31974L0483

Dyrektywa Rady

z dnia 17 września 1974 r.

w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do wystających elementów zewnętrznych pojazdów silnikowych

(74/483/EWG)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego [1],

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,

a także mając na uwadze, co następuje:

wymogi techniczne, które pojazdy silnikowe muszą spełniać w myśl obowiązujących przepisów krajowych, dotyczą między innymi wystających elementów zewnętrznych;

wymogi te są różne w poszczególnych Państwach Członkowskich; w związku z tym zachodzi konieczność przyjęcia przez wszystkie Państwa Członkowskie takich samych wymogów, w uzupełnieniu lub w miejsce istniejących przepisów, w szczególności w celu wprowadzenia w odniesieniu do każdego typu pojazdu procedury homologacji typu EWG, będącej przedmiotem dyrektywy Rady z dnia 6 lutego 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do homologacji typu pojazdów silnikowych i ich przyczep [2];

wskazane jest przyjęcie niektórych wymogów technicznych, przyjętych przez Europejską Komisję Gospodarczą ONZ w jej regulaminie nr 26 ("Ujednolicone przepisy dotyczące homologacji pojazdów w odniesieniu do ich wystających elementów zewnętrznych") [3], które zostało załączone do porozumienia z dnia 20 marca 1958 r. dotyczącego przyjęcia jednolitych warunków homologacji i wzajemnego uznawania homologacji wyposażenia pojazdów silnikowych i ich części;

wymogi te mają zastosowanie do pojazdów silnikowych kategorii M1 (międzynarodowa klasyfikacja pojazdów silnikowych zamieszczona jest w dyrektywie 70/156/EWG);

zbliżenie krajowych przepisów ustawowych dotyczących pojazdów silnikowych pociąga za sobą wzajemne uznawanie przez Państwa Członkowskie kontroli przeprowadzanych przez każde z nich w oparciu o wspólne wymogi; dla sprawnego funkcjonowania takiego systemu musi on zostać zastosowany we wszystkich Państwach Członkowskich jednocześnie,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Do celów niniejszej dyrektywy "pojazdem" jest każdy pojazd silnikowy kategorii M1 (określonej w załączniku I do dyrektywy 70/156/EWG), przeznaczony do użytkowania na drogach, mający przynajmniej cztery koła i rozwijający maksymalną prędkość konstrukcyjną powyżej 25 km/h.

Artykuł 2

Państwa Członkowskie nie mogą odmówić przyznania homologacji typu EWG lub homologacji krajowej pojazdu z przyczyn odnoszących się do wystających elementów zewnętrznych, jeżeli spełniają one wymogi ustanowione w załącznikach I i II.

Artykuł 3

Państwa Członkowskie nie mogą odmówić rejestracji pojazdu ani zakazać jego sprzedaży, dopuszczenia do ruchu lub użytkowania z przyczyn odnoszących się do wystających elementów zewnętrznych, jeżeli spełniają one wymogi ustanowione w załącznikach I i II.

Artykuł 4

Państwo Członkowskie, które przyznało homologację, zobowiązane jest przyjąć niezbędne środki w celu zapewnienia, że będzie powiadamiane o wszystkich modyfikacjach poszczególnych części lub właściwości określonych w załączniku I pozycja 2.2. Właściwe władze tego Państwa Członkowskiego określają, czy zachodzi konieczność przeprowadzenia nowych badań na zmodyfikowanym typie pojazdu i sporządzenia nowego protokołu. W przypadku gdy badania takie dowodzą, że wymogi niniejszej dyrektywy nie zostały spełnione, zmiana nie jest zatwierdzana.

Artykuł 5

Zmiany niezbędne do dostosowania przepisów załączników I, II i III do postępu technicznego przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 13 dyrektywy 70/156/EWG.

Artykuł 6

1. Do dnia 1 czerwca 1975 r. Państwa Członkowskie przyjmują i publikują przepisy niezbędne w celu wykonania niniejszej dyrektywy i niezwłocznie informują o tym Komisję.

Niniejsze przepisy stosuje się od dnia 1 października 1975 r.

2. Z chwilą notyfikacji niniejszej dyrektywy Państwa Członkowskie zapewniają, że wszelkie projekty przepisów ustawowych, wykonawczych lub administracyjnych, które zamierzają przyjąć w zakresie objętym niniejszą dyrektywą, przekazywane są Komisji w terminie umożliwiającym jej zgłoszenie własnych uwag.

Artykuł 7

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 17 września 1974 r.

W imieniu Rady

J. Sauvagnargues

Przewodniczący

[1] Dz.U. nr C 55 z 13.5.1974, str. 14.

[2] Dz.U. nr L 42 z 23.2.1970, str. 1.

