1.   

zauważa z zadowoleniem, że w sprawozdaniu rocznym za rok 2018 Trybunał Obrachunkowy (zwany dalej „Trybunałem”) nie stwierdził w odniesieniu do Komitetu Regionów (zwanego dalej „Komitetem”) żadnych poważnych uchybień w objętych kontrolą obszarach dotyczących zasobów ludzkich i zamówień;

2.   

z zadowoleniem przyjmuje wniosek Trybunału, że w łącznych płatnościach za rok zakończony dnia 31 grudnia 2018 r. w odniesieniu do wydatków administracyjnych Komitetu nie wystąpiły istotne błędy, a zbadane systemy nadzoru i kontroli były skuteczne;

3.   

zasadniczo wyraża ubolewanie, że rozdział 10 „Administracja” w sprawozdaniu rocznym Trybunału za rok 2018 ma raczej ograniczony zakres i wnioski w nim zawarte są ograniczone, niezależnie od faktu, że dział 5 „Administracja” wieloletnich ram finansowych. uznaje się za obarczony niskim ryzykiem;

4.   

zauważa, że Trybunał wybrał dla wszystkich instytucji i organów Unii próbę 45 transakcji z działu 5 „Administracja” wieloletnich ram finansowych; zwraca uwagę, że próbę tę dobrano tak, by była reprezentatywna dla różnych rodzajów wydatków w dziale 5, który stanowi 6,3 % budżetu Unii; zauważa, że Trybunał określił wydatki administracyjne jako obarczone niskim ryzykiem; uważa jednak, że liczba transakcji wybranych w odniesieniu do „innych instytucji” jest niewystarczająca, i zwraca się do Trybunału o zwiększenie ich liczby co najmniej o 10 %;

5.   

zauważa, że w 2018 r. budżet Komitetu wyniósł 96 101 000 EUR (w porównaniu z 93 295 000 EUR w 2017 r.), co oznacza wzrost o 3 %; zauważa, że do końca 2018 r. zaciągnięto zobowiązania na 99,3 % wszystkich środków (w porównaniu z 98 % w 2017 r. i 98,7 % w 2016 r.), a 91 % środków wypłacono w 2018 r. (w porównaniu z 89,9 % w 2017 r. i 89,6 % w 2016 r.);

6.   

z zadowoleniem przyjmuje ogólnie ostrożne i należyte zarządzanie finansami Komitetu w okresie budżetowym 2018; wyraża zadowolenie, że wskaźnik zobowiązań w tytule 1 „Wydatki związane z osobami pracującymi w Komitecie” wyniósł 99,1 %, a w tytule 2 „Budynki, wyposażenie oraz różne wydatki operacyjne” – 99,6 %;

7.   

odnotowuje, że odpowiedź Komitetu dotyczącą poziomu realizacji płatności (76,9 % w 2018 r., 77,1 % w 2017 r. i 74,5 % w 2016 r.) w tytule 2; zauważa, że faktury dotyczące głównie konserwacji i zużycia energii wpływają dopiero na początku kolejnego roku; zwraca się do Komitetu o poprawę sytuacji, w miarę możliwości przez określenie w odnośnych umowach o świadczenie usług warunków dotyczących zrównoważonych płatności w ciągu roku;

8.   

odnotowuje niewykorzystane środki w kilku liniach budżetowych, takich jak kursy dla członków (pozycja 1 0 5) – 59,0 %, delegacje służbowe pracowników (pozycja 1 6 2) – 33,3 %, usługi medyczne (pozycja 1 6 3 4) – 77,9 % oraz zagospodarowanie pomieszczeń (pozycja 2 0 0 7) – 92,7 %; przypomina o potrzebie stosowania środków pozwalających ograniczyć przeszacowywanie budżetu;

9.   

podkreśla, że pomimo działań politycznych Komitetu uważa się, że jego budżet, który wynosi 1 % w dziale 5 budżetu Unii na wydatki administracyjne, jest czysto administracyjny; z zadowoleniem przyjmuje starania Komitetu, aby w codziennej działalności stosować zasady budżetowania celowego oraz jego gotowość do dalszej poprawy wraz z innymi instytucjami i organami Unii; zwraca uwagę na skuteczne narzędzia, takie jak przeglądy wykonania budżetu, mające pomóc w monitorowaniu i poprawie wskaźników wykonania budżetu Komitetu; ogólnie z zadowoleniem przyjmuje podejście Komitetu zorientowane na wyniki;

