20.12.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 373/1

1.

Celem niniejszego porozumienia, przyjętego zgodnie z art. 295 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej („TFUE”), jest wdrożenie dyscypliny budżetowej oraz poprawa funkcjonowania corocznej procedury budżetowej oraz współpracy między instytucjami w kwestiach budżetowych, jak również zapewnienie należytego zarządzania finansami.

2.

Na mocy niniejszego porozumienia dyscyplina budżetowa obejmuje wszystkie wydatki. Porozumienie jest wiążące dla wszystkich instytucji przez cały okres jego obowiązywania.

3.

Niniejsze porozumienie nie zmienia uprawnień budżetowych właściwych dla poszczególnych instytucji, określonych w Traktatach, w rozporządzeniu Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 (1) („rozporządzenie w sprawie wieloletnich ram finansowych”) oraz w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 (2) („rozporządzenie finansowe”).

4.

Wszelkie zmiany w niniejszym porozumieniu wymagają wspólnego porozumienia wszystkich instytucji.

5.

Niniejsze porozumienie składa się z trzech części:

6.

Niniejsze porozumienie wchodzi w życie dnia 23 grudnia 2013 r. i zastępuje porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami (3).

7.

Informacje dotyczące operacji nieujętych w budżecie ogólnym Unii oraz przewidywalnego rozwoju różnych kategorii zasobów własnych Unii są ujęte orientacyjnie w osobnych tabelach. Informacje te będą corocznie aktualizowane i uwzględniane w dokumentach dołączanych do projektu budżetu.

8.

Instytucje zapewniają, na potrzeby należytego zarządzania finansami, na ile to możliwe, w czasie trwania procedury budżetowej oraz w czasie przyjmowania budżetu, pozostawienie dostatecznych marginesów poniżej pułapów dla poszczególnych działów wieloletnich ram finansowych, z wyjątkiem poddziału „Spójność gospodarcza, społeczna i terytorialna”.

9.

W 2017 r. Komisja dokona aktualizacji prognoz dotyczących środków na płatności po 2020 r. W aktualizacji tej uwzględnione zostaną wszystkie stosowne informacje, w tym rzeczywiste wykonanie przewidzianych w budżecie środków na zobowiązania oraz środków na płatności, jak również prognozy dotyczące wykonania. Obejmie ona także zasady opracowane w celu zapewnienia uporządkowanego kształtowania się środków na płatności względem środków na zobowiązania oraz prognoz wzrostu dochodu narodowego brutto Unii.

10.

Gdy Komisja uzna, że konieczne jest uruchomienie rezerwy na pomoc nadzwyczajną, przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek o przesunięcie środków z rezerwy do odpowiednich pozycji budżetowych.

Każdy wniosek Komisji o przesunięcie środków z rezerwy musi być jednak poprzedzony zbadaniem możliwości realokacji środków.

W przypadku braku porozumienia uruchomiona zostaje procedura rozmów trójstronnych.

Przesunięcia środków z rezerwy dokonywane są zgodnie z rozporządzeniem finansowym.

11.

Jeżeli spełnione są warunki uruchomienia Funduszu Solidarności Unii Europejskiej określone w odpowiednim akcie podstawowym, Komisja przedkłada wniosek o uruchomienie funduszu. Jeżeli będą istnieć możliwości realokacji środków w ramach działu wymagającego dodatkowych wydatków, Komisja – za pomocą odpowiedniego instrumentu budżetowego – uwzględni to przy sporządzaniu koniecznego wniosku zgodnie z rozporządzeniem finansowym. Decyzja o uruchomieniu środków z Funduszu Solidarności jest podejmowana wspólnie przez Parlament Europejski i Radę. Rada stanowi większością kwalifikowaną, a Parlament Europejski – większością głosów swoich członków i trzech piątych oddanych głosów.

W przypadku braku porozumienia uruchomiona zostaje procedura rozmów trójstronnych.

12.