[3] Dokument Europejskiej Komisji Gospodarczej

--------------------------------------------------

[1]ZAŁĄCZNIK I

PRZEPISY OGÓLNE, DEFINICJE, WNIOSEK O HOMOLOGACJĘ TYPU EWG, HOMOLOGACJA TYPU EWG, SPECYFIKACJE OGÓLNE, SPECYFIKACJE SZCZEGÓŁOWE, ZGODNOŚĆ PRODUKCJI

1. PRZEPISY OGÓLNE

1.1. Przepisy zawarte w niniejszym załączniku nie mają zastosowania do zewnętrznych lusterek ani akcesoriów takich jak anteny radiowe czy bagażniki dachowe.

1.2. Niniejsze przepisy mają na celu ograniczenie ryzyka wystąpienia lub złagodzenie obrażeń cielesnych u osoby, która uderzyłaby się lub otarła o nadwozie w przypadku kolizji.

2. DEFINICJE

Do celów niniejszej dyrektywy:

2.1. "homologacja pojazdu" oznacza zatwierdzenie danego typu pojazdu w odniesieniu do jego wystających elementów zewnętrznych;

2.2. "typ pojazdu ze względu na wystające elementy zewnętrzne" to kategoria pojazdów silnikowych, nieróżniących się od siebie pod istotnymi względami takimi jak kształt czy materiały, z jakich wykonana jest ich zewnętrzna powierzchnia;

2.3. "powierzchnia zewnętrzna" to jednostka strukturalna stanowiąca zewnętrzną część pojazdu i obejmująca pokrywę silnika, pokrywę bagażnika, drzwi, błotniki i widoczne części wzmacniające;

2.4. "linia podłogi" oznacza linię wyznaczoną w następujący sposób:

wokół pojazdu wykreśla się stożek o osi pionowej o kącie połówkowym wynoszącym 30o w taki sposób, aby przystawał stale i możliwie jak najniżej do zewnętrznej powierzchni nadwozia. Linia podłogi jest geometrycznym śladem punktów styczności. Przy wyznaczaniu linii podłogi nie bierze się pod uwagę zaczepów podnośnika, rur wydechowych i kół. Przyjmuje się, że otwory pozostawione na koła są wypełnione przez wyimaginowaną powierzchnię, która stanowi płynne przedłużenie otaczającej ją powierzchni zewnętrznej;

2.5. "promień krzywizny" to przybliżone rozmiary zaokrąglenia, w odróżnieniu od dokładnej figury geometrycznej.

3. WNIOSEK O HOMOLOGACJĘ TYPU EWG

3.1. Wniosek o homologację typu EWG pojazdu w odniesieniu do jego wystających elementów zewnętrznych składa producent pojazdu lub jego upoważniony przedstawiciel.

3.2. Do wniosku załącza się w trzech egzemplarzach następujące dokumenty:

3.2.1. fotografie pojazdu z przodu, z tyłu i z boków,

3.2.2. rysunki zderzaków, wraz z podaniem rozmiarów zderzaków, oraz, w razie potrzeby:

3.2.3. rysunki niektórych wystających elementów zewnętrznych oraz, w razie potrzeby, rysunki niektórych odcinków zewnętrznej powierzchni określonej w ppkt 6.9.1.

3.3. Placówce technicznej odpowiedzialnej za przeprowadzenie badań homologacyjnych należy dostarczyć:

3.3.1. egzemplarz pojazdu, reprezentatywny dla typu pojazdu, którego dotyczy wniosek o homologację lub część albo części pojazdu, uznana(-e) za istotne dla procedury kontroli lub badań wymaganych na mocy niniejszego załącznika;

3.3.2. na żądanie wspomnianej placówki technicznej, niektóre części lub próbki użytych materiałów.

4. HOMOLOGACJA TYPU EWG

(4.1.) (4.2.) (4.3.) (4.4.) (4.4.1.) (4.4.2.) (4.5.) 4.6. Do świadectwa homologacji typu EWG załącza się formularz zgodny ze wzorem zamieszczonym w załączniku III.

5. SPECYFIKACJE OGÓLNE

5.1. Przepisy niniejszego załącznika nie mają zastosowania do części powierzchni zewnętrznej, które przy obciążeniu pojazdu ładunkiem i przy zamkniętych drzwiach, oknach, pokrywach itd. znajdują się:

5.1.1. na wysokości ponad 2 m; lub

5.1.2. poniżej linii podłogi; lub

5.1.3. są umieszczone w taki sposób, że w warunkach statycznych nie mogą zetknąć się z kulą o średnicy 100 mm.

5.2. Zewnętrzna powierzchnia pojazdów nie może zawierać skierowanych na zewnątrz spiczastych lub ostrych części ani elementów, które z uwagi na swój kształt, rozmiary, ustawienie lub twardość mogłyby zwiększyć ryzyko powstania lub zakres obrażeń u osoby, która uderzyłaby się lub otarła o nadwozie w przypadku kolizji.

