12.9.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 220/2

1)

Jeżeli — w odróżnieniu od systemu zabezpieczenia społecznego państwa właściwego — system państwa, w którym zamieszkuje osoba niesamodzielna, objęta ubezpieczeniem jako członek rodziny pracownika najemnego lub osoby prowadzącej działalność na własny rachunek w rozumieniu rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie w wersji zmienionej i uaktualnionej rozporządzeniem Rady (WE) nr 118/97 z dnia 2 grudnia 1996 r., ze zmianami wprowadzonymi rozporządzeniem (WE) nr 1386/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 czerwca 2001 r., nie przewiduje udzielania świadczeń rzeczowych w takiej sytuacji niesamodzielności, w jakiej znajduje się wspomniana osoba, to art. 19 ani 22 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia jako takie nie wymagają udzielania takich świadczeń poza granicami państwa właściwego przez instytucje właściwą lub na jej rachunek.

2)

Jeżeli — w odróżnieniu od systemu zabezpieczenia społecznego państwa właściwego — system państwa członkowskiego, w którym zamieszkuje osoba niesamodzielna, objęta ubezpieczeniem jako członek rodziny pracownika najemnego lub osoby prowadzącej działalność na własny rachunek w rozumieniu rozporządzenia nr 1408/71, w wersji zmienionej i uaktualnionej rozporządzeniem nr 118/97, ze zmianami wprowadzonymi rozporządzeniem nr 1386/2001, nie przewiduje udzielania świadczeń rzeczowych w określonych sytuacjach niesamodzielności, to w okolicznościach takich jak te, których dotyczy postępowanie przed sądem krajowym, art. 18 WE nie stoi na przeszkodzie przyjęciu przepisów takich jak zawarte w § 34 księgi XI Sozialgesetzbuch (kodeksu praw socjalnych), na podstawie których instytucja właściwa odmawia w tych okolicznościach, niezależnie od mechanizmów wprowadzonych w art. 19 rozporządzenia nr 1408/71 lub ewentualnie jego art. 22 ust. 1 lit. b), pokrywania przez czas nieokreślony kosztów związanych z pobytem w zakładzie pielęgnacyjnym położonym w państwie członkowskim miejsca zamieszkania, w wysokości odpowiadającej świadczeniom, do których osoba ta miałaby prawo gdyby taką samą opieką została objęta w zakładzie, który podpisał odpowiednie umowy i położony jest w państwie właściwym.