoC	zestawienie elementów składowych

BoM	zestawienie podstawowych materiałów

BP	najlepsza praktyka

BSI	British Standards Institution (Brytyjskie Biuro ds. Norm)

CF	współczynnik charakterystyki

CFC	chlorofluorowęglowodory

CFF	wzór na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego

CPA	klasyfikacja produktów według działalności

DC	centrum dystrybucji

DMI	pobór suchej masy

DNM	matryca potrzeb w zakresie danych

DQR	ocena jakości danych

KE	Komisja Europejska

EF	ślad środowiskowy

EI	oddziaływanie na środowisko

EMAS	system ekozarządzania i audytu

EMS	systemy zarządzania środowiskowego

EoL	Wycofanie z eksploatacji

EPD	deklaracja środowiskowa produktu

FU	jednostka funkcjonalna

GE	pobór energii brutto

GHG	gaz cieplarniany

GR	reprezentatywność geograficzna

GRI	Globalna Inicjatywa Sprawozdawcza

GWP	współczynnik globalnego ocieplenia

ILCD	międzynarodowy referencyjny system danych na temat cyklu życia produktów

ILCD-EL

międzynarodowy referencyjny system danych na temat cyklu życia produktów – poziom początkowy

IPCC	Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu

ISIC	Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Rodzajów Działalności

ISO	Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna

IUCN	Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody i jej Zasobów

JRC	Wspólne Centrum Badawcze

LCA	ocena cyklu życia

LCDN	sieć danych na temat cyklu życia

LCI	analiza zbioru wejść i wyjść

LCIA	ocena wpływu cyklu życia

LCT	myślenie w kategoriach cyklu życia produktu

LT	okres trwałości

NACE	statystyczna klasyfikacja działalności gospodarczej w Unii Europejskiej

NDA	umowa poufności

NGO	organizacja pozarządowa

NMLZO

niemetanowe lotne związki organiczne

P

precyzja

PAS	publicznie dostępna specyfikacja

PCR	zasady dotyczące kategorii produktu

PEF	ślad środowiskowy produktu

PEFCR

zasady dotyczące kategorii śladu środowiskowego produktu

PP	asortyment produktów

OEF	ślad środowiskowy organizacji

OEF-RO

badanie OEF organizacji reprezentatywnej

OEFSR

zasady sektorowe dotyczące śladu środowiskowego organizacji

RF	przepływ odniesienia

RP	produkt reprezentatywny

RU	jednostka sprawozdawcza

SB	granice systemu

SMRS	system pomiaru zrównoważonego rozwoju i sprawozdawczości w tym zakresie

SS	badanie pomocnicze

TeR	reprezentatywność technologiczna

TiR	reprezentatywność związana z czasem

ST	Sekretariat Techniczny

UNEP	Program Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska

UUID	uniwersalny unikalny identyfikator

WBCSD

Światowa Rada Biznesu na rzecz Zrównoważonego Rozwoju

WRI	Światowy Instytut Zasobów

Terminologia: musi, powinien, może

W niniejszym załączniku III zastosowano precyzyjną terminologię, aby rozróżnić wymogi, zalecenia oraz opcje, jakie mogą wybrać przedsiębiorstwa.

Czasownik „musieć” (oraz czasownik „należy” lub czasowniki w trybie oznajmującym, np. „zawiera” lub „uwzględnia”) wskazuje elementy, które są wymagane do osiągnięcia zgodności badania OEF z niniejszą metodą.

Czasownik „powinien” wskazuje zalecenie, które nie stanowi jednak wymogu. Wszelkie odstępstwa od zalecenia oznaczonego czasownikiem „powinien” muszą zostać uzasadnione i odpowiednio wyjaśnione przez podmiot prowadzący badanie.

Czasownik „może” wskazuje, że dana opcja jest dopuszczalna.

Definicje

Dane dotyczące działalności – informacje związane z procesami prowadzonymi podczas modelowania analiz zbioru wejść i wyjść (LCI). Każdy zagregowany wynik LCI łańcuchów procesu, który reprezentuje działania wykonane w ramach procesu, mnoży się przez odpowiednie dane dotyczące działalności ( 113 ), a następnie łączy w celu uzyskania śladu środowiskowego związanego z tym procesem. Przykłady danych dotyczących działalności obejmują liczbę kilowatogodzin zużytej energii elektrycznej, ilość wykorzystanego paliwa, produkt uzyskany w wyniku procesu (np. odpady), liczbę godzin obsługi sprzętu, przebytą odległość, powierzchnię budynku itp. Synonim wyrażenia „przepływ inny niż podstawowy”.

Zakwaszenie – kategoria oddziaływania śladu środowiskowego, która dotyczy oddziaływania spowodowanego substancjami zakwaszającymi obecnymi w środowisku. Emisje NOx, NH3 i SOx prowadzą do uwalniania jonów wodorowych (H+), gdy gazy ulegają mineralizacji. Protony przyczyniają się do zakwaszenia gleb i wód, gdy są uwalniane na obszarach o niskiej zdolności buforowania, powodując kurczenie się zasobów leśnych i zakwaszenie jezior.

Dodatkowa informacja środowiskowa – informacja środowiskowa spoza kategorii oddziaływania śladu środowiskowego, która jest obliczana i przedstawiana wraz z wynikami oznaczania śladu środowiskowego organizacji (OEF).

Dodatkowa informacja techniczna – informacja inna niż informacja środowiskowa, która jest obliczana i przedstawiana wraz z wynikami oznaczania śladu środowiskowego organizacji.

Zagregowany zbiór danych – pełny lub częściowy cykl życia systemu produktu, w ramach którego w wykazie wejść/wyjść oprócz przepływów podstawowych (i potencjalnie nieistotnych strumieni odpadów i odpadów promieniotwórczych) wymienia się wyłącznie produkty uzyskane w procesie jako przepływy odniesienia, ale bez innych towarów lub usług.

Zagregowane zbiory danych nazywa się również zbiorami danych dotyczących „wyników LCI”. Zagregowany zbiór danych mógł zostać zagregowany poziomo lub pionowo.

Przydział – podejście do rozwiązywania problemów związanych z wielofunkcyjnością. Odnosi się to do „podziału przepływów wejściowych lub wyjściowych w ramach procesu lub systemu produktu między badanym systemem produktu a co najmniej jednym innym systemem produktu”.

Szczególny dla danego zastosowania – ogólny aspekt konkretnego zastosowania, w którym wykorzystywany jest materiał. Na przykład średni wskaźnik recyklingu politereftalanu etylenu w butelkach.

Atrybucyjny – modelowanie oparte na procesach, którego celem jest statyczne odwzorowanie przeciętnych warunków z wyłączeniem efektów, na które wpływa rynek.

Średnie dane – średnia danych szczegółowych ważona produkcją.

Procesy w tle – pojęcie to odnosi się do tych procesów cyklu życia produktu, w przypadku których niemożliwy jest bezpośredni dostęp do informacji. Na przykład za część procesów w tle uważana będzie większość procesów cyklu życia na wcześniejszych etapach łańcucha dostaw i na ogół wszystkie procesy na późniejszych etapach łańcucha dostaw.

Zestawienie podstawowych materiałów – zestawienie podstawowych materiałów lub struktura produktu (czasami zestawienie podstawowego materiału, BOM lub dołączony wykaz) jest wykazem surowców, podzespołów, zespołów pośrednich, podrzędnych elementów składowych, części i ilości każdego z nich niezbędnych do wytworzenia produktu objętego badaniem śladu środowiskowego organizacji (OEF). W niektórych sektorach jest równoważne z zestawieniem elementów składowych.

Relacje między przedsiębiorstwami (B2B) – pojęcie to odnosi się do transakcji między przedsiębiorstwami, takich jak transakcje między producentem a hurtownikiem lub między hurtownikiem a detalistą.

Relacje między przedsiębiorstwem a konsumentem (B2C) – pojęcie to odnosi się do transakcji między przedsiębiorstwem a konsumentem, takich jak transakcje między detalistą a konsumentem.

Charakterystyka – obliczanie wielkości wkładu każdego sklasyfikowanego wejścia/wyjścia w ich odpowiednich kategoriach oddziaływania śladu środowiskowego i agregowanie wkładów w ramach każdej kategorii.

Wymaga to liniowego pomnożenia danych dotyczących zbioru wejść i wyjść przez współczynniki charakterystyki dla każdej danej substancji i danej kategorii oddziaływania śladu środowiskowego. Na przykład w odniesieniu do kategorii oddziaływania śladu środowiskowego „zmiana klimatu” jako substancję odniesienia wybrano CO2, a jako jednostkę odniesienia kg ekwiwalentu CO2.

Współczynnik charakterystyki – współczynnik otrzymany na podstawie modelu charakterystyki, stosowany w celu przeliczenia przypisanego wyniku analizy zbioru wejść i wyjść na wspólną jednostkę wskaźnika kategorii oddziaływania śladu środowiskowego.

Klasyfikacja – przypisanie wejść i wyjść materiałów/energii zestawionych w tabeli dotyczącej analizy zbioru wejść i wyjść do kategorii oddziaływania śladu środowiskowego według posiadanego przez każdą substancję potencjału wniesienia wkładu do każdej z rozpatrywanych kategorii śladu środowiskowego.

Zmiana klimatu – kategoria oddziaływania śladu środowiskowego uwzględniająca wszystkie wejścia lub wyjścia, które skutkują emisją gazów cieplarnianych. Konsekwencjami są m.in. wyższe średnie temperatury na świecie i nagłe regionalne zmiany klimatyczne. Zmiana klimatu wywiera wpływ na środowisko na skalę ogólnoświatową.

Funkcja równoległa – każda z dwóch lub większej liczby funkcji wynikających z tego samego procesu jednostkowego lub systemu produktu.

Podmiot zlecający badanie śladu środowiskowego – organizacja (lub grupa organizacji), taka jak przedsiębiorstwo prowadzące działalność komercyjną lub organizacja nienastawiona na zysk, która finansuje badanie śladu środowiskowego zgodnie z metodą OEF i stosownymi OEFSR, jeżeli są dostępne.

Dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa – odnosi się do bezpośrednio zmierzonych lub zgromadzonych danych z co najmniej jednego obiektu (danych specyficznych dla danego miejsca), które są reprezentatywne dla działań przedsiębiorstwa (przy czym termin „przedsiębiorstwo” stosuje się jako synonim terminu „organizacja”). Jest to synonim terminu „dane pierwotne”. Aby określić poziom reprezentatywności, można zastosować procedurę pobierania próbek.

Zbiór danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa – oznacza zbiór danych (zdezagregowany lub zagregowany), w którym zestawiono dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa. W większości przypadków dane dotyczące działalności należą do danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa, natomiast podstawowe procesy składowe należą do zbiorów danych pochodzących z baz danych dotyczących procesów w tle.

Twierdzenie o charakterze porównawczym – twierdzenie środowiskowe dotyczące wyższości lub równoważności jednej organizacji w porównaniu z konkurencyjną organizacją, która pełni te same funkcje.

Porównanie – porównanie, z wyłączeniem twierdzenia o charakterze porównawczym (graficzne lub inne) dwóch lub większej liczby organizacji na podstawie wyników badania OEF oraz uzupełniających OEFSR.

Konsument – osoba będąca członkiem ogółu społeczeństwa nabywająca lub wykorzystująca towary, nieruchomości lub usługi do celów prywatnych.

Produkt równoległy – każdy z dwóch lub większej liczby produktów wynikających z tego samego procesu jednostkowego lub systemu produktu.

„Od wydobycia surowców po wyjście z organizacji” – część łańcucha dostaw produktu – od pozyskania surowców do wyjścia z organizacji producenta. Pomija się tu etapy łańcucha dostaw związane z dystrybucją, przechowywaniem, eksploatacją i wycofaniem z eksploatacji.

Pełny cykl życia – cykl życia produktu obejmujący etapy pozyskania surowców, przetwarzania, dystrybucji, przechowywania, eksploatacji oraz unieszkodliwienia lub recyklingu. Wszystkie istotne wejścia i wyjścia są uwzględniane w odniesieniu do wszystkich etapów cyklu życia.

Przegląd krytyczny – proces mający na celu zapewnienie spójności pomiędzy OEFSR a zasadami i wymogami metody OEF.

Jakość danych – cechy danych, które odnoszą się do ich zdolności spełniania ustalonych wymogów. Jakość danych obejmuje różne aspekty, takie jak: reprezentatywność technologiczna, geograficzna i związana z czasem, a także kompletność i precyzja danych dotyczących zbioru wejść i wyjść.

Ocena jakości danych (DQR) – półilościowa ocena kryteriów jakości zbioru danych na podstawie reprezentatywności technologicznej, geograficznej, związanej z czasem oraz precyzji. Jakość danych musi zostać uznana za jakość zbioru danych jak udokumentowano.

Emisje opóźnione – emisje uwolnione przez pewien okres, np. poprzez długie stosowanie lub ostateczne unieszkodliwienie, w odróżnieniu od jednorazowego uwolnienia emisji w czasie t.

Bezpośrednie przepływy podstawowe (zwane również przepływami podstawowymi) – wszelkie emisje wyjściowe i zużycie zasobów wejściowych powstające bezpośrednio w kontekście procesu. Przykładami są emisje z procesu chemicznego lub emisje rozproszone pochodzące z kotła bezpośrednio na miejscu.

Bezpośrednia zmiana użytkowania gruntów (dLUC) – przejście z jednego sposobu użytkowania gruntów na inny, do którego dochodzi na unikalnym obszarze gruntów i które nie prowadzi do zmian w innym systemie.

„Bezpośrednio przypisany” – termin odnoszący się do procesu, działania lub oddziaływania występującego w obrębie określonych granic systemu.

Dezagregacja – proces, w ramach którego zagregowany zbiór danych jest dzielony na mniejsze zbiory danych dotyczących procesów jednostkowych (poziomych lub pionowych). Dezagregacja może pomóc w uszczegółowieniu danych. Proces dezagregacji nie powinien w żadnym wypadku pogorszyć jakości i spójności pierwotnego zagregowanego zbioru danych ani stanowić zagrożenia takim pogorszeniem.

Późniejsze etapy łańcucha dostaw – etapy występujące w łańcuchu dostaw produktu później w stosunku do punktu odniesienia.

Ekotoksyczność dla wody słodkiej – kategoria oddziaływania śladu środowiskowego, która dotyczy toksycznego oddziaływania na ekosystem, prowadzącego do szkód dla poszczególnych gatunków oraz zmieniającego strukturę i funkcję ekosystemu. Ekotoksyczność jest wynikiem wielu różnych mechanizmów toksykologicznych wywołanych przez uwolnienie substancji mające bezpośredni skutek dla zdrowia ekosystemu.

Narzędzia przekazywania informacji o śladzie środowiskowym – wszelkie możliwe sposoby, które można wykorzystać w celu przekazania wyników badania śladu środowiskowego zainteresowanym stronom (np. etykiety, deklaracje środowiskowe produktu, twierdzenia dotyczące ekologiczności, strony internetowe, infografiki itp.)

Zbiór danych zgodny z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego – zbiór danych opracowany zgodnie z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego, które są regularnie aktualizowane przez DG JRC ( 114 ).

Śledzenie energii elektrycznej ( 115 ) – proces przypisywania atrybutów wytwarzania energii elektrycznej do zużycia energii elektrycznej.

Przepływy podstawowe – w analizie zbioru wejść i wyjść przepływy podstawowe obejmują „materiały lub energię wprowadzane do badanego systemu, które pobrano ze środowiska bez wcześniejszego przekształcenia przez człowieka, albo materiały lub energię opuszczające badany system, które są uwalniane do środowiska bez dalszego przekształcania przez człowieka”.

Przepływy podstawowe obejmują zasoby pobrane ze środowiska naturalnego lub emisje do powietrza, wód, gleby, które są bezpośrednio powiązane ze współczynnikami charakterystyki dotyczącymi kategorii oddziaływania śladu środowiskowego.

Aspekt środowiskowy – składnik działalności lub produktów lub usług organizacji, który wchodzi lub może wejść w interakcje ze środowiskiem.

Ocena oddziaływania śladu środowiskowego (EF) – etap analizy śladu środowiskowego organizacji mający na celu zrozumienie i ocenę skali i znaczenia potencjalnego oddziaływania systemu produktu na środowisko przez cały cykl życia tego produktu. Metody oceny oddziaływania zapewniają współczynniki charakterystyki oddziaływania dla przepływów podstawowych w celu zagregowania oddziaływania, aby uzyskać ograniczoną liczbę wskaźników punktu środkowego.

Metoda oceny oddziaływania śladu środowiskowego (EF) – protokół służący do przełożenia danych dotyczących analizy zbioru wejść i wyjść na ilościowy wkład w badane oddziaływanie na środowisko.

Kategoria oddziaływania śladu środowiskowego (EF) – klasa wykorzystywania zasobów lub oddziaływania na środowisko, do której odnoszą się dane dotyczące analizy zbioru wejść i wyjść.

Wskaźnik kategorii oddziaływania śladu środowiskowego (EF) – ilościowe przedstawienie kategorii oddziaływania śladu środowiskowego.

Oddziaływanie na środowisko – każda zmiana w środowisku, niekorzystna lub korzystna, która w całości lub częściowo wynika z działalności, produktów lub usług organizacji.

Mechanizm środowiskowy – system procesów fizycznych, chemicznych i biologicznych w odniesieniu do danej kategorii oddziaływania śladu środowiskowego, wiążący wyniki analizy zbioru wejść i wyjść ze wskaźnikami kategorii śladu środowiskowego.

Eutrofizacja – kategoria oddziaływania śladu środowiskowego związana z substancjami biogennymi (głównie azotem i fosforem) z odprowadzanych ścieków i nawożonych użytków rolnych, które to substancje przyspieszają wzrost alg i innej roślinności w wodach.

Rozkład materiału organicznego pochłania tlen, powodując niedobór tlenu i w niektórych przypadkach śnięcie ryb. Eutrofizacja umożliwia przełożenie ilości emisji substancji na wspólny wskaźnik wyrażony jako ilość tlenu potrzebna do rozkładu martwej biomasy.

Aby ocenić oddziaływanie związane z eutrofizacją, stosuje się trzy kategorie oddziaływania śladu środowiskowego: eutrofizacja lądowa; eutrofizacja wód słodkich; eutrofizacja wód morskich.

Komunikacja zewnętrzna – komunikacja z dowolną zainteresowaną stroną inną niż podmiot zlecający lub praktyk przeprowadzający badanie.

Dane ekstrapolowane – dane z procesu, które wykorzystuje się do przedstawienia podobnego procesu, dla którego dane są niedostępne, przy założeniu, że dane te są odpowiednio reprezentatywne.

Diagram przepływów – schematyczne przedstawienie przepływów zachodzących na co najmniej jednym etapie procesów w cyklu życia produktu poddawanego ocenie.

Pierwszoplanowe przepływy podstawowe – bezpośrednie przepływy podstawowe (emisje i zasoby), w przypadku których możliwy jest dostęp do danych pierwotnych (lub informacji specyficznych dla danego przedsiębiorstwa).

Procesy pierwszoplanowe – termin odnoszący się do tych procesów w cyklu życia produktu, w przypadku których możliwy jest bezpośredni dostęp do informacji. Na przykład miejsce działalności producenta i inne procesy prowadzone przez producenta lub wykonawców (np. transport towarów, usługi siedziby zarządu itd.).

Jednostka funkcjonalna – określa jakościowe i ilościowe aspekty funkcji lub usług, jakie zapewnia produkt poddawany ocenie. Definicja jednostki funkcjonalnej zawiera odpowiedzi na pytania: „co?”, „ile?”, „jak dobrze?” oraz „przez jaki czas?”.

Współczynnik globalnego ocieplenia (GWP) – wskaźnik służący do pomiaru wymuszania radiacyjnego jednostki masy danej substancji zakumulowanej w wybranym horyzoncie czasowym. Współczynnik ten wyraża się jako wartość substancji odniesienia (np. w jednostkach ekwiwalentu CO2) w określonym horyzoncie czasowym (np. GWP 20, GWP 100, GWP 500 dla odpowiednio 20, 100 i 500 lat).

Poprzez połączenie informacji dotyczących zarówno wymuszania radiacyjnego (przepływ energii spowodowany emisją substancji), jak i czasu, w którym substancja pozostaje w atmosferze, GWP mierzy zdolność substancji do wywierania wpływu na średnią globalną temperaturę powietrza przy powierzchni Ziemi, a tym samym do wywierania wpływu na różne parametry klimatyczne i ich skutki, takie jak częstotliwość i intensywność burz, intensywność opadów, częstotliwość powodzi itp.

Uśrednianie poziome – działanie polegające na agregowaniu wielu zbiorów danych dotyczących procesów jednostkowych lub zbiorów danych dotyczących zagregowanych procesów, z których każdy zapewnia ten sam przepływ odniesienia, w celu stworzenia nowego zbioru danych dotyczących procesu.

Działanie toksyczne dla ludzi – rakotwórcze – kategoria oddziaływania śladu środowiskowego, która odpowiada za szkodliwe skutki dla zdrowia człowieka wskutek pobierania toksycznych substancji poprzez wdychanie powietrza, przyjmowanie pokarmu/wody, wchłanianie przez skórę, o ile substancje te są związane z rakotwórczością.

Działanie toksyczne dla ludzi – inne niż rakotwórcze – kategoria oddziaływania śladu środowiskowego, która odpowiada za szkodliwe skutki dla zdrowia człowieka wskutek pobierania toksycznych substancji poprzez wdychanie powietrza, przyjmowanie pokarmu/wody, wchłanianie przez skórę, o ile substancje te są związane ze skutkami innymi niż rakotwórcze, które nie są wywołane przez cząstki stałe/substancje nieorganiczne w układzie oddechowym ani przez promieniowanie jonizujące.

Niezależny ekspert zewnętrzny – kompetentna osoba, niezatrudniona w pełnym ani niepełnym wymiarze czasu pracy przez podmiot zlecający badanie śladu środowiskowego ani osobę stosującą metodę oznaczania śladu środowiskowego i niezaangażowana w określanie zakresu lub przeprowadzanie badania śladu środowiskowego.

Pośrednia zmiana użytkowania gruntów (iLUC) – ma miejsce, gdy popyt na określone użytkowanie gruntów prowadzi do zmian poza granicami systemu, tj. w odniesieniu do innych sposobów użytkowania gruntów. Te skutki pośrednie można ocenić przede wszystkim przy pomocy ekonomicznego modelowania popytu na grunty lub modelowania przenoszenia działalności w skali globalnej.

Przepływ wejściowy – przepływ produktów, materiałów lub energii, który zostaje wprowadzony do procesu jednostkowego. Produkty i materiały obejmują surowce, półprodukty i produkty równoległe.

Półprodukt – wyjście z procesu jednostkowego stanowiące wejście dla innych procesów jednostkowych, które wymagają dalszego przekształcenia w ramach systemu. Półprodukt jest produktem wymagającym dalszej obróbki, zanim będzie nadawał się do sprzedaży konsumentowi końcowemu.

Promieniowanie jonizujące, zdrowie człowieka – kategoria oddziaływania śladu środowiskowego, która odpowiada za szkodliwe skutki dla zdrowia człowieka spowodowane uwolnieniem substancji promieniotwórczych.

Użytkowanie gruntów – kategoria oddziaływania śladu środowiskowego związana z użytkowaniem (zagospodarowaniem) lub przekształceniem (transformacją) gruntów przez taką działalność, jak: rolnictwo, leśnictwo, transport drogowy, mieszkalnictwo, górnictwo itd.

W przypadku zagospodarowaniu gruntów pod uwagę bierze się skutki użytkowania gruntów, wielkość danego obszaru i czas trwania zagospodarowania (zmiany jakości gleby pomnożone przez obszar i czas trwania). W przypadku transformacji gruntów uwzględnia się skalę zmian właściwości gruntów oraz wielkość obszaru dotkniętego tymi zmianami (zmiany jakości gleby pomnożone przez obszar).

Główny weryfikator – osoba należąca do zespołu weryfikacyjnego posiadająca dodatkowe obowiązki w porównaniu z pozostałymi weryfikatorami w zespole.

Cykl życia – kolejne i wzajemnie powiązane etapy w ramach systemu produktu – od pozyskania surowców lub ich wytworzenia z zasobów naturalnych po ostateczne unieszkodliwienie produktu.

Podejście uwzględniające cykl życia – podejście, w którym bierze się pod uwagę spektrum przepływów zasobów i interwencji środowiskowych związanych z produktem z perspektywy łańcucha dostaw, w tym wszystkie etapy od pozyskania surowców poprzez procesy związane z przetwarzaniem, dystrybucją, eksploatacją i wycofaniem z eksploatacji, a także wszelkie istotne powiązane oddziaływanie na środowisko (zamiast skupiania się na pojedynczej kwestii).

Ocena cyklu życia (LCA) – zestawienie i ocena wejść, wyjść oraz potencjalnego oddziaływania systemu produktu na środowisko w całym cyklu życia produktu.

Ocena wpływu cyklu życia (LCIA) – etap oceny cyklu życia mający na celu zrozumienie i ocenę skali i znaczenia potencjalnego oddziaływania systemu na środowisko przez cały cykl życia tego systemu.

Stosowane metody oceny wpływu cyklu życia zapewniają współczynniki charakterystyki oddziaływania dla przepływów podstawowych w celu zagregowania oddziaływania w ramach ograniczonej liczby wskaźników punktu środkowego lub szkody.

Analiza zbioru wejść i wyjść (LCI) – połączony zestaw wymian przepływów podstawowych, przepływów odpadów i przepływów produktów w zbiorze danych dotyczących analizy zbioru wejść i wyjść.

Zbiór danych dotyczących analizy zbioru wejść i wyjść (LCI) – dokument lub plik zawierający informacje na temat cyklu życia danego produktu lub innego zjawiska lub przedmiotu (np. miejsca, procesu) obejmujące metadane opisowe oraz ilościową analizę zbioru wejść i wyjść. Zbiorem danych dotyczących analizy zbioru wejść i wyjść mógłby być zbiór danych dotyczących procesów jednostkowych, częściowo zagregowany lub zagregowany zbiór danych.

Współczynnik ładunku – stosunek rzeczywistego ładunku do pełnego ładunku lub pojemności ładunkowej (np. masa lub pojemność), którą pojazd przewozi w trakcie jednego przejazdu.

Specyficzny dla danego materiału – ogólny aspekt materiału. Na przykład wskaźnik recyklingu politereftalanu etylenu (PET).

Wielofunkcyjność – jeżeli proces lub obiekt zapewnia więcej niż jedną funkcję, tj. dostarcza kilku towarów lub usług („produkty równoległe”), to ma charakter „wielofunkcyjny”. W takiej sytuacji wszystkie wejścia oraz emisje powiązane z tym procesem zostaną rozdzielone między badany produkt a pozostałe produkty równoległe zgodnie z jasno określonymi procedurami.

Przepływy inne niż podstawowe (przepływy złożone) – w analizie zbioru wejść i wyjść przepływy inne niż podstawowe obejmują wszystkie wejścia (np. energię elektryczną, materiały, procesy transportu) i wyjścia (np. odpady, produkty uboczne) w systemie, które wymagają dalszego modelowania w celu przekształcenia ich w przepływy podstawowe.

Synonim „danych dotyczących działalności”.

Normalizacja – normalizacja jest krokiem następującym po etapie charakterystyki, polegającym na podzieleniu wyników oceny wpływu cyklu życia przez współczynniki normalizacji, które reprezentują ogólny zbiór wejść i wyjść jednostki odniesienia (którą może być np. cały kraj lub przeciętny obywatel).

Znormalizowane wyniki oceny wpływu cyklu życia wyrażają względny udział oddziaływania analizowanego systemu jako całkowity wkład w każdą kategorię oddziaływania wyrażony na jednostkę odniesienia.

W trakcie jednoczesnego prezentowania znormalizowanych wyników oceny wpływu cyklu życia dotyczących poszczególnych zagadnień związanych z oddziaływaniem staje się oczywiste, na które kategorie oddziaływania analizowany system wpływa w największym stopniu, a na które w najmniejszym.

Znormalizowane wyniki oceny wpływu cyklu życia odzwierciedlają wyłącznie wkład analizowanego systemu w całkowity potencjał oddziaływania, a nie powagę/znaczenie odpowiedniego całkowitego oddziaływania. Wyniki znormalizowane są wartościami bezwymiarowymi, ale nie addytywnymi.

Profil OEF – określone ilościowo wyniki badania OEF. Obejmuje on ilościowe określenie oddziaływania dla różnych kategorii oddziaływania oraz dodatkowe informacje środowiskowe, których umieszczenie w sprawozdaniu uznaje się za niezbędne.

Sprawozdanie dotyczące OEF – dokument, w którym podsumowuje się wyniki badania OEF.

Badanie OEF – termin stosowany w celu określenia wszystkich działań wymaganych do obliczenia wyników oznaczania OEF. Obejmuje ono modelowanie, gromadzenie danych i analizę wyników. Wyniki badania OEF stanowią podstawę sporządzania sprawozdań dotyczących OEF.

Badanie śladu środowiskowego organizacji reprezentatywnej (OEF-RO) – badanie OEF prowadzone w odniesieniu do organizacji reprezentatywnych, służące zidentyfikowaniu najistotniejszych etapów, procesów, przepływów podstawowych, kategorii oddziaływania cyklu życia oraz wszelkich innych najważniejszych wymogów niezbędnych do określenia poziomu referencyjnego sektora/podsektora objętego zakresem OEFSR.

Badanie pomocnicze odnoszące się do OEFSR – badanie OEF na podstawie wersji roboczej OEFSR. Przeprowadza się je celem potwierdzenia decyzji podjętych w wersji roboczej OEFSR przed opublikowaniem ostatecznej wersji OEFSR.

Zasady sektorowe dotyczące śladu środowiskowego organizacji (OEFSR) – zasady odnoszące się do danego sektora i oparte na cyklu życia, które uzupełniają ogólne wytyczne metodologiczne dotyczące badań OEF poprzez zapewnienie dalszej specyfikacji na poziomie danego sektora.

Zasady te pomagają w przesunięciu nacisku w ramach badania OEF w kierunku tych aspektów i parametrów, które są najważniejsze, a tym samym przyczyniają się do zwiększenia znaczenia, odtwarzalności i spójności wyników dzięki ograniczeniu kosztów w porównaniu z badaniem na podstawie kompleksowych wymogów metody OEF. Za zgodne z tą metodą uznaje się jedynie OEFSR opracowane przez Komisję Europejską lub we współpracy z nią lub przyjęte przez Komisję lub jako akty UE.

Ocena cyklu życia organizacji (OLCA) – zestawienie i ocena wejść, wyjść oraz potencjalnego oddziaływania na środowisko całości lub części działań związanych z organizacją z perspektywy cyklu życia. Wyniki OLCA są czasami nazywane śladem środowiskowym organizacji (ISO 14072:2014).

Przepływ wyjściowy – przepływ produktów, materiałów lub energii, który wychodzi z procesu jednostkowego. Produkty i materiały obejmują surowce, półprodukty, produkty równoległe oraz uwolnienia. Uznaje się, że przepływy wyjściowe obejmują również przepływy podstawowe.

Zubożenie warstwy ozonowej – kategoria oddziaływania śladu środowiskowego, która odpowiada za niszczenie ozonu stratosferycznego w wyniku emisji substancji zubożających warstwę ozonową, np. długożyciowych gazów zawierających chlor i brom (takich jak chlorofluorowęglowodory (CFC), wodorochlorofluorowęglowodory (HCFC), halony).

Częściowo zdezagregowany zbiór danych – zbiór danych z analizą zbioru wejść i wyjść, który obejmuje przepływy podstawowe oraz dane dotyczące działalności i który w połączeniu ze swoimi uzupełniającymi podstawowymi zbiorami danych daje kompletny zagregowany zbiór danych objęty analizą zbioru wejść i wyjść.

Częściowo zdezagregowany zbiór danych na poziomie -1 – częściowo zdezagregowany zbiór danych na poziomie -1 zawiera przepływy podstawowe oraz dane dotyczące działalności z obszaru znajdującego się o jeden poziom niżej w łańcuchu dostaw, natomiast wszystkie uzupełniające podstawowe zbiory danych są w formie zagregowanej.

Rysunek 1

Przykład zbioru danych częściowo zagregowanego na poziomie -1

Cząstki stałe – kategoria oddziaływania śladu środowiskowego, która odpowiada za szkodliwe skutki dla zdrowia człowieka spowodowane emisjami cząstek stałych i ich prekursorów (NOx, SOx, NH3).

Fotochemiczne powstawanie ozonu – kategoria oddziaływania śladu środowiskowego, która odpowiada za powstawanie ozonu na poziomie gruntu w troposferze wywołane utlenianiem fotochemicznym lotnych związków organicznych (LZO) i tlenku węgla (CO) w obecności tlenków azotu (NOx) i światła słonecznego.

Wskutek reakcji z materiałami organicznymi wysokie stężenie ozonu przygruntowego (troposferycznego) ma szkodliwy wpływ na roślinność, drogi oddechowe człowieka i materiały sztuczne.

Populacja – każda skończona lub nieskończona grupa jednostek, niekoniecznie ożywionych, poddawana badaniu statystycznemu.

Dane pierwotne – dane pochodzące z konkretnych procesów w ramach łańcucha dostaw osoby stosującej metodę OEF lub osoby korzystającej z OEFSR.

Dane takie mogą przyjąć formę danych dotyczących działalności lub pierwszoplanowych przepływów podstawowych (analizy zbioru wejść i wyjść). Dane pierwotne są specyficzne dla danego miejsca, przedsiębiorstwa (w przypadku wielu miejsc dla tego samego produktu) lub specyficzne dla danego łańcucha dostaw.

Dane pierwotne można pozyskać za pośrednictwem odczytów liczników, rejestrów zakupów, rachunków za media, modeli technologicznych, bezpośredniego monitorowania, bilansów materiałów/produktów, stechiometrii lub innych metod pozyskiwania danych z konkretnych procesów w ramach łańcucha wartości osoby stosującej metodę OEF lub osoby korzystającej z OEFSR.

W niniejszej metodzie dane pierwotne są synonimem terminu „dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa” lub „dane specyficzne dla danego łańcucha dostaw”.

Produkt – każdy towar lub usługa.

Kategoria produktu – grupa produktów (lub usług), które mogą pełnić równoważne funkcje.

Zasady dotyczące kategorii produktu (PCR) – zbiór szczegółowych zasad, wymogów i wytycznych dotyczących opracowywania deklaracji środowiskowych III typu w odniesieniu do co najmniej jednej kategorii produktu.

Zasady dotyczące kategorii śladu środowiskowego produktu (PEFCR) – zasady odnoszące się do danej kategorii produktu i oparte na cyklu życia, które uzupełniają ogólne wytyczne metodologiczne dotyczące badań PEF poprzez zapewnienie dalszej specyfikacji w odniesieniu do określonej kategorii produktu.

Zasady te pomagają w przesunięciu nacisku w ramach badania PEF w kierunku tych aspektów i parametrów, które są najważniejsze, a tym samym zwiększają istotność, odtwarzalność i spójność wyników dzięki ograniczeniu kosztów w porównaniu z badaniem na podstawie kompleksowych wymogów metody PEF.

Za zgodne z tą metodą uznaje się jedynie PEFCR opracowane przez Komisję Europejską lub we współpracy z nią lub przyjęte przez Komisję lub jako akty UE.

Przepływ produktu – produkty wprowadzane do danego systemu z innego systemu produktu lub opuszczające dany system i wprowadzane do innego systemu produktu.

System produktu – zbiór procesów jednostkowych wraz z przepływami podstawowymi i przepływami produktu, pełniący co najmniej jedną z określonych funkcji, które stanowią model cyklu życia produktu.

Surowiec – pierwotny lub wtórny materiał wykorzystywany do wytwarzania produktu.

Przepływ odniesienia – wskaźnik wyjść z procesów w ramach danego systemu produktu potrzebnych do spełnienia funkcji, wyrażony jednostką funkcjonalną.

Odnawianie – jest to proces przywrócenia elementów składowych do funkcjonalnego lub zadowalającego stanu w porównaniu z pierwotną specyfikacją (pełnienia tej samej funkcji) poprzez zastosowanie takich metod jak ponowna obróbka powierzchni, odmalowywanie itp. Odtworzone produkty mogły zostać przetestowane i poddane weryfikacji, aby funkcjonowały poprawnie.

Uwolnienia – emisje do powietrza oraz zrzuty do wód i gleby

Jednostka sprawozdawcza (RU) – organizacja stanowi jednostkę odniesienia na potrzeby analizy, a także – wraz z asortymentem produktów – podstawę do określenia jednostki sprawozdawczej. Jest to pojęcie równoznaczne z pojęciem „jednostki funkcjonalnej” w tradycyjnej ocenie cyklu życia (LCA).

Organizacja reprezentatywna (RO) (model) – modelową organizacją reprezentatywną jest w wielu przypadkach organizacja wirtualna (nieistniejąca), oparta na przykład na ważonych średnią sprzedażą w UE cechach wszystkich istniejących technologii, procesów produkcji i rodzajów organizacji.

Reprezentatywna próbka – próbka reprezentatywna w odniesieniu do co najmniej jednej zmiennej jest próbką, w której rozkład tych zmiennych jest dokładnie taki sam (lub podobny) jak w populacji, której próbka jest podzbiorem.

Wykorzystywanie zasobów, surowce kopalne – kategoria oddziaływania śladu środowiskowego odnosząca się do stosowania nieodnawialnych kopalnych zasobów naturalnych (np. gazu ziemnego, węgla kamiennego, ropy naftowej).

Wykorzystywanie zasobów, minerały i metale – kategoria oddziaływania śladu środowiskowego odnosząca się do stosowania nieodnawialnych abiotycznych zasobów naturalnych (minerałów i metali).

Przegląd – procedura mająca na celu zagwarantowanie, aby proces opracowywania lub przeglądu OEFSR został przeprowadzony zgodnie z wymogami określonymi w metodzie OEF i w części A załącznika IV.

Sprawozdanie z przeglądu – dokumentacja procesu przeglądu, która obejmuje oświadczenie o przeglądzie, wszystkie istotne informacje na temat procesu przeglądu, szczegółowe uwagi kontrolera(-ów) wraz z odpowiedziami na nie oraz wynik. Dokument opatrzony jest elektronicznym lub odręcznym podpisem kontrolera (lub głównego kontrolera, jeżeli zaangażowany jest zespół ds. przeglądu).

Zespół ds. przeglądu – zespół ekspertów (kontrolerów), którzy dokonują przeglądu OEFSR.

Kontroler – niezależny ekspert zewnętrzny, który przeprowadza przegląd OEFSR i ewentualnie uczestniczy w zespole ds. przeglądu.

Próbka – podzbiór zawierający cechy większej populacji. Próbki wykorzystuje się w badaniach statystycznych, jeżeli wielkość populacji jest zbyt duża, aby uwzględnić wszystkich potencjalnych członków lub wszystkie ewentualne spostrzeżenia. Próbka powinna reprezentować całą populację i nie powinna odzwierciedlać stronniczości względem określonego atrybutu.

Dane wtórne – dane niepochodzące z konkretnego procesu w ramach łańcucha dostaw przedsiębiorstwa wykonującego badanie OEF.

Termin ten odnosi się do danych, które nie są gromadzone, mierzone ani szacowane w sposób bezpośredni przez przedsiębiorstwo, ale pozyskiwane z bazy danych osoby trzeciej dotyczących analizy zbioru wejść i wyjść lub też z innych źródeł.

Dane wtórne obejmują średnie dane dla danej branży (np. pochodzące z opublikowanych danych na temat produkcji, ze statystyk rządowych oraz od stowarzyszeń branżowych), badania literatury, badania techniczne i patenty, a także mogą opierać się na danych finansowych oraz zawierać dane zastępcze oraz inne dane ogólne.

Dane pierwotne przechodzące etap agregacji poziomej uważa się za dane wtórne.

Analiza wrażliwości – procedury systematyczne służące do oszacowania skutków wyborów dokonanych w odniesieniu do metod i danych dotyczących wyniku badania OEF.

Dane specyficzne dla danego miejsca – bezpośrednio zmierzone lub zgromadzone dane z jednego obiektu (miejsca produkcji). Synonim terminu „dane pierwotne”.

Pojedynczy wynik ogólny – suma ważonych wyników śladu środowiskowego dla wszystkich kategorii oddziaływania.

Dane szczegółowe – termin odnoszący się do bezpośrednio zmierzonych lub zgromadzonych danych reprezentatywnych dla działań w konkretnym obiekcie lub kompleksie obiektów.

Synonim terminu „dane pierwotne”.

Rozdział – rozdział polega na zdezagregowaniu procesów lub obiektów wielofunkcyjnych i ma na celu wyodrębnienie przepływów wejściowych bezpośrednio związanych z każdym wyjściem w ramach procesu lub obiektu. Proces bada się, aby sprawdzić, czy można dokonać rozdziału. Jeżeli rozdział jest możliwy, dane dotyczące zbioru wejść i wyjść powinny być gromadzone wyłącznie w odniesieniu do tych procesów jednostkowych, które są bezpośrednio przypisane do danych produktów/usług.

Subpopulacja – każda skończona lub nieskończona grupa jednostek, niekoniecznie ożywionych, poddawana badaniu statystycznemu, stanowiąca homogeniczny podzbiór całej populacji.

Synonim „warstwy”.

Procesy składowe – procesy wykorzystywane do przedstawiania działań wykonywanych w ramach procesów poziomu 1 (= elementy). Procesy składowe można przedstawiać w formie (częściowo) zagregowanej (zob. rysunek 1).

Podpróbka – próbka subpopulacji.

Łańcuch dostaw – wszystkie działania prowadzone na wcześniejszych i późniejszych etapach łańcucha dostaw związanych z działalnością osoby stosującej metodę OEF, w tym do korzystania przez konsumentów ze sprzedanego produktu oraz przetwarzania sprzedanych produktów związanego z wycofaniem z eksploatacji po wykorzystaniu przez konsumenta.

Specyficzny dla łańcucha dostaw – dotyczy konkretnego aspektu określonego łańcucha dostaw przedsiębiorstwa. Jest to np. wartość zawartości materiału z recyklingu w aluminium wytworzonym przez konkretne przedsiębiorstwo.

Granice systemu – określenie aspektów uwzględnionych w badaniu lub z niego wyłączonych. Na przykład w przypadku analizy śladu środowiskowego w całym cyklu życia granice systemu obejmują wszystkie działania – od pozyskania surowców, poprzez etapy przetwarzania, dystrybucji, przechowywania, eksploatacji, po etapy unieszkodliwienia lub recyklingu.

Diagram granic systemu – graficzne przedstawienie granic systemu określonych na potrzeby badania OEF.

Tymczasowe składowanie dwutlenku węgla – ma miejsce, gdy produkt ogranicza ilość gazów cieplarnianych w atmosferze lub tworzy ujemne emisje poprzez pochłonięcie i składowanie dwutlenku węgla przez ograniczony czas.

Deklaracja środowiskowa III typu – deklaracja środowiskowa zawierająca określone ilościowo dane środowiskowe przedstawione za pomocą uprzednio ustalonych parametrów oraz, w stosownych przypadkach, dodatkowe informacje środowiskowe.

Analiza niepewności – procedura mająca na celu ocenę niepewności w wynikach badania OEF wskutek zmienności danych i niepewności związanej z wyborem.

Proces jednostkowy – najmniejszy element rozpatrywany w analizie zbioru wejść i wyjść, w odniesieniu do którego określa się ilościowe dane dotyczące wejść i wyjść.

Proces jednostkowy, czarna skrzynka – łańcuch procesów lub proces jednostkowy na poziomie zakładu. Obejmuje on poziomo uśrednione procesy jednostkowe z różnych miejsc. Dotyczy również tych wielofunkcyjnych procesów jednostkowych, w przypadku których poszczególne produkty równoległe przechodzą różne etapy przetwarzania w ramach czarnej skrzynki, tym samym powodując problemy z przydziałem dla tego zbioru danych ( 116 ).

Proces jednostkowy, pojedyncza operacja – proces jednostkowy danej operacji urządzenia, którego nie można dalej podzielić. Obejmuje wielofunkcyjne procesy danej operacji urządzenia ( 117 ).

Wcześniejsze etapy łańcucha dostaw – etapy występujące w łańcuchu dostaw zakupionych towarów/usług przed wejściem w granice systemu.

Osoba korzystająca z OEFSR – zainteresowana strona opracowująca badanie OEF na podstawie OEFSR.

Osoba stosująca metodę OEF – zainteresowana strona opracowująca badanie OEF na podstawie metody OEF.

Osoba wykorzystująca wyniki OEF – zainteresowana strona wykorzystująca wyniki OEF do dowolnego celu wewnętrznego lub zewnętrznego.

Walidacja – potwierdzenie przez weryfikatora śladu środowiskowego, że informacje i dane uwzględnione w badaniu OEF, sprawozdaniu dotyczącym OEF i udostępnione za pośrednictwem narzędzi przekazywania informacji są rzetelne, wiarygodne i prawidłowe.

Oświadczenie dotyczące walidacji – dokument podsumowujący, w którym zgromadzono wnioski weryfikatorów lub zespołu weryfikacyjnego, odnoszące się do badania śladu środowiskowego. Dokument ten jest obowiązkowy i musi być opatrzony elektronicznym lub odręcznym podpisem weryfikatora lub (w przypadku panelu weryfikacyjnego) – głównego weryfikatora.

Weryfikacja – proces oceny zgodności prowadzony przez weryfikatora śladu środowiskowego w celu wykazania, czy badanie OEF zostało wykonane zgodnie z załącznikiem III.

Sprawozdanie z weryfikacji – dokumentacja procesu weryfikacji oraz ustaleń, w tym szczegółowych uwag weryfikatorów, jak również odpowiedzi na te uwagi. Dokument ten jest obowiązkowy, ale może być poufny. Dokument ten jest obowiązkowy i musi być opatrzony elektronicznym lub odręcznym podpisem weryfikatora lub (w przypadku panelu weryfikacyjnego) – głównego weryfikatora.

Zespół weryfikacyjny – zespół weryfikatorów, który dokonuje weryfikacji badania śladu środowiskowego, sprawozdania na temat śladu środowiskowego oraz narzędzi przekazywania informacji o śladzie środowiskowym.

Weryfikator – niezależny ekspert zewnętrzny przeprowadzający weryfikację badania śladu środowiskowego i ewentualnie uczestniczący w pracach zespołu weryfikacyjnego.

Pionowa agregacja – agregacja oparta na danych technicznych lub inżynieryjnych oznacza pionową agregację procesów jednostkowych, które są bezpośrednio powiązane z pojedynczym obiektem lub ciągiem procesów. Pionowa agregacja obejmuje łączenie zbiorów danych dotyczących procesów jednostkowych (lub zbiorów danych na temat zagregowanych procesów), połączonych w jednym przepływie.

Odpady – substancje lub przedmioty, które ich posiadacz zamierza lub ma obowiązek unieszkodliwić.

Zużycie wody – kategoria oddziaływania śladu środowiskowego, która oznacza względną ilość dostępnej wody pozostałej w zlewni, przypadającej na określony obszar, po zaspokojeniu zapotrzebowania ludzi i ekosystemów wodnych. Pozwala to ocenić prawdopodobieństwo niedoboru wody dla ludzi albo ekosystemów przy założeniu, że im mniej dostępnej wody pozostało na obszarze, tym większe prawdopodobieństwo, że zostanie jej pozbawiony inny użytkownik.

Ważenie – etap, który jest pomocny w interpretacji i przedstawianiu wyników analizy. Wyniki OEF mnoży się przez zbiór współczynników ważenia (w %), które odzwierciedlają postrzegane względne znaczenie rozpatrywanych kategorii oddziaływania. Ważone wyniki śladu środowiskowego mogą być bezpośrednio porównywane między poszczególnymi kategoriami oddziaływania, a także sumowane we wszystkich kategoriach oddziaływania, aby uzyskać pojedynczy wynik ogólny.

Powiązanie z pozostałymi metodami i normami

Każdy z wymogów opisanych w metodzie OEF określono z uwzględnieniem zaleceń dotyczących podobnych, powszechnie uznanych metod rachunkowości środowiskowej w odniesieniu do produktów oraz wytycznych oraz wytycznych w tym zakresie. W szczególności pod uwagę wzięto następujące wytyczne metodologiczne:

normy ISO, w szczególności:

Przewodnik dotyczący śladu środowiskowego organizacji, załącznik do zalecenia Komisji 2013/179/UE w sprawie stosowania wspólnych metod pomiaru efektywności środowiskowej w cyklu życia produktów i organizacji oraz informowania o niej (kwiecień 2013 r.);

Podręcznik ILCD (International Reference Life Cycle Data System Handbook) ( 118 ) opracowany przez Wspólne Centrum Badawcze KE;

Normy w zakresie śladu ekologicznego ( 119 );

Greenhouse Gas Protocol – Product Life Cycle Accounting and Reporting Standard ( 120 ) [Norma dotycząca rachunkowości i sprawozdawczości w odniesieniu do cyklu życia produktów. Protokół dotyczący emisji gazów cieplarnianych]. (World Resources Institute – WRI/ World Business Council for Sustainable Development – WBCSD);

BP X30-323-0:2015 – General principles for an environmental communication on mass market products [Ogólne zasady komunikacji środowiskowej na rynku produktów masowych], (Agence de la transition écologique, ADEME) ( 121 );

PAS 2050:2011 Specification for the assessment of the life cycle greenhouse gas emissions of goods and services [Specyfikacja dla celów oceny emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia towarów i usług] (British Standards Institution – BSI);

Protokół ENVIFOOD ( 122 );

FAO (2016): Environmental performance of animal feeds supply chains: Guidelines for assessment [Efektywność środowiskowa łańcuchów dostaw pasz: Wytyczne oceny]. Partnerstwo LEAP.

Szczegółowy opis większości analizowanych metod oraz rezultatu analizy można znaleźć w dokumencie „Analysis of Existing Environmental Footprint methodologies for Products and Organisations: Recommendations, Rationale, and Alignment” ( 123 ).

1.    Zasady sektorowe dotyczące śladu środowiskowego organizacji (OEFSR)

Podstawowym celem OEFSR jest ustanowienie spójnego i określonego zbioru zasad obliczania istotnych informacji środowiskowych dotyczących produktów, które należą do kategorii produktu wchodzących w zakres OEFSR. Aby badanie OEF było łatwiejsze, szybsze i mniej kosztowne, należy skupić się na tym, co jest najważniejsze w przypadku danej kategorii produktu.

Równie ważnym celem jest umożliwienie porównań i twierdzeń o charakterze porównawczym (i) między organizacjami lub miejscami produkcji w tym samym sektorze lub (ii) efektywności jednej organizacji lub jednego miejsca produkcji w czasie (zob. więcej szczegółów w części A załącznika IV).

Porównania i twierdzenia o charakterze porównawczym są możliwe tylko wtedy, gdy badania OEF przeprowadza się zgodnie z OEFSR. Asortymenty produktów różnych organizacji lub miejsc produkcji, lub tej samej organizacji w różnych latach sprawozdawczych są zazwyczaj różne (np. pod względem ilości produktów znajdujących się w asortymencie), dlatego OEFSR muszą zawierać wytyczne dotyczące sposobu zapewnienia porównywalności, na przykład poprzez normalizację wyników badań OEF w stosunku do odpowiedniego systemu odniesienia (np. rocznych obrotów).

Badanie OEF musi zostać przeprowadzone zgodnie z OEFSR, o ile OEFSR są dostępne dla asortymentu produktów lub sektora objętego badaniem.

Wymogi w zakresie opracowywania OEFSR określono w części A załącznika IV. OEFSR mogą zawierać bardziej szczegółowe określenie wymogów opisanych w metodzie OEF, a także nowe wymogi, w przypadku gdy metoda OEF stwarza możliwość wyboru większej liczby opcji niż jedna. Celem jest zagwarantowanie, by OEFSR opracowywano zgodnie z metodą OEF oraz by zapewniały one dalsze wymagane specyfikacje umożliwiające osiągnięcie porównywalności, zwiększonej odtwarzalności, spójności, istotności, szczegółowości i skuteczności badań OEF.

OEFSR powinny, w zakresie, w jakim jest to możliwe i przy uwzględnieniu różnych kontekstów ich zastosowania, być zgodne z istniejącymi odpowiednimi międzynarodowymi zasadami sektorowymi oraz z zasadami dotyczącymi kategorii śladu środowiskowego produktu (PEFCR – należy je wymienić i ocenić). Mogą zostać wykorzystane do opracowania OEFSR zgodnie z wymogami określonymi w części A załącznika IV.

1.1.    Podejście i przykłady potencjalnych zastosowań

Zasady przedstawione w metodzie OEF pozwalają praktykom na przeprowadzenie badań OEF, które są w większym stopniu odtwarzalne, spójne, wiarygodne, weryfikowalne i porównywalne. Wyniki badań OEF stanowią podstawę do przekazania informacji na temat śladu środowiskowego i mogą zostać wykorzystane w różnych obszarach potencjalnego zastosowania.

Zastosowania badań OEF bez istniejących OEFSR do asortymentu produktów objętych badaniem obejmują:

Zastosowania badań OEF przeprowadzonych zgodnie z istniejącymi OEFSR do organizacji objętych badaniem obejmują te wskazane powyżej oraz:

2.    Ogólne kwestie dotyczące badań śladu środowiskowego organizacji (OEF)

2.1.    Jak korzystać z tej metody

W niniejszej metodzie zawarto zasady niezbędne do przeprowadzenia badania OEF i przedstawiono je według kolejności etapów metodyki, jakie muszą zostać ukończone podczas obliczania śladu środowiskowego organizacji.

W stosownych przypadkach sekcje zaczynają się ogólnym opisem etapu metodyki wraz z przeglądem kwestii, które należy uwzględnić, oraz ilustrującymi je przykładami.

Jeżeli określono dodatkowe wymogi w zakresie tworzenia OEFSR, przedstawiono je w części A załącznika IV.

2.2.    Reguły przeprowadzania badań śladu środowiskowego organizacji

Aby uzyskać wiarygodne, odtwarzalne i weryfikowalne badania OEF, osoba przeprowadzająca badanie musi zastosować zestaw zasad analitycznych. Zasady te mają na celu zapewnienie nadrzędnych wytycznych co do stosowania metody oznaczania śladu środowiskowego organizacji. Muszą one być brane pod uwagę w kontekście każdego z etapów badań OEF, począwszy od sformułowania celu i zakresu badania, poprzez gromadzenie danych, ocenę oddziaływania na środowisko i sprawozdawczość, po weryfikację wyników badania.

Użytkownicy przedmiotowej metody muszą podczas przeprowadzania badań OEF stosować się do następujących reguł:

1)    Istotność

Wszystkie metody zastosowane i dane zgromadzone w celu ilościowego określenia OEF muszą być jak najbardziej istotne dla badania.

2)    Kompletność

W ramach ilościowego określania OEF muszą zostać uwzględnione wszystkie znaczące dla środowiska przepływy materiałów lub energii oraz inne interwencje środowiskowe, które są niezbędne do osiągnięcia zgodności z określonymi granicami systemu, wymogami dotyczącymi danych oraz zastosowanymi metodami oceny oddziaływania.

3)    Spójność

Zgodność z przedmiotową metodą musi być ściśle przestrzegana na wszystkich etapach badania OEF, tak aby zwiększyć wewnętrzną spójność badania oraz jego porównywalność.

4)    Dokładność

Muszą być podejmowane wszelkie rozsądne wysiłki, aby ograniczyć niepewność zarówno w modelowaniu systemu produktu, jak i w sprawozdawczości dotyczącej wyników.

5)    Przejrzystość

Informacje na temat OEF muszą być ujawniane w taki sposób, by zapewnić docelowym odbiorcom niezbędne podstawy do podejmowania decyzji, zaś zainteresowanym stronom umożliwić ocenę ich pewności i wiarygodności.

2.3.    Etapy oznaczania śladu środowiskowego organizacji.

Podczas badania OEF zgodnie z przedmiotową metodą musi dojść do ukończenia szeregu etapów – tj. określenia celu, określenia zakresu, analizy zbioru wejść i wyjść (LCI), oceny wpływu cyklu życia (LCIA), interpretacji wyników w zakresie OEF i sporządzenia sprawozdania dotyczącego OEF – zob. Rysunek 2.

Rysunek 2

Etapy badania śladu środowiskowego organizacji

Na etapie określania celu ustala się cele badania, tj. zakładane zastosowanie, przyczyny przeprowadzenia badania i docelowych odbiorców. Na etapie określania zakresu podejmuje się wiele wyborów metodycznych, np. określa dokładną definicję jednostki sprawozdawczej, wskazuje granice systemu oraz wybiera dodatkowe informacje środowiskowe i techniczne, główne założenia i ograniczenia.

Na etapie analizy zbioru wejść i wyjść (LCI) gromadzone są dane i przeprowadza się obliczenia w celu określenia ilościowego wejść i wyjść badanego systemu. Wejścia i wyjścia dotyczą energii, surowców i innych fizycznych wejść, produktów i produktów równoległych oraz odpadów i emisji do powietrza/wody/gleby. Zgromadzone dane dotyczą procesów pierwszoplanowych i procesów w tle. Dane wprowadza się w odniesieniu do jednostek procesów i jednostki sprawozdawczej. LCI jest procesem wieloetapowym. W praktyce w miarę gromadzenia danych i uzyskiwania nowych informacji na temat systemu mogą pojawić się nowe wymogi lub ograniczenia, co pociąga za sobą konieczność zmiany procedur gromadzenia danych, tak aby w dalszym ciągu spełniane były cele badania.

Na etapie oceny oddziaływania wyniki LCI są związane z kategoriami oddziaływania na środowisko i wskaźnikami. Proces ten przeprowadza się w oparciu o metody oceny wpływu cyklu życia, zgodnie z którymi w pierwszej kolejności emisje dzieli się na kategorie oddziaływania, a następnie charakteryzuje wspólnymi jednostkami (np. zarówno emisje CO2, jak i emisje CH4 wyraża się w ekwiwalentach CO2 na podstawie ich współczynnika globalnego ocieplenia). Do kategorii oddziaływania należy m.in. zmiana klimatu, zakwaszenie lub wykorzystywanie zasobów.

Na etapie interpretacji interpretuje się wyniki LCI i LCIA zgodnie z określonym celem i zakresem. Na tym etapie określa się najważniejsze kategorie oddziaływania, etapy cyklu życia, procesy i przepływy podstawowe. Na podstawie wyników analiz można wyciągnąć wnioski i opracować zalecenia. Obejmuje to również etap sprawozdawczy mający na celu podsumowanie wyników badania OEF w sprawozdaniu dotyczącym OEF.

Ponadto na etapie weryfikacji przeprowadzany jest proces oceny zgodności w celu sprawdzenia, czy badanie OEF zostało przeprowadzone zgodnie z obecną metodą OEF. Weryfikacja jest obowiązkowa w każdym przypadku, gdy badanie OEF lub część zawartych w nim informacji jest wykorzystywane do dowolnego rodzaju komunikacji zewnętrznej.

3.    Określanie celów i zakresu oznaczania śladu środowiskowego organizacji

3.1.    Określenie celu

Określenie celu jest pierwszym etapem badania OEF i ustanawia ogólny kontekst badania. Jasno sformułowane cele służą zagwarantowaniu, że cele, metody, wyniki i zakładane zastosowanie są dostosowane oraz że ukształtowana jest wspólna wizja, którą mogą kierować się uczestnicy badania. Decyzja o zastosowaniu metody OEF zakłada, że decyzje dotyczące niektórych aspektów określania celu zostaną podjęte a priori z uwagi na szczególne wymogi określone w metodzie OEF.

