20.11.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 345/1

---

ROZPORZĄDZENIA KOMISJI (WE) NR 1973/2004

z 29 października 2004 r.

ustanowienia szczegółowych zasad zastosowania rozporządzenia Komisji (WE) nr 1782/2003 w sprawie systemów wsparcia przewidzianych w tytułach IV i IVa tego rozporządzenia oraz wykorzystania gruntów zarezerwowanych do produkcji surowców

SPIS TREŚCI:

Rozdział 1

Zakres i postanowienia ogólne

Rozdział 2

Premia specjalna za jakość pszenicy durum

Rozdział 3

Premia za rośliny białkowe

Rozdział 4

Dopłata do ryżu w zależności od plonu

Rozdział 5

Dopłaty obszarowe za orzechy

Rozdział 6

Dopłaty do ziemniaków skrobiowych

Rozdział 7

Premia za udój i dopłaty dodatkowe

Rozdział 8

Dopłaty do roślin energetycznych

Sekcja 1

Definicje

Sekcja 2

Kontrakt

Sekcja 3

Modyfikacje i wypowiedzenie kontraktu

Sekcja 4

Plony reprezentatywne i dostarczone ilości

Sekcja 5

Warunki wypłacania dopłat

Sekcja 6

Kontrakt i obowiązki wnioskodawców i pierwszych przetwórców

Sekcja 7

Zabezpieczenia

Sekcja 8

Dokumenty towarzyszące sprzedaży w innym Państwie Członkowskim, odstąpieniu na rzecz bądź dostawie lub eksportowi do innego Państwa Członkowskiego

Sekcja 9

Kontrole

Sekcja 10

Wykluczenia z planu i oceny

Rozdział 9

pecjalne dopłaty regionalne do roślin uprawnych

Rozdział 10

Dopłaty do nasion

Rozdział 11

Dopłaty obszarowe do roślin uprawnych

Sekcja 1

Ogólne zasady kwalifikacji do dopłat obszarowych do roślin uprawnych

Sekcja 2

Specjalne warunki dotyczące niektórych roślin uprawnych

Sekcja 3

Areały bazowe, plony referencyjne i pułapy

Sekcja 4

Odłogowanie

Sekcja 5

Postanowienia końcowe

Rozdział 12

Premie za owce i kozy

Sekcja 1

Wypłaty bezpośrednie

Sekcja 2

Ograniczenia, rezerwy i odstąpienia

Sekcja 3

Wypłaty dodatkowe

Sekcja 4

Postanowienia ogólne

Rozdział 13

Wypłaty za wołowinę i cielęcinę

Sekcja 1

Premia specjalna (art. 123 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003)

Sekcja 2

Premia za ubój poza sezonem (art. 124 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003)

Sekcja 3

Premia za cielęta nieodstawione (art. 125 — 129 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003)

Sekcja 4

Postanowienia wspólne odnoszące się do premii specjalnej i do premii za cielęta nieodstawione

Sekcja 5

Premia ubojowa (art. 130 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003).

Sekcja 6

Dopłaty dodatkowe (art. 133 — 136 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003).

Sekcja 7

Postanowienia ogólne

Sekcja 8

Postanowienia przejściowe i końcowe

Rozdział 14

Program jednolitych dopłat obszarowych

Rozdział 15

Komplementarne krajowe dopłaty bezpośrednie

Rozdział 16

Wykorzystanie gruntów odłogowanych do produkcji surowców

Sekcja 1

Przedmiot i definicje

Sekcja 2

Kontrakt

Sekcja 3

Modyfikacja lub wypowiedzenie kontraktu

Sekcja 4

Plony reprezentatywne i dostarczone ilości

Sekcja 5

Warunki wypłacania dopłat

Sekcja 6

Kontrakt i obowiązki

Sekcja 7

Gwarancje

Sekcja 8

Dokumenty towarzyszące sprzedaży w innym Państwie Członkowskim, odstąpieniu na rzecz bądź dostawie lub wywozowi do innego Państwa Członkowskiego

Sekcja 9

Kontrole

Sekcja 10

Wykluczenia z planu i powiadomienia

Rozdział 17

Dopłaty obszarowe do upraw chmielu

Rozdział 18

Postanowienia końcowe

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając Akt Przystąpienia Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji, w szególności jego art. 41 akapit pierwszy,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 oraz (WE) nr 2529/2001 (1), w szczególności jego art. 110 i art. 145 lit. c), d), e) oraz f),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W tytułach IV i IVa rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 wprowadzono określone systemy wsparcia dla rolników. Przepisy wykonawcze do niektórych z tych systemów zostały już wprowadzone w drodze następujących aktów: rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1686/72 z dnia 2 sierpnia 1972 r. w sprawie niektórych szczegółowych zasad pomocy w odniesieniu do materiału siewnego (2); rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1445/76 z dnia 22 czerwca 1976 r. określające różne odmiany Lolium perenne L. (3); rozporządzenie Komisji (WE) nr 1644/96 z dnia 30 lipca 1996 r. ustanawiające szczegółowe zasady przyznawania pomocy w odniesieniu do niektórych roślin strączkowych (4); rozporządzenie Komisji (WE) nr 609/1999 z dnia 19 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady przyznawania pomocy producentom chmielu (5); rozporządzenie Komisji (WE) nr 2316/1999 z dnia 22 października 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1251/1999 ustanawiającego system wsparcia dla producentów niektórych roślin uprawnych (6); rozporządzenie Komisji (WE) nr 2342/1999 z dnia 28 października 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1254/1999 w sprawie wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny w odniesieniu do systemu premii (7); rozporządzenie Komisji (WE) nr 2461/1999 z dnia 19 listopada 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1251/1999 w odniesieniu do użytkowania gruntów odłogowanych do produkcji surowców (8); rozporządzenie Komisji (WE) nr 2550/2001 z dnia 21 grudnia 2001 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2529/2001 w sprawie wspólnej organizacji rynku mięsa baraniego i koziego w odniesieniu do systemu premii oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 2419/2001 (9); rozporządzenie Komisji (WE) nr 2199/2003 z dnia 16 grudnia 2003 r. ustanawiające środki przejściowe dla stosowania w odniesieniu do 2004 r. rozporządzenia Rady (WE) nr 1259/1999 w zakresie systemu Jednolitej Płatności Obszarowej dla Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji (10); rozporządzenie Komisji (WE) nr 2237/2003 z dnia 23 grudnia 2003 r. ustanawiające szczegółowe zasady niektórych systemów wsparcia przewidzianych w tytule IV rozporządzenia Rady (WE) nr 1782/2003 ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników (11). Mając na celu osiągnięcie przejrzystości prawodawstwa Wspólnoty, pożądane byłoby uchylenie tych aktów i zastąpienie ich jednolitym rozporządzeniem ustanawiającym zasady wdrażania wszystkich tych programów z mocą obowiązującą od 1 stycznia 2005 r.

(2)	Mając na uwadze zapewnienie sprawnego zarządzania tymi programami, należy ograniczyć dopłaty obszarowe do pewnych obszarów i uszczegółowić odnośne warunki.

(3)

Na Malcie istnieje znaczna liczba drobnych gospodarstw rolnych o powierzchni mniejszej niż 0,3 hektara. Aby uniknąć wykluczenia wielu rolników maltańskich z dopłat bezpośrednich, obliczanych na podstawie powierzchni gruntu, należy wprowadzić minimalny wymiar zastosowania na Malcie dopłat bezpośrednich zależnych od powierzchni równej 0,1 ha, zaś w latach 2005 i 2006 Malcie należy zezwolić na odstępstwo od art. 107 ust. 9 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

(4)

Należy zapobiegać obsiewaniu gruntów tylko w celu zakwalifikowania takiego gruntu do dopłat obszarowych. Należy podać szczegółowo niektóre warunki odnoszące się do siewu i upraw roślin uprawnych, w szczególności dotyczące pszenicy durum, roślin białkowych oraz ryżu. Należy przestrzegać miejscowych norm celem uwzględnienia zróżnicowanych praktyk rolniczych w obrębie Wspólnoty.

(5)

Należy zezwolić na tylko jeden wniosek o dopłatę obszarową w odniesieniu do jakiejkolwiek działki uprawianej w danym roku, z wyjątkiem przypadków gdy dopłata obszarowa jest udzielana jako uzupełnienie do tego samego plonu bądź też gdy pomoc dotyczy produkcji nasion. Można udzielać dopłat obszarowych do plonów subsydiowanych w ramach programu mieszczącego się w ramach polityki strukturalnej bądź środowiskowej Wspólnoty.

(6)

Programy dopłat udzielanych w zależności od dopłat obszarowych gwarantują, że w przypadku gdy powierzchnia, na którą wnioskowana jest pomoc, przekracza maksymalną powierzchnię gwarantowaną bądź areał bazowy, bądź subbazowy, to powierzchnia na jednego rolnika, na którą wnioskowana jest pomoc, powinna być proporcjonalnie zredukowana w danym roku. Z tego względu właściwe będzie ustalenie trybu i ostatecznych terminów wymiany informacji między Komisją a Państwami Członkowskimi celem ustalenia współczynnika redukcji i poinformowania Komisji o powierzchniach, za które wypłacono pomoc. Te same postanowienia powinny mieć zastosowanie do redukcji łącznej ilości indywidualnych ilości referencyjnych w przypadku zastosowania art. 95 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

(7)

Na mocy art.73 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 udzielanie specjalnej premii za jakość pszenicy durum zależy od wykorzystania w strefie produkcji pewnych ilości certyfikowanego ziarna z odmiany uznanej za wysokojakościową do produkcji kaszy manny bądź makaronu. Aby zapewnić przestrzeganie tych warunków, należy ustalić kryteria metody klasyfikacji odmian w każdym Państwie Członkowskim, jak również procedurę sporządzania listy zakwalifikowanych odmian oraz minimalną ilość certyfikowanego ziarna, która ma być wykorzystana.

(8)

Krótki okres między przyjęciem rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 a wejściem w życie specjalnej premii za jakość pszenicy durum uniemożliwia sporządzenie listy odmian kwalifikujących się do przyznania pomocy za 2005 r. zgodnie z planowaną metodą kwalifikacji. Państwa Członkowskie powinny zatem sporządzić listę tradycyjną na postawie selekcji uprawianych obecnie odmian.

(9)

W niektórych regionach praktyka rolnicza nakazuje wysiewanie roślin białkowych wraz ze zbożami. Wynikłe stąd rośliny uprawne składają się głównie z roślin białkowych. Na potrzeby przyznania premii za rośliny białkowe areały obsiewane w taki sposób należy zatem uznać za obszary upraw roślin białkowych.

(10)	Należy ustalić normy na łubiny słodkie oraz testy określające, czy dana próbka jest łubinem słodkim.

(11)

Dla zapewnienia skuteczności i dobrego gospodarowania programem dopłat na orzechy nie należy przeznaczać przyznanej dopłaty obszarowej na finansowanie marginalnych upraw czy pojedynczych drzew w wyspecjalizowanym sadzie. Dla ułatwienia przejścia od istniejących programów usprawniających, które wygasają później niż wprowadzenie nowego planu pomocy, odpowiednie będzie wprowadzenie środków przejściowych.

(12)

W przypadku obliczania dopłat do ryżu warunki wypłaty oraz dopłaty zależne od plonów zależą nie tylko od areału bazowego czy areałów ustalonych dla każdego produkującego Państwa Członkowskiego na mocy rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, lecz również od możliwych kolejnych podziałów takich areałów bazowych na areały subbazowe oraz od obiektywnych kryteriów, wybranych przez każde Państwo Członkowskie do realizacji takiego kolejnego podziału w warunkach, w których uprawiane działki są wykorzystywane na uprawy i zależnie od minimalnej powierzchni areałów bazowych. W efekcie należy ustalić szczegółowe zasady warunków wyznaczania, gospodarowania i uprawiania mające zastosowanie do areałów bazowych i subbazowych.

(13)

Przestrzeganie ewentualnego przekroczenia areałów bazowych wymienionych w art. 82 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 pociąga za sobą redukcję dopłat do ryżu zależnych od plonu. W celu ustalenia warunków obliczenia takiej redukcji należy zdefiniować uwzględniane przy tym kryteria oraz odnośne współczynniki.

(14)

Badanie kontrolne dopłat do ryżu zależnych od plonów zakłada, że Komisja otrzymała pewne informacje wiążące się z uprawą areałów bazowych i subbazowych. W tym celu należy określić szczegółowe informacje, których Państwa Członkowskie powinny udzielić Komisji, oraz ostateczne terminy udzielenia takich informacji.

(15)

Artykuły 93 i 94 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 gwarantują pomoc dla rolników uprawiających ziemniaki przeznaczone do produkcji skrobi ziemniaczanej, na mocy kontraktu i w granicach kontyngentu ustalonego w drodze rozporządzenia Rady (WE) nr 1868/94 z dnia 27 lipca 1994 r., w którym określono system kontyngentów w związku z produkcją skrobi ziemniaczanej (12). Należy zatem ustalić warunki przyznawania pomocy oraz — tam, gdzie ma to zastosowanie — odnośniki do istniejących postanowień w zakresie systemu kontyngentów ustalonego w rozporządzeniu (WE) nr 1868/94.

(16)

Artykuły 95 i 96 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 gwarantują producentom wypłatę premii od udoju i dopłat dodatkowych. Rozporządzenie Rady (WE) nr 1788/2003 z dnia 29 września 2003 r., w którym ustalono kontyngent w sektorze mleka i produktów mleczarskich (13), zawiera specjalne postanowienia w przypadku unieruchomienia produkcji. Właściwa byłaby zatem gwarancja, by osoba fizyczna lub prawna posiadająca indywidualną ilość referencyjną mleka, a niespełniająca warunków podanych w art. 5 lit. c) rozporządzenia Rady (WE) nr 1788/2003 w okresie dwunastu miesięcy poprzedzającym datę 31 marca rozważanego roku została wyłączona z korzystania z premii i dopłat.

(17)

Artykuły 88 — 92 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 wprowadzają nowy plan pomocy przyznawanej rolnikom uprawiającym rośliny energetyczne. Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2461/1999, które wyklucza buraki cukrowe z pomocy, uprawa buraka cukrowego powinna być wyłączona z programu pomocy dla roślin energetycznych.

(18)	Należy wyznaczyć kryteria kwalifikacji do takiej pomocy. W tym celu należy ustalić, czy producent i pierwsza jednostka przetwórcza muszą zawierać kontrakt na przedmiotowe surowce rolnicze. Należy również zdefiniować warunki, w przypadku gdy przetwórstwem zajmuje się rolnik posiadający takie uprawy.

(19)

Aby zapewnić, by surowiec był przetwarzany na określony produkt energetyczny, zabezpieczenie powinna wystawić pierwsza jednostka przetwórcza, mimo że pomoc jest przyznawana nie tej jednostce, lecz rolnikom. Wysokość tego zabezpieczenia powinna być dostateczna na tyle, by pokrywała jakiekolwiek ryzyko przeróbki surowca na cele inne niż określone przeznaczenie. Ponadto celem wprowadzenia systemu kontroli skuteczności programu sprzedaż surowca i półwyrobów należy ograniczyć do maksymalnie dwóch przed ostatecznym przetworzeniem.

(20)

Należy wprowadzić jednoznaczne rozróżnienie między obowiązkami wnioskodawcy, które kończą się w momencie dostawy całej ilości zebranego surowca, oraz obowiązkami ciążącymi na pierwszej jednostce przetwarzającej, które rozpoczynają się w chwili dostawy, a kończą w momencie ostatecznego przetworzenia surowca na produkty energetyczne.

(21)

Niektóre operacje transportowe na terytorium Wspólnoty, łączące się z surowcami i produktami pochodzącymi z takiego terytorium, powinny być objęte mechanizmami kontrolnymi, w których obowiązują formularze kontrolne T5, wydawane zgodnie z rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r., w którym to rozporządzeniu wprowadzono warunki wdrożenia rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (14). Należy uwzględnić możliwość przedstawienia dowodu alternatywnego, w przypadku gdy formularz kontrolny T5 zostanie zgubiony w wyniku okoliczności, za które pierwsza jednostka przetwarzająca nie może być odpowiedzialna.

(22)	Artykuł 98 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 wprowadza redukcję specjalnych dopłat regionalnych do roślin uprawnych, w przypadku gdy łączna kwota wnioskowanej pomocy przekracza ustalony pułap. Należy zatem ustalić warunki obliczania współczynnika redukcji.

(23)	Artykuł 99 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 gwarantuje możliwość bezpośredniej pomocy, udzielanej w przypadku produkcji jednego lub więcej gatunków ziarna.

(24)

Taka pomoc może być przyznana tylko w przypadku produkcji ziarna podstawowego lub certyfikowanego, a takie produkty muszą być ściśle zdefiniowane zgodnie z dyrektywami dotyczącymi certyfikacji i obrotu ziarnem: dyrektywa Rady nr 66/401/EWG z dnia 14 czerwca 1966 r. dotycząca obrotu ziarnem roślin paszowych (15), dyrektywa Rady nr 66/402/EWG z dnia 14 czerwca 1966 r. dotycząca obrotu ziarnem zbóż (16) oraz dyrektywa Rady nr 2002/57/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. dotycząca obrotu ziarnem roślin oleistych i włóknistych (17).

(25)

Na potrzeby mechanizmów kontrolnych ziarno podstawowe i certyfikowane musi być wytwarzane na mocy kontraktów na uprawy bądź deklaracji uprawy, które to dokumenty należy dołączyć do każdego wniosku, zaś zakłady produkcji ziarna i hodowcy muszą być oficjalnie zatwierdzani lub rejestrowani. Należy ustalić niezbędne środki kontrolne, w przypadkach gdy zakład produkcji ziarna lub hodowca z jednego Państwa Członkowskiego uprawia ziarno w innym Państwie Członkowskim.

(26)	Ze względów administracyjnych pomoc w każdym Państwie Członkowskim powinna być przyznawana na produkty zbierane na terytorium tego Państwa Członkowskiego.

(27)

Na mocy załącznika XI do rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 pomoc produkcyjna jest wypłacana za bazowe i certyfikowane ziarno odmian Cannabis sativa L. o zawartości tetrahydrokanabinolu nieprzekraczającej 0,2 %. Zapewnienie jednolitego stosowania zasad przyznawania pomocy w całej Wspólnocie wymaga, by korzystać w tym celu z listy odmian Cannabis sativa L. kwalifikujących się do pomocy, którą to listę podano w załączniku II do rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczegółowe reguły przestrzegania na całym terytorium Wspólnoty zasady zgodności, modyfikacji i zintegrowanej administracji oraz systemu kontroli, zapewnionych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1782/2003, które ustanawia wspólne zasady obowiązujące w programach bezpośredniej pomocy w ramach wspólnej polityki rolnej oraz wprowadza pewne plany pomocy dla rolników (18).

(28)

W art. 108 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 zdefiniowano grunty, które kwalifikują się do dopłat obszarowych za rośliny uprawne. Ten artykuł dopuszcza — pod kontrolą Państw Członkowskich — pewne wyjątki, które nie podważają skuteczności ustaleń wprowadzonych w drodze tego rozporządzenia. Dla uniknięcia takiego ryzyka należy wprowadzić odpowiednie środki, które pozwolą na zachowanie łącznej powierzchni kwalifikujących się gruntów na bieżącym poziomie i zapobiegną jakiemukolwiek powiększaniu tych gruntów. Takie środki w niektórych przypadkach mogą mieć charakter rozwiązania kompensacyjnego i łączyć się z uznaniem areałów, uznanych poprzednio za kwalifikujące się do pomocy, za niespełniające kryteriów tej pomocy.

(29)	Państwa Członkowskie, w których kukurydza zwykła nie jest uprawą tradycyjną, mogą zadecydować, by trawa na kiszonki była kwalifikowana do dopłat obszarowych za rośliny uprawne. W związku z tym konieczne jest zdefiniowanie pojęcia „trawa na kiszonkę”.

(30)

Artykuł 106 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 uzależnia dopłaty obszarowe za len i konopie uprawiane na włókno od zawarcia kontraktu lub od zobowiązania opisanego w art. 2 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1673/2000 z dnia 27 lipca 2000 r. dotyczącego wspólnej organizacji rynków lnu i konopi, uprawianych na włókno (19). Należy zastrzec, że egzemplarz kontraktu bądź zobowiązania powinien być wysłany do właściwych organów władz Państwa Członkowskiego odpowiedzialnych za administrację wniosków o dopłaty. Należy również zapewnić, by odmiany lnu i konopi, uprawianych na włókno, były odmianami wpisanymi na listę zamieszczoną we Wspólnym Katalogu Odmian Gatunków Roślin Rolniczych i zakwalifikowanymi do grupy roślin włóknistych oraz — zwłaszcza w przypadku lnu — jako „włókno lniane”. Ponadto w przypadku konopi zawartość tetrahydrokanabinolu w dopuszczalnych odmianach nie może przekraczać 0,2 %. Należy zatem sporządzić listę odmian kwalifikujących się jako odmiany lnu; kwalifikujące się odmiany konopi zostały podane w załączniku II do rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004. Zapewnienie lepszej gwarancji w przypadku konopi wymaga, by narzucić warunek stosowania certyfikowanego ziarna.

(31)

Artykuł 109 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 wymaga od producentów zbóż, nasion oleistych i roślin białkowych ukończenia siewu najpóźniej do 31 maja. W niektórych przypadkach termin siewu można przedłużyć po 31 maja z uwagi na warunki klimatyczne. W przypadku niektórych roślin uprawnych w pewnych regionach należy przedłużyć ostateczny termin siewu i składania wniosków. Jednakże takie przedłużenia nie powinny wywierać negatywnego wpływu na system pomocy ani na system kontroli wprowadzony w tytule II rozdział 4 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

(32)	Aby zapewnić branży przetwórczej regularne dostawy kukurydzy słodkiej przez cały rok obrotowy, producenci powinni mieć możliwość rozłożenia siewów w dłuższych okresach czasu. Ostateczny termin siewu kukurydzy słodkiej należy zatem przesunąć na 15 czerwca.

(33)

Celowe jest zapewnienie, by w przypadku uzupełniającej i specjalnej pomocy na pszenicę durum, stosowana była minimalna ilość certyfikowanego ziarna pszenicy durum. Wobec zróżnicowanych praktyk rolniczych w Państwach Członkowskich i w regionach tych państw ustalenie minimalnej ilości należy pozostawić przedmiotowym Państwom Członkowskim.

(34)	Do celów art. 103 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 należy zdefiniować termin „nawadnianie”.

(35)

Należy wyszczególnić areały, które muszą być uwzględniane na potrzeby oceny jakiegokolwiek przekroczenia areału bazowego, oraz zasady określania zakresu takiego przekroczenia. Jeżeli ustanawia się odrębny areał bazowy dla kukurydzy zwykłej, areałów nawadnianych bądź areał trawy na kiszonkę, należy ustalić specjalne zasady dotyczące areałów uwzględnianych przy obliczaniu jakiegokolwiek przekroczenia przedmiotowego areału. Zasady wyznaczania jakiegokolwiek przekroczenia areału bazowego powinny zapewniać przestrzeganie warunku areału bazowego we wszystkich przypadkach. Należy również podać, w jaki sposób będzie obliczane przekroczenie maksymalnych areałów gwarantowanych na pszenicę durum. Ponadto należy określić procedurę, według której wyznacza się przekroczenie pułapu dopłat wymienionych w art.102 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

(36)

Jeżeli zastosowanie ma art. 71 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, zakwalifikowanie do dopłat obszarowych za rośliny uprawne zależy od zobowiązania przedmiotowych producentów do odłogowania części posiadanego przez nich obszaru. Należy ustalić szczegółowe zasady realizacji, które zapewnią dostateczną skuteczność programu. W tym celu należy wprowadzić postanowienie odnoszące się do areałów liczonych jako odłogowane: powinny one być porównywalne z areałami wliczanymi przy kalkulacji regionalnego areału obszaru bazowego. Należy zdefiniować termin „rośliny strączkowe” wymieniony w art. 107 ust. 3 tiret drugie rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

(37)	Na mocy art. 107 ust. 6 i w przypadku gdy ma zastosowanie art. 66 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, należy ustalić szczegółowe zasady odnoszące się do dobrowolnego odłogowania gruntów. Zasady te powinny być spójne z ogólnym systemem wprowadzonym w rozporządzeniu (WE) nr 1782/2003.

(38)	Należy ustalić kryteria kwalifikacyjne w przypadku premii za owce i kozy, opisane w rozdziale 11 tytułu IV rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, a zwłaszcza wymagane warunki.

(39)	Artykuł 113 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 zapewnia przyznanie premii producentom mięsa koziego w niektórych regionach Wspólnoty. Te obszary należy zatem wyznaczyć zgodnie z kryteriami ustalonymi w tym postanowieniu.

(40)

Na mocy art. 114 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 rolnicy, których posiadłość zawiera co najmniej 50 % całego stanu posiadania użytkowanego w celach rolniczych i mieszczącego się w mniej korzystnych obszarach, mogą zakwalifikować się do premii uzupełniającej. Art. 113 ust. 2 zawiera wzmiankę na temat specjalnych stref geograficznych, w których producenci mięsa koziego spełniają kryteria kwalifikacyjne premii za kozy. Należy uwzględnić konieczność przedstawienia przez rolników spełniających te kryteria deklaracji poświadczającej, że co najmniej połowa użytkowanych przez nich gruntów do produkcji rolniczej mieści się w mniej korzystnych obszarach lub w obszarach, które kwalifikują się do premii za kozy.

(41)	Do celów kontroli spełnienia kryteriów prawidłowego wymiaru premii za owce Państwa Członkowskie powinny sporządzić szczegółowy wykaz rolników sprzedających mleko owcze bądź produkty wyrabiane z mleka owczego.

(42)

Mając na względzie wdrożenie systemu indywidualnych limitów, wprowadzonego w art. 116, 117 i 118 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, nadal wolno stosować istniejące zasady administracyjne dotyczące w szczególności bezpłatnego korzystania z przyznanych praw, korzystania z normalnych praw, w tym minimum użytkowania, okresowej dzierżawy i przenoszenia praw, powiadomień o zmianach indywidualnego pułapu oraz przenoszenia prawa poprzez rezerwę państwową. Niektóre z tych zasad stanowią postanowienia specjalne w przypadku wyjątkowych i należycie uzasadnionych okoliczności, takich jak — w odniesieniu do korzystania z praw — drobni rolnicy oraz rolnicy uczestniczących w programach intensyfikacji i wcześniejszej emerytury oraz — w zakresie przenoszenia praw — dziedziczenie praw do premii, jak i rolnicy, którzy do wypasu bydła korzystają wyłącznie z gruntów publicznych lub będących we wspólnym posiadaniu.

(43)	Komisja ma obowiązek monitorowania nowych uzgodnień i w efekcie musi otrzymywać właściwe informacje od Państw Członkowskich wraz z podstawowymi informacjami na temat wdrażania zasad premiowania.

(44)	O ile ma to zastosowanie, Komisji należy przesyłać szczegółowe informacje na temat krajowych zasad rządzących dopłatami dodatkowymi oraz na temat realizacji tych dopłat.

(45)	Tytuł IV rozdział 12 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 dotyczy dopłat za wołowinę i cielęcinę. Należy ustalić kryteria kwalifikacyjne, a zwłaszcza warunki stawiane w zakresie takich dopłat.

(46)

Intencją wprowadzenia pułapu regionalnego i gęstości hodowlanej jest, by premii specjalnej nie można było stosować w tej samej kategorii wiekowej w przypadku zwierząt, które podlegają rygorom obu tych środków. W przypadku premii za ubój poza sezonem zwierzęta takie należy uznawać za kwalifikujące się do premii specjalnej.

(47)

Należy uwzględnić konieczność istnienia dokumentu administracyjnego ustalonego w art. 123 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, który powinien być sporządzany i wydawany na szczeblu krajowym. Uwzględnienie szczególnych warunków administracyjnych i kontrolnych w Państwach Członkowskich wymaga, by dopuszczalne były różne formy takiego dokumentu administracyjnego.

(48)	Artykuł 123 ust. 3 lit. a) oraz art. 130 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 ustanawiają okres zachowania jako warunek przyznania premii specjalnej i premii ubojowej. Konieczne jest zatem zdefiniowanie i określenie wielkości tego okresu.

(49)

Uzgodnienia odnośnie do przyznawania premii specjalnej w momencie uboju powinny być spójne z uzgodnieniami dotyczącymi przyznawania premii ubojowej. Należy wyszczególnić rodzaje dokumentów, które mają towarzyszyć zwierzęciu do chwili uboju, wysyłki lub eksportu. Uwzględnienie specjalnych cech formy przyznawania w okresie uboju wymaga ustalenia kategorii wiekowych młodych wołów oraz sposobu przedstawiania tusz dorosłego bydła rogatego.

(50)	Należy ustalić warunki udzielania premii za ubój poza sezonem zgodnie z uzgodnieniami dotyczącymi przyznawania premii ubojowej. Na podstawie dostępnych informacji Komisja powinna określić, które Państwa Członkowskie spełniają warunki umożliwiające wprowadzenie tego programu premiowania.

(51)

Należy zdefiniować pojęcie cielęcia nieodstawionego, wprowadzone w art. 125 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003. Należy tu zachować te same rasy, które zostały wymienione w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 2342/1999. Ponadto nadal można stosować istniejące wymagania merytoryczne, w szczególności dotyczące średniego udoju mleka oraz dodatkowej premii krajowej.

(52)	Nadal można stosować istniejące zasady administracyjne, w szczególności pułapy indywidualne, powiadomienia o indywidualnych pułapach i rezerwie państwowej, prawa uzyskane bezpłatnie, wykorzystanie praw, przeniesienie i czasowa dzierżawa praw oraz przeniesienia poprzez rezerwę państwową.

(53)	Na podstawie dostępnych informacji Komisja powinna określić, które Państwa Członkowskie spełniają warunki zastosowania programu specjalnego, ustalonego w art. 129 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003. Należy wyszczególnić specjalne uzgodnienia dotyczące przyznawania premii.

(54)	Należy określić metodę obliczania gęstości hodowlanej. Należy ustalić datę uwzględnienia ilości referencyjnej mleka.

(55)

Gęstość hodowlana na potrzeby programu dopłat za intensyfikację powinna obejmować całe bydło rogate w wieku sześciu miesięcy i starsze, będące na stanie inwentarza. Wymagane są zatem specjalne zasady zliczania zwierząt oraz oświadczenie producenta o uczestniczeniu w programie. Należy uwzględnić konieczność stosowania skomputeryzowanej bazy danych wymienionej w rozporządzeniu (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego oraz rozporządzeniu Rady z dnia 17 lipca 2000 r., które wprowadzają system identyfikacji i rejestracji bydła rogatego i zawierają postanowienia dotyczące etykietowania wołowiny i produktów z mięsa wołowego, a zarazem uchylają rozporządzenie Rady (WE) nr 820/97 (20).

(56)	Należy uruchomić środki zapewniające, by dopłaty za intensyfikację nie były przyznawane rolnikom, którzy sztucznie spełniają warunek średniej gęstości hodowlanej konieczny do przyznania dopłaty za intensyfikację.

(57)

Należy ustalić procedury określające — na podstawie dostępnych informacji — które Państwa Członkowskie spełniają warunki podane w art. 132 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 w przypadku przyznawania dopłaty za intensyfikację za cielęta nieodstawione. Należy wyszczególnić specjalne uzgodnienia dotyczące przyznawania premii. Należy ustalić minimalny okres zachowania.

(58)	Należy ustalić specjalne warunki dotyczące stosowania zasad do okresów, terminów i limitów czasowych okresu zatrzymania.

(59)

Dla uproszczenia wniosek o pomoc na „inwentarz żywy”, istniejący w systemie zintegrowanym, powinien być uważany za dokument stanowiący wniosek o premię ubojową, pod warunkiem że zawiera on wszystkie elementy wymagane do uzasadnienia wypłaty premii oraz że zwierzę zostaje poddane ubojowi w tym samym Państwie Członkowskim, w innym Państwie Członkowskim bądź wysłane na eksport.

(60)

Istnieje możliwość korzystania ze skomputeryzowanej bazy danych, wymienionej w rozporządzeniu (WE) nr 1760/2000, w celu ułatwienia gospodarowania premią ubojową, pod warunkiem że dane Państwo Członkowskie uzna, iż baza danych gwarantuje dostateczną pewność co do dokładności zawartych w niej danych dotyczących wypłaty premii.

(61)	Premia ubojowa za cielęta zależy od limitu maksymalnej wagi. Należy zatem ustalić standardowy typ przedstawianej tuszy, do którego odnosi się taka waga maksymalna.

(62)	Komisji należy wysyłać szczegółowe informacje o krajowych zasadach dotyczących dopłat dodatkowych oraz realizacji tych dopłat.

(63)

Zapewnienie możliwie jak najszybszej wypłaty premii rolnikom wymaga uwzględnienia konieczności przyznawania zaliczek. Jednakże wobec faktu stosowania pułapów krajowych lub regionalnych należy uruchomić odpowiednie środki, które zapewnią, że zaliczka nie będzie przekraczała ostatecznej kwoty dopłaty. Należy zatem uwzględnić konieczność zezwolenia Państwom Członkowskim na redukcję procentu zaliczki w programach premiowania w zależności od takich pułapów.

