5.2.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

CE 33/110

—

uwzględniając komunikat Komisji w sprawie jej programu prac na 2011 r. (COM(2010)0623/2),

—

uwzględniając istniejące porozumienie ramowe w sprawie stosunków między Parlamentem Europejskim a Komisją Europejską, zwłaszcza jego załącznik 4,

—

uwzględniając wynik regularnego dialogu wszystkich komisarzy z komisjami parlamentarnymi oraz sprawozdanie podsumowujące Konferencji Przewodniczących Komisji z dnia 7 czerwca 2011 r. przekazane Konferencji Przewodniczących,

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 8 czerwca 2011 r. zatytułowaną „Inwestowanie w przyszłość: nowe wieloletnie ramy finansowe (WRF) na rzecz Europy konkurencyjnej, zrównoważonej i sprzyjającej integracji społecznej (1),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 23 czerwca 2011 r. zatytułowaną „WPR do roku 2020: sprostać wyzwaniom przyszłości związanym z żywnością, zasobami naturalnymi oraz aspektami terytorialnymi” (2),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 6 lipca 2011 r. w sprawie kryzysu finansowego, gospodarczego i społecznego: zalecenia dotyczące środków i inicjatyw do podjęcia (3),

—

uwzględniając art. 110 ust. 4 Regulaminu PE,

A.

mając na uwadze, że do końca 2011 r. ma zostać dokonany przegląd porozumienia ramowego na podstawie praktycznych doświadczeń, co będzie również stanowić okazję do poprawy wewnętrznych metod pracy, np. w odniesieniu do regularnego dialogu, poprawy przejrzystości i zwiększenia udziału komisji parlamentarnych, przy pełnym wykorzystaniu dostępnych doświadczeń, aby dać solidną podstawę do przygotowania priorytetów Parlamentu,

B.

mając na uwadze, że kryzys finansowy i środki podjęte w celu walki z nim nadal mają poważne następstwa dla gospodarki państw członkowskich oraz dla stabilności strefy euro,

C.

mając na uwadze, że Komisja w swoich działaniach musi w możliwie najpełniejszy sposób wykorzystywać swoje uprawnienia i autorytet polityczny; mając na uwadze, że Unia Europejska nie może skutecznie funkcjonować, jeśli Komisja nie wskaże, nie skonkretyzuje i nie będzie propagowała ogólnego interesu jej państw członkowskich i obywateli oraz jeśli nie będzie efektywnie wywiązywała się ze swojego obowiązku, jakim jest nadzorowanie stosowania traktatów i prawa UE,

D.

mając na uwadze, że Komisja Europejska odgrywa główną rolę w kształtowaniu przyszłości UE i że powinna wykorzystać swój następny program prac do propagowania celów i wartości Unii, zwiększenia poczucia odpowiedzialności za projekt UE, wydobycia UE z kryzysu oraz zadbania o to, aby była reprezentowana i utrzymywała szanowaną pozycję w świecie,

E.

mając na uwadze, że podczas przygotowywania programu jednym z wyzwań dla Komisji jest walka z jej własnym, od dawna stosowanym podejściem sektorowym, a w jego miejsce stworzenie synergii między strategiami politycznymi, zapewnienie spójności celów i metod oraz priorytetowe traktowanie przestrzegania najważniejszych zasad, takich jak niedyskryminacja, poszanowanie praw podstawowych i równość wobec prawa we wszystkich działaniach ustawodawczych i nieustawodawczych,

1.

przypomina, że budżet UE powinien odzwierciedlać priorytety polityczne UE; przypomina o potrzebie wprowadzenia nowych zasobów własnych oraz zwiększenia inwestycji na szczeblu UE, aby przyczynić się do realizacji celów strategii UE2020;

2.

wzywa zatem do zainicjowania otwartego i konstruktywnego dialogu i podjęcia współpracy na szczeblu UE w zakresie celu, zakresu i kierunku wieloletnich ram finansowych Unii i reformy jej systemu dochodów, w tym konferencji na temat zasobów własnych z udziałem posłów do Parlamentu Europejskiego i parlamentów krajowych;

3.

przypomina o swoich wytycznych dotyczących wieloletnich ram finansowych po roku 2013, przyjętych w sprawozdaniu specjalnej komisji ds. wyzwań budżetowych i środków budżetowych dla zrównoważonej Unii po roku 2013, zatytułowanym „Inwestowanie w przyszłość: nowe wieloletnie ramy finansowe (WRF) na rzecz Europy konkurencyjnej, zrównoważonej i sprzyjającej integracji społecznej”; przypomina, że do przyjęcia WRF przez Radę niezbędna jest zgoda Parlamentu oparta na sprawozdaniu Komisji Budżetowej; przypomina, że zgodnie z art. 312 ust. 5 i art. 324 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE)Parlament Europejski musi być odpowiednio zaangażowany w negocjacje dotyczące kolejnych wieloletnich ram finansowych;

4.

