24.12.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 348/108

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 793/93 w sprawie oceny i kontroli ryzyk stwarzanych przez istniejące substancje (3) ocenie pod względem ryzyka dla zdrowia ludzkiego poddano: 2-(2-metoksyetoksy)etanol (MEE), 2-(2-butoksyetoksy)etanol (BEE), metylenodifenylo diizocyjanian (MDI) i cykloheksan. Ocena ryzyka dotycząca tych substancji chemicznych ujawniła potrzebę ograniczenia ryzyka, jakie te substancje stwarzają dla zdrowia ludzkiego. Wnioski te zostały potwierdzone przez Komitet Naukowy ds. Toksyczności, Ekotoksyczności i Środowiska.

(2)

W zaleceniach Komisji 1999/721/WE z dnia 12 października 1999 r. dotyczącym skutków oceny ryzyka i strategii zmniejszenia ryzyka dla substancji: 2-(2-butoksyetoksy)etanol, 2-(2-metoksyetoksy)etanol, chloroalkany C10-13, benzen, C10-13-alkilopochodne (4) i 2008/98/WE z dnia 6 grudnia 2007 r. w sprawie środków redukcji ryzyka dla następujących substancji: piperazyna, cykloheksan, metylenodifenylodiizocyjanian, but-2-yno-1,4-diol, metylooksiran, anilina, akrylan 2-etyloheksylu, 1,4-dichlorobenzen, 3,5-dinitro-2,6-dimetylo-4-tert-butyloacetofenon, ftalan di(2-etyloheksylu), fenol, 5-tert-butylo-2,4,6-trójnitro-m-ksylen (5), przyjętych w ramach rozporządzenia (EWG) nr 793/93, zaproponowano strategię ograniczania ryzyka związanego odpowiednio z MEE, BEE, MDI i cykloheksanem oraz zalecono obowiązkowo stosować środki ograniczające w ramach dyrektywy Rady 76/769/EWG z dnia 27 lipca 1976 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich odnoszących się do ograniczeń we wprowadzaniu do obrotu i stosowaniu niektórych substancji i preparatów niebezpiecznych (6) w przypadku wprowadzenia do obrotu w celu powszechnej sprzedaży preparatów zawierających te substancje.

(3)

W celu ochrony konsumentów konieczne okazuje się być ograniczenie wprowadzania do obrotu i stosowania preparatów zawierających MEE, BEE, MDI lub cykloheksanu w przypadku określonych zastosowań.

(4)

MEE jest bardzo rzadko stosowane jako składnik farb przeznaczonych dla konsumentów, produktów do usuwania farby, środków czyszczących, emulsji samonabłyszczających i szczeliw podłogowych. Wyżej wspomniana ocena ryzyka wykazała, że istnieje zagrożenie dla zdrowia konsumentów w związku z narażeniem skóry na farby i produkty do usuwania farby zawierające MEE. MEE stosowane jako składnik farb i produktów do usuwania farby nie powinny być wprowadzane do obrotu w celu powszechnej sprzedaży. Mimo że stosowanie MEE jako składnika środków czyszczących, emulsji samonabłyszczających i szczeliw podłogowych nie zostało poddane ocenie, to jednak może ono stanowić podobne zagrożenie, a zatem MEE stosowane jako składnik tych produktów również nie powinno być wprowadzane do obrotu w celu powszechnej sprzedaży. Na użytek nadzoru rynku należy przyjąć dopuszczalną zawartość 0,1 % masowo MEE w tych preparatach.

(5)

BEE jest stosowane jako składnik farb i środków czyszczących. Wyżej wspomniana ocena ryzyka dotycząca BEE wykazała, że istnieje zagrożenie dla zdrowia konsumentów w związku z narażeniem poprzez wdychanie w czasie stosowania produktów do usuwania farby. W celu przeciwdziałania ryzyku narażenia konsumentów poprzez wdychanie należy wprowadzić pochodny bezpieczny dopuszczalny poziom stężenia BEE w rozpylanych środkach czyszczących wynoszący 3 %. Chociaż stosowanie BEE jako składnika rozpylanych środków czyszczących w dozownikach aerozoli nie zostało poddane ocenie, to jednak może ono stanowić podobne zagrożenie, a zatem BEE stosowane jako składnik tych środków czyszczących w stężeniu wynoszącym co najmniej 3 % masowo, również nie powinno być wprowadzane do obrotu w celu powszechnej sprzedaży. Dozowniki aerozoli powinny być zgodne z wymogami dyrektywy Rady 75/324/EWG z dnia 20 maja 1975 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do dozowników aerozoli (7).

(6)

W przypadku farb innych niż farby w aerozolu należy wprowadzić wymóg ostrzeżenia przed stosowaniem tego rodzaju farb w urządzeniach do rozpylania, jeżeli poziom stężenia BEE w tych farbach wynosi co najmniej 3 % masowo.

(7)

W celu zapewnienia odpowiedniego wycofywania farb i środków czyszczących w dozownikach aerozoli, nie spełniających limitów zawartości dla BEE, należy ustalić różne daty rozpoczęcia stosowania ograniczeń w odniesieniu do wprowadzenia na rynek po raz pierwszy i zakończenia sprzedaży BEE w farbach i środków czyszczących w dozownikach aerozoli.