10.   

odnotowuje, że Komitet prowadzi centralny rejestr zgłaszanych wyjątków dotyczących nieprzestrzegania procedur wewnętrznych i środków naprawczych; wyraża zadowolenie, że ogólna liczba wyjątków finansowych zmniejszyła się o 6,8 % w porównaniu z 2017 r.;

11.   

z zadowoleniem przyjmuje wysiłki Komitetu w celu skrócenia średniego terminu płatności (zgodnie z rozporządzeniem finansowym płatności należy dokonać w ciągu 30 dni) do średnio 16 dni w 2018 r., co stanowi najlepszy wskaźnik od 10 lat (w porównaniu z 23 dniami w 2017 r., 26 dniami w 2016 r. i 20 dniami w 2015 r.); zauważa, że w 2018 r. nie odnotowano żadnego przypadku wypłaty ustawowych odsetek za zwłokę;

12.   

zauważa, że Komitet zapoczątkował działania związane z 16 standardami kontroli wewnętrznej za pomocą kwestionariusza, którego celem jest ocena zgodności i skuteczności wymogów określonych dla każdego z tych standardów; odnotowuje pozytywne wyniki tej oceny i wnioski z niej, by zdecydowanie skoncentrować się na standardzie 3 (alokacja pracowników), standardzie 10 (ciągłość działania) i standardzie 12 (informacja i komunikacja) z uwagi na przyszłe wyzwania, takie jak nowy mandat i 25-lecie Komitetu;

13.   

dostrzega, że monitorowanie funkcji audytu wewnętrznego jest prowadzone przez komitet ds. audytu, w którego skład wchodzi po jednym członku z każdej grupy politycznej z Komisji Spraw Finansowych i Administracyjnych Komitetu oraz jeden doradca zewnętrzny wysokiego szczebla; zauważa, że wyznaczony na 2018 r. cel, aby zamknąć 75 % bardzo ważnych zaleceń po sześciu miesiącach, osiągnięto na poziomie 50 %, a cel, aby zamknąć 100 % bardzo ważnych zaleceń po 12 miesiącach, osiągnięto na poziomie 100 %;

14.   

przypomina o znaczeniu współpracy międzyinstytucjonalnej, np. umowach o gwarantowanym poziomie usług w odniesieniu do zasobów ludzkich itp. oraz innych porozumieniach administracyjnych; zwraca się do Komitetu o poinformowanie parlamentarnej Komisji Kontroli Budżetowej w kolejnym rocznym sprawozdaniu z działalności o kwotach wypłaconych na podstawie takich umów;

15.   

podkreśla, jak ważne jest wspieranie zaangażowania władz lokalnych i regionalnych ze względu na ich rolę we wdrażaniu strategii politycznych Unii;

16.   

zauważa, że umowa o współpracy administracyjnej, zawarta w 2014 r. między Komitetem, Europejskim Komitetem Ekonomiczno-Społecznym (EKES) i Parlamentem, wygasła z dniem 31 grudnia 2019 r.; zauważa, że do chwili obecnej umowy z 2014 r. nie renegocjowano ani nie rozszerzono; jest zdania, że umowa z 2014 r. była nader niewyważona z punktu widzenia Komitetu i EKES (zwanych dalej „komitetami”), które w sumie przeniosły 60 tłumaczy pisemnych do Parlamentu (24 z Komitetu), a w zamian otrzymały jedynie możliwość korzystania z usług Dyrekcji Generalnej ds. Analiz Parlamentarnych (EPRS); z zaniepokojeniem zauważa, że w konsekwencji komitety musiały zatrudnić pracowników kontraktowych i dokonywać outsourcingu usług w zakresie tłumaczeń pisemnych; z zaniepokojeniem zauważa, że aby zrekompensować ograniczenie liczby tłumaczy pisemnych, Parlament przekazuje komitetom dodatkowe środki pieniężne (1 200 000 EUR w latach 2015–2016) na pokrycie kosztów outsourcingu usług tłumaczeniowych, oraz że środki te mogą zostać przeniesione na inne obszary polityki, jeżeli nie zostaną w pełni wykorzystane na outsourcing tłumaczeń pisemnych; jest zdania, że sytuacja ta jest nie do pogodzenia z kryteriami ogólnego ostrożnościowego i należytego zarządzania finansami i należy ją ponownie rozpatrzyć w przypadku przedłużenia obecnej umowy lub podjęcia negocjacji w sprawie nowej umowy; uznaje, że – z politycznego punktu widzenia – umowa ta musi zostać zaktualizowana, aby stawić czoła obecnym wyzwaniom, takim jak nowe wieloletnie ramy finansowe lub nowe zasady polityki spójności;

