(1)

Bij Verordening (EU) nr. 649/2012 is uitvoering gegeven aan het Verdrag van Rotterdam inzake de procedure met betrekking tot voorafgaande toestemming ten aanzien van bepaalde gevaarlijke chemische stoffen en pesticiden in de internationale handel (2) (hierna “het Verdrag van Rotterdam” genoemd).

(2)

Bij de Uitvoeringsverordeningen (EU) 2019/677 (3), (EU) 2019/989 (4), (EU) 2019/1100 (5), (EU) 2019/1090 (6), (EU) 2018/1532 (7), (EU) 2019/344 (8), (EU) 2018/1043 (9), (EU) 2018/1917 (10), (EU) 2018/1019 (11), (EU) 2018/309 (12), (EU) 2018/1501 (13) en (EU) 2018/1914 (14) heeft de Commissie besloten de goedkeuring van de stoffen chloorthalonil, chloorprofam, desmedifam, dimethoaat, diquat, ethoprofos, fenamidone, flurtamone, oxasulfuron, propineb, pymetrozine en quinoxyfen als werkzame stoffen krachtens Verordening (EG) nr. 1107/2009 van het Europees Parlement en de Raad (15) niet te verlengen, met als gevolg dat alle gebruik van die stoffen in de categorie “bestrijdingsmiddelen” verboden is gezien het ontbreken van elk ander gebruik in die categorie. Die stoffen moeten daarom worden toegevoegd aan de lijsten van chemische stoffen in bijlage I, delen 1 en 2, bij Verordening (EU) nr. 649/2012.

(3)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) 2018/1500 (16) heeft de Commissie besloten de goedkeuring van de stof thiram als werkzame stof krachtens Verordening (EG) nr. 1107/2009 niet te verlengen, met als gevolg dat het gebruik van die stof in de subcategorie “bestrijdingsmiddel in de groep gewasbeschermingsmiddelen” als bedoeld in Verordening (EU) nr. 649/2012 verboden is. Omdat thiram alleen is goedgekeurd op grond van Verordening (EU) nr. 528/2012 van het Europees Parlement en de Raad (17) voor gebruik in biociden van productsoort 9, die vallen in de subcategorie “andere bestrijdingsmiddelen met inbegrip van biociden” als bedoeld in Verordening (EU) nr. 649/2012, is nagenoeg elk gebruik van die stof in de categorie “bestrijdingsmiddel” verboden. Het gebruik van thiram in de categorie “bestrijdingsmiddel” is derhalve aan strenge beperkingen onderworpen en de stof moet daarom aan de lijsten van chemische stoffen in bijlage I, delen 1 en 2, bij Verordening (EU) nr. 649/2012 worden toegevoegd.

(4)

De Commissie heeft bij Uitvoeringsverordening (EU) 2018/1865 (18) besloten de goedkeuring van de stof propiconazool als werkzame stof krachtens Verordening (EG) nr. 1107/2009 niet te verlengen, met als gevolg dat het gebruik van die stof in de subcategorie “bestrijdingsmiddel in de groep gewasbeschermingsmiddelen” verboden is. Dat verbod vormt geen strenge beperking van het gebruik van de stof in de categorie “bestrijdingsmiddel”, aangezien propiconazool is goedgekeurd voor verschillende gebruiksdoeleinden in de subcategorie “andere bestrijdingsmiddelen met inbegrip van biociden”. Propiconazool is overeenkomstig Verordening (EU) nr. 528/2012 goedgekeurd voor gebruik in biociden van de productsoorten 7, 8 en 9. Propiconazool moet daarom aan de lijst van chemische stoffen in bijlage I, deel 1, bij Verordening (EU) nr. 649/2012 worden toegevoegd.

(5)

Er was een aanvraag voor verlenging van de goedkeuring van clothianidin en thiamethoxam ingediend, maar de aanvragers hebben die aanvraag ingetrokken na de vaststelling van de Uitvoeringsverordeningen (EU) 2018/784 (19) en (EU) 2018/785 (20), waarbij de Commissie heeft besloten de goedkeuringsvoorwaarden van de werkzame stoffen clothianidin respectievelijk thiamethoxam krachtens Verordening (EG) nr. 1107/2009 te wijzigen. Aangezien die goedkeuringen van clothianidin en thiamethoxam zijn vervallen, is het gebruik van deze stoffen in de subcategorie “bestrijdingsmiddel in de groep gewasbeschermingsmiddelen” verboden. Dit verbod vormt een strenge beperking van het gebruik van de stoffen in de categorie “bestrijdingsmiddel”, aangezien nagenoeg elk gebruik van clothianidin en thiamethoxam verboden is omdat clothianidin en thiamethoxam krachtens Verordening (EU) nr. 528/2012 alleen zijn goedgekeurd voor gebruik in biociden van productsoort 18 in de subcategorie “andere bestrijdingsmiddelen met inbegrip van biociden”. De stoffen clothianidin en thiamethoxam moeten daarom worden toegevoegd aan de lijsten van chemische stoffen in bijlage I, delen 1 en 2, bij Verordening (EU) nr. 649/2012.

(6)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) 2018/783 (21) heeft de Commissie besloten de voorwaarden voor de goedkeuring van imidacloprid als werkzame stof krachtens Verordening (EG) nr. 1107/2009 te wijzigen, met als gevolg dat het gebruik van die stof in de subcategorie “bestrijdingsmiddel in de groep gewasbeschermingsmiddelen” aan strenge beperkingen onderworpen is. Die strenge beperking vormt geen strenge beperking van het gebruik van de stof in de categorie “bestrijdingsmiddel”, aangezien imidacloprid is goedgekeurd voor verschillende gebruiksdoeleinden in de subcategorie “andere bestrijdingsmiddelen met inbegrip van biociden”. Imidacloprid is krachtens Verordening (EU) nr. 528/2012 goedgekeurd voor gebruik in biociden van productsoort 18. Bovendien wordt imidacloprid gebruikt in geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik overeenkomstig Richtlijn 2001/82/EG van het Europees Parlement en de Raad (22). Imidacloprid moet daarom aan de lijst van chemische stoffen in bijlage I, deel 1, bij Verordening (EU) nr. 649/2012 worden toegevoegd.

(7)

De Commissie heeft bij Uitvoeringsverordening (EU) 2015/404 (23) besloten de goedkeuringsperiode van de werkzame stof glufosinaat krachtens Verordening (EG) nr. 1107/2009 te verlengen naar aanleiding van een aanvraag voor verlenging van de goedkeuring van die werkzame stof. Aangezien die aanvraag is ingetrokken, is glufosinaat niet langer goedgekeurd als werkzame stof krachtens Verordening (EG) nr. 1107/2009, met als gevolg dat elk gebruik van die stof in de categorie “bestrijdingsmiddel” wordt verboden, omdat er geen ander gebruik in die categorie is. Die stof moet daarom worden toegevoegd aan de lijsten van chemische stoffen in bijlage I, delen 1 en 2, bij Verordening (EU) nr. 649/2012.