Komisja przedstawia wniosek dotyczący uruchomienia instrumentu elastyczności po zbadaniu wszelkich możliwości realokacji środków w ramach działu wymagającego dodatkowych wydatków.

We wniosku określone zostają potrzeby wymagające sfinansowania oraz kwota. Może on zostać przedstawiony na dowolny rok budżetowy podczas trwania procedury budżetowej.

Decyzja o uruchomieniu środków z instrumentu elastyczności jest podejmowana wspólnie przez Parlament Europejski i Radę. Rada stanowi większością kwalifikowaną, a Parlament Europejski – większością głosów swoich członków i trzech piątych oddanych głosów.

Porozumienie zawierane jest w ramach corocznej procedury budżetowej.

13.

Jeżeli spełnione są warunki uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji określone w odpowiednim akcie podstawowym, Komisja przedkłada wniosek o uruchomienie funduszu. Decyzja o uruchomieniu środków z Funduszu Dostosowania do Globalizacji jest podejmowana wspólnie przez Parlament Europejski i Radę. Rada stanowi większością kwalifikowaną, a Parlament Europejski – większością głosów swoich członków i trzech piątych oddanych głosów.

Wraz z wnioskiem dotyczącym decyzji w sprawie uruchomienia Funduszu Dostosowania do Globalizacji Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek dotyczący przesunięcia środków do odpowiednich pozycji w budżecie.

W przypadku braku porozumienia uruchomiona zostaje procedura rozmów trójstronnych.

Przesunięcia związane z Funduszem Dostosowania do Globalizacji dokonywane są zgodnie z rozporządzeniem finansowym.

14.

Komisja, po przeprowadzeniu dogłębnej analizy wszystkich innych możliwości finansowania, przedkłada wniosek o uruchomienie całości lub części środków w ramach marginesu na nieprzewidziane wydatki. Taki wniosek można przedłożyć jedynie w odniesieniu do projektu budżetu korygującego lub projektu budżetu rocznego, których przyjęcie wymagałoby przedłożenia takiego wniosku. Wraz z wnioskiem o uruchomienie środków z marginesu na nieprzewidziane wydatki w ramach istniejącego budżetu Komisja przedkłada wniosek o realokację znacznej kwoty, wyliczonej w oparciu o analizę dokonaną przez Komisję.

Decyzja o uruchomieniu marginesu na nieprzewidziane wydatki jest podejmowana wspólnie przez Parlament Europejski i Radę jednocześnie z zatwierdzeniem przez nich budżetu korygującego lub budżetu ogólnego Unii, których przyjęcie umożliwia margines na nieprzewidziane wydatki. Parlament Europejski i Rada stanowią zgodnie z zasadami głosowania określonymi w art. 314 TFUE w odniesieniu do zatwierdzenia budżetu ogólnego Unii.

15.

Szczegóły współpracy międzyinstytucjonalnej w trakcie procedury budżetowej przedstawiono w załączniku.

16.

Komisja przygotowuje coroczne sprawozdanie towarzyszące budżetowi ogólnemu Unii; sprawozdanie to przedstawia dostępne i niepoufne informacje dotyczące:

17.

Każdy akt ustawodawczy dotyczący programu wieloletniego przyjmowany zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą zawiera przepis, w którym ustawodawca określa pulę środków finansowych dostępną w ramach programu.

Kwota ta stanowi główną kwotę odniesienia dla Parlamentu Europejskiego i Rady podczas corocznej procedury budżetowej.

Przy sporządzaniu projektu budżetu Parlament Europejski i Rada oraz Komisja zobowiązują się, że przez cały okres trwania danego programu nie dopuszczą do odstępstwa od ustalonej kwoty o więcej niż 10 %, chyba że pojawią się nowe, obiektywne, długoterminowe okoliczności, dla których podane zostanie wyraźne i precyzyjne uzasadnienie, z uwzględnieniem wyników uzyskanych przy realizacji programu, w szczególności na podstawie dokonanych ocen. Ewentualne zwiększenie wynikające z tego rodzaju zmian nie wykracza poza pułap wyznaczony dla odnośnego działu, bez uszczerbku dla wykorzystania instrumentów przewidzianych w rozporządzeniu w sprawie wieloletnich ram finansowych oraz w niniejszym porozumieniu.

