(1)

Zgodnie z art. 41 lit. b) rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446 (2) produkty uzyskane w Norwegii, Szwajcarii lub Turcji zawierające materiały, które nie zostały tam w całości uzyskane, uznaje się za pochodzące z kraju korzystającego, pod warunkiem że materiały te zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w rozumieniu art. 45 tego rozporządzenia delegowanego.

(2)

Zgodnie z art. 54 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 system kumulacji ma zastosowanie, pod warunkiem że Norwegia przyznaje, na zasadzie wzajemności, takie samo traktowanie produktom pochodzącym z krajów korzystających, zawierającym materiały pochodzące z Unii.

(3)

W zakresie, w jakim dotyczy to Norwegii, system kumulacji został pierwotnie ustanowiony w drodze porozumienia w formie wymiany listów między Unią i Norwegią. Ta wymiana listów miała miejsce w dniu 29 stycznia 2001 r. po zatwierdzeniu przez Radę decyzją 2001/101/WE (3).

(4)

W celu zapewnienia stosowania pojęcia pochodzenia odpowiadającego temu, które określono w regułach pochodzenia w ramach ogólnego systemu preferencji taryfowych („GSP”) Unii, Norwegia zmieniła swoje reguły pochodzenia w ramach GSP. Konieczne jest zatem dokonanie zmiany porozumienia w formie wymiany listów między Unią i Norwegią.

(5)

System wzajemnego uznawania zastępczych świadectw pochodzenia na formularzu A przez Unię, Norwegię i Szwajcarię powinien nadal obowiązywać w ramach zmienionej wymiany listów i być warunkowo stosowany przez Turcję w celu ułatwienia wymiany handlowej między Unią, Norwegią, Szwajcarią i Turcją.

(6)

Ponadto zmodyfikowane w roku 2010 reguły pochodzenia w ramach GSP Unii przewidują wprowadzenie nowego systemu ustalania dowodów pochodzenia przez zarejestrowanych eksporterów, który ma być stosowany od dnia 1 stycznia 2017 r. Również w tym zakresie należy dokonać zmian w wymianie listów.

(7)

Aby uprzedzić stosowanie tego nowego systemu oraz przepisów z nim związanych, w dniu 8 marca 2012 r. Rada upoważniła Komisję do wynegocjowania porozumienia w formie wymiany listów z Norwegią dotyczącego wzajemnego uznawania zastępczych świadectw pochodzenia na formularzu A lub zastępczych oświadczeń o pochodzeniu i określającego, że produkty z zawartością części o pochodzeniu norweskim, szwajcarskim lub tureckim mają być traktowane w chwili ich przybycia na obszar celny Unii jako produkty z zawartością części o pochodzeniu unijnym.

(8)

Rokowania z Norwegią były prowadzone przez Komisję i doprowadziły do porozumienia w formie wymiany listów między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie kumulacji pochodzenia między Unią Europejską, Konfederacją Szwajcarską, Królestwem Norwegii i Republiką Turcji w ramach ogólnego systemu preferencji taryfowych (zwanego dalej „Porozumieniem”).

(9)

Porozumienie powinno zostać zatwierdzone,