17.   

z zadowoleniem przyjmuje kampanię „Rozważania nad Europą/przyszłość Europy”, podczas której zorganizowano łącznie ponad 209 wydarzeń (do lutego 2019 r.); zauważa, że Komitet wykorzystuje ten sukces do opracowania wraz z innymi instytucjami i organami Unii modelu stałych konsultacji z obywatelami europejskimi, aby połączyć debaty lokalne z mechanizmem informacji zwrotnych służącym informowaniu decydentów na szczeblu Unii; wzywa Komitet, aby w następnym rocznym sprawozdaniu z działalności przedstawił osiągnięte wyniki;

18.   

ze względów przejrzystości z zadowoleniem przyjmuje wykaz wydarzeń w latach 2017 i 2018 w związku z kampanią „Rozważania nad Europą/przyszłość Europy”, zamieszczony w rocznym sprawozdaniu z działalności Komitetu; odnotowuje nazwiska zaangażowanych członków Komitetu, tytuł, datę i miejsce każdego wydarzenia oraz ogólny koszt w wysokości 41 747,87 EUR w 2018 r. (w porównaniu z 45 505,93 EUR w 2017 r.);

19.   

docenia sukces Komitetu w mediach społecznościowych – 12 658 polubień na Facebooku w 2018 r. (w porównaniu z 9 013 w 2017 r.) oraz 3 727 obserwujących na Twitterze w 2018 r. (w porównaniu z 3 425 w 2017 r.); dostrzega pomyślne wykorzystanie ankiety internetowej/aplikacji mobilnej „Wyraź swoją opinię na temat Europy!” w całej Unii; gratuluje Komitetowi nowej strony internetowej, którą otwarto w 2018 r. 101 983 razy (w porównaniu z 43 748 wejściami na stronę w 2017 r.); z zadowoleniem przyjmuje otwarty kurs internetowy w styczniu 2018 r. pod hasłem „Jak najlepiej wykorzystać zasoby UE dla swojego regionu lub miasta”, w którym wzięło udział prawie 15 000 uczestników (w porównaniu z 8 500 w 2015 r. i 5 500 w 2016 r.);

20.   

wyraża zadowolenie z osiągnięcia Komitetu, jakim jest szersze publikowanie jego badań, których liczba wyniosła 27 i tym samym przekroczyła zakładany cel w liczbie 15; zauważa, że wszystkie z tych badań opublikowano na stronie internetowej Komitetu;

21.   

zauważa, że 28 sierpnia 2019 r. podpisano porozumienie między komitetami i Komisją w sprawie zamiany budynku Komisji VMA na budynki komitetów BEL 68/TRE 74; zauważa, że zamiana ta wejdzie w życie z dniem 16 września 2022 r.; z niepokojem zauważa, że głównym priorytetem określonym przez komitety w polityce dotyczącej nieruchomości jest koncentracja geograficzna budynków; z niepokojem zauważa, że zamiana ta powoduje utratę przez Komitet 10 440 m2 powierzchni biurowej i tym samym konieczność znalezienia po zamianie dodatkowych biur dla około 200 pracowników, czego nie udało się całkowicie zrekompensować w krótkim okresie alternatywnymi środkami, takimi jak zwiększenie wykorzystania powierzchni w innych budynkach i zwiększenie wymiaru telepracy, i co będzie wymagało zakupu innego sąsiadującego budynku w celu zrekompensowania tej redukcji; zwraca również uwagę na konieczność renowacji budynku VMA w perspektywie krótko- i średnioterminowej; obawia się konsekwencji, jakie umowa ta będzie miała nie tylko dla finansów Komitetu, ale również dla dobrostanu pracowników; ubolewa, że nie skonsultowano się z Wydziałem Prawnym w sprawie o takim zakresie i znaczeniu dla Komitetu;

22.   

