Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 32018R0292

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/292 z dnia 26 lutego 2018 r. ustanawiające wykonawcze standardy techniczne w odniesieniu do procedur i wzorów na potrzeby spoczywającego na właściwych organach obowiązku wymiany informacji i udzielania pomocy zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 596/2014 w sprawie nadużyć na rynku (Tekst mający znaczenie dla EOG. )

C/2018/1063

Dz.U. L 55 z 27.2.2018, p. 34–49 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

Legal status of the document In force

ELI: http://data.europa.eu/eli/reg_impl/2018/292/oj

27.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 55/34


ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2018/292

z dnia 26 lutego 2018 r.

ustanawiające wykonawcze standardy techniczne w odniesieniu do procedur i wzorów na potrzeby spoczywającego na właściwych organach obowiązku wymiany informacji i udzielania pomocy zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 596/2014 w sprawie nadużyć na rynku

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 596/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie nadużyć na rynku (rozporządzenie w sprawie nadużyć na rynku) oraz uchylające dyrektywę 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady i dyrektywy Komisji 2003/124/WE, 2003/125/WE i 2004/72/WE (1), w szczególności jego art. 25 ust. 9,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Aby zapewnić, by organy wyznaczone jako właściwe organy na podstawie rozporządzenia (UE) nr 596/2014 mogły współpracować i wymieniać informacje sprawnie i terminowo oraz były w stanie udzielać sobie wzajemnie pełnej pomocy do celów tego rozporządzenia, należy ustanowić wspólne procedury i wzory, które mają być stosowane przez właściwe organy na potrzeby wymiany informacji i udzielania pomocy, w tym w celu składania wniosków o udzielenie pomocy, potwierdzania otrzymania wniosków oraz udzielania odpowiedzi na te wnioski.

(2)

Wymiana informacji w formie pisemnej powinna ułatwiać właściwemu organowi wypełnianie jego obowiązków. W stosownych przypadkach, w tym przed skierowaniem pisemnego wniosku, może być stosowana komunikacja ustna w celu przekazania informacji o planowanym wniosku o udzielenie pomocy oraz w celu omówienia wszelkich kwestii, które mogą utrudniać udzielenie pomocy. W pilnych przypadkach powinno być również dopuszczalne ustne przekazanie wniosku o udzielenie pomocy, o ile pilność sprawy nie wynika z opóźnionego podjęcia działania przez stronę wnioskująca.

(3)

Rozporządzenie (UE) nr 596/2014 stanowi, że właściwe organy mają obowiązek wymiany informacji i udzielania pomocy. W miarę możliwości wnioski o udzielenie pomocy powinny jednak tylko wtedy dotyczyć odebrania zeznań bądź przeprowadzenia kontroli na miejscu lub czynności wyjaśniających, gdy zwykły wniosek o udzielenie informacji nie byłby wystarczający. Należy założyć, że przed złożeniem do właściwych organów innego państwa członkowskiego wniosku o udzielenie pomocy właściwy organ podjął wszystkie działania możliwe do zrealizowania w ramach jego jurysdykcji, jednak należy również zdawać sobie sprawę z tego, że skorzystanie z wszystkich metod pozyskiwania informacji przed złożeniem wniosku może nie być dla tego organu wykonalne.

(4)

Pomoc z własnej inicjatywy, w tym na zasadzie dobrowolności, powinna być udzielana zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 596/2014 w przypadku, gdy właściwy organ państwa członkowskiego uważa, że znajdujące się w jego posiadaniu informacje mogą być użyteczne dla innego właściwego organu.

(5)

Wniosek o udzielenie pomocy na podstawie rozporządzenia (UE) nr 596/2014 powinien zawierać wystarczające informacje na temat przedmiotu wniosku, w tym uzasadnienie wniosku i jego kontekst, tak aby umożliwić organowi współpracującemu sprawne i szybkie rozpatrzenie wniosku. Wskazanie faktów uzasadniających podejrzenie nie powinno być uznawane za warunek wstępny udzielenia pomocy organowi wnioskującemu, jeżeli informacje, o które wystąpił we wniosku, są mu niezbędne do wypełnienia jego obowiązków.

