(1)

In Verordening (EG) nr. 178/2002 van het Europees Parlement en de Raad (4) zijn de algemene beginselen en voorschriften van de levensmiddelenwetgeving vastgelegd, die een gemeenschappelijke basis moeten vormen voor maatregelen op het gebied van de levensmiddelenwetgeving zowel op Unie- als nationaal niveau. De verordening bepaalt onder meer dat de levensmiddelenwetgeving gebaseerd moet zijn op risicoanalyse, tenzij dit wegens de omstandigheden of de aard van de maatregel niet toepasselijk is.

(2)

In Verordening (EG) nr. 178/2002 wordt “risicoanalyse” gedefinieerd als een proces bestaande uit drie samenhangende onderdelen: risicobeoordeling, risicomanagement en risicocommunicatie. Voor de risicobeoordeling op het niveau van de Unie wordt bij die verordening de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (de “Autoriteit”) opgericht als de bevoegde risicobeoordelingsinstantie van de Unie op het gebied van de veiligheid van levensmiddelen en diervoeders.

(3)

Risicocommunicatie is een essentieel onderdeel van het risicoanalyseproces. Bij de Refit-evaluatie van de algemene levensmiddelenwetgeving (Verordening (EG) nr. 178/2002) van 2018 (“geschiktheidscontrole van de algemene levensmiddelenwetgeving”) werd vastgesteld dat de risicocommunicatie over het algemeen niet doeltreffend genoeg wordt geacht. Dit heeft een weerslag op het vertrouwen van de consument in de uitkomsten van het risicoanalyseproces.

(4)

Het is daarom noodzakelijk gedurende de risicoanalyse te zorgen voor een transparant, doorlopend en inclusieve risicocommunicatie, met betrokkenheid van de risicobeoordelaars en risicomanagers op Unie- en nationaal niveau. Dergelijke risicocommunicatie moet de burgers er meer doen op vertrouwen dat de risicoanalyse wordt geschraagd door de doelstelling om te zorgen voor een hoog niveau van bescherming van de menselijke gezondheid en de belangen van de consument. Die risicocommunicatie moet ook kunnen bijdragen tot een participatieve en open dialoog tussen alle belanghebbenden, om te waarborgen dat het openbare belang prevaleert en om te zorgen voor nauwkeurigheid, alomvattendheid, transparantie, samenhang en verantwoordingsplicht in het risicoanalyseproces.

(5)

Bij risicocommunicatie moet vooral de nadruk worden gelegd op een nauwkeurige, duidelijke, alomvattende, coherente, geschikte en tijdige uitleg, niet alleen van de resultaten van de risicobeoordeling op zich, maar ook van de wijze waarop dergelijke resultaten, in voorkomend geval naast andere ter zake dienende factoren, worden benut ter onderbouwing van beslissingen inzake risicomanagement. Er moet informatie worden verstrekt over de manier waarop risicomanagementbeslissingen werden bereikt en over de factoren waarmee de risicomanagers, naast de resultaten van de risicobeoordeling, rekening hebben gehouden, alsmede over de manier waarop die factoren tegen elkaar werden afgewogen.

(6)

Aangezien er in de publieke perceptie onduidelijkheid bestaat over het onderscheid tussen de begrippen gevaar en risico, moet er bij de risicocommunicatie naar worden gestreefd dat onderscheid te verduidelijken zodat het publiek een dergelijk onderscheid beter begrijpt.

(7)

Indien er redelijke gronden bestaan om aan te nemen dat levensmiddelen of diervoeders een risico voor de gezondheid van mens of dier kunnen inhouden als gevolg van opzettelijke inbreuken op het toepasselijke Unierecht die zijn begaan in het kader van frauduleuze of bedrieglijke praktijken, moeten de overheidsinstanties het publiek daarover zo spoedig mogelijk informeren en zo volledig mogelijk aangeven om welke producten het gaat en welk risico deze kunnen inhouden.

(8)

Hiertoe is het noodzakelijk de algemene doelstellingen en beginselen van de risicocommunicatie vast te stellen, rekening houdend met de respectieve rollen van de risicobeoordelaars en -managers, met vrijwaring van hun onafhankelijkheid.