(64)

Rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 ustala kary za nielegalne korzystanie lub posiadanie substancji bądź produktów, które nie są dopuszczone na mocy prawodawstwa weterynaryjnego. W przypadku powtarzających się naruszeń Państwa Członkowskie, które są lepiej zorientowane w kwestii osądu faktycznej wagi popełnionego wykroczenia, powinny mieć prawo do wyznaczania czasu takiej kary.

(65)

Konieczne jest ustalenie terminu dostarczania składników uwzględnianych we wniosku o premię specjalną oraz w programach premii za cielęta nieodstawione. W tej kwestii dokładność i spójność gospodarowania wymaga, by taki termin był, jako reguła generalna, datą składania wniosków. Jednakże w kwestii premii specjalnej wypłacanej za ubój należy ustalić zasady specjalne, które pozwolą uniknąć manipulacji między kolejnymi latami celem uzyskania wyższej premii. W przypadku premii ubojowej data uboju lub eksportu informuje lepiej o tym, czy dane operacje zostały faktycznie przeprowadzone.

(66)	Kurs wymiany, stosowany w dniu terminu operacyjnego premii, należy ustalić w taki sposób, by praktycznie zapewnić, że takie premie nie będą uzależnione od jakichkolwiek ostrych wahań kursowych w momencie przeliczenia na walutę krajową, wynikłych z jednodniowej zmiany kursu.

(67)	Należy uwzględnić możliwość nałożenia na Państwa Członkowskie pewnych obowiązków powiadamiania. Przyspieszenie przekazu i analizy danych wymaga ustalenia spójnego formatu przedstawiania takich danych.

(68)	Ułatwienie przejścia na nowy program wymaga wprowadzenia postanowień przejściowych odnoszących się do obowiązku znakowania i identyfikacji zwierząt.

(69)

Artykuł 143b rozporządzenia Rady (WE) nr 1782/2003 umożliwia zastąpienie dopłat bezpośrednich jedną dopłatą (tzw. „jednolitą dopłatą obszarową”) w następujących krajach: Republika Czeska, Estonia, Cypr, Łotwa, Litwa, Węgry, Malta, Polska, Słowenia i Słowacja (nowe Państwa Członkowskie). Zdecydowały się na to następujące państwa: Republika Czeska, Estonia, Cypr, Łotwa, Litwa, Węgry, Polska i Słowacja. Należy zatem ustalić szczegółowe zasady zastosowania programu jednolitych dopłat obszarowych.

(70)

Zgodnie z art. 143b ust. 5 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 oraz celem uniknięcia rozpatrywania licznych wniosków, które mogłyby się łączyć z dopłatami dla gospodarstw niższymi niż 50 EUR, Republika Czeska, Estonia, Łotwa, Litwa, Węgry, Polska i Słowacja złożyły wniosek o upoważnienie do wyznaczania minimalnych rozmiarów areału kwalifikującego się na gospodarstwo na poziomie wyższym od 0,3 ha.

(71)

Republika Czeska, Estonia, Cypr, Łotwa, Litwa, Węgry, Polska i Słowacja oszacowały część areału rolnego użytkowanego przez te państwa, który został zachowany w dobrym stanie eksploatacyjnym na dzień 30 czerwca 2003 r. i zaproponowały regulację na podstawie minimalnych rozmiarów areału kwalifikującego się na gospodarstwo.

(72)	Artykuł 143c rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 daje nowym Państwom Członkowskim możliwość uzupełnienia wypłacanej rolnikowi dopłaty bezpośredniej, pod warunkiem że Komisja na to zezwoli. Należy ustalić ogólne warunki korzystania z tej możliwości.

(73)

Artykuł 55 lit. b) oraz art. 107 ust. 3 tiret pierwsze rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 przewidują zwolnienie z odłogowania, jeżeli grunty są wykorzystywane do produkcji surowców służących do wytwarzania w obrębie Wspólnoty produktów, które nie są bezpośrednio przeznaczone do spożycia przez ludzi lub zwierzęta, pod warunkiem że zastosowane będą skuteczne metody kontroli.

(74)

Pożądane byłoby niewyłączanie w pewnych warunkach upraw buraków cukrowych, topinamburu lub korzeni cykorii na gruntach odłogowanych. Takie uprawy nie mogą być przedmiotem dopłat z uwagi na ryzyko interferencji z rynkiem cukru. Niemniej konieczne jest takie postępowanie, by uprawy te były zgodne z zasadami rządzącymi wykorzystaniem gruntów odłogowanych.

(75)

Należy zdefiniować warunki, które decydują o dopuszczalności korzyści płynących z tego programu. W tej kwestii należy zdefiniować warunek zawarcia kontraktu między producentem a odbiorcą lub pierwszą jednostką przetwórczą dotyczącego przedmiotowych surowców rolniczych. Konieczne jest również zdefiniowanie warunków, w przypadku gdy przetwórstwem zajmuje się sam rolnik w swoim gospodarstwie.

(76)

W celu zapewnienia zgodności z punktem 7 memorandum dotyczącego porozumienia między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie roślin oleistych objętych GATT, zatwierdzonego decyzją Rady 93/355/WE (21), należy wprowadzić sposoby zastosowania — odnośnie do zmniejszenia, o ile ma to zastosowanie — ilości produktów ubocznych, które mogą być wyprodukowane i przeznaczone do spożycia przez ludzi lub zwierzęta, jeżeli łączna ilość takich produktów ubocznych przekracza rocznie 1 milion ton metrycznych, wyrażonych jako ekwiwalent mąki z ziarna sojowego.

(77)

Aby zapewnić faktyczne przetworzenie surowca w przewidziany produkt końcowy, gwarancja powinna być złożona przez odbiorcę lub pierwszą jednostkę przetwórczą, mimo że pomoc przyznawana jest rolnikowi. Ponadto celem usprawnienia systemu kontroli programu należy ograniczyć liczbę jednostek przetwórczych.

(78)

Należy wprowadzić wyraźne rozróżnienie między obowiązkami wnioskodawcy, które kończą się w momencie dostawy całej ilości zebranego surowca, oraz obowiązkami — zabezpieczonymi gwarancją — odbiorcy bądź pierwszej jednostki przetwórczej, które to obowiązki rozpoczynają się w momencie dostawy, a kończą wraz z ostatecznym przetworzeniem surowców na produkty końcowe.

(79)

Na terytorium Wspólnoty niektóre operacje transportu surowców i produktów wytworzonych z tych surowców powinny być objęte systemami kontroli, łączącymi się ze stosowaniem deklaracji i formularzy kontrolnych T5, które należy dostarczać zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 2454/93. Należy przewidzieć dowody alternatywne, w przypadku gdy formularz kontrolny T5 nie wraca do właściwego organu władzy, któremu podlegają odbiorca lub pierwsza jednostka przetwórcza, w wyniku okoliczności, za które odpowiadać nie może ani odbiorca, ani pierwsza jednostka przetwórcza. Skuteczność i poprawna administracja programu pomocy wymaga wprowadzenia postanowień dotyczących kontroli.

(80)

Poza kryteriami kwalifikacyjnymi ustalonymi w art. 110o rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 dla dopłat do areału upraw chmielu należy wprowadzić pewne kryteria dodatkowe, które zapewnią przyznawanie pomocy w przypadku areałów chmielu w normalnych warunkach uprawy. Pojęcie areału „obsadzonego chmielem” powinno być zdefiniowane na szczeblu Wspólnoty, co zapewni jednolite zasady obliczania areałów zgłaszanych do dopłat dodatkowych. Konieczne jest ustalenie sposobu, w jaki łączna suma dopłat dodatkowych przysługująca danemu Państwu Członkowskiemu będzie dystrybuowana na kwalifikujące się areały.

(81)

Uznane grupy producentów chmielu powinny ustalić limit czasowy na wypłatę środków wymienionych w art. 7 ust. 1 lit. a)—d) rozporządzenia Rady (EWG) nr 1696/71 z dnia 26 lipca 1971 r. dotyczącego wspólnej organizacji rynku chmielu (22), Komisja zaś powinna być poinformowana o sposobie wykorzystania tej wypłaty. Jakakolwiek kwota nie zrealizowana w pewnym okresie czasu powinna być zwrócona. Konieczne jest ustalenie sposobu, w jaki dystrybuowana jest łączna kwota przeznaczona dla danego Państwa Członkowskiego na wypłaty na rzecz uznanych grup producentów chmielu.

(82)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego Dopłatami Bezpośrednimi,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ 1

ZAKRES I POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 1

Przedmiot i zakres

1.   Niniejsze rozporządzenie ustala szczegółowe zasady realizacji niżej wymienionych planów pomocy, zapewnionych w tytule IV i IVa rozporządzenia (WE) nr 1782/2003:

(a)	specjalna premia za jakość pszenicy durum, wprowadzona w tytule IV rozdział 1 tego rozporządzenia;

(b)	premia za rośliny białkowe, wprowadzona w tytule IV rozdział 2 tego rozporządzenia;

(c)	dopłata do ryżu zależna od plonu, wprowadzona w tytule IV rozdział 3 tego rozporządzenia;

(d)	dopłata obszarowa za orzechy, wprowadzona w tytule IV rozdział 4 tego rozporządzenia;

(e)	pomoc na rośliny energetyczne, wprowadzona w tytule IV rozdział 5 tego rozporządzenia;

(f)	pomoc na ziemniaki skrobiowe, wprowadzona w tytule IV rozdział 6 tego rozporządzenia;

(g)	premia od udoju oraz dopłaty dodatkowe, wprowadzone w tytule IV rozdział 7 tego rozporządzenia;

(h)	specjalne dopłaty regionalne do roślin uprawnych, wprowadzone w tytule IV rozdział 8 tego rozporządzenia;

(i)	pomoc na nasiona, wprowadzona w tytule IV rozdział 9 tego rozporządzenia;

(j)	dopłaty obszarowe do roślin uprawnych, wprowadzone w tytule IV rozdział 10 tego rozporządzenia;

(k)	premie za owce i kozy, wprowadzone w tytule IV rozdział 11 tego rozporządzenia;

(l)	dopłaty do wołowiny i cielęciny, wprowadzone w tytule I rozdział 12 tego rozporządzenia;

(m)	pomoc na rośliny strączkowe, wprowadzona w tytule IV rozdział 13 tego rozporządzenia;

(n)	program jednolitych dopłat obszarowych, wprowadzony w art. 143b tego rozporządzenia;

(o)	komplementarne krajowe dopłaty bezpośrednie, wprowadzone w art. 143c tego rozporządzenia;

(p)	pomoc do areałów chmielu, wprowadzona w tytule IV rozdział 10d tego rozporządzenia.

2.   Niniejsze rozporządzenie ustala szczegółowe zasady dotyczące wykorzystania gruntów odłogowanych do produkcji surowców w ramach programu jednolitych dopłat obszarowych, wprowadzonego w tytule III rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, oraz w ramach dopłat obszarowych do roślin uprawnych przewidzianych w tytule IV rozdział 10 tego rozporządzenia.

Artykuł 2

Warunki płatności

1.   Dopłaty bezpośrednie wymienione w art. 1 lit. a), b), c), e), h), i), j), m) oraz p) są przyznawane wyłącznie w przypadku areałów — na każdy typ uprawy — które były przedmiotem wniosku dotyczącego co najmniej 0,3 hektara, tam gdzie każda uprawiana działka przekracza minimalny wymiar ustalony przez Państwo Członkowskie w granicach limitu podanego w art. 14 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 796/2004.

W przypadku Malty dopłaty bezpośrednie wymienione w art. 1 lit.a), b), c), e), h), i), j), m) oraz p) są przyznawane wyłącznie w przypadku areałów — na każdy typ uprawy — które były przedmiotem wniosku dotyczącego co najmniej 0,3 hektara, tam gdzie każda uprawiana działka przekracza minimalny wymiar ustalony przez Państwo Członkowskie w granicach limitu podanego w art. 14 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 796/2004.

2.   Dopłaty bezpośrednie wymienione w art. 1 lit. a), b), c), h) oraz j) są przyznawane wyłącznie w przypadku obszarów całkowicie obsianych oraz takich, które spełniają wszystkie normalne warunki upraw ustanowione w miejscowych normach.

Jednakże w przypadku premii specjalnej za jakość pszenicy durum, opisanej w tytule IV rozdział 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, oraz w przypadku dopłat do roślin uprawnych wymienionych w tytule IV rozdział 10 tego rozporządzenia uprawy prowadzone na areałach całkowicie obsianych i uprawianych zgodnie z miejscowymi normami, które jednak nie dochodzą do stadium kwitnienia w wyniku wyjątkowych warunków pogodowych honorowanych przez przedmiotowe Państwo Członkowskie, nadal kwalifikują się do pomocy, pod warunkiem że takie areały nie są wykorzystywane do żadnych innych celów do chwili osiągnięcia tego stadium rozwoju.

3.   W przedmiotowym roku nie można składać więcej niż jeden wniosek o dopłatę obszarową w ramach programu finansowanego na podstawie art. 1 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 1258/1999 (23), co dotyczy jakiejkolwiek uprawianej działki.

Jednakże:

a)

jakakolwiek uprawiana działka, która zostanie ujęta w tym samym roku we wniosku o premię specjalną za jakość pszenicy durum, wprowadzoną w tytule IV rozdział 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, bądź premię za rośliny białkowe, wprowadzoną w tytule IV rozdział 2 tego rozporządzenia, może być przedmiotem wniosku o dopłatę do roślin uprawnych, wprowadzoną w tytule IV rozdział 10 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003;

b)

jakakolwiek uprawiana działka, która zostanie ujęta w tym samym roku we wniosku o dopłatę do ryżu zależną od plonu, wprowadzoną w tytule IV rozdział 3 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, bądź o premię za rośliny białkowe, wprowadzoną w tytule IV rozdział 2 tego rozporządzenia, może być przedmiotem wniosku o pomoc na nasiona, wprowadzoną w tytule IV rozdział 9 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003;

c)

jakakolwiek uprawiana działka, która zostanie ujęta w tym samym roku we wniosku o pomoc na rośliny energetyczne, wprowadzoną w tytule IV rozdział 5 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, może być przedmiotem wniosku o dopłatę obszarową do roślin uprawnych, wprowadzoną w tytule IV rozdział 10 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, bez uszczerbku dla art. 90 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, lub też może być przedmiotem wniosku o dopłatę do ryżu zależną od plonu, wprowadzoną w tytule IV rozdział 3 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003;

d)	jakakolwiek uprawiana działka, która zostanie ujęta w tym samym roku we wniosku o dopłaty do roślin uprawnych wymienione w tytule IV rozdział 10 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, może być przedmiotem wniosku o pomoc na nasiona, wprowadzoną w tytule IV rozdział 9 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

4.   Grunty wykorzystywane do produkcji surowców wymienionych w art. 55 lit. b) oraz w art. 107 ust. 3 tiret pierwsze rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 lub też uprawiane w ramach pomocy na rośliny energetyczne wprowadzonej w tytule IV rozdział 5 tego rozporządzenia nie kwalifikują się do pomocy Wspólnoty wprowadzonej w tytule II rozdział VIII rozporządzenia Rady (WE) nr 1257/1999 (24), z wyjątkiem pomocy przyznawanej odnośnie do kosztów uprawy gatunków o krótkim okresie rozwoju zgodnie z opisem w art. 31 ust. 3 akapit drugi tego rozporządzenia.

Surowce wymienione w art. 55 lit. b) oraz w art. 107 ust. 3 tiret pierwsze rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 uprawiane na gruntach odłogowanych oraz produkty pośrednie, końcowe, równoległe i uboczne pochodzące z takich upraw nie kwalifikują się do jakiegokolwiek finansowania udostępnianego przez Sekcję Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej na mocy art. 1 ust. 2 lit. a) oraz b) rozporządzenia (WE) nr 1258/1999.

5.   Na potrzeby premii za rośliny białkowe, wprowadzonej w tytule IV rozdział 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, oraz dopłat do roślin uprawnych, wprowadzonych w tytule IV rozdział 10 tego rozporządzenia, termin „łubiny słodkie” oznacza takie odmiany łubinu, z których wytwarza się ziarno zawierające nie więcej niż 5 % ziarna gorzkiego. Zawartość ziarna gorzkiego obliczana jest na podstawie wyników testu opisanego w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 3

Przekazywane informacje

Państwa Członkowskie przekazują Komisji pocztą elektroniczną wymienione niżej dane:

a)

najpóźniej do dnia 15 września danego roku: dostępne dane na temat areału lub ilości w przypadku premii od udoju oraz dopłat dodatkowych przewidzianych w art. 95 i 96 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, na który to areał lub ilość wnioskowano pomoc na dany rok kalendarzowy, w rozbiciu na areały subbazowe, tam gdzie ma to zastosowanie;

b)	najpóźniej do dnia 31 października danego roku: rozstrzygające dane na temat areału lub ilości, wymienionych powyżej w lit. a), z uwzględnieniem przeprowadzonych już kontroli;

c)	najpóźniej do dnia 31 lipca następnego roku: ostateczne dane odpowiadające areałom lub ilościom, na które faktycznie wypłacono pomoc za dany rok po uwzględnieniu redukcji areału, opisanej w tytule IV rozdział 1 rozporządzenia (WE) nr 796/2004, o ile ma to zastosowanie.

Areały są wyrażane w hektarach z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku. Ilości będą wyrażane w tonach z dokładnością do trzech miejsc po przecinku.

Artykuł 4

Współczynnik redukcji

1.   Współczynnik redukcji powierzchni w przypadkach opisanych w art. 75, art. 78 ust. 2, art. 82, art. 85, art. 89 ust. 2, art. 98, art. 143 i art.143b ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 lub też współczynnik redukcji ilości oraz obiektywne kryteria w przypadku opisanym w art. 95 ust. 4 tego rozporządzenia są ustalane najpóźniej do 15 listopada danego roku, na podstawie danych przekazanych zgodnie z postanowieniami art. 3 lit. b niniejszego rozporządzenia.

2.   W przypadkach opisanych w art. 75, art. 82, art. 85, art. 95 ust. 4, art. 98, art. 143 oraz art. 143b ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 Państwa Członkowskie podają Komisji najpóźniej do 1 grudnia danego roku zastosowany współczynnik redukcji, zaś w przypadku opisanym w art. 95 ust. 4 tego rozporządzenia — zastosowane obiektywne kryteria.

ROZDZIAŁ 2

PREMIA SPECJALNA ZA JAKOŚĆ PSZENICY DURUM

Artykuł 5

Klasyfikacja odmian

1.   Państwa Członkowskie wymienione w art. 74 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 sporządzają listę odmian pszenicy durum, które kwalifikują się do specjalnej premii za jakość, zapewnionej w art. 72 tego rozporządzenia, która to jakość określana jest w drodze procedury klasyfikacji odmian opisanej w ustępach 2 — 5 niniejszego artykułu.

2.   Co najmniej raz na dwa lata Państwa Członkowskie wyznaczają co najmniej dwie odmiany reprezentatywne. Odmianę reprezentatywną stanowi odmiana pszenicy durum sklasyfikowana najwyżej.

3.   Państwa Członkowskie przeprowadzają analizę odmian pszenicy durum według podanych niżej parametrów jakościowych i każdemu z tych parametrów nadają odpowiednią wagę:

a)	zawartość białka (40 %);

b)	jakość glutenu (30 %):

c)	wskaźnik żółci (20 %);

d)	ciężar właściwy lub ciężar tysiąca sztuk ziarna (10 %).

Suma średnich z parametrów jakościowych, opisanych w lit. a — d akapitu pierwszego pomnożona przez wartość podaną w procentach stanowi wskaźnik jakości odmian.

Co najmniej co dwa lata każde Państwo Członkowskie dokonuje porównania wskaźników jakości odmian pszenicy durum ze wskaźnikami jakości odmian reprezentacyjnych na szczeblu krajowym. Do badania należy pobrać odmiany wpisane do krajowego rejestru każdego z Państw Członkowskich, z wyjątkiem takich odmian, dla których nie istnieją dane analityczne za ostatnie trzy lata z uwagi na fakt, że odmiany te albo wycofano już z użytku, albo nie zostały poddane certyfikacji.

W tym celu, biorąc jako punkt odniesienia średni wskaźnik jakości równy 100, nadany odmianom reprezentatywnym, każde Państwo Członkowskie obliczy dla każdego z parametrów jakościowych opisanych w lit. a — d akapitu pierwszego procent, który należy przypisać innym odmianom pszenicy durum w porównaniu ze wskaźnikiem 100. Do premii specjalnej za jakość pszenicy durum kwalifikowane są wyłącznie odmiany pszenicy durum posiadające wskaźnik wyższy lub równy 98.

4.   Państwo Członkowskie może usunąć z listy zakwalifikowanych odmian te odmiany, w których średni stopień utraty szklistości pszenicy durum (mitadinage) przekracza 27 %.

5.   Odmiany wpisane do krajowego rejestru innego Państwa Członkowskiego można również poddawać badaniom pod kątem kryteriów kwalifikacyjnych.

Artykuł 6

Metody analityczne

1.   Do analizy zawartości białka, ciężaru właściwego oraz średniego stopnia utraty szklistości pszenicy durum (mitadinage) stosuje się metody opisane w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 824/2000 (25).

2.   Wskaźnik żółci mierzy się metodą ICC 152 bądź równorzędną honorowaną metodą.

3.   Jakość glutenu mierzy się metodą ICC 158 bądź metodą ICC 151.

Artykuł 7

Ilość certyfikowanego ziarna

Przed 1 października roku poprzedzającego rok analizowany pod kątem przyznania premii specjalnej za jakość pszenicy durum Państwa Członkowskie ustalają minimalną ilość ziarna certyfikowanego zgodnie z dyrektywą nr 66/402/EWG (26), którą należy wykorzystać zgodnie z aktualną praktyką rolniczą w analizowanej strefie produkcyjnej.

Artykuł 8

Publikacje i powiadomienia

1.   Państwa Członkowskie na szczeblu krajowym lub regionalnym publikują listę wybranych odmian, które kwalifikują się do premii specjalnej za jakość pszenicy durum, najpóźniej do 1 października w przypadku odmian ozimych i najpóźniej do 31 grudnia w przypadku odmian wiosennych w roku poprzedzającym rok analizowany pod kątem przyznania premii.

2.   Nie później niż w miesiąc po upływie terminów podanych powyżej w ust. 1 Państwa Członkowskie podają Komisji listę wymienioną powyżej w ust. 1 oraz minimalną ilość wykorzystywanego certyfikowanego ziarna, o ile ulegnie ona zmianie.

Artykuł 9

Okres obowiązywania kwalifikacji

1.   Odmiany figurujące na liście wymienionej w art. 8 ust. 1 kwalifikują się do premii specjalnej za jakość pszenicy durum w okresie pięciu lat, licząc od daty pierwszego włączenia odmiany do takiej listy.

2.   Okres obowiązywania kwalifikacji każdej z odmian może być wydłużony o kolejne pięć lat na podstawie wyników analiz jakościowych prowadzonych w drugim i trzecim roku pięcioletniego okresu obowiązywania kwalifikacji.

Artykuł 10

Środki przejściowe

1.   Państwa Członkowskie publikują listę wybranych odmian, które kwalifikują się do premii specjalnej za jakość pszenicy durum na 2005 r. najpóźniej do 1 października 2004 r. w przypadku odmian ozimych oraz najpóźniej do 31 grudnia 2004 r. w przypadku odmian wiosennych.

2.   Państwa Członkowskie sporządzają listę wymienioną w ust. 1 przez usunięcie z listy odmian wpisanych do rejestru krajowego tych odmian, które nie spełniają co najmniej dwóch z czterech podanych niżej parametrów:

a)	minimalna zawartość białka 11,5 %;

b)	minimalny ciężar właściwy 78 kg/hl lub minimalny ciężar tysiąca sztuk ziarna 42 g;

(c)	maksymalny stopień utraty szklistości pszenicy durum (mitadinage) 27 %;

(d)	minimalna zawartość glutenu 10 %.

3.   Listy odmian, które kwalifikują się do premii w latach 2005 i 2006, mogą zawierać odmiany, które znajdują się na liście innego Państwa Członkowskiego, na podstawie wyników analiz jakościowych prowadzonych przez to inne Państwo Członkowskie.

ROZDZIAŁ 3

PREMIA ZA ROŚLINY BIAŁKOWE

Artykuł 11

Mieszanka zbóż i rośliny białkowe

W regionach, gdzie uprawę roślin białkowych prowadzi się tradycyjnie w drodze siewu mieszanki nasion zbóż, premia za plony z roślin białkowych jest wypłacana na żądanie wnioskodawcy, pod warunkiem że wnioskodawca wykaże — spełniając wymagania właściwych organów władzy danego Państwa Członkowskiego — że w mieszance przeważają rośliny białkowe. Takie areały nie będą się kwalifikowały do specjalnych dopłat regionalnych dotyczących roślin uprawnych, wprowadzonych w art. 98 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

ROZDZIAŁ 4

DOPŁATA DO RYŻU W ZALEŻNOŚCI OD PLONU

Artykuł 12

Daty wysiewów

Zakwalifikowanie deklarowanego areału do dopłaty do ryżu zależnej od plonu wymaga, by areał ten był obsiany najpóźniej:

(a)	do 30 czerwca poprzedzającego przedmiotowe zbiory w przypadku Hiszpanii i Portugalii,

(b)	do 31 maja w przypadku innych Państw Członkowskich produkujących ryż, wymienionych w art. 80 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

Jednakże w Gujanie Francuskiej areały są obsiewane odpowiednio w każdym z obu cykli wysiewu, najpóźniej do 31 grudnia i 30 czerwca poprzedzającego każdy cykl uprawy, a dopłata do ryżu zależna od plonu jest przyznawana na podstawie średniej z areałów obsianych w każdym z obu cykli uprawy.

Artykuł 13

Współczynnik redukcji

Współczynnik redukcji dopłaty do ryżu zależnej od plonu, wymieniony w art. 82 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, jest obliczany zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 14

Przekazywane informacje

1.   Zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 3 Państwa Członkowskie przekazują Komisji następujące informacje:

a)

najpóźniej do 15 września: i) lista odmian wpisanych do rejestru krajowego i zaklasyfikowanych według kryteriów określonych w pozycji 2 załącznika I do rozporządzenia Rady (WE) nr 1785/2003 (27), ii) zasiane areały, na które złożono wnioski o dopłatę do ryżu zależną od plonu, w rozbiciu na odmiany ryżu oraz na areały bazowe i subbazowe, z wykorzystaniem modelu opisanego w załączniku III A do niniejszego rozporządzenia, w tym przekroczenia areału bazowego i subbazowego;

b)	najpóźniej do 31 października: zmiany na zasianych areałach, na które złożono wnioski o dopłatę do ryżu zależną od plonów, zapowiedziane zgodnie z akapitem (a) i z wykorzystaniem modelu opisanego w załączniku III B;

c)	najpóźniej do dnia 31 lipca: informacje dotyczące zasianych areałów, na które faktycznie wypłacono dopłatę do ryżu zależną od plonów za poprzedni rok obrotowy, obliczoną za pomocą metody opisanej w załączniku II i z wykorzystaniem modelu opisanego w załączniku III C.

2.   W przypadku Gujany Francuskiej informacje dotyczące zasianych areałów są przekazywane na podstawie średniej z areałów obsianych w trakcie dwóch cykli uprawy.

3.   Państwa Członkowskie mogą co roku dokonywać kontroli dalszego podziału areału bazowego na areały subbazowe takiego Państwa Członkowskiego oraz obiektywnych kryteriów, na podstawie których prowadzi się takie dalsze podziały. Państwa Członkowskie przekażą te informacje Komisji najpóźniej do 15 maja przed przedmiotowymi zbiorami.

ROZDZIAŁ 5

DOPŁATY OBSZAROWE ZA ORZECHY

Artykuł 15

Warunki kwalifikacji do pomocy Wspólnoty

1.   Do celów niniejszego rozdziału termin „sad” oznacza jednolity i spoisty areał, obsadzony drzewami orzechowymi, nieprzecięty przez inne uprawy bądź plantacje i zachowujący geograficzną ciągłość. Pojedyncze drzewa orzechowe lub jeden rząd takich drzew posadzonych wzdłuż dróg lub innych upraw nie są uważane za sad.

W drodze odstępstwa od pierwszego akapitu Państwa Członkowskie mogą dopuścić obecność drzew innych niż orzechowe w ilości nie większej niż 10 % liczby drzew ustalonej w ust. 3. Ponadto Państwa Członkowskie mogą dopuścić obecność kasztanowca, o ile przestrzegana jest liczba zakwalifikowanych drzew orzechowych ustalona w ust. 3.

2.   Do dopłat obszarowych zapewnionych w art. 83 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 kwalifikowane są tylko sady rodzące orzechy i spełniające warunki wymienione w ust. 3 i 4 niniejszego artykułu w dniu do ustalenia zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 11 rozporządzenia (WE) nr 796/2004.

W przypadku sadu, w którym uprawia się różne typy orzecha, i w przypadku, gdy pomoc jest zróżnicowana w zależności od produktów, zastosowanie mają warunki kwalifikacji i poziom pomocy odpowiadającej przeważającemu typowi orzecha.

3.   Minimalna powierzchnia działki sadów nie może być mniejsza od powierzchni 0,10 hektara.

Liczba drzew orzechowych na jeden hektar sadu nie może być mniejsza od:

i)	125 w przypadku orzecha laskowego;

ii)	50 w przypadku migdałowca;

iii)	50 w przypadku orzecha włoskiego;

iv)	50 w przypadku pistacji;

v)	30 w przypadku drzewa świętojańskiego.

4.   Państwa Członkowskie mogą ustalić minimalny rozmiar działki i zagęszczenie drzew na poziomie wyższym niż poziom ustalony w ust. 3, kierując się obiektywnymi kryteriami i mając na uwadze potrzebę uwzględnienia specyfiki analizowanych areałów oraz produkcji.

Artykuł 16

Warunki zakwalifikowania do pomocy krajowej

Artykuł 15 ma zastosowanie do pomocy krajowej wprowadzonej w art. 87 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

Bez uszczerbku dla art. 87 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 Państwo Członkowskie może wprowadzić kolejne kryteria kwalifikacyjne, pod warunkiem że takie kryteria będą spójne z wytycznymi odnośnie do ochrony środowiska, polityki na obszarach wiejskich, polityki społecznej i ekonomicznej realizowanej w programie pomocy i że nie będą dyskryminowały niektórych producentów. Państwa Członkowskie dokonują niezbędnych uzgodnień odnośnie do kontroli przestrzegania tych kryteriów kwalifikacyjnych przez rolników.

Artykuł 17

Przekazywane informacje

1.   Państwa Członkowskie przekazują Komisji wymienione niżej dane, w każdym przypadku przed datą składania wniosków wyznaczaną przez Państwa Członkowskie zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 11 rozporządzenia (WE) nr 796/2004 i najpóźniej:

(a)	do dnia 31 marca: najwyższe poziomy i kryteria wymienione w art. 15 ust. 4 oraz kryteria dodatkowe wymienione w art. 16;

(b)	do dnia 15 maja: jeżeli dane Państwo Członkowskie różnicuje pomoc zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 83 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 — poziom dopłat obszarowych w rozbiciu na poszczególne produkty i/lub zmodyfikowany gwarantowany areał krajowy (zwaną dalej GAK).

2.   Jakiekolwiek zmiany w informacjach, które należy przekazywać Komisji na mocy powyższego ust. 1, mają zastosowanie do następnego roku i są przekazywane Komisji bezzwłocznie przez dane Państwo Członkowskie wraz z obiektywnymi kryteriami, uzasadniającymi takie zmiany.

Artykuł 18

Środki przejściowe

1.   Państwa Członkowskie mogą zdecydować, czy i na jakich warunkach można przerwać programy usprawnień wymienione w art. 86 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 przed normalnym terminem wygaśnięcia takich programów oraz czy odnośne areały mogą się kwalifikować w ramach programu wprowadzonego przez tytuł IV rozdział 4 tego rozporządzenia.

2.   Przy ustalaniu warunków wspomnianych powyżej w ust. 1 Państwo Członkowskie gwarantuje, że:

(a)	program nie zostanie przerwany przed upływem jednego roku;

(b)	zakładane cele programu zostaną osiągnięte w sposób satysfakcjonujący Państwo Członkowskie.

ROZDZIAŁ 6

DOPŁATY DO ZIEMNIAKÓW SKROBIOWYCH

Artykuł 19

Kwalifikowanie

Pomoc na ziemniaki skrobiowe, wprowadzona w art. 93 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, jest udzielana na ziemniaki, które są objęte kontraktem na uprawy zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2236/2003 (28), na podstawie wagi netto ziemniaków, wyznaczonej za pomocą jednej z metod opisanych w załączniku I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 2235/2003 (29), zaś zawartość skrobi w dostarczonych ziemniakach jest zgodna z wartościami ustalonymi w załączniku II do tego rozporządzenia.

Nie przyznaje się żadnej pomocy na ziemniaki skrobiowe, w których zawartość skrobi jest niższa niż 13 %, z wyjątkiem gdy zastosowanie ma art. 5 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 2236/2003.

Artykuł 20

Cena minimalna

Pomoc na ziemniaki skrobiowe jest uwarunkowana od dostarczenia dowodu na to, iż cena, nie mniejsza od ceny podanej w art. 4a rozporządzenia (WE) nr 1868/94, została zapłacona w momencie dostawy do zakładu i jest zgodna ze stawkami ustalonymi w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 2235/2003.

Zastosowanie ma art. 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2236/2003.

Artykuł 21

Wypłata

1.   Bez uszczerbku dla art. 28 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 pomoc na ziemniaki skrobiowe jest wypłacana przez Państwo Członkowskie, na którego terytorium wyprodukowano ziemniaki skrobiowe, na jednego rolnika, po dostawie do zakładu produkcyjnego skrobi wszystkich wyprodukowanych przez niego ilości za rok obrotowy, w ciągu czterech miesięcy od daty, z którą dowód opisany w art. 20 niniejszego rozporządzenia został dostarczony, i pod warunkiem że spełniono wymagania wymienione w art. 19 niniejszego rozporządzenia.

2.   Państwa Członkowskie mogą przyznawać zaliczki od 1 grudnia danego roku obrotowego, obliczone od różnych częściowych partii ziemniaków skrobiowych dostarczonych przez rolnika do zakładu produkcyjnego skrobi w danym roku obrotowym. Każda wypłata zaliczki będzie przyznawana odnośnie do takiej ilości dostarczonych ziemniaków skrobiowych, dla której dostarczono dowód opisany w art. 20 niniejszego rozporządzenia i w przypadku której spełniono wymagania wymienione w art. 19 niniejszego rozporządzenia.

3.   Kurs wymiany, zastosowany do przeliczenia pomocy na ziemniaki skrobiowe na walutę krajową, jest kursem stosowanym na mocy art. 20 rozporządzenia (WE) nr 2236/2003.

ROZDZIAŁ 7

PREMIA ZA UDÓJ I DOPŁATY DODATKOWE

Artykuł 22

Przypadki unieruchomienia produkcji

1.   Jeżeli osoba fizyczna lub prawna posiadająca indywidualną ilość referencyjną mleka nie spełnia kryteriów definicji producenta podanej w art. 5 lit. c rozporządzenia (WE) nr 1788/2003 w okresie dwunastomiesięcznym kończącym się 31 marca analizowanego roku, za analizowany rok nie są wypłacane ani premie za udój, ani dopłaty dodatkowe, o ile taka osoba nie udowodni przed upływem ostatecznego terminu składania wniosków i ku satysfakcji właściwego organu władzy, że produkcja została podjęta.

2.   Powyższy ust. 1 nie ma zastosowania w przypadkach siły wyższej oraz w należycie uzasadnionych przypadkach, które mogą od czasu do czasu wywierać negatywny wpływ na zdolność produkcyjną przedmiotowych producentów i które zostaną potwierdzone przez właściwy organ władzy.

ROZDZIAŁ 8

DOPŁATY DO ROŚLIN ENERGETYCZNYCH

SEKCJA 1

Definicje

Artykuł 23

Definicje

Na potrzeby niniejszego rozdziału:

a)	termin „wnioskodawca” oznacza jakiegokolwiek rolnika uprawiającego areały wymienione w art. 88 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 z zamiarem uzyskania pomocy gwarantowanej na mocy tego artykułu;

b)	termin „pierwsza jednostka przetwórcza” oznacza jakiegokolwiek użytkownika surowców rolnych, który prowadzi pierwszy proces przetwórstwa tych surowców z zamiarem pozyskania jednego lub więcej produktów wymienionych w drugim akapicie art. 88 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

SEKCJA 2

Kontrakt

Artykuł 24

Wykorzystanie surowca

1.   Jakiekolwiek surowce rolnicze, z wyłączeniem buraka cukrowego, mogą być uprawiane na areałach objętych pomocą opisaną w art. 88 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, pod warunkiem że takie areały są przeznaczone przede wszystkim do użytku w produkcji produktów energetycznych wymienionych w drugim ustępie tego artykułu.

Wartość gospodarcza produktów energetycznych uzyskanych w drodze przetwarzania surowców jest wyższa od wartości wszelkich innych produktów przeznaczonych do innych celów i uzyskanych w drodze takiego procesu przetwórczego, przy czym wartość tę określa się za pomocą metody wyceny, opisanej w art. 39 ust. 3.

2.   Surowce wymienione powyżej w ust. 1 są objęte kontraktem zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 90 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 i na warunkach ustalonych w niniejszej sekcji.

3.   Wnioskodawcy dostarczają wszystkie zebrane surowce do pierwszej jednostki przetwórczej, która przejmie od nich dostawę i zagwarantuje, że ekwiwalentna ilość takich surowców zostanie wykorzystana w obrębie Wspólnoty do produkcji jednego lub kilku produktów energetycznych opisanych w art. 88 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

Jeżeli pierwsza jednostka przetwórcza wykorzystuje faktycznie odebrane surowce do produkcji produktu pośredniego lub ubocznego, to może wykorzystać ekwiwalent ilościowy takich produktów pośrednich bądź ubocznych do produkcji jednego lub kilku produktów końcowych wymienionych w pierwszym akapicie.

W przypadku opisanym w drugim akapicie pierwsza jednostka przetwórcza przekazuje właściwemu organowi władzy, u którego złożono zabezpieczenie, odnośne informacje. Jeżeli taki ekwiwalent ilościowy jest wykorzystywany w Państwie Członkowskim innym niż Państwo Członkowskie, w którym zebrano surowiec, właściwe organy władzy odnośnych Państw Członkowskich oinformują się wzajemnie o szczegółach takiej transakcji.

4.   Zgodnie z postanowieniami krajowymi mającymi zastosowanie do stosunków kontraktowych, pierwsza jednostka przetwórcza może zlecić stronie trzeciej odbiór surowca od rolnika wnioskującego pomoc. Taki zleceniobiorca działa w imieniu i na rzecz jednostki przetwórczej, która ponosi wyłączną odpowiedzialność za wywiązanie się z obowiązków ustalonych w niniejszym rozdziale.

Artykuł 25

Odstępstwa

1.   Bez uszczerbku dla postanowień zawartych w art. 24 ust. 2 i 3 Państwa Członkowskie mogą zezwolić wnioskodawcom:

a)

na wykorzystywanie drzewostanów leśnych o krótkim okresie zalesienia, objętych kodem ex 0602 90 41, bądź wszelkich zbóż, bądź nasion oleistych objętych kodami CN 1201 00 90, 1205 10 90, 1205 90 00, 1206 00 91 i 1206 00 99 zebranych jako: i) paliwo do ogrzewania gospodarstw rolnych wnioskodawców, ii) materiał do wytwarzania energii bądź biopaliwa na miejscu w gospodarstwie;

b)	na przetwarzanie wszystkich zebranych w gospodarstwie wnioskodawcy surowców na biogaz objęty kodem CN 2711 29 00.

2.   W przypadkach opisanych w ust. 1 wnioskodawcy:

a)	zobowiązują się — w drodze deklaracji zastępującej kontrakt wzmiankowany w art. 26 — do wykorzystywania bądź do bezpośredniego przetwarzania surowców zgłoszonych w deklaracji; w tych przypadkach zastosowanie mają art. 26 — 40 na bazie mutatis mutandis (z zastosowaniem odpowiednich zmian).

b)

zlecają ważenie wszystkich zebranych surowców organowi bądź organizacji wskazanej przez Państwo Członkowskie i prowadzą odrębną inwentaryzację wykorzystywanych surowców oraz produktów i produktów ubocznych powstałych w takim procesie przetwórczym, jednakże w przypadku zbóż i nasion oleistych oraz słomy oraz przypadków gdy wykorzystywana jest cała roślina, ważenie można zastąpić pomiarem objętości surowca.

3.   Państwa Członkowskie stosujące powyższy ust. 1 wprowadzają odpowiednie środki kontroli, które zapewnią, by surowiec był wykorzystywany bezpośrednio w gospodarstwie bądź przetwarzany na biogaz objęty kodem CN 2711 29 002711 29 00.

4.   Zboża i nasiona oleiste wykorzystywane zgodnie z ust. 1 lit. a) są denaturowane za pomocą metody ustalonej przez Państwo Członkowskie. Państwa Członkowskie mogą zezwolić na denaturowanie oleju wyprodukowanego z nasion oleistych wymienionych w ust. 1 lit. a) ppkt ii) zamiast bezpośrednio nasion oleistych, pod warunkiem że taki proces denaturacji ma miejsce natychmiast po przetworzeniu nasion na olej i że kontrolowane jest przeznaczenie takich nasion.

Artykuł 26

Kontrakt

1.   Jako uzasadnienie wniosków o pomoc wnioskodawcy przedstawiają właściwym organom władzy kontrakty, jakie zawarli z pierwszą jednostką przetwórczą.

2.   Wnioskodawcy zapewniają, by w kontraktach znalazły się następujące dane:

a)	nazwy i adresy stron kontraktu;

b)	okres obowiązywania kontraktu;

c)	gatunki wszystkich przedmiotowych surowców oraz areał obsadzony każdym gatunkiem;

d)	wszelkie warunki mające zastosowanie do dostawy prognozowanych ilości surowców;

e)	zobowiązanie do wypełnienia obowiązków na mocy art. 24 ust. 3;

f)	zamierzone podstawowe końcowe przeznaczenie surowca, każde końcowe przeznaczenie spełniające warunki podane w art. 24 ust. 1 i art. 39 ust. 3.

3.   Wnioskodawcy zapewniają, by kontrakty były zawierane w odpowiednim terminie, który umożliwi pierwszej jednostce przetwórczej złożenie egzemplarza kontraktu we właściwym organie władzy wnioskodawcy w terminach ustalonych w art. 34 ust. 1.

4.   Na potrzeby kontroli Państwa Członkowskie mogą wymagać od każdego wnioskodawcy zawarcia odrębnego kontraktu na dostawę każdego surowca.

SEKCJA 3

Zmiany i wypowiedzenie kontraktu

Artykuł 27

Modyfikacje i wypowiedzenie kontraktów

Jeżeli strony kontraktu dokonają zmiany w kontrakcie bądź wypowiedzą kontrakt po złożeniu wniosku przez wnioskodawcę, wnioskodawca zachowa prawo do utrzymania takiego wniosku w mocy, tylko pod warunkiem że wnioskodawca — o ile udzieli zezwolenia na przeprowadzenie niezbędnych inspekcji — poinformuje właściwy organ władzy o takiej zmianie bądź wypowiedzeniu nie później niż z datą zamknięcia modyfikacji wniosków, ustaloną w danym Państwie Członkowskim.

Artykuł 28

Okoliczności nadzwyczajne

Bez uszczerbku dla postanowień zawartych w art. 27, jeżeli wnioskodawca poinformuje właściwe organy władzy, że wskutek nadzwyczajnych okoliczności nie będzie mógł dostarczyć wszystkich bądź części surowców objętych kontraktem właściwy organ władzy może, po uzyskaniu dostatecznego dowodu na takie okoliczności nadzwyczajne, zezwolić na taką zmianę kontraktu, jaka wydaje się zasadna, bądź na wypowiedzenie kontraktu.

Jeżeli grunt objęty kontraktem zostanie zmniejszony w wyniku zmian w takim kontrakcie lub jeżeli kontrakt zostanie wypowiedziany, wnioskodawca traci prawo do pomocy opisanej w niniejszym rozdziale i stosowanej do gruntów wycofanych z kontraktu.

Artykuł 29

Zmiany ostatecznego przeznaczenia

Bez uszczerbku dla postanowień zawartych w art. 27 pierwsze jednostki przetwórcze mogą zmienić zamierzone podstawowe przeznaczenie surowców opisane w art. 26 ust. 2 lit. f) po odbiorze dostawy surowców objętych kontraktem i po spełnieniu warunków ustalonych w art. 31 ust. 1 oraz w art. 34 ust. 3 akapit pierwszy.

Zmiany ostatecznego przeznaczenia są wprowadzane zgodnie z warunkami ustalonymi w art. 24 ust. 1 akapit drugi oraz w art. 39 ust. 3.

Pierwsze jednostki przetwórcze wysyłają uprzednio właściwym organom władzy powiadomienie umożliwiające przeprowadzenie wymaganych kontroli.

SEKCJA 4

Plony reprezentatywne i dostarczone ilości

Artykuł 30

Plony reprezentatywne

Każdego roku Państwa Członkowskie wyznaczają — przestrzegając odpowiedniej procedury — plony reprezentatywne, które należy osiągnąć, i informują o tych plonach przedmiotowych wnioskodawców.

Artykuł 31

Dostarczone ilości

1.   Wnioskodawcy deklarują właściwym organom władzy łączną ilość zbieranych surowców w rozbiciu na gatunki oraz potwierdzają dostarczone ilości surowców i strony, do których skierowano takie dostawy.

2.   Faktyczne ilości dostarczane przez wnioskodawców pierwszym jednostkom przetwórczym odpowiadają co najmniej plonowi reprezentatywnemu.

Jednakże w należycie uzasadnionych przypadkach Państwa Członkowskie mogą w drodze wyjątku zgodzić się na ilość niższą od plonu reprezentatywnego o maksymalnie 10 %.

Ponadto jeżeli właściwe organy władzy zezwoliły na zmianę bądź wypowiedzenie kontraktów zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 28, właściwe organy władzy w przypadkach, które wydają się uzasadnione, mogą zredukować ilości, do dostawy których wnioskodawcy są zobowiązani na mocy pierwszego akapitu niniejszego ustępu.

SEKCJA 5

Warunki wypłaty dopłat

Artykuł 32

Wypłata

1.   Pomoc może być wypłacona wnioskodawcom przed przetworzeniem surowca. Takie wypłaty jednak są dokonywane tylko wtedy, gdy wymagana ilość surowców zgodnie z niniejszym rozdziałem zostanie dostarczona pierwszej jednostce przetwórczej i gdy:

(a)	złożono deklarację opisaną w art. 31 ust. 1;

(b)	złożono egzemplarz kontraktu w właściwym organie władzy pierwszej jednostki przetwórczej zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 34 ust. 1 i spełniono warunki wymienione w art. 24 ust.1;

(c)	właściwy organ władzy otrzymał dowód potwierdzający zdeponowanie pełnego zabezpieczenia opisanego w art. 35 ust. 2;

(d)	właściwy organ władzy realizujący wypłaty sprawdził, że spełniono warunki ustalone w art. 26 dla każdego wniosku.

2.   W przypadku roślin dwuletnich, jeżeli surowce są zbierane i dostarczane tylko w trakcie drugiego roku uprawy, wypłata jest dokonywana w każdym roku okresu dwuletniego po dacie zawarcia kontraktu, jak opisano w art. 26, pod warunkiem że właściwe organy władzy stwierdzą, że:

(a)	obowiązki opisane w ust. 1 lit. b), c) oraz d) tego artykułu zostały spełnione począwszy od pierwszego roku uprawy;

(b)	obowiązki opisane w paragrafie 1 lit. a) tego artykułu zostały spełnione, zaś informacje wymienione w art. 34 ust. 3 akapit pierwszy zostały przekazane w drugim roku uprawy.

Wypłaty za pierwszy rok uprawy są dokonywane tylko wtedy, gdy właściwe organy władzy otrzymają dowód na to, iż zdeponowano zabezpieczenie opisane w art. 35 ust. 2. Wypłaty za drugi rok uprawy mogą następować bez warunku deponowania zabezpieczenia.

3.   W przypadku upraw stałych lub wieloletnich wypłaty pomocy można dokonywać co rok począwszy od daty zawarcia kontraktu. Warunki ustalone w ust. 2 będą miały zastosowanie mutatis mutandis.

SEKCJA 6

Kontrakt i obowiązki wnioskodawców i pierwszych przetwórców

Artykuł 33

Liczba jednostek przetwórczych

Produkty energetyczne są pozyskiwane w większości przez drugą jednostkę przetwórczą.

Artykuł 34

Kontrakt i zobowiązania wnioskodawcy i pierwszych jednostek przetwórczych

1.   Pierwsze jednostki przetwórcze składają egzemplarz kontraktu w właściwych organach władzy zgodnie z harmonogramem do ustalenia przez dane Państwo Członkowskie i nie później niż z dniem zamknięcia składania wniosków o pomoc za dany rok w danym Państwie Członkowskim.

Jeżeli w danym roku wnioskodawcy i pierwsze jednostki przetwórcze wprowadzą zmiany w kontrakcie lub wypowiedzą kontrakt przed terminem podanym w art. 27, pierwsze jednostki przetwórcze składają we właściwych organach władzy egzemplarz zmienionego lub wypowiedzianego kontraktu nie później niż w dniu upływu takiego terminu.

2.   Pierwsze jednostki przetwórcze dostarczą właściwym organom władzy wymagane informacje na temat przedmiotowego procesu przetwórczego, w szczególności odnośnie do cen i technicznych wskaźników procesu stosowanych przy obliczaniu możliwych do uzyskania ilości produktów końcowych, zgodnie z opisem zwartym w art. 40 ust. 1 akapit drugi.

3.   Pierwsze jednostki przetwórcze, które przejęły materiały od wnioskodawców, podają właściwym organom władzy otrzymane ilości surowców wraz ze wskazaniem gatunków, nazwy i adresu strony kontraktu, która dostarczyła surowce, miejsca dostawy i numeru kontraktu, w terminie do ustalenia przez Państwa Członkowskie zezwalające na dokonywanie wypłat w okresie podanym w art. 28 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

Jeżeli Państwo Członkowskie pierwszej jednostki przetwórczej nie jest tym samym Państwem Członkowskim, w którym wyprodukowano przedmiotowe surowce, właściwy organ władzy pierwszej jednostki przetwórczej podaje właściwemu organowi władzy wnioskodawcy łączną ilość dostarczonych surowców w ciągu 40 dni roboczych od otrzymania informacji opisanej w pierwszym akapicie.

SEKCJA 7

Zabezpieczenia

Artykuł 35

Pierwsze jednostki przetwórcze

1.   Pierwsze jednostki przetwórcze deponują pełne zabezpieczenie zgodnie z treścią ust. 2 we właściwych organach władzy najpóźniej do dnia upływu terminu składania wniosków o wypłaty za dany rok w danym Państwie Członkowskim.

2.   Deponowane odnośnie do każdego surowca zabezpieczenia obliczane są w następujący sposób: sumę wszystkich areałów objętych kontraktem podpisanym przez daną pierwszą jednostkę przetwórczą, zastosowanych do produkcji tego surowca należy pomnożyć przez wskaźnik 60 EUR za hektar.

3.   Jeżeli w kontrakcie wprowadzono zmiany lub jeżeli kontrakt został wypowiedziany zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 27 lub 28, zdeponowane zabezpieczenia ulegają odpowiedniej korekcie.

4.   Zabezpieczenie jest zwalniane częściowo dla każdego surowca, pod warunkiem że właściwy organ władzy pierwszej jednostki przetwórczej uzyska dowód na to, iż ilość danego surowca została przetworzona zgodnie z wymaganiami ustalonymi w art. 26 ust. 2 lit. f), z uwzględnieniem — o ile to konieczne — jakichkolwiek zmian wprowadzonych na mocy art. 29.

Artykuł 36

Wymagania podstawowe i pochodne

1.   Wymienione niżej obowiązki stanowią wymagania podstawowe w rozumieniu art. 20 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2220/85 (30):

a)	obowiązek przetworzenia wolumenu surowców głównie na produkty końcowe, których specyfikację podano w kontrakcie. Surowce mają być przetworzone do 31 lipca drugiego roku po roku zbiorów;

b)	obowiązek dołączenia do produktów formularza kontrolnego T5 zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 37 oraz 38 niniejszego rozporządzenia.

2.   Wymienione niżej obowiązki przypadające na pierwsze jednostki przetwórcze stanowią wymagania pochodne w rozumieniu art. 20 rozporządzenia (EWG) nr 2220/85:

a)	obowiązek przyjęcia dostawy wszystkich surowców dostarczonych przez wnioskodawców na mocy art. 24 ust. 3 niniejszego rozporządzenia;

b)	obowiązek złożenia egzemplarzy kontraktów zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 34 ust. 1 niniejszego rozporządzenia;

c)	obowiązek dostarczenia informacji wymaganych zgodnie z art. 34 ust. 3 akapit pierwszy niniejszego rozporządzenia;

d)	obowiązek zdeponowania zabezpieczenia zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 35 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

SEKCJA 8

Dokumenty towarzyszące sprzedaży w innym państwie członkowskim, przeniesieniu bądź dostawie lub wywozowi do innego państwa członkowskiego

Artykuł 37

Egzemplarz kontrolny T5

W przypadku gdy pierwsze jednostki przetwórcze sprzedają bądź przenoszą na drugie jednostki przetwórcze w innych Państwach Członkowskich produkty pośrednie objęte kontraktami zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 26, do produktów dołącza się formularze kontrolne T5 wydane zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 2454/93.

W nagłówku „Inne” w polu 104 egzemplarza kontrolnego T5 należy wprowadzić jedną z niżej podanych informacji:

—	Producto destinado a su transformación o entrega de acuerdo con lo establecido en el articulo 26 del Reglamento (CE) no 1973/2004 de la Comisión;

—	Použito pro zpracování nebo dodávku v souladu s článkem 26 nařízení Komise (ES) 1973/2004

—	Skal anvendes til forarbejdning eller levering i overensstemmelse med artikel 26 i Kommissionens forordning (EF) nr. 1973/2004

—	Zur Verarbeitung oder Lieferung gemäß Artikel 26 der Verordnung (EG) Nr. 1973/2004 der Kommission zu verwenden

—	Προς χρήση για μεταποίηση ή παράδοση σύμφωνα με το άρθρο 26 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1973/2004 της Επιτροπής

—	To be used for processing or delivery in accordance with Article 26 of Commission Regulation (EC) No 1973/2004

—	Kasutamiseks töötlemisel või tarnimisel vastavalt komisjoni määruse (EÜ) nr 1973/2004 artiklile 26

—	À utiliser pour transformation ou livraison conformément aux dispositions de l'article 26 du règlement (CE) no 1973/2004 de la Commission

—	Da consegnare o trasformare conformemente all'articolo 26 del regolamento (CE) n. 1973/2004 della Commissione

—	Izmantot pārstrādei vai piegādei saskaņā ar Komisijas Regulas (EK) Nr. 1973/2004 26. panta nosacījumiem

—	Naudoti perdirbimui arba pristatymui pagal Komisijos reglamento (EB) Nr. 1973/2004 26 straipsnio nuostatas

—	A Bizottság 2004/1973/EK rendelete szerint feldolgozásra, vagy átadásra használandó

—	Te gebruiken voor verwerking of aflevering overeenkomstig artikel 26 van Verordening (EG) nr. 1973/2004 van de Commissie

—	Do wykorzystania w procesie przetwórstwa bądź do dostawy zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 26 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1973/2004

—	A utilizar para transformação ou entrega em conformidade com o artigo 26 do Regulamento (CE) n.o 1973/2004 da Comissão

—	Na spracovanie alebo dodávku v súlade s článkom 26 nariadenia Komisie (ES) č. 1973/2004

—	Se uporablja za predelavo ali dostavo v skladu s členom 26 Uredbe Komisije (ES) št. 1973/2004

—	Käytetään jalostamiseen tai toimittamiseen komission asetuksen (EY) N:o 1973/2004 26 artiklan mukaisesti

—	Används till bearbetning eller leverans i enlighet med artikel 26 i kommissionens förordning (EG) nr 1973/2004.

Artykuł 38

Dowody alternatywne zamiast formularza kontrolnego T5

Jeżeli na skutek okoliczności, za które pierwsza jednostka przetwórcza nie może być odpowiedzialna, w terminie dwóch miesięcy po wygaśnięciu ostatecznego terminu przetwarzania surowców, przewidzianego w art. 36 ust. 1 lit. a), formularz kontrolny T5 nie zostanie zwrócony do biura kontaktowego organu odpowiedzialnego za kontrolę w Państwie Członkowskim, w którym prowadzi działalność pierwsza jednostka przetwórcza, to podane niżej dokumenty mogą być zaakceptowane jako dowody alternatywne zastępujące formularz kontrolny T5:

a)	faktury na zakup produktów pośrednich;

b)	oświadczenie drugiej jednostki przetwórczej sprawdzającej ostateczne przetworzenie surowców na produkty energetyczne, zgodnie z opisem zawartym w art. 88 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003;

c)	certyfikowane fotokopie dokumentów księgowych, sporządzone przez drugą jednostkę przetwórczą, dowodzących, że przeprowadzono proces przetwórczy.

SEKCJA 9

Kontrole

Artykuł 39

Prowadzenie rejestru

1.   Właściwy organ władzy Państwa Członkowskiego opisuje szczegółowo rejestry, które będą prowadziły jednostki przetwórcze, oraz wskazuje częstość wpisów, które należy wprowadzać nie rzadziej niż raz na miesiąc.

Takie wpisy obejmują co najmniej następujące informacje:

a)	ilości różnych surowców zakupionych z zamiarem przetworzenia;

b)	ilości przetworzonych surowców oraz ilości i typy produktów końcowych, produktów równoległych i ubocznych uzyskanych z tych surowców;

c)	straty podczas procesu przetwarzania;

d)	ilości zniszczone oraz powody tego zniszczenia;

e)	ilości i typy produktów sprzedanych bądź przeniesionych przez jednostkę przetwórczą oraz uzyskane ceny;

f)	o ile dotyczy — nazwy i adresy kolejnych jednostek przetwórczych.

2.   Właściwy organ władzy pierwszej jednostki przetwórczej sprawdza, czy przedstawiony kontrakt jest zgodny z warunkami ustalonymi w art. 24 ust. 1. Jeżeli warunki te nie będą spełnione, właściwe organy władzy wnioskodawców są powiadamiane o tym.

3.   Celem obliczenia wartości ekonomicznej produktów wymienionych w art. 24 ust. 1 właściwe organy władzy na podstawie informacji wymienionych w art. 34 ust. 2 dokonują porównania sumy wartości wszystkich produktów energetycznych z sumą wartości wszystkich pozostałych produktów przeznaczonych do innego użytku, a uzyskanych w drodze tego samego procesu przetwarzania. Każda wartość jest równa odnośnej ilości pomnożonej przez średnią z cen loco fabryka, zarejestrowanych w poprzednim roku obrotowym. Jeżeli takie ceny nie są dostępne, właściwe organy władzy określają odnośne ceny, w szczególności na podstawie informacji wymienionych w art. 34 ust. 2.

Artykuł 40

Kontrole w zakładach jednostek przetwórczych

1.   Właściwe organy władzy Państw Członkowskich, w których ma miejsce proces przetwarzania, sprawdzają przestrzeganie warunków opisanych w art. 24 ust. 1 w co najmniej 25 % zakładów jednostek przetwórczych działających na terytorium takich Państw Członkowskich i wybranych w drodze analizy ryzyka. Podczas takiej kontroli prowadzone są następujące czynności:

a)	porównanie sumy wartości wszystkich produktów energetycznych z sumą wartości wszystkich innych produktów przeznaczonych do innego użytku, a uzyskanych w drodze tego samego procesu przetwarzania;

b)	analiza systemu produkcji jednostki przetwórczej, w tym fizyczna inspekcja oraz kontrola dokumentów handlowych, które mają na celu sprawdzenie — w przypadku jednostek przetwórczych — czy zgadzają się dostawy surowców, produktów końcowych, produktów równoległych i ubocznych.

Na potrzeby kontroli opisanej w lit. b) pierwszego akapitu właściwe organy władzy kierują się w szczególności technicznymi parametrami procesu przetwarzania przedmiotowych surowców. Takie parametry mają zastosowanie, o ile istnieją w legislacji eksportowej Wspólnoty. We wszystkich pozostałych przypadkach inspekcja jest prowadzona przede wszystkim na podstawie ogólnie akceptowanych parametrów w branży przetwórczej.

2.   W przypadku procesów przetwórczych wymienionych w art. 25 kontrole będą prowadzone u 10 % wnioskodawców wybranych w drodze analizy ryzyka z uwzględnieniem następujących czynników:

a)	kwoty pomocy;

b)	liczba działek rolniczych oraz areał objęty wnioskiem o pomoc;

c)	postęp odnotowany od poprzedniego roku;

d)	wyniki kontroli przeprowadzonych poprzedniego roku;

e)	pozostałe parametry, które zostaną zdefiniowane przez Państwa Członkowskie na podstawie reprezentatywności złożonych deklaracji.

3.   Jeżeli kontrole opisane powyżej w ust. 2 wykryją nieprawidłowości w co najmniej 3 % przypadków, właściwy organ władzy przeprowadza dodatkowe kontrole w ciągu roku i w konsekwencji zwiększa procent rolników, którzy muszą przejść przez wizję lokalną w następnym roku.

4.   Jeżeli postanowiono, że niektóre elementy kontroli opisanej powyżej w ust. 1 i 2 mogą być realizowane na próbce, to taka próbka gwarantuje wiarygodny i reprezentatywny poziom kontroli.

5.   Każda wizja lokalna będzie przedmiotem raportu z kontroli, podpisanego przez inspektora, z podaniem szczegółów na temat przeprowadzonych kontroli. W raporcie należy w szczególności zamieścić następujące dane:

a)	data kontroli;

b)	osoby uczestniczące w kontroli;

c)	kontrolowany okres;

d)	zastosowane techniki kontroli, w tym — o ile dotyczy — odnośniki do metod pobierania próbek;

e)	wyniki kontroli.

Artykuł 41

Produkcja konopi

Zastosowanie mają postanowienia odnoszące się do konopi i podane w art. 29 rozporządzenia Komisji (WE) nr 795/2004 (31) oraz w art. 33 rozporządzenia (WE) nr 796/2004.

Artykuł 42

Środki dodatkowe i wzajemna pomoc

1.   Państwa Członkowskie uruchamiają wszelkie kolejne środki wymagane do właściwego zastosowania niniejszego rozdziału i udzielają sobie nawzajem pomocy niezbędnej przy kontroli prowadzonej na mocy niniejszego rozdziału. Jeżeli w niniejszym rozdziale nie przewidziano odpowiednich redukcji i wykluczeń, Państwa Członkowskie wymierzają odpowiednie krajowe sankcje uczestnikom rynkowym zaangażowanym w procedurę przyznawania pomocy.

2.   W miarę konieczności lub zależnie od wymagań stawianych w niniejszym rozdziale Państwa Członkowskie udzielają sobie wzajemnie pomocy celem zapewnienia skutecznych kontroli i autentyczności składanych dokumentów oraz dokładności wymienianych danych, które mają być poddawane weryfikacji.

SEKCJA 10

Wykluczenia z planu i oceny

Artykuł 43

Wykluczenia surowców z pomocy na rośliny energetyczne i minimalny areał upraw

1.   Państwa Członkowskie mogą wykluczyć jakikolwiek surowiec rolny z roślin energetycznych, jeżeli takie materiały stwarzają trudności z punktu widzenia kontroli bądź prawa karnego lub obniżają wartość końcowych produktów energetycznych.

2.   Państwa Członkowskie mogą określić minimalny areał upraw jakiegokolwiek surowca wymienionego w art. 24.

Artykuł 44

Ocena

Przed 15 października po zakończeniu roku, na który przyznaje się pomoc, Państwa Członkowskie przeyłają Komisji wszelkie informacje konieczne do oceny pomocy na rośliny energetyczne.

Takie informacje podają w szczególności następujące dane:

(a)	areały odpowiadające każdemu gatunkowi surowca;

(b)	ilości każdego typu surowca, uzyskanego produktu końcowego, produktu ubocznego i produktu równoległego ze szczegółową specyfikacja typu użytego surowca;

(c)	środki uruchomione na mocy art. 25;

(d)	surowce wykluczone z pomocy na rośliny energetyczne na mocy art. 43 ust. 1 oraz minimalny areał upraw wymieniony w art. 43 ust. 2.

ROZDZIAŁ 9

SPECJALNE DOPŁATY REGIONALNE DO ROŚLIN UPRAWNYCH

Artykuł 45

Data zasiewu

Aby deklarowany areał zakwalifikował się do specjalnych dopłat regionalnych do roślin uprawnych, zapewnionej w art. 98 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, musi być obsiany do dnia upływu terminu, który ustalają Państwa Członkowskie i który nie może być późniejszy od 15 czerwca.

ROZDZIAŁ 10

DOPŁATY DO NASION

Artykuł 46

Ziarno certyfikowane

Jeżeli zastosowanie ma art. 99 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, to pomoc jest udzielana na produkcję podstawowego i oficjalnie certyfikowanego ziarna zgodnie z definicją zawartą w dyrektywach 66/401/EWG, 66/402/EWG i 2002/57/WE oraz spełniającego normy i warunki ustalone w tych dyrektywach, zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 47 — 50 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 47

Produkcja ziarna

1.   Ziarno jest produkowane:

a)	albo na mocy kontraktu na uprawę zawartego przez zakład produkcji ziarna lub hodowcę z jednej strony i przez plantatora ziarna z drugiej strony,

b)	albo bezpośrednio przez zakład produkcji ziarna lub hodowcę; taką produkcję poświadcza deklaracja produkcji ziarna.

