19.2.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 65/68

—

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), w szczególności jego art. 5, 6, 9, 14, 147, 148, 149, 151 i 153, a także Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności jej art. 24, 25, 26, 29, 33, 34, 35 i 36,

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 20 lutego 2013 r. pt. „Inwestycje społeczne na rzecz wzrostu i spójności, w tym wdrażanie Europejskiego Funduszu Społecznego na lata 2014–2020” (COM(2013)0083),

—

uwzględniając zalecenie Komisji z dnia 20 lutego 2013 r. zatytułowane „Inwestowanie w dzieci: przerwanie cyklu marginalizacji” (2013/112/UE) (1),

—

uwzględniając dokument roboczy służb Komisji z dnia 20 lutego 2013 r. zatytułowany „Trendy demograficzne i społeczne – wpływ polityki społecznej na włączenie społeczne, zatrudnienie i gospodarkę” (SWD(2013)0038),

—

uwzględniając dokument roboczy służb Komisji z dnia 20 lutego 2013 r. zatytułowany „Sprawozdanie w sprawie działań następczych dotyczących wdrażania przez państwa członkowskie zalecenia Komisji Europejskiej z 2008 r. w sprawie aktywnego włączenia osób wykluczonych z rynku pracy – w kierunku koncepcji inwestycji społecznych” (SWD(2013)0039),

—

uwzględniając dokument roboczy służb Komisji z dnia 20 lutego 2013 r. zatytułowany „Trzecie dwuletnie sprawozdanie na temat usług socjalnych świadczonych w interesie ogólnym” (SWD(2013)0040),

—

uwzględniając dokument roboczy służb Komisji z dnia 20 lutego 2013 r. zatytułowany „Opieka długoterminowa w starzejących się społeczeństwach: wyzwania i warianty polityki” (SWD(2013)0041),

—

uwzględniając dokument roboczy służb Komisji z dnia 20 lutego 2013 r. zatytułowany „Zwalczanie bezdomności w Unii Europejskiej” (SWD(2013)0042),

—

uwzględniając dokument roboczy służb Komisji z dnia 20 lutego 2013 r. zatytułowany „Inwestowanie w zdrowie” (SWD(2013)0043),

—

uwzględniając dokument roboczy służb Komisji z dnia 20 lutego 2013 r. zatytułowany „Inwestycje społeczne w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego” (SWD(2013)0044),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 28 listopada 2012 r. w sprawie rocznej analizy wzrostu gospodarczego na 2013 r. (COM(2012)0750) oraz załączony do niego projekt wspólnego sprawozdania o zatrudnieniu,

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 7 lutego 2013 r. w sprawie europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: zatrudnienie i aspekty społeczne w rocznej analizie wzrostu gospodarczego 2013 (2),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 3 marca 2010 r. zatytułowany „Europa 2020 – Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu” (COM(2010)2020),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 18 kwietnia 2012 r. zatytułowany „W kierunku odnowy gospodarczej sprzyjającej zatrudnieniu” (COM(2012)0173),

—

uwzględniając swoje pytanie wymagające odpowiedzi ustnej skierowane do Komisji oraz powiązaną z nim rezolucję z dnia 14 czerwca 2012 r. w sprawie komunikatu „W kierunku odnowy gospodarczej sprzyjającej zatrudnieniu” (3),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 23 listopada 2010 r. pt. „Program na rzecz nowych umiejętności i zatrudnienia: europejski wkład w pełne zatrudnienie” (COM(2010)0682),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 26 października 2011 r. w sprawie Programu na rzecz nowych umiejętności i zatrudnienia (4),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 16 grudnia 2010 r. zatytułowany „Europejska platforma współpracy w zakresie walki z ubóstwem i wykluczeniem społecznym: europejskie ramy na rzecz spójności społecznej i terytorialnej” (COM(2010)0758), opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (5) oraz swoją rezolucję z dnia 15 listopada 2011 r. poświęconą temu zagadnieniu (6),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 20 grudnia 2011 r. zatytułowany „Inicjatywa »Szanse dla młodzieży«” (COM(2011)0933),

—

uwzględniając swoje pytanie wymagające odpowiedzi ustnej skierowane do Komisji oraz powiązaną rezolucję z dnia 24 maja 2012 r. w sprawie inicjatywy „Szanse dla młodzieży” (7),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 5 grudnia 2012 r. zatytułowany „Wprowadzanie młodzieży na rynek pracy” (COM(2012)0727),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 7 września 2010 r. w sprawie rozwoju potencjału nowej zrównoważonej gospodarki w zakresie miejsc pracy (8),

—

uwzględniając europejski pakt na rzecz równości płci (2011–2020) przyjęty przez Radę w dniu 7 marca 2011 r.,

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 3 października 2008 r. w sprawie zalecenia Komisji dotyczącego aktywnej integracji osób wykluczonych z rynku pracy (COM(2008)0639) oraz swoją rezolucję w tej sprawie z dnia 6 maja 2009 r. (9),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie integracji migrantów, jej wpływu na rynek pracy oraz na zewnętrzny wymiar koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (10),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 5 lipca 2011 r. w sprawie przyszłości usług socjalnych świadczonych w interesie ogólnym (11),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 2 lipca 2008 r. zatytułowany „Odnowiona agenda społeczna: Możliwości, dostęp i solidarność w Europie w XXI wieku” (COM(2008)0412) oraz swoją rezolucję w tej sprawie z dnia 6 maja 2009 r. (12),