nalega, by Rada i Komisja przestrzegały Traktatu z Lizbony i dołożyły wszelkich starań, by szybko osiągnąć porozumienie z Parlamentem w sprawie praktycznej metody pracy z myślą o procesie negocjacji następnych WRF; przypomina o powiązaniu między reformą dochodów a reformą wydatków, w związku z czym domaga się zdecydowanego zobowiązania do omówienia propozycji dotyczących nowych zasobów własnych w kontekście następnych negocjacji w sprawie WRF;

5.

oczekuje jak najszybszego przedłożenia wniosków w sprawie wspólnych ram strategicznych, obejmujących Fundusz Spójności, Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego (EFRR), Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) i Europejski Fundusz Rybacki, oraz wzywa Komisję do przedłożenia wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady, którego podstawą prawną będzie art. 289 ust. 1 i art. 294 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej; apeluje też do Komisji, by przedstawiła nowy wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie Funduszu Solidarności Unii Europejskiej;

6.

podkreśla znaczenie pilnego przedstawienia wniosku dotyczącego Europejskiego Funduszu Społecznego, który poprzez podnoszenie poziomu kształcenia i szkoleń zawodowych stanowi kluczowe narzędzie w walce z bezrobociem i w zmniejszaniu nierówności społecznych; jest zdania, że należy zwrócić większą uwagę na problem bezrobocia wśród osób młodych, którego poziom jest alarmująco wysoki, a także na problem związany z uczniami przedwcześnie kończącymi naukę;

7.

apeluje do Komisji o dalsze prace nad poprawą jakości prawodawstwa, a także o współpracę z Parlamentem i Radą w tym zakresie; w związku z tym wzywa także Komisję i Radę do dopilnowania, by we wszystkich aktach ustawodawczych systematycznie zamieszczano tabele korelacji, aby wyraźnie pokazać, w jaki sposób prawo UE jest transponowane do prawa krajowego i że jest ono skutecznie stosowane;

8.

podkreśla kluczowe znaczenie odpowiedniego i terminowego wdrażania prawa UE za pomocą przepisów krajowych państw członkowskich i nalega, aby Komisja wykorzystywała swoje uprawnienia wykonawcze i wszczynała w razie konieczności postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego w celu zapewnienia odpowiedniej transpozycji i rzeczywistego egzekwowania;

9.

apeluje do Komisji o jak najszybsze dostosowanie dorobku prawnego do przepisów art. 290 i 291 TFUE w oparciu o konkretny harmonogram i w związku z tym wzywa Komisję do przedstawienia wymaganych tekstów legislacyjnych;

10.

podkreśla, że z kryzysem gospodarczym wciąż należy walczyć poprzez opracowanie ram zarządzania gospodarczego, dających możliwość egzekwowania koordynacji i dyscypliny budżetowej, stabilizacji unii walutowej oraz zwiększenia poziomu inwestycji w produktywne miejsca pracy; wzywa Komisję do jak najszybszego przedstawienia wniosków w sprawie trwałego mechanizmu antykryzysowego zarządzanego w oparciu o przepisy unijne, analizy wykonalności dotyczącej wprowadzenia systemu wspólnej emisji europejskich obligacji skarbowych na zasadach odpowiedzialności solidarnej, a także wniosków dotyczących pełnej integracji strategii UE 2020 z ramami stabilności oraz dotyczących ustaleń na temat jednolitej zewnętrznej reprezentacji strefy euro;

11.

zauważa, że w dziedzinie regulacji finansowych środkom poprawiającym odporność systemu finansowego i zdolność absorbowania strat muszą towarzyszyć środki mające zatrzymać akumulację ryzyka oraz środki ograniczające koszty nieudanych operacji; podkreśla w związku z tym konieczność lepszego monitorowania akumulacji ryzyka po stronie banków, oddzielenia działalności bankowej od usług publicznych, a także zdecydowanych propozycji dotyczących bardziej uporządkowanego radzenia sobie z bankructwami banków; w tym kontekście podkreśla ponadto potrzebę regulowania jednostek blisko związanych z systemami bankowymi i wykonujących podobne funkcje, ale niepodlegających tym samym regulacjom („bankowość równoległa”);

12.

apeluje do Komisji, aby przedłożyła w trybie pilnym:

13.

wzywa Komisję do przedłożenia Parlamentowi Europejskiemu w 2012 r.:

14.

podkreśla, że w centrum uwagi powinny znaleźć się ochrona inwestorów i ich zaufanie; uważa, że podstawowe znaczenie mają inicjatywy służące przywróceniu zaufania do sektora finansowego, które powinny obejmować szeroko zakrojony przegląd praktyk due diligence, pokus nadużyć w grupach transgranicznych, systemu zachęt i wynagrodzeń oraz szeroko rozumianej przejrzystości i rozliczalności systemu finansowego;

15.

podkreśla, że agencje ratingowe przyczyniły się w znacznym stopniu do powstania i pogłębienia się kryzysu zadłużenia w strefie euro oraz podkreśla poważne konsekwencje dla europejskiego sektora bankowego; wzywa zatem Komisję, aby niezwłocznie zaproponowała zmienione ramy ustawodawcze mające na celu poprawę regulacji i nadzoru w odniesieniu do agencji ratingowych; uważa, że utworzenie Europejskiej Agencji Ratingowej wprowadziłoby pożądany pluralizm podejść;

