(1)

Bij Verordening (EU, Euratom) 2022/2434 van het Europees Parlement en de Raad (2) wordt de gediversifieerde financieringsstrategie als één financieringsmethode voor de uitvoering van door de Commissie uitgevoerde lenings- en schuldbeheertransacties opgenomen in Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 (“Financieel Reglement”). Na de inwerkingtreding van Verordening (EU, Euratom) 2022/2434 moet de gediversifieerde financieringsstrategie van toepassing zijn op programma’s voor financiële bijstand waarvoor de basishandelingen op of na 9 november 2022 in werking treden.

(2)

De Commissie moet de noodzakelijke regelingen treffen voor de uitvoering van de gediversifieerde financieringsstrategie. Voor de toepassing van de gediversifieerde financieringsstrategie moet een reeks regels worden vastgesteld om te bepalen hoe de kosten worden toegewezen aan de desbetreffende programma’s voor financiële bijstand. Die regels moeten waarborgen dat alle door de Unie gemaakte kosten in verband met financiële bijstand ten laste van de begunstigde komen.

(3)

De methode voor de toewijzing van de kosten in verband met de uitvoering van de gediversifieerde financieringsstrategie in het kader van NextGenerationEU (NGEU) is vastgesteld bij Uitvoeringsbesluit (EU) 2021/1095 van de Commissie (3). Het is passend deze regelingen uit te breiden tot lenings- en schuldbeheertransacties die worden uitgevoerd in het kader van de gediversifieerde financieringsstrategie overeenkomstig artikel 220 bis van het Financieel Reglement.

(4)

De terugbetalingsverplichtingen moeten bij de begunstigden van de financiële bijstand blijven berusten, overeenkomstig artikel 220, lid 5, punt e), van het Financieel Reglement en de begrotingsbeginselen van goed financieel beheer en evenwicht. Alle kosten moeten ten laste van de begunstigden komen op basis van één kostentoewijzingsmethode die een transparante en evenredige toewijzing van de kosten waarborgt.

(5)

De kostentoewijzingsmethode moet ervoor zorgen dat er geen kruissubsidiëring van kosten plaatsvindt tussen categorieën begunstigden. Enerzijds moeten kosten van leningen volledig worden doorberekend aan de begunstigden van die leningen, en anderzijds moeten kosten van niet-terugbetaalbare steun volledig worden doorberekend aan de EU-begroting, op basis van de werkelijk gemaakte kosten voor het ophalen en het uitbetalen van het respectieve deel van de opbrengst aan de verschillende begunstigden. De methode moet alle kosten dekken die de Unie maakt voor lenings- en schuldbeheertransacties, met inbegrip van alle administratieve kosten, en ervoor zorgen dat voor elke uitbetaling verschillende categorieën kosten worden berekend.

(6)

Om een eerlijke en gelijke behandeling van de begunstigden te garanderen, moet de Commissie een gemeenschappelijke en uniforme methode voor kosten invoeren die van toepassing is op alle soorten uitbetalingen (zowel die welke uit de Uniebegroting worden terugbetaald als die welke door de begunstigden worden terugbetaald), waarbij de kosten aan de begunstigden worden doorberekend op basis van het aandeel in de ontvangen opbrengst.

(7)

Bij deze methode voor berekening en toewijzing van kosten moet onderscheid worden gemaakt tussen drie categorieën kosten: financieringskosten, liquiditeitsbeheerskosten en administratieve kosten. De financieringskosten vloeien voort uit de rente en andere lasten die de Commissie moet betalen voor de verschillende instrumenten die worden uitgegeven om de betrokken uitbetalingen te financieren. De liquiditeitsbeheerskosten zijn kosten die voortvloeien uit het feit dat bedragen worden uitgegeven en tijdelijk op liquiditeitsrekeningen worden aangehouden als reserves voor het verrichten van betalingen die er staan aan te komen. Deze lopende operationele overheadkosten zijn inherent aan de gediversifieerde financieringsstrategie en moeten eerlijk over alle begunstigden worden verdeeld. De derde kostencategorie bestaat uit de administratieve kosten van het opbouwen van de technische en operationele capaciteit om een gediversifieerde financieringsstrategie uit te voeren, die duidelijk voortvloeien uit de uitvoering van de gediversifieerde financieringsstrategie.

(8)

Om een eerlijke en evenredige toerekening van kosten te bewerkstelligen, worden uitbetalingen en daarmee samenhangende financieringsinstrumenten opgedeeld in termijnen (hierna “tijdvakken”). Reeds bestaande uitbetalingen en daarmee samenhangende leningstransacties die in het kader van de gediversifieerde financieringsstrategie zijn uitgevoerd en al aan tijdvakken zijn toegewezen, worden onverlet gelaten door de toevoeging van uitbetalingen in het kader van programma’s voor financiële bijstand die binnen het toepassingsgebied van artikel 220 bis van het Financieel Reglement vallen. De kosten van via de gediversifieerde financieringsstrategie gefinancierde uitbetalingen van leningen worden vanaf het begin ervan op dezelfde wijze berekend en toegerekend. Het belangrijkste voordeel van deze aanpak is dat de financieringskosten identiek zijn voor alle uitbetalingen die aan hetzelfde tijdvak worden toegerekend, zodat de leningen zijn afgestemd op de uitbetalingsbehoeften.

(9)

Bij geen van de programma’s waarop de kostentoewijzingsmethode van toepassing zou zijn, mag de kostenverdeling worden beïnvloed. De kostentoewijzingsmethode zou vanaf de vaststelling ervan van toepassing zijn op in het kader van NGEU opgenomen leningen en op in het kader van Verordening (EU) 2022/2463 van het Europees Parlement en de Raad (4) verstrekte leningen, die een vergelijkbare looptijd en structuur hebben en daarom in dezelfde tijdvakken kunnen worden opgenomen. Indien er een nieuw programma voor financiële bijstand met een andere looptijd en structuur wordt vastgesteld waardoor de kosten kunnen worden beïnvloed, moet deze methode waar nodig worden herzien.

(10)

De berekening van de financieringskosten die voortvloeien uit leningstransacties moet worden afgeleid van de kosten die voortvloeien uit alle leningstransacties tijdens de periode van zes maanden rond de datum van de uitbetaling. Deze opdeling van de financieringskosten is nodig om te waarborgen dat de aan de uitbetaling toegerekende financieringskosten nauw samenhangen met de geldende markttarieven op het tijdstip waarop die uitbetaling plaatsvindt. Deze aanpak houdt in dat de exacte financieringskosten weliswaar pas worden vastgesteld na voltooiing van de financieringspool aan het einde van het tijdvak van zes maanden, maar dat er voor de begunstigden van een lening indicatieve prijzen beschikbaar zullen zijn vóór de definitieve kostenberekening. De begunstigden van een lening of, voor de externe bestemmingsontvangsten overeenkomstig artikel 3, lid 1, van Verordening (EU) 2020/2094 van de Raad (5), de EU-begroting, moeten dezelfde lasten betalen. Dit voorkomt de willekeur of het toeval die kenmerkend zijn voor de traditionele back-to-backmethode waarbij de kosten voor een bepaalde begunstigde de voorwaarden waren die konden worden verkregen op de specifieke dag waarop de lening werd opgenomen.

(11)

Elk tijdvak moet actief zijn gedurende een periode van zes maanden beginnende op 1 januari of 1 juli. Het eerste tijdvak moet echter de periode van 1 juni 2021 tot en met 31 december 2021 bestrijken, zoals bedoeld in artikel 4 van het besluit.

(12)

Hoewel de financieringskosten per tijdvak van zes maanden kunnen variëren vanwege verschillen in financieringsvoorwaarden waarop de Commissie geen invloed heeft, zal de Commissie lenings- en schuldbeheertransacties zodanig beheren dat alle tijdvakken zo veel mogelijk een vergelijkbaar looptijdprofiel hebben.