(8)

Tijdens de negende vergadering van de Conferentie van de partijen bij het Verdrag van Rotterdam in mei 2019 heeft deze conferentie besloten de stoffen foraat en hexabroomcyclododecaan in bijlage III bij dat verdrag op te nemen, met als gevolg dat die stoffen onder de procedure met betrekking tot voorafgaande geïnformeerde toestemming in het kader van dat verdrag gingen vallen. Foraat moet daarom worden toegevoegd aan de lijsten van chemische stoffen in bijlage I, delen 1 en 3, bij Verordening (EU) nr. 649/2012. Hexabroomcyclododecaan is reeds opgenomen in bijlage V bij Verordening (EU) nr. 649/2012 en mag dus niet worden uitgevoerd. De stof moet daarom aan de lijst van chemische stoffen in bijlage I, deel 3, bij die verordening worden toegevoegd.

(9)

Bij Verordening (EU) 2017/852 van het Europees Parlement en de Raad (24) is de uitvoer van kwik, bepaalde mengsels van metallisch kwik met andere stoffen, bepaalde kwikverbindingen en bepaalde kwikhoudende producten verboden. Dit uitvoerverbod moet derhalve worden weerspiegeld in bijlage V, deel 2, bij Verordening (EU) nr. 649/2012.

(10)

Verordening (EU) nr. 649/2012 moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(11)

Er moet worden voorzien in een redelijke termijn voor de belanghebbende partijen om de nodige maatregelen te kunnen nemen om aan deze verordening te voldoen en voor de lidstaten om de nodige maatregelen te kunnen nemen voor de tenuitvoerlegging van deze verordening,

a)

bijlage I wordt gewijzigd overeenkomstig bijlage I bij deze verordening;

b)

bijlage V wordt gewijzigd overeenkomstig bijlage II bij deze verordening.

(1)

Ingevolge de verklaring van de Raad van gouverneurs van het Europees stabiliteitsmechanisme van 15 mei 2020 kunnen de lidstaten die de euro als munt hebben financiële bijstand ontvangen in het kader van de crisisondersteuning bij een pandemie, die gebaseerd is op de kredietlijn tegen verscherpte voorwaarden van het Europees stabiliteitsmechanisme, aangepast aan de specifieke situatie van de COVID-19-pandemie.

(2)

De lidstaten die de crisisondersteuning bij een pandemie genieten, zijn met name niet verplicht nieuwe beleidsmaatregelen ten uitvoer te leggen. De enige vereiste is het gebruik van de kredietlijn voor de financiering van directe en indirecte kosten als gevolg van de COVID-19-pandemie in verband met gezondheidszorg, geneesmiddelen en preventie.

(3)

Overeenkomstig artikel 2, leden 3 en 4, van Verordening (EU) nr. 472/2013 van het Europees Parlement en de Raad (2) wordt een lidstaat die een beroep doet op de crisisondersteuning bij een pandemie onder verscherpt toezicht gesteld.

(4)

Overeenkomstig artikel 3, lid 2, van die verordening zijn de rapportagevereisten die zijn vastgesteld in artikel 10 van Verordening (EU) nr. 473/2013 en nader zijn uitgewerkt in Gedelegeerde Verordening (EU) nr. 877/2013 van de Commissie (3), van toepassing.

(5)

In Verordening (EU) nr. 472/2013 is verklaard dat de intensiteit van het economische en budgettaire toezicht in verhouding moet staan tot, en evenredig moet zijn met, de ernst van de ondervonden financiële moeilijkheden en naar behoren moet zijn afgestemd op de aard van de ontvangen financiële bijstand.

(6)

Uitvoeringsverordening (EU) nr. 877/2013 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(7)

Gezien het zeer specifieke en beperkte toepassingsgebied van de crisisondersteuning bij een pandemie is het derhalve passend de in dat geval toepasselijke rapportagevereisten vast te stellen. De rapportagestructuur die vereist is wanneer een lidstaat onderworpen is aan een buitensporigtekortprocedure overeenkomstig artikel 126 VWEU of wanneer een lidstaat onder verscherpt toezicht staat om andere redenen dan het beroep op de crisisondersteuning bij een pandemie, moet onverlet blijven,

1)

Artikel 1 wordt vervangen door:

2)

Het volgende nieuwe artikel 2 bis wordt ingevoegd:

3)

De titel van de bijlage wordt vervangen door:

“BIJLAGE I”.

4)

De volgende bijlage II wordt toegevoegd:

(1)

In Richtlijn (EU) 2018/1972 wordt gesteld dat draadloze toegangspunten met laag vermogen en klein bereik waarschijnlijk een positief effect hebben op het gebruik van radiospectrum en op de ontwikkeling van draadloze communicatie in de Unie. Daarom moet de implementatie ervan worden aangemoedigd door deze vrij te stellen van vergunningsplicht.

(2)

Een draadloos toegangspunt met klein bereik bestaat uit verschillende operationele onderdelen, zoals een signaalverwerkingseenheid, een radiofrequentie-eenheid, een antennesysteem, kabelverbindingen en een behuizing. In sommige gevallen kunnen het antennesysteem of delen daarvan apart van de andere onderdelen van een draadloos toegangspunt met klein bereik worden geïnstalleerd en met een of meer kabels worden verbonden. Dit concept wordt gebruikt voor gedistribueerde antennesystemen of gedistribueerde radiosystemen die door een of meer exploitanten worden gebruikt. Een draadloos toegangspunt met klein bereik kan ontworpen zijn om door twee of meer radiospectrumgebruikers te worden gebruikt.

(3)

Met het oog op een voldoende groot maatschappelijk draagvlak en een duurzame implementatie moeten draadloze toegangspunten met klein bereik waarop de tweede alinea van artikel 57, lid 1, van Richtlijn (EU) 2018/1972 van toepassing is, een minimale visuele impact hebben. De toegangspunten moeten dus onzichtbaar zijn voor het grote publiek of op een visueel discrete wijze op hun draagconstructie worden gemonteerd. Bij de exploitatie van deze toegangspunten moet ook een hoog niveau van bescherming van de volksgezondheid worden gegarandeerd, zoals vastgelegd in Aanbeveling 1999/519/EG van de Raad (2).

(4)

In Richtlijn 2014/53/EU van het Europees Parlement en de Raad (3) is bepaald dat radioapparatuur, waartoe ook draadloze toegangspunten met klein bereik behoren, zo moet worden geconstrueerd dat de bescherming van de gezondheid en de veiligheid van personen wordt gewaarborgd.

(5)

De fysieke en technische kenmerken van draadloze toegangspunten met klein bereik waarop de tweede alinea van artikel 57, lid 1, van Richtlijn (EU) 2018/1972 van toepassing is, moeten daarom worden gedefinieerd op basis van maximumvolume, beperkingen inzake gewicht en maximaal zendvermogen. De keuze voor een maximumvolume om de visuele impact van een draadloos toegangspunt met klein bereik te beperken, moet enerzijds de nodige flexibiliteit bij het ontwerp garanderen en anderzijds de mogelijkheid bieden het toegangspunt aan te passen aan de fysieke en technische kenmerken van de draagconstructie.

(6)

Uit een studie in opdracht van de Commissie (“Light Deployment Regime for Small-Area Wireless Access Points (SAWAPs)” (4)) blijkt dat in een volume van 30 liter de belangrijkste onderdelen van een draadloos toegangspunt met klein bereik passen, terwijl het toegangspunt toch discreet blijft. Dat maximumvolume moet gelden voor ieder draadloos toegangspunt met klein bereik dat wordt uitgerold voor gebruik door een of meer radiospectrumgebruikers, alsook voor meerdere draadloze toegangspunten met klein bereik die een infrastructuurlocatie met een klein oppervlak delen, zoals een lantaarnpaal, een verkeerslicht, een reclamebord of een bushalte, die vanwege hun fysieke dimensies of hun onderlinge nabijheid in een bepaald gebied, of beide, waarschijnlijk visueel storend zijn.

(7)

Draadloze toegangspunten met klein bereik moeten voldoen aan de Europese norm EN 62232:2017 (5)“Bepaling van de RF veldsterkte en SAR in de omgeving van basisstations voor radiocommunicatie (zendpalen) met als doel de evaluatie van de blootstelling van het menselijk lichaam”. Die norm reikt een methodologie aan voor de installatie van basisstations, waarbij rekening wordt gehouden met hun zendvermogen om de blootstelling van de mens aan de elektromagnetische velden te beoordelen en is in overeenstemming met de in Aanbeveling 1999/519/EG vastgestelde grenswaarden. Naar die norm wordt ook verwezen in deel 6.1 van de Europese geharmoniseerde norm EN 50401:2017 “Productnorm om de overeenstemming aan te tonen van uitrusting van basisstations met de grenswaarden voor blootstelling aan radiofrequente elektromagnetische velden (110 MHz-100 GHz), wanneer deze in bedrijf worden genomen”, met betrekking tot de beoordeling van de naleving van de in Aanbeveling 1999/519/EG vastgestelde grenswaarden voor blootstelling aan elektromagnetische velden in de operationele omgeving van de apparatuur.

(8)

Norm EN 62232:2017 geldt voor alle soorten basisstations. Deze zijn verdeeld in vijf installatieklassen die overeenkomen met de verschillende grenswaarden van hun equivalent isotropisch uitgestraald vermogen (EIRP), respectievelijk van een aantal milliwatt (klasse E0), 2 watt (klasse E2), 10 watt (klasse E10), 100 watt (klasse E100) en meer dan 100 watt (klasse E+). Rekening houdend met de veiligheidsafstanden die op grond van die norm bij de installatie in acht moeten worden genomen, en met het feit dat in Richtlijn (EU) 2018/1972 is bepaald dat draadloze toegangspunten met klein bereik een laag vermogen moeten hebben, hoeft deze verordening alleen van toepassing te zijn op de installatieklassen E0, E2 en E10. In tabel 2 van punt 6.2.4 van norm EN 62232:2017 is bepaald dat het laagste uitstralende onderdeel van een antenne van klasse E10 zich in een publiek toegankelijke ruimte op ten minste 2,2 meter hoogte moet bevinden zodat er ten minste 20 cm afstand is tussen de hoofbundel van de antenne en het lichaam van een persoon van twee meter groot (6).

(9)

Om esthetische redenen mag de installatie van draadloze toegangspunten met klein bereik van klasse E10 die binnen worden geïnstalleerd en waarschijnlijk het maximale volume van 30 liter innemen, uitsluitend worden toegestaan in grote binnenruimten met een plafondhoogte van ten minste vier meter, zoals musea, stadions, congrescentra, luchthavens, metrostations, treinstations en winkelcentra.

(10)

Een draadloos toegangspunt met klein bereik mag de stabiliteit van de hele draagconstructie niet in gevaar brengen en mag daarom vanwege zijn gewicht of vorm geen structurele versterking van de gebruikte draagconstructie vereisen.

(11)

Om toezicht en monitoring door de bevoegde autoriteiten mogelijk te maken, met name in het geval van meerdere aangrenzende toegangspunten met klein bereik of colocatie van dergelijke toegangspunten, moet elke exploitant die draadloze toegangspunten met klein bereik van klassen E2 of E10 implementeert die voldoen aan de in deze verordening vastgestelde kenmerken, de bevoegde autoriteit tijdig in kennis stellen van de installatie ervan. De exploitant dient hiertoe uiterlijk twee weken na de installatie een kennisgeving over de installatie in bij de bevoegde autoriteit, met vermelding van de locatie en de technische kenmerken van de toegangspunten, en een verklaring dat de installatie voldoet aan de bepalingen van deze verordening. Om ervoor te zorgen dat deze procedure in alle lidstaten eenvoudig verloopt, moet de kennisgeving worden ingediend bij een centraal informatiepunt, zoals het informatiepunt dat is ingesteld overeenkomstig Richtlijn 2014/61/EU van het Europees Parlement en de Raad (7).

(12)

Deze verordening mag geen afbreuk doen aan de bevoegdheden van de lidstaten om de geaggregeerde niveaus van de elektromagnetische velden te bepalen die resulteren uit de colocatie of de aggregatie in een lokaal gebied van draadloze toegangspunten met klein bereik als bedoeld in de tweede alinea van artikel 57, lid 1, van Richtlijn (EU) 2018/1972, en andere types basisstations, om er, met andere middelen dan individuele vergunningen betreffende de uitrol van draadloze toegangspunten met klein bereik, voor te zorgen dat deze de toepasselijke grenswaarden voor geaggregeerde blootstelling overeenkomstig het Unierecht in acht nemen.

(13)

De relevante normen zullen nog verder worden ontwikkeld en daarbij mogelijk worden uitgebreid tot draadloze toegangspunten met klein bereik die van actieve antennesystemen gebruikmaken; in dit stadium hoeft de implementatie van dergelijke toegangspunten dus niet te worden vrijgesteld van vergunningsplicht.

(14)

De toepassing van deze verordening moet regelmatig worden gecontroleerd om een herziening ervan te vergemakkelijken, rekening houdend met mogelijke updates van de Europese norm EN 62232 of andere relevante ontwikkelingen op het gebied van normalisatie, met name inzake het gebruik van actieve antennesystemen, de technologische ontwikkeling met betrekking tot de geavanceerde technologie van de draadloze toegangspunten met klein bereik, de noodzaak om meerdere banden en gedeelde oplossingen (voor diverse exploitanten) te ondersteunen, en rekening houdend met eventuele actualiseringen van Aanbeveling 1999/519/EG.

(15)

Deze verordening mag geen afbreuk doen aan nationale maatregelen met betrekking tot veiligheid, nutsvoorzieningen en eerbiediging van privéeigendom, met inbegrip van het recht van eigenaren om te bepalen hoe hun eigendom wordt gebruikt, alsook met betrekking tot de doorgangsrechten voor de aansluiting van het draadloze toegangspunt met klein bereik op een WAN-netwerk in overeenstemming met het Unierecht.

(16)

Deze verordening mag geen afbreuk doen aan minder restrictieve regelingen op nationaal niveau voor de implementatie van draadloze toegangspunten met klein bereik.

(17)

Aangezien Richtlijn (EU) 2018/1972 met ingang van 21 december 2020 van toepassing wordt, dient deze verordening met ingang van dezelfde datum van toepassing te zijn.