16.

gorąco zachęca Komisję, aby do końca bieżącego roku przedstawiła wniosek ustawodawczy dotyczący kolejnego programu ramowego na rzecz badań, rozwoju technologicznego i demonstracji, który będzie promował partnerstwa publiczno-prywatne, ograniczy biurokrację, poprawi wielodyscyplinarne podejście i zwiększy udział mniejszych podmiotów i innowacyjnych firm w projektach; uważa, że aby nie pozostawać w tyle za konkurencją oraz zapewnić pełne wsparcie dla założeń strategii UE 2020, należy koniecznie zwiększyć budżet na działalność badawczo-rozwojową w kolejnym okresie finansowania, zważywszy na ogromny wzrost wydatków na badania i rozwój w niektórych innych regionach świata (np. w USA oraz w szczególności w Chinach);

17.

wzywa Komisję do przyjęcia takiego podejścia do jej programów badawczo-rozwojowych, które w większym stopniu uwzględniałoby ryzyko i byłoby oparte na zaufaniu, tak aby ograniczyć biurokrację i zwiększyć udział firm innowacyjnych w projektach;

18.

podkreśla potrzebę mobilizacji środków finansowych na rzecz inwestycji w dziedzinie szybkiej sieci; podkreśla, że szerokie pasmo dostępne dla wszystkich jest elementem kluczowym dla konkurencyjności Europy w perspektywie globalnej oraz dla zagwarantowania, że żaden Europejczyk nie zostanie pominięty;

19.

wzywa Komisję, by w związku z programem prac na 2012 r. ściśle współpracowała z państwami członkowskimi, by zapewnić prawidłową i terminową transpozycję przeprowadzonej w 2009 r. reformy przepisów ramowych w sprawie komunikacji; zauważa w szczególności konieczność egzekwowania obowiązków z zakresu dostępu do rynku i innych korzyści dla konsumentów, w tym lepszego informowania na temat umów i cen, a także środków dotyczących przenoszenia numeru;

20.

zauważa potrzebę zajęcia się w programie prac na 2012 r. licznymi kwestiami wynikającymi z rozwoju nowych technologii, a równocześnie doskonalenia jednolitego rynku cyfrowego; kwestie te powinny obejmować chmury obliczeniowe, internet przedmiotów, podpisy elektroniczne i bezpieczeństwo w Internecie;

21.

oczekuje, że Komisja zapewni w 2012 r. pełną skuteczność środków obniżających opłaty za przesyłanie danych w roamingu;

22.

podkreśla znaczenie strategii w zakresie technologii informacyjno-komunikacyjnych oraz zakończenia procesu tworzenia europejskiego jednolitego rynku cyfrowego, co zapewni ogromne możliwości rozwoju dla sektorów przemysłu oraz małych i średnich przedsiębiorstw w handlu transgranicznym, zbliży ludzi do siebie, zmieni sposób, w jaki pracują i żyją, dostarczy nowych narzędzi edukacji i szkoleń, a także poprawi dostęp do usług publicznych i otwartych danych; dlatego zwraca się do Komisji o zwiększenie pomocy na rzecz TIK, aby Unia mogła przodować na powstających rynkach, takich jak technologie zdrowotne czy bardziej ekologiczny transport i sieci energii elektrycznej;

23.

przypomina o coraz większym znaczeniu praw własności intelektualnej dla wzrostu gospodarczego i potencjału twórczego Europy oraz podkreśla, że trzeba zagwarantować odpowiednią ochronę tych praw; wzywa Komisję do szybkiego podjęcia działań następczych w postaci konkretnych propozycji zmian w tej dziedzinie; podkreśla znaczenie praw własności intelektualnej dla sektora kultury i branży twórczej, a także jeżeli chodzi o dostęp do dóbr i usług kulturalnych;

24.

apeluje do Komisji o ulepszenie swojej strategii klimatycznej w celu umocnienia roli UE jako wiodącego podmiotu w dziedzinie walki ze zmianą klimatu, a jednocześnie o wzmocnienie konkurencyjności UE i osiągnięcie zrównoważonego porozumienia międzynarodowego;

25.

wzywa do opracowania kompleksowej strategii zewnętrznej UE w dziedzinie energetyki, obejmującej kwestie związane z surowcami i pierwiastkami ziem rzadkich, oraz do nadania priorytetowego znaczenia otwartym rynkom światowym; wzywa również do opracowania zrównoważonej, konkurencyjnej i zintegrowanej polityki energetycznej UE, w ramach której można by wspólnie i w oparciu o spójne podejście zająć się kwestią różnorodności źródeł energii i ich względnym udziałem oraz bezpieczeństwem dostaw, a także uważa, że utworzenie wewnętrznego rynku energii ma zasadnicze znaczenie dla europejskiej konkurencyjności i wzrostu w Europie; wzywa Komisję do zintensyfikowania rozwoju zintegrowanej europejskiej sieci energetycznej poprzez przedłożenie wniosków, którym szczególną uwagę poświęcono w pakiecie na rzecz infrastruktury energetycznej;

26.