(13)

De financieringsstrategie van de Commissie maakt een beter beheer van renterisico’s en andere financiële risico’s mogelijk. Hoewel de aan begunstigden van een lening in rekening gebrachte renten stabiel zullen blijven, zullen de tarieven toch periodiek en marginaal moeten worden herberekend wanneer vervallende instrumenten in de financieringspool moeten worden vervangen. De Commissie zal zo nodig haar capaciteit ontwikkelen om derivaten zoals swaps te gebruiken teneinde eventuele resterende renterisico’s te beheren en een begunstigde de mogelijkheid van vastrentende leningen aan te bieden. De kosten van deze vastrentende faciliteit moeten volledig en exclusief worden gedragen door de begunstigde die van deze mogelijkheid gebruikmaakt.

(14)

Het bedrag van de uitbetalingen in een tijdvak moet gelijk zijn aan het bedrag van de langetermijnfinancieringsinstrumenten die aan dat tijdvak zijn toegerekend. In de meeste gevallen zal de uitbetaling van de opbrengsten plaatsvinden in en worden toegerekend aan hetzelfde tijdvak als de uitgifte van de langetermijnfinancieringsinstrumenten die zijn gebruikt om de opbrengsten te genereren. Onvoorziene vertragingen bij de uitbetaling kunnen echter leiden tot situaties waarin de opbrengsten van de langetermijnfinanciering zijn gegenereerd maar niet kunnen worden uitbetaald zoals oorspronkelijk gepland. In dit scenario kan de uitbetaling worden uitgesteld tot het volgende tijdvak. Als de middelen voor deze specifieke financieringsbehoeften echter al zijn opgehaald en aan het vorige tijdvak zijn toegerekend, kunnen ze niet worden gebruikt voor andere behoeften in dit tijdvak. In deze omstandigheden moet het mogelijk zijn om uitbetalingen toe te rekenen aan het tijdvak waaraan de financieringsinstrumenten zijn toegerekend. Het moet ook mogelijk zijn om langetermijnfinancieringsinstrumenten van het volgende tijdvak toe te rekenen aan het vorige tijdvak ingeval het bedrag van de langetermijnfinancieringsinstrumenten van dat tijdvak niet volstaat om het bedrag van de uitbetalingen te dekken.

(15)

De Commissie zal ook middelen nodig hebben om in het voorafgaande tijdvak te anticiperen op de uitbetalingsbehoeften aan het begin van het volgende tijdvak. Om aan dergelijke situaties tegemoet te komen en tegen gunstige voorwaarden over de nodige middelen te beschikken om uitbetalingen te verrichten die dicht bij de overgang tussen twee tijdvakken plaatsvinden, moet de Commissie langetermijnfinancieringsinstrumenten kunnen toerekenen aan het volgende tijdvak.

(16)

De kern van de gediversifieerde financieringsstrategie is het vermogen om liquiditeiten van de financieringsverrichtingen te beheren door toegang te hebben tot kortetermijnleningen en contanten aan te houden voor prudentiële doeleinden. Met dat liquiditeitsbeheer zal de Commissie in staat zijn aan alle betalingsbehoeften te voldoen en de uitgifte aan te passen aan de marktvoorwaarden. Dit vermogen leidt tot kosten van het aantrekken van opbrengsten door de uitgifte van kortlopende effecten en kosten van het tijdelijk aanhouden van bepaalde opbrengsten op een liquiditeitsrekening om te garanderen dat alle betalingen op verzoek kunnen worden verricht. Schuldbeheertransacties in het kader van de gediversifieerde financieringsstrategie maken een beter beheer van renterisico’s en andere financiële risico’s mogelijk. Zij kunnen het gebruik van derivaten zoals swaps omvatten om renterisico’s of andere financiële risico’s in verband met leningen voor de begunstigden te beheren, alsook de verrichting van gedekte of ongedekte geldmarkttransacties. Kosten in verband met het terugkopen en/of aanhouden van eigen obligaties ten behoeve van liquiditeitsbeheer moeten als liquiditeitsbeheerskosten worden beschouwd. Dit besluit moet de basis vormen om deze liquiditeitskosten te berekenen en in de loop van het desbetreffende jaar op billijke en evenwichtige basis toe te wijzen aan alle relevante begunstigden van opbrengsten.

