3.2.2006   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 28/104

1.1

Het Europees Economisch en Sociaal Comité verwelkomt het voorstel van de Commissie tot wijziging van richtlijn 2000/14/EG (de „geluidsemissierichtlijn”) (1).

1.2

Het Comité wil erop wijzen dat het juist de werktuigen en machines zijn die in richtlijn 2000/14/EG zijn opgesomd en die worden gebruikt in de bouw, de tuin en in het bos, die de belangrijkste bronnen van geluidsoverlast vormen. De door de leveranciers verstrekte technische gegevens en garanties zijn fundamenteel voor het juiste beheer van de geluidsoverlast door de werkgevers.

1.3

Het Comité merkt verder op dat het voor het inperken van de geluidsoverlast voor het milieu van belang is dat richtlijn 2000/14/EG in zijn geheel wordt uitgevoerd, vanaf het moment dat publieke en private aanbestedende partijen specifieke voorwaarden beginnen op te nemen inzake werkmaterieel dat weinig geluidsoverlast veroorzaakt.

1.4

Tot slot herinnert het Comité eraan dat er geharmoniseerde regelgeving bestaat voor het meten van geluidsoverlast. De geluidsemissierichtlijn is gebaseerd op de beginselen en begrippen van de nieuwe aanpak op het gebied van de technische harmonisatie en normalisatie, zoals uiteengezet in de resolutie van de Raad van 7 mei 1985 (2) en Besluit 93/465/EEG van de Raad van 22 juli 1993 (3).

2.1

Dit voorstel betreft een wijziging van richtlijn 2000/14/EG van het Europees Parlement en de Raad van 8 mei 2000 inzake de harmonisatie van de wetgevingen der lidstaten betreffende de geluidsemissie in het milieu door materieel voor gebruik buitenshuis (de „geluidsemissierichtlijn”).

2.2

Sinds 3 januari 2002 moeten 57 typen materieel die binnen het toepassingsgebied vallen, aan de eisen van de geluidsemissierichtlijn voldoen om in de Europese Gemeenschap in de handel te mogen worden gebracht of in gebruik te mogen worden genomen.

2.3

In de richtlijn zijn voor 22 typen materieel maximaal toelaatbare geluidsniveaus vastgesteld. Bovendien is bepaald dat op deze typen materieel, alsook op de overige 35 typen, de geluidsemissie moet worden vermeld.

2.3.1

De invoering van maximaal toelaatbare geluidsvermogensniveaus geschiedt in twee fasen. Fase I is op 3 januari 2002 in werking getreden en fase II zal op 3 januari 2006 ingaan.

2.3.2

De leden van de door de Commissie benoemde werkgroep „WG7” (4) waren het erover eens dat de in fase II toe te passen gemeten geluidsvermogensniveaus voor een aantal typen materieel technisch niet haalbaar zijn.

2.3.3

Door de voorgestelde wijziging worden de toelaatbare geluidsvermogensniveaus van fase II voor deze typen materieel louter indicatief. De definitieve waarden worden vastgesteld bij de wijziging van de geluidsemissierichtlijn naar aanleiding van het in artikel 20 bedoelde verslag.

2.4

Bij gebreke van een dergelijke wijziging blijven de waarden voor fase I van toepassing voor fase II.

3.1

Hoewel het Comité het voorstel tot wijziging van richtlijn 2000/14/EG toejuicht, wil het toch twee belangrijke aspecten eruit lichten:

3.2

Het eerste aspect betreft het vasthouden aan en doorzetten van de lijn die werd uitgezet met richtlijn 2000/14/EG. Het onderhavige wijzigingsvoorstel moet immers een aanvulling betekenen op verschillende communautaire maatregelen inzake geluidsoverlast veroorzaakt door de belangrijkste geluidsbronnen (met name weg- en spoorwegvoertuigen en bijbehorende infrastructuur; luchtvaartuigen; materieel voor gebruik buitenshuis; industriële werktuigen; mobiel materieel) en de grondslag bieden voor het opstellen van aanvullende maatregelen op korte, middellange en lange termijn.

3.2.1

De richtlijn sluit inderdaad aan op de bepalingen inzake geluidsemissies van bepaalde categorieën machines:

3.2.2

Voordat de milieuwetgeving echt vorm kreeg, hadden maatregelen die bescherming moesten bieden tegen geluidsoverlast toch meer met de toepassing van de regels van de vrije mededinging en het vrij verkeer van goederen te maken dan met bescherming van het milieu (5).

3.2.3

In het huidige voorstel lijkt een passend evenwicht te zijn gevonden tussen milieuoverwegingen en de bescherming van de vrije markt.

3.3

Het tweede aspect betreft de samenhang tussen het voorstel en de door de EU goedgekeurde programma's, acties en doelstellingen ter bescherming van het milieu en van de volksgezondheid/bescherming tegen geluidsoverlast.

3.3.1

In het kader van het communautair beleid dient te worden bijgedragen tot de verwezenlijking van een hoog niveau van bescherming van de volksgezondheid en van het milieu. Bescherming tegen geluidsoverlast is één van de vastgestelde doelstellingen.

3.3.2

In het Groenboek over een toekomstig beleid inzake de bestrijding van geluidshinder beschrijft de Commissie geluidsoverlast als één van de belangrijkste milieuproblemen in Europa.

3.4

Het Commissievoorstel houdt rechtstreeks verband met de maatregelen die werden goedgekeurd met het oog op de toepassing van actieprogramma's, evenals met de Europese strategie op het gebied van milieu en volksgezondheid zoals die is verwoord in de conclusies van de Raad van de Europese Unie van 27 oktober 2003.

3.4.1

In dit verband dient te worden opgemerkt dat de Gemeenschap met richtlijn 2002/49 al eerder regels heeft uitgevaardigd ter bestrijding van geluidsoverlast. Met die richtlijn heeft de Commissie een belangrijke stap gezet en gezorgd voor regelgeving en specifieke criteria ten aanzien van een voor het milieu aanvaardbaar geluidsniveau.

3.5

De communautaire instellingen hebben gemeenschappelijke meetmethoden opgesteld en het concept van grenswaarden ingevoerd. Het is aan de lidstaten om grenswaarden vast te stellen voor de verschillende stedelijke gebieden en de nationale wetten aan te passen.

3.5.1

Het was noodzakelijk om tot gemeenschappelijke meetcriteria te komen omdat de resultaten inzake de toegestane geluidsoverlast anders zouden kunnen variëren van land tot land. Hierdoor zou bepaalde motorvoertuigen of luchtvaartuigen in sommige landen bijvoorbeeld de doorgang kunnen worden geweigerd en zou het gebruik van bepaalde vervoersmiddelen op het nationale grondgebied kunnen worden beperkt.

3.6

Met richtlijn 2002/49 wil de Commissie werkelijk de strijd met de geluidsoverlast aanbinden. Haar eerste zorg is om de voor de mens schadelijke effecten van de blootstelling aan geluidsoverlast weg te nemen.

3.6.1

Voor de blootstelling aan lawaai tijdens beroepswerkzaamheden, hetgeen onomkeerbare schade voor het gehoor tot gevolg kan hebben en zelfs ongevallen op de werkplek kan veroorzaken, bestaan de volgende welbekende richtlijnen die minimale normen voor de volksgezondheid en voor de veiligheid voorschrijven: