11.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/66

(1)

Powszechne stosowanie urządzeń bliskiego zasięgu we Wspólnocie Europejskiej i na świecie powoduje, że odgrywają one coraz większą rolę w gospodarce i w życiu codziennym obywateli w związku z różnymi zastosowaniami tych urządzeń, np. w systemach alarmowych, urządzeniach łączności lokalnej, mechanizmach do otwierania drzwi lub implantach medycznych. Rozwój zastosowań wykorzystujących urządzenia bliskiego zasięgu we Wspólnocie Europejskiej mógłby również przyczynić się do osiągnięcia konkretnych celów Wspólnoty w obszarach jej polityk, takich jak wprowadzenie rynku wewnętrznego, wspieranie innowacji i badań naukowych oraz rozwój społeczeństwa informacyjnego.

(2)

Urządzenia bliskiego zasięgu to zwykle produkty wytwarzane na skalę masową i/lub przenośne, które bez trudu mogą być przewożone za granicę i tam wykorzystywane; różnice w warunkach dostępu do częstotliwości utrudniają ich swobodny przepływ, zwiększają ich koszty produkcji oraz stwarzają ryzyko szkodliwych zakłóceń innych zastosowań i usług radiokomunikacyjnych. Aby możliwe było czerpanie korzyści z istnienia rynku wewnętrznego tego typu urządzeń, wspieranie konkurencyjności przemysłu wytwórczego UE poprzez maksymalizację efektu skali oraz obniżenie kosztów ponoszonych przez konsumentów, widmo radiowe musi zostać udostępnione we Wspólnocie na podstawie zharmonizowanych warunków technicznych.

(3)

Ponieważ wykorzystanie widma radiowego przez urządzenia tego rodzaju charakteryzuje się małą mocą i bliskim zasięgiem nadawania, możliwość powodowania przez nie zakłóceń innych użytkowników widma jest zasadniczo ograniczona. Dlatego urządzenia takie mogą współużytkować zakresy częstotliwości z innymi usługami, które wymagają lub nie wymagają posiadania pozwolenia, nie powodując przy tym szkodliwych zakłóceń, i mogą funkcjonować wspólnie z innymi urządzeniami bliskiego zasięgu. W związku z tym ich stosowanie nie powinno podlegać obowiązkowi posiadania indywidualnego pozwolenia w rozumieniu dyrektywy o zezwoleniach 2002/20/WE (2). Ponadto usługi radiokomunikacyjne określone w Regulaminie radiokomunikacyjnym Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego mają pierwszeństwo przed urządzeniami bliskiego zasięgu i nie istnieje w odniesieniu do nich wymóg zagwarantowania ochrony poszczególnych typów urządzeń bliskiego zasięgu przed zakłóceniami. Ponieważ użytkownikom urządzeń bliskiego zasięgu nie można w związku z tym zapewnić żadnej ochrony przed zakłóceniami, obowiązek ochrony takich urządzeń przed szkodliwymi zakłóceniami ze strony usług radiokomunikacyjnych oraz ze strony innych urządzeń bliskiego zasięgu działających zgodnie z obowiązującymi regulacjami wspólnotowymi lub krajowymi spoczywa na producentach urządzeń bliskiego zasięgu. Na mocy dyrektywy 1999/5/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 marca 1999 r. w sprawie urządzeń radiowych i końcowych urządzeń telekomunikacyjnych oraz wzajemnego uznawania ich zgodności (dyrektywa o urządzeniach radiowych i końcowych urządzeniach telekomunikacyjnych) (3) producenci powinni zagwarantować, aby urządzenia bliskiego zasięgu efektywnie wykorzystywały widmo częstotliwości radiowych w sposób niepowodujący szkodliwych zakłóceń w funkcjonowaniu innych urządzeń bliskiego zasięgu.

(4)

Znacząca ilość tych urządzeń jest już zaklasyfikowana lub będzie prawdopodobnie zaklasyfikowana w przyszłości jako urządzenia „klasy 1” na mocy decyzji Komisji 2000/299/WE z dnia 6 kwietnia 2000 r. ustanawiającej wstępną klasyfikację urządzeń radiowych i końcowych urządzeń telekomunikacyjnych oraz związanych z nimi znaków identyfikacyjnych (4), przyjętej na mocy art. 4 ust. 1 dyrektywy w sprawie urządzeń radiowych i końcowych urządzeń telekomunikacyjnych. Decyzja 2000/299/WE uznaje równoważność interfejsów radiowych spełniających warunki „klasy 1”, umożliwiając wprowadzanie urządzeń radiowych na rynek i ich oddawanie do użytku bez ograniczeń w całej Wspólnocie.

(5)

Ponieważ dostępność zharmonizowanego widma i związane z nią warunki korzystania decydują o zaliczeniu do „klasy 1”, niniejsza decyzja będzie mieć na celu utrzymanie ciągłości takiej klasyfikacji po jej wprowadzeniu.