5.3. Zewnętrzna powierzchnia pojazdów nie powinna zawierać elementów skierowanych na zewnątrz, mogących zaczepiać się o pieszych, rowerzystów lub motocyklistów.

5.4. Z zastrzeżeniem przepisów pozycji 5.5, 6.1.3, 6.3, 6.4.2, 6.7.1, 6.8.1 i 6.10, promień krzywizny wystającej części powierzchni zewnętrznej nie może być mniejszy niż 2,5 mm.

5.5. W przypadku wystających części powierzchni zewnętrznej wykonanych z materiału, którego twardość nie przekracza 60 wg Shore’a, promień krzywizny może być mniejszy niż 2,5 mm.

6. SPECYFIKACJE SZCZEGÓŁOWE

6.1. Elementy ozdobne

6.1.1. Dodatkowe elementy ozdobne, wystające na odległość ponad 10 mm od swojego umocowania, powinny się odłączać lub zginać pod wpływem siły 10 daN, oddziałującej w jakimkolwiek kierunku na ich najbardziej wystający punkt, w płaszczyźnie w przybliżeniu równoległej do powierzchni, na której zostały zamontowane. Niniejsze przepisy nie mają zastosowania do elementów ozdobnych umieszczonych na osłonie chłodnicy, w odniesieniu do których stosuje się wymogi ogólne z pozycji 5.

6.1.2. Wymogi powyższej pozycji 6.1.1 nie obejmują listew lub osłon zabezpieczających, umieszczonych na zewnętrznej powierzchni. Jednakże powinny one być mocno przymocowane do pojazdu.

6.1.3. Wymóg dotyczący minimalnego promienia krzywizny wynoszącego 2,5 mm nie ma zastosowania do dodatkowych elementów ozdobnych, jeżeli mają one mniej niż 5 mm grubości, lecz skierowane na zewnątrz zagięcia tych elementów ozdobnych powinny być tępe.

6.2. Światła główne

6.2.1. Dopuszcza się wystające osłony lub obramowania świateł głównych, pod warunkiem że nie wystają na odległość ponad 30 mm w stosunku do powierzchni zewnętrznej szkła światła, a ich promień krzywizny we wszystkich punktach wynosi co najmniej 2,5 mm.

6.2.2. Świata główne wysuwane powinny spełniać wymogi przedstawione w pozycji 6.2.1, zarówno w pozycji wysuniętej jak i wsuniętej.

6.3. Osłony i odstępy między elementami

6.3.1. Wymogi określone w pozycji 5.4 nie mają zastosowania do odstępów między elementami stałymi lub ruchomymi, łącznie z elementami osłon wlotu i wylotu powietrza oraz osłon chłodnicy, pod warunkiem że odstęp między dwoma sąsiadującymi elementami nie przekracza 40 mm. Jeżeli odstęp zawiera się między 40 i 25 mm, promienie krzywizny powinny być równe lub większe niż 1 mm. Niemniej jednak jeżeli odstęp między dwoma sąsiednimi elementami jest równy lub mniejszy niż 25 mm, promienie krzywizny zewnętrznych powierzchni tych elementów powinny wynosić co najmniej 0,5 mm.

6.3.2. Połączenia strony przedniej ze stronami bocznymi każdego elementu tworzącego osłonę lub odstęp powinny być tępe.

6.4. Wycieraczki szyby przedniej

6.4.1. Wycieraczki szyby przedniej powinny być umieszczone w taki sposób, aby płoza zgarniakowa wycieraczki była zakryta elementem ochronnym o promieniu krzywizny spełniającym wymogi pkt 5.4 i o powierzchni nie mniejszej niż 150 mm2.

6.4.2. Pozycja 5.4 nie ma zastosowania do piór wycieraczek ani do żadnego elementu podtrzymującego. Jednakże części te nie powinny mieć ostrych kątów ani ostrych lub szpiczastych elementów, niezwiązanych z działaniem tych części.

6.5. Zderzaki

6.5.1. Końce zderzaków powinny być zagięte w stosunku do powierzchni zewnętrznej w taki sposób, aby ograniczyć niebezpieczeństwo zaczepienia.

6.5.2. Części składowe zderzaków powinny być zaprojektowane w taki sposób, aby minimalny promień krzywizny wszystkich sztywnych powierzchni wygiętych na zewnątrz wynosił 5 mm.

6.6. Klamki, zawiasy i przyciski na drzwiach, pokrywach i klapach; wloty i korki wlewu

6.6.1. Elementy te nie powinny wystawać na odległość większą niż 40 mm w przypadku klamek drzwi bocznych i 30 mm we wszystkich pozostałych przypadkach.

