—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji doręczonych pismem z dnia 12 lutego 2018 r. o odrzuceniu kandydatury skarżącej na stanowisko zastępcy mediatora i o obsadzeniu tego stanowiska w drodze powołania innego kandydata;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy, nadużycia władzy i nadużycia proceduralnego. W tym względzie skarżąca podnosi, że ogłoszenie o naborze COM/2017/1739 nie dawało gwarancji, że wyłoniony kandydat rzeczywiście będzie miał wykształcenie i doświadczenie niezbędne do sprawowania podlegającego obsadzeniu stanowiska. Ponadto skarżąca podnosi, że wyłoniony kandydat nie miał wszystkich wymaganych kwalifikacji, a w szczególności doświadczenia w mediacji i szerokiej wiedzy prawniczej w zakresie regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej.

2.

Zarzut drugi, naruszenia decyzji C(2002) 601 z dnia 4 marca 2002 r. w sprawie wzmocnionej służby mediacyjnej, ze względu na to, że art. 6 ust. 3 stanowi, iż przewodniczący Komisji powołuje zastępców mediatora na wniosek mediatora, lecz nie przewiduje ani wstępnej selekcji, ani sporządzenia listy wyłonionych kandydatów. W niniejszym przypadku zaś komitet konsultacyjny ds. powoływania zorganizował wstępną selekcję i przedłożył mediatorowi wyłonione przez siebie trzy kandydatury. Zdaniem skarżącej wynika z tego, że mediator nie zbadał wszystkich kandydatur, a więc zaproponował przewodniczącemu Komisji powołanie wyłonionego kandydata z naruszeniem wskazanego przepisu.

3.

Zarzut trzeci, naruszenia obowiązku uzasadnienia, którym dotknięte są zaskarżone decyzje.

4.

Zarzut czwarty, naruszenia ogłoszenia o naborze COM/2017/1739 i oczywistego błędu w ocenie. W tym względzie skarżąca podnosi, że w odróżnieniu od niej wyłoniony kandydat nie spełnia warunków wymaganych w ogłoszeniu o naborze do objęcia spornego stanowiska, a w szczególności dobrej znajomości regulaminu pracowniczego urzędników i przepisów mających zastosowanie do urzędników i innych pracowników oraz doświadczenia w rozwiązywaniu sporów.