(6)

W dniu 11 marca 2004 r., na mocy art. 4 ust. 2 decyzji o spektrum radiowym, Komisja udzieliła mandatu (5) Europejskiej Konferencji Administracji Pocztowych i Telekomunikacyjnych (CEPT), upoważniając ją do harmonizacji wykorzystania częstotliwości przez urządzenia bliskiego zasięgu. W ramach mandatu CEPT w swoim sprawozdaniu (6) z dnia 15 listopada 2004 r. sporządziła wykaz istniejących we Wspólnocie Europejskiej dobrowolnych środków harmonizacji dotyczących urządzeń bliskiego zasięgu oraz stwierdziła, że od państw członkowskich wymaga się bardziej wiążącego zobowiązania w celu zapewnienia stabilności prawnej w zakresie harmonizacji częstotliwości uzyskanej przez CEPT. Dlatego konieczne jest stworzenie mechanizmu, za sprawą którego takie środki harmonizacji stałyby się prawnie wiążące we Wspólnocie Europejskiej.

(7)

Na poziomie krajowym państwa członkowskie mogą zezwolić na funkcjonowanie urządzeń na bardziej liberalnych warunkach niż warunki określone w niniejszej decyzji. W tym przypadku urządzenia takie nie mogłyby działać w całej Wspólnocie bez ograniczeń i musiałyby zostać uznane za urządzenia „klasy 2” zgodnie z klasyfikacją zawartą w dyrektywie w sprawie urządzeń radiowych i końcowych urządzeń telekomunikacyjnych.

(8)

Harmonizacja na mocy niniejszej decyzji nie wyklucza możliwości stosowania przez poszczególne państwa członkowskie w uzasadnionych przypadkach okresów przejściowych lub uzgodnień w sprawie współużytkowania częstotliwości radiowych na mocy art. 4 ust. 5 decyzji o spektrum radiowym. Środki te powinny być ograniczone do koniecznego minimum, ponieważ mogłyby powodować ograniczenie korzyści wynikających z zaliczenia do „klasy 1”.

(9)

Decyzja w sprawie ogólnej harmonizacji technicznej ma zastosowanie bez uszczerbku dla środków harmonizacji technicznej Wspólnoty Europejskiej, które stosują się do konkretnych częstotliwości i typów urządzeń, takich jak: decyzja 2004/545/WE z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawie harmonizacji widma radiowego w paśmie 79 GHz dla celów użycia samochodowych urządzeń radarowych bliskiego zasięgu we Wspólnocie (7), decyzja Komisji 2005/50/WE z dnia 17 stycznia 2005 r. w sprawie harmonizacji widma radiowego w paśmie 24 GHz dla celów tymczasowego użycia przez samochodowe urządzenia radarowe bliskiego zasięgu we Wspólnocie (8), decyzja Komisji 2005/513/WE z dnia 11 lipca 2005 r. w sprawie zharmonizowanego wykorzystania widma radiowego w paśmie częstotliwości 5 GHz celem wdrożenia Bezprzewodowych Systemów Dostępowych, włączając Lokalne Sieci Radiowe (WAS/RLANs) (9) lub decyzja Komisji 2005/928/WE z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie harmonizacji zakresu częstotliwości 169,4–169,8125 MHz we Wspólnocie (10).

(10)

Korzystanie z widma podlega przepisom Wspólnoty w dziedzinie ochrony zdrowia publicznego, w szczególności przepisom dyrektywy 2004/40/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (11) i zalecenia Rady 1999/519/WE (12). Dla zapewnienia ochrony zdrowia urządzenia radiowe muszą spełniać zasadnicze wymagania w zakresie zgodności takiego sprzętu z dyrektywą o urządzeniach radiowych i końcowych urządzeniach telekomunikacyjnych.

(11)

W związku z szybkim postępem technicznym i potrzebami społeczeństwa będą pojawiać się nowe zastosowania urządzeń bliskiego zasięgu, które będą wymagać stałej kontroli warunków harmonizacji widma, z uwzględnieniem gospodarczych korzyści nowych zastosowań oraz wymagań przemysłu i użytkowników. Państwa członkowskie będą miały obowiązek monitorowania tych zmian. Dlatego w celu uwzględnienia zmian na rynku i postępu technicznego konieczna będzie regularna aktualizacja niniejszej decyzji. Załącznik będzie poddawany przeglądowi przynajmniej raz w roku na podstawie informacji zebranych przez państwa członkowskie i przekazanych Komisji. Przegląd może również zostać rozpoczęty w przypadku podjęcia przez dane państwo członkowskie właściwych środków zgodnie z art. 9 dyrektywy w sprawie urządzeń radiowych i końcowych urządzeń telekomunikacyjnych. Jeżeli przegląd ujawni konieczność dostosowania decyzji, zmiany zostaną zatwierdzone po przeprowadzeniu procedur dotyczących przyjęcia środków wykonawczych, określonych w decyzji o spektrum radiowym. Aktualizacje mogą przewidywać okresy przejściowe w celu uwzględnienia wcześniejszych rozwiązań.

(12)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Widma Radiowego,

1)

„urządzenie bliskiego zasięgu” oznacza nadajnik radiowy, który zapewnia łączność jednokierunkową lub dwukierunkową, nadając na bliską odległość i z małą mocą;

2)

„niepowodowanie zakłóceń i brak ochrony przed zakłóceniami” oznacza niepowodowanie szkodliwych zakłóceń żadnych usług radiokomunikacyjnych oraz brak możliwości ubiegania się o ochronę tych urządzeń przed szkodliwymi zakłóceniami wytwarzanymi przez usługi radiokomunikacyjne.