6.6.2. Jeżeli klamki drzwi bocznych są typu obrotowego, powinny spełniać następujące wymogi:

6.6.2.1. w pozycji otwartej, koniec klamki powinien być skierowany do tyłu, a klamka powinna być zamontowana w taki sposób, aby obracała się równolegle do płaszczyzny drzwi, i nie powinna obracać się wokół osi na zewnątrz;

6.6.2.2. koniec klamki powinien być zagięty w stronę drzwi i umieszczony we wgłębieniu.

6.7. Nakrętki kół, kołpaki i tarcze kół

6.7.1. W tym przypadku wymogi pkt 5.4 nie mają zastosowania.

6.7.2. Nakrętki kół, kołpaki i tarcze kół nie powinny mieć wystających fragmentów w kształcie żeber.

6.7.3. W czasie jazdy po torze prostym, żadna część kół, z wyjątkiem opon, umieszczona powyżej płaszczyzny poziomej przechodzącej przez ich oś obrotu, nie powinna wychodzić poza rzut pionowy na płaszczyznę poziomą zewnętrznej powierzchni lub struktury. Jednakże jeżeli istnieją wymogi funkcjonalne, kołpaki kół, zakrywające nakrętki koła i piasty mogą wystawać poza rzut pionowy zewnętrznej powierzchni lub struktury, pod warunkiem że powierzchnia wystającej części ma promień krzywizny równy co najmniej 30 mm, a rzut pionowy wystającego elementu nie przekracza w żadnym przypadku odległości 30 mm w stosunku do rzutu pionowego zewnętrznej powierzchni lub struktury.

6.8. Krawędzie blaszane

6.8.1. Krawędzie blaszane, takie jak rynienki ściekowe czy prowadnice drzwi przesuwnych, są niedozwolone, z wyjątkiem tych, które są zagięte do wewnątrz lub są wyposażone w element ochronny, spełniający wymogi niniejszego załącznika mające zastosowanie do tego elementu.

6.9. Ściany nadwozia

6.9.1. Promień krzywizny zagięć ścian nadwozia może być mniejszy niż 2,5 mm, pod warunkiem że nie jest mniejszy niż jedna dziesiąta wysokości "H" wystającego elementu, mierzonej zgodnie z metodą opisaną w załączniku II.

6.10. Boczne owiewki lub odrzutniki deszczu

6.10.1. Promień krzywizny krawędzi owiewek bocznych powinien wynosić co najmniej 1 mm na krawędziach odchylanych na zewnątrz.

6.11. Zaczepy podnośnika

6.11.1. Zaczep podnośnika nie powinien wystawać na odległość większą niż 10 mm w stosunku do rzutu pionowego linii podłogi przechodzącej bezpośrednio nad nim.

(7.) (7.1.) (7.1.1.) (7.1.2.) (7.2.) 8. ZGODNOŚĆ PRODUKCJI

(8.1.) 8.2. W celu sprawdzenia zgodności z zatwierdzonym typem, przeprowadza się odpowiednią liczbę wyrywkowych kontroli na pojazdach produkowanych seryjnie.

[1] Tekst niniejszego załącznika jest w zasadzie analogiczny do tekstu regulaminu nr 26 Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ; taki sam jest w szczególności podział na punkty. W przypadku gdy jakaś pozycja regulaminu nr 26 nie ma odpowiednika w niniejszym załączniku, jej numer podano dla przypomnienia w nawiasie.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK II

METODA WYZNACZANIA WYSOKOŚCI WYSTAJĄCYCH ELEMENTÓW POWIERZCHNI ZEWNĘTRZNEJ

1. Wysokość H wystającego elementu określa się metodą graficzną z wykorzystaniem okręgu o średnicy 165 mm, stycznego wewnętrznie do zewnętrznego obrysu powierzchni zewnętrznej badanego elementu.

2. Wysokość H stanowi maksymalną wartość odległości, mierzonej na prostej przechodzącej przez środek okręgu o średnicy 165 mm, między obwodem tego okręgu a zewnętrznym obrysem wystającego elementu (patrz: rysunek 1).

3. W przypadku gdy część zewnętrznego obrysu powierzchni zewnętrznej badanego elementu nie styka się od zewnątrz z okręgiem o średnicy 100 mm, uznaje się, że obrys powierzchni w tym miejscu odpowiada fragmentowi obwodu okręgu o średnicy 100 mm, zawartemu między punktami styczności z obrysem zewnętrznym (patrz: rysunek 2).

4. Producent powinien dostarczyć przekroje powierzchni zewnętrznej badanych elementów, w celu umożliwienia określenia wysokości wystających elementów powyższą metodą.

+++++ TIFF +++++

+++++ TIFF +++++

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK III

WZÓR

+++++ TIFF +++++

--------------------------------------------------