(9)

Op basis van de algemene doelstellingen en beginselen moet in nauwe samenwerking met de Autoriteit en de lidstaten, en na openbare raadplegingen, een algemeen plan voor risicocommunicatie worden opgesteld. Dat algemene plan moet bijdragen tot een geïntegreerd kader voor risicocommunicatie voor alle risicobeoordelaars en risicomanagers op Unie- en nationaal niveau die zich met voedselketenkwesties bezighouden. Het moet tevens de nodige flexibiliteit bieden en situaties die specifiek onder het algemene plan voor crisisbeheer vallen buiten beschouwing laten.

(10)

Het algemene plan voor risicocommunicatie moet de voornaamste factoren noemen waarmee rekening moet worden gehouden bij het bepalen van het soort en het niveau van risicocommunicatieactiviteiten die nodig zijn, zoals de verschillende risiconiveaus, de aard van het risico en de mogelijke gevolgen ervan voor de menselijke gezondheid, de diergezondheid en, in voorkomend geval, het milieu, wie en wat direct of indirect door het risico wordt getroffen, de niveaus van blootstelling aan een gevaar, het urgentieniveau en het vermogen om risico's en andere factoren die van invloed zijn op de risicoperceptie, te beheersen, met inbegrip van het toepasselijke wettelijke kader en de relevante marktcontext.

(11)

Met het oog op een coherente risicocommunicatie en een open dialoog tussen alle belanghebbenden moet het algemene plan voor risicocommunicatie ook een beeld van de te gebruiken instrumenten en communicatiekanalen geven en passende mechanismen opzetten voor coördinatie en samenwerking tussen de risicobeoordelaars en risicomanagers op Unie- en nationaal niveau die betrokken zijn bij het risicoanalyseproces, met name indien verschillende agentschappen van de Unie een wetenschappelijke output verstrekken over dezelfde of gelijkaardige onderwerpen.

(12)

Een transparant risicobeoordelingsproces zorgt ervoor dat de Autoriteit bij de vervulling van haar taken op meer legitimiteit en vertrouwen kan rekenen bij de consumenten en het publiek, en dat zij binnen een democratisch systeem beter verantwoording kan afleggen aan de burgers van de Unie. Het is derhalve essentieel het vertrouwen van het publiek en andere belanghebbenden in de risicoanalyse dat de grondslag vormt van het toepasselijke Unierecht, en met name in de risicobeoordeling, te versterken, de transparantie daarvan alsmede wat betreft de organisatie, werking en onafhankelijkheid van de Autoriteit.

(13)

Het is dienstig de lidstaten een belangrijkere rol te geven en de actieve betrokkenheid van alle partijen in de raad van bestuur van de Autoriteit (de “raad van bestuur”) te versterken.

(14)

De ervaring leert dat de rol van de raad van bestuur is toegespitst op administratieve en financiële aspecten en geen gevolgen heeft voor de onafhankelijkheid van de wetenschappelijke werkzaamheden van de Autoriteit. Het is daarom passend om in de raad van bestuur vertegenwoordigers van alle lidstaten, van het Europees Parlement en van de Commissie, alsook van het maatschappelijk middenveld en brancheorganisaties op te nemen die over de ervaring en deskundigheid moeten beschikken, niet alleen op het gebied van wetgeving en beleid inzake de voedselketen, waaronder risicobeoordeling, maar ook op bestuurlijk, administratief, financieel en juridisch vlak, waarbij ervoor moet worden gezorgd dat zij onafhankelijk en in het openbaar belang handelen.

(15)

Bij de selectie en benoeming van de leden van de raad van bestuur moeten de hoogste graad van bekwaamheid en zo breed mogelijke relevante ervaring vooropstaan.

(16)

Bij de geschiktheidscontrole van de algemene levensmiddelenwetgeving zijn bepaalde tekortkomingen aan het licht gekomen wat betreft het vermogen van de Autoriteit om op de lange termijn haar hoge niveau van deskundigheid te handhaven. Bovendien daalde het aantal gegadigden dat solliciteerde naar een positie als lid van de wetenschappelijke panels van de Autoriteit. Het systeem moet derhalve robuuster worden en de lidstaten moeten een actievere rol spelen om te waarborgen dat een voldoende grote groep deskundigen beschikbaar is die aan de behoeften van het risicobeoordelingssysteem van de Unie kan voldoen wat betreft een hoog niveau van wetenschappelijke deskundigheid, onafhankelijkheid en multidisciplinaire expertise.

(17)

Om de onafhankelijkheid van de risicobeoordeling ten opzichte van risicomanagement en van andere belangen op het niveau van de Unie te bewaren, moeten de selectie van de leden van het wetenschappelijk comité en van de wetenschappelijke panels van de Autoriteit door de uitvoerend directeur van de Autoriteit en hun benoeming door de raad van bestuur op strenge criteria berusten die de uitmuntendheid en onafhankelijkheid van de deskundigen garanderen, en tegelijkertijd ook de vereiste multidisciplinaire expertise van elk wetenschappelijke panel waarborgen. Hiertoe is het van essentieel belang dat de uitvoerend directeur, die tot taak heeft te waken over de belangen van de Autoriteit, en met name het onafhankelijke karakter van haar expertise, een rol speelt bij de selectie van de wetenschappelijke deskundigen. De raad van bestuur moet er zo veel mogelijk voor trachten te zorgen dat de in de wetenschappelijke panels tot leden benoemde deskundigen wetenschappers zijn die tevens actief onderzoek verrichten en hun wetenschappelijke bevindingen in collegiaal getoetste wetenschappelijke tijdschriften publiceren, mits zij voldoen aan de strenge criteria inzake uitmuntendheid en onafhankelijkheid. Er moet voor worden gezorgd dat de deskundigen een passende financiële compensatie krijgen. Ook moeten aanvullende maatregelen worden getroffen om ervoor te zorgen dat de wetenschappelijke deskundigen beschikken over de middelen om onafhankelijk te kunnen handelen.

(18)

Het is van essentieel belang om de efficiënte werking van de Autoriteit te waarborgen en de duurzaamheid van haar expertise te verbeteren. Het is derhalve noodzakelijk de ondersteuning door de Autoriteit en de lidstaten van de werkzaamheden van het wetenschappelijk comité en de wetenschappelijke panels te versterken. De Autoriteit moet met name de organisatie van de voorbereidende werkzaamheden ter ondersteuning van de taken van de wetenschappelijke panels op zich nemen, onder meer door het personeel van de Autoriteit of nationale wetenschappelijke organisaties uit het netwerk van de Autoriteit te verzoeken voorbereidende wetenschappelijke adviezen op te stellen die door die wetenschappelijke panels collegiaal worden getoetst en worden aangenomen. Dat mag geen afbreuk doen aan de onafhankelijkheid van de wetenschappelijke beoordelingen van de Autoriteit.

(19)

De vergunningsprocedures zijn gebaseerd op het beginsel dat het aan de aanvrager of de kennisgever is om aan te tonen dat het voorwerp van een aanvraag of kennisgeving voldoet aan de voorschriften van de Unie. Dat beginsel berust op de veronderstelling dat de menselijke gezondheid, diergezondheid en, in voorkomend geval, het milieu er beter mee gediend zijn indien de bewijslast bij de aanvrager of de kennisgever ligt, aangezien die moet aantonen dat de zaak die het voorwerp is van zijn aanvraag of kennisgeving veilig is voordat deze in de handel wordt gebracht, terwijl anders de overheidsinstanties zouden moeten aantonen dat die zaak onveilig is teneinde deze van de markt te weren. Overeenkomstig dat beginsel en de toepasselijke voorschriften zijn aanvragers of kennisgevers verplicht hun aanvragen of kennisgevingen uit hoofde van de sectorale wetgeving van de Unie te ondersteunen met studies, waaronder de uitslagen van tests, om de veiligheid en eventueel de werkzaamheid van een zaak aan te tonen.

(20)

De inhoud van aanvragen en kennisgevingen wordt bepaald bij Unierecht. Het is van essentieel belang dat de bij de Autoriteit met het oog op de uitvoering van een risicobeoordeling ingediende aanvraag of kennisgeving aan de toepasselijke specificaties voldoet, om de best mogelijke wetenschappelijke beoordeling door de Autoriteit te waarborgen. Aanvragers of kennisgevers, en met name kleine en middelgrote ondernemingen, hebben niet altijd een duidelijk begrip van die specificaties. Het is derhalve passend dat, indien de Autoriteit verzocht wordt om een wetenschappelijke output te verstrekken, zij een potentiële aanvrager of kennisgever op diens verzoek van advies dient, voordat die aanvraag of kennisgeving formeel wordt ingediend. Dergelijk voorafgaand advies moet betrekking hebben op de toepasselijke regels en vereiste inhoud van een aanvraag of kennisgeving en het advies mag echter niet ingaan op de opzet van de in te dienen studies, waarvoor alleen de aanvrager verantwoordelijk blijft.