Istotnym elementem etapu określania celu jest ustalenie zakładanych zastosowań, a także wartości analitycznej i dyscypliny badania. To z kolei powinno znaleźć odzwierciedlenie w określonych ograniczeniach badania (etap określania zakresu badania).

Określenie celu badania śladu środowiskowego organizacji musi obejmować:

3.2.    Określenie zakresu

W zakresie badania OEF szczegółowo opisuje się system objęty oceną i specyfikacje techniczne.

Określenie zakresu badania OEF musi być zgodne z określonymi celami badania oraz musi obejmować (zob. bardziej szczegółowe opisy w kolejnych sekcjach):

3.2.1    Jednostka sprawozdawcza: organizacja i asortyment produktów

Organizacja stanowi jednostkę odniesienia na potrzeby analizy, a także – wraz z asortymentem produktów – podstawę do określenia jednostki sprawozdawczej (RU). Jest to pojęcie równoznaczne z pojęciem „jednostki funkcjonalnej” w tradycyjnej ocenie cyklu życia (LCA) ( 125 ).

W najogólniejszym znaczeniu nadrzędną funkcją organizacji – na potrzeby obliczenia jej śladu środowiskowego – jest zapewnianie towarów i usług w ustalonym okresie sprawozdawczym. Okres sprawozdawczy powinien wynosić jeden rok. Odstępstwa od tego okresu sprawozdawczego muszą być uzasadnione.

Asortyment produktów odnosi się do ilości i charakteru towarów i usług dostarczonych przez organizację w okresie sprawozdawczym. Ślad środowiskowy organizacji może ograniczać się do wyraźnie sprecyzowanej części asortymentu produktów organizacji: typowym przykładem jest tu organizacja, która prowadzi działalność w różnych sektorach i postanawia ograniczyć swoją analizę do jednego sektora. Jeśli badanie OEF ograniczono do części asortymentu produktów organizacji, musi to być uzasadnione i ujęte w tym badaniu.

Jednostka sprawozdawcza do celów badania OEF musi zostać określona z uwzględnieniem następujących kwestii:

Przykład

Definicja organizacji:

Opis asortymentu produktów:

Co: koszulki i spodnie ( 126 )

Ile:40 000 koszulek, 20 000 par spodni

Jak dobrze: noszenie raz w tygodniu i pranie w pralce w temperaturze 30 stopni Celsjusza raz w tygodniu; zużycie energii przez pralkę wynosi 0,72 MJ/kg odzieży, zużycie wody wynosi zaś 10 litrów/kg odzieży na jeden cykl prania. Jedna koszulka waży 0,16 kg, a jedna para spodni waży 0,53 kg. Daje to zużycie energii 0,4968 MJ tygodniowo oraz zużycie wody 6,9 litra tygodniowo.

Jak długo: etap eksploatacji wynosi pięć lat zarówno dla koszulek, jak i dla spodni.

Rok odniesienia: 2017

Okres sprawozdawczy: jeden rok.

Jeżeli asortyment produktów składa się z półproduktów, niektóre jego aspekty (tj. jak dobrze i jak długo) są trudniejsze do zdefiniowania: mogą być pominięte, jeżeli zostanie przedstawione uzasadnienie.

3.2.2.    Granice systemu

Granice systemu określają, które części asortymentu produktów i które powiązane okresy cyklu życia i procesy należą do analizowanego systemu, z wyjątkiem procesów wykluczonych na zasadzie wyłączenia (zob. sekcja 4.6.4). Przyczyna każdego wyłączenia i jego potencjalne znaczenie muszą być uzasadnione i udokumentowane.

Granice systemu muszą zostać określone na podstawie ogólnej logiki łańcucha dostaw, z odniesieniem do produktów lub usług należących do asortymentu produktów, włącznie z wszystkimi etapami, począwszy od pozyskania i wstępnego przetworzenia surowców, poprzez produkcję, dystrybucję i przechowywanie, etap eksploatacji aż do wycofania z eksploatacji. Co najmniej produkty równoległe, produkty uboczne i strumienie odpadów systemu pierwszoplanowego muszą być wyraźnie określone.

Do badania OEF niezbędne są dwa poziomy określenia granic systemu:

3.2.2.1    Granice organizacji

Granice organizacji określa się tak, by objęły one wszelkie obiekty i powiązane procesy, które są w całości lub w części własnością organizacji lub którymi organizacja w całości lub w części zarządza i które w bezpośredni sposób przyczyniają się do dostarczania asortymentu produktów. Działania i oddziaływanie powiązane z procesami zachodzącymi w określonych granicach organizacji uważa się za działania i oddziaływanie „bezpośrednie”.

Na przykład w przypadku detalistów produkty wytworzone przez inne organizacje nie są uwzględniane w granicach organizacji danego detalisty. Granice detalistów są zatem ograniczone do ich dóbr kapitałowych oraz wszystkich procesów/działań związanych z handlem detalicznym. Niemniej jednak produkty wytworzone lub przetworzone przez detalistę muszą być uwzględnione w granicach organizacji.

Wszelkie działania i procesy, które zachodzą w granicach organizacji, ale które nie są niezbędne do funkcjonowania organizacji, muszą zostać uwzględnione w analizie. Przykładami takich procesów/działań są prace ogrodnicze, posiłki podawane przez przedsiębiorstwo w stołówce itp.

Zważywszy, że niektóre obiekty będące własnością kilku podmiotów lub też wykorzystywane przez kilka podmiotów mogą przyczyniać się do zapewniania zarówno określonego asortymentu produktów organizacji, jak i asortymentu produktów innych organizacji, konieczne może okazać się odpowiednie przydzielenie wejść i wyjść.

3.2.2.2    Granice śladu środowiskowego organizacji

Granice śladu środowiskowego organizacji są szersze niż granice organizacji i obejmują wszystkie działania pośrednie i powiązane oddziaływanie. Działania pośrednie są tymi działaniami, które pojawiają się na wcześniejszych lub późniejszych etapach łańcuchów dostaw związanych z działalnością organizacji (zob. sekcja 4.2.1).

Granice śladu środowiskowego organizacji muszą zostać określone zgodnie z ogólną logiką łańcucha dostaw. Granice śladu środowiskowego organizacji muszą standardowo obejmować wszystkie etapy, począwszy od pozyskania surowców, poprzez produkcję, dystrybucję, przechowywanie, eksploatację produktów z asortymentu produktów oraz ich przetwarzanie związane z wycofaniem z eksploatacji (tj. procesy w całym cyklu życia).

Muszą zostać uwzględnione wszystkie procesy zachodzące w określonych granicach śladu środowiskowego organizacji (z wyjątkiem spełniających kryteria wyłączenia). Jeśli działania na późniejszych etapach łańcucha dostaw (pośrednie) zostają wyłączone (np. etap eksploatacji i etap wycofania z eksploatacji półproduktów lub produktów o nieznanym przeznaczeniu), musi zostać przedstawione stosowne wyraźne uzasadnienie: w tym przypadku granice śladu środowiskowego organizacji muszą obejmować co najmniej działania na poziomie miejsca (bezpośrednie) oraz działania na wcześniejszych etapach łańcucha dostaw (pośrednie) związane z asortymentem produktów organizacji.

W niektórych przypadkach ten sam proces może należeć albo do granic organizacji, albo do granic śladu środowiskowego organizacji: np. transport pracowników ma miejsce (i) w granicach organizacji, jeśli pracownicy dojeżdżają do pracy, używając samochodów będących własnością pracodawcy lub wykorzystywanych przez pracodawcę, lub też jeśli pracownicy korzystają z transportu publicznego opłacanego przez pracodawcę, lub (ii) jest uznawany za proces pośredni, jeśli pracownicy dojeżdżają do pracy, używając prywatnych samochodów lub transportu publicznego opłacanego samodzielnie przez pracownika.

3.2.2.3    Diagram granic systemu

Na diagramie granic systemu (lub diagramie przepływów) schematycznie przedstawia się system poddawany analizie. Muszą zostać wyraźnie wskazane działania lub procesy uwzględnione w analizie oraz te, które są z niej wyłączone.

Granice organizacji i granice śladu środowiskowego organizacji muszą być wskazane. Ponadto osoba stosująca metodę OEF musi wyraźnie wskazać, w którym momencie zastosowano dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa.

Nazwy działalności lub procesów w diagramie systemu i w sprawozdaniu dotyczącym OEF muszą być dostosowane do siebie. Diagram systemu musi zostać uwzględniony w definicji zakresu i włączony do sprawozdania dotyczącego OEF.

3.2.3.    Kategorie oddziaływania śladu środowiskowego

Celem LCIA jest pogrupowanie i zagregowanie zgromadzonych danych na temat LCI według odpowiedniego wkładu w każdą z kategorii oddziaływania śladu środowiskowego. Wybór kategorii oddziaływania śladu środowiskowego obejmuje zatem szeroki zakres istotnych kwestii środowiskowych związanych z rozpatrywanym łańcuchem dostaw produktu zgodnie z ogólnymi wymogami w zakresie kompletności badań OEF.

Kategorie oddziaływania śladu środowiskowego ( 127 ) stanowią określone kategorie oddziaływania na środowisko uwzględnione w badaniu OEF i wchodzą w zakres metody oceny oddziaływania śladu środowiskowego. Do celów ilościowego określenia mechanizmu środowiskowego wiążącego wyniki analizy zbioru wejść i wyjść (tj. wejść (np. zasobów) i emisji związanych z cyklem życia produktu) z wskaźnikiem kategorii dla każdej kategorii oddziaływania śladu środowiskowego stosuje się modele charakterystyki.

W tabeli 2 przedstawiono standardowy wykaz kategorii oddziaływania śladu środowiskowego oraz powiązane metody oceny. W badaniu OEF muszą zostać zastosowane bez wyjątku wszystkie kategorie oddziaływania śladu środowiskowego. Pełny wykaz współczynników charakterystyki, które należy stosować, znajduje się w pakiecie referencyjnym w zakresie śladu środowiskowego ( 128 ).

Dodatkowe informacje na temat obliczeń ocen oddziaływania znajdują się w sekcji 5 niniejszego załącznika.

3.2.4.    Dodatkowe informacje, które należy uwzględnić w OEF

Istotne potencjalne oddziaływanie produktu na środowisko może wykraczać poza kategorie oddziaływania śladu środowiskowego. Ważne, by takie oddziaływanie na środowisko zostało zgłoszone, jeżeli tylko jest to wykonalne, jako dodatkowe informacje środowiskowe.

Konieczne może być również uwzględnienie istotnych aspektów technicznych lub właściwości fizycznych produktu objętego badaniem. Aspekty te muszą być zgłaszane jako dodatkowe informacje techniczne.

3.2.4.1.    Dodatkowe informacje środowiskowe

Dodatkowe informacje środowiskowe muszą być:

Dodatkowe informacje środowiskowe muszą odnosić się wyłącznie do aspektów środowiskowych. Informacje i instrukcje, np. karty charakterystyki produktu, które nie są związane z efektywnością środowiskową produktu, nie mogą stanowić części dodatkowych informacji środowiskowych.

Dodatkowe informacje środowiskowe mogą obejmować:

Różnorodność biologiczna

W metodzie OEF nie przewidziano żadnej kategorii oddziaływania nazwanej „różnorodność biologiczna”, ponieważ jak dotąd nie osiągnięto międzynarodowego konsensusu co do metody LCIA, która pozwalałaby na określenie tego rodzaju oddziaływania. W metodzie OEF przewidziano jednak co najmniej osiem kategorii oddziaływania, które mają wpływ na różnorodność biologiczną (tj. zmianę klimatu, eutrofizację wód słodkich, eutrofizację wód morskich, eutrofizację lądową, zakwaszenie, zużycie wody, użytkowanie gruntów, ekotoksyczność dla wody słodkiej).

Biorąc pod uwagę duże znaczenie różnorodności biologicznej dla wielu sektorów, w każdym badaniu OEF należy wyjaśnić, czy różnorodność biologiczna jest istotna dla organizacji objętej badaniem. Jeżeli tak, osoba stosująca metodę OEF musi uwzględnić wskaźniki różnorodności biologicznej w dodatkowych informacjach środowiskowych.

W celu uwzględnienia różnorodności biologicznej można zastosować następujące warianty:

W celu uwzględnienia wpływu produktu na różnorodność biologiczną osoba stosująca metodę OEF może wybrać inne odpowiednie wskaźniki . W badaniu OEF należy uzasadnić wybór i opisać wybraną metodykę.

3.2.4.2.    Dodatkowe informacje techniczne

Dodatkowe informacje techniczne mogą obejmować (poniższa lista nie jest wyczerpująca):

3.2.5.    Założenia/ograniczenia

W badaniach OEF może pojawić się kilka ograniczeń co do przeprowadzenia analizy i tym samym należy dokonać pewnych założeń. Wszelkie ograniczenia (np. luki w danych) i założenia muszą być w przejrzysty sposób ujęte w sprawozdaniach.

4.    Analiza zbioru wejść i wyjść

Musi zostać opracowany zbiór wszystkich wejść i wyjść zasobów w postaci materiałów, energii i odpadów, a także wszystkich emisji do powietrza, wody i gleby dla łańcucha dostaw dotyczącego produktu, który to zbiór ma służyć jako podstawa do modelowania OEF.

Szczegółowe wymogi w zakresie danych i jakości przedstawiono w sekcji 4.6.

W analizie zbioru wejść i wyjść (LCI) należy zastosować następującą klasyfikację przepływów, obejmującą:

W badaniu OEF wszystkie przepływy inne niż podstawowe w analizie zbioru wejść i wyjść (LCI) muszą być modelowane na poziomie przepływów podstawowych, z wyjątkiem przepływu produktu objętego badaniem. Przykładowo przepływy odpadów muszą być przedstawione w badaniu nie tylko jako liczba kilogramów odpadów z gospodarstwa domowego lub odpadów niebezpiecznych, ale muszą być modelowane do etapu wyprowadzenia emisji do wody, powietrza i gleby wynikającego z przetwarzania odpadów stałych. Modelowanie analizy zbioru wejść i wyjść zostaje zatem zakończone dopiero wtedy, gdy wszystkie przepływy inne niż podstawowe zostaną przekształcone w przepływy podstawowe. W związku z tym zbiór danych dotyczących analizy zbioru wejść i wyjść w badaniu OEF musi zawierać wyłącznie przepływy podstawowe, z wyjątkiem przepływu produktu objętego badaniem.

4.1.    Etap kontroli wstępnej

Można przeprowadzić kontrolę wstępną LCI („etap kontroli wstępnej”), ponieważ ułatwia to odpowiednie ukierunkowanie działań w zakresie gromadzenia danych oraz priorytetów dotyczących jakości danych. Etap kontroli wstępnej musi obejmować etap oceny wpływu cyklu życia i umożliwiać dalsze wieloetapowe doskonalenie modelu cyklu życia produktu objętego badaniem w miarę zdobywania nowych informacji. W przypadku przeprowadzania etapu kontroli wstępnej nie zezwala się na żadne wyłączenia, ale można wykorzystać dostępne dane pierwotne lub wtórne, które spełniają wymogi dotyczące jakości danych (określone w sekcji 4.6) w zakresie, w jakim jest to możliwe. Po przeprowadzeniu kontroli wstępnej można udoskonalić ustalenia dotyczące pierwotnego zakresu.

4.2    Działania bezpośrednie, działania pośrednie oraz etapy cyklu życia

Osoby stosujące metodę OEF muszą określić działania bezpośrednie i pośrednie (zob. sekcja 4.2.1) i osobno przedstawić ich oddziaływanie w sprawozdaniu.

Jeżeli asortyment produktów organizacji składa się z produktów, osoba stosująca metodę OEF musi również określić etapy cyklu życia produktów należących do asortymentu produktów i opisać je w sprawozdaniu dotyczącym OEF (sekcja 4.2.2).

Jeżeli asortyment produktów obejmuje usługi, osoba stosująca metodę OEF może w stosownych przypadkach określić etapy cyklu życia.

4.2.1.    Działania bezpośrednie i pośrednie

Działaniami bezpośrednimi są te działania, które mają miejsce w granicach organizacji, i dlatego stanowią własność organizacji lub są przez nią zarządzane (tj. działania na poziomie miejsca). Działania pośrednie odnoszą się do wykorzystywania materiałów, energii i emisji związanych z towarami lub usługami pozyskanymi na wcześniejszych etapach łańcucha dostaw – lub występującymi na późniejszych etapy łańcucha dostaw – w granicach organizacji, przyczyniającymi się do wytworzenia asortymentu produktów.

Przykładami działań bezpośrednich są:

Przykładami działań pośrednich są:

4.2.2.    Etapy cyklu życia

Jeżeli asortyment produktów obejmuje produkty, etapy cyklu życia muszą zostać określone i opisane w sprawozdaniu dotyczącym OEF. Jeżeli asortyment produktów obejmuje usługi, etapy cyklu życia muszą zostać określone i ujęte w sprawozdaniu w stosownych przypadkach.

Standardowe etapy cyklu życia, które uwzględnia się w badaniu OEF, muszą obejmować co najmniej:

Jeżeli w odniesieniu do któregokolwiek z tych domyślnych etapów cyklu życia używa się innej nazwy, dana osoba określa, do którego domyślnego etapu cyklu życia odnosi się przedmiotowa nazwa.

W razie uzasadnionej potrzeby osoba stosująca metodę OEF może podjąć decyzję o podziale lub dodaniu etapów cyklu życia. Powody takiego działania podaje się w sprawozdaniu dotyczącym OEF. Przykładowo etap cyklu życia pt. „pozyskanie i przetwarzanie wstępne surowców” można podzielić na „pozyskanie surowców”, „przetwarzanie wstępne” i „transport surowców przez dostawcę”.

W przypadku badań OEF, w których asortyment produktów składa się z półproduktów, następujące etapy cyklu życia muszą zostać wyłączone:

4.2.3.    Pozyskiwanie i przetwarzanie wstępne surowców

Ten etap cyklu życia zaczyna się, gdy zasoby są pozyskane z przyrody i kończy, gdy elementy składowe produktu zostają dostarczone do obiektu, w którym produkuje się dany produkt. Przykłady procesów, które mogą występować na tym etapie:

Produkcja opakowań musi być modelowana w ramach etapu cyklu życia pt. „pozyskanie i przetwarzanie wstępne surowców”.

4.2.4.    Produkcja

Etap produkcji zaczyna się, kiedy elementy składowe produktu zostają dostarczone do miejsca produkcji, a kończy, gdy gotowy produkt opuszcza obiekt produkcyjny. Przykłady działań związanych z produkcją:

Odpady z produktów wykorzystanych do wytwarzania muszą zostać uwzględnione w modelowaniu etapu wytwarzania. Do takich odpadów musi zostać zastosowany wzór na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego (sekcja 4.4.8).

4.2.5.    Etap dystrybucji

Produkty są dystrybuowane do użytkowników i mogą być przechowywane na różnych etapach łańcucha dostaw. Etap dystrybucji obejmuje transport z fabryki do magazynu/punktu sprzedaży detalicznej, przechowywanie w magazynie/punkcie sprzedaży detalicznej oraz transport z magazynu/punktu sprzedaży detalicznej do konsumenta.

Przykłady procesów, które należy uwzględnić:

Odpady z produktów wykorzystanych podczas dystrybucji i przechowywania muszą zostać uwzględnione w modelowaniu. Do tego rodzaju odpadów stosuje się wzór na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego (sekcja 4.4.8), a wyniki uwzględnia się na etapie dystrybucji.

W części F załącznika IV podano standardowe wskaźniki strat dla poszczególnych rodzajów produktów podczas dystrybucji i u konsumenta, które należy wykorzystać, jeżeli niedostępne są szczegółowe informacje. Zasady przydziału dotyczące zużycia energii w miejscu przechowywania przedstawiono w sekcji 4.4.5. W odniesieniu do transportu zob. sekcja 4.4.3.

4.2.6.    Etap eksploatacji

W ramach etapu eksploatacji opisywany jest przewidywany sposób użytkowania produktu przez użytkownika końcowego (np. konsumenta). Ten etap rozpoczyna się w momencie rozpoczęcia użytkowania produktu przez użytkownika końcowego, a kończy w momencie opuszczenia miejsca użytkowania przez produkt i rozpoczęcia etapu cyklu życia, na którym jest wycofanie z eksploatacji (np. kiedy produkt trafia do recyklingu lub utylizacji).

Etap eksploatacji obejmuje wszystkie działania i produkty, które są niezbędne do właściwego korzystania z produktu (tj. zapewnienia, że pełni on swoją pierwotną funkcję przez cały okres trwałości tego produktu). Odpady powstałe w wyniku korzystania z produktu, jak również ich transport do zakładów przetwarzania związanych z wycofaniem z eksploatacji, np. odpady żywnościowe i pierwotne opakowanie lub sam produkt od momentu, gdy przestaje być funkcjonalny, nie wchodzą w zakres etapu eksploatacji i muszą być uwzględniane na etapie wycofania z eksploatacji.

Przykłady obejmują: zapewnienie wody wodociągowej do gotowania makaronu; produkcję, dystrybucję i odpady z materiałów niezbędnych do konserwacji, naprawy lub odnowienia (np. części zamienne niezbędne do naprawy produktów, produkcja chłodziwa i gospodarowanie odpadami powstałymi w wyniku strat). Wycofanie z eksploatacji kapsułek z kawą, odpady z robienia kawy i opakowania kawy mielonej uwzględnia się na etapie wycofania z eksploatacji.

W niektórych przypadkach niektóre produkty są niezbędne do właściwego użytkowania produktu objętego badaniem i są wykorzystywane w taki sposób, że stają się fizycznie zespolone z produktem objętym badaniem: wówczas przetwarzanie odpadów z tych produktów zalicza się do etapu wycofania z eksploatacji produktu objętego badaniem. Przykładowo, jeżeli produkt objęty badaniem jest detergentem, oczyszczanie ścieków, które powstają w wyniku zastosowania detergentu, zalicza się do etapu wycofania z eksploatacji.

Scenariusz eksploatacji musi również wskazywać, czy eksploatacja analizowanych produktów może prowadzić do zmian w systemach, w których są one używane.

Powinno się uwzględnić następujące źródła informacji technicznych na temat scenariusza eksploatacji:

Zalecana przez producenta metoda, jaką należy stosować na etapie eksploatacji (np. pieczenie w piekarniku nagrzanym do określonej temperatury przez określony czas), powinna być wykorzystywana jako podstawa do określenia etapu eksploatacji produktu. Faktyczny wzorzec eksploatacji może jednak różnić się od tych zalecanych i powinien również zostać uwzględniony, jeśli takie informacje są dostępne i udokumentowane.

W części F załącznika IV podano standardowe wskaźniki strat dla poszczególnych rodzajów produktów podczas dystrybucji i u konsumenta, z których należy korzystać, jeżeli niedostępne są szczegółowe informacje.

Istotny wpływ na inne systemy wynikający z eksploatacji produktów musi być uwzględniony w sprawozdaniu dotyczącym OEF. Wszystkie istotne założenia dotyczące etapu eksploatacji muszą być udokumentowane.

Specyfikacje techniczne w zakresie modelowania etapu eksploatacji dostępne są w sekcji 4.4.7.

4.2.7.    Wycofanie z eksploatacji (w tym odzysk i recykling produktu)

Etap wycofania z eksploatacji produktów rozpoczyna się, kiedy produkty wchodzące w zakres asortymentu produktów objętego badaniem oraz ich opakowania zostają wyrzucone przez osobę korzystającą, a kończy, gdy produkty wracają do przyrody jako odpady lub wchodzą w cykl życia innych produktów (tj. jako zawartość materiałów pochodzących z recyklingu). Ogólnie rzecz biorąc, dotyczy to odpadów z produktów objętych badaniem, takich jak odpady żywnościowe oraz opakowania podstawowe.

Odpady wytworzone na etapie produkcji, dystrybucji, w punkcie sprzedaży detalicznej, na etapie eksploatacji lub po wycofaniu z eksploatacji muszą zostać uwzględnione w cyklu życia produktu i modelowane na etapie cyklu życia, na którym zostały wytworzone.

Etap wycofania z eksploatacji musi być modelowany z zastosowaniem wzoru na obliczanie śladu środowiskowego materiałów pochodzących z obiegu zamkniętego i wymogów określonych w sekcji 4.4.8. Osoba stosująca metodę OEF musi uwzględnić wszystkie procesy na etapie wycofania z eksploatacji mające zastosowanie do asortymentu produktów objętego badaniem. Przykłady procesów, które należy uwzględnić na tym etapie cyklu życia, obejmują:

W przypadku półproduktów należy wyłączyć wycofanie produktu objętego badaniem z eksploatacji.

4.3    Nomenklatura dotycząca analizy zbioru wejść i wyjść

Dane na temat LCI muszą spełniać wymogi w zakresie śladu środowiskowego:

4.4.    Wymogi dotyczące modelowania

W niniejszej sekcji przedstawiono szczegółowe wskazówki i wymogi na temat sposobu modelowania poszczególnych etapów cyklu życia, procesów i innych aspektów cyklu życia produktu w celu przeprowadzenia analizy zbioru wejść i wyjść (LCI). Omówiono takie aspekty jak:

4.4.1    Produkcja rolna

4.4.1.1.    Uwzględnianie wielofunkcyjnych procesów

Należy przestrzegać zasad opisanych w przewodniku LEAP ( 132 ).

4.4.1.2.    Dane szczegółowe dotyczące konkretnego rodzaju upraw oraz państwa, regionu lub klimatu

Należy zastosować dane szczegółowe dotyczące konkretnego rodzaju upraw oraz państwa / regionu / klimatu w zakresie plonów, zużycia wody i użytkowania gruntów, zmian użytkowania gruntów oraz ilości nawozów (sztucznych i organicznych) (ilości N i P) i pestycydów na hektar rocznie.

4.4.1.3.    Dane uśredniające

Dane dotyczące uprawy muszą być gromadzone przez okres wystarczający, aby zapewniły uśrednioną ocenę analizy zbioru wejść i wyjść w powiązaniu z wejściami i wyjściami w ramach uprawy, które wyrównają wahania wynikające z różnic sezonowych. Powyższe działania muszą zostać przeprowadzone zgodnie z zasadami przewodnika LEAP określonymi poniżej:

4.4.1.4.    Pestycydy

Emisje pestycydów muszą być modelowane jako emisje konkretnych składników aktywnych. Metoda oceny wpływu cyklu życia USEtox ma wbudowany multimedialny model losów, który pozwala na symulację losów pestycydów, począwszy od poszczególnych elementów środowiska, do którego następuje emisja zanieczyszczeń. W związku z tym w modelowaniu LCI należy zastosować stosunek standardowych frakcji emisji do elementów środowiska, do których następuje emisja zanieczyszczeń. Pestycydy stosowane na polu muszą być modelowane zgodnie ze wskaźnikiem emisji: 90 % do gleby, 9 % do powietrza i 1 % do wody (z uwagi na obecne ograniczenia wartości te przyjęto na podstawie opinii ekspertów). Można zastosować bardziej szczegółowe dane, jeśli są dostępne.

4.4.1.5.    Nawozy

Emisje nawozów (i obornika) muszą zostać podzielone w zależności od rodzaju nawozu i obejmować co najmniej:

Model oceny oddziaływania w zakresie eutrofizacji wód słodkich rozpoczyna się (i) w chwili, gdy P opuszcza pole uprawne (spływ), lub (ii) wskutek stosowania obornika lub nawozu na gruntach rolnych.

W ramach modelowania LCI pole uprawne (glebę) uważa się często za element technosfery, w związku z czym uwzględnia się je w analizie zbioru wejść i wyjść. Jest to zgodne z podejściem (i), według którego model oceny oddziaływania rozpoczyna się po spływie, tj. po wydostaniu się fosforu z pola uprawnego. W kontekście śladu środowiskowego LCI powinna być związku z tym modelowana jako ilość fosforu wyemitowanego do wody po spływie i elementem środowiska, do którego została uwolniona emisja i który musi zostać zastosowany, jest wówczas „woda”.

Jeżeli ilość ta jest niedostępna, LCI można modelować jako ilość fosforu zastosowaną na polu uprawnym (za pośrednictwem obornika lub nawozów) i elementem środowiska, do którego została uwolniona emisja i który musi być zastosowany, jest wówczas „gleba”. W tym przypadku spływ z gleby do wody stanowi część metody oceny oddziaływania i jest uwzględniany we współczynniku charakterystyki gleby.

Ocena oddziaływania eutrofizacji wód morskich rozpoczyna się po wydostaniu się azotu z pola uprawnego (gleby). Z tego powodu emisje azotu do gleby nie mogą być poddane modelowaniu. Ilość emisji trafiających do poszczególnych elementów środowiska – powietrza i wody – przypadających na ilość nawozów zastosowanych na polu uprawnym musi być modelowana w ramach analizy zbioru wejść i wyjść.

Emisje azotu muszą zostać obliczone na podstawie ilości azotu zastosowanych przez rolnika na polu uprawnym z wykluczeniem źródeł zewnętrznych (np. depozycji deszczowej). Liczba współczynników emisji w kontekście śladu środowiskowego jest ustalana poprzez przyjmowanie uproszczonego podejścia. W odniesieniu do nawozów azotowych należy stosować współczynniki emisji poziomu 1 wymienione w tabelach 2–4 wytycznych IPCC z 2006 r. odtworzone w tabeli 3, z wyjątkiem sytuacji, w których dostępne są lepsze dane. Jeżeli dostępne są lepsze dane w badaniu OEF można wykorzystać bardziej kompleksowy model pola uprawnego, na którym zastosowano azot, z zastrzeżeniem, że (i) model ten obejmuje co najmniej emisje wymagane powyżej, (ii) musi zostać zachowana równowaga między azotem wejściowym i wyjściowym oraz (iii) model musi być opisany w przejrzysty sposób.

Wyżej wspomniany model pola uprawnego, na którym zastosowano azot, ma ograniczenia, w związku z tym za pośrednictwem badania OEF, w którego zakres wchodzi modelowanie odnoszące się do rolnictwa, można sprawdzić następujące alternatywne podejście, a wyniki zgłosić w załączniku do sprawozdania dotyczącego OEF:

Bilans azotu oblicza się, wykorzystując parametry określone w tabeli 4 oraz poniższy wzór. Łączną emisję NO3 -N do wody uważa się za zmienną i jej całkowity bilans musi zostać obliczony jako:

Jeżeli w niektórych systemach o niskim poziomie wsadu wartość „dodatkowych emisji NO3-N do wody” wychodzi ujemna, należy ją ustalić na „0”. Ponadto w takich przypadkach wartość bezwzględną „dodatkowych emisji NO3-N do wody” należy umieścić w bilansie jako dodatkowy wsad nawozu azotowego do systemu, stosując to samo połączenie nawozów azotowych, które przyjęto w stosunku do analizowanej uprawy. Ten ostatni etap służy uniknięciu systemów ubożenia żyzności dzięki wychwyceniu zubażającej ilości azotu przez analizowaną uprawę, co – jak się przypuszcza – prowadzi do konieczności dodatkowego nawożenia w późniejszym czasie i utrzymania tego samego poziomu żyzności gleby.

4.4.1.6.    Emisje metali ciężkich

Emisje metali ciężkich z środków stosowanych na polu uprawnym muszą być modelowane jako emisja do gleby lub wymywanie bądź erozja do wody. W bilansie emisji do wody musi zostać określony stopień utlenienia metalu (np. Cr+3, Cr+6). Ponieważ podczas wzrostu rośliny uprawne przyswajają część emisji metali ciężkich, konieczne jest sprecyzowanie sposobu modelowania upraw, które zachowują się jak pochłaniacz. Dopuszczalne są dwa różne podejścia do modelowania:

4.4.1.7    Uprawa ryżu

Emisje metanu z uprawy ryżu należy ująć na podstawie zasad obliczania określonych w sekcji 5.5 IPCC (2006).

4.4.1.8.    Gleby torfowe

W przypadku wysuszonych gleb torfowych muszą zostać uwzględnione emisje dwutlenku węgla na podstawie modelu, w którym poziomy wysuszenia są powiązane z utlenianiem węgla w skali roku.

4.4.1.9.    Inna działalność

W stosownych przypadkach w modelowaniu odnoszącym się do rolnictwa musi zostać uwzględniona następująca działalność, chyba że jej wykluczenie jest dopuszczalne na podstawie kryteriów wyłączenia:

Jeżeli nie zostało wyraźnie udokumentowane, że operacje są przeprowadzane ręcznie, operacje na polu trzeba uwzględnić za pośrednictwem całkowitego zużycia paliwa lub wkładu w postaci konkretnych maszyn, transportu na pole i z pola, energii do nawadniania itp.

4.4.2.    Zużycie energii elektrycznej

Zużycie energii elektrycznej z sieci przesyłowej musi być modelowane możliwie dokładnie i w oparciu przede wszystkim o dane specyficzne dla danego dostawcy. Jeśli (część) energii elektrycznej jest odnawialna, ważne, by nie była ona liczona podwójnie. W związku z powyższym dostawca musi zagwarantować, że energia elektryczna dostarczana organizacji na potrzeby wyprodukowania produktu jest rzeczywiście wytwarzana z odnawialnych źródeł i nie jest już udostępniana innym konsumentom.

4.4.2.1.    Ogólne wytyczne

W kolejnej sekcji przedstawiono dwa rodzaje koszyków energii elektrycznej: (i) koszyk energetyczny dla zużycia energii, który odzwierciedla cały koszyk energii elektrycznej przesłanej przez określoną sieć, w tym energii elektrycznej, w przypadku której twierdzi się, że jest ekologiczna, lub podlegającej śledzeniu energii elektrycznej oraz (ii) koszyk energetyczny dla zużycia pozostałej energii z sieci, koszyk energetyczny dla zużycia energii (nazywany również koszykiem energetycznym dla pozostałego zużycia), który charakteryzuje wyłącznie energię elektryczną, w przypadku której nie twierdzi się, że jest ekologiczna, niepodlegającą śledzoną energię elektryczną lub publicznie udostępnianą energię elektryczną.

W badaniach OEF musi być wykorzystany następujący koszyk energii elektrycznej w porządku hierarchicznym:

Warunkiem zapewnienia integralności środowiskowej wykorzystania koszyka energii elektrycznej specyficznego dla danego dostawcy jest wiarygodność i jednoznaczność instrumentów umownych (dotyczących śledzenia). Bez tego OEF brakuje dokładności i spójności, które są niezbędne do podejmowania decyzji o zamówieniu produktu/energii elektrycznej przez przedsiębiorstwo oraz dokładnego przeanalizowania koszyka specyficznego dla danego dostawcy przez nabywców energii elektrycznej. W związku z tym określono zestaw minimalnych kryteriów odnoszących się do instrumentów umownych jako rzetelnych narzędzi przekazywania informacji o śladzie środowiskowym. Reprezentują one podstawowe cechy niezbędne do wykorzystania koszyka specyficznego dla danego dostawcy w ramach badań OEF.

4.4.2.2.    Zestaw minimalnych kryteriów służących zapewnieniu instrumentów umownych od dostawców

Produkt/koszyk energii elektrycznej konkretnego dostawcy można wykorzystać wyłącznie wówczas, gdy osoba stosująca metodę OEF zapewni, że instrument umowny będzie spełniał kryteria określone poniżej. Jeżeli instrumenty umowne nie spełniają kryteriów, w modelowaniu musi zostać wykorzystany krajowy koszyk pozostałego zużycia energii elektrycznej.

Wykaz poniższych kryteriów opiera się na kryteriach określonych w wytycznych odnoszących się do protokołu dotyczącego emisji gazów cieplarnianych zakresu 2 – zmiana normy korporacyjnej przewidzianej w protokole dotyczącym emisji gazów cieplarnianych (Mary Sotos, Światowy Instytut Zasobów) ( 134 ). Instrument umowny stosowany do modelowania energii elektrycznej musi spełniać następujące kryteria:

4.4.2.3.    Sposób modelowania „krajowego koszyka pozostałej energii z sieci, koszyka energetycznego dla zużycia energii”

Osoba stosująca metodę OEF powinna określić odpowiednie zbiory danych dla koszyka pozostałej energii z sieci, koszyka energetycznego dla zużycia energii, każdego rodzaju energii, kraju i napięcia.

Jeżeli odpowiedni zbiór danych jest niedostępny, należy przyjąć następujące podejście: należy określić koszyk energetyczny dla zużycia energii w danym kraju (np. X % MWh wytworzone z wykorzystaniem energii wodnej, Y % MWh wyprodukowane przez elektrownię węglową) oraz połączyć go ze zbiorem danych dotyczących analizy zbioru wejść i wyjść według rodzaju energii i kraju/regionu (np. ze zbiorem danych dotyczących analizy zbioru wejść i wyjść w odniesieniu do produkcji 1 MWh energii wodnej w Szwajcarii).

4.4.2.4.    Pojedyncza lokalizacja z wieloma produktami i co najmniej jednym koszykiem energii elektrycznej

W niniejszej sekcji opisano sposób postępowania w przypadku, gdy jedynie część zużycia energii elektrycznej jest objęta koszykiem specyficznym dla danego dostawcy lub wytwarzaniem energii elektrycznej na miejscu oraz sposób przypisywania koszyka energii elektrycznej do produktów wytwarzanych w tej samej lokalizacji. Co do zasady rozdział dostawy energii elektrycznej zużywanej przez wiele produktów opiera się na związku fizycznym (np. liczbie sztuk lub kilogramów produktu). W przypadku gdy zużywana energia elektryczna pochodzi z większej liczby koszyków energii elektrycznej, musi zostać wykorzystane każde źródło koszyka pod względem jego udziału w łącznej liczbie zużytych kWh. Na przykład jeżeli ułamek tej łącznej liczby zużytych kWh pochodzi od konkretnego dostawcy, w odniesieniu do tej ilości musi być zastosowany koszyk energii elektrycznej specyficzny dla tego dostawcy. Zob. sekcja 4.4.2.7, aby zapoznać się z kwestią zużycia energii elektrycznej na miejscu.

Konkretny rodzaj energii elektrycznej można przydzielić jednemu konkretnemu produktowi w następujących warunkach:

4.4.2.5.    Przypadek wielu lokalizacji, w których produkuje się jeden produkt

W przypadku gdy produkt jest wytwarzany w różnych lokalizacjach lub sprzedawany w różnych krajach, koszyk energii elektrycznej musi odzwierciedlać wskaźniki produkcji lub wskaźniki sprzedaży między krajami/regionami UE. Aby ustalić wskaźnik, musi zostać użyta jednostka fizyczna (np. liczba sztuk lub kilogramów produktu). W odniesieniu do badań OEF, w przypadku których takie dane są niedostępne, musi zostać zastosowany średni koszyk energetyczny dla pozostałego zużycia energii w UE (UE + EFTA) lub koszyk energetyczny dla zużycia energii reprezentatywny dla regionu. Muszą zostać zastosowane te same ogólne wytyczne wskazane powyżej.

4.4.2.6.    Zużycie energii elektrycznej na etapie eksploatacji

Podczas etapu eksploatacji musi zostać wykorzystany koszyk zużycia energii z sieci. Koszyk energii elektrycznej musi odzwierciedlać wskaźniki sprzedaży między krajami/regionami UE. Aby ustalić wskaźnik, musi zostać użyta jednostka fizyczna (np. liczba sztuk lub kilogramów produktu). W przypadku gdy takie dane są niedostępne, musi zostać zastosowany średni koszyk energetyczny dla zużycia energii w UE (UE + EFTA) lub koszyk energetyczny dla zużycia energii reprezentatywny dla regionu.

4.4.2.7    Wytwarzanie energii elektrycznej na miejscu

Jeżeli ilość energii elektrycznej produkowanej na miejscu jest równa zużyciu na miejscu, zastosowanie mają dwie sytuacje:

Jeśli ilość wyprodukowanej energii elektrycznej przekracza ilość zużywaną na miejscu w określonych granicach systemu i jest ona sprzedawana na przykład do sieci przesyłowej, można uznać, że system ten odpowiada sytuacji wielofunkcyjności. System będzie pełnił dwie funkcje (np. dostarczania produktu i energii elektrycznej) i muszą być przestrzegane następujące zasady:

4.4.3.    Transport i logistyka

Parametry, jakie należy wziąć pod uwagę przy modelowaniu transportu, obejmują:

W ramach zbiorów danych zgodnych z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego w zbiorach danych dotyczących transportu uwzględnia się produkcję paliwa, zużycie paliwa przez pojazd transportowy, niezbędną infrastrukturę oraz ilość dodatkowych zasobów i narzędzi potrzebnych do operacji logistycznych (takich jak dźwigi i transportery).

4.4.3.1.    Przydział oddziaływania wynikającego z transportu – transport samochodami ciężarowymi

Zbiory danych zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego dotyczącego transportu samochodami ciężarowymi odnoszą się do tonokilometrów (tona * kilometr) wyrażających oddziaływanie na środowisko 1 tony (t) produktu przetransportowanego na odległość 1 km w samochodzie ciężarowym o określonym obciążeniu. Ładowność transportowa (= maksymalna masa dopuszczalna) jest wskazana w zbiorze danych. Na przykład samochód ciężarowy o masie 28–32 t ma ładowność 22 t; zbiór danych na temat oceny cyklu życia w odniesieniu do 1 tkm (pełnego ładunku) wyraża oddziaływanie na środowisko 1 t produktu transportowanego na odległość 1 km samochodem ciężarowym, którego załadunek ma masę 22 t. Emisje z transportu przydziela się na podstawie masy transportowanego produktu, co daje jedynie 1/22 udziału całkowitej emisji z samochodu ciężarowego. Jeżeli transportowany ładunek jest mniejszy niż maksymalna ładowność (np. 10 t), wpływ na oddziaływanie na środowisko w odniesieniu do 1 t produktu jest wywierany na dwa sposoby. Po pierwsze, zużycie paliwa przez samochód ciężarowy przypadające na ładunek transportowany ogółem jest mniejsze, a po drugie jego oddziaływanie na środowisko jest przeliczane na ładunek transportowany (np. 1/10 t). Jeżeli masa pełnego ładunku jest mniejsza niż ładowność samochodu ciężarowego (wynosi np. 10 t), transport produktu można uznać za ograniczony pod względem wielkości. W takim przypadku oddziaływanie na środowisko oblicza się przy zastosowaniu rzeczywistej załadowanej masy.

W zbiorach danych zgodnych z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego ładowność transportową należy modelować na podstawie określonych parametrów za pośrednictwem współczynnika wykorzystania. Wskaźnik wykorzystania ma wpływ na (i) całkowite zużycie paliwa przez samochód ciężarowy oraz (ii) przydział oddziaływania na tonę. Współczynnik wykorzystania oblicza się jako kilogram rzeczywistego obciążenia dzielony przez kilogram ładowności i musi być korygowany podczas korzystania ze zbioru danych. W przypadku gdy rzeczywiste obciążenie wynosi 0 kg, w obliczeniach należy zastosować rzeczywiste obciążenie wynoszące 1 kg. Przejazdy powrotne bez ładunku można włączyć do współczynnika wykorzystania, uwzględniając odsetek kilometrów przejechanych bez ładunku, np. jeżeli samochód ciężarowy jest w pełni załadowany do celów dostawy, ale w połowie pusty przy powrocie, współczynnik wykorzystania wynosi (22 t rzeczywistego obciążenia/22 t ładowności * 50 % km + 11 t rzeczywistego obciążenia/22 t ładowności * 50 % km) = 75 %.

W badaniach OEF musi zostać określony współczynnik wykorzystania celem zastosowania w odniesieniu do każdego modelowanego typu transportu samochodem ciężarowym i wyraźnie wskazać, czy do współczynnika wykorzystania włączono przejazdy powrotne bez ładunku. Zastosowanie mają następujące standardowe współczynniki wykorzystania.

4.4.3.2.    Przydział oddziaływania wynikającego z transportu – transport samochodami dostawczymi

Samochody dostawcze są często wykorzystywane do celów dostaw do domu takich produktów, jak książki i ubrania, lub do dostaw do domu od detalistów. W przypadku samochodów dostawczych czynnikiem ograniczającym jest pojemność, a nie masa. Jeżeli do celów przeprowadzenia badania OEF niedostępne są szczegółowe informacje, muszą zostać wykorzystane informacje dotyczące samochodu ciężarowego o masie <1,2 t oraz standardowy współczynnik wykorzystania wynoszący 50 %. W przypadku gdy zbiór danych dotyczących samochodu ciężarowego o ładowności <1,2 t jest niedostępny, muszą zostać wykorzystane informacje dotyczące ciężarówki o masie <7,5 t jako dane przybliżone oraz współczynnik wykorzystania wynoszący 20 %. Samochód ciężarowy o masie <7,5 t i ładowności 3,3 t i współczynniku wykorzystania wynoszącym 20 % ma takie samo obciążenie jak samochód dostawczy o ładowności 1,2 t i współczynniku wykorzystania równym 50 %.

4.4.3.3.    Przydział oddziaływania wynikającego z transportu – transport konsumencki

Przydział oddziaływania samochodu musi opierać się na pojemności. Maksymalna pojemność, jaką należy brać pod uwagę w odniesieniu do transportu konsumenckiego wynosi 0,2 m3 (około 1/3 bagażnika o wielkości 0,6 m3). W przypadku produktów większych niż 0,2 m3 musi zostać uwzględnione oddziaływanie transportu pełnym samochodem. Jeżeli chodzi o produkty sprzedawane w supermarketach lub centrach handlowych, musi zostać wykorzystana wielkość produktu (w tym opakowanie i puste przestrzenie, takie jak między owocami lub butelkami), aby przydzielić obciążenia transportowe między transportowane produkty. Współczynnik przydziału musi być obliczony jako wielkość transportowanego produktu podzielona przez 0,2 m3. W celu uproszczenia modelowania wszystkie pozostałe rodzaje transportu konsumenckiego (np. zakupy w sklepach specjalistycznych lub wykorzystywanie przejazdów łączonych) muszą być modelowane, jakby sprzedaż odbyła się za pośrednictwem supermarketu.

4.4.3.4.    Standardowe scenariusze – od dostawcy do fabryki

W przypadku dostawców zlokalizowanych w Europie, jeżeli do celów przeprowadzenia badania OEF niedostępne są szczegółowe dane, muszą zostać wykorzystane dane standardowe przedstawione poniżej.

W odniesieniu do materiałów opakowaniowych transportowanych z zakładów produkcyjnych do zakładów napełniających (oprócz szkła; wartości oparte na danych Eurostatu z 2015 r. ( 138 )) należy zastosować następujący scenariusz:

W odniesieniu do transportu pustych butelek muszą zostać zastosowane następujące scenariusze:

W przypadku wszystkich pozostałych produktów przewożonych od dostawcy do fabryki (wartości oparte na danych Eurostatu z 2015 r. ( 139 )), należy zastosować następujący scenariusz:

W przypadku dostawców zlokalizowanych poza Europą, jeżeli do celów przeprowadzenia badania OEF niedostępne są szczegółowe dane, należy wykorzystać dane standardowe przedstawione poniżej.

4.4.3.5.    Standardowe scenariusze – z fabryki do klienta końcowego

Transport z fabryki do klienta końcowego (w tym transport konsumencki) musi zostać uwzględniony w części badania OEF dotyczącej etapu dystrybucji. W przypadku gdy szczegółowe informacje nie są dostępne, jako podstawa muszą zostać zastosowane scenariusze standardowe wymienione poniżej. Osoba stosująca metodę OEF musi określić następujące wartości (musi wykorzystać szczegółowe informacje, chyba że są niedostępne):

Rysunek 3

Standardowy scenariusz transportu

Poniżej przedstawiono standardowy scenariusz transportu z fabryki do klienta przedstawiony na rys. 3:

W przypadku produktów nadających się do ponownego wykorzystania, oprócz transportu niezbędnego do dostarczenia ich do miejsca sprzedaży/centrum dystrybucji, musi być modelowany transport powrotny z miejsca sprzedaży detalicznej/centrum dystrybucji do fabryki. Stosuje się te same odległości transportowe co w przypadku transportu z fabryki produktu do klienta końcowego (zob. powyżej). Jednak współczynnik wykorzystania samochodu ciężarowego może być ograniczony pojemnościowo w zależności od rodzaju produktu.

Produkty mrożone lub chłodzone muszą być transportowane w zamrażarkach lub chłodniach.

4.4.3.6.    Standardowe scenariusze – z miejsca odbioru produktów wycofanych z eksploatacji do miejsca ich przetwarzania

Transport z miejsca odbioru produktów wycofanych z eksploatacji do miejsca ich przetwarzania może być już uwzględniony w zbiorach danych dotyczących oceny cyklu życia, składowania, spalania i recyklingu.

Zdarzają się jednak przypadki, w których do badania OEF mogą być niezbędne dodatkowe dane standardowe. W przypadku gdy niedostępne są żadne lepsze dane, muzą być stosowane następujące wartości:

4.4.4.    Dobra kapitałowe – infrastruktura i sprzęt

Dobra kapitałowe (w tym infrastruktura) oraz ich wycofanie z eksploatacji powinny zostać wykluczone, chyba że w poprzednich badaniach potwierdzono, że elementy te są istotne. Jeżeli dobra kapitałowe są uwzględniane, sprawozdanie dotyczące OEF musi zawierać jasne i obszerne wyjaśnienie, dlaczego elementy te są istotne, dotyczące wszystkich przyjętych założeń.

4.4.5.    Przechowywanie w centrum dystrybucji lub miejscu sprzedaży detalicznej

Działania związane z przechowywaniem wymagają zużycia energii i wykorzystywania gazów chłodniczych. W przypadku gdy lepsze dane nie są dostępne, należy wykorzystać następujące dane standardowe.

Jedynie część emisji z systemów przechowywania lub zasobów wykorzystywanych w tych systemach musi być przydzielona do przechowywanego produktu. Podstawę tego przydziału musi stanowić przestrzeń (w m3) zajmowana przez przechowywany produkt oraz czas (w tygodniach). W tym celu musi być znana całkowita pojemność przechowywania systemu i do obliczenia współczynnika przydziału musi być wykorzystana objętość właściwa produktu oraz czas przechowywania (jako stosunek objętości właściwej produktu * czas do pojemności przechowywania * czas).

Zakłada się, że w przeciętnym centrum dystrybucji przechowuje się 60 000  m3 produktów, z których 48 000  m3 zajmują produkty przechowywane w temperaturze otoczenia, a 12 000  m3 – produkty chłodzone lub mrożone. W odniesieniu do czasu przechowywania wynoszącego 52 tygodnie musi zostać przyjęte założenie, że standardowa całkowita pojemność przechowywania jest równa 3 120 000 m3 * tygodnie/rok.

Przyjmuje się, że w przeciętnym miejscu sprzedaży detalicznej przechowuje się 2 000 m3 produktów (zakładając, że 50 % budynku o powierzchni 2 000 m2 zajmują półki wysokie na 2 m) w okresie 52 tygodni, tj. 104 000  m3 * tygodnie/rok.

4.4.6.    Procedura pobierania próbek

W niektórych przypadkach osoba stosująca metodę OEF powinna zastosować procedurę pobierania próbek, aby ograniczyć gromadzenie danych wyłącznie do reprezentatywnej próbki zakładów, gospodarstw itp. Osoba stosująca metodę OEF musi (i) określić w sprawozdaniu dotyczącym OEF, czy zastosowano pobieranie próbek, (ii) przestrzegać wymogów opisanych w niniejszej sekcji oraz (iii) wskazać, które podejście zostało wybrane.

Przykładami sytuacji, w których przeprowadzenie procedury pobierania próbek może być niezbędne, są przypadki, w których produkcję tego samego produktu prowadzi się w wielu miejscach produkcji. Np. jeżeli ten sam surowiec/materiał wejściowy pochodzi z wielu miejsc lub ten sam proces jest zlecany więcej niż jednemu podwykonawcy/dostawcy.

Reprezentatywna próbka musi zostać pozyskana za pośrednictwem próbki warstwowej, tj. takiej, która zapewnia, aby każda z subpopulacji (warstw) określonej populacji była odpowiednio reprezentowana w całej próbce analizy badawczej.

Zastosowanie próbki warstwowej umożliwia osiągnięcie większej precyzji niż zastosowanie prostej próbki losowej, pod warunkiem że subpopulacje zostały dobrane w taki sposób, aby elementy tej samej subpopulacji były w możliwie największym stopniu podobne pod względem analizowanych cech. Ponadto próbka warstwowa gwarantuje lepsze ujęcie populacji ( 142 ).

Aby wybrać reprezentatywną próbkę jako próbkę warstwową, musi zostać zastosowana następująca procedura:

4.4.6.1.    Sposób określenia jednorodnych subpopulacji (warstwowanie)

Warstwowanie jest procesem polegającym na podziale członków populacji na jednorodne podgrupy (subpopulacje) przed pobieraniem próbek. Subpopulacje powinny się wzajemnie wykluczać: każdy element populacji musi zostać przypisany tylko do jednej subpopulacji.

Przy identyfikacji subpopulacji należy wziąć pod uwagę następujące aspekty:

Można dodać dodatkowe aspekty, które należy wziąć pod uwagę.

Liczba subpopulacji musi zostać zidentyfikowana jako:

Nsp = g * t * c [Równanie 1]

W przypadku gdy bierze się pod uwagę dodatkowe aspekty, liczbę subpopulacji oblicza się z wykorzystaniem powyższego wzoru, mnożąc wynik przez liczby klas zidentyfikowanych dla każdego dodatkowego aspektu (np. tych miejsc, w których występują systemy zarządzania środowiskowego lub systemy sprawozdawczości).

Przykład 1

Identyfikowanie liczby subpopulacji dla następującej populacji:

350 rolników prowadzących działalność w tym samym regionie w Hiszpanii osiąga mniej więcej taką samą produkcję roczną i stosuje te same techniki zbioru.

W tym przypadku:

g=1

:

wszyscy rolnicy są prowadzą działalność w tym samym kraju;

t=1

:

wszyscy rolnicy stosują te same techniki zbioru;

c=1

:

moce produkcyjne przedsiębiorstw są niemal takie same (tj. produkcja roczna jest taka sama).

Nsp = g * t * c = 1 * 1 * 1 = 1

Można zidentyfikować tylko jedną subpopulację pokrywającą się z populacją.

Przykład 2

350 rolników jest rozmieszczonych w trzech różnych krajach (100 w Hiszpanii, 200 we Francji i 50 w Niemczech). Stosują oni dwie różne techniki zbioru różniące się w istotny sposób (Hiszpania: 70 – technika A, 30 – technika B; Francja: 100 – technika A, 100 – technika B; Niemcy: 50 – technika A). Moce produkcyjne rolników pod względem produkcji rocznej wynoszą 10 000 t – 100 000 t. Zgodnie z opinią eksperta/odnośną literaturą oszacowano, że rolnicy, których produkcja roczna jest niższa niż 50 000 t bardzo różnią się pod względem efektywności od rolników osiągających produkcję roczną powyżej 50 000 t. Na podstawie produkcji rocznej określa się dwie klasy przedsiębiorstw: klasę 1, jeśli produkcja jest niższa niż 50 000 i klasę 2 w przypadku produkcji wyższej niż 50 000 . (Hiszpania: 80 – klasa 1, 20 – klasa 2; Francja: 50 – klasa 1, 150 – klasa 2; Niemcy: 50 – klasa 1). W

tabeli 6 przedstawiono dane szczegółowe o populacji.

W tym przypadku:

g=3

:

trzy kraje;

t=2

:

zidentyfikowano dwie różne techniki zbioru;

c=2

:

zidentyfikowano dwie klasy produkcji.

Nsp = g * t * c = 3 * 2 * 2 = 12

Możliwe jest zidentyfikowanie maksymalnie 12 subpopulacji, które podsumowano w tabeli 7:

4.4.6.2.    Sposób określenia wielkości podpróbki na poziomie subpopulacji

Po zidentyfikowaniu subpopulacji dla każdej z nich musi zostać obliczona wielkość próbki (wielkość podpróbki). Możliwe są dwa podejścia:

Wybrane podejście musi zostać podane w sprawozdaniu dotyczącym OEF. To samo podejście musi zostać wykorzystane do wszystkich wybranych subpopulacji.

Przykład

4.4.6.3.    Sposób określania próbki dla populacji

Reprezentatywna próbka populacji odpowiada sumie podpróbek na poziomie subpopulacji.

4.4.6.4.    Postępowanie w przypadku gdy konieczne jest zaokrąglenie

Jeżeli niezbędne jest zaokrąglenie, musi zostać zastosowana ogólna zasada wykorzystywana w matematyce:

4.4.7.    Wymogi w zakresie modelowania etapu eksploatacji

Etap eksploatacji często wiąże się z wieloma procesami. Muszą zostać rozróżnione procesy (i) niezależne oraz (ii) zależne od produktu.

Procesy zależne od produktu muszą być uwzględnione w granicach systemu badania OEF. Procesy niezależne od produktu muszą być wyłączone z granic systemu i można podać informacje jakościowe.

W przypadku produktów końcowych wyniki LCIA muszą zostać zgłoszone dla (i) całkowitego cyklu życia oraz (ii) całkowitego cyklu życia z wyłączeniem etapu eksploatacji.

4.4.7.1.    Podejście uprate na głównej funkcji lub podejście delta

Modelowania etapu eksploatacji można dokonać na różne sposoby. Bardzo często powiązane oddziaływania i działalność są w pełni modelowane, np. całkowite zużycie energii elektrycznej podczas korzystania z ekspresu do kawy lub łączny czas gotowania i związane z nim zużycie gazu podczas gotowania makaronu. W tych przypadkach procesy dotyczące picia kawy lub jedzenia makaronu mające miejsce na etapie eksploatacji są powiązane z główną funkcją produktu (nazywa się to „podejściem opartym na głównej funkcji”).

W niektórych przypadkach korzystanie z jednego produktu może mieć wpływ na oddziaływanie na środowisko innego produktu, co opisano w przykładach poniżej.

W tych sytuacjach do produktu należy przydzielić jedynie dodatkowe działania i procesy (np. papier i energia odpowiednio w przypadku kasety z tonerem poddanej regeneracji i baterii). Metoda przydziału polega na wybraniu wszystkich powiązanych produktów z systemu (w tym przypadku papieru i energii) i przypisaniu nadmiernego zużycia tych powiązanych produktów do produktu, który uważa się za odpowiedzialny za to nadmierne zużycie. Wymaga to określenia wielkości zużycia referencyjnego każdego powiązanego produktu (np. energii i materiałów), które odnosi się do minimalnego zużycia niezbędnego do spełnienia funkcji. Zużycie powyżej tego poziomu odniesienia (delta) zostanie następnie przydzielone do produktu (nazywa się to „podejściem delta”) ( 143 ).

Podejście to powinno być stosowane wyłącznie do narastającego oddziaływania oraz w celu uwzględnienia dodatkowego zużycia powyżej poziomu odniesienia. Aby określić sytuację odniesienia, muszą zostać rozważone następujące elementy, jeśli są dostępne:

Osoba stosująca metodę OEF swobodnie decyduje, które podejście zostanie przyjęte, i musi opisać zastosowane podejście w sprawozdaniu dotyczącym OEF (podejście oparte na głównej funkcji lub podejście delta).

4.4.7.2.    Modelowanie etapu eksploatacji

W części D załącznika IV przedstawiono standardowe dane, które należy zastosować do modelowania działań na etapie eksploatacji. Jeżeli dostępne są lepsze dane, muszą zostać wykorzystane, przedstawione w przejrzysty sposób i uzasadnione w sprawozdaniu dotyczącym OEF.