(6)

Poza kwestią stosowania wzorów wniosków o udzielenie pomocy oraz odpowiedzi na takie wnioski, procedury współpracy powinny umożliwiać i ułatwiać komunikację, konsultacje oraz interakcje między organem wnioskującym i organem współpracującym w trakcie całego procesu, tak aby zapewnić sprawne rozpatrzenie wniosku o udzielenie informacji lub pomocy. Procedury te powinny również umożliwiać właściwym organom przekazywanie sobie uwag na temat przydatności otrzymanych informacji lub uzyskanej pomocy, na temat rozstrzygnięcia sprawy, w odniesieniu do której wnioskowano o udzielenie pomocy, oraz na temat wszelkich problemów napotkanych przy udzielaniu tych informacji lub tej pomocy.

(7)

Procedury i wzory na potrzeby wymiany informacji i udzielania pomocy powinny zapewniać poufność wymienianych lub przekazywanych informacji oraz zgodność z przepisami dotyczącymi ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i swobodnego przepływu takich danych.

(8)

Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt wykonawczych standardów technicznych przedłożony Komisji przez ESMA.

(9)

ESMA nie przeprowadził otwartych konsultacji publicznych na temat projektu wykonawczych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, ani też nie przeanalizował potencjalnych kosztów i korzyści związanych z wprowadzeniem procedur i wzorów, które mają być stosowane przez odpowiednie właściwe organy, ponieważ byłoby to nieproporcjonalne w stosunku do zakresu i skutków tych standardów, gdyż ich adresatami są jedynie właściwe organy krajowe państw członkowskich, a nie uczestnicy rynku.

(10)

ESMA zwrócił się o opinię do Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych powołanej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (2).

(11)

W celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania rynków finansowych i przy uwzględnieniu, że rozporządzenie (UE) nr 596/2014 jest już stosowane, konieczne jest, by niniejsze rozporządzenie weszło w życie i było stosowane bezzwłocznie,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Definicja

Do celów niniejszego rozporządzenia „bezpieczne środki elektroniczne” oznaczają urządzenia elektroniczne służące do przetwarzania (w tym kompresji cyfrowej), przechowywania i transmisji danych, wykorzystujące technologię przewodową, radiową lub optyczną, bądź też wszelkie inne środki elektromagnetyczne, które zapewniają zachowanie kompletności, integralności i poufności informacji podczas transmisji.

Artykuł 2

Punkty kontaktowe

1.   Właściwe organy wyznaczają punkty kontaktowe do celów niniejszego rozporządzenia.

2.   Właściwe organy przekazują szczegółowe informacje o punktach kontaktowych do Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) w terminie 30 dni od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. W stosownych przypadkach właściwe organy przekazują ESMA aktualizacje tych informacji.

3.   ESMA prowadzi – do użytku właściwych organów – wykaz punktów kontaktowych wyznaczonych przez właściwe organy zgodnie z ust. 1 oraz w razie potrzeby aktualizuje ten wykaz.

Artykuł 3

Wniosek o udzielenie pomocy

1.   Organ wnioskujący składa pisemny wniosek o udzielenie pomocy – pocztą, faksem lub za pomocą bezpiecznych środków elektronicznych. Organ ten kieruje swój wniosek do punktu kontaktowego wyznaczonego przez organ współpracujący zgodnie z art. 2.

2.   Składając wniosek o udzielenie pomocy, właściwy organ stosuje wzór określony w załączniku I oraz:

a)

określa szczegóły dotyczące stosownych informacji, o których udzielenie organ wnioskujący zwraca się do organu współpracującego;

b)

określa, w stosownych przypadkach, kwestie związane z poufnością informacji, które można uzyskać.

3.   Organ wnioskujący może załączyć do wniosku wszelkie dokumenty lub uzupełniające materiały uznane za niezbędne do uzasadnienia wniosku.