2.   Zakłady produkcji ziarna i hodowcy wymienieni powyżej w ust. 1 są akceptowani bądź rejestrowani przez Państwa Członkowskie. Akceptacja bądź rejestracja dokonana przez Państwo Członkowskie zachowuje moc obowiązującą na terytorium całej Wspólnoty.

3.   Zakład produkcji ziarna lub hodowca uprawiający ziarno w Państwie Członkowskim innym niż państwo, w którym miała miejsce akceptacja bądź rejestracja, wymienione powyżej w ust. 2, na żądanie właściwych organów władzy takiego innego Państwa Członkowskiego dostarcza wszelkie informacje wymagane do kontroli uprawnienia do pomocy.

Artykuł 48

Warunki kwalifikacji terytorialnej

Każde Państwo Członkowskie przyznaje pomoc wyłącznie na ziarno zebrane na własnym terytorium w roku kalendarzowym, w którym rozpoczął się rok obrotowy przyznawanej pomocy.

Pomoc jest przyznawana wszystkim plantatorom ziarna na warunkach, które zapewniają jednakowe traktowanie beneficjantów niezależnie od miejsca ich działalności w obrębie Wspólnoty.

Artykuł 49

Obrót ziarnem

Pomoc jest przyznawana tylko pod warunkiem, że ziarno zostało faktycznie sprzedane odbiorcy celem zasiewu najpóźniej do 15 czerwca roku po zbiorach. Termin „sprzedane” oznacza aktualny stan posiadania ziarna lub ziarno na składzie, ziarno wystawione na sprzedaż, oferowane na sprzedaż, sprzedane bądź dostarczone innej osobie.

Artykuł 50

Odmiany Cannabis sativa L.

Odmiany Cannabis sativa L., które kwalifikują się do pomocy zgodnie z art. 99 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, to odmiany, których lista znajduje się w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 796/2004.

ROZDZIAŁ 11

DOPŁATY OBSZAROWE DO ROŚLIN UPRAWNYCH

SEKCJA 1

Ogólne zasady kwalifikacji do dopłat obszarowych do roślin uprawnych

Artykuł 51

Grunty kwalifikujące się do dopłat

1.   Na potrzeby rozdziału 10 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003:

(a)	termin „pastwisko stałe” oznacza „pastwisko stałe” w rozumieniu art. 2 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004;

(b)	termin „uprawy stałe” oznacza „uprawy stałe” w rozumieniu art. 2 lit. c) rozporządzenia Komisji (WE) nr 795/2004.

2.   Na potrzeby art. 108 tiret pierwsze rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 grunty przeznaczone na pastwiska stałe w 2003 r. będą:

(a)	gruntami zadeklarowanymi przez rolnika jako miejsca stałego wypasu w złożonym przez niego wniosku o pomoc na 2003 r., oraz

(b)	gruntami niezadeklarowanymi przez rolnika w złożonym przez niego wniosku o pomoc na 2003 r., o ile rolnik ten może wykazać, że takie grunty nie były miejscami stałego wypasu w 2003 r.

3.   Na mocy art. 108 tiret trzecie rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 Państwa Członkowskie mogą odstąpić od pierwszego ustępu tego artykułu wyłącznie po spełnieniu następujących warunków:

(a)

w przypadku obszarów objętych programem restrukturyzacji zdefiniowanym jako „zmiana struktury i/lub kwalifikowanego areału gospodarstwa narzucona przez organy władzy publicznej” Państwa Członkowskie podejmują działania zapobiegające jakiemukolwiek znacznemu wzrostowi łącznej powierzchni rolnej kwalifikującej się do dopłat obszarowych do roślin uprawnych; w szczególności może się to łączyć z uznaniem areałów zakwalifikowanych poprzednio jako areały niespełniające kryteriów za rozwiązanie kompensacyjne; areały nowo zadeklarowane przez Państwa Członkowskie jako spełniające kryteria w ramach programu restrukturyzacji nie mogą przekraczać nowo zadeklarowanej powierzchni w ramach tego programu o więcej niż 5 %;

(b)

w przypadku takiej czy innej formy publicznej interwencji, jeżeli efektem takiej interwencji jest uprawa roślin uprawnych przez rolnika na gruntach uznanych poprzednio za niespełniające kryteriów dopłat do areałów rolnych, z zamiarem kontynuowania normalnej działalności rolnej takiego rolnika, a taka interwencja oznacza, że grunty, które początkowo spełniały kryteria, przestają się kwalifikować do dopłat, Państwa Członkowskie nie będą mogły zwiększać łącznego, spełniającego kryteria areału rolnego właściwego dla danego Państwa Członkowskiego ani przejściowo, ani na stałe o więcej niż o 0,1 % łącznego areału bazowego właściwego dla danego Państwa Członkowskiego;

(c)

jeżeli rolnicy są w stanie podać odnośne i obiektywne powody zamiany w obrębie własnego gospodarstwa gruntu, który nie spełnia kryteriów dopłat do areału rośłin uprawnych, na grunt spełniający takie kryteria, Państwa Członkowskie sprawdzają, czy nie ma ważnych powodów odmowy takiej zamiany, zwłaszcza z punktu widzenia ryzyka środowiskowego, i dostarczą w programie przedstawionym Komisji dowód na to, że łączny obszar kwalifikujących się gruntów pozostaje bez zmian; w żadnym wypadku zamiany nie mogą powodować jakiegokolwiek wzrostu łącznego areału kwalifikującego się gruntu ornego w gospodarstwie; Państwa Członkowskie wprowadzają system uprzedniego powiadamiania o takich zmianach i zatwierdzania takich zmian.

Artykuł 52

Warunki wypłaty

Bez uszczerbku dla postanowień zawartych w art. 2 dopłaty obszarowe do roślin uprawnych będą wypłacane wyłącznie w odniesieniu do areałów:

(a)	które znajdują się w regionach odpowiednich pod względem klimatu i rolnictwa do uprawy rośłin uprawnych; Państwa Członkowskie będą miały prawo podejmowania decyzji, czy jakikolwiek region nadaje się do upraawy pewnych rośłin uprawnych;

(b)	na których uprawy prowadzi się co najmniej do początku stadium kwitnienia w warunkach normalnego rozwoju.

Ponadto w przypadku pszenicy durum uprawy będą prowadzone zgodnie z miejscowymi normami co najmniej do 30 czerwca roku, na który przyznawana jest dopłata, o ile nie zostaną zebrane w stadium pełnej dojrzałości przed upływem tego terminu.

Artykuł 53

Kwoty regionalne

1.   Jeżeli areały producenta kwalifikujące się do dopłat obszarowych do rośłin uprawnych są zlokalizowane w kilku regionach produkcyjnych, kwota dopłaty zależy od lokalizacji każdego areału objętego wnioskiem tego producenta.

2.   Państwa Członkowskie, które produkują kukurydzę zwykłą w regionach, gdzie ta kukurydza jest uprawiana głównie na kiszonkę, maja prawo do stosowania w takim regionie plonu ziarna paszowego do wszystkich areałów obsianych kukurydzą w przedmiotowych regionach.

SEKCJA 2

Specjalne warunki dotyczące niektórych roślin uprawnych

Artykuł 54

Trawa na kiszonkę

1.   Na potrzeby art. 100 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 termin „trawa na kiszonkę” oznacza rośliny uprawiane na areałach zasiewanych głównie trawami ziołowymi i koszonymi w stadium zielonym co najmniej raz na rok w celu zakonserwowania w zamkniętej atmosferze i poddania fermentacji beztlenowej.

Areały wpisane jako obszary upraw certyfikowanych nasion trawy zgodnie z dyrektywą nr 66/401/EWG w trakcie danego roku obrotowego nie kwalifikują się do dopłat obszarowych do roślin uprawnych.

2.   Z wyjątkiem warunków odnoszących się do kwitnienia i ustalonych w art. 52 ust. 1 lit. b) postanowienia zawarte w niniejszym rozdziale mają zastosowanie do trawy na kiszonkę.

3.   W Państwach Członkowskich, które wprowadzają rezerwę na specjalne areały na trawę na kiszonkę zgodnie z wytycznymi zawartymi w załączniku IV, rolnicy kwalifikują się do dopłat obszarowych do roślin uprawnych w zakresie areałów trawy na kiszonkę.

Artykuł 55

Pszenica durum

1.   Wnioski o pomoc dodatkową na pszenicę durum oraz pomoc specjalną ustaloną w art. 105 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 są ważne wyłącznie wtedy, gdy:

a)	wniosek o dopłatę obszarową zgodnie z opisem w art. 101 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 zostanie złożony na taka samą ilość hektarów obsianych pszenicą durum;

b)	wykorzystana zostanie minimalna ilość ziarna certyfikowanego zgodnie z dyrektywą nr 66/402/EWG.

2.   Przed 1 października roku poprzedzającego rok, za który jest przyznana pomoc, Państwa Członkowskie ustalają minimalną ilość certyfikowanego ziarna, które należy wykorzystać zgodnie z praktyką rolniczą w danym Państwie Członkowskim oraz powiadamiają o tej ilości rolników.

Artykuł 56

Len i konopie uprawiane na włókno

1.   Dopłaty obszarowe na len i konopie uprawiane na włókno zależą od spełnienia następujących warunków:

a)	przedstawienie egzemplarza kontraktu bądź zobowiązania opisanego w art. 106 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 najpóźniej do 15 września roku, za który przyznana zostaje dopłata, bądź wcześniej w dniu ustalonym przez Państwo Członkowskie;

b)

wykorzystanie ziarna następujących odmian: i) w przypadku lnu uprawianego na włókno — odmiany znajdujące się na liście podanej w załączniku V 15 maja roku, za który przyznana zostaje dopłata; ii) w przypadku konopi uprawianych na włókno — odmiany znajdujące się na liście podanej w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 796/200415 maja roku, za który przyznana zostaje dopłata, certyfikowane zgodnie z dyrektywą nr 2002/57/EWG (32).

2.   Na potrzeby przyznawania dopłaty obszarowej za konopie uprawiane na włókno Państwa Członkowskie mogą ustalić minimalną stopę zasiewu na podstawie uznanych praktyk rolniczych uprawy konopi.

Artykuł 57

Data zasiewu

W drodze odstępstwa od art. 109 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 Państwa Członkowskie mogą odroczyć ostateczny termin zasiewu najpóźniej do 15 czerwca w przypadku plonów, których lista znajduje się w załączniku VIII do niniejszego rozporządzenia oraz w strefach, które zostaną wyznaczone przez dane Państwa Członkowskie i które są zlokalizowane w regionach podanych w tym załączniku.

SEKCJA 3

Areały bazowe, plony referencyjne i pułapy

Artykuł 58

Grunty nawadniane i nienawadniane

1.   Jeżeli programy regionalizacji opisane w art. 103 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 ustanawiają inne plony dla gruntów nawadnianych i nienawadnianych, Państwa Członkowskie określają zasady ustalania, czy dany areał jest nawadniany w ciągu roku obrotowego. W szczególności Państwa Członkowskie sporządzają:

a)	wykaz rośłin uprawnych, na które można przyznać dopłatę obszarową po stawkach za plony nawadniane;

b)	opis wyposażenia do nawadniania, które rolnik musi posiadać do dyspozycji; takie wyposażenie musi być współmierne do danego areału i umożliwiać doprowadzenie wody koniecznej do normalnego wzrostu roślin w okresie wegetacyjnym;

c)	odnośny okres nawadniania.

2.   Ustęp 1 nie ma zastosowania do regionów produkcyjnych „regadío” w Hiszpanii bądź innych regionów, gdzie nawadnianie jest tradycją historyczną, związaną z działkami i pozwala na ich wyróżnienie i umieszczenie na liście.

Artykuł 59

Przekroczenie areału bazowego

1.   Na potrzeby określenia jakichkolwiek przekroczeń regionalnych areałów bazowych zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 102 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 właściwy organ władzy danego Państwa Członkowskiego uwzględnia następujące elementy:

a)	regionalny areał bazowy wyznaczony w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia;

b)	suma areałów objętych wnioskami o dopłaty obszarowe, złożonych dla każdego plonu, w tym — w przypadku zastosowania art. 71 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 — odpowiadające areały odłogowane.

Jakiekolwiek dobrowolnie odłogowane grunty są włączane do areałów innych niż nawadniane, innych niż obsiane kukurydzą zwykłą i/lub inne niż obsiane trawą na kiszonkę.

2.   Suma areałów objętych złożonym wnioskiem o pomoc nie zawiera areałów ani części takich areałów, które zostały objęte wnioskami zidentyfikowanymi w drodze kontroli administracyjnych jako wnioski wyraźnie nieuzasadnione.

O ile ma to zastosowanie, uwzględniany jest areał faktycznie wyznaczony podczas wizji lokalnej na mocy art. 23 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

3.   Areały obsiane roślinami uprawnymi zgodnie z tytułem IV rozdział 10 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 i wykorzystywane jako uzasadnienie wniosków o pomoc na mocy tytułu IV rozdział 12 tego rozporządzenia są dodawane do sumy areałów objętych złożonymi wnioskami po wprowadzeniu poprawek zgodnie z ust. 2.

4.   Przekroczenie areału bazowego jest obliczane z wykorzystaniem tabeli przedstawionej w załączniku VI.

Artykuł 60

Przekroczenie granicznego areału pszenicy durum

1.   Na potrzeby wyznaczenia jakiegokolwiek przekroczenia granicznego areału pszenicy durum, kwalifikującego się do dodatku do dopłaty obszarowej ustalonego w art. 105 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 właściwe organy władzy Państw Członkowskich uwzględniają sumę areałów objętych wnioskami o dodatek do dopłat obszarowych na pszenicę durum, skorygowanych zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 59 ust. 2 niniejszego rozporządzenia i — tam, gdzie to dotyczy — zredukowanych zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 102 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

2.   Ustęp 1 ma zastosowanie przy określaniu jakiegokolwiek przekroczenia areału granicznego kwalifikującego się do pomocy specjalnej na pszenicę durum ustalonej w art. 105 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

Artykuł 61

Ostateczna stawka przekroczeń areałów i współczynnik redukcji

1.   Jeżeli areały opisane art. 59 i 60 zostaną uznane za przekroczone, dane Państwo Członkowskie określa ostateczny stopień przekroczenia z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku, najpóźniej do 31 października analizowanego roku.

2.   Ostateczny stopień przekroczenia, określony w taki sposób, jest stosowany przy obliczaniu proporcjonalnej redukcji areału, który kwalifikuje się do:

a)	dopłat obszarowych do roślin uprawnych zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 102 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003;

b)	dodatku do takich dopłat oraz pomocy specjalnej na pszenicę durum zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 105 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 i po zastosowaniu art. 102 ust. 1 tego rozporządzenia.

Artykuł 62

Areały subbazowe

Na potrzeby art. 102 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 Państwa Członkowskie określają wymienione niżej elementy i powiadamiają o nich Komisję najpóźniej do 15 września roku, za który wnioskowana jest dopłata obszarowa:

(a)	krajowy areał bazowy, dzielony następnie na areały subbazowe;

(b)	kryteria stosowane przez Państwo Członkowskie przy określaniu areałów subbazowych;

(c)	areały subbazowe (liczba, nazwa i rozmiar);

(d)	szczegółowe zasady koncentrowania środków stosowanych w przypadku przekroczenia.

Artykuł 63

Pułap sumy wypłat

Na potrzeby wyznaczenia jakiegokolwiek przekroczenia pułapu wypłat i odnośnego współczynnika redukcji, opisanego w art. 102 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 właściwe organy władzy Państw Członkowskich uwzględniają proporcjonalną redukcję areałów kwalifikujących się do pomocy, opisaną w art. 102 ust. 1 i art. 105 ust. 2 tego rozporządzenia.

SEKCJA 4

Odłogowanie

Artykuł 64

Definicja

Na potrzeby art. 107 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 termin „odłogowanie” oznacza pozostawienie odłogiem areału kwalifikującego się do dopłat obszarowych na mocy art. 108 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

Artykuł 65

Warunki

1.   Zastosowanie ma art. 32 rozporządzenia (WE) nr 795/2004.

2.   W drodze odstępstwa od art. 107 ust. 9 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 i w latach 2005 i 2006 Malta może ustalić wymagania odnośnie do rozmiaru minimum areałów odłogowanych na poziomie mniejszym od 0,1 ha powierzchni i szerokości 10 metrów.

Artykuł 66

Podział regionalny

1.   Wnioski o pomoc opisane w tytule II rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 są przedstawiane w rozbiciu na regiony zgodnie z planem regionalizacji opisanym w art. 103 tego rozporządzenia.

2.   W przypadku każdej dopłaty obszarowej w danym regionie produkcyjnym konieczna jest odnośna deklaracja odłogowania co najmniej odpowiadającej jej liczby hektarów w tym samym regionie produkcyjnym.

3.   Kierując się obiektywnymi kryteriami, Państwo Członkowskie może dopuścić do odstępstwa od ust. 2.

4.   W drodze odstępstwa od ust. 2 przymusowe odłogowanie, odpowiadające wnioskowi o dopłatę obszarową, może być dokonane w całości bądź w części:

a)	w Hiszpanii w regionie „secano” w przypadku gospodarstw zlokalizowanych w regionach produkcyjnych „secano” i „regadío”;

b)	w innym regionie produkcyjnym, pod warunkiem że areały przeznaczone do odłogowania są zlokalizowane w regionach produkcyjnych sąsiadujących z regionami, w których znajdują się areały uprawiane.

5.   Jeżeli zastosowanie mają powyższe ust. 3 i 4, areał przeznaczony do odłogowania jest korygowany tak, by uwzględnić różnicę między plonami użytymi do obliczenia dopłaty do areałów odłogowanych w analizowanych regionach. Jednakże zastosowanie tego paragrafu nie prowadzi do odłogowania mniejszej liczby hektarów niż wymaga tego deklaracja.

Artykuł 67

Uprawy pastewne

1.   Na potrzeby zastosowania art. 107 ust. 3 tiret drugie rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 termin „uprawy pastewne” oznacza areały obsiane jednym lub kilkoma gatunkami roślin pastewnych, których lista podana jest w załączniku VII do niniejszego rozporządzenia. Obsiewanie mieszanką zbóż i/lub traw będzie dopuszczalne po spełnieniu podanych niżej warunków:

a)	areał jest obsiany głównie roślinami pastewnymi;

b)	takie rośliny nie mogą być zbierane odrębnie.

Jeżeli specjalne regionalne normy środowiskowe, wprowadzone przez Państwa Członkowskie w przypadku plonów organicznych, ustanawiają pułap areału obsianego roślinami pastewnymi, to warunki stosowane do areałów obsianych głównie roślinami pastewnymi i ustalone powyżej w lit. a) są uznane za spełnione, o ile zachowane jest co najmniej 85 % limitu ustalonego przez Państwa Członkowskie.

2.   Areały, na których uprawy pastewne opisane w ust. 1 w okresie od 15 stycznia do 31 sierpnia kwalifikują się w ramach programu pomocy wprowadzonego w drodze rozporządzenia Rady (WE) nr 1786/2003 (33), nie kwalifikują się do dopłat obszarowych.

Artykuł 68

Dopłaty do gruntów dobrowolnie odłogowanych

Na potrzeby art. 107 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, w przypadku zastosowania art. 66 tego rozporządzenia, Państwa Członkowskie pozwalają rolnikom na odłogowanie co najmniej 10 % areału, dla którego złożono wniosek o dopłatę obszarową za rośliny uprawne i który nie jest używany w celu uzyskania prawa do wypłaty uprawnień z tytułu odłogowania. Państwo Członkowskie może wprowadzić wyższy procent, uwzględniając specjalną sytuację i zapewniając dostateczne zajęcie gruntów uprawnych.

Podstawowy wymiar dobrowolnego odłogowania wynosi 63,00 EUR/t począwszy od roku obrotowego 2005/2006. Jeżeli dla gruntów nawadnianych i nienawadnianych obowiązują różne stawki, zastosowanie mają wypłaty za grunty odłogowane dla gruntów nienawadnianych.

Państwa Członkowskie wprowadzają odpowiednie środki kontroli, odpowiednio do specjalnej sytuacji areałów dobrowolnie odłogowanych, które to środki zapewnią, by takie areały były zachowane w dobrej kondycji rolnej i środowiskowej oraz by uwzględnione były potrzeby ochrony środowiska.

SEKCJA 5

Postanowienia końcowe

Artykuł 69

Przekazywane informacje

1.   Państwa Członkowskie wysyłają Komisji informacje wymienione w załączniku IX w znormalizowanym formacie, opisanym w tym załączniku, w rozbiciu na regiony produkcyjne, areały bazowe i kraje, zgodnie z harmonogramem zamieszczonym w art. 3.

2.   Jeżeli areały opisane w art. 59 — 60 zostaną uznane za przekroczone, dane Państwo Członkowskie ustala natychmiast, lecz nie później niż do 15 listopada danego roku, ostateczny stopień przekroczenia i powiadamia o tym Komisję najpóźniej do 1 grudnia danego roku. Dane użyte do obliczenia stopnia przekroczenia areału bazowego, są przekazywane na formularzu zamieszczonym w załączniku VI.

3.   Jeżeli stopień przekroczenia rozkłada się na poszczególne areały zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 102 ust. 5 i 105 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, to dane Państwo Członkowskie powiadamia Komisję o takim rozkładzie najpóźniej do 15 listopada.

4.   W przypadku zastosowania art. 63 dane Państwo Członkowskie powiadamia Komisję o ostatecznym współczynniku redukcji najpóźniej do 1 grudnia danego roku.

ROZDZIAŁ 12

PREMIE ZA OWCE I KOZY

SEKCJA 1

Wypłaty bezpośrednie

Artykuł 70

Wnioski i okres zachowania

1.   Oprócz wymagań stawianych przez zintegrowany system administracji i kontroli opisany w tytule II rozdział 4 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 (zwany dalej „systemem zintegrowanym”) w składanych wnioskach o premie za owce i kozy oraz o premie uzupełniające rolnicy informują, czy prowadzą handel mlekiem owiec bądź produktami mlecznymi wyrabianymi z mleka owiec w ciągu roku, za który wnioskowana jest premia.

2.   Wnioski o premie na rzecz rolników hodujących owce i/lub samice kóz są składane we właściwym organie władzy wyłącznie w jednym terminie, ustalonym przez dane Państwo Członkowskie i rozpoczynającym się nie wcześniej niż 1 listopada, a kończącym się nie później niż 30 kwietnia, odpowiednio poprzedzającym i następującym po rozpoczęciu roku, na który składane są te wnioski.

Jednakże Zjednoczone Królestwo w odniesieniu do Irlandii Północnej może ustalić inny okres niż w odniesieniu do Wielkiej Brytanii.

3.   Okres wzmiankowany w art. 115 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, w trakcie którego rolnik zobowiązuje się do zachowania w swym gospodarstwie owiec i/lub samic kóz w liczbie, na którą rolnik wnioskuje premię (zwany dalej „okresem zachowania”), wynosi 100 dni począwszy od pierwszego dnia po upływie terminu składania wniosków opisanych powyżejw ust. 2.

Artykuł 71

Areały kwalifikujące się do premii za kozy

Areały, których listę podano w załączniku X, muszą spełniać kryteria wymienione w art. 113 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

Jednakże Państwa Członkowskie regularnie monitują spełnianie tych kryteriów na wszystkich areałach, których lista znajduje się w załączniku X i które leżą w granicach terytoriów tych Państw Członkowskich. Po dokonaniu takiej oceny Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o jakiejkolwiek potrzebie uzupełnienia załącznika X przed 31 lipca roku poprzedzającego rok, w którym będzie miało zastosowanie takie uzupełnienie. W powiadomieniu należy w szczególności wskazać strefy bądź części stref podanych w załączniku X, które przestały spełniać kryteria opisane w art. 113 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, oraz ewentualne strefy, które spełniają te kryteria, lecz nie zostały jeszcze umieszczone na liście podanej w załączniku X. W przypadku takich potencjalnych nowych stref Państwa Członkowskie przedstawiają Komisji szczegółowe uzasadnienie swojej propozycji.

Artykuł 72

Wnioski o premię uzupełniającą oraz o premię za kozy

1.   Celem wykorzystania premii uzupełniającej bądź premii za kozy rolnik, w którego gospodarstwie co najmniej 50 % — nie więcej jednak niż 100 % — areału przeznaczonego na cele rolnicze jest zlokalizowane na obszarach opisanych w art. 114 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 bądź na obszarach, których lista znajduje się w załączniku X do niniejszego rozporządzenia, złoży deklarację wskazującą bądź deklaracje wskazujące lokalizację jego gruntów zgodnie z postanowieniami zawartymi w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu.

2.   Rolnik, który ma obowiązek składania co rok deklaracji odnośnie do łącznego użytkowanego areału rolnego w jego gospodarstwie, przy składaniu wniosku o pomoc zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 22 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, wskazuje w takiej deklaracji te działki wykorzystywane na rolnictwo, które są zlokalizowane na obszarach opisanych w art. 114 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 bądź na obszarach, których lista znajduje się w załączniku X do niniejszego rozporządzenia, zgodnie ze stanem faktycznym.

Rolnik, który nie ma obowiązku składania co rok deklaracji opisanej w ust. 1, co roku składa specjalną deklarację z wykorzystaniem, o ile ma to zastosowanie, systemu identyfikacji działek rolniczych, istniejącego w systemie zintegrowanym.

Taka specjalna deklaracja wskazuje lokalizację całości posiadanego przez rolnika gruntu oraz gruntu wynajmowanego bądź użytkowanego na mocy jakichkolwiek uzgodnień, ze wskazaniem obszaru i szczegółowym opisem działek wykorzystywanych na cele rolnicze, które to działki są zlokalizowane na obszarach opisanych w art. 114 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 bądź na obszarach, których lista znajduje się w załączniku X do niniejszego rozporządzenia, zgodnie ze stanem faktycznym. Państwa Członkowskie mogą zarządzić, by ta specjalna deklaracja była dołączana do wniosku o premię za owce i kozy. Państwa Członkowskie mogą również zażądać, by taka specjalna deklaracja była składana w formie „wniosku o jednolitą dopłatę obszarową”.

3.   Właściwy organ władzy krajowej może zażądać przedstawienia aktu własności, umowy wynajmu bądź pisemnej umowy między rolnikami i — tam, gdzie ma to zastosowanie — zaświadczenia wydanego przez miejscową bądź regionalną administrację, która udostępniła danemu rolnikowi grunty do wykorzystania na cele rolnicze. W zaświadczeniu należy wskazać powierzchnię gruntów udostępnionych producentowi oraz działek zlokalizowanych na obszarach opisanych w art. 114 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 bądź na obszarach, których lista znajduje się w załączniku X do niniejszego rozporządzenia, zgodnie ze stanem faktycznym.

Artykuł 73

Rolnicy praktykujący okresowe przepędy bydła

1.   Wnioski o premie składane przez rolników, których gospodarstwa są zarejestrowane w jednym z obszarów geograficznych opisanych w art. 114 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 i którzy pragną zakwalifikować się do premii uzupełniającej, podają następujące dane:

a)	miejsce bądź miejsca, gdzie będzie prowadzony przepęd bydła w bieżącym roku;

b)	okres co najmniej 90 dni, opisany w art. 114 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 i ustalony na bieżący rok.

2.   Wnioski o premię, składane przez rolników wzmiankowanych powyżej w ust. 1, są składane wraz z dokumentami poświadczającymi, że faktycznie przeprowadzono przepęd bydła, z wyjątkiem przypadków siły wyższej bądź na skutek wpływu należycie uzasadnionych naturalnych okoliczności mających negatywny wpływ na żywotność stada, w trakcie dwóch poprzednich lat, a w szczególności zaświadczenie, wydane przez organ władzy miejscowej bądź regionalnej w miejscu przepędu bydła poświadczające, że przepęd miał faktycznie miejsce w okresie co najmniej 90 następujących po sobie dni.

Podczas prowadzenia administracyjnych kontroli wniosków Państwa Członkowskie zapewniają, by miejsce przepędu bydła, opisane we wniosku o premię, znajdowało się faktycznie w obrębie obszaru opisanego w art. 114 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

Artykuł 74

Kryteria kwalifikacji

1.   Premie są wypłacane rolnikom na podstawie liczby owiec i/lub samic kóz posiadanych przez rolników w gospodarstwie przez cały okres zachowania zdefiniowany w art. 70 ust. 3.

2.   Zwierzęta, które spełniają warunki opisane w definicjach zamieszczonych w art. 112 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 ostatniego dnia okresu zachowania, są uważane za zwierzęta kwalifikujące się do premii.

Artykuł 75

Ewidencja rolników sprzedających mleko owcze bądź produkty wyrabiane z mleka owczego

Każdego roku Państwa Członkowskie sporządzają — nie później niż trzydziestego dnia okresu zachowania — ewidencję rolników sprzedających mleko owcze bądź produkty wyrabiane z mleka owczego na podstawie deklaracji składanych przez rolników, opisanych w art. 70 ust. 1.

Przy sporządzaniu ewidencji Państwa Członkowskie uwzględniają wyniki kontroli oraz inne źródła informacji dostępne dla właściwego organu władzy, a zwłaszcza informacje uzyskane od jednostek przetwórczych bądź dystrybutorów i odnoszące się do sprzedaży mleka owczego bądź produktów uzyskanych z mleka owczego i wytworzonych przez rolników.

Artykuł 76

Powiadomienia

1.   Państwa Członkowskie przekazują Komisji następujące informacje:

a)	najpóźniej do 31 lipca każdego roku — informacje dotyczące wniosków o premie składanych za bieżący rok, na formularzu, którego wzór zamieszczono w załączniku XI;

b)	najpóźniej do 31 lipca każdego roku — liczbę i kwotę premii wypłaconych w poprzednim roku po wniosku o redukcję pomocy opisanej w art. 120 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, o ile miało to miejsce, na formularzu, którego wzór zamieszczono w załączniku XII do niniejszego rozporządzenia;

c)	najpóźniej do 31 października każdego roku — jakiekolwiek zmiany wprowadzone na liście obszarów geograficznych, gdzie prowadzi się przepędy bydła, opisanych w art. 114 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 oraz w art. 73 niniejszego rozporządzenia.

Informacje te będą udostępniane organom krajowym, odpowiedzialnym za prowadzenie oficjalnej statystyki w sektorze baraniny i mięsa koziego, na żądanie takich organów.

2.   Jeżeli informacje wymagane w ust. 1 ulegną zmianie, w szczególności na skutek kontroli lub korekt bądź polepszenia poprzednich wskaźników liczbowych, należy podać Komisji aktualne dane w ciągu jednego miesiąca po wystąpieniu takiej zmiany.

SEKCJA 2

Ograniczenia, rezerwy i odstąpienia

Artykuł 77

Prawa uzyskane bezpłatnie

Jeżeli rolnik uzyska bezpłatnie prawa do premii z rezerwy państwowej, nie ma prawa przeniesienia swoich praw ani czasowej dzierżawy takich praw przez okres trzech lat, licząc od daty uzyskania takich praw, z wyjątkiem należycie uzasadnionych i nadzwyczajnych okoliczności.

Artykuł 78

Korzystanie z praw

1.   Rolnik posiadający prawa może korzystać z nich sam i/lub wydzierżawić takie prawa innemu rolnikowi.

2.   Jeżeli rolnik nie wykorzysta minimalnego procentu swoich praw, ustalonego poniżej w ust. 4, w ciągu roku, niewykorzystana część praw jest przenoszona do rezerwy państwowej z wyjątkiem przypadków wymienionych poniżej:

a)	w przypadku rolników posiadających maksymalnie 20 praw do premii, jeżeli taki rolnik nie wykorzystał minimalnego procentu swoich praw podczas dwóch kolejnych lat kalendarzowych — do rezerwy państwowej zostanie przeniesiona tylko część praw niewykorzystana w ostatnim roku kalendarzowym;

b)	w przypadku rolnika uczestniczącego w programie intensyfikacji honorowanym przez Komisję;

c)	w przypadku rolnika uczestniczącego w programie wcześniejszych emerytur, honorowanym przez Komisję, w którym to programie przeniesienie i/lub czasowa dzierżawa praw nie są obowiązkowe;

d)	w okolicznościach nadzwyczajnych i należycie uzasadnionych.

3.   Czasowa dzierżawa praw jest dozwolona tylko w odniesieniu do pełnych lat i łączy się z co najmniej minimalną liczbą zwierząt ustaloną w art. 79 ust. 1. Pod koniec każdego okresu czasowej dzierżawy praw, który to okres nie może przekroczyć trzech kolejnych lat, rolnik — z wyjątkiem przypadku przeniesienia praw — odzyskuje wszystkie prawa na swoją rzecz na co najmniej dwa kolejne lata. Jeżeli rolnik nie wykorzysta sam co najmniej minimalnego procentu swych praw zapewnionych w ust. 4 poniżej w ciągu każdego z tych dwóch lat, Państwo Członkowskie — z wyjątkiem przypadków nadzwyczajnych i należycie uzasadnionych — co rok wycofuje i zwraca do rezerwy państwowej część praw niewykorzystanych przez rolnika.