(8)

Ocena ryzyka dla MDI wykazała, że w przypadku stosowania przez konsumenta preparatów zawierających MDI istnieje potrzeba ograniczania ryzyka związanego z wdychaniem lub narażeniem skóry. Dla przeciwdziałania i wyeliminowania tego rodzaju ryzyka wprowadzanie do obrotu w celu powszechnej sprzedaży preparatów zawierających MDI powinno być dozwolone tylko po spełnieniu określonych warunków, takich jak obowiązkowe dołączanie do opakowań odpowiednich rękawic ochronnych i dodatkowych instrukcji. Rękawice te powinny być zgodne z wymogami dyrektywy Rady 89/686/EWG z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do wyposażenia ochrony osobistej (8). Ponieważ przepis dotyczący wyposażenia ochronnego i drukowania odpowiednich informacji wiąże się z podjęciem określonych działań przez producentów, należy przewidzieć dłuższy okres przejściowy.

(9)

W ocenie ryzyka dotyczącej cykloheksanu skoncentrowano się na narażeniu konsumentów podczas stosowania preparatów zawierających cykloheksan do kładzenia wykładzin i uznano, że konieczne są środki ograniczające w celu ograniczenia ryzyka dla konsumentów w czasie stosowania tych preparatów. Zatem kleje kontaktowe na bazie neoprenu zawierające cykloheksan powinny być wprowadzane do obrotu w celu powszechnej sprzedaży jedynie w opakowaniach o zmniejszonej zawartości. Zharmonizowane instrukcje dostarczane wraz z produktem powinny ostrzegać konsumentów przed stosowaniem produktu przy słabej wentylacji lub do kładzenia wykładzin.

(10)

Azotan amonu, powszechnie stosowany w całej Wspólnocie jako nawóz, może być środkiem utleniającym. W szczególności może wybuchnąć przy zmieszaniu z niektórymi substancjami. Dlatego nawozy na bazie azotanu amonu powinny spełniać określone wymogi przy wprowadzaniu do obrotu w celu zabezpieczenia ich przed przypadkowym wybuchem.

(11)

Rozporządzenie (WE) nr 2003/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. w sprawie nawozów (9) ustanawia zharmonizowane wymogi, w tym wymogi bezpieczeństwa, dla nawozów na bazie azotanu amonu. Nawozy spełniające te wymogi mogą być oznakowane „nawóz WE” i mogą znajdować się w swobodnym obrocie na rynku wewnętrznym.

(12)

W przypadku nawozów przeznaczonych na sprzedaż tylko w danym państwie członkowskim producenci mogą postanowić, że spełnią jedynie wymogi obowiązujące na poziomie krajowym. W związku z tym nawozy te nie muszą spełniać wymogów bezpieczeństwa ustalonych na poziomie wspólnotowym. W celu zapewnienia jednakowego poziomu ochrony w całej Wspólnocie wszystkie nawozy na bazie azotanu amonu powinny spełniać te same wymogi bezpieczeństwa.

(13)

W załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 określono test odporności na detonację dla nawozów na bazie azotanu amonu zawierających ponad 28 % masowo azotu w stosunku do azotanu amonu. W rozporządzeniu tym określono też szereg właściwości fizycznych i limitów zawartości zanieczyszczeń chemicznych dla tego rodzaju nawozów w celu zminimalizowania ryzyka detonacji. Nawozy na bazie azotanu amonu spełniające wspomniane wymogi lub zawierające mniej niż 28 % masowo azotu są uznane przez wszystkie państwa członkowskie za bezpieczne w celu stosowania w rolnictwie.

(14)

W związku z tym wszystkie nawozy na bazie azotanu amonu wprowadzane do obrotu na obszarze Wspólnoty powinny spełniać wymogi bezpieczeństwa określone w rozporządzeniu (WE) nr 2003/2003.

(15)

Nawozy na bazie azotanu amonu były stosowane w sposób niezgodny z przeznaczeniem do nielegalnej produkcji materiałów wybuchowych. Rodzaje nawozów, które mogą być stosowane w tym celu, zawierają jedynie 16 % azotu. Dlatego też jedynie rolnicy i użytkownicy profesjonalni powinni mieć dostęp do nawozów i preparatów zawierających ponad 16 % masowo azotu w stosunku do azotanu amonu. W tym celu należy zdefiniować pojęcia „rolnik” i „działalność rolnicza”, aby w rolnictwie i innych podobnych rodzajach działalności, takich jak utrzymanie parków, ogrodów lub boisk sportowych, można było nadal stosować nawozy o wyższej zawartości azotu. Państwa członkowskie mogą jednak ze względów społeczno-gospodarczych zastosować na swoich terytoriach limit wynoszący 20 % masowo azotu w stosunku do azotanu amonu.

(16)

Przepisy niniejszej decyzji przyjmuje się w celu włączenia ich do załącznika XVII rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH), utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniającego dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (10), zgodnie z art. 137 ust. 3 tego rozporządzenia.

(17)

Dyrektywa 76/769/EWG powinna zostać odpowiednio zmieniona.

(18)

Niniejsza decyzja nie narusza przepisów wspólnotowych ustanawiających minimalne wymogi ochrony pracowników, takich jak dyrektywa Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (11) oraz opierające się na niej dyrektywy szczegółowe, w szczególności dyrektywa 2004/37/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie ochrony pracowników przed zagrożeniem dotyczącym narażenia na działanie czynników rakotwórczych lub mutagennych podczas pracy (szósta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy Rady 89/391/EWG) (wersja ujednolicona) (12) oraz dyrektywa Rady 98/24/WE z dnia 7 kwietnia 1998 r. w sprawie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników przed ryzykiem związanym ze środkami chemicznymi w miejscu pracy (czternasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (13),