(21)

Indien de Autoriteit wordt verzocht een wetenschappelijke output te verstrekken, dient zij op de hoogte te zijn van alle studies die de aanvrager heeft verricht met de bedoeling zijn aanvraag uit hoofde van het Unierecht te ondersteunen. Daartoe is het noodzakelijk en passend dat, indien exploitanten van bedrijven studies bestellen of zelf verrichten met het oog op de indiening van een aanvraag of kennisgeving, zij die studies ter kennis brengen van de Autoriteit. De kennisgevingsverplichting van dergelijke studies moet ook gelden voor de laboratoria en andere testfaciliteiten die deze verrichten. Informatie over de ter kennis gebrachte studies mag pas openbaar worden gemaakt wanneer een overeenkomstige aanvraag openbaar is gemaakt overeenkomstig de toepasselijke regels inzake transparantie. Met het oog op een effectieve uitvoering van die verplichting is het dienstig om in het geval van niet-naleving te voorzien in bepaalde procedurele gevolgen. De Autoriteit dient in dat verband praktische regelingen vast te stellen voor de uitvoering van die verplichting, met inbegrip van procedures voor het opvragen en openbaar maken van de redenen voor de niet-naleving.

(22)

Overeenkomstig Richtlijn 2010/63/EU van het Europees Parlement en de Raad (5) moeten dierproeven worden vervangen, verminderd of verfijnd. Daarom moet binnen het toepassingsgebied van deze verordening duplicatie van dierproeven waar mogelijk worden vermeden.

(23)

In het geval van aanvragen of kennisgevingen voor de verlenging van een vergunning of goedkeuring is de toegelaten of goedgekeurde stof of het toegelaten of goedgekeurde product al een aantal jaren in de handel. Er is dus ervaring en kennis met betrekking tot die stof of dat product. Indien de Autoriteit wordt verzocht een wetenschappelijke output te verstrekken, moeten de studies die gepland zijn ter ondersteuning van aanvragen voor verlengingen, met inbegrip van informatie over de voorgestelde opzet, welke door de aanvrager of kennisgever ter kennis van de Autoriteit zijn gebracht, ter raadpleging aan derden worden voorgelegd. De Autoriteit moet de aanvragers of kennisgevers systematisch adviseren over de inhoud van de voorgenomen verlengingsaanvraag of -kennisgeving en over de opzet van de studies, daarbij rekening houdend met de ontvangen opmerkingen.

(24)

Er is een zekere publieke bezorgdheid over het feit dat de beoordeling van vergunningprocedures door de Autoriteit in de eerste plaats is gebaseerd op studies van bedrijven zelf. Het is van het grootste belang dat de Autoriteit de wetenschappelijke literatuur doorzoekt om rekening te kunnen houden met andere beschikbare gegevens en studies over het bij haar ter beoordeling ingediende onderwerp. Teneinde te zorgen voor een bijkomende garantie dat de Autoriteit toegang heeft tot alle beschikbare relevante wetenschappelijke gegevens en studies met betrekking tot het voorwerp van een aanvraag of kennisgeving voor een vergunning of voor een verlenging van een vergunning of goedkeuring, is het passend dat derden worden geraadpleegd om na te gaan of er andere relevante wetenschappelijke gegevens of studies beschikbaar zijn. Om de raadpleging doeltreffender te maken, moet deze plaatsvinden onmiddellijk nadat de door bedrijven in het kader van een aanvraag of een kennisgeving ingediende studies openbaar zijn gemaakt, overeenkomstig de toepasselijke transparantievoorschriften. Indien het risico bestaat dat de resultaten van een openbare raadpleging wegens de toepasselijke termijnen niet naar behoren in aanmerking kunnen worden genomen, moet een beperkte verlenging van die termijnen mogelijk zijn.