4.4.8.    Zawartość materiałów pochodzących z recyklingu i modelowanie wycofania z eksploatacji

Zawartość materiałów pochodzących z recyklingu i wycofanie z eksploatacji modeluje się przy użyciu wzoru na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego (CFF) na etapie cyklu życia, na którym ma miejsce dana czynność. W poniższych sekcjach opisano ten wzór i parametry, których należy użyć, oraz sposób, w jaki należy je stosować do produktów końcowych i półproduktów (sekcja 4.4.8.12).

4.4.8.1.    Wzór na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego (CFF)

Wzór na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego to połączenie: „materiał + energia + unieszkodliwianie”, tj.:

Równanie 3

Wzór na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego (CFF)

Parametry wzoru na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego:

A

:

współczynnik przydziału obciążeń i jednostek do dostawcy i użytkownika materiału pochodzącego z recyklingu;

B

:

współczynnik przydziału procesów odzysku energii. Ma on zastosowanie zarówno do obciążeń, jak i do jednostek;

Qsin

:

jakość wprowadzanego materiału wtórnego, tj. jakość materiału pochodzącego z recyklingu w punkcie substytucji;

Qsout

:

jakość wyprowadzanego materiału wtórnego, tj. jakość materiału nadającego się do recyklingu w punkcie substytucji;

Qp

:

jakość materiału pierwotnego, tj. jakość materiału naturalnego;

R1

:

część materiału w wejściu do produkcji, która została poddana recyklingowi z poprzedniego systemu;

R2

:

część materiału w produkcie, która zostanie poddana recyklingowi (lub ponownie wykorzystana) w kolejnym systemie. Dlatego R2 musi uwzględniać nieefektywność procesów odbioru i recyklingu (lub ponownego użycia). Parametr R2 musi być mierzony przy wyjściu z zakładu recyklingu;

R3

:

część materiału w produkcie, która jest wykorzystywana do odzysku energii w procesie wycofania z eksploatacji;

Erecycled (Erec)

:

określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną) wynikające z procesu recyklingu (ponownego wykorzystania) materiału pochodzącego z recyklingu (ponownie wykorzystanego), w tym proces odbioru, sortowania i transportu;

ErecyclingEoL (ErecEoL)

:

określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną) wynikające z procesu recyklingu na etapie wycofania z eksploatacji, w tym proces odbioru, sortowania i transportu;

Ev

:

określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną) pochodzące z pozyskania i wstępnego przetworzenia materiału naturalnego;

E*v

:

określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną) pochodzące z pozyskania i wstępnego przetworzenia materiału naturalnego, co do którego założono, że zostanie zastąpiony materiałami nadającymi się do recyklingu;

EER

:

określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną) pochodzące z procesu odzysku energii (np. spalania z odzyskiem energii, składowania z odzyskiem energii itp.);

ESE,heat oraz ESE,elec

:

określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną), które pochodziłyby z zastąpionego źródła energii, odpowiednio dla energii cieplnej i elektrycznej;

ED

:

określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną) pochodzące z unieszkodliwienia materiałów odpadowych na etapie wycofania z eksploatacji analizowanego produktu, bez odzysku energii;

XER,heat oraz XER,elec

:

efektywność procesu odzysku energii zarówno w przypadku energii cieplnej, jak i elektrycznej;

LHV

:

dolna wartość opałowa materiału w produkcie, który jest wykorzystywany do odzysku energii.

Osoba stosująca metodę OEF musi wskazać wszystkie wykorzystane parametry. Standardowe wartości niektórych parametrów (A, R1, R2, R3 oraz Qs/Qp dla pakowania) są dostępne w części C załącznika IV ( 144 ) (aby uzyskać więcej szczegółów, zob. kolejne sekcje): osoby stosujące metodę OEF muszą odnosić się do wersji części C załącznika IV, z której korzystają ( 145 ).

4.4.8.2.    Współczynnik A

Za pośrednictwem współczynnika A, którego celem jest odzwierciedlenie rzeczywistości rynkowej, obciążenia i jednostki z recyklingu i produkcji materiału naturalnego są przydzielane między dwa cykle życia (tj. jeden, w ramach którego materiał pochodzący z recyklingu jest dostarczany, i jeden, w którym materiał pochodzący z recyklingu jest wykorzystywany).

Współczynnik A równy 1 odzwierciedlałby podejście 100:0 (tj. jednostki są przyznawane wyłącznie zawartości materiałów z recyklingu), a współczynnik A wynoszący 0 odzwierciedlałby podejście 0:100 (tj. przyznawanie jednostek wyłącznie materiałom nadającym się do recyklingu po wycofaniu z eksploatacji).

W badaniach OEF wartości współczynnika A muszą wchodzić w zakres 0,2 ≤ A ≤ 0,8, aby zawsze obejmowały oba aspekty recyklingu (zawartość materiałów z recyklingu oraz możliwość poddania produktu recyklingowi po wycofaniu go z eksploatacji).

Czynnikiem decydującym o określeniu wartości współczynnika A jest analiza sytuacji na rynku. Oznacza to, że:

Standardowe wartości A specyficzne dla danego zastosowania i materiału są dostępne w części C załącznika IV. W celu wybrania wartości A do wykorzystania w badaniu OEF musi zostać zastosowana następująca procedura (w porządku hierarchicznym):

4.4.8.3.    Współczynnik B

Współczynnik B jest stosowany jako współczynnik przydziału procesów odzysku energii. Ma on zastosowanie zarówno do obciążeń, jak i do jednostek. Jednostki odnoszą się do ilości sprzedanej energii cieplnej i elektrycznej, a nie do wytworzonej energii ogółem, z uwzględnieniem stosownych odchyleń występujących w okresie 12 miesięcy, np. w przypadku energii cieplnej.

W badaniach OEF wartość B jest domyślnie równa 0, chyba że w części C załącznika IV dostępna jest inna odpowiednia wartość.

Aby uniknąć podwójnego liczenia między aktualnym i kolejnym systemem w przypadku odzysku energii, własne zużycie energii w ramach kolejnego systemu musi być modelowane jako energia pierwotna (jeżeli wartość B jest inna niż 0 w systemie na wcześniejszym etapie, osoba stosująca metodę OEF zapewnia, aby nie dochodziło do podwójnego liczenia).

4.4.8.4.    Punkt substytucji

Określenie punktu substytucji jest niezbędne, aby zastosować część wzoru dotyczącą materiału. Punkt substytucji odpowiada punktowi w łańcuchu wartości, w którym materiały wtórne zastępują materiały pierwotne.

Punkt substytucji należy identyfikować w odniesieniu do procesu, w którym przepływy wejściowe pochodzą ze 100 % źródeł pierwotnych i 100 % źródeł wtórnych (poziom 1 na Rysunku 4). W niektórych przypadkach punkt substytucji może zostać zidentyfikowany po tym jak dojdzie do pewnego wymieszania się przepływów materiałów pierwotnych i wtórnych (poziom 2 na Rysunku 4).

Punkt substytucji na tym poziomie można zastosować wyłącznie wówczas, gdy w zbiorach danych stosowanych do modelowania np. Erec oraz Ev uwzględniono rzeczywiste (średnie) przepływy dotyczące materiału pierwotnego i wtórnego. Na przykład jeżeli Erec odpowiada „produkcji 1 t materiału wtórnego” (zob. Rysunek 4) i jego średni wsad surowców pierwotnych wynosi 10 %, ilość materiałów pierwotnych, wraz z ich obciążeniami środowiskowymi, musi być uwzględniona w zbiorze danych Erec.

Rysunek 4

Punkt substytucji na poziomach 1 i 2

Na Rysunku 4 w formie schematu przedstawiono ogólną sytuację (przepływy są w 100 % pierwotne i w 100 % wtórne). W praktyce w niektórych przypadkach na różnych etapach łańcucha wartości można zidentyfikować więcej niż jeden punkt substytucji, co przedstawiono na Rysunku 5, na którym np. złom o różnej jakości jest przetwarzany na różnych etapach.

Rysunek 5

Przykład punktu substytucji na różnych etapach w łańcuchu wartości.

4.4.8.5.    Wskaźniki jakości: Qsin/Qp oraz Qsout/Qp

We wzorze na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego wykorzystuje się dwa wskaźnik jakości, aby uwzględnić jakość zarówno wprowadzanych, jak i wyprowadzanych materiałów pochodzących z recyklingu: Qsin/Qp oraz Qsout/Qp.

Rozróżnia się dwa odmienne przypadki:

Wskaźniki jakości muszą być określone w punkcie substytucji i według zastosowania lub materiału.

Ilościowe określenie wskaźników jakości musi się opierać na:

Materiały opakowaniowe wykorzystywane w przemyśle są często takie same w różnych sektorach i grupach produktów: w części C załącznika IV zamieszczono jeden arkusz zadaniowy z wartościami Qsin/Qp oraz Qsout/Qp mającymi zastosowanie do materiałów opakowaniowych. Przedsiębiorstwo przeprowadzające badanie OEF może wykorzystać różne wartości, które muszą zostać zaprezentowane w przejrzysty sposób i uzasadnione w sprawozdaniu dotyczącym OEF.

4.4.8.6.    Zawartość materiałów z recyklingu (R1)

Zastosowane wartości R1 muszą być specyficzne dla danego przedsiębiorstwa lub muszą to być standardowe dane wtórne (specyficzne dla danego zastosowania), w zależności od informacji dostępnych dla przedsiębiorstwa przeprowadzającego badanie OEF. Standardowe wtórne (specyficzne dla danego zastosowania) wartości R1 są dostępne w części C załącznika IV. W celu wybrania wartości R1 do wykorzystania w badaniu OEF musi zostać zastosowana następująca procedura (w porządku hierarchicznym):

Stosowane wartości R1 muszą być zweryfikowane w ramach badania OEF.

4.4.8.7.    Wytyczne dotyczące stosowania wartości R1 specyficznych dla danego przedsiębiorstwa

Przy stosowaniu wartości R1 specyficznych dla danego przedsiębiorstwa różnych od 0 obowiązkowe jest zachowanie identyfikowalności w całym łańcuchu dostaw. Muszą być przestrzegane następujące ogólne wytyczne:

W odniesieniu do przemysłu opakowań zaleca się następujące wytyczne właściwe dla branży:

4.4.8.8.    Wytyczne dotyczące sposobu postępowania ze złomem przedkonsumenckim

W przypadku złomu przedkonsumenckiego można zastosować dwa warianty.

Wariant 1: wpływ produkcji materiału wejściowego, który prowadzi do powstania danego złomu przedkonsumenckiego, musi zostać przypisany do systemu produktu, w którym ten złom został wytworzony. Złom zgłasza się jako materiał przedkonsumencki pochodzący z recyklingu. Granice procesu i wymogi dotyczące modelowania z zastosowaniem CFF pokazano na Rysunku 6.

Rysunek 6

Wariant modelowania, gdy złom zgłasza się jako zawartość materiału przedkonsumenckiego z recyklingu

Wariant 2: Każdy materiał, który krąży w łańcuchu procesów lub szeregu łańcuchów procesów, jest wyłączony z definicji zawartości materiałów z recyklingu i nie jest uwzględniany w R1. Złomu nie zgłasza się jako zawartości materiału przedkonsumenckiego z recyklingu. Granice procesu i wymogi dotyczące modelowania z zastosowaniem CFF pokazano na Rysunku 7.

Rysunek 7

Wariant modelowania, gdy złomu nie zgłasza się jako zawartości materiału przedkonsumenckiego z recyklingu

4.4.8.9.    Współczynnik wydajności recyklingu (R2)

Parametr R2 odnosi się do „współczynnika wydajności recyklingu”: na Rysunku 8 przedstawiono to wizualnie. Często dostępne są wartości dla pkt 8 ( 146 ) na Rysunku 8, w związku z tym wartości te muszą zostać skorygowane, aby odpowiadały rzeczywistemu wskaźnikowi wydajności recyklingu (pkt 10) z uwzględnieniem możliwych strat procesowych. Na Rysunku 8 wskaźnik wydajności recyklingu (R2) odpowiada pkt 10.

Rysunek 8

Uproszczony schemat gromadzenia materiału do recyklingu

O tym, czy materiał zawarty w danym produkcie rzeczywiście nadaje się do recyklingu, decyduje projekt i skład produktu. W związku z tym przed wyborem odpowiedniej wartości R2 należy ocenić możliwość poddania materiału recyklingowi, a badanie OEF musi zawierać oświadczenie dotyczące możliwości poddania materiału/produktu recyklingowi.

Oświadczenie dotyczące możliwości poddania materiału recyklingowi musi zostać dostarczone wraz z oceną możliwości recyklingu, która obejmuje dowody odnoszące się do następujących trzech kryteriów (zgodnie z opisem w normie EN ISO 14021:2016, sekcja 7.7.4 „Metodyka oceny”):

Jeżeli jedno z kryteriów nie jest spełnione lub wytyczne dotyczące możliwości poddania produktu recyklingowi specyficzne dla danego sektora wskazują na ograniczoną możliwości poddania recyklingowi, stosuje się wartość R2 równą 0 %. Pkt 1 i 3 można udowodnić na podstawie danych statystycznych dotyczących recyklingu, które powinny odnosić się do poszczególnych krajów i pochodzić od stowarzyszeń branżowych lub organów krajowych. Dowody dotyczące pkt 3 można przybliżyć, wykorzystując na przykład projekt oceny możliwości poddania produktu recyklingowi przedstawiony w normie EN 13430 – Recykling materiałowy (załączniki A i B) lub inne specyficzne dla danego sektora wytyczne dotyczące możliwości poddania produktu recyklingowi, o ile są dostępne.

Standardowe wartości R2 specyficzne dla danego zastosowania są dostępne w części C załącznika II. Aby wybrać wartość R2 do wykorzystania w badaniu OEF, należy zastosować następującą procedurę:

Należy pamiętać, że nowe wartości R2 można przekazać Komisji, która uwzględni je w części C załącznika II. Zaproponowane nowe wartości R2 (opierające się na nowych statystykach) należy przekazać wraz ze sprawozdaniem z badania opisującym źródła i obliczenia oraz poddanym przeglądowi przez niezależną stronę trzecią. Komisja zdecyduje, czy nowe wartości są dopuszczalne i czy można je wdrożyć w zaktualizowanej wersji części C załącznika II. Po włączeniu nowych wartości R2 do części C załącznika II można z nich korzystać w dowolnym badaniu OEF.

Stosowane wartości R2 muszą zostać poddane weryfikacji w ramach badania OEF.

4.4.8.10.    Wartość R3

Wartość R3 oznacza część materiału w produkcie, która jest wykorzystywana do odzysku energii w procesie wycofania z eksploatacji. Zastosowane wartości R3 muszą być specyficzne dla danego przedsiębiorstwa lub muszą to być standardowe wartości z części C załącznika IV, w zależności od informacji dostępnych dla przedsiębiorstwa przeprowadzającego badanie OEF. Aby wybrać wartość R3, która ma być zastosowana w badaniu OEF, stosuje się następującą procedurę (w kolejności hierarchicznej).

Stosowane wartości R3 muszą być zweryfikowane w ramach badania OEF.

4.4.8.11.    Erecycled (Erec) oraz ErecyclingEoL (ErecEoL)

Erec i ErecEoL to określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną) powstałe w wyniku procesu recyklingu materiału pochodzącego z recyklingu i procesu wycofania z eksploatacji. Granice systemu Erec i ErecEoL muszą uwzględniać wszystkie emisje i zasoby zużyte od momentu gromadzenia do określonego momentu substytucji.

Jeśli moment substytucji określono na „poziomie 2”, Erec i ErecEoL muszą być modelowane z wykorzystaniem rzeczywistych przepływów wejściowych. W związku z tym, jeżeli część przepływów wejściowych pochodzi z surowców, muszą one zostać uwzględnione w zbiorach danych wykorzystanych na potrzeby modelowania Erec i ErecEoL.

W niektórych przypadkach Erec może odpowiadać ErecEoL, na przykład w razie wystąpienia obiegu zamkniętego.

4.4.8.12.    E*v

E*v to określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną) pochodzące z pozyskania i wstępnego przetworzenia materiału naturalnego, co do którego założono, że zostanie zastąpiony materiałami nadającymi się do recyklingu; Gdy standardowe E*v jest równe Ev, użytkownik musi założyć, że materiał nadający się do recyklingu po wycofaniu z eksploatacji zastępuje ten sam materiał naturalny, którego użyto po stronie wejściowej do produkcji materiału nadającego się do recyklingu.

Jeżeli E*v różni się od Ev., użytkownik musi przedstawić dowód, że materiał nadający się do recyklingu zastępuje inny materiał naturalny niż ten, z którego pochodzi materiał nadający się do recyklingu.

Jeśli E*v ≠ Ev, E*v oznacza rzeczywistą ilość materiału naturalnego zastąpionego materiałem nadającym się do recyklingu. W takich przypadkach E*v nie mnoży się przez Qsout/Qp, ponieważ parametr ten jest pośrednio uwzględniany przy obliczaniu „rzeczywistej ilości” zastępowanego materiału naturalnego. Ilość ta musi zostać obliczona z uwzględnieniem faktu, że materiał naturalny zastąpiony i materiał nadający się do recyklingu mają taki sam okres trwałości i tę samą jakość (tzn. spełniają tę samą funkcję, jeśli chodzi o kategorie „jak długo?” i „jak dobrze?”). E*v musi zostać ustalony w oparciu o dowody rzeczywistej substytucji wybranego materiału naturalnego.

4.4.8.13.    Jak stosować wzór, jeżeli asortyment produktów zawiera półprodukty

Nie można uwzględniać parametrów związanych z wycofaniem półproduktów należących do asortymentu produktów z eksploatacji (tj. możliwości poddania produktu recyklingowi po wycofaniu z eksploatacji, odzysku energii, unieszkodliwienia).

Jeżeli wzór wykorzystuje się w badaniach OEF dla półproduktów (badania „od wydobycia surowców po wyjście z organizacji”), użytkownik badania OEF musi:

Tabela 9 zawiera podsumowanie sposobu stosowania CFF w zależności od tego, czy w badaniu skoncentrowano się na produktach końcowych czy półproduktach.

4.4.8.14.    Sposób postępowania z konkretnymi aspektami

Odzyskiwanie popiołów paleniskowych lub żużlu ze spalania

Odzyskiwanie popiołów paleniskowych/żużlu wlicza się do wartości R2 (współczynnik wydajności recyklingu) pierwotnego produktu/materiału. Ich obróbka odbywa się w ramach ErecEoL.

Składowanie i spalanie z odzyskiem energii

Ilekroć proces, taki jak składowanie wraz z odzyskiem energii lub spalanie stałych odpadów komunalnych wraz z odzyskiem energii prowadzi do odzysku energii, musi on być modelowany w części „energia” w równaniu 3 (CFF). Jednostkę oblicza się na podstawie ilości wyprodukowanej energii, która jest wykorzystywana poza procesem.

Stałe odpady komunalne

Część C załącznika IV zawiera wartości standardowe dla poszczególnych krajów, które muszą być stosowane do ilościowego określenia udziału w składowaniu i udziału w spalaniu, chyba że dostępne są wartości specyficzne dla łańcucha dostaw.

Kompost i fermentacja beztlenowa/oczyszczanie ścieków

Kompost, w tym produkt pofermentacyjny powstający w wyniku fermentacji beztlenowej, musi być uwzględniany w części „materiałowej” (równanie 3) jak recykling z A = 0,5. Część energetyczna fermentacji beztlenowej musi być uwzględniana jak normalny proces odzyskiwania energii w części „energia”

Równanie 3 (CFF).

Materiały odpadowe wykorzystywane jako paliwo

W przypadku gdy materiał odpadowy jest wykorzystywany jako paliwo (np. odpady tworzyw sztucznych wykorzystywane jako paliwo w piecach cementowych), musi być uwzględniany jako proces odzysku energii w części „energia”

Równanie 3 (CFF).

Modelowanie produktów złożonych

Jeśli chodzi o produkty złożone (np. płytki drukowane), które charakteryzują się złożonym zarządzaniem w przypadku wycofania z eksploatacji, standardowe zbiory danych na potrzeby przetwarzania związanego z wycofaniem z eksploatacji mogą już spełniać wymogi CFF. Standardowe wartości parametrów muszą odnosić się do wartości z części C załącznika IV i być dostępne w zbiorze danych jako informacje zawierające metadane. Jeżeli nie są dostępne żadne dane standardowe, za punkt wyjścia do obliczeń należy przyjąć zestawienie podstawowych materiałów.

Ponowne użycie i odnawianie

Jeśli w wyniku ponownego użycia/odnowienia produktu powstaje produkt o innej specyfikacji produktu (pełniący inną funkcję), należy to uznać za część CFF, jako formę recyklingu. Stare części, które zmieniono podczas odnawiania, muszą być modelowane na podstawie CFF.

W tym przypadku działania związane z ponownym użyciem/odnawianiem są częścią parametru ErecEoL, natomiast pełniona funkcja alternatywna (lub uniknięcie produkcji części lub elementów składowych) wchodzi w zakres parametru E*v.

4.4.9.    Wydłużony okres trwałości produktu

Wydłużenie okresu trwałości produktu w związku z ponownym użyciem lub odnowieniem produktu może mieć następujące skutki:

4.4.9.1.    Współczynniki ponownego użycia (sytuacja 1 w sekcji 4.4.9)

Współczynnik ponownego użycia to liczba przypadków użycia materiału w fabryce. Często nazywany jest również współczynnikiem przejazdów, czasem ponownego użycia lub liczbą rotacji. Może go wyrazić jako bezwzględną liczbę ponownych użyć lub jako odsetek (%).

Na przykład: współczynnik ponownego użycia wynoszący 80 % jest równy 5 ponownym użyciom. Przeliczenie przedstawiono w równaniu 4:

Zastosowana tu liczba ponownych użyć odnosi się do całkowitej liczby użyć w okresie eksploatacji materiału. Obejmuje ona zarówno pierwsze użycie, jak i wszystkie następujące po nim ponowne użycia.

4.4.9.2    Jak stosować i modelować „współczynnik ponownego użycia” (sytuacja 1 w sekcji 4.4.9)

Liczba ponownych użyć materiału wpływa na profil środowiskowy produktu na różnych etapach cyklu życia. Na podstawie poniższych pięciu kroków wyjaśniono, w jaki sposób użytkownik musi modelować poszczególne etapy cyklu życia, w których wykorzystuje się materiały wielokrotnego użytku, na przykładzie opakowania:

4.4.9.3.    Współczynniki ponownego użycia opakowań

System zwrotu opakowań jest organizowany przez:

Może to mieć wpływ na okres trwałości materiału, jak również na źródło danych, które ma być wykorzystywane. Dlatego ważne jest, aby rozdzielić te dwa systemy zwrotów.

W przypadku opakowań należących do puli własnej przedsiębiorstwa współczynnik ponownego użycia musi być obliczany na podstawie danych specyficznych dla danego łańcucha dostaw. W zależności od danych dostępnych w przedsiębiorstwie mogą być stosowane dwa różne podejścia obliczeniowe (zob. wariant a i b przedstawiony poniżej). Przykładem są szklane butelki zwrotne, ale obliczenia mają zastosowanie również do innych opakowań wielokrotnego użytku będących własnością przedsiębiorstwa.

Wariant „a”: korzystanie z danych specyficznych dla danego łańcucha dostaw, opartych na doświadczeniu zgromadzonym przez cały okres trwałości poprzedniej puli szklanych butelek. Jest to najdokładniejszy sposób na obliczenie współczynnika ponownego użycia butelek dla poprzedniej puli butelek i jest to właściwy sposób oszacowania obecnej puli butelek. Zgromadzono następujące dane specyficzne dla danego łańcucha dostaw:

Ten wariant obliczeń należy zastosować:

Dane muszą być specyficzne dla danego łańcucha dostaw i zweryfikowane w ramach procesu weryfikacji i walidacji; należy także uwzględnić uzasadnienie wyboru metody.

Wariant „b”: jeśli nie śledzi się żadnych rzeczywistych danych, obliczenia muszą być wykonane częściowo na podstawie założeń. Wariant ten jest mniej dokładny ze względu na przyjęte założenia i dlatego muszą być stosowane ostrożne/bezpieczne szacunki. Potrzebne są następujące dane:

Należy skorzystać z tego wariantu obliczeń, jeżeli nie ma zastosowania opcja „a” (np. poprzednia pula nie może zostać wykorzystana jako odniesienie). Użyte dane muszą zostać zweryfikowane w ramach procesu weryfikacji i walidacji, łącznie z uzasadnieniem wyboru między wariantem „a” i „b”.

4.4.9.4    Średnie współczynniki ponownego użycia pul będących własnością przedsiębiorstwa

W badaniach OEF, których zakres obejmuje pule opakowań wielokrotnego użytku będących własnością przedsiębiorstwa, muszą być stosowane współczynniki ponownego użycia specyficzne dla danego przedsiębiorstwa, obliczone według zasad określonych w sekcji 4.4.9.3.

4.4.9.5    Średnie współczynniki ponownego użycia pul będących własnością osoby trzeciej

W tych badaniach OEF, których zakres obejmuje pule opakowań wielokrotnego użytku będące własnością osoby trzeciej, muszą być stosowane następujące współczynniki ponownego wykorzystania, chyba że dostępne są dane lepszej jakości:

Osoba stosująca metodę OEF może użyć innych wartości, jeśli są uzasadnione i podane są źródła danych.

Osoba stosująca metodę OEF musi wskazać, czy zakres obejmował pule będące własnością przedsiębiorstwa, czy też będące własnością osoby trzeciej, oraz którą metodę obliczeniową lub który standardowy współczynnik ponownego użycia wykorzystano.

4.4.10    Emisje i pochłanianie gazów cieplarnianych

W metodzie OEF wyróżnia się trzy główne kategorie emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych, z których każda ma swój udział w konkretnej podkategorii kategorii oddziaływania „zmiana klimatu”:

Obecnie jednostek związanych z tymczasowym i stałym składowaniem dwutlenku węgla lub emisjami opóźnionymi nie można uwzględniać przy obliczaniu wskaźnika zmiany klimatu. Oznacza to, że wszystkie emisje i całe pochłanianie uznaje się za mające miejsce „teraz” i nie stosuje się dyskontowania emisji w czasie (zgodnie z EN ISO 14067:2018). Obserwowany będzie rozwój sytuacji, aby metoda była aktualizowana w oparciu o dowody naukowe i konsensus oparty na wiedzy eksperckiej.

Podkategorie „zmiana klimatu – materiały kopalne”, „zmiana klimatu – czynniki biogeniczne” i „zmiana klimatu – użytkowanie gruntów i zmiany użytkowania gruntów” muszą być zgłaszane odrębnie, jeżeli wkład każdej takiej podkategorii w łączny wynik dotyczący zmiany klimatu wynosi więcej niż 5 % ( 152 ).

4.4.10.1    Podkategoria 1: zmiana klimatu – materiały kopalne

Kategoria ta obejmuje emisje gazów cieplarnianych do dowolnego ośrodka pochodzących z utleniania lub ograniczenia paliw kopalnych w wyniku ich przekształcania lub rozkładu (np. spalanie, fermentacja, składowanie itp.). Ta kategoria oddziaływania obejmuje emisje z torfu (stosowanego jako paliwo) i kalcynacji oraz ich pochłanianie spowodowane karbonatyzacją.

Przy obliczaniu profilu OEF pochłanianie CO2 z paliw kopalnych i odpowiadające mu emisje (np. spowodowane karbonatyzacją) muszą być modelowane w uproszczony sposób (co oznacza, że nie można modelować żadnych emisji ani absorpcji). Jeżeli do uzyskania dodatkowych informacji środowiskowych wymagana jest wiedza na temat ilości pochłanianego CO2 z materiałów kopalnych, pochłaniane CO2 można modelować, wykorzystując przepływ „CO2 (z materiałów kopalnych), pobieranie z powietrza”.

Przepływy objęte tą definicją muszą być modelowane zgodnie z przepływami podstawowymi w najbardziej aktualnej wersji pakietu referencyjnego w zakresie śladu środowiskowego i przy użyciu nazw zakończonych na „(kopalny)”, jeżeli są dostępne (np. „dwutlenek węgla (kopalny)” i „metan (kopalny)”).

4.4.10.2    Podkategoria 2: zmiana klimatu – czynniki biogeniczne

Podkategoria ta obejmuje (i) emisje dwutlenku węgla do powietrza (CO2, CO i CH4) pochodzące z utleniania lub redukcji biomasy nadziemnej w wyniku jej przekształcania lub rozkładu (np. spalanie, fermentacja, kompostowanie, składowanie) oraz (ii) pochłanianie CO2 z atmosfery poprzez fotosyntezę podczas wzrostu biomasy, tj. odpowiadające zawartości węgla w produktach, biopaliwach lub nadziemnych pozostałościach roślinnych, takich jak ściółka i drewno posuszowe. Emisje dwutlenku węgla z lasów naturalnych ( 153 ) muszą być modelowane w podkategorii 3 (obejmującej powiązane emisje z gleby, produkty pochodne lub pozostałości).

Wymogi dotyczące modelowania: przepływy objęte tą definicją muszą być modelowane zgodnie z przepływami podstawowymi w najnowszej wersji pakietu w zakresie śladu środowiskowego i przy użyciu nazw przepływów zakończonych na „(biogeniczny)”. Do modelowania przepływów węgla biogenicznego musi być stosowany przydział masy.

Uproszczone podejście do modelowania powinno być stosowane w przypadku, gdy modelowane są przepływy mające wpływ na wyniki oddziaływania na zmianę klimatu (mianowicie biogeniczne emisje metanu). Wariant ten może mieć zastosowanie na przykład do badań OEF żywności, ponieważ pozwala uniknąć modelowania trawienia u ludzi, jednocześnie osiągając ostatecznie zerowe saldo. W takim przypadku obowiązują następujące zasady:

W przypadku półproduktów („od wydobycia surowców po wyjście z organizacji”) zawartość węgla biogenicznego w chwili wyprowadzenia z fabryki (zawartość fizyczna) musi być zawsze zgłaszana jako „dodatkowa informacja techniczna”.

4.4.10.3    Podkategoria 3: Zmiana klimatu – użytkowanie gruntów i zmiany użytkowania gruntów (LULUC)

W tej podkategorii uwzględnia się pochłanianie i emisje dwutlenku węgla (CO2, CO i CH4) pochodzące ze zmian w zasobach węgla spowodowanych zmianami użytkowania gruntów i użytkowaniem gruntów. Ta podkategoria obejmuje wymianę węgla biogenicznego wynikającą z wylesiania, budowy dróg lub innej działalności związanej z glebą (w tym uwalnianie węgla z gleby). W przypadku lasów naturalnych w tej podkategorii są uwzględniane i modelowane wszystkie powiązane emisje CO2 (w tym powiązane emisje z gleby, produkty pochodzące z lasów naturalnych ( 154 ) i pozostałości), natomiast pochłanianie przez nie CO2 jest wyłączone.

Rozróżnia się bezpośrednią i pośrednią zmianę użytkowania gruntów. Bezpośrednia zmiana użytkowania gruntów zachodzi w wyniku przejścia z jednego sposobu użytkowania gruntów na inny, do którego dochodzi na unikalnym pokryciu terenu, potencjalnie skutkującego zmianami w zasobach węgla na tym konkretnym terenie, lecz nie prowadzącego do zmian w innych systemach. Przykładami bezpośredniej zmiany użytkowania gruntów są przekształcenie gruntów wykorzystywanych pod uprawę roślin na tereny mające zastosowanie przemysłowe lub przekształcenie z terenów leśnych na grunty uprawne.

Pośrednia zmiana użytkowania gruntów ma miejsce, gdy pewna zmiana w użytkowaniu gruntów lub wykorzystaniu surowców uprawianych na danym obszarze prowadzi do zmian w użytkowaniu gruntów poza granicami systemu, tj. w odniesieniu do innych sposobów użytkowania gruntów. W metodzie OEF uwzględnia się jedynie bezpośrednią zmianę użytkowania gruntów, natomiast pośrednia zmiana użytkowania gruntów, ze względu na brak uzgodnionej metodyki, nie jest uwzględniana w badaniach OEF. Pośrednia zmiana użytkowania gruntów może zostać uwzględniona w ramach dodatkowych informacji środowiskowych.

Wymogi dotyczące modelowania: przepływy objęte tą definicją muszą być modelowane zgodnie z przepływami podstawowymi w najnowszej wersji pakietu w zakresie śladu środowiskowego i przy użyciu nazw przepływów zakończonych na „(zmiana użytkowania gruntów)”. Pochłanianie i uwalnianie węgla biogenicznego należy wykazać oddzielnie dla każdego przepływu podstawowego.

W przypadku zmiany użytkowania gruntów: wszystkie emisje i pochłanianie dwutlenku węgla są modelowane zgodnie z wytycznymi dotyczącymi modelowania PAS 2050:2011 (BSI 2011) i dokumentem dodatkowym PAS 2050-1:2012 (BSI 2012) dotyczącym produktów ogrodniczych.

Cytując PAS 2050:2011 (BSI 2011):

[„Duże emisje gazów cieplarnianych mogą wynikać ze zmiany użytkowania gruntów. Pochłanianie wynikające bezpośrednio ze zmiany użytkowania gruntów (a nie z długoterminowych praktyk zarządzania) zazwyczaj nie występuje, chociaż uznaje się, że może wystąpić w szczególnych okolicznościach. Przykładami bezpośredniej zmiany użytkowania gruntów są przekształcenie gruntów wykorzystywanych pod uprawę roślin na tereny mające zastosowanie przemysłowe lub przekształcenie z terenów leśnych na grunty uprawne. Należy uwzględnić wszystkie formy zmiany użytkowania gruntów, które prowadzą do emisji lub pochłaniania. Pośrednia zmiana użytkowania gruntów odnosi się do takich przekształceń użytkowania gruntów, które są wynikiem zmian w użytkowaniu gruntów w innych miejscach. Chociaż emisje gazów cieplarnianych wynikają również z pośredniej zmiany użytkowania gruntów, metody i wymogi dotyczące danych do obliczania tych emisji nie są w pełni opracowane. W związku z tym nie uwzględnia się oceny emisji będących wynikiem pośredniej zmiany użytkowania gruntów.

Emisje i pochłanianie gazów cieplarnianych będące wynikiem bezpośredniej zmiany użytkowania gruntów muszą być oceniane w odniesieniu do każdego wkładu w cykl życia produktu pochodzącego z tych gruntów i włączane do oceny emisji gazów cieplarnianych. Emisje związane z produktem muszą być oceniane na podstawie standardowych wartości zmiany użytkowania gruntów podanych w załączniku C do PAS 2050:2011, chyba że dostępne są lepsze dane. W przypadku krajów i zmian w użytkowaniu gruntów nieuwzględnionych w tym załączniku emisje związane z produktem muszą być ocenione na podstawie uwzględnionych emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych mających miejsce w wyniku bezpośredniej zmiany użytkowania gruntów zgodnie z odpowiednimi sekcjami wytycznych IPCC (2006). Ocena oddziaływania zmiany użytkowania gruntów musi obejmować wszystkie bezpośrednie zmiany użytkowania gruntów występujące nie więcej niż 20 lat lub jeden okres zbiorów przed podjęciem oceny (w zależności od tego, który z tych okresów jest dłuższy). Całkowite emisje i pochłanianie gazów cieplarnianych wynikające z bezpośredniej zmiany użytkowania gruntów w danym okresie muszą być uwzględniane przy oznaczaniu ilościowym emisji gazów cieplarnianych z produktów pochodzących z tych gruntów na podstawie równych przydziałów dla każdego roku w danym okresie ( 155 ).

Przy ustalaniu wielkości emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych wynikających ze zmiany użytkowania gruntów, która nastąpiła nie więcej niż 20 lat lub jeden okres zbiorów przed dokonaniem oceny (w zależności od tego, który z tych okresów jest dłuższy) musi zostać zastosowana następująca hierarchia:

Wiedzę na temat wcześniejszego sposobu użytkowania gruntów można wykazać, wykorzystując szereg źródeł informacji, takich jak zdjęcia satelitarne i dane z pomiarów geodezyjnych. W przypadku gdy dane są niedostępne, można wykorzystać lokalną wiedzę o wcześniejszym sposobie użytkowania gruntów. Kraje, w których prowadzona jest uprawa, można określić na podstawie statystyk dotyczących przywozu, przy czym można zastosować próg wyłączenia wynoszący nie mniej niż 90 % masy przywozu. Muszą zostać podane źródła danych, lokalizacja i harmonogram zmian użytkowania gruntów związanych z wejściem produktów.]

W odniesieniu do półproduktów („od wydobycia surowców po wyjście z organizacji”) pochodzących z lasów naturalnych jako metadane zawsze muszą być zgłaszane (w sekcji „dodatkowa informacja techniczna” sprawozdania dotyczącego OEF) (i) ich zawartość węgla (zawartość fizyczna i zawartość przypisana) oraz (ii) że odpowiadające emisje dwutlenku węgla muszą być modelowane przy użyciu przepływów podstawowych „(zmiana użytkowania gruntów)”.

W przypadku zasobów węgla w glebie: na podstawie tej podkategorii muszą zostać uwzględnione i modelowane emisje dwutlenku węgla z gleby (np. z pól ryżowych). Emisje dwutlenku węgla z gleby pochodzące z pozostałości nadziemnych (z wyjątkiem emisji z lasów naturalnych), np. zastosowanie pozostałości lasów innych niż naturalne lub słomy, muszą być modelowane na podstawie podkategorii 2. Z wyników musi zostać wyłączone pochłanianie (akumulacja) dwutlenku węgla z gleby, np. z użytków zielonych lub w wyniku lepszego gospodarowania gruntami dzięki technikom orki lub innym działaniom podejmowanym w związku z gospodarowaniem gruntami rolnymi. Składowanie dwutlenku węgla w glebie może być uwzględnione w badaniu OEF tylko jako dodatkowa informacja środowiskowa i jeśli zostanie przedstawiony dowód. Jeżeli prawodawstwo zawiera inne wymogi dotyczące modelowania dla sektora, takie jak decyzja UE w sprawie rozliczania emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych od 2013 r. ( 156 ), w której określono rozliczanie zasobów węgla, modelowanie musi być zgodnie z odpowiednim prawodawstwem i przedstawione w dodatkowych informacjach środowiskowych.

4.4.11    Kompensacje

Termin „kompensacja” jest często stosowany w odniesieniu do działań mających na celu łagodzenie emisji gazów cieplarnianych wytwarzanych przez osoby trzecie, np. programów ustanowionych w ramach protokołu z Kioto (dawny mechanizm czystego rozwoju; mechanizm wspólnego wdrożenia), nowych mechanizmów omawianych w kontekście negocjacji art. 6 porozumienia paryskiego, systemów handlu uprawnieniami do emisji lub programów dobrowolnych. Kompensacja jest redukcją emisji gazów cieplarnianych uzyskaną w innym miejscu niż źródło emisji, na przykład by osiągnąć dobrowolny lub obowiązkowy cel lub pułap związany z emisjami gazów cieplarnianych. Kompensację oblicza się względem poziomu odniesienia, który odzwierciedla hipotetyczny scenariusz dla emisji, jakie miałyby miejsce w przypadku nierealizowania projektu działań łagodzących, którego efektem jest kompensacja. Przykładem mogą być kompensacja emisji dwutlenku węgla w ramach mechanizmu czystego rozwoju, jednostek emisji dwutlenku węgla oraz inne rodzaje kompensacji nienależące do systemu.

Kompensacji nie uwzględnia się w ocenie oddziaływania w ramach badania OEF, lecz przedstawia się ją osobno w części „dodatkowe informacje środowiskowe”.

4.5    Uwzględnianie wielofunkcyjnych procesów

Jeśli proces lub obiekt zapewnia więcej niż jedną funkcję, tj. dostarcza kilku towarów lub usług („produkty równoległe”), ma on charakter „wielofunkcyjny”. W takiej sytuacji, jeśli produkty równoległe nie należą do asortymentu produktów, wszystkie wejścia oraz emisje powiązane z tym procesem muszą zostać podzielone między badane produkty a inne produkty równoległe w sposób zgodny z zasadami.

Systemy obejmujące wielofunkcyjne procesy muszą być modelowane zgodnie z określoną poniżej hierarchią podejmowania decyzji.

Szczegółowe wymogi dotyczące przydziału w innych sekcjach tej metody zawsze przeważają nad wymogami dostępnymi w tej sekcji (np. sekcja 4.4.2 dotycząca energii elektrycznej, 4.4.3 dotycząca transportu, 4.4.10 dotycząca emisji gazów cieplarnianych lub 4.5.1 dotycząca działalności rzeźni).

Hierarchia podejmowania decyzji

Wzór na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego (zob. sekcja 4.4.8.1) przedstawia podejście, jakie należy stosować w celu oszacowania całkowitych emisji związanych z danym procesem obejmującym recykling lub odzyskiwanie energii. Takie procesy ponadto wiążą się także z przepływami odpadów generowanymi w granicach systemu.

4.5.1    Przydział w hodowli zwierząt

Niniejsza sekcja zawiera instrukcje dotyczące sposobu rozwiązywania konkretnych problemów związanych z modelowaniem gospodarstw rolnych, rzeźni i utylizacją bydła, trzody chlewnej, owiec i kóz. W szczególności instrukcje dotyczą:

4.5.1.1    Przydział w ramach modułu gospodarstwa

W module gospodarstwa należy zastosować rozdział na procesy, które są bezpośrednio przypisane do pewnych wyjść (np. zużycie energii i emisje związane z procesami dojenia). Jeżeli procesów nie można rozdzielić z powodu braku odrębnych danych lub ponieważ jest to technicznie niemożliwe, obciążenie na wcześniejszych etapach łańcucha dostaw, np. produkcja pasz, musi być przypisane do przepływów wyjściowych gospodarstwa przy użyciu biofizycznej metody przydziału. Standardowe wartości stosowane w celu dokonania przydziału podane są w poniższych sekcjach w odniesieniu do każdego gatunku zwierzęcia. Te standardowe wartości muszą być stosowane w badaniach OEF, chyba że zbierane są dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa. Zmiana współczynników przydziału jest dozwolona tylko wtedy, gdy w module gospodarstwa są gromadzone i wykorzystywane dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa. W przypadku korzystania z danych wtórnych dla modułu gospodarstwa zmiana współczynników przydziału nie jest dopuszczalna.

4.5.1.2    Przydział w ramach modułu gospodarstwa w odniesieniu do bydła

Do mleka, krów przeznaczonych na ubój i nadwyżki cieląt należy stosować metodę przydziału International Dairy Federation (IDF) (2015). Martwe zwierzęta oraz wszystkie pochodzące od nich produkty muszą być uznane za odpady i musi być stosowany wzór na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego. W tym przypadku musi być jednak zagwarantowana identyfikowalność produktów pochodzących od martwych zwierząt, aby umożliwić uwzględnienie tego aspektu w badaniach OEF.

Obornik wywożony do innego gospodarstwa musi być uznawany za (należy wybrać jedną z poniższych opcji):

Współczynnik przydziału (AF) w odniesieniu do mleka musieć być obliczany przy użyciu następującego równania:

Mmeat jest masą żywej wagi wszystkich sprzedanych zwierząt, w tym cieląt i dojrzałych zwierząt przeznaczonych na ubój rocznie, a Mmilk masą sprzedawanego rocznie mleka o skorygowanej zawartości tłuszczu i białka (FPCM) (skorygowanej do 4 % tłuszczu i 3,3 % białka). Stała 6,04 opisuje związek przyczynowy między wartością energetyczną w paszy w odniesieniu do mleka i żywej wagi wyprodukowanych zwierząt. Stałą określa się na podstawie badania, w którym zebrano dane z 536 amerykańskich gospodarstw mleczarskich ( 159 ) (Thoma i in., 2013). IDF uważa, że podejście to ma zastosowanie do europejskich systemów rolniczych, chociaż opiera się na amerykańskich gospodarstwach.

FPCM (skorygowane do 4 % tłuszczu i 3,3 % białka) musi być obliczane według następującego wzoru:

W przypadkach, w których w równaniu 9 w odniesieniu do stosunku żywej wagi zwierząt do wyprodukowanego mleka stosuje się standardową wartość 0,02 kgmeat/kgmilk, z równania otrzymuje się standardowe współczynniki przydziału wynoszące 12 % dla żywej wagi zwierząt i 88 % dla mleka (tabela 10). W przypadku stosowania zbiorów danych wtórnych, wartości te muszą być stosowane jako wartości standardowe przy przydziale obciążeń na wcześniejszych etapach łańcucha dostaw dla mleka i żywej wagi zwierząt w odniesieniu do bydła. Jeśli w odniesieniu do etapu chowu gromadzi się dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa, współczynniki przydziału muszą zostać zmienione przy użyciu równań zawartych w tej sekcji.

4.5.1.3    Przydział w ramach modułu gospodarstwa w odniesieniu do owiec i kóz

Do przydziału obciążeń na wcześniejszych etapach łańcucha dostaw w odniesieniu do poszczególnych produktów równoległych w przypadku owiec i kóz musi być stosowane podejście biofizyczne. Wytyczne IPCC z 2006 r. dotyczące krajowych wykazów gazów cieplarnianych (IPCC, 2006) zawierają model dotyczący obliczania zapotrzebowania na energię, który należy stosować w odniesieniu do owiec i zastępczo do kóz. Model ten stosuje się w niniejszym dokumencie.

Martwe zwierzęta oraz wszystkie pochodzące od nich produkty muszą być uznane za odpady i musi być stosowany wzór na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego (CFF, sekcja 4.4.8.1). W tym przypadku należy jednak dopuścić identyfikowalność produktów pochodzących od martwych zwierząt, aby aspekt ten mógł zostać uwzględniony w badaniu OEF.

Stosowanie standardowych współczynników przydziału zawartych w niniejszym dokumencie jest obowiązkowe, ilekroć zbiory danych wtórnych są wykorzystywane w odniesieniu do etapu cyklu życia chowu owiec i kóz. Jeżeli w przypadku tego etapu cyklu życia korzysta się z danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa, obliczenie współczynników przydziału musi być przeprowadzone z zastosowaniem danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa i podanych równań.

Współczynniki przydziału należy obliczyć w następujący sposób ( 160 ):

Do obliczenia energii potrzebnej do wyprodukowania wełny (NEwool), mleka (NEl) oraz mięsa (NEg) za pomocą danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa muszą zostać zastosowane równania zawarte w IPPC (2006) i opisane poniżej. Natomiast jeżeli korzysta się z danych wtórnych, muszą być zastosowane standardowe wartości współczynników przydziału podane w niniejszym dokumencie.

Energia potrzebna do wyprodukowania wełny, NEwool

NEwool

=

energia netto wymagana do wyprodukowania wełny, MJ dziennie-1

EVwool

=

wartość energii każdego kilograma wyprodukowanej wełny (ważonej po suszeniu, ale przed czyszczeniem), MJ kg-1. Do tego szacunku należy wykorzystać standardową wartość 157 MJ kg-1 (NRC, 2007) ( 161 ).

Productionwool

=

roczna produkcja wełny na owcę, kg r-1

Standardowe wartości, które należy zastosować do obliczenia NEwool, i wynikającą z tego wymaganą energię netto przedstawiono w tabeli 11.

Energia w przypadku mleka, NEl

NEl = Milk•EVmilk [Równanie 14]

NEl

=

energia netto potrzebna do laktacji, MJ dziennie-1

Milk

=

ilość wyprodukowanego mleka, kg mleka dziennie-1

EVmilk

=

energia netto wymagana do wyprodukowania 1 kg mleka. Musi być wykorzystana standardowa wartość 4,6 MJ/kg (AFRC, 1993), co odpowiada zawartości tłuszczu mleka w wysokości 7 % m/m.

Standardowe wartości, które należy zastosować do obliczenia NEl, i wynikającą z tego wymaganą energię netto przedstawiono w tabeli 12.

Energia w przypadku mięsa, NEg

NEg

=

energia netto potrzebna do wzrostu, MJ dziennie-1

WGlamb

=

przyrost masy ciała (BWf – BWi), kg r-1

BWi

=

masa ciała żywego zwierzęcia przy odsadzeniu, kg

BWf

=

masa ciała żywego zwierzęcia w wieku 1 roku lub przy uboju (żywa waga), jeżeli zwierzę jest poddane ubojowi przed osiągnięciem wieku 1 roku, kg

a, b

=

stałe opisane w tabeli 13.

Należy zauważyć, że jagnięta zostaną odsadzone w ciągu kilku tygodni, ponieważ uzupełniają dietę mleczną zielonką lub dostarczaną paszą. Za moment odstawiania powinno się przyjąć moment, w którym ich zaopatrzenie w energię jest w połowie zależne od mleka. Równanie NEg stosowane w odniesieniu do owiec zawiera dwie stałe empiryczne („a” oraz „b”), które różnią się w zależności od gatunku/kategorii (tabela 13).

W przypadku gdy dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa są stosowane w odniesieniu do etapu chowu, współczynniki przydziału muszą zostać obliczone ponownie. W tym przypadku parametr „a” oraz „b” musi zostać obliczony jako średnia ważona, jeżeli obecna jest więcej niż jedna kategoria zwierząt.

Standardowe wartości, które należy zastosować do obliczenia NEg, przedstawiono w tabeli 14.

Standardowe współczynniki przydziału, które należy zastosować w badaniach OEF dotyczących owiec i kóz przedstawiono w tabeli 14 wraz z obliczeniami. Te same równania ( 162 ) i standardowe wartości wykorzystane do obliczenia zapotrzebowania na energię owiec wykorzystuje się do obliczenia zapotrzebowania na energię kóz po zastosowaniu współczynnika korygującego.

Masa owcy: 64,8 kg, średnia masa barana i owcy w różnych regionach świata, dane z dodatku 5, GHG emissions and fossil energy demand from small ruminant supply chains, FAO (2016b).

Masa kozy: 57,05 kg, średnia masa kozła i kozy w różnych regionach świata, dane z dodatku 5, GHG emissions and fossil energy demand from small ruminant supply chains, FAO (2016b).

Zapotrzebowanie na energię netto, koza = [(57,05) / (64,8)]0,75 • Zapotrzebowanie na energię netto, owca [Równanie 17]

4.5.1.4    Przydział w ramach modułu gospodarstwa w odniesieniu do świń

Przydział na etapie chowu do prosiąt i loch musi być dokonany z zastosowaniem przydziału ekonomicznego. Standardowe współczynniki przydziału, które należy zastosować, opisano w tabeli 16.

4.5.1.5    Przydział w ramach rzeźni

W ramach procesów uboju i utylizacji powstaje wiele wyjść trafiających do łańcucha żywności i pasz lub do łańcuchów wartości innych niż łańcuchy żywności lub pasz, takich jak przemysł skórzany lub łańcuch chemiczny lub odzysku energii.

W przypadku rzeźni i modułu utylizacji rozdział musi być stosowany w odniesieniu do tych przepływów procesów które są bezpośrednio przypisane niektórym wyjściom. Jeżeli rozdział procesów jest niemożliwy, pozostałe przepływy (np. wyłączając te przydzielone już do mleka w przypadku systemów produkcji mleka lub do wełny w przypadku systemów produkcji wełny) muszą zostać przydzielone do rzeźni i wyjść z utylizacji z wykorzystaniem przydziału ekonomicznego. W poniższych sekcjach podano standardowe współczynniki przydziału dla bydła, świń i małych przeżuwaczy (owiec, kóz). Te standardowe wartości muszą być stosowane w badaniach OEF. Zmiany współczynników przydziału nie są dozwolone.

4.5.1.6    Przydział w ramach rzeźni w odniesieniu do bydła

W przypadku rzeźni współczynniki przydziału ustanawia się dla pięciu kategorii produktu opisanych w

Tabela 17. Jeżeli preferowane są współczynniki przydziału stosowane do rozdziału oddziaływania tuszy między jej poszczególne kawałki, współczynniki te trzeba określić i uzasadnić w badaniu OEF.

Produkty uboczne, które pochodzą z rzeźni i utylizacji, są sklasyfikowane w trzech kategoriach:

Obciążenia dla przepływów wyjściowych z rzeźni i z utylizacji na wcześniejszych etapów łańcucha dostaw muszą zostać przydzielone w następujący sposób:

Materiały o jakości spożywczej: produkt z przydziałem obciążeń z wcześniejszych etapów łańcucha dostaw;

Materiał kategorii 1: standardowo przydział obciążeń z wcześniejszych etapów łańcucha dostaw nie jest dozwolony, ponieważ materiał ten jest postrzegany jako produkt uboczny pochodzenia zwierzęcego traktowany jak odpad zgodnie ze wzorem na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego;

Materiał kategorii 2: standardowo przydział obciążeń z wcześniejszych etapów łańcucha dostaw nie jest dozwolony, ponieważ materiał ten jest postrzegany jako produkt uboczny pochodzenia zwierzęcego traktowany jak odpad zgodnie ze wzorem na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego;

Materiał kategorii 3, którego los jest taki sam jak materiału kategorii 1 i kategorii 2 (spalenie – w przypadku tłuszczu – lub mączka mięsno-kostna), i nie ma wartości ekonomicznej na wejściu do rzeźni: standardowo nie przeprowadza się przydziału obciążeń z wcześniejszych etapów łańcucha dostaw, ponieważ materiał ten jest traktowany jak odpad zgodnie ze wzorem na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego;

Skórki i skóry kat. 3, (o ile nie są sklasyfikowane jako odpady lub idą w tym samym kierunku co kat. 1 i kat. 2): produkt z przydziałem obciążeń z wcześniejszych etapów łańcucha dostaw;

Materiały kat. 3 nie uwzględnione w poprzednich kategoriach: produkt z przydziałem obciążeń z wcześniejszych etapów łańcucha dostaw.

W badaniach OEF muszą być stosowane standardowe wartości określone w

Tabela 17. Zmiany współczynników przydziału nie są dozwolone.

Wskaźniki przydziału (AR) obliczono jako „przydział ekonomiczny” podzielony przez „ułamek masowy” AR należy zastosować do obliczenia oddziaływania na środowisko jednostki produktu za pomocą następującego równania:

EIi = EIw * ARi [Równanie 18]

gdzie EIi to oddziaływanie na środowisko jednostki masy produktu i (i = wyjście z rzeźni wymienione w tabeli 17), EIw to oddziaływanie na środowisko całego zwierzęcia podzielone przez żywą wagę zwierzęcia, a ARi to wskaźnik przydziału produktu i (obliczony jako wartość ekonomiczna i podzielona przez ułamek masowy i).

EIw musi obejmować oddziaływania na wcześniejszych etapach łańcucha dostaw, oddziaływania rzeźni, które nie są związane z żadnym konkretnym produktem, oraz oddziaływanie gospodarowania odpadami z rzeźni (materiałem i odpadami kat. 1 i kat. 2 określonymi w

tabeli 17). Standardowe wartości ARi zamieszczone w

tabeli 17 muszą być stosowane w badaniach śladu środowiskowego, aby przedstawić przeciętną sytuację europejską.

4.5.1.7    Przydział w ramach rzeźni w odniesieniu do świń

W badaniach OEF dotyczących przydziału w ramach rzeźni w odniesieniu do świń muszą zostać wykorzystane standardowe wartości określone w tabeli 18. Zmiana współczynników przydziału na podstawie danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa jest niedozwolona.

4.5.1.8    Przydział w ramach rzeźni w odniesieniu do owiec i kóz

W badaniach OEF dotyczących przydziału w ramach rzeźni w odniesieniu do owiec i kóz muszą zostać wykorzystane standardowe wartości określone w tabeli 19. Zmiana współczynników przydziału na podstawie danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa jest niedozwolona. W przypadku kóz muszą być stosowane te same współczynniki przydziału co w przypadku owiec.

4.6    Wymogi w zakresie gromadzenia danych i wymogi w zakresie jakości

4.6.1    Dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa

W niniejszej sekcji opisano dane dotyczące analizy zbioru wejść i wyjść specyficzne dla danego przedsiębiorstwa, które są bezpośrednio mierzone lub gromadzone w konkretnym obiekcie lub kompleksie obiektów i są reprezentatywne dla co najmniej jednego działania lub procesu w granicach systemu.

Dane muszą obejmować wszystkie znane wejścia i wyjścia dla procesów. Przykłady wejść: zużycie energii, wody, gruntów, materiałów itp. Przykłady wyjść: produkty, produkty równoległe, emisje i odpady. Emisje można podzielić według trzech elementów środowiska (emisje do powietrza, do wody i do gleby).

Dane na temat emisji specyficzne dla danego przedsiębiorstwa mogą być gromadzone na kilka sposobów, np. mogą się opierać na bezpośrednich pomiarach lub mogą być obliczane za pomocą danych dotyczących działalności specyficznych dla danego przedsiębiorstwa i powiązanych współczynników emisji (np. zużycia paliwa w litrach oraz współczynników emisji ze spalania w pojeździe lub kotle). W każdym przypadku, gdy do sektora produktu objętego badaniem mają zastosowanie zasady monitorowania systemu handlu emisjami UE (EU ETS), osoba stosująca metodę OEF powinna przestrzegać wymogów ilościowych określonych w rozporządzeniu (UE) 2018/2066 w odniesieniu do procesów i gazów cieplarnianych objętych tym rozporządzeniem. W odniesieniu do wychwytywania i składowania dwutlenku węgla (CCS) obowiązują wymogi niniejszego załącznika. Dane mogą wymagać skalowania, agregowania lub innego opracowania matematycznego, aby można było je uzgodnić z jednostką sprawozdawczą.

Typowe szczególne źródła danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa obejmują:

Wszystkie nowe zbiory danych utworzone przy przeprowadzaniu badania OEF muszą być zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego.

Wszystkie dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa muszą być modelowane w zbiorach danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa.

4.6.2    Dane wtórne

Dane wtórne odnoszą się do danych, które nie są oparte na bezpośrednich pomiarach lub obliczeniach dla odpowiednich procesów w granicach systemu. Dane wtórne mogą być specyficzne dla danego sektora, tj. charakterystyczne dla sektora analizowanego w ramach badania OEF, albo dotyczyć wielu sektorów. Przykłady danych wtórnych obejmują:

Wszelkie dane wtórne muszą być modelowane w zbiorach danych wtórnych, które muszą spełniać wymogi dotyczące hierarchii danych określone w sekcji 4.6.3 oraz wymogi dotyczące jakości danych określone w sekcji 4.6.5. Wykorzystane źródła danych muszą być wyraźnie udokumentowane i przedstawione w sprawozdaniu dotyczącym OEF.

4.6.3    Zbiory danych do wykorzystania

W badaniach OEF muszą być wykorzystane zbiory danych wtórnych, które są zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego, jeżeli zbiory te są dostępne. W celu opracowania zbiorów danych wtórnych zgodnych z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego należy przestrzegać zasad określonych w Przewodniku dotyczącym zbiorów danych zgodnych z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego ( 163 ). Jeżeli zbiór danych wtórnych zgodny z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego nie istnieje lub nie można go opracować, wyboru zbiorów danych, z których będzie się korzystać, należy dokonać zgodnie z następującymi zasadami podanymi w porządku hierarchicznym:

4.6.4    Wyłączenie

Należy unikać wszelkich wyłączeń, chyba że zgodnie z następującymi zasadami:

Procesy i podstawowe przepływy można wyłączyć w ilości do 3,0 % (łącznie) na podstawie przepływów materiałów i energii oraz poziomu znaczenia dla środowiska (pojedynczego wyniku ogólnego). Procesy podlegające wyłączeniu muszą być wyraźnie wskazane i uzasadnione w sprawozdaniu dotyczącym OEF, w szczególności w odniesieniu do znaczenia dla środowiska zastosowanego wyłączenia.