Niniejszy punkt nie ma zastosowania do środków finansowych na spójność przyjętych zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, na które państwa członkowskie wstępnie przydzieliły środki i dla których ustalono pulę środków finansowych na cały okres trwania programu, ani do dużych projektów, o których mowa w art. 16 rozporządzenia w sprawie wieloletnich ram finansowych.

18.

Akty ustawodawcze dotyczące wieloletnich programów niepodlegających zwykłej procedurze ustawodawczej nie zawierają „kwot uznanych za konieczne”.

Gdyby Rada pragnęła uwzględnić finansową kwotę odniesienia, uznaje się to za wskazujące wolę ustawodawcy i nie wpływa na uprawnienia budżetowe Parlamentu Europejskiego i Rady określone w TFUE. Przepis ten zostaje wymieniony we wszystkich aktach ustawodawczych zawierających taką finansową kwotę odniesienia.

Jeżeli dana finansowa kwota odniesienia była przedmiotem porozumienia osiągniętego w drodze procedury pojednawczej przewidzianej we wspólnej deklaracji Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji z dnia 4 marca 1975 r. (4), uznaje się ją za kwotę odniesienia w rozumieniu pkt 17 niniejszego porozumienia.

19.

Wydatki na porozumienia w sprawie połowów podlegają następującym zasadom szczegółowym:

Komisja zobowiązuje się regularnie informować Parlament Europejski o przygotowaniach i prowadzeniu negocjacji, z uwzględnieniem ich skutków dla budżetu.

Instytucje zobowiązują się podjąć wszelkie starania w trakcie procedury ustawodawczej odnoszącej się do porozumień w sprawie połowów, aby wszelkie procedury były realizowane jak najszybciej.

Kwoty przewidziane w budżecie na nowe porozumienia w sprawie połowów lub przedłużenie porozumień w sprawie połowów, które wchodzą w życie po dniu 1 stycznia odnośnego roku budżetowego, są zapisywane w rezerwie.

Jeżeli środki finansowe odnoszące się do porozumień w sprawie połowów (łącznie z rezerwą) okażą się niewystarczające, Komisja dostarcza Parlamentowi Europejskiemu i Radzie informacje konieczne do wymiany poglądów w formie rozmów trójstronnych, możliwie w uproszczonej formie, na temat przyczyn danej sytuacji oraz środków, które mogłyby zostać przyjęte w ramach ustalonych procedur. W razie konieczności Komisja proponuje odpowiednie środki.

Co kwartał Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie szczegółowe informacje na temat realizacji obowiązujących porozumień w sprawie połowów oraz prognozę finansową na pozostałą część roku.

20.

Przedstawiciele Parlamentu Europejskiego mogą brać udział – jako obserwatorzy – w konferencjach dwustronnych i wielostronnych, podczas których negocjowane są międzynarodowe porozumienia w sprawie połowów, z uwzględnieniem uprawnień Parlamentu Europejskiego w zakresie porozumień w sprawie połowów oraz zgodnie z pkt 25 i 26 porozumienia ramowego w sprawie stosunków między Parlamentem Europejskim a Komisją Europejską (5).

21.

Nie naruszając odpowiedniej procedury regulującej negocjacje porozumień w sprawie połowów, Parlament Europejski i Rada zobowiązują się, w ramach współpracy budżetowej, do osiągnięcia na czas porozumienia w sprawie odpowiedniego finansowania porozumień w sprawie połowów.

22.

Środki przeznaczone na rezerwę na wypadek kryzysów w sektorze rolnym, o których mowa w art. 25 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 (6), zapisuje się bezpośrednio w budżecie ogólnym Unii. Każda kwota z rezerwy, która nie zostanie udostępniona na środki kryzysowe, jest wypłacana w postaci płatności bezpośrednich.

