1.   Parlament Europejski, Rada i Komisja (zwane dalej „instytucjami”) podczas każdej procedury budżetowej oraz przy wykonywaniu budżetu na dany rok muszą zachowywać zgodność z rocznymi pułapami wydatków określonymi w załączniku I (zwanymi dalej „pułapami WRF”).

Podpułap działu 3 określony w załączniku I ustala się bez uszczerbku dla elastyczności między dwoma filarami wspólnej polityki rolnej (WPR). Dostosowany pułap, który ma mieć zastosowanie do filara I WPR po przesunięciach środków między Europejskim Funduszem Rolnym na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich a płatnościami bezpośrednimi, zostanie określony w odpowiednim akcie prawnym, a WRF zostaną odpowiednio dostosowane w drodze dostosowania technicznego przewidzianego w art. 4 niniejszego rozporządzenia.

2.   W przypadku gdy konieczne jest wykorzystanie zasobów instrumentów szczególnych przewidzianych w art. 8, 9, 10 i 12, środki na zobowiązania i odpowiadające im środki na płatności zapisuje się w budżecie poza odpowiednimi pułapami WRF.

W przypadku gdy konieczne jest wykorzystanie zasobów jednolitego marginesu zgodnie z art. 11, środki na zobowiązania i odpowiadające im środki na płatności zapisuje się w budżecie poza odpowiednimi pułapami WRF na dany rok.

3.   W przypadku gdy konieczne jest uruchomienie gwarancji w odniesieniu do pomocy finansowej na rzecz państw członkowskich zatwierdzonej zgodnie z art. 220 ust. 1 rozporządzenia finansowego, niezbędną kwotę uruchamia się poza pułapami WRF.

1.   W każdym roku w okresie objętym WRF wymagana łączna kwota środków na płatności, po rocznym dostosowaniu i z uwzględnieniem wszelkich innych dostosowań i zmian, a także zastosowania art. 2 ust. 2 i 3, nie może skutkować taką stawką poboru zasobów własnych, która przekraczałaby pułap zasobów własnych określony w obowiązującej decyzji w sprawie zasobów własnych Unii Europejskiej, która została przyjęta zgodnie z art. 311 akapit trzeci TFUE (zwanej dalej „decyzją w sprawie zasobów własnych”).

2.   W razie potrzeby pułapy WRF obniża się, aby zapewnić zgodność z pułapem zasobów własnych określonym w decyzji w sprawie zasobów własnych.

1.   Każdego roku Komisja, działając z wyprzedzeniem w stosunku do procedury budżetowej dotyczącej roku n+1, dokonuje następujących dostosowań technicznych WRF:

2.   Komisja dokonuje dostosowań technicznych, o których mowa w ust. 1, na podstawie stałego deflatora w wysokości 2 % rocznie.

3.   Komisja przekazuje wyniki dostosowań technicznych, o których mowa w ust. 1, oraz leżące u ich podstaw prognozy gospodarcze Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

4.   Bez uszczerbku dla art. 6 i 7, w stosunku do danego roku nie można dokonywać żadnych dalszych dostosowań technicznych ani w ciągu tego roku, ani na zasadzie ex post w latach kolejnych.

1.   Kwota równoważna dochodom pochodzącym z grzywien nałożonych przez instytucje Unii na mocy rozporządzeń Rady (WE) nr 1/2003 (3) i (WE) nr 139/2004 (4), zapisana w budżecie na rok n-1 zgodnie z art. 107 rozporządzenia finansowego, po odliczeniu kwoty na rok n-1, o której mowa w art. 141 ust. 1 Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (5), jest udostępniana do celów dodatkowej alokacji:

Łączna kwota dodatkowych alokacji na okres 2022–2027 w odniesieniu do środków na zobowiązania i środków na płatności wynosi, odpowiednio, 11 000 mln EUR (w cenach z 2018 r.). Dla poszczególnych lat w okresie 2022–2026 roczna kwota dodatkowych alokacji w odniesieniu do środków na zobowiązania i środków na płatności wynosi, odpowiednio, co najmniej 1 500 mln EUR (w cenach z 2018 r.) i nie może przekroczyć 2 000 mln EUR (w cenach z 2018 r.).