Wyłączenie to należy uwzględnić dodatkowo oprócz wyłączenia już zawartego w zbiorach danych dotyczących procesów w tle. Zasada ta obowiązuje zarówno wobec półproduktów, jak i produktów końcowych.

Procesy, które ogółem (łącznie) stanowią mniej niż 3,0 % przepływu materiałów i energii oraz oddziaływania na środowisko dla każdej kategorii oddziaływania, mogą zostać wyłączone z badania OEF.

Aby zidentyfikować procesy, które mogą podlegać wyłączeniu, zaleca się przeprowadzenie kontroli wstępnej.

4.6.5    Wymogi dotyczące jakości danych

W niniejszej sekcji opisano sposób, w jaki musi być oceniana jakość danych ze zbiorów danych zgodnych z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego. Wymogi dotyczące jakości danych przedstawiono w tabeli 20.

Po wybraniu procesów i produktów reprezentujących analizowany system, oraz po dokonaniu inwentaryzacji analizy zbioru wejść i wyjść tych procesów i produktów, kryterium kompletności pozwala na ocenę, w jakim stopniu analiza zbioru wejść i wyjść obejmuje wszystkie emisje i zasoby procesów i produktów wymaganych do obliczenia wszystkich kategorii oddziaływania śladu środowiskowego. Zgodność z kryterium kompletności i pełna zgodność z metodą OEF to warunki wstępne, jakie muszą spełniać zbiory danych zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego. W związku z tym te dwa kryteria nie są oceniane jakościowo. W przewodniku dotyczącym zbiorów danych zgodnych z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego wyjaśniono, w jaki sposób należy je zgłaszać w zbiorze danych ( 165 ).

Każde punktowane kryterium jakości danych (TeR, GeR, TiR i P) ocenia się zgodnie z pięcioma poziomami wymienionymi w tabeli 21.

4.6.5.1    Wzór do obliczania oceny jakości danych

W kontekście śladu środowiskowego należy obliczyć i zgłosić jakość danych dla każdego nowego zbioru danych zgodnego z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego oraz dla całego badania OEF. Obliczanie oceny jakości danych musi opierać się na czterech kryteriach jakości danych:

gdzie TeR oznacza reprezentatywność technologiczną, GeR – reprezentatywność geograficzną, TiR – reprezentatywność związaną z czasem, a P – precyzję.

Reprezentatywność (technologiczna, geograficzna i związana z czasem) dotyczy tego, w jakim stopniu wybrane procesy i produkty opisują analizowany system, zaś precyzja wskazuje sposób pozyskiwania danych i związany z tym poziom niepewności.

Pięć poziomów jakości (od doskonałej do niskiej), które można osiągnąć zgodnie z oceną jakości danych (DQR), podsumowano w tabeli 22.

Wzór na ocenę jakości danych ma zastosowanie do:

badania OEF (proces opisany w sekcji 4.6.5.8).

4.6.5.2    Ocena jakości danych dotycząca zbiorów danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa

Przy tworzeniu zbioru danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa jakość danych i) dotyczących działalności specyficznych dla danego przedsiębiorstwa oraz ii) dotyczących bezpośrednich przepływów podstawowych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa (tj. danych dotyczących emisji) musi być oceniana oddzielnie. Ocenę jakości danych procesów składowych związanych z danymi dotyczącymi działalności (zob. rys. 9) przeprowadza się zgodnie z wymogami przedstawionymi w matrycy potrzeb w zakresie danych (sekcja 4.6.5.4).

Rysunek 9

Graficzne przedstawienie zbioru danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa

Zbiór danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa jest częściowo zdezagregowany: Dane dotyczące działalności i bezpośrednie przepływy podstawowe muszą zostać ocenione według oceny jakości danych. Ocena jakości danych procesów składowych musi zostać przeprowadzona przy użyciu matrycy potrzeb w zakresie danych.

Ocena jakości danych nowo opracowanego zbioru danych musi zostać obliczona w następujący sposób:

4.6.5.3    Ocena jakości danych dla zbiorów danych wtórnych wykorzystywanych w badaniach OEF

W sekcji tej opisano proces obliczania oceny jakości danych dla zbiorów danych wtórnych wykorzystywanych w badaniu OEF. Ocena jakości danych dla zbioru danych wtórnych zgodnego z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego (obliczonego przez podmiot przekazujący dane) musi zostać ponownie obliczona, gdy dane wykorzystuje się do modelowania najistotniejszych procesów (zob. sekcja 4.6.5.4), aby umożliwić osobie stosującej metodę OEF ocenę kryteriów oceny jakości danych w specyficznym kontekście (tj. TeR, TiR i GeR najistotniejszych procesów). Kryteria TeR, TiR i GeR muszą zostać ponownie ocenione w oparciu o tabelę 24. Zmiana kryteriów nie jest dozwolona. Całkowita ocena jakości danych dla zbioru danych musi zostać ponownie obliczona za pomocą równania 19.

4.6.5.4    Matryca potrzeb w zakresie danych (DNM)

Matryca potrzeb w zakresie danych musi być wykorzystywana do oceny wszystkich procesów wymaganych do modelowania produktu w zakresie ich wymogów dotyczących danych (zob.

tabela 25). Wskazuje ona, w odniesieniu do których procesów muszą lub mogą być użyte dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa lub dane wtórne, w zależności od tego, jak duży jest wpływ przedsiębiorstwa na proces. W matrycy potrzeb w zakresie danych można znaleźć poniższe trzy przypadki:

Osoba stosująca metodę OEF musi:

Należy zauważyć, że w przypadku każdego zbioru danych wtórnych zgodnego wymogami w zakresie oznaczania EF, można wykorzystać zestaw danych zgodny z systemem ILCD-EL. Może to stanowić maksymalnie 10 % pojedynczego wyniku ogólnego produktu objętego badaniem (zob. sekcja 4.6.3). W przypadku tych zbiorów danych nie oblicza się ponownie DQR.

4.6.5.5    Matryca potrzeb w zakresie danych, sytuacja 1

W odniesieniu do wszystkich procesów prowadzonych przez przedsiębiorstwo oraz w przypadku gdy przedsiębiorstwo wykonujące badanie OEF wykorzystuje dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa, ocena jakości danych nowo opracowanego zbioru danych zgodnego z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego musi zostać oceniona goodie z opisem w sekcji 4.6.5.2.

4.6.5.6    Matryca potrzeb w zakresie danych, sytuacja 2

Kiedy proces ma miejsce w sytuacji 2 (tzn. przedsiębiorstwo wykonujące badanie OEF nie prowadzi procesu, ale ma dostęp do danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa), istnieją dwa możliwe warianty:

Sytuacja 2/wariant 1

W odniesieniu do wszystkich procesów nieprowadzonych przez przedsiębiorstwo oraz w przypadku gdy przedsiębiorstwo wykonujące badanie OEF wykorzystuje dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa, ocena jakości danych nowo opracowanego zbioru danych zgodnego z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego musi zostać oceniona zgodnie z opisem w sekcji 4.6.5.2.

Sytuacja 2/wariant 2

Zdezagregowany zbiór danych wtórnych zgodny z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego jest wykorzystywany dla procesów w sytuacji 2/wariancie 2. Przedsiębiorstwo wykonujące badanie OEF musi:

Można zastosować wartości R1 specyficzne dla danego przedsiębiorstwa. Osoba stosująca metodę OEF musi ponownie obliczyć kryteria oceny jakości danych dla procesów wymienionych w sytuacji 2, wariancie 2. Musi osadzić ocenę jakości danych w konkretnym kontekście poprzez przeprowadzenie ponownej oceny TeR i TiR, przy użyciu tabeli 24. Kryterium GeR należy obniżyć o 30 %, a kryterium P musi zachować pierwotną wartość.

4.6.5.7    Matryca potrzeb w zakresie danych, sytuacja 3

Jeżeli proces ma miejsce w sytuacji 3 (tzn. przedsiębiorstwo wykonujące badanie OEF nie prowadzi procesu i nie ma dostępu do danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa), przedsiębiorstwo wykonujące badanie OEF musi korzystać ze zbiorów danych wtórnych zgodnych z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego.

Jeżeli dany proces jest najistotniejszy, zgodnie z procedurą opisaną w sekcji 7.3, osoba stosująca metodę OEF musi osadzić kryteria oceny jakości danych w konkretnym kontekście poprzez przeprowadzenie ponownej oceny TeR, TiR i GeR, stosując tabelę 24. Parametr P musi zachować pierwotną wartość.

W przypadku procesów niemających największego znaczenia, zgodnie z procedurą opisaną w sekcji 7.3, przedsiębiorstwo wykonujące badanie OEF musi przyjąć wartości oceny jakości danych z pierwotnego zbioru danych.

4.6.5.8    Ocena jakości danych badania OEF

Aby obliczyć wskaźnik oceny jakości danych badania OEF, osoba stosująca metodę OEF musi obliczyć osobno wartości TeR, TiR, GeR i P. Oblicza się je jako średnią ważoną wyników oceny jakości danych wszystkich najważniejszych procesów, w oparciu o ich względny wkład środowiskowy w pojedynczy wynik ogólny, stosując równanie 20.

5.    Ocena oddziaływania śladu środowiskowego

Po sporządzeniu analizy zbioru wejść i wyjść (LCI) należy przeprowadzić ocenę oddziaływania ( 168 ) śladu środowiskowego, aby obliczyć efektywność środowiskową produktu przy zastosowaniu wszystkich kategorii i modeli oddziaływania śladu środowiskowego. Ocena oddziaływania śladu środowiskowego obejmuje cztery etapy: klasyfikację, charakterystykę, normalizację i ważenie. Wyniki badania OEF muszą zostać obliczone i przedstawione w sprawozdaniu dotyczącym OEF jako wyniki scharakteryzowane, znormalizowane i ważone dla każdej kategorii oddziaływania śladu środowiskowego oraz jako pojedynczy wynik ogólny oparty na współczynnikach ważenia przedstawionych w sekcji 6.5.2.2. Wyniki muszą zostać zgłoszone dla (i) całkowitego cyklu życia oraz (ii) całkowitego cyklu życia z wyłączeniem etapu eksploatacji.

5.1.    Klasyfikacja i charakterystyka

5.1.1    Klasyfikacja

Klasyfikacja wymaga przypisania wejść i wyjść materiałów/energii wykazanych w analizie zbioru wejść i wyjść do odpowiednich kategorii oddziaływania śladu środowiskowego. Na przykład na etapie klasyfikacji wszelkie wejścia/wyjścia prowadzące do emisji gazów cieplarnianych przypisuje się do kategorii „zmiana klimatu”. W podobny sposób wejścia i wyjścia, których skutkiem jest emisja substancji zubożających warstwę ozonową przypisuje się do kategorii „zubożenie warstwy ozonowej”. W niektórych przypadkach wejście lub wyjście może przyczyniać się do więcej niż jednej kategorii oddziaływania śladu środowiskowego (na przykład chlorofluorowęglowodory przyczyniają się zarówno do zmiany klimatu, jak i do zubożenia warstwy ozonowej).

Ważne jest wyrażanie danych za pomocą substancji składowych, dla których dostępne są współczynniki charakterystyki (zob. następna sekcja). Na przykład dane dotyczące mieszanego nawozu NPK muszą zostać podzielone i zaklasyfikowane zgodnie z jego frakcjami azotu (N), fosforu (P) i potasu (K), ponieważ każdy z tych elementów składowych będzie przyczyniał się do innej kategorii oddziaływania śladu środowiskowego. W praktyce większość danych dotyczących analizy zbioru wejść i wyjść może zostać pozyskana z istniejących publicznych lub komercyjnych baz danych dotyczących analizy zbioru wejść i wyjść, w ramach których przeprowadzono już klasyfikację. W takich przypadkach musi zostać zagwarantowane, na przykład przez dostawcę, że klasyfikacja i powiązane ścieżki oceny oddziaływania śladu środowiskowego odpowiadają wymogom określonym w metodzie OEF.

Wszelkie wejścia i wyjścia wykazane podczas opracowywania analizy zbioru wejść i wyjść muszą zostać przypisane do kategorii oddziaływania śladu środowiskowego, do których się przyczyniają, za pomocą schematu klasyfikacji udostępnianego przez Wspólne Centrum Badawcze Komisji Europejskiej ( 169 ).

W ramach klasyfikacji analizy zbioru wejść i wyjść (LCI) dane powinny być w miarę możliwości wyrażone za pomocą substancji składowych, dla których dostępne są współczynniki charakterystyki.

5.1.2    Charakterystyka

Charakterystyka odnosi się do obliczania wielkości wkładu każdego sklasyfikowanego wejścia i wyjścia w ich odpowiednie kategorie oddziaływania śladu środowiskowego oraz agregowania udziałów w ramach każdej kategorii. Proces ten przeprowadza się poprzez pomnożenie wartości z analizy zbioru wejść i wyjść przez odpowiednie współczynniki charakterystyki dla każdej kategorii oddziaływania śladu środowiskowego.

Współczynniki charakterystyki mogą być specyficzne dla substancji lub dla zasobu. Współczynniki te odzwierciedlają intensywność oddziaływania substancji w stosunku do wspólnej substancji odniesienia dla kategorii oddziaływania śladu środowiskowego (wskaźnik kategorii oddziaływania). Na przykład obliczając oddziaływania na zmianę klimatu wszystkie emisje gazów cieplarnianych wykazane w analizie zbioru wejść i wyjść waży się pod względem ich intensywności oddziaływania w stosunku do dwutlenku węgla, który stanowi substancję odniesienia dla tej kategorii. Pozwala to na zagregowanie współczynników oddziaływania i ich wyrażenie za pomocą jednej substancji stanowiącej ekwiwalent (w tym przypadku ekwiwalentu CO2) dla każdej kategorii oddziaływania śladu środowiskowego.

Wszystkim sklasyfikowanym wejściom i wyjściom w ramach każdej kategorii oddziaływania śladu środowiskowego muszą zostać przypisane współczynniki charakterystyki przedstawiające wkład przypadający na jednostkę wejścia lub wyjścia w danej kategorii, przy czym należy stosować określone współczynniki charakterystyki ( 170 ). Następnie dla każdej kategorii oddziaływania śladu środowiskowego musi zostać obliczony wynik oceny oddziaływania śladu środowiskowego poprzez pomnożenie wielkości każdego wejścia/wyjścia przez odpowiedni współczynnik charakterystyki oraz zsumowanie wkładów wszystkich wejść/wyjść w ramach każdej kategorii w celu uzyskania jednego wyniku wyrażonego odpowiednimi jednostkami odniesienia.

5.2.    Normalizacja i ważenie

Po zakończeniu etapów klasyfikacji i charakterystyki ocena oddziaływania śladu środowiskowego musi zostać uzupełniona normalizacją i ważeniem.

5.2.1    Normalizacja wyników oceny oddziaływania śladu środowiskowego

Normalizacja jest etapem polegającym na podzieleniu wyników oceny wpływu cyklu życia przez współczynniki normalizacji w celu obliczenia i porównania wielkości ich wkładu w kategorie oddziaływania śladu środowiskowego w stosunku do jednostki odniesienia. W efekcie otrzymuje się bezwymiarowe, znormalizowane wyniki. Odzwierciedlają one obciążenia przypisane produktowi względem jednostki odniesienia. W ramach metody OEF współczynniki normalizacji wyrażone są w przeliczeniu na jednego mieszkańca w oparciu o wartość globalną ( 171 ).

Znormalizowane wyniki śladu środowiskowego nie wskazują jednak powagi ani znaczenia odpowiedniego oddziaływania.

W badaniach OEF znormalizowane wyniki nie mogą zostać zagregowane, ponieważ bezwarunkowo wymaga to ważenia. Scharakteryzowane wyniki muszą zostać przedstawione wraz ze znormalizowanymi wynikami.

5.2.2    Ważenie wyników oceny oddziaływania śladu środowiskowego

Ważenie jest obowiązkowym etapem w badaniach OEF, który jest pomocny w interpretacji i przedstawianiu wyników analizy. W ramach tego etapu znormalizowane wyniki mnoży się przez zbiór współczynników ważenia (w %), które odzwierciedlają postrzegane względne znaczenie rozpatrywanych kategorii wpływu cyklu życia. Ważone wyniki różnych kategorii wpływu można następnie porównywać, aby ocenić ich względne znaczenie. Można również zagregować takie wyniki ze wszystkich kategorii oddziaływania cyklu życia, aby uzyskać pojedynczy wynik ogólny, wyrażony w punktach.

Proces opracowywania współczynników ważenia śladu środowiskowego opisano w Sala et al. 2018. Współczynniki ważenia ( 172 ), które muszą zostać zastosowane w badaniach OEF, podane są w internecie ( 173 ) ( 174 ).

Wyniki oceny oddziaływania śladu środowiskowego sprzed ważenia (tj. scharakteryzowane i znormalizowane) muszą zostać przedstawione wraz z wynikami ważonymi w sprawozdaniu dotyczącym OEF.

6.    Interpretacja wyników śladu środowiskowego organizacji

6.1.    Wprowadzenie

Interpretacja wyników badania OEF służy dwóm celom:

Aby osiągnąć te cele, etap interpretacji musi obejmować kroki określone w niniejszej sekcji.

6.2.    Ocena wiarygodności modelu śladu środowiskowego organizacji

Ocena wiarygodności modelu OEF musi obejmować ocenę stopnia, w jakim wybory metodologiczne, takie jak: określenie granic systemu, źródeł danych czy wybory dotyczące przydziału mają wpływ na wyniki analizy.

Narzędzia, jakie powinno się wykorzystać do oceny wiarygodności modelu OEF, obejmują:

Wszelkie kwestie wykryte w ramach takiej oceny mogą zostać wykorzystane do kolejnych udoskonaleń badania OEF.

6.3.    Określenie aspektów o kluczowym oddziaływaniu na środowisko: najistotniejsze kategorie oddziaływania, etapy cyklu życia, procesy i przepływy podstawowe

Po upewnieniu się przez osobę stosującą metodę OEF, że model OEF jest wiarygodny i zgodny ze wszelkimi aspektami ustalonymi na etapach określania celu i zakresu badania, muszą zostać zidentyfikowane główne elementy mające wpływ na wyniki OEF. Etap ten można także nazwać analizą „aspektów o kluczowym oddziaływaniu na środowisko”. Osoba stosująca metodę OEF musi określić i wymienić w sprawozdaniu dotyczącym OEF (wraz z %) najistotniejsze elementy:

Istnieje znacząca różnica operacyjna między najistotniejszymi kategoriami oddziaływania i etapami cyklu życia z jednej strony a najistotniejszymi procesami i przepływami podstawowymi z drugiej strony. W szczególności najistotniejsze kategorie oddziaływania i etapy cyklu życia mogą być istotne w kontekście informowania o wynikach badania OEF. Mogą one służyć uwypukleniu tych obszarów ochrony środowiska, na których organizacja powinna skupić swoją uwagę.

Identyfikacja najistotniejszych procesów i przepływów podstawowych jest ważniejsza dla inżynierów i projektantów, ponieważ pozwala na określenie działań mających na celu poprawę ogólnego śladu środowiskowego, takich jak pominięcie lub zmiana procesu, dalsza optymalizacja procesu, zastosowanie technologii zapobiegającej zanieczyszczeniom itp. Jest to szczególnie istotne w przypadku badań wewnętrznych, ponieważ umożliwia dokładniejsze przyjrzenie się sposobom poprawy efektywności środowiskowej produktu. Procedura, która musi być stosowana w celu określenia najistotniejszych kategorii oddziaływania, etapów cyklu życia, procesów i przepływów podstawowych, została opisana w kolejnych sekcjach.

6.3.1    Procedura określania najistotniejszych kategorii oddziaływania

Określanie najistotniejszych kategorii oddziaływania musi opierać się na wynikach znormalizowanych i ważonych. Najistotniejsze kategorie oddziaływania muszą być identyfikowane jako wszystkie kategorie oddziaływania, których łączny wkład stanowi co najmniej 80 % całkowitego pojedynczego wyniku ogólnego. Identyfikacja musi zaczynać się od największego do najmniejszego wkładu.

Co najmniej trzy istotne kategorie oddziaływania muszą zostać zidentyfikowane jako najistotniejsze. Osoba stosująca metodę OEF może dodać więcej kategorii oddziaływania do wykazu tych najistotniejszych, ale żadnej z nich nie może usunąć.

6.3.2    Procedura określania najistotniejszych etapów cyklu życia

Najistotniejszymi etapami cyklu życia są te, których łączny wkład stanowi co najmniej 80 % którejkolwiek z najistotniejszych zidentyfikowanych kategorii oddziaływania. Identyfikacja musi zaczynać się od największego do najmniejszego wkładu. Osoba stosująca metodę OEF może dodać więcej etapów cyklu życia do wykazu tych najistotniejszych, ale żadnego z nich nie może usunąć. Jako minimum muszą zostać uwzględnione etapy cyklu życia opisane w sekcji 4.2.

Jeżeli etap eksploatacji stanowi ponad 50 % całkowitego oddziaływania najistotniejszej kategorii oddziaływania, procedura musi zostać powtórzona z wyłączeniem etapu eksploatacji. W tym przypadku wykaz najistotniejszych etapów cyklu życia musi obejmować etapy wybrane w ramach tej ostatniej procedury oraz etap eksploatacji.

6.3.3    Procedura określania najistotniejszych procesów

Każda najistotniejsza kategoria oddziaływania musi być poddawana dalszym badaniom poprzez określenie najistotniejszych procesów wykorzystywanych do modelowania produktu objętego badaniem. Najistotniejszymi procesami są te, których łączny wkład stanowi co najmniej 80 % którejkolwiek z najistotniejszych zidentyfikowanych kategorii oddziaływania. Identyczne procesy ( 175 ) zachodzące na różnych etapach cyklu życia (np. transport, zużycie energii elektrycznej) muszą być rozliczane oddzielnie. Identyczne procesy zachodzące na tym samym etapie cyklu życia muszą być uwzględniane razem. Wykaz najistotniejszych procesów musi zostać zgłoszony w sprawozdaniu dotyczącym OEF wraz z odpowiednim etapem cyklu życia (lub, w stosownych przypadkach, wieloma etapami cyklu życia) oraz tabelą 26.

Analiza ta musi zostać zgłoszona oddzielnie dla każdej najistotniejszej kategorii oddziaływania. Osoba stosująca metodę OEF może dodać więcej procesów do wykazu tych najistotniejszych, ale żadnego z nich nie może usunąć.

6.3.4    Procedura określania najistotniejszych przepływów podstawowych

Najistotniejsze przepływy podstawowe definiuje się jako te przepływy podstawowe, których łączny wkład stanowi co najmniej 80 % całkowitego oddziaływania każdej określonej najistotniejszej kategorii oddziaływania w odniesieniu do każdego najistotniejszego procesu, począwszy od tych przepływów, których wkład jest największy, a skończywszy na przepływach, których wkład jest najmniejszy Analiza ta musi zostać zgłoszona oddzielnie dla każdej najistotniejszej kategorii oddziaływania.

Przepływy podstawowe należące do systemu tła najistotniejszego procesu mogą zdominować całkowity wpływ. Dlatego też, jeżeli dostępne są zdezagregowane zbiory danych, osoba stosująca metodę OEF powinna dodatkowo określić najistotniejsze bezpośrednie przepływy podstawowe dla każdego najistotniejszego procesu.

Najistotniejsze bezpośrednie przepływy podstawowe definiuje się jako te bezpośrednie przepływy podstawowe, których łączny wkład stanowi co najmniej 80 % całkowitego wpływu wywieranego przez bezpośrednie przepływy podstawowe procesu, w przypadku najistotniejszych kategorii oddziaływania. Analiza musi ograniczać się do bezpośrednich emisji zdezagregowanych zbiorów danych poziomu -1 ( 176 ). Oznacza to, że łączny wkład w wysokości 80 % musi być obliczony wyłącznie na podstawie wpływu spowodowanego przez emisje bezpośrednie, a nie na podstawie całkowitego wpływu procesu.

Osoba stosująca metodę OEF może dodać więcej przepływów podstawowych do wykazu tych najistotniejszych, ale żadnego z nich nie może usunąć. Wykaz najistotniejszych przepływów podstawowych (lub, w stosownych przypadkach, bezpośrednich przepływów podstawowych) dla najistotniejszych procesów musi zostać zgłoszony w sprawozdaniu dotyczącym OEF.

6.3.5    Postępowanie z liczbami ujemnymi

Przy określaniu procentowego wkładu oddziaływania dla dowolnego procesu lub przepływu podstawowego ważne jest stosowanie wartości bezwzględnych. Pozwala to na określenie znaczenia wszelkich jednostek (np. z recyklingu). W przypadku procesów lub przepływów, które mają ujemny wynik oddziaływania, musi zostać zastosowana następująca procedura:

Procedura ta nie ma zastosowania do identyfikacji najistotniejszych etapów cyklu życia.

6.3.6    Podsumowanie wymogów

Tabela 27 zawiera podsumowanie wymogów dotyczących określania najistotniejszych wkładów.

6.3.7    Przykład

Poniżej podano fikcyjne przykłady, które nie są poparte żadnymi konkretnymi wynikami badań OEF.

Najistotniejsze kategorie oddziaływania

W oparciu o wyniki znormalizowane i ważone, najistotniejsze kategorie oddziaływania to: zmiana klimatu, cząstki stałe, zużycie wody, użytkowanie gruntów i wykorzystywanie zasobów (minerałów oraz metali i surowców kopalnych), których łączny wkład stanowi 84,3 % całkowitego oddziaływania.

Najistotniejsze etapy cyklu życia

Trzy etapy cyklu życia oznaczone kolorem czerwonym to te, które zostały uznane za „najistotniejsze” dla zmiany klimatu, ponieważ ich wkład stanowi ponad 80 %. Ranking rozpoczyna się od największego wkładu.

Procedurę tę powtarza się w odniesieniu do wszystkich najistotniejszych kategorii oddziaływania śladu środowiskowego, które zostały wybrane.

Najistotniejsze procesy

Zgodnie z proponowaną procedurą procesy B, C, E i G muszą zostać wybrane jako „najistotniejsze”.

Procedurę tę powtarza się w odniesieniu do wszystkich najistotniejszych kategorii oddziaływania śladu środowiskowego, które zostały wybrane.

Postępowanie z liczbami ujemnymi i identycznymi procesami na różnych etapach cyklu życia

Tabela 31.

Przykładowy sposób postępowania z liczbami ujemnymi i identycznym procesem na różnych etapach cyklu życia

6.4.    Wnioski i zalecenia

Ostatnia część etapu interpretacji śladu środowiskowego obejmuje:

OEF ma charakter uzupełniający względem innych ocen i instrumentów, takich jak ocena oddziaływania na środowisko dla konkretnego miejsca lub ocena ryzyka chemicznego.

Należy wskazać także potencjalne udoskonalenia, np. czystsze technologie i techniki produkcji, zmiany w projektach produktów, w systemach zarządzania środowiskowego (np. w systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) lub EN ISO 14001:2015) lub w innych systematycznych rodzajach podejścia.

Wnioski, zalecenia i ograniczenia muszą być opisane zgodnie z określonymi celami i zakresem badania OEF. Wnioski powinny obejmować podsumowanie aspektów o kluczowym oddziaływaniu na środowisko, jakie zidentyfikowano w ramach łańcucha dostaw, a także podsumowanie możliwych udoskonaleń, jakie można wprowadzić za pomocą interwencji w dziedzinie zarządzania.

7.    Sprawozdania dotyczące śladu środowiskowego organizacji

7.1.    Wprowadzenie

Sprawozdanie dotyczące OEF stanowi uzupełnienie badania OEF i zawiera istotne, kompleksowe, spójne, dokładne i przejrzyste streszczenie badania OEF. Sprawozdanie to przedstawia najlepsze możliwe informacje w taki sposób, by zmaksymalizować ich użyteczność dla obecnych i przyszłych planowanych użytkowników, a jednocześnie dostarcza przejrzystych informacji o ograniczeniach. Przekonywające przedstawianie śladu środowiskowego organizacji w sprawozdaniach wymaga spełnienia kilku kryteriów – zarówno proceduralnych (jakość sprawozdania), jak i merytorycznych (treść sprawozdania). Wzór sprawozdania dotyczącego OEF jest dostępny w części E załącznika IV. Wzór ten zawiera minimum informacji, które należy podać w sprawozdaniu dotyczącym OEF.

Sprawozdanie dotyczące OEF składa się co najmniej z: streszczenia, sprawozdania głównego, zagregowanego zbioru danych zgodnego z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego i załącznika. Informacje poufne i zastrzeżone mogą być udokumentowane w czwartym elemencie – uzupełniającym sprawozdaniu poufnym. Sprawozdania z przeglądów są przedstawiane w formie załączników.

7.1.1.    Streszczenie

Streszczenie musi stanowić element samodzielny bez uszczerbku dla wyników i wniosków lub zaleceń (jeśli zostały włączone do streszczenia). Streszczenie musi spełniać te same kryteria dotyczące przejrzystości, spójności itp., co sprawozdanie szczegółowe. W miarę możliwości, streszczenie powinno mieć formę pisemną i być skierowane do odbiorców nietechnicznych.

7.1.2.    Zagregowany zbiór danych zgodny z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego

Dla każdego produktu objętego badaniem OEF użytkownik musi udostępnić zagregowany zbiór danych zgodny z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego.

Jeżeli osoba stosująca metodę OEF lub OEFSR publikuje taki zbiór danych zgodny z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego, sprawozdanie dotyczące OEF, na podstawie którego zbiór danych jest generowany, również musi zostać podane do publicznej wiadomości.

7.1.3.    Sprawozdanie główne

Sprawozdanie główne ( 177 ) musi obejmować co najmniej następujące elementy:

7.1.4.    Oświadczenie dotyczące walidacji

Zob. sekcja 8.5.3

7.1.5.    Załączniki

Załączniki mają stanowić dokumentację elementów wspierających sprawozdanie główne, które mają bardziej techniczny charakter. (np. szczegółowe obliczenia dotyczące oceny jakości danych, alternatywne podejście do modelu pól azotowych, gdy badanie OEF obejmuje modelowanie rolnicze, wyniki analizy wrażliwości, ocenę solidności modelu OEF, odniesienia bibliograficzne).

7.1.6.    Sprawozdanie poufne

Sprawozdanie poufne jest nieobowiązkowe. Jeżeli się je sporządza, musi zawierać wszystkie dane (w tym dane pierwotne) oraz informacje, które są poufne lub zastrzeżone i nie mogą zostać udostępnione odbiorcom zewnętrznym. Sprawozdanie poufne musi zostać udostępnione na potrzeby procedury weryfikacji i walidacji badania OEF (zob. sekcja 8.4.3).

8.    Weryfikacja i walidacja badań OEF, sprawozdań dotyczących OEF i narzędzi przekazywania informacji na temat OEF

Jeżeli w zasadach dotyczących wdrażania metody OEF określono szczegółowe wymogi dotyczące weryfikacji i walidacji badań OEF, sprawozdań dotyczących OEF i narzędzi przekazywania informacji na temat OEF, pierwszeństwo muszą mieć wymogi zawarte w powyższych zasadach.

8.1.    Określanie zakresu weryfikacji

Weryfikacja i walidacja badania OEF jest obowiązkowa zawsze kiedy badanie to lub część informacji w nim zawartych jest wykorzystywana do dowolnego rodzaju komunikacji zewnętrznej (tj. komunikacji z dowolną zainteresowaną stroną inną niż zleceniodawca lub osoba stosująca metodę OEF).

Weryfikacja – proces oceny zgodności prowadzony przez weryfikatora(-ów) śladu środowiskowego w celu sprawdzenia, czy badanie OEF zostało wykonane zgodnie z załącznikiem III.

Walidacja oznacza potwierdzenie przez weryfikatora(-ów) śladu środowiskowego, który(-rzy) przeprowadził(-li) weryfikację, że informacje i dane uwzględnione w badaniu OEF, sprawozdaniu dotyczącym OEF i udostępnione za pośrednictwem narzędzi przekazywania informacji dostępnych w momencie walidacji są rzetelne, wiarygodne i prawidłowe.

Weryfikacja i walidacja musi obejmować następujące trzy obszary:

Weryfikacja badania OEF służy zapewnieniu, że badanie OEF przeprowadzono zgodnie z załącznikiem III lub mającymi zastosowanie OEFSR.

Walidacja informacji zawartych w badaniu OEF musi zapewnić, że:

Weryfikacja i walidacja sprawozdania dotyczącego OEF muszą zapewnić, że:

Uwaga: informacje poufne podlegają walidacji, ale można je wyłączyć ze sprawozdania dotyczącego OEF.

Walidacja technicznej zawartości narzędzi przekazywania informacji musi zapewniać:

8.2.    Procedura weryfikacji

Procedura weryfikacji obejmuje następujące kroki:

Jeżeli weryfikator dowie się o kwestii, która jego zdaniem może wskazywać na istnienie oszustwa lub niezgodności z przepisami ustawowymi lub wykonawczymi, weryfikator niezwłocznie zawiadamia o swoich obawach podmiot zlecający badanie.

8.3.    Weryfikator/weryfikatorzy

Niniejsza sekcja pozostaje bez uszczerbku dla szczególnych przepisów prawodawstwa UE.

Weryfikację/walidację może przeprowadzić pojedynczy weryfikator lub zespół weryfikacyjny. Niezależny weryfikator musi być jednostką odrębną od organizacji, która przeprowadziła badanie OEF.

W każdym przypadku musi być zapewniona niezależność weryfikatorów, tj. muszą oni spełniać intencje wymogów normy EN ISO/IEC 17020:2012 dotyczących weryfikatorów strony trzeciej i nie mogą mieć konfliktów interesów w zakresie odnośnych produktów.

Muszą być spełnione określone poniżej minimalne wymogi i punktacja w odniesieniu do weryfikatorów. Jeżeli weryfikację/walidację przeprowadza pojedynczy weryfikator, muszą one spełnić wszystkie minimalne wymogi i uzyskać minimalną liczbę punktów (zob. sekcja 9.3.1); jeżeli weryfikację/walidację przeprowadza zespół, musi on jako całość spełnić wszystkie minimalne wymogi i uzyskać minimalną liczbę punktów. Dokumenty potwierdzające kwalifikacje weryfikatorów należy dołączyć do sprawozdania z weryfikacji w formie załącznika lub udostępnić je elektronicznie.

Jeżeli powołany został zespół weryfikacyjny, musi zostać wyznaczony główny weryfikator spośród członków zespołu weryfikacyjnego.

8.3.1.    Minimalne wymogi dotyczące weryfikatorów

Niniejsza sekcja pozostaje bez uszczerbku dla szczególnych przepisów prawodawstwa UE.

Ocena kompetencji weryfikatora lub zespołu weryfikacyjnego opiera się na systemie punktowym, w ramach którego uwzględnia się: (i) doświadczenie w zakresie weryfikacji i walidacji, (ii) praktyczne stosowanie i znajomość metodyki dotyczącej śladu środowiskowego/oceny cyklu życia oraz (iii) znajomość istotnych technologii, procesów lub innych działań stosowanych w produktach/organizacjach objętych badaniem. W tabeli 32 przedstawiono system punktowy dla wszystkich istotnych kompetencji i obszarów doświadczenia.

O ile nie określono inaczej w kontekście zakładanego zastosowania, oświadczenie weryfikatora dotyczące systemu punktowego stanowi wymóg minimalny. Weryfikatorzy muszą dostarczyć oświadczenia potwierdzające ich kwalifikacje (np. dyplom ukończenia studiów, doświadczenie zawodowe, certyfikaty itd.) wraz z podaniem liczby punktów uzyskanych w ramach każdego kryterium oraz ogólnego wyniku punktowego. Takie oświadczenia muszą stanowić część sprawozdania z weryfikacji OEF.

Weryfikacja badania OEF musi być przeprowadzana zgodnie z wymogami związanymi z zakładanym zastosowaniem badania. O ile nie określono inaczej, minimalny wynik konieczny do zakwalifikowania weryfikatora lub zespołu weryfikacyjnego wynosi sześć punktów, w tym co najmniej jeden punkt dla każdego z trzech kryteriów obowiązkowych (tj. doświadczenie w weryfikacji i walidacji, praktyczne stosowanie i znajomość metodyki dotyczącej OEF/oceny cyklu życia oraz znajomość technologii lub innych działań istotnych dla badania OEF).

8.3.2.    Rola głównego weryfikatora w zespole weryfikacyjnym

Główny weryfikator jest członkiem zespołu, któremu powierzono dodatkowe zadania. Główny weryfikator musi:

8.4.    Wymogi w zakresie weryfikacji i walidacji

Weryfikator musi przedstawić wszystkie wyniki dotyczące weryfikacji i walidacji badania OEF, sprawozdania dotyczącego OEF i narzędzi przekazywania informacji na temat OEF oraz – w razie konieczności – dać podmiotowi zlecającemu badanie OEF możliwość poprawienia prac. W zależności od charakteru wyników może być konieczna dodatkowa wymiana uwag i odpowiedzi. Wszelkie zmiany wprowadzone w odpowiedzi na wyniki weryfikacji lub walidacji muszą zostać udokumentowane i umotywowane w sprawozdaniu z weryfikacji lub walidacji. Podsumowanie takie może mieć formę tabeli w odpowiednich dokumentach. Podsumowanie zawiera uwagi weryfikatora(-ów), odpowiedź podmiotu zlecającego badanie i uzasadnienie zmian.

Weryfikacja może mieć miejsce po zakończeniu badania OEF lub równolegle do badania (w tym samym czasie co badanie), natomiast walidacja odbywa się zawsze po zakończeniu badania.

Weryfikację/walidację przeprowadza się poprzez połączenie przeglądu dokumentacji i walidacji modeli.

Weryfikator musi zapewnić, by walidacja danych obejmowała:

Weryfikacja i walidacja badania OEF muszą być przeprowadzone z zachowaniem minimalnych wymogów wymienionych w sekcji 8.4.1.

8.4.1.    Minimalne wymogi w zakresie weryfikacji i walidacji badania OEF

Weryfikatorzy muszą przeprowadzić walidację dokładności i wiarygodności informacji ilościowych zastosowanych w obliczeniach w badaniu. Ponieważ taka walidacja może być bardzo zasobochłonna, muszą być przestrzegane następujące wymogi:

Weryfikatorzy sprawdzają, czy zagregowane zbiory danych dotyczących organizacji objętej badaniem zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego zostały udostępnione Komisji Europejskiej ( 183 ). Podmiot zlecający badanie OEF może podjąć decyzję o upublicznieniu zbioru danych.

Dodatkowe informacje środowiskowe i techniczne spełniają wymogi określone w sekcji 3.2.4.1.

8.4.2.    Techniki weryfikacji i walidacji

Weryfikator musi ocenić i potwierdzić, czy zastosowane metody obliczeń są wystarczająco dokładne, wiarygodne i czy są one właściwe i stosowane zgodnie z niniejszym załącznikiem. Weryfikator musi potwierdzić, czy właściwie przeliczono jednostki miary.

Weryfikator sprawdza, czy zastosowane procedury pobierania próbek są zgodne z procedurą pobierania próbek określoną w metodzie OEF zgodnie z sekcją 4.4.6. Przekazane dane muszą zostać sprawdzone pod kątem dokumentacji źródłowej, aby ustalić ich spójność.

Weryfikator musi ocenić, czy metody obliczeń szacunkowych są właściwe i czy stosowano je spójnie.

Weryfikator może ocenić rozwiązania alternatywne do oszacowań lub podjętych wyborów, aby określić, czy wybrano podejście konserwatywne.

Weryfikator może określić przypadki, w których zachodzi niepewność i których skala jest większa, niż zakładano, oraz ocenić skutki takich przypadków dla ostatecznych wyników OEF.

8.4.3.    Poufność danych

Dane wykorzystane do celów walidacji muszą zostać przedstawione w sposób zorganizowany i zrozumiały, a weryfikatorzy muszą otrzymać całą dokumentację projektową będącą podstawą walidacji badania OEF, w tym model śladu środowiskowego, informacje i dane poufne oraz sprawozdanie dotyczące OEF. Weryfikatorzy traktują wszystkie informacje i dane poddawane weryfikacji/walidacji jako poufne i wykorzystują je wyłącznie podczas procesu weryfikacji/walidacji.

Podmiot zlecający badanie OEF może wyłączyć poufne dane i informacje ze sprawozdania dotyczącego OEF, pod warunkiem że:

Dane biznesowe mogą być danymi poufnymi z uwagi na kwestie konkurencji, prawa własności intelektualnej lub podobne ograniczenia prawne. W związku z tym musi zostać zachowana poufność danych biznesowych uznanych za poufne i przekazanych w procesie walidacji. Dlatego weryfikatorzy nie mogą bez zgody organizacji rozpowszechniać ani w inny sposób zachowywać w celu wykorzystania informacji ujawnionych im w trakcie procesu weryfikacji/walidacji. Podmiot zlecający badanie OEF może zwrócić się do weryfikatorów o podpisanie umowy poufności.

8.5.    Wyniki procesu weryfikacji/walidacji

8.5.1.    Zawartość sprawozdania z weryfikacji i walidacji

Sprawozdanie z weryfikacji i walidacji ( 184 ) musi obejmować wszystkie wnioski z procesu weryfikacji/walidacji, działania podjęte przez podmiot zlecający w odpowiedzi na uwagi weryfikatorów oraz ustalenia końcowe. Sprawozdanie jest obowiązkowe, ale może być poufne. Informacje poufne są udostępniane wyłącznie Komisji Europejskiej lub organowi nadzorującemu opracowywanie OEFSR oraz zespołowi ds. przeglądu, na ich wniosek.

Ustalenia końcowe mogą być różne:

Sprawozdanie z weryfikacji i walidacji jasno określa konkretne badanie OEF będące przedmiotem weryfikacji. Do tego celu należy w nim uwzględnić następujące informacje:

8.5.2.    Zawartość oświadczenia dotyczącego walidacji

Oświadczenie dotyczące walidacji jest obowiązkowe i musi w każdym przypadku być dołączone do sprawozdania dotyczącego OEF w formie załącznika.

Weryfikator włącza do oświadczenia dotyczącego walidacji co najmniej następujące elementy i aspekty:

8.5.3.    Ważność sprawozdania z weryfikacji i walidacji oraz oświadczenia dotyczącego walidacji

Sprawozdanie z weryfikacji i walidacji oraz oświadczenie dotyczące walidacji muszą odnosić się wyłącznie do jednego konkretnego sprawozdania dotyczącego OEF. W sprawozdaniu z weryfikacji i walidacji oraz w oświadczeniu dotyczącym walidacji musi zostać jednoznacznie określone konkretne badanie OEF objęte weryfikacją (np. poprzez wskazanie tytułu, podmiotu zlecającego badanie OEF, osoby stosującej metodę OEF itd. – zob. sekcje 8.5.1 i 8.5.2) wraz z konkretną wersją ostatecznego sprawozdania dotyczącego OEF, do którego odnosi się sprawozdanie z weryfikacji i walidacji oraz oświadczenie dotyczące walidacji (np. poprzez wskazanie daty sporządzenia sprawozdania lub numeru wersji itd.).

Na podstawie ostatecznego sprawozdania dotyczącego OEF i po wprowadzeniu wszystkich działań naprawczych wnioskowanych przez weryfikatora/weryfikatorów należy stosownie uzupełnić zarówno sprawozdanie z weryfikacji i walidacji, jak i oświadczenie dotyczące walidacji. Sprawozdanie z weryfikacji i walidacji oraz oświadczenie dotyczące walidacji muszą zawierać podpis odręczny lub elektroniczny weryfikatora/weryfikatorów zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 910/2014 ( 185 ).

Maksymalny okres ważności sprawozdania z weryfikacji i walidacji oraz oświadczenia dotyczącego walidacji nie powinien przekraczać trzech lat, począwszy od daty ich pierwszego sporządzenia.

W okresie ważności weryfikacji podmiot zlecający badanie OEF i weryfikator/weryfikatorzy muszą ustalić zasady monitorowania (działań następczych) w celu oceny, czy zawartość nadal jest zgodna z bieżącą sytuacją (sugeruje się przeprowadzanie takich działań następczych raz na rok, częstotliwość ustala podmiot zlecający badanie OEF i weryfikatorzy).

Kontrole okresowe muszą dotyczyć parametrów, które zdaniem weryfikatorów mogą doprowadzić do istotnych zmian w wynikach badania OEF. Oznacza to, że wyniki są ponownie obliczane z uwzględnieniem zmian w zidentyfikowanych parametrach. Wykaz takich parametrów obejmuje następujące elementy:

Podczas kontroli okresowej należy również dokonać przeglądu przyczyn nieujawnienia informacji. Weryfikację w ramach monitorowania można zorganizować w formie kontroli dokumentacji lub wizyty na miejscu.

Bez względu na okres ważności badanie OEF (a w konsekwencji również sprawozdanie dotyczące OEF) należy aktualizować w okresie monitorowania, jeżeli wyniki dla jednej z przekazanych kategorii oddziaływania pogorszyły się o ponad 10,0 % w porównaniu ze zweryfikowanymi danymi lub jeżeli łączny zagregowany wynik punktowy pogorszył się o ponad 5,0 % w porównaniu z danymi zagregowanymi.

Jeżeli zmiany te mają również wpływ na zawartość narzędzi przekazywania informacji, muszą zostać również zaktualizowane.

Bibliografia

ADEME (2011). General principles for an environmental communication on mass market products BPX 30-323-0.

Beck T., Bos U., Wittstock B., Baitz M., Fischer M., Sedlbauer K. (2010). „LANCA Land Use Indicator Value Calculation in Life Cycle Assessment – Method Report”, Instytut Fizyki Budowli Fraunhofer.

Bos U., Horn R., Beck T., Lindner J.P., Fischer M. (2016). LANCA® – Characterisation Factors for Life Cycle Impact Assessment, wersja 2.0, 978-3-8396-0953-8, Fraunhofer Verlag, Stuttgart.

Boucher O., Friedlingstein P., Collins B. i Shine K.P. (2009). The indirect global warming potential and global temperature change potential due to methane oxidation. Environ. Res. Lett., 4, 044007.

BSI (2011). PAS 2050:2011. Specifications for the assessment of the life cycle greenhouse gas emissions of goods and services. Londyn, Brytyjskie Biuro ds. Norm.

BSI (2012). PAS 2050-1:2012. Assessment of life cycle greenhouse gas emissions from horticultural products - Supplementary requirements for the cradle to gate stages of GHG assessments of horticultural products undertaken in accordance with PAS 2050. Londyn, Brytyjskie Biuro ds. Norm.

CE Delft (2010). Biofuels: GHG impact of indirect land use change. Dostępne pod adresem http://www.birdlife.org/eu/pdfs/PPT_carbon_bomb_CE_delft.pdf

Rada Unii Europejskiej (2008). Konkluzje Rady w sprawie planu działania na rzecz zrównoważonej konsumpcji i produkcji oraz zrównoważonej polityki przemysłowej. http://www.eu2008.fr/webdav/site/PFUE/shared/import/1204_Conseil_Environnement/Council_conclusions_Sustainable_consumption_and_production_EN.pdf

Rada Unii Europejskiej (2010). Konkluzje Rady w sprawie zrównoważonej gospodarki materiałami oraz zrównoważonej produkcji i konsumpcji: głównego wkładu w efektywne wykorzystywanie zasobów w Europie. http://www.consilium.europa.eu/uedocs/cms_data/docs/pressdata/en/envir/118642.pdf

De Laurentiis, V., Secchi, M., Bos, U., Horn, R., Laurent, A. i Sala, S., (2019). Soil quality index: Exploring options for a comprehensive assessment of land use impacts in LCA. Journal of cleaner production, 215, s. 63-74.

Dreicer M., Tort V. i Manen P. (1995). ExternE, Externalities of Energy, tom 5 Nuclear, Centre d'étude sur l'Evaluation de la Protection dans le domaine nucléaire (CEPN), red. Komisja Europejska, DG XII, Nauka, Badania i Rozwój, JOULE, Luksemburg.

Norma EN (2007). 15343:2007: Tworzywa sztuczne – Tworzywa z recyklingu – Monitorowanie recyklingu tworzyw sztucznych, ocena zgodności i zawartość poddana recyklingowi.

Protokół ENVIFOOD, protokół oceny środowiskowej żywności i napojów, okrągły stół na rzecz zrównoważonej konsumpcji i produkcji żywności w Europie, grupa robocza 1, Bruksela, Belgia. https://publications.jrc.ec.europa.eu/repository/handle/JRC90431

Komisja Europejska – Wspólne Centrum Badawcze – Instytut Środowiska i Zrównoważonego Rozwoju (2010). International Reference Life Cycle Data System (ILCD) Handbook – General guide for Life Cycle Assessment - Detailed guidance. [Podręcznik dotyczący międzynarodowego referencyjnego systemu danych na temat cyklu życia produktów (ILCD) – Systemy przeglądu na potrzeby oceny cyklu życia]. Wydanie pierwsze, marzec 2010 r. ISBN 978-92-79-19092-6, doi: 10.2788/38479. Urząd Publikacji Unii Europejskiej, Luksemburg.

Wspólne Centrum Badawcze Komisji Europejskiej (2010a): International Reference Life Cycle Data System (ILCD) Handbook – Review schemes for Life Cycle Assessment [Podręcznik dotyczący międzynarodowego referencyjnego systemu danych na temat cyklu życia produktów (ILCD) – Systemy przeglądu na potrzeby oceny cyklu życia]. Wydanie pierwsze, marzec 2010 r. ISBN 978-92-79-19094-0, doi: 10.2788/39791. Urząd Publikacji Unii Europejskiej, Luksemburg.

Komisja Europejska, Wspólne Centrum Badawcze (2010b): International Reference Life Cycle Data System (ILCD) Handbook – Framework and Requirements for Life Cycle Impact Assessment Models and Indicators. [Podręcznik dotyczący międzynarodowego referencyjnego systemu danych na temat cyklu życia produktów (ILCD) – Ramy i wymogi dotyczące modeli i wskaźników oceny wpływu cyklu życia]. Wydanie pierwsze, marzec 2010 r. ISBN 978-92-79-17539-8, doi: 10.2788/38719. Urząd Publikacji Unii Europejskiej, Luksemburg.

Komisja Europejska, Wspólne Centrum Badawcze (2010c): International Reference Life Cycle Data System (ILCD) Handbook – Nomenclature and other conventions. [Podręcznik dotyczący międzynarodowego referencyjnego systemu danych na temat cyklu życia produktów (ILCD) – Nomenklatura i inne konwencje]. Wydanie pierwsze, marzec 2010 r. ISBN 978-92-79-15861-2, doi: 10.2788/96557. Urząd Publikacji Unii Europejskiej, Luksemburg.

Komisja Europejska, Wspólne Centrum Badawcze (2011a): International Reference Life Cycle Data System (ILCD) Handbook - Recommendations based on existing environmental impact assessment models and factors for Life Cycle Assessment in a European context. [Podręcznik dotyczący międzynarodowego referencyjnego systemu danych na temat cyklu życia produktów (ILCD) – Zalecenia dotyczące oceny cyklu życia w kontekście europejskim w oparciu o istniejące modele i czynniki oceny oddziaływania na środowisko]. Urząd Publikacji Unii Europejskiej, w druku.

Komisja Europejska, Wspólne Centrum Badawcze (2011b): Analysis of Existing Environmental Footprint methodologies for Products and Organisations: Recommendations, Rationale, and Alignment, w druku.

Komisja Europejska (2005). Dyrektywa 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotycząca nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniająca dyrektywę Rady 84/450/EWG, dyrektywy 97/7/WE, 98/27/WE i 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady („dyrektywa o nieuczciwych praktykach handlowych”), Dz.U. L 149 z 11.6.2005, s. 22.

Komisja Europejska (2010). Decyzja Komisji (C(2010) 3751) z dnia 10 czerwca 2010 r. w sprawie wytycznych dotyczących obliczania zasobów węgla w ziemi do celów załącznika V do dyrektywy 2009/28/WE (Dz.U. L 151 z 17.6.2010, s. 19).

Komisja Europejska (2011). Komunikat COM(2011) 571 „Plan działania na rzecz zasobooszczędnej Europy”. {SEC(2011) 1067 final} {SEC(2011) 1068 final}

Komisja Europejska (2012). Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1179/2012 z dnia 10 grudnia 2012 r. ustanawiające kryteria określające, kiedy stłuczka szklana przestaje być odpadem na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE, Dz.U. L 337 z 11.12.2012, s. 31.

Komisja Europejska (2012). Wniosek w sprawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 98/70/WE odnoszącą się do jakości benzyny i olejów napędowych oraz zmieniającej dyrektywę 2009/28/WE w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych. COM(2012) 595 final. {SWD(2012) 343 final}.{SWD(2012) 344 final}

Komisja Europejska (2013). Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 529/2013/UE z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie zasad rozliczania emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych w wyniku działalności związanej z użytkowaniem gruntów, zmianą użytkowania gruntów i leśnictwem oraz informacji o działaniach związanych z tą działalnością. (Dz.U. L 165 z 18.6.2013, s. 80).

Komisja Europejska (2013). „Załącznik II: Przewodnik dotyczący śladu środowiskowego produktu (PEF) w zaleceniu Komisji z dnia 9 kwietnia 2013 r. w sprawie stosowania wspólnych metod pomiaru efektywności środowiskowej w cyklu życia produktów i organizacji oraz informowania o niej (2013/179/UE)”. Dz.U. L 124 z 4.5.2013, s. 6.

Komisja Europejska (2016). Wytyczne dotyczące wykonania/stosowania dyrektywy 2005/29/WE w sprawie nieuczciwych praktyk handlowych. SWD(2016) 163 final.

Parlament Europejski i Rada Unii Europejskiej (2009). Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniająca i w następstwie uchylająca dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE, Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 16.

Parlament Europejski i Rada Unii Europejskiej (2018). Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/851 z dnia 30 maja 2018 r. zmieniająca dyrektywę 2008/98/WE w sprawie odpadów. Dz.U. L 150 z 14.6.2018, s. 109.

Eurostat: https://ec.europa.eu/eurostat/web/main/data/database

Fantke P., Evans J., Hodas N., Apte J., Jantunen M., Jolliet O. i McKone T.E. (2016). Health impacts of fine particulate matter. W: Frischknecht R., Jolliet O. (red.). Global Guidance for Life Cycle Impact Assessment Indicators: Tom 1. UNEP/SETAC Life Cycle Initiative, Paryż, s. 76-99. Dostęp: styczeń 2017 r., www.lifecycleinitiative.org/applying-lca/lcia-cf/

Fantke P., Bijster M., Guignard C., Hauschild M., Huijbregts M., Jolliet O., Kounina A., Magaud V., Margni M., McKone T.E., Posthuma L., Rosenbaum R.K., van de Meent D. i van Zelm R. dokumentacja 2017.USEtox®2.0 dokumentacja (wersja 1), http://usetox.org. https://doi.org/10.11581/DTU:00000011

FAO (2016a). Environmental performance of animal feeds supply chains: Guidelines for assessment [Efektywność środowiskowa łańcuchów dostaw pasz: Wytyczne oceny]. Livestock Environmental Assessment and Performance Partnership. FAO, Rzym, Włochy. Publikacja dostępna pod adresem: http://www.fao.org/partnerships/leap/publications/en/.

FAO (2016b). Greenhouse gas emissions and fossil energy use from small ruminant supply chains: Guidelines for assessment [Efektywność środowiskowa łańcuchów dostaw pasz: Wytyczne oceny]. Livestock Environmental Assessment and Performance Partnership. FAO, Rzym, Włochy. Publikacja dostępna pod adresem: http://www.fao.org/partnerships/leap/publications/en/.

Fazio S. Castellani V. Sala S., Schau E.M., Secchi M. i Zampori L. Supporting information to the characterisation factors of recommended EF Life Cycle Impact Assessment methods, EUR 28888 EN, Komisja Europejska, Ispra, 2018a. ISBN 978-92-79-76742-5, doi: 10.2760/671368, JRC109369.

Fazio S., Biganzoli F., De Laurentiis V., Zampori L., Sala S. i Diaconu E. Supporting information to the characterisation factors of recommended EF Life Cycle Impact Assessment methods, EUR 29600 EN, Urząd Publikacji Unii Europejskiej, Luksemburg, 2018b. ISBN 978-92-79-98584-3 (online), 978-92-79-98585-0 (druk), doi:10.2760/002447 (online), 10.2760/090552 (druk), JRC114822.

Fazio S., Zampori L., De Schryver A., Kusche O. Guide on Life Cycle Inventory (LCI) data generation for the Environmental Footprint, EUR 29560 EN, Urząd Publikacji Unii Europejskiej, Luksemburg, 2018c. ISBN 978-92-79-98372-6, doi: 10.2760/120983, JRC 114593.

Frischknecht R., Steiner R. i Jungbluth N. (2008). The Ecological Scarcity method – Eco-Factors 2006. A method for impact assessment in LCA. Badania środowiskowe nr 0906. Federalne Biuro ds. Środowiska (FOEN), Berno. 188 s.

Globalna Sieć Śladu Ekologicznego (2009): Ecological Footprint Standards 2009. Publikacja dostępna pod adresem: http://www.footprintnetwork.org/images/uploads/Ecological_Footprint_Standards_2009.pdf.

Horn, R., Maier, S., LANCA®- Characterization Factors for Life Cycle Impact Assessment, wersja 2.5, 2018, dostępne pod adresem: http://publica.fraunhofer.de/documents/N-379310.html

IDF (2015). A common carbon footprint approach for dairy sector: The IDF guide to standard life cycle assessment methodology. Bulletin of the International Dairy Federation 479/2015.

Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu (IPCC) (2003). IPCC Good Practice Guidance for Land Use, Land-Use Change and Forestry, Intergovernmental Panel on Climate Change, Hayama.

Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu (IPCC) (2006). IPCC Guidelines for National Greenhouse Gas Inventories: tom 4: Agriculture, Forestry and Other Land Use, IGES, Japonia.

Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu (IPCC) (2007). IPCC Climate Change Fourth Assessment Report: Climate Change 2007. https://www.ipcc.ch/reports/?rp=ar4.

Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu (IPCC) (2013). Myhre G., Shindell D., Bréon F.-M., Collins W., Fuglestvedt J., Huang J., Koch D., Lamarque J.-F., Lee D., Mendoza B., Nakajima T., Robock A., Stephens G., Takemura T. i Zhang H. (2013). Anthropogenic and Natural Radiative Forcing. W: Climate Change 2013: The Physical Science Basis. Contribution of Working Group I to the Fifth Assessment Report of the Intergovernmental Panel on Climate Change [Stocker T.F., Qin D., Plattner G.-K., Tignor M., Allen S.K., Boschung J., Nauels A., Xia Y., Bex V. i Midgley P.M. (red.)]. Cambridge University Press, Cambridge, Zjednoczone Królestwo i Nowy Jork, NY, USA.

EN ISO 14001:2015 – Systemy zarządzania środowiskowego – Wymagania i wytyczne stosowania. International Organization for Standardization (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna). Genewa, Szwajcaria.

EN ISO 14020:2001 – Etykiety i deklaracje środowiskowe – Zasady ogólne; International Organization for Standardization (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna). Genewa, Szwajcaria.

