1)

Czy decyzję 2014/512/WPZiB (1), w szczególności jej art. 5 i 7, w świetle zasad pewności prawa i nulla poena sine lege można interpretować w ten sposób, że dopuszcza ona (tytułem sankcji cywilnej) środek krajowy zezwalający na konfiskatę w całości kwot wynikających z transakcji takiej jak ta, o której mowa w art. 2 ust. 2 lit. a) decyzji 2014/512/WPZiB, w przypadku stwierdzenia popełnienia czynu zakwalifikowanego w prawie krajowym jako wykroczenie?

2)

Czy art. 5 decyzji 2014/512/WPZiB należy interpretować w ten sposób, że zezwala on państwom członkowskim na przyjęcie środków krajowych przewidujących automatyczną konfiskatę wszelkich kwot wynikających z naruszenia obowiązku zawiadomienia o transakcji objętej zakresem zastosowania art. 2 ust. 2 lit. a) decyzji 2014/512/WPZiB?

3)

Czy zakaz przewidziany w art. 2 ust. 2 lit. a) decyzji 2014/512/WPZiB ma zastosowanie, w przypadku gdy towary stanowiące sprzęt wojskowy, które były przedmiotem transakcji pośrednictwa, nigdy nie zostały fizycznie przywiezione na terytorium państwa członkowskiego?