Łączna kwota dodatkowych alokacji w odniesieniu do środków na zobowiązania na rzecz programów w okresie 2022–2027 określona jest w kolumnie „Łączna dodatkowa alokacja środków na zobowiązania na podstawie art. 5” w tabeli w załączniku II.

2.   Pułapy środków na zobowiązania w odpowiednich działach na rok n+1, począwszy od 2022 r. i zakończywszy w 2027 r., są dostosowywane w górę o kwoty odpowiadające dodatkowym alokacjom określonym w ust. 1, zgodnie z wartościami procentowymi określonymi dla tych działów w kolumnie „Klucz podziału” w tabeli w załączniku II. Pułap środków na płatności na rok n+1, począwszy od 2022 r. i zakończywszy w 2027 r., jest automatycznie dostosowywany w górę o kwoty odpowiadające dodatkowym alokacjom określonym w ust. 1.

1.   W przypadku wycofania zawieszenia zobowiązań budżetowych dotyczących funduszy Unii zgodnie z odpowiednimi aktami podstawowymi w kontekście działań związanych z należytym zarządzaniem gospodarczym lub działaniami podjętymi na postawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącego ogólnego systemu warunkowości w celu ochrony budżetu Unii, kwoty odpowiadające zawieszonym zobowiązaniom przenosi się na kolejne lata, a odpowiadające im pułapy WRF odpowiednio dostosowuje.

2.   Komisja przekazuje wyniki wszelkich dostosowań dokonanych na podstawie ust. 1 Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

3.   Zawieszone zobowiązania z roku n nie mogą zostać ponownie zapisane w budżecie ogólnym Unii później niż w roku n+2.

1.   W przypadku przyjęcia po dniu 1 stycznia 2021 r. nowych przepisów lub programów objętych zarządzaniem dzielonym w odniesieniu do funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności, Funduszu na rzecz Sprawiedliwej Transformacji, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich, Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego, Funduszu Azylu i Migracji, Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Instrumentu na rzecz Zarządzania Granicami i Wiz w ramach Funduszu Zintegrowanego Zarządzania Granicami, kwoty odpowiadające środkom przydzielonym, ale niewykorzystanym w 2021 r., przenosi się w równych częściach na każdy rok w okresie 2022–2025, dostosowując odpowiednio odpowiadające im pułapy WRF.

2.   Komisja przekazuje wyniki wszelkich dostosowań dokonanych na podstawie ust. 1 Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

1.   Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji, którego cele i zakres zostały określone w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącym Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji, nie może przekroczyć maksymalnej rocznej kwoty 186 mln EUR (w cenach z 2018 r.).

2.   Środki na Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji zapisuje się w budżecie ogólnym Unii jako środki rezerwowe.

1.   Rezerwa na rzecz solidarności i pomocy nadzwyczajnej może być wykorzystywana do finansowania:

2.   Rezerwa na rzecz solidarności i pomocy nadzwyczajnej nie może przekroczyć maksymalnej rocznej kwoty 1 200 mln EUR (w cenach z 2018 r.). Każda część rocznej kwoty, która nie została wykorzystana w roku n, może zostać wykorzystana do roku n+1. W pierwszej kolejności wykorzystuje się część rocznej kwoty wynikającą z roku poprzedniego. Każda część rocznej kwoty z roku n, która nie zostanie wykorzystana w roku n+1, wygasa.

3.   Środki na rezerwę na rzecz solidarności i pomocy nadzwyczajnej zapisuje się w budżecie ogólnym Unii jako środki rezerwowe.

4.   W dniu 1 października każdego roku co najmniej jedna czwarta rocznej kwoty, o której mowa w ust. 2, pozostaje dostępna na zaspokojenie potrzeb, które mogą powstać do końca tego roku.