EN ISO 14021:2016. Etykiety i deklaracje środowiskowe – Własne stwierdzenia środowiskowe (Etykietowanie środowiskowe II typu). International Organization for Standardization (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna). Genewa, Szwajcaria.

EN ISO 14025:2010. Norma międzynarodowa – Etykiety i deklaracje środowiskowe – Deklaracje środowiskowe III typu - Zasady i procedury. International Organization for Standardization (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna). Genewa, Szwajcaria.

Norma międzynarodowa EN ISO 14040:2006 – Zarządzanie środowiskowe – Ocena cyklu życia – Zasady i struktura; International Organization for Standardization (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna). Genewa, Szwajcaria.

EN ISO 14044:2006. Norma międzynarodowa – Zarządzanie środowiskowe – Ocena cyklu życia – Wymagania i wytyczne. International Organization for Standardization (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna). Genewa, Szwajcaria.

ISO 14046:2014. Zarządzanie środowiskowe – Ślad wodny – Zasady, wymagania i wytyczne. International Organization for Standardization (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna). Genewa, Szwajcaria.

EN ISO 14067:2018. Gazy cieplarniane – Ślad węglowy wyrobów – Wymagania i wytyczne dotyczące kwantyfikacji. International Organization for Standardization (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna). Genewa, Szwajcaria.

ISO 14050:2020. Zarządzanie środowiskowe – Terminologia. International Organization for Standardization (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna). Genewa, Szwajcaria.

CEN ISO/TS 14071:2016 – Zarządzanie środowiskowe – Ocena cyklu życia – Krytyczne procesy przeglądu i kompetencje recenzentów: Dodatkowe wymagania i wytyczne do EN ISO 14044:2006. International Organization for Standardization (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna). Genewa, Szwajcaria.

ISO 17024:2012 – Ocena zgodności – Ogólne wymagania dotyczące jednostek certyfikujących osoby; International Organization for Standardization (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna). Genewa, Szwajcaria.

Milà i Canals L., Romanyà J. i Cowell S.J. (2007). Method for assessing impacts on life support functions (LSF) related to the use of »fertile land« in Life Cycle Assessment (LCA). Journal of Cleaner Production 15: s. 1426–1440.

Nederlands Instituut voor Bouwbiologie en Ecologie (2014). Vergelijkend LCA onderzoek houten en kunststof pallets.

NRC (2007). Nutrient requirements of small ruminants: Sheep, goats, cervids, and new world camelids. National Research Council. Waszyngton D.C., National Academies Press.

PAS 2050 (2011). Specifications for the assessment of the life cycle greenhouse gas emissions of goods and services. Publikacja dostępna pod adresem: https://www.bsigroup.com/fr-FR/A-propos-de-BSI/espace-presse/Communiques-de-presse/actualite-2011/La-norme-PAS-2050-nouvellement-revisee-sapprete-a-relancer-les-efforts-internationaux-pour-les-produits-relatifs-a-lEmpreinte-Carbone/

PERIFEM i ADEME. „Guide sectorial 2014: Réalisation d’un bilan des emissions de gaz à effet de serre pour distribution et commerce de detail”.

Rosenbaum, R.K., Anton, A., Bengoa, X. i in. (2015). The Glasgow consensus on the delineation between pesticide emission inventory and impact assessment for LCA. International Journal of Life Cycle Assessment, 20: 765.

Rosenbaum R.K., Bachmann T.M., Gold L.S., Huijbregts M.A.J., Jolliet O., Juraske R., Köhler A., Larsen H.F., MacLeod M., Margni M., McKone T.E., Payet J., Schuhmacher M., van de Meent D. i Hauschild M.Z. (2008). USEtox - The UNEP-SETAC toxicity model: recommended characterisation factors for human toxicity and freshwater ecotoxicity in Life Cycle Impact Assessment. International Journal of Life Cycle Assessment 13(7): s. 532–546 (2008)

Sala S., Cerutti A.K., Pant R., Development of a weighting approach for the Environmental Footprint, Urząd Publikacji Unii Europejskiej, Luksemburg, 2018. ISBN 978-92-79-68042-7, EUR 28562, doi 10.2760/945290.

Saouter E., Biganzoli F., Ceriani L., Pant R., Versteeg D., Crenna E., Zampori L. Using REACH and EFSA database to derive input data for the USEtox model. EUR 29495 EN, Urząd Publikacji Unii Europejskiej, Luksemburg, 2018. ISBN 978-92-79-98183-8, doi: 10.2760/611799, JRC 114227.

Seppälä J., Posch M., Johansson M. i Hettelingh J.P. (2006). Country-dependent Characterisation Factors for Acidification and Terrestrial Eutrophication Based on Accumulated Exceedance as an Impact Category Indicator. International Journal of Life Cycle Assessment 11(6): s. 403–416.

Struijs J., Beusen A., van Jaarsveld H. i Huijbregts M.A.J. (2009). Aquatic Eutrophication. Sekcja 6 w: Goedkoop M., Heijungs R., Huijbregts M.A.J., De Schryver A., Struijs J., Van Zelm R. (2009). ReCiPe 2008 – A life cycle impact assessment method which comprises harmonised category indicators at the midpoint and the endpoint level. Report I: Characterisation factors, wydanie pierwsze.

Thoma i in. (2013). A biophysical approach to allocation of life cycle environmental burdens for fluid milk supply chain analysis. International Dairy Journal 31.

UNEP (2011). Global guidance principles for life cycle assessment databases. ISBN 978-92-807-3174-3. Publikacja dostępna pod adresem: https://www.lifecycleinitiative.org/wp-content/uploads/2012/12/2011%20-%20Global%20Guidance%20Principles.pdf

UNEP (2016). Global guidance for life cycle impact assessment indicators. Tom 1. ISBN 978-92-807-3630-4. Publikacja dostępna pod adresem: http://www.lifecycleinitiative.org/life-cycle-impact-assessment-indicators-and-characterization-factors/

Van Oers L., de Koning A., Guinee J.B. i Huppes G. (2002). Abiotic Resource Depletion in LCA. Instytut Dróg i Budownictwa Wodnego, Ministerstwo Transportu i Gospodarki Wodnej, Amsterdam.

Van Zelm R., Huijbregts M.A.J., Den Hollander H.A., Van Jaarsveld H.A., Sauter F.J., Struijs J., van Wijnen H.J. i van de Meent D. (2008). European characterisation factors for human health damage of PM10 and ozone in life cycle impact assessment. Atmospheric Environment 42, s. 441–453.

Światowa Organizacja Meteorologiczna (WMO) (2014). Scientific Assessment of Ozone Depletion: 2014, Global Ozone Research and Monitoring Project, sprawozdanie nr 55, Genewa, Szwajcaria.

Światowy Instytut Zasobów (WRI), Światowa Rada Biznesu na rzecz Zrównoważonego Rozwoju (2011). Product Life Cycle Accounting and Reporting Standard. Greenhouse Gas Protocol. WRI, Stany Zjednoczone, 144 strony.

Światowy Instytut Zasobów (WRI) i Światowa Rada Biznesu na rzecz Zrównoważonego Rozwoju (WBCSD) (2004): Greenhouse Gas Protocol - Corporate Accounting and Reporting Standard [Protokół dotyczący emisji gazów cieplarnianych – Norma dotycząca rachunkowości i sprawozdawczości w odniesieniu do przedsiębiorstw].

Światowy Instytut Zasobów (WRI) i Światowa Rada Biznesu na rzecz Zrównoważonego Rozwoju (WBCSD) (2011): Greenhouse Gas Protocol – Corporate Value Chain (Scope 3) Accounting and Reporting Standard [Protokół dotyczący emisji gazów cieplarnianych. Łańcuch wartości – rachunkowość i sprawozdawczość w odniesieniu do przedsiębiorstw (zakres 3)].

Światowy Instytut Zasobów (WRI) i Światowa Rada Biznesu na rzecz Zrównoważonego Rozwoju (WBCSD) (2015): Wytyczne w sprawie protokołu dotyczącego emisji gazów cieplarnianych zakresu 2. Zmiana protokołu dotyczącego emisji gazów cieplarnianych. Norma korporacyjna.

Wykaz rysunków

Rysunek 1	Przykład zbioru danych częściowo zagregowanego na poziomie -1
Rysunek 2	Etapy badania śladu środowiskowego organizacji
Rysunek 3	Standardowy scenariusz transportu
Rysunek 4	Punkt substytucji na poziomach 1 i 2
Rysunek 5	Przykład punktu substytucji na różnych etapach w łańcuchu wartości.
Rysunek 6	Wariant modelowania, gdy złom zgłasza się jako zawartość materiału przedkonsumenckiego z recyklingu
Rysunek 7	Wariant modelowania, gdy złomu nie zgłasza się jako zawartości materiału przedkonsumenckiego z recyklingu
Rysunek 8	Uproszczony schemat gromadzenia materiału do recyklingu
Rysunek 9	Graficzne przedstawienie zbioru danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa
Rysunek J-1 –	Proces tworzenia/zmiany OEFSR. OEF-RO badanie OEF organizacji reprezentatywnej
Rysunek K-2 –	Przykład struktury OEFSR z sektorowymi zasadami horyzontalnymi, różnymi podsektorami i podsektorowymi zasadami wertykalnymi.

Wykaz tabel

Tabela 1	Przykład określenia celu – ślad środowiskowy organizacji – przedsiębiorstwo produkujące jeansy i koszulkis
Tabela 2	Kategorie oddziaływania śladu środowiskowego z odpowiednimi wskaźnikami kategorii oddziaływania oraz modele charakterystyki.
Tabela 3	Współczynniki emisji poziomu 1 pochodzące z wytycznych IPCC (2006) (zmodyfikowane).
Tabela 4	Alternatywne podejście do modelowania azotu
Tabela 5	Minimalne kryteria służące zapewnieniu instrumentów umownych od dostawców – wytyczne dotyczące spełnienia kryteriów
Tabela 6	Identyfikacja subpopulacji dla przykładu 2
Tabela 7	Podsumowanie subpopulacji dla przykładu 2
Tabela 8	Przykład: sposób obliczania liczby przedsiębiorstw w każdej podpróbce
Tabela 9	Tabela podsumowująca sposób stosowania CFF w różnych sytuacjach
Tabela 10	Standardowe współczynniki przydziału w odniesieniu do bydła na poziomie gospodarstw
Tabela 11	Standardowe wartości, które należy zastosować do obliczenia NEwool w przypadku owiec i kóz
Tabela 12	Standardowe wartości, które należy zastosować do obliczenia NEl w przypadku owiec i kóz
Tabela 13	Stałe do wykorzystania przy obliczaniu NEg dla owiec
Tabela 14	Standardowe wartości, które należy zastosować do obliczenia NEg w przypadku owiec i kóz
Tabela 15.	Standardowe współczynniki przydziału, które należy zastosować w badaniach OEF dotyczących owcy na etapie chowu
Tabela 16	Przydział na etapie chowu między prosiętami i lochami
Tabela 17	Wskaźniki przydziału ekonomicznego dla wołowiny
Tabela 18	Wskaźniki przydziału ekonomicznego dla świń
Tabela 19	Wskaźniki przydziału ekonomicznego dla owiec
Tabela 20.	Kryteria dotyczące jakości danych, dokumentacja, nomenklatura i przegląd
Tabela 21	Ocena jakości danych (DQR) i poziomy jakości danych każdego kryterium jakości danych
Tabela 22	Ocena jakości danych (DQR) i poziomy jakości danych każdego kryterium jakości danych
Tabela 23	Jak przypisać wartości do kryteriów oceny jakości danych przy użyciu informacji specyficznych dla danego przedsiębiorstwa. Nie wolno zmieniać żadnych kryteriów.
Tabela 24	Jak przypisać wartości do kryteriów oceny jakości danych przy użyciu zbiorów danych wtórnych.
Tabela 25	DNM – wymogi dotyczące przedsiębiorstw wykonujących badanie OEF.
Tabela 26.	Kryteria wyboru dotyczące tego, na którym etapie cyklu życia należy określić najistotniejsze procesy
Tabela 27.	Podsumowanie wymogów dotyczących określania najistotniejszych wkładów
Tabela 28	Wkład różnych kategorii oddziaływania w oparciu o wyniki znormalizowane i ważone – przykład
Tabela 29	Wkład różnych etapów cyklu życia w kategorię oddziaływania „zmiana klimatu” (na podstawie scharakteryzowanych wyników zbiorów wejść i wyjść) – przykład
Tabela 30	Wkład różnych procesów w kategorię oddziaływania „zmiana klimatu” (na podstawie scharakteryzowanych wyników zbiorów wejść i wyjść) - przykład
Tabela 31.	Przykładowy sposób postępowania z liczbami ujemnymi i identycznym procesem na różnych etapach cyklu życia
Tabela 32	System punktowy dla wszystkich istotnych kompetencji i obszarów doświadczenia do celów oceny kompetencji weryfikatorów
Tabela GG-1	Podsumowanie wymogów w odniesieniu do OEFSR obejmujących jeden sektor i OEFSR obejmujących podsektory.
Tabela HH-2	Cztery aspekty asortymentu produktów
Tabela II-3	Alternatywne podejście do modelowania azotu
Tabela JJ-4	Wytyczne w zakresie OEFSR dotyczące etapu eksploatacji
Tabela KK-5	Przykładowe dane dotyczące działalności i wykorzystane zbiory danych wtórnych
Tabela LL-6	Procesy mające miejsce na etapie eksploatacji dotyczące suchego makaronu (na podstawie ostatecznej wersji PEFCR dotyczących suchego makaronu). Najistotniejsze procesy wskazano w zielonej ramce
Tabela MM-8	Matryca potrzeb w zakresie danych (DNM) – Wymogi dotyczące osoby korzystającej z OEFSR. Opcje wskazane dla każdej sytuacji nie są wymienione w porządku hierarchicznym W celu określenia wartości R1, która ma być użyta, zob. tabela A-7.

---

Załącznik IV –

CZĘŚĆ: A

WYMOGI DOTYCZĄCE OPRACOWYWANIA OEFSR I PRZEPROWADZANIA BADAŃ OEF ZGODNIE Z ISTNIEJĄCYMI ZASADAMI SEKTOROWYMI DOTYCZĄCYMI ŚLADU ŚRODOWISKOWEGO ORGANIZACJI

Zasady sektorowe dotyczące śladu środowiskowego organizacji (OEFSR) określają szczególne wymogi w zakresie obliczania potencjalnego oddziaływania produktu na środowisko w całym jego cyklu życia. Część A załącznika IV zawiera wszystkie dodatkowe wymogi metodologiczne dotyczące opracowywania OEFSR i prowadzenia badań OEF zgodnie z istniejącymi OEFSR.

OEFSR muszą być zgodne ze wszystkimi wymogami określonymi w niniejszym dokumencie, muszą zawierać (w formie tekstu) wszystkie wymogi określone w niniejszym załączniku i w stosownych przypadkach muszą się odnosić (bez kopiowania odpowiedniego tekstu) do wymogów określonych w metodzie OEF. Muszą również zawierać bardziej szczegółowe określenie tych wymogów, jeżeli dana metoda OEF pozostawia wybór, i w stosownych przypadkach mogą być dodawane nowe wymogi zgodnie z metodą OEF. Wymogi określone bardziej szczegółowo w OEFSR są zawsze nadrzędne względem wymogów zawartych w metodzie OEF.

Przepisy niniejszego załącznika pozostają bez uszczerbku dla przepisów, które zostaną włączone do prawodawstwa UE w przyszłości.

	Załącznik IV –
	Część: A
	WYMOGI DOTYCZĄCE OPRACOWYWANIA OEFSR I PRZEPROWADZANIA BADAŃ OEF ZGODNIE Z ISTNIEJĄCYMI ZASADAMI SEKTOROWYMI DOTYCZĄCYMI ŚLADU ŚRODOWISKOWEGO ORGANIZACJI
A.1	Wprowadzenie
A.1.1.	Związek pomiędzy OEFSR a PEFCR
A.1.2.	Jak postępować z modułowością
A.2.	Proces opracowania i przeglądu OEFSR
A.2.1.	Kto może opracować OEFSR
A.2.2.	Rola Sekretariatu Technicznego
A.2.3.	Definicja organizacji reprezentatywnej
A.2.4.	Pierwsze badanie OEF organizacji reprezentatywnej
A.2.5.	Pierwszy projekt OEFSR
A.2.6.	Badania pomocnicze
A.2.7.	Badanie OEF organizacji reprezentatywnej.
A.2.8	Drugi projekt OEFSR
A.2.9.	Przegląd OEFSR
A.2.9.1.	Zespół ds. przeglądu
A.2.9.2	Procedura przeglądu
A.2.9.2.1	Przegląd pierwszego OEF-RO
A.2.9.2.2	Przegląd badania pomocniczego
A.2.9.2.3	Przegląd drugiego badania OEF-RO
A.2.9.3.	Kryteria przeglądu dokumentu OEFSR
A.2.9.4.	Sprawozdanie z przeglądu/oświadczenia o przeglądzie
A.2.10.	Ostateczny projekt OEFSR
A.2.10.1.	Modele organizacji reprezentatywnych w programie Excel
A.2.10.2	Zbiory danych wymienione w OEFSR
A.2.10.3.	Zbiory danych zgodne z wymogami w zakresie śladu środowiskowego reprezentujące organizacje reprezentatywne
A.3.	Określanie zakresu OEFSR
A.3.1.	Sektory i podsektory:
A.3.2	Zakres OEFSR
	Sekcja dotycząca zakresu OEFSR musi zawierać opis asortymentu produktów oraz kody NACE mające zastosowanie do sektora objętego zakresem OEFSR. OEFSR muszą obejmować wyszczególnienie procesów, które należy uwzględnić w granicach organizacji (bezpośrednie działania). OEFSR muszą również obejmować określenie granic śladu środowiskowego organizacji, w tym specyfikację etapów w ramach łańcucha dostaw, jakie muszą zostać uwzględnione, a także wyszczególnienie wszystkich działań pośrednich (na wcześniejszych i późniejszych etapach łańcucha dostaw) oraz uzasadnienie w przypadku wykluczenia działań (pośrednich) na późniejszych etapach łańcucha dostaw (np. na etapie eksploatacji półproduktów lub produktów o nieznanym przeznaczeniu, uwzględnionych w asortymencie produktów).
A.3.2.1.	Ogólny opis zakresu OEFSR
A.3.2.2.	Wykorzystanie kodów NACE
A.3.2.3.	Definicja organizacji reprezentatywnej (RO)
A.3.2.4.	Jednostka sprawozdawcza (RU)
A.3.2.5.	Granice systemu
A.3.2.6.	Wykaz kategorii oddziaływania śladu środowiskowego;
A.3.2.7.	Informacje dodatkowe
A.3.2.8.	Założenia i ograniczenia
A.4.	Analiza zbioru wejść i wyjść
A.4.1.	Działania bezpośrednie i pośrednie oraz etapy cyklu życia
A.4.2.	Wymogi dotyczące modelowania
A.4.2.1.	Produkcja rolna
A.4.2.2.	Zużycie energii elektrycznej
A.4.2.3.	Transport i logistyka
A.4.2.4	Dobra kapitałowe – infrastruktura i sprzęt
A.4.2.5.	Procedura pobierania próbek
A.4.2.6.	Etap eksploatacji
A.4.2.7.	Modelowanie wycofania z eksploatacji
A.4.2.8.	Wydłużony okres trwałości produktu
A.4.2.9.	Emisje i pochłanianie gazów cieplarnianych
A.4.2.10.	Pakowanie
A.4.3.	Uwzględnianie wielofunkcyjnych procesów
A.4.3.1.	Hodowla zwierząt
A.4.4.	Wymogi w zakresie gromadzenia danych i wymogi w zakresie jakości
A.4.4.1.	Wykaz obowiązkowych danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa
A.4.4.2.	Zbiory danych do wykorzystania
A.4.4.3.	Wyłączenie
A.4.4.4.	Wymogi dotyczące jakości danych
A.5.	Wyniki OEF
A.6.	Interpretacja wyników śladu środowiskowego organizacji
A.6.1.	Określenie aspektów o kluczowym oddziaływaniu na środowisko
A.6.1.1.	Procedura określania najistotniejszych kategorii oddziaływania
A.6.1.2.	Procedura określania najistotniejszych etapów cyklu życia
A.6.1.3.	Procedura określania najistotniejszych procesów
A.6.1.4.	Procedura określania najistotniejszych bezpośrednich przepływów podstawowych
A.7.	Sprawozdania dotyczące śladu środowiskowego organizacji
A.8.	Weryfikacja i walidacja badań OEF, sprawozdań dotyczących OEF i narzędzi przekazywania informacji na temat OEF
A.8.1.	Określanie zakresu weryfikacji
A.8.2.	Weryfikator/weryfikatorzy
A.8.3.	Wymogi w zakresie weryfikacji/walidacji: wymogi w zakresie weryfikacji/walidacji, w przypadku gdy OEFSR są dostępne
A.8.3.1	Minimalne wymogi w zakresie weryfikacji i walidacji badania OEF
A.8.3.2.	Techniki weryfikacji i walidacji
A.8.3.3.	Zawartość oświadczenia dotyczącego walidacji
	Część B:
	WZÓR OEFSR
B.1.	Wprowadzenie
B.2.	Ogólne informacje dotyczące OEFSR
B.2.1.	Sekretariat Techniczny
B.2.2.	Konsultacje i zainteresowane strony
B.2.3.	Zespół ds. przeglądu oraz wymogi w zakresie przeglądu OEFSR
B.2.4.	Oświadczenie o przeglądzie
B.2.5.	Zakres geograficzny
B.2.6.	Język
B.2.7.	Zgodność z innymi dokumentami
B.3.	Zakres OEFSR
B.3.1.	Sektor
B.3.2.	Organizacje reprezentatywne
B.3.3.	Jednostka sprawozdawcza i przepływ odniesienia
B.3.4.	Granice systemu
B.3.5.	Wykaz kategorii oddziaływania śladu środowiskowego;
B.3.6.	Dodatkowe informacje techniczne
B.3.7.	Dodatkowe informacje środowiskowe
B.3.8.	Limitations
B.3.8.1.	Porównania i twierdzenia o charakterze porównawczym
B.3.8.2.	Luki w danych i zastępcze zbiory
B.4.	Najistotniejsze kategorie oddziaływania, etapy cyklu życia, procesy i przepływy podstawowe
B.4.1.	Najistotniejsze kategorie oddziaływania śladu środowiskowego
B.4.2.	Najistotniejsze etapy cyklu życia
B.4.3.	Najistotniejsze procesy
B.4.4.	Najistotniejsze bezpośrednie przepływy podstawowe
B.5.	Analiza zbioru wejść i wyjść
B.5.1.	Wykaz obowiązkowych danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa
B.5.2.	Wykaz procesów, które mają być prowadzone przez przedsiębiorstwo
B.5.3.	Wymogi dotyczące jakości danych
B.5.3.1.	Zbiory danych specyficzne dla danego przedsiębiorstwa
B.5.4.	Matryca potrzeb w zakresie danych
B.5.4.1.	Procesy w sytuacji 1
B.5.4.2.	Procesy w sytuacji 2
B.5.4.3.	Procesy w sytuacji 3
B.5.5.	Zbiory danych do wykorzystania
B.5.6.	W jaki sposób obliczać średni wskaźnik oceny jakości danych badania
B.5.7.	Zasady przydziału
B.5.8.	Modelowane energii elektrycznej
B.5.9.	Modelowanie zmiany klimatu
B.5.10.	Modelowanie wycofania z eksploatacji i zawartości materiałów z recyklingu
B.6.	Etapy cyklu życia
B.6.1.	Pozyskiwanie i przetwarzanie wstępne surowców
B.6.2.	Modelowanie rolnicze [należy uwzględnić tylko w stosownych przypadkach]
B.6.3.	Produkcja
B.6.4.	Etap dystrybucji [należy uwzględnić w stosownych przypadkach]
B.6.5.	Etap eksploatacji [należy uwzględnić w stosownych przypadkach]
B.6.6.	Wycofanie z eksploatacji [należy uwzględnić w stosownych przypadkach]
B.7.	Wyniki oznaczania śladu środowiskowego organizacji – profil oznaczania śladu środowiskowego organizacji
B.8.	Weryfikacja
	Część C
	WYKAZ STANDARDOWYCH PARAMETRÓW WZORU NA OBLICZANIE ŚLADU ŚRODOWISKOWEGO MATERIAŁU POCHODZĄCEGO Z OBIEGU ZAMKNIĘTEGO
	Część D
	STANDARDOWE DANE DO MODELOWANIA ETAPU EKSPLOATACJI
	Część E
	WZÓR SPRAWOZDANIA DOTYCZĄCEGO OEF
E.1	Streszczenie
E.2.	Informacje ogólne
E.3	Cel badania
E.4.	Zakres opracowania
E.4.1.	Jednostka funkcjonalna/deklarowana i przepływ odniesienia
E.4.2.	Granice systemu
E.4.3.	Kategorie oddziaływania śladu środowiskowego
E.4.4.	Informacje dodatkowe
E.4.5.	Założenia i ograniczenia
E.5.	Analiza zbioru wejść i wyjść
E.5.1.	Etap kontroli wstępnej [w stosownych przypadkach]
E.5.2.	Wybory w zakresie modelowania
E.5.3.	Uwzględnianie wielofunkcyjnych procesów
E.5.4.	Gromadzenie danych
E.5.5.	Wymogi dotyczące jakości danych i ocena jakości danych
E.6.	Wyniki oceny oddziaływania [poufne, w stosownych przypadkach]
E.6.1.	Wyniki OEF
E.6.2.	Informacje dodatkowe
E.7.	Interpretacja wyników oznaczania śladu środowiskowego organizacji
E.8.	Oświadczenie dotyczące walidacji
	Część F
	STANDARDOWE WSKAŹNIKI STRAT DLA POSZCZEGÓLNYCH RODZAJÓW PRODUKTÓW

A.1    Wprowadzenie

W oparciu o analizę przeprowadzoną przez JRC w 2010 r. ( 186 ) Komisja doszła do wniosku, że obowiązujące normy oparte na cyklu życia nie dają wystarczającej szczegółowości, pozwalającej zapewnić, że przyjmuje się te same założenia i wykonuje te same pomiary i obliczenia na potrzeby wspierania porównywalności twierdzeń dotyczących ekologiczności między organizacjami z tego samego sektora. OEFSR mają na celu zwiększenie odtwarzalności, istotności, szczegółowości, skuteczności i spójności badań OEF

OEFSR powinna zostać opracowana i sporządzona w formacie, który osoby posiadające wiedzę techniczną (dotyczącą oceny cyklu życia, jak również przedmiotowej kategorii produktu) mogą zrozumieć i wykorzystać do przeprowadzenia badania OEF.

Każdorazowo OEFSR muszą być zgodne z zasadą istotności, co oznacza, że badanie OEF musi się koncentrować na tych aspektach i parametrach, które są najbardziej istotne pod względem efektywność środowiskowej danego produktu. Dzięki temu przeprowadzenie analizy wymaga mniej czasu, wysiłku i wiąże się z niższym kosztem.

Każdorazowo OEFSR musi określać minimalny wykaz procesów (obowiązkowych procesów), które muszą być zawsze modelowane z wykorzystaniem danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa. Ma to na celu uniknięcie sytuacji, w której osoby korzystające z OEFSR są w stanie przeprowadzić badanie OEF i przekazać wyniki bez posiadania dostępu do odpowiednich (pierwotnych) danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa, a wykorzystując jedynie dane domyślne. OEFSR muszą określać ten obowiązkowy wykaz procesów w oparciu o ich istotność i możliwość uzyskania dostępu do danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa.

Definicje określone w załączniku III mają zastosowanie również do niniejszego załącznika.

A.1.1.    Związek pomiędzy OEFSR a PEFCR

OEFSR charakteryzuje się zazwyczaj szerszym zakresem niż PEFCR (np. związek pomiędzy sektorem detalicznym a jednym konkretnym produktem spożywczym). Ponadto w ramach OEFSR uwzględnia się pewne aspekty, które zazwyczaj zgodnie z PEFCR są wyłączone z badania PEF (np. oddziaływania związane z usługami przedsiębiorstwa, takimi jak marketing).

Istnieje jednocześnie potrzeba zapewnienia spójności między wyborami metodyki podejmowanymi w ramach skorelowanych OEFSR i PEFCR. Suma śladów środowiskowych produktów dostarczonych przez organizację w ustalonym okresie sprawozdawczym (np. przez jeden rok) powinna teoretycznie być bliska śladowi środowiskowemu tej organizacji w tym samym okresie sprawozdawczym.

Zmiany w OEFSR muszą uwzględniać obowiązujące PEFCR: w przypadku istnienia PEFCR obejmującego produkt, materiał lub element składowy należący do asortymentu produktów, do modelowania tego elementu w asortymencie produktów muszą zostać wykorzystane wszystkie zasady i założenia stosowane w PEFCR, w tym powiązany zbiór danych zgodny z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego. Odstępstwa od tej zasady muszą być uzgodnione z KE.

A.1.2.    Jak postępować z modułowością

W przypadku, gdy asortyment produktów zawiera półprodukty, PEFCR mogą stać się „modułem” do wykorzystania podczas opracowywania OEFSR, które zawierają w swoim asortymencie produktów produkty na późniejszych etapach łańcucha dostaw. Ma to zastosowanie również w sytuacji, gdy półprodukt można wykorzystać w różnych łańcuchach dostaw (np. blachy). Opracowanie „modułów” umożliwia zachowanie większego poziomu spójności między różnymi łańcuchami dostaw, w których wykorzystuje się te same moduły w ramach ich ocen cyklu życia.

Również w przypadku produktów końcowych należących do asortymentu produktów należy również brać zawsze pod uwagę możliwość tworzenia takich modułów, w szczególności w przypadku produktów, których produkcja przebiega na pewnych etapach tak samo, ale potem się różnicuje ze względu na różne funkcje produktów (np. detergenty).

Istnieją różne scenariusze, które mogą wymagać zastosowania podejścia modułowego:

W scenariuszu a) nowe OEFSR muszą określać sposób zarządzania informacjami dotyczącymi produktu w oparciu o znaczenie produktu dla ochrony środowiska oraz matrycy potrzeb w zakresie danych (DNM) (zob. sekcja 4.4.4.4). Oznacza to, że jeżeli produkt jest „najistotniejszy” i jest pod kontrolą przedsiębiorstwa, należy zażądać danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa zgodnie z regułami PEFCR, których zakres obejmuje dany moduł ( 187 ). Jeżeli nie jest pod kontrolą operacyjną przedsiębiorstwa, ale zalicza się do „najistotniejszych” procesów, osoba korzystająca z OEFSR może podjąć decyzję albo o przekazaniu danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa, albo o wykorzystaniu danych wtórnych zgodnych z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego ( 188 ) przewidzianych w PEFCR, których zakres obejmuje dany moduł.

W scenariuszu b) Sekretariat Techniczny (zob. rola i członkostwo w sekcji A.2.2) musi ocenić wykonalność wdrożenia tych samych założeń dotyczących modelowania i danych wtórnych wymienionych w istniejących PEFCR/OEFSR. Jeżeli jest to wykonalne, Sekretariat Techniczny musi przyjąć te same założenia dotyczące modelowania i zbiór danych na potrzeby wykorzystania we własnych OEFSR. Jeżeli nie jest to wykonalne, Sekretariat Techniczny musi uzgodnić rozwiązanie z Komisją.

A.2.    Proces opracowania i przeglądu OEFSR

Przepisy niniejszej sekcji pozostają bez uszczerbku dla przepisów, które zostaną włączone do prawodawstwa UE w przyszłości.

Niniejsza sekcja zawiera proces opracowania i przeglądu OEFSR. Mogą zaistnieć następujące sytuacje:

opracowanie nowych OEFSR;

W sytuacjach opisanych w lit. a) i b) muszą zostać przyjęte postępowanie zgodnie z procedurą opisaną w niniejszej sekcji (zob. rysunek A-1).

Sytuacja opisana w lit. c) jest dopuszczalna tylko pod warunkiem, że model organizacji reprezentatywnej (RO) (zob. sekcja A.2.3) zostanie zaktualizowany poprzez uwzględnienie poprawionych/nowych danych lub zbiorów danych i poprawienie oczywistych błędów, a wyniki produktu reprezentatywnego zmienią się przy pewnej wartości maksymalnej:

Jeżeli wyniki zmiany organizacji reprezentatywnej > 10 % w przypadku co najmniej jednej kategorii oddziaływania (wyniki charakterystyczne) lub > 5 % pojedynczego wyniku ogólnego, przypadek opisany w lit. c) nie ma zastosowania i konieczna jest pełna rewizja OEFSR.

W przypadku opisanym w lit. c) Sekretariat Techniczny musi przedstawić zaktualizowane OEFSR zespołowi ds. przeglądu i należy przeprowadzić trzy ostatnie etapy przedstawione na rys. A-1 (tj. przegląd dokonany przez zespół ds. przeglądu, ostateczny projekt OEFSR, ostateczne zatwierdzenie OEFSR).

Rysunek J-1

Proces tworzenia/zmiany OEFSR. OEF-RO badanie OEF organizacji reprezentatywnej

A.2.1.    Kto może opracować OEFSR

Do celów opracowania OEFSR musi zostać utworzony Sekretariat Techniczny. Sekretariat Techniczny musi reprezentować co najmniej 51 % rynku konsumpcyjnego UE (sprzedaży) pod względem obrotów handlowych w UE. Sekretariat Techniczny musi zrealizować to pokrycie rynku bezpośrednio dzięki przedsiębiorstwom, które uczestniczą w jego pracach, lub pośrednio dzięki udziałowi w rynku UE członków reprezentowanych przez stowarzyszenie przedsiębiorców. Sekretariat Techniczny przedkłada Komisji poufne sprawozdanie potwierdzające pokrycie rynku przy ustanawianiu Sekretariatu Technicznego.

A.2.2.    Rola Sekretariatu Technicznego

Do obowiązków Sekretariatu Technicznego należą następujące działania:

A.2.3.    Definicja organizacji reprezentatywnej

Sekretariat Techniczny musi opracować „model” organizacji reprezentatywnej obecnej na rynku UE i należącej do danego sektora. Organizacja reprezentatywna musi odzwierciedlać sytuację bieżącą w momencie opracowywania OEFSR. Oznacza to na przykład, że przyszłe technologie, przyszłe scenariusze dotyczące transportu lub przyszłe przetwarzanie związane z wycofaniem z eksploatacji muszą zostać wykluczone. Wykorzystywane dane muszą odzwierciedlać realistyczne średnie rynkowe i muszą być jak najnowsze (zwłaszcza w przypadku szybko rozwijających się produktów technologicznych). Unika się konserwatywnych wartości lub szacunków.

Organizacją reprezentatywną może być organizacja rzeczywista lub wirtualna (nieistniejąca). Organizacja wirtualna powinna podlegać obliczeniu na podstawie ważonych średnią sprzedażą na rynku europejskim cech wszystkich istniejących technologii/procesów produkcji/rodzajów organizacji występujących w sektorze lub podsektorze. Można zastosować inne zestawy służące ważeniu, jeśli są one uzasadnione.

Podczas identyfikowania organizacji reprezentatywnej (RO) istnieje ryzyko pomieszania różnych technologii o bardzo różnych udziałach w rynku i pominięcia technologii o stosunkowo niewielkim udziale w rynku. W takich przypadkach Sekretariat Techniczny musi uwzględnić brakujące technologie/ciągi produkcyjne/rodzaje organizacji (jeżeli są objęte zakresem) w definicji organizacji reprezentatywnej lub przedstawić pisemne uzasadnienie, jeżeli nie jest to technicznie możliwe.

Organizacja reprezentatywna stanowi podstawę badania OEF organizacji reprezentatywnej (OEF-RO). W sekcji A.3.1 wyjaśniono, kiedy musi zostać opracowana organizacja reprezentatywna dla sektorów i podsektorów.

Sekretariat Techniczny musi przedstawić informacje na temat wszystkich działań podjętych w celu określenia „modelu” RO i zawrzeć zgromadzone informacje w załączniku do OEFSR. W stosownych przypadkach Sekretariat Techniczny podejmuje odpowiednie działania, aby zachować poufność danych.

A.2.4.    Pierwsze badanie OEF organizacji reprezentatywnej

Każda organizacja reprezentatywna musi być przedmiotem pierwszego badania OEF (pierwsze OEF-RO). Pierwsze OEF-RO ma na celu:

Sekretariat Techniczny wykonuje pierwsze OEF-RO na „modelu” organizacji reprezentatywnej. Brak dostępnych danych i niewielkie udziały w rynku nie mogą być powodem wyłączenia technologii lub procesów produkcji.

Sekretariat Techniczny musi korzystać ze zbiorów danych zgodnych z wymogami w zakresie śladu środowiskowego do wykonania OEF-RO, jeżeli są dostępne. Jeżeli nie istnieje zbiór danych zgodny z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego, musi być zastosowana następująca procedura w porządku hierarchicznym:

W pierwszym OEF-RO niedozwolone są jakiejkolwiek wyłączenia procesów, emisji do środowiska i zasobów ze środowiska. Muszą zostać uwzględnione wszystkie etapy i procesy cyklu życia (w tym dobra kapitałowe). Można jednak wyłączyć takie działania jak: dojazd pracowników do pracy, stołówki w miejscach produkcji, materiały eksploatacyjne nie związane ściśle z procesami produkcji, marketing, podróże służbowe i działania badawczo-rozwojowe. Wyłączenia można uwzględnić w ostatecznej wersji OEFSR w oparciu o zasady zawarte w załączniku III i w niniejszym załączniku.

Musi zostać przedstawione sprawozdanie z pierwszego OEF-RO (zgodne ze wzorem znajdującym się w części E załącznika IV) i musi ono zawierać scharakteryzowane, znormalizowane i ważone wyniki.

Pierwsze OEF-RO i sprawozdanie z niego muszą być zweryfikowane przez zespół ds. przeglądu, a publiczne sprawozdanie z przeglądu musi zostać przedstawione w formie jego załącznika.

A.2.5.    Pierwszy projekt OEFSR

W oparciu o wyniki pierwszego OEF-RO Sekretariat Techniczny musi przygotować pierwszy projekt OEFSR wykorzystywany do przeprowadzenia badań pomocniczych odnoszących się do OEFSR. Sporządza się go zgodnie z wymogami zawartymi w niniejszym załączniku oraz ze wzorem znajdującym się w części B niniejszego załącznika. Zawiera on wszystkie wymogi niezbędne do przeprowadzenia badań pomocniczych, ze szczególnym odniesieniem do tabel i procedur gromadzenia danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa.

A.2.6.    Badania pomocnicze

Celem badań pomocniczych jest sprawdzenie możliwości wdrożenia pierwszego projektu OEFSR i, w mniejszym zakresie, przedstawienie wskazówek dotyczących adekwatności wskazanych najistotniejszych kategorii oddziaływania, etapów cyklu życia, procesów i bezpośrednich przepływów podstawowych.

W odniesieniu do każdej organizacji reprezentatywnej musi zostać przeprowadzone co najmniej trzy badania pomocnicze OEF.

Badania pomocnicze muszą być zgodne ze wszystkimi wymogami uwzględnionymi w pierwszym projekcie OEFSR i tej wersji załącznika, do której się odnosi. Muszą być przestrzegane następujące zasady dodatkowe:

Każde badanie pomocnicze musi być przeprowadzone przez podmiot ( 189 ), który ani nie uczestniczy w przygotowaniu projektu OEFSR, ani nie jest członkiem zespołu ds. przeglądu. Dopuszcza się wyjątki od tej zasady, jednak muszą być one uzgodnione z Komisją Europejską. Zagregowane zbiory danych zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego nie muszą być udostępniane Komisji Europejskiej.

Sprawozdanie dotyczące OEF stanowi uzupełnienie każdego z badań pomocniczych i zawiera istotne, kompleksowe, spójne, dokładne i przejrzyste streszczenie badania. Wzór sprawozdania dotyczącego OEF, który należy stosować we wzorze badań pomocniczych, jest dostępny w części E niniejszego załącznika. Wzór ten zawiera minimalne informacje, które należy przedstawić w sprawozdaniu. Badania pomocnicze (i powiązane z nimi sprawozdanie dotyczące OEF) są poufne. Są one udostępniane wyłącznie Komisji Europejskiej lub organowi nadzorującemu opracowywanie OEFSR oraz zespołowi ds. przeglądu. Przedsiębiorstwo przeprowadzające badanie pomocnicze może jednak podjąć decyzję o udzieleniu dostępu innym zainteresowanym stronom.

A.2.7.    Badanie OEF organizacji reprezentatywnej.

Badanie OEF organizacji reprezentatywnej to proces wieloetapowy. W oparciu o informacje zgromadzone dzięki pierwszej konsultacji i badaniom pomocniczym Sekretariat Techniczny musi przeprowadzić drugie OEF-RO. To drugie badanie OEF-RO musi uwzględniać nowe zbiory danych zgodne z wymogami w zakresie śladu środowiskowego zaktualizowane o standardowe dane dotyczące działalności i wszystkie założenia, które stanowią podstawę wymogów w ramach drugiego projektu OEFSR. Opierając się na drugim badaniu OEF-RO, Sekretariat Techniczny musi przygotować sprawozdanie z drugiego OEF-RO.

Sekretariat Techniczny musi wykorzystać zbiory danych zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego, jeżeli są dostępne bezpłatnie. W przypadku gdy zbiory danych zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego nie są dostępne, muszą być przestrzegane następujące zasady w porządku hierarchicznym:

Drugie OEF-RO musi określać wszystkie wymogi dotyczące ostatecznej wersji OEFSR, w tym m.in. ostateczny wykaz najistotniejszych kategorii oddziaływania, etapów cyklów życia, procesów, bezpośrednich przepływów podstawowych, wyłączeń itp.

Musi zostać przedstawione drugie sprawozdanie z OEF-RO (zgodne ze wzorem znajdującym się w części E niniejszego załącznika) i musi ono zawierać scharakteryzowane, znormalizowane i ważone wyniki.

Drugie OEF-RO i sprawozdanie z niego muszą być poddane przeglądowi przez zespół ds. przeglądu, a publiczne sprawozdanie z przeglądu musi zostać dostarczane jako załącznik.

A.2.8    Drugi projekt OEFSR

Sekretariat Techniczny musi sporządzić drugi projekt OEFSR z uwzględnieniem wyników badań pomocniczych i drugiego badania OEF-RO. Wszystkie sekcje wzoru OEFSR (zob. część E niniejszego załącznika) muszą zostać wypełnione.

OEFSR musi zawierać wyjaśnienie, że wszystkie luki w danych zawarte w OEFSR pozostaną lukami w danych przez cały okres ważności OEFSR. W związku z tym luki w danych stanowią pośrednio część granic systemu OEFSR mającą umożliwić uczciwe porównanie między organizacjami (w stosownych przypadkach).

A.2.9.    Przegląd OEFSR

A.2.9.1.    Zespół ds. przeglądu

Sekretariat Techniczny musi ustanowić niezależny zewnętrzny zespół ds. przeglądu OEFSR złożony z osób trzecich.

Panel składa się z minimum trzech członków (przewodniczącego i dwóch członków). W przypadku gdy OEFSR obejmują więcej niż pięć produktów reprezentatywnych, zespół ds. przeglądu można powiększyć o dodatkowych członków i współprzewodniczących. W skład panelu musi wchodzić jeden ekspert ds. oznaczania śladu środowiskowego/LCA (z doświadczeniem w zakresie przedmiotowego sektora oraz aspektów środowiskowych związanych z sektorem), jeden ekspert branżowy i w miarę możliwości jeden przedstawiciel organizacji pozarządowych. Jeden z członków zostaje wybrany na głównego kontrolera.

Kontrolerzy są niezależni od siebie z punktu widzenia podmiotu prawnego. W skład zespołu nie mogą wchodzić przedstawiciele członków ( 190 ) Sekretariatu Technicznego lub innych podmiotów zaangażowanych w prace Sekretariatu Technicznego ani pracownicy przedsiębiorstw przeprowadzających badania pomocnicze. Wyjątki od tej zasady należy omówić i uzgodnić z Komisją Europejską.

Zespół kontrolerów ds. przeglądu może zmienić się podczas opracowywania OEFSR. Członkowie mogą zrezygnować z uczestnictwa w zespole lub do niego dołączyć po zakończeniu jednego etapu przeglądu i przed rozpoczęciem kolejnego. Obowiązkiem głównego kontrolera jest jednak dopilnowanie, by kryteria dotyczące zespołu ds. przeglądu były spełnione na każdym etapie procesu opracowywania OEFSR; nowi członkowie są informowani przez głównego kontrolera o wcześniejszych etapach i omówionych kwestiach.

Osoba pełniąca funkcję głównego kontrolera może się zmienić, pod warunkiem że jeden z pozostałych kontrolerów przejmie jego obowiązki i zapewni ciągłość prac. Proces przeglądu obejmuje kluczowe etapy, np. 1) 1. OEF-RO + 1. projekt OEFSR, 2) badania pomocnicze + 2. OEF-RO + 2. projekt OEFSR, 3) ostateczny projekt OEFSR 4) ostateczna wersja OEFSR. Należy zapewnić ciągłość w ramach tego samego kluczowego etapu. Poprzedni wymóg oznacza, że co najmniej jeden członek zespołu kontrolerów ds. przeglądu pozostaje aktywny w projekcie. Jeżeli wymogi nie są spełnione, proces przeglądu rozpoczyna się od ostatniego kluczowego etapu, który spełniał wymogi.

Ocena kompetencji zespołu ds. przeglądu opiera się na systemie punktowym, w ramach którego uwzględnia się jego doświadczenie, praktyczne stosowanie i znajomość metodyki dotyczącej śladu środowiskowego/oceny cyklu życia, a także znajomość istotnych technologii, procesów lub innych działań zawartych w organizacjach objętych zakresem OEFSR. W tabeli nr 32 niniejszego załącznika przedstawiono system punktowy dla wszystkich istotnych kompetencji i obszarów doświadczenia.

Członkowie zespołu ds. przeglądu muszą dostarczyć oświadczenia potwierdzające ich kwalifikacje wraz z podaniem liczby punktów uzyskanych w ramach każdego kryterium oraz ogólnego wyniku punktowego. Oświadczenie to musi zostać włączone do sprawozdania z przeglądu OEFSR.

Minimalny konieczny wynik kwalifikujący kontrolera wynosi sześć punktów, w tym co najmniej jeden punkt dla każdego z trzech kryteriów obowiązkowych (tj. doświadczenie w zakresie przeglądów, praktyczne stosowanie i znajomość metodyki dotyczącej śladu środowiskowego/oceny cyklu życia oraz znajomość technologii lub innych działań istotnych dla badania śladu środowiskowego).

A.2.9.2    Procedura przeglądu

Sekretariat Techniczny musi uzgodnić procedurę przeglądu z zespołem ds. przeglądu podczas podpisywania umowy dotyczącej przeglądu. W szczególności Sekretariat Techniczny musi uzgodnić okres dostępny dla zespołu ds. przeglądu na przedstawienie uwag po opublikowaniu każdego dokumentu przez Sekretariat Techniczny oraz sposób zarządzania otrzymanymi uwagami.

Zespół ds. przeglądu będzie odpowiedzialny za niezależny przegląd następujących dokumentów (zob. rys. 1):

Jeśli drugie konsultacje lub przegląd OEFSR mają wpływ na wyniki drugiego OEF-RO, drugie OEF-RO musi zostać zaktualizowane, a wyniki wdrożone w ostatecznym projekcie OEFSR. W takim przypadku zespół ds. przeglądu dokonuje przeglądu ostatecznego projektu OEFSR i ostatecznej wersji OEFSR.

Zespół musi wysłać przegląd każdego z dokumentów do Sekretariatu Technicznego do analizy i przeprowadzenia dyskusji. Sekretariat Techniczny musi dokonać przeglądu uwag i propozycji zespołu i opracować odpowiedź na każdą z nich.

W odniesieniu do wszystkich dokumentów Sekretariat Techniczny udziela pisemnych odpowiedzi w sprawozdaniach z przeglądu, które mogą obejmować:

Dokumenty, które muszą przejść procedurę przeglądu, oznaczono krzyżykiem na rys. A-2.

Rysunek A-2

Proces opracowywania OEFSR

A.2.9.2.1    Przegląd pierwszego OEF-RO

Pierwsze OEF-RO i powiązane z nim sprawozdanie OEF-RO są poddawane przeglądowi przez zespół ds. przeglądu zgodnie z procedurą weryfikacji przedstawioną w sekcji 8.4 załącznika III. Kontrole na miejscu nie mają jednak zastosowania, a jeżeli RO jest organizacją wirtualną, kontrolerzy uzgadniają z sekretariatem technicznym technikę lub techniki walidowania danych dotyczących działalności. Jeżeli w OEFSR zdefiniowano kilka produktów reprezentatywnych, w ramach przeglądu należy sprawdzić, czy wszystkie RP zdefiniowane w OEFSR są objęte zakresem różnych badań OEF-RO.

Oprócz wytycznych określonych w sekcji 8.4 należy przeprowadzić następujące etapy przeglądu:

A.2.9.2.2    Przegląd badania pomocniczego

Badania pomocnicze i powiązane z nimi sprawozdania dotyczące OEF muszą być poddawane przeglądowi przez zespół ds. przeglądu. Zespół ds. przeglądu poddaje przeglądowi co najmniej trzy badania pomocnicze na RO. Zespół ds. przeglądu zapewnia, aby każde badanie pomocnicze było przeprowadzane przez przedsiębiorstwo/konsultanta, którzy nie uczestniczą w przygotowaniu projektu OEFSR, ani nie są członkami zespołu ds. przeglądu.

Przegląd badania pomocniczego jest bardzo podobny do weryfikacji badania OEF, jednak ma pewne cechy szczególne, np. kontrole na miejscu nie mają zastosowania. Oprócz wytycznych określonych w sekcji 8.4 załącznika III należy przeprowadzić następujące etapy przeglądu:

A.2.9.2.3    Przegląd drugiego badania OEF-RO

Drugie OEF-RO i powiązane z nim sprawozdanie OEF-RO są poddawane przeglądowi przez zespół ds. przeglądu zgodnie z procedurą weryfikacji przedstawioną w sekcji 8.4 załącznika III. Nie mają jednak zastosowania kontrole na miejscu.

Oprócz wytycznych określonych w sekcji 8.4 załącznika III należy przeprowadzić następujące etapy przeglądu:

A.2.9.3.    Kryteria przeglądu dokumentu OEFSR

Kontrolerzy muszą zbadać, czy OEFSR (i) opracowano zgodnie z wymogami określonymi w załączniku III oraz czy (ii) wspierają one tworzenie wiarygodnych, odpowiednich i spójnych profili OEF. Ponadto zastosowanie mają następujące kryteria przeglądu:

A.2.9.4.    Sprawozdanie z przeglądu/oświadczenia o przeglądzie

Zespół ds. przeglądu musi przedstawić:

Ostateczna wersja OEFSR zawiera następujące załączniki: (i) publiczne sprawozdanie z przeglądu dotyczące powyższego dokumentu, (ii) sprawozdania z przeglądu każdego OEF-RO oraz (iii) publiczne oświadczenia dotyczące walidacji każdego poddanego przeglądowi badania pomocniczego.

A.2.10.    Ostateczny projekt OEFSR

Po zakończeniu prac związanych ze sporządzaniem Sekretariat Techniczny musi wysłać Komisji następujące dokumenty:

A.2.10.1.    Modele organizacji reprezentatywnych w programie Excel

„Model” organizacji reprezentatywnej musi być dostępny w formacie MS Excel. W przypadku gdy model RO zbudowano na podstawie wielu modeli podrzędnych (np. bardzo różnych technologii) oprócz pliku ogólnego modelu musi być przekazany oddzielny plik Excel w odniesieniu do każdego z tych modeli podrzędnych. Plik Excel opracowuje się zgodnie ze wzorem znajdującym się na stronie internetowej JRC ( 191 ).

A.2.10.2    Zbiory danych wymienione w OEFSR

Wszystkie zbiory danych zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego oraz zbiory danych zgodne z systemem ILCD – poziom początkowy wykorzystane w OEFSR muszą być dostępne w węźle sieci danych na temat cyklu życia ( 192 ), w formie zagregowanej, jak i zdezagregowanej (na poziomie -1).

A.2.10.3.    Zbiory danych zgodne z wymogami w zakresie śladu środowiskowego reprezentujące organizacje reprezentatywne

Zbiory danych zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego reprezentujące organizacje reprezentatywne muszą być dostarczane w formie zagregowanej i zdezagregowanej. Te ostatnie muszą być zdezagregowane na poziomie zgodnym z odpowiednimi OEFSR. Dane można agregować w celu ochrony informacji poufnych.

Wykaz wymogów technicznych, które ma spełniać zbiór danych, aby był zgodny z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego, jest dostępny pod adresem http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml.

A.3.    Określanie zakresu OEFSR

A.3.1.    Sektory i podsektory:

Organizacje mające podobny asortyment produktów powinny być grupowane w ramach tych samych OEFSR. Wybór zakresu OEFSR musi być dokonany w taki sposób, aby był on wystarczająco szeroki do objęcia różnych zastosowań lub technologii. W niektórych przypadkach w celu wypełnienia tego wymogu sektor może zostać podzielony na wiele podsektorów. Sekretariat Techniczny musi zdecydować, czy podsektory są potrzebne do osiągnięcia głównego celu OEFSR, a tym samym do uniknięcia ryzyka pomieszania wyników różnych technologii w zakresie aspektów o kluczowym oddziaływaniu na środowisko lub przeoczenia wyników tych, które mają niewielki udział w rynku91. Przy określaniu sektora i podsektorów ważne jest, aby zrobić to możliwie najbardziej szczegółowo, w celu zapewnienia odtwarzalności i (w stosownych przypadkach) porównywalności wyników.

OEFSR muszą być zorganizowane w taki sposób, aby obejmowały sekcję zawierającą zasady „horyzontalne”, które są wspólne dla wszystkich organizacji objętych zakresem OEFSR, a następnie podsekcję dla każdego podsektora obejmującą szczególne zasady „pionowe” mające zastosowanie wyłącznie do tego podsektora (rysunek A-2).

Zasadniczo zasady horyzontalne mają pierwszeństwo w stosunku do zasad pionowych; można jednak dopuścić szczególne odstępstwa od tej zasady, jeżeli są one odpowiednio uzasadnione. Struktura taka ułatwi rozszerzanie zakresu istniejących OEFSR dzięki dodaniu większej liczby podsektorów.

Każdy podsektor musi być wyraźnie opisany w definicji zakresu OEFSR, każda podsektor musi mieć swoją własną organizację reprezentatywną wraz z wyborem najistotniejszych procesów, etapów cykli życia i kategorii oddziaływania.

Rysunek K-2 –

Przykład struktury OEFSR z sektorowymi zasadami horyzontalnymi, różnymi podsektorami i podsektorowymi zasadami wertykalnymi.

Porównania muszą być dozwolone, jeżeli w OEFSR lub w ramach podsektora istnieje jeden sektor. Sekretariat Techniczny musi określić, na jakich warunkach OEFSR umożliwiają porównanie organizacji należących do tego samego sektora lub podsektora. Sekretariat Techniczny musi określić, czy porównanie krzyżowe organizacji należących do co najmniej dwóch różnych podsektorów jest dozwolone.

Wszystkie wymogi zawarte w załączniku IV mają zastosowanie do sektorów i podsektorów (w stosownych przypadkach).

A.3.2    Zakres OEFSR

Sekcja dotycząca zakresu OEFSR musi zawierać opis asortymentu produktów oraz kody NACE mające zastosowanie do sektora objętego zakresem OEFSR. OEFSR muszą obejmować wyszczególnienie procesów, które należy uwzględnić w granicach organizacji (bezpośrednie działania). OEFSR muszą również obejmować określenie granic śladu środowiskowego organizacji, w tym specyfikację etapów w ramach łańcucha dostaw, jakie muszą zostać uwzględnione, a także wyszczególnienie wszystkich działań pośrednich (na wcześniejszych i późniejszych etapach łańcucha dostaw) oraz uzasadnienie w przypadku wykluczenia działań (pośrednich) na późniejszych etapach łańcucha dostaw (np. na etapie eksploatacji półproduktów lub produktów o nieznanym przeznaczeniu, uwzględnionych w asortymencie produktów).

OEFSR muszą obejmować określenie okresu, jaki należy uwzględnić w ocenie.

Sekcja OEFSR dotycząca zakresu musi obejmować co najmniej następujące informacje:

A.3.2.1.    Ogólny opis zakresu OEFSR

Określenie zakresu OEFSR musi obejmować ogólny opis kategorii produktów, w tym stopień szczegółowości zakresu, objęte nim podkategorie produktów (jeśli występują), opis produktów/usług należących do asortymentu produktów oraz ich działanie techniczne. Jeżeli produkty są wyłączone z zakresu asortymentu produktów, pominięcie to musi być uzasadnione (np. nie należą do typowego asortymentu produktów organizacji z danego sektora).

A.3.2.2.    Wykorzystanie kodów NACE

Kody NACE mające zastosowanie do sektora objętego badaniem muszą być wymienione w OEFSR.

A.3.2.3.    Definicja organizacji reprezentatywnej (RO)

OEFSR muszą zawierać w swoim zakresie krótki opis organizacji reprezentatywnych.

Sekretariat Techniczny musi przedstawić informacje na temat wszystkich działań podjętych w celu określenia „modelu” organizacji reprezentatywnej i zawrzeć zgromadzone informacje w załączniku do OEFSR. Jeżeli do załącznika zostanie włączona jakakolwiek informacja poufna, powinna ona zostać udostępniona jedynie do przeglądu (przez KE, organy nadzoru rynku lub kontrolerów).

A.3.2.4.    Jednostka sprawozdawcza (RU)

Sekcja OEFSR dotycząca jednostki sprawozdawczej musi obejmować wymóg określenia organizacji z wyszczególnieniem (i) nazwy organizacji, (ii) rodzaju towarów/usług produkowanych przez organizację, (iii) lokalizacji organizacji (np. miasta, państwa).

Ponadto OEFSR muszą zawierać opis asortymentu produktów zgodnie z czterema aspektami określonymi w tabeli A-2 i okresem sprawozdawczym (jeżeli okres sprawozdawczy jest inny niż jeden rok, należy przedstawić uzasadnienie). OEFSR muszą zobowiązywać osobę korzystającą z OEFSR do określenia własnego asortymentu produktów, w tym roku odniesienia i okresu sprawozdawczego.

Jeżeli istnieją mające zastosowanie normy, powinny zostać wykorzystane i zacytowane w OEFSR.

OEFSR zawierają wyjaśnienie i dokumentację każdego wyłączenia produktów/usług z zakresu asortymentu produktów.

W przypadku gdy potrzebne są parametry obliczeniowe związane z wykazem obowiązkowych informacji specyficznych dla danego przedsiębiorstwa, OEFSR muszą zawierać przykład obliczania.

A.3.2.5.    Granice systemu

OEFSR określają procesy i etapy cyklu życia objęte danym sektorem/podsektorem oraz zawierają ich krótki opis.

OEFSR określają procesy, które muszą być wykluczone na podstawie zasady wyłączenia (zob. sekcja A.4.3.3.), lub zawierać wyjaśnienie, że wyłączenie nie ma zastosowania.

OEFSR muszą zawierać diagram systemu wskazujący procesy, dla których wymagane są obowiązkowe dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa, oraz procesy wyłączone z granic systemu.

