1)

Artykuł 2 pkt 5 i art. 28 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/72/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylającej dyrektywę 2003/54/WE należy interpretować w ten sposób, że sieci, takie jak te, o których mowa w postępowaniu głównym, które zostały utworzone dla potrzeb konsumpcji własnej przed wejściem w życie tej dyrektywy, które są zarządzane przez podmiot prywatny, do których przyłączona jest ograniczona liczba jednostek produkcyjnych i odbiorczych i które są z kolei podłączone do sieci publicznej, stanowią systemy dystrybucyjne objęte zakresem zastosowania rzeczonej dyrektywy.

2)

Artykuł 28 dyrektywy 2009/72 należy interpretować w ten sposób, że sieci, takie jak te, o których mowa w postępowaniu głównym i które dane państwo członkowskie zakwalifikowało jako zamknięte systemy dystrybucyjne w rozumieniu ust. 1 tego artykułu, mogą ze względu na ten status zostać zwolnione przez to państwo jedynie z obowiązków przewidzianych w ust. 2 tego artykułu, bez uszczerbku dla faktu, że sieci te kwalifikują się ponadto do objęcia ich innymi zwolnieniami przewidzianymi w tej dyrektywie, w szczególności zwolnieniem ustanowionym w art. 26 ust. 4 tej dyrektywy, jeśli spełniają one przewidziane w tym przepisie przesłanki, czego ustalenie jest zadaniem sądu odsyłającego. W każdym razie owo państwo członkowskie nie może zaliczyć rzeczonych sieci do odrębnej kategorii systemów dystrybucyjnych w celu przyznania im zwolnień nieprzewidzianych we wskazanej dyrektywie.

3)

Artykuł 32 ust. 1 dyrektywy 2009/72 należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on uregulowaniu krajowemu, takiemu jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, które przewiduje, że zamknięte systemy dystrybucyjne w rozumieniu art. 28 ust. 1 tej dyrektywy nie podlegają obowiązkowi udzielenia dostępu stronom trzecim, ale muszą jedynie udzielić dostępu stronom trzecim należącym do kategorii użytkowników mogących zostać przyłączonymi do danego systemu, którzy to użytkownicy mają prawo dostępu do sieci publicznej.

4)

Artykuł 15 ust. 7 oraz art. 37 ust. 6 lit. b) dyrektywy 2009/72 należy interpretować w ten sposób, że w braku obiektywnego uzasadnienia przepisy te sprzeciwiają się uregulowaniu krajowemu, takiemu jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, które przewiduje, że opłaty uiszczane przez użytkowników zamkniętego systemu dystrybucyjnego z tytułu usługi dysponowania oblicza się na podstawie energii elektrycznej wymienionej z tym systemem przez wszystkich jego użytkowników za pośrednictwem ich przyłączy do tego systemu, jeżeli okaże się – co powinien zweryfikować sąd odsyłający – że użytkownicy zamkniętego systemu dystrybucyjnego nie znajdują się w takiej samej sytuacji jak inni użytkownicy sieci publicznej i że podmiot świadczący usługę dysponowania w ramach sieci publicznej ponosi ograniczone koszty w odniesieniu do tych użytkowników zamkniętego systemu dystrybucyjnego.