(18)

De maatregelen van deze verordening zijn in overeenstemming met het advies van het Comité voor communicatie,

1)

“equivalent isotropisch uitgestraald vermogen” (equivalent isotropically radiated power, EIRP): het product van het aan de antenne geleverde vermogen en de antenneversterking in een bepaalde richting ten opzichte van een isotrope antenne (absolute of isotrope versterking);

2)

“antennesysteem”: een hardware-onderdeel van een draadloos toegangspunt met klein bereik dat radiofrequente energie uitstraalt om eindgebruikers draadloze connectiviteit te bieden;

3)

“actief antennesysteem” (AAS): een antennesysteem waarbij de amplitude of fase, of beide, tussen antenne-onderdelen voortdurend worden aangepast, zodat een antennepatroon wordt verkregen dat varieert als reactie op kortetermijnveranderingen in de radio-omgeving; langetermijnbundelvorming, zoals een vaste elektrische downtilt, wordt hierdoor uitgesloten; in een draadloos toegangspunt met klein bereik met een actief antennesysteem maakt dat systeem er een geïntegreerd onderdeel van uit;

4)

“binnenruimte”: elke ruimte, met inbegrip van transportvoertuigen, die beschikt over een plafond, een dak of een vaste of beweegbare structuur of inrichting die die volledige ruimte kan overdekken, en die, met uitzondering van deuren, ramen en gangpaden, geheel en al door muren of zijwanden is omsloten, hetzij permanent, hetzij tijdelijk, ongeacht het type materiaal dat wordt gebruikt voor het dak, de muren of de zijwanden, en ongeacht of de structuur permanent of tijdelijk is;

5)

“buitenruimte”: een ruimte die geen binnenruimte is.

(1)

Op grond van artikel 25 bis van Richtlijn 2003/87/EG is de Commissie bevoegd om bepalingen vast te stellen om vluchten die aankomen uit een derde land, van het EU-emissiehandelssysteem (EU-ETS) uit te sluiten. Dergelijke bepalingen moeten voorzien in een optimale interactie tussen het EU-ETS en de maatregelen van een derde land om het effect van de luchtvaart op de klimaatverandering te verminderen.

(2)

De overeenkomst tussen de Europese Unie en de Zwitserse Bondsstaat inzake de koppeling van hun regelingen voor de handel in broeikasgasemissierechten (2) (de “overeenkomst”) is op 23 november 2017 ondertekend en op 1 januari 2020 in werking getreden. In de overeenkomst is bepaald dat vluchten vanaf luchtvaartterreinen die gelegen zijn op het grondgebied van Zwitserland naar luchtvaartterreinen die gelegen zijn in de EER, van de EU-ETS worden uitgesloten.

(3)

Richtlijn 2003/87/EG moet daarom worden gewijzigd om vluchten vanaf luchtvaartterreinen die gelegen zijn in Zwitserland naar luchtvaartterreinen die gelegen zijn in de EER, uit te sluiten van de EU-ETS. Om wat de dekking van de exploitanten betreft de stabiliteit te handhaven, moet deze uitsluiting de bepalingen onverlet laten die bepaalde luchtvaartactiviteiten van de EU-ETS uitsluiten op basis van de vastgestelde drempelwaarden voor het aantal vluchten of emissies per exploitant.

(4)

Richtlijn 2003/87/EG moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(5)

Aangezien de overeenkomst op 1 januari 2020 in werking is getreden, moet dit besluit vanaf die datum van toepassing zijn,

1)

In punt j) wordt de tweede alinea vervangen door:

“Vluchten als bedoeld onder l) of vluchten die uitsluitend worden uitgevoerd voor het vervoer op een officiële dienstreis van een regerend vorst en zijn directe familie, staatshoofden, regeringsleiders en ministers van een regering van lidstaat, mogen krachtens dit punt niet worden uitgesloten;”.

2)

Punt k) wordt vervangen door:

3)

Het volgende punt l) wordt toegevoegd:

(1)

Krachtens artikel 5, lid 1, van Besluit 2010/96/GBVB heeft de Raad het Politiek en Veiligheidscomité (PVC) gemachtigd om overeenkomstig artikel 38 van het Verdrag betreffende de Europese Unie de nodige besluiten te nemen ten behoeve van de politieke controle op en de strategische leiding van de militaire missie van de Europese Unie om de Somalische veiligheidstroepen te helpen opleiden (EUTM Somalia), met inbegrip van de besluiten tot benoeming van de volgende commandanten van de EU-missiestrijdkrachten.

(2)

Bij Besluit (GBVB) 2017/971 van de Raad (2) is de commandostructuur van EUTM Somalia gewijzigd.

(3)

Op 23 juli 2019 heeft het PVC Besluit (GBVB) 2019/1264 (3) vastgesteld, waarbij brigadegeneraal Antonello DE SIO werd benoemd tot commandant van de EU-missiestrijdkrachten van EUTM Somalia.

(4)

Op 26 juni 2020 heeft de directeur van het militair plannings- en uitvoeringsvermogen voorgesteld om, ter opvolging van brigadegeneraal Antonello DE SIO, brigadegeneraal Fabiano ZINZONE met ingang van 9 augustus 2020 tot commandant van de EU-missiestrijdkrachten van EUTM Somalia te benoemen.

(5)

Op 1 juli 2020 heeft het Militair Comité van de EU besloten om het PVC aan te bevelen dit voorstel goed te keuren.

(6)

Er moet een besluit over de benoeming van brigadegeneraal Fabiano ZINZONE worden genomen. Besluit (GBVB) 2019/1264 moet worden ingetrokken.

(7)

Overeenkomstig artikel 5 van Protocol nr. 22 betreffende de positie van Denemarken, gehecht aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, neemt Denemarken niet deel aan de uitwerking en de uitvoering van besluiten en acties van de Unie die gevolgen hebben op defensiegebied. Denemarken neemt derhalve niet deel aan de vaststelling van dit besluit, dat bijgevolg niet bindend is voor, noch van toepassing is op deze lidstaat,

(1)

Bij Beschikking 2005/880/EG (2) heeft de Commissie een door Nederland gevraagde derogatie op grond van Richtlijn 91/676/EEG verleend, om de toestemming te geven op landbouwbedrijven met ten minste 70 % grasland mest van graasdieren op of in de bodem te brengen tot een maximumhoeveelheid van 250 kg stikstof per hectare per jaar.

(2)

Bij Besluit 2010/65/EU (3) heeft de Commissie Beschikking 2005/880/EG gewijzigd en de derogatie verlengd tot en met 31 december 2013.

(3)

Bij Uitvoeringsbesluit 2014/291/EU van de Commissie (4), dat verviel op 31 december 2017, is aan Nederland een derogatie op grond van Richtlijn 91/676/EEG verleend om de toestemming te geven op landbouwbedrijven met ten minste 80 % grasland mest van graasdieren op of in de bodem te brengen tot een maximumhoeveelheid van 230 kg stikstof per hectare per jaar voor landbouwbedrijven op zuidelijke en centrale zandbodems en lössbodems en tot een maximumhoeveelheid van 250 kg stikstof per hectare per jaar voor landbouwbedrijven op andere bodems. De derogatie gold in 2016 voor 19 564 landbouwbedrijven, oftewel 47 % van het totale nettolandbouwoppervlak in Nederland.

(4)

Bij Uitvoeringsbesluit (EU) 2018/820 van de Commissie (5), dat verviel op 1 januari 2020, is aan Nederland een derogatie op grond van Richtlijn 91/676/EEG verleend om de toestemming te geven op landbouwbedrijven met ten minste 80 % grasland mest van graasdieren op of in de bodem te brengen tot een maximumhoeveelheid van 230 kg stikstof per hectare per jaar voor landbouwbedrijven op zuidelijke en centrale zandbodems en lössbodems en tot een maximumhoeveelheid van 250 kg stikstof per hectare per jaar voor landbouwbedrijven op andere bodems. De derogatie gold in 2019 voor 18 818 landbouwbedrijven, oftewel 44,7 % van het totale nettolandbouwoppervlak in Nederland.