zauważa, że komitety utworzyły niedawno wspólną grupę roboczą, która ma przygotować kolejną analizę, aby znaleźć odpowiednie rozwiązania; zauważa, że inna grupa robocza ma za zadanie zastanowić się nad nowymi sposobami pracy; podkreśla, że zamiana budynków w żadnym razie nie może mieć negatywnego wpływu na dobrostan pracowników, sposób pracy ani przestrzeń przeznaczoną do pracy; przypomina o wymogu skonsultowania się z pracownikami w sprawie zamiany budynków oraz uwzględnienia ich opinii; zwraca się do komitetów o poinformowanie Komisji Kontroli Budżetowej i Komisji Budżetowej o osiągniętych wynikach;

23.   

wyraża poważne obawy w związku z potwierdzeniem obecności azbestu w krytycznych miejscach budynku VMA, w tym na parkingu; ubolewa nad faktem, że inwentaryzację, zrealizowaną przez wyspecjalizowanego wykonawcę zewnętrznego, przeprowadzono we wrześniu 2019 r., dopiero miesiąc po podpisaniu umowy z Komisją; ubolewa, że umowę podpisano bez poinformowania wszystkich zainteresowanych stron w odpowiednim czasie, iż w budynku VMA może być obecny azbest; ubolewa również nad faktem, że członkowie i pracownicy nie zostali poinformowani o sytuacji, i uważa, że nie wystarczy publikować informacji na stronie intranetowej Komitetu, gdzie trudno je znaleźć;

24.   

zauważa, że we wrześniu 2019 r. komitety otrzymały świadectwo bezpieczeństwa budynku VMA, jeśli chodzi o obecność azbestu, oraz że w świadectwie tym określono, iż budynek zawiera azbest, ale nie stwarza to zagrożenia przy normalnym użytkowaniu budynku; biorąc pod uwagę zwłaszcza fakt, że dalsze wykorzystanie budynku nie będzie normalnym użytkowaniem, lecz będą prowadzone tam roboty budowlane, jest głęboko zaniepokojony przyszłym rozwojem tej sytuacji;

25.   

zauważa, że skutki długotrwałego i niebezpiecznego narażenia na działanie azbestu są dobrze udokumentowane i zawsze są źródłem niepokoju i sygnałem alarmowym dla ogółu ludności; zwraca się do obu komitetów, by prowadziły politykę całkowitej i aktywnej przejrzystości oraz informowały, jak radzą sobie z sytuacją w budynku VMA przed jego faktycznym zajęciem i po wprowadzeniu się doń, a jednocześnie by unikały wywoływania paniki;

26.   

uznaje strategię Komitetu w zakresie nieruchomości zatwierdzoną 29 listopada 2017 r., której priorytety to „koncentracja geograficzna” i „połączenie fizyczne” z głównym budynkiem komitetów, budynkiem Jacques Delors, co przynosi znaczne korzyści finansowe i pozafinansowe; zauważa, że budynek VMA będzie wymagał niewielkiej renowacji w najwcześniejszym możliwym terminie (2020–2022) oraz gruntowniejszego remontu, gdy w 2028 r. komitety staną się w pełni właścicielami budynku VMA; zauważa, że koszty zostaną pokryte przez komitety zgodnie z kluczem podziału mającym zastosowanie na mocy umowy o współpracy administracyjnej;

27.   

z zadowoleniem przyjmuje wszystkie wdrożone dotychczas środki w celu zapewnienia odpowiednich norm bezpieczeństwa i cyberbezpieczeństwa; zauważa, że po zainstalowaniu nowego wyposażenia do kontroli wstępu i podjęciu działań w zakresie bezpieczeństwa informatycznego odpowiednie normy bezpieczeństwa osiągnęły ten sam poziom co standardy Parlamentu i Komisji;

28.   

ubolewa nad faktem, że Komitet nie posiada jeszcze ram prawnych regulujących rozpatrywanie przypadków molestowania z udziałem członków Komitetu; przypomina apel Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich do instytucji Unii o przyjęcie przepisów dotyczących molestowania mających zastosowanie do ich członków; zwraca się do Komitetu o pilne przyjęcie takich przepisów, na wzór decyzji Prezydium Parlamentu z 2 lipca 2018 r. w sprawie skarg dotyczących molestowania; wzywa Komitet do przedstawienia Parlamentowi sprawozdania o podjętych działaniach;

