Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Amsterdam (Niderlandy) w dniu 7 października 2019 r. – A/B, C

(Sprawa C-738/19)

(2020/C 19/14)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Rechtbank Amsterdam

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: A

Strona pozwana: B, C

Pytanie prejudycjalne

W jaki sposób należy dla potrzeb oceny rażąco wysokiego – w rozumieniu pkt 1 lit. e) załącznika do rzeczonej dyrektywy – odszkodowania przewidzianego na wypadek niewykonania przez konsumenta zobowiązań (zwanego dalej „postanowieniem dotyczącym kary umownej”) interpretować dyrektywę 93/13 (1), a dokładniej, ustanowioną w niej zasadę łącznego skutku, w przypadku postanowień dotyczących kary umownej związanych z naruszeniami różnego rodzaju, które ze swej natury niekoniecznie muszą wystąpić łącznie, i w tym konkretnym przypadku rzeczywiście łącznie nie wystąpiły? Czy ma przy tym również znaczenie, że z tytułu naruszenia, w związku z którym dochodzona jest kara umowna, dochodzone jest również odszkodowanie w formie wydania nienależnie osiągniętych zysków?

(1)  Dyrektywa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich, Dz.U. 1993, L 95, s. 29.