z myślą o zrealizowaniu celu, jakim jest utworzenie jednolitego rynku energii w 2014 r., wzywa Komisję do monitorowania wdrażania prawodawstwa UE w dziedzinie energii i wydajności energetycznej oraz do bezzwłocznego przyjęcia odpowiednich przepisów wykonawczych, jak również apeluje do Komisji o przedstawienie w razie potrzeby nowych wniosków niezbędnych do realizacji tych celów;

27.

wzywa do pilnego przeglądu dyrektywy o bezpieczeństwie jądrowym w celu zaostrzenia jej przepisów, mianowicie poprzez uwzględnienie wyników testów warunków skrajnych, przeprowadzonych po katastrofie w Fukuszimie;

28.

wzywa Komisję do przedstawienia wniosku w sprawie siódmego wspólnotowego programu działań w zakresie środowiska naturalnego oraz silnej zintegrowanej strategii na rzecz bioróżnorodności;

29.

uważa, że reforma wspólnej polityki rolnej powinna zagwarantować ścisłe dostosowanie tej polityki do celów strategii Europa 2020 oraz umieszczenie zasady zrównoważonego rozwoju w centrum wspólnej polityki rolnej, tak aby zabezpieczyć długofalową rentowność produkcji żywności w Europie przy jednoczesnym zwiększeniu konkurencyjności rolników i ich zdolności do innowacji, promowaniu rozwoju obszarów wiejskich, utrzymaniu różnorodności rolnej i produkcyjnej oraz unikaniu biurokracji;

30.

wzywa Komisję do przeprowadzenia oceny funkcjonowania systemu wczesnego ostrzegania i reagowania oraz systemu wczesnego ostrzegania o niebezpiecznej żywności i paszach, aby zlikwidować ewentualne niedociągnięcia;

31.

wzywa Komisję do przedstawienia wniosku ustawodawczego w sprawie zakazu wprowadzania na rynek żywności pochodzącej ze sklonowanych zwierząt i ich potomstwa, a także zwraca się do Komisji o przedłożenie nowego wniosku ustawodawczego w sprawie nowej żywności;

32.

wyraża ubolewanie z powodu opóźnień w przygotowywaniu wytycznych TEN-T i wniosków dotyczących pakietu w sprawie portów lotniczych; z zadowoleniem przyjmuje białą księgę w sprawie przyszłości transportu i apeluje do Komisji o jak najszybsze przedstawienie przewidzianych w niej wniosków legislacyjnych; jest zdania, że wciąż jeszcze nie możemy mówić o zintegrowanym i interoperacyjnym europejskim rynku kolejowym i uważa, że jednym z priorytetów powinno być przeprowadzenie w odpowiednim czasie przeglądu wytycznych w sprawie TEN-T, aby utworzyć kompleksową sieć obejmującą wiele rodzajów transportu, opartą na skutecznym łączeniu i wzajemnym powiązaniu różnych rodzajów transportu; zwraca się zatem do Komisji o wysunięcie wniosku ustawodawczego w sprawie sektora kolejowego oraz rozszerzenia kompetencji Europejskiej Agencji Kolejowej w zakresie certyfikacji i bezpieczeństwa; twierdzi, że istnieje pilna potrzeba lepszego finansowania sieci TEN-T oraz poprawy koordynacji poprzez fundusze spójności;

33.

podkreśla potrzebę wprowadzenia przez Komisję w 2012 r. europejskiej karty praw pasażerów dla wszystkich rodzajów transportu;

34.

jest przekonany o potrzebie pełnej realizacji jednolitej europejskiej przestrzeni powietrznej, łącznie z funkcjonalnymi blokami przestrzeni powietrznej i SESAR, aby zaspokoić przyszłe potrzeby w zakresie przepustowości i bezpieczeństwa przestrzeni powietrznej; ubolewa nad tym, że nie zadbano o stopniowe zniesienie ograniczeń odnoszących się do płynów, aerozoli i żeli w transporcie lotniczym, co powinno pozostać priorytetem dla Komisji;

35.

podkreśla potrzebę przeprowadzenia kompleksowej i ambitnej reformy wspólnej polityki rybołówstwa, odrzucającej postulaty dotyczące renacjonalizacji, która obejmowałaby podejście ekosystemowe, regionalizację, jasno określone środki dla drobnego rybołówstwa nowe bodźce dla europejskiej branży akwakultury oraz zdecydowane działania w kierunku zwalczania nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów oraz odrzutów; wyraża zaniepokojenie faktem, że Komisja może nie wysunąć nowego wniosku w sprawie środków technicznych do 2013 r., kiedy wygasną obowiązujące obecnie środki przejściowe;

36.

z zadowoleniem przyjmuje inicjatywy przewodnie dotyczące nowych umiejętności w nowych miejscach pracy i programu walki z ubóstwem, jest jednak zdania, że wysunięto zbyt niską liczbę wniosków ustawodawczych w dziedzinie zatrudnienia i spraw społecznych; wzywa Komisję do zaproponowania nowej strategii społecznej zgodnej z głównymi zapisami społecznymi traktatu lizbońskiego i przestrzegającej zasad pomocniczości i dialogu społecznego w dziedzinie wynagrodzeń i świadczeń emerytalnych oraz, zgodnie z art. 153 ust. 5 TFUE, do przestrzegania uprawnień państw członkowskich i partnerów społecznych oraz do zagwarantowania legitymacji demokratycznej tego procesu poprzez zaangażowanie Parlamentu Europejskiego;