—

uwzględniając komunikat Komisji dotyczący długoterminowej stabilności finansów publicznych w gospodarce wychodzącej z kryzysu (COM(2009)0545) oraz swoją rezolucję z dnia 20 maja 2010 r. w tej sprawie (13),

—

uwzględniając wniosek Komisji dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie Europejskiego Funduszu Społecznego i uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1081/2006 (COM(2011)0607/2 – 2011/0268(COD)) z dnia 14 marca 2012 r. oraz swój projekt rezolucji ustawodawczej w tej sprawie z dnia 20 sierpnia 2012 r. (14),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 20 listopada 2012 r. w sprawie inicjatywy na rzecz przedsiębiorczości społecznej – budowania ekosystemu sprzyjającego przedsiębiorstwom społecznym w centrum społecznej gospodarki i społecznych innowacji (15),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 6 lutego 2013 r. w sprawie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw: dbanie o interesy obywateli a droga do trwałego ożywienia gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu (16),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 20 listopada 2012 r. w sprawie paktu na rzecz inwestycji społecznych – reakcja na kryzys (17),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 16 lutego 2012 r. zatytułowany „Plan na rzecz adekwatnych, bezpiecznych i stabilnych emerytur” (COM(2012)0055),

—

uwzględniając konwencję MOP nr 117 dotyczącą podstawowych celów i norm polityki społecznej,

—

uwzględniając zalecenie MOP nr 202 dotyczące minimum ochrony socjalnej,

—

uwzględniając swoje pytanie wymagające odpowiedzi ustnej skierowane do Komisji w związku z jej komunikatem pt. „Inwestycje społeczne na rzecz wzrostu i spójności, w tym wdrażanie Europejskiego Funduszu Społecznego na lata 2014–2020” (O-000057/2013 – B7-0207/2013),

—

uwzględniając art. 115 ust. 5 oraz art. 110 ust. 2 Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że w wielu państwach członkowskich działania na rzecz konsolidacji budżetowej prowadzą do priorytetowego traktowania wydatków krótkoterminowych kosztem inwestycji na rzecz trwałego wzrostu gospodarczego, zatrudnienia, spójności społecznej i konkurencyjności pozwalających osiągnąć cele strategii „Europa 2020”;

B.

mając na uwadze, że kryzys zadłużeniowy, który dotknął Europę, w szczególności strefę euro, doprowadził do znacznego pogorszenia koniunktury gospodarczej i pociagnął za sobą negatywne skutki społeczne w większości państw członkowskich, powodując rosnące bezrobocie oraz coraz wyższy poziom ubóstwa i wykluczenia społecznego;

C.

mając na uwadze, że kryzys uwypuklił współzależność gospodarczą państw członkowskich oraz istotne rozbieżności pomiędzy zdolnością reagowania poszczególnych państw członkowskich na wyzwania związane z rynkiem pracy oraz wyzwania społeczne;

D.

mając na uwadze, że kryzys w połączeniu ze zmianami demograficznymi wywołuje pilną potrzebę podniesienia przez państwa członkowskie efektywności wydatków socjalnych oraz przygotowania ewentualnych reform systemów zabezpieczenia społecznego zgodnie z tym celem;

E.

mając na uwadze, że partnerzy społeczni na szczeblu krajowym mogą odegrać istotną rolę w finansowaniu i prowadzeniu systemów zabezpieczenia społecznego;

F.

mając na uwadze, że dobrze ukierunkowane oraz skuteczne inwestycje społeczne pomagają zapewnić stabilność gospodarki, sprzyjają zatrudnieniu i poprawie kwalifikacji siły roboczej, a tym samym podnoszą konkurencyjność UE;

G.

mając na uwadze, że coraz wyższe kwalifikacje oczekiwane w przypadku dostępnych miejsc pracy oraz umiejętności niezbędne w przyszłych sektorach o dużym potencjale zatrudnienia, dostosowane do warunków zrównoważonej gospodarki i społeczeństwa, wymagają odpowiednich inwestycji w programy edukacyjne i szkoleniowe;

H.

mając na uwadze, że średnie dochody gospodarstw domowych w UE są coraz niższe, w wielu zaś państwach członkowskich wzmagają się długotrwałe bezrobocie, ubóstwo i wykluczenie społeczne, w tym ubóstwo osób pracujących i polaryzacja społeczna;

I.

mając na uwadze, że 10,5 % ludności w wieku produkcyjnym jest obecnie bez pracy;

J.

mając na uwadze, że w swym oświadczeniu z dnia 30 stycznia 2012 r. Rada Europejska stwierdza: „Wskaźniki wzrostu gospodarczego i zatrudnienia zaczną znowu wzrastać wyłącznie wtedy, gdy zastosujemy konsekwentne i szeroko zakrojone podejście, łączące inteligentną konsolidację fiskalną zapewniającą inwestycje w przyszły wzrost z rozsądną polityką makroekonomiczną oraz z aktywną strategią zatrudnienia zapewniającą spójność społeczną”;

K.

mając na uwadze, że skutki stagnacji gospodarczej oraz ciągłego kryzysu zadłużeniowego w połączeniu ze zmianami demograficznymi stanowią wyzwanie dla systemów opieki społecznej i godziwego zabezpieczenia społecznego, w tym dla ustawowych i dobrowolnych systemów zabezpieczeń społecznych;

L.

mając na uwadze, że 22,8 % młodych osób w UE jest obecnie bezrobotnych, a w niektórych państwach członkowskich bezrobocie młodych przekracza 50 %;