(17)

Hogere uitbetalingsbehoeften dan het bedrag van de langetermijnfinancieringsinstrumenten die aan het respectieve tijdvak zijn toegerekend, of rentebetalingen kunnen leiden tot een liquiditeitstekort in een tijdvak. Lagere uitbetalingsbehoeften dan het bedrag van de langetermijnfinancieringsinstrumenten die aan het respectieve tijdvak zijn toegerekend, of ontvangen aflossingsbetalingen in verband met de uitstaande uitbetalingen die aan het tijdvak zijn toegerekend, kunnen leiden tot een liquiditeitsoverschot. Het compenseren van deze liquiditeitsoverschotten of -tekorten is een onvermijdelijke voorwaarde voor de uitvoering van de gediversifieerde financieringsstrategie. Deze kosten mogen niet ten laste komen van de respectieve tijdvakken, maar moeten worden geïsoleerd en beheerd als onderdeel van afzonderlijke liquiditeitsbeheerskosten. Bij dit besluit moet een mechanisme worden ingesteld om de kosten van liquiditeitstekorten of -overschotten te scheiden zodat zij in het bredere financieringsprogramma kunnen worden opgevangen als liquiditeitsbeheerskosten. De Commissie moet het liquiditeitsbeheerscompartiment gebruiken om positieve of negatieve kassaldi in de tijdvakken te nivelleren met het totale bedrag van de uitbetalingen.

(18)

Voor de uitvoering van de gediversifieerde financieringsstrategie moeten nieuwe capaciteiten worden verworven om de voordeligste toegang tot kapitaalmarkten te verkrijgen en ervoor te zorgen dat dergelijke infrastructuur op een continue en doeltreffende manier in stand wordt gehouden. Hieronder vallen ook kosten voor het aanhouden van liquiditeitsrekeningen, voor het verwerven van capaciteit voor de organisatie van veilingen van EU-bills en -obligaties en voor het invoeren van nieuwe interne gegevensverwerkingscapaciteit. Dergelijke kosten, die rechtstreeks voortvloeien uit de uitvoering van lenings- en uitbetalingstransacties, moeten worden behandeld als overheadkosten die uiteenvallen in kosten voor de opstart en kosten voor de instandhouding van de lenings- en betalingsinfrastructuur. Deze kosten moeten deel uitmaken van de algemene beheerskosten.

(19)

In de algemene beheerskosten zitten alle administratieve kosten die rechtstreeks worden gemaakt voor de uitvoering van de gediversifieerde financieringsstrategie. Het gaat daarbij ofwel om opstartkosten, die verband houden met eenmalige kosten voor de opbouw van operationele capaciteiten, ofwel om recurrente kosten, te weten onvermijdelijke en rechtstreeks aan lenings- en schuldbeheertransacties in het kader van de gediversifieerde financieringsstrategie toe te rekenen kosten die zich in de loop van de tijd voordoen. Terwijl de recurrente kosten reguliere jaarlijkse kosten zijn die worden toegerekend aan de uitbetalingen die in een bepaald jaar plaatsvinden, moeten de opstartkosten worden toegerekend als eenmalige lasten.

(20)

Opstartkosten en kosten voor capaciteitsopbouw voor deze transacties worden sinds 2021 gemaakt en zijn door middel van specifieke opstartkosten al toegerekend aan begunstigden van programma’s voor financiële steun in het kader van NGEU. Daarom mogen de begunstigden van andere programma’s voor financiële bijstand die binnen het toepassingsgebied van artikel 220 bis van het Financieel Reglement vallen, geen kosten in verband met deze eerdere capaciteitsopbouw dragen, maar uitsluitend toekomstige uitgaven in verband met de instandhouding van deze infrastructuur. Het deel van de administratieve kosten van programma’s voor financiële bijstand binnen het toepassingsgebied van artikel 220 bis van het Financieel Reglement — met uitzondering van NGEU — moet daarom worden beperkt tot recurrente kosten, en de betrokken begunstigden moeten worden behandeld als begunstigden van de gediversifieerde financieringsstrategie.