4.   W pilnych przypadkach organ wnioskujący może wystąpić z wnioskiem o udzielenie pomocy ustnie. Jeżeli nie uzgodniono inaczej z organem współpracującym, ten ustny wniosek potwierdza się następnie bez zbędnej zwłoki na piśmie, przy użyciu środków, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 4

Potwierdzenie odbioru

W terminie 10 dni roboczych od otrzymania pisemnego wniosku o udzielenie pomocy organ współpracujący przesyła – pocztą, faksem lub za pomocą bezpiecznych środków elektronicznych – potwierdzenie odbioru do punktu kontaktowego wyznaczonego zgodnie z art. 2, chyba że we wniosku określono inaczej. Potwierdzenia odbioru dokonuje się przy zastosowaniu wzoru określonego w załączniku II i zawiera ono, w miarę możliwości, wskazanie przewidywanej daty udzielenia odpowiedzi.

Artykuł 5

Odpowiedź na wniosek o udzielenie pomocy

1.   Organ współpracujący udziela pisemnej odpowiedzi na wniosek o udzielenie pomocy – pocztą, faksem lub za pomocą bezpiecznych środków elektronicznych. Odpowiedź kieruje się do punktu kontaktowego wyznaczonego zgodnie z art. 2, chyba że we wniosku określono inaczej.

2.   Organ współpracujący udziela odpowiedzi na wniosek o udzielenie pomocy, stosując wzór określony w załączniku III, jak również:

a)

zwraca się o przedstawienie w dowolnej formie i w możliwie najkrótszym terminie dodatkowych wyjaśnień, w przypadku gdy ma wątpliwości, jakich dokładnie informacji dotyczy wniosek;

b)

podejmuje wszelkie racjonalne działania w ramach swoich uprawnień, aby udzielić pomocy, o którą wystąpiono;

c)

realizuje wnioski o udzielenie pomocy bezzwłocznie oraz w sposób, który zapewnia szybkie przeprowadzenie wszelkich niezbędnych działań regulacyjnych, z uwzględnieniem złożoności wniosku oraz konieczności zaangażowania osób trzecich lub innego właściwego organu.

3.   Jeżeli organ współpracujący odmawia podjęcia działania, w części lub w całości, w odpowiedzi na wniosek o udzielenie pomocy, informuje on jak najszybciej o swojej decyzji, ustnie lub pisemnie, organ wnioskujący. Organ współpracujący udziela również odpowiedzi pisemnej zgodnie z ust. 1 wskazującej, które z wyjątkowych okoliczności, o których mowa w art. 25 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 596/2014, stanowiły podstawę jego odmowy.

Artykuł 6

Procedury dotyczące przekazywania i rozpatrywania wniosków o udzielenie pomocy

1.   Komunikacja między organem wnioskującym i organem współpracującym dotycząca wniosku o udzielenie pomocy i odpowiedzi na ten wniosek odbywa się przy użyciu najbardziej dogodnych środków, z należytym uwzględnieniem poufności, terminów doręczenia korespondencji, objętości dokumentów do przekazania i łatwego dostępu organu wnioskującego do informacji. W szczególności organ wnioskujący niezwłocznie przekazuje wszelkie wyjaśnienia, o które zwrócił się organ współpracujący.

2.   Jeżeli organ współpracujący poweźmie wiedzę o okolicznościach, które mogą prowadzić do wydłużenia przewidywanego przez niego terminu udzielenia odpowiedzi o ponad 10 dni roboczych, bez zbędnej zwłoki powiadamia o tym organ wnioskujący.

3.   W stosownych przypadkach organ współpracujący przekazuje okresowo organowi wnioskującemu informacje o postępach w realizacji wniosku, w tym o zmianach przewidywanej daty udzielenia odpowiedzi.

4.   Jeżeli organ wnioskujący zakwalifikował wniosek jako pilny, właściwe organy konsultują się co do częstotliwości, z jaką organ współpracujący będzie informował organ wnioskujący o tych postępach.

5.   Organ współpracujący i organ wnioskujący wspólnie pracują nad rozwiązaniem wszelkich trudności, jakie mogą pojawić się w odniesieniu do realizacji wniosku.