29.   

apeluje do Komitetu o nasilenie działań związanych z planowanym kodeksem postępowania jego członków w związku z zapobieganiem konfliktom interesów i ich zwalczaniem; zwraca się do Komitetu, by dopilnował publikacji odnośnych przepisów i procedur na swoich stronach internetowych;

30.   

uznaje posiadany przez Komitet solidny mechanizm zwalczania przypadków molestowania z udziałem wyłącznie pracowników, zawierający przepisy wewnętrzne wdrażające odpowiednie przepisy regulaminu pracowniczego; z zadowoleniem przyjmuje zapewnianie szkoleń dla wszystkich pracowników na temat zapobiegania molestowaniu, koncentrujących się na istniejących zasadach, przepisach i procedurach dotyczących skarg w sprawie molestowania; zauważa, że w Komitecie działa zespół mężów zaufania (liczący obecnie sześciu mianowanych członków i dwóch umieszczonych na liście rezerwowej), którzy przed objęciem funkcji zostali przeszkoleni;

31.   

zauważa, że w związku z umową o współpracy podpisaną z Parlamentem i wynikającym stąd zmniejszeniem liczby tłumaczy wzrosły środki na outsourcing tłumaczeń pisemnych; zauważa, że w 2018 r. outsourcing tłumaczeń pisemnych osiągnął poziom 20,2 %, czyli nieco powyżej wyznaczonego poziomu 20 %, co wynikało częściowo również z wysokiego obciążenia pracą (wyższego o 21 % niż w tym samym okresie w 2017 r.); zauważa ponadto, że całkowity koszt tłumaczeń zleconych na zewnątrz w 2018 r. wyniósł 3 251 855 EUR, natomiast kwota, która stanowiłaby całkowity koszt tłumaczenia wewnętrznego, wynosi 5 263 108 EUR;

32.   

docenia wysiłki komitetów, które doprowadziły do znacznej reorganizacji w ramach nowej strategii na rzecz bardziej zasobooszczędnej wielojęzyczności; wyraża ubolewanie, że w latach 2014–2017 przeniesienia stanowisk ze służb językowych do służb Parlamentu musiały być kompensowane zwiększoną liczbą pracowników kontraktowych; wzywa Komitet, aby regularnie informował Parlament o związanej z tym sytuacji;

33.   

odnotowuje sprawozdanie z oceny projektu pilotażowego dotyczącego wspólnego zarządzania niektórymi działami tłumaczeń, w którym wskazano – oprócz zmniejszenia kosztów zarządzania – dodatkowe synergie na poziomie usług asystentów tłumaczeniowych po połączeniu wszystkich działów tłumaczeniowych i wprowadzeniu wszystkich niezbędnych warunków technicznych; zauważa, że prezydium Komitetu upoważniło swojego sekretarza generalnego, aby we współpracy z sekretarzem generalnym EKES-u opracował i zaproponował nowy plan zatrudnienia; zauważa, że połączenie działów pilotażowych zostało potwierdzone oraz że w 2019 r. mają nastąpić dwa kolejne połączenia; wzywa Komitet do przedstawienia Parlamentowi sprawozdania ze wszystkich działań podjętych, by zapewnić stabilność tłumaczeń pisemnych;

34.   

odnotowuje wysiłki na rzecz dalszego uproszczenia procesów kadrowych, w szczególności przez stopniowe wprowadzanie obiegu dokumentów, takich jak faktury, zlecenia wyjazdów służbowych, akta itp., w formie elektronicznej; wzywa Komitet do wzmożenia wysiłków służących modernizacji procedur udzielania zamówień związanych z narzędziami informatycznymi i ustanowienia elektronicznego obiegu zadań, aby umożliwić odejście od dokumentów papierowych; odnotowuje znaczne postępy w zakresie e-fakturowania, które z punktu widzenia technologii informatycznych jest obecnie w pełni operacyjne;

35.   

odnotowuje plan zatrudnienia przewidujący 538 pracowników w 2018 r. (w porównaniu z 533 w 2017 r.); z zadowoleniem przyjmuje niższy wskaźnik wakatów w 2018 r. (poniżej 2 %) niż w 2017 r. (około 2,5 %); wyraża zadowolenie, że w 2018 r. rozpoczęto procedurę oceny obciążenia pracą, aby uzyskać przegląd efektywnego wykorzystania zasobów ludzkich w Komitecie i wskazać ewentualne luki; zauważa, że sprawozdanie końcowe przedstawiono wiosną 2019 r.; zwraca się o dokładne monitorowanie sytuacji w następnym rocznym sprawozdaniu z działalności Komitetu;