OEFSR muszą obejmować granice organizacji i granice śladu środowiskowego organizacji w ramach diagramu systemu.

A.3.2.6.    Wykaz kategorii oddziaływania śladu środowiskowego;

OEFSR muszą zawierać wykaz 16 kategorii oddziaływania śladu środowiskowego, które należy użyć do obliczenia profilu OEF, zgodnie z tabelą 2 w załączniku III. Spośród 16 kategorii oddziaływania w ramach OEFSR muszą zostać wymienione te, które są najbardziej istotne dla sektora lub podsektora objętego badaniem (zob. sekcja A.6.1.1 niniejszego załącznika).

OEFSR muszą określać, czy osoba korzystająca z OEFSR musi obliczyć podwskaźniki zmiany klimatu i zgłosić je osobno (zob. sekcja A.4.2.9).

OEFSR muszą zawierać określenie wersji pakietu referencyjnego w zakresie śladu środowiskowego, którą należy zastosować ( 193 ).

A.3.2.7.    Informacje dodatkowe

A.3.2.7.1.    Dodatkowe informacje środowiskowe

OEFSR muszą zawierać określenie dodatkowych informacji środowiskowych, które należy zgłosić, oraz czy są to obowiązkowe, czy zalecane dodatkowe informacje środowiskowe. Należy unikać stosowania zalecenia określonego czasownikiem „powinien”. Dodatkowe informacje środowiskowe można uwzględnić, tylko jeżeli w OEFSR określono metodę, która muszą zostać zastosowana do ich obliczenia.

Różnorodność biologiczna

Przy opracowywaniu OEFSR kwestie dotyczące różnorodności biologicznej muszą zostać uwzględnione w ramach dodatkowych informacji środowiskowych zgodnie z poniższą procedurą:

Chociaż Sekretariat Techniczny może określić sposób oceny i zgłoszenia różnorodności biologicznej w OEFSR (w stosownych przypadkach), dostępne są następujące rozwiązania:

A.3.2.7.2.    Dodatkowe informacje techniczne

OEFSR muszą zawierać wykaz dodatkowych informacji technicznych, które muszą/powinny/mogą być zgłoszone.

Jeżeli produkt należący do asortymentu produktów objętego badaniem jest półproduktem, OEFSR muszą zawierać wymóg przedstawienia następujących dodatkowych informacji technicznych:

A.3.2.8.    Założenia i ograniczenia

OEFSR muszą zawierać wykaz ograniczeń, jakim podlega badanie OEF, nawet jeżeli jest prowadzone zgodnie z OEFSR.

Sekretariat Techniczny musi określić, na jakich warunkach OEFSR umożliwiają porównanie organizacji należących do tego samego sektora lub podsektora (np. przez normalizację profilu OEF w stosunku do rocznych obrotów organizacji).

OEFSR muszą zawierać wykaz zastępczych zbiorów danych zgodnych z systemem ILCD – poziom początkowy stosowanych przy modelowaniu organizacji reprezentatywnych i luk w danych.

A.4.    Analiza zbioru wejść i wyjść

A.4.1.    Działania bezpośrednie i pośrednie oraz etapy cyklu życia

OEFSR muszą zawierać określenie procesów, które mają należeć do działań bezpośrednich, i tych, które mają należeć do działań pośrednich.

Jeżeli asortyment produktów obejmuje głównie produkty, OEFSR muszą zawierać wykaz wszystkich procesów zachodzących na każdym etapie cyklu życia. Etap ten jest nieobowiązkowy, jeżeli asortyment produktów obejmuje głównie usługi, w tym przypadku do Sekretariatu Technicznego należy ocena możliwości zastosowania etapów cyklu życia do sektora objętego badaniem (zob. sekcja 4.2 załącznika III, w której określono możliwości zastosowania etapów cyklu życia w odniesieniu do badania OEF).

Standardowe etapy cyklu życia wymieniono w sekcji 4.2 załącznika III, a ich szczegółowy opis znajduje się w sekcjach 4.2.1–4.2.5 załącznika III.

W odniesieniu do każdego procesu OEFSR muszą zawierać standardowe zbiory danych wtórnych, które muszą być stosowane przez osobę korzystającą z OEFSR, chyba że proces został uwzględniony w obowiązkowych danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa.

A.4.2.    Wymogi dotyczące modelowania

A.4.2.1.    Produkcja rolna

W przypadku działalności rolniczej wytyczne dotyczące modelowania zawarte w sekcji 4.4.1 załącznika III muszą być stosowane w odniesieniu do organizacji reprezentatywnych i uwzględnione w OEFSR. Wszelkie wyjątki trzeba uzgodnić z Komisją przed wprowadzeniem ich w życie.

A.4.2.1.1.    Nawozy

Współczynniki emisji poziomu 1 wymienione w tabelach 2–4 wytycznych IPCC z 2006 r. powinny być stosowane w odniesieniu do nawozów azotowych, jak przedstawiono w tabeli 3 załącznika III.

Model pola uprawnego, na którym zastosowano azot, przedstawiony w tabeli 3 załącznika III, ma pewne ograniczenia i powinien zostać usprawniony w przyszłości. W związku z tym w ramach OEFSR, których zakres obejmuje modelowanie odnoszące się do rolnictwa, muszą zostać zbadane (przynajmniej) następujące alternatywne podejścia w ramach OEF-RO:

Bilans azotu oblicza się, wykorzystując parametry określone w tabeli II-3 oraz poniższy wzór. Łączną emisję NO3-N do wody uważa się za zmienną i jej całkowity bilans musi zostać obliczony jako:

Jeżeli w niektórych systemach o niskim poziomie wsadu wartość „dodatkowych emisji NO3-N do wody” jest ujemna, należy ją ustalić na „0”. Ponadto w takich przypadkach wartość bezwzględną „dodatkowych emisji NO3-N do wody” należy umieścić w bilansie jako dodatkowy wsad nawozu azotowego do systemu, stosując to samo połączenie nawozów azotowych, które przyjęto w stosunku do analizowanej uprawy. Służy to uniknięciu systemów ubożenia żyzności dzięki wychwyceniu zubażającej ilości azotu przez analizowaną uprawę, co – jak się przypuszcza – prowadzi do konieczności dodatkowego nawożenia w późniejszym czasie w celu utrzymania tego samego poziomu żyzności gleby.

Sekretariat Techniczny może podjąć decyzję o uwzględnieniu powyższego podejścia do modelowania opartego na azocie w swoich OEFSR, zamiast podejścia określonego w załączniku III. Oba podejścia muszą zostać zbadane w ramach badań pomocniczych, a na podstawie zgromadzonych dowodów Sekretariat Techniczny musi zdecydować, które z nich należy zastosować. Decyzję tę zatwierdza zespół ds. przeglądu OEFSR.

Jeżeli chodzi o drugie rozwiązanie alternatywne, w przypadku gdy dostępne są lepsze dane w OEFSR można zastosować bardziej kompleksowy model pola uprawnego, na którym zastosowano azot, z zastrzeżeniem, że (i) model ten obejmuje co najmniej emisje wymagane w tabeli 3 załącznika III, (ii) musi zostać zachowana równowaga między azotem wejściowym i wyjściowym oraz (iii) model musi być opisany w przejrzysty sposób.

A.4.2.2.    Zużycie energii elektrycznej

Stosuje się wymogi określone w sekcji 4.4.2 załącznika III, chyba że zakres OEFSR obejmuje energię elektryczną jako produkt główny (np. systemy fotowoltaiczne).

A.4.2.2.1.    Modelowanie energii elektrycznej do celów organizacji reprezentatywnych

Przy modelowaniu organizacji reprezentatywnej następujący koszyk energii elektrycznej musi być wykorzystany w porządku hierarchicznym:

W przypadku gdy organizacja reprezentatywna jest usytuowana w różnych lokalizacjach lub produkty wchodzące w zakres asortymentu produktów sprzedawane są w różnych krajach, koszyk energii elektrycznej musi odzwierciedlać wskaźniki produkcji lub wskaźniki sprzedaży między państwami/regionami UE. Aby ustalić wskaźnik, musi zostać użyta jednostka fizyczna (np. liczba sztuk lub kilogramów produktu). Jeśli takie dane nie są dostępne, musi zostać zastosowany średni koszyk dla UE (UE+EFTA) lub koszyk reprezentatywny dla regionu.

A.4.2.3.    Transport i logistyka

OEFSR muszą przewidywać standardowe scenariusze dotyczące transportu, z których należy korzystać w przypadku gdy dane te nie są wymienione jako obowiązkowe informacje specyficzne dla danego przedsiębiorstwa (zob. sekcja A.4.4.1), a informacje specyficzne dla danego łańcucha dostaw nie są dostępne. Standardowe scenariusze dotyczące transportu muszą odzwierciedlać uśredniony transport europejski, w tym wszystkie inne warianty transportu w ramach obecnej kategorii produktu (np. w stosownych przypadkach, z uwzględnieniem dostawy do domu).

W przypadku braku danych specyficznych dla danej OEFSR ( 195 ) stosuje się standardowe scenariusze i wartości określone w sekcji 4.4.3 załącznika III. Wymiana standardowych wartości podanych w sekcji 4.4.3 na wartości specyficzne dla danej OEFSR musi być wyraźnie wymieniona i uzasadniona w OEFSR.

Klient (końcowy i pośredni) nabywający dane produkty należące do zakresu asortymentu produktów musi zostać określony w OEFSR ( 196 ). Klientem końcowym może być konsument (tj. każda osoba fizyczna działająca w celach, które nie wchodzą w zakres jego/jej działalności handlowej, gospodarczej, rzemieślniczej lub zawodowej) lub przedsiębiorstwo, które używa produktu do celów ostatecznego wykorzystania, np. restauracje, profesjonalni malarze lub plac budowy. Do celów niniejszej sekcji odsprzedający i importerzy są klientami pośrednimi, a nie klientami końcowymi.

A.4.2.3.1.    Przydział oddziaływania wynikającego z transportu – transport samochodami ciężarowymi

OEFSR muszą zawierać określenie współczynnika wykorzystania celem zastosowania w odniesieniu do każdego modelowanego transportu samochodem ciężarowym oraz wyraźnie wskazanie, czy do współczynnika wykorzystania włączono przejazdy powrotne bez ładunku.

A.4.2.3.2.    Przydział oddziaływania wynikającego z transportu – transport konsumencki

OEFSR muszą określać standardową wartość przydziału, którą – w stosownych przypadkach – należy zastosować w odniesieniu do transportu dokonywanego przez konsumenta.

A.4.2.3.3.    Standardowe scenariusze – od dostawcy do fabryki

OEFSR muszą określać standardowe przebyte odległości, rodzaje transportu (zbiór danych szczegółowych) i wskaźniki obciążenia samochodu ciężarowego, które należy stosować w odniesieniu do transportu produktów od dostawcy do fabryki. Jeżeli dane specyficzne dla OEFSR nie są dostępne, w OEFSR muszą zostać określone standardowe dane przedstawione w sekcji 4.4.3.4 załącznika III.

A.4.2.3.4.    Standardowe scenariusze – z fabryki do klienta końcowego

Transport z fabryki do klienta końcowego (w tym transport konsumencki) musi zostać określony w części OEFSR dotyczącej etapu dystrybucji. Umożliwi to uczciwe porównanie produktów dostarczanych za pośrednictwem tradycyjnych sklepów, jak i dostarczanych do domu.

W przypadku gdy nie jest dostępny żaden scenariusz transportu specyficzny dla danej OEFSR, jako podstawę stosuje się standardowy scenariusz przedstawiony w sekcji 4.4.3.5 załącznika III, wraz z szeregiem wartości specyficznych dla OEFSR:

W przypadku produktów nadających się do ponownego wykorzystania, oprócz transportu niezbędnego do dostarczenia ich do miejsca sprzedaży/centrum dystrybucji, musi być modelowany transport powrotny z miejsca sprzedaży detalicznej/centrum dystrybucji do fabryki. Wykorzystuje się te same przebyte odległości co w przypadku transportu z fabryki produktów do klienta końcowego (zob. sekcja 4.4.3.5 załącznika I), jednak współczynnik wykorzystania samochodu ciężarowego może być ograniczony pod względem pojemności w zależności od rodzaju produktu. OEFSR muszą wskazywać współczynnik wykorzystania, który musi zostać zastosowany w odniesieniu do transportu powrotnego.

A.4.2.4    Dobra kapitałowe – infrastruktura i sprzęt

Podczas wykonywania badań OEF-RO wszystkie procesy muszą zostać objęte zakresem modelowania bez stosowania jakichkolwiek wyłączeń, a zastosowane założenia dotyczące modelowania i zbiory danych wtórnych muszą być wyraźnie udokumentowane.

OEFSR muszą określać, czy w oparciu o wyniki badania OEF-RO dobra kapitałowe podlegają wyłączeniu, czy też nie. Jeżeli w OEFSR uwzględniono dobra kapitałowe, muszą zostać określone jasne zasady ich obliczania.

A.4.2.5.    Procedura pobierania próbek

W niektórych przypadkach konieczne jest przeprowadzenie procedury pobierania próbek przez osobę korzystającą z OEFSR, aby ograniczyć gromadzenie danych wyłącznie do reprezentatywnej próbki zakładów/gospodarstw itp. Przykładami sytuacji, w których przeprowadzenie procedury pobierania próbek może być niezbędne, są przypadki, gdy w produkcję tego samego produktu (tej samej jednostki magazynowej, SKU) zaangażowanych jest wiele zakładów produkcyjnych; na przykład jeżeli ten sam surowiec/materiał wejściowy pochodzi z wielu miejsc lub ten sam proces jest zlecany więcej niż jednemu podwykonawcy/dostawcy.

W przypadku OEFSR musi zostać zastosowana próbka warstwowa, tj. taka, która zapewnia, aby każda z subpopulacji (warstw) określonej populacji była odpowiednio reprezentowana w całej próbce analizy badawczej. W przypadku tego rodzaju pobierania próbek gwarantuje się, aby uczestnicy każdej subpopulacji byli włączeni do próbki końcowej, natomiast proste losowe pobieranie próbek nie zapewnia równej ani proporcjonalnej reprezentacji subpopulacji w próbce.

Sekretariat Techniczny musi zdecydować, czy pobieranie próbek jest dozwolone w ramach jego OEFSR. Sekretariat Techniczny może wyraźnie zakazać stosowania procedur pobierania próbek w OEFSR. W tym przypadku pobieranie próbek nie będzie dozwolone w badaniach OEF, a osoba korzystająca z OEFSR musi zgromadzić dane ze wszystkich zakładów lub gospodarstw. Jeżeli Sekretariat Techniczny pozwala na pobieranie próbek, OEFSR muszą zawierać następujące zdanie: „W przypadku gdy konieczne jest pobieranie próbek musi zostać przeprowadzone w sposób określony w niniejszych OEFSR. Pobieranie próbek nie jest jednak obowiązkowe i każda osoba korzystająca z tych OEFSR może zdecydować się na zbieranie danych od wszystkich zakładów lub gospodarstw bez pobierania próbek.”

W przypadku gdy OEFSR dopuszczają stosowanie pobierania próbek, OEFSR muszą zawierać wymogi dotyczące sprawozdawczości osoby korzystającej z OEFSR. Populacja i wybrana próbka wykorzystana w badaniu OEF musi być wyraźnie opisana w sprawozdaniu dotyczącym OEF (np. % całkowitej produkcji lub % liczby miejsc, zgodnie z wymogami określonymi w OEFSR).

A.4.2.5.1.    Sposób określenia jednorodnych subpopulacji (warstwowanie)

Zgodnie z metodą OEF wymagane jest, aby przy określaniu subpopulacji wziąć pod uwagę następujące aspekty (zob. sekcja 4.4.6.1 załącznika I):

W OEFSR można wymienić dodatkowe aspekty, które zostaną wzięte pod uwagę w ramach określonej kategorii produktu.

W przypadku uwzględnienia dodatkowych aspektów, liczbę subpopulacji oblicza się za pomocą wzoru (równanie 1) określonego w sekcji 4.4.6.1 załącznika III, mnożąc wynik przez liczby klas zidentyfikowanych dla każdego dodatkowego aspektu (np. tych miejsc, w których występują systemy zarządzania środowiskowego lub systemy sprawozdawczości).

A.4.2.5.2.    Sposób określenia wielkości podpróbki na poziomie subpopulacji

OEFSR określają podejście wybrane spośród dwóch dostępnych w sekcji 4.4.6.2 załącznika III. To samo podejście stosuje się w odniesieniu do wszystkich wybranych subpopulacji.

W przypadku wyboru pierwszego podejścia w ramach OEFSR musi zostać ustalona jednostka miary w odniesieniu do produkcji (tj. tony, m3, m2, wartość w euro). OEFSR muszą zawierać określenie odsetka produkcji, który zostanie ujęty w każdej subpopulacji i który nie może być niższy niż 50 %, wyrażonego w odpowiedniej jednostce. Odsetek ten określa wielkość próbki w subpopulacji.

A.4.2.6.    Etap eksploatacji

A.4.2.6.1.    Podejście oparte na głównej funkcji lub podejście delta

OEFSR muszą określać, które podejście musi być stosowane (podejście oparte na głównej funkcji lub podejście delta, sekcja 4.4.7.1 załącznika III).

W przypadku zastosowania podejścia delta OEFSR muszą obejmować określenie zużycia referencyjnego w odniesieniu do każdego powiązanego produktu (np. energii i materiałów). Zużycie referencyjne odnosi się do minimalnego zużycia niezbędnego do spełnienia funkcji. Zużycie powyżej tego poziomu odniesienia (delta) zostanie następnie przydzielone do produktu. Aby określić sytuację odniesienia, muszą zostać rozważone następujące elementy, jeśli są dostępne:

A.4.2.6.2.    Modelowanie etapu eksploatacji

W przypadku wszystkich procesów należących do etapu eksploatacji (zarówno najistotniejszych, jak i pozostałych):

W części D załącznika IV przedstawiono standardowe dane do celów zastosowania przez Sekretariat Techniczny w modelowaniu działań na etapie eksploatacji, które mogą być przekrojowe dla szeregu grup produktów. Muszą zostać wykorzystane w celu wypełnienia luk w danych i zapewnienia spójności OEFSR. Można wykorzystać lepsze dane, ale muszą zostać uzasadnione w OEFSR.

Przykład: makaron

Jest to uproszczony przykład sposobu modelowania i zgłaszania śladu środowiskowego etapu eksploatacji w odniesieniu do produktu „1kg suchego makaronu” (na podstawie ostatecznej wersji OEFSR dotyczących suchego makaronu ( 198 )).

W tabeli LL-6 przedstawiono procesy stosowane do modelowania etapu eksploatacji 1 kg suchego makaronu (czas gotowania zgodny z instrukcją, np. 10 min.; ilość wody zgodnie z instrukcją, np. 10 litrów). Spośród czterech procesów najistotniejsze jest zużycie energii elektrycznej i ciepła. W niniejszym przykładzie wszystkie cztery procesy są zależne od produktu. Ilość wykorzystywanej wody i czas gotowania są na ogół podane na opakowaniu. Producent może zmienić recepturę w celu wydłużenia lub skrócenia czasu gotowania, a tym samym zmniejszenia lub zwiększenia zużycia energii elektrycznej. W ramach OEFSR dostarczane są dane standardowe dotyczące wszystkich czterech procesów, jak wskazano w tabeli LL-6 (dane dotyczące działalności + zbiór danych dotyczących analizy zbioru wejść i wyjść, które należy zastosować). Zgodnie z wytycznymi w zakresie sprawozdawczości ślad środowiskowy wszystkich czterech procesów zgłasza się jako osobną informację.

A.4.2.7.    Modelowanie wycofania z eksploatacji

OEFSR muszą zawierać określenie zastosowania wzoru na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego oraz muszą przedstawiać standardowe wartości dla wszystkich parametrów, które należy zastosować (zob. również sekcja 4.4.8 załącznika III).

A.4.2.7.1.    Współczynnik A

Wartości A, które należy zastosować, muszą być wyraźnie wymienione w OEFSR, w odniesieniu do części C załącznika IV. Przy opracowywaniu OEFSR należy zastosować następującą procedurę w celu wybrania wartości A, która ma zostać uwzględniona w OEFSR:

A.4.2.7.2.    Współczynnik B

Wartość B jest zawsze domyślnie równa 0, chyba że w części C załącznika IV dostępna jest inna odpowiednia wartość. Wartość B, którą należy zastosować, musi być jasno określona w OEFSR.

A.4.2.7.3.    Wskaźniki jakości: Qsin/Qp oraz Qsout/Qp

Wskaźniki jakości muszą być określone w punkcie substytucji i według zastosowania lub materiału. Wskaźniki jakości są specyficzne dla OEFSR. W przypadku opakowań w każdych OEFSR należy stosować wartości standardowe określone w części C załącznika IV. Sekretariat Techniczny może podjąć decyzję o zmianie wartości standardowych w OEFSR na wartości specyficzne dla danego produktu lub dla danego sektora. W tym przypadku uzasadnienie zmiany musi zostać podane w OEFSR.

Wszystkie wskaźniki jakości, które należy zastosować, muszą być jasno określone w OEFSR. Alternatywnie w OEFSR należy przedstawić jasne wytyczne dotyczące sposobu określania współczynników jakości, które mają być stosowane.

Ilościowe określenie wskaźników jakości musi się opierać na:

A.4.2.7.4.    Zawartość materiałów z recyklingu (R1)

OEFSR muszą zawierać wykaz standardowych wartości R1, które mają być stosowane przez osobę korzystającą z OEFSR w przypadku braku wartości specyficznych dla danego przedsiębiorstwa. W tym celu Sekretariat Techniczny wybiera odpowiednie specyficzne dla danego zastosowania wartości R1 dostępne w części C załącznika IV. W przypadku gdy wartości specyficzne dla danego przedsiębiorstwa są niedostępne, wartość R1 jest równa 0. Wartości specyficzne dla danego materiału oparte na statystykach rynku dostaw nie mogą być stosowane jako dane zastępcze. Muszą zostać podane wszystkie możliwe regiony geograficzne. Zastosowane wartości R1 podlegają przeglądowi OEFSR (w stosownych przypadkach) lub weryfikacji w ramach badania OEF (w stosownych przypadkach).

Sekretariat Techniczny może opracować nowe wartości R1 (na podstawie nowych statystyk) i przekazać je Komisji do wdrożenia w części C załącznika IV. Zaproponowane nowe wartości R1 należy przekazać wraz ze sprawozdaniem opisującym źródła i obliczenia oraz poddanym przeglądowi przez niezależną stronę trzecią. Komisja zdecyduje, czy nowe wartości są dopuszczalne i czy można je wdrożyć w zaktualizowanej wersji części C załącznika IV. Po włączeniu nowych wartości R1 do części C załącznika IV można z nich korzystać w dowolnych OEFSR. Wybór „standardowych wartości R1” lub „wartości R1 specyficznych dla danego przedsiębiorstwa” musi opierać się na zasadach matrycy potrzeb w zakresie danych (zob. tabela A-7).

Oznacza to, że wartości specyficzne dla danego przedsiębiorstwa muszą być stosowane w przypadku gdy:

W innych przypadkach „standardowe wartości R1” są stosowane np. w przypadku gdy wartość R1 występuje w sytuacji 2, wariancie 2 matrycy potrzeb w zakresie danych. W takim przypadku dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa nie są obowiązkowe, a przedsiębiorstwo powinno zastosować standardowe wartości wtórne R1 przedstawione w OEFSR.

A.4.2.7.5.    Wytyczne dotyczące sposobu postępowania ze złomem przedkonsumenckim

W metodzie OEF określono dwa warianty (sekcja 4.4.8.8 załącznika III): W OEFSR należy określić, który wariant musi być stosowany przy modelowaniu złomu przedkonsumenckiego.

A.4.2.7.6.    Współczynnik wydajności recyklingu (R2)

OEFSR muszą zawierać wykaz standardowych wartości R2, które mają być stosowane przez osobę korzystającą z OEFSR w przypadku braku wartości specyficznych dla danego przedsiębiorstwa. W tym celu Sekretariat Techniczny wybiera odpowiednie specyficzne dla danego zastosowania wartości R2 dostępne w części C załącznika IV. W przypadku gdy wartości specyficzne dla danego zastosowania są niedostępne w części C załącznika IV, w OEFSR jako wartość standardową należy wybrać wartości R2 dla materiału (np. średnia dla materiałów). Jeżeli wartości R2 nie są dostępne, R2 musi zostać ustalone na poziomie 0. Muszą zostać podane wszystkie możliwe regiony geograficzne.

Sekretariat Techniczny może opracować nowe wartości R2 (na podstawie nowych statystyk) i przekazać je Komisji do wdrożenia w części C załącznika IV. Zaproponowane nowe wartości R2 należy przekazać wraz ze sprawozdaniem z badania opisującym źródła i obliczenia oraz poddanym przeglądowi przez niezależną stronę trzecią. Komisja zdecyduje, czy nowe wartości są dopuszczalne i czy można je wdrożyć w zaktualizowanej wersji części C załącznika IV. Po włączeniu nowych wartości R2 do części C załącznika IV można z nich korzystać w dowolnych OEFSR. Aby wybrać odpowiednią wartość R2, osoba korzystająca z OEFSR musi postępować zgodnie z następującą procedurą, która musi być opisana w OEFSR:

Muszą zostać zastosowane wartości specyficzne dla danego przedsiębiorstwa, jeżeli są dostępne.

A.4.2.7.7.    Wartość R3

OEFSR muszą zawierać wykaz standardowych wartości R3, które mają być stosowane przez osobę korzystającą z OEFSR w przypadku braku wartości specyficznych dla danego przedsiębiorstwa. W tym celu Sekretariat Techniczny wybiera odpowiednie wartości R3 dostępne w części C załącznika IV. W przypadku gdy w części C załącznika IV nie podano żadnej wartości lub jeżeli podane wartości są nieaktualne i istnieją nowsze wartości z tego samego źródła danych ( 199 ), Sekretariat Techniczny przedstawia wartości opracowane we własnym zakresie lub dostarcza osobie korzystającej z OEFSR wskazówek dotyczących sposobu uzyskiwania niezbędnych wartości. Zastosowane wartości R3 podlegają przeglądowi OEFSR (w stosownych przypadkach) lub weryfikacji w ramach badania OEF (w stosownych przypadkach).

Sekretariat Techniczny może opracować nowe wartości R3 (na podstawie nowych statystyk) i przekazać je Komisji do wdrożenia w części C załącznika IV. Zaproponowane nowe wartości R3 należy przekazać wraz ze sprawozdaniem z badania opisującym źródła i obliczenia oraz poddanym przeglądowi przez niezależną stronę trzecią. Komisja zdecyduje, czy nowe wartości są dopuszczalne i czy można je wdrożyć w zaktualizowanej wersji części C załącznika IV. Po włączeniu nowych wartości R3 do części C załącznika IV można z nich korzystać w dowolnych OEFSR.

Wybór „standardowych wartości R3” lub „wartości R3 specyficznych dla danego przedsiębiorstwa” musi opierać się na logice matrycy potrzeb w zakresie danych. Oznacza to, że wartości specyficzne dla danego łańcucha dostaw muszą być stosowane w przypadku gdy:

We wszystkich innych przypadkach „standardowe wartości R3” muszą być stosowane na przykład w przypadku gdy wartość R3 występuje w sytuacji 2, wariancie 2 matrycy potrzeb w zakresie danych. W takim przypadku dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa nie są obowiązkowe, a przedsiębiorstwo powinno zastosować standardowe wartości wtórne R3 przedstawione w OEFSR.

A.4.2.7.7.    Erecycled oraz ErecyclingEoL

OEFSR muszą zawierać wykaz standardowych zbiorów danych, które osoba korzystająca z OEFSR musi zastosować w celu modelowania Erec i ErecEoL.

A.4.2.7.8.    E*v

OEFSR muszą zawierać wykaz standardowych zbiorów danych, które osoba korzystająca z OEFSR musi zastosować w celu modelowania E*v.

A.4.2.7.9.    Jak stosować wzór, jeżeli asortyment produktów zawiera półprodukty

W tym przypadku nie można uwzględniać parametrów związanych z wycofaniem określonego produktu wchodzącego w zakres asortymentu produktów z eksploatacji (tj. możliwości poddania produktu recyklingowi po wycofaniu z eksploatacji, odzysku energii, unieszkodliwiania), chyba że OEFSR wymagają obliczenia dodatkowych informacji w odniesieniu do etapu wycofania z eksploatacji.

Jeżeli wzór wykorzystuje się w badaniach OEF dla półproduktów (badania „od wydobycia surowców po wyjście z organizacji”), OEFSR musi obejmować określenie:

Podczas opracowywania OEFSR wartość A produktów wchodzących w zakres asortymentu produktów musi zostać ustalona na poziomie równym 1 do celów analizy aspektu o kluczowym oddziaływaniu na środowisko prowadzonej w ramach badania OEF-RO w celu umożliwienia skoncentrowania analizy na rzeczywistym systemie. Sytuacja taka musi być udokumentowana w OEFSR.

A.4.2.8.    Wydłużony okres trwałości produktu

W sytuacji 1 określonej w sekcji 4.4.9 załącznika III, OEFSR muszą zawierać opis sposobu, w jaki ponowne użycie lub odnawianie jest uwzględniane w obliczeniach przepływu odniesienia i w modelu pełnego cyklu życia, biorąc pod uwagę „jak długo?” asortymentu produktów. Standardowe wartości dla wydłużonego okresu trwałości muszą zostać podane w OEFSR lub wymienione jako obowiązkowe informacje specyficzne dla danego przedsiębiorstwa.

A.4.2.8.1.    Jak stosować „współczynnik ponownego użycia” (sytuacja 1)

W pkt 2 sekcji 4.4.9.2 załącznika III, w ramach OEFSR muszą zostać dokładniej określone i przedstawione przebyte odległości podczas przejazdu w jedną stronę.

A.4.2.8.2.    Średnie współczynniki ponownego użycia pul będących własnością przedsiębiorstwa

Średnie współczynniki ponownego użycia dostępne w sekcji 4.4.9.4 załącznika III muszą być stosowane w ramach badań OEF-RO, chyba że dostępne są dane o wyższej jakości.

Jeżeli Sekretariat Techniczny podejmie decyzję o wykorzystaniu innych wartości w ramach badania OEF-RO, musi on przedstawić uzasadnienie i podać źródło danych. Jeżeli określonego rodzaju opakowania nie ma na powyższej liście, należy zastosować dane specyficzne dla danego sektora. Nowe wartości muszą zostać poddane przeglądowi w ramach OEFSR.

OEFSR muszą zawierać określenie zastosowania obowiązkowych współczynników ponownego użycia specyficznych dla danego przedsiębiorstwa w odniesieniu do puli opakowań będących własnością przedsiębiorstwa.

A.4.2.8.3.    Średnie współczynniki ponownego użycia pul będących własnością osoby trzeciej

Średnie współczynniki ponownego użycia dostępne w sekcji 4.4.9.5 załącznika III muszą być stosowane w odniesieniu do OEFSR, których zakres obejmuje pule opakowań wielokrotnego użytku obsługiwane przez osobę trzecią, chyba że dostępne są dane o wyższej jakości.

Jeżeli Sekretariat Techniczny podejmie decyzję o wykorzystaniu innych wartości w ramach ostatecznej wersji OEFSR, musi wyraźnie uzasadnić powód tej decyzji i podać źródło danych. Jeżeli określonego rodzaju opakowania nie ma na powyższej liście w sekcji 4.4.9.5 załącznika I, muszą zostać zgromadzone dane specyficzne dla danego sektora i uwzględnione w OEFSR. Nowe wartości muszą zostać poddane przeglądowi w ramach OEFSR.

A.4.2.9.    Emisje i pochłanianie gazów cieplarnianych

Aby dostarczyć wszystkie informacje niezbędne do opracowania OEFSR, w badaniu OEF-RO muszą zawsze zostać oddzielnie obliczone trzy podkategorie zmiany klimatu. Jeżeli zmiana klimatu określana jest jako najistotniejsza kategoria oddziaływania, OEFSR musi (i) obejmować wymóg zgłaszania całkowitej zmiany klimatu jako sumy trzech podkategorii, oraz (ii) obejmować wymóg osobnego zgłaszania podkategorii „zmiana klimatu – materiały kopalne”, „zmiana klimatu – czynniki biogeniczne” i „zmiana klimatu – użytkowanie gruntów i zmiany użytkowania gruntów”, jeżeli z badania OEF-RO wynika, że wkład takiej podkategorii w łączny wynik wynosi więcej niż 5 % ( 200 ).

A.4.2.9.1.    Podkategoria 2: zmiana klimatu – czynniki biogeniczne

OEFSR muszą zawierać określenie, czy uproszczone podejście do modelowania musi być stosowane przy modelowaniu pierwszoplanowych emisji.

W przypadku wyboru uproszczonego podejścia do modelowania OEFSR muszą zawierać następujący tekst: „Modelowana jest tylko emisja „metanu (biogenicznego)”, natomiast nie uwzględnia się dalszych emisji biogenicznych ani pochłaniania z atmosfery. Jeżeli emisje metanu mogą być zarówno kopalne, jak i biogeniczne, najpierw musi być modelowane uwalnianie metanu biogenicznego, a następnie pozostałego metanu kopalnego.”

W przypadku gdy uproszczone podejście do modelowania nie zostanie wybrane, OEFSR muszą zawierać następujący tekst: „Wszelkie uwalnianie i pochłanianie węgla biogenicznego musi być modelowane osobno. Należy jednak zauważyć, że odpowiednie współczynniki charakterystyki dla pochłaniania i uwalniania węgla biogenicznego w ramach metody oceny oddziaływania śladu środowiskowego ustala się na zero”.

A.4.2.9.2    Podkategoria 3: zmiana klimatu – użytkowanie gruntów i zmiany użytkowania gruntów (LULUC)

Sekretariat Techniczny może podjąć decyzję o włączeniu składowania dwutlenku węgla w glebie do OEFSR jako dodatkowej informacji środowiskowej. W przypadku włączenia, OEFSR muszą zawierać określenie sposobu jej modelowania i obliczania oraz dowodów, które muszą zostać przedstawione. Jeżeli prawodawstwo przewiduje szczegółowe wymogi dotyczące modelowania dla danego sektora, modelowanie musi być zgodne z tym prawodawstwem.

A.4.2.10.    Pakowanie

W przypadku gdy OEFSR nie wymagają wykorzystania danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa, nie są dostępne żadne informacje specyficzne dla danego dostawcy lub gdy opakowanie nie jest istotne, muszą zostać zastosowane średnie europejskie zbiory danych dotyczące opakowań. Chociaż standardowe zbiory danych wtórnych muszą być wymienione w OEFSR, w przypadku niektórych wielomateriałowych opakowań OEFSR muszą zawierać dodatkowe informacje w celu umożliwienia osobie korzystającej z nich prawidłowego modelowania. Przykładem mogą być Kartonowe opakowania na napoje i opakowania typu „worek w pudełku” (ang. bag-in-box):

A.4.3.    Uwzględnianie wielofunkcyjnych procesów

Systemy obejmujące wielofunkcyjne procesy muszą być modelowane zgodnie z hierarchią podejmowania decyzji określoną w sekcji 4.5 załącznika I

OEFSR muszą obejmować bardziej szczegółowe określenie rozwiązań związanych z wielofunkcyjnością w zakresie określonych granic systemu, a także – w stosownych przypadkach – w odniesieniu do wcześniejszych i późniejszych etapów łańcucha dostaw. W stosownych przypadkach OEFSR muszą również zawierać wyszczególnienie konkretnych współczynników, które muszą być stosowane w przypadku rozwiązań dotyczących przydziału. Wszelkie takie rozwiązania związane z wielofunkcyjnością określone OEFSR muszą być wyraźnie uzasadnione w odniesieniu do hierarchii rozwiązań związanych z wielofunkcyjnością OEF.

A.4.3.1.    Hodowla zwierząt

A.4.3.1.1.    Przydział w ramach modułu gospodarstwa

Standardowe wartości w odniesieniu do każdego rodzaju zwierzęcia muszą być podane w OEFSR i stosowane w badaniach OEF. Standardowe wartości dostępne w sekcjach 4.5.1.2–4.5.1.4 załącznika III powinny być stosowane, chyba że dostępnych jest więcej danych specyficznych dla danego sektora.

A.4.3.1.2.    Przydział w ramach rzeźni

Standardowe wartości dotyczące cen i wartości procentowej masy określono w załączniku III w odniesieniu do bydła, świń i małych przeżuwaczy (owiec, kóz), a te standardowe wartości musi zostać włączone do odpowiednich OEFSR i wykorzystane w badaniach OEF, badaniach pomocniczych OEF i badaniach OEF-RO. Zmiana współczynników przydziału nie jest dopuszczalna w badaniach OEF.

A.4.3.1.3.    Przydział w ramach rzeźni w odniesieniu do bydła

Jeżeli pożądane są współczynniki przydziału do rozdziału oddziaływania tuszy między poszczególne kawałki, muszą zostać określone w odpowiedniej OEFSR.

A.4.4.    Wymogi w zakresie gromadzenia danych i wymogi w zakresie jakości

Zasada istotności

Jedną z głównych cech metody OEF jest podejście dotyczące „istotności”, tj. podejście polegające na skoncentrowaniu się na najistotniejszych kwestiach. W kontekście OEF podejście dotyczące istotności zostało opracowane wokół dwóch głównych obszarów:

Kategorie oddziaływania, etapy cyklu życia, procesy i bezpośrednie przepływy podstawowe: w OEFSR muszą zostać określone najistotniejsze z nich. Są to działania na rzecz ochrony środowiska, na których powinny skupić się przedsiębiorstwa, zainteresowane strony, konsumenci i decydenci (zob. sekcja 7.3 załącznika III);

Wymogi dotyczące danych: ponieważ najistotniejsze są procesy decydujące o profilu środowiskowym organizacji, muszą zostać ocenione poprzez zastosowanie wyższej jakości danych niż w przypadku mniej istotnych procesów, niezależnie od miejsca w granicach śladu środowiskowego organizacji, w którym procesy te zachodzą.

Po opracowaniu modeli organizacji reprezentatywnych Sekretariat Techniczny musi odpowiedzieć na poniższe dwa pytania, przeprowadzając badania OEF-RO:

A.4.4.1.    Wykaz obowiązkowych danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa

Wykaz obowiązkowych danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa odnosi się do danych dotyczących działalności, bezpośrednich przepływów podstawowych i procesów (jednostkowych), dla których muszą być zgromadzone dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa. W wykazie tym określono minimalne wymogi dotyczące danych, które muszą spełniać osoby korzystające z OEFSR. Ma to na celu uniknięcie sytuacji, w której użytkownik nieposiadający dostępu do odnośnych danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa jest w stanie przeprowadzić badanie OEF i zakomunikować jego rezultaty, wykorzystując jedynie standardowe dane i zbiory danych. OEFSR muszą określać wykaz obowiązkowych danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa.

Przy wyborze obowiązkowych danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa Sekretariat Techniczny musi uwzględnić ich znaczenie w profilu śladu środowiskowego, poziom wysiłku potrzebnego do zebrania tych danych (w szczególności dla MŚP) oraz ogólną ilość danych/czas niezbędny do zebrania wszystkich obowiązkowych danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa i spełnienia istniejących wymogów prawnych określonych w przepisach UE dotyczących pomiaru niektórych emisji. Np. gdy do sektora produktu objętego badaniem zgodnie z OEFSR mają zastosowanie szczególne zasady monitorowania EU ETS, OEFSR powinny odnosić się do wymogów ilościowych EU ETS określonych w rozporządzeniu (UE) 2018/2066 w odniesieniu do procesów i gazów cieplarnianych objętych tym rozporządzeniem. W odniesieniu do wychwytywania i składowania dwutlenku węgla (CC) obowiązują wymogi załącznika III.

Decyzja ta ma w szczególności dwa skutki: (i) przedsiębiorstwa mogą przeprowadzić badanie OEF, wyszukując jedynie te dane i korzystając z danych standardowych dla wszystkich produktów spoza tego wykazu, natomiast (ii) przedsiębiorstwa, które nie mają danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa dla żadnych danych wymienionych w wykazie, nie mogą obliczyć zgodnego z OEFSR profilu OEF organizacji z danego sektora.

Dla każdego procesu, dla którego dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa są obowiązkowe, OEFSR muszą dostarczyć następujące informacje:

Biorąc pod uwagę, że dane dotyczące tych procesów muszą być specyficzne dla danego przedsiębiorstwa, wynik P nie może być wyższy niż 3, wynik dla TiR, TeR i GeR nie może być wyższy niż 2, a wynik oceny jakości danych musi być równy 1,5 lub niższy (≤1,5). W celu przeprowadzenia ewaluacji oceny jakości danych należy postępować zgodnie z wymogami określonymi w tabeli 23 załącznika III. Opracowane zbiory danych muszą być zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego.

W przypadku procesów wybranych do obowiązkowego modelowania z wykorzystaniem danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa, OEFSR muszą spełniać wymogi określone w niniejszej sekcji. W przypadku wszystkich pozostałych procesów osoba korzystająca z OEFSR musi stosować matrycę potrzeb w zakresie danych, jak wyjaśniono w sekcji 4.4.4.4 niniejszego załącznika.

A.4.4.2.    Zbiory danych do wykorzystania

Przy opracowywaniu ostatecznej wersji OEFSR muszą zostać użyte zbiory danych zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego ( 202 ). W przypadku gdy zbiory danych zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego nie są dostępne, muszą być przestrzegane następujące zasady w porządku hierarchicznym:

W przypadku osoby korzystającej z OEFSR muszą być stosowane zbiory danych wtórnych wymienione w OEFSR. W każdym przypadku, gdy w wykazie nie ma zbioru danych potrzebnego do obliczenia profilu OEF, muszą być stosowane następujące zasady w porządku hierarchicznym:

Jeżeli stosowany jest zbiór danych zgodny z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego lub z systemem ILCD – poziom początkowy, nomenklatura dotycząca przepływów podstawowych musi być dostosowana do pakietu referencyjnego dotyczącego oznaczania śladu środowiskowego, z którego korzystano w pozostałej części modelu ( 204 ).

A.4.4.3.    Wyłączenie

W pierwszym badaniu OEF-RO i badaniach pomocniczych musi się unikać wszelkich wyłączeń.

Na podstawie wyników pierwszego badania OEF-RO i jeśli potwierdzą je wyniki badania pomocniczego, w drugim badaniu OEF-RO i OEFSR z granic systemu organizacji reprezentatywnych można wyłączyć procesy, stosując następującą zasadę:

W OEFSR muszą określać wykaz procesów, które muszą być wykluczone z modelowania na podstawie zasady wyłączenia, oraz wskazywać, że osoba korzystająca z OEFSR nie dopuszcza żadnych dodatkowych wyłączeń. W przypadku gdy Sekretariat Techniczny zdecyduje, że nie dopuszcza się żadnego wyłączenia, wymóg ten musi być wyraźnie wskazany w OEFSR.

A.4.4.4.    Wymogi dotyczące jakości danych

A.4.4.4.1.    Wzór do obliczania oceny jakości danych

OEFSR muszą zawierać tabele z kryteriami, które należy stosować do oceny półilościowej każdego z kryteriów jakości danych. OEFSR mogą określać bardziej rygorystyczne lub dodatkowe wymogi dotyczące jakości danych, jeśli znajduje to zastosowanie dla rozpatrywanego sektora.

A.4.4.4.2.    Ocena jakości danych dla zbiorów danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa

Przy tworzeniu zbioru danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa jakość danych i) dotyczących działalności specyficznych dla danego przedsiębiorstwa oraz ii) dotyczących bezpośrednich przepływów podstawowych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa (tj. danych dotyczących emisji) musi być oceniana oddzielnie przez osobę korzystającą z OEFSR. Aby umożliwić ewaluację oceny jakości danych dla zbiorów danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa, OEFSR muszą zawierać co najmniej jedną tabelę dotyczącą sposobu oceny wartości kryteriów oceny jakości danych dla tych procesów. Tabela lub tabele, które mają być zawarte w OEFSR, muszą opierać się na tabeli 23 w załączniku III: Sekretariat Techniczny może dostosować jedynie kryteria lat odniesienia (TiR-EF, TiR-AD).

Ocenę jakości danych procesów składowych związanych z danymi dotyczącymi działalności (zob. rys. 9 w załączniku I) przeprowadza się zgodnie z wymogami przedstawionymi w matrycy potrzeb w zakresie danych (sekcja 4.4.4.4 niniejszego załącznika).

Ocena jakości danych nowo opracowanego zbioru danych musi zostać obliczona w następujący sposób:

A.4.4.4.3.    Ocena jakości danych dla zbiorów danych wtórnych wykorzystywanych w badaniu OEF

Aby umożliwić osobie korzystającej ocenę kryteriów oceny jakości danych specyficznych dla danego kontekstu TeR, TiR and GeR, OEFSR muszą zawierać co najmniej jedną tabelę dotyczącą sposobu oceny tych kryteriów. Ocena kryteriów TeR, TiR i GeR musi opierać się na tabeli 24 w załączniku I. Sekretariat Techniczny może dostosować lata odniesienia jedynie dla kryterium TiR. Nie wolno modyfikować tekstu pozostałych kryteriów.

A.4.4.4.4.    Matryca potrzeb w zakresie danych

Wszystkie procesy wymagane do modelowania produktu, które nie znajdują się w wykazie obowiązkowych danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa, muszą być oceniane przy użyciu matrycy potrzeb w zakresie danych (zob. tabela MM-8).

Zasady, których należy przestrzegać przy opracowywaniu OEFSR

OEFSR muszą zawierać następujące informacje dotyczące wszystkich procesów, które nie znajdują się wykazie obowiązkowych danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa:

Zasady dotyczące osoby korzystającej z OEFSR

Aby ocenić, które dane są potrzebne, osoba korzystająca z OEFSR musi zastosować matrycę potrzeb w zakresie danych. Musi wykorzystywać DNM w ramach modelowania badania OEF, w zależności od stopnia wpływu użytkownika (przedsiębiorstwa) na konkretny proces. W matrycy potrzeb w zakresie danych można znaleźć poniższe trzy przypadki:

Osoba korzystająca z OEFSR musi:

Należy zauważyć, że w przypadku każdego zbioru danych wtórnych zgodnego wymogami w zakresie oznaczania EF, można wykorzystać zestaw danych zgodny z systemem ILCD-EL. Może to stanowić maksymalnie 10 % pojedynczego wyniku ogólnego produktu objętego badaniem (zob. sekcja 4.6.3 załącznika III). W przypadku tych zbiorów danych nie oblicza się ponownie DQR.”

A.4.4.4.5.    Matryca potrzeb w zakresie danych, sytuacja 1

Dla każdego procesu w sytuacji 1 istnieją dwa możliwe warianty:

Sytuacja 1/Wariant 1

W odniesieniu do wszystkich procesów prowadzonych przez przedsiębiorstwo oraz w przypadku gdy przedsiębiorstwo stosujące OEFSR wykorzystuje dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa, ocena jakości danych nowo opracowanego zbioru danych musi zostać oceniona zgodnie z opisem w sekcji A.4.4.4.2, z zastosowaniem tabel oceny jakości danych specyficznych dla OEFSR.

Sytuacja 1/Wariant 2

Wyłącznie w przypadku procesów niemających największego znaczenia, jeżeli użytkownik zdecyduje się na modelowanie procesu bez zebrania danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa, wówczas musi zastosować zbiór danych wtórnych wymieniony w OEFSR wraz z jego standardowymi wartościami oceny jakości danych wymienionymi w OEFSR.

Jeżeli standardowy zbiór danych, który należy zastosować w odniesieniu do procesu, nie jest wymieniony w OEFSR, osoba korzystająca z OEFSR musi przyjąć wartości oceny jakości danych z metadanych pierwotnego zbioru danych.

A.4.4.4.6.    Matryca potrzeb w zakresie danych, sytuacja 2

Jeśli procesu ma miejsce w sytuacji 2 (tzn. osoba korzystająca z OEFSR nie realizuje procesu, ale ma dostęp do danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa), istnieją trzy możliwe warianty:

Sytuacja 2/Wariant 1

W odniesieniu do wszystkich procesów nieprowadzonych przez przedsiębiorstwo oraz w przypadku gdy osoba korzystająca z OEFSR stosuje dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa. Ocena jakości danych nowo opracowanego zbioru danych musi zostać poddana ewaluacji zgodnie z opisem w sekcji 4.6.5.2 załącznika III, z wykorzystaniem tabel oceny jakości danych specyficznych dla OEFSR.

Sytuacja 2/Wariant 2

Osoba korzystająca z OEFSR stosuje dane dotyczące działalności przedsiębiorstwa w odniesieniu do transportu oraz zastępuje procesy składowe wykorzystywane podczas tworzenia koszyka energii elektrycznej i transportu zbiorami danych specyficznymi dla danego łańcucha dostaw zgodnymi z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego, począwszy od standardowego zbioru danych wtórnych przedstawionego w OEFSR.

Należy zauważyć, że w OEFSR wymieniono wszystkie nazwy zbiorów danych wraz z UUID ich zagregowanych zbiorów danych. W tej sytuacji wymagana jest zdezagregowana wersja zbioru danych.

W przypadku najistotniejszych procesów osoba korzystająca z OEFSR musi osadzić ocenę jakości danych w konkretnym kontekście poprzez przeprowadzenie ponownej oceny TeR i TiR przy użyciu tabeli (tabel) zawartej(-ych) w OEFSR (na podstawie tabeli 24 w załączniku I). Kryteria GeR muszą zostać obniżone o 30 % ( 207 ), a kryteria P muszą zachować pierwotną wartość.

Sytuacja 2/Wariant 3

Osoba korzystająca z OEFSR stosuje dane dotyczące działalności przedsiębiorstwa w odniesieniu do transportu oraz zastępuje procesy składowe wykorzystywane podczas tworzenia koszyka energii elektrycznej i transportu zbiorami danych specyficznymi dla danego łańcucha dostaw zgodnymi z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego, począwszy od standardowego zbioru danych wtórnych przedstawionego w OEFSR.

Należy zauważyć, że w OEFSR wymieniono wszystkie nazwy zbiorów danych wraz z UUID ich zagregowanych zbiorów danych. W tej sytuacji wymagana jest zdezagregowana wersja zbioru danych.

W takim przypadku osoba korzystająca z OEFSR musi zastosować standardowe wartości oceny jakości danych. Jeżeli standardowy zbiór danych, który należy zastosować w odniesieniu do procesu, nie jest wymieniony w OEFSR, osoba korzystająca z OEFSR musi przyjąć wartości oceny jakości danych z pierwotnego zbioru danych.

A.4.4.4.7.    Matryca potrzeb w zakresie danych, sytuacja 3

Jeśli proces ma miejsce w sytuacji 3 (tzn. przedsiębiorstwo stosujące OEFSR nie prowadzi procesu i nie ma dostępu do danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa), istnieją dwa możliwe warianty:

Sytuacja 3/Wariant 1

W tym przypadku osoba korzystająca z OEFSR musi osadzić ocenę jakości danych w konkretnym kontekście poprzez przeprowadzenie ponownej oceny TeR, TiR i GeR przy użyciu tabeli (tabel) zawartej w OEFSR (na podstawie tabeli 24 w załączniku I). Kryterium P musi zachować pierwotną wartość.

Sytuacja 3/Wariant 2

Osoba korzystająca z OEFSR musi stosować odpowiednie zbiory danych wtórnych wymienione w OEFSR wraz z wartościami oceny jakości danych. Jeżeli standardowy zbiór danych, który należy zastosować w odniesieniu do procesu, nie jest wymieniony w OEFSR, osoba korzystająca z OEFSR musi przyjąć wartości oceny jakości danych z pierwotnego zbioru danych.

A.4.4.4.8.    Ocena jakości danych badania OEF

OEFSR musi wymagać dostarczenia zbioru danych zgodnego z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego dla produktu objętego badaniem (tzn. badaniem OEF). Ocena jakości danych tego zbioru danych musi zostać obliczona, a sprawozdanie dotyczące OEF zgłoszone. Aby można było obliczyć ocenę jakości danych badania OEF, OEFSR muszą określać, że osoba korzystająca z OEFSR musi stosować się do zasad obliczania oceny jakości danych zawartych w sekcji 4.6.5.8 załącznika III.

A.5.    Wyniki OEF

OEFSR muszą wymagać od osoby korzystającej z OEFSR obliczenia wyników badania OEF jako wyników (i) scharakteryzowanych, (ii) znormalizowanych i (iii) ważonych dla każdej kategorii oddziaływania śladu środowiskowego oraz (iv) jako pojedynczego wyniku ogólnego opartego na współczynnikach ważenia przedstawionych w sekcji 5.2.2 załącznika III.

A.6.    Interpretacja wyników śladu środowiskowego organizacji

A.6.1.    Określenie aspektów o kluczowym oddziaływaniu na środowisko

Określenie najistotniejszych kategorii oddziaływania, etapów cyklu życia, procesów i bezpośrednich przepływów podstawowych musi opierać się na pierwszym i drugim badaniu OEF-RO. Drugie badanie OEF-RO umożliwia identyfikację, która będzie wymagana w OEFSR. Określenie najistotniejszych procesów i bezpośrednich przepływów podstawowych odgrywa kluczową rolę w procesie identyfikacji wymogów związanych z danymi (zob. poprzednie sekcje na temat wymogów dotyczących jakości danych).

A.6.1.1.    Procedura określania najistotniejszych kategorii oddziaływania

Określanie najistotniejszych kategorii oddziaływania musi odbywać się zgodnie z wymogami określonymi w sekcji 6.3.1 załącznika III. W OEFSR można dodać więcej kategorii oddziaływania do wykazu tych najistotniejszych, ale żadnej z nich nie można usunąć.

A.6.1.2.    Procedura określania najistotniejszych etapów cyklu życia

Określanie najistotniejszych etapów cyklu życia musi odbywać się zgodnie z wymogami określonymi w sekcji 6.3.2 załącznika III. Sekretariat Techniczny może podjąć decyzję o podzieleniu lub dodaniu dodatkowych etapów cyklu życia, jeśli istnieją ku temu uzasadnione powody. Sytuacja taka musi zostać uzasadniona w OEFSR. Przykładowo etap cyklu życia pt. „pozyskanie i przetwarzanie wstępne surowców” można podzielić na „pozyskanie surowców”, „przetwarzanie wstępne” i „transport surowców przez dostawcę”. Sekretariat Techniczny musi ocenić, czy etap ten ma zastosowanie do OEFSR w przypadku gdy asortyment produktów obejmuje głównie usługi.

A.6.1.3.    Procedura określania najistotniejszych procesów

Określanie najistotniejszych procesów musi odbywać się zgodnie z wymogami określonymi w sekcji 6.3.3 załącznika III. W OEFSR można dodać więcej procesów do wykazu tych najistotniejszych, ale żadnego z nich nie można usunąć.

W większości przypadków pionowo zagregowane zbiory danych można określać jako reprezentujące istotne procesy. W takich przypadkach może nie być oczywiste, który proces odpowiada za wnoszenie wkładu w daną kategorię oddziaływania. Sekretariat Techniczny może podjąć decyzję, czy szukać kolejnych zdezagregowanych danych, czy też traktować zagregowany zbiór danych jako proces służący określeniu istotności.

A.6.1.4.    Procedura określania najistotniejszych bezpośrednich przepływów podstawowych

Określanie najistotniejszych bezpośrednich przepływów podstawowych musi odbywać się zgodnie z wymogami określonymi w sekcji 6.3.4 załącznika III. Sekretariat Techniczny może dodać więcej przepływów podstawowych do wykazu tych najistotniejszych, ale żadnego z nich nie może usunąć. W przypadku każdego najistotniejszego procesu w celu określenia, które bezpośrednie emisje lub wykorzystywanie zasobów powinny być wymagane jako dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa (tj. pierwszoplanowe przepływy podstawowe w procesach wymienionych w OEFSR jako obowiązkowe dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa), ważne jest określenie najistotniejszych bezpośrednich przepływów podstawowych.

A.7.    Sprawozdania dotyczące śladu środowiskowego organizacji

Ogólne wymogi w zakresie sprawozdań dotyczących OEF są dostępne w załączniku III (sekcja 8). Każde badanie OEF (w tym badania OEF-RO i badania pomocnicze) musi zawierać sprawozdanie dotyczące OEF. Sprawozdanie dotyczące OEF zawiera istotny, kompleksowy, spójny, dokładny i przejrzysty opis badania oraz obliczonego oddziaływania na środowisko związanego z organizacją.

Wzór sprawozdania dotyczącego OEF jest dostępny w części E niniejszego załącznika. Wzór ten zawiera szczegółowe informacje, które należy przedstawić w sprawozdaniu dotyczącym OEF. Sekretariat Techniczny może podjąć decyzję, że będzie wymagać przedstawienia w sprawozdaniu dotyczącym OEF dodatkowych informacji, oprócz tych wymienionych w części E niniejszego załącznika.

A.8.    Weryfikacja i walidacja badań OEF, sprawozdań dotyczących OEF i narzędzi przekazywania informacji na temat OEF

A.8.1.    Określanie zakresu weryfikacji

Weryfikacja badania OEF służy zapewnieniu, aby badanie OEF przeprowadzono zgodnie z OEFSR, do których się odnosi.

A.8.2.    Weryfikator/weryfikatorzy

Musi być zapewniona niezależność weryfikatorów (tj. muszą oni spełniać przewidywane założenia wymogów normy EN ISO/IEC 17020:2012 dotyczących weryfikatorów strony trzeciej, nie mogą mieć konfliktów interesów w zakresie odnośnych produktów i nie mogą być członkami Sekretariatu Technicznego ani konsultantami uczestniczącymi w poprzedniej części prac – badaniach OEF-RO, badaniach pomocniczych, przeglądzie OEFSR itp.).

A.8.3.    Wymogi w zakresie weryfikacji/walidacji: wymogi w zakresie weryfikacji/walidacji, w przypadku gdy OEFSR są dostępne

Weryfikatorzy sprawdzają, czy sprawozdanie dotyczące OEF, (w stosownych przypadkach) przekazywanie informacji na temat OEF i badanie OEF są zgodne z następującymi dokumentami:

Weryfikacja i walidacja badania OEF muszą być przeprowadzone z zachowaniem następujących minimalnych wymogów wymienionych w sekcji 8.4.1 załącznika III i w sekcji A.2.3 niniejszego załącznika oraz w dodatkowych wymogach specyficznych dla OEFSR określonych przez Sekretariat Techniczny i udokumentowanych w sekcji OEFSR pt. „Weryfikacja”.

A.8.3.1    Minimalne wymogi w zakresie weryfikacji i walidacji badania OEF

Oprócz wymogów określonych w metodzie OEF w odniesieniu do wszystkich procesów wykorzystywanych w badaniu OEF podlegających walidacji weryfikatorzy muszą sprawdzić, czy ocena jakości danych spełnia minimalne wymogi w zakresie oceny jakości danych określone w OEFSR.

OEFSR mogą określać dodatkowe wymogi w zakresie walidacji, które muszą zostać dodane do minimalnych wymogów określonych w niniejszym dokumencie. Weryfikatorzy muszą sprawdzić, czy w trakcie procesu weryfikacji spełnione są wszystkie wymogi minimalne i dodatkowe.