(25)

Voedselveiligheid is een gevoelige kwestie die van het grootste belang is voor alle burgers van de Unie. Zonder afbreuk te doen aan het beginsel dat de bewijslast voor naleving van de Unievereisten bij het bedrijfsleven ligt, is het van belang om te voorzien in een extra verificatiemechanisme, namelijk het bestellen van aanvullende studies om het in het kader van de risicobeoordeling gebruikte bewijsmateriaal te verifiëren, voor specifieke gevallen van groot maatschappelijk belang, waarbij er sprake is van ernstige controverse of tegenstrijdige resultaten. Overwegende dat die verificatiestudies uit de begroting van de Unie zouden worden gefinancierd en dat het gebruik van dit uitzonderlijke verificatiemechanisme evenredig moet blijven, moet de Commissie het initiatief nemen voor het bestellen van dergelijke verificatiestudies, en daarbij de standpunten van het Europees Parlement en van de lidstaten in aanmerking nemen. Er moet rekening worden gehouden met het feit dat het in specifieke gevallen nodig kan zijn dat de bestelde verificatiestudies een bredere reikwijdte hebben dan alleen het bewijsmateriaal in kwestie, bijvoorbeeld wanneer nieuwe wetenschappelijke feiten beschikbaar worden).

(26)

Bij de geschiktheidscontrole van de algemene levensmiddelenwetgeving is gebleken dat, hoewel de Autoriteit aanzienlijke vooruitgang heeft geboekt op het gebied van transparantie, het risicobeoordelingsproces, met name in het kader van de vergunningsprocedures op het gebied van de voedselketen, niet altijd als zijnde volledig transparant wordt gezien. Dat is voor een deel ook te wijten aan de verschillende regels inzake transparantie en vertrouwelijkheid die in Verordening (EG) nr. 178/2002, en in andere sectorale wetgevingshandelingen van de Unie zijn neergelegd. De wisselwerking tussen die handelingen kan gevolgen hebben voor de aanvaardbaarheid van de risicobeoordeling voor het publiek.

(27)

Het Europese burgerinitiatief getiteld “Verbied glyfosaat en bescherm mens en milieu tegen giftige bestrijdingsmiddelen” liet opnieuw zien dat er bezorgdheid bestaat over de transparantie van door het bedrijfsleven bestelde studies die in het kader van een vergunningsprocedure worden ingediend.

(28)

Het is derhalve noodzakelijk om de transparantie van de risicobeoordeling op proactieve wijze te verbeteren. Alle wetenschappelijke gegevens en informatie ter ondersteuning van aanvragen voor vergunningen of van kennisgevingen, krachtens de Uniewetgeving, alsmede andere verzoeken om wetenschappelijke output, moeten in een zo vroeg mogelijk stadium van het risicobeoordelingsproces proactief voor het publiek beschikbaar worden gesteld en gemakkelijk toegankelijk zijn. Dergelijke openbaarmaking mag echter geen afbreuk doen aan voorschriften inzake intellectuele-eigendomsrechten of aan bepalingen in de Uniewetgeving ter bescherming van de investeringen die innovators hebben gedaan om de bij de desbetreffende aanvragen of kennisgevingen ingediende ondersteunende informatie en gegevens te verzamelen. Er moet voor worden gezorgd dat dergelijke openbaarmaking niet wordt beschouwd als een toestemming voor verder gebruik of verdere exploitatie, zonder het proactieve karakter van openbaarmaking en de gemakkelijke toegang voor het publiek tot de openbaargemaakte gegevens en informatie in het gedrang te brengen.

(29)

Met het oog op transparantie van de risicobeoordeling mag een samenvatting van het advies dat vóór de indiening van de aanvraag of kennisgeving is opgesteld, pas openbaar worden gemaakt zodra de overeenkomstige aanvraag of kennisgeving openbaar is gemaakt overeenkomstig de toepasselijke transparantievoorschriften.

(30)

Indien de Autoriteit om advies wordt gevraagd over aanvragen of kennisgevingen die zijn ingediend volgens Unierecht, moet de Autoriteit, gezien haar verplichting om de toegang van het publiek tot alle ondersteunende informatie met betrekking tot haar wetenschappelijke output te verzekeren, verantwoordelijk zijn voor het beoordelen van verzoeken om vertrouwelijke behandeling.

(31)

Om te bepalen bij welk niveau van proactieve openbaarmaking een passend evenwicht wordt bereikt, moeten de rechten van het publiek op transparantie in het risicobeoordelingsproces worden afgewogen tegen de rechten van de aanvragers of kennisgevers, rekening houdend met de doelstellingen van Verordening (EG) nr. 178/2002.