36.   

wyraża zadowolenie z wprowadzenia nowego systemu oceny koncentrującego się na indywidualnych wynikach oraz nowego systemu awansu w oparciu o zasługi, które to systemy były przedmiotem intensywnego dialogu społecznego w 2018 r.; dostrzega, że wdrożenie planu działania w następstwie badania zadowolenia pracowników zorganizowanego pod koniec 2016 r. zaowocowało programem zarządzania dla kierowników średniego i niższego szczebla, obejmującym zagadnienia powiązane z zadowoleniem personelu;

37.   

wyraża zadowolenie, że na przestrzeni lat wskaźnik absencji zmniejszał się (z 4,86 % w 2015 r., 4,6 % w 2016 r. i 4,5 % w 2017 r. do 4,29 % w 2018 r.); zauważa jednak, że w 2018 r. 23 pracowników przebywało na zwolnieniu chorobowym dłużej niż 90 dni, co obejmuje trzy przypadki zwolnienia chorobowego trwającego odpowiednio 352, 296,5 i 280,5 dni, związane z poważnymi chorobami; przyjmuje do wiadomości kompleksową politykę Komitetu w zakresie zarządzania absencją, w tym działania następcze w związku z nieobecnościami i wdrożenie ustrukturyzowanej polityki w zakresie powrotu do pracy;

38.   

z zadowoleniem przyjmuje wszystkie środki dotyczące równości szans podjęte w odniesieniu do niepełnosprawności, różnorodności i równowagi płci, takie jak sieć lokalnych punktów kontaktowych ds. równości szans w odpowiednich dyrekcjach, w celu zwiększenia świadomości i wdrożenia działań we wszystkich departamentach Komitetu; z zadowoleniem przyjmuje działania Komitetu związane z elastycznymi warunkami pracy, mające umożliwić pracownikom obu płci wykonywanie obowiązków kierowniczych dzięki lepszemu godzeniu obowiązków rodzinnych i zawodowych;

39.   

z zainteresowaniem zauważa, że Komitet przyjął zintegrowaną strategię zarządzania talentami obejmującą szeroki zakres obszarów i polityk, aby ostatecznie przyczynić się do poprawy wyników i zaangażowania personelu; zauważa, że szczebel zastępców kierowników działu, szefów sektorów i kierowników zespołów oficjalnie uznano za nowy szczebel kierowniczy oraz że Komitet zorganizował odpowiednie szkolenia wewnętrzne;

40.   

dostrzega starania Komitetu, by osiągnąć równowagę geograficzną na stanowiskach kierowniczych w Komitecie, w szczególności w odniesieniu do państw członkowskich, które przystąpiły do Unii w 2014 r. lub później, co doprowadziło do osiągnięcia poziomu 22,2 % osób z tych państw członkowskich na stanowiskach kierowniczych (w porównaniu z poziomem docelowym wynoszącym 20 %), czyli nieznacznie powyżej odsetka ludności tych państw w Unii;

41.   

odnotowuje trudności Komitetu, jeśli chodzi o zwiększenie odsetka kobiet na stanowiskach kierowniczych średniego i wyższego szczebla (35,6 % kobiet na stanowiskach kierowniczych); przyjmuje do wiadomości fakt, że Komitet jest instytucją o ograniczonych rozmiarach i ze stosunkowo młodą grupą kierowników średniego szczebla; zauważa takie działania jak przewodnik dobrych praktyk w dziedzinie rekrutacji, przekształcony w instrukcję służbową wprowadzającą przepis zobowiązujący do powoływania w skład każdej komisji rekrutacyjnej zarówno mężczyzn, jak i kobiet; wzywa Komitet do dalszej intensyfikacji wysiłków i do przedstawienia Parlamentowi sprawozdania z osiągniętych postępów;

42.   

ponownie podkreśla konieczność usprawnienia i przyspieszenia procedury udzielenia absolutorium; w związku z tym proponuje ustalenie terminu przedłożenia rocznego sprawozdania z działalności na dzień 31 marca roku następującego po danym roku budżetowym; z zadowoleniem przyjmuje gotowość Komitetu do przyjęcia tej najlepszej praktyki, co powinno ułatwić poparcie wniosku o skrócenie terminów w harmonogramie procedury udzielania absolutorium;

43.   