(5)

Zoals erkend in Uitvoeringsbesluit (EU) 2018/820, zijn er de afgelopen jaren bij de uitvoering door Nederland van zijn beleid inzake het beheer van dierlijke mest enkele problemen opgetreden, wat heeft geleid tot een situatie waarin bezorgdheid bestond over mogelijke fraude. Deze situatie vereiste dat Nederland meer inspanningen zou leveren om fraude bij de uitvoering van zijn mestbeleid te voorkomen. Hoewel het zesde Nederlandse actieprogramma reeds voorziet in maatregelen ter intensivering van de controles en inspecties met het oog op het verbeteren van de algemene naleving van de regels van het Nederlandse mestbeleid, moesten extra inspanningen worden gedaan om een doeltreffende uitvoering en volledige naleving van dat beleid te bevorderen. Deze inspanningen omvatten onder meer de vaststelling van een strategie voor versterkte handhaving, waarbij ook rekening wordt gehouden met de bepalingen van Richtlijn 2008/99/EG van het Europees Parlement en de Raad (6). De strategie moest zijn gebaseerd op een onafhankelijke beoordeling van de naleving van de regels van het Nederlandse mestbeleid en specifieke maatregelen omvatten die gericht zijn op de verdere versterking van de inspecties en controles, alsmede een duidelijke methode voor de vaststelling van voldoende afschrikkende straffen en sancties. Het was derhalve gerechtvaardigd de periode waarin Uitvoeringsbesluit (EU) 2018/820 gelding zou hebben, te beperken teneinde Nederland de gelegenheid te geven de strategie voor versterkte handhaving volledig ten uitvoer te leggen.

(6)

Op 4 februari 2020 heeft Nederland op grond van bijlage III, punt 2, derde alinea, bij Richtlijn 91/676/EEG bij de Commissie een aanvraag ingediend voor een verlenging van de derogatie voor de periode 2020 tot en met 2021 (“de Nederlandse aanvraag”).

(7)

Nederland past overeenkomstig artikel 3, lid 5, van Richtlijn 91/676/EEG op zijn gehele grondgebied een actieprogramma toe. De Nederlandse wetgeving tot omzetting van Richtlijn 91/676/EEG bevat gebruiksnormen voor zowel stikstof als fosfaat.

(8)

Volgens de door Nederland verstrekte gegevens is in de periode 2016 tot en met 2019 het aantal runderen in Nederland met 0,2 % afgenomen ten opzichte van de periode 2012 tot en met 2015. Het aantal varkens en het aantal stuks pluimvee in Nederland is in dezelfde periode met 0,6 % respectievelijk 3,4 % gestegen. Sinds 2006 voorziet de Nederlandse wetgeving (7) in beperkingen op het aantal varkens en het aantal stuks pluimvee. Bovendien wordt sinds januari 2015 in de Nederlandse wetgeving (8) voorgeschreven dat een passend deel van de mestoverschotten uit de melkveesector moet worden verwerkt. Daarnaast is in Nederland sinds 1 januari 2018 een systeem van fosfaatproductierechten voor melkvee ingevoerd (9). Al deze maatregelen hebben tot doel verontreiniging van waterlichamen te voorkomen.

(9)

Nederland heeft gerapporteerd dat in de periode 2014 tot en met 2017 de omvang van het gebruik van stikstof uit dierlijke mest in Nederland 417 000 ton bedroeg, hetgeen een toename van 4,04 % betekent ten opzichte van de periode 2010 tot en met 2013. Het gebruik van N‐kunstmest in Nederland steeg in de periode 2014 tot en met 2017 met ongeveer 3,3 % ten opzichte van de periode 2010 tot en met 2013.

(10)

Volgens de door de Nederlandse autoriteiten verstrekte wetenschappelijke onderbouwing op basis van gegevens is het klimaat in Nederland — dat wordt gekenmerkt door een gelijkmatig over het jaar verdeelde regenval en betrekkelijk kleine temperatuurverschillen door het jaar heen — bevorderlijk voor een lange groeiperiode voor gras van 250 dagen per jaar.

(11)

Bovendien wijst de informatie die Nederland in het kader van de voorgaande, bij Uitvoeringsbesluit 2014/291/EU verleende derogatie heeft verstrekt, erop dat deze derogatie niet heeft geleid tot een verslechtering van de Nederlandse waterlichamen. De nitraatconcentratie in het water dat de wortelzone verlaat op gemonitorde bedrijven waarvoor een vergunning is verleend, bijvoorbeeld, is sinds 2006 gedaald en bedroeg in 2017 en 2018 gemiddeld minder dan 50 mg/l. Voorlopige gegevens wijzen echter op een toename van de nitraatconcentraties in 2019 in zuidelijke zand- en lössbodems vanwege de gevolgen van de droogte in 2018.

(12)

Uit de door Nederland op grond van artikel 10 van Richtlijn 91/676/EEG gerapporteerde gegevens blijkt dat voor de periode 2012 tot en met 2015 ongeveer 88 % van de meetstations voor grondwater in Nederland gemiddelde nitraatconcentraties van minder dan 50 mg/l heeft opgetekend en dat 79 % van die meetstations gemiddelde nitraatconcentraties van minder dan 25 mg/l heeft opgetekend. Uit de gegevens blijkt tevens dat voor de periode 2012 tot en met 2015 99 % van de meetstations voor oppervlaktewater in Nederland gemiddelde nitraatconcentraties van minder dan 50 mg/l heeft opgetekend en dat 96 % van die meetstations gemiddelde nitraatconcentraties van minder dan 25 mg/l heeft opgetekend. De gegevens wijzen erop dat nitraatconcentraties in het grondwater en het oppervlaktewater stabiel zijn gebleven of een dalende tendens vertoonden ten opzichte van de periode 2008 tot en met 2011. Niettemin was in de verslagperiode 2012 tot en met 2015 60 % van het zoete water eutroof, 13 % potentieel eutroof en 27 % niet-eutroof.

(13)

Na bestudering van de Nederlandse aanvraag en in het licht van het zesde Nederlandse actieprogramma en de ervaring die is opgedaan met de bij Uitvoeringsbesluit 2014/291/EU verleende derogatie, is de Commissie van mening dat de door Nederland voorgestelde hoeveelheid mest van graasdieren, die overeenkomt met 230 kg stikstof per hectare per jaar voor landbouwbedrijven met ten minste 80 % grasland op zuidelijke en centrale zandbodems en lössbodems, en met 250 kg stikstof per hectare per jaar voor landbouwbedrijven met ten minste 80 % grasland op andere bodems, geen afbreuk zal doen aan het bereiken van de doelstellingen van Richtlijn 91/676/EEG, op voorwaarde dat bepaalde strikte voorwaarden in acht worden genomen door Nederland, en dat die hoeveelheid gemotiveerd is aan de hand van objectieve criteria.

(14)

Nederland moet ervoor zorgen dat de belasting van waterlichamen als gevolg van de groeiende omvang van de veestapel en de bijbehorende productie van dierlijke mest niet toeneemt. Daartoe moet Nederland ervoor zorgen dat de totale productie van dierlijke mest, zowel wat stikstof als wat fosfaat betreft, het niveau van het jaar 2002 niet overschrijdt. In nieuwe wetgeving tot uitvoering van het zesde Nederlandse actieprogramma moet derhalve worden voorzien in een bindend plafond voor de productie van dierlijke mest dat niet mag worden overschreden, en dat waar nodig aan individuele landbouwers kan worden tegengeworpen.

(15)

Voor de verlening van vergunningen aan individuele landbouwers gelden bepaalde voorwaarden die tot doel hebben de bemesting op bedrijfsniveau in overeenstemming te brengen met de gewasbehoeften en de stikstof- en fosforuitspoeling te verminderen of te voorkomen. Die voorwaarden moeten derhalve inhouden dat voor elk landbouwbedrijf een bemestingsplan moet zijn opgesteld, dat de bemestingspraktijken worden geregistreerd door middel van een mestboekhouding, dat periodieke bodemanalyses worden verricht, dat groenbedekking wordt toegepast in de winter na de maïsoogst, dat aan specifieke bepalingen inzake het omploegen van gras wordt voldaan, dat geen bemesting plaatsvindt vóór het omploegen van gras, dat bij de bemesting rekening wordt gehouden met de bijdrage van vlinderbloemigen, en dat geen fosfaat uit kunstmest op of in de bodem wordt gebracht.

(16)

In het verslag over het effect van Richtlijn 91/676/EEG op de uitstoot van gasvormige stikstof (10) werd geconcludeerd dat de derogatie in sommige regio’s met een hoge veedichtheid tot hogere gasvormige emissies kan leiden. Dit mogelijke gevolg van de derogatie op de ammoniakuitstoot is bevestigd in een bij de Commissie ingediend rapport van 12 februari 2020, opgesteld door de “Commissie Deskundigen Meststoffenwet” van Nederland. Deze emissies resulteren in extra stikstofdepositie die negatieve gevolgen heeft voor de Natura 2000-gebieden en die de kwaliteit van de wateren aantast, wat tot eutrofiëring leidt. Daarom moeten passende maatregelen ter vermindering van de ammoniakemissies worden genomen, waaronder emissiearme verspreidingstechnieken, zo nodig in combinatie met een maximale temperatuur waarin mest kan worden gebruikt.

(17)

In overeenstemming met de vereisten van Uitvoeringsbesluit (EU) 2018/820 heeft Nederland zijn versterkte handhavingsstrategie op 28 september 2018 aangemeld. Een eerste voortgangsverslag over de uitvoering van die strategie werd op 28 juni 2019 ingediend. Een verdere update van dat voortgangsverslag werd op 18 november 2019 ingediend. Uit het voortgangsverslag blijkt dat, ondanks enkele inspanningen, de uitvoering van de strategie vertraging heeft opgelopen en dat Nederland niet in staat was om een vermindering in de gevallen van niet-naleving of onregelmatigheden aan te tonen.

(18)

Derhalve zijn aanvullende waarborgen en garanties dat de strategie werkelijk tot minder fraude leidt, noodzakelijk. Deze omvatten het vaststellen van termijnen voor de volledige uitvoering van de strategie en van doelstellingen die het mogelijk maken de doeltreffendheid ervan te beoordelen. Er moet ook worden voorzien in de herziening van de strategie voor het einde van 2021, met inbegrip van een verdere versterking van de controles, indien nodig in het licht van de ervaring die is opgedaan tijdens de uitvoering ervan.

(19)

Elk jaar moet een geactualiseerd verslag over de verdere uitvoering van de versterkte handhavingsstrategie worden ingediend, met inbegrip van het mogelijke effect van de maatregelen die zijn getroffen ter voorkoming van het risico van verspreiding van het COVID‐19-virus op de uitvoering van de strategie.

(20)

Richtlijn 2000/60/EG van het Europees Parlement en de Raad (11) voorziet in een brede, grensoverschrijdende aanpak van de waterbescherming die uitgaat van stroomgebiedsdistricten (SGD’s) en tot doel heeft ervoor te zorgen dat de Europese waterlichamen zich in goede toestand bevinden. De vermindering van nutriënten is een integraal onderdeel van die doelstelling. Het verlenen van een derogatie uit hoofde van dit besluit laat de bepalingen van Richtlijn 2000/60/EG onverlet en sluit niet uit dat aanvullende maatregelen nodig kunnen zijn om aan de verplichtingen van die richtlijn te voldoen.

(21)

Richtlijn 2007/2/EG van het Europees Parlement en de Raad (12) stelt algemene regels vast voor de oprichting van een infrastructuur voor ruimtelijke informatie in de Unie, ter ondersteuning van het milieubeleid van de Unie en beleidsmaatregelen of activiteiten die van invloed kunnen zijn op het milieu. Voor zover van toepassing, moet de in het kader van dit besluit verzamelde ruimtelijke informatie in overeenstemming zijn met de bepalingen van die richtlijn. Met het oog op minder administratieve lasten en meer coherente gegevens moet Nederland bij het verzamelen van de vereiste gegevens in het kader van dit besluit — waar passend — gebruikmaken van de informatie die is gegenereerd in het kader van het geïntegreerd beheers- en controlesysteem dat is ingesteld uit hoofde van titel V, hoofdstuk II, van Verordening (EU) nr. 1306/2013 van het Europees Parlement en de Raad (13).

(22)

Aangezien de Nederlandse aanvraag betrekking heeft op een verlenging van de bij Uitvoeringsbesluit (EU) 2018/820 verleende afwijking voor de periode 2020‐2021, moet dit besluit met ingang van 1 januari 2020 van toepassing worden gedurende twee jaar.

(23)

De in dit besluit vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het bij artikel 9 van Richtlijn 91/676/EEG ingestelde Nitraatcomité,

1.

“graslandbedrijf”: landbouwbedrijf waar ten minste 80 % van de oppervlakte die voor het op of in de bodem brengen van dierlijke mest beschikbaar is, uit grasland bestaat;

2.

“graasdieren”: rundvee (met uitzondering van vleeskalveren), schapen, geiten, paarden, ezels, herten en waterbuffels;

3.

“landbouwgrond”: de grond die de landbouwer in eigendom of in pacht of op grond van een individuele schriftelijke overeenkomst in beheer heeft en voor het beheer waarvan hij rechtstreeks verantwoordelijk is;

4.

“gras”: blijvend grasland of tijdelijk grasland dat gedurende minder dan vijf jaar in stand wordt gehouden;

5.

“bemestingsplan”: een berekening van het geplande gebruik en de beschikbaarheid van nutriënten;

6.

“mestboekhouding”: de nutriëntenbalans op basis van het werkelijke gebruik en de opname van nutriënten;

7.

“zuidelijke en centrale zandbodems”: bodems die als zuidelijke en centrale zandgrond worden aangeduid in de Nederlandse wetgeving ter implementatie van Richtlijn 91/676/EEG;

8.

“lössbodems”: bodems die als lössgrond worden aangeduid in de Nederlandse wetgeving ter implementatie van Richtlijn 91/676/EEG.

1.

Nederland ziet toe op de hoeveelheid geproduceerde dierlijke mest en zorgt ervoor dat de nationale productie van dierlijke mest, zowel wat stikstof als wat fosfor betreft, het niveau van het jaar 2002, te weten 504,4 miljoen kg stikstof en 172,9 miljoen kg fosfaat, niet overschrijdt.