(32)

Met betrekking tot de door de Uniewetgeving voorgeschreven aanvraag- of kennisgevingsprocedures, wijst de ervaring uit dat bepaalde gegevens over het algemeen als gevoelig worden beschouwd en vertrouwelijk moeten blijven in de verschillende sectorale procedures. Het is derhalve passend om in Verordening (EG) nr. 178/2002 een horizontale lijst op te nemen van gegevens waarvan door de aanvrager of kennisgever is aangetoond dat openbaarmaking ervan de betrokken commerciële belangen aanzienlijk schaadt en die derhalve niet openbaar mogen worden gemaakt. Die gegevens moeten het fabricage- en productieproces omvatten, met inbegrip van de methode en innovatieve aspecten ervan, alsmede technische en industriële specificaties zoals onzuiverheden die inherent zijn aan het fabricage- en productieproces, met uitzondering van informatie die relevant is voor de beoordeling van de veiligheid. Alleen in zeer beperkte en uitzonderlijke omstandigheden die te maken hebben met te verwachten gezondheidseffecten of milieueffecten indien een milieubeoordeling verplicht is op grond van sectoraal Unierecht, of indien de bevoegde autoriteiten hebben bevonden dat er een dringende noodzaak is de menselijke gezondheid, de diergezondheid of het milieu te beschermen, moet dergelijke informatie openbaar worden gemaakt.

(33)

Ter wille van de duidelijkheid en de rechtszekerheid is het noodzakelijk specifieke procedurele voorschriften vast te stellen die een aanvrager of kennisgever moet volgen bij een verzoek om vertrouwelijke behandeling van informatie die ter ondersteuning van een aanvraag of kennisgeving in het kader van de Uniewetgeving is ingediend.

(34)

Het is tevens noodzakelijk specifieke eisen vast te stellen met betrekking tot de bescherming en de vertrouwelijkheid van persoonsgegevens in het kader van de transparantie van het risicobeoordelingsproces, waarbij rekening moet worden gehouden met Verordeningen (EU) 2018/1725 (6) en (EU) 2016/679 van het Europees Parlement en de Raad (7). Bijgevolg mogen krachtens deze verordening geen persoonsgegevens openbaar worden gemaakt, tenzij dit noodzakelijk en evenredig is om de transparantie, onafhankelijkheid en betrouwbaarheid van het risicobeoordelingsproces te waarborgen, waarbij belangenconflicten moeten worden voorkomen. Met het oog op transparantie en ter voorkoming van belangenconflicten is het bovendien nodig de namen van de deelnemers en waarnemers in bepaalde vergaderingen van de Autoriteit bekend te maken.

(35)

Om te zorgen voor meer transparantie en te waarborgen dat door de Autoriteit ontvangen verzoeken om wetenschappelijke output op een effectieve manier worden verwerkt, moeten gestandaardiseerde gegevensformaten worden ontwikkeld.

(36)

Gezien het feit dat de Autoriteit wetenschappelijke gegevens, met inbegrip van vertrouwelijke en persoonsgegevens, zou moeten opslaan, is het noodzakelijk ervoor te zorgen dat voor deze opslag een hoog beveiligingsniveau geldt.

(37)

Bovendien is het, ter beoordeling van de doeltreffendheid en doelmatigheid van de verschillende wettelijke bepalingen die van toepassing zijn op de Autoriteit, ook dienstig dat de Commissie de Autoriteit evalueert. Bij die evaluatie moet met name worden gekeken naar de procedures voor de selectie van de leden van het wetenschappelijk comité en van de wetenschappelijke panels, de transparantie, de kosteneffectiviteit, en de vraag of de onafhankelijkheid en competentie kunnen worden gewaarborgd en belangenconflicten kunnen worden vermeden.

