30.5.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 140/14

(1)

W art. 8 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 zobowiązano agencje ratingowe do stosowania metodyk sporządzania ratingów kredytowych, które są rygorystyczne, systematyczne i zapewniają kontynuację stosowania tych metodyk oraz podlegają walidacji na podstawie doświadczeń z przeszłości, w tym w formie ponownej weryfikacji.

(2)

Niniejsze rozporządzenie jest konieczne, aby zapewnić przejrzystość oceny przeprowadzanej przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (EUNGiPW) ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/77/WE (2), a także ustanowić jednolite przepisy dotyczące wymogów określonych w art. 8 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1060/2009.

(3)

EUNGiPW ma obowiązek – przy rozpatrywaniu wniosków o rejestrację zgodnie z art. 15 rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 – przeprowadzenia oceny zgodności agencji ratingowych z przepisem art. 8 ust. 3 tego rozporządzenia. Po dokonaniu rejestracji EUNGiPW powinien w ramach swojego bieżącego nadzoru przeprowadzać ocenę ciągłej zgodności agencji ratingowych z przepisem art. 8 ust. 3, gdy tylko uzna tę ocenę za konieczną.

(4)

W rozporządzeniu (WE) nr 1060/2009, a w szczególności w jego art. 23, nie zezwolono EUNGiPW, Komisji ani żadnym organom publicznym państwa członkowskiego na ingerowanie w zawartość ratingów kredytowych lub w metodyki ich sporządzania. W związku z tym niniejsze rozporządzenie powinno określać przepisy, w oparciu o które metodyki te mają być oceniane, nie powinno natomiast przewidywać możliwości decydowania przez te organy o dokładności ratingu kredytowego sporządzonego przy zastosowaniu tych metodyk.

(5)

W art. 6 ust. 2 w związku z sekcją A pkt 9 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 na agencje ratingowe nałożono wymóg utworzenia komórki ds. przeglądu, odpowiedzialnej za okresowe przeglądy jej metodyk, modeli i kluczowych założeń ratingowych, np. matematycznych lub korelacyjnych, oraz wszelkich wprowadzanych do nich istotnych zmian lub modyfikacji, jak również za stosowność tych metodyk, modeli i kluczowych założeń ratingowych, jeżeli są one stosowane lub mają być stosowane do oceny nowych instrumentów finansowych.

(6)

Podstawą niniejszego rozporządzenia są projekty regulacyjnych standardów technicznych przedłożonych Komisji przez EUNGiPW do zatwierdzenia, zgodnie z procedurą określoną w art. 10 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

(7)

EUNGiPW przeprowadził otwarte konsultacje społeczne dotyczące projektów regulacyjnych standardów technicznych stanowiących podstawę niniejszego rozporządzenia oraz wystąpił do Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych utworzonej zgodnie z art. 37 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010 o ich zaopiniowanie. Ponadto w celu pozyskania informacji od uczestników rynku EUNGiPW wystosował w maju 2011 r. zaproszenie do zgłaszania uwag,

a)

przewidują wyraźne i solidne mechanizmy kontroli i procesy ich opracowywania oraz zatwierdzania, umożliwiające odpowiednie sprawdzenie ich funkcjonowania;

b)

uwzględniają wszystkie czynniki uznane za istotne przy ustalaniu wiarygodności kredytowej ocenianego podmiotu lub instrumentu finansowego, które znajdują potwierdzenie w doświadczeniach lub dowodach statystycznych lub historycznych;

c)

uwzględniają modelowany związek między ocenianymi podmiotami lub instrumentami finansowymi podlegającymi temu samego czynnikowi ryzyka a czynnikami ryzyka, na które wrażliwe są metodyki sporządzania ratingów kredytowych;

d)

uwzględniają wiarygodne, istotne modele analityczne dotyczące jakości ocenianych podmiotów lub instrumentów, kluczowe założenia i kryteria ratingowe, jeżeli mają zastosowanie.

