3.4.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/53

—

stwierdzenie dopuszczalności niniejszej skargi;

—

zasądzenie od strony pozwanej kwoty w wysokości 92 200 euro tytułem odszkodowania za wyrządzone szkody materialne;

—

obciążenie strony pozwanej całością kosztów postępowania w ramach niniejszej skargi.

1.

Zarzut pierwszy, dotyczący różnych nieprawidłowości oraz zaniechań, które zostały popełnione przez administrację strony pozwanej i które stanowią przyczynę szkody materialnej doznanej przez skarżących, tj. całość kosztów wynagrodzenia adwokata wykazanych w ramach wniesionego przez nich wniosku o udzielenie wsparcia w dniu 24 stycznia 2014 r. na podstawie art. 24 akapit pierwszy regulaminu pracowniczego.

2.

Zarzut drugi, dotyczący zachowania niezgodnego z prawem, w szczególności korupcji przynoszącej szkodę interesom Unii w ramach postępowań w sprawie naboru kandydatów, mającego charakter nadużycia lub zastraszającego traktowania przez kierownika wydziału strony skarżącej w codziennym wykonywaniu swych zadań.

3.

Zarzut trzeci, dotyczący rzeczonego zachowania naruszającego godność skarżących, jak również ich integralność psychiczną i fizyczną, wpływającego negatywnie na ich dalszą karierę zawodową oraz na życie prywatne.

4.

Zarzut czwarty, dotyczący szkody materialnej istniejącej i aktualnej, której doznali skarżący i która jest ściśle związana z aktem złej woli ze strony Parlamentu w stosunku do skarżących, jak również z licznymi działaniami, które musieli przedsięwziąć, w szczególności, jeśli chodzi o konieczność skorzystania z pomocy adwokata.

5.

Zarzut piąty, dotyczący braku reakcji przełożonych skarżących, pomimo pilnego charakteru oraz powagi okoliczności faktycznych podnoszonych przez tych ostatnich. Skarżący w szczególności uważają, że te okoliczności powinny były prowadzić do zachowania ich przełożonych mającego na celu ukrócenie:

6.

Zarzut szósty, dotyczący okoliczności wyjątkowych, które spowodowały konieczność, a nawet niezbędność interwencji adwokata, w celu ochrony praw skarżących oraz spowodowania podjęcia działań przez organ powołujący, jako reakcję na podniesiony zarzut mobbingu oraz molestowania seksualnego, z którymi mieli oni do czynienia. Interwencja adwokata była także uzasadniona z uwagi na zagwarantowanie poufności zeznań skarżących oraz ochronę przed niespójnościami prawnymi i zaniedbaniami ze strony przełożonych, a to w celu ukrócenia niedopuszczalnych warunków zatrudnienia.