2.

Nederland geeft ten volle uitvoering aan een strategie voor versterkte handhaving, die tot doel heeft ervoor te zorgen dat de regels van het Nederlandse mestbeleid beter worden nageleefd en dat eventuele informatie die wijst op een situatie van niet-naleving doeltreffend wordt opgevolgd.

De strategie voor versterkte handhaving omvat ten minste de volgende elementen:

3.

De versterkte handhavingsstrategie wordt in het licht van de ervaring die is opgedaan tijdens de uitvoering ervan, herzien, met name met het oog op versterkte controles en maatregelen indien uiterlijk in december 2021 het aantal geconstateerde onregelmatigheden of gevallen van niet-naleving niet zal zijn afgenomen. De Commissie wordt van de herziene strategie in kennis gesteld.

(1)

Bij Beschikking 2002/915/EG (2) heeft de Commissie een door Denemarken gevraagde afwijking op grond van Richtlijn 91/676/EEG verleend, op basis waarvan op bepaalde rundveehouderijen jaarlijks een hoeveelheid dierlijke mest per hectare mocht worden op- of ingebracht die tot 230 kg stikstof bevatte. Die afwijking werd verlengd bij de Beschikkingen 2005/294/EG (3) en 2008/664/EG (4) van de Commissie, en bij de Uitvoeringsbesluiten 2012/659/EU (5), (EU) 2017/847 (6) en (EU) 2018/1928 (7) van de Commissie.

(2)

De bij Uitvoeringsbesluit (EU) 2018/1928 verleende afwijking voor de periode 2017/2018 had betrekking op 1 312 rundveehouderijen, 396 000 grootvee-eenheden (equivalent van 39,6 miljoen kg stikstof in dierlijke mest) en 198 195 ha bouwland, wat overeenkomt met respectievelijk 3,9 % van het totale aantal bedrijven, 18,1 % van de totale stikstof (N) in dierlijke mest die op of in de bodem werd gebracht en 8,2 % van het totale nettolandbouwoppervlak.

(3)

Bij brief van 20 maart 2020 heeft Denemarken bij de Commissie een verzoek tot verlenging van de afwijking overeenkomstig bijlage III, punt 2, derde alinea, bij Richtlijn 91/676/EEG ingediend.

(4)

Denemarken heeft een actieprogramma overeenkomstig artikel 5 van Richtlijn 91/676/EEG, in de vorm van delen van Uitvoeringsbesluit nr. 760 van 30 juni 2019 inzake milieuvoorschriften op het gebied van veehouderij en de opslag en het gebruik van meststoffen, Wet nr. 338 van 2 april 2019 inzake het gebruik van meststoffen in de landbouw en inzake maatregelen voor de vermindering van nutriënten, zoals gewijzigd, Uitvoeringsbesluit nr. 762 van 29 juli 2019 inzake het gebruik van meststoffen in de landbouw in de planningsperiode 2019/2020, en uitvoeringsbesluit nr. 66 van 28 januari 2020 betreffende maatregelen ter vermindering van nutriënten en landbouwgerelateerde maatregelen voor de planningsperiode 2020/2021. In aanvulling op deze maatregelen past Denemarken sinds 2019 een gerichte regeling toe overeenkomstig Wet nr. 338 van 2 april 2019 inzake het gebruik van meststoffen in de landbouw en inzake maatregelen voor de vermindering van nutriënten, zoals gewijzigd. Daarnaast omvatten de Deense wettelijke voorschriften tevens een algemene regeling voor fosfor, in overeenstemming met Wet nr. 256 van 21 maart 2017 inzake veehouderij en het gebruik van meststoffen, en Besluit nr. 865 van 23 juni 2017 inzake commercieel vee, dierlijke mest, kuilvoer enz., thans Besluit nr. 760 van 30 juli 2019.

(5)

In de Deense wettelijke regeling tot omzetting van Richtlijn 91/676/EEG is voorzien in grenswaarden voor het op of in de bodem brengen van stikstof. In augustus 2017 zijn rechtsvoorschriften ter beperking van het op of in de bodem brengen van fosfor in werking getreden.

(6)

In de Deense wettelijke voorschriften is een gerichte gecombineerde regeling voor vrijwillige en verplichte vanggewassen voor de onder het onderhavige besluit vallende periode opgenomen. In het kader van die regeling treden de dwingende bepalingen voor vanggewassen automatisch in werking wanneer de vrijwillige afspraken voor vanggewassen ontoereikend zijn om aan de milieudoelstellingen te voldoen. De arealen met vanggewassen komen bovenop de verplichte vanggewassen die zijn voorgeschreven door Wet nr. 338 van 2 april 2019, zoals gewijzigd. De regeling is nodig om ervoor te zorgen dat de toepassing van de huidige afwijking niet tot een verslechtering van de waterkwaliteit leidt.

(7)

Uit de informatie die Denemarken in het kader van de bij Uitvoeringsbesluit (EU) 2018/1928 verleende afwijking heeft verstrekt, blijkt dat deze afwijking niet leidt tot een verslechtering van de waterkwaliteit, in vergelijking met de arealen die niet onder de afwijking vallen. Uit gegevens over de uitvoering van Richtlijn 91/676/EEG voor de periode 2012‐2015 (8) blijkt dat voor grondwater in 83,4 % van de monitoringlocaties de gemiddelde nitraatconcentraties minder dan 50 mg/l bedragen en in 27,5 % van de monitoringlocaties minder dan 25 mg/l. Voor zoet oppervlaktewater bedragen de gemiddelde nitraatconcentraties in 99,4 % van de monitoringlocaties minder dan 50 mg/l en in 85,8 % van de monitoringlocaties minder dan 25 mg/l. Uit de meetresultaten blijkt dat de nitraatconcentraties in het grondwater en zoet oppervlaktewater in vergelijking met de vorige verslagperiode (2008‐2011) globaal genomen stabiel zijn gebleven. Uit gegevens over eutrofiëring blijkt dat 25 % van de gecontroleerde meren in zeer goede of in goede toestand was ingedeeld, dat 75 % in minder dan goede toestand was ingedeeld en dat 2 van de 119 gecontroleerde wateren van estuaria en kustwateren in goede toestand waren ingedeeld.

(8)

Na toetsing van het verzoek van Denemarken aan de in bijlage III, punt 2, derde alinea, bij Richtlijn 91/676/EEG vermelde elementen en rekening houdend met de ervaring die is opgedaan met de toepassing van de bij de Beschikkingen 2002/915/EG, 2005/294/EG en 2008/664/EG, alsmede de Uitvoeringsbesluiten 2012/659/EU, (EU) 2017/847 en (EU) 2018/1928 verleende afwijking, is de Commissie van mening dat de door Denemarken beoogde hoeveelheid mest (namelijk 230 kg stikstof per hectare per jaar) de verwezenlijking van de doelstellingen van Richtlijn 91/676/EEG niet in gevaar brengt, op voorwaarde dat bepaalde strikte voorwaarden in acht worden genomen met betrekking tot vanggewassen, bovengrenzen voor fosfor, vruchtwisseling, het op of in de bodem brengen van dierlijke en andere meststoffen alsmede bemonstering en analyse van de bodem.

