Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62009CN0490

    Sprawa C-490/09: Skarga wniesiona w dniu 30 listopada 2009 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga

    Dz.U. C 37 z 13.2.2010, p. 21–21 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    13.2.2010   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 37/21


    Skarga wniesiona w dniu 30 listopada 2009 r. — Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga

    (Sprawa C-490/09)

    2010/C 37/24

    Język postępowania: francuski

    Strony

    Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: G. Rozet i E. Traversa, pełnomocnicy)

    Strona pozwana: Wielkie Księstwo Luksemburga

    Żądania strony skarżącej

    stwierdzenie, że utrzymując w mocy w aktualnym brzmieniu art. 24 Code des assurances sociales (Kodeksu ubezpieczeń społecznych), który wyłącza zwrot kosztów analiz biologii medycznej wykonanych w innym państwie członkowskim, przewidując pokrycie kosztów tych analiz wyłącznie w drodze płatności przez stronę trzecią i art. 12 Statuts de l'Union des caisses de maladie (Statutu Unii kas chorych), który uzależnia zwrot kosztów analiz biologii medycznej wykonanych w innym państwie członkowskim od spełnienia wszystkich warunków wykonania przewidzianych przez krajowe przepisy luksemburskie, Wielkie Księstwo Luksemburga uchybiło zobowiązaniom, jakie na nim ciążą na mocy art. [49] WE;

    obciążenie Wielkiego Księstwa Luksemburga kosztami postępowania.

    Zarzuty i główne argumenty

    W swojej skardze Komisja Europejska podnosi, że utrzymując w mocy przepisy, które wyłączają zwrot kosztów analiz i badań laboratoryjnych biologii medycznej wykonanych w innych państwach członkowskich, lub które uzależniają taki zwrot od spełnienia wszystkich warunków wykonania przewidzianych przez przepisy luksemburskie, strona pozwana naruszyła zasadę swobody świadczenia usług zawartą w art. 49 WE.

    Tytułem przykładu skarżąca podnosi, że organy krajowe pokrywają koszty analizy i badania tylko wtedy, gdy są one wykonywane w oddzielnym laboratorium analitycznym, przestrzegającym wszystkich warunków przewidzianych przez przepisy luksemburskie. Natomiast w niektórych państwach członkowskich takie analizy nie są wykonywane w laboratorium, lecz przez samych lekarzy.

    Według Komisji omawiane ograniczenia nie mogą być uzasadnione nadrzędnymi względami interesu ogólnego, a ponadto nie stanowią środka niezbędnego i proporcjonalnego dla osiągnięcia zamierzonego celu ochrony zdrowia publicznego.


    Top