37.

domaga się silnej ogólnounijnej polityki spójności na okres po roku 2013, a także do podjęcia działań przygotowawczych, aby przyszła polityka spójności usprawniła istniejące fundusze i programy, co powinno zapewnić odpowiednie środki finansowe i dostosować politykę do celów strategii Europa 2020 przy jednoczesnym stworzeniu wartości dodanej w drodze synergii z innymi kierunkami polityki wewnętrznej; oczekuje, że Komisja Europejska odegra konstruktywna rolę mediatora podczas wszelkich procesów prowadzących do przyjęcia rozporządzeń dotyczących polityki spójności przy poszanowaniu zasady współdecyzji, z myślą o jak najwcześniejszym osiągnięciu porozumienia w ramach procedury ustawodawczej w celu uniknięcia niefortunnych opóźnień i skutecznego pokonania naturalnych trudności na starcie, jakie mogą pojawić się w procesie wdrażania programów operacyjnych w dziedzinie polityki spójności w następnym okresie programowania;

38.

jest przekonany, że Komisja powinna przedstawić wnioski ustawodawcze w sprawie rozwiązania kwestii różnego rodzaju urlopów: urlopu ojcowskiego, adopcyjnego i opiekuńczego, a także stworzyć europejską strategię opartą na wzorcowych praktykach państw członkowskich, zmierzającą do stworzenia warunków umożliwiających osiągnięcie wskaźników zatrudnienia określonych w strategii Europa 2020; pozytywnie ocenia inicjatywy podjęte przez Komisję w celu wyeliminowania różnic w wynagrodzeniach kobiet i mężczyzn, ubolewa jednak, że różnice w wynagrodzeniach nadal pozostają prawdziwym wyzwaniem, z którym trzeba się uporać; ponawia apel o zdecydowane zaangażowanie w rozwiązanie kwestii licznych przyczyn nierównych płac kobiet i mężczyzn w drodze przeglądu obowiązującego prawa;

39.

wyraża ubolewanie z powodu faktu, że Komisja nadal nie wystąpiła z wnioskiem ustawodawczym w sprawie zwalczania przemocy wobec kobiet w ramach kompleksowej strategii z odpowiednim ujednoliceniem sankcji;

40.

wyraża ubolewanie z powodu braku wniosku ustawodawczego i inicjatyw w dziedzinie zdrowia publicznego i wzywa Komisję do wysunięcia wniosku ustawodawczego w sprawie produktów leczniczych terapii zaawansowanej; z zadowoleniem przyjmuje fakt, iż Komisja zamierza dokonać w 2012 r. przeglądu dyrektywy 2004/37/WE w sprawie ochrony pracowników przed zagrożeniami wynikającymi z narażenia na działanie czynników rakotwórczych i mutagenów podczas pracy; podkreśla, że w świetle nowych czynników i terminów konieczne są zmiany w związku z czym apeluje do Komisji o przedstawienie w trybie pilnym aktu zmieniającego, biorąc również pod uwagę rozszerzenie zakresu dyrektywy w celu zmniejszenia zagrożeń powodowanych przez substancje, które działają toksycznie na rozrodczość, i obniżenia ich poziomu w produktach, oraz w celu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa europejskich pracowników w miejscu pracy;

41.

podkreśla, że należy przykładać wagę do nowych programów wieloletnich w dziedzinie oświaty, kultury, mediów audiowizualnych, młodzieży, sportu i obywatelstwa, które mają kluczowe znaczenie dla pomyślności strategii Europa 2020, a także dla zachowania wielokulturowej i językowej różnorodności UE i które są potężną siłą sprawczą spójności społecznej i integracji; jest zdania, że trzeba podjąć działania i środki oparte na odpowiednich i wydajnych ramach budżetowych, aby zagwarantować, że te ugruntowane programy będą nadal odpowiadać potrzebom obywateli Europy po roku 2013;

42.

wzywa Komisję do systematyczniejszego stosowania tzw. testu MŚP, który nie był stosowany prawidłowo i w sposób spójny we wszystkich nowych wnioskach ustawodawczych, w szczególności na szczeblu krajowym; wzywa zatem Komisję do opracowania – w oparciu o wzorcowe praktyki – minimalnych norm i wymogów w odniesieniu do testu MŚP, które będą stosowane na szczeblu UE i państw członkowskich;

43.

ponownie potwierdza wsparcie dla aktu o jednolitym rynku, jednak nalega, aby Komisja przedstawiła wniosek mający na celu unowocześnienie i uproszczenie procedur przyznawania zamówień publicznych dla zamawiających i MŚP, a także poprawę warunków życia i pracy;

44.

