Beschikking van het Hof (Achtste kamer) van 11 juli 2013 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Curtea de Apel Bacău — Roemenië) — Elena Luca/Casa de Asigurări de Sănătate Bacău)

(Zaak C-430/12) (1)

(Artikel 99 van Reglement voor de procesvoering - Sociale zekerheid - Vrij verrichten van diensten - Verordening (EEG) nr. 1408/71 - Artikel 22 - Ziektekostenverzekering - In andere lidstaat verstrekte ziekenhuiszorg - Voorafgaande toestemming - Aan sociaal verzekerde vergoed bedrag)

2013/C 304/04

Procestaal: Roemeens

Verwijzende rechter

Curtea de Apel Bacău

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Elena Luca

Verwerende partij: Casa de Asigurări de Sănătate Bacău

Voorwerp

Verzoek om een prejudiciële beslissing — Curtea de Apel Bacau — Uitlegging van artikel 56 VWEU en van artikel 22 van verordening (EEG) nr. 1408/71 van de Raad van 14 juni 1971 betreffende de toepassing van de socialezekerheidsregelingen op werknemers en zelfstandigen, alsmede op hun gezinsleden, die zich binnen de Gemeenschap verplaatsen (PB L 149, blz. 2), zoals gewijzigd — Nationale regeling waarbij slechts volledig voor de kosten van in een andere lidstaat verstrekte ziekenhuiszorg wordt opgekomen mits voorafgaande toestemming is verkregen — Bepaling van vergoed bedrag van de in een andere lidstaat voldane kosten, bij het ontbreken van voorafgaande toestemming, volgens de criteria van de staat van aansluiting

Dictum

Artikel 49 EG en artikel 22 van verordening (EEG) nr. 1408/71 van de Raad van 14 juni 1971 betreffende de toepassing van de socialezekerheidsregelingen op werknemers en zelfstandigen, alsmede op hun gezinsleden, die zich binnen de Gemeenschap verplaatsen, in de versie zoals gewijzigd en bijgewerkt bij verordening (EG) nr. 118/97 van de Raad van 2 december 1996, zoals gewijzigd bij verordening (EG) nr. 592/2008 van het Europees Parlement en de Raad van 17 juni 2008, verzetten zich in beginsel niet tegen een regeling van een lidstaat, waarbij slechts volledig voor de kosten van in een andere lidstaat verstrekte ziekenhuiszorg wordt opgekomen mits voorafgaande toestemming is verkregen. Deze artikelen verzetten zich evenwel tegen een dergelijke regeling die aldus wordt uitgelegd dat zij in alle gevallen uitsluit dat het bevoegde orgaan volledig opkomt voor de kosten van zonder voorafgaande toestemming verstrekte ziekenhuiszorg.

Wanneer, gelet op bijzondere omstandigheden, ongegrond vergoeding wordt geweigerd, alleen wegens het ontbreken van voorafgaande toestemming, van in een andere lidstaat verstrekte ziekenhuiszorg, waarvan de sociaal verzekerde de kosten heeft voldaan, moet het bevoegde orgaan deze zorg aan de sociaal verzekerde vergoeden voor het in de wetgeving van deze lidstaat vastgestelde bedrag. Indien dat bedrag lager is dan was voortgevloeid uit de toepassing van de in de lidstaat van verblijf bij ziekenhuiszorg in deze laatste geldende wetgeving, moet het bevoegde orgaan bovendien een bijkomende vergoeding verlenen die overeenkomt met het verschil tussen deze twee bedragen binnen de grens van de daadwerkelijk gemaakte kosten.

Wanneer een dergelijke weigering gegrond is, kan de sociaal verzekerde krachtens artikel 49 EG aanspraak maken op vergoeding van ziekenhuiszorg enkel binnen de grens van de dekking die wordt gegarandeerd door het ziekenfonds waarbij hij is aangesloten.

(1)  PB C 399 van 22.12.2012.