(21)

Administratieve kosten die deel uitmaken van de algemene beheerskosten, moeten worden beperkt tot een gesloten lijst van subsidiabele kosten, die rechtstreeks verband houden met de gediversifieerde financieringsstrategie. Contractuele vergoedingen in verband met de aanwerving van extern consultancypersoneel worden toegevoegd aan de lijst van subsidiabele administratieve uitgaven naar aanleiding van afspraken die zijn gemaakt in het kader van de jaarlijkse begroting voor 2023. De uitbreiding van de lijst van subsidiabele administratieve uitgaven is vóór de vaststelling van dit besluit aan de autoriteiten van de lidstaten meegedeeld. De totale algemene beheerskosten vormen een zeer beperkt deel van de totale kosten van de transacties in het kader van de gediversifieerde financieringsstrategie.

(22)

Het factureringsproces achteraf is zo opgezet dat de kosten worden teruggevorderd in het volgende jaar en tot het moment dat er geen kosten meer worden gegenereerd door lenings-, schuldbeheer- en betalingstransacties in het kader van de gediversifieerde financieringsstrategie.

(23)

Bij wijze van uitzondering voor de uit hoofde van Verordening (EU) 2022/2463 aan Oekraïne verstrekte leningen voor financiële bijstand kan de Unie de kosten dragen van renten en administratieve kosten in verband met het opnemen en het verstrekken van leningen overeenkomstig artikel 17 van Verordening (EU) 2022/2463. De nodige middelen zouden worden verstrekt in de vorm van bijdragen van de lidstaten overeenkomstig artikel 5, lid 1, van Verordening (EU) 2022/2463. Het factureren van die kosten moet daarom worden afgestemd op het factureren van kosten in verband met uitbetalingen als externe bestemmingsontvangsten overeenkomstig artikel 3, lid 1, van Verordening (EU) 2020/2094 en per kwartaal van het jaar worden gegroepeerd.

(24)

De Commissie moet een bevestigende verklaring uitgeven voor elke uitbetaling, met inbegrip van niet-terugbetaalbare steun in de zin van artikel 2, lid 2, punten a) en c), van Verordening (EU) 2020/2094, aan de lidstaten terug te betalen steun in de zin van artikel 2, lid 2, punt b), van Verordening (EU) 2020/2094 en leningen aan een lidstaat of derde land in het kader van programma’s voor financiële bijstand die binnen het toepassingsgebied van artikel 220 bis van het Financieel Reglement vallen.

(25)

Leningen in het kader van de gediversifieerde financieringsstrategie moeten worden uitgevoerd tegen financiële standaardvoorwaarden (looptijd en terugbetalingsschema) voor elke uitbetaling. Voor niet-terugbetaalbare steun moet de bevestigende verklaring het belangrijkste ondersteunende element zijn dat deze financiële voorwaarden voor de EU-begroting bepaalt. In de bevestigende verklaring wordt de kostendeclaratie vastgelegd op basis van de financiële voorwaarden. Deze voorwaarden moeten de datum van uitbetaling, het bedrag van de financiële steun, de datum van de betalingen van de financieringskosten en de vervaldatum omvatten. De bevestigende verklaring vormt de essentiële basis van de begrotingsplanning, de financiële circuits en de boekhouding van niet-terugbetaalbare steun van de EU.

(26)

Passende verwijzingen in de leningsovereenkomsten zullen verduidelijken dat de kosten van de uitbetalingen worden bepaald door toepassing van de in dit besluit uiteengezette methode.

(27)

Dit besluit moet van toepassing zijn op alle leningstransacties en uitbetalingen in het kader van het NGEU-programma, met inbegrip van die welke hebben plaatsgevonden vóór de inwerkingtreding ervan.