20.6.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 141/50

—

Stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 9 stycznia 2009 r., w drodze której Komisja zarządziła przeprowadzenie kontroli (sprawa COMP/39610 — Surge);

—

stwierdzenie, że decyzja Komisji o sporządzeniu kopii całej zawartości twardych dysków niektórych dyrektorów Prysmian i o dokonaniu jej analizy w jej własnych pomieszczeniach w Brukseli jest niezgodna z prawem i narusza art. 20 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003;

—

tytułem żądania ewentualnego w stosunku do żądania przedstawionego w poprzednim punkcie, stwierdzenie, że zachowanie inspektorów stanowi nadużycie, gdyż błędnie interpretując przyznane im w decyzji uprawnienia kontrolne, sporządzili oni kopie całej zawartości niektórych twardych dysków w celu zweryfikowania ich w pomieszczeniach Komisji w Brukseli;

—

nakazanie Komisji, aby zwróciła Prysmian wszystkie dokumenty uzyskane w sposób niezgodny z prawem podczas kontroli w jej siedzibie w Mediolanie lub wyciągi z kopii twardych dysków poddanych analizie w pomieszczeniach Komisji w Brukseli;

—

nakazanie Komisji powstrzymania się od użycia w jakikolwiek sposób dokumentów uzyskanych w sposób niezgodny z prawem, a w szczególności użycia ich w trakcie postępowania wszczętego w celu stwierdzenia zarzucanych praktyk antykonkurencyjnych w sektorze kabli elektrycznych, stanowiących naruszenie art. 81 traktatu WE;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

—

rozporządzenie nr 1/2003 stanowi wyraźnie, że z uprawnień kontrolnych można korzystać w pomieszczeniach przedsiębiorstwa, zakładając, że pomieszczenia te mogą zostać zapieczętowane, w sytuacji gdy kontrola trwa kilka dni, ale żaden przepis prawny nie upoważnia Komisji do sporządzenia kopii całych twardych dysków i wyniesienia ich na zewnątrz pomieszczeń przedsiębiorstwa oraz poddania takiej dokumentacji analizie w jej własnych pomieszczeniach;

—

pozwana w sposób niezgodny z prawem przedłużyła należyty czas trwania kontroli o około 1 miesiąc, powodując, iż skarżące znalazły się w stanie niepewności co do rzeczywistego zakresu czynności dochodzeniowych;

—

Komisja utrudniała skarżącym przez kilka tygodni rozważenie, przy pełnej znajomości okoliczności sprawy, możliwości złożenia wniosku o objęcie ich programem współpracy;

—

zachowania zarzucane pozwanej stanowią oczywiste naruszenie granic, jakie prawodawca wspólnotowy wytyczył w odniesieniu do jej uprawnień kontrolnych, tak iż może to w istotnym stopniu negatywnie wpłynąć na możliwości obrony przedsiębiorstw poddanych kontroli.