Wydatki związane ze środkami na kryzysy, które wystąpią między dniem 16 października a końcem roku budżetowego, mogą zostać sfinansowane z rezerwy na kolejny rok budżetowy zgodnie z wymogami określonymi w akapicie trzecim.

Gdy Komisja uzna, że konieczne jest uruchomienie rezerwy, zgodnie z właściwym aktem ustawodawczym, przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek o przesunięcie środków z rezerwy do pozycji budżetowych, z których finansuje się środki, które uzna ona za konieczne. Każdy wniosek Komisji o przesunięcie środków z rezerwy jest poprzedzony zbadaniem możliwości realokacji środków.

Przesunięcia z rezerwy dokonywane są zgodnie z rozporządzeniem finansowym.

W przypadku braku porozumienia uruchomiona zostaje procedura rozmów trójstronnych.

23.

Całkowitą kwotę wydatków operacyjnych na WPZiB zapisuje się w całości w jednym rozdziale budżetu zatytułowanym „WPZiB”. Kwota ta obejmuje rzeczywiste przewidywane potrzeby oszacowane w ramach opracowania projektu budżetu na podstawie prognoz sporządzanych corocznie przez Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa („Wysoki Przedstawiciel”) i z uwzględnieniem rozsądnego marginesu na nieprzewidziane działania. Żadnych środków nie można zapisać w rezerwie.

24.

W zakresie wydatków na WPZiB ponoszonych z budżetu ogólnego Unii zgodnie z art. 41 Traktatu o Unii Europejskiej instytucje dążą, w ramach komitetu pojednawczego i na podstawie projektu budżetu przygotowanego przez Komisję, do osiągnięcia w każdym roku porozumienia w sprawie kwoty wydatków operacyjnych ponoszonych z budżetu ogólnego Unii oraz co do podziału tej kwoty pomiędzy artykuły rozdziału budżetu dotyczącego WPZiB zaproponowane w czwartym akapicie niniejszego punktu. W razie braku porozumienia przyjmuje się, że Parlament Europejski i Rada zapisują w budżecie kwotę zawartą w poprzednim budżecie lub kwotę zaproponowaną w projekcie budżetu, w zależności od tego, która z nich będzie niższa.

Łączna kwota wydatków operacyjnych w ramach WPZiB zostaje rozdzielona pomiędzy artykuły rozdziału budżetu dotyczącego WPZiB zgodnie z propozycją zawartą w akapicie czwartym. Każdy artykuł obejmuje instrumenty już przyjęte, instrumenty przewidywane, lecz jeszcze nie przyjęte, oraz wszystkie inne przyszłe, ale nieprzewidziane instrumenty, które Rada ma przyjąć w trakcie odnośnego roku budżetowego.

Ponieważ na podstawie rozporządzenia finansowego Komisja posiada uprawnienia do samodzielnego dokonywania przesunięć środków pomiędzy artykułami w ramach rozdziału budżetu dotyczącego WPZiB, zapewniona jest odpowiednio elastyczność uważana za niezbędną do szybkiej realizacji działań w ramach WPZiB. W przypadku gdyby kwota zapisana w rozdziale budżetu dotyczącym WPZiB okazała się w ciągu roku budżetowego niewystarczająca do pokrycia koniecznych wydatków, Parlament Europejski i Rada, działając na wniosek Komisji, pilnie przystępują do poszukiwania rozwiązania, biorąc pod uwagę art. 3 rozporządzenia w sprawie wieloletnich ram finansowych oraz pkt 10 niniejszego porozumienia.

W rozdziale budżetu dotyczącym WPZiB artykuły, w ramach których mają być ujęte działania w zakresie WPZiB, mogą mieć następujące nazwy:

25.