Bez uszczerbku dla akapitu pierwszego można uruchomić kwoty następujących maksymalnych wartości procentowych całkowitej kwoty dostępnej do dnia 1 września każdego roku:

Bez uszczerbku dla akapitu pierwszego, począwszy od dnia 1 września każdego roku pozostała część dostępnej kwoty może zostać wykorzystana do celów udzielenia dowolnej pomocy, o której mowa w akapicie drugim, na zaspokojenie potrzeb, które mogą powstać do końca tego roku.

5.   W wyjątkowych przypadkach i jeżeli pozostałe zasoby finansowe dostępne w ramach rezerwy na rzecz solidarności i pomocy nadzwyczajnej nie są wystarczające, aby pokryć z nich kwoty uznane za niezbędne do celów pomocy przewidzianej w ust. 1 lit. a), w roku wystąpienia katastrofy, o której mowa w tej literze, Komisja może zaproponować, aby różnica została sfinansowana z kwot rocznych dostępnych do celów rezerwy na rzecz solidarności i pomocy nadzwyczajnej w roku następnym, do maksymalnej kwoty 400 mln EUR (w cenach z 2018 r.).

1.   Pobrexitowa rezerwa dostosowawcza zapewnia pomoc w celu przeciwdziałania nieprzewidzianym i negatywnym skutkom w państwach członkowskich i sektorach, które są najbardziej dotknięte wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, z zastrzeżeniem warunków określonych w stosownym instrumencie oraz zgodnie z tymi warunkami.

2.   Pobrexitowa rezerwa dostosowawcza nie może przekroczyć kwoty 5 000 mln EUR (w cenach z 2018 r.).

3.   Środki na pobrexitową rezerwę dostosowawczą zapisuje się w budżecie ogólnym Unii jako środki rezerwowe.

1.   Jednolity margines obejmuje:

Kwoty mogą być uruchamiane na podstawie akapitu pierwszego lit. c) jedynie wtedy, gdy kwoty dostępne na podstawie lit. a) i b) tego akapitu, stosownie do przypadku, są niewystarczające, a w każdym przypadku tylko w ostateczności, aby umożliwić reagowanie na nieprzewidziane okoliczności.

Zastosowanie lit. c) akapitu pierwszego nie może prowadzić do przekroczenia łącznych kwot pułapów WRF na środki na zobowiązania i środki na płatności na bieżący rok budżetowy i przyszłe lata budżetowe. Nie uruchamia się już zatem w kontekście WRF jakichkolwiek kwot kompensowanych zgodnie z tą literą.

2.   Wykorzystanie jednolitego marginesu na podstawie ust. 1 akapit pierwszy lit. a) i c) nie może prowadzić do przekroczenia, w każdym danym roku, łącznie:

Wykorzystanie jednolitego marginesu w każdym danym roku musi być zgodne z pułapami zasobów własnych określonymi w decyzji w sprawie zasobów własnych.

3.   Roczne dostosowania, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. b), nie mogą przekroczyć następujących kwot maksymalnych (w cenach z 2018 r.) na lata 2025–2027 w porównaniu z pierwotnym pułapem płatności na odpowiednie lata:

Kwoty, o których mowa w art. 5 ust. 2 akapit drugi, mają charakter dodatkowy względem maksymalnych kwot, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu.

Wszelkie dostosowania w górę w pełni kompensuje się odpowiadającym im obniżeniem pułapu płatności na rok n-1.

4.   Kwoty, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. a) i c) niniejszego artykułu, mogą zostać uruchomione przez Parlament Europejski i Radę w ramach procedury budżetowej przewidzianej w art. 314 TFUE, aby umożliwić finansowanie wydatków, których nie można sfinansować w ramach odpowiednich pułapów WRF dostępnych w danym roku.

Dostosowania w górę, o którym mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. b) niniejszego artykułu, dokonuje Komisja począwszy od 2022 r. w ramach dostosowania technicznego, o którym mowa w art. 4.