Artykuł 7

Procedura dotycząca wniosków o odebranie zeznań od osoby

1.   Jeżeli organ wnioskujący zwraca się w swoim wniosku o odebranie zeznań od dowolnej osoby w kontekście czynności wyjaśniających lub kontroli, organ współpracujący i organ wnioskujący, z zastrzeżeniem istniejących ograniczeń lub przeszkód prawnych oraz wszelkich różnic w wymogach proceduralnych, oceniają i uwzględniają:

a)

prawa osób, od których odebrane zostaną zeznania, w tym, w stosownych przypadkach, wszelkie kwestie dotyczące samooskarżenia;

b)

charakter udziału członków personelu organu wnioskującego (jako obserwatorów lub aktywnych uczestników);

c)

rolę personelu organu współpracującego i organu wnioskującego w odbieraniu zeznań;

d)

kwestię, czy osoba, od której mają zostać odebrane zeznania, ma prawo do pomocy przedstawiciela prawnego, a jeżeli tak – zakres pomocy przedstawiciela prawnego podczas odbierania zeznań, w tym w odniesieniu do zapisu lub protokołu zeznań;

e)

kwestię, czy zeznania mają zostać odebrane na zasadzie dobrowolności czy przymusowo, jeżeli takie zróżnicowanie występuje;

f)

kwestię, czy – w oparciu o informacje dostępne w momencie składania wniosku – osoba, od której mają zostać odebrane zeznania, jest świadkiem czy podejrzanym, jeżeli takie zróżnicowanie występuje;

g)

kwestię, czy – w oparciu o informacje dostępne w momencie składania wniosku – zeznania mogą lub mają zostać wykorzystane w postępowaniu karnym;

h)

dopuszczalność zeznań w jurysdykcji organu wnioskującego;

i)

zapis zeznań i odnośne procedury, w tym kwestię, czy będzie to dosłowny czy też streszczony protokół pisemny bądź też zapis dźwiękowy lub audiowizualny;

j)

procedury poświadczenia lub potwierdzenia zeznań przez osobę składającą zeznania, w tym kwestię, czy to poświadczenie lub potwierdzenie ma nastąpić po odebraniu zeznań; oraz

k)

procedurę przekazania zeznań organowi wnioskującemu przez organ współpracujący, w tym jego formę i termin.

2.   Organ współpracujący i organ wnioskujący zapewniają funkcjonowanie mechanizmów pozwalających członkom ich personelu sprawne prowadzenie czynności, w tym mechanizmów umożliwiających członkom ich personelu uzgadnianie wszelkich dodatkowych informacji, które mogą być konieczne, co obejmuje:

a)

planowanie terminów;

b)

wykaz pytań, które mają zostać zadane osobie, od której mają zostać odebrane zeznania;

c)

ustalenia dotyczące podróży, w tym zapewnienie przedstawicielom organu współpracującego i organu wnioskującego możliwości spotkania się w celu omówienia danej kwestii przed odebraniem zeznań; oraz

d)

ustalenia dotyczące języka.

Artykuł 8

Procedura dotycząca wniosków o przeprowadzenie czynności wyjaśniających lub kontroli na miejscu

1.   Jeżeli na podstawie art. 25 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 596/2014 złożono wniosek o przeprowadzenie czynności wyjaśniających lub kontroli na miejscu, organ wnioskujący i organ współpracujący konsultują się ze sobą w sprawie najlepszego sposobu nadania skuteczności wnioskowi o udzielenie pomocy, uwzględniając art. 25 ust. 6 akapit trzeci lit. a)–e) rozporządzenia (UE) nr 596/2014, w tym w sprawie zalet przeprowadzenia wspólnych czynności wyjaśniających lub wspólnej kontroli na miejscu.

2.   Organ współpracujący informuje organ wnioskujący o postępach czynności wyjaśniających lub kontroli na miejscu oraz w odpowiednim czasie przekazuje mu swoje ustalenia.

