(2004/C 78 E/0450)

SCHRIFTELIJKE VRAAG E-2792/03

van Eija-Riitta Korhola (PPE-DE) aan de Commissie

(19 september 2003)

Betreft:   Mogelijkheden van agressieve speculatie in de emissierechtenhandel

Vanaf 2008 wordt het nationale AAU-niveau („assigned amount units”, eenheden die in het kader van het Burden Sharing Agreement (BSA) zijn toegewezen) bij de overheveling van emissierechten naar een ander land zo aangepast dat de AAU's van het verkopende land dalen en die van het aankopende land stijgen, telkens met de overgehevelde hoeveelheid.

Als de grensoverschrijdende overheveling van emissierechten in de periode die in 2008 van start gaat, evenwel het gevolg is van het feit dat de rechten in kwestie oorspronkelijk maar in het land in kwestie waren opgespaard („banked”), krijgt het land van oorsprong van de emissierechten het dubbele van de hoeveelheid opgespaarde emissierechten toegewezen. Het is moeilijk te geloven, zeker nu het om regeringen gaat, dat de lidstaten op grote schaal een beroep zullen doen op dergelijke speculatieve overhevelingen, maar een niet-EU-land uit bijlage I (dat het Protocol van Kyoto ondertekent en aan het EU-emissierechten handelssysteem vóór 2007 deelneemt) zou op die manier kunnen handelen om dubbel zo veel verkoopbare rechten te verkrijgen. Bovendien ontstaat de mogelijkheid gebruik te maken van een bepaalde macht op de markt („market power”), als de opslag plaatsheeft in een concurrerend, ook emissierechten verkopend land (bijvoorbeeld van Oekraïne naar de Duitse Bondsrepubliek). Op die manier wordt de marktpositie van de verkoper die je concurrent is, verzwakt, terwijl je zelf een dubbel voordeel verkrijgt.

Een ander type van agressieve speculatie is mogelijk, als een operatie als degene die een paar jaar geleden plaatshad op de valutamarkten, wordt uitgevoerd op de markten voor de emissierechtenhandel. Op die manier kan een niet-EU-exploitant in theorie ook een concurrent hinderen die binnen de EU (in de emissierechtenhandel) actief is.

Heeft de Commissie zich tegen dergelijke agressieve speculatie in de emissierechtenhandel ingedekt? Zo ja, hoe?

Acht de Commissie het nog steeds onnodig op de markt te interveniëren (bijvoorbeeld via een centraal EU-register) om ingeval van storing op de markten voor emissierechtenhandel het evenwicht te herstellen?