z zadowoleniem przyjmuje propozycje Komisji zawarte w programie prac na 2012 r., dotyczące przeglądu polityki konsumenckiej i strategii legislacyjnej w tej dziedzinie, łączącego inicjatywy wszystkich odpowiednich działów Komisji; zauważa w szczególności potrzebę zapewnienia konsumentom w całej Unii Europejskiej pełnej ochrony zapisanej w kluczowym ustawodawstwie, takim jak dyrektywy w sprawie nieuczciwych praktyk handlowych i w sprawie kredytu konsumenckiego;

45.

wzywa Komisję do wystąpienia z ambitną propozycją reformy dyrektywy w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych w celu wspierania rzeczywistej mobilności pracowników w UE poprzez uproszczenie procedur automatycznego uznawania kwalifikacji przy poszanowaniu bezpieczeństwa pacjentów, zwiększenie mobilności absolwentów oraz dokonanie przeglądu niektórych zawodów regulowanych lub ich części;

46.

wzywa Komisję do przedstawienia programu „wymiar sprawiedliwości na rzecz rozwoju”, usprawniającego dostęp przedsiębiorstw i konsumentów do wymiaru sprawiedliwości i apeluje do niej, aby w pierwszej kolejności wysunęła zapowiedziany wniosek w sprawie alternatywnego rozwiązywania sporów w sprawach cywilnych i handlowych;

47.

ubolewa z powodu braku wniosku ustawodawczego w sprawie zwiększenia solidarności wewnątrz UE w dziedzinie azylu i zwraca uwagę, że należy kontynuować prace nad pakietem azylowym w celu stworzenia wspólnego europejskiego systemu azylowego zapewniającego wysoki poziom ochrony i pełne poszanowanie praw podstawowych oraz zapobiegającego instrumentalnemu wykorzystywaniu prawa w zakresie azylu do innych celów;

48.

jest zaniepokojony niepowodzeniem w prawidłowym wdrażaniu obowiązującego dorobku w sprawie azylu (rozporządzenia „Dublin”, system EURODAC, procedura przyjmowania i dyrektywa w sprawie kwalifikowania do ochrony osób ubiegających się o azyl), gdyż oznacza to, że wspólne europejskie normy nie są gwarantowane, co podważa również sens solidarności;

49.

odnotowuje opracowany przez Komisję „pakiet w sprawie ofiar” i uważa, że jest on niezmiernie ważny dla umacniania praw i wspierania ofiar terroryzmu i przestępstw w UE;

50.

wzywa zatem Komisję do zapewnienia pełnego poszanowania dorobku Schengen oraz do rozpatrywania wszelkich wniosków Komisji z zastosowaniem metody europejskiej; dostrzega potrzebę stworzenia inteligentnych granic zewnętrznych, a także konieczność lepszego zarządzania nimi oraz posiadania skutecznej i wiarygodnej polityki w zakresie granic zewnętrznych; uważa, że kontrola dostępu do terytorium UE należy do głównych zadań obszaru nieposiadającego granic wewnętrznych, że kontrolę granicy zewnętrznej UE trzeba stale usprawniać, by móc odpowiedzieć na nowe wyzwania w zakresie migracji i bezpieczeństwa, dlatego też konieczne jest opracowanie zrównoważonej polityki wizowej; w tym kontekście wzywa Komisję do zakończenia procesutworzenia systemu SIS II, VIS i Eurodac oraz nowej agencji ds. technologii informacyjnych; przypomina, że skuteczne i zintegrowane zarządzanie zewnętrznymi i wewnętrznymi granicami UE oraz polityka wizowa są ściśle ze sobą powiązane i stanowią niezbędne narzędzie polityki migracyjnej i azylowej, w tym w zakresie mobilności i unikania nadużyć; wyraża ubolewanie, że SIS II nadal nie jest operacyjny i zwraca się do Komisji o podjęcie większych wysiłków mających na celu wprowadzenie tego systemu; będzie nadal ściśle monitorował przyznawanie środków na ten cel z budżetu UE;

51.

pozytywnie ocenia zmiany wprowadzone do podręcznika Sirene, aktualizację podręcznika dla straży granicznej, dalszy rozwój europejskiego systemu nadzoru granic (Eurosur) oraz utworzenie europejskiego systemu ochrony granic zgodnie z założeniami programu sztokholmskiego;

52.

z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę Komisji polegającą na dalszym sprecyzowaniu warunków, na jakich organy państw członkowskich są uprawnione do prowadzenia działań w zakresie kontroli granic, wymiany informacji operacyjnych i współpracy z innymi państwami członkowskimi i z agencją Frontex; podziela pogląd, że Frontex będzie odgrywał istotną rolę w zarządzaniu kontrolą granic i z zadowoleniem przyjmuje porozumienie w sprawie zmiany ram prawnych tej agencji w celu poprawy jej skuteczności pod względem potencjału operacyjnego na granicy zewnętrznej;

53.