M.

mając na uwadze, że 8,3 mln Europejczyków w wieku poniżej 25 lat to młodzież niekształcąca się, niepracująca ani nieszkoląca się (młodzież NEET); mając na uwadze, że liczba ta ciągle wzrasta, stwarzając ryzyko straconego pokolenia;

N.

mając na uwadze, że młodzi ludzie pochodzący ze środowisk migrantów są bardziej narażeni na opuszczenie systemu kształcenia i szkoleń bez uzyskania kwalifikacji na poziomie wykształcenia średniego II stopnia;

O.

mając na uwadze, że 27 % dzieci jest zagrożonych ubóstwem lub wykluczeniem społecznym, podczas gdy odsetek ten w odniesieniu do całej populacji UE wynosi 24 % (18);

P.

mając na uwadze, że 8 % obywateli UE żyje w skrajnie trudnych warunkach materialnych i nie może pozwolić sobie na zaspokojenie wielu potrzeb uważanych w Europie za podstawowe do godnego życia;

Q.

mając na uwadze, że 15 % dzieci porzuca naukę, nie ukończywszy szkoły średniej, zaś 10 % obywateli UE żyje w gospodarstwach domowych, których żaden członek nie posiada pracy;

R.

mając na uwadze, że Komitet Ochrony Socjalnej ostrzega, iż liczby te stale rosną w wielu państwach członkowskich, po części z powodu prowadzonych działań na rzecz konsolidacji fiskalnej;

S.

mając na uwadze, że kryzys finansowy, gospodarczy i społeczny najsilniej dotyka najsłabsze grupy społeczne, jak osoby starsze i osoby niepełnosprawne;

T.

mając na uwadze, że kwestie związane z polityką społeczną leżą przede wszystkim w kompetencji państw członkowskich, zaś UE wspiera, wspomaga i uzupełnia podejmowane przez nie działania;

U.

mając na uwadze, że godziwa praca stanowi prawdziwe zabezpieczenie przed ubóstwem;

V.

mając na uwadze, że kluczowymi czynnikami pomagającymi bezrobotnym znaleźć godziwą pracę są aktywna polityka rynku pracy oraz strategie aktywizacji zawodowej;

W.

mając na uwadze, że indywidualne i odpowiednie poradnictwo może zwiększyć szanse na znalezienie godziwej pracy;

X.

mając na uwadze, że środki oszczędnościowe, w tym cięcia w budżecie na usługi publiczne i pomoc socjalną, nie mogą pogarszać sytuacji osób, które żyją w najtrudniejszych warunkach, ani niepotrzebnie narażać ludzi na bezrobocie;

Y.

mając na uwadze, że środki oszczędnościowe nie mogą pogarszać dostępności i przystępności cenowej opieki zdrowotnej i opieki długoterminowej ani pogłębiać nierówności zdrowotnych;

Z.

mając na uwadze, że kryzys gospodarczy najprawdopodobniej dotknie kobiety w większym stopniu niż mężczyzn; mając na uwadze ryzyko, że obecna recesja gospodarcza opóźni rozwój lub nawet zaprzepaści postęp, wywierając długoterminowy negatywny wpływ na systemy zabezpieczenia socjalnego, włączenie społeczne i demografię;

AA.

mając na uwadze, że wszelka polityka na rzecz dyscypliny budżetowej powinna być inteligentna i umożliwiać inwestowanie antycykliczne w główne priorytety polityczne, a ponadto być zgodna z wynikami gospodarczymi i produktywnością;

AB.

mając na uwadze, że społeczności zepchnięte na margines żyją w godnych pożałowania warunkach społeczno-gospodarczych i często są ofiarami poważnej dyskryminacji i segregacji we wszystkich aspektach życia;

AC.

mając na uwadze, że pierwsze oznaki tego, że dany uczeń może porzucić naukę, stanowią wczesny sygnał ostrzegający przed cyklicznym nawrotem ubóstwa;

AD.

mając na uwadze, że bezdomność pozostaje problemem we wszystkich państwach członkowskich UE i jest jedną z najbardziej ekstremalnych form ubóstwa i deprywacji, która niszczy ludzką godność i stanowi naruszenie podstawowego prawa człowieka do dostępu do mieszkalnictwa;

AE.

mając na uwadze, że zapewnienie dostępu do godziwych warunków mieszkaniowych jest zobowiązaniem międzynarodowym spoczywającym na wszystkich państwach członkowskich, zgodnie z którym mieszkania socjalne są udostępniane równolegle z ofertą rynkową mieszkań;

AF.

mając na uwadze, że integracja osób bezdomnych ze społeczeństwem i uniknięcie wykluczenia społecznego wymagają podjęcia szczególnych środków;

AG.

mając na uwadze, że ubóstwo i wykluczenie społeczne pozostają głównymi wyznacznikami społecznymi zdrowia i warunków życiowych, w szczególności mając na względzie wpływ ubóstwa dzieci na ich zdrowie i dobrobyt;

AH.

mając na uwadze, że w UE nadal obserwuje się dyskryminację ze względu na płeć w miejscu pracy, zróżnicowanie wynagrodzenia ze względu na płeć, a w konsekwencji również różnice w świadczeniach emerytalnych;

AI.

mając na uwadze, że w UE pracę posiada tylko 63 % kobiet w porównaniu z 76 % mężczyzn, co częściowo wynika z braku placówek opieki oraz konkretnych środków ułatwiających osiągnięcie zdrowej równowagi między pracą a życiem prywatnym;