Każdego roku Wysoki Przedstawiciel konsultuje się z Parlamentem Europejskim w sprawie dokumentu perspektywicznego, który zostaje przekazany do dnia 15 czerwca danego roku i określa główne aspekty i podstawowe wybory w zakresie WPZiB, łącznie ze skutkami finansowymi dla budżetu ogólnego Unii, oceną środków wprowadzonych w roku n-1 oraz oceną koordynacji i komplementarności działań w ramach WPZiB i z działaniami prowadzonymi w ramach innych zewnętrznych instrumentów finansowych Unii. Ponadto Wysoki Przedstawiciel regularnie informuje Parlament Europejski poprzez wspólne spotkania konsultacyjne organizowane co najmniej pięć razy w roku w ramach regularnego dialogu politycznego dotyczącego WPZiB, uzgadniane najpóźniej w trakcie obrad komitetu pojednawczego. Udział w takich spotkaniach określają odpowiednio Parlament Europejski i Rada, z uwzględnieniem celu i charakteru informacji wymienianych podczas tych spotkań.

Komisja jest zapraszana do udziału w tych spotkaniach.

W przypadku gdy Rada przyjmie decyzję w dziedzinie WPZiB pociągającą za sobą wydatki, Wysoki Przedstawiciel niezwłocznie i w każdym przypadku w nieprzekraczalnym terminie pięciu dni roboczych przesyła Parlamentowi Europejskiemu szacunki dotyczące przewidywanych kosztów („oświadczenia finansowe”), w szczególności kosztów odnoszących się do ram czasowych, wykorzystania personelu, pomieszczeń i innej infrastruktury, środków transportu, potrzeb szkoleniowych i ustaleń dotyczących bezpieczeństwa.

Raz na kwartał Komisja informuje Parlament Europejski i Radę o realizacji działań w zakresie WPZiB oraz przedstawia prognozy finansowe dotyczące pozostałej części roku budżetowego.

26.

Komisja rozpoczyna nieformalny dialog z Parlamentem Europejskim na temat kwestii dotyczących polityki rozwojowej, niezależnie od źródła jej finansowania. Metody stosowane przez Parlament Europejski do kontroli Europejskiego Funduszu Rozwoju („EFR”) będą na zasadzie dobrowolności dostosowane do uprawnień kontrolnych, które istnieją w ramach budżetu ogólnego Unii, w szczególności w odniesieniu do Instrumentu Finansowania Współpracy na rzecz Rozwoju, zgodnie ze szczegółowymi ustaleniami, które zostaną przyjęte podczas nieformalnego dialogu.

Parlament Europejski i Rada odnotowują, że Komisja, w celu, między innymi, zwiększenia demokratycznej kontroli polityki rozwojowej, zamierza zaproponować włączenie EFR do budżetu począwszy od 2021 r.

27.

Oszczędności wynikające z zastosowania pułapu w dziale 5, jak przedstawiono w załączniku do rozporządzenia w sprawie wieloletnich ram finansowych, są proporcjonalnie podzielone na wszystkie instytucje oraz inne organy Unii na podstawie ich udziału w budżetach administracyjnych.

Oczekuje się, że każda instytucja, każdy organ lub każda agencja będą przedstawiać szacunkowe wydatki w corocznej procedurze budżetowej zgodnie ze wskazówkami, o których mowa w akapicie pierwszym.

By wykorzystać dodatkowe zasoby wynikające z wydłużenia czasu pracy do 40 godzin tygodniowo, Parlament Europejski, Rada i Komisja uzgadniają stopniowe zmniejszenie personelu o 5 % w porównaniu z planem zatrudnienia na dzień 1 stycznia 2013 r. (7). Taka redukcja powinna dotyczyć wszystkich instytucji, organów i agencji oraz powinna zostać przeprowadzona między 2013 a 2017 r. Nie stanowi to uszczerbku dla uprawnień budżetowych Parlamentu Europejskiego i Rady.

28.