A.8.3.2.    Techniki weryfikacji i walidacji

Oprócz wymogów określonych w metodzie OEF weryfikator musi sprawdzić, czy zastosowane procedury pobierania próbek są zgodnie z procedurą pobierania próbek określoną w OEFSR. Przekazane dane muszą zostać sprawdzone pod kątem dokumentacji źródłowej, aby ustalić ich spójność.

A.8.3.3.    Zawartość oświadczenia dotyczącego walidacji

Oprócz wymogów określonych w metodzie OEF (sekcja 8.5.2 załącznika III) w oświadczeniu dotyczącym walidacji muszą znaleźć się następujące elementy: brak konfliktu interesów weryfikatorów w zakresie produktów objętych badaniem i brak uczestnictwa w poprzednich pracach (opracowywanie OEFSR, badania OEF-RO, badania pomocnicze, członkostwo w Sekretariacie Technicznym i świadczenie usług konsultacyjnych na rzecz osoby korzystającej z OEFSR na przestrzeni ostatnich trzech lat).

Część B:

WZÓR OEFSR

Uwaga: tekstu zapisanego w każdej sekcji kursywą nie można zmieniać podczas opracowywania OEFSR, z wyjątkiem odniesień do tabel, rysunków i równań. Odniesienia muszą być sprawdzone i zawierać prawidłowe łącza. W razie potrzeby tekst można uzupełnić.

W przypadku sprzeczności między wymogami określonymi w niniejszym załączniku a w załączniku I, pierwszeństwo mają te ostatnie

Tekst zawarty w [] jest instrukcją dla twórców OEFSR.

Kolejność sekcji i ich tytuły nie mogą być zmieniane.

[Na pierwszej stronie muszą znajdować się co najmniej następujące informacje:

Spis treści

Akronimy

[W niniejszej sekcji należy wymienić wszystkie akronimy używane w OEFSR. Akronimy uwzględnione już w załączniku III lub w części A załącznika IV muszą zostać skopiowane w ich oryginalnej formie. Akronimy muszą zostać podane w porządku alfabetycznym].

Definicje

[W niniejszej sekcji należy wymienić wszystkie definicje, które są istotne w odniesieniu do OEFSR. Definicje uwzględnione już w załączniku III lub w części A załącznika IV muszą zostać skopiowane w ich oryginalnej formie. Definicje muszą zostać podane w porządku alfabetycznym].

B.1.    Wprowadzenie

Metoda odnosząca się do śladu środowiskowego organizacji (OEF) zapewnia szczegółowe i kompleksowe zasady techniczne dotyczące sposobu przeprowadzenie badań OEF, które są w większym stopniu odtwarzalne, spójne, wiarygodne, weryfikowalne i porównywalne. Wyniki badań OEF stanowią podstawę do przekazania informacji na temat śladu środowiskowego i mogą zostać wykorzystane w różnych obszarach potencjalnych zastosowań, w tym w zarządzaniu przedsiębiorstwem oraz w związku z udziałem w dobrowolnych i obowiązkowych programach.

W przypadku wszystkich wymogów nieokreślonych w niniejszych OEFSR osoba korzystająca z OEFSR musi odnieść się do dokumentów, z którymi zgodne są niniejsze OEFSR (zob. sekcja B.7).

Przestrzeganie niniejszych OEFSR w przypadku zastosowań OEF w przedsiębiorstwie jest opcjonalne, natomiast jest obowiązkowe zawsze, gdy wyniki badania OEF lub jego treść mają być przekazane.

Terminologia: musi, powinien i może

W niniejszych OEFSR zastosowano precyzyjną terminologię, aby rozróżnić wymogi, zalecenia oraz opcje, które można wybrać podczas przeprowadzania badania OEF.

Czasownik „musieć” stosowany jest w celu wskazania elementów wymaganych do osiągnięcia zgodności badania OEF z niniejszymi OEFSR.

Czasownik „powinien” wskazuje zalecenie, które nie stanowi jednak wymogu. Wszelkie odstępstwa od zalecenia oznaczonego czasownikiem „powinien” należy uzasadnić przy opracowywaniu badania OEF i odpowiednio wyjaśnić.

Czasownik „może” wskazuje, że dana opcja jest dopuszczalna. Jeżeli istnieje możliwość skorzystania z różnych opcji, badanie OEF musi zawierać odpowiednią argumentację uzasadniającą wybór danej opcji.

B.2.    Ogólne informacje dotyczące OEFSR

B.2.1.    Sekretariat Techniczny

[Musi zostać przedstawiony wykaz organizacji wchodzących w skład Sekretariatu Technicznego w momencie zatwierdzania ostatecznej wersji OEFSR. Dla każdej z nich musi zostać zgłoszony rodzaj organizacji (przemysł, środowisko akademickie, NGO, konsultant itp.), a także datę rozpoczęcia uczestnictwa. Sekretariat Techniczny może podjąć decyzję o umieszczeniu również imion i nazwisk osób będących członkami w odniesieniu do każdej organizacji].

B.2.2.    Konsultacje i zainteresowane strony

[W odniesieniu do każdych konsultacji publicznych muszą zostać przedłożone następujące informacje:

B.2.3.    Zespół ds. przeglądu oraz wymogi w zakresie przeglądu OEFSR

[W niniejszej sekcji muszą znaleźć się imiona i nazwiska członków zespołu ds. przeglądu oraz nazwa organizacji, do której przynależą. Musi zostać wskazany członek, który przewodniczy zespołowi ds. przeglądu.]

Kontrolerzy sprawdzili, czy spełniono następujące wymogi:

[W stosownych przypadkach Sekretariat Techniczny może dodać dodatkowe kryteria przeglądu.]

Publiczne sprawozdania z przeglądu znajdują się w załączniku 3 do niniejszych OEFSR.

[Zespół ds. przeglądu musi sporządzić: i) publiczne sprawozdanie z przeglądu w odniesieniu do każdego OEF-RO, ii) publiczne sprawozdanie z przeglądu w odniesieniu do ostatecznej wersji OEFSR].

B.2.4.    Oświadczenie o przeglądzie

Niniejsze OEFSR opracowano zgodnie z metodą OEF przyjętą przez Komisję w dniu [należy wskazać datę zatwierdzenia najnowszej dostępnej wersji].

Organizacje reprezentatywne prawidłowo odzwierciedlają przeciętne organizacje prowadzące działalność w Europie (UE+EFTA) w odniesieniu do sektorów/podsektorów objętych zakresem niniejszych OEFSR.

Badania OEF przeprowadzone zgodnie z niniejszymi OEFSR doprowadziłyby do uzyskania powtarzalnych wyników, a informacje w nich zawarte mogą być wykorzystane do porównań i twierdzeń o charakterze porównawczym zgodnie z określonymi warunkami (zob. sekcja dotycząca ograniczeń).

[Oświadczenie o przeglądzie musi zostać wypełnione przez kontrolera.]

B.2.5.    Zakres geograficzny

Niniejsze OEFSR obowiązują dla produktów objętych badaniem sprzedawanych lub spożywanych w UE+EFTA.

W każdym badaniu OEF musi zostać określona jego ważność geograficzna poprzez wymienienie wszystkich krajów, w których organizacja prowadzi działalność, ze względnym udziałem w rynku.

B.2.6.    Język

OEFSR opracowano w języku angielskim. W przypadku konfliktu wersja oryginalna w języku angielskim zastępuje wersje przetłumaczone.

B.2.7.    Zgodność z innymi dokumentami

Niniejsze OEFSR przygotowano zgodnie z następującymi dokumentami (w obowiązującej kolejności):

Metoda oznaczania śladu środowiskowego organizacji (OEF)

….

[W OEFSR muszą zostać wymienione dodatkowe dokumenty, jeśli takie istnieją, z którymi OEFSR są zgodne].

B.3.    Zakres OEFSR

[Niniejsza sekcja musi zawierać i) opis zakresu OEFSR, ii) wykaz i opis podkategorii objętych OEFSR (jeśli takie występują), opis asortymentu produktów objętego badaniem i działanie techniczne].

B.3.1.    Sektor

[OEFSR muszą obejmować definicję sektora].

Kody NACE dla sektorów uwzględnionych w niniejszych OEFSR to:

[W oparciu o sektor należy przedstawić statystyczną klasyfikację działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (NACE). Należy wskazać podsektory, które nie są objęte NACE, jeśli takie występują.]

B.3.2.    Organizacje reprezentatywne

[OEFSR muszą zawierać opis organizacji reprezentatywnych oraz sposobu ich pozyskania. Ponadto Sekretariat Techniczny musi przedstawić w załączniku do OEFSR informacje na temat wszystkich działań podjętych w celu określenia „modelu” organizacji reprezentatywnej i zgłasza zgromadzone informacje].

Badanie OEF organizacji reprezentatywnych (OEF-RO) jest dostępne na wniosek koordynatora Sekretariatu Technicznego, który jest odpowiedzialny za jego dystrybucję, z odpowiednim zastrzeżeniem prawnym dotyczącym jego ograniczeń.

B.3.3.    Jednostka sprawozdawcza i przepływ odniesienia

Jednostką sprawozdawczą (RU) jest ... [należy wypełnić]. W

Tabela B. 1 określono kluczowe aspekty wykorzystywane do określania jednostki sprawozdawczej.

[OEFSR muszą zawierać opis asortymentu produktów i sposobu jego określania, zwłaszcza w kontekście pytań „jak dobrze?” oraz „przez jaki czas?”. Należy zdefiniować okres sprawozdawczy. Jeżeli jest on inny niż jeden rok, Sekretariat Techniczny musi uzasadnić ten wybrany okres. W przypadku gdy potrzebne są parametry obliczeniowe, OEFSR musi zawierać wartości standardowe lub wymagać podania tych parametrów w wykazie obowiązkowych informacji specyficznych dla danego przedsiębiorstwa. Musi zostać podany przykład obliczeń].

B.3.4.    Granice systemu

[Niniejsza sekcja musi zawierać diagram systemu wyraźnie wskazujący procesy i etapy cyklu życia uwzględnione w kategorii/podkategorii produktu. Musi zostać przedstawiony krótki opis procesów i etapów cyklu życia. W diagramie muszą zostać wskazane procesy, dla których wymagane są dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa, oraz procesy wyłączone z granic systemu.]

W diagramie systemu muszą zostać wyraźnie wskazane granice organizacji i granice śladu środowiskowego organizacji. Musi zostać przedstawiony krótki opis procesów objętych granicami organizacji i granicami śladu środowiskowego organizacji].

W granicach systemu muszą zostać uwzględnione następujące etapy i procesy cyklu życia:

Zgodnie z niniejszymi OEFSR następujące procesy mogą być wykluczone na podstawie zasady wyłączenia: [należy załączyć wykaz procesów, które muszą być wykluczone na podstawie zasady wyłączenia]. Dodatkowe wyłączenia są niedozwolone. LUB Zgodnie z niniejszymi OEFSR nie ma zastosowania żadne wyłączenie.

Każde badanie OEF przeprowadzone zgodnie z niniejszymi OEFSR musi zawierać schemat wskazujący działania wchodzące w zakres sytuacji 1, 2 lub 3 z matrycy potrzeb w zakresie danych. Każde badanie OEF musi zawierać opis działań podejmowanych w granicach organizacji i granicach śladu środowiskowego organizacji.

B.3.5.    Wykaz kategorii oddziaływania śladu środowiskowego;

W każdym badaniu OEF przeprowadzanym zgodnie z niniejszymi OEFSR musi zostać obliczony profil OEF obejmujący wszystkie kategorie oddziaływania śladu środowiskowego wymienione w poniższej tabeli. Sekretariat Techniczny musi wskazać w tabeli, czy podkategorie dotyczące zmiany klimatu należy obliczać oddzielnie. W przypadku gdy jedna podkategoria lub obie podkategorie nie są zgłaszane, Sekretariat Techniczny musi umieścić przypis wyjaśniający przyczyny, np.: „Podwskaźników „zmiana klimatu – czynniki biogeniczne” i „zmiana klimatu – użytkowanie gruntów i zmiany użytkowania gruntów” nie można zgłaszać odrębnie, ponieważ wkład każdej z nich w łączne oddziaływanie na zmianę klimatu, w oparciu o łączny wynik, wynosi mniej niż 5 %.”]

Pełny wykaz współczynników normalizacji i współczynników ważenia znajduje się w załączniku 1 – Wykaz współczynników normalizacji i współczynników ważenia śladu środowiskowego.

Pełny wykaz współczynników charakterystyki można uzyskać pod adresem http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml. [Sekretariat Techniczny musi określić pakiet referencyjny w zakresie śladu środowiskowego, który należy zastosować.]

B.3.6.    Dodatkowe informacje techniczne

[Sekretariat Techniczny musi określić wykaz dodatkowych informacji technicznych, które należy zgłaszać]:

…

B.3.7.    Dodatkowe informacje środowiskowe

[Musi zostać określone, które dodatkowe informacje środowiskowe muszą/powinny zostać zgłoszone (podać jednostki). W miarę możliwości unikać stosowania czasownika „powinien”. Należy wymienić wszystkie metody zastosowane w celu zgłoszenia dodatkowych informacji.]

[Proszę wybrać właściwe stwierdzenie:]

Różnorodność biologiczną uznaje się za istotną z punktu widzenia niniejszych OEFSR.

ALBO

Różnorodności biologicznej nie uznaje się za istotną z punktu widzenia niniejszych OEFSR.

[Jeżeli różnorodność biologiczna jest istotna, w OEFSR musi zostać opisane, w jaki sposób osoba korzystająca z OEFSR musi ocenić wpływ różnorodności biologicznej.]

B.3.8.    Ograniczenia

[Niniejsza sekcja musi zawierać wykaz ograniczeń, jakim będzie podlegać badanie OEF, nawet jeżeli jest prowadzone zgodnie z niniejszymi OEFSR.]

B.3.8.1.    Porównania i twierdzenia o charakterze porównawczym

[Niniejsza sekcja musi zawierać warunki, na jakich można dokonać porównania lub sformułować twierdzenie o charakterze porównawczym.]

B.3.8.2.    Luki w danych i zastępcze zbiory

[Niniejsza sekcja musi zawierać:

Sekretariat Techniczny może podjąć decyzję o wskazaniu w pliku Excel dotyczącym LCI (zob. sekcja B.5 niniejszego załącznika), dla których procesów nie są dostępne żadne zbiory danych, w związku z czym uznaje się je za luki w danych, oraz dla których procesów muszą być stosowane zastępcze zbiory.]

B.4.    Najistotniejsze kategorie oddziaływania, etapy cyklu życia, procesy i przepływy podstawowe

B.4.1.    Najistotniejsze kategorie oddziaływania śladu środowiskowego

[W przypadku gdy OEFSR nie mają podkategorii] Najistotniejszymi kategoriami oddziaływania śladu środowiskowego dla kategorii produktów objętej zakresem niniejszych OEFSR są:

[należy wymienić najistotniejsze kategorie oddziaływania w poszczególnych sektorach].

[W przypadku gdy OEFSR mają podkategorie] Najistotniejszymi kategoriami oddziaływania śladu środowiskowego dla podkategorii [nazwa] objętej zakresem niniejszych OEFSR są:

[należy wymienić najistotniejsze kategorie oddziaływania w poszczególnych podsektorach].

B.4.2.    Najistotniejsze etapy cyklu życia

[W przypadku gdy OEFSR nie mają podkategorii] Najistotniejszymi etapami cyklu życia dla kategorii produktów objętej zakresem niniejszych OEFSR są:

[należy wymienić najistotniejsze etapy cyklu życia w poszczególnych sektorach.]

[W przypadku gdy OEFSR mają podkategorie] Najistotniejszymi etapami cyklu życia dla podkategorii [nazwa] objętej zakresem niniejszych OEFSR są:

[należy wymienić najistotniejsze etapy cyklu życia w poszczególnych podsektorach.]

B.4.3.    Najistotniejsze procesy

Najistotniejszymi procesami dla sektora objętego zakresem niniejszych OEFSR są: [tabela ta musi zostać wypełniona w oparciu o końcowe wyniki badań OEF organizacji reprezentatywnych. W razie potrzeby należy przedstawić jedną tabelę dla każdego podsektora.].

B.4.4.    Najistotniejsze bezpośrednie przepływy podstawowe

Najistotniejszymi bezpośrednimi przepływami podstawowymi dla sektora objętego zakresem niniejszych OEFSR są: [wykaz musi zostać sporządzony w oparciu o końcowe wyniki badań OEF organizacji reprezentatywnych. W razie potrzeby należy przedstawić jeden wykaz dla każdego podsektora].

B.5.    Analiza zbioru wejść i wyjść

Wszystkie nowo utworzone zbiory danych muszą być zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego lub z ILCD – poziom początkowy (zob. zasady w sekcji B 5.5).

[W OEFSR musi zostać wskazane, czy pobieranie próbek jest dozwolone. Jeżeli Sekretariat Techniczny pozwala na pobieranie próbek, OEFSR muszą zawierać opis procedury pobierania próbek przedstawionej w metodzie OEF i następujące zdanie:] Pobieranie próbek, jeżeli jest konieczne, musi zostać przeprowadzone w sposób określony w niniejszych OEFSR. Pobieranie próbek nie jest jednak obowiązkowe i każda osoba korzystająca z niniejszych OEFSR może zdecydować się na zbieranie danych od wszystkich zakładów lub gospodarstw bez pobierania próbek.

B.5.1.    Wykaz obowiązkowych danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa

[Sekretariat Techniczny musi wymienić w tym miejscu procesy, które mają być modelowane przy użyciu obowiązkowych danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa (tj. danych dotyczących działalności i bezpośrednich przepływów podstawowych)]. Należy zauważyć, że wymienione bezpośrednie przepływy podstawowe muszą być dostosowane do nomenklatury stosowanej w najnowszej wersji pakietu referencyjnego w zakresie śladu środowiskowego ( 208 ).

Proces a

[Należy przedstawić krótki opis procesu „A”. Należy wymienić wszystkie dane dotyczące działalności i bezpośrednie przepływy podstawowe, które muszą być zgromadzone, oraz standardowe zbiory danych dotyczące procesów składowych powiązane z danymi dotyczącymi działalności w ramach procesu „A”. Należy skorzystać z poniższej tabeli, aby wprowadzić co najmniej jeden przykład do OEFSR. W przypadku gdy nie uwzględniono w tym miejscu wszystkich procesów, pełen wykaz wszystkich procesów musi zostać umieszczony w pliku Excel.]

[Muszą zostać wymienione wszystkie emisje i zasoby, które muszą być modelowane przy użyciu informacji specyficznych dla danego przedsiębiorstwa (najistotniejsze pierwszoplanowe przepływy podstawowe) w ramach procesu „A”.]

Zob. plik Excel o nazwie„[Nazwa OEFSR_numer wersji] – Analiza zbioru wejść i wyjść”, aby zapoznać się z wykazem wszystkich danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa, które należy gromadzić.

B.5.2.    Wykaz procesów, które mają być prowadzone przez przedsiębiorstwo

[Procesy wymienione w niniejszej sekcji muszą mieć charakter uzupełniający w stosunku do procesów wymienionych jako obowiązkowe dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa. Nie jest dozwolone powtarzanie procesów lub danych. W przypadku gdy nie przewiduje się prowadzenia przez przedsiębiorstwo dalszych procesów, proszę stwierdzić: „Nie przewiduje się prowadzenia przez przedsiębiorstwo dalszych procesów oprócz tych wymienionych jako obowiązkowe dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa.”]

Osoba korzystająca z OEFSR ma prowadzić następujące procesy:

Proces X:

[Należy przedstawić krótki opis procesu „x”. Należy wymienić wszystkie dane dotyczące działalności i bezpośrednie przepływy podstawowe, które muszą być gromadzone, aby spełnione zostały wymogi minimalne, oraz zbiory danych dotyczące procesów składowych powiązane z danymi dotyczącymi działalności w ramach procesu „x”. Należy wskazać jednostkę miary, sposób pomiaru i wszelkie inne cechy, które mogłyby pomóc użytkownikowi. Należy zauważyć, że wymienione bezpośrednie przepływy podstawowe muszą być dostosowane do nomenklatury stosowanej w najnowszej wersji pakietu referencyjnego w zakresie śladu środowiskowego ( 209 ). Należy skorzystać z poniższej tabeli, aby wprowadzić co najmniej jeden przykład do OEFSR. W przypadku gdy nie uwzględniono w tym miejscu wszystkich procesów, pełen wykaz wszystkich procesów musi zostać umieszczony w pliku Excel.]

Zob. plik Excel o nazwie„[Nazwa OEFSR_numer wersji] – Analiza zbioru wejść i wyjść”, aby zapoznać się z wykazem wszystkich procesów, które mogą wystąpić w sytuacji 1.

B.5.3.    Wymogi dotyczące jakości danych

Musi zostać obliczona i zgłoszona jakość danych dla każdego zbioru danych oraz dla całego badania OEF. Obliczanie oceny jakości danych musi opierać się na poniższym wzorze uwzględniającym cztery kryteria:

gdzie TeR oznacza reprezentatywność technologiczną, GeR – reprezentatywność geograficzną, TiR – reprezentatywność związaną z czasem, a P – precyzję. Reprezentatywność (technologiczna, geograficzna i związana z czasem) dotyczy tego, w jakim stopniu wybrane procesy i produkty opisują analizowany system, zaś precyzja wskazuje sposób pozyskiwania danych i związany z tym poziom niepewności.

Następne sekcje zawierają tabele z kryteriami, które należy stosować do oceny półilościowej każdego z kryteriów.

[W OEFSR można określić bardziej rygorystyczne wymogi dotyczące jakości danych oraz dodatkowe kryteria oceny jakości danych. OEFSR muszą zawierać wzory, które mają być stosowane do ewaluacji oceny jakości danych i) danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa (równanie 20 w załączniku III), ii) zbiorów danych wtórnych (równanie 19 w załączniku III), iii) badania PEF (równanie 20 w załączniku III)].

B.5.3.1.    Zbiory danych specyficzne dla danego przedsiębiorstwa

Ocena jakości danych musi być obliczana na poziomie -1 dezagregacji, przed jakąkolwiek agregacją procesów składowych lub przepływów podstawowych. Ocena jakości danych dla zbiorów danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa musi zostać obliczona w następujący sposób:

B.5.4.    Matryca potrzeb w zakresie danych

Wszystkie procesy wymagane do modelowania produktu spoza wykazu obowiązkowych danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa (wymienione w sekcji B.5.1) muszą być oceniane przy użyciu matrycy potrzeb w zakresie danych (zob. tabela B.10). Osoba korzystająca z OEFSR musi stosować matrycę potrzeb w zakresie danych do oceny, które dane są potrzebne i muszą zostać wykorzystane w ramach modelowania jej OEF, w zależności od stopnia wpływu osoby korzystającej z OEFSR (przedsiębiorstwa) na konkretny proces. W matrycy potrzeb w zakresie danych można znaleźć poniższe trzy przypadki:

B.5.4.1.    Procesy w sytuacji 1

Dla każdego procesu w sytuacji 1 istnieją dwa możliwe warianty:

Sytuacja 1/wariant 1

W odniesieniu do wszystkich procesów prowadzonych przez przedsiębiorstwo oraz w przypadku gdy osoba korzystająca z OEFSR stosuje dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa. Ocena jakości danych nowo opracowanego zbioru danych musi zostać poddana ewaluacji zgodnie z opisem w sekcji B.5.3.1.

Sytuacja 1/wariant 2

Wyłącznie w przypadku procesów niemających największego znaczenia, jeżeli osoba korzystająca z OEFSR zdecyduje się na modelowanie procesu bez zebrania danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa, wówczas musi zastosować zbiór danych wtórnych wymieniony w OEFSR wraz z jego standardowymi wartościami oceny jakości danych wymienionymi w OEFSR.

Jeżeli standardowy zbiór danych, który należy zastosować w odniesieniu do procesu, nie jest wymieniony w OEFSR, osoba korzystająca z OEFSR musi przyjąć wartości oceny jakości danych z metadanych pierwotnego zbioru danych.

B.5.4.2.    Procesy w sytuacji 2

W przypadku gdy proces nie jest prowadzony przez osobę korzystającą z OEFSR, ale istnieje dostęp do danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa), wówczas istnieją trzy możliwe warianty:

Sytuacja 2/wariant 1

W odniesieniu do wszystkich procesów nieprowadzonych przez przedsiębiorstwo oraz w przypadku gdy osoba korzystająca z OEFSR stosuje dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa, ocena jakości danych nowo opracowanego zbioru danych musi zostać oceniona zgodnie z opisem w sekcji B.5.3.1.

Sytuacja 2/wariant 2

Osoba korzystająca z OEFSR musi wykorzystywać dane dotyczące działalności przedsiębiorstwa w odniesieniu do transportu oraz zastąpić procesy składowe wykorzystywane podczas tworzenia koszyka energii elektrycznej i transportu zbiorami danych specyficznymi dla danego łańcucha dostaw zgodnymi z OEF, począwszy od standardowego zbioru danych wtórnych przedstawionego w OEFSR.

Należy zauważyć, że w OEFSR wymieniono wszystkie nazwy zbiorów danych wraz z UUID ich zagregowanych zbiorów danych. W tej sytuacji wymagana jest zdezagregowana wersja zbioru danych.

Osoba korzystająca z OEFSR musi osadzić ocenę jakości danych w konkretnym kontekście poprzez przeprowadzenie ponownej oceny TeR i TiR przy użyciu tabeli (tabel) B.11. Kryteria GeR muszą zostać obniżone o 30 % ( 210 ), a kryteria P muszą zachować pierwotną wartość.

Sytuacja 2/wariant 3

Osoba korzystająca z OEFSR musi stosować dane dotyczące działalności przedsiębiorstwa w odniesieniu do transportu oraz zastąpić procesy składowe wykorzystywane podczas tworzenia koszyka energii elektrycznej i transportu zbiorami danych specyficznymi dla danego łańcucha dostaw zgodnymi z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego, począwszy od standardowego zbioru danych wtórnych przedstawionego w OEFSR.

Należy zauważyć, że w OEFSR wymieniono wszystkie nazwy zbiorów danych wraz z UUID ich zagregowanych zbiorów danych. W tej sytuacji wymagana jest zdezagregowana wersja zbioru danych.

W takim przypadku osoba korzystająca z OEFSR musi wykorzystywać standardowe wartości oceny jakości danych. Jeżeli standardowy zbiór danych, który należy zastosować w odniesieniu do procesu, nie jest wymieniony w OEFSR, osoba korzystająca z OEFSR musi przyjąć wartości oceny jakości danych z pierwotnego zbioru danych.

B.5.4.3.    Procesy w sytuacji 3

Jeżeli proces nie jest prowadzony przez przedsiębiorstwo stosujące OEFSR i przedsiębiorstwo nie ma dostępu do danych specyficznych dla danego przedsiębiorstwa, istnieją dwa możliwe warianty:

Sytuacja 3/wariant 1

W tym przypadku osoba korzystająca z OEFSR musi osadzić wartości oceny jakości danych wykorzystywanego zbioru danych w konkretnym kontekście poprzez przeprowadzenie ponownej oceny TeR, TiR i GeR przy użyciu przedstawionej tabeli (tabel). Kryteria P muszą zachować pierwotną wartość.

Sytuacja 3/wariant 2

Osoba korzystająca z OEFSR musi stosować odpowiednie zbiory danych wtórnych wymienione w OEFSR wraz z wartościami oceny jakości danych.

Jeżeli standardowy zbiór danych, który należy zastosować w odniesieniu do procesu, nie jest wymieniony w OEFSR, osoba korzystająca z OEFSR musi przyjąć wartości oceny jakości danych z pierwotnego zbioru danych.

B.5.5.    Zbiory danych do wykorzystania

W niniejszych OEFSR wymieniono zbiory danych wtórnych, które mają być stosowane przez osobę korzystającą z OEFSR. W każdym przypadku, gdy w wykazie zawartym w niniejszych OEFSR nie ma zbioru danych potrzebnego do obliczenia profilu OEF, użytkownik musi wybrać jeden z poniższych wariantów (w porządku hierarchicznym):

B.5.6.    W jaki sposób obliczać średni wskaźnik oceny jakości danych badania

Aby obliczyć wskaźnik oceny jakości danych badania OEF, osoba korzystająca z OEFSR musi obliczyć osobno wartości TeR, TiR, GeR i P dla badania OEF jako średnią ważoną wszystkich najważniejszych procesów, w oparciu o ich względny wkład środowiskowy w całkowity pojedynczy wynik ogólny. Muszą być stosowane zasady obliczeń wyjaśnione w sekcji 4.6.5.8 załącznika III.

B.5.7.    Zasady przydziału

[W OEFSR musi zostać określone, jakie zasady przydziału musi stosować osoba korzystająca z OEFSR oraz w jaki sposób należy przeprowadzać modelowanie/obliczenia. W przypadku stosowania przydziału ekonomicznego metoda obliczania sposobu uzyskiwania współczynników przydziału musi być ustalona i określona w OEFSR. Musi zostać zastosowany następujący wzór:]

B.5.8.    Modelowane energii elektrycznej

Musi być wykorzystany następujący koszyk energii elektrycznej w porządku hierarchicznym:

Integralność środowiskowa wykorzystania koszyka energii elektrycznej specyficznego dla danego dostawcy zależy od zapewnienia, aby instrumenty umowne (dotyczące śledzenia) w sposób wiarygodny i jednoznaczny przekazywały konsumentom twierdzenia dotyczące ekologiczności . Bez tego OEF brakuje dokładności i spójności niezbędnych do podejmowania decyzji o zamówieniu produktu/energii elektrycznej przez przedsiębiorstwo oraz przedstawienia odpowiednich twierdzeń przez konsumenta (nabywcy energii elektrycznej) dotyczących ekologiczności. W związku z tym określono zestaw minimalnych kryteriów odnoszących się do instrumentów umownych jako rzetelnych narzędzi przekazywania informacji o śladzie środowiskowym. Reprezentują one podstawowe cechy niezbędne do wykorzystania koszyka specyficznego dla danego dostawcy w ramach badań OEF.

Zestaw minimalnych kryteriów służących zapewnieniu instrumentów umownych od dostawców

Produkt/koszyk energii elektrycznej konkretnego dostawcy można wykorzystać wyłącznie wówczas, gdy osoba stosująca metodę OEF zapewni, że instrument umowny będzie spełniał kryteria określone poniżej. Jeżeli instrumenty umowne nie spełniają kryteriów, w modelowaniu musi zostać wykorzystany krajowy koszyk pozostałego zużycia energii elektrycznej.

Wykaz poniższych kryteriów opiera się na kryteriach określonych w wytycznych odnoszących się do protokołu dotyczącego emisji gazów cieplarnianych zakresu 2 ( 213 )–. Instrument umowny stosowany do modelowania energii elektrycznej musi spełniać następujące wymogi:

[Sekretariat Techniczny może dostarczyć więcej informacji zgodnie z metodą OEF]

Modelowanie „krajowego koszyka pozostałej energii z sieci, koszyka energetycznego dla zużycia energii”:

Zbiory danych na temat koszyka pozostałej energii z sieci, koszyka energetycznego dla zużycia energii według rodzaju energii, kraju i napięcia są udostępniane przez podmioty przekazujące dane.

Jeżeli odpowiedni zbiór danych jest niedostępny, należy przyjąć następujące podejście:

określić koszyk energetyczny dla zużycia energii w danym kraju (np. X % MWh wytworzone z wykorzystaniem energii wodnej, Y % MWh wyprodukowane przez elektrownię węglową) oraz połączyć go ze zbiorem danych dotyczących analizy zbioru wejść i wyjść według rodzaju energii i kraju/regionu (np. ze zbiorem danych dotyczących analizy zbioru wejść i wyjść w odniesieniu do produkcji 1 MWh energii wodnej w Szwajcarii):

Dane te znajdują się w publikacjach Międzynarodowej Agencji Energetycznej (MAE (www.iea.org)).

Zasady przydziału:

[W OEFSR musi zostać określone, jaki związek fizyczny musi być wykorzystany w badaniach OEF: (i) w celu podziału zużycia energii elektrycznej na wiele produktów dla każdego procesu (np. masa, liczba sztuk, pojemność...) oraz (ii) w celu odzwierciedlenia wskaźników produkcji/wskaźników sprzedaży między krajami/regionami UE, jeśli produkt jest wytwarzany w różnych lokalizacjach lub sprzedawany w różnych krajach. Jeśli takie dane nie są dostępne, musi zostać zastosowany średni koszyk dla UE (UE+EFTA) lub koszyk reprezentatywny dla regionu. Musi zostać zastosowany następujący wzór:]

W przypadku gdy zużywana energia elektryczna pochodzi z większej liczby koszyków energii elektrycznej, musi zostać wykorzystane każde źródło koszyka pod względem jego udziału w łącznej liczbie zużytych kWh. Na przykład jeżeli ułamek tej łącznej liczby zużytych kWh pochodzi od konkretnego dostawcy, w odniesieniu do tej części musi być zastosowany koszyk energii elektrycznej specyficzny dla tego dostawcy. Zobacz poniżej, aby zapoznać się z kwestią zużycia energii elektrycznej na miejscu.

Konkretny rodzaj energii elektrycznej można przydzielić jednemu konkretnemu produktowi w następujących warunkach:

Wytwarzanie energii elektrycznej na miejscu:

Jeżeli ilość energii elektrycznej produkowanej na miejscu jest równa zużyciu na miejscu, zastosowanie mają dwie sytuacje:

Jeśli wytwarzana jest nadwyżka energii elektrycznej w odniesieniu do ilości zużywanych na miejscu w określonych granicach systemu i jest ona sprzedawana na przykład do sieci przesyłowej, system ten można uznać za sytuację wielofunkcyjnyjności. System będzie pełnił dwie funkcje (np. dostarczania produktu i energii elektrycznej) i muszą być przestrzegane następujące zasady:

Rozdział uznaje się za niemożliwy, jeżeli oddziaływanie zachodzące na wcześniejszych etapach łańcucha dostaw lub emisje bezpośrednie są ściśle związane z samym produktem.

B.5.9.    Modelowanie zmiany klimatu

Przy modelowaniu kategorii oddziaływania „zmiana klimatu” muszą zostać uwzględnione trzy podkategorie:

Musi zostać zgłoszona suma tych trzech podkategorii.

[Jeżeli zmiana klimatu wybrana jest jako istotna kategoria oddziaływania, OEFSR musi (i) zawsze obejmować wymóg zgłaszania całkowitej zmiany klimatu jako sumy trzech podwskaźników, oraz (ii) w przypadku podwskaźników „zmiana klimatu – materiały kopalne”, „zmiana klimatu – czynniki biogeniczne” i „zmiana klimatu – użytkowanie gruntów i zmiany użytkowania gruntów” obejmować wymóg osobnego zgłaszania, jeżeli udział każdego z tych podwskaźników w łącznym wyniku wynosi więcej niż 5 %.]

[Należy wybrać właściwe stwierdzenie]

Podkategoria „zmiana klimatu – czynniki biogeniczne” musi być zgłaszana osobno.

[ALBO]

Podkategoria „zmiana klimatu – czynniki biogeniczne” nie może być zgłaszana osobno.

Podkategoria „zmiana klimatu – użytkowanie gruntów i przekształcanie gruntów” musi być zgłaszana osobno.

[ALBO]

Podkategoria „zmiana klimatu – użytkowanie gruntów i przekształcanie gruntów” nie może być zgłaszana osobno.

B.5.10.    Modelowanie wycofania z eksploatacji i zawartości materiałów z recyklingu

Wycofanie z eksploatacji produktów używanych na etapie produkcji lub dystrybucji, w punkcie sprzedaży detalicznej, na etapie eksploatacji lub po wycofaniu z eksploatacji musi zostać uwzględnione w ogólnym modelowaniu cyklu życia organizacji. Ogólnie rzecz biorąc, modelowanie i zgłaszanie należy przeprowadzać na etapie cyklu życia, podczas którego powstają odpady. Niniejsza sekcja zawiera zasady modelowania wycofania produktów z eksploatacji, a także zawartości materiałów z recyklingu.

Wzór na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego (CFF) wykorzystywany do modelowania wycofania produktów z eksploatacji oraz zawartości materiałów z recyklingu to połączenie: „materiał + energia + unieszkodliwianie”, tj.:

Przy następujących parametrach:

A

:

współczynnik przydziału obciążeń i jednostek do dostawcy i użytkownika materiału pochodzącego z recyklingu;

B

:

współczynnik przydziału procesów odzysku energii. Ma on zastosowanie zarówno do obciążeń, jak i do jednostek. Musi być ustalony na zero dla wszystkich badań OEF;

Qsin

:

jakość wprowadzanego materiału wtórnego, tj. jakość materiału pochodzącego z recyklingu w punkcie substytucji;

Qsout

:

jakość wyprowadzanego materiału wtórnego, tj. jakość materiału nadającego się do recyklingu w punkcie substytucji;

Qp

:

jakość materiału pierwotnego, tj. jakość materiału naturalnego;

R1

:

jest to część materiału w wejściu do produkcji, która została poddana recyklingowi z poprzedniego systemu;

R2

:

jest to część materiału w produkcie, która zostanie poddana recyklingowi (lub ponownie wykorzystana) w kolejnym systemie. Dlatego R2 musi uwzględniać nieefektywność procesów odbioru i recyklingu (lub ponownego użycia). Parametr R2 musi być mierzony przy wyjściu z zakładu recyklingu;

R3

:

jest to część materiału w produkcie, która jest wykorzystywana do odzysku energii w procesie wycofania z eksploatacji;

Erecycled (Erec)

:

określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną) wynikające z procesu recyklingu (ponownego wykorzystania) materiału pochodzącego z recyklingu (ponownie wykorzystanego), w tym proces odbioru, sortowania i transportu;

ErecyclingEoL (ErecEoL)

:

określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną) wynikające z procesu recyklingu na etapie wycofania z eksploatacji, w tym proces odbioru, sortowania i transportu;

Ev

:

określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną) pochodzące z pozyskania i wstępnego przetworzenia materiału naturalnego;

E*v

:

określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną) pochodzące z pozyskania i wstępnego przetworzenia materiału naturalnego, co do którego założono, że zostanie zastąpiony materiałami nadającymi się do recyklingu;

EER

:

określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną) pochodzące z procesu odzysku energii (np. spalania z odzyskiem energii, składowania z odzyskiem energii itp.);

ESE,heat oraz ESE,elec

:

określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną), które pochodziłyby z zastąpionego źródła energii, odpowiednio dla energii cieplnej i elektrycznej;

ED

:

określone emisje i zużyte zasoby (na jednostkę funkcjonalną) pochodzące z unieszkodliwienia materiałów odpadowych na etapie wycofania z eksploatacji analizowanego produktu, bez odzysku energii;

XER,heat oraz XER,elec

:

efektywność procesu odzysku energii zarówno w przypadku energii cieplnej, jak i elektrycznej;

LHV

:

dolna wartość opałowa materiału w produkcie, który jest wykorzystywany do odzysku energii.

[W odpowiednich sekcjach w OEFSR muszą być podane następujące parametry:

[Standardowe wartości dla wszystkich parametrów muszą być wymienione w tabeli w sekcji dotyczącej odpowiedniego etapu cyklu życia. Ponadto OEFSR muszą jasno opisywać w odniesieniu do każdego parametru, czy można zastosować jedynie wartości domyślne, czy również dane specyficzne dla danego przedsiębiorstwa, zgodnie z przeglądem w sekcji A.4.2.7 załącznika IV]

Modelowanie zawartości materiałów z recyklingu (w stosownych przypadkach)

[W stosownych przypadkach musi zostać zamieszczony następujący tekst:]

Poniższą część wzoru na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego używa się do modelowania zawartości materiałów z recyklingu:

Stosowane wartości R1 muszą być specyficzne dla danego łańcucha dostaw lub standardowe zgodnie z powyższą tabelą [tabelę ma przedstawić Sekretariat Techniczny] w odniesieniu do matrycy potrzeb w zakresie danych. wartości specyficzne dla danego materiału oparte na statystykach rynku dostaw nie są akceptowane jako dane zastępcze i w związku z tym nie można ich stosować. Stosowane wartości R1 muszą być zweryfikowane w ramach badania OEF.

Przy stosowaniu wartości R1 specyficznych dla danego łańcucha dostaw innych niż 0 konieczne jest zachowanie identyfikowalności w całym łańcuchu dostaw. Przy stosowaniu wartości R1 specyficznych dla danego łańcucha dostaw muszą być przestrzegane następujące wytyczne:

[Branżowe systemy identyfikowalności mogą być stosowane, o ile są zgodne z wytycznymi nakreślonymi powyżej. W takim przypadku powyższy tekst można zastąpić tymi szczególnymi przepisami branżowymi. Jeżeli nie, muszą zostać uzupełnione w oparciu o powyższe ogólne wytyczne.]

[Wyłącznie w przypadku półproduktów:]

Profil OEF musi być obliczany i zgłaszany przy użyciu A równego 1 dla produktu objętego badaniem.

W ramach dodatkowych informacji technicznych muszą zostać zgłoszone wyniki dla różnych zastosowań/materiałów z zastosowaniem następujących wartości A:

B.6.    Etapy cyklu życia

B.6.1.    Pozyskiwanie i przetwarzanie wstępne surowców

[OEFSR muszą zawierać wykaz wszystkich wymogów technicznych i założeń, które mają być stosowane przez osobę korzystającą z OEFSR. Ponadto muszą zawierać wykaz wszystkich procesów zachodzących na danym etapie cyklu życia (zgodnie z modelem organizacji reprezentatywnej), zgodnie z poniższą tabelą (transport w osobnej tabeli). Tabela może zostać odpowiednio dostosowana przez Sekretariat Techniczny (np. poprzez uwzględnienie odpowiednich parametrów wzoru na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego).]

[Proszę używać WIELKICH LITER do zapisywania nazw tych procesów, które mają być prowadzone przez przedsiębiorstwo]

Osoba korzystająca z OEFSR musi zgłosić wartości oceny jakości danych (dla wszystkich kryteriów ogółem + dla każdego kryterium z osobna) dla wszystkich stosowanych zbiorów danych.

[Opakowania muszą być modelowane w ramach etapu cyklu życia pt. „pozyskanie surowców”.]

OEFSR, które obejmują stosowanie kartonów na napoje lub opakowań typu „worek w pudełku” (ang. bag-in-box), muszą zawierać informację na temat ilości materiałów wsadowych (zwaną również zestawieniem podstawowych materiałów) i stwierdzenie, że opakowania muszą być modelowane poprzez połączenie określonych zbiorów danych dotyczących materiałów z określonym zbiorem danych dotyczącym przetwarzania].

[OEFSR, które obejmują korzystanie z opakowań wielokrotnego użytku z puli zarządzanych przez strony trzecie muszą zapewniać standardowe współczynniki ponownego użycia. OEFSR w przypadku opakowań należących do puli własnej przedsiębiorstwa muszą określać współczynnik ponownego użycia, który musi być obliczany wyłącznie na podstawie danych specyficznych dla danego łańcucha dostaw. W OEFSR należy stosować i kopiować dwa różne podejścia do modelowania przedstawione w załączniku III. OEFSR muszą obejmować następujące sformułowania: „Zużycie surowca na opakowania wielokrotnego użytku musi być obliczone poprzez podzielenie rzeczywistej masy opakowania przez współczynnik ponownego użycia.”].

[W przypadku poszczególnych składników transportowanych od dostawcy do fabryki osoba korzystająca z OEFSR potrzebuje danych dotyczących (i) rodzaju transportu, (ii) odległości w zależności od rodzaju transportu, (iii) współczynników wykorzystania w transporcie samochodami ciężarowymi oraz (iv) modelowania powrotu bez ładunku w transporcie samochodami ciężarowymi. OEFSR muszą zawierać standardowe dane lub wymagać podania tych danych w wykazie obowiązkowych informacji specyficznych dla danego przedsiębiorstwa. Należy stosować wartości standardowe podane w załączniku III, chyba że dostępne są dane specyficzne dla danych OEFSR].

[Proszę używać WIELKICH LITER do zapisywania nazw procesów, które mają być prowadzone przez przedsiębiorstwo.]

[OEFSR, które obejmują opakowanie wielokrotnego użytku muszą zawierać następujące sformułowania: „Współczynnik ponownego użycia wpływa na wielkość transportu, jaki jest potrzebny na jednostkę funkcjonalną. Wpływ transportu musi być obliczany przez podzielenie wpływu przejazdów w jedną stronę przez liczbę ponownych użyć tego opakowania.”]

B.6.2.    Modelowanie rolnicze [należy uwzględnić tylko w stosownych przypadkach]

[W przypadku gdy produkcja rolna wchodzi w zakres OEFSR, trzeba zamieścić następujący tekst. Można usunąć sekcje, które nie są istotne.]

Uwzględnianie wielofunkcyjnych procesów Muszą być przestrzegane zasady opisane w przewodniku LEAP: „Environmental performance of animal feeds supply chains” (s. 36–43), FAO 2015, dostępne pod adresem http://www.fao.org/partnerships/leap/publications/en/

Należy zastosować dane szczegółowe dotyczące konkretnego rodzaju upraw oraz państwa, regionu lub klimatu w zakresie plonów, zużycia wody i użytkowania gruntów, zmian użytkowania gruntów oraz ilości nawozów (sztucznych i organicznych) (ilości N i P) i pestycydów na hektar rocznie, jeśli takie dane są dostępne.

Dane dotyczące uprawy muszą być gromadzone przez okres wystarczający, aby zapewniły uśrednioną ocenę analizy zbioru wejść i wyjść w powiązaniu z wejściami i wyjściami w ramach uprawy, które wyrównają wahania wynikające z różnic sezonowych:

Emisje pestycydów muszą być modelowane jako emisje konkretnych składników aktywnych. W podejściu standardowym pestycydy stosowane na polu uprawnym modelowanie musi być zgodne ze wskaźnikiem emisji: 90 % do gleby, 9 % do powietrza i 1 % do wody.

Emisje nawozów (i obornika) muszą zostać podzielone w zależności od rodzaju nawozu i obejmować co najmniej:

LCI w przypadku emisji P powinna być modelowana jako ilość fosforu wyemitowanego do wody po spływie i elementem środowiska, do którego została uwolniona emisja i który musi zostać zastosowany, jest wówczas „woda”. Jeżeli ilość ta jest niedostępna, LCI można modelować jako ilość fosforu zastosowaną na polu uprawnym (za pośrednictwem obornika lub nawozów) i elementem środowiska, do którego została uwolniona emisja i który musi być zastosowany, jest wówczas „gleba”. W tym przypadku spływ z gleby do wody stanowi część metody oceny oddziaływania.

LCI w przypadku emisji N musi być modelowane jako ilość emisji ulatniających się z pola (gleby) i trafiających do poszczególnych elementów środowiska atmosferycznego i wodnego przypadających na ilość zastosowanych nawozów. Emisje azotu do gleby nie muszą być poddane modelowaniu. Emisje azotu muszą zostać obliczone na podstawie ilości azotu zastosowanych przez rolnika na polu uprawnym z wykluczeniem źródeł zewnętrznych (np. depozycji deszczowej).

[W przypadku nawozów azotowych OEFSR muszą opisywać model LCI, który ma być stosowany. Należy wykorzystać współczynniki emisji poziomu 1 pochodzące z wytycznych IPCC z 2006 r. W OEFSR można wykorzystać bardziej kompleksowy model pola uprawnego, na którym zastosowano azot, z zastrzeżeniem, że (i) model ten obejmuje co najmniej emisje wymagane powyżej, (ii) musi zostać zachowana równowaga między azotem wejściowym i wyjściowym oraz (iii) model jest opisany w przejrzysty sposób.]

Emisje metali ciężkich z środków stosowanych na polu uprawnym muszą być modelowane jako emisja do gleby lub wymywanie bądź erozja do wody. W bilansie emisji do wody musi zostać określony stopień utlenienia metalu (np. Cr+3, Cr+6). Ponieważ podczas wzrostu rośliny uprawne przyswajają część emisji metali ciężkich, konieczne jest sprecyzowanie sposobu modelowania upraw, które zachowują się jak pochłaniacz. Musi być zastosowane następujące podejście do modelowania:

[ST musi wybrać jedno z dwóch podejść do modelowania, które ma być stosowane.]

Emisje metanu z uprawy ryżu muszą zostać włączone na podstawie zasad obliczania określonych w wytycznych IPCC (2006).

W przypadku wysuszonych gleb torfowych muszą zostać uwzględnione emisje dwutlenku węgla na podstawie modelu, w którym poziomy wysuszenia są powiązane z utlenianiem węgla w skali roku.

Muszą zostać uwzględnione następujące działania [ST będzie decydować o tym, co musi zostać uwzględnione]:

B.6.3.    Produkcja

[OEFSR muszą zawierać wykaz wszystkich wymogów technicznych i założeń, które mają być stosowane przez osobę korzystającą z OEFSR. Ponadto muszą zawierać wykaz wszystkich procesów zachodzących na każdym etapie cyklu życia, zgodnie z poniższą tabelą. Tabela może zostać odpowiednio dostosowana przez Sekretariat Techniczny (np. poprzez uwzględnienie odpowiednich parametrów wzoru na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego).]

[Proszę używać WIELKICH LITER do zapisywania nazw tych procesów, które mają być prowadzone przez przedsiębiorstwo]

Osoba korzystająca z OEFSR musi zgłosić wartości oceny jakości danych (dla wszystkich kryteriów ogółem + dla każdego kryterium z osobna) dla wszystkich stosowanych zbiorów danych.

[OEFSR, które obejmują opakowania wielokrotnego użytku, muszą uzasadniać dodatkową energię i zasoby zużyte do czyszczenia, naprawy lub uzupełniania zapasów.]

Odpady z produktów wykorzystanych w produkcji muszą zostać uwzględnione w modelowaniu. [Muszą zostać opisane standardowe wskaźniki strat z tytułu niewykonania zobowiązania w podziale na rodzaj produktu oraz sposób ich uwzględnienia w przepływie odniesienia.]

B.6.4.    Etap dystrybucji [należy uwzględnić w stosownych przypadkach]

Transport z fabryki do klienta końcowego (w tym transport konsumencki) musi być modelowany w ramach tego etapu cyklu życia. Klient końcowy jest definiowany jako ... [należy wypełnić.]

Jeśli dla jednego lub kilku parametrów transportowych dostępne są informacje specyficzne dla danego łańcucha dostaw, mogą one być stosowane zgodnie z matrycą potrzeb w zakresie danych.

[Sekretariat Techniczny musi przedstawić standardowy scenariusz transportu w OEFSR. W przypadku gdy OEFSR nie zawierają żadnego szczególnego scenariusza dotyczącego transportu, jako podstawa musi zostać stosowany scenariusz transportu podany w metodzie OEF wraz z (i) kilkoma wskaźnikami właściwymi dla OEFSR (ii) szczególnymi współczynnikami wykorzystania właściwymi dla OEFSR, dla transportu samochodami ciężarowymi oraz (iii) szczególnymi współczynnikami przydziału właściwymi dla OEFSR dla transportu konsumenckiego. W przypadku produktów nadających się do ponownego wykorzystania, oprócz transportu niezbędnego do dostarczenia ich do miejsca sprzedaży/centrum dystrybucji, musi być dodany scenariusz transportu. W przypadku produktów chłodzonych lub mrożonych powinny zostać zmienione standardowe procesy transportu samochodami ciężarowymi lub dostawczymi. OEFSR muszą zawierać wykaz wszystkich procesów zachodzących w scenariuszu (zgodnie z modelem organizacji reprezentatywnej), z wykorzystaniem poniższej tabeli. Tabela może zostać odpowiednio dostosowana przez Sekretariat Techniczny]

[Proszę używać WIELKICH LITER do zapisywania nazw tych procesów, które mają być prowadzone przez przedsiębiorstwo.]

Osoba korzystająca z OEFSR musi zgłosić wartości oceny jakości danych (dla wszystkich kryteriów ogółem + dla każdego kryterium z osobna) dla wszystkich stosowanych zbiorów danych.

Odpady z produktów powstałe podczas dystrybucji i sprzedaży detalicznej muszą zostać uwzględnione w modelowaniu. [Muszą zostać opisane standardowe wskaźniki strat z tytułu niewykonania zobowiązania w podziale na rodzaj produktu oraz sposób ich uwzględnienia w przepływie odniesienia. OEFSR muszą być zgodne z częścią F niniejszego załącznika w przypadku braku dostępu do informacji specyficznych dla OEFSR.]

B.6.5.    Etap eksploatacji [należy uwzględnić w stosownych przypadkach]

[OEFSR muszą zawierać jasny opis etapu eksploatacji oraz wykaz wszystkich procesów w nim zachodzących (zgodnie z modelem organizacji reprezentatywnej) zgodnie z poniższą tabelą. Tabela może zostać w razie potrzeby dostosowana przez Sekretariat Techniczny]

[Proszę używać WIELKICH LITER do zapisywania nazw tych procesów, które mają być prowadzone przez przedsiębiorstwo.]

Osoba korzystająca z OEFSR musi zgłosić wartości oceny jakości danych (dla wszystkich kryteriów ogółem + dla każdego kryterium z osobna) dla wszystkich stosowanych zbiorów danych.

[W tej sekcji OEFSR muszą zawierać również wykaz wszystkich wymogów technicznych i założeń, które mają być stosowane przez osobę korzystającą z OEFSR. OEFSR muszą określać, czy dla pewnych procesów stosuje się podejście delta. W przypadku zastosowania podejścia delta, OEFSR muszą określać minimalne zużycie (wartość odniesienia), które należy zastosować przy obliczaniu dodatkowego zużycia przypisanego do danego produktu.]

Jeżeli chodzi o etap eksploatacji, musi zostać wykorzystany koszyk zużycia energii z sieci. Koszyk energii elektrycznej musi odzwierciedlać wskaźniki sprzedaży między krajami/regionami UE. Aby ustalić wskaźnik, musi zostać zastosowana jednostka fizyczna (np. liczba sztuk lub kilogramów produktu [wyboru dokona Sekretariat Techniczny]). W przypadku gdy takie dane są niedostępne, musi zostać zastosowany średni koszyk energetyczny dla zużycia energii w UE (UE + EFTA) lub koszyk energetyczny dla zużycia energii reprezentatywny dla regionu.

Odpady z produktów powstałe na etapie eksploatacji muszą zostać uwzględnione w modelowaniu. [Muszą zostać opisane standardowe wskaźniki strat z tytułu niewykonania zobowiązania w podziale na rodzaj produktu oraz sposób ich uwzględnienia w przepływie odniesienia. OEFSR muszą być zgodne z częścią E niniejszego załącznika w przypadku braku dostępu do informacji specyficznych dla OEFSR.]

B.6.6.    Wycofanie z eksploatacji [należy uwzględnić w stosownych przypadkach]

Etap wycofania z eksploatacji produktów rozpoczyna się, kiedy produkt objęty badaniem oraz jego opakowanie zostają wyrzucone przez użytkownika, a kończy, gdy produkty wracają do przyrody jako odpady lub wchodzą w cykl życia innych produktów (tj. jako wejście pochodzące z recyklingu). Ogólnie rzecz biorąc, obejmuje on odpady z produktów objętych badaniem, takich jak odpady żywnościowe, oraz opakowania podstawowe.

Pozostałe odpady (inne niż z produktu objętego badaniem) wytworzone na etapie produkcji lub dystrybucji, w punkcie sprzedaży detalicznej, na etapie eksploatacji lub po wycofaniu z eksploatacji muszą zostać uwzględnione w cyklu życia produktu i modelowane na etapie cyklu życia, na którym zostały wytworzone.

[OEFSR muszą zawierać wykaz wszystkich wymogów technicznych i założeń, które mają być stosowane przez osobę korzystającą z OEFSR. Ponadto muszą one zawierać wykaz wszystkich procesów zachodzących na tym etapie cyklu życia (zgodnie z modelem organizacji reprezentatywnej) zgodnie z poniższą tabelą. Tabela może zostać odpowiednio dostosowana przez Sekretariat Techniczny (np. poprzez uwzględnienie odpowiednich parametrów wzoru na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego). Proszę zauważyć, że transport z miejsca odbioru do miejsca przetwarzania produktów wycofanych z eksploatacji może być uwzględniony w zbiorach danych dotyczących składowania, spalania i recyklingu. Sekretariat Techniczny sprawdza, czy uwzględniono go w standardowych zbiorach danych. Mogą jednak zaistnieć przypadki, w których potrzebne będą dodatkowe standardowe dane dotyczące transportu i dlatego muszą zostać tu uwzględnione. W przypadku gdy niedostępne są żadne lepsze dane, należy stosować standardowe wartości metody OEF.]

[Proszę używać WIELKICH LITER do zapisywania nazw tych procesów, które mają być prowadzone przez przedsiębiorstwo.]

Osoba korzystająca z OEFSR musi zgłosić wartości oceny jakości danych (dla wszystkich kryteriów ogółem + dla każdego kryterium z osobna) dla wszystkich stosowanych zbiorów danych.

Etap wycofania z eksploatacji musi być modelowany z zastosowaniem wzoru na obliczanie śladu środowiskowego materiałów pochodzących z obiegu zamkniętego i zasad określonych w sekcji „Modelowanie wycofania z eksploatacji” niniejszych OEFSR i w metodzie OEF wraz ze standardowymi parametrami wymienionymi w tabeli [numer tabeli].

W związku z tym przed wyborem odpowiedniej wartości R2 osoba korzystająca z OEFSR musi ocenić możliwość poddania materiału recyklingowi. Badanie OEF musi zawierać oświadczenie dotyczące możliwości poddania materiałów/produktów recyklingowi. Oświadczenie dotyczące możliwości poddania materiału recyklingowi musi zostać dostarczone wraz z oceną możliwości recyklingu, która obejmuje dowody odnoszące się do następujących trzech kryteriów (zgodnie z opisem w normie EN ISO 14021:2016, sekcja 7.7.4 „Metodyka oceny”):

Pkt 1 i 3 można udowodnić na podstawie danych statystycznych dotyczących recyklingu (dla poszczególnych krajów) pochodzących od stowarzyszeń branżowych lub organów krajowych. Dowody dotyczące pkt 3 można przybliżyć, wykorzystując na przykład projekt oceny możliwości poddania produktu recyklingowi przedstawiony w normie EN 13430 – Recykling materiałowy (załączniki A i B) lub inne specyficzne dla danego sektora wytyczne dotyczące możliwości poddania produktu recyklingowi, o ile są dostępne ( 219 ).

Po przeprowadzeniu oceny możliwości poddania produktu recyklingowi, muszą zostać zastosowane odpowiednie wartości R2 (specyficzne dla łańcucha dostaw lub standardowe). Jeżeli jedno z kryteriów nie jest spełnione lub wytyczne dotyczące możliwości poddania produktu recyklingowi specyficzne dla danego sektora wskazują na ograniczoną możliwości poddania recyklingowi, musi zostać zastosowana wartość R2 równą 0 %.

Muszą być zastosowane wartości R2 specyficzne dla danego przedsiębiorstwa (mierzone przy wyjściu z zakładu recyklingu), jeśli są dostępne. Jeżeli żadne wartości specyficzne dla danego przedsiębiorstwa nie są dostępne i spełniono kryteria oceny możliwości poddania produktu recyklingowi (patrz poniżej), muszą być zastosowane wartości R2 specyficzne dla danego zastosowania wymienione w poniższej tabeli.

Stosowane wartości R2 muszą zostać poddane weryfikacji w ramach badania OEF.