AJ.

mając na uwadze, że kwestia płci ma zasadnicze znaczenie dla osiągnięcia głównych celów strategii „Europa 2020”, ponieważ kobiety tworzą największą rezerwę jeszcze niewykorzystanej siły roboczej; mając na uwadze, że w związku z tym w ramach semestru europejskiego należy opracować konkretne środki i specjalne strategie w zakresie uwzględniania aspektu płci;

AK.

mając na uwadze, że kobiety są częściej głowami rodzin, samotnymi rodzicami i opiekunami, w związku z czym strategie aktywnej integracji wymagają wszechstronnych środków umożliwiających kobietom większy udział w rynku pracy;

1.

przyjmuje z zadowoleniem przedstawiony przez Komisję pakiet dotyczący inwestycji społecznych, który ustanawia niezbędne ogniwa między krajowymi strategiami społecznymi, procesem reform w ramach semestru europejskiego oraz odpowiednimi środkami z Funduszu Spójności UE;

2.

zauważa, że Komisja w swoim komunikacie uwzględnia nie tylko pierwotną funkcję systemów opieki społecznej, jaką jest ochrona socjalna, ale także funkcje inwestycji społecznych i stabilizacji gospodarki; podkreśla, że obecny kryzys gospodarczy i społeczny uwypukla potrzebę uzupełniania się tych funkcji, a nie ich wzajemną sprzeczność;

3.

podkreśla potrzebę usprawnienia koordynacji polityki społecznej i gospodarczej na szczeblu UE, tak aby uniknąć rozbieżności, osiągnąć synergię pomiędzy nimi i umożliwić wzajemne powiązanie celów każdej z nich;

4.

podkreśla, że w dłuższej perspektywie czasowej najwydajniejszym narzędziem do walki z bezrobociem jest wzrost gospodarczy;

5.

ubolewa, że komunikatowi towarzyszy zalecenie w zaledwie jednej dziedzinie, pomimo że środki oszczędnościowe wywierają bardzo duży wpływ na cały szereg obszarów polityki społecznej;

6.

jest przekonany, że w ramach reform polityki społecznej należy kierować się przede wszystkim zasadami aktywnego włączenia i aktywizacji, umożliwiając bezrobotnym i osobom żyjącym w najtrudniejszych warunkach wejście na rynek pracy oraz uczestniczenie w nim;

7.

przypomina, że inwestycje społeczne przynoszą zyski zarówno na płaszczyźnie społecznej, jak i gospodarczej, dzięki zapobieganiu zagrożeniom społecznym i przeciwdziałaniu im; podkreśla, że inwestycje społeczne są skoncentrowane na obszarach polityki publicznej i strategiach inwestowania w kapitał ludzki, które są czynnikami zmian na rynku pracy i umożliwiają zdobywanie nowych umiejętności na potrzeby sektorów o dużym potencjale zatrudnienia w przyszłości, dostosowanych do warunków zrównoważonej gospodarki i społeczeństwa;

8.

podkreśla, że inwestycje społeczne należy postrzegać jako inwestycje państw członkowskich mogące przynosić podwójne korzyści o długoterminowych zyskach i antycyklicznych skutkach, co zmniejsza ryzyko szkód; wzywa Komisję do przeprowadzenia analizy, aby ustalić, które części publicznych wydatków socjalnych można uznać za inwestycje dochodowe;

9.

w związku z tym stwierdza, że inwestycje społeczne powinny być istotną częścią polityki gospodarczej i polityki zatrudnienia państw członkowskich oraz powinny zostać wpisane w ramy semestru europejskiego w dążeniu do osiągnięcia określonych w strategii „Europa 2020” celów dotyczących zatrudnienia, celów społecznych i w zakresie kształcenia;

10.

dlatego przyjmuje z zadowoleniem apel Komisji do państw członkowskich o włączenie inwestycji społecznych do średnio- i długoterminowych celów budżetowych, jak również do krajowych programów reform;

11.

przypomina, że środki przeznaczane na politykę społeczną nie są zapewniane wyłącznie przez sektor publiczny;

12.

podkreśla w związku z tym, że państwa członkowskie powinny w większym stopniu wykorzystywać innowacyjne metody finansowania, w tym sektor prywatny i inżynierię finansową dzięki narzędziom takim jak obligacje społeczne, partnerstwa publiczno-prywatne, mikrofinansowanie, paszport inwestycji społecznych i gwarancje oparte na polityce;

13.

wzywa w związku z tym państwa członkowskie do zaangażowania przedsiębiorstw społecznych, które mogą wspomóc wysiłki podejmowane przez sektor publiczny;

14.

w związku z powyższym wzywa Komisję do rozważenia opracowania tabeli wyników obejmującej wspólne wskaźniki inwestycji społecznych, która stanowiłaby mechanizm ostrzegania w celu monitorowania postępów w państwach członkowskich;

15.

wyraża zadowolenie wobec faktu, że Komisja nalega, by za pośrednictwem Europejskiego Funduszu Społecznego co najmniej 25 % środków finansowych z zasobów polityki spójności przeznaczyć na kapitał ludzki i inwestycje społeczne;

16.

wzywa państwa członkowskie do zapewnienia skutecznego monitorowania wydatków na politykę społeczną, tak by środki finansowe były przeznaczane na ukierunkowane i skuteczne rozwiązania oraz by unikano zbędnych obciążeń administracyjnych;