3.   Decydując o ewentualnym wszczęciu wspólnych czynności wyjaśniających lub wspólnej kontroli na miejscu, organ wnioskujący i organ współpracujący biorą pod uwagę przynajmniej następujące elementy:

a)

treść wszelkich wniosków o udzielenie pomocy otrzymanych od organu wnioskującego, w tym wszelkie informacje sugerujące zasadność przeprowadzenia wspólnych czynności wyjaśniających lub wspólnej kontroli na miejscu;

b)

kwestię, czy organy te osobno prowadzą dochodzenie w sprawie mającej konsekwencje transgraniczne, oraz to, czy w sprawie tej bardziej odpowiednie byłoby wspólne działanie;

c)

ramy prawne i regulacyjne w jurysdykcji każdego z tych organów, tak aby zadbać o to, by każdy z organów dysponował dobrą znajomością potencjalnych przeszkód i ograniczeń prawnych związanych z prowadzeniem wszelkich wspólnych czynności wyjaśniających lub wspólnych kontroli na miejscu oraz wszelkich postępowań, które mogą z nich wyniknąć, w tym wszelkich kwestii związanych z zasadą ne bis in idem;

d)

niezbędne środki dotyczące zarządzania i kierowania czynnościami wyjaśniającymi lub kontrolą na miejscu;

e)

prawdopodobieństwo osiągnięcia przez nie porozumienia co do ustalenia okoliczności faktycznych;

f)

alokację zasobów oraz wyznaczenie osób odpowiedzialnych za prowadzenie czynności wyjaśniających lub kontroli na miejscu;

g)

kwestię ewentualnego opracowania planu wspólnego działania i harmonogramu pracy przez każdy z organów;

h)

określenie działań, które każdy z organów ma podjąć (wspólnie lub samodzielnie);

i)

wzajemną wymianę uzyskanych informacji oraz składanie sprawozdań z wyników poszczególnych podjętych działań; oraz

j)

inne kwestie dotyczące konkretnych przypadków.

4.   W przypadku gdy organ wnioskujący i organ współpracujący postanawiają przeprowadzić wspólne czynności wyjaśniające lub wspólną kontrolę na miejscu, organy te:

a)

uzgadniają procedury prowadzenia i zamykania czynności wyjaśniających lub kontroli;

b)

pozostają w stałym kontakcie w celu koordynowania procesu pozyskiwania informacji i ustalania okoliczności faktycznych;

c)

ściśle ze sobą współpracują przy prowadzeniu wspólnych czynności wyjaśniających lub wspólnej kontroli na miejscu;

d)

zapewniają sobie wzajemną pomoc w odniesieniu do późniejszych postępowań egzekucyjnych w zakresie dopuszczalnym przez prawo, w tym poprzez koordynację wszelkich postępowań lub innych czynności egzekucyjnych (administracyjnych, cywilnych lub karnych) związanych z wynikiem wspólnych czynności wyjaśniających lub wspólnej kontroli na miejscu, lub – w stosownych przypadkach – możliwości zawarcia ugody;

e)

określają konkretne przepisy prawa, które regulują przedmiot wspólnych czynności wyjaśniających lub wspólnej kontroli na miejscu;

f)

w stosownych przypadkach rozważają co najmniej następujące elementy:

1)

sporządzenie planu wspólnego działania określającego między innymi treść, charakter i harmonogram działań, które mają zostać podjęte, oraz obejmującego określenie kluczowych etapów tego planu i podział odpowiedzialności za realizację założonych prac, przy uwzględnieniu priorytetów każdego z organów;

2)

określenie i ocenę wszelkich ograniczeń lub przeszkód prawnych oraz wszelkich różnic w wymogach proceduralnych w odniesieniu do czynności wyjaśniających lub egzekucyjnych lub wszelkich innych postępowań, w tym w odniesieniu do praw osób, wobec których prowadzone są czynności wyjaśniające;

3)

określenie i ocenę konkretnych zasad chroniących poufność wymiany informacji między prawnikiem a jego klientem, które mogą mieć wpływ na czynności wyjaśniające bądź postępowanie egzekucyjne, w tym kwestie samooskarżenia;

4)

strategię kontaktów ze społeczeństwem i z prasą; oraz

5)

zamierzone wykorzystanie wymienianych informacji.

Artykuł 9

Procedury dotyczące udzielania pomocy w egzekwowaniu sankcji pieniężnych

1.   Jeżeli na podstawie art. 25 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 596/2014 złożono wniosek o udzielenie pomocy w egzekwowaniu sankcji pieniężnych, organ wnioskujący i organ współpracują konsultują się ze sobą w sprawie najlepszego sposobu nadania skuteczności temu wnioskowi. Organy uwzględniają działania podjęte już przez organ wnioskujący w ramach jego jurysdykcji oraz krajowe ramy dotyczące egzekwowania sankcji obowiązujące organ współpracujący.