Jednakże w przypadku rolników, którzy uczestniczą w programach wcześniejszej emerytury, honorowanych przez Komisję, Państwa Członkowskie mogą dopuścić do wydłużenia łącznego okresu czasowej dzierżawy na mocy takich programów.

Rolnicy, którzy zobowiązali się do uczestnictwa w programie intensyfikacji na mocy rozwiązania opisanego w art. 2 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Rady (EWG) nr 2078/92 (34) lub w programie intensyfikacji zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 22 i 23 rozporządzenia (WE) nr 1257/1999, nie mają prawa do czasowej dzierżawy i/lub przeniesienia swoich praw w całym okresie takiego uczestnictwa. Jednakże postanowienie to nie ma zastosowania w przypadkach, gdy program zezwala na przeniesienie i/lub czasową dzierżawę praw rolnikom, których uczestnictwo w rozwiązaniach innych niż rozwiązania opisane w niniejszym akapicie wymaga nabycia praw.

4.   Minimalny procent wykorzystania praw do premii wynosi 70 %.

Jednakże Państwa Członkowskie mogą zwiększyć ten procent do 100 %. Państwa Członkowskie informują Komisję z wyprzedzeniem o procencie, który zamierzają zastosować.

Artykuł 79

Przeniesienie praw i czasowa dzierżawa

1.   Na podstawie własnej struktury produkcji Państwa Członkowskie mogą ustalić minimalną liczbę praw do premii, która może być przedmiotem częściowego przeniesienia niełączącego się z przekazaniem gospodarstwa. Takie minimum nie może przekraczać 10 praw do premii.

2.   Przeniesienia praw do premii i czasowa dzierżawa takich praw mają moc obowiązującą dopiero po powiadomieniu o nich właściwych organów władzy Państwa Członkowskiego przez rolnika, który dokonuje przeniesienia i/lub dzierżawy praw oraz przez rolnika otrzymującego takie prawa.

Takie powiadomienie jest wysyłane najpóźniej w ostatecznym terminie ustalonym przez Państwo Członkowskie i nie później niż w dniu, w którym upływa termin składania wniosków o premię w tym Państwie Członkowskim, z wyjątkiem przypadków gdy przeniesienie praw ma miejsce w drodze dziedziczenia. W takich przypadkach rolnik, który uzyskuje prawa, musi dostarczyć odpowiednie dokumenty prawne dowodzące, iż jest beneficjantem zmarłego rolnika.

3.   W przypadku przeniesienia w drodze przekazania gospodarstwa liczba praw przeniesionych bez kompensaty do rezerwy państwowej w żadnym wypadku nie może być mniejsza od jednego.

Artykuł 80

Zmiana indywidualnego pułapu

W przypadku przeniesienia bądź czasowej dzierżawy praw do premii Państwa Członkowskie ustalają nowe pułapy indywidualne i powiadamiają odnośnych rolników o liczbie praw do premii, do których rolnicy ci są uprawnieni, nie później jednak niż 60 dni po upływie terminu składania wniosków przez producentów.

Pierwszy akapit nie będzie miał zastosowania, w przypadku gdy przeniesienie dokonuje się drogą dziedziczenia, zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 79 ust. 2.

Artykuł 81

Rolnicy niebędący posiadaczami uprawianego gruntu

Rolnicy, którzy uprawiają wyłącznie grunty będące własnością publiczną bądź wspólną i którzy decydują się na przerwanie eksploatacji tych gruntów w celach pastewnych oraz na przeniesienie wszystkich swych praw na innego rolnika, są traktowani w taki sam sposób jak rolnicy, którzy sprzedają bądź przekazują swoje gospodarstwa. We wszystkich pozostałych przypadkach tacy rolnicy są traktowani w taki sam sposób jak rolnicy, którzy wyłącznie przenoszą swoje prawa do premii.

Artykuł 82

Przeniesienie przez rezerwę państwową

Jeżeli Państwa Członkowskie postanowią, że przeniesienie praw powinno się dokonywać przez rezerwę państwową, wówczas stosują krajowe postanowienia, analogiczne do postanowień zawartych w niniejszym rozdziale. Ponadto w takich przypadkach:

a)	Państwa Członkowskie mogą postanowić, by czasowa dzierżawa dokonywała się przez rezerwę państwową;

b)

w przypadku przeniesienia praw do premii bądź czasowej dzierżawy praw zgodnie z powyższą lit. a), przeniesienie do rezerwy nie ma mocy obowiązującej do chwili wysłania powiadomienia przez właściwe organy władzy Państwa Członkowskiego do rolnika, który dokonuje przeniesienia i/lub wydzierżawia prawa, zaś przeniesienia z rezerwy na innego rolnika nie mają mocy obowiązującej do chwili wysłania przez władze powiadomienia do takiego rolnika.

Ponadto rezerwy państwowe opisane w pierwszym akapicie gwarantują kompensację części praw nieobjętych art. 117 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 w drodze wypłaty dokonywanej przez Państwo Członkowskie i odpowiadającej wypłacie, która wynikałaby z bezpośredniego przekazania praw między rolnikami, w szczególności z uwzględnieniem tendencji produkcyjnych w danym Państwie Członkowskim. Taka wypłata jest równa płatności naliczonej na rolnika, który otrzymuje ekwiwalentne prawa z rezerwy państwowej.

Artykuł 83

Obliczenie limitów indywidualnych

We wstępnych obliczeniach i w kolejnych korektach indywidualnych limitów praw do premii stosuje się wyłącznie liczby całkowite.

W tym celu, jeżeli ostateczny wynik obliczeń arytmetycznych nie jest liczbą całkowitą, należy wziąć najbliższą liczbę całkowitą. Jednakże jeżeli wynik obliczeń wypada dokładnie między liczbami całkowitymi, to należy wziąć większą liczbę całkowitą.

Artykuł 84

Powiadomienia

1.   Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję najpóźniej do 1 marca 2005 r. o przeniesionej części praw do premii, która to część jest oddawana do rezerwy państwowej zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 117 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, oraz o zastosowaniu właściwych środków na mocy art. 117 ust. 3 tego rozporządzenia, jak i o jakichkolwiek zmianach w tej części przed 1 stycznia każdego roku.

2.   Posługując się tabelą zamieszczoną w załącznikach XIII i XIV, Państwa Członkowskie podają Komisji najpóźniej do 30 kwietnia każdego roku o następujące informacje:

a)	liczba praw do premii zwróconych bez wypłaty kompensacyjnej do rezerwy państwowej po przeniesieniu praw bez przekazania gospodarstw w ciągu poprzedniego roku;

b)	liczba niewykorzystanych praw do premii zgodnie z opisem zawartym w art. 118 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 przeniesionych do rezerwy państwowej w ciągu poprzedniego roku;

c)	liczba praw do premii przyznanych na mocy art. 118 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 w ciągu poprzedniego roku;

d)	liczba praw do premii przyznanych rolnikom na mniej korzystnych obszarach z rezerwy państwowej w ciągu poprzedniego roku;

e)	daty odnoszące się do okresów i ostatecznych terminów związanych z przeniesieniami praw i wnioskami o premię.

SEKCJA 3

Wypłaty dodatkowe

Artykuł 85

Dopłaty dodatkowe

Państwa Członkowskie stosujące art. 71 rozporządzenia Rady (WE) nr 1782/2003 dostarczają Komisji informacje na temat własnym uzgodnień krajowych dotyczących przyznawania dodatkowych dopłat zapewnionych w art. 119 tego rozporządzenia. Jeżeli takie dopłaty mają zastosowanie, informacje przekazywane Komisji zawierają w szczególności następujące dane:

a)

w zakresie dopłat do pogłowia: i) orientacyjne kwoty na głowę oraz uzgodnienia pomocowe; ii) orientacyjne prognozy w odniesieniu do wszystkich wydatków oraz liczby przedmiotowych zwierząt; iii) specjalne wymagania w odniesieniu do gęstości hodowlanej; iv) pozostałe informacje na temat zasad stosowania;

b)	w zakresie dopłat obszarowych, o ile dotyczy: i) obliczenie regionalnych areałów bazowych; ii) orientacyjne kwoty na hektar; iii) orientacyjna prognoza w odniesieniu do wszystkich wydatków oraz liczby przedmiotowych hektarów; iv) pozostałe informacje na temat zasad stosowania;

c)	szczegółowe dane o innych programach, które zostały uruchomione z zamiarem realizacji dopłat dodatkowych.

Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o jakichkolwiek zmianach wprowadzonych w uzgodnieniach krajowych, w okresie jednego miesiąca od daty wprowadzenia jakiejkolwiek z takich zmian.

SEKCJA 4

Postanowienia ogólne

Artykuł 86

Przeliczenie na walutę krajową

Terminem operacyjnym dla kursu wymiany, który ma być zastosowany do kwot premii i dopłat opisanych w art. 113, 114 i 119 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, jest rozpoczęcie roku kalendarzowego, na który przyznaje się premię bądź dopłatę.

Obowiązkowy kurs wymiany jest wartością średnią z kursów wymiany stosowanych w grudniu poprzedzającym datę terminu operacyjnego, obliczoną pro rata temporis (proporcjonalnie w czasie). Kurs ten jest ustalany przez Komisję w ciągu miesiąca następującego po dacie terminu operacyjnego.

ROZDZIAŁ 13

WYPŁATY ZA WOŁOWINĘ I CIELĘCINĘ

SEKCJA 1

Premia specjalna

(Art. 123 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003)

Artykuł 87

Wnioski

1.   Oprócz wymagań w ramach systemu zintegrowanego każdy wniosek o dopłatę bezpośrednią na mocy art. 22 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 zawiera następujące elementy:

a)	rozbicie liczby zwierząt na kategorie wiekowe;

b)	odnośnik do paszportów bądź dokumentów administracyjnych towarzyszących zwierzętom, które są przedmiotem wniosku.

2.   Wnioski wolno składać wyłącznie na zwierzęta, które w dniu rozpoczęcia okresu zachowania określonego w art. 90:

a)	w przypadku buhajów — nie mają więcej niż siedem miesięcy;

b)	w przypadku młodych wołów: i) nie mają więcej niż siedem miesięcy ani nie więcej niż 19 miesięcy — w przypadku pierwszej kategorii wiekowej; ii) mają co najmniej 20 miesięcy — w przypadku drugiej kategorii wiekowej.

Artykuł 88

Przyznanie premii

Zwierzęta, które nie zakwalifikowały się do premii specjalnej z powodu zastosowania albo proporcjonalnej redukcji opisanej w art. 123 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, albo gęstości hodowlanej opisanej w art. 131 tego rozporządzenia, nie mogą być dłużej przedmiotem wniosku w tej samej kategorii wiekowej i są uznane za obiekt zrealizowanej wypłaty premii.

Artykuł 89

Paszporty i dokumenty administracyjne

1.   Jeżeli na warunkach ustalonych w art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 paszport nie jest dostępny, to należy go zastąpić krajowym dokumentem administracyjnym zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 123 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

2.   Właściwe organy władzy Państwa Członkowskiego zapewniają, by paszporty bądź dokumenty administracyjne gwarantowały przyznawanie tylko jednej premii na jedno zwierzę i jedną kategorię wiekową. W tym celu Państwa Członkowskie udzielają sobie w razie potrzeby wzajemnej pomocy.

3.   Państwa Członkowskie mogą postanowić, by krajowy dokument administracyjny opisany w ust. 1 przybierał następujące formy:

a)	dokument towarzyszący każdemu zwierzęciu z osobna;

b)	dokładny wykaz prowadzony przez rolnika, zawierający wszelkie informacje wymagane w dokumencie administracyjnym, pod warunkiem że przedmiotowe zwierzę pozostaje u tego samego rolnika od dnia, w którym złożono pierwszy wniosek, do dnia, gdy zostanie wystawione na rynek w celu dokonania uboju;

c)

dokładny wykaz prowadzony przez władze centralne, zawierający wszelkie informacje wymagane w dokumencie administracyjnym, pod warunkiem że Państwo Członkowskie bądź region Państwa Członkowskiego korzystający z takiej możliwości prowadzi wizje lokalne kontrolujące wszystkie zwierzęta objęte wnioskiem, kontroluje przemieszczanie tych zwierząt i nanosi na każde sprawdzone zwierzę wyraźny znak, rolnicy zaś mają obowiązek udzielenia zgody na takie znakowanie;

d)

dokładny wykaz prowadzony przez władze centralne, zawierający wszelkie informacje wymagane w dokumencie administracyjnym, pod warunkiem że Państwo Członkowskie uruchomi środki konieczne do zapewnienia, by premia nie była przyznawana dwukrotnie w tej samej kategorii wiekowej, oraz że natychmiast i na żądanie zapewni informacje na temat statusu premiowania każdego zwierzęcia.

4.   Państwa Członkowskie, które decydują się na korzystanie z jednej lub kilku możliwości zapewnionych w ust. 3, powiadamiają o tym Komisję w należytym terminie i prześlą Komisji odnośne postanowienia wykonawcze.

Na potrzeby niniejszego ustępu lit. c) wyłącznie Wielka Brytania i Irlandia Północna sa uważane za regiony Państwa Członkowskiego.

Artykuł 90

Okres zachowania

Długość okresu zachowania opisanego w art. 123 ust. 3 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 wynosi dwa miesiące, licząc od dnia następującego po dniu, w którym złożono wniosek.

Niemniej jednak Państwa Członkowskie mogą postanowić, by rolnik ustalał inne daty rozpoczęcia tego okresu, pod warunkiem że okres ten nie rozpocznie się później niż w dwa miesiące po dniu, w którym złożono wniosek.

Artykuł 91

Pułap regionalny

1.   Jeżeli wynikiem zastosowania redukcji proporcjonalnej opisanej w art. 123 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 jest liczba kwalifikujących się zwierząt mniejsza od liczby całkowitej, to przyznawany jest ułamek odpowiadający dziesiętnej części jednostkowej kwoty premii. W tym celu uwzględniane jest tylko pierwsze miejsce po przecinku.

2.   Jeżeli Państwa Członkowskie decydują się na wprowadzenie różnych regionów w rozumieniu art. 122 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 bądź na modyfikację regionów istniejących w obrębie terytoriów Państw Członkowskich, to Państwa Członkowskie informują Komisję o takiej decyzji przed 1 stycznia danego roku, podając definicję regionu i ustalony pułap. Jakiekolwiek późniejsze modyfikacje są przekazywane Komisji przed 1 stycznia danego roku.

Artykuł 92

Limity liczby zwierząt na jedno gospodarstwo

1.   Jeżeli Państwa Członkowskie decydują się na zmianę limitu 90 sztuk pogłowia bydła na gospodarstwo i na kategorię wiekową opisaną w art. 123 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 bądź na odstępstwo od powyższego limitu, wówczas informują Komisję o takiej decyzji przed 1 stycznia danego roku kalendarzowego.

Ponadto jeżeli Państwa Członkowskie ustalają minimalną liczbę zwierząt na jedno gospodarstwo, poniżej której nie stosuje się redukcji proporcjonalnej, wówczas informują Komisję o takim ustaleniu przed 1 stycznia danego roku kalendarzowego.

2.   Jakiekolwiek kolejne zmiany zastosowania ust. 1 są komunikowane Komisji przed 1 stycznia danego roku.

Artykuł 93

Przyznawanie premii w okresie uboju

1.   Państwa Członkowskie mogą przyznać premię specjalną w okresie uboju na następujących zasadach:

a)	w przypadku buhajów — za jedną kategorię wiekową;

b)	w przypadku młodych wołów — za pierwszą lub drugą kategorię wiekową bądź przez połączenie premii przyznawanych w obu kategoriach wiekowych.

2.   Państwa Członkowskie, które zdecydują się na przyznanie premii specjalnej w okresie uboju zgodnie z powyższym ust. 1, zapewniają, by premia była również przyznawana w przypadku, gdy kwalifikujące się zwierzęta są wysyłane do innego Państwa Członkowskiego lub eksportowane do kraju trzeciego.

3.   Jeżeli Państwa Członkowskie decydują się na przyznawanie premii specjalnej w okresie uboju zgodnie z ust. 1, to art. 120 oraz art. 121 ust. 1 i 2 mają zastosowanie mutatis mutandis do procesu przyznawania premii.

4.   Oprócz informacji wymienionych w art. 121 ust. 1 we wnioskach o pomoc powinna się znaleźć wskazówka, czy zwierzę jest buhajem czy młodym wołem, zaś wnioskom takim musi towarzyszyć dokument zawierający szczegółowe dane wymagane na potrzeby art. 89 ust. 2. Taki dokument to jeden z dokumentów wymienionych niżej i prezentowanych zgodnie z decyzją Państwa Członkowskiego:

a)	paszport bądź kopia paszportu, jeżeli stosowany typ składa się z kilku egzemplarzy;

b)

kopia paszportu, jeżeli typ stosowanego paszportu występuje tylko w jednym egzemplarzu, który należy zwrócić właściwemu organowi władzy na potrzeby art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1760/2000; w takim przypadku Państwo Członkowskie podejmuje niezbędne czynności gwarantujące, że informacje zawarte w kopii odpowiadają oryginałowi;

c)	krajowy dokument administracyjny, jeżeli paszport nie jest dostępny, na warunkach ustalonych w art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1760/2000.

Państwa Członkowskie mogą zawiesić stosowanie krajowego dokumentu administracyjnego. W takim przypadku Państwa Członkowskie wprowadzają środki gwarantujące, że premia nie będzie udzielana dwukrotnie w tej samej kategorii wiekowej w przypadku zwierząt, które były przedmiotem obrotu w obrębie Wspólnoty.

Jeżeli skomputeryzowane bazy danych, opisane w art. 3 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1760/2000, zawierają zadowalające dla Państwa Członkowskiego informacje konieczne do zapewnienia, by na każde zwierzę i na każdą kategorię wiekową była przyznawana tylko jedna premia, to wnioskowi o pomoc nie musi towarzyszyć dokument opisany w pierwszym akapicie niniejszego ustępu.

W drodze odstępstwa od pierwszego akapitu niniejszego ustępu, jeżeli Państwa Członkowskie stosują opcję opisaną w art. 121 ust. 2 akapit pierwszy, to Państwa Członkowskie uruchamiają środki gwarantujące rolnikowi możliwość wyznaczenia zwierząt, na które wnioskuje premię specjalną.

5.   W przypadku buhajów w dowodzie uboju podaje się wagę tuszy.

6.   Jeżeli zwierzę jest wysyłane, to musi być zapewniony dowód uboju w formie oświadczenia organu wysyłającego ze wskazaniem docelowego Państwa Członkowskiego wysyłki zwierzęcia.

W takim przypadku wnioski o pomoc zawierają następujące dane:

a)	nazwisko i adres wysyłającego (bądź równorzędny kod);

b)	numer identyfikacyjny zwierzęcia;

c)	oświadczenie, że zwierzę nie ma więcej niż dziewięć miesięcy.

Wnioski o pomoc są składane, zanim zwierzę opuści terytorium danego Państwa Członkowskiego, zaś dowód uboju jest składany w ciągu trzech miesięcy od daty opuszczenia przez zwierzę terytorium danego Państwa Członkowskiego.

Artykuł 94

Szczegóły na temat systemu przyznawania

1.   W drodze odstępstwa od art. 90 premia jest wypłacana rolnikom, którzy zachowali zwierzęta przez minimalny okres zachowania dwóch miesięcy, kończący się wcześniej niż na jeden miesiąc przed datą uboju lub wysyłki lub kończący się wcześniej niż na dwa miesiące przed datą eksportu.

W przypadku młodych wołów wypłata premii zależy od spełnienia następujących warunków:

a)	premia udzielana w pierwszej kategorii wiekowej będzie wypłacana tylko wtedy, gdy rolnik zachowywał zwierzę przez okres nie krótszy niż dwa miesiące między okresem, gdy zwierzę miało nie mniej niż siedem miesięcy, a okresem, gdy miało nie więcej niż 22 miesiące;

b)	premia udzielana w drugiej kategorii wiekowej będzie wypłacana tylko wtedy, gdy rolnik zachowywał zwierzę w wieku nie młodszym niż 20 miesięcy przez okres nie krótszy niż dwa miesiące;

c)	premia udzielana w obu kategoriach wiekowych może być wypłacona łącznie tylko wtedy, gdy rolnik zachowywał zwierzę przez okres nie krótszy niż cztery kolejne miesiące i zgodnie z wymaganiami wiekowymi ustalonymi w lit. a) i b);

d)	premia udzielana w drugiej kategorii wiekowej może być wypłacona tylko wtedy, gdy zwierzę zostało wysłane z innego Państwa Członkowskiego po osiągnięciu wieku 19 miesięcy.

2.   W kontekście obliczenia gęstości hodowlanej, opisanej w art. 131 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, każde zwierzę będące przedmiotem łączonego wniosku na dwie kategorie wiekowe jest brane pod uwagę dwukrotnie.

3.   Waga tuszy jest ustalana na podstawie tusz w rozumieniu art. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1208/81 (35).

Jeżeli przedstawiona tusza wykazuje różnice w stosunku do definicji, zastosowanie mają współczynniki korekcyjne ustalone w Załączniku do rozporządzenia Komisji (EWG) nr 563/82 (36).

Jeżeli ubój ma miejsce w rzeźni, która nie stosuje skali stopniowania Wspólnoty w przypadku tusz dorosłego bydła rogatego, Państwa Członkowskie mogą zezwolić na ustalanie wagi na podstawie wagi żywca. W takich przypadkach waga tuszy jest uważana za równą bądź większą od 185 kilogramów, jeżeli ciężar żywca był równy bądź większy od 340 kilogramów.

Artykuł 95

Powiadomienia

Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję przed rozpoczęciem danego roku kalendarzowego o swej decyzji bądź o jakichkolwiek zmianach decyzji dotyczącej zastosowania art. 93 oraz odnośnych procedur.

SEKCJA 2

Premia za ubój poza sezonem

(Art. 124 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003)

Artykuł 96

Zastosowanie premii

Komisja decyduje najpóźniej do 1 września każdego roku kalendarzowego, w których Państwach Członkowskich można przyznać premię za ubój poza sezonem na następny rok kalendarzowy.

Państwa Członkowskie informują Komisję najpóźniej do 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym przyznana jest premia, jeżeli zdecydują się na zastosowanie art. 124 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

Artykuł 97

Uprawnienia do premii

1.   Premia za ubój poza sezonem może być przyznana tylko w przypadku młodych wołów, które już uzyskały premię specjalną bądź które uznaje się za woły, które uzyskały premię specjalną na mocy art. 88, w Państwie Członkowskim stosującym premię za ubój poza sezonem i które są ubijane w Państwie Członkowskim stosującym premię za ubój poza sezonem.

2.   Premia za ubój poza sezonem może być przyznana tylko rolnikowi, który zachowywał zwierzę przed ubojem jako ostatni.

Artykuł 98

Wnioski

1.   Rolnik składa wniosek we właściwym organie władzy Państwa Członkowskiego, na którego terytorium zlokalizowane jest gospodarstwo.

2.   Wniosek jest sporządzany zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 93 ust. 4 i art. 121, stosowanymi mutatis mutandis.

Państwa Członkowskie aangażują środki konieczne do kontroli, czy przyznana została premia specjalna, i prowadzą regularne i niezapowiedziane kontrole dokładności certyfikatów opisanych w art. 121.

SEKCJA 3

Premia za cielęta nieodstawione

(Art. 125 — 129 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003)

Artykuł 99

Krowy rasy mięsnej

Na potrzeby art. 122 lit. d) oraz art. 129 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 krowy należące do ras bydła rogatego podanych w załączniku XV do niniejszego rozporządzenia nie będą uważane za krowy należące do rasy mięsnej.

Artykuł 100

Maksymalna indywidualna ilość referencyjna

1.   Jeżeli Państwa Członkowskie decydują o zmianie maksymalnej indywidualnej ilości referencyjnej, wynoszącej 120 000 kilogramów, podanej w art. 125 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, bądź o odstępstwie od tej ilości, Państwa Członkowskie informują Komisję przed 1 stycznia danego roku kalendarzowego.

2.   Jakiekolwiek kolejne zmiany zastosowania ust. 1 będą komunikowane Komisji przed 1 stycznia danego roku.

Artykuł 101

Okres zachowania

Sześciomiesięczny okres zachowania, ustalony w art. 125 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, rozpocznie się w dniu następującym po dniu złożenia wniosku.

Artykuł 102

Wnioski

1.   Bez uszczerbku dla wymagań stawianych przez system zintegrowany, jeżeli składany jest wniosek o premię na mocy art. 125 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, to wniosek o dopłaty bezpośrednie opisane w art. 22 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 będzie zawierał:

a)

oświadczenie ustalające indywidualną ilość referencyjną mleka dostępną dla producenta 31 marca poprzedzającego rozpoczęcie 12-miesięcznego okresu stosowania programu dodatkowego poboru, zaczynając w danym roku kalendarzowym; jeżeli ta ilość jest nieznana w dniu złożenia wniosku, to należy ją podać właściwemu organowi władzy możliwie jak najwcześniej;

b)	zobowiązanie rolnika, że nie zwiększy swojej indywidualnej ilości referencyjnej ponad limit ilościowy ustalony w art. 125 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 w okresie 12 miesięcy rozpoczynającym się w dniu złożenia wniosku.

Litera b) nie ma zastosowania, jeżeli Państwo Członkowskie zniosło limit ilościowy.

2.   Wnioski składane są w ciągu całego, wyznaczonego przez Państwo Członkowskie, okresu sześciu miesięcy w trakcie roku kalendarzowego.

Państwa Członkowskie mogą wprowadzić odrębne okresy na składanie wniosków w ciągu tego całego okresu.

Artykuł 103

Średni udój mleka

Średni udój mleka jest obliczany na podstawie średnich udojów podanych w załączniku XVI. Jednakże do takich obliczeń Państwa Członkowskie mogą użyć dokumentu honorowanego przez Państwa Członkowskie i poświadczającego średni udój ze stada mlecznego rolnika.

Artykuł 104

Dodatkowa premia krajowa

1.   Dodatkowa premia za cielęta nieodstawione może być, zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 125 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, przyznana tylko rolnikowi, który w tym samym roku kalendarzowym otrzymuje premię za cielęta nieodstawione.

Dodatkowa premia krajowa za cielęta nieodstawione jest przyznawana tylko w granicach limitu liczby zwierząt zakwalifikowanych do premii za cielęta nieodstawione, o ile będzie to właściwe po zastosowaniu redukcji proporcjonalnej, ustalonej art. 129 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

2.   Państwa Członkowskie mogą ustalić dodatkowe warunki przyznawania dodatkowej premii krajowej za cielęta nieodstawione. Państwa Członkowskie informują o tym Komisję w odpowiednim terminie przed wejściem w życie takich warunków.

3.   Najpóźniej do 1 września każdego roku kalendarzowego Komisja decyduje, które Państwa Członkowskie spełniają warunki ustalone art. 125 ust. 5 akapit trzeci rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

Artykuł 105

Pułapy indywidualne

Państwa Członkowskie wyznaczają indywidualny pułap na rolnika zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 126 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

Artykuł 106

Powiadomienia

1.   Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję najpóźniej do 1 marca 2005 r. o jakichkolwiek zmianach procedur stosowanych przy wdrażaniu redukcji indywidualnych pułapów zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 126 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

2.   Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję:

a)	najpóźniej do 1 marca 2005 r. — o jakiejkolwiek zmianie metody obliczania redukcji, ustalonej w art. 127 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1782/2003;

b)	przed 1 stycznia każdego roku, gdzie ma to zastosowanie, o jakichkolwiek nowelizacjach środków uruchamianych zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 127 ust. 2 lit. a) tego rozporządzenia.

3.   Używając tabel podanych w części 3 załącznika XVIII, Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję najpóźniej do 1 marca wstępnie i najpóźniej do 31 lipca ostatecznie w każdym roku kalendarzowym, podając następujące informacje:

a)	liczba praw do premii zwróconych bez wypłaty kompensacyjnej do rezerwy państwowej po przeniesieniu praw bez przekazywania gospodarstw w trakcie poprzedniego roku kalendarzowego;

b)	liczba niewykorzystanych praw do premii, zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 109 ust. 2, przeniesionych do rezerwy państwowej w trakcie poprzedniego roku kalendarzowego;

c)	liczba praw przyznanych na mocy art. 128 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 w poprzednim roku kalendarzowym.

Artykuł 107

Prawa uzyskane bezpłatnie

Z wyjątkiem należycie uzasadnionych przypadków, jeżeli rolnik uzyskał bezpłatnie z rezerwy państwowej prawa do premii, to nie ma prawa do przeniesienia i/lub czasowej dzierżawy swoich praw w trakcie trzech kolejnych lat kalendarzowych.

Artykuł 108

Wykorzystanie praw

1.   Rolnik posiadający prawa może je wykorzystywać, korzystając sam z takich praw i/lub wydzierżawiając takie prawa innemu producentowi.

2.   Jeżeli rolnik nie wykorzystał co najmniej minimalnego procentu swoich praw, ustalonego zgodnie z ust. 4, w trakcie każdego roku kalendarzowego, część niewykorzystana jest przenoszona do rezerwy państwowej z wyjątkiem przypadku:

—

gdy rolnik posiada maksymalnie siedem praw do premii, jeżeli taki rolnik nie wykorzystał minimalnego procentu swoich praw, ustalonych zgodnie z paragrafem 4, w trakcie każdego z dwóch kolejnych lat kalendarzowych, część niewykorzystana w trakcie ostatniego roku kalendarzowego jest przenoszona do rezerwy państwowej,

—	gdy rolnik uczestniczy w programie intensyfikacji honorowanym przez Komisję,

—	gdy rolnik uczestniczy w programie wcześniejszej emerytury honorowanym przez Komisję, w którym przeniesienie i/lub czasowa dzierżawa praw nie są obowiązkowe, lub

—	w nadzwyczajnych i należycie uzasadnionych przypadkach.

3.   Czasowa dzierżawa dotyczyć może wyłącznie pełnych lat kalendarzowych i łączy się z co najmniej minimalną liczb zwierząt określoną w art. 109 ust. 1. Pod koniec każdego okresu czasowej dzierżawy, który to okres nie może przekraczać trzech kolejnych lat, rolnik — z wyjątkiem przypadku przeniesienia praw — odzyskuje wszystkie swoje prawa dla siebie przez co najmniej dwa kolejne lata kalendarzowe. Jeżeli rolnik nie korzysta osobiście z co najmniej minimalnego procentu swoich praw, ustalonego zgodnie z ust. 4, w trakcie każdego z dwóch lat, Państwo Członkowskie — z wyjątkiem przypadków nadzwyczajnych i należycie uzasadnionych — wycofuje i zwraca rocznie do rezerwy państwowej tę część praw niewykorzystanych przez rolnika.

Jednakże w przypadku rolników uczestniczących w programach wcześniejszej emerytury honorowanych przez Komisję Państwa Członkowskie mogą przedłużyć łączny okres trwania czasowej dzierżawy na podstawie takich programów.

Rolnicy, którzy zobowiązali się do uczestnictwa w programie intensyfikacji zgodnie ze środkami opisanymi w art. 2 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Rady (EWG) nr 2078/92 (37) bądź w programie intensyfikacji zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 22 i 23 rozporządzenia (WE) nr 1257/1999 (38), nie mają prawa do czasowej dzierżawy i/lub przeniesienia swoich praw w całym okresie uczestnictwa. Postanowienie to jednak nie ma zastosowania w przypadkach, gdy program dopuszcza przeniesienie i/lub czasową dzierżawę praw na rzecz rolników, których uczestnictwo w środkach innych niż środki opisane w niniejszym akapicie wymaga nabycia praw.

4.   Minimalny procent wykorzystania praw do premii wynosi 70 %. Jednakże Państwa Członkowskie mogą zwiększyć ten procent do 100 %.

Państwa Członkowskie informują Komisję z wyprzedzeniem o procencie, jaki mają zamiar stosować, bądź o jakiejkolwiek zmianie takiego procentu.

Artykuł 109

Przeniesienie praw i czasowa dzierżawa

1.   Państwa Członkowskie mogą ustalić na podstawie swoich struktur produkcji minimalną liczbę praw do premii, które mogą być przedmiotem częściowego przeniesienia niełączącego się z przekazaniem gospodarstwa. Takie minimum nie może przekroczyć liczby pięciu praw do premii.

2.   Przeniesienia praw do premii i czasowa dzierżawa takich praw mają moc obowiązującą tylko po powiadomieniu o nich właściwych organów władzy Państwa Członkowskiego wspólnie przez rolnika, który przenosi i/lub wydzierżawia prawa, oraz przez rolnika, który otrzymuje te prawa.

Takie powiadomienie następuje przed ostatecznym terminem ustalonym przez Państwo Członkowskie i nie później niż w dniu, w którym rolnik otrzymujący prawa złoży swój wniosek o premię, z wyjątkiem przypadków gdy przeniesienie praw nabiera mocy w drodze dziedziczenia. W takim przypadku rolnik, który otrzymuje prawa, będzie w stanie dostarczyć odpowiednie dokumenty prawne potwierdzające, że jest beneficjantem zmarłego rolnika.