17.

wzywa państwa członkowskie do bezzwłocznej modernizacji, a w razie potrzeby do reformy strukturalnej polityki w zakresie inwestycji społecznych, w celu świadczenia obywatelom możliwie jak najlepszych usług;

18.

podkreśla, że państwa członkowskie powinny zapewnić trwały i ponadczasowy charakter swoich strategii politycznych w zakresie inwestycji społecznych poprzez zwiększenie efektywności i skuteczności systemu oraz dostępnych zasobów;

19.

podkreśla, że państwa członkowskie pragnące poprawić zrównoważony charakter polityki w zakresie inwestycji społecznych nie powinny „wydawać więcej”, lecz raczej „wydawać skuteczniej i efektywniej”;

20.

wzywa w związku z tym państwa członkowskie do dopilnowania, by ich polityka inwestycji społecznych była ukierunkowana na realizację założonych celów, oraz do częstego monitorowania postępów;

21.

ponawia apel do Komisji, by w następnych zaleceniach dla poszczególnych krajów poruszyła ona problem ubóstwa osób pracujących, ubóstwa osób mających ograniczony dostęp do rynku pracy lub w ogóle z nim nie związanych oraz ubóstwa osób starszych; zwraca się do Rady Europejskiej o zatwierdzenie powyższych wytycznych jako priorytetu;

22.

zwraca uwagę na ważne składowe europejskiej strategii aktywnej integracji osób wykluczonych z rynku pracy, mianowicie odpowiednie wsparcie dochodu, integracyjny charakter rynków pracy oraz dostęp do usług wysokiej jakości; wyraża ubolewanie, że krajowe strategie aktywnej integracji są zbyt często ograniczone do aktywizacji zawodowej, co powoduje faktyczne pominięcie osób znajdujących się poza rynkiem pracy oraz osób, dla których powrót na rynek pracy nie jest możliwy, na przykład z uwagi na wiek lub ograniczenia funkcjonalne;

23.

przypomina państwom członkowskim, że strategia aktywnego włączenia powinna:

24.

wzywa państwa członkowskie do przeprowadzania systematycznej oceny wpływu środków oszczędnościowych na najsłabsze grupy społeczne w ramach polityki aktywnego włączenia;

25.

apeluje do państw członkowskich o zapewnienie wysokiej jakości usług socjalnych dla osób, którym one przysługują, w tym dostępności i przystępności cenowej tych usług, szczególnie w dziedzinie opieki zdrowotnej, długotrwałej opieki, edukacji, mieszkalnictwa socjalnego, energii, wody, transportu i komunikacji;

26.

podkreśla potrzebę bardziej wydajnej opieki, ograniczającej liczbę przypadków pogorszenia sprawności i niepełnosprawności oraz umożliwiającej osobom starszym dalsze niezależne życie nawet w przypadku występowania ograniczeń funkcjonalnych;

27.

nawołuje państwa członkowskie, by rozważyły wprowadzenie standardowych taryf socjalnych dla najsłabszych grup społecznych w dziedzinach takich jak energia, woda i transport publiczny;

28.

nawołuje do aktywnego zaangażowania organizacji reprezentujących społeczności zepchnięte na margines w opracowywanie i wdrażanie strategii na rzecz ich integracji, takich jak krajowe strategie integracji Romów do 2020 r.;

29.

ubolewa nad tym, że w wielu państwach członkowskich nie podejmuje się wystarczających wysiłków na rzecz integracji migrantów; podkreśla konieczność inwestowania w odpowiednie programy i usługi oraz w skuteczne systemy informacyjne dotyczące dostępu do tych programów w celu ułatwienia integracji migrantów i zmniejszenia ryzyka wykluczenia społecznego;

30.

wzywa Komisję do sporządzenia konkretnego i szczegółowego planu działania w zakresie wdrażania strategii aktywnego włączenia; podkreśla, że w tym planie działania należy określić harmonogram oraz realistyczne cele w oparciu o konkretne wskaźniki i dogłębny dialog między zainteresowanymi stronami oraz że powinien być on ściśle monitowany w ramach otwartej metody koordynacji z zastosowaniem odpowiednich narzędzi i procedur w przypadku niezgodności z wymogami;

31.

z zadowoleniem przyjmuje zalecenie Komisji dotyczące ubóstwa dzieci, zapowiedziane w jej komunikacie w sprawie europejskiego programu walki z ubóstwem i wykluczeniem: europejskie ramy na rzecz spójności społecznej i terytorialnej; przypomina ponadto o prawach dziecka zapisanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej;

32.

przyjmuje z zadowoleniem wszechstronne podejście, które jest propagowane w zaleceniu, a które opiera się na trzech filarach: dostępu do odpowiednich zasobów, dostępu do usług o wysokiej jakości i uczestnictwa w życiu społecznym i w procesie decyzyjnym, a także które uznaje dzieci za podmioty praw;

33.

przypomina, że Konwencja o prawach dziecka ONZ przyznaje wszystkim dzieciom i młodzieży prawo do edukacji, w tym również dzieciom i młodzieży nieposiadającym pozwolenia na pobyt w kraju zamieszkania;

34.

podkreśla, że w zwalczaniu ubóstwa dzieci należy koncentrować się raczej na zapobieganiu i wczesnej interwencji niż na działaniach naprawczych oraz że powinno się ono opierać na wiodącej zasadzie równego dostępu do wysokiej jakości edukacji wczesnoszkolnej i usług opieki nad dziećmi;