1.   Instrument elastyczności może być wykorzystywany na finansowanie, w danym roku budżetowym, określonych nieprzewidzianych wydatków w środkach na zobowiązania i odpowiadających im środkach na płatności, których to wydatków nie można sfinansować w ramach pułapów dostępnych w jednym lub większej liczbie innych działów. Pułap rocznej kwoty dostępnej na rzecz instrumentu elastyczności wynosi 915 mln EUR (w cenach z 2018 r.).

2.   Niewykorzystana część rocznej kwoty instrumentu elastyczności może zostać wykorzystana do roku n+2. W pierwszej kolejności, w porządku chronologicznym wykorzystuje się dowolną część rocznej kwoty wynikającą z poprzednich lat. Każda część rocznej kwoty z roku n, która nie zostanie wykorzystana w roku n+2, wygasa.

1.   Bez uszczerbku dla art. 3 ust. 2 i art. 14–17, w przypadku wystąpienia nieprzewidzianych okoliczności WRF mogą zostać poddane rewizji przy zachowaniu zgodności z pułapem zasobów własnych określonym w decyzji w sprawie zasobów własnych.

2.   Co do zasady, wszelkie wnioski dotyczące zmiany WRF zgodnie z ust. 1 przedstawia się i przyjmuje przed rozpoczęciem procedury budżetowej dotyczącej danego roku lub pierwszego roku w danym okresie.

3.   W każdym wniosku dotyczącym rewizji WRF zgodnie z ust. 1 analizuje się możliwości realokacji wydatków pomiędzy programami wchodzącymi w zakres działu, którego dotyczy rewizja, ze szczególnym uwzględnieniem przewidywanego niepełnego wykorzystania środków.

4.   Przy każdej rewizji WRF zgodnie z ust. 1 uwzględnia się możliwości skompensowania podniesienia pułapu jednego działu poprzez obniżenie pułapu innego działu.

5.   Przy każdej rewizji WRF zgodnie z ust. 1 utrzymuje się odpowiedni stosunek między środkami na zobowiązania i środkami na płatności.

1.   W ramach budżetu ogólnego Unii na okres 2021–2027 udostępnia się maksymalną kwotę 13 202 mln EUR (w cenach z 2018 r.) na duże projekty realizowane na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego program kosmiczny Unii i Agencję Unii Europejskiej ds. Programu Kosmicznego.

2.   W ramach budżetu ogólnego Unii na okres 2021–2027 udostępnia się maksymalną kwotę 5 000 mln EUR (w cenach z 2018 r.) na międzynarodowy eksperymentalny reaktor termojądrowy (ITER).

1.   Instytucje podejmują działania w celu ułatwienia przebiegu corocznej procedury budżetowej.

2.   Instytucje współpracują ze sobą w dobrej wierze podczas całej procedury w celu uzgodnienia swoich stanowisk. Instytucje na wszystkich etapach procedury współdziałają w ramach kontaktów na właściwym szczeblu międzyinstytucjonalnym, aby monitorować postępy prac i analizować stopień zbliżenia stanowisk.

3.   Instytucje zapewniają jak największy stopień koordynacji ich odpowiednich harmonogramów prac w celu umożliwienia przeprowadzenia procedury w sposób spójny i sprzyjający zbliżeniu stanowisk, prowadzący do ostatecznego przyjęcia budżetu ogólnego Unii.

4.   Rozmowy trójstronne mogą być organizowane na wszystkich etapach procedury oraz z udziałem przedstawicieli różnych szczebli, w zależności od charakteru przewidywanej debaty. Każda instytucja, zgodnie ze swoim regulaminem wewnętrznym, wyznacza swoich przedstawicieli na każde posiedzenie, określa swój mandat negocjacyjny oraz z odpowiednim wyprzedzeniem informuje pozostałe instytucje o ustaleniach dotyczących posiedzeń.