Artykuł 110

Zmiana indywidualnego pułapu

W przypadku przeniesienia bądź czasowej dzierżawy praw do premii Państwa Członkowskie ustalają nowe indywidualne pułapy i powiadamiają zainteresowanych rolników o liczbie przysługujących im praw do premii nie później niż w 60 dni od ostatniego dnia okresu, w którym rolnik złożył swój wniosek.

Ustęp pierwszy nie ma zastosowania w przypadku, gdy przeniesienie następuje w drodze dziedziczenia.

Artykuł 111

Rolnicy niebędący właścicielami uprawianego gruntu

Rolnicy uprawiający wyłącznie grunty publiczne lub grunty we wspólnym posiadaniu, którzy zdecydują się na przerwanie uprawiania takich gruntów i na przeniesienie wszystkich swoich praw na innego rolnika, sa traktowani w taki sam sposób jak rolnicy, którzy sprzedają bądź przekazują swoje gospodarstwa. We wszystkich pozostałych przypadkach tacy rolnicy są traktowani w taki sam sposób jak rolnicy, którzy tylko przenoszą swoje prawa do premii.

Artykuł 112

Przeniesienie przez rezerwę państwową

Jeżeli Państwa Członkowskie postanowią, że przeniesienie praw bez przekazywania gospodarstwa ma się odbywać przez rezerwę państwową, zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 127 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, stosują wówczas postanowienia krajowe analogiczne do postanowień ustalonych w art. 109 — 111. Ponadto w takim przypadku:

—	Państwa Członkowskie mogą postanowić, że czasowa dzierżawa musi się odbywać przez rezerwę państwową;

—

przy przenoszeniu praw do premii bądź w przypadku czasowej dzierżawy tych praw w okolicznościach, w których zastosowanie ma pierwsze tiret, przeniesienia do rezerwy mają moc obowiązującą dopiero po zakomunikowaniu ich przez właściwe organy władzy Państwa Członkowskiego rolnikowi, który dokonuje przeniesienia praw i/lub wydzierżawia prawa, zaś przeniesienia z rezerwy na innego rolnika mają moc obowiązującą dopiero po zakomunikowaniu ich przez te organy temu rolnikowi.

Ponadto takie postanowienia muszą gwarantować, że wypłata będzie dokonywana przez Państwo Członkowskie za część praw inną niż część opisana w art. 127 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, odzwierciedlając sytuację, jaka miałaby miejsce, gdyby przeniesienie nastąpiło bezpośrednio między rolnikami, w szczególności z uwzględnieniem tendencji produkcyjnych w danym Państwie Członkowskim. Taka wypłata będzie równa wypłacie, której zażądano by od rolników otrzymujących ekwiwalentne prawa z rezerwy państwowej.

Artykuł 113

Prawa częściowe

1.   Jeżeli obliczenia sporządzane na podstawie art. 105 — 112 dają w wyniku liczby, które nie są całkowite, to uwzględnia się tylko pierwsze miejsce po przecinku.

2.   Jeżeli zastosowanie postanowień zawartych w niniejszej sekcji daje w wyniku częściowe prawa do premii, czy to dla rolników czy dla rezerwy państwowej, to takie prawa częściowe są sumowane.

3.   Jeżeli rolnik posiada prawo częściowe, to takie częściowe prawo daje wyłącznie uprawnienia do odpowiadającego mu ułamka kwoty jednostkowej premii i — tam gdzie ma to zastosowanie — dodatkowej premii krajowej opisanej w art. 104 oraz dopłaty za intensyfikację opisanej w art. 118.

Artykuł 114

Program specjalny dotyczący jałówek

1.   Państwa Członkowskie pragnące skorzystać z możliwości zaoferowanej w art. 129 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 informują Komisję o takim zamiarze i jednocześnie powiadamiają Komisję o odnośnych danych, które umożliwiają ustalenie, czy warunki określone w art. 129 ust. 1 tego rozporządzenia zostały spełnione.

Ponadto — tam gdzie to dotyczy — zainteresowane Państwa Członkowskie podają wyznaczony przez siebie specjalny pułap.

Komisja decyduje, które Państwa Członkowskie spełniają warunki ustalone w art. 129 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

Decyzje obowiązujące w chwili wejścia w życie niniejszego rozporządzenia nadal maja zastosowanie.

2.   Państwa Członkowskie spełniające warunki ustalone w art. 129 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 powiadamiają Komisję przed 1 stycznia danego roku o jakichkolwiek modyfikacjach specjalnego pułapu krajowego wyznaczonego przez te Państwa Członkowskie.

3.   Państwa Członkowskie stosujące specjalny program ustalają kryteria gwarantujące, że premia będzie wypłacana rolnikom, których stado jałówek jest przeznaczone do odnowy stada krów. Te kryteria mogą w szczególności zawierać limit wiekowy i/lub wymagania odnośnie do rasy. Państwa Członkowskie informują Komisję przed 1 stycznia danego roku o przyjętych kryteriach. Jakiekolwiek późniejsze modyfikacje są komunikowane Komisji przed 1 stycznia danego roku.

4.   Jeżeli zastosowanie redukcji proporcjonalnej, opisanej w art. 129 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, daje w wyniku liczbę kwalifikujących się zwierząt mniejszą od liczby całkowitej, przyznaje się odpowiadający ułamek dziesiątej części jednostkowej premii i — tam gdzie to dotyczy — dodatkowej premii krajowej opisanej w art. 104 oraz dopłaty za intensyfikację opisanej w art. 118. W tym celu uwzględnia się jedynie pierwsze miejsce po przecinku.

5.   W Państwach Członkowskich stosujących program specjalny wymagania ustalone w art. 125 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 dotyczące minimalnej obowiązującej liczby zachowywanych zwierząt muszą być całkowicie spełnione, zarówno w przypadku cieląt nieodstawionych, jeżeli rolnik złożył wniosek na cielęta nieodstawione, jak i w przypadku jałówek, o ile rolnik złożył wniosek na jałówki.

6.   Do tego programu specjalnego nie mają zastosowania postanowienia zawarte w art. 105 — 113.

Artykuł 115

Zaokrąglanie liczby zwierząt

Jeżeli w wyniku obliczeń maksymalnej liczby jałówek wyrażonej w procentach, zgodnie z opisem w art. 125 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, otrzymuje się liczbę, która nie jest liczbą całkowitą, taka liczba jest zaokrąglana w dół do najbliższej liczby całkowitej, o ile jest mniejsza od 0,5, i w górę do najbliższej liczby całkowitej, o ile jest równa lub większa od 0,5.

SEKCJA 4

Postanowienia wspólne odnoszące się do premii specjalnej i do premii za cielęta nieodstawione

Podsekcja 1

Postanowienia ogólne

Artykuł 116

Wnioski o premię specjalną i premię za cielęta nieodstawione

1.   Państwa Członkowskie mogą z powodów administracyjnych postanowić, by wnioski pomocowe o dopłaty bezpośrednie, opisane w art. 22 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, dotyczące premii specjalnej i premii za cielęta nieodstawione były składane na minimalną liczbę zwierząt, pod warunkiem że taka liczba nie przekracza trzech.

2.   Bez uszczerbku dla postanowień zawartych w art. 102 ust. 2 i 118c ust. 2 Państwa Członkowskie mogą wyznaczyć okresy i daty składania wniosków o premię oraz liczbę wniosków, które rolnicy mogą złożyć na jeden program premiowania i na jeden rok kalendarzowy.

Artykuł 117

Gęstość hodowlana

1.   Dla każdego rolnika, który w jednym i tym samym roku kalendarzowym składa wniosek o dopłaty bezpośrednie opisane w art. 22 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 dotyczące premii specjalnej bądź premii za cielęta nieodstawione, właściwe organy władzy ustalą liczbę JIŻ (jednostki inwentarza żywego), odpowiadającą liczbie zwierząt, na którą można przyznać premię specjalną bądź premię za cielęta nieodstawione z uwzględnieniem areału pastewnego w gospodarstwie tego rolnika.

2.   Przy ustalaniu gęstości hodowlanej określonej w art. 131 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 zastosowanie ma następująca procedura:

a)	uwzględniana jest indywidualna ilość referencyjna mleka, posiadana przez rolnika w 31 marca poprzedzającym rozpoczęcie 12-miesięcznego okresu na składanie wniosków w ramach programu dodatkowego poboru, który to okres rozpoczyna się w danym roku kalendarzowym;

b)	liczba krów mlecznych wymagana do produkcji takiej indywidualnej ilości referencyjnej jest obliczana zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 103 niniejszego rozporządzenia.

3.   Przy wyznaczaniu liczby zwierząt kwalifikujących się do premii:

a)	liczba hektarów, wyznaczona zgodnie z zasadami ustalonymi w systemie zintegrowanym, jest mnożona przez gęstość hodowlaną opisaną w art. 131 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003;

b)	liczba JIŻ odpowiadająca liczbie krów mlecznych wymaganej do produkcji ilości referencyjnej mleka posiadanej przez rolnika jest odejmowana od otrzymanego w ten sposób wyniku;

c)	liczba JIŻ odpowiadająca liczbie owiec i/lub kóz, na którą opiewa składany wniosek, jest odejmowana od otrzymanego w ten sposób wyniku.

Ostateczny, obliczony w ten sposób wynik odpowiada maksymalnej liczbie JIŻ, na którą można przyznać premię specjalną i premię za cielęta nieodstawione.

4.   Państwa Członkowskie informują każdego zainteresowanego rolnika o gęstości hodowlanej, ustalonej w przypadku takiego rolnika, oraz o wynikłej liczbie JIŻ, na którą można przyznać premię.

Podsekcja 2

Program dopłat za intensyfikację

(Art. 132 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003)

Artykuł 118

Uczestnictwo w programie dopłat za intensyfikację

1.   Rolnicy pragnący zakwalifikować się do dopłaty za intensyfikację zaznaczają we wniosku o dopłaty bezpośrednie, opisane w art. 22 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, że pragną uczestniczyć w programie dopłat za intensyfikację.

2.   Zwierzęta uznane za bydło, które uzyskało już premię specjalną w rozumieniu art. 88, nie kwalifikują się do dopłaty za intensyfikację.

Artykuł 118a

Wyznaczanie gęstości hodowlanej w drodze spisu

1.   Celem sprawdzenia, czy łączna liczba zwierząt obliczona zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 132 ust. 3 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 spełnia wymagania odnośnie do gęstości hodowlanej ustalone w art. 132 ust. 2 tego rozporządzenia, Państwa Członkowskie wyznaczają każdego roku co najmniej pięć terminów spisu zwierząt i informują o tym Komisję.

Z wyjątkiem przypadków, gdy Państwa Członkowskie decydują, że terminem spisu może być dowolny dzień roku, terminy spisu są rozłożone przypadkowo w taki sposób, by stanowiły reprezentatywny obraz całego roku, przy czym terminy te są zmieniane co rok, a każdy termin spisu jest wyznaczany a posteriori i podawany rolnikowi najwcześniej w dwa tygodnie po wyznaczeniu.

2.   W dniu spisu zwierzęta są zliczane według jednej z metod opisanych poniżej, których wybór pozostawia się do decyzji Państwa Członkowskiego:

a)

Państwa Członkowskie mogą zażądać od każdego rolnika deklaracji na podstawie prowadzonej przez niego ewidencji hodowlanej przed terminem wyznaczanym przez Państwo Członkowskie na temat liczby JIŻ bądź liczby zwierząt z każdej z dwóch kategorii bydła rogatego opisanych w tabeli przeliczeniowej podanej w art. 131 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1782/2003;

b)

Państwa Członkowskie mogą korzystać ze skomputeryzowanych baz danych, opisanych w art. 3 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1760/2000, w celu wyznaczenia liczby JIŻ, pod warunkiem że takie bazy danych zawierają zadowalające dla danego Państwa Członkowskiego i dokładne gwarancje co do dokładności zawartych w nich danych do celów programu dopłat za intensyfikację.

3.   Liczba JIŻ zastosowana do kontroli, czy rolnik spełnia kryteria gęstości hodowlanej ustalone w art. 132 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, jest średnią arytmetyczną liczb JI, zliczonych w terminie spisu plus liczby JIŻ odpowiadające owcom i kozom, na które złożono wnioski o premię za ten sam rok kalendarzowy.

Jeżeli jednak Państwa Członkowskie zdecydują, że terminem spisu może być dowolny dzień roku, to Państwa Członkowskie mogą postanowić, że liczby wymienione w ust. 2 lit. a) oraz b) są obliczane pro rata temporis za okres, w którym zwierzęta są obecne w gospodarstwie.

4.   Państwa Członkowskie uruchamiają środki konieczne do zastosowania art. 29 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 w przypadku rolników, którzy przez nienormalne zaniżanie gęstości hodowlanej inwentarza przez część roku sztucznie tworzą warunki wymagane na mocy art. 132 tego rozporządzenia.

Artykuł 118b

Uproszczone wyznaczanie gęstości hodowlanej

1.   W drodze odstępstwa od art. 118a Państwa Członkowskie mogą dać rolnikom opcję wyboru uproszczonego planu obliczania gęstości hodowlanej.

W takim przypadku we wniosku o pomoc rolnik zamieszcza:

a)	deklarację, że każdego dnia spełniał warunek maksymalnej gęstości hodowlanej ustalony w art. 132 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 do daty złożenia swojego wniosku o pomoc;

b)	zobowiązanie do spełnienia każdego dnia tego warunku maksymalnej gęstości hodowlanej w okresie między datą złożenia przez rolnika wniosku o pomoc a 31 grudnia.

Jeżeli dane Państwo Członkowskie decyduje się na stosowanie art. 132 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, to rolnik podaje w swoim wniosku, której z dwóch maksymalnych gęstości hodowlanych przestrzega. Rolnik może zmienić tę decyzję przed komunikatem o wizji lokalnej kontrolującej liczbę jego zwierząt.

Rolnik może powiadomić właściwy organ władzy o anulowaniu zobowiązania opisanego w akapicie drugim lit. b) przed komunikatem o wizji lokalnej kontrolującej liczbę jego zwierząt. W takim przypadku rolnik nie kwalifikuje się do dopłaty za intensyfikację.

Deklaracja oraz zobowiązanie, wzmiankowane w akapicie drugim, sa przedmiotem kontroli i postanowień karnych zapewnionych w systemie zintegrowanym.

2.   Jeżeli Państwa Członkowskie decydują się na stosowanie lub zaprzestanie stosowania opcji ustalonej w art. 132 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, wówczas informują Komisję o swojej decyzji przed 1 stycznia danego roku kalendarzowego.

Artykuł 118c

Rolnicy w strefach górskich

1.   Państwa Członkowskie pragnące wykorzystać możliwość zastrzeżoną w art. 132 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 informują o tym Komisję i jednocześnie powiadamiają Komisję o odnośnych danych, umożliwiających ustalenie, czy spełnione są warunki opisane w tym artykule.

Na potrzeby art. 132 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 termin „rolnik w strefie górskiej” oznacza jedną z następujących osób:

a)	rolnik, którego gospodarstwo jest usytuowane w strefie górskiej;

b)	rolnik, którego co najmniej 50 % areału pastewnego jest usytuowane w strefie górskiej.

Komisja decyduje, które Państwa Członkowskie spełniają warunki ustalone w art. 132 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

Decyzje obowiązujące w chwili wejścia w życie niniejszego rozporządzenia nadal mają zastosowanie.

2.   Bez uszczerbku dla postanowień zawartych w art. 118 ust. 1 rolnicy pragnący zakwalifikować się do dopłat za intensyfikację na mocy ust. 1 niniejszego artykułu oświadczają we wniosku o pomoc, że wnioskują dopłatę za intensyfikację. Przez co najmniej sześć kolejnych miesięcy, licząc od daty złożenia wniosku opisanego w art. 118, rolnicy utrzymują liczbę krów mlecznych równą co najmniej liczbie krów mlecznych, dla których wnioskowano dopłatę za intensyfikację. Taki sześciomiesięczny okres zachowania rozpoczyna się w dniu następnym po złożeniu wniosku.

Wnioski sa składane w całym okresie sześciu miesięcy w trakcie roku kalendarzowego, który to okres określi Państwo Członkowskie.

Państwa Członkowskie mogą wprowadzić odrębne okresy składania wniosków w ciągu tego całego okresu.

Artykuł 118d

Maksymalna liczba krów mlecznych kwalifikujących się do dopłaty

Liczba krów mlecznych, na które przyznana zostaje rolnikowi dopłata za intensyfikację, nie może przekroczyć żadnej z niżej podanych liczb:

a)

liczba krów mlecznych konieczna do produkcji indywidualnej ilości referencyjnej mleka, posiadanej przez rolnika 31 marca poprzedzającego rozpoczęcie 12-miesięcznego okresu zastosowania programu dodatkowego poboru, rozpoczynającego się w danym roku kalendarzowym; taka liczba krów będzie obliczana z zastosowaniem średniego udoju mleka zdefiniowanego w załączniku XVI;

b)	łączna liczba krów w gospodarstwie, wyznaczona zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 118a, minus liczba cieląt nieodstawionych odpowiadająca pułapowi indywidualnemu.

Artykuł 119

Postanowienia ogólne

1.   Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o każdej zmianie definicji terminu „grunt pastewny” zastosowanego na potrzeby art. 132 ust. 3 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 przed 1 stycznia danego roku.

2.   Na potrzeby obliczenia gęstości hodowlanej zgodnie z niniejszą podsekcją pod uwagę brane są tylko dwa pierwsze miejsca po przecinku.

3.   W przypadku gdy właściwe służby weterynaryjne zdecydują, że żadne zwierzę nie może opuścić jednostki produkcyjnej inaczej niż na ubój, liczba jednostek inwentarza żywego zapisana na gospodarstwo mnożona jest przez współczynnik 0,8 na potrzeby zastosowania niniejszej podsekcji.

Ten środek będzie ograniczony do okresu — plus 20 dni — w ciągu którego zastosowanie ma decyzja opisana w akapicie pierwszym, pod warunkiem że rolnik poinformował właściwy organ władzy na piśmie w ciągu 10 dni roboczych od decyzji o obecności przedmiotowych zwierząt i zaangażował wszelkie środki, konieczne do zapobieżenia i/lub ograniczenia występowania pomoru zwierząt.

SEKCJA 5

Premia ubojowa

(Art. 130 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003)

Artykuł 120

Państwa Członkowskie mogą postanowić, by celem zakwalifikowania się do premii ubojowej na dany rok kalendarzowy każdy rolnik przed złożeniem lub w chwili złożenia pierwszego wniosku za ten rok kalendarzowy złożył oświadczenie o uczestnictwie.

Jednakże w przypadku gdy rolnik nie wprowadza żadnych zmian w oświadczeniu o uczestnictwie, Państwo Członkowskie może zgodzić się na utrzymanie w mocy poprzedniego oświadczenia.

Artykuł 121

Wnioski

1.   We wnioskach o pomoc podaje się informacje konieczne do wypłaty premii ubojowej, w szczególności datę urodzenia zwierzęcia w przypadku zwierząt urodzonych po 1 stycznia 1998 r.

Wnioski o pomoc są składane w okresie, który określa Państwo Członkowskie, a który nie może przekroczyć sześciu miesięcy od daty uboju zwierzęcia lub — jeżeli zwierzę jest przeznaczone na wywóz — po upływie terminu opuszczenia przez zwierzę terytorium celnego Wspólnoty, i wygasa nie później niż na koniec lutego kolejnego roku, z wyjątkiem przypadków nadzwyczajnych, o których będzie decydowało dane Państwo Członkowskie, do którego zwierzęta są wysyłane lub wywożone. Bez uszczerbku dla tego limitu czasowego Państwa Członkowskie mogą ustalić okresy i daty składania wniosków o pomoc i mogą określić liczbę wniosków, które każdy rolnik może złożyć w jednym roku kalendarzowym.

Państwa Członkowskie mogą zezwolić na składanie wniosków przez osobę inną niż rolnik. W takich przypadkach wniosek należy opatrzyć nazwiskiem i adresem rolnika, który podlega kwalifikacji do premii ubojowej.

Oprócz wymagań wprowadzonych w ramach systemu zintegrowanego każdy wniosek zawiera następujące elementy:

a)

w przypadkach gdy pomoc jest przyznawana w momencie uboju — certyfikat bądź jakikolwiek dokument, sporządzony bądź poświadczony przez rzeźnię, zawierający co najmniej te same informacje, a więc podający następujące dane: i) nazwa i adres rzeźni (bądź równorzędny kod), ii) data uboju oraz numer identyfikacyjny i ubojowy zwierzęcia, iii) w przypadku cieląt — waga tuszy, z wyjątkiem gdy zastosowanie ma art. 122 ust. 4;

b)

w przypadkach gdy zwierzę jest eksportowane do kraju trzeciego: i) nazwa i adres eksportera (bądź równorzędny kod), ii) numer identyfikacyjny zwierzęcia, iii) deklaracja eksportowa podająca wiek zwierzęcia w przypadku zwierząt urodzonych po 1 stycznia 1998 r. i w przypadku cieląt, z wyjątkiem gdy zastosowanie ma art. 122 ust. 4, waga żywca, która nie może przekroczyć 300 kilogramów, iv) dowód na to, że zwierzę opuściło obszar celny Wspólnoty, przedstawiony analogicznie jak w przypadku dopłat do wywozu.

Państwa Członkowskie mogą postanowić, że informacje podane w akapicie czwartym lit. a) oraz b) są wysyłane przez organ bądź organy zaakceptowane przez Państwo Członkowskie, z możliwym użyciem technologii informatycznej.

Państwa Członkowskie będą prowadziły regularne i niezapowiadane kontrole dokładności wystawianych certyfikatów bądź dokumentów i — tam gdzie to dotyczy — informacji opisanych w akapicie czwartym.

2.   W drodze odstępstwa od ust. 1 Państwa Członkowskie mogą postanowić, by informacje na temat uboju zwierząt wprowadzane do skomputeryzowanych baz danych opisanych w art. 3 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1760/2000, wysyłane do właściwego organu władzy przez rzeźnie, były uważane za wnioski o premię ubojową na rzecz rolników, pod warunkiem że takie bazy danych dają — ku satysfakcji Państwa Członkowskiego — odpowiednią pewność co do dokładności zawartych w nich danych na potrzeby programu premii ubojowej i — tam gdzie to dotyczy — dopłaty ubojowej w postaci premii specjalnej i/lub dopłat dodatkowych, jeżeli są one płatne przy uboju, i/lub premii za ubój poza sezonem.

Państwa Członkowskie mogą jednak zezwolić na składanie wniosków. W takim przypadku Państwa Członkowskie mogą określić rodzaj informacji, które muszą towarzyszyć wnioskowi.

Państwa Członkowskie decydujące się na zastosowanie tego ustępu informują Komisję o jakiejkolwiek późniejszej zmianie przed wprowadzeniem takiej zmiany.

Państwa Członkowskie zapewniają, by dane udostępniane agencji płatniczej zawierały wszelkie informacje konieczne do wypłaty premii ubojowej, a zwłaszcza:

a)	typ i liczba zwierząt, zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 130 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, poddanych ubojowi w trakcie danego roku;

b)	informacje dotyczące zgodności z warunkiem limitu wiekowego i wagi tuszy, opisanym w tym artykule, i z okresem zachowania, opisanym w art. 123 niniejszego rozporządzenia;

c)	o ile dotyczy, informacje konieczne do wypłaty premii specjalnej w momencie uboju i/lub dopłat dodatkowych, o ile są one wypłacane za ubój, i/lub premii za ubój poza sezonem.

3.   Dla zwierząt, które były przedmiotem obrotu wewnątrz Wspólnoty po upływie okresu zachowania opisanego w art. 123, nawet gdy Państwo Członkowskie, w którym przeprowadzono ubój, zdecyduje się na stosowanie odstępstwa ustalonego w ust. 2 niniejszego artykułu, rzeźnia wydaje dokument opisany w niniejszym artykule ust. 1 akapit czwarty lit. a).

Jednakże jeżeli systemy przesyłania danych w dwóch Państwach Członkowskich są kompatybilne, to dwa Państwa Członkowskie mogą uzgodnić stosowanie systemu opisanego w ust. 2.

Państwa Członkowskie udzielają sobie wzajemnej pomocy dla zagwarantowania skuteczności kontroli autentyczności składanych dokumentów i/lub dokładności wymienianych danych. W tym celu Państwo Członkowskie, w którym dokonywana jest płatność, regularnie wysyła Państwu Członkowskiemu, w którym ma miejsce ubój, zestawienie w rozbiciu na certyfikaty wystawione przez rzeźnie (bądź informacje zastępujące takie certyfikaty), otrzymane od tego ostatniego Państwa Członkowskiego.

Artykuł 122

Waga i przedstawianie tusz

1.   Na potrzeby art. 130 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 tusze cieląt są przedstawiane po zdjęciu skóry, wypatroszeniu i wykrwawieniu, bez głowy i racic, lecz z wątrobą, nerkami i tłuszczem nerkowym.

2.   Uwzględniana waga jest wagą tuszy po schłodzeniu bądź wagą tuszy na ciepło, ustaloną możliwie jak najszybciej po uboju i zredukowaną o 2 %.

3.   Jeżeli tusze są przedstawiane bez wątroby, nerek i/lub tłuszczu nerkowego, to ciężar tuszy jest powiększany:

a)	o 3,5 kilograma na wątrobę;

b)	o 0,5 kilograma na nerki;

c)	o 3,5 kilograma na tłuszcz nerkowy.

4.   Państwa Członkowskie mogą postanowić, że jeżeli w momencie uboju lub wywozu cielę ma mniej niż sześć miesięcy, to wymaganie odnośnie do wagi opisane w art. 130 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 jest uznane za spełnione.

Jeżeli nie można ustalić wagi tuszy w rzeźni, to wymaganie dotyczące wagi opisane w art. 130 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 jest uznane za spełnione, o ile ciężar żywca nie przekracza 300 kilogramów.

Artykuł 123

Beneficjant premii

1.   Premia ubojowa jest wypłacana rolnikowi, który zachował zwierzę przez minimalny okres zachowania dwóch miesięcy, kończący się wcześniej niż na jeden miesiąc przed ubojem bądź kończący się wcześniej niż na dwa miesiące przed wywozem.

2.   W przypadku cieląt poddawanych ubojowi przed osiągnięciem wieku trzech miesięcy okres zachowania wynosi jeden miesiąc.

Artykuł 124

Pułapy krajowe

1.   Pułapy krajowe, wzmiankowane w art. 130 ust. 1 i 3 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, zostały ustalone w załączniku XVII do niniejszego rozporządzenia.

2.   Jeżeli zastosowanie redukcji proporcjonalnej opisanej w art. 130 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 daje w wyniku liczbę zakwalifikowanych zwierząt mniejszą od liczby całkowitej, to przyznawany jest ułamek odpowiadający dziesiątej części jednostkowej kwoty premii ubojowej. W tym celu należy uwzględniać tylko pierwsze miejsce po przecinku.

SEKCJA 6

Dopłaty dodatkowe

(Art. 133 — 136 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003)

Artykuł 125

Uzgodnienia krajowe

Szczegółowe informacje na temat uzgodnień krajowych, opisane w art. 137 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, zawierają następujące dane:

1)

W przypadku dopłat do pogłowia, o ile mają zastosowanie: a) orientacyjne kwoty na głowę w każdej kategorii zwierzęcia oraz uzgodnienia dotyczące pomocy; b) orientacyjne prognozy łącznych wydatków na każdą kategorię zwierzęcia z wyszczególnieniem, czy takie dopłaty będą dokonywane w formie uzupełnienia premii ubojowej, oraz liczba przedmiotowych zwierząt; c) wymagania specjalne dotyczące gęstości hodowlanej, z wyjątkiem dopłaty w formie uzupełnienia premii ubojowej; d) limit pogłowia samców bydła rogatego na gospodarstwo, o ile dotyczy; e) pozostałe informacje na temat zasad stosowania. Kategorie zwierząt wspomniane w lit. a) i b) są następujące: buhaje, młode woły, cielęta nieodstawione, krowy mleczne, jałówki kwalifikujące się do premii za cielęta nieodstawione oraz pozostałe jałówki bądź jakakolwiek podgrupa zwierząt określona przez Państwo Członkowskie i włączona do tych kategorii;

2)	W przypadku dopłat obszarowych, tam gdzie to konieczne: a) obliczenie regionalnych areałów bazowych; b) orientacyjne kwoty na jeden hektar; c) orientacyjne prognozy łącznych wydatków oraz liczby przedmiotowych hektarów; d) pozostałe informacje na temat zasad stosowania.

SEKCJA 7

Postanowienia ogólne

Artykuł 126

Wypłata zaliczek

1.   Zgodnie z art. 28 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, na podstawie wyników kontroli administracyjnych i wizji lokalnych właściwy organ władzy wypłaci rolnikowi — za liczbę zwierząt uznanych za kwalifikujące się — zaliczkę w wysokości 60 % premii specjalnej, premii za cielęta nieodstawione oraz premii ubojowej.

W przypadku premii specjalnej programu specjalnego dla jałówek opisanego w art. 114 oraz premii ubojowej Państwa Członkowskie mogą obniżyć procent zaliczki, jednak zaliczka nie może być niższa od 40 %.

Ponadto na podstawie kontroli administracyjnych i wizji lokalnych Państwa Członkowskie mogą zadecydować, że wypłacą rolnikom zaliczkę w wysokości maksymalnie 60 % kwoty dopłat dodatkowych opisanych w art. 133 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

Zaliczki nie wolno wypłacać przed 16 października roku kalendarzowego, za który wnioskowana jest premia bądź za który przyznawana jest dopłata dodatkowa.

2.   Ostateczna wypłata premii bądź dopłaty dodatkowej jest kwotą równą różnicy między zaliczką a kwotą premii bądź dopłaty dodatkowej, do której rolnik jest uprawniony.

Artykuł 127

Rok przydziału

1.   Termin składania wniosków stanowi termin operacyjny stosowany do określania roku, na który przydzielane są zwierzęta objęte premią specjalną, premią za cielęta nieodstawione, premią za ubój poza sezonem oraz programem dopłat za intensyfikację, oraz do wyznaczenia liczby JIŻ stosowanej do obliczenia gęstości hodowlanej.

Jeżeli jednak premia specjalna jest przyznawana zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 93, to kwota premii możliwej do uzyskania jest kwotą obowiązującą w 31 grudnia roku, w którym miał miejsce ubój lub wywóz w następujących przypadkach:

a)	jeżeli zwierzę poddano ubojowi bądź wywieziono nie później niż 31 grudnia;

b)	jeżeli wniosek o premię na to zwierzę złożono po upływie tego terminu.

2.   W przypadku premii ubojowej do celów stosowania współczynnika pomocy i obliczenia redukcji proporcjonalnej zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 124 rokiem przydziału jest rok uboju lub wywozu.

Artykuł 128

Przeliczenie na walutę krajową

Przeliczenie na walutę krajową kwot premii, dopłaty za intensyfikację oraz dopłat dodatkowych jest dokonywane zgodnie ze średnią kursów wymiany — obliczoną pro rata temporis — obowiązujących w grudniu poprzedzającym rok przydziału wyznaczony zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 127. Średni kurs wymiany jest ustalany przez Komisję w następnym miesiącu.

Artykuł 129

Kary za nielegalne użycie bądź posiadanie pewnych substancji lub produktów

W przypadku uporczywego naruszania przez nielegalne używanie bądź posiadanie substancji lub produktów niedopuszczonych przez odnośne wspólnotowe przepisy weterynaryjne Państwa Członkowskie wyznaczają — w zależności od stopnia naruszenia — długość okresu wykluczenia z programów pomocy na mocy art. 140 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

Artykuł 130

Wyznaczenie indywidualnej ilości referencyjnej mleka

Do końca jedenastego okresu ustalonego w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1788/2003, w drodze odstępstwa od art. 102 ust. 1 lit. a), 117 ust. 2 lit. a) oraz 118d lit. a) niniejszego rozporządzenia, Państwo Członkowskie może zdecydować, by w odniesieniu do rolników produkujących mleko — którzy zwalniają bądź przejmują całość lub część indywidualnych ilości referencyjnych ze skutkiem na 31 marca bądź 1 kwietnia odpowiednio, zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 5 lit j) oraz k) rozporządzenia (WE) nr 1788/2003 bądź na mocy postanowień krajowych przyjętych celem wdrożenia art. 16, 17 i 18 tego rozporządzenia — na 1 kwietnia wyznaczyć następujące dane:

a)	maksymalna indywidualna ilość referencyjna mleka dostępnego do zakwalifikowania do premii za cielęta nieodstawione oraz maksymalna liczba cieląt nieodstawionych;

b)	przyznanie dopłat dodatkowych na głowę za krowy mleczne;

c)	liczba krów mlecznych z celem przyznania dopłaty za intensyfikację za krowy mleczne trzymane w gospodarstwach zlokalizowanych w strefach górskich;

d)	gęstość hodowlana.

Artykuł 130a

Wyznaczenie okresów zachowania

Ostatni dzień okresów zachowania, opisanych w art. 90, art. 94 ust. 1, art. 101, art. 118c ust. 2 i art. 123, będzie dniem — czy to roboczym, czy świątecznym — poprzedzającym dzień, który nosi tę samą datę co dzień rozpoczęcia tego okresu.

