Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62022CN0337

    Sprawa C-337/22 P: Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 16 marca 2022 r. w sprawie T-281/21, Nowhere/Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 23 maja 2022 r. przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

    Dz.U. C 15 z 16.1.2023, p. 22–23 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, GA, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    16.1.2023   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 15/22


    Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 16 marca 2022 r. w sprawie T-281/21, Nowhere/Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 23 maja 2022 r. przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

    (Sprawa C-337/22 P)

    (2023/C 15/24)

    Język postępowania: angielski

    Strony

    Wnoszący odwołanie: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: D. Hanf, D. Gája, V. Ruzek, E. Markakis, pełnomocnicy)

    Druga strona postępowania: Nowhere Co. Ltd

    Żądania wnoszącego odwołanie

    Wnoszący odwołanie zwraca się do Trybunału o:

    uchylenie zaskarżonego wyroku w sprawie T-281/21 w całości;

    oddalenie w całości skargi wniesionej przez skarżącą w pierwszej instancji na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej w sprawie R 2474/2017-2;

    obciążenie skarżącej w pierwszej instancji kosztami poniesionymi przez EUIPO w ramach postępowania odwoławczego i postępowania przed Sądem.

    Zarzuty i główne argumenty

    Na poparcie odwołania EUIPO podnosi jeden zarzut, a mianowicie naruszenie art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 207/2009 (1) w zakresie, w jakim Sąd orzekł w zaskarżonym wyroku, że Izba Odwoławcza powinna była uwzględnić wcześniejsze brytyjskie niezarejestrowane prawa, na które powołano się w celu uzasadnienia sprzeciwu i to pomimo faktu, że zaskarżona decyzja została wydana w chwili, kiedy Zjednoczone Królestwo nie było już państwem członkowskim Unii Europejskiej, a okres przejściowy przewidziany w umowie o wystąpieniu (2) upłynął. Odwołanie dotyczy zatem kwestii istotnej dla poszanowania jedności, spójności i rozwoju prawa Unii.

    Sąd niesłusznie uznał, że jedyną datą istotną dla oceny sprzeciwu jest data spornego zgłoszenia znaku towarowego do rejestracji, w zakresie w jakim:

    i)

    pomylił kwestię ustalenia prawa mającego zastosowanie ratione temporis do niniejszej sprawy z kwestią merytoryczną dotyczącą wymogu, aby wcześniejsze prawo było ważne w chwili, w której EUIPO wydaje ostateczną decyzję w przedmiocie sprzeciwu;

    ii)

    oparł się na swoim orzecznictwie, które jest błędne, a w każdym razie nie ma zastosowania do sprawy;

    iii)

    wyciągnął błędny pod względem prawny wniosek z braku w umowie o wystąpieniu postanowień dotyczących wniesionych przed końcem okresu przejściowego sprzeciwów od zgłoszeń unijnych znaków towarowych do rejestracji;

    iv)

    nie uwzględnił orzecznictwa Trybunału dotyczącego różnicy między postępowaniem o stwierdzenie naruszenia a postępowaniem administracyjnym / rejestracyjnym, a w konsekwencji błędnie orzekł, że:

    a)

    istniała kolizja między zgłoszeniem zaskarżonego unijnego znaku towarowego a wcześniejszymi brytyjskimi prawami w okresie od tego zgłoszenia do końca okresu przejściowego;

    b)

    skarżąca w pierwszej instancji miała po upływie okresu przejściowego interes prawny w tym, aby jej sprzeciw został uwzględniony,

    v)

    zlekceważył wolę prawodawcy unijnego i zasadę terytorialności praw własności intelektualnej, gdy orzekł, iż ewentualne przekształcenie zgłoszenia spornego unijnego znaku towarowego w krajowy znak towarowy, którego zakres ochrony byłby identyczny co zakres ochrony tego zgłoszenia w razie rejestracji, był bez znaczenia dla:

    a)

    interesu skarżącej w pierwszej instancji w uwzględnieniu sprzeciwu; i

    b)

    istnienia kolizji między wcześniejszymi brytyjskimi prawami a spornym zgłoszeniem unijnego znaku towarowego;

    vi)

    nie oddał pełnej wagi brzmienia, to jest gramatyki i składni, przepisu art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 207/2009, kontekstu zasad 19 ust. 2 lit. d) i 20 ust. 1 rozporządzenia nr 2868/95 dotyczących faktów, dowodów i uwag przedstawionych na poparcie wcześniejszych praw (3), kontekstu art. 42 rozporządzenia nr 207/2009 dotyczącego ochrony przez używanie oraz, w szczególności, celów art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 207/2009, a także podstawowego założenia postępowania w sprawie sprzeciwu, jakim jest ochrona interesów właścicieli wcześniejszych praw poprzez ochronę podstawowej funkcji tych praw przed kolizjami z późniejszymi unijnymi znakami towarowymi w razie zarejestrowania tych ostatnich.


    (1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 2009, L 78, s. 1).

    (2)  Umowa o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz.U. 2020, L 29, s. 7, zwana dalej „umową o wystąpieniu”).

    (3)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1995, L 303, s. 1).


    Top