(9)

Op landbouwbedrijven waar jaarlijks een hoeveelheid dierlijke mest per hectare op of in de bodem mag worden gebracht die tot 230 kg stikstof bevat, moeten de bemestingsplannen tijdig worden bijgewerkt om ervoor te zorgen dat de plannen in overeenstemming zijn met de feitelijke landbouwpraktijken, en er moeten een permanent vegetatiedek op het bouwland en vanggewassen worden gebruikt om ervoor te zorgen dat nitraat dat in het najaar in de ondergrond is terechtgekomen, wordt teruggewonnen en stikstofverlies in de winter wordt beperkt.

(10)

Richtlijn 2007/2/EG van het Europees Parlement en de Raad (9) stelt algemene regels vast voor de oprichting van een infrastructuur voor ruimtelijke informatie in de Unie, ter ondersteuning van het milieubeleid van de Unie en beleidsmaatregelen of activiteiten die van invloed kunnen zijn op het milieu. Voor zover van toepassing, moet de in het kader van dit besluit verzamelde ruimtelijke informatie in overeenstemming zijn met de bepalingen van die richtlijn. Met het oog op minder administratieve lasten en meer coherente gegevens moet Denemarken bij het verzamelen van de vereiste gegevens in het kader van dit besluit gebruikmaken van de informatie die is gegenereerd in het kader van het geïntegreerd beheers- en controlesysteem dat is opgezet uit hoofde van titel V, hoofdstuk II, van Verordening (EU) nr. 1306/2013 van het Europees Parlement en de Raad (10).

(11)

De in dit besluit vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het bij artikel 9 van Richtlijn 91/676/EEG ingestelde Nitraatcomité,

1.

“rundveehouderij”: een bedrijf met een jaarlijkse productie van stikstof uit dierlijke mest van meer dan 300 kg, waarvan ten minste twee derde afkomstig is van runderen;

2.

“met ondergezaaid gras verbouwde gewassen”: kuilgranen, kuilmais, lentegraan, wintergraan of zomergerst en erwten, met vóór of na de oogst ondergezaaid gras;

3.

“gewassen met een hoge stikstofopname en een lang groeiseizoen”: een van de volgende gewassen:

4.

“gras”: blijvend of tijdelijk grasland;

5.

“bodemprofiel”: de bodemlaag tot een diepte van 0,90 meter onder het maaiveld of tot de diepte van de gemiddelde hoogste grondwaterstand, wanneer die stand ondieper is.

1.

Besluit nr. 865 van 23 juni 2017 inzake commercieel vee, dierlijke mest, kuilvoer enz. waarbij voor het hele land onderling van elkaar verschillende directe bovengrenzen voor fosfor zijn vastgesteld, naargelang van het soort meststof, is met ingang van 1 augustus 2017 in werking is getreden. De bovengrenzen gelden voor het op of in de bodem brengen van fosfor uit alle soorten meststoffen: organische meststoffen, waaronder mest, biogasdigestaat, ontgaste plantaardige biomassa, slib afkomstig van de behandeling van afvalwater en industriële meststoffen. In bepaalde stroomgebieden met een fosforgevoelig aquatisch milieu gelden strengere bovengrenzen voor het gebruik van fosfor.

2.

Er is een indicatorensysteem en een toezichtsysteem ingevoerd voor de hoeveelheid fosfor die op de landbouwpercelen in Denemarken op of in de bodem wordt gebracht. Als het indicatorensysteem of het toezichtsysteem aantoont dat de werkelijke gemiddelde jaarlijkse fosformestgift op de landbouwgrond in Denemarken de toegestane gemiddelde nationale fosformestgift voor de periode 2018‐2025 dreigt te overschrijden of daadwerkelijk heeft overschreden, zullen de bovengrenzen voor de maximale hoeveelheid fosfor die op of in de bodem mag worden gebracht, dienovereenkomstig worden verlaagd.

3.

Per 5 april 2019 is de Deense Wet nr. 338 van 2 april 2019 inzake het gebruik van meststoffen in de landbouw en inzake maatregelen voor de vermindering van nutriënten, zoals gewijzigd, in werking getreden; waarbij op grond van de noodzaak om de nitraatgehalten in de grondwaterlichamen en de kustwateren te verlagen, een gecombineerde gerichte regeling met vrijwillige en verplichte maatregelen is ingevoerd. Vanaf 2020 maakt de regeling deel uit van de Deense omzetting van de uit Richtlijn 2000/60/EG van het Europees Parlement en de Raad (11) voortvloeiende verplichtingen. Deze maatregelen voorzien in de aanleg van vanggewassen of alternatieve maatregelen overeenkomstig de nationale wetgeving. In het kader van deze regeling treden de dwingende bepalingen voor de vermindering van stikstof automatisch in werking wanneer de vrijwillige afspraken voor stikstofvermindering ontoereikend zijn om aan de milieudoelstellingen te voldoen.

4.

De in het kader van die regeling aangelegde vanggewassen komen bovenop de vanggewassen die worden geplant om te voldoen aan de in Denemarken voor het bebouwde areaal van de rundveehouderij wettelijk voorgeschreven 10,7 of 14,7 % vanggewassen, of aan de in Denemarken bij dienovereenkomstige uitvoeringsbesluiten voor de daaraanvolgende planningsperioden voorgeschreven vereisten, en mogen niet worden aangelegd op hetzelfde areaal als dat wordt gebruikt om te voldoen aan de EAG-verplichting voor vanggewassen.

a)

kaarten met voor elke gemeente het percentage onder individuele afwijkingen vallende rundveehouderijen, dieren en landbouwgrond, alsook kaarten van het lokale bodemgebruik, als bedoeld in artikel 10, lid 1;

b)

de resultaten van de monitoring van het grond- en oppervlaktewater, onder zowel afwijkings- als niet-afwijkingsomstandigheden, wat betreft de nitraat- en fosforconcentraties, met inbegrip van informatie over de waterkwaliteitstrends, alsook de impact van de afwijking op de waterkwaliteit, als bedoeld in artikel 10, lid 2;

c)

de resultaten van de monitoring van de bodem, onder zowel afwijkings- als niet-afwijkingsomstandigheden, wat betreft de nitraten- en fosforconcentraties in het water in de wortelzone, alsmede wat betreft stikstof en fosfor in de bodem, als bedoeld in artikel 10, lid 2;

d)

de resultaten van de onderzoeken naar het lokale bodemgebruik, de vruchtwisseling en de landbouwpraktijken, als bedoeld in artikel 10, lid 3;

e)

de resultaten van de modelmatige berekeningen van de omvang van de stikstof- en fosforverliezen van rundveehouderijen waaraan een vergunning is verleend, als bedoeld in artikel 10, lid 3;

f)

tabellen met het percentage onder een afwijking vallende landbouwgrond die wordt bedekt door klaver of alfalfa in grasland en door met ondergezaaid gras verbouwde gerst/erwten, als bedoeld in artikel 10, lid 4;

g)

een evaluatie van de uitvoering van de voorwaarden van de afwijking, op basis van controles op bedrijfsniveau en informatie over rundveehouderijen die zich blijkens de resultaten van administratieve controles en inspecties niet aan de voorschriften hebben gehouden, als bedoeld in artikel 11;

h)

trends inzake de omvang van de veestapel en de mestproductie voor elke categorie vee in Denemarken en op rundveehouderijen waaraan een afwijking is verleend;

i)

de uitvoering van de voorwaarden voor de afwijking van artikel 4.