(38)

De studies, waaronder de uitslagen van tests, die door exploitanten van bedrijven ter ondersteuning van aanvragen worden ingediend, zijn doorgaans in overeenstemming met internationaal erkende beginselen, die een uniforme basis bieden voor de kwaliteit ervan, met name wat betreft de reproduceerbaarheid van resultaten. In sommige gevallen kunnen zich echter problemen voordoen met betrekking tot de naleving van de toepasselijke normen, zoals de normen die zijn vastgesteld bij Richtlijn 2004/10/EG van het Europees Parlement en de Raad (8) of de normen van de Internationale Organisatie voor normalisatie. Daarom zijn er internationale en nationale stelsels ingericht om toe te zien op de naleving. Het is derhalve passend dat de Commissie onderzoeksmissies onderneemt om te beoordelen hoe laboratoria en andere testfaciliteiten de relevante normen toepassen bij de uitvoering van tests en studies die als onderdeel van een aanvraag bij de Autoriteit worden ingediend. Die onderzoeksmissies zouden de Commissie in staat moeten stellen eventuele zwakke punten in de stelsels en inbreuken na te gaan en te corrigeren en het publiek een extra garantie en geruststelling te bieden ten aanzien van de kwaliteit van de studies. Op basis van de conclusies van dergelijke onderzoeksmissies zou de Commissie wetgeving kunnen voorstellen om de naleving van de desbetreffende normen verbeteren.

(39)

Teneinde de samenhang met de voorgestelde aanpassingen in Verordening (EG) nr. 178/2002 te waarborgen, moeten de bepalingen met betrekking tot de toegang van het publiek en de bescherming van vertrouwelijke informatie in Verordeningen (EG) nr. 1829/2003 (9), (EG) nr. 1831/2003 (10), (EG) nr. 2065/2003 (11), (EG) nr. 1935/2004 (12), (EG) nr. 1331/2008 (13), (EG) nr. 1107/2009 (14) en (EU) 2015/2283 (15) en in Richtlijn 2001/18/EG (16) van het Europees Parlement en de Raad worden gewijzigd.

(40)

Om te waarborgen dat specifieke sectorale aspecten van vertrouwelijke informatie in aanmerking worden genomen, moeten de rechten van het publiek op transparantie in het risicobeoordelingsproces worden afgewogen tegen de rechten van aanvragers of van kennisgevers, rekening houdend met de specifieke doelstellingen van het sectorale Unierecht en met de opgedane ervaring. Het is derhalve noodzakelijk Verordeningen (EG) nr. 1829/2003, (EG) nr. 1831/2003, (EG) nr. 1935/2004, (EG) nr. 1331/2008, (EG) nr. 1107/2009, Verordening (EU) 2015/2283 en Richtlijn 2001/18/EG, op specifieke punten te wijzigen om te voorzien in vertrouwelijke gegevens in aanvulling op die welke in Verordening (EG) nr. 178/2002 worden genoemd.

(41)

De in Verordening (EG) nr. 1049/2001 van het Europees Parlement en de Raad (17) verankerde rechten op toegang tot documenten en, wat milieuinformatie betreft, de in Verordening (EG) nr. 1367/2006 (18) en Richtlijn 2003/4/EG (19) van het Europees Parlement en de Raad verankerde rechten worden bij deze verordening onverlet gelaten. De bij die handelingen verleende rechten mogen geenszins beperkt worden door in deze verordening vastgelegde bepalingen inzake proactieve verspreiding en de betrokken beoordeling van verzoeken om vertrouwelijke behandeling.

(42)

Om eenvormige voorwaarden te waarborgen voor de uitvoering van Verordening (EG) nr. 178/2002 met betrekking tot de vaststelling van een algemeen plan voor risicocommunicatie en de vaststelling van gestandaardiseerde gegevensformaten, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend. Deze bevoegdheden moeten worden uitgeoefend overeenkomstig Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad (20).

(43)

Om de Commissie, de lidstaten, de Autoriteit en de exploitanten van bedrijven in staat te stellen zich aan de nieuwe voorschriften van deze verordening aan te passen en er tegelijkertijd voor te zorgen dat de Autoriteit goed blijft functioneren, is het noodzakelijk te voorzien in overgangsmaatregelen voor de toepassing van deze verordening.

(44)

Aangezien de benoeming van de leden van het wetenschappelijk comité en van de wetenschappelijke panels afhangt van het aantreden van de nieuwe raad van bestuur, is het noodzakelijk te voorzien in specifieke overgangsbepalingen op grond waarvan de huidige ambtstermijn van de leden van het wetenschappelijk comité en van de wetenschappelijke panels kan worden verlengd.

(45)

De Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming is overeenkomstig artikel 28, lid 2, van Verordening (EG) nr. 45/2001 van het Europees Parlement en de Raad (21) geraadpleegd,