Komisja zapewnia, by Parlament Europejski, Rada i Trybunał Obrachunkowy otrzymywały, na swój wniosek, wszelkie informacje i dokumenty związane ze środkami Unii wydanymi za pośrednictwem organizacji międzynarodowych, które to informacje i dokumenty otrzymano na mocy umów o kontroli zawartych z tymi organizacjami i które uznaje się za niezbędne do wykonywania kompetencji Parlamentu Europejskiego, Rady lub Trybunału Obrachunkowego na mocy TFUE.

29.

W sprawozdaniu oceniającym, określonym w art. 318 TFUE, Komisja przeprowadza rozróżnienie między politykami wewnętrznymi, skoncentrowanymi na strategii „Europa 2020”, a politykami zewnętrznymi, a do oceny finansów Unii opartej na osiągniętych wynikach wykorzystuje większą ilość informacji dotyczących wykonania, w tym wyniki audytów oceniających wykonanie.

30.

Komisja przedkłada pełne programowanie finansowe dla działów 1 (z wyjątkiem poddziału „Spójność gospodarcza, społeczna i terytorialna”), 2 (wyłącznie dla „środowiska” i „rybołówstwa”), 3 i 4 wieloletnich ram finansowych dwa razy do roku: pierwszy raz w kwietniu lub maju (wraz z dokumentami załączonymi do projektu budżetu), a następnie w grudniu lub styczniu (po przyjęciu budżetu ogólnego Unii). Programowanie to, uporządkowane według działów, obszarów polityki i pozycji budżetowych, powinno określać:

Komisja powinna rozważyć sposoby powiązania programowania finansowego z jej programowaniem ustawodawczym, aby zapewnić bardziej precyzyjne i wiarygodne prognozy. W przypadku każdego wniosku ustawodawczego Komisja powinna wskazać, czy jest on włączony do programu na okres od kwietnia do grudnia. Parlament Europejski i Rada powinni być informowani w szczególności o:

W razie potrzeby Komisja powinna wskazać zmiany w programowaniu, jakie pociągną za sobą nowe wnioski ustawodawcze.

31.

Przed przedłożeniem wniosku dotyczącego utworzenia nowej agencji Komisja powinna sporządzić wiarygodną, pełną i obiektywną ocenę skutków, biorąc między innymi pod uwagę konieczną liczbę personelu o odpowiednich kwalifikacjach, aspekty dotyczące stosunku korzyści do kosztów, pomocniczość i proporcjonalność, skutki dla działań na szczeblu krajowym i unijnym oraz skutki budżetowe dla odpowiedniego działu wydatków. Na podstawie tych informacji i bez uszczerbku dla procedur ustawodawczych obowiązujących w przypadku tworzenia agencji Parlament Europejski i Rada zobowiązują się w ramach współpracy budżetowej osiągnąć na czas porozumienie w sprawie finansowania wnioskowanej agencji.

Należy zastosować następującą procedurę:

Taka sama procedura będzie stosowana w przypadku każdej zmiany aktu prawnego dotyczącego agencji, która mogłaby mieć wpływ na zasoby przedmiotowej agencji.

W przypadku znaczącej zmiany zakresu zadań agencji bez jednoczesnej zmiany aktu prawnego, na mocy którego utworzona została przedmiotowa agencja, Komisja informuje Parlament Europejski i Radę, przedkładając zmienioną ocenę skutków finansowych, tak aby umożliwić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie osiągnięcie na czas porozumienia w sprawie finansowania agencji.

32.

Odpowiednie przepisy podejścia ogólnego załączonego do wspólnego oświadczenia Parlamentu Europejskiego, Rady Unii Europejskiej oraz Komisji Europejskiej w sprawie agencji zdecentralizowanych podpisanego w dniu 19 lipca 2012 r. powinny zostać należycie uwzględnione w procedurze budżetowej.

33.

W przypadku planów utworzenia nowej szkoły europejskiej przez Radę Zarządzającą należy odpowiednio zastosować podobną procedurę pod kątem skutków, jakie utworzenie szkoły wywrze na budżet ogólny Unii.