35.

w tym kontekście zachęca do tworzenia na większą skalę infrastruktury dla dzieci, takiej jak ośrodki rekreacyjne działające podczas roku szkolnego i wakacji oraz pozaszkolne zajęcia kulturalne i sportowe z zapewnionymi posiłkami;

36.

podkreśla, że potrzebne są odpowiednie środki do finansowania tych usług, w szczególności przeznaczone na politykę w zakresie pomocy dla rodzin ubogich i znajdujących się w trudnej sytuacji, takich jak rodziny z niepełnosprawnymi dziećmi, rodziny niepełne oraz rodziny wielodzietne;

37.

podkreśla znaczenie relacji między rodzicem a dzieckiem oraz koniecznego wsparcia rodziców w wypełnianiu obowiązków rodzicielskich, a w ten sposób zapobieżenia sytuacji, w której z powodu skrajnego ubóstwa dziecko zostałoby odebrane rodzicom i umieszczone w placówce opiekuńczej;

38.

z zadowoleniem przyjmuje dokument roboczy służb Komisji dotyczący zwalczania bezdomności;

39.

przypomina wniosek Parlamentu o przyjęcie konkretnego i szczegółowego planu działania w zakresie realizacji strategii UE na rzecz zwalczania bezdomności;

40.

podkreśla, że inwestycje w mieszkalnictwo socjalne – oprócz tego, że odgrywają kluczową rolę w łagodzeniu skutków ubóstwa – należy traktować jako inwestycję społeczną prowadzącą w perspektywie długoterminowej do tworzenia godziwych miejsc pracy i do trwałego wzrostu gospodarczego;

41.

nawołuje państwa członkowskie do zniesienia zbędnych obciążeń administracyjnych towarzyszących ubieganiu się o mieszkania socjalne, a także do wyeliminowania wszelkich przejawów dyskryminacji wobec mniejszości i najsłabszych grup społecznych, aby zapewnić wszystkim równy dostęp do takich mieszkań;

42.

przypomina, że znaczną część wydatków gospodarstw domowych stanowią zazwyczaj koszty energii, w związku z czym nawołuje państwa członkowskie do usprawnienia swoich strategii w zakresie wspierania efektywności energetycznej gospodarstw domowych;

43.

wzywa państwa członkowskie do opracowania – w oparciu o ocenę własnej sytuacji – konkretnych programów ukierunkowanych na osoby bezdomne oraz do położenia szczególnego nacisku na zapewnienie mieszkania oraz długoterminową pomoc dla osób znajdujących się w trudnej sytuacji oraz społeczności zepchniętych na margines, a nie tylko na zapewnienie tymczasowego zakwaterowania;

44.

podkreśla, że inwestycje w zatrudnienie młodzieży muszą stanowić jeden z najważniejszych elementów krajowych strategii inwestycji w dziedzinie polityki socjalnej;

45.

domaga się, by państwa członkowskie podjęły zdecydowane działania w celu zwalczania bezrobocia osób młodych, w szczególności poprzez zapobieganie przedwczesnemu przerywaniu nauki, szkoleń czy praktyk (np. wdrażając systemy podwójnego kształcenia lub inne równie skuteczne ramy), a także by opracowały kompleksowe strategie dla młodzieży niekształcącej się, niepracującej ani nieszkolącej się;

46.

podkreśla, że inwestycje społeczne na rzecz młodzieży niekształcącej się, niepracującej ani nieszkolącej się pozwoliłyby zmniejszyć obecne straty gospodarcze spowodowane nieobecnością młodych ludzi na rynku pracy, które Eurofound szacuje na 153 mld EUR, co odpowiada 1,2 % unijnego PKB;

47.

ubolewa, że obecna polityka w zakresie inwestycji społecznych w niewystarczający sposób podkreśla konieczność priorytetowego ukierunkowania zasobów na osoby trwale bezrobotne, na bezrobotnych młodych ludzi oraz na starszych pracowników zagrożonych trwałym bezrobociem;

48.

zauważa, że inwestycje społeczne na rzecz młodzieży mogą przybrać wiele różnych form, np.: rozwoju współpracy pomiędzy szkołami, ośrodkami doskonalenia zawodowego i lokalnymi lub regionalnymi przedsiębiorstwami; zapewniania wysokiej jakości specjalistycznych programów szkoleniowych oraz wysokiej jakości praktyk dla młodzieży; programów szkoleń zawodowych we współpracy z przedsiębiorstwami; programów przyuczania do zawodu z udziałem starszych pracowników, tak by zatrudnić i przeszkolić młodych ludzi na konkretnych stanowiskach lub zapewnić sprawniejsze przechodzenie ze szkół do zakładów pracy; zachęcania młodych ludzi do uczestnictwa w życiu społecznym oraz promowania mobilności na szczeblu regionalnym, europejskim i międzynarodowym dzięki dalszym wysiłkom na rzecz wzajemnego uznawania kwalifikacji i umiejętności; podkreśla też, że inwestycje społeczne mogą być realizowane równolegle ze skutecznymi zachętami, takimi jak dofinansowanie zatrudnienia lub składki na ubezpieczenie dla młodych ludzi, które zapewnią godne warunki życia i pracy, aby zachęcić pracodawców publicznych i prywatnych do zatrudniania młodych ludzi, do inwestowania zarówno w tworzenie wysokiej jakości miejsc pracy dla młodych ludzi, jak i w stałe szkolenie i podnoszenie umiejętności w trakcie zatrudnienia, oraz do wspierania przedsiębiorczości wśród młodzieży;