wyraża silne przekonanie, że kolejne wnioski dotyczące przeglądu dyrektywy 95/46/WE w sprawie zatrzymywania danych powinny być ambitne i wykraczać poza niewystarczającą ochronę oferowaną przez decyzję ramową w sprawie ochrony danych w dawnym trzecim filarze; podkreśla znaczenie zajęcia się kluczowymi kwestiami związanymi z bezpieczeństwem i prywatnością w internecie w związku z obliczeniami rozproszonymi i internetem przedmiotów; podkreśla, że cele w zakresie ochrony danych powinny mieć ambitny charakter, również w kontekście zwalczania terroryzmu; wzywa Komisję do przestrzegania ochrony danych UE przy prowadzeniu negocjacji z krajami trzecimi i podkreśla, że Parlament dokładnie przeanalizuje wszystkie wnioski, w tym w sprawie danych dotyczących przelotu pasażera (EU-PNR) i unijnego systemu uzyskiwania danych finansowych oraz wszelkie porozumienia z krajami trzecimi w sprawie danych dotyczących przelotu pasażera (wraz z toczącymi się obecnie negocjacjami z USA, Kanadą i Australią), pod kątem ich zgodności z prawami podstawowymi;

54.

podkreśla, że wartości, zasady i zobowiązania, na których zbudowana została UE, powinny być podstawowymi zasadami jednolitej polityki zagranicznej; podkreśla, że Komisja musi w pełni współpracować z Europejską Służbą Działań Zewnętrznych nie tylko w odniesieniu do rozszerzenia, rozwoju, handlu i pomocy humanitarnej, lecz także w odniesieniu do zewnętrznych aspektów strategii polityki wewnętrznej, poprzez zapewnienie większej spójności politycznej działań UE, szczególnie między polityką handlową i polityką przemysłową, aby wykorzystać handel jako prawdziwy instrument na rzecz wzrostu i tworzenia miejsc pracy w Europie; podkreśla znaczenie wysokiej przedstawiciel/wiceprzewodniczącej Komisji dla stworzenia spójnej i jednolitej polityki zagranicznej;

55.

wzywa do wzmocnienia europejskich zdolności wojskowych poprzez intensywniejsze gromadzenie zasobów na rzecz poprawy zdolności UE do szybkiego i skutecznego reagowania w obliczu kryzysów zewnętrznych oraz do poprawy bezpieczeństwa transatlantyckiego;

56.

kładzie nacisk na fakt, że przegląd instrumentów dotyczących zewnętrznej pomocy finansowej należy postrzegać jako szansę na umocnienie europejskiej polityki zewnętrznej, zwłaszcza w obliczu obecnego procesu transformacji demokratycznej w południowym sąsiedztwie; wzywa do większej elastyczności i szybkości w wypłacaniu pomocy finansowej kwalifikującym się do niej krajom w sytuacjach kryzysowych; podkreśla konieczność zwiększania przez Komisję zdolności krajów-beneficjentów do przyjmowania odpowiedzialności za pomoc i tym samym do maksymalizacji jej wpływu; wzywa Komisję do korzystania z doświadczeń zdobytych przy okazji poprzednich generacji zewnętrznych instrumentów finansowych i do zaradzenia problemom zasygnalizowanym przez Trybunał Obrachunkowy;

57.

z zadowoleniem przyjmuje podjęty przez Komisję przegląd europejskiej polityki sąsiedztwa i oczekuje konkretnych propozycji dotyczących sposobu dalszego rozwijania obu wielostronnych wymiarów tej polityki, ze szczególnym uwzględnieniem krajów arabskich dążących do demokracji; podkreśla, że konieczny jest nowy impuls; przyjmuje z zadowoleniem propozycje zawarte w komunikacie Komisji z maja 2011 r. w sprawie przeglądu europejskiej polityki sąsiedztwa i wzywa do szybkiego wdrożenia konkretnych działań na rzecz wznowienia dialogu z bliskimi sąsiadami UE; podkreśla, że zaangażowanie się UE na rzecz bliższych relacji ze swoimi sąsiadami zostanie wzmocnione poprzez połączenie zwiększonej pomocy finansowej, silniejszego wsparcia dla demokracji, dostępu do rynku i większej mobilności; wzywa do przeglądu funkcjonowania Unii dla Śródziemnomorza opartego na ocenie bieżących niedociągnięć i uwzględniającego ostatnie wydarzenia związane z „arabską wiosną”;

58.

oczekuje, że Komisja będzie kontynuować prace nad negocjacjami akcesyjnymi; podkreśla, że po pomyślnym zakończeniu negocjacji z Chorwacją należy kontynuować przygotowanie negocjacji z innymi krajami kandydującymi z Bałkanów Zachodnich, zwracając jednocześnie uwagę, że kraje te muszą podjąć wszelkie kroki, aby w pełni i dokładnie spełnić wszystkie kryteria kopenhaskie; szczególną uwagę należy ponadto zwrócić na sytuację w Bośni i Hercegowinie, a także na poszukiwanie rozwiązania sporu o nazwę Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii; wyraża nadzieję, że toczące się rozmowy na temat Cypru doprowadzą do całościowego rozwiązania oraz że Turcja przyczyni się do tego procesu poprzez wypełnienie zobowiązań wynikających z protokołu z Ankary;

59

. wzywa Komisję do nawiązania współpracy z Kosowem w celu jak najszybszego ustalenia planu działań na rzecz liberalizacji reżimu wizowego, ponieważ Kosowo jest jedyną częścią Bałkanów Zachodnich, która nie posiada uregulowań wizowych z UE; z zadowoleniem przyjmuje w tym względzie ostatnio zawarte porozumienie między Serbią i Kosowem;