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że ogólnie z oceny śródokresowej przeprowadzonej na początku 2018 r. wynika, iż porozumienie o współpracy międzyinstytucjonalnej między komitetami funkcjonuje dobrze; zauważa, że wspólne służby obsługują oba komitety w dziedzinie tłumaczeń, infrastruktury, logistyki i informatyki; zauważa, że razem z odnośnymi wydatkami związanymi z wynagrodzeniami roczna wartość pieniężna wspólnych służb przekracza 100 mln EUR;

44.   

zauważa, że umowa o współpracy między komitetami, podpisana w 2016 r., ustanawia solidne ramy prawne długoterminowej, efektywnej i skutecznej współpracy, a także pokazuje, że komitety działają na zasadach partnerstwa, w poszanowaniu swoich uprawnień i prerogatyw; zauważa, że umowa wygasła 31 grudnia 2019 r. oraz że podjęto decyzję o jej przedłużeniu na jeden rok, na czas negocjacji nowej umowy; zwraca się do komitetów o dołożenie niezbędnych starań, aby zawrzeć nową umowę możliwie najszybciej i tym samym umożliwić dalszą synergię i oszczędności;

45.   

przypomina po raz kolejny, że komitety przeznaczyły mniej niż 3 % swojego całkowitego budżetu na IT i że projekty i wyposażenie IT są od lat strukturalnie niedofinansowane; z zaniepokojeniem zauważa, że aby rozwiązać problem zaległości w projektach i systemach IT, komitety nadal stosują pod koniec roku przesunięcia zbiorcze w celu sfinansowania projektów IT; zwraca się do komitetów, aby jak najszybciej wdrożyły nową strategię cyfrową i wieloletni plan wydatków informatycznych;

46.   

wzywa Komitet do dalszej analizy sytuacji, aby wyznaczyć dodatkowe obszary działalności wspólnych służb z EKES-em; podkreśla, że tego rodzaju współpraca międzyinstytucjonalna może znacznie zmniejszyć ogólne wydatki Komitetu; zwraca się do Komitetu, by poinformował Komisję Kontroli Budżetowej Parlamentu o osiągniętych wynikach;

47.   

gratuluje Komitetowi szkolenia w trybie e-learningu, które obejmuje konkretny obszar poświęcony etyce, przeznaczone jest głównie dla nowych pracowników i zostało umieszczone na pierwszej stronie intranetu Komitetu, aby zapewnić wszystkim łatwy dostęp; docenia publikację – w trosce o przejrzystość – strategii politycznych, takich jak procedury informowania o nieprawidłowościach i polityka dotycząca działalności zawodowej byłych urzędników wyższego szczebla, na stronie internetowej Komitetu; zachęca Komitet do dalszej faktycznej cyfryzacji oferowanych usług;

48.   

przypomina, że 23 sierpnia 2018 r. były audytor wewnętrzny złożył – na podstawie art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego – skargę do organu powołującego przeciwko Komitetowi w następstwie decyzji Komitetu z 24 maja 2018 r. o odmowie uznania go za sygnalistę działającego w dobrej wierze; wyraża głębokie ubolewanie z powodu decyzji Komitetu, sprzecznej ze stanowiskiem Parlamentu, zgodnie z którym audytor wewnętrzny jest sygnalistą działającym w dobrej wierze, co potwierdzono w rezolucji Parlamentu w sprawie absolutorium za 2001 r. (1); zachęca Komitet, by uznał w pełni status audytora wewnętrznego oraz przeprosił publicznie za niewłaściwe rozpatrzenie jego sprawy;

49.   

zauważa, że 20 grudnia 2019 r. Komitet zaproponował byłemu audytorowi wewnętrznemu pozasądowe rozstrzygnięcie sporu pod warunkiem zawarcia umowy poufności, która to propozycja została przez byłego audytora wewnętrznego odrzucona z powodu braku przejrzystości; zachęca Komitet, by zrewidował swoją propozycję i formalnie uznał byłego audytora wewnętrznego za sygnalistę działającego w dobrej wierze oraz umożliwił – w interesie przejrzystości – upublicznienie wszelkich porozumień pojednawczych;