Artykuł 131

Powiadomienia

1.   W przypadku zastosowania art. 68 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 Państwa Członkowskie komunikują Komisji następujące dane:

a)

co rok, najpóźniej do 15 września — informacje dotyczące pierwszych sześciu miesięcy bieżącego roku i do 1 marca — informacje dotyczące drugich sześciu miesięcy poprzedniego roku na temat liczby cieląt, za które wnioskowano premię ubojową, oraz wskazanie, czy zwierzęta poddano ubojowi, czy też wywieziono;

b)

każdego roku najpóźniej do 31 lipca i za poprzedni rok kalendarzowy: i) liczba cieląt, za które faktycznie przyznano premię ubojową ze wskazaniem, czy pomoc przyznano za ubój czy za wywóz, oraz liczba przedmiotowych rolników; ii) liczba cieląt, za które nie przyznano premii ubojowej za poprzedni rok kalendarzowy z powodu zastosowania pułapów krajowych.

2.   Jeżeli zastosowanie ma art. 68 ust. 2 lit. a ppkt i) oraz ii) rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, to Państwa Członkowskie komunikują Komisji:

a)

co rok, najpóźniej do 15 września — informacje dotyczące pierwszych sześciu miesięcy bieżącego roku i do 1 marca — informacje dotyczące drugich sześciu miesięcy poprzedniego roku na temat: i) liczba krów, na którą wnioskowano premię za cielęta nieodstawione, rozbita zgodnie z programami opisanymi w art. 125 ust. 2 lit. a) oraz b) rozporządzenia (WE) nr 1782/2003; ii) liczba sztuk bydła rogatego innego niż cielęta, za które wnioskowano premię ubojową ze wskazaniem, czy zwierzęta poddano ubojowi, czy też wywieziono;

b)

każdego roku najpóźniej do 31 lipca i za poprzedni rok kalendarzowy: i) liczba cieląt i jałówek, za które faktycznie przyznano premię za cielęta nieodstawione, w rozbiciu zgodnie z programami opisanymi w art. 125 ust. 2 lit. a) oraz b) rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, oraz liczba przedmiotowych rolników w przypadku każdego programu; ii) o ile dotyczy — liczba zwierząt, za które nie przyznano premii za poprzedni rok kalendarzowy z uwagi na zastosowanie specjalnych pułapów krajowych na jałówki; iii) o ile dotyczy — przyznanie jakiejkolwiek premii krajowej oprócz premii za cielęta nieodstawione ze wskazaniem: — warunków przyznania premii, — kwoty przyznanej na jedno zwierzę; iv) liczba sztuk bydła rogatego innego niż cielęta, za które faktycznie przyznano premię ubojową ze wskazaniem, czy pomoc przyznano za ubój, czy za wywóz, oraz liczba przedmiotowych rolników; v) liczba sztuk bydła rogatego innego niż cielęta, za które nie przyznano premii ubojowej za poprzedni rok z powodu zastosowania pułapów krajowych.

3.   Jeżeli zastosowanie ma art. 68 ust. 2 lit. b) ppkt i) rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, to Państwa Członkowskie komunikują Komisji:

a)

co roku, najpóźniej do 15 września w przypadku informacji odnoszących się do pierwszych sześciu miesięcy bieżącego roku oraz do 1 marca w przypadku informacji odnoszących się do drugich sześciu miesięcy poprzedniego roku — liczba sztuk bydła rogatego innego niż cielęta, za które wnioskowano premię ubojową ze wskazaniem, czy zwierzęta poddano ubojowi, czy wywieziono.

b)

co roku, najpóźniej do 31 lipca oraz za poprzedni rok kalendarzowy: i) liczba sztuk bydła rogatego innego niż cielęta, za które faktycznie przyznano premię ubojową ze wskazaniem, czy zwierzęta poddano ubojowi, czy wywieziono, oraz liczba przedmiotowych rolników; ii) liczba sztuk bydła rogatego innego niż cielęta, za które nie przyznano premii ubojowej za poprzedni rok kalendarzowy z powodu zastosowania pułapów krajowych.

4.   Jeżeli zastosowanie ma art. 68 ust. 2 lit. b ppkt ii) rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, to Państwa Członkowskie komunikują Komisji:

a)

co roku, najpóźniej do 15 września w przypadku informacji odnoszących się do pierwszych sześciu miesięcy bieżącego roku oraz do 1 marca w przypadku informacji odnoszących się do drugich sześciu miesięcy poprzedniego roku — liczba samców bydła rogatego, za które wnioskowano premię specjalną, w rozbiciu na kategorie wiekowe oraz typ zwierzęcia (buhaj lub młody wół);

b)

co roku, najpóźniej do 31 lipca oraz za poprzedni rok kalendarzowy: i) liczba samców bydła rogatego, za które faktycznie przyznano premię specjalną, w rozbiciu na kategorie wiekowe oraz typ zwierzęcia (buhaj lub młody wół), oraz liczba przedmiotowych rolników; ii) liczba zwierząt w rozbiciu na kategorie wiekowe, za które nie przyznano premii specjalnej za poprzedni rok kalendarzowy z powodu zastosowania pułapu krajowego.

5.   Co roku, najpóźniej do 31 lipca Państwa Członkowskie komunikują Komisji za poprzedni rok kalendarzowy kwoty premii faktycznie wypłaconych zgodnie z decyzją podjętą w sprawie częściowego wdrożenia programu jednej dopłaty po zastosowaniu redukcji ustalonej w art. 139 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

6.   Jeżeli zastosowanie ma art. 71 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, to Państwa Członkowskie komunikują Komisji:

a)

tam gdzie dotyczy, co roku najpóźniej do 15 września, w przypadku informacji odnoszących się do pierwszego półrocza bieżącego roku oraz do 1 marca w przypadku informacji odnoszących się do drugiego półrocza poprzedniego roku — na temat liczby zwierząt, za które faktycznie przyznano premię za ubój poza sezonem, w rozbiciu zgodnie z tym, czy skorzystały z pierwszej czy drugiej transzy premii specjalnej, oraz liczby rolników odpowiadających każdej z dwóch kategorii wiekowych;

b)

każdego roku, najpóźniej do 31 lipca oraz za poprzedni rok kalendarzowy: i) liczba sztuk samców bydła rogatego w rozbiciu zgodnie z limitami ustalonymi w art. 132 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, za które faktycznie przyznano dopłatę za intensyfikację, oraz liczba przedmiotowych rolników, wykazana odrębnie zgodnie z tymi limitami; ii) liczba krów i jałówek, w rozbiciu zgodnie z limitami ustalonymi w art. 132 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, za które faktycznie przyznano dopłatę za intensyfikację, oraz liczba przedmiotowych rolników, wykazana odrębnie zgodnie z tymi limitami; iii) liczba krów mlecznych, za które faktycznie przyznano dopłatę za intensyfikację; iv) liczba zwierząt, za które faktycznie przyznano premię bez uwzględniania gęstości hodowlanej, oraz liczba przedmiotowych rolników.

7.   Państwa Członkowskie podają dane opisane w niniejszym artykule, używając tabel zamieszczonych w załącznikach XVIII i XIX.

SEKCJA 8

Postanowienia przejściowe i końcowe

Artykuł 132

Postanowienia przejściowe

Wymaganie identyfikacji i rejestracji zwierząt, ustalone w art. 138 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, ma zastosowanie do zwierząt urodzonych przed 1 stycznia 1998 r., zgodnie z procedurą ustaloną w dyrektywie Rady 92/102/EWG (39), z wyjątkiem zwierząt, które są przedmiotem obrotu wewnątrz Wspólnoty.

Artykuł 133

Postanowienia stosowane w okresie przejściowym opisanym w art. 71 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003

Bez uszczerbku dla postanowień zawartych w innych artykułach tego rozdziału, art. 96, 97, 98, 117, 118 do 119 oraz 125 mają zastosowanie w latach kalendarzowych 2005 i 2006, o ile Państwa Członkowskie zdecydują się na skorzystanie z możliwości zapewnionej w art. 71 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

ROZDZIAŁ 14

PROGRAM JEDNOLITYCH DOPŁAT OBSZAROWYCH

(Art. 143b rozporządzenia (WE) nr 1782/2003)

Artykuł 134

Minimalny rozmiar kwalifikującego się areału na jedno gospodarstwo

Minimalny rozmiar kwalifikującego się areału na jedno gospodarstwo, za który można wnioskować dopłaty, na poziomie wyższym od 0,3 ha, jak postanowiono w art. 143b ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, został określony w załączniku XX.

Artykuł 135

Areały rolne

Areały rolne w ramach programu dopłat za jeden obszar, jak postanowiono w art. 143b ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, zostały określone w załączniku XXI.

Artykuł 136

Zastosowanie rozporządzenia (WE) nr 796/2004

Bez uszczerbku dla art. 143b ust. 6 akapit trzeci rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 rozporządzenie (WE) nr 796/2004 ma zastosowanie do programu dopłat za jeden obszar z wyjątkiem następujących art. tego rozporządzenia: art. 6 ust. 3, art. 7, art. 8 ust. 2 lit. b) oraz c), art. 12 ust. 1 lit. c) oraz ust. 2, art. 13 ust. 2 — 8, art. 14 ust. 2 oraz 3, art. 16 oraz 17, art. 21 ust. 3, art. 24 ust. 1 lit. b), d) oraz e), art. 26 ust. 1 lit. a), b) oraz c) oraz ust. 2 lit. b), c) oraz d), art. 27 ust. 2 lit. g), h), i) oraz j), art. 28 ust. 1 lit. d), art. 30 ust. 3, art. 31, art. 34 — 40, art. 49 ust. 2 oraz 3, art. 50 ust. 2, 4, 5 oraz 6, art. 51 — 64, art. 69 oraz art. 71 ust. 1.

Artykuł 137

Wniosek o jednolitą dopłatę obszarową

1.   Wniosek o jednolitą dopłatę obszarową jest traktowany jak jeden wniosek w rozumieniu art. 2 ust. 11 rozporządzenia (WE) nr 796/2004 na potrzeby zastosowania tego rozporządzenia.

2.   We wniosku o jednolitą dopłatę obszarową podaje się areały kwalifikujące się na mocy postanowień zawartych w art. 143b ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

Artykuł 138

Redukcje i wyłączenia odnośnie warunków kwalifikacji

1.   Z wyjątkiem przypadków siły wyższej bądź okoliczności nadzwyczajnych zgodnie z definicją zawartą w art. 72 rozporządzenia (WE) nr 796/2004, jeżeli w wyniku kontroli administracyjnej bądź wizji lokalnej wykryte zostanie, iż ustalona różnica między zadeklarowanym a wyznaczonym obszarem w rozumieniu art. 2 punkt 22 rozporządzenia (WE) nr 796/2004 przekracza 3 %, lecz nie więcej niż 30 % wyznaczonego obszaru, to kwota, jaka ma być przyznana w ramach programu dopłat za jeden obszar, jest pomniejszana w przedmiotowym roku o dwukrotną wykrytą różnicę.

Jeżeli ta różnica przekracza 30 % wyznaczonego obszaru, za przedmiotowy rok nie przyznaje się żadnej pomocy.

Jeżeli ta różnica przekracza 50 %, rolnik jest wykluczany ponownie z przywileju uzyskania premii do kwoty, która odpowiada różnicy między areałem zadeklarowanym a wyznaczonym. Taka kwota jest odejmowana z wypłat pomocy, do której rolnik jest uprawniony na podstawie wniosków składanych przez niego w ciągu trzech lat kalendarzowych po upływie roku kalendarzowego, w którym wykryto tę różnicę.

2.   Jeżeli różnice między areałem zadeklarowanym a wyznaczonym wynikają z nieścisłości popełnionych umyślnie, to pomoc, do jakiej rolnik byłby uprawniony, nie jest przyznawana za przedmiotowy rok kalendarzowy.

Ponadto, jeżeli taka różnica przekracza 20 % wyznaczonego areału, to rolnik jest wykluczany ponownie z przywileju uzyskania premii do kwoty, która odpowiada różnicy między areałem zadeklarowanym a wyznaczonym. Taka kwota jest odejmowana z wypłat pomocy, do której rolnik jest uprawniony na podstawie wniosków składanych przez niego w trakcie trzech lat kalendarzowych po upływie roku kalendarzowego, w którym wykryto tę różnicę.

3.   Na potrzeby ustalenia areału wyznaczonego w rozumieniu art. 2 punkt 22 rozporządzenia (WE) nr 796/2004 zastosowanie ma art. 143b ust. 5 oraz art. 143b ust. 6 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, oraz art. 137 niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ 15

KOMPLEMENTARNE KRAJOWE DOPŁATY BEZPOŚREDNIE

(Art. 143c rozporządzenia (WE) nr 1782/2003)

Artykuł 139

Współczynnik redukcji

Jeżeli w danym sektorze komplementarne krajowe dopłaty bezpośrednie przekroczą maksymalny poziom dopuszczony przez Komisję zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 143c ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, to stawka komplementarnych krajowych dopłat bezpośrednich na dany sektor jest proporcjonalnie redukowana przez zastosowanie współczynnika redukcji.

Artykuł 140

Mechanizmy kontrolne i sankcje

1.   Do komplementarnych krajowych dopłat bezpośrednich współfinansowanych zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 33h rozporządzenia (WE) nr 1257/1999 zastosowanie ma rozporządzenie (WE) nr 796/2004.

2.   W przypadku gdy nie istnieje współfinansowanie przedmiotowe, nowe Państwa Członkowskie wprowadzają odpowiednie mechanizmy kontrolne celem zapewnienia, by warunki przyznawania komplementarnych krajowych dopłat bezpośrednich, zdefiniowane przez upoważnienie Komisji zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 143c ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 zostały spełnione.

Artykuł 141

Przekazywane informacje

Nowe Państwa Członkowskie składają raporty zawierające informacje na temat środków uruchomionych celem wdrożenia komplementarnych krajowych dopłat bezpośrednich przed 30 czerwca roku po wdrożeniu tych dopłat. Raport obejmuje co najmniej następujące elementy:

a)	jakiekolwiek zmiany sytuacji mającej wpływ na komplementarne krajowe dopłaty bezpośrednie;

b)	w przypadku każdej komplementarnej krajowej dopłaty bezpośredniej — liczba beneficjantów, hektarów lub jednostek wypłaconej dopłaty;

c)	raport na temat mechanizmów kontrolnych i sankcji zastosowanych zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 140.

Artykuł 142

Pomoc państwa

Komplementarne krajowe dopłaty bezpośrednie wypłacone niezgodnie z upoważnieniem przez Komisję, opisanym w art. 143c ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, są uznane za nieprawomocną pomoc państwa w rozumieniu rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 (40).

ROZDZIAŁ 16

WYKORZYSTANIE GRUNTÓW ODŁOGOWANYCH DO PRODUKCJI SUROWCÓW

SEKCJA 1

Przedmiot i definicje

Artykuł 143

Przedmiot

1.   Grunty odłogowane w ramach programów pomocy bezpośredniej, przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 1782/2003 mogą być wykorzystywane zgodnie z art. 55 lit. b) oraz art. 107 ust. 3 tiret pierwsze tego rozporządzenia do produkcji surowców służących do wytwarzania w obrębie Wspólnoty produktów, które nie są przeznaczone do spożycia przez ludzi lub zwierzęta w warunkach przewidzianych w niniejszym rozdziale.

2.   Za grunty odłogowane, na których uprawiane są buraki cukrowe, topinambury lub korzenie cykorii, nie należy się dopłata. Postanowienia zawarte w niniejszym rozdziale mają jednak zastosowanie do tych upraw na gruntach odłogowanych w tych samych warunkach, jak gdyby dopłata była należna.

Uprawy takich surowców na gruntach odłogowanych są dozwolone na następujących warunkach:

a)	burak cukrowy nie służy do produkcji cukru zdefiniowanego w rozporządzeniu (EWG) nr 314/2002 (41), ani jako produkt pośredni, ani jako produkt równoległy, ani jako produkt uboczny;

b)	korzenie cykorii i topinambury nie są poddawane procesowi hydrolizy, określonemu w rozporządzeniu (EWG) nr 314/2002, czy to w stanie naturalnym, czy jako produkt pośredni taki jak inulina, czy to jako produkt równoległy taki jak oligofruktoza lub jako ewentualny produkt uboczny.

Artykuł 144

Definicje

Dla potrzeb niniejszego rozdziału podane niżej terminy będą miały znaczenie, jak następuje:

a)	„wnioskodawca” oznacza rolnika, który wykorzystuje grunty odłogowane zgodnie z art. 55 lit. b) oraz art. 107 ust. 3 tiret pierwsze rozporządzenia (WE) nr 1782/2003;

b)	„odbiorca” oznacza każdą osobę, która podpisała kontrakt wzmiankowany w art. 147 i która w imieniu własnym kupuje surowce przewidziane w art. 145 przeznaczone do celów opisanych w załączniku XXIII;

c)	„pierwsza jednostka przetwórcza” oznacza użytkownika surowców rolniczych, który prowadzi pierwsze przetwarzanie celem uzyskania jednego lub kilku produktów przewidzianych w załączniku XXIII do niniejszego rozporządzenia.

SEKCJA 2

Kontrakt

Artykuł 145

Wykorzystanie surowca

1.   Każdy surowiec rolny można uprawiać na areałach odłogowanych zgodnie z art. 53 lit. b) oraz art. 107 ust. 3 tiret pierwsze rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

Wartość gospodarcza produktów użytych na cele inne niż spożywcze, przewidziane w załączniku XXIII do niniejszego rozporządzenia, powstałych w wyniku przetworzenia surowców, powinna być wyższa od wartości wszystkich pozostałych produktów przeznaczonych na inne cele i pochodzące z tego samego procesu przetwórczego, zgodnie z metodą oceny przewidzianą w art. 163 ust. 3 niniejszego rozporządzenia.

2.   Surowce przewidziane w ust. 1 powinny być przedmiotem kontraktu zgodnie z art. 147 bez naruszania postanowień art. 148.

3.   Wnioskodawca dostarcza jakikolwiek zebrany surowiec rolniczy albo odbiorcy, albo pierwszej jednostce przetwórczej, którzy odbierają ten surowiec i gwarantują wykorzystanie w obrębie Wspólnoty równorzędnej ilości tego surowca do produkcji jednego lub kilku produktów przeznaczonych na cele inne niż spożywcze przewidziane w załączniku XXIII.

Jeżeli pierwsza jednostka przetwórcza wykorzystuje surowiec efektywnie zebrany na cele wytwarzania produktu pośredniego bądź produktu ubocznego, to może wykorzystać ilość równorzędną tego produktu pośredniego bądź produktu ubocznego do produkcji jednego lub kilku produktów końcowych przewidzianych w pierwszym akapicie wyżej.

W przypadku opisanym w drugim akapicie lub jeżeli odbiorca sprzedaje za równowartość zebrany surowiec, pierwsza jednostka przetwórcza lub odbiorca poinformuje właściwy organ władzy, w którym złożona została gwarancja. Jeżeli ten ekwiwalent ilościowy jest wykorzystywany w Państwie Członkowskim innym niż Państwo Członkowskie, w którym zebrano surowiec, właściwe organy władzy zainteresowanych Państw Członkowskich wymienią między sobą informacje na temat takiej transakcji.

4.   W ramach postanowień krajowych rządzących stosunkami kontraktowymi pierwsza jednostka przetwórcza może zlecić stronie trzeciej odebranie surowca od rolnika wnioskującego o pomoc. Pierwsza jednostka przetwórcza pozostaje jedyną stroną odpowiedzialną za zobowiązania przewidziane w niniejszym rozdziale.

Artykuł 146

Odstępstwo

1.   W drodze odstępstwa od art. 145 ust. 2 i 3 Państwa Członkowskie mogą zezwolić wnioskodawcy:

a)	na wykorzystanie wszystkich zbóż lub wszystkich roślin oleistych opatrzonych kodami CN 1201 00 90, 1205 10 90, 1205 90 00, 1206 00 91 i 1206 00 99, zebranych: i) jako paliwo do ogrzewania gospodarstwa rolnego wnioskodawcy; ii) do produkcji w gospodarstwie rolnym wnioskodawcy energii bądź biopaliw;

b)	na przetwarzanie w gospodarstwie rolnym wnioskodawcy wszelkich surowców zebranych na biogaz opatrzony kodem CN 2711 29 002711 29 002711 29 002711 29 00.

2.   W przypadkach przewidzianych w ust. 1 wnioskodawca:

a)	zobowiązuje się na mocy deklaracji, która zastępuje kontrakt opisany w art. 147, do wykorzystania bądź do bezpośredniego przetworzenia surowca będącego przedmiotem tej deklaracji; art. 147 — 164 będą miały zastosowanie mutatis mutandis;

b)

zleca ważenie wszelkich zebranych surowców organowi bądź przedsiębiorstwu wskazanemu przez Państwo Członkowskie i wprowadza specjalną księgowość wykorzystanych surowców oraz produktów i produktów ubocznych powstałych w wyniku przetwarzania; jednakże w przypadku zbóż i roślin oleistych oraz słomy, jak również w przypadku wykorzystywania całej rośliny, ważenie można zastąpić obliczeniem objętości surowca.

3.   Państwo Członkowskie, które korzysta z opcji dostępnej w ust. 1, angażuje adekwatne środki kontroli gwarantujące bezpośrednie wykorzystanie surowca w gospodarstwie lub przetworzenie na biogaz opatrzony kodem CN 2711 29 00.

4.   Zboża lub rośliny oleiste, wykorzystane zgodnie z postanowieniami zawartymi w ust. 1 lit. a), są przedmiotem denaturacji, której metodę określi Państwo Członkowskie. Państwa Członkowskie mogą jednak zezwolić na denaturację oleju pochodzącego z przetwarzania ziaren roślin oleistych, przewidzianą w ust. 1 lit. a) ppkt ii), zamiast denaturacji ziaren, pod warunkiem że denaturacja będzie miała miejsce bezpośrednio po przetworzeniu na olej i że wdrożono środki kontroli dotyczące wykorzystania ziarna.

Artykuł 147

Kontrakt

1.   Jako uzasadnienie swojego wniosku o pomoc wnioskodawca przedstawia w właściwym organie władzy, któremu podlega, kontrakt zawarty przez wnioskodawcę albo z odbiorcą, albo z pierwszą jednostką przetwórczą. Niemniej Państwo Członkowskie może postanowić, by kontrakt taki był zawierany wyłącznie przez wnioskodawcę i pierwszą jednostkę przetwórczą.

2.   Wnioskodawca zapewnia, by kontrakt zawierał następujące dane:

a)	nazwa i adres stron w kontrakcie;

b)	okres obowiązywania kontraktu;

c)	gatunki każdego surowca objętego kontraktem oraz powierzchnię areału, zajętą przez każdy gatunek;

d)	wszelkie warunki mające zastosowanie do dostawy oraz — w przypadku roślin oleistych — prognozowana ilość, uznana za reprezentatywną przez właściwy organ władzy, kontraktowego surowca;

e)	zobowiązanie do przestrzegania obowiązków przewidzianych w art. 145 ust. 3;

f)	główni użytkownicy końcowi surowca, zgodnie z warunkami ustalonymi w art. 145 ust. 1 oraz w art. 163 ust. 3.

3.   Wnioskodawca dopilnuje, by kontrakt był zawarty z datą, która umożliwia odbiorcy lub pierwszej jednostce przetwórczej złożenie egzemplarza kontraktu w właściwym organie władzy, któremu podlega odbiorca bądź pierwsza jednostka przetwórcza, w terminach ustalonych w art. 157 ust. 1.

4.   Do celów kontroli Państwa Członkowskie mogą zażądać, by każdy wnioskodawca miał prawo zawierania tylko jednego kontraktu na dostawy na jeden surowiec.

5.   Jeżeli przedmiotem kontraktu jest ziarno rzepika, rzepaku, słonecznika bądź soi, opatrzone kodami CN 1205 10 90, 1205 90 00, 1206 00 91, 1206 00 99 lub 1201 00 90, wnioskodawca dopilnuje, by w kontrakcie poza informacjami wyszczególnionymi w ust. 2 znalazła się łączna prognozowana ilość produktów ubocznych oraz prognozowana ilość produktów ubocznych przeznaczonych na cele inne niż spożycie przez ludzi lub zwierzęta, w obu przypadkach w rozbiciu na każdy gatunek.

Ilości te będą obliczane na podstawie raportów, jak następuje:

a)	100 kilogramów ziarna rzepika i/lub rzepaku, opatrzonego kodami CN 1205 10 90 lub CN 1205 90 00, uważane będzie za ekwiwalent 56 kilogramów produktów ubocznych;

b)	100 kilogramów ziarna słonecznika, opatrzonego kodami CN 1206 00 91 lub CN 1206 00 99, uważane będzie za ekwiwalent 56 kilogramów produktów ubocznych;

c)	100 kilogramów ziarna soi, opatrzonego kodem CN 1201 00 90, uważane będzie za ekwiwalent 78 kilogramów produktów ubocznych.

Artykuł 148

Surowce, które nie mogą być przedmiotem kontraktu

W drodze odstępstwa od postanowień zawartych w art. 147 surowce wyszczególnione w załączniku XXII nie powinny stanowić przedmiotu kontraktu.

Aby skorzystać z dopłaty, wnioskodawca, który pragnie wykorzystać grunty odłogowane na uprawy takich surowców, zobowiązuje się w formie pisemnej deklaracji, składanej we właściwym organie władzy swojego Państwa Członkowskiego, w momencie składania swojego wniosku o dopłatę, że w przypadku wykorzystania w swym gospodarstwie rolnym bądź sprzedaży przedmiotowych surowców surowce te będą przeznaczone na cele przewidziane w załączniku XXIII.

Artykuł 149

Równorzędność produktów ubocznych z roślin oleistych do mączki sojowej

1.   Zainteresowany właściwy organ władzy informuje Komisję w możliwie jak najkrótszym czasie i najpóźniej 30 czerwca roku, w którym następuje zbiór surowca, o łącznej prognozowanej ilości, w rozbiciu na gatunki, produktów ubocznych przeznaczonych do spożycia przez ludzi lub zwierzęta i wynikłych z kontraktów przewidzianych w art. 147, jeżeli takie kontrakty zawarto na ziarno rzepika, ziarno rzepaku, ziarno słonecznika lub ziarno soi, opatrzone kodami CN 1205 10 90, 1205 90 00, 1206 00 91, 1206 00 99 lub 1201 00 90 oraz o powierzchni na każdy gatunek tych roślin oleistych.

2.   Komisja oblicza łączną prognozowaną ilość produktów ubocznych przeznaczonych do spożycia przez ludzi lub zwierzęta, wyrażoną jako mączny ekwiwalent soi, na podstawie informacji dostarczonych zgodnie z postanowieniami zawartymi w ust. 1 i przy zastosowaniu następujących współczynników:

—	makuchy sojowe: 48 %,

—	makuchy rzepaku: 32 %,

—	makuchy słonecznika: 28 %.

Jeżeli w wyniku obliczeń przeprowadzonych zgodnie z postanowieniami opisanymi w pierwszym akapicie Komisja stwierdza przekroczenie pułapu 1 miliona ton produktów ubocznych przeznaczonych do spożycia przez ludzi lub zwierzęta, to w możliwie najkrótszym terminie i nie później niż dnia 31 lipca roku, w którym nastąpił zbiór surowca, ustala ona procent redukcji do zastosowania do każdego kontraktu celem obliczenia maksymalnej ilości produktów ubocznych, które można przeznaczyć na spożycie przez ludzi lub zwierzęta.

SEKCJA 3

Modyfikacja lub wypowiedzenie kontraktu

Artykuł 150

Zmiana lub wypowiedzenie kontraktu

W przypadku gdy strony kontraktu wprowadzają zmiany bądź wypowiadają kontrakt po złożeniu przez wnioskodawcę wniosku o pomoc, wnioskodawca ma prawo do utrzymania swego wniosku w mocy tylko w przypadku, gdy poinformuje właściwy organ władzy, któremu podlega, o zmianie bądź wypowiedzeniu kontraktu celem umożliwienia przeprowadzenia wszelkich niezbędnych kontroli najpóźniej w dniu ostatecznej daty ustalonej na zmianę wniosku o pomoc w danym Państwie Członkowskim.

Artykuł 151

Okoliczności nadzwyczajne

Bez uszczerbku dla postanowień zawartych w art. 150, jeżeli wnioskodawca poinformuje właściwy organ władzy, że na skutek nadzwyczajnych okoliczności nie jest w stanie dostarczyć całości bądź części surowca wymienionego w kontrakcie, to właściwy organ władzy po uzyskaniu dostatecznych dowodów na wystąpienie okoliczności nadzwyczajnych zezwala na zmianę kontraktu w stopniu, w jakim będzie to uzasadnione, bądź na wypowiedzenie kontraktu.

W przypadku gdy zmiana kontraktu powoduje zmniejszenie gruntów będących przedmiotem kontraktu lub w przypadku gdy kontrakt zostaje wypowiedziany, wnioskodawca pragnący utrzymać swoje prawa do dopłat w mocy ma następujące obowiązki:

a)	ponowne odłogowanie przedmiotowych gruntów środkami dozwolonymi przez właściwy organ władzy;

b)	wstrzymanie się od sprzedaży, odstąpienia i użytkowania surowca uprawianego na gruntach wyłączonych z kontraktu.

Artykuł 152

Zmiana ostatecznego przeznaczenia

Bez uszczerbku dla postanowień zawartych w art. 150 odbiorca bądź pierwsza jednostka przetwórcza mają prawo do zmiany podstawowego i planowanego przeznaczenia ostatecznego, opisanego w art. 147 ust. 2 lit. f), po dostarczeniu im surowców będących przedmiotem kontraktu i po spełnieniu warunków ustalonych w art. 154 ust. 1 oraz w art. 157 ust. 3 akapit pierwszy.

Zmiana ostatecznego przeznaczenia będzie prowadzona zgodnie z warunkami ustalonymi w art. 145 ust. 1 akapit drugi oraz w art. 163 ust. 3.

Odbiorca bądź pierwsza jednostka przetwórcza informuje uprzednio właściwy organ władzy, któremu podlega, celem umożliwienia przeprowadzenia niezbędnych kontroli.

SEKCJA 4

Plony reprezentatywne i dostarczane ilości

Artykuł 153

Plony reprezentatywne

Państwa Członkowskie ustanawiają każdego roku i zgodnie z odpowiednią procedurą plony reprezentatywne, które powinny być efektywnie uzyskane, i informują o nich przedmiotowych wnioskodawców.

Jednakże surowce wyszczególnione w załączniku XXII mogą być zwolnione z plonów reprezentatywnych.

Artykuł 154

Dostarczane ilości

1.   Wnioskodawca deklaruje właściwemu organowi władzy, któremu podlega, łączną ilość zebranego surowca w rozbiciu na poszczególne gatunki i potwierdza ilość dostarczoną oraz stronę, której dostarczył taki surowiec.

2.   Ilość, którą rzeczywiście musi dostarczyć wnioskodawca odbiorcy bądź pierwszej jednostce przetwórczej, powinna co najmniej odpowiadać plonowi reprezentatywnemu.

Jednakże w należycie uzasadnionych przypadkach Państwa Członkowskie mogą zezwolić tytułem wyjątku, by taka ilość była mniejsza od plonu reprezentatywnego do wysokości 10 % tego plonu.

Ponadto w przypadku gdy właściwy organ władzy zezwala na zmianę bądź wypowiedzenie kontraktu zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 151, właściwy organ władzy może zredukować w stopniu, w jakim będzie to uzasadnione, ilość, którą wnioskodawca powinien dostarczyć na mocy akapitu pierwszego tego artykułu.

SEKCJA 5

Warunki wypłaty dopłat

Artykuł 155

Wypłata

1.   Wypłata pomocy wnioskodawcy może mieć miejsce przed przetworzeniem surowca. Jednakże wypłata będzie dokonywana tylko w przypadku, gdy ilość surowca, który należy dostarczyć na mocy niniejszego rozdziału, została dostarczona odbiorcy bądź pierwszej jednostce przetwórczej, i pod warunkiem że:

a)	deklaracja opisana w art. 154 ust. 1 została złożona;

b)	egzemplarz kontraktu został złożony we właściwym organie władzy, któremu podlega odbiorca lub pierwsza jednostka przetwórcza, zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 158 ust. 1, oraz jeżeli spełnione są warunki przewidziane w art. 145 ust. 1;

c)	właściwy organ władzy otrzymał dowód na pełne złożenie gwarancji opisanej w art. 158 ust. 2;

d)	właściwy organ władzy odpowiadający za wypłatę sprawdził w przypadku każdego wniosku przestrzeganie warunków opisanych w art. 147.

2.   W przypadku upraw dwurocznych, gdy zbiór i w konsekwencji dostawa surowca następują dopiero w drugim roku uprawy, wypłata jest dokonywana w ciągu dwóch lat po zawarciu kontraktu wspomnianego w art. 147, pod warunkiem że właściwe organy władzy stwierdzą, iż:

a)	obowiązki zastrzeżone w ust. 1 lit. b), c) i d) są przestrzegane, począwszy od pierwszego roku uprawy;

b)	obowiązki zastrzeżone w ust. 1 lit. a) oraz powiadomienia z informacjami opisanymi w art. 157 ust. 3 akapit pierwszy są przestrzegane w drugim roku upraw.