60.

popiera starania Komisji podejmowane w odniesieniu do wszystkich trwających negocjacji w sprawie dwustronnych i regionalnych umów handlowych zmierzających do osiągnięcia pozytywnego wyniku w postaci kompleksowych i wyważonych umów handlowych w 2012 r., co by znacznie poprawiło perspektywy handlowe UE i możliwości przedsiębiorstw z UE na całym świecie; uważa jednak, że UE musi podejmować zrównoważone działania, by wykorzystać możliwości, które pojawiły się w 2011 r. w ramach wielostronnych negocjacji dauhańskich, które powinny utorować drogę do światowej stabilności gospodarczej;

61.

wyraża przekonanie, że Unia Europejska powinna wzmocnić swoje powiązania handlowe z innymi znaczącymi podmiotami gospodarczymi i politycznymi na świecie, w szczególności z USA, Chinami, Rosją, Indiami, Japonią oraz Brazylią przy pomocy istniejących środków oraz narzędzi współpracy, jak również w drodze poszerzania tych stosunków tam, gdzie to możliwe; wzywa Komisję do aktywniejszego włączenia Parlamentu w trwające negocjacje, a także w określanie mandatów negocjacyjnych w związku z umowami dotyczącymi inwestycji; wzywa Komisję do zakończenia negocjacji dotyczących bieżących dwustronnych i regionalnych umów o wolnym handlu oraz do przedłożenia towarzyszących im skutecznych uregulowań ochronnych; zaznacza, że należy je postrzegać w kategoriach strategii uzupełniającej, a nie jako alternatywę dla ram wielostronnych;

62.

uważa, że usunięcie barier utrudniających handel i inwestycje na świecie pozostaje jedną z kluczowych kwestii i jest zasadniczym elementem strategii UE w zakresie handlu światowego; w tym kontekście zwraca uwagę, że niedawne sprawozdanie Komisji za rok 2011 w sprawie barier w handlu i inwestycjach pokazuje, że w nasze stosunki z kluczowymi partnerami ograniczają poważne i nieuzasadnione bariery, które utrudniają głównym krajom trzecim dostęp do rynku; dlatego ponawia apel do Komisji o ukierunkowane i energiczne działanie na rzecz realizacji tego programu oraz o dalszą walkę przeciw nieuzasadnionym środkom protekcjonistycznym, przy jednoczesnym zapewnieniu, że polityka handlowa będzie nadal pełniła funkcję narzędzia tworzenia nowych miejsc pracy w obrębie Europy i poza nią; wzywa Komisję do podjęcia dalszych wysiłków na rzecz zidentyfikowania i stopniowego wyeliminowania pozataryfowych barier w transatlantyckim handlu i inwestycjach, w szczególności w zakresie wzajemnego uznawania i standaryzacji, przez optymalne wykorzystanie Transatlantyckiej Rady Gospodarczej jako środka służącego stworzeniu do 2015 r. rynku transatlantyckiego;

63.

wzywa Komisję do promowania ujmowania we wszystkich umowach handlowych wiążących postanowień dotyczących praw człowieka, standardów społecznych i norm środowiskowych, jak określono w wielu sprawozdaniach z własnej inicjatywy przyjętych w 2010 r.;

64.

apeluje do Komisji o przedstawienie w 2012 r. inicjatywy w sprawie innowacyjnego finansowania oficjalnej pomocy rozwojowej (ODA), aby realizować zobowiązania w zakresie milenijnych celów rozwoju; apeluje ponadto o przedstawienie wniosków ustawodawczych w większej mierze podejmujących kwestie rajów podatkowych, nielegalnych przepływów kapitałowych i niewłaściwego wykorzystywania cen transferowych, w nawiązaniu do komunikatu w sprawie wspierania dobrych rządów w dziedzinie opodatkowania;

65.

zwraca się do Komisji o przedstawienie komunikatu zawierającego konkretne propozycje wypracowania efektywnego związku między pomocą humanitarną a rozwojem, uwzględniającego elastyczność, aby umożliwić łączenie pomocy doraźnej, odbudowy i rozwoju (LRRD) w sytuacjach przejściowych; popiera objęcie wszystkich uczniów w miejscach, gdzie panuje największy głód, programami, w ramach których dostawaliby oni w szkołach posiłki przygotowane z żywności wyprodukowanej lokalnie, a także zniesienie opłat za naukę w szkole podstawowej i za najważniejsze usługi zdrowotne, których koszty pokrywane byłyby w razie potrzeby ze zwiększonej pomocy darczyńców;

66.

wzywa Komisję do przedstawienia inicjatywy ustawodawczej mającej na celu osiągnięcie przejrzystości w sektorze wydobywczym za pomocą prawnie wiążących środków na szczeblu UE, tak aby umożliwić krajom rozwijającym się dostęp do dochodów generowanych przez ich zasoby naturalne i tym samym pomóc wydźwignąć się ich społeczeństwom z ubóstwa;

67.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, a także rządom i parlamentom państw członkowskich.