1.4.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

CE 87/21

A.

mając na uwadze, że rozporządzenie (WE) nr 1206/2001 nie było stosowane tak skutecznie, jak to mogło mieć miejsce, i że z tego powodu konieczne było podjęcie dodatkowych kroków mających na celu poprawę współpracy między sądami państw członkowskich w zakresie przeprowadzania dowodów oraz zwiększenie skuteczności rozporządzenia,

B.

mając na uwadze, że rozporządzenie (WE) nr 1206/2001 przewiduje ulepszenie, uproszczenie i przyspieszenie współpracy między sądami przy przeprowadzaniu dowodów w sprawach cywilnych lub handlowych,

C.

mając na uwadze, że Komisja na przełomie lat 2006/2007 dokonała w państwach członkowskich dystrybucji łącznie 50 tys. egzemplarzy praktycznego przewodnika, lecz że doszło do tego o wiele za późno i w związku z tym konieczne jest podjęcie dodatkowych kroków mających na celu lepsze poinformowanie stron, których ta procedura dotyczy, w szczególności sądów i prawników, na temat rozporządzenia,

D.

mając na uwadze, że Komisja uważa jednak, iż ograniczony do 90 dni okres, w którym należy wykonać wniosek o przeprowadzenie dowodów, określony w art. 10 ust. 1 rozporządzenia jest przekraczany w „wielu przypadkach” oraz, że „w niektórych przypadkach potrzeba nawet ponad pół roku”,

E.

mając na uwadze, że jedynie kilka państw członkowskich dysponuje obecnie środkami technicznymi umożliwiającymi przeprowadzanie wideokonferencji, zatem technika ta nie jest dostatecznie wykorzystywana; mając ponadto na uwadze, że państwa członkowskie w niedostatecznym stopniu wspierają wprowadzanie nowoczesnej technologii łączności, zaś Komisja nie zgłasza żadnych konkretnych propozycji poprawy tego stanu rzeczy,

1.

krytykuje opóźnienie w przedstawieniu wyższej wspomnianego sprawozdania Komisji, które zgodnie z art. 23 rozporządzenia (WE) nr 1206/2001 miało zostać przedstawione do 1 stycznia 2007 r., w rzeczywistości jednak zastało przedłożone w dniu 5 grudnia 2007 r.;

2.

podziela opinię Komisji, że państwa członkowskie powinny dołożyć większych starań w celu dostatecznego zainteresowania sędziów i prawników rozporządzeniem aby zachęcić do bezpośrednich kontaktów międzysądowych, jako że metoda bezpośredniego przeprowadzania dowodów w trybie art. 17 rozporządzenia potwierdziła, że może uprościć i przyspieszyć przeprowadzanie dowodów, nie powodując szczególnych problemów;

3.

uważa, że należy pamiętać, iż jednostki centralne przewidziane w rozporządzeniu wciąż mają do odegrania ważną rolę polegającą na nadzorowaniu pracy sądów odpowiedzialnych za rozpatrywanie wniosków na mocy rozporządzenia oraz na rozwiązywaniu pojawiających się problemów; wskazuje, że europejska sieć sądowa może pomóc w rozwiązaniu problemów, których nie udało się rozwiązać jednostkom centralnym oraz że rzadziej odwoływano by się do tych jednostek gdyby sądy wzywające były lepiej zaznajomione z rozporządzeniem; jest zdania, że pomoc zapewniana przez jednostki centralne może być decydująca dla małych lokalnych sądów po raz pierwszy stojących przed problemem związanym z przeprowadzeniem dowodów w kontekście transgranicznym;

4.

opowiada się za szerokim wykorzystaniem technologii informacyjnej i wideokonferencji w połączeniu z bezpiecznym systemem wysyłania i odbierania poczty elektronicznej, która powinna stać się we właściwym czasie powszechnym środkiem przekazywania wniosków dotyczących przeprowadzenia dowodów; zauważa, że niektóre państwa członkowskie, odpowiadając na kwestionariusz rozesłany przez konferencję haską, wymieniają problemy związane z kompatybilnością łączy wideo oraz uważa, że należy się tym zająć w ramach europejskiej strategii w dziedzinie e-sprawiedliwości;

5.

uważa, że zarówno fakt, iż wiele państw członkowskich nie dysponuje jeszcze środkami technicznymi umożliwiającymi przeprowadzanie wideokonferencji, jak i wniosek Komisji, że nowoczesne środki przekazu informacji są „wciąż raczej rzadko używane” potwierdzają sensowność planów na rzecz europejskiej strategii w dziedzinie e-sprawiedliwości, zalecanych ostatnio przez Komisję Prawną Parlamentu, ponagla państwa członkowskie do zainwestowania większych środków celem zainstalowania nowoczesnych urządzeń komunikacyjnych w sądach i przeszkolenia sędziów w zakresie ich używania, a także wzywa Komisję do przedstawienia konkretnych propozycji poprawy tego stanu; uważa, że należy jak najszybciej udostępnić pomoc i wsparcie finansowe Unii Europejskiej na odpowiednim poziomie;

6.

jest zdania, że w ramach strategii w dziedzinie e-sprawiedliwości należy dołożyć starań niezbędnych do zaspokojenia potrzeb z zakresu tłumaczeń pisemnych i ustnych wynikających z przeprowadzania dowodów w kontekście transgranicznym w poszerzonej Unii Europejskiej;

7.

odnotowuje z obawą stwierdzenie Komisji dotyczące faktu, że ograniczony do 90 dni okres, w którym należy wykonać wniosek o przeprowadzenie dowodów, określony w art. 10 ust. 1 rozporządzenia jest przekraczany w „wielu przypadkach” oraz, że „w niektórych przypadkach potrzeba nawet ponad pół roku”; wzywa Komisję, aby możliwie najszybciej przedłożyła konkretne propozycje działań mających na celu rozwiązanie tego problemu, przy jednoczesnym rozważeniu możliwości wskazania organu zajmującego się rozpatrywaniem skarg lub osoby kontaktowej w ramach europejskiej sieci sądowniczej;

8.

krytykuje wynikające ze sprawozdania Komisji stwierdzenie, że w wyniku rozporządzenia (WE) nr 1206/2001 uzyskano kompleksową poprawę w zakresie przeprowadzania dowodów, co stwarza fałszywy obraz sytuacji; wzywa zatem Komisję do dołożenia wszelkich starań, między innymi w kontekście strategii w dziedzinie e-sprawiedliwości, aby doprowadzić do realizacji rzeczywistego potencjału rozporządzenia w zakresie poprawy funkcjonowania cywilnego wymiaru sprawiedliwości z punktu widzenia obywateli, przedsiębiorstw, prawników i sędziów;

9.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.