W przypadku pierwszego roku upraw wypłata zostanie zrealizowana tylko wtedy, gdy właściwy organ władzy otrzyma dowód ustanowienia gwarancji opisanej w art. 158 ust. 2. W przypadku drugiego roku upraw ustanowienie gwarancji nie jest warunkiem dokonania wypłaty.

3.   W przypadku upraw stałych bądź wieloletnich wypłata pomocy dokonywana jest każdego roku od chwili zawarcia kontraktu. Warunki przewidziane w ust. 2 będą miały zastosowanie mutatis mutandis.

SEKCJA 6

Kontrakt i obowiązki

Artykuł 156

Liczba jednostek przetwórczych

Produkty inne niż spożywcze powinny być uzyskiwane w maksymalnym stopniu przez trzecią jednostkę przetwórczą.

Artykuł 157

Obowiązki

1.   Odbiorca lub pierwsza jednostka przetwórcza składa egzemplarz kontraktu w właściwym organie władzy, któremu podlega zgodnie z harmonogramem wprowadzonym przez odnośne Państwo Członkowskie, najpóźniej do dnia ostatecznego terminu złożenia wniosku o pomoc w odnośnym Państwie Członkowskim w ciągu danego roku.

Jeżeli wnioskodawca i odbiorca lub pierwsza jednostka przetwórcza wprowadzają zmiany lub wypowiadają kontrakt przed upływem terminu wymienionego w art. 150 w ciągu danego roku, to odbiorca lub pierwsza jednostka przetwórcza składają egzemplarz zmienionego bądź wypowiedzianego kontraktu we właściwym organie władzy, któremu podlegają, najpóźniej w tym terminie.

2.   Pierwsza jednostka przetwórcza dostarcza właściwemu organowi władzy, któremu podlega konieczne informacje na temat przedmiotowego procesu przetwórczego, zwłaszcza dane na temat cen i parametrów technicznych procesu przetwórczego, które służą do wyznaczenia ilości produktów końcowych, które można otrzymać, opisanych w art. 164 ust. 2 akapit drugi.

3.   Odbiorca lub pierwsza jednostka przetwórcza odbierająca surowiec dostarczony przez wnioskodawcę informuje właściwy organ władzy, któremu podlega, o ilości odebranego surowca z podaniem gatunku tego surowca oraz nazwę i adres strony w kontrakcie, która dostarczyła ten surowiec, oraz miejsce dostawy i numer przedmiotowego kontraktu w terminie, który ustalą Państwa Członkowskie, w taki sposób, by umożliwić dokonanie wypłaty w terminie przewidzianym w art. 28 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

Jeżeli Państwo Członkowskie odbiorcy lub pierwszej jednostki przetwórczej jest inne niż państwo, w którym uprawiano surowiec, to odnośny właściwy organ władzy tego Państwa informuje właściwy organ władzy, któremu podlega wnioskodawca, w ciągu czterdziestu dni roboczych, licząc od daty odbioru powiadomień wymienionych w pierwszym akapicie, o łącznej ilości dostarczonego surowca.

SEKCJA 7

Gwarancje

Artykuł 158

Gwarancja odbiorcy lub pierwszej jednostki przetwórczej

1.   Odbiorca bądź pierwsza jednostka przetwórcza składa całą gwarancję przewidzianą w ust. 2 we właściwym organie władzy, któremu podlega, najpóźniej w dniu ostatecznego terminu składania wniosków o dopłatę w ciągu danego roku i w danym Państwie Członkowskim.

2.   Gwarancja jest obliczana dla każdego surowca na podstawie kwoty 250 EUR za hektar pomnożonej przez sumę wszystkich uprawianych gruntów będących przedmiotem kontraktu podpisanego przez danego odbiorcę lub daną pierwszą jednostkę przetwórczą, i które są użytkowane do produkcji tego surowca.

3.   W przypadku, gdy kontrakt został zmodyfikowany lub wypowiedziany na warunkach opisanych w art. 150 lub 151, złożona gwarancja zostanie odpowiednio przystosowana.

4.   Gwarancja będzie zwalniana proporcjonalnie dla każdego surowca w takim stopniu, w jakim właściwy organ władzy, któremu podlega odbiorca lub pierwsza jednostka przetwórcza, uzyska dowody wymienione niżej:

a)	dowód na to, że ilości przedmiotowego surowca zostały poddane procesowi przetwarzania zgodnie z przeznaczeniem, wymienionym w art. 147 ust. 2 lit. f), z uwzględnieniem — o ile dotyczy — wszelkich modyfikacji wprowadzonych zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 152;

b)

jeżeli kontrakt dotyczy ziarna rzepiku, rzepaku, słonecznika lub sojowego, opatrzonego kodami CN es 1205 00 90, 1206 00 91, 1206 00 99 bądź 1201 00 90 i jeżeli zastosowanie ma procedura, przewidziana w art. 149 ust. 2 akapit drugi, dowód na to, że ilości produktów ubocznych przekraczające ilość maksymalną i mogące służyć do celów spożycia przez ludzi lub zwierzęta znalazły inne kanały zbytu niż rynek produktów spożywczych.

5.   Bez uszczerbku dla postanowień zawartych w ust. 4, jeżeli gwarancję wystawia odbiorca, to gwarancja zostanie zwolniona po dostarczeniu przedmiotowego surowca pierwszej jednostce przetwórczej pod warunkiem, że właściwy organ władzy, któremu podlega odbiorca dysponuje dowodem na to, że pierwsza jednostka przetwórcza złożyła równorzędną gwarancję w swoim właściwym organie władzy.

Artykuł 159

Wymagania podstawowe i podporządkowane

1.   Wymienione niżej zobowiązania stanowią wymagania podstawowe w rozumieniu art. 20 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2220/85:

a)	zobowiązanie do przetworzenia w pierwszym rzędzie ilości surowców na produkty końcowe wymienione w kontrakcie. Proces przetwórczy należy przeprowadzić przed dniem 31 lipca drugiego roku po roku zbioru tego surowca;

b)

zobowiązanie do znalezienia przed terminem ustalonym w lit. a) rynków zbytu innych niż spożywcze, na ilości produktów ubocznych przekraczające ilość maksymalną, którą wolno przeznaczyć do spożycia przez ludzi lub zwierzęta, o ile zastosowanie ma procedura przewidziana w art. 149 ust. 2 akapit drugi niniejszego rozporządzenia;

c)	zobowiązanie do dołączenia do produktu formularza kontrolnego T5 zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 160 i 161 niniejszego rozporządzenia.

2.   Wymienione niżej zobowiązania odbiorcy lub pierwszej jednostki przetwórczej stanowią wymagania podporządkowane w rozumieniu art. 20 rozporządzenia (EWG) nr 2220/85:

a)	zobowiązanie do przyjęcia dostawy wszystkich surowców dostarczonych przez wnioskodawcę zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 145 ust. 3 niniejszego rozporządzenia;

b)	zobowiązanie do złożenia kopii kontraktu zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 157 ust. 1 niniejszego rozporządzenia;

c)	zobowiązanie do przekazania informacji zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 157 ust. 3 akapit pierwszy niniejszego rozporządzenia;

d)	zobowiązanie do utworzenia gwarancji zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 158 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

SEKCJA 8

Dokumenty towarzyszące sprzedaży w innym Państwie Członkowskim, odstąpieniu na rzecz bądź dostawie lub wywozowi do innego Państwa Członkowskiego

Artykuł 160

Formularz kontrolny T5

1.   W przypadku gdy jednostka przetwórcza dokonuje sprzedaży bądź odstąpienia na rzecz jednostki przetwórczej mającej siedzibę w innym Państwie Członkowskim produktów pośrednich będących przedmiotem kontraktu opisanego w art. 147, do produktu należy dołączyć formularz kontrolny T5 wystawiony zgodnie z postanowieniami zawartymi w rozporządzeniu (EWG) nr 2454/93.

W przypadku gdy odbiorca dokonuje sprzedaży bądź odstąpienia na rzecz pierwszej jednostki przetwórczej mającej siedzibę w innym Państwie Członkowskim produktów pośrednich będących przedmiotem kontraktu zastosowanie ma pierwszy akapit.

2.   W polu 104 formularza kontrolnego T5 powinna być wpisana jedna z poniżej wymienionych uwag:

—	Producto destinado a su transformación o entrega de acuerdo con lo establecido en el articulo 147 del Reglamento (CE) no 1973/2004 de la Comisión;

—	Použito pro zpracování nebo dodávku v souladu s článkem 147 nařízení Rady (ES) 1973/2004

—	Skal anvendes til forarbejdning eller levering i overensstemmelse med artikel 147 i Kommissionens forordning (EF) nr. 1973/2004

—	Zur Verarbeitung oder Lieferung gemäß Artikel 147 der Verordnung (EG) Nr. 1973/2004 der Kommission zu verwenden

—	Προς χρήση για μεταποίηση ή παράδοση σύμφωνα με το άρθρο 147 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1973/2004 της Επιτροπής

—	To be used for processing or delivery in accordance with Article 147 of Commission Regulation (EC) No 1973/2004

—	Kasutamiseks töötlemisel või tarnimisel vastavalt komisjoni määruse (EÜ) nr 1973/2004 artiklile 147

—	À utiliser pour transformation ou livraison conformément aux dispositions de l'article 147 du règlement (CE) no 1973/2004 de la Commission

—	Da consegnare o trasformare conformemente all'articolo 147 del regolamento (CE) n. 1973/2004 della Commissione

—	Izmantot pārstrādei vai piegādei saskaņā ar Komisijas Regulas (EK) Nr. 1973/2004 147. panta nosacījumiem

—	Naudoti perdirbimui arba pristatymui pagal Komisijos reglamento (EB) Nr. 1973/2004 147 straipsnio nuostatas

—	A Bizottság 2004/1973/EK rendelete szerint feldolgozásra, vagy átadásra használandó

—	Te gebruiken voor verwerking of aflevering overeenkomstig artikel 147 van Verordening (EG) nr. 1973/2004 van de Commissie

—	Do wykorzystania w procesie przetwórstwa bądź do dostawy zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 147 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1973/2004

—	A utilizar para transformação ou entrega em conformidade com o artigo 147 do Regulamento (CE) n.o 1973/2004 da Comissão

—	Na spracovanie alebo dodávku v súlade s článkom 147 nariadenia Komisie (ES) č. 1973/2004

—	Se uporablja za predelavo ali dostavo v skladu s členom 147 Uredbe Komisije (ES) št. 1973/2004

—	Käytetään jalostamiseen tai toimittamiseen komission asetuksen (EY) N:o 1973/2004 147 artiklan mukaisesti

—	Används till bearbetning eller leverans i enlighet med artikel 147 i kommissionens förordning (EG) nr 1973/2004.

Artykuł 161

Formularz kontrolny T5 w wywozie

W przypadku gdy jeden bądź kilka produktów końcowych, produktów pośrednich, produktów równoległych bądź produktów ubocznych będących przedmiotem kontraktu opisanego w art. 147 przeznaczonych jest na wywóz do kraju trzeciego, to ich transport na terytorium Wspólnoty objęty będzie formularzem kontrolnym T5 wystawianym przez właściwy organ władzy Państwa Członkowskiego, w którym takie produkty uzyskano.

W polu 104 formularza kontrolnego T5 powinna być wpisana jedna z poniżej wymienionych uwag:

—	Este producto no podrá acogerse a ninguna de las medidas previstas en el apartado 2 del artículo 1 del Reglamento (CE) no 1258/1999 del Consejo

—	Pro tento produkt nemůže být poskytnuto financování podle čl. 1 odst. 2 nařízení (ES) č. 1258/1999 Rady

—	De finansieringsforanstaltninger, der er omhandlet i artikel 1, stk. 2, i Rådets forordning (EF) nr. 1258/1999, kan ikke anvendes på dette produkt

—	Dieses Erzeugnis kommt für keine Finanzierungen gemäß Artikel 1 Absatz 2 der Verordnung (EG) Nr. 1258/1999 des Rates in Betracht

—	Το προϊόν αυτό δεν μπορεί να τύχει καμιάς από τις χρηματοδοτήσεις που προβλέπονται στο άρθρο 1 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1258/1999 του Συμβουλίου

—	This product shall not qualify for any benefit pursuant to Article 1(2) of Council Regulation (EC) No 1258/1999

—	Kõnealuse toote puhul nõukogu määruse (EÜ) nr 1258/1999 artikli 1 lõikele 2 vastavaid soodustusi ei anta.

—	Ce produit ne peut pas bénéficier des financements prévus à l'article ler, paragraphe 2, du règlement (CE) no 1258/1999 du Conseil

—	Questo prodotto non può beneficiare delle misure di cui all'articolo 1, paragrafo 2 del regolamento (CE) n. 1258/1999 del Consiglio

—	Šis produkts nevar saņemt Padomes Regulas (EK) Nr. 1258/1999 1. panta 2. punktā noteikto finansējumu

—	Šiam produktui netaikoma jokia išmoka pagal Tarybos reglamento (EB) Nr. 1258/1999 1 straipsnio 2 punktą.

—	Ez a termék nem jogosult az 1258/1999/EK tanácsi rendelet 1. cikkének (2) bekezdése szerinti semmilyen ellátásra

—	Dit product komt niet in aanmerking voor financieringen zoals bedoeld in artikel 1, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1258/1999 van de Raad

—	Ten produkt nie kwalifikuje się do finansowania przewidzianego w art. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1258/1999

—	O presente produto não pode beneficiar de medidas ao abrigo do n.o 2 do artigo 1.o do Regulamento (CE) n.o 1258/1999 do Conselho

—	Tento produkt nie je oprávnený na financovanie uvedené v odseku 2 článku 1 nariadenia Rady (ES) č. 1258/1999

—	Ta proizvod ni upravičen do financiranja iz člena 1(2) Uredbe Sveta (ES) št. 1258/1999

—	Tähän tuotteeseen ei sovelleta neuvoston asetuksen (EY) N:o 1258/1999 1 artiklan 2 kohdan mukaisia toimenpiteitä

—	De åtgärder som avses i artikel 1.2 i rådets förordning (EG) nr 1258/1999 kan inte användas för denna produkt.

Pierwszy i drugi akapit niniejszego artykułu mają zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy produkt końcowy, opisany w załączniku XXIII, produkt pośredni, produkt równoległy bądź produkt uboczny będący przedmiotem kontraktu opisanego w art. 14è mógłby korzystać z restytucji eksportowych, gdyby był uzyskany z surowców uprawianych poza niniejszym programem.

Artykuł 162

Alternatywne dowody zastępujące formularz kontrolny T5

W drodze odstępstwa od postanowień zawartych w art. 159 ust. 1 lit. b), jeżeli formularz kontrolny T5 nie wróci do biura kontaktowego organizmu odpowiedzialnego za kontrolę w Państwie Członkowskim, w którym odbiorca bądź pierwsza jednostka przetwórcza ma siedzibę, dwa miesiące po upływie terminu przewidzianego w art. 159 ust. 1 lit. a), na skutek okoliczności, za które nie może odpowiadać pierwsza jednostka przetwórcza, to wymienione niżej dokumenty mogą być akceptowane jako dowód alternatywny dla formularza kontrolnego T5:

a)	faktury zakupu produktów pośrednich;

b)	świadectwa wystawione przez ostatnią jednostkę przetwórczą i potwierdzające dokonanie ostatecznego przetworzenia na produkty inne niż spożywcze;

c)	fotokopie, poświadczone przez ostatnią jednostkę przetwórczą, dokumentów księgowych dowodzących, że dokonano przetworzenia.

SEKCJA 9

Kontrole

Artykuł 163

Prowadzenie rejestrów

1.   Właściwy organ władzy Państwa Członkowskiego uściśla rejestry, które musi prowadzić odbiorca lub pierwsza jednostka przetwórcza oraz częstość dokonywania wpisów, które nie mogą być rzadsze niż raz na miesiąc.

W przypadku odbiorcy takie rejestry zawierają co najmniej następujące elementy:

a)	ilości wszystkich surowców zakupionych i sprzedanych w celu przetworzenia w ramach niniejszego programu;

b)	nazwa i adres pierwszej jednostki przetwórczej.

W przypadku pierwszej jednostki przetwórczej rejestry te zawierają co najmniej następujące elementy:

a)	ilości różnych surowców zakupionych w celu przetworzenia;

b)	ilości przetworzonych surowców oraz ilości i typy produktów końcowych, produktów równoległych i produktów ubocznych uzyskanych z takich surowców;

c)	straty w procesie przetwarzania;

d)	ilości zniszczone oraz uzasadnienie takiego zniszczenia;

e)	ilości i typy produktów sprzedanych bądź odstąpionych przez jednostkę przetwórczą oraz uzyskane ceny;

f)	o ile dotyczy — nazwa i adres ostatecznej jednostki przetwórczej.

2.   Właściwy organ władzy, któremu podlega odbiorca lub pierwsza jednostka przetwórcza sprawdzi, czy przedłożony kontrakt przestrzega warunków, opisanych w art. 145 ust. 1. Jeżeli warunki te nie będą spełnione, właściwy organ władzy, któremu podlega wnioskodawca zostanie o tym poinformowany.

3.   Celem obliczenia wartości gospodarczej produktów, opisanej w art. 145 ust. 1, odnośny właściwy organ władzy dokona porównania na podstawie informacji wyszczególnionych w art. 157 ust. 2, sumy wartości wszystkich produktów innych niż spożywcze z sumą wartości wszystkich pozostałych produktów przeznaczonych do innych celów i powstałych w wyniku tego samego procesu przetwarzania. Każda wartość będzie wynikiem odpowiedniej ilości pomnożonej przez średnią z cen wyjściowych z zakładu uzyskaną podczas poprzedniej kampanii. W przypadku, gdy nie są dostępne te ceny, właściwy organ władzy wyznaczy właściwe ceny, w szczególności na podstawie informacji przewidzianych w art. 157 ust. 2.

Artykuł 164

Kontrole u odbiorcy i jednostek przetwórczych

1.   Właściwe organy władzy Państw Członkowskich, w których znajdują się odbiorcy, przeprowadzają kontrolę co najmniej 25 % odbiorców mających siedzibę na terytorium tych Państw Członkowskich, wybranych w drodze analizy ryzyka. Kontrole te obejmują fizyczne sprawdzenie i badanie dokumentów handlowych celem sprawdzenia spójności między zakupami surowców a odnośnymi dostawami.

2.   Właściwe organy władzy Państw Członkowskich, w których miały miejsce procesy przetwarzania, przeprowadzają kontrolę przestrzegania postanowień art. 146 ust. 1 przez co najmniej 25 % jednostek przetwórczych mających siedzibę na terytorium tych Państw Członkowskich, wybranych w drodze analizy ryzyka. Kontrole te obejmują co najmniej następujące czynności:

a)	porównanie sumy wartości wszystkich produktów innych niż spożywcze z sumą wartości wszystkich pozostałych produktów przeznaczonych na inne cele i powstałych w wyniku tego samego procesu przetwarzania;

b)	analiza systemu produkcji jednostki przetwórczej, obejmująca fizyczne sprawdzenie i badanie dokumentów handlowych celem upewnienia się co do spójności, w przypadku jednostki przetwórczej, między dostawami surowców, produktami końcowymi, produktami równoległymi oraz produktami ubocznymi.

W przypadku kontroli opisanej w lit. b) właściwy organ władzy opiera się zwłaszcza na parametrach technicznych procesu przetwarzania przedmiotowych surowców. Jeżeli takie parametry odnośnie do eksportu istnieją w legislacji wspólnotowej, to będą miały zastosowanie. W ich braku, jeżeli w legislacji wspólnotowej istnieją inne parametry, będą miały one zastosowanie. We wszystkich innych przypadkach kontrola opiera się zwłaszcza na parametrach ogólnie przyjętych przez przedmiotową branżę przetwórczą.

3.   W przypadku procesów przetwarzania opisanych w art. 146 kontrole będą prowadzone u 10 % wnioskodawców wybranych na podstawie analizy ryzyka i z uwzględnieniem następujących czynników:

a)	kwota pomocy;

b)	liczba działek rolnych i powierzchnia będące przedmiotem jednego wniosku o pomoc;

c)	rozwój w porównaniu z poprzednim rokiem;

d)	wyniki kontroli przeprowadzonych w poprzednich latach;

e)	pozostałe parametry, które zostają określone przez Państwa Członkowskie na podstawie reprezentatywności złożonych deklaracji.

4.   Jeżeli kontrole opisane w ust. 3 ujawniają nieprawidłowości w co najmniej 3 % przypadków, to właściwy organ władzy przeprowadza kontrole dodatkowe, które są obowiązkowe w trakcie bieżącego roku, i zwiększa w konsekwencji procent rolników, którzy mają być przedmiotem kontroli na miejscu w następnym roku.

5.   Jeżeli przewiduje się, że pewne mechanizmy kontrolne przewidziane w ust. 1, 2 i 3 mogą być wprowadzone jako próbki, to taka próbka powinna zapewniać poziom kontroli wiarygodnej i reprezentatywnej.

6.   Z każdej kontroli sporządza się raport, podpisany przez kontrolera i streszczający dokładnie różne elementy kontroli. Taki raport powinien w szczególności zawierać:

a)	datę kontroli;

b)	osoby obecne podczas kontroli;

c)	kontrolowany okres;

d)	zastosowane metody kontroli, w tym — o ile dotyczy — odniesienie do metod pobierania próbek;

e)	wyniki kontroli.

Artykuł 165

Produkcja konopi

Zastosowanie mają postanowienia odnoszące się do konopi i przewidziane w art. 29 rozporządzenia (WE) nr 795/2004 oraz w art. 33 rozporządzenia (WE) nr 796/2004.

Artykuł 166

Środki uzupełniające i wzajemna pomoc

1.   Państwa Członkowskie uruchamiają wszelkie środki uzupełniające, konieczne do prawidłowego zastosowania niniejszego rozdziału i udzielają sobie wzajemnej pomocy celem przeprowadzenia kontroli przewidzianych w tym rozdziale. Jeżeli odpowiednie redukcje lub wyłączenia nie są przewidziane w niniejszym rozdziale, to Państwa Członkowskie mogą nałożyć odpowiednie sankcje krajowe na uczestników procedur handlowych związanych z przyznawaniem pomocy.

2.   W miarę potrzeby lub w stopniu, w jakim wymagają tego postanowienia niniejszego rozdziału, Państwa Członkowskie udzielają sobie wzajemnej pomocy w zakresie zapewnienia skutecznej kontroli i umożliwienia kontroli autentyczności przedstawianych dokumentów oraz dokładności wymienianych danych.

SEKCJA 10

Wykluczenia z planu i powiadomienia

Artykuł 167

Wykluczenia surowców z programu

Państwa Członkowskie mogą wyłączyć z planu ustanowionego w niniejszym rozdziale wszelkie surowce rolne, w przypadku gdy surowce takie sprawiają trudności związane z kontrolą, zdrowiem publicznym, środowiskiem, prawem karnym lub obniżonym wskaźnikiem produktów końcowych innych niż spożywcze.

Artykuł 168

Minimalna powierzchnia

Państwa Członkowskie mogą ustalić minimalną powierzchnię uprawianą dla każdego surowca opisanego w art. 145 ust. 1.

Artykuł 169

Powiadomienia

Państwa Członkowskie przekazują Komisji przed 15 października następującego po danym roku wszystkie następujące informacje:

a)	powierzchnie, które wynikają z kontraktów opisanych w art. 147 oraz z deklaracji opisanych w art. 146 ust. 2 i w art. 148, dla każdego surowca;

b)	ilości każdego typu surowca, otrzymanego produktu końcowego, produktu ubocznego i produktu równoległego, ze wskazaniem typu użytego surowca;

c)	środki podjęte zgodnie z art. 146;

d)	surowce wykluczone z programu zgodnie z art. 167;

e)	minimalne powierzchnie ustalone zgodnie z art. 168.

ROZDZIAŁ 17

DOPŁATY OBSZAROWE DO UPRAW CHMIELU

Artykuł 170

Dopłaty dodatkowe dla rolników uprawiających chmiel

1.   Dopłata dodatkowa, opisana w art. 68a ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, jest przyznawana rolnikom produkującym chmiel od jednego hektara areałów, które spełniają kryteria ustalone w art. 110o tego rozporządzenia i pod warunkiem że:

a)	zostały obsadzone z jednolitą gęstością, wynoszącą co najmniej 1 500 sadzonek na hektar w przypadku chmielu na tykach/podwieszanego bądź 2 000 sadzonek na hektar w przypadku chmielu na tykach/podwieszanego;

b)	zostały poddane normalnym procedurom związanym z uprawą.

2.   Areał „obsiany chmielem”, wspomniany w art. 110o tiret drugie rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, oznacza areał ograniczony linią łączącą zewnętrzne podpórki tyk. Jeżeli na tej linii znajdują się sadzonki chmielu, to dodaje się jeden pas o szerokości odpowiadającej średniej szerokości alejki w obrębie takiej działki do każdego boku tego areału. Dodatkowy pas nie może zachodzić na obszar zakwalifikowany jako droga publiczna. Oba poprzeczne zagony na krańcach rzędów chmielu, które należy pozostawić na manewry maszyn rolniczych, są zawarte w areale, pod warunkiem że długość jakiegokolwiek z tych zagonów nie przekracza ośmiu metrów i że zagony nie zachodzą na drogę publiczną.

3.   Areały obsadzone młodym chmielem, uprawianym głównie na produkty szkółkowe, nie kwalifikują się do dopłat dodatkowych.

4.   Łączna suma udostępniana na dopłaty dodatkowe jest rozkładana równomiernie na zakwalifikowane obszary obsadzone chmielem na terytorium danego Państwa Członkowskiego.

Artykuł 171

Wypłaty na rzecz grup uznanych producentów chmielu

1.   Uznane grupy producentów składają wnioski o dopłaty opisane w art. 68a ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 nie później niż 1 września roku zbiorów.

2.   Suma wypłacona uznanej grupie producentów jest przeznaczana na środki ustalone w art. 7 ust. 1 lit. a)—d) rozporządzenia (EWG) nr 1696/71 w ciągu 3 lat od daty wypłaty. Jakakolwiek kwota nieprzeznaczona w ciągu tego okresu jest zwracana agencji płatniczej i odejmowana od wydatków finansowanych w ramach EAGGF, Podsekcja Gwarancji.

3.   Pomoc wstrzymana względem zbiorów poprzedzających zbiory w 2005 r. zgodnie z art. 12 ust. 5 lit. c) rozporządzenia (EWG) nr 1696/71 jest wydatkowana przed 31 grudnia 2008 r.

4.   Państwo Członkowskie dokonujące wypłaty na rzecz uznanych grup producentów corocznie wysyła Komisji raport z wykorzystania wypłaty przez uznane przez Komisję grupy producentów, zawierający opis środków ustalonych w art. 7 ust. 1 lit. a)—d) rozporządzenia (EWG) nr 1696/71 finansowanych za pomocą tej wypłaty. Raport jest wysyłany najpóźniej do 30 czerwca każdego roku.

5.   Łączna suma dostępna w danym Państwie Członkowskim jako wypłaty na rzecz uznanych grup producentów, opisana w art. 68a ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, jest rozkładana na te grupy proporcjonalnie do areałów spełniających warunki zawarte w art. 170 tego rozporządzenia, na które ich członkowie złożyli wniosek na mocy tytułu II części II rozporządzenia (WE) nr 796/2004.

ROZDZIAŁ 18

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł 172

Uchylenia

1.   Rozporządzenia (EWG) nr 1686/72, (EWG) nr 1445/76, (WE) nr 1644/1996, (WE) nr 2316/1999, (WE) nr 2461/1999, (WE) nr 2550/2001, (WE) nr 2199/2003 oraz (WE) nr 2237/2003 zostają uchylone ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2005 r.

Jednakże rozporządzenia te mają nadal zastosowanie do wniosków o pomoc odnoszących się do roku obrotowego 2004/2005 bądź do okresu premiowania oraz za poprzednie lata obrotowe lub okresy premiowania. W przypadku zastosowania art. 66 lub art. 71 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, art. 20 ust. 2 — 5 rozporządzenia (WE) nr 2316/1999 maja nadal zastosowanie do chwili wygaśnięcia przedsięwzięć rolników.

2.   Rozporządzenie (WE) nr 2342/1999 zostaje uchylone ze skutkiem od 1 stycznia 2005 r. Ma ono nadal zastosowanie do wniosków złożonych na 2004 r.

3.   Rozporządzenie (WE) nr 609/1999 zostaje uchylone ze skutkiem od 1 stycznia 2005 r. Ma ono jednak nadal zastosowanie do wniosków o dopłaty bezpośrednie na zbiory w 2004 r. oraz 2005 r. w przypadku zastosowania art. 71 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

4.   Odnośniki do uchylonych aktów są interpretowane jako odnośniki do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 173

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnoty Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do wniosków o pomoc dotyczących lat obrotowych bądź okresu premiowania rozpoczynających się od 1 stycznia 2005 r., z wyjątkiem art. 10, który ma zastosowanie od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

---

(1)  Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 864/2004 (Dz.U. L 161 z 30.4.2004, str. 48).

(2)  Dz.U. L 177 z 4.8.1972, str. 26. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 323/2004 (Dz.U. L 58 z 26.2.2004, str. 14).

(3)  Dz.U. L 161 z 23.6.1976, str. 10. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1252/2001 (Dz.U. L 173 z 27.6.2001, str. 27).

(4)  Dz.U. L 207 z 17.8.1996, str. 1.

(5)  Dz.U. L 75 z 20.3.1999, str. 20.

(6)  Dz.U. L 280 z 30.10.1999, str. 43. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 206/2004 (Dz.U. L 34 z 6.2.2004, str. 33).

(7)  Dz.U. L 281 z 4.11.1999, str. 30. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1777/2004 (Dz.U. L 316 z 15.10.2004, str. 66).

(8)  Dz.U. L 299 z 20.11.1999, str. 16. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 345/2002 (Dz.U. L 55 z 26.2.2002, str. 10).

(9)  Dz.U. L 341 z 22.12.2001, str. 105. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 920/2004 (Dz.U. L 163 z 30.4.2004, str. 92).

(10)  Dz.U. L 328 z 17.12.2003, str. 21. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1766/2004 (Dz.U. L 315 z 14.10.2004, str. 27.

(11)  Dz.U. L 339 z 24.12.2003, str. 52.

(12)  Dz.U. L 197 z 30.7.1994, str. 4. Rozporządzenie ostatnio zmienione przez rozporządzenie (WE) nr 1782/2003.

(13)  Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 123.

(14)  Dz.U. L 253 z 11.10.1993, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione przez rozporządzenie (WE) nr 2286/2003 (Dz.U. L 343 z 31.12.2003, str. 1).

(15)  Dz.U. 125 z 11.7.1966, str. 2298/66. Dyrektywa ostatnio zmieniona przez dyrektywę nr 2004/55/WE (Dz.U. L 114 z dnia, 21.4.2004, str. 18).

(16)  Dz.U. 125 z 11.7.1966, str. 2309/66. Dyrektywa ostatnio zmieniona przez dyrektywę nr 2003/61/WE (Dz.U. L 165 z 3.7.2003, str. 23).

(17)  Dz.U. L 193 z 20.7.2002, str. 74. Dyrektywa ostatnio zmieniona przez dyrektywę nr 2003/61/WE .

(18)  Dz.U. L 141 z 30.4.2004, str. 18.

(19)  Dz.U. L 193 z 29.7.2000, str. 16. rozporządzenie ostatnio zmienione przez rozporządzenie (WE) nr 393/2004 (Dz.U. L 65 z 3.3.2004, str. 4).

(20)  Dz.U. L 204 z 11.8.2000, str. 1. rozporządzenie zmienione przez Akt Przystąpienia z 2003 r.

(21)  Dz.U. L 147 z 18.6.1993, str. 25.

(22)  Dz.U. L 175, z 4.8.1971, str. 1. rozporządzenie ostatnio zmienione przez rozporządzenie (WE) nr 2320/2003 (Dz.U. L 345 z 31.12.2003, str. 18).

(23)  Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 103.

(24)  Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 80.

(25)  Dz.U. L 100 z 20.4.2000, str. 31.

(26)  Dz.U. L 125 z 11.7.1966, str. 2309.

(27)  Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 96.

(28)  Dz.U. L 339 z 24.12.2003, str. 45.

(29)  Dz.U. L 339 z 24.12.2003, str. 36.

(30)  Dz.U. L 205 z 3.8.1985, str. 96.

(31)  Dz.U. L 141 z 30.4.2004, str. 1.

(32)  Dz.U. L 193 z 20.7.2002, str. 74.

(33)  Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 114.

(34)  Dz.U. L 215 z 30.7.1992, str. 85

(35)  Dz.U. L 123 z 7.5.1981, str. 3.

(36)  Dz.U. L 67 z 11.3.1982, str. 23.

(37)  Dz.U. L 215 z 30.7.1992, str. 85.

(38)  Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 80.

(39)  Dz.U. L 355 z 5.12.1992, str. 32.

(40)  Dz.U. L 83 z 27.3.1999, str. 1.

(41)  Dz.U. 50 z 21.2.2002, str. 40.

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---