2.   Organ współpracujący udziela pomocy lub udostępnia wszelkie informacje, o które wystąpiono do celów niniejszego artykułu, zgodnie z właściwym prawem krajowym. Jeżeli pomocy, o którą wystąpiono, może udzielić inny organ lub odpowiedni podmiot w państwie członkowskim organu współpracującego, bądź jeżeli ten organ lub podmiot może dysponować stosownymi informacjami, organ współpracujący oferuje organowi wnioskującemu udzielenie informacji koniecznych do nawiązania bezpośredniego kontaktu między organem wnioskującym a tym innym organem lub podmiotem, który może dysponować tymi informacjami, zgodnie z prawem krajowym.

Artykuł 10

Wymiana informacji z własnej inicjatywy

1.   Do celów przekazywania informacji z własnej inicjatywy na podstawie art. 16 ust. 4 i art. 25 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 596/2014 lub w przypadku, gdy właściwy organ posiada informacje, które jego zdaniem mogłyby pomóc innemu właściwemu organowi w wykonywaniu jego obowiązków wynikających z rozporządzenia (UE) nr 596/2014, przekazuje on te informacje w formie pisemnej pocztą, faksem lub za pomocą bezpiecznych środków elektronicznych do punktu kontaktowego tego innego właściwego organu wyznaczonego zgodnie z art. 2.

2.   Jeżeli właściwy organ przekazujący te informacje uważa, że należy je przekazać w trybie pilnym, może on poinformować inny organ ustnie, pod warunkiem że następnie informacje zostaną bez zbędnej zwłoki przekazane w formie pisemnej.

3.   Właściwy organ, który przekazuje informacje z własnej inicjatywy, stosuje w tym celu wzór określony w załączniku IV, wskazując przy tym w szczególności kwestie związane z poufnością informacji.

Artykuł 11

Zastrzeżenie poufności i dopuszczalne sposoby wykorzystania informacji

1.   Organ wnioskujący i organ współpracujący umieszczają odpowiednie zastrzeżenie poufności w każdym wniosku o udzielenie pomocy, w każdej odpowiedzi na wniosek o udzielenie pomocy lub przy każdym przekazaniu informacji z własnej inicjatywy, dokonywanych przy zastosowaniu wzorów określonych w załącznikach.

2.   Jeżeli w celu zrealizowania wniosku organ współpracujący jest zobowiązany ujawnić fakt, że organ wnioskujący wystąpił do niego z tym wnioskiem, organ współpracujący ujawnia ten fakt po omówieniu z organem wnioskującym charakteru i zakresu wymaganego ujawnienia informacji oraz po uzyskaniu jego zgody na ich ujawnienie. Jeżeli organ wnioskujący nie udzieli zgody na ujawnienie informacji, organ współpracujący pozostawia wniosek bez rozpatrzenia, a organ wnioskujący może wycofać lub zawiesić swój wniosek do czasu, gdy będzie w stanie udzielić takiej zgody na ujawnienie informacji.

3.   Informacje przekazane zgodnie z art. 10 wykorzystuje się wyłącznie do celów zabezpieczenia przestrzegania lub egzekwowania przepisów rozporządzenia (UE) nr 596/2014, w tym między innymi na potrzeby wszczynania, prowadzenia lub wspierania postępowań karnych, administracyjnych, cywilnych lub dyscyplinarnych wynikających z naruszenia przepisów tego rozporządzenia.

Artykuł 12

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 26 lutego 2018 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący


(1)  Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 1.

(2)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/77/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84).


ZAŁĄCZNIK I

Image Tekst z obrazka Image Tekst z obrazka Image Tekst z obrazka Image Tekst z obrazka Image Tekst z obrazka

ZAŁĄCZNIK II

Image Tekst z obrazka

ZAŁĄCZNIK III

Image Tekst z obrazka Image Tekst z obrazka

ZAŁĄCZNIK IV

Image Tekst z obrazka Image Tekst z obrazka

Top