50.   

wyraża ubolewanie, że nie doszło jeszcze do wszczęcia procedury mediacji między Komitetem a byłym audytorem wewnętrznym, co postulowano w rezolucji Parlamentu w sprawie absolutorium za 2017 r. (2), oraz że rozpoczęcie procedury planuje się dopiero na początek 2020 r.; ponadto ubolewa, że Komitet potrzebował ponad dwudziestu lat, aby rozpocząć procedurę mediacji z byłym audytorem wewnętrznym; ponawia zdecydowane poparcie, wyrażone w licznych rezolucjach Parlamentu, dla uczciwego i sprawiedliwego rozstrzygnięcia sporu z byłym audytorem wewnętrznym, oraz opowiada się za tym, aby Komitet publicznie przeprosił za nadużycia, jakich dopuścił się w związku z tą sprawą;

51.   

zwraca uwagę na decyzję trzeciego Komitetu ds. Inwalidztwa, w której jednomyślnie potwierdzono, że audytor wewnętrzny został zwolniony z przyczyn zawodowych i był ofiarą nękania ze strony Komitetu;

52.   

zauważa, że 20 grudnia 2019 r. Komitet zaproponował ugodę pozasądową i przedstawił projekt oświadczenia publicznego, lecz były audytor wewnętrzny je odrzucił i wyraził życzenie wszczęcia procedury mediacji jako najodpowiedniejszego sposobu sprawiedliwego rozstrzygnięcia sprawy;

53.   

z zadowoleniem przyjmuje wyznaczenie posłanki do Parlamentu Europejskiego Sophie in t’Veld na mediatora w przedmiotowej sprawie w celu osiągnięcia kompromisu miedzy byłym audytorem wewnętrznym i Komitetem; przypomina o swoim postulacie, zgodnie z którym mediacja taka powinna również dotyczyć statusu byłego audytora wewnętrznego jako sygnalisty działającego w dobrej wierze (co Parlament uznał w swojej rezolucji w sprawie absolutorium za 2001 r.) oraz faktu, że zgłaszając nieprawidłowości w instytucjach unijnych, działał on w interesie Unii;

54.   

zwraca się do Komitetu, by szybko zaakceptował mediację w celu wdrożenia decyzji trzeciego Komitetu ds. Inwalidztwa i podjęcia wszelkich niezbędnych działań w odpowiedzi na wnioski Parlamentu zawarte w jego wcześniejszych rezolucjach;

55.   

zwraca uwagę, że w związku z polityką „drzwi obrotowych” Komitet dba o to, by wszystkich pracowników odchodzących ze służby, w szczególności kadrę kierowniczą wyższego szczebla, proaktywnie i systematycznie informowano o obowiązku zgłaszania zamiaru podjęcia działalności zawodowej; wyraża zadowolenie, że Komitet również przypomina pracownikom, którzy opuszczają służbę tymczasowo ze względu na bezpłatny urlop lub niepełnosprawność, o obowiązkach wynikających z art. 16 regulaminu pracowniczego i wewnętrznej decyzji Komitetu nr 66/2014 w sprawie działań i prac zewnętrznych;

56.   

zauważa, że Rada postanowiła, iż od dnia, w którym wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z Unii stanie się prawnie skuteczne, trzy z 24 mandatów przydzielonych Zjednoczonemu Królestwu zostaną przydzielone Estonii, Cyprowi i Luksemburgowi; zauważa, że w związku z tym liczba mandatów w Komitecie zostanie zmniejszona tylko o 21;

57.   

zwraca uwagę na wszystkie wyniki osiągnięte w ostatnich latach w obszarach takich jak: budżetowanie zadaniowe, ramy etyczne wraz ze wszystkimi powiązanymi zasadami i procedurami, nasilone działania komunikacyjne i rosnąca liczba środków służących poprawie przejrzystości; z zadowoleniem przyjmuje znaczną liczbę międzyinstytucjonalnych umów o świadczenie usług i o współpracy; podkreśla znaczenie współpracy i wymiany doświadczeń między instytucjami i organami Unii; proponuje, by Komitet przeanalizował możliwość sformalizowania działań służących tworzeniu sieci kontaktów w różnych dziedzinach w celu wymiany najlepszych praktyk i wypracowywania wspólnych rozwiązań.