49.

podkreśla potrzebę udoskonalenia koordynacji pomiędzy krajowymi systemami zabezpieczenia społecznego, w szczególności w dziedzinie systemów emerytalnych, tak aby pobudzać mobilność;

50.

podkreśla, że potrzebne są dane statystyczne dotyczące bezrobocia osób młodych oraz wydatków przeznaczonych na młodych ludzi na rynku pracy, pozwalające porównywać sytuację w poszczególnych państwach członkowskich;

51.

ostrzega, że środki oszczędnościowe mogą osłabić jakość zatrudnienia, ochrony socjalnej oraz norm bezpieczeństwa i zdrowia; podkreśla, że powinny im zatem towarzyszyć działania zmierzające do podtrzymania poziomu odpowiednich norm;

52.

podkreśla, jak ważne jest uczenie się przez całe życie, aby zwiększyć szanse obywateli na uczestnictwo w życiu społecznym oraz na rynku pracy do momentu osiągnięcia wieku emerytalnego, a nawet dłużej, jeżeli jest taka wola;

53.

ponownie wzywa państwa członkowskie do przyjęcia środków sprzyjających tworzeniu miejsc pracy w ramach programów inwestycji społecznych, takich jak przeprowadzenie reform przepisów podatkowych dotyczących pracy, aby zachęcić do zatrudniania, propagowanie i wspieranie samozatrudnienia i zakładania przedsiębiorstw, poprawa warunków ramowych prowadzenia działalności gospodarczej, ułatwianie dostępu MŚP do finansowania, przekształcenie pracy nieformalnej i nierejestrowanej w legalne zatrudnienie, tworzenie zachęt w celu podniesienia poziomu zatrudnienia w najsłabszych grupach społecznych, reforma rynków pracy w celu poprawy ich dynamiki i zmniejszenia dyskryminacji, stosowanie modelu flexicurity oraz modernizacja systemów wynagrodzeń, tak by dostosować płace do zmian wydajności;

54.

podkreśla potrzebę wykorzystania – w myśl założeń programu „Horyzont 2020” – potencjału tworzenia miejsc pracy w innowacyjnych sektorach, takich jak zrównoważona gospodarka bezemisyjna, służba zdrowia i opieka socjalna oraz branża cyfrowa, kulturalna i twórcza, co należy wspierać odpowiednimi inwestycjami w nabywanie nowych umiejętności i instrumentami inwestycji społecznych; wykorzystując koncepcję inteligentnej specjalizacji do skorelowania atutów badań i innowacji z rozwojem rynku;

55.

odnotowuje, że przestrzeganie zasad modelu flexicurity zapewnia pracownikom zarówno odpowiednią ochronę socjalną, jak i dostęp do szkoleń oraz rozwój kariery zawodowej, co pozwala na zdobywanie nowych umiejętności;

56.

pozytywnie ocenia zwrócenie uwagi na kwestię przedsiębiorczości społecznej oraz dostępu między innymi najsłabszych grup społecznych do mikrofinansowania; podkreśla, że są to kluczowe elementy w kontekście inwestycji społecznych, ponieważ nie tylko pozwalają na tworzenie nowych trwałych miejsc pracy oraz na rozwój społecznej i solidarnej gospodarki, lecz umożliwiają też przedsiębiorstwom społecznym osiąganie zysków i ponowne ich inwestowanie;

57.

zaznacza, że w perspektywie całego życia konieczne jest zagwarantowanie aktywnego starzenia się w dobrym zdrowiu, a także podkreślenie znaczenia profilaktyki i rehabilitacji w celu zmniejszenia liczby przypadków pogorszenia sprawności, ograniczeń funkcjonalnych i niepełnosprawności, a także opóźnienia ich występowania, łagodzenia ich przebiegu i odwrócenia ich skutków;

58.

ubolewa nad tym, że w komunikacie nie podkreślono ważnej roli, jaką program Grundtvig odgrywa w zapobieganiu ubóstwu i wykluczeniu społecznemu oraz w propagowaniu inwestycji społecznych; apeluje do Komisji o szerzenie wiedzy o możliwościach udziału w programach uczenia się przez całe życie, o kształceniu i doskonaleniu zawodowym oraz wzywa państwa członkowskie do poprawy jakości i dostępności tych programów;

59.

podkreśla, że instrumenty finansowe UE oraz europejski fundusz na rzecz przedsiębiorczości społecznej odgrywają ważną rolę w poprawie dostępu przedsiębiorstw społecznych do rynków finansowych;

60.

nawołuje Komisję do rozważenia wprowadzenia wspólnych europejskich przepisów w zakresie publikacji danych, które zapewniłyby przejrzystość informacji dotyczących inwestowania w przedsiębiorstwa społeczne w państwach członkowskich oraz wspierały wzajemną presję;

61.

podkreśla, że społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw powinna opierać się na normach środowiskowych i społecznych w celu zagwarantowania odpowiedzialnej działalności przedsiębiorstw;

62.

wyraża zadowolenie, że Komisja uwzględniła w komunikacie dotyczącym strategii w zakresie inwestycji społecznych kwestię płci;

63.