a)

każdego czynnika jakościowego, w tym zakresu jakościowej oceny tego czynnika;

b)

każdego czynnika ilościowego, w tym kluczowych zmiennych, źródeł danych, kluczowych założeń, technik modelowania oraz technik ilościowych.

a)

informację na temat znaczenia każdego czynnika jakościowego lub ilościowego wykorzystywanego w ramach danej metodyki sporządzania ratingów kredytowych, w tym, w stosownych przypadkach, opis i uzasadnienie odnośnych wag przypisanych tym czynnikom oraz ich wpływ na ratingi kredytowe;

b)

ocenę związku między kluczowymi założeniami przyjętymi w danej metodyce sporządzania ratingów kredytowych a krytycznymi czynnikami ryzyka wynikającymi z danych makroekonomicznych lub finansowych; oraz

c)

ocenę związku między kluczowymi założeniami przyjętymi w danej metodyce sporządzania ratingów kredytowych a zmiennością w czasie ratingów kredytowych sporządzanych przy zastosowaniu tej metodyki.

a)

niezależnych członków zarządu lub rady nadzorczej agencji ratingowej;

b)

komórkę ds. przeglądu funkcjonującą w agencji ratingowej;

c)

wszelkie inne odpowiednie osoby lub komitety zaangażowane w monitorowanie i kontrolowanie metodyk sporządzania ratingów kredytowych.

a)

kontynuację ich stosowania, o ile nie ma obiektywnego powodu zmiany lub zaprzestania stosowania danej metodyki sporządzania ratingów kredytowych;

b)

niezwłoczne uwzględnienie w nich wszelkich wniosków z procesu bieżącego monitorowania lub z kontroli, w szczególności w sytuacji, gdy zmiany strukturalnych makroekonomicznych lub finansowych warunków rynkowych byłyby w stanie wpływać na kształt ratingów kredytowych sporządzanych przy zastosowaniu tej metodyki;

c)

porównanie ratingów kredytowych w różnych klasach aktywów.

a)

historyczną stabilność i zdolność predykcyjną ratingów kredytowych wystawionych przy zastosowaniu danej metodyki w odpowiednich horyzontach czasowych i w różnych klasach aktywów;

b)

to, do jakiego stopnia założenia przyjęte w modelu ratingowym odbiegają od faktycznych wskaźników niewykonania zobowiązania i wskaźników strat.

a)

analizę wrażliwość danej metodyki na zmiany dowolnego z jej podstawowych założeń, w tym czynników jakościowych lub ilościowych;

b)

przeprowadzenie odpowiedniej i właściwej oceny historycznych ratingów kredytowych sporządzonych przy zastosowaniu danej metodyki sporządzania ratingów kredytowych;

c)

wykorzystanie wiarygodnych danych wejściowych, w tym prób danych o odpowiedniej wielkości;

d)

należyte uwzględnienie głównych obszarów geograficznych, w których funkcjonują oceniane podmioty lub instrumenty finansowe, dla każdej ocenianej kategorii ratingowej (m.in. strukturyzowane instrumenty finansowe, państwa, przedsiębiorstwa, instytucje finansowe, ubezpieczenia, finanse publiczne).

a)

regularną weryfikację wystawionych ratingów kredytowych i wyników ocenianych podmiotów i instrumentów finansowych;

b)

analizę skuteczności metodyk w oparciu o dane pochodzące z próby oraz spoza próby;

c)

informacje historyczne dotyczące walidacji lub ponownej weryfikacji.

a)

gwarantuje, że stosowane metodyki sporządzania ratingów kredytowych pozwalają przewidzieć w rozsądnych granicach wiarygodność kredytową ocenianego podmiotu lub instrumentu;

b)

stosuje procedury wewnętrzne w sposób spójny, niezależnie od okresu czasu i segmentu rynku;

c)

posiada procesy zapewniające identyfikację i należyte eliminowanie systemowych anomalii ratingów kredytowych stwierdzonych w wyniku ponownej weryfikacji.