[OEFSR muszą zawierać tabelę, w której wymieniono wszystkie parametry, które użytkownik ma wykorzystać, aby wdrożyć wzór na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego, z rozróżnieniem tych, które mają stałą wartość (które należy podać w tej samej tabeli; z metody OEF lub właściwe dla OEFSR) oraz tych, które są specyficzne dla badania OEF (np. R2, itp.). Ponadto, w stosownych przypadkach, OEFSR muszą zawierać dodatkowe zasady dotyczące modelowania wynikające z metody OEF. W tej tabeli wartość B standardowo musi być równa 0.]

[OEFSR, które obejmują opakowanie wielokrotnego użytku muszą zawierać następujące sformułowania: „Współczynnik ponownego użycia określa ilość materiału opakowaniowego (na sprzedany produkt), który ma być przetworzony po wycofaniu z eksploatacji. Ilość przetworzonych opakowań po wycofaniu z eksploatacji musi zostać obliczona przez podzielenie rzeczywistej masy opakowania przez liczbę ponownych użyć tego opakowania.”]

B.7.    Wyniki oznaczania śladu środowiskowego organizacji – profil oznaczania śladu środowiskowego organizacji

Osoba korzystająca z OEFSR musi obliczyć profil oznaczania śladu środowiskowego organizacji swojego produktu zgodnie ze wszystkimi wymogami zawartymi w tych zasadach sektorowych dotyczących śladu środowiskowego organizacji. W sprawozdaniu OEF muszą znaleźć się następujące informacje:

Wraz ze sprawozdaniem dotyczącym OEF osoba korzystająca z OEFSR musi opracować zagregowany zbiór danych zgodny z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego dla produktu objętego badaniem. Ten zbiór danych musi zostać udostępniony Komisji Europejskiej i może zostać podany do wiadomości publicznej. Wersja zdezagregowana może pozostać poufna.

B.8.    Weryfikacja

Weryfikacja badania OEF/sprawozdania dotyczącego OEF przeprowadzonego zgodnie z niniejszymi OEFSR musi zostać przeprowadzona zgodnie ze wszystkimi ogólnymi wymogami zawartymi w sekcji 9 załącznika III, w tym z częścią A niniejszego załącznika i z wymogami wymienionymi poniżej.

Weryfikatorzy muszą sprawdzić, czy badanie OEF przeprowadzono zgodnie z niniejszymi OEFSR.

W przypadku gdy zasady wdrażające metodę OEF określają szczegółowe wymogi dotyczące weryfikacji i walidacji badań OEF, sprawozdań dotyczących OEF i narzędzi przekazywania informacji na temat OEF, pierwszeństwo muszą mieć wymogi zawarte w tych zasadach.

Weryfikatorzy muszą przeprowadzić walidację dokładności i wiarygodności informacji ilościowych zastosowanych w obliczeniach w badaniu. Ponieważ taka walidacja może być bardzo zasobochłonna, muszą być przestrzegane następujące wymogi:

W szczególności weryfikatorzy sprawdzają, czy ocena jakości danych procesu spełnia minimalne kryteria dotyczące oceny jakości danych określone w matrycy potrzeb w zakresie danych dla wybranych procesów.

Powyższe kontrole danych muszą obejmować m.in. zastosowane dane dotyczące działalności, wybór wtórnych procesów składowych, wybór bezpośrednich przepływów podstawowych i parametry wzoru na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego. Jeżeli na przykład istnieje 5 procesów i każdy z nich obejmuje 5 jednostek danych dotyczących działalności, 5 zbiorów danych wtórnych i 10 parametrów wzoru na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego, weryfikator musi sprawdzić co najmniej 4 z 5 procesów (70 %) i – w odniesieniu do każdego procesu – co najmniej 4 jednostki danych dotyczących działalności (70 % całkowitej ilości danych dotyczących działalności), 4 zbiory danych wtórnych (70 % całkowitej liczby zbiorów danych wtórnych) oraz 7 parametrów wzoru na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego (70 % całkowitej liczby parametrów wzoru na obliczanie śladu środowiskowego materiału pochodzącego z obiegu zamkniętego), a więc 70 % każdego rodzaju danych, które mogą zostać poddane kontroli.

Weryfikacja sprawozdania dotyczącego OEF musi polegać na losowym sprawdzeniu wystarczającej ilości informacji, aby uzyskać wystarczającą pewność, że sprawozdanie dotyczące OEF spełnia wszystkie warunki wyszczególnione w sekcji 8 załącznika III, w tym w części A niniejszego załącznika.

[OEFSR mogą określać dodatkowe wymogi w zakresie weryfikacji, które należy dodać do minimalnych wymogów określonych w niniejszym dokumencie.]

Bibliografia

[Bibliografia, na którą powołano się w zasadach sektorowych dotyczących śladu środowiskowego organizacji.]

---

Załączniki
ZAŁĄCZNIK B1 – wykaz współczynników normalizacji śladu środowiskowego i współczynników ważenia
Globalne współczynniki normalizacji stosowane w odniesieniu do śladu środowiskowego. W obliczeniach śladu środowiskowego stosuje się współczynniki normalizacji w postaci globalnego wpływu na osobę.
[Sekretariat Techniczny musi dostarczyć wykaz współczynników normalizacji i ważenia, które stosuje osoba korzystająca z OEFSR. Współczynniki normalizacji i ważenia są dostępne pod adresem: http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml ( 222 )]
ZAŁĄCZNIK B2 – wzór badania OEF
[OEFSR muszą zawierać załącznik z listą kontrolną zawierającą wykaz wszystkich pozycji, które należy uwzględnić w badaniach OEF, przy użyciu wzoru badania OEF, który znajduje się w części E niniejszego załącznika do niniejszego dokumentu. Pozycje już uwzględnione muszą znaleźć się we wszystkich OEFSR. Ponadto każdy Sekretariat Techniczny może zdecydować o dodaniu dodatkowych punktów do wzoru].
ZAŁĄCZNIK B3 – sprawozdania z przeglądu OEFSR i badań OEF-RO
[Wstawić sprawozdania zespołu ds. przeglądu krytycznego dotyczące OEFSR i OEF-RO, w tym wszystkie ustalenia dokonane podczas przeglądu i działania podjęte przez Sekretariat Techniczny w odpowiedzi na uwagi kontrolerów.]
ZAŁĄCZNIK B4 – Inne załączniki
[Sekretariat Techniczny może podjąć decyzję o dodaniu innych załączników, które uzna za istotne. Może to być przykład zastosowania obliczeń matrycy potrzeb w zakresie danych lub oceny jakości danych oraz objaśnienia dotyczące decyzji podejmowanych w trakcie opracowywania OEFSR].

CZĘŚĆ C

WYKAZ STANDARDOWYCH PARAMETRÓW WZORU NA OBLICZANIE ŚLADU ŚRODOWISKOWEGO MATERIAŁU POCHODZĄCEGO Z OBIEGU ZAMKNIĘTEGO

Część C załącznika IV jest dostępna pod adresem: http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml.

Wykaz wartości w części C załącznika IV jest okresowo poddawany przeglądowi i aktualizowany przez Komisję Europejską; osoby stosujące metodę OEF zachęca się do sprawdzania i stosowania najbardziej aktualnych wartości podawanych w załączniku.

Część D

STANDARDOWE DANE DO MODELOWANIA ETAPU EKSPLOATACJI

W przypadku gdy lepsze dane nie są dostępne, w badaniach OEF i podczas opracowywania OEFSR muszą być wykorzystane następujące tabele: Podane dane opierają się na założeniach, o ile nie określono inaczej.

Standardowe założenia dotyczące przechowywania (zawsze opierają się na założeniach, o ile nie określono inaczej).

CZĘŚĆ E

WZÓR SPRAWOZDANIA DOTYCZĄCEGO OEF

W niniejszej części załącznika przedstawiono wzór sprawozdania OEF, który musi być zastosowany do wszystkich rodzajów badań OEF (w tym np. OEF-RO lub badań pomocniczych dla OEFSR). W niniejszym wzorze przedstawiono obowiązkową strukturę sprawozdania, której należy przestrzegać oraz informacje, które należy zgłaszać w formie niewyczerpującego wykazu. Należy uwzględnić wszystkie pozycje, które muszą być zgłaszane z wykorzystaniem metody OEF, nawet jeżeli nie są one wyraźnie wymienione w niniejszym wzorze.

Ślad środowiskowy organizacji

Sprawozdanie

[Tutaj wstawić nazwę organizacji]

Spis treści

Akronimy

[W niniejszej sekcji należy wymienić wszystkie akronimy używane w badaniu OEF. Definicje uwzględnione już w ostatniej wersji metody OEF muszą zostać skopiowane w ich oryginalnej formie. Akronimy muszą zostać podane w porządku alfabetycznym].

Definicje

[W niniejszej sekcji należy wymienić wszystkie definicje, które są istotne w odniesieniu do badania OEF. Definicje uwzględnione już w ostatniej wersji metody OEF muszą zostać skopiowane w ich oryginalnej formie. Definicje muszą zostać podane w porządku alfabetycznym].

E.1    Streszczenie

[Streszczenie musi obejmować co najmniej następujące elementy:

W miarę możliwości, streszczenie powinno mieć formę pisemną, być skierowane do odbiorców nietechnicznych nie być dłuższe niż 3–4 strony.]

E.2.    Informacje ogólne

[Najlepiej byłoby gdyby poniższe informacje umieszczono na pierwszej stronie badania:

E.3    Cel badania

[Obowiązkowe elementy sprawozdawczości obejmują co najmniej:

E.4.    Zakres opracowania

[Zakres badania musi obejmować szczegółowe określenie analizowanego systemu i odnosić się do ogólnego podejścia zastosowanego w celu ustalenia: i) jednostka sprawozdawcza i asortyment produktów, (ii) granice systemu (w tym określenie granicy organizacyjnej i granicy śladu środowiskowego organizacji), (iii) wykaz kategorii oddziaływania śladu środowiskowego, (iv) dodatkowe informacje (środowiskowe i techniczne), (v) założenia i ograniczenia.]

E.4.1.    Jednostka funkcjonalna/deklarowana i przepływ odniesienia

[Podać jednostkę sprawozdawczą, określając organizację i asortyment produktów:

Definicja organizacji:

opis asortymentu produktów:

rok odniesienia;

częstotliwość sprawozdań.]

E.4.2.    Granice systemu

[Niniejsza sekcja musi zawierać co najmniej:

E.4.3.    Kategorie oddziaływania śladu środowiskowego

[Wstawić tabelę z wykazem kategorii oddziaływania śladu środowiskowego, jednostek i zastosowanego pakietu referencyjnego w zakresie śladu środowiskowego (zob. http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml w celu uzyskania dalszych szczegółów).

W przypadku zmiany klimatu należy określić, czy wyniki trzech podwskaźników są przedstawiane oddzielnie w sekcji wyników].

E.4.4.    Informacje dodatkowe

[Opisać wszelkie dodatkowe informacje środowiskowe i dodatkowe informacje techniczne zawarte w badaniu OEF. Podać odniesienia i przyjęte zasady w zakresie dokładnych obliczeń.

Wskazać, czy różnorodność biologiczna jest istotna/nieistotna w przypadku produktu objętego badaniem.

E.4.5.    Założenia i ograniczenia

[Opisać wszystkie ograniczenia i założenia. Podać listę ewentualnych luk w danych oraz sposób ich uzupełnienia. Przedstawić wykaz wykorzystanych zastępczych zbiorów danych.]

E.5.    Analiza zbioru wejść i wyjść

[W niniejszej sekcji przedstawiono opis kompilacji analizy zbioru wejść i wyjść (LCI), oraz zawarto:

E.5.1.    Etap kontroli wstępnej [w stosownych przypadkach]

[Przedstawić opis etapu kontroli wstępnej, w tym istotne informacje dotyczące zbierania danych, wykorzystywanych danych (np. wykaz zbiorów danych wtórnych, dane dotyczące działalności, bezpośrednie przepływy podstawowe), wyłączenia oraz wyniki etapu oceny wpływu cyklu życia.

Udokumentować główne ustalenia i ewentualne udoskonalenia w zakresie początkowych ustawień zakresu (jeśli istnieją).]

E.5.2.    Wybory w zakresie modelowania

[Opisać wszystkie wybory w zakresie modelowania w odniesieniu do wymienionych poniżej aspektów (w razie potrzeby można dodać więcej):

E.5.3.    Uwzględnianie wielofunkcyjnych procesów

[Opisać zasady dotyczące przydziału stosowane w badaniu OEF oraz sposób modelowania/dokonywania obliczeń. Podać wykaz wszystkich współczynników przydziału używanych dla każdego procesu oraz szczegółowy wykaz wykorzystywanych procesów i zbiorów danych, w przypadku stosowania zbiorów zamiennych.]

E.5.4.    Gromadzenie danych

[Niniejsza sekcja musi zawierać co najmniej:

E.5.5.    Wymogi dotyczące jakości danych i ocena jakości danych

[zamieścić tabelę, w której wymienia się wszystkie procesy i związane z nimi sytuacje zgodnie z matrycą potrzeb w zakresie danych.

Podać ocenę jakości danych w badaniu OEF.]

E.6.    Wyniki oceny oddziaływania [poufne, w stosownych przypadkach]

E.6.1.    Wyniki OEF

[Niniejsza sekcja musi zawierać co najmniej:

E.6.2.    Informacje dodatkowe

[Niniejsza sekcja musi zawierać:

E.7.    Interpretacja wyników oznaczania śladu środowiskowego organizacji

[Niniejsza sekcja musi zawierać co najmniej:

Przykład:

E.8.    Oświadczenie dotyczące walidacji

[Oświadczenie dotyczące walidacji jest obowiązkowe i musi w każdym przypadku być dołączone do sprawozdania dotyczącego OEF w formie publicznego załącznika.

W oświadczeniu dotyczącym walidacji muszą znaleźć się co najmniej następujące elementy i kwestie:

ZAŁĄCZNIK I do oświadczenia dotyczącego walidacji

[Załącznik ma stanowić dokumentację elementów wspierających sprawozdanie główne, które mają bardziej techniczny charakter. Załącznik może obejmować:

ZAŁĄCZNIK II do oświadczenia dotyczącego walidacji – SPRAWOZDANIE POUFNE

[Załącznik dotyczący poufności jest opcjonalną sekcją, która musi zawierać wszystkie te dane (w tym dane pierwotne) oraz informacje, które są poufne lub zastrzeżone i nie mogą zostać udostępnione odbiorcom zewnętrznym.]

ZAŁĄCZNIK III do oświadczenia dotyczącego walidacji – ZBIÓR DANYCH ZGODNY Z WYMOGAMI W ZAKRESIE OZNACZANIA ŚLADU ŚRODOWISKOWEGO

[Zagregowane zbiory danych dotyczących produktu objętego badaniem zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego muszą zostać udostępnione Komisji Europejskiej.]

CZĘŚĆ F

STANDARDOWE WSKAŹNIKI STRAT DLA POSZCZEGÓLNYCH RODZAJÓW PRODUKTÓW

Standardowe wskaźniki strat dla poszczególnych rodzajów produktów podczas dystrybucji i u konsumenta (w tym restauracje itp.) (zgodnie z założeniami, jeśli nie określono inaczej). Dla uproszczenia wartości dla restauracji uważa się za takie same jak dla konsumenta w warunkach domowych.

Straty żywności w centrum dystrybucji, podczas transportu i w miejscu sprzedaży detalicznej oraz w domu: zakłada się, że 50 % jest wyrzucane (tzn. spalane i składowane), 25 % przeznacza się na kompost, a 25 % jest poddawane metanizacji.

Straty produktów (oprócz żywności) podczas pakowania/przepakowywania/rozpakowywania w centrum dystrybucji, podczas transportu i w miejscu sprzedaży detalicznej: zakłada się, że 100 % jest poddawane recyklingowi.

Zakłada się, że pozostałe odpady wytwarzane w centrum dystrybucyjnym, podczas transportu i w punkcie sprzedaży detalicznej (oprócz strat żywności i produktów), podczas czynności takich jak przepakowywanie/rozpakowywanie, są objęte takim samym wycofaniem z eksploatacji jak odpady domowe.

Zakłada się, że płynne odpady żywnościowe (jak np. mleko) u konsumenta (w tym w restauracjach itp.) są wylewane do zlewu i w związku z tym oczyszczane w zakładzie przetwarzania odpadów.

---

( 1 ) Na podstawie definicji określonej w protokole dotyczącym emisji gazów cieplarnianych zakresu 3 pochodzącym ze Standardu Rachunkowości i Sprawozdawczości Przedsiębiorstw (Światowy Instytut Zasobów, 2011).

( 2 ) https://eplca.jrc.ec.europa.eu/permalink/Guide_EF_DATA.pdf

( 3 ) https://ec.europa.eu/energy/intelligent/projects/en/projects/e-track-ii

( 4 ) Więcej szczegółowych informacji można znaleźć w Przewodniku dotyczącym zbiorów danych zgodnych z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego pod adresem https://eplca.jrc.ec.europa.eu/permalink/Guide_EF_DATA.pdf.

( 5 ) Więcej szczegółowych informacji można znaleźć w Przewodniku dotyczącym zbiorów danych zgodnych z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego pod adresem https://eplca.jrc.ec.europa.eu/permalink/Guide_EF_DATA.pdf.

( 6 ) Dostępny od adresem http://eplca.jrc.ec.europa.eu/?page_id=86

( 7 ) Komitet Normalizacyjny Globalnej Sieci Śladu Ekologicznego (2009): Ecological Footprint Standards 2009.

( 8 ) WRI/WBCSD 2011: Greenhouse Gas Protocol – Product Life Cycle Accounting and Reporting Standard.

( 9 ) Wycofane w maju 2016 r.

( 10 ) Protokół ENVIFOOD, protokół oceny środowiskowej żywności i napojów, okrągły stół na rzecz zrównoważonej konsumpcji i produkcji żywności w Europie, grupa robocza 1, Bruksela, Belgia.

( 11 ) Komisja Europejska – Wspólne Centrum Badawcze – Instytut Środowiska i Zrównoważonego Rozwoju (2011b). Analysis of Existing Environmental Footprint methodologies for Products and Organisations: Recommendations, Rationale, and Alignment [Analiza istniejących metod obliczania śladu środowiskowego produktów i organizacji: zalecenia, uzasadnienie i dostosowanie]. KE – IES – JRC, Ispra, listopad 2011 r.

( 12 ) Termin „kategoria oddziaływania śladu środowiskowego” stosuje się w przedmiotowej metodzie w miejsce terminu „kategoria oddziaływania” (ang. impact category) stosowanego w normie EN ISO 14044:2006.

( 13 ) Termin „kategoria oddziaływania śladu środowiskowego” stosuje się w metodzie PEF zamiast terminu „kategoria oddziaływania” (ang. impact category) stosowanego w normie EN ISO 14044:2006.

( 14 ) Pakiet referencyjny w zakresie śladu środowiskowego zawiera wszystkie informacje potrzebne do przeprowadzenia fazy LCIA (w formacie ILCD). Zawiera on pozycje odniesienia, takie jak przepływy podstawowe, właściwości przepływu, grupy jednostek, metody oceny skutków itp., i jest dostępny pod adresem: https://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml

( 15 ) Dyrektywa w sprawie nieuczciwych praktyk handlowych i powiązane wytyczne są dostępne pod adresem: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/TXT/?uri=LEGISSUM%3Al32011

( 16 ) Dz.U. L 39 z 16.2.1993, s. 3.

( 17 ) https://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml

( 18 ) http://eplca.jrc.ec.europa.eu/repository/EF

( 19 ) Environmental performance of animal feeds supply chains (s. 36–43), FAO 2016, dostępne pod adresem http://www.fao.org/partnerships/leap/publications/en/

( 20 ) Zob. EN ISO 14067:2018.

( 21 ) https://ghgprotocol.org/sites/default/files/standards/Scope%202%20Guidance_Final_Sept26.pdf

( 22 ) W przypadku niektórych krajów wariant ten jest najlepszą sytuacją, nie najgorszą.

( 23 ) Współczynnik ładunku to stosunek rzeczywistego ładunku do pełnego ładunku / pojemności ładunkowej (np. masa lub pojemność), którą pojazd przewozi w trakcie jednego przejazdu.

( 24 ) Z danych Eurostatu z 2015 r. wynika, że 21 % kilometrów w ramach transportu samochodami ciężarowymi przejeżdża się bez ładunku, a 79 % – z ładunkiem (przy czym obciążenie jest nieznane). Tylko w Niemczech średnie obciążenie samochodu ciężarowego wynosi 64 %.

( 25 ) Obliczone jako średnia ważona masy towarów z kategorii 06, 08 i 10 z wykorzystaniem klasyfikacji towarów Ramon do celów statystyk transportu po 2007 r. Kategoria „wyroby z mineralnych surowców niemetalicznych” jest wykluczona, ponieważ może zostać policzona podwójnie ze szkłem.

( 26 ) Obliczone jako średnia ważona masy towarów z wszystkich kategorii.

( 27 ) https://www.searates.com/services/distances-time/ lub https://co2.myclimate.org/en/flight_calculators/new

( 28 ) Zasady sektorowe dotyczące śladu środowiskowego organizacji w sektorze sprzedaży detalicznej (wersja 1.0) są dostępne pod adresem http://ec.europa.eu/environment/eussd/smgp/pdf/OEFSR-Retail_15052018.pdf

( 29 ) Osoba przeprowadzająca badanie ma kontrolę nad subpopulacjami włączonymi do próbki, natomiast proste losowe pobieranie próbek nie gwarantuje, że każda subpopulacja (warstwa) określonej populacji jest odpowiednio reprezentowana w próbce końcowej. Jedną z głównych wad próbkowania warstwowego jest jednak fakt, że zidentyfikowanie subpopulacji właściwych dla danej populacji może być trudne.

( 30 ) Specyfikacje opracowywania i zmieniania zasad dotyczących kategorii produktu (10.12.2014), ADEME.

( 31 ) Wykaz wartości w części C załącznika II jest okresowo poddawany przeglądowi i aktualizowany przez Komisję Europejską; osoby stosujące metodę PEF zachęca się do sprawdzania i stosowania najbardziej aktualnych wartości podawanych w dokumencie http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml

( 32 ) Zebrane dane statystyczne, które odpowiadają pkt 8 na rysunku 8, można wykorzystać do obliczenia współczynnika wydajności recyklingu. Pkt 8 odpowiada celom w zakresie recyklingu obliczonym zgodnie z ogólną zasadą określoną w dyrektywie (UE) 2018/851 z dnia 30 maja 2018 r.. W niektórych przypadkach na ściśle określonych warunkach i w drodze odstępstwa od ogólnej zasady dane mogą być dostępne w pkt 6 na rysunku 8 i mogą być wykorzystane do obliczenia współczynnika wydajności recyklingu.

( 33 ) Założenie oparte na systemie monopolowym Finlandii. http://ec.europa.eu/environment/waste/studies/packaging/finland.pdf

( 34 ) Oszacowanie techniczne, ponieważ nie można było znaleźć źródła danych. Specyfikacje techniczne gwarantują okres trwałości wynoszący 10 lat. Jako pierwsze oszacowanie przyjmuje się 3 powroty rocznie (od 2 do 4).

( 35 ) Wykorzystano mniej konserwatywną liczbę.

( 36 ) Przy oszacowaniu wykorzystano połowę palet z tworzywa sztucznego

( 37 ) Na przykład: Załóżmy, że wkład podkategorii „zmiana klimatu – czynniki biogeniczne” w całkowite oddziaływanie na zmianę klimatu wynosi 7 % (w wartościach bezwzględnych), a podkategorii „zmiana klimatu – użytkowanie gruntów i zmiany użytkowania gruntów” – 3 %. W takim przypadku musi być zgłoszone całkowite oddziaływanie na zmianę klimatu oraz podkategoria „zmiana klimatu – czynniki biogeniczne”.

( 38 ) Lasy naturalne to niezdegradowane lasy rodzime lub długoletnie. Definicja ta to dostosowana definicja z tabeli 8 w załączniku do decyzji Komisji C(2010)3751 w sprawie wytycznych dotyczących obliczania zasobów węgla w ziemi do celów załącznika V do dyrektywy 2009/28/WE. Zasadniczo definicja ta nie obejmuje lasów krótkookresowych, lasów zdegradowanych, lasu zagospodarowanego oraz lasów o krótko- lub długoterminowej rotacji.

( 39 ) Zgodnie z podejściem opartym na natychmiastowym utlenianiu określonym w wytycznych IPCC z 2013 r. (sekcja 2).

( 40 ) W przypadku zmienności produkcji na przestrzeni lat powinno stosować się przydział masy.

( 41 ) Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 529/2013/UE z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie zasad rozliczania emisji i usuwania gazów cieplarnianych w wyniku działalności związanej z użytkowaniem gruntów, zmianą użytkowania gruntów i leśnictwem oraz informacji o działaniach związanych z tą działalnością, Dz.U. L 165/80.

( 42 ) „Bezpośrednio przypisany” to termin odnoszący się do procesu, działania lub oddziaływania występującego w obrębie określonych granic systemu.

( 43 ) Pośrednia substytucja zachodzi, gdy produkt zostaje zastąpiony, ale nie wiadomo dokładnie, przez jaki inny produkt został zastąpiony:

( 44 ) Thoma i in., 2013.

( 45 ) Przyjęto takie samo nazewnictwo jak w IPCC (2006).

( 46 ) Standardową wartość 24 MJ kg-1 pierwotnie podaną w dokumencie IPPC zmieniono na 157 MJ kg-1 zgodnie ze wskazaniem FAO – Emisje gazów cieplarnianych i zapotrzebowanie łańcuchów dostaw małych przeżuwaczy na energię ze źródeł kopalnych. Wytyczne dotyczące oceny (2016).

( 47 ) Strona 10.24 IPCC (2006).

( 48 ) W niektórych sektorach jest równoważne z zestawieniem elementów składowych.

( 49 ) zob. https://eplca.jrc.ec.europa.eu/permalink/Guide_EF_DATA.pdf

( 50 ) W przypadku korzystania ze zbioru zgodnego z systemem ILCD – poziom początkowy nomenklatura dotycząca przepływów podstawowych musi być dostosowana do pakietu referencyjnego dotyczącego oznaczania śladu środowiskowego, z którego korzystano w zbiorach danych zgodnych z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego w reszcie modelu (pakiet jest dostępny na stronie dla twórców danych dotyczących śladu środowiskowego pod adresem http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml).

( 51 ) https://eplca.jrc.ec.europa.eu/permalink/Guide_EF_DATA.pdf

( 52 ) https://eplca.jrc.ec.europa.eu/permalink/Guide_EF_DATA.pdf

( 53 ) https://eplca.jrc.ec.europa.eu/permalink/Guide_EF_DATA.pdf

( 54 ) Celem oceny oddziaływania śladu środowiskowego nie jest zastąpienie innych (regulacyjnych) metod o różnych zakresach i celach, na przykład oceny ryzyka (środowiskowego), oceny oddziaływana na środowisko specyficznej dla danego miejsca lub regulacji dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy na poziomie produktu lub związanych z bezpieczeństwem w miejscu pracy. W szczególności oceny oddziaływania śladu środowiskowego nie przeprowadza się w celu przewidzenia, czy w jakimkolwiek miejscu w jakimkolwiek okresie przekroczone zostaną progi i dojdzie do faktycznego oddziaływania. Wręcz przeciwnie, przeprowadza się ją w celu opisania istniejących obciążeń dla środowiska. W związku z powyższym ocena oddziaływania śladu środowiskowego stanowi uzupełnienie innych powszechnie znanych narzędzi, ponieważ uwzględnia cykl życia jako dodatkowy element.

( 55 ) http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml

( 56 ) Publikacja dostępna pod adresem: http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml

( 57 ) Współczynniki normalizacji śladu środowiskowego, które należy wykorzystać, są dostępne pod adresem: http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml.

( 58 ) W celu uzyskania dalszych informacji na temat istniejących metod ważenia stosowanych w badaniach PEF proszę zapoznać się ze sprawozdaniami opracowanymi przez JRC dostępnymi pod adresem: http://ec.europa.eu/environment/eussd/smgp/documents/2018_JRC_Weighting_EF.pdf

( 59 ) http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml

( 60 ) Należy pamiętać, że współczynniki ważenia są wyrażone w % i w związku z tym przed zastosowaniem ich do obliczeń należy je podzielić przez 100.

( 61 ) Dwa procesy są identyczne, gdy mają taki sam uniwersalny unikalny identyfikator.

( 62 ) W celu uzyskania opisu zdezagregowanych zbiorów danych poziomu -1 zob. http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml).

( 63 ) Sprawozdanie główne jest, zgodnie z jego podaną tu definicją, w możliwie największym stopniu zgodne z wymogami normy EN ISO 14044:2006 dotyczącymi sprawozdawczości w odniesieniu do badań, które nie obejmują twierdzeń o charakterze porównawczym przeznaczonych do podania do wiadomości publicznej.

( 64 ) Błędy są istotne, jeżeli powodują zmianę końcowego wyniku o ponad 5 % w każdej kategorii oddziaływania lub w określonych najistotniejszych kategoriach oddziaływania, etapach cyklu życia i procesach.

( 65 ) Dyrektywa 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotycząca nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniająca dyrektywę Rady 84/450/EWG, dyrektywy 97/7/WE, 98/27/WE i 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady („dyrektywa o nieuczciwych praktykach handlowych”).

( 66 ) https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=CELEX:52013DC0196

( 67 ) Dostępne pod adresem: http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developer.xhtml

( 68 ) https://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developer.xhtml

( 69 ) Prosimy o przesłanie Państwa zbiorów danych na adres ENV-ENVIRONMENTAL-FOOTPRINT@ec.europa.eu

( 70 ) W jednym sprawozdaniu opisuje się oba aspekty – walidację i weryfikację.

( 71 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 910/2014 z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie identyfikacji elektronicznej i usług zaufania w odniesieniu do transakcji elektronicznych na rynku wewnętrznym oraz uchylające dyrektywę 1999/93/WE, Dz.U. L 257 z 28.8.2014, s. 73.

( 72 ) Analysis of Existing Environmental Footprint Methodologies for Products and Organisations: Recommendations, Rationale, and Alignment (2010), dostępne pod adresem: http://ec.europa.eu/environment/eussd/smgp/dev_methods.htm

( 73 ) Zasady dotyczące kategorii produktu (PCR) to zbiór szczegółowych zasad, wymogów i wytycznych dotyczących opracowywania deklaracji środowiskowych III typu w odniesieniu do co najmniej jednej kategorii produktu (EN ISO 14025:2010).

( 74 ) Aspekt środowiskowy definiuje się jako składnik działalności lub produktów organizacji, który wpływa lub może wpływać na środowisko.

( 75 ) Jeżeli już istniejące PEFCR wykorzystane jako moduł zostaną zaktualizowane w okresie ważności PEFCR, która się na niej opiera, pierwszeństwo ma starsza wersja i pozostaje ważna przez okres ważności nowo opracowanych PEFCR.

( 76 ) Taki rezultat jest obowiązkowy w przypadku każdego produktu reprezentatywnego opracowanego w ramach PEFCR.

( 77 ) Jeżeli stowarzyszenie branżowe jest członkiem Sekretariatu Technicznego, do zespołu ds. przeglądu może należeć ekspert branżowy z jednego przedsiębiorstwa należącego do tego stowarzyszenia branżowego. Natomiast eksperci znajdujący się na liście płac stowarzyszenia nie mogą być członkami zespołu ds. przeglądu.

( 78 ) http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml

( 79 ) Wszystkie zbiory danych zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego oraz zbiory danych zgodne z systemem ILCD–poziom początkowy wykorzystane do modelowania produktu reprezentatywnego muszą być dostępne na tych samych warunkach, które przewidziano w Przewodniku dotyczącym zbiorów danych zgodnych z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego (http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml ).

( 80 ) Ma to zapewnić, aby analiza aspektów o kluczowym oddziaływaniu na środowisko odzwierciedlała wszystkie różne technologie.

( 81 ) Poziom referencyjny ma zastosowanie tylko do produktów końcowych (sekcja A.5.1)

( 82 ) Dostęp na stronie internetowej: http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developer.xhtm

( 83 ) Użyteczne zestawienie norm można znaleźć pod adresem http://www.standardsmap.org/

( 84 ) Dane specyficzne dla danej kategorii produktu określone przez Sekretariat Techniczny i przedstawiające średnią europejską dla produktów objętych zakresem.

( 85 ) Jasna definicja klienta końcowego ułatwia praktykom właściwą interpretację PEFCR, co przyczyni się do zwiększenia porównywalności wyników.

( 86 ) Z danych Eurostatu z 2015 r. wynika, że 21 % kilometrów w ramach transportu samochodami ciężarowymi przejeżdża się bez ładunku, a 79 % – z ładunkiem (przy czym obciążenie jest nieznane). Tylko w Niemczech średnie obciążenie samochodu ciężarowego wynosi 64 %.

( 87 ) Dostępne pod adresem http://ec.europa.eu/environment/eussd/smgp/PEFCR_OEFSR_en.htm

( 88 ) Np. część C załącznika II zawiera dane Eurostatu za 2013 r., ale od tego czasu Eurostat opublikował już aktualniejsze dane.

( 89 ) Na przykład, jeżeli wkład podkategorii „zmiana klimatu – czynniki biogeniczne” w całkowite oddziaływanie na zmianę klimatu wynosi 7 % (w wartościach bezwzględnych), a podkategorii „zmiana klimatu – użytkowanie gruntów i zmiany użytkowania gruntów” – 3 %. W takim przypadku musi być zgłoszone całkowite oddziaływanie na zmianę klimatu oraz podkategoria „zmiana klimatu – czynniki biogeniczne”. Sekretariat Techniczny może podjąć decyzję, gdzie i w jaki sposób zgłosić tę drugą („zmiana klimatu – czynniki biogeniczne”).

( 90 ) Dostępne na stronie internetowej: http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml

( 91 ) http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/contactListEF.xhtml

( 92 ) http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/

( 93 ) http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml

( 94 ) Każdy zbiór danych zgodny z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego ogłaszany przez Komisję jest dostępny zarówno w formie zagregowanej, jak i zdezagregowanej (na poziomie -1).

( 95 ) Należy zauważyć, że wymienione bezpośrednie przepływy podstawowe muszą być dostosowane do nomenklatury stosowanej w najnowszej wersji pakietu referencyjnego w zakresie śladu środowiskowego (dostępnej pod adresem http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml).

( 96 ) W sytuacji 2 wariant 2 proponuje się obniżenie parametru GeR o 30 % w celu zachęcenia do korzystania z informacji specyficznych dla danego przedsiębiorstwa i nagrodzenia starań przedsiębiorstwa na rzecz zwiększenia reprezentatywności geograficznej zbioru danych wtórnych poprzez zastąpienie koszyków energii elektrycznej oraz odległości i środków transportu.

( 97 ) Przepływ odniesienia to ilość produktu konieczna do zrealizowania określonej jednostki funkcjonalnej.

( 98 ) Dostępne na stronie internetowej: http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml

( 99 ) Dostępne na stronie internetowej: http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml

( 100 ) W sytuacji 2 wariant 2 proponuje się obniżenie parametru GeR o 30 % w celu zachęcenia do korzystania z informacji specyficznych dla danego przedsiębiorstwa i nagrodzenia starań przedsiębiorstwa na rzecz zwiększenia reprezentatywności geograficznej zbioru danych wtórnych poprzez zastąpienie koszyków energii elektrycznej oraz odległości i środków transportu.

( 101 ) http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/

( 102 ) http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml

( 103 ) Światowy Instytut Zasobów (WRI) i Światowa Rada Biznesu na rzecz Zrównoważonego Rozwoju (WBCSD) (2015): Wytyczne w sprawie protokołu dotyczącego emisji gazów cieplarnianych zakresu 2. Zmiana protokołu dotyczącego emisji gazów cieplarnianych. Norma korporacyjna.

( 104 ) W przypadku niektórych krajów wariant ten jest najlepszą sytuacją, nie najgorszą.

( 105 ) Lasy naturalne – reprezentują lasy rodzime lub lasy długoletnie, niezdegradowane. Definicja ta to dostosowana definicja z tabeli 8 w załączniku do decyzji Komisji C(2010)3751 w sprawie wytycznych dotyczących obliczania zasobów węgla w ziemi do celów załącznika V do dyrektywy 2009/28/WE.

( 106 ) Zgodnie z podejściem opartym na natychmiastowym utlenianiu określonym w wytycznych IPCC z 2013 r. (sekcja 2).

( 107 ) W przypadku zmienności produkcji na przestrzeni lat powinno stosować się przydział masy.

( 108 ) Podstawowym założeniem analizy zbioru wejść i wyjść „od wydobycia surowców po wyjście z organizacji” w odniesieniu do produktów ogrodniczych jest, że wejścia i wyjścia w zakresie uprawy są w „stanie ustalonym”, tj. wszystkie etapy rozwoju roślin wieloletnich (o różnej ilości wejść i wyjść) muszą mieć proporcjonalny udział w badanym okresie uprawy. Dzięki temu podejściu w obliczaniu analizy zbioru wejść i wyjść produktu pochodzącego z uprawy wieloletniej „od wydobycia surowców po wyjście z organizacji” można zastosować wejścia i wyjścia dla stosunkowo krótkiego okresu. Badanie wszystkich etapów rozwoju wieloletniej uprawy ogrodniczej może obejmować nawet 30 lat i więcej (np. w przypadku drzew owocowych i orzechowych).

( 109 ) Np. wytyczne EPBP dotyczące projektu (http://www.epbp.org/design-methodlines) lub możliwość poddania produktu recyklingowi uwzględniona na etapie projektowania (http://www.recoup.org/)

( 110 ) Publikacja dostępna pod adresem: http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developer.xhtml

( 111 ) https://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developer.xhtml

( 112 ) Należy pamiętać, że współczynniki ważenia są wyrażone w % i w związku z tym przed zastosowaniem ich do obliczeń należy je podzielić przez 100.

( 113 ) Na podstawie definicji określonej w protokole dotyczącym emisji gazów cieplarnianych zakresu 3 pochodzącym ze Standardu Rachunkowości i Sprawozdawczości Przedsiębiorstw (Światowy Instytut Zasobów, 2011).

( 114 ) https://eplca.jrc.ec.europa.eu/permalink/Guide_EF_DATA.pdf

( 115 ) https://ec.europa.eu/energy/intelligent/projects/en/projects/e-track-ii

( 116 ) Więcej szczegółowych informacji można znaleźć w Przewodniku dotyczącym zbiorów danych zgodnych z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego pod adresem https://eplca.jrc.ec.europa.eu/permalink/Guide_EF_DATA.pdf.

( 117 ) Więcej szczegółowych informacji można znaleźć w Przewodniku dotyczącym zbiorów danych zgodnych z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego pod adresem https://eplca.jrc.ec.europa.eu/permalink/Guide_EF_DATA.pdf.

( 118 ) Dostępny pod adresem: http://eplca.jrc.ec.europa.eu/?page_id=86

( 119 ) Komitet Normalizacyjny Globalnej Sieci Śladu Ekologicznego (2009): Ecological Footprint Standards 2009.

( 120 ) WRI/WBCSD 2011: Greenhouse Gas Protocol – Product Life Cycle Accounting and Reporting Standard.

( 121 ) Wycofane w maju 2016 r.

( 122 ) Protokół ENVIFOOD, protokół oceny środowiskowej żywności i napojów, okrągły stół na rzecz zrównoważonej konsumpcji i produkcji żywności w Europie, grupa robocza 1, Bruksela, Belgia.

( 123 ) Komisja Europejska – Wspólne Centrum Badawcze – Instytut Środowiska i Zrównoważonego Rozwoju (2011b). Analysis of Existing Environmental Footprint methodologies for Products and Organisations: Recommendations, Rationale, and Alignment [Analiza istniejących metod obliczania śladu środowiskowego produktów i organizacji: zalecenia, uzasadnienie i dostosowanie]. KE – IES – JRC, Ispra, listopad 2011 r.

( 124 ) Termin „kategoria oddziaływania śladu środowiskowego” stosuje się w przedmiotowej metodzie w miejsce terminu „kategoria oddziaływania” (ang. impact category) stosowanego w normie EN ISO 14044:2006.

( 125 ) Ocena cyklu życia (LCA) – zestawienie i ocena wejść, wyjść oraz potencjalnego oddziaływania systemu produktu na środowisko w całym cyklu życia produktu (EN ISO 14040:2006).

( 126 ) W badaniach OEF możliwe jest również szersze grupowanie produktów (np. buty, odzież wierzchnia itp.), jeśli odpowiada to asortymentowi produktów organizacji.

( 127 ) Termin „kategoria oddziaływania śladu środowiskowego” stosuje się w metodzie OEF zamiast terminu „kategoria oddziaływania” (ang. impact category) stosowanego w normie EN ISO 14044:2006.

( 128 ) Pakiet referencyjny w zakresie śladu środowiskowego zawiera wszystkie informacje potrzebne do przeprowadzenia fazy LCIA (w formacie ILCD). Zawiera on pozycje odniesienia, takie jak przepływy podstawowe, właściwości przepływu, grupy jednostek, metody oceny skutków itp., i jest dostępny pod adresem: https://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml

( 129 ) Dyrektywa w sprawie nieuczciwych praktyk handlowych i powiązane wytyczne są dostępne pod adresem: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/TXT/?uri=LEGISSUM%3Al32011

( 130 ) Dz.U. L 39 z 16.2.1993, s. 3.

( 131 ) http://eplca.jrc.ec.europa.eu/repository/EF

( 132 ) Environmental performance of animal feeds supply chains (s. 36–43), FAO 2016, dostępne pod adresem: http://www.fao.org/partnerships/leap/publications/en/

( 133 ) Zob. EN ISO 14067:2018.

( 134 ) https://ghgprotocol.org/sites/default/files/standards/Scope%202%20Guidance_Final_Sept26.pdf

( 135 ) W przypadku niektórych krajów wariant ten jest najlepszą sytuacją, nie najgorszą.

( 136 ) Współczynnik ładunku to stosunek rzeczywistego ładunku do pełnego ładunku / pojemności ładunkowej (np. masa lub pojemność), którą pojazd przewozi w trakcie jednego przejazdu.

( 137 ) Z danych Eurostatu z 2015 r. wynika, że 21 % kilometrów w ramach transportu samochodami ciężarowymi przejeżdża się bez ładunku, a 79 % – z ładunkiem (przy czym obciążenie jest nieznane). Tylko w Niemczech średnie obciążenie samochodu ciężarowego wynosi 64 %.

( 138 ) Obliczone jako średnia ważona masy towarów z kategorii 06, 08 i 10 z wykorzystaniem klasyfikacji towarów Ramon do celów statystyk transportu po 2007 r. Kategoria „wyroby z mineralnych surowców niemetalicznych” jest wykluczona, ponieważ może zostać policzona podwójnie ze szkłem.

( 139 ) Obliczone jako średnia ważona masy towarów z wszystkich kategorii.

( 140 ) https://www.searates.com/services/distances-time/ lub https://co2.myclimate.org/en/flight_calculators/new

( 141 ) Zasady sektorowe dotyczące śladu środowiskowego organizacji w sektorze sprzedaży detalicznej (wersja 1.0) są dostępne pod adresem http://ec.europa.eu/environment/eussd/smgp/pdf/OEFSR-Retail_15052018.pdf

( 142 ) Osoba przeprowadzająca badanie ma kontrolę nad subpopulacjami włączonymi do próbki, natomiast proste losowe pobieranie próbek nie gwarantuje, że każda subpopulacja (warstwa) określonej populacji jest odpowiednio reprezentowana w próbce końcowej. Jedną z głównych wad próbkowania warstwowego jest jednak fakt, że zidentyfikowanie subpopulacji właściwych dla danej populacji może być trudne.

( 143 ) Specyfikacje opracowywania i zmieniania zasad dotyczących kategorii produktu (10.12.2014), ADEME.

( 144 ) Wykaz wartości w części C załącznika IV jest okresowo poddawany przeglądowi i aktualizowany przez Komisję Europejską; osoby stosujące metodę OEF zachęca się do sprawdzania i stosowania najbardziej aktualnych wartości podawanych w dokumencie http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml.

( 145 ) Część C załącznika IV jest dostępna pod adresem: http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml.

( 146 ) Zebrane dane statystyczne, które odpowiadają pkt 8 na rysunku 8, można wykorzystać jako pomoc do obliczenia współczynnika wydajności recyklingu. Pkt 8 odpowiada celom w zakresie recyklingu obliczonym zgodnie z ogólną zasadą określoną w dyrektywie (UE) 2018/851 z dnia 30 maja 2018 r.. W niektórych przypadkach na ściśle określonych warunkach i w drodze odstępstwa od ogólnej zasady dane mogą być dostępne w pkt 6 na rysunku 8 i mogą być wykorzystane pomocniczo do obliczenia współczynnika wydajności recyklingu.

( 147 ) W niektórych przypadkach właściwe może być włączenie go do jednostki funkcjonalnej i przepływu odniesienia produktu.

( 148 ) Założenie oparte na systemie monopolowym Finlandii. http://ec.europa.eu/environment/waste/studies/packaging/finland.pdf

( 149 ) Oszacowanie techniczne, ponieważ nie można było znaleźć źródła danych. Specyfikacje techniczne gwarantują okres trwałości wynoszący 10 lat. Jako pierwsze oszacowanie przyjmuje się 3 powroty rocznie (od 2 do 4).

( 150 ) Wykorzystano mniej konserwatywną liczbę.

( 151 ) Przy oszacowaniu wykorzystano połowę palet z tworzywa sztucznego

( 152 ) Na przykład: Załóżmy, że wkład podkategorii „zmiana klimatu – czynniki biogeniczne” w całkowite oddziaływanie na zmianę klimatu wynosi 7 % (w wartościach bezwzględnych), a podkategorii „zmiana klimatu – użytkowanie gruntów i zmiany użytkowania gruntów” – 3 %. W takim przypadku musi być zgłoszone całkowite oddziaływanie na zmianę klimatu oraz podkategoria „zmiana klimatu – czynniki biogeniczne”.

( 153 ) Lasy naturalne to niezdegradowane lasy rodzime lub długoletnie. Definicja ta to dostosowana definicja z tabeli 8 w załączniku do decyzji Komisji C(2010)3751 w sprawie wytycznych dotyczących obliczania zasobów węgla w ziemi do celów załącznika V do dyrektywy 2009/28/WE. Zasadniczo definicja ta nie obejmuje lasów krótkookresowych, lasów zdegradowanych, lasu zagospodarowanego oraz lasów o krótko- lub długoterminowej rotacji.

( 154 ) Zgodnie z podejściem opartym na natychmiastowym utlenianiu określonym w wytycznych IPCC z 2013 r. (sekcja 2).

( 155 ) W przypadku zmienności produkcji na przestrzeni lat powinno stosować się przydział masy.

( 156 ) Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 529/2013/UE z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie zasad rozliczania emisji i usuwania gazów cieplarnianych w wyniku działalności związanej z użytkowaniem gruntów, zmianą użytkowania gruntów i leśnictwem oraz informacji o działaniach związanych z tą działalnością, Dz.U. L 165/80.

( 157 ) „Bezpośrednio przypisany” to termin odnoszący się do procesu, działania lub oddziaływania występującego w obrębie określonych granic systemu.

( 158 ) Pośrednia substytucja zachodzi, gdy produkt zostaje zastąpiony, ale nie wiadomo dokładnie, przez jaki inny produkt został zastąpiony:

( 159 ) Thoma i in., 2013.

( 160 ) Przyjęto takie samo nazewnictwo jak w IPCC (2006).

( 161 ) Standardową wartość 24 MJ kg-1 pierwotnie podaną w dokumencie IPPC zmieniono na 157 MJ kg-1 zgodnie ze wskazaniem FAO – Emisje gazów cieplarnianych i zapotrzebowanie łańcuchów dostaw małych przeżuwaczy na energię ze źródeł kopalnych. Wytyczne dotyczące oceny (2016).

( 162 ) Strona 10.24 IPCC (2006).

( 163 ) zob. https://eplca.jrc.ec.europa.eu/permalink/Guide_EF_DATA.pdf

( 164 ) W przypadku korzystania ze zbioru zgodnego z systemem ILCD – poziom początkowy nomenklatura dotycząca przepływów podstawowych musi być dostosowana do pakietu referencyjnego dotyczącego oznaczania śladu środowiskowego, z którego korzystano w zbiorach danych zgodnych z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego w reszcie modelu (pakiet jest dostępny na stronie dla twórców danych dotyczących śladu środowiskowego pod adresem http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml).

( 165 ) https://eplca.jrc.ec.europa.eu/permalink/Guide_EF_DATA.pdf

( 166 ) https://eplca.jrc.ec.europa.eu/permalink/Guide_EF_DATA.pdf

( 167 ) https://eplca.jrc.ec.europa.eu/permalink/Guide_EF_DATA.pdf

( 168 ) Celem oceny oddziaływania śladu środowiskowego nie jest zastąpienie innych (regulacyjnych) metod o różnych zakresach i celach, na przykład oceny ryzyka (środowiskowego), oceny oddziaływana na środowisko specyficznej dla danego miejsca lub regulacji dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy na poziomie produktu lub związanych z bezpieczeństwem w miejscu pracy. W szczególności oceny oddziaływania śladu środowiskowego nie przeprowadza się w celu przewidzenia, czy w jakimkolwiek miejscu w jakimkolwiek okresie przekroczone zostaną progi i dojdzie do faktycznego oddziaływania. Wręcz przeciwnie, przeprowadza się ją w celu opisania istniejących obciążeń dla środowiska. W związku z powyższym ocena oddziaływania śladu środowiskowego stanowi uzupełnienie innych powszechnie znanych narzędzi, ponieważ uwzględnia cykl życia jako dodatkowy element.

( 169 ) http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml

( 170 ) Publikacja dostępna pod adresem: http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml

( 171 ) Współczynniki normalizacji śladu środowiskowego, które należy wykorzystać, są dostępne pod adresem: http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml.

( 172 ) W celu uzyskania dalszych informacji na temat istniejących metod ważenia stosowanych w badaniach OEF należy zapoznać się ze sprawozdaniami opracowanymi przez JRC dostępnymi pod adresem: http://ec.europa.eu/environment/eussd/smgp/documents/2018_JRC_Weighting_EF.pdf

( 173 ) http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml

( 174 ) Należy pamiętać, że współczynniki ważenia są wyrażone w % i w związku z tym przed zastosowaniem ich do obliczeń należy je podzielić przez 100.

( 175 ) Dwa procesy są identyczne, gdy mają taki sam uniwersalny unikalny identyfikator.

( 176 ) W celu uzyskania opisu zdezagregowanych zbiorów danych poziomu -1 zob. http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml).

( 177 ) Sprawozdanie główne jest, zgodnie z jego podaną tu definicją, w możliwie największym stopniu zgodne z wymogami normy EN ISO 14044:2006 dotyczącymi sprawozdawczości w odniesieniu do badań, które nie obejmują twierdzeń o charakterze porównawczym przeznaczonych do podania do wiadomości publicznej.

( 178 ) Błędy są istotne, jeżeli powodują zmianę końcowego wyniku o ponad 5 % w każdej kategorii oddziaływania lub w określonych najistotniejszych kategoriach oddziaływania, etapach cyklu życia i procesach.

( 179 ) Dyrektywa 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotycząca nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniająca dyrektywę Rady 84/450/EWG, dyrektywy 97/7/WE, 98/27/WE i 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady („dyrektywa o nieuczciwych praktykach handlowych”).

( 180 ) https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=CELEX:52013DC0196

( 181 ) Dostępne pod adresem:

( 182 ) https://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developer.xhtml

( 183 ) Prosimy o przesłanie Państwa zbiorów danych na adres ENV-ENVIRONMENTAL-FOOTPRINT@ec.europa.eu

( 184 ) W jednym sprawozdaniu opisuje się oba aspekty – walidację i weryfikację.

( 185 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 910/2014 z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie identyfikacji elektronicznej i usług zaufania w odniesieniu do transakcji elektronicznych na rynku wewnętrznym oraz uchylające dyrektywę 1999/93/WE, Dz.U. L 257 z 28.8.2014, s. 73.

( 186 ) Analysis of Existing Environmental Footprint Methodologies for Products and Organisations: Recommendations, Rationale, and Alignment (2010), dostępne pod adresem: http://ec.europa.eu/environment/eussd/smgp/dev_methods.htm

( 187 ) Jeżeli już istniejące OEFSR wykorzystane jako moduł zostaną zaktualizowane w okresie ważności OEFSR, która się na niej opiera, pierwszeństwo ma starsza wersja i pozostaje ważna przez okres ważności nowo opracowanych OEFSR.

( 188 ) Taki rezultat jest obowiązkowy w przypadku każdej organizacji reprezentatywnej opracowanej w ramach OEFSR.

( 189 ) Organizacja lub przedsiębiorstwo posiadające odrębną osobowość prawną i finansową

( 190 ) Jeżeli stowarzyszenie branżowe jest członkiem Sekretariatu Technicznego, do zespołu ds. przeglądu może należeć ekspert branżowy z jednego przedsiębiorstwa należącego do tego stowarzyszenia branżowego. Natomiast eksperci znajdujący się na liście płac stowarzyszenia nie mogą być członkami zespołu ds. przeglądu.

( 191 ) http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml

( 192 ) Wszystkie zbiory danych zgodne z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego oraz zbiory danych zgodne z systemem ILCD – poziom początkowy wykorzystane do modelowania organizacji reprezentatywnej muszą być dostępne na tych samych warunkach, które przewidziano w Przewodniku dotyczącym zbiorów danych zgodnych z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego (http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml ).

( 193 ) Dostęp na stronie internetowej: http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developer.xhtm

( 194 ) Użyteczne zestawienie norm można znaleźć pod adresem http://www.standardsmap.org/

( 195 ) Dane specyficzne dla danej kategorii produktu określone przez Sekretariat Techniczny i przedstawiające średnią europejską dla produktów objętych badaniem.

( 196 ) Jasna definicja klienta końcowego ułatwia praktykom właściwą interpretację OEFSR, co przyczynia się do zwiększenia porównywalności wyników.

( 197 ) Z danych Eurostatu z 2015 r. wynika, że 21 % kilometrów w ramach transportu samochodami ciężarowymi przejeżdża się bez ładunku, a 79 % – z ładunkiem (przy czym obciążenie jest nieznane). Tylko w Niemczech średnie obciążenie samochodu ciężarowego wynosi 64 %.

( 198 ) Dostępne na stronie internetowej: http://ec.europa.eu/environment/eussd/smgp/OEFSR_OEFSR_en.htm

( 199 ) Np. część C załącznika IV zawiera dane Eurostatu za 2013 r., ale od tego czasu Eurostat opublikował już aktualniejsze dane.

( 200 ) Na przykład, jeżeli wkład podkategorii „zmiana klimatu – czynniki biogeniczne” w całkowite oddziaływanie na zmianę klimatu wynosi 7 % (w wartościach bezwzględnych), a podkategorii „zmiana klimatu – użytkowanie gruntów i zmiany użytkowania gruntów” – 3 %. W takim przypadku musi być zgłoszone całkowite oddziaływanie na zmianę klimatu oraz podkategoria „zmiana klimatu – czynniki biogeniczne”. Sekretariat Techniczny może podjąć decyzję, gdzie i w jaki sposób zgłosić tę drugą („zmiana klimatu – czynniki biogeniczne”).

( 201 ) Dostępne na stronie internetowej: http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml

( 202 ) http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/contactListEF.xhtml)

( 203 ) http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/

( 204 ) http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml

( 205 ) Każdy zbiór danych zgodny z wymogami w zakresie oznaczania śladu środowiskowego ogłaszany przez Komisję jest dostępny zarówno w formie zagregowanej, jak i zdezagregowanej (na poziomie -1).

( 206 ) Należy zauważyć, że wymienione bezpośrednie przepływy podstawowe muszą być dostosowane do nomenklatury stosowanej w najnowszej wersji pakietu referencyjnego w zakresie śladu środowiskowego (dostępnej pod adresem http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml).

( 207 ) W sytuacji 2 wariant 2 proponuje się obniżenie parametru GeR o 30 % w celu zachęcenia do korzystania z informacji specyficznych dla danego przedsiębiorstwa i nagrodzenia starań przedsiębiorstwa na rzecz zwiększenia reprezentatywności geograficznej zbioru danych wtórnych poprzez zastąpienie koszyków energii elektrycznej oraz odległości i środków transportu.

( 208 ) Dostępne na stronie internetowej: http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml

( 209 ) Dostępne na stronie internetowej: http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml

( 210 ) W sytuacji 2 wariant 2 proponuje się obniżenie parametru GeR o 30 % w celu zachęcenia do korzystania z informacji specyficznych dla danego przedsiębiorstwa i nagrodzenia starań przedsiębiorstwa na rzecz zwiększenia reprezentatywności geograficznej zbioru danych wtórnych poprzez zastąpienie koszyków energii elektrycznej oraz odległości i środków transportu.

( 211 ) http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/

( 212 ) http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developerEF.xhtml

( 213 ) Światowy Instytut Zasobów (WRI) i Światowa Rada Biznesu na rzecz Zrównoważonego Rozwoju (WBCSD) (2015): Wytyczne w sprawie protokołu dotyczącego emisji gazów cieplarnianych zakresu 2. Zmiana protokołu dotyczącego emisji gazów cieplarnianych. Norma korporacyjna

( 214 ) W przypadku niektórych krajów wariant ten jest najlepszą sytuacją, nie najgorszą.

( 215 ) Lasy naturalne – reprezentują lasy rodzime lub lasy długoletnie, niezdegradowane. Definicja ta to dostosowana definicja z tabeli 8 w załączniku do decyzji Komisji C(2010)3751 w sprawie wytycznych dotyczących obliczania zasobów węgla w ziemi do celów załącznika V do dyrektywy 2009/28/WE.

( 216 ) Zgodnie z podejściem opartym na natychmiastowym utlenianiu określonym w wytycznych IPCC z 2013 r. (sekcja 2).

( 217 ) W przypadku zmienności produkcji na przestrzeni lat powinno stosować się przydział masy.

( 218 ) Podstawowym założeniem analizy zbioru wejść i wyjść „od wydobycia surowców po wyjście z organizacji” w odniesieniu do produktów ogrodniczych jest, że wejścia i wyjścia w zakresie uprawy są w „stanie ustalonym”, tj. wszystkie etapy rozwoju roślin wieloletnich (o różnej ilości wejść i wyjść) muszą mieć proporcjonalny udział w badanym okresie uprawy. Dzięki temu podejściu w obliczaniu analizy zbioru wejść i wyjść produktu pochodzącego z uprawy wieloletniej „od wydobycia surowców po wyjście z organizacji” można zastosować wejścia i wyjścia dla stosunkowo krótkiego okresu. Badanie wszystkich etapów rozwoju wieloletniej uprawy ogrodniczej może obejmować nawet 30 lat i więcej (np. w przypadku drzew owocowych i orzechowych).

( 219 ) Np. wytyczne EPBP dotyczące projektu (http://www.epbp.org/design-methodlines) lub możliwość poddania produktu recyklingowi uwzględniona na etapie projektowania (http://www.recoup.org/)

( 220 ) Publikacja dostępna pod adresem: http://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developer.xhtml

( 221 ) https://eplca.jrc.ec.europa.eu/LCDN/developer.xhtml

( 222 ) Należy pamiętać, że współczynniki ważenia są wyrażone w % i w związku z tym przed zastosowaniem ich do obliczeń należy je podzielić przez 100.