podkreśla, że dostęp do wysokiej jakości placówek opieki nad dziećmi i innych placówek opiekuńczych odgrywa zasadniczą rolę, gdyż umożliwia kobietom wejście na rynek pracy i zatrudnienie w pełnym wymiarze godzin; wzywa państwa członkowskie do zapewnienia wystarczającej liczby placówek opieki nad dziećmi i innych placówek opiekuńczych w celu umożliwienia obojgu rodzicom uczestnictwa w rynku pracy, tym bardziej że dostępność placówek opieki nad dziećmi w poszczególnych państwach członkowskich jest obecnie dość nierównomierna;

64.

popiera Komisję, która wzywa państwa członkowskie do inwestowania w usługi – takie jak przystępna cenowo, świadczona w pełnym wymiarze godzin, wysokiej jakości opieka na dziećmi, całodzienne szkoły i ośrodki opieki nad osobami starszymi oraz wsparcie dla nieformalnych opiekunów – które pomagają w promowaniu równości płci, sprzyjają większej równowadze życia zawodowego wśród kobiet i mężczyzn (co obejmuje także urlopy rodzicielskie dla mężczyzn) i tworzą ramy umożliwiające wejście lub powrót na rynek pracy, jednocześnie zapewniając mężczyznom i kobietom taką samą płacę za taką samą pracę;

65.

podkreśla znaczenie systemów edukacyjnych uwzględniających kwestię płci, które dają dzieciom możliwość odkrycia swoich talentów i w dalszej perspektywie pozwalają uniknąć segregacji płciowej na rynku pracy;

66.

wzywa państwa członkowskie do poszanowania i promowania równości w ramach polityki krajowej i krajowych programów reform;

67.

podkreśla, że polityka spójności i fundusze strukturalne odgrywają kluczową rolę w propagowaniu inwestycji społecznych; podkreśla w tym kontekście istotny wkład Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji w zapobieganiu ubóstwu wśród pracowników dotkniętych kryzysem oraz rolę europejskiego instrumentu mikrofinansowego Progress we wspieraniu przedsiębiorczości poprzez szkolenia, przekwalifikowanie oraz działania dotyczące siły roboczej w celu umożliwienia ludziom powrotu do pracy;

68.

podkreśla, że fundusze strukturalne powinny koncentrować się na obszarach priorytetowych, które mają wyraźny wpływ na wzrost gospodarczy i zatrudnienie i które – jak zaproponowano – powinny znaleźć się w centrum uwagi polityki spójności;

69.

podkreśla, że Europejski Fundusz Społeczny powinien zostać w bardziej wyraźny sposób ukierunkowany na aktywne działania, które rzeczywiście odpowiadają potrzebom pracodawców;

70.

wyraża zadowolenie, że Komisja postrzega Europejski Fundusz Społeczny jako główny instrument służący zwiększeniu inwestycji społecznych; zdecydowanie popiera w tym kontekście pomysł wpisania co najmniej 25 % środków finansowych przeznaczonych na politykę spójności w ramy EFS oraz przeznaczanie 20 % wydatków każdego państwa członkowskiego pochodzących z EFS na wspieranie włączenia społecznego i zwalczanie ubóstwa;

71.

wzywa państwa członkowskie do zadbania o to, by wieloletnie ramy finansowe na lata 2014-2020 zawierały odpowiednie środki budżetowe, aby pobudzać i wspierać inwestycje społeczne w UE;

72.

wzywa do niezwłocznego skoncentrowania na wstępie środków w wysokości 6 mld EUR, przeznaczonych na nową inicjatywę na rzecz zatrudnienia ludzi młodych, w pierwszych latach wieloletnich ram finansowych, aby zaradzić bezrobociu ludzi młodych i wprowadzić gwarancje dla młodzieży; podkreśla, że MOP szacuje koszty wprowadzenia gwarancji dla młodzieży w krajach strefy euro na 21 mld EUR; apeluje zatem, aby w kontekście przeglądu wieloletnich ram finansowych zwiększyć kwotę przeznaczoną na ten cel; z zadowoleniem przyjmuje fakt rozszerzenia grupy uprawnionej do europejskiej gwarancji dla młodzieży na osoby poniżej trzydziestego roku życia;

73.

wyraża zadowolenie, że Komisja zamierza zbadać wykorzystanie nowych instrumentów finansowych, tak by poprawić skuteczność publicznych inwestycji społecznych; wzywa Komisję do przedstawienia bardziej szczegółowych propozycji w tym zakresie;

74.

uważa, że dyscyplinę budżetową w strefie euro należy mierzyć nie tylko przy pomocy wskaźników fiskalnych i makroekonomicznych, lecz że pomiar ten powinny uzupełniać równoważne wskaźniki zatrudnienia i wskaźniki społeczne, a także sprawozdania z postępów reform strukturalnych, aby zapewnić właściwy i wystarczający poziom inwestycji społecznych, a co się z tym wiąże – zagwarantować trwałość modelu społecznego Unii Europejskiej w perspektywie długofalowej;

75.

wzywa Komisję do uwzględnienia w swoich rozważaniach dotyczących wzmocnienia wymiaru społecznego rzeczywistej unii gospodarczej i walutowej potrzeb państw członkowskich w zakresie inwestycji publicznych, w szczególności tych, które dotyczą celów społecznych i edukacyjnych określonych w strategii „Europa 2020”;

76.

przypomina, że pakiet społeczny dla Europy powinien:

77.

wzywa państwa członkowskie, aby rozszerzyły zasadę wzmocnionej współpracy na politykę społeczną i politykę zatrudnienia, w przypadkach gdy nieuzasadnione blokujące mniejszości uniemożliwiają konieczne postępy;

78.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Komisji i Radzie.